Υποφέροντας από μια ανίατη ασθένεια, το 1982 ο Mellen-Thomas «απεβίωσε» και για μιάμιση ώρα δεν είχε καμία ένδειξη ζωτικής λειτουργίας. Στη συνέχεια όμως, με θαυμαστό τρόπο επέστρεψε στο σώμα του, πλήρως αποθεραπευμένος.
Ενώ βρισκόταν στην «άλλη πλευρά» ο Μέλλεν ταξίδευσε μέσα από πολλά πεδία συνείδησης και πέρα από το «φως στην άκρη του τούνελ». Του δείχθηκαν, με ολογραφικές λεπτομέρειες, το παρελθόν της Γης και το υπέροχο όραμα του μέλλοντος της ανθρωπότητας. Βίωσε την κοσμολογία της σύνδεσης των ψυχών μας με τη μητέρα γη (τη Γαία) και το ρόλο μας στο Σύμπαν.
Μέσα από αυτή την εμπειρία σχεδόν-θανάτου ο Μέλλεν μεταφέρει ένα μήνυμα ελπίδας και έμπνευσης για την ανθρωπότητα, δοσμένο με χαρά και αναζωογονητική διαύγεια. Το βάθος του αισθήματος και του πάθους του για τη ζωή, είναι ένα δώρο που αξίζει να μοιραστεί.
Απόδοση: Ερμήλιος Κυρίτσης
Το 1982 πέθανα από ανίατο καρκίνο. Η κατάστασή μου δεν επιδεχόταν χειρουργική επέμβαση και οποιαδήποτε χημειοθεραπεία θα με είχε κάνει σαν φυτό. Μου είχαν δοθεί μόνο έξι ως οκτώ μήνες ζωής.
Υπήρξα μανιώδης των πληροφοριών, στη δεκαετία του 70 και η πυρηνική κρίση, η κρίση οικολογίας κι όλα αυτά με είχαν τελείως αποθαρρύνει. Έτσι, δεδομένου ότι δεν είχα μια πνευματική βάση, άρχισα να πιστεύω ότι η φύση είχε κάνει ένα λάθος και ότι ήμαστε πιθανώς ένας καρκινώδης οργανισμός στον πλανήτη. Δεν έβλεπα κανένα τρόπο να βγούμε από τα προβλήματα που είχαμε δημιουργήσει για μας και τον πλανήτη.
Θεώρησα λοιπόν όλους τους ανθρώπους σαν καρκίνο, κι αυτό ακριβώς έλαβα. Αυτό είναι που με σκότωσε. Να προσέχετε ποια είναι η άποψή σας για τον κόσμο. Μπορεί να σας επηρεάσει σοβαρά, ειδικά εάν είναι αρνητική. Εγώ είχα μια πολύ αρνητική άποψη. Αυτή λοιπόν με οδήγησε στο θάνατό μου. Δοκίμασα όλα τα είδη των εναλλακτικών θεραπευτικών μεθόδων, αλλά τίποτα δεν βοήθησε.
Έτσι προσδιόρισα ότι αυτό είχε να κάνει μεταξύ εμού και του Θεού. Ποτέ δεν είχα κάποια ιδιαίτερη σχέση με το Θεό. Δεν ήμουν τότε σε κάποιο είδος πνευματικότητας, αλλά άρχισα ένα ταξίδι εκμάθησης, για την πνευματικότητα και την εναλλακτική θεραπεία. Αποφάσισα να εμβαθύνω όσο μπορώ στο θέμα, ώστε να μην εκπλαγώ όταν πάω στην άλλη πλευρά. Έτσι άρχισα να μελετώ διάφορες θρησκείες και φιλοσοφίες. Ήταν όλες πολύ ενδιαφέρουσες, και μου έδωσαν ελπίδα ότι υπάρχει κάτι στην άλλη πλευρά. Τελικά κατέληξα σε ένα άσυλο εκκλησιαστικού ιδρύματος.
Θυμάμαι ότι ξύπνησα ένα πρωί, περίπου στις 4:30 και απλώς ήξερα ότι αυτό ήταν. Αυτή ήταν η ημέρα που επρόκειτο να πεθάνω. Έτσι πήρα στο τηλέφωνο μερικούς φίλους και τους αποχαιρέτησα. Ξύπνησα αυτήν που με φρόντιζε και της το είπα. Είχα κάνει μια ιδιωτική συμφωνία μαζί της, ότι θα άφηνε το νεκρό μου σώμα μόνο του για έξι ώρες. Είχα διαβάσει ότι πάρα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα συμβαίνουν όταν πεθαίνει κάποιος. Και πήγα πάλι για ύπνο.
Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι, είναι η αρχή μιας χαρακτηριστικής εμπειρίας σχεδόν-θανάτου. Ξαφνικά είχα πλήρη συνείδηση και στεκόμουν όρθιος, αλλά το σώμα μου ήταν ακόμα στο κρεβάτι. Υπήρχε σκοτάδι γύρω μου. Η αίσθηση έξω από το σώμα μου ήταν ζωηρότερη από μια συνηθισμένη εμπειρία. Ήταν τόσο ζωντανή, που μπορούσα να δω κάθε δωμάτιο στο σπίτι, μπορούσα να δω την κορυφή του σπιτιού, γύρω και κάτω από το σπίτι.
