το καρδιοειδές

Tο καρδιοειδέςκαι η χρυσή τομή στα μήλα τωνεσπερίδων

εικ. Όταν ρωτήθηκε η κ. Ε.Π.Μπλαβάτσκυ γιατί μεταφέρει τις γνώσεις της με τόση αταξία. (Στην κυριολεξία πετούσε στο πάτωμα τις σημειώσεις της). Απάντησε ότι είναι έργο του μαθητή να τακτοποιήσει τις γνώσεις στο δεκαδικό σύστημα των σφαιρών-σεφιρώθ της ψυχής του, δηλ. στην τετρακτύ ή καβαλιστικό δένδρο...

Η συγκριτική θρησκειολογία έχει ταυτίσει εδώ και δύο σχεδόν αιώνες την λατρεία των Καβείρων με αυτήν των Χερουβικών Βουδδών ή Ιδαίων δακτύλων ή Αρχαγγέλων ή Ελοχίμ ή φιλοσοφικών Στοιχείων... κλπ. Όμως προκαλεί ο επίσημος κρατικός-θρησκευτικός σκοταδισμός που αποκρύβει συστηματικά τα αρχαιολογικά ευρήματα για τις ιχθυακές-φαλλικές μορφές τους... Μήπως και οι σοκαρισμένοι από τα ευρήματα χριστιανοί αναρωτηθούν σοβαρά επιτέλους για το τι ακριβώς λατρεύουν στο πρόσωπο του ιχθύ-Χριστού...

Έτσι κι αλλιώς η ταυρική-χερουβική φύση των σταυροειδών κύκλων, όπως και των λύκων (tattwas ή φιλοσοφικών στοιχείων) του Απόλλωνα είναι απρόσιτη στον κοινό νου. Εφόσον η θέα τους ισοδυναμεί με θάνατο... Ας αρκεστούμε λοιπόν στην εξαιρετική προσέγγιση που έκανε ο καβαλιστής δημιουργός της ταινίας ice age στο μόνιμο άτομο της θεοσοφίας ως καρδιοειδές βελανίδι που το κυνηγά ο σκίουρος της συνείδησης.

Το πυθαγόρειο γεωμετρικό πρόβλημα της εγκυμοσύνης της ανθρώπινης πενταγωνικής μορφής κατά την κατάρρευση της σφαιρικής συμμετρίας της μήτρας-αύρας σε αξονική παρουσιάζει ο Εμπεδοκλής περιγράφοντας τον Σφαίρο κατά την εμφάνιση του Νείκους (η δίνη-δεινή της αξονικής συμμετρίας της σπονδυλικής στήλης)

Σε άλλη περιγραφή είναι η μάχη των 7 στις πύλες των Θηβών (ο τύμβος του αιθερικού σώματος)

Την πανάρχαια αυτή διδασκαλία για το μόνιμο αιθερικό άτομο ή ατομικό πρότυπο, εξέθεσε η Ντιον Φόρτσιουν ως «Κοσμικό Δόγμα». Αγνοώντας ότι παρουσιάζει τον γεωμετρικό τόπο του Εμπεδοκλή-Bernoulli για την κίνηση σημείου υπό την επίδραση 3ων δυνάμεων το άθροισμα των οποίων μένει σταθερό.

Ένα σημείο διαγράφει κύκλο-σφαίρα όταν επιδρά μια σταθερή δύναμις (η ακτίνα του κύκλου). Όταν επιδρούν δύο δυνάμεις με σταθερο άθροισμα διαγραφει έλλειψη ή ωοειδές (το ορφικό ωό). Ενώ όταν επιδρούν 3εις δυνάμεις τυλίγεται το φίδι γύρω από το ωό…

Το απίθανο είναι πως ο τόσο απλός τριαδικός νόμος της κοσμικής αναπνοής καταλήγει να περιγράφει μια τόσο περίπλοκη δημιουργία, που οι επιστήμονες αδυνατούν να τον κατανοήσουν σαν μια άπιαστη όρνιθα … που τους έχει καταπιεί (πολλά γελια)

Στην εικόνα ο επιστήμων και ο Άρειος Κύκνος (ωό-φίδι) της αναπνοής του…

<-- Ο κήπος των απαγορευμένων ερωτικών καρπών

ΤΑ ΡΩ (ταρώ?) ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ (1972) - Οδυσσέας Ελύτης

Στην πρώτη εκδοχή ο Άτλας φέρνει τα μήλα ή μόνιμα θεοσοφικά άτομα στον Ηρακλή.....................

Η δεύτερη εκδοχή φέρει τον Ηρακλή να πηγαίνει ο ίδιος στον κήπο, να φονεύει το Λάδωνα και να παίρνει τα μήλα, ενώ στην τρίτη εκδοχή οι Εσπερίδες-Ατλαντίδες φυλές παραδίδουν τα μήλα στον Ηρακλή με τη θέλησή τους, αφού πρώτα αποκοίμισαν το δράκοντα.................

2. Διαβάζω μέσα στο νερό το άλφα το βήτα και το ρω Τα δυο γυμνά σου πόδια τους κήπους με τα ρόδια 18. Ο που ξέρει ελληνικά πέντε κι έξι έντεκα Κι ο που ξέρει μόρτικα δύο αλλ' αλλιώτικα

Οι τρεις εκδοχές παρουσιάζουν τους τρεις κύριους ακτινικούς τυπους της ψυχολογικής βούλησης που επιτυγχάνουν τον άθλο

Τον γεωμετρικό μαθηματικό αποσυμβολισμό των μήλων έχει επιχειρήσει εδώ και πολλούς αιώνες η θεοσοφία-αλχημεία. Τα ονομάζει μόνιμα αιθερικά άτομα, μια σύνθεση των πλατωνικών στερεών ή αισθήσεων (σαν αυτή που παρουσίασε ο Κοπέρνικος).

Η σχέση ανάμεσα στο πεντάγωνο και το καρδιοειδές (εκφράσεις του αιθέρα) προσεγγίζονται στην απόκρυφη γεωμετρία εγγράφοντας ένα πενταπλό καρδιοειδές στην διπλή σπείρα του φ στις αυξανόμενες και μειούμενες διαγώνιες του πενταγώνου. Δημιουργώντας το μόνιμο αιθερικό άτομο με τους 5 βρόγχους.

Ο ιχθύς και η φαλλική γεωμετρική λατρεία του.

H (π)ενθεσίλεια 3.1416… (> ο ζήλος του πέντε)

Ο π=3,1416... είναι ο υπερβατικός Λόγος της περιφέρειας του σύμπαντος προς την νοητική ακτίνα που την αντιλαμβάνεται, αλλά δεν μπορεί να υπολογιστεί με έναν αλγόριθμο. Έτσι η ποιότητα του πολιτισμού ορίζεται από τον αλγόριθμο αυτής της προσέγγισης.

Ο δικός μας υλιστικός πολιτισμός ορίστηκε λοιπόν στα 39 δεκαδικά ψηφία του π, καθώς αυτά επαρκούν για να εκτελέσουν τον υπολογισμό του όγκου του γνωστού σύμπαντος με ακρίβεια ενός ατόμου !!!

Η τιμή αυτή επιτεύχθηκε με τον πολυγωνικό αλγόριθμο του Αρχιμήδη από τον Αυστριακό Chr. Grienberger που έφτασε τα 39 ψηφία το 1630. Τα οποία παραμένουν και η ακριβέστερη προσέγγιση χωρίς χρήση υπολογιστή για τον πολυγωνικό αλγόριθμο

Ο πολυγωνικός αλγόριθμος δημιουργήθηκε από την παρατήρηση του Αρχιμήδη πως το μήκος της περιφέρειας βρίσκεται ανάμεσα στην περίμετρο του περιγεγραμμένου και του εγγεγραμμένου κανονικού πολυγώνου.

Ο Αρχιμήδης υπολόγισε τα ανώτερα και κατώτερα όρια του π με σχέδιο σε κανονικό εξάγωνο μέσα και έξω από ένα κύκλο και διαδοχικά διπλασιασμού του αριθμού των πλευρών, ώσπου έφτασε στο κανονικό 96γωνο. Με τον υπολογισμό των μέτρων αυτών των πολυγώνων, απέδειξε ότι ο «π=3,1416»** βρίσκεται μεταξύ του κλάσματος 22/7=3,1429 και 223/71=3,1408

Αυτά αναγράφει η βικιπαίδεια στο πολύ ωραίο άρθρο της για τον π

Αυτά που δεν γράφει η βικιπαίδεια βέβαια, είναι ότι ο πυθαγόρειος αλχημιστής Αρχιμήδης σταμάτησε στα 96 πέταλα του τρίτου οφθαλμού καθώς εκεί λαμβάνει χώρα ή σύνθεση της κυκλοφορίας του αίματος (22/7) =…142857… με το σεληνιακό σπέρμα (223/71) αφού 223 είναι οι σεληνιακοί μήνες στον Μετωνικό κύκλο ως προς τον αναγραμματικό πρώτο αριθμό 17 ή 71 (ο Σείριος) !!! βλ. εικόνα

** το 150 μ.Χ., ο Πτολεμαίος, στην Αλμαγέστη, έδωσε επίσημα την τετραψήφια δεκαδική τιμή 3.1416 για το π που ήταν όμως ήδη γνωστή από τον Απολλώνιο τον Περγαίο (3ος αιώνας π.Χ.). Αλλά η μελέτη στα πενταγωνικά αετώματα 144 μοιρών του Παρθενώνα δείχνουν πως η προσέγγιση του π στα 4 δεκαδικά ψηφία ήταν ήδη γνωστή στους αρχιτέκτονες της δια μέσου του χρυσού αριθμού Φ…

Άρα το πενταγωνικό δυτικό αέτωμα με τα πεντάσπορα χρυσά μήλα των Εσπερίδων εμπρός από την Αμαζονομαχία δείχνει τα μάτια της Πενθεσίλειας…

Είναι οι συναισθηματικές - μορφογεννητικές Ατλαντίδες φυλές. Είναι δηλ. οι αιτίες της φυσικής δημιουργίας.. Σχηματοποιώντας τον Άτλαντα

(αναγραμ. Ατλας < Τάλας < Τάλως < Τάνταλος (= ο κραδαινόμενος ήλιος έξω από τον κήπό των Εσπερίδων αντιλαμβανόμαστε πως όλος ο ουράνιος θόλος είναι η εκδήλωση ένός μήλου.... Πρόκειται για 'αλλη μια έκφραση του καβαλιστικού δένδρου της ζωής με τα μήλα ως σφαίρες ή σεφιρώθ...

Με την έλευση των υπολογιστικών οι μαθηματικοί παρατηρούν με θαυμασμό την ομορφιά των κυκλοειδών .
Ας σημειωθεί ότι ο αστρολόγος Νεύτων, αυτός με το μήλο της βαρύτητας, ήταν ο πρώτος που πρότεινε την περιστροφή δύο τεμνόμενων κύκλων ως γενέτειρα του μήλου-καρδιοειδούς. Υποδεικνύοντας τον τρόπο που οι διοφθαλμική όραση δημιουργεί το φαινόμενο των δύο τεμνόμενων κύκλων του οπτικού μας πεδίου. Με την μύτη μας να σχηματίζει την κύστη εντός της τομής των δύο κύκλων… Και τον αναπνευστικό ρυθμό να αλλάζει μεταβαλλόμενος επί της κλίμακος των διαφορετικών υπαρξιακών δυνατοτήτων του ανθρώπου.
Η εξίσωση. Η τριγωνομετρική συνάρτηση:Τ = β + α ημ(θ) σε πολικές συντεταγμένες δίνει την γενικευμένη μορφή για τα σχήματα αυτής της μορφής.
Ο βρόγχος στο εσωτερικό του καρδιοειδούς έχει την ικανότητα με την αλλαγή των παραμέτρων α και β να γεννά ένα νέο καρδιοειδές.
Τα σχήματα αυτά αναγνωρίζονται εμφανώς στα αναπαραγωγικά όργανα της γυναίκας, του άνδρα αλλά και στο σπερματοζωάριο. Υποκρύπτονται στο σχήμα της καρδιάς, στον θώρακα, στον λάρυγγα. Είναι δηλαδή άρρηκτα συνδεδεμένα με την δημιουργική ικανότητα του ανθρώπου... Καθώς καρδιοειδή σπερματοζωάρια εξέρχονται από την καρδιοειδή βάλανο στην καρδιοειδή γυναικεία λεκάνη. Τα καρδιοειδή αναγνωρίζονται στους βρόγχους των ανάδρομων πλανητικών τροχιών… Το σημείο ενός κύκλου που κυλίεται επάνω σε έναν άλλο κύκλο ίδιας ακτίνας διαγράφει το σχήμα ενός καρδιοειδούς. Η σελήνη σχηματίζει ένα καρδιοειδές καθώς περιφέρεται σε ίσο χρόνο γύρω από τον εαυτό της και την γήινη σφαίρα. Η αναπαραγωγική ικανότητα της ανθρώπινης μορφής σχετιζόταν πάντοτε με τον σεληνιακό κύκλο των 28 ημερών. Εξίσου διάσημος είναι ο συνοδικός πεντάκτινος της Αφροδίτης…
Επειδή αυτές οι κυκλοειδείς κινήσεις απεικονίζουν τον δημιουργικό αιθέρα του Αγίου Πνεύματος στο κέντρο της ανθρώπινης μορφής, (την λεκάνη με τα γεν. όργανα) ασκούν απόλυτο έλεγχο στην νοητική λειτουργία… Έτσι στο ζώδιο του σκορπιού εδράζει το αγγελικό τάγμα των Εξουσιών (< εκ της ουσίας, ο έλεγχος…)
Μορφή φαλλού ή ιχθύος λαμβάνει η εξίσωση 1+ημθ όταν υψώνεται σε δύναμη. Τότε εμφανίζεται η πολικότητα άρρενος άξονα και θηλυκής περιφέρειας. Η καρδιοειδής-βάλανος ή κεφαλή του ιχθύος εξέρχεται του κύκλου επιμηκύνεται σχηματίζοντας το χαρακτηριστικό μέρος της φαλλικής κύστης ενώ τα 2 υπολειπόμενα μέρη του κύκλου σχηματίζουν την ουρά ή τους όρχεις (βλ. σχήματα)
Αυτές τις μεταπτώσεις της τριγωνομετρικής συνάρτησης, 1+ημθ δηλ. της κίνησης του σημείου σε κύκλο, υπό την επενέργεια τριών δυνάμεων, μελετά η φυσική όπως και η θεολογία των Σφαίρων ή Σεφιρώθ σε όλες τις τριάδες των νόμων της…!!!
Χαρακτηριστική είναι η εκτεταμένη ανάλυση του νόμου του Bernoulli από την Ντιόν Φόρτσιουν στο κοσμικό Δόγμα…

Το σημείο ενός κύκλου που κυλίεται επάνω σε έναν άλλο κύκλο ίδιας ακτίνας διαγράφει το σχήμα ενός καρδιοειδούς. Η σελήνη σχηματίζει ένα καρδιοειδές καθώς περιφέρεται σε ίσο χρόνο γύρω από τον εαυτό της και την γήινη σφαίρα. Η αναπαραγωγική ικανότητα της ανθρώπινης μορφής σχετιζόταν πάντοτε με τον σεληνιακό κύκλο των 28 ημερών

Η ανάδρομη κίνηση Η φαινομενική κίνηση των πλανητών διαγράφει κυκλοειδή με μηνίσκους. Κατά την διάρκεια της εισόδου του πλανήτη στον βρόγχο της τροχιάς του, η κίνηση του γίνεται ανάδρομη και η επιρροή του τότε θεωρείται αρνητική. Όταν ένας άνθρωπος στρέφει την προσοχή του στο παρελθόν, μεταβάλλεται από εξωστρεφή σε εσωστρεφή. Κατά την διάρκεια των ερωτικών, γίνεται επίκληση των προγονικών γενεσιουργών δυνάμεων. Η επίκληση της γενετικής προγονικής μνήμης λαμβάνει χώρα μέσα στον μηνίσκο. Το πνεύμα κατέρχεται στο σπέρμα του υιού, όταν ευρίσκεται μέσα στην μήτρα, λέγει η μυστική δοξασία.

Ο Εμπεδοκλής και ο Σφαίρος του μόνιμου ατόμου

Η διδασκαλία των τεσσάρων στοιχείων και τριών δυνάμεων της δημιουργικής συνείδησης προτάθηκε από τον Εμπεδοκλή συμβιβάζοντας Ίωνες (Αναξίμανδρος, Ηράκλειτος …) και Ελεάτες (Ξενοφάνης. Πυθαγόρας, Παρμενίδης…) φιλοσόφους. Οι θεοσοφικοί αρ. ακτίνες 1,2,3 παρουσιάζονται με τα ονόματα Σφαίρος, Φιλία και Νείκος, ενώ οι ακτίνες 4,5,6,7 ως αμετάβλητα συστατικά (Θεοί). Ο Ήλιος είναι ένας «κρυστάλλινος φακός !» που δημιουργείται από την δίνη της περιστροφής του Σφαίρου και εστιάζει τις ακτίνες του ημίσεως του φωτεινού αιθέρα … Ενώ το ζήτημα των αχαλίνωτων ερωτικών δυνάμεων ή κεντρικών πυρών φέρει το όνομα των Τιτάνων της νύχτας…

(Από την εγκ. Ήλιος ...) Ο Εμπεδοκλής δέχεται ότι υπάρχουν στον κόσμο ώς άμετάβλητα συστατικά του τά τέσσαρα στοιχεία, ήτοι τό πυρ, τό ύδωρ, ο άήρ και ή γη, έκ τής δέ άναμίξεως αύτών προέρχεται ή γένεσις και ή φθορά τών συγκεκριμένων όντων. Κατ’ ούσίαν, δέν ύπάρχει γένεσις καί φθορά άλλά μόνον άνάμιξις τών στοιχείων:

Τά τέσσαρα στοιχεία τά αποκαλεί «ριζώματα» και τά εκφράζει χρησιμοποιών ώς σύμβολα τά όνόματα τών άρχαίων θεών: Ο Ζεύς ο οποίος (διά των κεραυνών) φεγγοβολεί, ή Ήρα η όποία (ώς άήρ διά τής αναπνοής) δωρίζει τήν ζωήν και ό Άδης ώς γή και η Νήσπις (σικελική τοπική θεότης συμβολίζουσα τά υδατα τό θέμα τής λέξεως νάω = άναβλύζω) ήτις χύνουσα τά δάκρυά της δημιουργεί τήν πηγήν τής ζωής τών θνητών.

Πρέπει όμως νά έξηγηθή το γεγονός τής άναμίξεως και τής έναλλαγής. Ό Εμπεδοκλής φρονεί ότι τά στοιχεία άφ εαυτών δέν δύνανται νά κινηθούν και νά έλθουν είς άμοιβαίους συνδυασμούς. Διά νά έξηγήση τήν άνάμιξίν και τόν χωρισμόν των εισάγει δύο δυνάμεις, τήν Φιλίαν και τό Νείκος. Η Φιλία συνδέει τά ανόμοια και διαχωρίζει τά όμοια, τό Νείκος διαχωρίζει τά άνόμοια. Τά στοιχεία ύπόκεινται είς τήν έπίδρασιν τών δύο τούτων άντιτιθεμένων δυνάμεων. Όταν επικρατή ή φιλία, ό κόσμος συσπειρώνεται είς σφαιρικόν σύνολον καί ζή έν μακαριότητι ώς Σφαίρος, τόν όποιον περιγράφει ό Εμπεδοκλής κατά τόν άκόλουθον τρόπον :

Άλλ’ αυτός βεβαίως ήτο άπό όλα τά μέρη του ίσος πρός τον εαυτόν του και έξ ολοκλήρου άνευ πέρατος Σφαίρος κυκλοτερής καμαρώνων διά τήν γύρω του κυριαρχούσαν μοναδικότητα (κατ' άλλους έρμηνευτάς ηρεμίαν). Διότι δέν εξορμούν άπό τά νώτα του δύο κλάδοι, δέν (έκφύονται) πόδες και γόνατα, ούτε γεννητικά μόρια, άλλ' ήτο σφαιρικός και άπό όλα τά μέρη του ίσος μέ τον εαυτόν του).

