Οραματίζομαι μια Ελλάδα

του Ερμήλιου Κυρίτση

Οραματίζομαι μία Ελλάδα οικονομικά ανεξάρτητη, ισχυρή, αυτόνομη, ακέραια. Έναν τόπο φιλόξενο, γεμάτο φυσικές ομορφιές κι ευτυχισμένους ανθρώπους, όπου ο καθένας μας...

… νοιάζεται ειλικρινά για τον τόπο που τον φιλοξενεί, καθώς είμαστε όλοι φιλοξενούμενοι σ’ αυτό τον πλανήτη.

… απολαμβάνει την κάθε μέρα του, ακόμα και αν όλα φαίνονται δύσκολα ή αρνητικά.

… εστιάζεται πάντα στα θετικά της ζωής και όχι στα φαινομενικά αρνητικά.

… αισθάνεται καθημερινά ευγνωμοσύνη για το δώρο της ζωής.

… γνωρίζει ότι διαθέτει τη δύναμη να ορίζει τη μοίρα του.

… δεν περιμένει από κανέναν να του λύσει τα προβλήματα.

… ξέρει ότι τα περισσότερα προβλήματα υφίστανται, όσο αυτός τους δίνει υπόσταση.

… ακούει αλλά δεν εξαρτάται από τη γνώμη των άλλων.

… δεν κρίνει ή κατακρίνει τους συνανθρώπους του. Γνωρίζει ότι τους ενώνουν περισσότερα απ’ όσα τους χωρίζουν.

… δεν φθονεί την επιτυχία του διπλανού του, αντιθέτως χαίρεται με τη χαρά του και συμμερίζεται τη στενοχώρια του.

… δεν θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο ή χειρότερο από κανέναν.

… αναγνωρίζει ότι η αληθινή του δύναμη βρίσκεται στη συλλογικότητα και όχι στην ατομικότητα.

… γνωρίζει ότι η ευτυχία του είναι αλληλένδετη με την ευτυχία των άλλων.

… εκλέγει πολιτικούς με ακεραιότητα, που νοιάζονται αληθινά, άσχετα από πολιτικές πεποιθήσεις.

… περιμένει όμως από την πολιτική μόνο όσα μπορεί να του προσφέρει - δηλαδή, ελάχιστα!

… φροντίζει το πράσινο και προστατεύει τα δάση, τα ποτάμια και τον φυσικό πλούτο.

… δεν πετά τα σκουπίδια του οπουδήποτε και ανακυκλώνει όσα μπορεί.

… σέβεται τη φύση και τους φυσικούς νόμους.

… μοιράζεται με αγάπη όσα μπορεί, γι αυτό ποτέ δεν του λείπει τίποτα.

… σέβεται τη γνώμη και την ιδιωτικότητα των άλλων.

… μαθαίνει να ακούει το συνομιλητή του και να σέβεται την άποψή του.

… δεν θεωρεί απαραίτητο να συμφωνούν όλοι με τη δική του γνώμη.

… παραδέχεται τα λάθη του και ζητά συγγνώμη όταν έχει άδικο.

… είναι ευτυχισμένος με αυτά που έχει και αναμένοντας εκείνα που θα ήθελε να έχει.

… γνωρίζει ότι η αφθονία υλικών αγαθών δεν εξασφαλίζει την ευτυχία.

… αναζητά και εμπιστεύεται την έμφυτη σοφία που κρύβεται στην καρδιά του.

… σέβεται το σώμα του και προσέχει τη διατροφή του.

… αναγνωρίζει ότι η διατροφή του έχει άμεση σχέση με την υγεία του.

… πιστεύει στο Θεό, χωρίς να είναι θρησκόληπτος.

… γνωρίζει ότι ο Θεός είναι Αγάπη και ποτέ δεν τιμωρεί κανέναν με «κόλαση».

… ξέρει ότι τα παιδιά του είναι  απόλυτα αυτόνομες υπάρξεις και όχι ιδιοκτησία του. Δεν είναι υποχρεωμένα να εκπληρώνουν τις όποιες προσδοκίες των γονιών τους.

… ζει με χάρη και χαρά το ταξίδι του στη Γη αυτή.

Ας πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους! Αν η Ελλάδα σήμερα περνά δύσκολους καιρούς, με ορατή την πιθανότητα καταστροφής, δεν ευθύνεται καμία μπλε ή πράσινη πολιτική. Δεν ευθύνονται οι Ευρωπαίοι που φοβούνται τις συνέπειες της κρίσης. Δεν ευθύνονται οι διεθνείς κερδοσκόποι, που σαν όρνεα που είναι, κάνουν απλώς τη δουλειά τους. Φταίει το ότι εμείς χάσαμε το όραμά μας για τον τόπο μας!

Μέσα στη δίνη του υπερκαταναλωτισμού που παρασυρθήκαμε επί χρόνια, βολευτήκαμε. Οι τράπεζες μας κυνηγούσαν να μας γεμίσουν πλαστικό χρήμα και δάνεια. «Πάρε χρήμα (που δεν υπάρχει) να ξοδεύεις!» Εικονική ευμάρεια! Ήταν επόμενο λοιπόν να βρεθούμε προ αδιεξόδου και να χάσουμε το όραμά μας. Όμως… βρεθήκαμε σε αδιέξοδο ΕΠΕΙΔΗ ξε-χάσαμε το όραμα και όχι το αντίστροφο. Επειδή ξεχάσαμε τις πραγματικές αξίες, αυτές που δίνουν νόημα και ομορφιά στη ζωή μας.

Είναι η εύκολη λύση να κατηγορούμε τον τάδε ή τον δείνα για την όποια κατάσταση βιώνουμε. Η πραγματική ευθύνη όμως είναι δική μας. Και αν ελπίζουμε ότι «κάποιοι άλλοι» πρέπει να μας βγάλουν από το αδιέξοδο, απλώς αποποιούμαστε των ευθυνών μας. Όμως αν ξαναβρούμε το όραμά μας, μπορούμε να αναστρέψουμε την κατάσταση. Εσύ κι εγώ! Εκείνος και η άλλη. Εκείνη και ο διπλανός της! Ας οραματιζόμαστε την Ελλάδα που θέλουμε και μας αξίζει. Τη ζωή που θέλουμε και μας αξίζει! Πιστέψτε με, έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τα πράγματα. Ας το κάνουμε λοιπόν!