Υπήρχε αυτό το λαμπερό Φως. Στράφηκα προς το Φως. Έμοιαζε πολύ με αυτό που πολλοί έχουν περιγράψει στην εμπειρία σχεδόν-θανάτου τους. Ήταν τόσο υπέροχο. Είναι απτό· μπορείτε να το νοιώσετε. Είναι σαγηνευτικό· θέλετε να πάτε προς αυτό, όπως θα θέλατε να τρέξετε στην αγκαλιά της μητέρας ή του πατέρα σας. Καθώς άρχισα να κινούμαι προς το Φως, ήξερα διαισθητικά ότι εάν πήγαινα προς τα ’κει, θα ήμουν νεκρός. Έτσι λοιπόν ενώ κατευθυνόμουν προς το Φως, είπα, «Παρακαλώ περιμένετε ένα λεπτό. Θέλω να το σκεφτώ αυτό. Θα επιθυμούσα να σας μιλήσω προτού να πάω.»
Προς έκπληξή μου, η όλη εμπειρία σταμάτησε σ’ εκείνο το σημείο. Έχετε όντως τον έλεγχο της σχεδόν-θανάτου εμπειρίας. Δεν είστε παγιδευμένοι σ’ ένα τρενάκι του λούνα-παρκ. Έτσι το αίτημά μου τιμήθηκε και άρχισα συνομιλία με το Φως. Αυτό συνέχισε να μεταβάλλεται σε διάφορες φιγούρες, όπως του Ιησού, του Βούδα, του Krishna, σε μάνταλα, σε αρχέτυπες εικόνες και σήματα. Ρώτησα το Φως, «Τι συμβαίνει εδώ; Σε παρακαλώ Φως, ξεκαθάρισέ μου τι είσαι. Θέλω πραγματικά να γνωρίσω την πραγματικότητα της κατάστασης». Δεν μπορώ πραγματικά να εκφράσω τις ακριβείς λέξεις, επειδή ήταν ένα είδος τηλεπάθειας.
Το φως ανταποκρίθηκε. Οι πληροφορίες που μου μεταφέρθηκαν ήταν ότι οι πεποιθήσεις σου διαμορφώνουν το είδος της εμπειρίας που λαβαίνεις ενώπιον του Φωτός. Εάν ήσουν βουδιστής ή καθολικός, έχεις μια ανάλογη εμπειρία. Έχεις την ευκαιρία να τη δεις και να την εξετάσεις, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το κάνουν.
Καθώς το Φως μου αποκαλυπτόταν, συνειδητοποιούσα ότι αυτό που έβλεπα, πραγματικά ήταν η μήτρα (matrix) του Ανώτερου Εαυτού μας. Όλοι έχουμε έναν ανώτερο Εαυτό, ένα ανώτερο μέρος της ύπαρξής μας. Μου αποκαλύφθηκε λοιπόν στην πιο αληθινή ενεργειακή μορφή του. Η μόνη περιγραφή που μπορώ να κάνω, είναι ότι η ύπαρξη του ανώτερου Εαυτού προσομοιάζει μ’ έναν αγωγό. Δεν έμοιαζε ακριβώς έτσι, αλλά είναι μια άμεση σύνδεση με την Πηγή που έχουμε όλοι. Συνδεόμαστε απ’ ευθείας με την Πηγή. Έτσι το Φως μου έδειχνε τη μήτρα του ανώτερου Εαυτού. Δεν ήμουν ακόλουθος κάποιας συγκεκριμένης θρησκείας. Έτσι λοιπόν βίωνα εκείνη τη στιγμή κάτι ανάλογο.
Καθόσον ζήτησα από το Φως να συνεχίσει να μου ξεκαθαρίζει την κατάσταση, κατάλαβα ποια είναι η μήτρα του ανώτερου Εαυτού. Υπάρχει ένα πλέγμα γύρω από τον πλανήτη, όπου συνδέονται όλοι ανώτεροι Εαυτοί. Είναι σαν μια μεγάλη ομήγυρη, ένα λεπτό επίπεδο ενέργειας γύρω μας, θα λέγαμε, ένα πνευματικό επίπεδο. Στη συνέχεια ζήτησα περισσότερη διευκρίνιση. Ήθελα πραγματικά να ξέρω τι είναι το σύμπαν και τότε ήμουν έτοιμος γι αυτό. Είπα, «Είμαι έτοιμος, πάρε με.» Τότε το Φως μετατράπηκε στο ομορφότερο πράγμα που έχω δει ποτέ: ένα μάνταλα των ανθρώπινων ψυχών σ’ αυτό τον πλανήτη.
Όπως είπα, ήμουν εκεί με την αρνητική μου άποψη για όσα συμβαίνουν στον πλανήτη. Έτσι καθώς ζήτησα από το Φως να με διαφωτίσει, είδα σε αυτό το θεσπέσιο mandala, πόσο όμορφοι είμαστε όλοι στην ουσία μας, στον πυρήνα μας. Είμαστε οι ομορφότερες δημιουργίες. Η ανθρώπινη ψυχή, το ανθρώπινο πλέγμα (matrix) που σχηματίζουμε όλοι μαζί, είναι απολύτως φανταστικό, κομψό, εξωτικό, τα πάντα. Δεν μπορώ να περιγράψω το πώς άλλαξε στη στιγμή την άποψή μου για τα ανθρώπινα όντα. Είπα, «Ω, Θεέ μου, δεν ήξερα πόσο όμορφοι είμαστε.» Σε οποιοδήποτε επίπεδο, υψηλό ή χαμηλό, σε οποιαδήποτε μορφή, είστε όντως η ομορφότερη δημιουργία.