Μέσα είς τόν Σφαίρον δέν δύναται νά διακριθή ουδέν στοιχείον και καμμία άπρεπής έρις.

Τό σύμπαν όμως δέν μένει είς αύτήν τήν άδιατάρακτον μακαριότητα. Βαθμηδόν έντός τού Σφαίρου αύξάνεται τό Νείκος όπερ έπιφέρει τόν χωρισμόν και τήν διάσπασιν καί ώθεί τό σύμπαν είς κατάστασιν όλως άντίθετον άπό τόν έν τή άρμονία έφησυχασμόν τού Σφαίρου. Ή έσχάτη αποκορύφωσης τής επικρατήσεως τού Νείκους οδηγεί είς τήν κατάστασιν τής «Ακοσμίας» ώς άναφέρει ό Πλούταρχος λέγων: «Πρόσεχε μήπως κατευθύνω εναντίον τών πραγμάτων τό Νείκος τού Έμπεδοκλέους, μάλλον δέ μήπως βάλης είς κίνησιν τούς παλιούς Τιτάνας και τους Γίγαντας εναντίον τής Φύσεως και ποθής νά ίδης με τά μάτια σου τήν μυθικήν καί φοβεράν έκείνην άκοσμίαν, έάν θέσης όλα τά βαρέα μαζί και χωριστά άπ αύτά τοποθέτησης τά έλαφρά». Φαίνεται ότι ο Εμπεδοκλής έθεώρει τήν άκοσμίαν ώς τήν κατάστασίν της παντελούς τών στοιχείων διακρίσεως, κατά τήν οποίαν κυριαρχεί άπολύτως ή άντίθεσις τών όμοειδών στοιχείων πρός τά ετεροειδή, συνεπάγουσα παγκόσμιον αλληλομαχίαν. Μεταξύ τών δύο τούτων καταστάσεων, τής πλήρους αρμονίας και τής πλήρους διακρίσεως, τοποθετεί τάς διαφόρους εποχάς κατά τάς οποίας γεννώνται και εξαφανίζονται τά όντα. Ή κοσμογονική αύτη διαδικασία έξελίσσεται κατά περιόδους είς τάς όποίας άλλοτε μέν επικρατεί η Φιλία άλλοτε δέ τό Νείκος.

‘Ο κόσμος είς τόν όποιον ζώμεν δημιουργεϊται έκ τής έπικρατήσεως του Νείκους. Μέσα είς τον Σφαίρον σχηματίζεται δίνη ήτις γίνεται άφορμή νά χωρισθή ό άήρ και νά περιβάλη τό σύμπαν έν είδει κενής σφαίρας• κάτω άπό τήν ζώνην του αέρος συγκεντρώνεται τό πυρ. Ή σφαίρα του παντός διαιρείται είς δύο ημισφαίρια τά οποία κινούνται κυκλικώς περί τήν γήν, έξ ών τό μέν εν είναι πλήρες πυρός και παράγει τήν ήμέραν, τό δέ άλλο σύγκειται έξ αέρος και μικράς ποσότητος πυρός και παράγει τήν νύκτα. ‘Ο ήλιος δέν έχει ίδιον φως άλλά αντανακλά πρός τήν γην τάς ακτίνας τάς οποίας έκπέμττει πρός αύτόν το πύρινον ουράνιον ήμισφαίριον, ή δέ σελήνη αντανακλά τό φώς τό όποιον δέχεται άπό τόν ήλιον. Ο ήλιος αποτελεί είδος κρυστάλλινου φακού όστις συλλέγει τό ούράνιον πυρ και τό έξαποστέλλει δι άντανακλάσεως είς τήν γήν.

Ως πρός τήν γένεσιν τών όργανικών όντων διακρίνει ό Άκραγαντίνος σοφός τέσσαρας περιόδους. Κατά τήν πρώτην περίοδον ή γη γεννά τά οργανικά μέλη του σώματος των ζώων ξεχωρισμένα:

Από τήν γην άνεβλάστησαν πολλαί κεφαλαί άνευ αυχένων, καί περιεπλανώντο έδώ καί εκεί βραχίονες στερούμενοι ώμων, και ετριγύριζαν εδώ και εκεί οφθαλμοί στερούμενοι μετώπων.

Είς τήν δευτέραν περίοδον κατορθώνουν τά μεμονωμένα ταύτα οργανικά μέλη νά συνενωθούν καί νά άποτελέσουν τερατώδεις μορφάς:

Τότε άνεφάνησαν πολλά πλάσματα μέ διπλά πρόσωπα καί διπλά στήθη, σώματα βοών μέ άνθρώπινον πρόσωπον, καί έξ άντιθέτου άνθρώπινα σώματα μέ κεφαλήν βοός, ανάμικτα πλάσματα κατά έν μέρος ανδρικά και κατά έν άλλο μέρος γυναικεία, οπλισμένα μέ σκιερά (άπό τό τρίχωμά των) γεννητικά όργανα. Αλλά τά τερατώδη ταύτα όντα δέν ήδυνήθησαν νά διατηρηθούν είς τήν ζωήν. Κατά τήν τρίτην περίοδον άνεφάνησαν τύποι ζώων ικανών νά συνεχίσουν τήν ζωήν των :

Ανεβλάστανον κατ’ άρχάς χονδροδεμένα πλάσματα άπό τήν γήν, έχοντα μερίδιον και από τά δύο (στοιχεία), δηλαδή και άπό τό ύδωρ και άπό τήν θέρμότητα. Αύτά τά πλάσματα τά έξεσφενδόνιζε πρός τά επάνω τό πύρ, έπειδή ήθελε νά φθάση είς το όμοιόν του (έν τώ ούρανώ) πύρ. Τά πλάσματα τούτα δέν ένεφάνιζον τήν άξιαγάπητον μορφήν τών μελών (του σώματος) ούτε τήν φωνήν, ούτε τό ίδιάζον γεννητικόν μόριον, όπως προσιδιάζει είς τους άνδρας).

Αι γενέσεις της τετάρτης περιόδου δέν προέρχονται έκ των όμοιογενών στοιχείων, έκ τής γης π.χ. και του ύδατος, αλλά διά γεννήσεως έξ αλλήλων.

Η φαλλική-ιχθυακή μορφολογία

Η εξίσωση του καρδιοειδούς λαμβάνει φαλλικό-ιχθυακό σχήμα όταν υψώνεται σε δύναμη καθώς ο βρόγχος εξέρχεται της καρδίας, τείνοντας να γίνει ευθεία…

Υπάρχουν κάποιες ομοιότητες που ενώ ομολογούνται, δεν είναι δυνατόν να αξιολογηθούν.

Είναι η ομοιότητα της μύτης και των δακτύλων με τον φαλλό, αλλά και ολόκληρου του γυναικείου σώματος αν θεωρήσουμε την περιοχή της λεκάνης ως βάλανο και τα στήθη ως όρχεις.

Η σχέση της μύτης με τα γεννητικά όργανα μέσω του αναπνευστικού ρυθμού αναφέρεται σε αλχημιστικά κείμενα, ως αναπνοή των όρχεων.

Στην επιφάνεια του προσώπου θεωρώντας την μύτη ως φαλλό αναγνωρίζουμε ότι την θέση των όρχεων-ωοθηκών κατέχουν οι οφθαλμοί. Γεγονός που άμεσα οδηγεί στο ερώτημα σχετικά με την σχέση της γενεσιουργού δυνάμεως ( ερωτικού αιθέρα) με την όραση και την αναπνοή. Ο Αριστοτέλης στο περί ψυχής έχει εστιάσει την μελέτη της αναπνοής στους φαλλικούς ιχθύες...

Η φαντασία προέρχεται από το φάος-φως όπως και η λέξη φαλλός Ο ονοματοθέτης μας βοηθά να παρατηρήσουμε την σχέση των ερωτικών με την διέγερση των αιθέριων σπινθήρων που πολλαπλασιάζονται εξερχόμενοι από τον αδένα του μετώπου.

Η φαλλική λατρεία μετατρέπει το γενετήσιο ένστικτο σε δημιουργικό οραματισμό, μέσω της συνειδήσεως. (Η λατρεία των τρούλων των μιναρέδων και των κωδωνοστασίων). Το μυστήριο του ονειρικού φωτισμού σχετίζεται με την διέγερση των γενν. οργάνων κατά την διάρκεια του ύπνου. Ο φαλλός AΔ2 = ΒΔ*ΔΓ επισημαίνει την παραγωγή του τετράγωνου-φωτός από την σχέση του νευρικού με το ορμονικό σύστημα (νόησης και συναισθημάτων)

Ένα άλλο σημείο που αναδεικνύει η γεωμετρία του καρδιοειδούς. Είναι το σημείο στο εσωτερικό του, πέραν του οποίου οι δύο συγκλίνουσες καμπύλες της εξωτερικής καρδιάς δημιουργούν τον εσωτερικό βρόγχο. Το σημείο αυτό τοποθετείται μορφολογικά στο σημείο του πρωκτού, ανάμεσα στο καρδιοειδές των γοφών και τον βρόγχο του αιδοίου.

Στο σχήμα του προσώπου αναγνωρίζεται στο στόμα, ανάμεσα στα δύο μάγουλα και την (φαλλική) μύτη με τους οφθαλμούς (όρχεις, ωοθήκες).

Σε αλχημιστικά κείμενα και εικονογραφήσεις, εμφανίζεται ο όρος πυρ των κοπράνων και ο ήλιος ως "ηλιακός πρωκτός", να απορρίπτει περιττωματική ύλη. Ότι κάνει και ο φυσικός ήλιος, με τις τεράστιες ποσότητες ύλης που εκπέμπει με την μορφή ακτινοβολιών.

Εννοούν ότι ο φυσικός κόσμος προήλθε από τις πεπτικές διαιρέσεις των λεπτοφυών πεδίων της δημιουργίας που προηγήθηκαν του ιδικού μας.

Παρόμοια το στόμα ομιλεί με το περίσσευμα της καρδίας… ενώ οι ψυχολόγοι επισημαίνουν την έναρξη της ανθρώπινης ομιλίας κατά το πρωκτικό στάδιο, καθ ον χρόνο το βρέφος ελέγχει τους σφικτήρες της έδρας και την πεπτική λειτουργία (την ανάλογη της νοητικής που εκβάλει στο στόμα…). (βλ. σαδιστοπρωκτική καθήλωση)

Ο ηλιακός φαλλός των ανέμων…

Ο Καρλ Γιούνγκ αναφέρει το ακόλουθο αινιγματικό περιστατικό: Ένας ψυχασθενής έβλεπε ότι ο Ήλιος έχει φαλλό και πίστευε πως μπορούσε μετακινώντας τον φαλλό να ελέγχει τον άνεμο… Αν και στην αρχή το θεώρησε αρρωστημένη φαντασίωση αναθεώρησε την άποψη περί ασθενείας, όταν ανακάλυψε έναν μύθο του Μιθραϊσμού που περιέγραφε ακριβώς την ίδια «αυταπάτη», σχετικά με τον φαλλό του Ήλιου και τον έλεγχο του ανέμου…

Ο Μιθραϊσμός ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους ελληνιστικούς χρόνους. Περί την 25η Δεκεμβρίου όλοι οι λαοί της ανατολικής μεσογείου εορτάζουν την γέννηση του Όσιρι – Διονύσου –Μίθρα- Χριστού: τον υιό της Θεάς Mατ (η πλατυτέρα των ουρανών) και του Σεμπ (το πνεύμα της γης), που μόλις ανήλθε στο θρόνο ως Σωτήρας απάλλαξε τους υπηκόους του από την δυστυχία αφού τους δίδαξε την καλλιέργεια των σπόρων-νόμων του φωτός, δηλ. την λατρεία του Θεού.

Όσοι έχουν βαθύτερη γνώση των αιθερικών ανέμων της μεταφυσικής, αναγνωρίζουν πίσω από την οργιαστική λατρεία και την Διονυσιακή μέθη, την έκσταση του διαλογισμού-προσευχής. Η ανθρώπινη βούληση εδράζει στον φαλλό των ενστίκτων, οπότε ο νοητικός έλεγχος επί του φαλλού (βλ. μαγική ράβδος, σύμβολο του αέρα) πράγματι επιφέρει τον έλεγχο στις κινήσεις των μαινόμενων αιθερκών ανέμων ή τάττβας:

1. Προς το κέντρο εφορμά το στοιχείο του αέρα

2. Προς την περιφέρεια εφορμά το στοιχείο του πυρός

3. Κυματοειδής (πάνω-κάτω) μαίνεται το στοιχείο του νερού

4. Σπειροειδώς (μέσα-έξω) κινείται το στοιχείο της γης

Τα ευρήματα από την Φαλλική λατρεία του χθόνιου Ερμή και του Δήλιου Απόλλωνα δείχνουν μια απόκρυφη επιστήμη για τους κόμβους των αιθερικών γραμμών στην ύπαιθρο… Έτσι διαβάζουμε για την τοποθέτηση «ερμών» στις οποίες προσφέρονταν ως θυσίες συνήθως σύκα (όρχεις), δηλ. στηλών με τετράγωνη διατομή που έφεραν μονή ή διπλή ανθρώπινη κεφαλή ως οδοδεικτών με όρθιο φαλλό στο αντίστοιχο σημείο, να δείχνουν την κατεύθυνση οριοθετώντας τις οικίες, τα χωράφια ή ολοκληρες πόλεις-κράτη…

Ο Όμηρος έχει αφιερώσει ολόκληρο επισόδειο για την επίσκεψη του Οδυσσέα στην νήσο του Αιόλου με τους 12 ανέμους (6 ισχυρούς ανέμους-υιούς και 6 ήπιες αύρες-θυγατέρες). Όπου έκλεισε τους ανέμους των άλλων κατευθύνσεων στον περίφημο ασκό (αιθερικό όριο), αφήνοντας έξω μόνον τον ούριο Ζέφυρο που οδηγούσε στην Ιθάκη (Άδη των Ιλισίων πεδίων ).

*ο κλεισμένος ασκός σημαίνει τον νοητικό έλεγχο επί της λίμπιντο, τον ερμητικά κλειστό κύκλο που χαράσσει ο διαβήτης της βούλησης στην διάρκεια του οραμτικού διαλογισμού. Δυστυχώς όμως οι ψυχολογικοί σύντροφοι (τα πάθη) ανοίγουν τον ασκό και ο ταλαίπωρος Οδυσσέας χρειάζεται να απαλλαγεί σταδιακά από αυτούς αποδίδοντάς τους πίσω στις αρνητικές όψεις των καβαλιστικών σφαιρών (ομηρικών νήσων)…

Το γεγονός πως η ανθρώπινη βούληση ελέγχει τον επιθετικό αιθέρα (απανα-Δία) στην περιοχή της έδρας επαναμβάνοντας το πρωκτικό στάδιο της φροϋδικής ψυχολογίας για την προεργασία της ομιλίας. Παρουσιάζεται με ιδιαίτερη ωμότητα στις πομπές του Διονύσου, όπου οι πιστοί έπρεπε να χυδαιολογούν βαναυσότατα ή να λέγουν ασυναρτησίες επαναλαμβάνοντας το μάθημα για τον έλεγχο των πεπτικών ενστίκτων κατά την βίαιη παιδική ηλικία…

Ο στόχος βέβαια είναι η είσοδος του νου στον κοπρώδη ηλιακό Άδη των κατώτερων κέντρων… Έτσι προκειμένου η συνείδηση να εννοήσει την νοητική πέψη οφείλει να αντιστρέψει την πεπτική λειτουργία. (βλ. αντιστροφή του πλανητικού ζωδιακού των εντέρων). Έτσι στον μύθο του Διονύσου επειδή μόνον οι γυναίκες γνωρίζουν την πύλη προς τον Άδη των ενστίκτων (βλ. έμμηνος ρύση), ο Διόνυσος υποχρεώνεται να βιασθεί από έναν κλάδο συκής !!! Στην ανατολή πολλοί χάθα γιόγκι αποδεικνύουν τον έλεγχο επί των κινήσεων των σπλάχνων τους, εισάγοντας έναν ευμεγέθη σπόρο από την έδρα και ασκώντας τις κατάλληλες παλινδρομικές συσπάσεις στους μύες της κοιλίας τον εκβάλουν από το στόμα…

Βέβαια όλοι αυτοί οι Διονυσιασμοί έχουν τύχει από την αρχαιότητα των πιο ακραίων περιγραφικών υπερβολών. Ο Αριστοτέλης μάλιστα στο σχετικό του πόνημα περί ποιητικής αναφέρει πως η γέννηση της κωμωδίας συνέβη στις φαλλοφορίες με τα σκωπτικά άσματα. Ας μείνουν μακριά λοιπόν οι αδαείς και οι βέβηλοι που αδυνατούν να προσεγγίσουν την παιδική ηλικία, που κρύβει την βασιλεία των ουράνιων φαλλικών ιχθύων ή Βουδών…

Η φαλλική λατρεία αναφέρεται στον διπλό κώνο ή σιφώνιο που ενώνει τις απέναντι έδρες του πενταγωνικού δωδεκαέδρου ή κορυφές του 20 έδρου κατά τον αλχημικό γάμο του πνεύματος με την ύλη...

Αναγνωρίζοντας την σχέση λοιπόν του φαλλού με τον λαμπερό αιθέρα, θέτουμε το πρόβλημα της σχέσεως του καρδιοειδούς με την πεντάλφα. Η σχέση ανάμεσα στο πεντάγωνο και το καρδιοειδές (εκφράσεις του αιθέρα) προσεγγίζονται με τον αναμενόμενο τρόπο στην εργασία του Daniel-Winter στην απόκρυφη γεωμετρία του… εγγράφοντας ένα πενταπλό καρδιοειδές στην διπλή σπείρα του φ στις απείρως αυξανόμενες και μειούμενες διαγώνιες του πενταγώνου.

