ημερολόγια

Τα ημερολόγια ως όμματα / μέτρα της αντίληψης του χρόνου

Η αναπνοή και το ζήτημα του χρόνου

Όσοι προβληματίζονται με την έννοια του χρόνου ως διάστασης ανεξάρτητης του χώρου, αντιλαμβάνονται γρήγορα ότι πρόκειται περί πλάνης, εφόσον ο χρόνος έχει νόημα μόνο ως μέτρο της κίνησης των αντικειμένων στον τρισδιάστατο χώρο της προσωπικότητας.

Αναζητώντας λοιπόν ο νους την ελευθερώτρια διάσταση της εξόδου από τον τρισδιάστατο εγκιβωτισμό του, οφείλει να αντιστρέψει την έρευνα του προς την διαδρομή και την θύρα της εισόδου του σε αυτήν την κατάσταση. Καθώς ο χρόνος-Κρόνος είναι αυτός που οριοθετεί την προσωπικότητα μας και απαγορεύει την γνώση της εξόδου, όπως ένας δεσμοφύλακας…

Η θεωρία της σχετικότητας χώρου και χρόνου του οραματιστή Einstein επαναλαμβάνει απλά την αντίληψη των ονοματοθετών της πύρινης ρίζας «χρι» του φωτεινού αιθέρα των αρχαίων. Όπου ο χρόνος, ο χώρος και το χρώμα είναι οι εκδηλώσεις του νοητικού πυρός «Χρι», δηλαδή της χρείας ή ειμαρμένης στην οποία και οι θεοί πείθονται…

Η αίσθηση του γραμμικού χρόνου (παρελθόν, παρόν, μέλλον) καταργείται στην εμπειρία της ακινησίας του διαλογιζομένου, παρατηρητή της κινούμενης προσωπικότητας του. Εδώ η ανατολή του ωροσκόπου ως προβολέα του φωτός του οφθαλμού της δίκης-συνείδησης εισάγει στην έννοια του θεατρικού ή στατικού χρόνου.

Η αντίληψη του στατικού χρόνου (αιωνιότητας ή αιθέρα πρανα) δημιουργεί το σοκ της πρώτης μύησης, καθώς αποκαλύπτει την δράση των σπερμάτων του κατώτερου νοητικού στο έδαφος του κινητικού ή αστρικού κέντρου της προσωπικότητάς μας.

Ο Χριστός, το νοητικό πυρ, γεννάται λοιπόν στο σπήλαιο των αλόγων, των ζωικών Κενταύρων ή νοητικών αρχετύπων…

Η δεύτερη μύηση ή δεύτερο σοκ είναι η βάπτισή μας στην ομαδική ύπαρξη του αιθερικού ιστού της Διονυσιακής αμπέλου από τον Ιωάννη (Αφροδίτη-ψυχή). Εδώ χάρις στις οδηγίες-κρούσεις μιας νεοεμφανιζόμενης οντότητας στον ψυχολογικό φανταστικό χώρο, αυτή του ηλιακού αγγέλου, επιτυγχάνεται σταδιακά η αλλαγή της υπαρξιακής γνωσιακής θέσης, στην κάθετη γωνία θέασης της αντικειμενικής παρατήρησης του ψυχολογικού χώρου.

Οι τυχαίες γωνίες (μοίρες ή σπέρματα) αθροίζονται ή αλληλοαναιρούνται αποδίδοντας τις γωνίες-φώτα των κανονικών στερεών. Ο χώρος (η αύρα) της τρισδιάστατης προσωπικότητας εμφανίζεται πλέον ως μια οθόνη προβολής των σκιών που είναι τα νοητικά φυλετικά σπέρματα-αρχέτυπα (βλ. το ζώδιο του ζυγού και ο θάνατος των Κενταύρων-αρχετύπων της παιδικής ψυχολογίας).

Ο μηχανισμός της προβολής κατανοείται σταδιακά καθώς κτίζεται συνειδητά από τον παρατηρητή ο αιθερικός νοητικός ναός του (το εικοσάεδρο καβαλιστικό δένδρο του φωτός)… Αντιλαμβανόμαστε δηλαδή τον γνωσιολογικό μηχανισμό του εγκιβωτισμού μας στο ηλιακό φως της προσωπικότητας μας.

