του Ερμήλιου Κυρίτση
Φαίνεται το θέμα της προσωπικής αφθονίας να είναι αρκετά δημοφιλές αυτή την εποχή, ακόμα και στον «πνευματικό» κόσμο. Όμως εκ των πραγμάτων συσχετίζουμε την αφθονία με το χρήμα, ενώ στην ουσία δεν είναι έτσι. Υπάρχουν πολλοί "φτωχοί" πλούσιοι σε αξίες και συναισθήματα και αντίστοιχα πολλοί "πλούσιοι" που είναι φτωχοί - σε πολλά άλλα εκτός των υλικών αγαθών. Αντιμετωπίζοντας λοιπόν δυσκολίες με τα χρήματα, οι περισσότεροι θεωρούμε ότι κάτι δεν πρέπει να κάνουμε σωστά. Οπότε προσφεύγουμε σε σχετικά βιβλία, σεμινάρια, περιοδικά, γνώμες και συμβουλές…
Λοιπόν, πάτα «παύση» για λίγο και ξέχνα όσα έχεις ίσως αποκομίσει από τους παραπάνω τρόπους...
Γιατί;
Διότι εάν είχαν αποδώσει καρπούς, δε θα υπήρχε λόγος να διαβάζεις τώρα αυτό το άρθρο!
Αν αναζητάς την αφθονία… σταμάτα επιτέλους να την ψάχνεις! Πάψε να νομίζεις ότι είσαι φτωχός ή έχεις ελλείψεις, γιατί έτσι μόνο θα δεις τον πλούτο που διαθέτεις. Και μόνο εάν μπορείς να "δεις" τον πλούτο που ήδη έχεις, μπορεί να εκδηλωθεί στη ζωή σου. Και δεν εννοώ μόνο τον εσωτερικό σου πλούτο, εννοώ τον εξωτερικό, τον υλικό!
Αν λοιπόν νομίζεις ότι έχεις τέτοιο θέμα, μήπως είναι καιρός να πάψεις να διαβάζεις σχετικά βιβλία, να παρακολουθείς σεμινάρια αφθονίας και να ασπάζεσαι συμβουλές άλλων, κι ας έχουν όλη την καλή διάθεση να σου παρουσιάσουν τη δική τους λύση!
Γιατί;
Διότι απλούστατα παρά την καλή σου - και καλή τους - πρόθεση, με αυτά δηλώνεις στο Σύμπαν ότι ΔΕΝ έχεις αφθονία. Βλέπεις, κάτι που έχεις δεν ψάχνεις να το βρεις! Οπότε όντως δεν την έχεις, αλλά ούτε θα την έχεις, αφού αυτό δηλώνεις... έλλειψη. Όσα βιβλία μαγειρικής κι αν διαβάσεις, ποτέ δε θα σε χορτάσουν. Λυπάμαι, το χαρτί δεν τρώγεται! Ούτε φυσικά θα γίνεις ποτέ σεφ διαβάζοντας συνταγές…
Καιρός επίσης να πάψεις να σκέφτεσαι - και να λες - πόσο δύσκολα τα φέρνεις βόλτα!
Μάντεψε γιατί…
Διότι έτσι εξασφαλίζεις άφθονες δύσκολες βόλτες ακόμα στη ζωή σου! Μέχρι να καταλάβεις ότι είσαι κύριος του εαυτού σου και όσων σου συμβαίνουν, σε όλα τα επίπεδα, και να αποφασίσεις να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου, ελάχιστα μπορούν να αλλάξουν από μόνα τους.
Πάψε να φθονείς (κρυφά συνήθως, ή φανερά) αυτούς που τα έχουν! Ναι, σε σένα μιλάω, που αγωνίζεσαι χρόνια με πνευματικό τρόπο να λύσεις το θέμα, μάλλον χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Και μη μου πεις ότι πραγματικά ευλογείς εκείνον που τα έχει και τα χαίρεται, γιατί τον εαυτό σου μάλλον κοροϊδεύεις.
Γιατί;
Διότι αν πραγματικά χαιρόσουν και ευλογούσες εκείνον που τα έχει και τα χαίρεται, θα τα είχες ήδη κι εσύ! Εγγυημένα!
Γιατί;
Διότι έτσι δουλεύει το Σύμπαν αγαπητέ μου, αγαπητή μου!
Γράφτο κάπου να το θυμάσαι…
Αν δε νιώσεις πόσο πλούσιος/α είσαι, θα χαραμίσεις μια ζωή στην προσπάθεια να βγεις από τη μιζέρια που νομίζεις ότι έχεις.
Αν θέλεις να έλκεις την αφθονία ΣΟΥ, αυτή που ήδη σου ανήκει, άρχισε να κάνεις κάποια βασικά βήματα, ή να μην κάνεις κάποια άλλα…
Άρχισε κατ’ αρχάς να αγαπάς τον εαυτό σου!!!
Όχι τον εαυτούλη σου… τον πραγματικό σου Εαυτό! Τον έξυπνο, εργατικό, τίμιο, νοήμονα, όμορφο, πλούσιο, φωτεινό, χαρισματικό, τυχερό, άνετο και χαρούμενο εαυτό σου. Για όσους από αυτούς τους χαρακτηρισμούς αμφιβάλλεις σε σένα, αντίστοιχη είναι η απόσταση από την πραγματική αγάπη του εαυτού σου, από την ουσία της ζωής σου, από τη λύση τελικά του θέματός σου!