Τα Γένη του Ησιόδου (θεοσοφικές φυλές) και τα συστήματα οικοθεσίας της εσωτερικής αστρολογίας … Όσοι μελέτησαν την διαστρωμάτωση των διαγώνιων του 12έδρου σε 5 κύβους, σε 10 τετράεδρα, τον καβαλιστικό αστέρα της συνείδησης (Βασιλίσκο) και τους 10 άξονες που ενώνουν τις 20 αντιδιαμετρικές κορυφές. Είναι σε θέση να αντιληφθούν και την τριπλή οικοθεσία της ψυχικής εκδήλωσης. Σε συστήματα 12 οίκων, 10 οίκων, 8 οίκων, 6 οίκων ή 6 Βασιλείων… Ας ξεκινήσουμε με την βασική παρατήρηση της σπειροειδούς διάταξης των διαγώνιων ως πολλαπλασίων μεγεθών της χρυσής τομής από τους άξονες που ορίζουν τα αντιδιαμετρικά σημεία, δηλ. τις μεγάλες διαγώνιους των κύβων [α√3(√5+1)/2] , προς τον αδιαπέραστο δακτύλιο του δωδεκαέδρου πλευράς α ή αιθερικού σφαίρου. Οι 10 άξονες που ενώνουν τις 20 αντιδιαμετρικές κορυφές του 12έδρου, περικλείονται στον αστέρα των 20 κορυφών, όπως το Βράχμα νάντι (Αμβροσία-Νέκταρ ή κεραυνός του Διός) στην ερωτική θήκη του Υπερβόρειου γεύματος (Μυστικού δείπνου ή Ήρας-αύρας-Δήμητρας) του Ταντάλου και του Ιξίωνα… Ακολουθούν τα τετράεδρα [α√2(√5+1)/2] και οι κύβοι [α(√5+1)/2]…

Την θεοσοφική σπειροειδή διάταξη παρουσιάζει ο Ησίοδος εκθέτοντας τα 5 Γένη, ήτοι: το Γένος των πνευματικών μας Μονάδων ή άφωνων (πτωχών τω πνεύματι) Ελλόπων ιχθύων (ο αστέρας), το Γένος των Κυκλώπων εργατών του πυρός (οι τριγωνικές πυραμίδες), το Γένος των Κενταύρων (οι κύβοι του ενστίκτου) , το Γένος των Ατλάντων-Πελασγών (η συναισθηματική μορφογεννητική επιφάνεια του 12εδρου) και η νοήμων Άρια ανθρωπότητα στους άξονες των πολικών κορυφών…

Ο Διόνυσος-Ζαγρέας διαμελίσθηκε από τους Τιτάνες όταν έπαιζε με το οκτάεδρο ή σβούρα. Αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα νύξη οδηγεί την μαθηματική μας συνείδηση στα μέσα των 6 ακμών του τεραέδρου, τα οποία σχηματίζουν τις 6 κορυφές του οκτάεδρου ή σβούρας. Το γεγονός ότι τα τετράεδρα αντιστοιχούν στους Τιτάνες-Γίγαντες-Κύκλωπες της 2ης Ησιόδειας φυλής, εξηγεί την επίθεση και διαμελισμό του Διόνυσου-Διός από το υποατομικό τριγωνικό πυρ των Τιτάνων…

Όσοι είναι κάπως εξοικειωμένοι με τα ζητήματα της αστρολογικής οικοθεσίας, θα πρέπει να θυμηθούν πως η ανατολική οικοθεσία του Ι-Τσινγκ έχει μόνον 8 ζωδιακούς οίκους, που απεικονίζονται στο κέλυφος της χελώνας-Γαίας… Ενώ η δυτική αστρολογική παράδοση έχει διαφυλάξει την πληροφορία για 8 αρχικά ζώδια… Στην συνέχεια πρόβαλαν από το ζώδιο της Παρθένου ο Ζυγοσκορπιός και από το ζώδιο του Αιγόκερω ο Υδροχόος την ροή του οποίου καταπίνει ο νότιος Ιχθύς…

Πίσω από αυτή την πληροφορία κρύβεται η μυητική εσωτερική αστρολογία. Εφόσον ο Ζυγοσκορπιός αντιστοιχεί στην 2η μύηση και οι Αιγόκερως-Υδροχόος-Ιχθύες στους Τάνταλο-Ιξίωνα-Σίσυφο των μεγάλων μυήσεων 3-4-5…. Δηλ. την επαφή μας με τον Άτλαντα-Τάνταλο της πνευματικής μας Μονάδας στην Εσπερία, τον Ιξίωνα πατέρα των Κενταύρων (αρχετύπων-ψυχών εγκλωβισμένων στο σπήλαιο-στάβλο του Άδη) και τον Σίσυφο υπεύθυνο για τον κυλιόμενο λίθο των φυσικών μας ενσαρκώσεων…

Οι ακόλουθες πληροφορίες θα διευκολύνουν τους μελετητές της εσωτερικής αστρολογίας, δηλ. των πλατωνικών στερεών ή φιλοσοφικών στοιχείων… Α) Η οικοθεσία των 12 οίκων μεταπίπτει σε αυτή των 10 οίκων μόλις γίνεται αντιληπτή η πολικότητα 12έδρου-20έδρου, (αιθέρα και μορφοποιητικών υδάτινων συναισθημάτων) δηλ. των 12 κορυφών με τους 10 άξονες ή πολικότητες των 5 εκδηλωμένων Βουδικών οικογενειών ή φιλοσοφικών στοιχείων. Μια άλλη διατύπωση επάνω στο ίδιο θέμα των μορφοποιών δυνάμεων (Κενταύρων-Αρχετύπων του χρόνου) είναι το ημερολόγιο των Μάγιας οργανωμένο σε 20 μήνες των 18 ημερών… Β) Τα 19 έτη του Μετωνικού κύκλου ή μετατόπισης του Βόρειου Δεσμού στον ζωδιακό κύκλο αντιστοιχούν στις 19 διαγώνιες που ενώνουν μια από τις 20 κορυφές του 12έδρου με τις υπόλοιπες… Επομένως θα λάβουν μια από τις προαναφερθείσες πολλαπλάσιες τιμές της χρυσής τομής: όπου √2=η 2η ακτίνα-ψυχή, √3=η 3η ακτίνα-προσωπικότητα και (√5+1)/2=η πνευματική 1η ακτίνα Γ) Η οικοθεσία των 8 οίκων του Ι-Τσινγκ αναγνωρίζεται στον 8πέταλο θύμο αδένα των ενστίκτων ή κατευθύνσεων του χώρου δίπλα στην καρδιά. Πρόκειται για την κάθοδο στο σπήλαιο των Κενταύρων ή φυλάκων του πλατωνικού σπηλαίου και, το άνοιγμα του βαρελιού με το κρασί του Φώλου (με την πρωταρχική ερωτική επιθυμία ή οίνο)

Η μορφή είναι μια μηχανή πρόσληψης και μεταστοιχείωσης των τροφών. Η ενέργεια που εκπέμπεται από μια μορφή είναι ανάλογη της μετατροπής των συστατικών της σε «νοητικό» φως.

Οι πιο εκλεπτυσμένες ουσίες που παράγονται από τον ανθρώπινο οργανισμό είναι οι ορμόνες και το σπέρμα του. Επομένως σε αυτές θα αναζητήσουμε το φως. Η κατανόηση της φύσης του αιθέρα δεν είναι εφικτή ακόμη από τον πολιτισμό μας. Καθώς η κυκλοφορία του αίματος μόνον ως εικασία σχετίζεται με τις αισθήσεις. Πόσο μάλλον η σύνθεση του σπέρματος με το αίμα, που ανοίγει την fractal πύλη - βρόγχο στα καρδιοειδή…

«Ο Λόγος που έγινε σάρκα» O άπειρος** αιθέρας είναι η μουσική αφή ?

Η μουσική ακούγεται στα όρια των Σειρήνων (αγγέλων του Σειρίου), εκεί δηλ. όπου η μετρική συνείδηση μιας μορφής συναντά το γενεσιουργό αίτιο και όριο του θανάτου της.

Διαβάζουμε λοιπόν ότι ο Ηρακλής διώκοντας τους άγριους (άμουσους) Κενταύρους στο «ομιχλώδες δάσος της Φολόης», άλλους μεν φόνευσε άλλους δε οδήγησε στο όριο των Σειρήνων όπου βρήκαν αναπόφευκτο θάνατο.

Το αδιαπέραστο όριο των Σειρήνων, σαν ομόκεντρους κύκλους μιας οκτάβας από νότες γύρω από τον άξονα της ίριδας ενός ουράνιου τόξου, παρουσίασε ο Πλάτωνας στον πολιτειακό μύθο του Ηρός. Αυτό το τοροειδές (> ταυροειδές χερουβίμ) της πνευματικής Μονάδας αντικρύζουν αναπόφευκτα όσοι διαλογίζονται…

Τόροι είναι και τα μήλα της Εσπερίας, ενώ την ίριδα του άξονα τους καταλαμβάνει η οφιοειδής ακτίνα της συνείδησης > ο όφις Λάδωνας.

Μάλιστα ο πυθαγόρειος Νεύτων πρότεινε την περιστροφή δύο τεμνόμενων κύκλων (η κύστη ιχθύος) ως γενέτειρα του μήλου. Υποδεικνύοντας στους νου έχοντες πως βρέθηκε και αυτός στον κήπο των Εσπερίδων αντιμέτωπος με την ελκτική-βαρυτική θεά Ίριδα που διακινεί όπως ο Ερμής τις ψυχές, ανάμεσα στις 7 βαρυτικές κολάσεις και τους 7 ελκτικούς παραδείσους των ερώτων του διαμελισμένου Οσίρι > Σειρίου

Το όραμα της μουσικής των Σφαιρών-αγγέλων του Σειρίου είναι πάντοτε διαφορετικό όπως οι νιφάδες του χιονιού. Καθώς η μορφική -απτή συνείδηση διαλυόμενη εις τα εξ ων συνετέθη προ του αδιαπέραστου ορίου (κενού της νοητικής σιγής) δημιουργεί διαφορετικό έργο «συμφωνικής μουσικής». Δηλ. δεν είναι οι Σειρήνες που άδουν αλλά η σάρκα μας που διαλύεται (πολλά γέλια)…

Το δάσος των τριχών είναι τα έγχορδα, οι πόροι της άδηλης αναπνοής του δέρματος τα πνευστά και οι καρδιακοί κτύποι τα τύμπανα !!!

Τρεις είναι και οι Μοίρες -χοροί της οργάνωσής της επταπλής δομής της αγγελικής ορχήστρας επισημαίνει ο Πλάτων… , Αναγκάζοντάς μας να δούμε με θεολογικό-γεωμετρικό μάτι το θεώρημα του Μπερνούλι, καλούμενο και Θεμελιώδες θεώρημα της Υδροδυναμικής (Νεφέλης μητέρας των Κενταύρων).

//Τοροειδές σχηματίζει ένα σημείο κινούμενο υπό την επήρεια τριών δυνάμεων με σταθερό άθροισμα: της "ενέργειας θέσεως" (η Άτροπος), της "δυναμικής πίεσης" που αποτελεί το μέτρο της "κινητικής ενέργειας" του υγρού (η Λάχεση) και της "υδροστατικής πίεσης" που είναι και το μέτρο της "δυναμικής ενέργειας" λόγω ύψους (η Κλωθώ)//

** το επίθετο άπειρος έχει διττή σημασία, δηλώνοντας ταυτόχρονα το αδιαπέραστο όριο αλλά και τον χωρίς όριο χώρο. Όταν το ορθότερο θα ήταν ό φύλαξ άγγελος «όριο μιας επόμενης συνειδησιακής διάστασης»

Λόγος στα μαθηματικά εννοείται η διαίρεση δύο αριθμών. Ο διαιρούμενος πατέρας (μονάς) και ο διαιρέτης (νους), ο Υιός. «Ο Λόγος ην παρά τω θεώ» Έτσι ο αρχικός Λόγος-ήχος (αιθέρας) μετατρέπεται στον 2ο Λόγο της σάρκας-αφής την αίσθηση που ανέπτυξε η δεύτερη φυλή. Επειδή όμως ο Πατέρας Κρόνος-Χρόνος-Ήχος ή Λόγος καταβροχθίζει τα παιδιά του. Δηλαδή ο ήχος ζητά να κατασπαράξει την σάρκα. Η τελευταία για να διατηρήσει την ύπαρξη της γεννά το φως και το πεδίο συμβιβασμού της όρασης

Η τριβή των δύο αισθήσεων δημιουργεί το φως σε ανταπόκριση του οποίου σχηματίστηκε ο οφθαλμός στο κέντρο του μετώπου της τρίτης κυκλώπειας ερμαφρόδιτης φυλής. Η ακοή και η αφή ήσαν οι αισθήσεις που αναπτύχθηκαν στις πρώτες δύο φυλές του γύρου μας.

Η όραση θεωρείται λοιπόν σύνθεση της ακοής με την αφή από μετεξέλιξη της τελευταίας.

Πρώτα αναπτύχθηκε η ευαισθησία στους κραδασμούς, δια της αφής και κατόπιν η όραση τους. Κάποτε ήμασταν μεγάλα αιωρούμενα αυγά, ελαφρώς διαφοροποιημένα μέσα στην σούπα των κοσμικών κραδασμών. Κατόπιν αποκτήσαμε περιβλήματα και ανεξάρτητα λειτουργικά συστήματα, με την σφαιρική συμμετρία να καταρρέει σε αξονική. Έτσι στην Τρίτη φυλή διαπιστώθηκε ότι η αίσθηση που επιτεύχθηκε έγινε με πτώση του κραδασμού του φωτός. Το γεγονός αυτό δημιούργησε πρόωρη απολίθωση. Ή επιδερμίδα εμφάνισε φαινόμενα ορυκτοποίησης ή ξύλου. Κρίθηκε λοιπόν απαραίτητη η πόλωση της μορφής (γέννηση νέας καρδιοειδούς-μορφής) για να αυξηθεί η ένταση του κραδασμού της και να διατηρηθεί η κίνηση της. Έτσι συντελέστηκε ο χωρισμός σε φύλλα, του προηγούμενου ερμαφρόδιτου ανθρώπινου τύπου. Ακολούθησε η εμφάνιση της διοφθαλμικής οράσεως. Μαζί αποκτήσαμε χέρια και πόδια. (Η απόκτηση άκρων συνδέεται έτσι με την όραση). Η νέα αίσθηση που προέκυψε, ήταν η γεύση με τους δύο ακολούθους της. Την πείνα του αρσενικού για την καρδιοειδή μορφή του θηλυκού. Και την δίψα του θηλυκού για το σπέρμα του αρσενικού.

εικ. Η σπείρα της καρδιοειδούς κίνησης που λαμβάνει χώρα κατά την οργασμική μετατροπή της αφής σε όραση… είναι το μυστικό της θηλυκής αρχής.

Με την εγγραφή των καρδιοειδών στον πεντάκτινο, γίνεται εμφανέστατος ο τρόπος που η φύση γεωμετρεί… Προμηθεύοντας τον αιθέρα δια μέσου της γυναικείας μορφής. (βλ. τάττβας). Καθώς το καρδιοειδές της λεκάνης και του στήθους εκκινούν την διπλή έλικα του σπειροειδούς που δημιουργεί τα καρδιοειδή στον αντιστραμμένο πεντάκτινο του ανθρώπινου κορμού, με κορυφή-κεφαλή τα γεννητικά όργανα. Εξηγώντας ταυτόχρονα την ανάγκη της επι-κέντρωσης. Συγκεντρώνοντας την ενέργεια από τα πέντε άκρα και τις εξωτερικές αισθήσεις στην κεφαλή του αντιστραμμένου πενταγώνου πριν η σπειροειδής-στροβιλοειδής κίνηση οδηγηθεί στον ναό του κρανίου. (Τον ναό του κοσμικού πεντάκτινου. Έχει ενδιαφέρον η παρατήρηση ότι υφίστανται και …καρδιοειδή κρανία !) Δια μέσου της γραμμής που ενώνει την αντιστραμμένη με την όρθια κορυφή.

Στο σημείο της κεφαλής προφανώς γίνεται η επαφή με άλλους κοσμικούς πεντάκτινους, (μεγαλύτερους ή μικρότερους), καθώς τα πεντάγωνα από την φύση τους αναπτύσσονται εσωτερικά και εξωτερικά δια των διαγώνιων τους διατηρώντας πάντα την χρυσή ακολουθία.

H βαρύτητα και ο φερετζές

Η συζήτηση «περί της ελευθερίας των γυναικών» κατέληξε στον μουσουλμανικό κόσμο στην λύση του φερετζέ…

Όσοι κατακρίνουμε τον οπισθοδρομικό χαρακτήρα της εικονοκλαστικής μουσουλμανικής κουλτούρας, εκπλησσόμαστε όταν μελετώντας τις πεποιθήσεις τους αντιλαμβανόμαστε ότι τον φερετζέ τον φοράνε οι γυναίκες για την αποφυγή του σκανδαλισμού … των αγγέλων!

Οπότε το ερώτημα: τι εστί φερετζές, είναι ισοδύναμο του τι εστί άγγελος. Αναδεικνύοντας την λαγνεία ως αιτία της πτώσης των αγγέλων του αέρα...

Ο ερωτικός χαρακτήρας της βαρύτητας δεν είναι δυνατόν να αποκαλυφθεί στα υλιστικά πλαίσια ενός πορνογραφικού πολιτισμού. Η μορφολογία του μόνιμου ατόμου κρυμμένη στα σύμβολα της γεννητικής περιοχής αλλά και του προσώπου ελάχιστα κατανοείται από τον εμπαθή υλιστή παρατηρητή όσο κι αν διακατέχεται από δήθεν επιστημονική διάθεση…

Ο άγγελος παρατηρώντας το αυτί μας γνωρίζει το ποιόν μας, παρατηρώντας την φαλλική μύτη μας γνωρίζει την θωράκιση του χαρακτήρα μας, παρατηρώντας το στόμα μας γνωρίζει την ποιότητα των συναισθημάτων μας, παρατηρώντας την διαμόρφωση του μετώπου μας γνωρίζει τις διανοητικές μας ικανότητες.

Οι πληροφορίες αυτές μελετώνται μόνον κατά την ερωτική ταύτιση (γάμο) με τον άγγελο, οπότε και καθίσταται δυνατόν να μετέχουμε στην επιστήμη (< ίσταμαι, μετέχω στην κάθετη στάση) της κοσμικής συνείδησης

Ο Τάνταλος, ο Σίσυφος , ο Ιξίων και η κεντρομόλος ερμητική τους τιμωρία.

Οι μεγάλοι τιμωρημένοι Τάνταλος, Σίσυφος και Ιξίων αντιπροσωπεύουν τα αρχέτυπα (των Μανού) των μη ανθρώπινων φυλών του τέταρτου πλανητικού γύρου.Ο Τάνταλος βασιλιάς της Φρυγίας, υιός της Πλουτούς ή της εποχής της αφθονίας είναι ο υπερβόρειος της δεύτερης φυλής των πνευματικών μας μονάδων, ομοτράπεζος των θεών που κατηγορείται όπως και ο Προμηθέας για την κλοπή του πνευματικού πυρός (νέκταρος) και της μετάδοσης μυστικών των Θεών στους ανθρώπους. Επί πλέον αποπειράθηκε να θρέψει ανεπιτυχώς τους Θεούς με ανθρώπινη σάρκα σε ένα γεύμα που τους παρέθεσε. Δηλαδή να δημιουργήσει πρόωρα την σάρκα, το περίβλημα της δεύτερης φυλής, αλλά και τον θεσμό των μυστηρίων. Γιατί η θεά Δήμητρα ιδρύτρια των Ελευσινίων «ξεγελάστηκε καθότι ήταν φιλάνθρωπος» και έφαγε ένα κομμάτι από τον ώμο του υιού του Πέλοπα που προσφέρθηκε ως τροφή στους θεούς… Για το θράσος του να ξεγελάσει τους θεούς τιμωρήθηκε με το γνωστό «μαρτύριο της πείνας-δίψας ή άρρενος-θήλεος» ή της αδυναμίας των εγκλωβισμένων στην δημιουργία τιτανικών πνευματικών μας μονάδων να εκπληρώσουν την επιθυμία τους για την απόκτηση της θεϊκής ομοιότητας.

