του Ερμήλιου Κυρίτση

Είναι μερικά ρητά ή γνωμικά για τη ζωή που όποτε τα συναντάμε σε κάποιο βιβλίο ή περιοδικό, μας δίνουν μια αίσθηση σοφίας. Όμως συνήθως δεν εμβαθύνουμε τόσο ώστε να ωφελούμαστε στην πράξη από τα πολύτιμα αυτά «μυστικά ζωής» στην κάθε μέρα μας.

Ορισμένα έχουν ίσως τη δύναμη ν’ αλλάξουν πράγματα και καταστάσεις στη ζωή μας, εάν τα δουλέψουμε με το "μέσα μυαλό", που λένε. Εύχομαι λοιπόν αυτή η ανθολογία γνωστών, λίγο ως πολύ, γνωμικών να ενθυμήσει σε όποιον επιθυμεί να βελτιώσει τη ζωή του, ότι η βελτίωση αρχίζει πάντα από μέσα προς τα έξω. Αρχίζοντας λοιπόν ας θυμηθούμε ότι…

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!

Γνωρίζεις τη σημασία αυτής της δήλωσης; Όλοι παντού μιλούν για ελευθερία, σαν υπέρτατη αξία, γιατί όμως παραβλέπουν την αρετή και τόλμη που απαιτεί; Και αυτός που κλέβει ή εξαπατάει είναι ελεύθερος να το κάνει και αν δεν τον πιάσουν, θεωρείται επίσης ελεύθερος. Είναι όμως πραγματικά; Μπορεί να έχει την τόλμη να κλέβει, αλλά η αρετή έχει πάει περίπατο.

Αν το αναλογιστείς, πόσο ελεύθερος είσαι πραγματικά, όντας δέσμιος ιδεών, φόβων, αντιλήψεων, συνηθειών, έξεων, καταστάσεων… Γι' αυτό η ουσιαστική ελευθερία, σαν καθαρά εσωτερική αξία, χρειάζεται αρετή· και τόλμη, για να αγωνιστείς ενάντια στον δήθεν εαυτό σου και να την κατακτήσεις επάξια!

Εμείς διαμορφώνουμε τη μοίρα μας

Είναι πολύ εύκολο να κατηγορούμε την κακή μας μοίρα για ό,τι στραβό μας συμβαίνει. Και να περιμένουμε να γυρίσει ο τροχός, μπας και δούμε μια άσπρη μέρα. Τι χάσιμο χρόνου αλήθεια!

Έχεις ακούσει φαντάζομαι την έκφραση «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζεις». Μεγάλη αλήθεια! Αν νομίζεις ότι είσαι έρμαιο της μοίρας σου, τότε όντως αυτό συμβαίνει. Γιατί ο άνθρωπος έχει δυνατότητες που ούτε καν μπορεί να φανταστεί. Αν όμως νομίζει ότι δεν έχει ο ίδιος την ευθύνη όσων του συμβαίνουν, τότε αφήνει τα κύματα της ζωής να τον παρασέρνουν πέρα δώθε και να τον τσακίζουν συχνά σε βράχια και ξέρες.

Πάρε τη ζωή στα χέρια σου… 1ον- γιατί σου ανήκει  & 2ον- επειδή μπορείς! Όλα τα άλλα είναι απλώς δικαιολογίες.

Στη Γη είμαστε φιλοξενούμενοι, όχι ιδιοκτήτες

Πόσο εύκολα ξεχνάμε ότι ερχόμαστε εδώ για μερικές δεκάδες χρόνια, για κάποιο σκοπό. Και ο σκοπός αυτός δεν έχει σχέση με εξωτερικά αποκτήματα. Βεβαίως, στα λόγια όλοι συμφωνούν ότι «σήμερα είμαστε και αύριο όχι». Είναι το πρώτο που θυμούνται όταν πηγαίνουν σε κηδεία (άλλου) και αρχίζουν τις αμπελοφιλοσοφίες του στυλ, «Τι σου είναι ο άνθρωπος!» ή «Δυο μέτρα γης μας αναλογούν!»