Οι αποκαλύψεις από το Φως συνεχίζονταν και τότε ρώτησα, «Αυτό σημαίνει ότι η ανθρωπότητα θα σωθεί;» Τότε, σαν ένα οξύτατο ήχο σαλπίγγων, με καταιγισμό σπειροειδών φώτων, το μεγάλο Φως είπε, «Να το θυμάσαι αυτό και ποτέ μην το ξεχάσεις· εσύ σώζεις, απελευθερώνεις και θεραπεύεις τον εαυτό σου. Πάντα το έκανες. Πάντα θα το κάνεις. Δημιουργηθήκατε με τη δύναμη να το κάνετε αυτό, πριν ακόμα κι από την αρχή του κόσμου».
Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ακόμα περισσότερα. Συνειδητοποίησα ότι ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ ΣΩΘΕΙ, και σωθήκαμε επειδή είμαστε σχεδιασμένοι να αυτο-διορθωνόμαστε, όπως και το υπόλοιπο σύμπαν του Θεού. Ευχαρίστησα το Φως του Θεού με όλη μου την καρδιά. Το καλύτερο που μου ήρθε, ήταν αυτές οι απλές λέξεις απόλυτης εκτίμησης: «Ω αγαπημένε μου Θεέ, αγαπητό Σύμπαν, αγαπητέ Ανώτερε Εαυτέ, Αγαπώ τη Ζωή Μου».
Η πνοή του Φωτός φάνηκε να με παίρνει πιο βαθιά. Ήταν σαν με απορροφούσε εντελώς. Το Φως της Αγάπης είναι, μέχρι και σήμερα, απερίγραπτο. Μπήκα σε μια άλλη σφαίρα, βαθύτερη από την προηγούμενη, και είχα συνείδηση από κάτι πολύ περισσότερο. Ήταν ένα τεράστιο ποτάμι Φωτός, απέραντο και πλήρες, βαθιά μέσα στην Καρδιά της Ζωής. Ρώτησα τι ήταν αυτό.
Το φως αποκρίθηκε, «Αυτός είναι ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Πιες από αυτό το ύδωρ-μάννα, μέχρι να ικανοποιηθεί η καρδιά σου». Έτσι έκανα. Ήπια μια μεγάλη ποσότητα κι έπειτα και άλλο. Να πίνεις την ίδια τη Ζωή! Ήμουν εκστατικός.
Κατόπιν το Φως είπε, «Έχεις μια επιθυμία». Ήξερε τα πάντα για μένα, όλα από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. «Ναι!» Ψιθύρισα.
Ζήτησα να δω το υπόλοιπο Σύμπαν, πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, πέρα απ’ όλη την ανθρώπινη παραίσθηση. Το φως τότε μου είπε ότι μπορώ να πάω με το Ποτάμι. Αυτό έκανα λοιπόν και μεταφέρθηκα μέσω του Φωτός στο τέλος του Τούνελ. Αισθάνθηκα και άκουσα μια σειρά πολύ μαλακών ήχων. Τι σαγήνη!
Ξαφνικά φάνηκε να εκτοξεύομαι μακριά από τον πλανήτη, σε αυτό το ποτάμι της Ζωής. Είδα τη Γη να πετά μακριά. Το ηλιακό σύστημα, σε όλη τη λαμπρότητα του, να στροβιλίζεται και να εξαφανίζεται. Γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός, πέταξα μέσα από το κέντρο του γαλαξία, απορροφώντας περισσότερη γνώση καθώς πήγαινα. Έμαθα ότι αυτός ο γαλαξίας, και όλο το Σύμπαν, βρίθει από πολλά διαφορετικά είδη ΖΩΗΣ. Είδα κόσμους πολλούς. Τα καλά νέα είναι ότι δεν είμαστε μόνοι σ’ αυτό το Σύμπαν!
Καθώς διάβαινα αυτό το ποτάμι της συνείδησης, μέσω του κέντρου του γαλαξία, το ποτάμι επεκτεινόταν σε φανταστικά κύματα ενέργειας. Οι έξοχες συστάδες των γαλαξιών με όλη την αρχαία σοφία τους, πέρασαν μπροστά μου. Καταρχάς νόμιζα ότι πήγαινα κάπου, πραγματικά ταξιδεύοντας. Αλλά έπειτα συνειδητοποίησα ότι, καθώς το ποτάμι επεκτεινόταν, η συνείδησή μου επεκτεινόταν επίσης, για να χωρέσει όλα αυτά στο Σύμπαν! Όλη η δημιουργία πέρασε από μπροστά μου. Ήταν ένα αφάνταστο θαύμα! Ήμουν αληθινά ένα Παιδί Θαύμα!
Βρέθηκα σε μια βαθιά γαλήνη, πέρα από τη σιγή. Μπορούσα να δω ή να αντιληφθώ το «ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ», πέρα από το Άπειρο.
Ήμουν στο κενό.
