Του Ερμήλιου Κυρίτση
Όσοι δεν χρησιμοποιούν συχνά τα Μ.Μ.Μεταφοράς, ίσως δεν έχουν παρατηρήσει έναν νόμο του κράτους που αναγραφόταν στην πίσω πλευρά των εισιτηρίων, προ της ηλεκτρονικής τους εποχής. Και τι νόμο μάλιστα!!! Για την διαφύλαξη της ευνομούμενης τάξης! Καημένε Σόλωνα, που ’σαι να δεις τους σύγχρονους νομοθέτες και τα έργα τους - αποτυπωμένα!
Αν έχετε την περιέργεια για το νόμο που αναγράφεται στα εισιτήρια, ευχαρίστως να σας ικανοποιήσω (την περιέργεια, για να μην παρεξηγούμαστε). Παρακαλώ, δώστε τη δέουσα προσοχή και σεβασμό, όπως ακριβώς αρμόζει σ’ ένα νόμο του κράτους. Για να γνωρίζετε λοιπόν, διότι ως γνωστόν εκ νόμου απαγορεύεται η άγνοια νόμου!
Η ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΕΠΙΚΥΡΩΜΕΝΟΥ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ (Π.Κ.,ΑΡΘ.186.2 & 392)
(Μακρά σιωπή… για να τον ξαναδιαβάσετε και να τον χωνέψετε καλά!)
Γιατρέ μου, γιατί ξαφνικά έχω μια ακατάσχετη επιθυμία να παρανομήσω, κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση; Να γυρνάω στους σταθμούς του Μετρό ολημερίς, μοιράζοντας χρησιμοποιημένα εισιτήρια και διασαλεύοντας την κοινωνική τάξη και ευνομία!
Όπως γνωρίζετε, τα εισιτήρια ισχύουν για 90 λεπτά. Μια συνήθης διαδρομή δεν ξεπερνά τη μισή ώρα, που σημαίνει ότι το εισιτήριο πετιέται, ενώ ακόμα ισχύει.
Τώρα θα μου πείτε, εκεί είναι το πρόβλημά μας; Ότι πάει χαμένο το υπόλοιπο εισιτήριο; Όχι βεβαίως! Αλλά αν μετά το τέλος της διαδρομής μας, διαθέτουμε το εισιτήριο σ’ ένα συνάνθρωπό μας, που μπορεί ακόμα να το αξιοποιήσει εφόσον ισχύει κανονικά, αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία από το 1,40 Ευρώ που θα «γλιτώσει». Και αν εμείς πάρουμε ένα ισχύον χρησιμοποιημένο εισιτήριο, το κέρδος δεν είναι απλώς το ποσό που δε θα πληρώσουμε.
Το πραγματικό κέρδος – κατά την ταπεινή μου άποψη – είναι ότι κάποιος νοιάζεται να μοιραστεί μαζί μας ένα ασήμαντο εισιτήριο. Κι εμείς νοιαζόμαστε για κάποιον άλλον, να πάει στον προορισμό του με λίγο μικρότερη επιβάρυνση. Κανείς από τους δυο μας δεν θα γίνει πλουσιότερος χρηματικά, αλλά αμφότεροι θα είμαστε κερδισμένοι.
Δοκιμάστε το κάποια φορά, να δείτε (παρά τον κίνδυνο να συλληφθείτε σαν ειδεχθείς παράνομοι). Προσωπικά αισθάνομαι πολύ ωραία, είτε διαθέτω το εισιτήριό μου, είτε βρίσκω ένα που κάποιος άλλος νοιάστηκε να αφήσει για μένα. Φυσικά, όχι για μένα προσωπικά, αλλά για «εμένα» τον οποιονδήποτε!
Προφανώς φρόντισαν να απαγορεύσουν αυτή τη θαυμάσια δοσοληψία, για να προστατέψουν τα οικονομικά δικαιώματα των εταιρειών συγκοινωνιών. Ίσως φοβούνται μη ζημιώσουν, εάν ορισμένοι μοιραζόμαστε τις διαδρομές μας! Μάλλον γι αυτό θα τρίζουν τα κόκαλα του Σόλωνα… γιατί οι νόμοι θεσπίζονται για να εξυπηρετούν τον πολίτη και όχι για να εξασφαλίζουν τα όποια συμφέροντα, ιδιωτικά ή κρατικά.
Γι αυτό γιατρέ μου, δηλώνω ευθαρσώς ότι θα εξακολουθήσω να μοιράζομαι με τους συνανθρώπους μου τα εισιτήριά μου, αφήνοντάς τα στην οθόνη των αυτομάτων εκδοτηρίων, στο τέλος της διαδρομής μου. Αν και αφήνοντάς το εκεί, για να το βρει κάποιος άλλος, ουσιαστικά κανείς μας δεν παρανομεί (βάσει του εν λόγω νόμου). Ούτε εγώ το ΠΑΡΑΧΩΡΩ (απλώς το «παρατάω»), ούτε εκείνος που το παίρνει το ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ (απλώς το «βρίσκει» εκεί).
Τώρα, αν με μπαγλαρώσουν, σύμφωνα με τη δική τους ερμηνεία του νόμου, ελπίζω να μου φέρνετε τσιγάρα στον Κορυδαλλό. Επειδή όμως δεν καπνίζω, να μου φέρνετε καλύτερα εισιτήρια συγκοινωνιών. Ας είναι και μεταχειρισμένα, δεν έχει σημασία. Φτάνει να δείχνει ότι με νοιάζεστε, όπως και τους άλλους συνανθρώπους μας. Γι αυτό ελπίζω στο μέλλον να βλέπω δεκάδες διαθέσιμα χρησιμοποιημένα εισιτήρια στα αυτόματα εκδοτήρια!
Και αν κάποιος «αρμόδιος» σας επιπλήξει, απαιτώντας να μάθει γιατί το κάνετε αυτό, ρίξτε όλο το φταίξιμο στον Γιώργο Κανένα, που σας θύμισε πόσο ωραίο είναι να νοιαζόμαστε, ειδικά αυτή τη δύσκολη εποχή!
Θα συμφωνείς φαντάζομαι γιατρέ μου, ότι χρειάζεται να θυμόμαστε πιο συχνά ένα σημαντικό νόμο: ότι ΠΑΝΤΑ θερίζουμε εκείνο που σπείραμε! Αποκλείεται να σπείρουμε τσουκνίδες και να θερίσουμε στάρι! Λυπάμαι, αλλά αυτός είναι Συμπαντικός νόμος, ίσως από τους ελάχιστους που θα άξιζε να αποτυπωθούν ακόμα και στην πίσω πλευρά των εισιτηρίων – απλώς για να θυμόμαστε. Οπότε, αν δεν μας αρέσει ό,τι θερίζουμε τώρα – από κοινωνικο-οικονομο-πολιτικής άποψης – ας αρχίσουμε να σπέρνουμε καθημερινά κάποιες αξίες που δίνουν νόημα στη ζωή μας και μπορούν ουσιαστικά ν' αλλάξουν τα δεδομένα. Είθε!