Ο Σίσυφος αναφέρεται στην ταραγμένη τρίτη φυλή κατά την οποία η πτώση συνεχίζεται προσδιορίζοντας την νοητική φύση του Άδη των ψυχών σαν κάτι διαφορετικό από την υπόλοιπη δημιουργία, όπως φαίνεται από την διήγηση του μύθου:

«Όλα άρχισαν όταν ο Δίας αποπλάνησε την Αίγινα. Η Αίγινα ήταν κόρη του ποταμού και θεού Ασωπού. Ο Ασωπός, (δηλ. το φυλετικό ρεύμα της 3ης ριζικής-θεοσοφικής φυλής), ζήτησε από τον Σίσυφο (Μανού ή Αρχέτυπο ουράνιο άνθρωπο) να του πει τι γνωρίζει και αυτός συμφώνησε αφού ο Ασωπός για αντάλλαγμα του έταξε ότι μια πηγή με νερό θα αναβλύζει ασταμάτητα από την ακρόπολη της πόλης του (δηλ. του υποσχέθηκε την νοητική εξέλιξη εφόσον Ακρόπολη=κρανίου τόπος). Ο Σίσυφος γνώριζε πολλά για την υπόθεση και τα είπε στον Ασωπό. Στη συνέχεια ο Ασωπός (ο τριπλός συνθετικός αιθέρας) καταδίωξε δηλ. διαχωρίστηκε από τον Δία (ο γεννετήσιος αιθέρας). Αφού ο Δίας γλίτωσε, αποφάσισε να τιμωρήσει (μυήσει) τον Σίσυφο (Γενάρχη-Μανού της 3ης ριζικής φυλής). Έτσι έστειλε τον Σίσυφο στον Άδη. Όμως τότε ο Σίσυφος απέδειξε την εξυπνάδα και την πονηριά του καταφέρνοντας να φυλακίσει τον Άδη. Τότε όμως έγινε κατι πρωτοφανές. Ο Άδης αδυνατούσε να πάρει τις ψυχές των θανάσιμα τραυματισμένων ανθρώπων και ζώων, ο κόσμος γέμιζε σιγά-σιγά απο τραυματισμένα, ακρωτηριασμένα και ανήμπορα έμψυχα όντα. Oι θεοί αναστατώθηκαν και ο Άρης ελευθέρωσε τον Άδη από τα δεσμά του, στέλνοντας ξανά τον Σίσυφο στον Άδη. Πάλι όμως ο Σίσυφος είχε προνοήσει. Είχε πει στη γυναίκα του να μη θάψει το σώμα του. Έτσι ζήτησε από τον Άδη τρείς μέρες για να επιστρέψει στη γη και να φροντίσει το ζήτημα. Ο Άδης δέχτηκε το αίτημα του Σίσυφου, όμως ο τελευταίος δεν επέστρεψε, γοητευμένος από την ομορφιά του κόσμου»...

Ο Σίσυφος γοητευμένος από την εξατομικευμένη όραση των τριών διαστάσεων, που δημιουργήθηκε εν τω μεταξύ στην διάρκεια της τρίτης φυλής σαν απόρροια της αφής, δεν ήθελε να επιστρέψει στον Άδη της (αϊδους = αόρατης ή άμορφης) νοητικής εργασίας. Έως ότου δραστηριοποιήθηκε ο Ερμής της σκέψης και τον εγκλώβισε* στον χρονικό κύκλο των επανενσαρκώσεων. Ο Σίσυφος τιμωρήθηκε για όλη αυτή τη συμπεριφορά. Οι «κριτές των νεκρών» του έβαλαν ως βασανιστήριο να κουβαλάει ένα βράχο (δηλ. την φυσική μορφή) στην κορυφή ενός βουνού. Φτάνοντας στην κορυφή, η πέτρα δεν σταθεροποιείτο και έπεφτε από την άλλη. Αυτή η τιμωρία είναι αιώνια για τον «νικητή» του Άδη».

Ο δημιουργικός αιθέρας Δίας σταθεροποίησε μερικώς την υλική δημιουργία ξεφεύγοντας από το κυνήγι του ποταμού Ασωπού (όλοι οι ποταμοί είναι τέκνα του Τιτάνα Ωκεανού- χάους των πολλών διαστάσεων της ζωής. Η Αίγινα, η Δήλος κλπ είναι ονόματα των πρώιμων φυλών). Κατόπιν σε μια σειρά περιστατικών που ενεργοποίησαν τις περιοριστικές δυνάμεις της μορφικής δημιουργίας: του αρνητικού Πλούτωνα, του Άρη που χώρισε τα φύλα και του Ερμή (της θλιβερής σκέψης*). Επιβλήθηκε η κοσμική δικαιοσύνη-ισορροπία με την γνωστή ερμητική τιμωρία του βράχου της σκέψης-υλικής μορφής… Να κουβαλάει δηλαδή ο Σίσυφος τον βράχο της φυσικής μορφής στο "όρος του χρόνου".

Ο μύθος του Σισύφου (<πολύ σοφού) είναι συμπληρωματικός του μύθου του Φλεγύα πατέρα του Ιξίωνα και των Κενταύρων-Ιξιονιδών ή νοητικών ζωικών φυλάκων του Άδη... Αυτός καταδικάσθηκε να κρέμεται κάτω από τον απειλητικό βράχο (ο υλικός νοητικός πυθμένας)… Επειδή επιτέθηκε στους μυημένους ιερείς του Δελφικού μαντείου που συντηρούν τον φυσικό ήλιο Απόλλωνα της φυλετικής σκεπτομορφής… Την λύση του μυστηρίου για το πρόσωπο του Φλεγύα μας την δίνει ο Δάντης-Όμηρος λέγοντας πως ο φύλακας Φλεγύας είναι αυτός που εισάγει την ανθρώπινη συνείδηση στο κάστρο της νοητικής κόλασης του πυρός (ο φυσικός ήλιος-στόμαχος). Είναι δηλ. ο ομηρικός Δούρειος ίππος ως Κένταυρος που μας εισάγει στο Ίλιον (ήλιο της τροίας=πυρ που τρώγει)...

Ο Ερμής, ιδιαίτερα επινοητικός σε παγιδεύσεις*, κατόπιν εντολής του Διός έδεσε επίσης και τον Ιξίωνα (πρότυπο) της τρίτης φυλής, με φίδια σ' έναν φλεγόμενο τροχό, να περιφέρεται αιώνια στον Τάρταρο= η άβυσσος πέραν του ανώτερου νοητικού (βλ. βουδικό πεδίο) . Η εικόνα φέρνει στον νου την κάρτα 10 του ταρώ, τον τροχό της ειμαρμένης (το 100 των Κενταύρων-Ιξιονίδων), αλλά και τον αναπνευστικό κύκλο με τα φίδια της αναπνοής στο αιθερικό σώμα…

Το ζήτημα των φιδιών-σπερμάτων του κατώτερου νοητικού που ελέγχουν το μήκος του αναπνευστικού χρόνου εντοπίζεται καλύτερα στον μύθο της επίσκεψης του Θησέα με τον Πειρίθου υιό του Ιξίωνα, στον νοητικό Άδη…

Ο μυητής Πλούτωνας προσποιήθηκε ότι καλοδέχτηκε τους δυο ήρωες, αλλά με το που κάθισαν στις θέσεις τους ξεκίνησε την νοητική δοκιμασία: ξεπήδησαν φίδια που τυλίχτηκαν γύρω από τα πόδια και τα χέρια τους και τους κρατούσαν δέσμιους. Ο Άρειος Ηρακλής της 5ης ριζικής φυλής κατάφερε αργότερα να ελευθερώσει τον Ατλάντιο Θησέα, αλλά η γη άρχισε να τρέμει όταν προσπάθησε να ελευθερώσει τον Πειρίθου. Έτσι ο Πειρίθους έμεινε στον Άδη δέσμιος για πάντα …

Όσοι ασκούνται στον έλεγχο των νοητικών πνοών (tattwas), αναφέρουν ότι η μορφή αρχίζει να πάσχει από ακατάπαυστες δονήσεις και αναπηδήσεις πριν διαλυθεί τελείως… Ο Πειρίθους τέκνον των προηγουμένων ριζικών φυλών δεν ήταν δυνατόν να επιτύχει τον νοητικό έλεγχο των ενεργειών-φιδιών (αιθερικών ροών-tattwas).

Ο δωρικός Ηρακλής είναι το πρότυπο της ύστερης Ατλάντιας και της νοητικής Άρειας φυλής. Ο Θησέας είναι το πρότυπο για τις Ατλάντιες υποφυλές, γιαυτό δεν κατάφερε να νυμφευθεί την διάνοια Ελένη που απήγαγε μαζί με τον Λεμούριο Πειρίθου, γιατί ήταν πολύ νέα τότε… Έτσι στην δοκιμασία της άμορφης νοητικής εργασίας στο αλχημικό εργαστήρι του Άδη απέτυχαν παταγωδώς…

Ένα άλλο ενδιαφέρον σχόλιο προκύπτει από την τοποθέτηση του Τάνταλου στην Φρυγία και του Σίσυφου στην Κόρινθο. Για την Φρυγία φαίνεται ότι υπήρχε σεβασμός στην αρχαιότητα (βλ. Κυβέλη), ανάλογος με αυτόν για τους εξ ανατολής ορθόδοξους εκκλησιαστικούς πατέρες, αντίθετα η Κόρινθος ομοίαζε με την Βαβυλώνα…

*Ο Ερμής εδώ αντιπροσωπεύει την αρνητική-περιοριστική ρίζα της δημιουργικής χρυσής τομής 0,618 (βλ. τις δύο ροές-όφεις φυγόκεντρο 1,618 και κεντρομόλο 0,618 στο καρδιοειδές μόνιμο άτομο)

Το μήλο και η μηλιά.

Στοχαζόμενος βρέθηκα ενώπιον των πολύχρωμων καρδιοειδών τομών ενός μήλου… Τελικά αντιλήφθηκα ότι περιφερόμουν στις περιελίξεις του πρωτόγονου ατόμου-μήλου. Που λέγεται ότι είναι άλλη μια έκφραση του δένδρου της ζωής ή του δεκαδικού συστήματος. Μια άλλη φορά βρέθηκα να παρατηρώ από μια οπή τους δακτύλιους του Κρόνου, στα νοητικά σπειρώματα...

εικ. Οι 7 μυήσεις του κοσμικού φυσικού πεδίου αντιστοιχούν στην γνωριμία με τα 7 υποπεδία της ουσίας του. Η γνωριμία της συνείδησης με την ουσία ενός πεδίου ολοκληρώνεται όταν κυριαρχεί στην ζωή του πεδίου.

Ή όλη διαδικασία περιγράφεται στο σύμβολο του Σφαίρου του Εμπεδοκλή ή Μόνιμου Ατόμου της θεοσοφίας.

Η τριπλή ακτίνα-γραμμή του νήματος της ζωής εισέρχεται από τον άνω αρνητικό πόλο διατρέχει τον ένα όφι (Κάστορα) του Κηρυκείου του Σφαίρου ή Μόνιμου Ατόμου, για να εξέλθει στροβιλιζόμενο από το αντιδιαμετρικό θετικό στόμιο του άξονα. Ο ορμητικός στροβιλισμός δημιουργεί μια γραμμή από μικρούς κύκλους σαν τεντωμένο ελατήριο, που σχηματίζουν σε 7 τριπλές περιφορές την επιφάνεια του τοροειδούς αυγού. Στην συνέχεια εισέρχεται και πάλι από τον άνω αρνητικό πόλο διαγράφει τον έτερο όφι (Πολυδεύκη) του Κηρυκείου και συνεχίζει διαγράφοντας 3 επιπλέον κύκλους στην εξωτερική επιφάνεια του αυγού, δημιουργώντας την εντύπωση ενός φιδιού τυλιγμένου γύρω του.

Οι καβαλιστικές παραδόσεις αναφέρουν με το όνομα ΓΚΟΛΕΜ, με γραμματική αξία 1080 στην εβραϊκή γραφή, κάθε μια από τις 7 τριπλές περιφορές της σαν ελατήριου τριπλής γραμμής που σχηματίζει την επιφάνεια του αυγού. Ο αρ 1080=10Χ108 αντιστοιχεί στον έλεγχο της Μονάδας στους 7, +3 επαναληπτικούς υποκύκλους των 108 ζωών, που ελέγχει η δεκάς-ψυχή. Πρόκειται για την Μονάδα, «Γκάνταλφ» και το «Γκόλουμ» (φύλακα του δακτυλιδιού ή καρμικού κύκλου) στα διηγήματα του Τόλκιν για τον «Άρχοντα των δακτυλιδιών»…

Σημ. Την δομή των μόνιμων ατόμων μιμούνται οι καρποί των φυτών, ειδικά των μήλων με τους 5 σπόρους, ώστε να μην μένει κανένας παραπονεμένος πως δεν κατάλαβε…

Ο Τοξότης, ο Αιγόκερως και ο Υδροχόος αντιστοιχούν στους διαιρέτες 111, 222 και 333 από τους 12 διαιρέτες ή ζώδια της Αιγυπτιακής αστρολογίας του «ήλιου 666» ή αγίου πνεύματος της χρυσής τομής. Πρόκειται δηλαδή για τον τριπλό νοητικό έλεγχο (111, 2Χ111, 3Χ111) που μπορούμε να ασκήσουμε σε έναν κύκλο 108 ζωών.// Βλ. την τριπλή χάντρα γκουρού που προστίθεται σε έναν κύκλο 108 ζωών. 108+3=111// Έτσι η καβαλιστική διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης προτείνει τον Τοξότη-Ιωσήφ ή δισκοπότηρο να ταξιδεύει και να ταυτίζεται τελικά με το Λυκόφως-Βενιαμίν των Ιχθύων… στην γη της Αιγύπτου !!! Εφόσον Τοξότης 111 + Αιγόκερως 222 + Υδροχόος 333 = Ιχθύες 666

Η επίσκεψη στον νοητικό Άδη των 3ων χειμερινών ζωδίων αντιστοιχεί στις 3 περιστροφές ή επαναληπτικούς κύκλους του όφεος της συνείδησης. Το προσκύνημα της ψυχής ξεκινά με τα <Λέρναια ή Ελευσίνια μυστήρια> στην Πύλη της λίμνης Λέρνης και διαρκεί έως την αρχή της άνοιξης…

Μελετώντας την εξελικτική πτώση της καρδιακής αφής, σε διοφθαλμική όραση στο ηλιακό πλέγμα και γεύση ή φαντασία στα γεννητικά όργανα και την επιχειρούμενη επανένωσή τους στην αίσθηση της όσφρησης στο κέντρο της βάσης ή ουράς. Είμαστε υποχρεωμένοι να σκεφτούμε το σύμβολο του ουροβόρου όφη, καθώς οι εσωτερικές διαστάσεις της αναπνοής στο μετωπιαίο κέντρο της κεφαλής καταβροχθίζει την τρισδιάστατη πραγματικότητα της προσωπικότητάς μας ως Κύκλωπας.

Η ομοιότητα του καρδιοειδούς με το 8 προσδιορίζεται στην αντιστροφή της φοράς της κίνησης, μετά από το σημείο τομής, στον βρόγχο της δεύτερης κλειστής τροχιάς. Μπορεί λοιπόν ο κυκλικός ουροβόρος να περιγράφει συμβολικά την πτώση και την επάνοδο της ουράς στο κεφάλι… Είναι όμως η τοπολογία του καρδιοειδούς στην μελέτη της μορφής που αναδεικνύεται σε πραγματικό ουροβόρο…

Έως τώρα έχουμε ανεύρει το καρδιοειδές ή άπειρο 8, στην προφανή θέση της καρδίας με την κυκλοφορία του αίματος, αρτηριακή και φλεβική. Στην μορφολογία της γυναικείας λεκάνης ή την ανδρική βάλανο, με τον πρωκτό στο σημείο συνάντησης των δύο βρόγχων. Ενώ έχουμε αναρωτηθεί για την σχέση που πρέπει υποχρεωτικά να υπάρχει ανάμεσα στον πεντάκτινο και το καρδιοειδές καθώς και τα δύο είναι εκφράσεις της χρυσής τομής ως δημιουργικής αρχής. Με πρώτο και καλύτερο οδηγό την μορφολογία του μήλου με τους 5 σπόρους.

Ο Αριστοτέλης προσεγγίζοντας την αίσθηση της όρασης που την σχετίζει με το ύδωρ ή εικοσάεδρο (βλ. το καβαλιστικό δένδρο με τον δράκο του Λόγου), την παρομοιάζει με οίκο ο οποίος από άλλον τεχνίτη σχεδιάζεται, από άλλον οικοδομείται και από άλλον χρωματίζεται… Εννοώντας πως η όραση είναι ο νοητικός ναός μας που οικοδομείται από το άθροισμα των γνώσεων των φυλών-τεχνιτών που προηγήθηκαν της ανθρώπινης εκδήλωσης… Η όραση λοιπόν και το ρήμα βλέπω < δέρκω, παραπέμπουν στον δράκο και οι διάφοροι δράκοι στα διάφορα είδη της όρασης… Ο Ιάμβλιχος περιγράφοντας την δημιουργία του κόσμου από τον κύκλο Σφαίρο του Όμικρον που διχοτομήθηκε οριζόντια στο Θήτα και κάθετα στο Έψιλον, παρήγαγε την λέξη ΘΕΟς, την λέξη θέα και τον αιθέρα < αεί+θειν = αεί τρέχειν… Στην διάρκεια της κύησης λαμβάνει χώρα το φαινόμενο των διχοτομήσεων του σφαιρικού ωαρίου γεννώντας το δρακοειδές έμβρυο, πρόδρομο όλων των μορφών που βλέπουν με τόσους τρόπους όσες και οι μορφές που παράγονται… εικ. Η όραση είναι η τρίτη αίσθηση που παρήχθη ως σύνθεση της ακοής με την αφή. Πρόκειται για την έκρηξη του φωτός στο κέντρο του κύκλου. Της έκρηξης προηγήθηκε η δημιουργία του ίδιου του κύκλου (η ηχητική δόνηση) που ανακλάστηκε στο όριο (αδιαπέραστο δακτύλιο της εκδήλωσής του) δημιουργώντας την ηχώ ή αφή που κάθε φορά που επανακάμπτει στο κέντρο αποδίδει και διαφορετική νότα ή χρωματική ακτίνα…

Η «εγκυμοσύνη» στα καρδιοειδή και τα μαγικά τετράγωνα.Η μελέτη της κατανομής των αριθμών στα μαγικά τετράγωνα, προσδιορίζει την διαφορά ανάμεσα στην άρτια - θηλυκή και την περιττή – αρσενική τάξη , στην ύπαρξη ή την ανυπαρξία του βρόγχου της αντιστροφής στην διαδοχή των αριθμών… Το καρδιοειδές επαναλαμβάνει τον εαυτό του στην μορφή του βρόγχου ως φράκταλ. Υπενθυμίζοντας την επιχειρούμενη ανακεφαλαίωση των εξελικτικών σταδίων εντός της μήτρας

Ο ιωνικός ρυθμός και η παρθένος Αθηνά σβάστικα

Η δυναμική του καρδιοειδούς υπάρχει στον ιωνικό ρυθμό. Εδώ η σοφία είναι παρθένος. Καθώς οι δύο αντιθέτου φοράς σπείρες-σβάστικες δεν τέμνονται οπότε δεν δημιουργούν.

Οι δύο σπείρες τέμνονται κατά την διάρκεια της μεγάλης μάχης των ιδεών-στοιχείων στον νοητικό κόσμο. Τότε λαμβάνοντας την ισορροπημένη θέση των δύο ίσων κύκλων που διαπερνούν τα κέντρα τους, εμφανίζεται η ώριμη νοητική αρχή του 2*360-54 = 666. Η οποία δημιουργεί και καταστρέφει τον ναό... [ο νοητικός άνθρωπος (9) εξέρχεται από την συλλογική ύπαρξη την 6η ημέρα της δημιουργίας δηλαδή 6*(5!-9)=666. Είναι η ώρα που διαχωρίζεται από την φύση του δράκου-αλόγου ή Ποσειδώνα, αναγνωρίζοντας την Παρθένο Αθηνά ως προστάτιδα της πόλης ] Στην διάρκεια των μεγάλων κοσμικών κύκλων η γέννηση του ανθρώπινου είδους αντιστοιχεί ακριβώς στον χρόνο αυτής της εξισορρόπησης. Επειδή το 666 είναι αριθμός ανθρώπου. Δηλαδή η υλική δημιουργία όπως την αντιλαμβανόμαστε τώρα είναι το αποτέλεσμα της νοητικής σύγκρουσης. (το πυρ της τριβής)

Οι έλικες ομοιάζουν με τους επαναλαμβανόμενους κύκλους της περιόδου των δεκαδικών υπολοίπων. Τα δεκαδικά υπόλοιπα των πρώτων αριθμών-ιδεών αποτελούν τον πλούτο των σπερμάτων του Άδη-Πλούτωνα. (ο νοητικός αόρατος κόσμος). Τα σπερματικά υπόλοιπα (βλ. dna-υπόλοιπα) παρασύρονται στην οθόνη της δημιουργίας υπακούοντας στους νόμους της δόμησης των μορφών, δηλαδή των εκφράσεων του πενταγωνικού δωδεκαέδρου του αιθέρα.