Χρειάστηκε η πίεση και η οδύνη ενός παγκόσμιου πολέμου για να θραύσει η επιστήμη τα δεσμά του χρόνου στις θεωρίες των εκλεκτών της διανόησης. Όμως η διάσπαση του ατόμου κατέστρεψε την υλική φυλακή μαζί με τον φυλακισμένο νου… Δεν υπέδειξε την θύρα της εξόδου αλλά την έρημο έξω από την φυλακή.

Έτσι η επιστήμη μας αναρωτιέται εις μάτην αν υπάρχει ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτήν του ηλιακού φωτός, όταν αγνοεί προκλητικά την φύση του αιθέρα ή ψυχολογικού χώρου που εγκυμονεί το ηλιοκεντρικό σύστημα των πλανητών-εντέρων του πολιτισμού. Το ηλιακό φως είναι λοιπόν ο αξεπέραστος (άπειρος / χωρίς πέρας) δακτύλιος της φυλετικής σκεπτομορφής και δεν υπάρχει άλλος τρόπος διαφυγής εκτός από την ιστορική κατανόηση της δημιουργίας του.

Ο ήλιος λοιπόν εκ(δηλώθηκε) την εποχή της (δηλωμένης) Δήλου ή Λεμουρίας όταν εμφανίστηκε το συνθετικό εγώ της ψυχολογίας εστιάζοντας ως φακός την φωτεινή ενέργεια του περιβάλλοντα αιθερικού σφαίρου. Προηγουμένως επικρατούσε το Λυκόφως, το διάχυτο (Λύκειο) φως του υπερβόρειου Απόλλωνα, πριν μεταπέσει σε Ήλιο

Συνεχίζεται…

Ένα μεγάλο μέρος της «ανθρωποσοφίας» του R.Steiner καταλαμβάνει η ανάλυση για την εξέλιξη των αισθήσεων. Περιγράφει την σχέση της εστίασης του συλλογικού νου και των ποιοτήτων των εννοιών στις οποίες μετείχε το Χερουβικό φυλετικό πνεύμα (βλ. το ζώδιο του καρκίνου) έως ότου καταλήξει από τα ασαφή περιγράμματα και χρώματα των αφηρημένων ιδεών, στα συγκεκριμένα των ορατών αντικειμένων. Κύριος υπεύθυνος βέβαια για αυτήν την εξέλιξη είναι ο γραμμικός ηλιακός φωτισμός, ο οποίος δημιουργεί τις φωτοσκιάσεις και τους όγκους των υλικών αντικειμένων.

Την βαθμιαία έξοδο της ατομικής συνείδησης-οφθαλμού της ανθρώπινης προσωπικότητας από την πολυόματη Χερουβική ύπαρξη του φυλετικού πνεύματος της σεληνιακής αλύσου, περιγράφει και ο Einstein στους οραματισμούς του… Αναφέρει λοιπόν ότι όταν προσέγγιζε (στους οραματισμούς του) την ταχύτητα του φωτός, ο εαυτός του ως παρατηρητής της παραλίας που διέτρεχε πολλαπλασιαζόταν στα πρόσωπα των παραθεριστών… Περιγράφοντας ουσιαστικά την εμπειρία της ομαδικής πολυόματης χερουβικής συνείδησης.

Στους πολύτιμους διαλογισμούς αυτών των μεγάλων στοχαστών της εποχής μας, μπορούμε να προσθέσουμε την επίγνωση του σουφισμού και των καβαλιστών για τον καρδιοαναπνευστικό ρυθμό, ως καθοριστικό παράγοντα για την ποιότητα των χρωματικών εντυπώσεων (φώτων) που προσλαμβάνουμε δια της οράσεως-φαντασίας.

