Hebban olla vogala

De eerste literaire tekst zou rond het jaar 1100 zijn opgeschreven: 'hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic anda thu, wat unbiden nu.' Dit betekent volgens de gangbare verklaring: alle vogels zijn al aan het nestelen, behalve jij en ik, waar wachten wij nog op (Schönfeld). Meer populaire translaties spreken van een vrouw die een inventarisatie uitvoert (Van Oostrom) en van een man die terugblikt op de deplorabele jaarrrekening (Heinsius). Het oudste fragment is in de hedendaagse taal volgens die nieuwste inzichten na de transformatie als volgt: 'Hebben alle vagelijke nietsen, geeneens omheining, waarom zijn wij hier nog'.