Ήμουν στην προ-δημιουργία, πριν από το Big Bang. Είχα διασχίσει την αρχή του χρόνου/ του πρώτου Λόγου/ της πρωταρχικής δόνησης. Ήμουν στο Μάτι της Δημιουργίας. Αισθάνθηκα σαν να άγγιζα το πρόσωπο του Θεού. Δεν ήταν ένα θρησκευτικό συναίσθημα. Απλά ήμουν ένα με την Απόλυτη Ζωή και τη Συνείδηση.
Όταν λέω ότι μπορούσα να δω ή να αντιληφθώ για πάντα, εννοώ ότι βίωνα την όλη δημιουργία να αυτο-παράγεται. Ήταν χωρίς αρχή και χωρίς τέλος. Αυτή είναι μια σκέψη που διευρύνει τους ορίζοντες του νου, έτσι δεν είναι;
Οι επιστήμονες θεωρούν το Big Bang σαν ένα μοναδικό γεγονός που δημιούργησε το Σύμπαν. Είδα ότι το Big Bang είναι μόνο ένα από τα άπειρα Big Bangs που δημιουργούν Σύμπαντα, συνεχώς και ταυτόχρονα. Οι μόνες εικόνες που πλησιάζουν κάπως, με ανθρώπινη ορολογία, θα ήταν ίσως εκείνες που δημιουργούνται από τους υπέρ-υπολογιστές, μέσω κλασματικών γεωμετρικών εξισώσεων.
Οι αρχαίοι το γνώριζαν αυτό. Έλεγαν ότι η Θεότητα δημιουργούσε κατά περιόδους νέα Σύμπαντα, εκπνέοντας, και ξε-δημιουργούσε άλλα Σύμπαντα, εισπνέοντας. Αυτές οι εποχές λέγονταν Yugas (Γιούγκα). Η σύγχρονη επιστήμη το ονόμασε αυτό Big Bang. Όντας σε απόλυτη, καθαρή συνείδηση, μπορούσα να δω ή να αντιληφθώ όλα τα Big Bangs ή τις Yugas να δημιουργούνται και να ξε-δημιουργούνται. Στη στιγμή μπήκα μέσα σε όλα αυτά, ταυτόχρονα. Είδα ότι το κάθε ξεχωριστό κομμάτι της δημιουργίας έχει τη δύναμη να δημιουργήσει. Είναι πολύ δύσκολο να προσπαθήσω να το εξηγήσω. Με έχει αφήσει άφωνο!
Μου πήρε χρόνια, αφότου επέστρεψα, για ν’ αφομοιώσω κάποιες έννοιες για την εμπειρία του Κενού. Μπορώ τώρα να σας πω αυτό: Το Κενό είναι λιγότερο από το τίποτα κι όμως περισσότερο απ’ όλα όσα υπάρχουν! Το Κενό είναι το απόλυτο μηδέν. Το χάος που διαμορφώνει όλες τις δυνατότητες. Είναι η Απόλυτη Συνείδηση. Πολύ παραπάνω από την Παγκόσμια Διάνοια. Το Κενό είναι η ανυπαρξία μεταξύ όλων των φυσικών εκδηλώσεων. Το Διάστημα ανάμεσα στα άτομα και στα συστατικά που το αποτελούν.
Η σύγχρονη επιστήμη έχει αρχίσει να μελετά αυτό το χώρο μεταξύ όλων. Το ονομάζουν σημείο Μηδέν. Όποτε προσπαθούν να το μετρήσουν, τα όργανά τους ξεφεύγουν από την κλίμακα, σαν να λέμε προς το άπειρο. Δεν έχουν κανέναν τρόπο, προς το παρόν, να μετρήσουν το άπειρο με ακρίβεια. Υπάρχει περισσότερος χώρος Μηδέν στο σώμα σας και στο Σύμπαν απ’ οτιδήποτε άλλο!
Αυτό που οι αποκρυφιστές ονομάζουν Κενό δεν είναι ένα κενό. Είναι τόσο πλήρες από ενέργεια, ένα διαφορετικό είδος ενέργειας, που έχει δημιουργήσει όλα όσα είμαστε. Όλα, από την εποχή του Big Bang είναι δόνηση, από τον πρώτο Λόγο, ο οποίος είναι η πρωταρχική δόνηση. Ο βιβλικός όρος «Είμαι» στην πραγματικότητα έχει ένα ερωτηματικό στη συνέχεια. «Είμαι - Τι είμαι;» Έτσι η δημιουργία είναι ο Θεός που εξερευνά τον Εαυτό-Θεού, με κάθε διανοητό τρόπο, σε μια αέναη, άπειρη εξερεύνηση μέσω καθενός από μας. Άρχισα να βλέπω ότι όλα όσα υπάρχουν είναι ο Εαυτός· ο Εαυτός σας, ο Εαυτός μου. Όλα είναι ο μεγάλος Εαυτός. Γι αυτό ο Θεός γνωρίζει ακόμα και πότε πέφτει ένα φύλλο. Αυτό είναι δυνατόν, επειδή οπουδήποτε βρίσκεστε, είναι το κέντρο του σύμπαντος. Οπουδήποτε υπάρχει ένα άτομο (ύλης), αυτό είναι το κέντρο του σύμπαντος. Υπάρχει ο Θεός εκεί, όπως και στο Κενό.
