સંન્યાસ જે કહે લોકે, તેને તું યોગ જાણજે;

વિના સંકલ્પને છોડ્યે યોગી થાય ન કોઇ'યે. ૨/૬

યોગમાં ચઢવા કાજે કર્મ કારણ તો કહ્યું;

યોગે સિદ્ધ થયેલાને શાંતિ કારણ તો કહ્યું. ૩/૬

જ્યારે વિષયભોગે કે કર્મે આસક્ત થાય ના,

સર્વ સંકલ્પસન્યાસી, યોગસિદ્ધ થયો ગણો. ૪/૬

આપને તારવો આપે, આપને ન ડૂબાડવો;

આપ જ આપનો બંધુ, આપ જ શત્રુ આપનો. ૫/૬

જીતેજે આપને આપ,તે આત્મા આત્મનો સખા;

જો અજિતેલ આત્માતો વર્તે આત્માજ શત્રુ શો ૬/૬

શાંતચિત્ત જિતાત્માનો પરમાત્મા સમધિમાં;

ટાઢે-તાપે સુખે-દુ:ખે, માનાપમાનમાં રહે. ૭/૬

જ્ઞાનવિજ્ઞાનથી તૃપ્ત, બ્રહ્મનિષ્ઠ, જિંતેન્દ્રિય, યુક્ત

તેથી કહ્યો યોગી, સમલોષ્ટાશ્મકાંચન. ૮/૬

વા’લા,વેરી, સખા,મધ્ય,ઉદાસી દ્વેષ્ય ને સગા

સાધુ-અસાધુમાં જેને સમ બુદ્ધિ, વિશેષ તે. ૯/૬

આશા-પરિગ્રહો છોડી, મનબુદ્ધિ કરી વશ,

યોગીએ યોજવો આત્મા, એકાંતે, નિત્ય, એકલા. ૧૦/૬

શુદ્ધ સ્થળે ક્રમે નાંખી દર્ભ, ચર્મ અને પટ,

ન બહુ ઊંચું કે નીચું સ્થિર આસન વાળવું. ૧૧/૬

કરીને મન એકાગ્ર, રોકી ચિત્તેન્દ્રિય ક્રિયા

બેસીને આસને યોગ યોજવો આત્મશુદ્ધિનો. ૧૨/૬

કાયા,મસ્તક ને ડોક સીધાં, નિશ્ચળ ને સ્થિર;

રાખવી દૃષ્ટિનાસાગ્રે, આસપાસ ન ભાળવું. ૧૩/૬

શાંતવૃત્તિ, ભયે મુક્ત, વ્રતસ્થ, મત્પરાયણ,

મનને સંયમે રાખી મુજમાં ચિત્ત જોડવું. ૧૪/૬

આપને યોજાતો યોગી નિત્ય આમ મનોજયી;

પામેછે મોક્ષ દેનારી શાંતિ જે મુજમાં રહી ૧૫/૬

નહીં અત્યંત આહારે, ન તો કેવલ લાંઘણે,

ઊંઘ્યે જાગ્યેય ના ઝાઝે, યોગની સાધના થતી. ૧૬/૬

યોગ્ય વિહાર-આહાર, યોગ્ય પ્રવૃત્તિ કર્મમાં,

યોગ્ય જાગૃતિ ને નિદ્રા તો સીધે યોગ દુ:ખહા. ૧૭/૬

નિયમે પૂર્ણ રાખેલું ચિત્ત આત્મા વિષે ઠરે,

નિ:સ્પૃહ કામનાથી સૌ, ત્યારે તે યુક્ત જાણવો. ૧૮/૬

વાયુહીન સ્થળે જેમ હાલે ના જ્યોત દીપની,

સંયમી આત્મયોગીના ચિત્તની ઉપમા કહી. ૧૯/૬

યોગાભ્યાસે નિરોધેલું જ્યાં લે ચિત્ત વિરામને;

જ્યાં પેખી આત્મથી આત્મા પામે સંતોષ આત્મમાં ૨૦/૬

જે મળ્યે અન્ય કો લાભ ન માંગે તે થકી વધુ;

જેમાં અર્હી ચળે ના તે મોટાં'યે દુ:ખથી કદી. ૨૧/૬

પ્રશાંત-મન, નિષ્પાપ, બ્રહ્મરૂપ થયેલ આ

શાંત-વિકાર યોગીને મળે છે સુખ ઉત્તમ ૨૬/૬

આમ નિષ્પાપ તે યોગી આત્માને યોજતો સદા,

સુખેથી બ્રહ્મ સંબંધી અત્યંત સુખ ભોગવે. ૨૮/૬

યોગે થયેલ યુક્તાત્મા સર્વત્ર સમદૃષ્ટિનો

દેખે સૌભૂતમાં આત્મા ને સૌ ભૂતો'ય આત્મમાં. ૨૯/૬

જે સર્વત્ર મ’ને દેખે, સર્વને મુજમાં વળી,

તેને વિયોગ ના મારો, મ’ને તેનો'ય ના થતો. ૩૦/૬

જે ભજે એકનિષ્ઠાથી સર્વ ભૂતે રહ્યા મ’ને,

વર્તતા સર્વ રીતે'યે તે યોગી મુજમાં રહ્યો. ૩૧/૬

આત્મસમાન સર્વત્ર જે દેખે સમબુદ્ધિથી,

જે આવે સુખ કે દુ:ખ, તે યોગી શ્રેષ્ઠ માનવો. ૩૨/૬

અર્જુન બોલ્યા:

સમત્વબુદ્ધિનો યોગ તમે જે આ કહ્યો મ’ને,

તેની ન સ્થિરતા દેખું, કાં જે ચંચળ તો મન. ૩૩/૬

મન ચંચળ મસ્તાની, અતિશે બળવાન તે,

તેનો નિગ્રહ તે માનું વાયુ શો કપરો ઘણો. ૩૪/૬

શ્રીભગવાન બોલ્યા:

મન ચંચળ તો સાચે, રોકવું કપરું અતિ,

તો'ય અભ્યાસ-વૈરાગ્યે તેને ઝાલવુ શક્ય છે. ૩૫/૬

આત્મસંયમ ના હોય, તો માનું યોગ દુર્લભ;

પ્રયત્નથી જિતાત્માને ઉપાયે શક્ય પામવો. ૩૬/૬

અર્જુન બોલ્યા :

અયતિ પણ શ્રદ્ધાળુ, યોગથી ભ્રષ્ટ ચિત્તનો,

યોગ સિદ્ધિ ન પામેલો તેવાની ગતિ શી થતી? ૩૭/૬

પામે નાશ નિરાધાર છૂટી કો વાદળી સમો,

બંનેથી તે થઇ ભ્રષ્ટ, ભૂલેલો બ્રહ્મમાર્ગને ? ૩૮/૬

મારોસંશય આ, કૃષ્ણ, સંપૂર્ણ ભાંગવો ઘટે,

નથી આપ વિના કોઇ જે આ સંશયને હણે. ૩૯/૬