Άρχισε να αγαπάς τον εαυτό σου, όπως πραγματικά είσαι, όχι όπως νομίζεις ότι είσαι, όχι όπως θα ήθελες να είσαι, ή όπως σου λένε οι άλλοι - που επίσης δεν αγαπούν τον εαυτό τους - ότι είσαι. Ειδάλλως, είναι κρίμα αλλά δε θα έχει ποτέ η ζωή αρκετά για σένα!
Δεύτερον… Άρχισε να ξοδεύεις με σύνεση αλλά άφοβα! Να πληρώνεις πάντα με χαρά όλους τους λογαριασμούς, το ενοίκιο, τους φόρους, τις όποιες αγορές σου, ακόμα και τα διάφορα «αγγούρια» που δε δροσίζουν!
Γιατί;
Διότι πληρώνοντας τις υποχρεώσεις σου με χαρά, αναγνωρίζεις ότι έχεις την άνεση να τους πληρώνεις! Και όταν αναγνωρίζεις ότι έχεις την άνεση να τους πληρώνεις… άνεση και χαρά σπέρνεις, οπότε χαρά και άνεση θα θερίζεις! Καθότι ένα κι ένα κάνουν δύο, πώς να το κάνουμε δηλαδή!
Τρίτον… Δίνε, δίνε… όπου και όπως μπορείς, δίνε, βοήθα, νοιάσου για τους άλλους. Ρούχα, βιβλία, δώρα, χρήματα, μια γνώμη, μια συμβουλή, μια χείρα βοηθείας, ό,τι μπορείς, όπου μπορείς… δίνε!
Γιατί;
Διότι εάν εσύ νοιάζεσαι για τους άλλους τότε το Σύμπαν και η Ζωή νοιάζονται για σένα!
Τέταρτον… Μη φυλάς άχρηστα πράγματα, ΜΗΠΩΣ ποτέ χρειαστούν! Το πιο πιθανό... μόνο όταν τα πετάξεις θα χρειαστούν. Γιατί λοιπόν να κουβαλάς ένα άχρηστο βάρος που αν και δεν το κουβαλάς στην πλάτη (νομίζεις), εντούτοις σε βαραίνει όσο δε φαντάζεσαι. Δώστα λοιπόν, σε κάποιον μπορεί να φανούν χρήσιμα. Στον παλιατζή σίγουρα!
Πέμπτον… Μην ψωνίζεις ποτέ το φθηνότερο, για οικονομία – οτιδήποτε…
Γιατί;
Διότι συνήθως οικονομία και μιζέρια, σαν έννοιες είναι σχεδόν αδέλφια. Είσαι σίγουρος/η λοιπόν ποιο από τα δυο αδέλφια «κανακεύεις»; Μήπως με το φθηνότερο δηλώνεις στο Σύμπαν ότι δεν αξίζεις το καλύτερο; Οπότε μήπως μετά αναρωτιέσαι γιατί δεν μπορείς να έχεις κάτι καλύτερο; Μα αφού τελικά έχεις πάντα αυτό που αξίζεις. Άρχισε λοιπόν να βλέπεις ότι αξίζεις το καλύτερο!
Και το πιο σημαντικό, ίσως, απ’ όλα…
Άρχισε να εύχεσαι για τους άλλους αυτό που επιθυμείς για σένα!
Άρχισε να εύχεσαι για τους άλλους αυτό που επιθυμείς για σένα… Και όχι μόνο για όσους συμπαθείς. Εκεί είναι η "μαγκιά"… Αν χρειάζεσαι εξήγηση γι' αυτό, έχεις ακόμα δρόμο για να καταλάβεις το παιχνίδι της Ζωής.
Απλώς, γιατί έτσι είναι!
Είπαμε... ένα κι ένα κάνουν δύο, είτε σου αρέσει είτε όχι!
Και αν αρχίσει να σου αρέσει, θ’ αρχίσεις να βλέπεις θαυμαστά να εκδηλώνονται στο διάβα σου.
Γιατί;
Επειδή άρχοντά μου εσύ, μυλαίδη μου εσύ, έτσι και μάθεις να δίνεις, να νοιάζεσαι για τους άλλους, να αγαπάς και να εκτιμάς τον εαυτό σου, να μην ανησυχείς για το αύριο, να ευλογείς τους έχοντες και κατέχοντες, και να εύχεσαι το καλύτερο για όλους - φίλους ή “εχθρούς” - τότε δε θα φοβάσαι τι μπορεί να σου φέρει το μέλλον. Θα ξέρεις ότι αξίζεις το καλύτερο - και θα το έχεις! Και θα γνωρίζεις ότι κρατάς γερά τη μοίρα σου στα χέρια σου, ό,τι κι αν γίνεται εξωτερικά στον κόσμο, ό,τι κι αν γίνεται… Καθότι θα έχεις τη σιγουριά πως ό,τι και να γίνει, θα είναι ευλογημένο για σένα!
Γένοιτο!