ૐ(3) એકાક્ષરી બ્રહ્મ ઉચ્ચારી સ્મરતો મ’ને,

જે જાય દેહને છોડી, તે પામે છે પરંગતિ. ૧૩/૮

સતત એક ચિત્તે જે સદા સંભારતો મ’ને,

તે નિત્ય-યુક્ત યોગીને સે’જે હું પ્રાપ્ત થાઉં છું. ૧૪/૮

મ’ને પોંચી મહાત્માઓ, પામેલા શ્રેષ્ઠ સિદ્ધિને,

વિનાશી, દુ:ખનું ધામ, પૂનર્જન્મ ધરે નહીં. ૧૫/૮

બ્રહ્માના લોક પર્યંત આવાગમન સર્વને;

પરંતુ મુજને પામી પૂનર્જન્મ રહે નહીં. ૧૬/૮

હજાર યુગનો દા’ડો હજાર યુગની નિશા;

બ્રહ્માના દિનરાત્રીના વિદ્વાનો એમ જણતા. ૧૭/૮

અવ્યક્તથી બધી વ્યક્તિ નીકળે દિન ઊગતાં;

રાત્રી થતાં ફરી પામે તે જ અવ્યક્તમાં લય. ૧૮/૮

તે જ આ ભૂતનો સંઘ ઊઠી ઊઠી મટી જતો,

પરધીનપણે રાત્રે; નીકળે દિન ઊગતાં. ૧૯/૮

તે અવ્યક્ત થકી ઊંચો બીજો અવ્યક્તભાવ છે

તે શાશ્વત નહીં નાશે, ભૂતો સૌ નાશ પામતાં. ૨૦/૮

કહ્યો અક્ષર, અવ્યક્ત, કહી તેને પરંગતિ;

જે પામ્યે ન ફરે ફેરા, -તે મારું ધામ છે પરં. ૨૧/૮

પરં પુરુષ તે પ્રાપ્ત થાય અનન્ય ભક્તિથી-

જેના વિષે રહે ભૂતો, જેનો વિસ્તાર આ બધો. ૨૨/૮

જે કાળે છોડતાં દેહ યોગી પાછા ફરે નહીં;

જે કાળે ફરે પાછા, તે કાળ કહું છું હવે. ૨૩/૮

અગ્નિજ્યોતે, દિને, શુકલે, છ માસે ઉત્તરાયણે,

તેમાં જે બ્રહ્મવેતાઓ જાય તે બ્રહ્મ પામતા. ૨૪/૮

ધુમાડે, રાત્રીએ, કૃષ્ણે , છ માસે ઉત્તરાયણે,

તેમાં યોગી ફરે પાછો પામીને ચંદ્રજ્યોતિને. ૨૫/૮

શુક્લ-કૃષ્ણ ગણી આ બે ગતિ વિશ્વે સનાતન;

એકથી થાય ના ફેરા, બીજીથી ફરતો વળી. ૨૬/૮

આવા બે માર્ગ જાણે તે યોગી મોહે પડે નહીં;

તે માટે તું સદાકાળ યોગયુક્ત બની રહે. ૨૭/૮

વેદો તણાં,યજ્ઞ-તપો તણાં'યે,

દાનો તણાં પુણ્ય ફળો કહ્યાં જે;

તે સર્વ આ જ્ઞાન વડે વટાવી,

યોગી લહે આદિ મહાન ધામ.

૨૮/૮

શ્રીકૃષ્ણાર્જુન વચ્ચેના સંવાદનો ‘અક્ષરબ્રહ્મયોગ’ નામનો આઠમો અધ્યાય સંપૂર્ણ.