ચાર પ્રકારના ભક્તો પુણ્યશાળી ભજે મ’ને

આર્ત, જિજ્ઞાસુ, અર્થાર્થી, ચોથો જ્ઞાની, પરંતપ. ૧૬/૭

તેમાં જ્ઞાની, સદાયોગી, અનન્ય ભક્ત, શ્રેષ્ઠ છે;

જ્ઞાનીને હું ઘણો વા’લો, તે'યે છે મુજને પ્રિય. ૧૭/૭

તે સૌ સંતજનો તો'યે જ્ઞાની આત્મા જ છે મુજ;

મારામાંતે રહ્યો યુક્ત, જેનાથી શ્રેષ્ઠ ના ગતિ. ૧૮/૭

ઘણા'યે જન્મને અંતે જ્ઞાની લે શરણું મુજ;

’સર્વ આ બ્રહ્મ’ જાણે તે મહાત્મા અતિ દુર્લભ. ૧૯/૭

કામોએ જ્ઞાન લૂંટેલા ભજે તે અન્ય દેવતા

તે તે નિયમે રાખી—બાંધ્યા પ્રકૃતિએ નિજ. ૨૦/૭

ઇચ્છે જેરૂપમાં જે જે શ્રદ્ધાપૂર્વક પૂજવા,

તેની તેની હું તેવી જ દૃઢ શ્રદ્ધા કરાવું છું. ૨૧/૭

તેવી શ્રદ્ધા ભર્યો તેની વાંછતો તે પ્રસન્નતા;

તેનાથી મેળવે કામો, મેં જ નિર્માણ જે કર્યાં. ૨૨/૭

નાશવંત ફળો પામે જનો તે અલ્પબુદ્ધિના;

દેવોના ભક્ત દેવોને,મારા ભક્ત મ’ને મળે. ૨૩/૭

અવ્યક્ત તે થયો વ્યક્ત, માને મૂઢજનો મ’ને

ન જાણતા પરંભાવ, મારો અવ્યય ઉત્તમ. ૨૪/૭

ઢંકાયો યોગ-માયાએ ના હું પ્રગટ સર્વને;

આ મૂઢ લોક જાણેના, અજન્મા, અવ્યયી મ’ને ૨૫/૭

ભૂતો જે જે થયા પૂર્વે, આજે છે ને હવે થશે,

હું તો સર્વને જાણું, મ’ને કો જાણતું નથી. ૨૬/૭

રાગ ને દ્વેષથી ઊઠે દ્વંદ્વોનો મોહ ચિત્તમાં,

તેથી સંસારમાં સર્વે ભૂતોને મોહ થાય છે. ૨૭/૭

પણ જે પુણ્યશાળીનાં પાપકર્મ ગળી ગયાં,

તે દ્વંદ્વમોહ છૂટેલા મ’ને દૃઢ વ્રતે ભજે. ૨૮/૭

જે મારે આશ્રયે મંડે છૂટવા જન્મમૃત્યુથી,

બ્રહ્મ, સંપૂર્ણ અધ્યાત્મ, સર્વ કર્મે'ય તે લહે. ૨૯/૭

સાધિ ભૂતાધિદૈવે જે, સાધિ યજ્ઞે મ’ને લહે,

જાણે પ્રયાણ કાળે'યે મને તે યુક્તચિત્તના. ૩૦/૭

શ્રીકૃષ્ણાર્જુન વચ્ચેના સંવાદનો ‘જ્ઞાન-વિજ્ઞાન-યોગ’ નામનો સાતમો અધ્યાય સંપૂર્ણ