Ο φωτεινός αιθέρας των αισθήσεων που είναι ο φορέας της συνείδησης-όρασης. (Συνείδηση είναι η αντίληψη της σχέσεως των αντί-κειμένων με τον εαυτό). Εισέρχεται ως η τρίτη διατροφική οκτάβα στην κυκλοφορία του αίματος μετά την πεπτική και την αναπνευστική…

Η σχέση της καρδίας με την όραση ρυθμίζεται από την αίσθηση της αφής. Από την ρίζα «αφ-» του δασυνόμενου ρήματος «άπτω», που σημαίνει «ανάβω, καίω», λαμβάνεται το επίσης δασυνόμενο (ιερό) όνομα τού Θεού τής φωτιάς Ηφαίστου... Η γέννηση του Υιού δηλαδή της φωτιάς-όρασης, που στην συνέχεια κατατρώγει τους γονείς του, επέρχεται από την τριβή του σκληρού ανδρικού ξύλου (ο ηλιακός αιθέρας των ανατολικών) με το μαλακό ξύλο (ο σεληνιακός αιθέρας) του θήλεως. Εδώ δηλώνεται ταυτόχρονα το μυστήριο του γάμου όπου τα δύο αυρικά σώματα ενώνονται στον θεό κατά χάριν (θείο Ερμαφρόδιτο), αλλά και την ένωση των δύο Διοσκούρων ρευμάτων της αναπνοής ως αρσενικών και θηλυκών κραδασμών των στοιχείων στην κάλαμο της σπονδυλικής στήλης ανάβοντας την … καταστροφική «ωραία» Ελένη.

Εδώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν απίθανο αστρονομικό γρίφο: Διόσκουροι ονομάζονται οι δεσμοί της Σελήνης-Σελένης αλλά και οι εμφανίσεις της Αφροδίτης, ως Αυγερινός-Εωσφόρος και Αποσπερίτης-Έσπερος… Η χριστιανική παράδοση παραθέτει τον γρίφο τοποθετώντας την Παναγία-Σελήνη και τον Ιωάννη-Αφροδίτη ως (σεληνιακό και ηλιακό) δράκους στα πόδια του σταυρωμένου Χριστού στον ξυλόγλυπτο διάκοσμο άνωθεν της «ωραίας» πύλης

Η εμπειρία του διαλογισμού δείχνει ότι η φώτιση λαμβάνει χώρα μόνον όταν ο σπουδαστής καταφέρει να μειώσει σημαντικά τους καρδιακούς κτύπους. Μόνον η αγνότητα των προθέσεων (βλ. ψυχή εκ του ψύχω, agni το ψυχρό πνευματικό πυρ) είναι ικανή να μειώσει τον χρονικό καρδιακό ρυθμό της υλικής εμπειρίας διατηρώντας την συνέχεια του νήματος της συνείδησης στον άδηλο πνευματικό κόσμο.

Ακολουθεί η διάλυση του απτικού μορφικού φορέα στο υγρό στοιχείο (αστρικό φως-Vitriol ο παγκόσμιος διαλύτης) του οραματισμού που διαχωρίζει τα σπέρματα των μορφών που τον συνθέτουν. Τα οποία στην συνέχεια κρίνονται ως προς την αρετή στον ζυγό της συμμετρίας τους και τα ασύμμετρα αμετανόητα-ακατάλληλα για την εξέλιξη αναφλέγονται μεταβαλλόμενα και πάλι στην πύρινη πρώτη ύλη. Τα πάντα σύγκεινται εκ πυρός που είναι το απλούστερο των στοιχείων. Η πυραμίδα του πυρός είναι αυτομορφική, μη πολική.

Η απόδραση λοιπόν από τον κυκλικό υλικό χρόνο της προσωπικότητας επιτυγχάνεται στην παύση της αναπνοής ή μείωση του καρδιαναπνευστικού ρυθμού, όπου ο πατέρας ως πόθος (αρχή και τέλος της δημιουργίας) κατέρχεται στο σπέρμα του υιού… κάνοντας αντιληπτή την παρουσία του ως το αλχημικό ηφαιστειακό θείο των εγκάτων.

