In de VTM-reeks "Gestrand op Honeymoon island" gaan koppel speeddaten. Expert gaan dan de koppels met elkaar linken.
Maar hoe zouden ze dat kunnen doen?
Een mogelijke oplossing is het Stabel Mariage Algoritm.
Het stable marriage algoritme heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot het begin van de jaren zestig. Het werd voor het eerst geïntroduceerd in 1962 door de Amerikaanse wiskundigen David Gale en Lloyd Shapley in hun invloedrijke paper getiteld "College Admissions and the Stability of Marriage". In dit werk beschreven ze een elegant en efficiënt algoritme om stabiele koppelingen te maken tussen twee groepen, zoals mannen en vrouwen of studenten en universiteiten, waarbij iedereen tevreden is met hun toegewezen partner.
Het algoritme werkt door elk individu in de ene groep een lijst van voorkeuren over de individuen in de andere groep te laten opstellen. Vervolgens doorloopt het algoritme een reeks van voorstellen en mogelijke afwijzingen totdat iedereen een stabiele partner heeft gevonden. Deze aanpak zorgde ervoor dat er geen twee mensen zijn die liever bij elkaar zouden zijn dan bij hun toegewezen partners, wat de oplossing stabiel maakt.
In de decennia na hun publicatie vond het Gale-Shapley algoritme talrijke toepassingen, van het toewijzen van medische studenten aan stageplekken tot het ontwerpen van marktplaatsen en zelfs matchmaking in online dating platforms. De impact van hun werk bleef groeien, en het algoritme werd een standaard referentiepunt in de theorie van speltheorie en marktdesign.
In 2012, precies vijftig jaar na de publicatie van hun baanbrekende paper, werd Lloyd Shapley, samen met Alvin E. Roth, bekroond met de Nobelprijs voor de Economie. Roth had het Gale-Shapley algoritme verder ontwikkeld en toegepast op verschillende praktische markten, wat de reikwijdte en toepasbaarheid van het algoritme benadrukte. Deze prestigieuze erkenning onderstreepte de diepgaande invloed van het stable marriage algoritme op zowel theoretische als toegepaste economie en wiskunde.