Αλήθεια, όταν κάποιος σε φιλοξενεί, κοιτάς τι μπορείς να του αρπάξεις; Ή πώς να του χαλάσεις το σπίτι; Όχι βεβαίως! Κανονικά νιώθεις ευγνωμοσύνη· τι μπορείς να προσφέρεις σε αντάλλαγμα· πώς να τον ευχαριστήσεις. Μήπως είναι καιρός να υιοθετήσεις αυτή τη νοοτροπία και για τον πλανήτη που σε φιλοξενεί; Λέω, μήπως…

Μην κάνεις στους άλλους ότι δε θέλεις να σου κάνουν

Αν εφάρμοζαν περισσότεροι αυτό το κοινό ρητό, ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός. Δουλεύει τόσο απλά… Τη στιγμή που πας να εξαπατήσεις κάποιον, εάν αναρωτηθείς: «Θέλω εμένα να με εξαπατήσει κάποιος;», είναι δύσκολο να το κάνεις. Όχι γιατί θα σε τιμωρήσει κανείς από κει πάνω. Αλλά επειδή είναι νόμος της Φύσης… Θερίζεις πάντα οτιδήποτε σπέρνεις! Αν σπείρεις ζιζάνια δεν πρόκειται θερίσεις στάρι. Δυστυχώς!

Αντίστοιχα, εάν κάνεις στους γύρω σου ό,τι καλό θα ήθελες για σένα στη ζωή σου, κινείς τον Κοσμικό νόμο της Έλξης, που στον κατάλληλο χρόνο θα σου αποδώσει τον καρπό των σπόρων σου! Μήπως είναι καιρός λοιπόν ν’ αρχίσεις να προσέχεις τι σπέρνεις καθημερινά στο χωράφι της ζωής σου;

Αν θέλεις κάτι, ευχήσου το για τους άλλους

Είναι μια ρήση ίσως όχι τόσο γνωστή όσο η προηγούμενη, που βασίζεται επίσης στον  μηχανισμό της Έλξης. Κάτι που θέλεις δεν χρειάζεται να κυνηγάς μανιωδώς να το πετύχεις, σπαταλώντας χρόνο και ενέργεια.

Το θέμα είναι να νοιάζεσαι για όποιους φέρνει η ζωή στο διάβα σου. Και το μυστικό είναι να εύχεσαι για τους άλλους, να έχουν αυτό που εσύ χρειάζεσαι. Αν αυτό γίνεται από καρδιάς, κινεί τέτοιους μηχανισμούς στο Σύμπαν που θα φέρουν τις κατάλληλες συνθήκες για να έχεις, όταν πρέπει, εκείνο που χρειάζεσαι – χωρίς χαμένο κόπο και θυσίες. Το εύχομαι ειλικρινά για όλους σας!

Αυτό που νομίζουμε είναι απλώς μια άποψη, όχι η απόλυτη αλήθεια

Πολλοί θεωρούν τις προσωπικές τους απόψεις αλάθητες και αδιαμφισβήτητες. Τα πάντα όμως στον κόσμο μας είναι σχετικά. Και η αλήθεια του ενός δεν είναι απαραίτητα η αλήθεια του άλλου.

Κάθε άποψη πρέπει να είναι σεβαστή. Μπορεί να είναι μοναδική και απόλυτη γι' αυτόν που την έχει, όμως δεν πρέπει να προσπαθεί να την επιβάλλει στους άλλους. Ούτε όμως οι άλλοι να θέλουν να τον πείσουν για το αντίθετο. Αφήστε το χρόνο και τη ζωή να το κάνει, εάν χρειάζεται.