Το ανδρικό ημιαιθερικό σπέρμα είναι ο αλχημικός σεληνιακός υδράργυρος που ελέγχεται μαζί με την σκέψη. Ενώ το αλχημικό άλας είναι το αποθηκευμένο απόσταγμα της ερωτικής σοφίας των γυναικών στον λαιμό των πλειάδων. (τον θησαυρό του φωτός)

Συγκεκριμένα καθώς στην αναπνευστική παύση ενώνεται βίαια στο αίμα, ο φορέας του αιθέρα των αισθήσεων, με τον αναπαραγωγικό αιθέρα της νόησης, επιχειρείται η λύση του κόμβου της μνήμης του κάρμα, (το φυσικό μόνιμο άτομο ως εγκαθιδρυμένος φυλετικός αναπνευστικός ρυθμός των επιθυμιών). Οπότε τα σπέρματα εκ της κοίλης γης προβάλλουν στην πύλη των γεννητικών οργάνων, όπου και οδηγούνται στην νοητική κρίση της καρδίας αντί να τοποθετηθούν στην μήτρα της γυναικός…

Έτσι το ηλιακό φως υποβιβάζεται σε απλό υπόβαθρο για την προβολή των σπερμάτων και ο παρατηρητής τοξότης αντιμετωπίζει την μαζική τους έξοδο εκ του άδηλου κόσμου της αναμονής των 50 κεφαλών του φυλετικού ρεύματος στην βάση της σπονδυλικής στήλης. (βλ. το ζώδιο του σκορπιού, με την Λερναία Ύδρα. Στην λίμνη Λέρνη ενταφιάστηκαν οι 50 κεφαλές των υιών του Αιγύπτου αποκεφαλισμένοι από τις 50 κόρες του Δαναού την νύχτα του γάμους τους / Το κέντρον… 36+64=100 εκατό, Εκάτη, Κένταυροι-εκατόνταρχοι, Εκατόγχειρες.)

Το ταλμούδ (η εβραϊκή προφορική παράδοση) αναφέρει ότι 1080 είναι οι αναπνοές σε μια ώρα ή 18 αναπνοές το λεπτό, του Γκόλεμ (1080 το σπέιρωμα του μόνιμου ατόμου) της προσωπικότητας. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι πρόκειται για τον εγκαθιδρυμένο κοσμικό ρυθμό στο φυσικό μόνιμο άτομο. Έτσι ο μαθητής τοξότης οφείλει να μεταβάλει το σύνολο των αποτυχημένων εφέσεων (αμαρτημάτων) ενός κύκλου 108 ζωών από τους 10 κύκλους (10*108=1080) που εποπτεύει η ανθρώπινη σεληνιακή Μονάδα, διαχειριζόμενη την νοητική εξέλιξη μιας ζωικής μορφής (φύλακα του κατωφλίου) που εξελίχθηκε στην διάρκεια της σεληνιακής αλύσου.

Στο ζώδιο του τοξότη γίνεται πλέον αντιληπτός ο Λόγος ως ουράνια σπειροειδής συμμετρία Φ=1,618 καθώς 108 είναι η γωνία του κανονικού πενταγώνου. Η ρίζα5/2 συνδέετα με τον διαιρέτη 111=37+74 του 666 και όχι ως Λόγος του φυλετικού κύκλου Πι=3,14= ρίζα2 + ρίζα3 (Οι Διόσκουροι ιππείς, ρώθωνες της αναπνοής). Επιτρέποντας την αντίληψη του νόμου των αντιστοιχειών

Η αναπνοή ασφαλώς αποτελεί την παγίδευση του νου στην ρυθμική αντίληψη των πολικοτήτων (ζευγών αμαρτημάτων) που επιβάλει ο αδέκαστος κριτής, φυλετικός Κρόνος-χρόνος. Η έξοδος από τον φαύλο κύκλο της Κίρκης (cirkle) (Βαβυλώνας) επέρχεται με την συμπλήρωση της εμπειρίας στις 6 φυλές ενός γύρου, μιας αρμονικής σειράς φυλετικών σπερμάτων ½+1/4+1/8+1/16+1/32+1/64 στον οφθαλμό της κρίσης των ιχθύων 666

Το παρόν και η αντίληψη της καθετότητας-αιωνιότητας

Η θεοσοφία προτείνει το σύμβολο ενός τριγώνου (ψυχής) επάνω από ένα τετράγωνο (προσωπικότητα) για να παρουσιάσει την επτάδα της αιθεροφυσικής εκδήλωσης. Η επτάδα εκδηλώνεται κατά την ολοκλήρωση της τετραδικής προσωπικότητας, καθώς συνοδεύεται από τις δράσεις της πνευματικής μας τριάδας που ονομάζουμε μυήσεις…

Η ορολογία του υπαρξισμού χρησιμοποίησε έννοιες όπως το cogito (στιγμιαία αυτοσυνείδηση) του Ζ.Π. Σαρτρ ή το dasein (εδώ-νά είναι) της υπαρξιακής φιλοσοφίας του Martin Heidegger, για να ανοίξει την πύλη στις κρυμμένες διαστάσεις του ασυνειδήτου ή χωρόχρονου.