Οι μορφές-τροφές δεν είναι σταθερές, είναι το αποτέλεσμα της διαρκούς μάχης του μεταβολισμού. Που ανανεώνει ακατάπαυστα τον κύκλο της εκδήλωσης τους.

Ο κορινθιακός ρυθμός περιγράφει λοιπόν την ένωση των δύο σπειρών στο δημιουργικό έργο του καρδιοειδούς.

Που είναι ευρύτατα γνωστό ως Γιν-Γιάνγκ σύμβολο των κοσμικών ιχθύων (Αφροδίτης και έρωτος) στην αδιαφοροποίητη έκφραση της μονάδας, που διαφοροποιημένη παράγει τους 8 υπόλοιπους δημιουργικούς αριθμούς ή στοιχεία τρίγραμμα του Ταοϊστικού δένδρου της ζωής...

Ο καβαλιστικός μύθος του μήλου εμφανίζεται στην Ιλιαδα. Εδώ ο όφις Λάδωνας είναι η Έριδα δηλ. το δημιουργικό Νείκος του Εμπεδοκλή. Ενώ οι τρεις θεές είναι οι τρείς καβαλιστικοί στύλοι: η Αθηνά (ιωνικός ρυθμός) είναι ο Κρόνιος=παρελθόν, η Ήρα -μέλλον ο Δωρικός ρυθμός και το μήλο πηγαίνει από τον Πάρη=Παρόν στην Αφροδίτη-Εωσφόρο ή Κάλλος του Απολλώνιου κορινθιακού ρυθμού...

Οι συνδυασμοί τους παράγουν 64 εξάγραμμα 36+64=100

Ο τριγωνικός 36=6*6 είναι ο 666, ο φυσικός ήλιος φωτοδότης του αιθερικού ιστού.

Ο 64=8*8 είναι το νοητικό πεδίο (η πολεμική σκακιέρα των στοιχείων... ο Αρμαγεδών)

Το ζήτημα της επαφής με το πυρ του πνεύματος όπου ο Υιός συνειδητοποιεί την ταύτιση με τον Πατέρα και την ευθύνη της θέσης Του ως χρήστη του ερωτικού θελήματος-πυρός. Σχετίζεται με την διάλυση και επανασύνδεση των κανονικών στερεών (στοιχειακών αισθήσεων) στα τετράεδρα του πυρός που προτείνει ο Ηράκλειτος: ο "θάνατος" της φωτιάς είναι ο αέρας, ο θάνατος του αέρα είναι το νερό και ο θάνατος του νερού είναι η γη (κύβος). Πράξεις που σε άλλο απόσπασμα ο Ηράκλειτος παρομοιάζει με την τιμολόγηση και την εξαγορά των αντικειμένων στα πλάισια μιας εμπορικής συναλλαγής, οπου το χρήμα ισοδυναμεί με το μέτρο (μήτρα) του πυρός ή ζωής.

Το δημιουργικό Νείκος του Εμπεδοκλέους είναι γνωστό ως Έρις-Έρως, ως λαμπαδοκρατούσες Ερινύες (Ελένη=λαμπάδα) ή Νέμεσις και Διόσκουροι. Στις ημέρες μας όμως αρχίζει να γίνεται αντιληπτό χάρις στην φυσική των ρευστών και την μοριακή βιολογία του DNA: πως ο στροβιλισμός της δίνης σταθεροποιείται υιοθετώντας τα πρότυπα των πλατωνικών στερεών ή στοιχειακών αισθήσεων...

Ασφαλώς την καλύτερη διατύπωση για τον δημιουργικό Λόγο Φ, του αγίου πνεύματος (το Φόχατ των βραχμάνων), έχουν δώσει οι πυθαγόρειοι στην διατύπωση: Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς την Συμμετρία και Συμμετρία ην ο Λόγος. Γιατί απλά πίσω από τις υποχρεωτικές συμμετρικές δομές των κανονικών στερεών που λαμβάνουν τα υλικά σωματίδια, βρίσκεται ο Λόγος της χρυσής τομής... Η διατύπωση μάλιστα αυτή δείχνει ότι το άγιο πνεύμα (τρίτο πρόσωπο της τριάδας) είναι αρχαιότερο των άλλων δύο. (Η Αφροδίτη ήταν όντως η αρχαιότερη των Ολυμπίων θεών). Πράγμα που άλλαξε ο ευαγγελιστής Ιωάννης αντικαθιστώντας την αρχή ης συμμετρίας-αρετής με αυτήν του γραμματολογικού Λόγου-ήχου. Μεταφέροντας την συζήτηση περί της δημιουργίας στο εννοιολογικό σύστημα των συγχρόνων του Γνωστικών...

Οι πολικότητες

Όσο διαρκεί το ζώδιο των διδύμων έχουμε την ευκαιρία να μαθητεύσουμε στην διαλεκτική των αντιθέτων… Δηλαδή στην δημιουργική αντιπαλότητα ανάμεσα στους Θεούς και τους Τιτάνες την οποία θίγει η παγκόσμια μυθολογία ως αιώνια μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό που καταλήγει στην εμφάνιση του φυσικού κόσμου μας

«ο Δίας σήκωσε πόλεμο εναντίον του Κρόνου και των Τιτάνων. Πολεμούσαν ήδη δέκα χρόνια, όταν η Γη προφήτεψε στον Δία ότι θα νικήσει, αν έχει μαζί του συμμάχους τους Κύκλωπες που ήταν φυλακισμένοι στον Τάρταρο. Οι Κύκλωπες τότε χάρισαν στον Δία τη βροντή και την αστραπή και τον κεραυνό, στον Πλούτωνα δερμάτινη περικεφαλαία και στον Ποσειδώνα την τρίαινα• έτσι οπλισμένοι, νίκησαν τους Τιτάνες, τους έκλεισαν στον Τάρταρο και έβαλαν τους Εκατόγχειρες να τους φυλούν. Αυτοί μοιράστηκαν με κλήρο την εξουσία, και έτυχε στον Δία η κυριαρχία του ουρανού, στον Ποσειδώνα της θάλασσας, στον Πλούτωνα του Άδη». (Απολλόδωρος 1.2.1.)

Έχουμε αναφέρει ότι Κύκλωπες (Άργος, Βρόντης, Αστερόπης) είναι οι λειτουργίες των τρίτων οφθαλμών ή γεννητικών κέντρων των πεδίων, ενώ ως Εκατόγχειρες και αργότερα ως Κένταυροι ονομάζονται οι εγκλωβίζουσες δυνάμεις της ειμαρμένης του Εκατόν (100=64+36) ή αξεπέραστου δακτυλίου.

Τα δέκα έτη που πολεμούσαν, όπως και αργότερα τα δέκα έτη του Τρωικού πολέμου είναι η νύξη για την ωρίμανση της δεκάδας ή ψυχής/Νου

Το πενταγωνικό δωδεκάεδρο είναι μια ακίνητη εικόνα του αενάως κινούμενου αιθερικού σώματος ή μόνιμου άτομου. Το οποίο μπορεί να γίνει αντικείμενο μελέτης της φρακταλικής γεωμετρίας.

Το καρδιοειδές μόνιμο άτομο είναι γέννημα των αρχαιοτέρων των θεών: της σπειροειδούς κίνησης της χρυσής ακολουθίας (Αφροδίτης) και του βέλους (ευθείας κίνησης) του έρωτος(<Άρη ή Σίβα).

Η εξελισσόμενη τύπου Fibonacci ακολουθία της καρδιοειδούς σπείρας εμφανίζει μια πόλωση ανάμεσα στην εξωτερική επιφάνεια και τον στροβιλώδη της κρυφό άξονα (βέλος-φαλλό), ανάλογη με εκείνη του θηλυκού κύκλου προς την κάθετη άρρενα διάμετρο…

Έτσι στο τέλος του γύρου με τις υποδείξεις της Αθηνάς, ο Ηρακλής με τον Απόλλωνα εξοντώνουν με βέλη τον Γίγαντα Αλκυονέα του φυσικού πεδίου. Ο Πίνδαρος αποκαλεί τον Αλκυονέα «Βουβότα», δηλαδή βουκόλο. Το επίθετο αυτό σχετίζεται με την αρπαγή των βοδιών/ουσιών του θεού Ηλίου και της Ερυθείας (αιθέρα του φυσικού πεδίου).

Ο ερωτικός χαρακτήρας της διαπάλης γίνεται εντονότατος όταν λαμβάνουν μέρος στην Γιγαντομαχία η Ήρα και η Αφροδίτη. Οι οποίες επιδεικνύοντας τα κάλλη τους αναγκάζουν τους κρυμμένους Γίγαντες των υπόλοιπων λεπτοφυών ή ανεκδήλωτων πεδίων να φανερωθούν. Οι Γίγαντες τότε καταλαμβανόμενοι από σφοδρό πόθο αναγκάζονται να μορφοποιηθούν, οπότε και εξοντώνονται με τα βέλη (ευθείες πνευματικές κινήσεις) θεών και μυημένων θνητών, που καταστρέφουν τους οφθαλμούς-κέντρα των κύκλων της σπειροειδούς κίνησης. Γιατί ο νόμος του πενταγωνικού φράκταλ έγινε πρόωρα γνωστός δια των μυήσεων, έτσι δεν χρειάζεται πλέον να εκδηλωθούν, επιταχύνοντας έτσι την σπειροειδή εξέλιξη…

Το μόνιμο άτομο και η αποτύπωση του πέλματος του κ. Βούδα (βλ. ρεφλεξολογία)

Το σύμβολο του αιθερικού κραδασμού έχει σχήμα παρόμοιο με ωού, αυτιού, εμβρύου, νεφρού ή πέλματος. Η παραδοσιακή συσχέτιση της περιοχής των πελμάτων με το ζώδιο των ιχθύων, οδηγεί την σκέψη μας στην μελέτη της εικονογράφησης του πέλματος του κ. Βούδα…

Ο πενταγωνικός αιθέρας/πέλμα ή χέρι αποτυπώνεται στις 5 σβάστικες ή τριπέταλα άνθη που ευρίσκονται χαραγμένα επί των 5 δακτύλων. Στο κύριο μέρος του πέλματος υπάρχουν συστηματοποιημένα γύρω από έναν ρόδακα 32, 108, ή 132 μικρότερα σύμβολα. Οι αριθμοί αυτοί είναι αναφορές στις προσεγγίσεις επί του μονίμου ατόμου. Η ανατολική μελέτη των τριαδικών πολικοτήτων (γιν-γιάγκ) προσεγγίζεται σε συστήματα: 8,16,32 ή 64 τριγράμμων. Ο αρ. 108 συνδέεται με τις 108 μοίρες/ενσαρκώσεις της γωνίας/αγγέλου (angle) του πενταγώνου. Ο αρ. 132 = 66+66 = 108+24. 24=8+16 είναι τα πέταλα του ρόδακα/τσάκρα στο κέντρο του πέλματος Το σύμβολο των δύο ιχθύων και η τρίαινα του Ποσειδώνα, ευρίσκεται σε όλες τις υπάρχουσες λατρευτικές απεικονίσεις των πελμάτων στους βουδιστικούς ναούς. Η μελέτη για την κύστη του ιχθύος (μέτρο του ιχθύος ή οφθαλμός του Ώρου 666) είναι γνωστή στην αρχαιοελληνική γραμματεία (βλ. Αρχιμήδης, Πυθαγόρας) αλλά παραμένει άγνωστη στην επίσημη χριστιανική θεολογία. Που εξαιτίας της γεωμετρικής της άγνοιας για την φύση του πενταγωνικού αιθέρα (2Χ360-54=666) βρίσκεται εγκλωβισμένη σε δεισιδαιμονίες για την φύση του Αντί-χριστου ή φυγόκεντρου ρεύματος της δημιουργίας Οι μυημένοι συγγραφείς των ευαγγελίων έχουν συμπεριλάβει υπέροχες αναφορές για την αφύπνιση του πυρός στο πρόσωπο του Ωάννη/Ιωάννη του ανθρώπου ιχθύ, σύμβολο της κληρονομημένης σοφίας από την πρώτη φυλή των Ελλόπων Ελλήνων* (χωρίς φωνή) βλ. «Ωάννης»: Βαβυλωνιακή θεότητα, πού της αποδίδεται ό εκπολιτισμός της Ασσυρίας και της Βαβυλωνίας. Κατά το θρύλο βγήκε από το πρωτόγονο αιθερικό Αυγό και είχε την όψη, ανθρώπου ψαριού. Ο Ιωάννης (ο αγαπημένος) εμφανίζεται δίπλα στον Χριστό στον μυστικό δείπνο, όπου η σάρκα και το αίμα/πνεύμα (άρτος και οίνος) ενώνονται στο πρόσωπο του προ-δότη θρόνου του Λέοντα της μορφής/συνείδησης (Ιούδα), μετά την απόκρυφη τελετή του Νιπτήρος των πελμάτων…

*Η Βρετανική εγκυκλοπαίδεια αναφέρει τον Ωάννη ως Γιουνάν (Έλλην?). Ο Ωάννης εκ του πρωταρχικού Ωού.

Επίσης το όνομα Ενώχ/Ερμή του τρισμέγιστου φαίνεται ότι σχετίζεται «Ένώχ – Ένο – “Ωεν – Ώάν – Ωάννες»

777. Καβαλιστικά σχόλια για νοήμονες αναγνώστες επάνω στο μόνιμο άτομο της θεοσοφίας

Στο ζώδιο των ιχθύων ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον Γηρυόνη ή Γκόλεμ-Γκόλουμ =1080*, την αρνητική όψη του αγίου πνεύματος ή φύλακα του ενός δακτυλιδιού που κυβερνά τα 9. (βλ. ο Άρχοντας των δακτυλιδιών). Δηλαδή το σύνολο των ενσαρκώσεων που διαχειρίζεται ένας από τους 10 δακτυλίους του μόνιμου θεοσοφικού ατόμου: (το Ορφικό Ωόν) ή αν προτιμάτε ένα μήλο από τον κήπο των Εσπερίδων-Ηδονών. Ο κήπος των ηδονικών γνώσεων είναι ο κήπος του φωτεινού λευκού χταποδιού Κθούλου. Είναι γεμάτος από δηλητηριώδεις όφεις, δηλ. πανέμορφες γυναίκες: τις Εσπερίδες που καταδιώκει ο φιλομαθής Ωρίων.

Στο χθεσινό άρθρο αντιμετωπίσαμε την ηδονή= χαρούμενη γνώση του Νίτσε, μαθητή του τελευταίου τροβαδούρου του γνωστικισμού Βάγκνερ, που τον έστειλε στο φρενοκομείο…

Ο Γηρυόνης είναι τόσο επικίνδυνος όσο και η Μέδουσα, δηλ. η θέα της καρδιοειδούς λεκάνης με το σύμβολο του ερωτικού βρόγχου-άγχους των γεν οργάνων: «η κύστη του ιχθύος». Η θέα του συμβόλου της κύστης ιχθύος, Μέδουσας των γεν. οργάνων που είναι το κόσμημα της αγίας Ζώνης της Αφροδίτης (ο νόμος του Σειρίου) που κυβερνά τις δημιουργικές ολυμπιακές θεότητες. Λατρεύεται από τους πυθαγόρειους, στην πεντάλφα ή χρυσή τομή, που παγιδεύει την συνείδηση σε μια πενταγωνική μορφή για να την εξαποστείλλει σε έναν από τους 7 αστρολογικούς πλανήτες…

Το μόνιμο θεοσοφικό άτομο ευρίσκεται στα μοναδιαία υποπεδία, δηλ. στο πρώτο από τα 7 υποπεδία της αιθερικής ουσίας. Το πεδίο αυτό της αιθερικής μνήμης>μονάδας περιγράφεται ως 7σφράγιστο βιβλίο των αρχείων της ζωής ή 777

Όπως έχουμε διαπιστώσει το βιβλίο αυτό είναι το αρχείο της ειμαρμένης που ανοίγει η καρδιακή ταμίας Δέσποινα-Περσεφόνη ή Φερσεφόνη της πλατωνικής γνώσης στο σεληνιακό της παλάτι. Η σελήνη** 13 ελέγχει τον σπερματικό κύκλο 1/13=076923=777Χ99 , ή 777 ενσαρκώσεις στο 11 ζώδιο του υδροχόου, όπου ευρίσκεται εγκατεστημένο το 9γραμμα της αιματικής κυκλοφορίας 9Χ11=99. 2/13=153.856. 153=κύστη ιχθύος και 846=666+180 ο αντίποδας = αγαθοδαίμων της κακοκοδαιμονίας του 666

**Η σελήνη με αστρική περίοδο 27 ημερών διαιρεί την χιλιάδα των 999 γεγονότων του βίου 37 φορές. Έτσι ελέγχει πλήρως τους υποσεληνιαίους Δαντικούς κύκλους των εμπαθών γεγονότων πολλαπλασίων του 3Χ37=111 ή πλανητικών παθών:

888=8Χ111 η λαγνεία του Ερμή,

777 η λαιμαργία της Αφροδίτης-διατροφής,

666 η χρηματιστηριακή απληστία του ήλιου,

555 ο τρόμος-μήτρα του Άρη,

444 η γραφειοκρατία-τερακτίδα του Δία,

333 η βία του Κρόνου,

222 οι απατεώνες της Ουράνιας Σχολής,

111 οι Προδότες της Ιουδαίας (Πλούτων)

Ο καβαλιστής Νεύτων προτείνοντας την τομή δύο ίσων κύκλων (κύστη ιχθύος) ως γενέτειρα του 5σπορου μήλου, υπέδειξε τον αιθεροφυτικό-καβαλιστικό νόμο της βαρύτητας. Αργότερα οι αφιλόσοφοι αντιερωτικοί φυσικομαθηματικοί είπαν πως είδε ένα μήλο να πέφτει και εμπνεύστηκε τον νόμο της παγκόσμιας έλξης… Αντί να εννοήσουν πως ο Νεύτων ως Αδάμ δοκίμασε τον απαγορευμένο καρπό του παραδείσιου κήπου των Εσπερίδων…

Ο Λάμεχ απόγονος του Αδάμ και πατέρας του Νώε (της κύβης > κιβωτού των μορφών) έζησε 777 έτη. Δηλαδή το γράμμα Λαμδα ή πυθαγόρεια Λάβδωμα απόγονος του τρίγραμμου Άλφα είναι ο πατέρας του Νου=Νώε… Η κιβωτός των μορφών είναι το ζώδιο των ιχθύων…

*Για τους εραστές των αναπνευστικών μαθηματικών γρίφων αναφέρουμε το άθροισμα 666 (ήλιος - πινγκαλα) +1080 (ιδα- η σεληνιακή Μονάδα) = 1746 (το άγιον πνεύμα [1/φ + 1 = Φ και ΦΧ1/Φ=1]

1746 Χ 0,618033 = 1080

Σύμφωνα με το Έπος του Γκιλγκαμές, ο θεός Ένκι έδωσε εντολή στον Ουτναπιστίμ να φτιάξει ένα πλοίο, σε σχήμα κύβου, και μέσα σε αυτό να βάλει σπόρους από όλα τα φυτά και τα ζώα της γης. Το πλοίο ήταν έτοιμο σε έξι ημέρες και την έβδομη καθελκύστηκε.