Ό,τι δεν καταλαβαίνουμε, δε σημαίνει ότι είναι λάθος

Είναι πολύ φυσικό να μην τα καταλαβαίνουμε όλα. Η κατανόησή μας εξαρτάται από γνώσεις κι εμπειρίες που μαζεύουμε μεγαλώνοντας. Αν όμως φτάσουμε σε σημείο να νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα, τότε σίγουρα «εχ’με ξεφύγ». Η ζωή είναι μια συνεχής μάθηση. Και όσο μαθαίνουμε, βλέπουμε πόσο λίγα γνωρίζουμε!

Υπάρχουν τόσα πράγματα στον κόσμο, πέρα από τα στενά όρια των αντιλήψεών μας. Γι' αυτό δεν πρέπει ποτέ να απορρίπτουμε κάτι που δεν καταλαβαίνουμε. Αλλά να το ψάχνουμε και να το μελετάμε, με ειλικρίνεια και αγάπη μάθησης, μέχρι τα βαθιά γεράματα!

Η ευτυχία είναι κατάσταση ύπαρξης, όχι συνέπεια πράξεων

Η όλη δομή της κοινωνίας περνάει το μήνυμα πως για να είσαι ευτυχισμένος, πρέπει να  αγωνίζεσαι να είσαι πετυχημένος στο σπίτι, στη δουλειά, στις σχέσεις και φυσικά να είσαι έξυπνος, ικανός, υγιής, μορφωμένος, με παχύ πορτοφόλι, γυμνασμένος, κλπ, κλπ.

Έτσι όμως η ευτυχία γίνεται κάτι άπιαστο. «Θα είμαι ευτυχισμένος όταν… το ένα, το άλλο και το παρ’ άλλο». «Αν μου πάνε όλα καλά στη ζωή»! Σε ποιανού τη ζωή πάνε όλα καλά… πάντα; Μην τρελαθούμε τώρα! Η ζωή ουσιαστικά είναι γεμάτη προκλήσεις για τον καθένα.

Αν μάθεις ν’ απολαμβάνεις το καθημερινό ταξίδι, εκτιμώντας τα δώρα της ζωής, αντί να περιμένεις τον όποιο προορισμό να σου φέρει όσα επιθυμείς, θα δεις ότι η ευτυχία κρύβεται σε κάθε στροφή του δρόμου σου. Αν ΔΕΝ τη συλλέγεις καθώς προχωράς, όταν φτάσεις στο τέλος μάλλον δε θα σου έχει μείνει τίποτα!

Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;

Ένα υπαρκτό ερώτημα που πρωτοείδα γραμμένο σ’ ένα βότσαλο στην παραλία! Πόσοι αλήθεια προβληματίζονται αν υπάρχει μετά θάνατον ζωή. Μήπως όμως το βότσαλο εκείνο ήξερε κάτι παραπάνω – ή εκείνος που το έγραψε; Είναι αυτό που ζούμε η πραγματική ζωή; Μήπως νομίζουμε ότι ζούμε τώρα, ενώ όλο το παιχνίδι παίζεται μετά;  Ποιος ξέρει, αλήθεια!

Είμαστε τώρα ζωντανοί… Ας μάθουμε λοιπόν να ζούμε απολαμβάνοντας το γεγονός ότι για κάποιο καλό λόγο είμαστε τώρα εδώ. Δεν έχει νόημα να ανησυχούμε για το αύριο. Ας απολαμβάνουμε το σήμερα, με τα πάνω και τα κάτω του. Τότε σίγουρα θα υπάρχει και ζωή πριν το θάνατο!

Ό,τι βλέπουμε ή ακούμε δεν είναι πάντα η αλήθεια

Ειδικά σήμερα, στην εποχή της ακατάσχετης παραπληροφόρησης, είναι καιρός να οπλιστούμε με δύο παραμελημένες αξίες που λέγονται «Κοινή Λογική και Διάκριση». Και λέω οπλιστούμε γιατί όντως αυτές οι αξίες μπορούν να γίνουν πάλι η ασπίδα και το ξίφος μας, που θα μας γλυτώσουν από πολλά αληθοφανή μεν, αλλά δυστυχώς όχι αληθινά πράγματα. Και όταν ακούμε βαρύγδουπες αλήθειες, θα το καταλαβαίνουμε από το Γδουπ που κάνουν πάνω στην ασπίδα μας και θα το βάζουν στα πόδια μόλις αντικρίζουν το ξίφος της διάκρισής μας.