Ο δεύτερος διαστρέβλωσε την Καντιανή εκδοχή του νοητικού υποκειμένου της γνώσης και την πλατωνική μυητική «φιλοσοφία του θανάτου», σε «Είναι προς Θάνατον». Ενίσχυσε έτσι την «ναζιστική λατρεία του θανάτου» ανταποκρινόμενος στην καταστροφική όψη της 7ης ακτίνας που εκδηλώθηκε δια της πολεμικής τεχνολογίας που γέννησε το εθνικοσοσιαλιστικό πολίτευμα…

Ο Ζ.Π. Σαρτρ αν και υλιστής φιλόσοφος κατάφερε να εννοήσει την αθανασία ως ένα σοκ της συνείδησης της εικόνας (βλ. οκτάβα εντυπώσεων ή αισθητικό αιθέρα των ροδοσταύρων), ως ένα είδος θυσίας προς χάριν της ομαδικής συνείδησης της 7ης ακτίνας (επαναλαμβάνοντας τον Φάουστ του Γκαίτε). Έτσι επιχείρησε να συνδέσει την «υλιστική εκδοχή» της καρτεσιανής λογικής σκέψης<cogito της οποίας δυστυχώς δεν έχουμε εννοήσει ακόμη το μεταφυσικό υπόβαθρο (ergo Sum<Είμαι), με τον «αριστερισμό» του προλεταριάτου (ομαδικότητας).

Η αμερικάνικη φιλελεύθερη πολιτειακή εκδοχή απέδωσε την φιλοσοφία των διηγημάτων της pop (λαϊκής) κουλτούρας για τους υπερ-ήρωες των κόμιξ μορφοποιώντας τις ψυχικές ιδιότητες. Η κουλτούρα αυτή κορυφώθηκε στις ταινίες για το «Matrix» και το φαινόμενο του «ίντερνετ» καθώς η φιλοσοφία της αυτομύησης του «Χάκερ-Ωρίωνα» κυνηγού του λευκού Λαγού (γλαυκού άκτιστου φωτός του Λόγου), αστερισμού στα πόδια του κυνηγού Ωρίωνα, είναι ίδιον του δημοκρατικού πολιτεύματος της γλαυκομάτας Αθηνάς. (Οι κοινωνιολόγοι που μελετούν το φαινόμενο της εξάπλωσης της τεχνολογίας του «ίντερνετ» αντιλήφθηκαν γρήγορα ότι αυτό θα μπορούσε να γεννηθεί μόνον στις ΗΠΑ (το σημ. των Διδύμων) μακριά από το πνεύμα του κρατικού κεντρικού ελέγχου των ευρωπαϊκών αποικιοκρατικών αυτοκρατοριών…)

Τελικά και οι 3εις αποτυγχάνουν καθώς κάνουν λανθασμένη χρήση των ναρκωτικών ουσιών-σοκ της ψυχολογίας μας (ως σοκ θεωρούμε και την ίδια την ηλεκτρονική-αιθερική τεχνολογία). Δηλαδή ζητούν να εισέλθουν στους λεπτοφυείς κόσμους χωρίς την άδεια των ίδιων των «ηλεκτρικών φυτών- Μελιών νυμφών» ή αιθερικών θεών-γραμμών του καβαλιστικού δένδρου…

Το εκπληκτικό είναι ότι το Χόλυγουντ το εννόησε. Έτσι στην ταινία “Thor” πλέκεται μια ερωτική ιστορία ανάμεσα στον θεό θωρ και μια φυσικό επιστήμονα που προσπαθεί να αποκαταστήσει με την χρήση της τεχνολογίας την κατεστραμμένη γέφυρα του ουράνιου τόξου προς τους λεπτοφυείς κόσμους…!!!