Στην ελληνική μυθολογία ο ηλιακός Νους προσάραξε στην Δήλο, βλέπε το Δήλιο πρόβλημα για τον διπλασιασμό του κύβου ή τάφου του Γλαύκου (υπόλευκου) υιού του ΜιΝωα>ΜοΝάδας

Οι Λυκάνθρωποι Ορέστης και Πυλλάδης στο καβαλιστικό μήλο του Ροϊδη στον ζωδιακό των Δελφών…

Η λαογραφική φυλετική μνήμη της Μαντινείας αρχαιότατης πολιτείας της Αρκαδίας, διαφυλάσσει ακόμα την εμπειρία του λευκού άκτιστου-παρθένου σεληνιακού φωτός που προηγήθηκε της δημιουργίας των άστρων του κόσμου μας…

Υπενθυμίζοντάς μας το πόσο λίγο κατανοούμε τα Ορφικά, τις 7 ημέρες της δημιουργίας στην Παλαιά Διαθήκη ή την αντίστοιχη Μαχαττάττβα των 7 ημερών του δημιουργικού θείου Νου στον Ινδουισμό ή τις 7 Αιγυπτιακές φυλές-δυναστείες ή τις 7 ακτίνες της θεοσοφίας κλπ.

1η ημέρα: Μπχουτά, η στοιχειακή δημιουργία. (η Τανμάτρα-η αιθερική Οκτάβα). Η γέννηση της οκτάβας του φωτός εξαιτίας της διαιρετότητας (Λόγου) των σπινθήρων του πυρός. Η αιθερική Γαία γεννά το ασημένιο Ορφικό αυγό του Ουράνιου Έρωτος-Νου που ταξινόμησε τα πάντα…
2η ημέρα: Ιντρίγια ή οργανική της αντιληπτικότητας, Το Ουράνιο Χάος και η Γαία ζευγάρωσαν με την συναίνεση του Έρωτα και γέννησαν τον Ωκεανό και την Τηθύ (βυθό). Ο διαχωρισμός των πύρινων υδάτων της φαντασίας με φορά προς τα πάνω (ΟΥΡ) και Κάτω (ΚΡ, Κρόνος) αυξάνει με την συνείδηση της διαφοράς που συμβολίζει το ύψος των Διόσκουρων στύλων του Ναού… Ο περιβάλλων τα πάντα Δράκος-Ωκεανός (<δέρκω=βλέπω) είναι ο αιθέρας των αισθήσεων-εντυπώσεων. Το θέμα της γέννησης των αισθήσεων εξαιτίας των κάθετων διχοτομήσεων του κυκλικού οφθαλμού (το γράμμα Ο ή Αγίν στα φοινικικά) προσεγγίζει η Αιγυπτιακή αρμονική σειρά των αισθήσεων (½+1/4+1/1/8+1/16+1/32+1/64=63/64) στον Οφθαλμό του Ώρου. Που ο Ιάμβλιχος στα θεολογούμενα της αριθμητικής ερμηνεύει στις διαδοχικές διχοτομήσεις του κυκλικού γράμματος Ο πρώτα στο σεληνιακό Θ (9), με τον οριζόντιο διαχωρισμό του Άνω και του Κάτω υποσεληνιαίου στερεώματος της φαντασίας, με τον ήλιο Ε (5) να εμφανίζει την κάθετο γραμμή και τον ηλιακό σταυρό. Το γράμμα Κ(άτω) είναι το φοινικικό καφ=παλάμη /5 (το Κ , 11ο γράμμα είναι το 1/2 του Χ, 22ο γράμμα, που δηλώνει την πενταγωνική συμμετρία, σημαίνοντας τους Κατοπτρισμούς των Διόσκουρων ριζών του 5 της χρυσής τομής στα κανονικά στερεά ή αισθήσεις. βλ. επίσης την φράση "ο Λόγος έγινε σάΡΚα-ΚΡέας" καθώς ο κοσμικός ΧΡόνος ΧΡέος ξέπεσε στο ΚΡέας της ηλιακής μορφής…
3η ημέρα-φυλή: Μούκχγια η δημιουργία των σταθερών σωμάτων. Εμφανίζεται η στεριά και η θάλασσα. Φυτρώνουν τα φυτά (Οι Μελίες Νύμφες = οι φυτικές αιθερικές ροές) από τις σπερματικές ρίζες της αιθερικής Γαίας και ο κόσμος των Ιδεών (βλ. Χρυσή Αφροδίτη, και η κοσμική σταθερά 137 της εκδήλωσης της «στεριάς των περιοδικών στοιχείων»). Πρόκειται για την τρίτη γενιά θεοτήτων-δυνάμεων που πρόκυψε με την αποκοπή των γεν. οργάνων του Ουρανού από τον Κρόνο
4η ημέρα-φυλή : Τιργιακσρότας, ή εκείνη των Ζώων (βλ. Κίνηση-Γεγονότα). Δημιουργούνται τα φωτεινά σώματα (ήλιος, σελήνη, ζωδιακός). Τα γεννήματα του φυσικού αιθέρα Δία.
5η ημέρα: Ουρντχβασρότας, η εκείνη των αστρικών θεοτήτων. Δημιουργούνται τα πτηνά και τα ψάρια. Η κοιλιά της φοράδας Kamadehnu (<φορά, κίνηση, επιθυμία) «Ήρας του πόθου» είναι γεμάτη με τα Ψάρια-Έλλοπες της πρώτης φυλής. Στην διάρκεια της 5ης ριζικής φυλής ο στόχος είναι η νοητική ατομικοποίηση στην θέα των πνευματικών Τιτανίδων Μονάδων μας της πρώτης φυλής...
6η ημέρα: Αρρακσρότας, ή εκείνη του ονοματοθέτη Ανθρώπου. Δημιουργούνται τα ζώα, τα ερπετά και τα θηρία, ως κατοπτρισμοί των φυσικών δυνάμεων στον Νου… Το μυστικό της 6ης ημέρας είναι το μυστικό του φυσικού ήλιου ή αστρικού οφθαλμού 666 που ο ονοματοθέτης ΑΔΑΜ-Άνθρωπος ενεργοποίησε στο ηλιακό του πλέγμα, προβάλλοντας τις ουράνιες κινήσεις σαν ζωικές μορφές στην τρισδιάστατη αύρα του… Η 6η ριζική φυλή είναι συνθετική. Ο 666 είναι αρ. Ανθρώπου ως σύνθεσης των ζώων του ζωδιακού. Ο 666 έχει 12 διαιρέτες: (1.2.3.6.9.18.37.74.111.222.333.666)
7η ημέρα: το έβδομο φωνήεν Ω. Ο αλχημικός σεληνιακός Θάνατος-Ανάπαυση ανακύκλωση στην στοιχειακή δημιουργία

Η Μαντινεία ιδρύθηκε από τον Μαντινέα, έναν από τους 50 γιους του βασιλιά Λυκάονα της Αρκαδίας. Στο επαναλαμβανόμενο μυθολογικό μοτίβο των 50 απογόνων-κεφαλών αναγνωρίζουμε το δεκαδικό σύστημα αρίθμησης και το πρότυπο των Εκατόγχειρων* του φυλετικού ρεύματος, εφόσον ένα κεφάλι αντιστοιχεί σε 2 χέρια…

*Τα 18 τέκνα του Ουρανού: 12 Τιτάνες + 3 Κύκλωπες οφθαλμοί + 3 Εκατόγχειρες, αναφέρονται στην ινδουιστική θεοσοφία ως οι 18 σεληνιακοί πατέρες…

Η λαογραφική παράδοση της Μαντινείας διαφυλάσσει την μνήμη του σεληνιακού νοητικού Λυκόφωτος που προηγήθηκε του έναστρου ουρανού: "Στους αρχαϊκούς χρόνους ο ουρανός ήταν κολλημένος με τη Γη, γυάλινος αλλά μεριές μεριές μαλακός. Κάποιοι κυνηγοί (όπως ο Ωρίων ο θηρευτής του ζωδιακού σκηνικού) σκότωσαν σε ένα κυνήγι μια αρκούδα και κάρφωσαν το αρκουδοτόμαρο στον ουρανό. 'Έτσι, σχηματίστηκε η Μεγάλη 'Άρκτος, και τα 7 καρφιά έγιναν τα άστρα της.”

Η ρίζα Λυκ- στο όνομα Λυκάων παραπέμπει στο λατινικό Lux=φως. Ο Λυκάων της Αρκαδίας ήταν γιος του Πελασγού (οι Πελασγοί είναι οι Άτλαντες, η 4η φυλή στην κατάταξη του Ησίοδου) και της Μελίβοιας (Μελίας νύμφης Κυλλήνης), και υπήρξε ο πρώτος (μυθικός) βασιλιάς της Αρκαδίας.

Ο Λυκάων με διάφορες γυναίκες απέκτησαν 50 γιούς. Ειδικότερα, ήταν πατέρας του Οινώτρου και της Καλλιστώς. Ο Λυκάων αν και ευσεβής και δίκαιος βασιλιάς, ασέβησε προς τον Δία όταν τον επισκέφθηκε, δίνοντάς του να φάει ανθρώπινο κρέας για να διαπιστώσει την παντογνωσία του. Ο θεός έσπρωξε μακριά του το πιάτο με αηδία και είτε σκότωσε τον βασιλιά και τους γιούς του με τον κεραυνό του, είτε τους μεταμόρφωσε σε λύκους…

Αντιλαμβανόμαστε όμως από την ομοιότητα του περιστατικού με εκείνο του Ταντάλου που προσέφερε τον υιό του Πέλοπα ως γεύμα στους θεούς, πως πρόκειται για επανάληψη της εμπειρίας της πρώτης υπερβόρειας ριζικής φυλής (ομοούσιας της Θεϊκής) στην πρώτη υποφυλή των ατλάντων…

Η Κόρη του Λυκάονα Καλλιστώ (<Καλλίστη = ωραιοτάτη) ήταν επίσης γνωστή ως μια από τις Νύμφες που είχαν δωσει όρκο παρθενίας και συνόδευαν την Παρθένο θεά Άρτεμη. (Το άκτιστο σεληνιακό φως, λατρευόταν πριν από την Άρτεμη στο πρόσωπο της Τιτανίδας Φοίβης ή σεληνιακής αλύσου). Συνδέθηκε με τον Δία και γέννησε μαζί του τον μεγάλο ήρωα της Αρκαδίας, τον Αρκάδα. Η Άρτεμη νευρίασε και την μεταμόρφωσε σε άρκτο (αρκούδα). Η Πλειάδα Μαία τότε ανέλαβε τον μικρό Αρκάδα για να τον προστατέψει. Σε άλλη εκδοχή, η Καλλιστώ, από την σχέση της με τον θεό Ερμή ή τον Δία, γέννησε και τον «τραγοπόδαρο» θεό Πάνα. Όταν ο Αρκάς μεγάλωσε, μια μέρα που πήγε στο δάσος για να κυνηγήσει, είδε τη μεταμορφωμένη σε αρκούδα μητέρα του –που διατηρούσε όμως ανθρώπινη σκέψη και νόηση– και ετοιμάστηκε να την τοξεύσει. Τότε ο Δίας για να αποτρέψει τη μητροκτονία, τον μεταμόρφωσε σε αρκουδάκι κι έτσι ο Αρκάς αναγνώρισε τη μητέρα του. Επειδή όμως Ο Δίας φοβήθηκε την οργή της Ήρας (την ιερή αγελάδα ή φιλοσοφική Εντελέχεια του Αριστοτέλη), τους μετέφερε και τους δύο στον ουρανό και τους μεταμόρφωσε σε αστερισμούς, βάζοντας τον Αρκτούρο να τους προστατεύει. Από τότε η Καλλιστώ είναι η Μεγάλη Άρκτος και ο Αρκάς η Μικρά Άρκτος. Για τους αρχαίους Αρκάδες η Καλλιστώ ήταν εθνική ηρωίδα,την οποία και τιμούσαν παρά τον Ναό της Άρτεμιδος, όπου βρισκόταν και ο τάφος της. Οι Τεγεάτες μάλιστα είχαν αφιερώσει ναό στην Καλλιστώ μαζί με λατρευτικό άγαλμα στους Δελφούς.

Ο ηλιακός ομφαλός των Δελφών δημιουργεί έναν ζωδιακό επί του οποίου η νήσος του Πέλοπα (Πελοπόννησος) καταλαμβάνει τα 5 ζώδια του αστρικού πεδίου (Ιχθείς έως Καρκίνος) που έχουν αποσυρθεί στην ουρά …του ουροβόρου Δράκου ή ηλεκτρικού φυλετικού ρεύματος των αισθήσεων. Εδώ χρειάζεται να αποδώσουμε φόρο τιμής στο πνευματώδες και αιρετικό πρόσωπο του Εμ. Ροϊδη: καρκίνος στο ζώδιο με τεράστια διαίσθηση, γεννημένος με πανσέληνο σε σύνοδο με τον Ποσειδώνα και τον ¨ήλιο-Αφροδίτη-Δία σε σύνοδο. Αντιλήφθηκε την λειτουργία των Διόσκουρων ρευμάτων της δεύτερης δημιουργικής ημέρας στην φιλία των «Λυκανθρώπων»: Ορέστη και Πυλλάδη και την παρουσίασε με παραληρηματικό τρόπο στο δοκίμιο με τίτλο τι άλλο το καβαλιστικό «μήλο» ή μόνιμο άτομο

Το μήλο ... ________________________________________

Η οικονομία των τροχών-τσάκρας και το βασίλειο των αριθμών-Σάρων.

Ευχαριστώντας το ομαδικό πνεύμα που δρα ως μάγος, ταχυδακτυλουργός- μαθηματικός. Υποδεικνύοντας κάθε φορά στον διαλογισμό το όραμα του δομικού αιθερικού νήματος της κοινής λογικής, Αριάδνης (Άριας+αγνής), την μεταφυσική «οδό», στον νοητικό λαβύρινθο της κίνησης των γεγονότων. Θα ασχοληθούμε με την ερμηνεία του δυσοίωνου οράματος «ενός ξεραμένου ομφάλιου λώρου», στον ηλιακό διαλογισμό της πανσελήνου των Διδύμων. Καθώς υπέδειξε για μια ακόμη φορά την απλότητα του αιθερικού νήματος (ομφάλιου λώρου) γύρω από το οποίο πλέκεται η φαινομενικά χαοτική υλική εκδήλωση της προσωπικότητας. Μετά λοιπόν από αρκετή ώρα παρατήρησης στην οραματική υπόδειξη συνειδητοποίησα πως επρόκειτο για τον αποξηραμένο άξονα στο τοροειδές «μήλο» άτομο-ναό της σκέψης του φυσικού φορέα μου… Αντιλαμβανόμενος την άθλια κατάσταση στην οποία ευρίσκεται ο ενστικτώδης φορέας μου, θυμήθηκα το μαρτύριο του Ταντάλου. Γιατί ενώ ο ψυχικός νους μου διαβιώνει στον πλούτο των νοητικών καρπών του δένδρου, στον κήπο της ομαδικής συνείδησης. Ο σωματικός φορέας ζει αποκλεισμένος όπως ο Τάνταλος από την καρποφορία, καθώς είναι ανίκανος να υπερβεί το ύψος του φυσικού Ναού της μορφής, δηλ. της φυσικής τιμωρίας του…

Ο ζωδιακός άθλος των Διδύμων είναι συνοπτικός για την όλη εξελικτική εργασία που κορυφώνεται με την είσοδο της συνείδησης στον κήπο των Εσπερίδων με τα μήλα ή μόνιμα άτομα.

Έτσι οι κοσμικοί νομοθέτες του Σειρίου που γίνονται ιδιαίτερα αντιληπτοί στην διάρκεια των Διδύμων, εμμένουν στην ανάγκη κατανόησης του θεμελιακού νόμου της πολικότητας ή συμμετρίας ή Λόγου που ευρίσκεται τυλιγμένος στο καβαλιστικό δένδρο της ζωής ή περιοδικό πίνακα των στοιχείων ως ηλεκτροαρνητικότητα...

Η πείνα-δίψα (άρρεν-θήλυ)του ξεραμένου ομφάλιου λώρου σημαίνει το μαρτύριο του Ταντάλου, (Γενάρχη – Μανού της πρώτης ριζικής φυλής). Ο Τάνταλος, υπομένει γιατί εάν φάγει από τον απαγορευμένο καρπό του μόνιμου ατόμου θα πεθάνει μαζί με την φυσική αντίληψη της δημιουργίας. Με αποτέλεσμα να απωλεσθεί η ευκαιρία εξέλιξης στα κατώτερα πλανητικά βασίλεια…

Έτσι χρειάζεται να αναζητήσουμε και να αντιληφθούμε την επόμενη λύση-τιμωρία που επέβαλε ο φιλάνθρωπος νόμος του Δία, στον Λυκάονα που επανέλαβε το αμάρτημα της ανθρωποφαγίας-αυτοκτονίας ή άρνησης της εξέλιξης, μεταμορφώνοντας τον ίδιο και τα τέκνα του σε Λύκους*-Φώτα…

Που όπως ο ήλιος και η σελήνη είναι αδύνατον να συνυπάρξουν παρά μόνον στο λυκόφως της αύξησης του ενός και της μείωσης του άλλου…

*Λύκους-Λυκάνθρωπους ονομάζει ο Ροΐδης τον Ορέστη και τον Πυλάδη

εικ. Η ερωτική (αλχημική) μοίρα των Διόσκουρων, βασίζεται στον διαχωρισμό της αιματικής από την ορμονική κυκλοφορία. Που σύμφωνα με τον Ροΐδη αντιστοιχεί στην φιλία-έρωτα του Ορέστη-αίμα (ορεινού της σπονδυλικής στήλης) με τον Πυλάδη-σπέρμα (φως του Άδη). Αντιστοιχεί επίσης στον απελπισμένο έρωτα του γλύπτη Πυγμαλίωνα για το λευκό άγαλμα της Αφροδίτης ή του Νάρκισσου για την Ηχώ, ή του Ερμαφρόδιτου για την Σαλμακίδα. Ενώ όλες οι τιμωρίες επιβλήθηκαν από την περιοριστική πράσινη βουδική οικογένεια του αέρα (δράσης ή κάρμα) που αντιπροσωπεύει ο θεός της αλχημείας, ο Ερμής.