Αν φοράς μπλε γυαλιά, ο κόσμος (σου) θα είναι μπλε

Αν σου φταίει ο άτιμος μπλε κόσμος, μήπως θα ήταν πιο απλό και συνετό αντί να τον κατηγορείς που είναι τόσο μπλε, να βγάλεις τα μπλε γυαλιά σου – και να τα πετάξεις; Όχι όμως να τα αντικαταστήσεις με πράσινα ριγέ ή κόκκινα πουά!

Το φάρμακο του ενός δεν είναι απαραίτητα φάρμακο για όλους

Το ρητό αυτό είναι πιο γνωστό σαν «το φάρμακο του ενός μπορεί να είναι δηλητήριο για τον άλλον», αλλά θέλησα να το παραφράσω λίγο. Και οι δύο εκφράσεις, είναι για να μας θυμίζουν ουσιαστικά ότι η υγεία και η ασθένεια είναι προσωπικό θέμα, που δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται σε μαζική βάση. Και αν έχουμε κάποιο θέμα, η σοφία του σώματός μας μπορεί να μας οδηγήσει σωστά στη λύση, ΕΑΝ απευθυνθούμε σ’ αυτή με ειλικρίνεια κι εμπιστοσύνη.

Και κάτι που δε θα στο πουν πολλοί… Το σώμα σου, κάθε κύτταρό του, περιμένει πότε θα στραφείς σ’ αυτό για να επικοινωνήσετε· ν’ ακούσεις τι έχει να σου πει και να του πεις τι πραγματικά θέλεις. Ξέρω ότι τώρα σου ακούγεται τουλάχιστον εξωπραγματικό. Όμως, άφησέ το στην άκρη της καρδιάς σου ν’ αναπτυχθεί, και ίσως μια μέρα να αποκτήσει νόημα! Και αν θέλεις να το ψάξεις, άρχισε από την Κινησιολογία και θα εκπλαγείς με όσα θα έχει να σου δείξει το ίδιο σου το σώμα…

Πόσες ασπιρίνες χρειάζονται για να φύγει ο πόνος από το χαλίκι στο παπούτσι σου;

Μπορεί να φαίνεται αστείο το ερώτημα, εάν όμως είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, ας δούμε σε πόσες περιπτώσεις παίρνουμε καταπραϋντικά, αντικαταθλιπτικά, ηρεμιστικά, κλπ, για να κατευνάσουμε ένα πρόβλημα, αντί να αναζητήσουμε και να αντιμετωπίσουμε στα ίσα την αιτία. Άσε καλύτερα, μην αρχίσεις να μετράς τις φορές, γιατί τότε μπορεί να χρειαστείς τα αντικαταθλιπτικά!

Πλούσιος δεν είναι όποιος τα έχει όλα, αλλά εκείνος που εκτιμά όσα έχει

Προσωπικά δεν έχω δει κανέναν πλούσιο με αξιοζήλευτη ευτυχία. Ούτε νιώθω ότι χρειάζεται να έχω πολλά υλικά αγαθά για να είμαι ευτυχισμένος. Όταν όμως βλέπω κάποιον που εκτιμά και ξέρει να απολαμβάνει όσα έχει, τότε τον κρυφοζηλεύω. Και λέω κρυφο- για να το ξεχωρίσω από το «φθονώ».