Καθώς εξερευνούσα το Κενό και όλες τις Yugas (Εποχές), ήμουν εντελώς έξω από το χρόνο και το χώρο, όπως τον γνωρίζουμε. Σε αυτή την εκτεταμένη κατάσταση, ανακάλυψα ότι η δημιουργία αφορά στην Απόλυτη Αγνή Συνείδηση ή Θεό, που μπαίνει στην εμπειρία της ζωής. Το ίδιο το Κενό είναι μη-κενό εμπειρίας. Είναι προ-ζωή, πριν από την πρώτη δόνηση. Η Θεότητα είναι περισσότερα από τη Ζωή και το Θάνατο. Επομένως υπάρχει ακόμα παραπάνω από τη Ζωή και το Θάνατο να βιώσουμε στο Σύμπαν!
Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ολοκλήρωσα με το Κενό και θέλησα να επιστρέψω σ’ αυτή τη δημιουργία ή Yuga. Φάνηκε απλώς ένα φυσικό πράγμα να κάνω. Τότε επέστρεψα ξαφνικά μέσω του δευτέρου Φωτός, ή του Big Bang, ακούγοντας αρκετούς ακόμα μελωδικούς ήχους. Πέρασα πίσω το ποτάμι της συνείδησης, διαμέσου όλης της δημιουργίας, μια υπέροχη διαδρομή! Οι συστάδες των γαλαξιών με διαπέρασαν, προσφέροντάς μου ακόμα περισσότερη επίγνωση. Πέρασα μέσα από το κέντρο του γαλαξία μας, το οποίο είναι μια μαύρη τρύπα. Οι μαύρες τρύπες είναι οι μεγάλοι επεξεργαστές ή οι ανακυκλωτές του Σύμπαντος. Ξέρετε τι βρίσκεται στην άλλη πλευρά μιας μαύρης τρύπας; Εμείς είμαστε! Ο γαλαξίας μας, ο οποίος έχει υποστεί επαν-επεξεργασία από κάποιο άλλο Σύμπαν.
Στη συνολική ενεργειακή διαμόρφωσή του, ο γαλαξίας έμοιαζε με μια φανταστική πόλη φώτων. Όλη η ενέργεια σ’ αυτή την πλευρά του Big Bang είναι φως. Κάθε υπο-άτομο, άτομο, αστέρι, πλανήτης, ακόμη και η ίδια συνείδηση αποτελείται από φως κι έχει συχνότητα ή/και σωματίδια. Το Φως είναι κάτι ζωντανό. Όλα αποτελούνται από φως, ακόμη και οι πέτρες. Έτσι, όλα είναι ζωντανά. Όλα γίνονται από το Φως του Θεού. Όλα έχουν ευφυία.
Καθώς συνέχισα να ανεβαίνω το Ποτάμι, μπορούσα τελικά να δω ένα τεράστιο Φως να έρχεται. Ήξερα ότι ήταν το Πρωταρχικό Φως, το πλέγμα των Ανώτερων Εαυτών του ηλιακού μας συστήματος. Κατόπιν ολόκληρο το ηλιακό σύστημα εμφανίστηκε στο Φως, συνοδευόμενο από έναν από εκείνους τους βελούδινους ήχους.
Μπορούσα να δω όλη την ενέργεια που παράγει αυτό το ηλιακό σύστημα και είναι ένα απίστευτο σόου φωτός! Μπορούσα ν' ακούω τη Μουσική των Σφαιρών. Το ηλιακό μας σύστημα, όπως όλοι οι ουράνιοι οργανισμοί, παράγει ένα μοναδικό matrix (πλέγμα) φωτός, ήχου και δονητικών ενεργειών. Προηγμένοι πολιτισμοί από άλλα συστήματα αστεριών, μπορούν να εντοπίσουν ζωή, όπως την ξέρουμε, στο σύμπαν, από το εντύπωμα δονητικών ή ενεργειακών πλεγμάτων. Είναι σαν παιδικό παιχνίδι. Της Γης το Θαυμαστό παιδί (τα ανθρώπινα όντα) δημιουργούν τώρα μια αφθονία ήχων, σαν παιδιά που παίζουν στην αυλή του σύμπαντος.
Το Φως μου εξήγησε ότι δεν υπάρχει θάνατος. Είμαστε αθάνατα όντα. Είμαστε ήδη ζωντανοί για πάντα! Συνειδητοποίησα ότι είμαστε μέρος ενός φυσικού ζωντανού συστήματος, το οποίο ανακυκλώνεται συνεχώς. Ποτέ δε μου ειπώθηκε ότι έπρεπε να επιστρέψω. Απλώς ήξερα ότι θα επέστρεφα. Ήταν φυσικό, σύμφωνα με αυτά που είχα δει.
Δεν ξέρω πόσο διάστημα ήμουν με το Φως, σε ανθρώπινο χρόνο. Αλλά ήρθε μια στιγμή που συνειδητοποίησα ότι όλες μου οι ερωτήσεις είχαν απαντηθεί και πλησίαζε η επιστροφή μου. Όταν λέω ότι όλες οι ερωτήσεις μου απαντήθηκαν στην άλλη πλευρά, εννοώ ακριβώς αυτό. Όλες οι ερωτήσεις μου έχουν απαντηθεί. Κάθε άνθρωπος έχει μια διαφορετική ζωή κι ένα σύνολο ερωτήσεων να διερευνήσει. Μερικές από τις ερωτήσεις μας είναι Συμπαντικές, αλλά ο καθένας μας ερευνά αυτό που λέμε ζωή, με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Το ίδιο συμβαίνει με κάθε άλλη μορφή ζωής, από τα βουνά, μέχρι κάθε φύλλο σε κάθε δέντρο.