Όμως ας διαβάσουμε καλύτερα το ίδιο το κείμενο του Ροΐδη:

Το ρητό αυτό (κάθε μέτρο άριστο) εφαρμόζεται και στα μήλα, η κατάχρηση των οποίων έγινε όπως φαίνεται παρακάτω αιτία πρωτοφανών δυστυχημάτων. Έτσι τη νύμφη Ηχώ την αγαπούσε με πάθος ο ωραιότερος νεαρός εκείνης της εποχής, γιος του Κηφισού και της Λειριώπης. Αλλά η Ηχώ ανήκε στην κατηγορία εκείνων των γυναικών που αντί για καρδιά, κάτω από το αριστερό βυζί κρύβουν απολιθωμένο κράμα ματαιοδοξίας και φιλαρέσκειας, και οι οποίες ανέχονται να τις αγαπούν αλλά απεχθάνονται να ανταποδίδουν το ίδιο. Τέτοια όντας άκουσε για το προτέρημα των μήλων, πήγε στη Βοιωτία και έκοψε δύο από αυτά. Αλλά αντί να φάει το ένα και να δώσει το άλλο στον φίλο της, θέλησε να φουντώσει μόνον εκείνου τη φλόγα, ενώ η ίδια να μείνει ασυγκίνητη όπως και πριν. Πρόσφερε λοιπόν και τα δύο στον εραστή. Το τι συνέβη από αυτό, το διηγείται ο Παυσανίας. Ο χυμός του Ορέστη και του Πυλάδη, όταν κλείστηκαν παρά φύση μέσα στο ίδιο σώμα, άναψαν εκεί μια αδιέξοδη πυρκαγιά. Και φλογισμένος από αυτή ο δύστυχος Νάρκισσος λησμόνησε την Ηχώ, ξάπλωσε κοντά στο χείλος μιας λίμνης, και πέθανε εκεί, ανοίγοντας με απελπισία την αγκαλιά προς την εικόνα του εαυτού του. Την αισχρή όμως Ηχώ την τιμώρησαν οι θεοί και την μεταμόρφωσαν σε πέτρινο παπαγάλο. Αλλά ακόμη πιο αξιοθαύμαστο το επόμενο θαύμα. Όταν ο Ερμής και η Αφροδίτη αποφάσισαν να ζευγαρώσουν τον γιό τους με την καλή ναϊάδα Σαλμακίδα, αντί να αρκεστούν στην τότε συνήθεια να προσφέρουν από ένα μήλο τους μελλόνυμφους, νόμισαν ότι σαν θεοί έπρεπε να κάνουν για τα παιδιά τους κάτι περισσότερο από το συνηθισμένο. Την παραμονή λοιπόν του γάμου ο τρισμέγιστος Ερμής, ως άριστος χημικός, κατέφυγε στα απόκρυφα της ερμητικής επιστήμης. Πήρε λοιπόν εκατό μήλα του Ορέστη και άλλα τόσα του Πυλάδη, κι αφού τα έστυψε κι έβγαλε το χυμό τους, τον πέρασε από δεκαεπτά αποστάξεις, μέχρις ότου κατάφερε να κλείσει μέσα σε δυο πολύ μικρά μπουκαλάκια όλη την ουσία των δύο δέντρων με τους όμορφους καρπούς. Το ένα μπουκαλάκι διατάχθηκε ο νεαρός να το αδειάσει μέχρι την τελευταία σταγόνα, ενώ το άλλο το πήγε η Αφροδίτη στη Σαλμακίδα, η οποία κατοικούσε σε απόσταση δέκα σταδίων, δίπλα στην ομώνυμη βρύση. Το αποτέλεσμα αυτού του παρασκευάσματος μπορεί ο καθένας να το μαντέψει, εφόσον πολλαπλασίασε δέκα χιλιάδες φορές όσα ειπώθηκαν παραπάνω για την θαυματουργή ενέργεια των μήλων. Στις φλέβες των μελλονύμφων αντί για αίμα κυκλοφόρησε ακαριαία υγρή φωτιά, και όρμησαν ο ένας στον άλλον σπρωγμένοι από το πάθος, όπως οι σφαίρες από το μπαρούτι. Η σύγκρουσή τους ήταν τόσο δυνατή και το αγκάλιασμά τους τόσο σφιχτό, ώστε τα σώματά τους αποτέλεσαν ένα αδιαίρετο σύνολο, το οποίο μάταια προσπάθησαν να διαχωρίσουν οι γονείς που κατέφθασαν. Το σύμπλεγμα των ενωμένων εραστών είχε δει στον ύπνο του και ο τεχνίτης που κατασκεύασε το περίφημο γλυπτό του Ερμαφρόδιτου στο Λούβρο.

Τώρα θα προχωρήσουμε λίγο παραπέρα την ερμηνευτική μας στο αιθερικό νήμα της χρυσής τομής, (που ο Ροϊδης ονομάζει χυμό του μήλου… βλ. πενταπόσταγμα, Νέκταρ-Αμβροσία) επιχειρώντας την αποκατάσταση του αποξηραμένου ομφάλιου λώρου στο δυσοίωνο όραμα της πρώτης φυλής…

Μια τετράδα (προσωπικότητα) α,β,γ,δ της χρυσής ακολουθίας Fibonacci παράγει μια πυθαγόρεια τριάδα: (αδ), (2βγ), (ββ+γγ), όπου αδ και 2βγ είναι οι Διόσκουροι, δηλ. οι κάθετες πλευρές του τριγώνου.

Η τετράδα των τσάκρα-τροχών κάτω από τον λαιμό σύμφωνα με τον αριθμό των πετάλων-δοντιών τους είναι υποσύνολο της ακολουθίας Fibonacci: (4,6,10,16) οπόταν παράγει την πυθαγόρεια τριάδα (64, 120*, 136) = 8 Χ (8, 15, 17)

Όμως 64+136+120=320=960/3. Γεγονός που παραπέμπει στις 3 καθετότητες (ορθοτομήσεις του Λόγου της αληθείας) των 3ων σταυρών του Γολγοθά (κρανίου τόπο) των 960 πετάλων και 960/7 (των 7 άστρων της Άρκτου) = 137, η κοσμική σταθερά της χρυσής τομής που δίνει υπόσταση στην δημιουργία.

Ο αρ. 136 αντιπροσωπεύει την υποτείνουσα του ορθ. τριγώνου δηλ. την πυθαγόρεια Ειμαρμένη που προσεγγίζει ικανοποιητικά τον αρ. 137 της χρυσής τομής… και την Πρόνοια του θεού !!!

Τα τρία είδη της εξέλιξης: υπανθρώπινη-στοιχειακή, ανθρώπινη και υπερανθρώπινη αποκτούν συνείδηση της σύνθετης πλανητικής εργασίας, την στιγμή της σταύρωσης στον ζυγό της δικαιοσύνης, στον Άρειο πάγο-βράχο της Ακρόπολις (τόπο του κρανίου):

α) Αυτή του μεταβλητού σταυρού της εμπειρίας αφορά την εξέλιξη της διατροφικής οκτάβας των κατώτερων πλανητικών βασιλείων

β) Αυτή του σταθερού σταυρού την εξέλιξη της αφυπνισμένης ανθρώπινης συνείδησης που αναπτύσσεται στον ανταγωνισμό με τα καθοδικά πλανητικά βασίλεια για τον έλεγχο της αναπνευστικής οκτάβας και

γ) Του βασικού σταυρού ή οκτάβας των εντυπώσεων-φώτων που εξελίσσεται σύμφωνα με την θυσιαστική ανάφλεξη κατά την σύγκρουση των δύο προηγουμένων οκτάβων φανερώνοντας την τάξη των δημιουργικών αγγελικών ταγμάτων…

εικ. Ο κ. Ληντμπήτερ ισχυρίστηκε ότι μέτρησε τον χιλιοπέταλο λωτό της κεφαλής και τον βρήκε να έχει 960 (= 10Χ96) και όχι 1000 (=50Χ20) πέταλα, όπως συνήθως απεικονίζεται σε 20 ομόκεντρες σειρές των 50 πετάλων. Ο κ. Ληντμπήτερ δείχνει το γεωμετρικό κλειδί που ακολουθούν οι μεγάλες περίοδοι (ημέρες γιουγκά) των Μεγάλων Όντων που ελέγχουν το σύστημα των πλανητικών Μονάδων, που συγκρατούν οι Βούδες στους λωτούς νομοθετώντας την ειμαρμένη της πενταγωνικής κίνησης των Ψυχών… Αντί λοιπόν για την αριθμητική δεκαδική προσέγγιση των Εκατόγχειρων 10Χ100 =50Χ20 =1000 πρότεινε την Στερεομετρική συμμετρική σχέση 8Χ12=96 ή 8Χ120*=960. Υπενθυμίζουμε ότι το δωδεκάεδρο περιλαμβάνει 5 κύβους: ο Κύβος-Κααβάς με 8 κορυφές και 12 ακμές είναι συνώνυμος του θηλυκού Λόγου της θεάς Κυβέλης ή Κύβης-Κεφαλής (<Κυβέρνησις) που αποκαλύπτεται ένθρονη στον κυβικό θρόνο των λεόντων στον Ναό της Μ. Άρκτου των 7 άστρων-κιόνων (σημ. 7 γραμμές-ακτίνες άγονται εκ της κορυφής του κύβου – 7 κέντρα της κεφαλής -κύβης-)…

* Ο αρ 120 προκυπτει από τον διπλασιασμό του γινομένου 10Χ6=60 (ξ) του δεύτερου (σεληνιακού τροχού των γεν, οργάνων) με τον τρίτο τροχό (ηλιακό τσάκρα). Οπόταν οι 120 Σάροι συνδέονται με τον κύκλο επαναφοράς των ευθυγραμμίσεων ήλιου-σελήνης…

Όμως ο αρ. 120=10Χ12 προκύπτει και από την σχέση του ηλιακού πλέγματος (10) με την καρδία (12), δηλ. την περιφορά του ήλιου (10) στο ζωδιακό (12)

Σην Μυστική Δοξασία ο κύκλος Σάρος συνδέεται με τους μεγάλους κοσμικούς κύκλους με βάση τον αρ. 432 για τις Χαλδαϊκές θείες δυναστείες ή για τα Ινδικά μαχαγιουγκά ή για τους Ιουδαίους οι οποίοι, όπως διεκήρυσσαν, περίμεναν το Μεσσία τους στο 4320 σεληνιακό έτος του κόσμου !!!

Αυτά τα ψηφία, σύμφωνα με αρχαίους συγγραφείς, βασίστηκαν από το Βηρωσσό στους 120 Σάρους -που καθεμιά απ' αυτές τις διαιρέσεις σημαίνει έξι Νέρους των 600 ετών=3600 έτη, και 36Χ12=432, σχηματίζοντας τα σύνολα των γιουγκά των 432.000 ετών. Η σουμεριακή/βαβυλωνιακή λέξη "šár" ήταν μονάδα μετρήσεως στην αρχαία Μεσοποταμία και ως αριθμός εμφανίζεται ότι είχε τιμή 3600. Ο Σάρος στην αστρονομία είναι μία χρονική περίοδος ίση με 223 συνοδικούς μήνες των 29,53 ημερών = 6585,3213 ημέρες βάσει του οποίου υπολογίζεται η διέλευση της σελήνης από την εκλειπτική οπότε επέρχονται οι ευθυγραμμίσεις των εκλείψεων.

432= 48Χ9 = 36Χ12 = 18Χ24 = 16Χ27= 108Χ4 = 2Χ216.

432 είναι ο διπλάσιος αιθερικός αρ. του ψυχογονικού κύβου (6Χ6Χ6=216) των πυθαγορείων. Ο διπλασιασμός του κύβου συνδέεται με το διπλό σε μέγεθος αιθερικό σώμα ή αστρολογική αύρα (ουράνιο Άνθρωπο) ή μυητικό τάφο (τύμβο)…

Η Γλαυκόπης Αθηνά-Ίσιδα, η Μέδουσα και οι 3 Γραίαι με το ένα μάτι και το ένα δόντι

Η φύση των 3ων Γραιών θυγατέρων των θαλάσσιων θεοτήτων Φόρκυ και Κητούς : Ενυώ (φόνισσα ?), Πεφρηδώ (φρίκη ?) στις οποίες προστέθηκε η Δεινώ (τρόμος ?), αποκαλύπτεται στο επίθετο κυκνόμορφες...

Εφόσον οι κύκνοι είναι οι φύλακες του κεντρικού πνευματικού ήλιου (Σειρίου)... της πολυδιάστατης κοσμικής Φαντασίας. Γι αυτό οι απεσταλμένοι του Σειρίου είναι πλάσματα υδάτινα-ιχθυόμορφα βλ. Οάνες-Τρίτωνες Ιχθυοκένταυροι- Γοργόνες-Σειρήνες.

Το γεγονός πως όντας τρεις έιχαν ένα μάτι-δόντι δηλώνει την κοινή λειτουργία του τρίτου οφθαλμού Σειρίου ή Κυνός στην τριεγκέφαλη-τρικέφαλη νοητική λειτουργία της Τριτωνίδας υδάτινης ουσίας μας: αισθητική, αντιληπτική ιδεοποιητική στις πολλαπλές κοσμικές εκδοχές ως 3εις Μοίρες-Σειρήνες στον πλατωνικό μύθο του Ηρός.

Το Δόντι, σημαίνει την παρουσία του Δράκοντα-Λάδωνα: το τριγωνικό (Δ, Λ) είναι το αιθερικό αναλίσκων τριγωνικό πυρ που συνυπάρχει με τον μητρικό τρίτο οφθαλμό (Δράκο < Δέρκω = βλέπω). Στην δωρική-φοινικική το συμβολόγραμμα δόντι είναι ο οφιοειδής Δράκος s (sin)...

Αναλυτικότερα σε διασωθείσα πληροφορία από το έργο του Αισχύλου, Φόρκιδες, αναφέρεται πως οι τρεις Γραίες είχαν όλες μαζί ένα μάτι και ένα δόντι, που τα χρησιμοποιούσαν εκ περιτροπής, ενώ δεν είχαν δει ποτέ το φως του ήλιου και της σελήνης. Δηλ. δεν έβλεπαν τον φυσικό κόσμο από τα δύο μας μάτια: Δεξιός ηλιακός, αριστερός σεληνιακός (βλ. εικόνα). Με συμβουλή του Ερμή (Λόγου) και της Αθηνάς (Πολιτεύματος ή ομαδικής συνείδησης), ο Περσέας (η ατομική συνείδηση) παραφύλαξε, άρπαξε το μάτι των τριών φυλάκων αδελφών ή νοητικών λειτουργιών την ώρα που το άλλαζαν: (η αλλαγή της φοράς της προσοχής μας δηλώνεται στο αιγυπτιακό φρύδι του Φόρκυ=θεία Φρίκη) και το πέταξε στην Τριτωνίδα λίμνη της Λιβύης, (Το ζώδιο του Αιγόκερω ή ιχθυοκένταυρου).Έπειτα προχώρησε προς τις Γοργόνες-Σειρήνες, που τις φρουρούσαν έως τότε οι Γραίες-Μοίρες, και, ενώ κοιμούνταν ανύποπτες, έκοψε το κεφάλι της θνητής Μέδουσας. Σύμφωνα με άλλη πιο αναλυτική εκδοχή του ίδιου μύθου, ο Περσέας, αφού υποσχέθηκε να επιστρέψει το κλεμμένο μάτι (μήλο της Εσπερίας) , έπεισε τις Γραίες, να του δώσουν τα φτερωτά πέδιλα (ο έλεγχος της σκέψης) και άλλα σχετικά νοητικά εφόδια που τον βοήθησαν στα σχέδιά του να σκοτώσει χωρίς κίνδυνο τη Μέδουσα (< μέδω=κυβερνήτρια υλική μοίρα).

Οι Γραίες-Γοργόνες-Σειρήνες είναι εκφράσεις του νόμου του Σειρίου που διαφυλάσσουν οι Εσπερίδες στον αιθερικό παραδείσιο κήπο της Δήμητρας (οι Πλειάδες, λαιμός). Η Μέδουσα που είναι θνητή αναφέρεται στην αναίρεση της ειμαρμένης της παρούσης και μόνον ενσάρκωσης...

Ας έρθουμε τώρα στην γεωμετρική αποτύπωση της διδασκαλίας για τον τρίτο οφθαλμό ή καλύτερα το φαλλικό-ιχθυακό τοροειδές (μήλο της Εσπερίας) που διαφύλαξε για μας ο Αρχιμήδης και ο Νεύτωνας.

Επειδή το θέμα είναι τεράστιο θα το αναπτύξουμε σε άλλο άρθρο. Εδώ θα δούμε πως ο Αρχιμήδης έκρυψε τους τριγωνικούς αριθμούς ή σπινθήρες-δόντια μέσα στον οφθαλμό.

Η ακτίνα των κύκλων είναι 153 = ο τριγ. 17

Ο άξονας της τομής των κύκλων είναι 265 οπότε 265-153=112= 66+66 όπου 66 ο τριγ. 11 1+2+3+4+5+6+7+8+9+10+11=66

Έτσι ο Αρχιμήδης μας παρέδωσε την Αιγυπτιακή διδασκαλία για το μάτι του Ώρου 666 ή τριγ 36 μέσα από τους τριγωνικούς 17 και 11 στην τομή δύο κύκλων που ο Νεύτωνας επανέφερε ως γενέτειρα του τοροειδούς…

Από το Ι-Τσινγκ στο 9γραμμα

Η διδασκαλία του Ηνιόχου ή Αρχαγγέλου του Ζυγού είναι πολυεπίπεδη. Ξεκίνησε συσχετίζοντας την Μούσα της Ιστορίας (επικής ποίησης), δηλ. την αστρολογική σφαίρα του Κρόνου με το τρίγραμμο του Βουνού της σεξουαλικότητας, την βορειοδυτική κατεύθυνση του αιθέρα και την πολιτική…

Προκειμένου να απελευθερώσει την σκέψη μου από την ομιλία και να την στρέψει κατευθείαν στην ένστικτη κίνηση...

Αυτή είναι η λειτουργία του Ανούβη, άγιου ΣΚύλου της ΣΚέψης. Πρέπει να βλέπει κανείς το φεγγάρι της δονούμενης σκέψης* και όχι το δάκτυλο (την ομιλία) που δείχνει το φεγγάρι. Αυτή είναι η υπερσεξουαλική όσφρηση-νόηση, η αίσθηση που αναπτύσσει η Άρια Πέμπτη ριζική φυλή.

*Η δονούμενη σκέψη του φεγγαριού είναι η τετρακτύς των tattwas ή υποατομικών δονήσεων, που οι φυσικοί επιστήμονες αποκαλούν «κουάρκ». Ενώ οι «ατομικοί» προσωκρατικοί φιλόσοφοι ονομάζουν ριζώματα των στοιχείων ή «άσσους»…

Έχοντας επίγνωση του γεγονότος πως ο ιδιαίτερα αυστηρός Ηνίοχος δεν πρόκειται να επανέλθει στο ίδιο θέμα, αν δεν εξαντλήσω όλες τις παραμέτρους των υποδείξεών του.Αποφάσισα να τις διασώσω στην συστηματοποίηση της εικόνας που παραθέτω. Εδώ το Ι-Τσινγκ των 8 κατευθύνσεων του ορίζοντα συναντά τον ρόδακα του Αριστοτέλη, το 9γραμμα-λωτό της ψυχικής επιθυμίας και το μαγικό τετράγωνο του Κρόνου, που κρύβει τον κανόνα και τον διαβήτη των ελευθροτεκτόνων...Οι γεωμάντεις, Ινδουιστές ή Αιγύπτιοι ή Έλληνες εξαιρούν την καρδία (τον αρ. 5) από το σύστημα των 8 παρατηρουμένων. Καθώς ο καρδιακός παρατηρητής (ο Ού-τις ή Οδυσσέας) δεν είναι δυνατόν να ανήκει στο σύστημα που παρατηρεί.

Έτσι από το καρδιακό πέμπτο σημείο ή δελφικό (Ε) ανοίγει το παράθυρο, (η στενή θύρα της υπόφυσης) για την παρατήρηση των 8 κατευθύνσεων και των 64ων συδυασμών τους.

Η ενοποιημένη λειτουργία του τρίτου οφθαλμού ή Ι-Τσινγκ περιγράφεται στην πυθαγόρεια τριάδα {64+36=100}. Όπου 64=8Χ8 είναι τα παρατηρήσιμα των ενστίκτων αιθερικών δονήσεων. 36 ή τριγ. 666 είναι ο συλλογικός οφθαλμός της πρόνοιας των Δεκανών ή Αρχαγγέλων του έτους της ΣΚέψης και, 100 είναι η ειμαρμένη των Κενταύρων που κυριαρχούν ενσαρκωνόμενοι στην αναπνοή μας...