Η ζήλεια έχει δύο όψεις. Η σκοτεινή της είναι ο φθόνος – Γιατί να το έχει εκείνος ο ανάξιος και όχι εγώ. Η φωτεινή της όψη είναι η αναγνώριση της δυνατότητας να πετύχεις το ίδιο – Αφού το έχει αυτός, σημαίνει ότι κι εγώ μπορώ!

Αχ, δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε ξεχάσει την καλή ζήλεια (που έχει συνώνυμο τον ζήλο) κι έχουμε γίνει ειδήμονες στον φθόνο (με συνώνυμο τη φθορά). Όμως σπέρνοντας φθόνο, τι ελπίδες έχουμε να θερίσουμε κάτι διαφορετικό, κάτι καλύτερο; Και μετά μας φταίει η πουτάνα η ζωή που δε μας κάθεται!!

Θα σε τιμωρήσει ο Θεός!

Αυτό δεν είναι ρητό, αλλά είναι η μεγαλύτερη και πιο θλιβερή ανοησία που έχει επικρατήσει επί αιώνες! Ο φόβος της αιώνιας τιμωρίας! Μα αυτό αναιρεί το μοναδικό (αλλά όχι το μόνο) προνόμιο που έχει ο άνθρωπος στη Γη… Αυτό της απόλυτα ελεύθερης βούλησης και επιλογής.

Όταν λέμε ότι είσαι ελεύθερος να επιλέξεις τι θέλεις να κάνεις, τι σημαίνει στ' αλήθεια; Πως αν δεν κάνεις αυτό που κάποιοι ονόμασαν σωστό, θα τιμωρηθείς; Αν είναι δυνατόν! Ή μήπως εννοούν ναι μεν ελευθερία, αλλά υπό συγκεκριμε΄νους όρους - θρησκόληπτου φόβου.

Υπάρχει βεβαίως η φυσική συνέπεια των όποιων πράξεών μας, όχι όμως τιμωρία ενός εκδικητικού Θεού που βράζει εσαεί σε καζάνια κόλασης τους αμαρτάνοντες (που βασικά σημαίνει όσους αστοχούν). Εδώ είναι φίλοι μου η κόλαση και ο παράδεισος και εξαρτάται από εμάς ποιο εκ των δυο επιλέγουμε, καθημερινά. Είναι αποκλειστικά δική μας επιλογή!

Κι ένα τελευταίο (δικό μου), που αν του δώσουμε την ευκαιρία μπορεί να φωτίζει την υπόλοιπη ζωή μας…

Ζω με συμπόνια κι ευγνωμοσύνη στην καρδιά μου!

Η συμπόνια για τους συνανθρώπους μας και η ευγνωμοσύνη για το δώρο της ζωής που έχουμε, είναι μοναδικά εφόδια που, αν τα εφαρμόζουμε συνειδητά στη ζωή μας, θα μας οδηγούν σε μαγευτικούς προορισμούς και απάνεμα λιμάνια. Με την κάθε μέρα μας να έχει βαθύ νόημα και ουσιαστική ομορφιά.

Ευγνωμοσύνη είναι να εκτιμάς όσα έχεις, αντί να μετράς πόσα σου λείπουν. Να εκτιμάς την πολύτιμη ανάσα που παίρνεις, ευχαριστώντας μέσα σου Αυτόν που έφτιαξε ένα τόσο υπέροχο κόσμο για να έρχεσαι εδώ, να μετέχεις, να χαίρεσαι, ν’ απολαμβάνεις, να μαθαίνεις.

Συμπόνια δεν είναι να δίνεις ελεημοσύνη σε κάθε ζητιάνο που συναντάς. Είναι να νοιάζεσαι για τον διπλανό σου και να βοηθάς όπου, όπως και όποτε μπορείς.

Τα δύο αυτά εργαλεία μάς βοηθούν ν’ ανακαλύπτουμε τον αληθινό παράδεισο που υπάρχει μέσα μας. Και είναι στο χέρι μας να τα αξιοποιούμε καθημερινά.

Σας το εύχομαι ειλικρινά!