Και αυτό είναι πολύ σημαντικό για όλους εμάς στο Σύμπαν. Επειδή όλα συμβάλλουν στη Μεγάλη Εικόνα, την πληρότητα της Ζωής. Είμαστε κυριολεκτικά Θεοί που εξερευνούν τον εαυτό του Θεού, σ’ έναν ατέρμονα χορό Ζωής. Η μοναδικότητά σας προάγει την όλη Ζωή.
Καθώς άρχισα την επιστροφή μου στον κύκλο ζωής, δεν μου πέρασε καθόλου από το νου, ούτε μου ειπώθηκε, ότι θα επέστρεφα στο ίδιο σώμα. Απλώς δεν είχε σημασία. Είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στο Φως και τη διαδικασία της Ζωής. Όπως το ποτάμι συγχωνεύτηκε με το μεγάλο Φως, ζήτησα ποτέ να μην ξεχάσω τις αποκαλύψεις και τα συναισθήματα όσων είχα μάθει στην άλλη πλευρά.
Υπήρξε ένα «Ναι» το οποίο ήταν σαν φιλί στην ψυχή μου.
Στη συνέχεια μεταφέρθηκα πίσω, μέσω του Φωτός, στη δονητική σφαίρα πάλι. Η όλη διαδικασία αντιστράφηκε, προσφέροντάς μου ακόμα περισσότερες πληροφορίες. Επέστρεψα στο σπίτι και μου δόθηκαν μαθήματα για τους μηχανισμούς της μετενσάρκωσης. Μου απαντήθηκαν όλες εκείνες οι μικρές ερωτήσεις που είχα: «Πώς γίνεται αυτό; Πώς γίνεται εκείνο;» Ήξερα ότι θα μετενσαρκωνόμουν. Η Γη είναι μεγάλος επεξεργαστής ενέργειας και η ατομική συνείδηση εξελίσσεται μέσα στον καθένα μας. Για πρώτη φορά είδα τον εαυτό μου σαν άνθρωπο και ήμουν ευτυχής γι αυτό.
Από αυτά που είδα, θα ήμουν ευτυχής να είμαι ένα άτομο (ύλης) στο σύμπαν. Ένα άτομο. Έτσι το να είμαι το ανθρώπινο μέρος του Θεού… αυτή είναι η πιο φανταστική ευλογία. Είναι μια ευλογία πέρα από την μεγαλύτερη εκτίμηση του τι σημαίνει ευλογία. Για καθέναν μας, το γεγονός ότι είμαστε το ανθρώπινο κομμάτι αυτής της εμπειρίας, είναι θαυμάσιο, εκπληκτικό. Ο καθένας μας, όπου κι αν βρίσκεται, είναι μια ευλογία για τον πλανήτη.
Πέρασα λοιπόν από τη διαδικασία της μετενσάρκωσης, αναμένοντας να είμαι μωρό, σε κάποιο μέρος. Αλλά μου δόθηκε ένα μάθημα σχετικά με τον τρόπο που εξελίσσονται η ατομική ταυτότητα και η συνείδηση. Ήμουν τόσο έκπληκτος όταν άνοιξα τα μάτια μου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ήταν μια ακόμα έκπληξη να βρίσκομαι πίσω στο σώμα μου, πίσω στο δωμάτιό μου, με κάποια να με προσέχει κλαίγοντας. Ήταν αυτή που με φρόντιζε στο άσυλο. Είχε περάσει μιάμιση ώρα από τότε που με βρήκε νεκρό. Το σώμα μου είχε γίνει δύσκαμπτο. Πήγε κάποια στιγμή στο διπλανό δωμάτιο. Τότε ξύπνησα και είδα το φως έξω. Προσπάθησα να σηκωθώ, αλλά έπεσα από το κρεβάτι. Η γυναίκα άκουσε ένα δυνατό υπόκωφο θόρυβο, έτρεξε μέσα και με βρήκε στο πάτωμα.
Όταν συνήλθα, ήμουν πολύ έκπληκτος γι αυτό που μου είχε συμβεί κατά τη διάρκεια της εμπειρίας σχεδόν-θανάτου μου. Στην αρχή, όλη η μνήμη αυτού του ταξιδιού δεν υπήρχε. Συνέχισα να «χάνομαι» και να ρωτάω, «Είμαι ζωντανός;» Αυτός ο κόσμος φαινόταν περισσότερο σαν όνειρο, από τον άλλο. Μέσα σε τρεις ημέρες αισθανόμουν φυσιολογικά πάλι, με διαύγεια, αλλά διαφορετικός από ότι είχα αισθανθεί ποτέ στη ζωή μου. Η μνήμη του ταξιδιού, μου επέστρεψε αργότερα. Δεν μπορούσα να δω τίποτα λανθασμένο σε κανέναν άνθρωπο. Πριν ήμουν πραγματικά επικριτικός. Θεωρούσα ότι όλοι τα είχαν κάνει θάλασσα, εκτός από εμένα. Τώρα όμως ξεκαθάρισε όλο αυτό.