Η ετυμολογία του ΓΥΓΗ… (σκέψεις και διαλογισμοί στου Αλφειού-άλεφ την όχθη)

Ο Γύγης=ΓΥ+ΓΗ δηλώνει με το Υ την αυτοπαρατήρηση ενώ με το Η=ψιλή + δασεία την πολικότητα των Διοσκούρων: της δασείας=ιερής και της ψιλής=βέβηλης

Το Υ της πυθαγόρειας αυτοπαρατήρησης σημαίνει την μοίρα Άτροπο του Κρονίδη με αντίθετη κατεύθυνση προς εκείνη της Κλωθούς των μακρινών Γαλαξιών. Ενώ η Λάχεση των κεντρικών υλικών πλανητών (πλησίον του ήλιου) κινείται και προς τις δύο κατευθύνσεις των Διοσκούρων. Λέγει ο Πλάτων παρουσιάζοντας τον μύθο του Ηρός (διάβαζε Ήρας ή Ενδελέχειας)...

Εδώ οφείλουμε να παρατηρήσουμε πως το Υ: (το 20ο γράμμα) είναι το αντιστραμμένο Λ: (12ο γράμμα), δηλ. η πολικότητα 20έδρου-12έδρου

Οι τρεις πλατωνικές μοίρες διαχωρίζουν 4εις διαστατικές καταστάσεις (3,4,7,11, διαστάσεων) που όπως θα δούμε παρακάτω, διατηρούν παραδόξως την σχέση της ακολουθίας Fibonacci: 3+4=7, 7+4=11

Ακολουθεί ένα απόσπασμα από τον «Διάλογο» του Σολωμού, που δείχνει το βάθος της σκέψης του μεγάλου ποιητή μας που εννοώντας τον Δάντη προετοιμάζει το έδαφος για τον Τζ. Τζόυς και την κβαντική εποχή:

… Είναι δυο φλόγες, δάσκαλε, μια στο νου (βλ. Υ), άλλη στην καρδιά (βλ. Η), αναμμένες από τη φύση εις κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι σε διάφορες εποχές, διαφορετικά μέσα μεταχειρίζονται για ν’ απολαύσουν τα ίδια αποτελέσματα, και από τη γη πετιούνται στον ουρανό και από τον ουρανό πετιούνται στον Άδη και ζωγραφίζουν εικόνες και πάθη παρόμοια μ’ εκείνα, όπου είναι σπαρμένα από τη φύση στον κόσμο και αγαπούν και σέβονται και λατρεύουν την τέχνη τους, ωσάν το πιο ακριβό πράγμα της ζωής, και δεν αφήνουν αναίσθητες παρά τις πέτρες και σε…

Όταν ο κοσμολογικός ορίζοντας του big-bang της φυσικής τοποθετηθεί στην ταχύτητα του φωτός τότε: υπάρχει μία «μετρήσιμη»* νοητικά γεωμετρική ιστορική-υλική περίοδος για ταχύτητες μικρότερες εκείνης του φωτός και μια «μη μετρήσιμη»** πολυδιάστατη πιθανολογική ή κβαντική περίοδος για μεγαλύτερες ταχύτητες. Δεν πρέπει να λησμονούμε όμως πως η κβαντική διάσταση εκδηλώνεται τελικά στα ΓεΓονότα του ΓύΓη της ζωής. Έτσι η δημιουργία ούτε άρχισε ούτε θα τελειώσει πουθενά… *Η «μετρήσιμη» περίοδος περιλαμβάνει την γέννηση των Αδρονίων-Λεπτονίων-Ακτινοβολίας στις 4 διαστάσεις, και της ατομικής-μοριακής ύλης στις 3 διαστάσεις. Όπου τα συμβάντα έχουν ταχύτητα μικρότερη από την ταχύτητα του φωτός

**Η «μη μετρήσιμη» περίοδος ερευνάται από την κβαντική φυσική και περιλαμβάνει μια μακρά περίοδο πληθωρισμού της ενέργειας όπου τα φαινόμενα λαμβάνουν χώρα σε 7 διαστάσεις και μια Κβαντική περίοδο 11 διαστάσεων, με τα όποια φαινόμενα να λαμβάνουν χώρα σε ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός και άγνωστης χωροχρονικής διάρκειας . Επειδή όμως στις περισσότερες διαστάσεις δεν υπάρχει γεωμετρικά νοούμενος χώρος περιέχοντος-περιεχομένου, δεν υπάρχει κίνηση-ταχύτητα. Τα φαινόμενα εκεί είναι ένα τσουβάλι χαοτικά ταχυδακτυλουργικά κόλπα πρώτων αριθμών που παράγει ο Νάρκισσος Θεός Repunit: 1111111111111…

Εδώ διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις θα παρατηρήσουμε πως η διαφωνία Πυθαγόρα - Ηρακλείτου επαναλαμβάνεται στις μέρες μας στην διαφωνία Αϊνστάιν - Νιλς Μπόρ. Ο Μπόρ όπως και ο Ηράκλειτος είχαν πιθανολογική (αλγεβρική ή αναλυτική) αντίληψη, ενώ ο Αϊνστάιν όπως και ο Πυθαγόρας οραματική-γεωμετρική αντίληψη…

Η εικόνα από το αρχείο του αξιαγάπητου Δασκάλου μας Μάρκου Δανέζη μας εξηγεί πως όσο οι γαλαξίες απομακρύνονται με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός τόσο πλησιάζουν το σημείο της μεγάλης έκρηξης (Big Bang)

Η Επινομίς και το άβατο του κήπου των Εσπερίδων…

Στην επινομίδα το τελευταίο βιβλίο της Πολιτείας εξετάζεται το θέμα της εκπαίδευσης των ανώτερων αρχόντων. Ο Πλάτωνας παρομοιάζοντας την κίνηση των αστεριών στον ουρανό με την πορεία της ανθρώπινης ζωής στη γη, υποστηρίζει πως είναι η επιστήμη των αριθμών που οδηγεί στην δικαιοσύνη το πνεύμα των Αρχόντων της Πολιτείας-Ψυχής και, άρα αυτή έπρεπε να γνωρίζουν πρώτα. Δηλ. Αστρολογία-Αγγελολογία…

Έτσι τα κβαντικά συμβάντα που λαμβάνουν χώρα στις μαύρες τρύπες των μακρινών αστερισμών-γαλαξιών τα περιγράφει στο όνομα της υφάντριας μοίρας Κλωθούς που ορίζει τις μοίρες των ανθρώπων.

Δηλ. η τυχαιοκρατία των κβάντων ανακλάται στην τυχαιοκρατία των καθημερινών μας γεγονότων. Οπότε για να καταλάβουμε το υποατομικό πεδίο, πρέπει να εννοούμε αυτό που συμβαίνει γύρω μας στον ορατό κόσμο ως ουράνιο κατοπτρισμό υποατομικών συμβάντων (ο πύρινος κόσμος)…

Ο Πλάτων στην επινομίδα απαγορεύει στους πολίτες να νομοθετούν, δηλ. να ερευνούν και να ανακαλύπτουν νέους νόμους. Αυτή είναι δουλειά των μυημένων φιλοσόφων Αρχόντων.

Η απαγόρευση είναι ανάλογη με εκείνη του άβατου στον κήπο των Εσπερίδων-Ψυχών όπου γίνονται ορατά τα μήλα, δηλ. οι ζώσες μικρογραφίες των πλανητικών σχημάτων όπως αυτό της εικόνας.

Ο Πλάτων γνώριζε ως μυημένος στα μυστήρια της δημιουργίας πως ο κοινός ή φυλετικός Νους καθοδηγεί την ηλεκτρομαγνητική ή υλοζωική ουσία: τα λεγόμενα στοιχειακά. Στο να μορφοποιούν ακολουθώντας τις εντολές της ασυνείδητης συναισθηματικής λογικής της ανθρώπινης νομοθεσίας-ονοματοθεσίας. Μια διαδικασία που γίνεται κατανοητή με την παιδεραστία, δηλ. την μελέτη της παιδικής ηλικίας.

Τα βρέφη γεννιούνται τυφλά αλλά καθώς τρέφονται αρχίζει ο εγκέφαλός τους (το τρίτο μάτι) να προβάλλει τις πληροφορίες από τα DNA των τροφών στην αύρα τους, οπότε ξεκινούν να ονειρεύονται.

Κατόπιν όταν αρχίζουν να ελέγχουν στο πρωκτικό στάδιο της ψυχολογίας, τους σφιγκτήρες της έδρας ξεκινούν να μιλάνε. Οπότε το αιθερικό τους σώμα ως πλέγμα σταθεροποιείται με τις επαναλήψεις της μηχανικής ομιλίας-σκέψης σε κόμβους λέξεις. Έτσι τα όνειρα μαζί με την σταθερότητα της αφής αποκτούν και αυτά σταθερή προοπτική με το σημείο φυγής να αγκυροβολεί στον ορίζοντα των γεγονότων του τρισδιάστατου χώρου των ενηλίκων.

Τα παιδιά έχουν αλλοιωμένη αντίληψη της προοπτικής του χώρου, γιαυτό και δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν ασυνόδευτα.

Ας σημειωθεί πως πρώτος ο Αριστοτέλης παρατήρησε πως τα όνειρα οφείλονται στις τροφές που καταναλώνουμε…

Όπως είπαμε ο κόσμος που βλέπουμε είναι matrix: διαδίκτυο ωοειδών οθονών διασυνδεδεμένων με 49=7Χ7 υπερχορδές-ακτίνες που μοιράζονται τις ίδιες τροφικές πληροφορίες που εiναι τα DNA-φωτόνια, κάνοντας χρήση μόνον σε δύο από τις 49: (η ακτίνα της ψυχής και της προσωπικότητας).

Η κεντρική πηγή τους βρίσκεται στον ηλιακό Λόγο, εκεί εκδηλώνεται η φυλετική Νύμφη (η Αματεράσου= Μητέρα)…

Ας προσεγγίσουμε τώρα την ονειρική παιδική ηλικία, όπου καθιζάνει σιγά-σιγά το φυσικό πεδίο μέσα στο αστρικό. Καθώς ο νους αρχίζει να εφαρμόζει, αντιλαμβανόμενος την διαφορετική λειτουργία των νόμων της προοπτικής στον τρισδιάστατο και τον τετρασδιάστατο χώρο.

(Είναι μια εμπειρία του τύπου: γέλια που κάναμε αύριο όταν γεννήθηκε ο μεγαλύτερος αδελφός μου)…

Η Γαία στο αστρικό πεδίο είναι επίπεδη όταν εξετάζεται από την συνείδηση στον γραμμικό χρόνο της «λογικής αιτίου και αποτελέσματος». Ενώ γίνεται κοίλη κυλινδρική ενωμένη με τον ουρανό, όταν η συνείδηση εξέρχεται αναζητώντας τις αιτίες σε προηγούμενους κύκλους που έχουν αποσυρθεί σαν άστρα στον ουρανό. Όσο αυξάνονται οι νόμοι από τους 24 του αστρικού πεδίου στους 48 του φυσικού πολλαπλασιάζεται η βία των γεγονότων αυξανομένης της βαρύτητας*. Με την προοπτική θέα να περιορίζεται στον κυκλικό ορίζοντα… Η αστρική ουσία στους 48 νόμους χάνει την ελαστικότητά της όπως και το αιθερικό σώμα που αντιλαμβανόμαστε ως επιδερμίδα-αφή.

Η αύξηση της βαρύτητας επιτρέπει την κίνηση μέσα στις πιθανοκρατκές ηλεκτρομαγνητικές αισθητηριακές εντυπώσεις.

*Σε λιγότερους νόμους η βαρύτητα γίνεται "ελαφρύτητα" οπότε η συνείδηση έλεκεται προς τα άστρα (ουράνιες Σχολές)

Δηλ. η βαρύτητα είναι η αρχή της παγκόσμιας έλξης που όταν δρα ασυνείδητα μας γίνεται γνωστή ως επιθυμία, ενώ όταν δρα συνειδητά την ονομάζουμε πνευματική βούληση ή Μονάδα της Μνήμης...

Οι νόμοι του κατώτερου αστρικού πεδίου πέραν των 48 δηλ. 92-184 κλπ, ενεργοποιούνται όταν το ηλιακό σημείο συναρμογής της αιθερικής ροής ή ομφάλιου λώρου στο αιθερικό ωό μετατοπίζεται στο κάτω μισό του. Εδώ η ύλη γίνεται ακόμη πιο τραχιά και το σώμα από την βαρύτητα αρχίζει να σέρνεται… Ο Δάντης περιγράφοντας τους διαφορετικούς νόμους των υποσεληνιάιων πλανητικών κολάσεων της γήινης αλύσου (η κατώτερη σφαίρα στην εικόνα) , λέει πως σταδιακά το σώμα παθαίνει διάφορες μεταβολές μέχρι που διαλύεται σε μια παγωμένη λίμνη, θυμίζοντας την ακινησία των ατόμων στους -273 βαθμούς, όπως λένε και οι φυσικοί…

Η φυσική ύλη είναι λοιπόν ο αστρικός βυθός της φυλετικής μαζικής συνείδησης. Διαμορφωμένος από ορυκτά σπέρματα και κελύφη που έχουν καθιζάνει στην διάρκεια μεγάλων χρονικών περιόδων, έξω από την ιστορική αντίληψη του χρόνου. Λχ ανακαλύπτουμε σκελετούς τεραστίων δεινοσαύρων, όταν είναι φανερό πως τέτοια μεγέθη δεν επιτρέπεται να υπήρξαν κάποτε στις γήινες συνθήκες βαρύτητας. Εφόσον η σκελετική δομή τους θα είχε καταρρεύσει από το βάρος της σάρκας τους, καθώς στους μικρούς σχετικά ελέφαντες παρατηρούνται ρηγματώσεις στα οστά τους, εξαιτίας του βάρους των ιστών που συγκρατούν, πόσο μάλλον στα τέρατα αυτά.

Οι δράκοντες δεινόσαυροι είναι δυνατόν να υπήρξαν μόνον σε ονειρικούς αιθερικούς παραδείσους που μεταβλήθηκαν σε κολάσεις καθώς ο φλοιός της Γαίας βυθιζόταν αποκτώντας την επταπλή δομή της θεοσοφικής αλύσου… βλ. εικόνα

Ελπίζω να έγινε κατανοητό πως οι δεινόσαυροι δεν είναι μόνον όσοι φαίνονται, αλλά και όσοι δεν φαίνονται, είναι Τιτάνες όπως ο Τυφώνας που έγινε η βαλκανική οροσειρα του Αίμου, δηλ. κοιτάσματα ορυκτών και αιθερικές γραμμές στο υπέδαφος...

Ο καβαλιστικός μύθος του Ηρός…

Συνεχίζοντας την φαινομενολογική μελέτη μας επάνω στην επιθυμητική βαρύτητα - κινητική ασυνειδησία και την ελαφρότητα της κοσμικής μας ακίνητης συνείδησης-βούλησης, προσεγγίζουμε την πλατωνική-βουδιστική θεώρηση. Εφόσον ο άξονας Καρκίνου-Αιγόκερω τον οποίο υποσχεθήκαμε πως θα ερευνήσουμε σήμερα παρουσιάζεται ως περίπλοκο ηχητικό αδράχτι, (η ηχητική αρχή του Καρκίνου), στηριγμένο στο γόνυ της Ανάγκης ή κοσμικής ισορροπίας (το ζώδιο του Αιγόκερω) στον πολιτειακό μύθο του Ηρός…

Η ιδέα ότι ο μύθος του Ηρός είναι μια συστηματική αποτύπωση του 20εδρου των πυθαγορείων (δένδρου της ζωής), δηλώνεται στα 4 χάσματα εισόδου-εξόδου των ψυχών, δύο στο έδαφος και δύο στον ουρανό. Καθώς σε αυτά υποδεικνύονται οι καβαλιστικές σφαίρες : του Ερμή 8 και της Αφροδίτης 7, ως χάσματα από τα οποία οι ψυχές πέφτουν στην τρισδιάστατη μορφική υποσεληνιαία κόλαση της γήινης τιμωρίας-"εμπυρίας": οι σφαίρες 9 και 10

Αντίθετα στον νοητικό Ουρανό υπάρχει το χάσμα της εισόδου των ψυχών (η 5η σφαίρα του Άρη) προς το καρδιακό λιβάδι της δίκης των ψυχών. Εφόσον στον ουρανό των νοητών επικρατεί ο θαυμασμός, δηλ. η απουσία του προσωπικού βιώματος. Έτσι η ψυχή υποχρεώνεται να πέσει σε ενσάρκωση στην καρδιοειδή ζωδιακή μήτρα της εμπειρίας (6), (η Λάχεση), για να εξέλθει μετά από ανείπωτες ταλαιπωρίες-αμαρτίες από την έξοδο της 4ης σφαίρας του Δία…

Η πλατωνική περιγραφή του αδραχτιού της ανάγκης σαν μια ηχητική αστρολογική οκτάβα Σειρήνων ανάμεσα στους δεσμούς της σελήνης, που συμβολίζουν τα χερουβικά αρχέτυπα των Καβείρων: Καρκίνου (λευκού ταύρου) και Αιγόκερω ή νεροβούβαλου. Συνιστά τον μυητικό γρίφο που καλείται να επιλύσει ο πολίτης διερχόμενος από τις Δαντικές κολάσεις των 7 πλανητικών αμαρτημάτων, εκπαιδευόμενος στα 12 είδη ζωδιακών επαγγελμάτων-όπλων της αραβικής > νεοπλατωνικής αστρολογίας-Πολιτείας.

Ευτυχώς η δυστυχώς οι Άραβες είναι αυτοί που επιχείρησαν την πραγμάτωση της πλατωνικής πολιτείας στον ισλαμισμό τους και άντε τώρα να βγάλεις άκρη με τις ολιγαρχικές εκτροπές του… (πολλά γέλια)

Στην εικόνα τα 4 χάσματα του πλατωνικού μύθου (σε πορτοκαλί κύκλους) από τα οποία διέρχεται το πορτοκαλί φυλετικό ρεύμα των ενσαρκώσεων στην κοιλάδα της απολλώνιας σπασμένης κολώνας της συνείδησης του Ηρός > αιθερικής Ροής (αδραχτιού της ανάγκης)

Η 6η ριζική φυλή στον μύθο του Ηρός, (Ροής του αιθέρα)…

Ο Ηρ περιγράφοντας το μόνιμο άτομο του αιθέρα στους 8 σφονδύλους του αδραχτιού της κοσμικής ανάγκης σύμφωνα με το πάχος του χείλους τους σχηματίζει τον αριθμό 1,6,4,8,7,5,3,2 = 36 Χ 457987. Παραπέμποντας στους 36 Δεκανούς του έτους, οι οποίοι στην εσωτερική αστρολογία συνιστούν την μορφογεννητική μηχανή των 3ων αγγελικών χορών στο 9γραμμα.

Η ιδιαιτερότητα του πρώτου αριθμού 457987 συνίσταται στο ότι έχει αρμονική περίοδο (δεκαδικό υπόλοιπο) ακριβώς 100.000 δεκαδικών ψηφίων !!!

Εδώ χρειάζεται να υπενθυμίσουμε πως οι Ησιόδειες φυλές αντιστοιχούν στην κυκλική πτώση και επάνοδο της ουσίας στην τετρακτύ των θεοσοφικών πεδίων :

1. Μονάδες,

2. Δεκάδες (Ψυχές),

3. Εκατοντάδες (Κένταυροι, οι Αιτίες-δίνες της κίνησης),

4. Χιλιάδες (Γεγονότα του βίου),

3. Δεκάδες χιλιάδες (οι Δίκες των γεγονότων)

2. Εκατοντάδες Χιλιάδες (οι Αιτίες των Γεγονότων)

1. 1.000.000 (το επταψήφιο όριο της μορφικής δημιουργίας)

Αρχική

https://www.youtube.com/watch?v=diu-rq72-jU

Google Sites

Report abuse