Περίπου τρεις μήνες αργότερα ένας φίλος μου είπε ότι πρέπει να κάνω εξετάσεις. Έτσι πήγα και έκανα τομογραφίες κι όλα αυτά. Αισθανόμουν πραγματικά καλά, όμως φοβόμουν τα κακά μαντάτα. Θυμάμαι το γιατρό στην κλινική να εξετάζει τις πριν και τις μετά τομογραφίες και να λέει, «Λοιπόν δεν υπάρχει τίποτα εδώ τώρα». Είπα, «Πραγματικά, αυτό πρέπει να είναι ένα θαύμα». Αποκρίθηκε «Όχι, αυτά συμβαίνουν· ονομάζεται αυθόρμητη απαλλαγή». Δεν φάνηκε καθόλου εντυπωσιασμένος. Αλλά εδώ συνέβη ένα θαύμα κι εγώ ήμουν εντυπωσιασμένος, ακόμα κι αν κανένας άλλος δεν ήταν.
Είχα μια κάθοδο σε αυτό που θα λέγαμε κόλαση και, οποία έκπληξη! Δεν είδα κάποιο σατανά ή κακό. Η κάθοδός μου στην κόλαση ήταν μια κάθοδος στου κάθε ανθρώπου την προσαρμοσμένη δυστυχία, την αμάθεια και το σκοτάδι της άγνοιας. Έμοιαζε σαν μια μίζερη αιωνιότητα. Όμως καθένα από τα εκατομμύρια των ψυχών γύρω μου είχε ένα μικρό αστέρι φωτός πάντα διαθέσιμο. Αλλά κανείς δεν φαινόταν να το προσέχει. Είχαν αναλωθεί με τη θλίψη τους, τον πόνο και τη δυστυχία τους. Αλλά, μετά από λίγο, που φάνηκε σαν αιωνιότητα, άρχισα να καλώ εκείνο το Φως, όπως ένα παιδί καλεί το γονιό του για βοήθεια.
Τότε το Φως άνοιξε και σχημάτισε μια σήραγγα που ήρθε προς εμένα και με απομόνωσε απ’ όλο αυτό το φόβο και πόνο, που είναι η πραγματική Κόλαση. Έτσι αυτό που μαθαίνουμε, είναι να κρατάμε τα χέρια, να ερχόμαστε κοντά. Οι πόρτες της Κόλασης είναι ανοικτές τώρα. Εμείς θα συνδεθούμε, θα δώσουμε τα χέρια και περπατήσουμε έξω από την Κόλαση μαζί. Το Φως ήρθε σ’ εμένα και μετατράπηκε σ’ ένα τεράστιο χρυσό άγγελο. Τον ρώτησα, «Είσαι ο άγγελος του θανάτου;» Μου διεμήνυσε ότι ήταν η ψυχή μου, η μήτρα του ανώτερου Εαυτού μου, ένα πάρα πολύ αρχαίο κομμάτι του εαυτού μας. Και μετά αποσπάστηκα προς το Φως.
Σύντομα η επιστήμη μας θα ορίσει ποσοτικά το πνεύμα. Δεν θα είναι θαυμάσιο; Ανακαλύπτονται συσκευές που είναι ευαίσθητες στη λεπτή ή πνευματική ενέργεια. Οι φυσικοί επιχειρούν να συνθλίψουν τα άτομα, ώστε να δουν από τι αποτελούνται. Έχουν φτάσει στα υποατομικά σωματίδια, τα quarks, charms, κλπ. Οπότε, μια μέρα θα καταλήξουν σ’ εκείνο το μικρό πράγμα που τα κρατά όλα αυτά μαζί. Και αυτό θα πρέπει να το ονομάσουν… Θεό. Αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι κι εμείς δημιουργούμε επίσης, καθώς προχωράμε. Καθώς είδα το «για πάντα», ήρθα σε ένα πεδίο όπου περνάμε όλη τη γνώση και αρχίζουμε να δημιουργούμε το επόμενο κλάσμα, το επόμενο επίπεδο. Έχουμε τη δύναμη να δημιουργούμε ενόσω εξερευνάμε. Κι αυτός είναι ο Θεός, που επεκτείνεται μέσα από εμάς.
Από τότε που επέστρεψα, έχω εμπειρία από το Φως αυθόρμητα και έχω μάθει πώς να πηγαίνω σ’ εκείνο το χώρο, σχεδόν οποτεδήποτε στην περισυλλογή μου. Καθένας σας μπορεί να το κάνει αυτό. Δεν χρειάζεται να πεθάνετε για να το επιτύχετε αυτό. Είναι μέσα στην κατασκευή σας. Έχετε ήδη το απαραίτητο καλώδιο. Το σώμα είναι το πιο υπέροχο πλάσμα Φωτός που υπάρχει. Το σώμα μας είναι ένα σύμπαν απίστευτου Φωτός. Το πνεύμα δεν μας ωθεί να διαλύσουμε αυτό το σώμα. Δεν συμβαίνει αυτό. Μην προσπαθείς να γίνεις Θεός. Ο Θεός γίνεται εσύ. Εδώ.
Ρώτησα το Θεό: «Ποια είναι η καλύτερη θρησκεία στον πλανήτη; Ποια είναι η σωστή;» Και η Θεότητα αποκρίθηκε, με μεγάλη αγάπη: «Δεν με νοιάζει». Αυτή ήταν απίστευτη χάρη. Όταν η Θεότητα είπε, «Δεν με νοιάζει», αμέσως κατάλαβα ότι είναι δικό μας θέμα. Είναι σημαντικό, επειδή είμαστε όντα που νοιάζονται. Έχει σημασία για εμάς και γι αυτό είναι σημαντικό. Αυτό που έχετε είναι η ενεργειακή εξίσωση της πνευματικότητας. Η υπέρτατη Θεότητα δεν νοιάζεται εάν είστε Προτεστάντες, Βουδιστές, ή οτιδήποτε. Είναι όλα μια όψη του συνόλου. Εύχομαι όλες οι θρησκείες να το συνειδητοποιούσαν και ν’ άφηναν τις άλλες να υπάρχουν. Δεν είναι το τέλος κάθε θρησκείας, αλλά μιλάμε για τον ίδιο Θεό. Καθένας έχει μια διαφορετική άποψη. Κι όλα προστίθενται στη μεγάλη εικόνα. Είναι όλα σημαντικά.
Πήγα στην άλλη πλευρά με πολλούς φόβους για τα τοξικά απόβλητα, τα πυρηνικά βλήματα, την πληθυσμιακή έκρηξη, το τροπικό δάσος. Επέστρεψα αγαπώντας κάθε ένα πρόβλημα. Αγαπώ τα πυρηνικά απόβλητα. Αγαπώ το σύννεφο μανιταριών· αυτό είναι το πιο ιερό mandala που έχουμε εκδηλώσει μέχρι σήμερα, ως αρχέτυπο. Αυτό, περισσότερο από οποιαδήποτε θρησκεία ή φιλοσοφία στη Γη, μας έφερε μαζί ξαφνικά, σ’ ένα νέο επίπεδο συνείδησης. Γνωρίζοντας πως μπορούμε ίσως ν’ ανατινάξουμε τον πλανήτη πενήντα φορές, ή 500 φορές, τελικά συνειδητοποιούμε ότι ίσως τώρα είμαστε όλοι μαζί εδώ.
Για μια περίοδο έπρεπε να φτιάχνουν περισσότερες βόμβες. Τότε αρχίσαμε να λέμε, «Δεν το χρειαζόμαστε αυτό άλλο». Τώρα ζούμε σ’ έναν ασφαλέστερο κόσμο και πρόκειται να γίνει ακόμα πιο ασφαλής. Έτσι επέστρεψα αγαπώντας τα τοξικά απόβλητα, επειδή μας έφεραν πιο κοντά. Αυτά τα πράγματα είναι τόσο μεγάλα. Όπως λεει ο Peter Russell, αυτά τα προβλήματα έχουν τώρα «μέγεθος ψυχής». Έχουμε απαντήσεις «μεγέθους ψυχής» ΝΑΙ!
Το ξήλωμα του τροπικού δάσους θα περιοριστεί και σε πενήντα χρόνια θα υπάρξουν περισσότερα δέντρα στον πλανήτη, απ’ όσο θυμόμαστε. Εάν είστε στην οικολογία, δραστηριοποιηθείτε. Είστε εκείνο το μέρος του συστήματος που γίνεται συνειδητό. Κάντε το με όλη σας τη δύναμη, αλλά μην απογοητεύεστε. Είναι μέρος ενός μεγαλύτερου πράγματος. Η Γη είναι στο στάδιο της εξημέρωσης. Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να είναι τόσο άγριο μέρος, όπως ήταν κάποτε. Θα υπάρξουν μεγάλες άγριες εκτάσεις, προστατευμένες περιοχές, όπου η φύση θα ακμάζει. Η κηπουρική και οι προστατευμένες περιοχές θα είναι το θέμα στο μέλλον. Η αύξηση του πληθυσμού φτάνει πολύ κοντά στη βέλτιστη κλίμακα ενέργειας, που θα επιφέρει μια αλλαγή συνείδησης. Αυτή η μεταβολή συνείδησης θα αλλάξει την πολιτική, τα χρήματα, την ενέργεια.
Μετά που πέθανα και επέστρεψα, σέβομαι πραγματικά τη ζωή και το θάνατο. Στα πειράματα DNA που γίνονται, μπορεί να έχουμε ανοίξει την πόρτα σ’ ένα μεγάλο μυστικό. Σύντομα θα είμαστε σε θέση να ζήσουμε όσο θέλουμε σ’ αυτό το σώμα.
Μετά από 150 έτη διαβίωσης περίπου, θα υπάρχει μια διαισθητική αίσθηση ψυχής ότι θέλετε ν’ αλλάξετε κανάλια. Το να ζούμε για πάντα σ’ ένα σώμα δεν είναι τόσο δημιουργικό όσο η μετενσάρκωση, ως μεταφορά της ενέργειας στη φανταστική δίνη ενέργειας που βρισκόμαστε.
Πρόκειται πραγματικά να έχουμε τη φρόνηση της ζωής και του θανάτου και να την απολαμβάνουμε. Όπως είναι τώρα, είμαστε ήδη ζωντανοί για πάντα. Αυτό το σώμα, στο οποίο είστε, είναι ζωντανό για πάντα. Προέρχεται από ένα ατελείωτο ρεύμα ζωής, που επιστρέφει στο Big Bang και πέρα από αυτό. Το σώμα δίνει τη ζωή στην επόμενη ζωή, στην πυκνή και λεπτή ενέργεια. Αυτό το σώμα είναι ήδη ζωντανό για πάντα.