Η φιλοσοφία του υπαρξισμού επιχείρησε να γεφυρώσει τον κοινό νου της προσωπικότητας με τον ενορατικό νου που δέχεται τις μυήσεις. Έτσι εναπόκειται σε όλους εμάς που ευαισθητοποιούμαστε σε αυτήν την ενδιάμεση περιοχή να εμπλουτίσουμε την υπάρχουσα ορολογία για το ψυχολογικό «πρωθύστερο» ή αιώνιο παρόν της ενόρασης.

Η συνεισφορά μας βασίζεται στην παρουσίαση της πυθαγόρειας ταυτότητας για τις 4εις θέσεις της ψυχολογικής μας προσωπικότητας:

α Η αίσθηση (ένστικτο, η γη)

β Η κατοπτρική αντίληψη, επακόλουθο συναίσθημα (το ύδωρ)

γ Η ιδέα (το πυρ). Η ιδεοποιητική-φαντασία. Εικόνα απόντος αντικειμένου

δ Η ενόραση (ο αήρ). Το προφητικό πρωθύστερο της φαντασίας ή τα προφητικά ενύπνια του ζηλωτή

Τα 4 αυτά διακριτά ψυχολογικά σημεία: α,β,γ,δ της προσωπικότητάς μας αποτελούν διαδοχικές θέσεις της πυθαγόρειας ακολουθίας Fibonacci. Έτσι δημιουργούν μια πυθαγόρεια τριάδα ψυχικών συνθέσεων: (α*δ), (2*β*γ), ( β^2 + γ^2)

Η τιμή (α*δ) αφορά την πρώτη μύηση με την συνείδηση να αποκτά πρόσβαση στον αιθέρα των αισθήσεων, γεγονός που οδηγεί στην καρδιακή προ-όραση των γεγονότων (Déjà vu)

Η τιμή (2βγ) αφορά την δεύτερη μύηση με την συνείδηση να ολοκληρώνει την εργασία με τους λεπτούς αιθέρες στο διπλό αιθερικό

Η τιμή (β^2 + γ^2), δηλ. ο γάμος των τετραγώνων-φώτων της συναισθηματικής με την νοητική φύση αφορά την τρίτη μύηση και οδηγεί στην εξαϋλωση της μορφής, αποκαλύπτοντας το φως της μορφής ως νόμο της ειμαρμένης. Η υποτείνουσα των καθέτων πλευρών (αδ) και (2βγ) του ψυχικού ορθ. τριγώνου, σημαίνει την ορθοτομία-καθετότητα του Λόγου-πυρός της αληθείας. Η αλήθεια δηλαδή είναι ισοδύναμη με το ορθ. τρίγωνο. (ο κανών των τεκτόνων)

Οι κλέφτες του χρόνου

Στο ζώδιο του τοξότη καλούμαστε να σκεφτούμε επάνω στην φύση του θήλεος ως πεντάκτινου ή χρόνου-αιθέρα. Μελετώντας την ενθουσιώδη φύση των εφέσεων, αντιλαμβανόμαστε ότι ο χρόνος έχει την φύση των ελεύθερων αλόγων ή δράκων, που χρειάζεται να δραχθούν ως στιγμές αυτοσυνείδησης για να αξιοποιηθεί η κινητική/ερωτική τους ενέργεια στο άρμα της ψυχής. Η λατρεία του συστήματος Γης-Σελήνης ως μεγάλης Μητέρας/Άρτεμις (αναγραμματισμός), προστάτιδας των νοητικών ενστίκτων ή ζωικών αρχέτυπων εφέσεων, έχει την έξαρση της στο ζώδιο του τοξότη. Ο Κένταυρος είναι το σύμβολο της νόησης ως ιππέα του ενστίκτου. Ο Ησίοδος αναγνώρισε στους Κενταύρους την τρίτη ρίζα φυλή, αιθερικό πρόδρομο της ανθρωπότητας.

Στην αστρολογία οι πλανητικοί σύνοδοι και οι ευνοϊκές γωνίες των τριχοτομήσεων του κύκλου (30,60,120) είναι πηγές παρορμήσεων. Με την ορολογία των συνοδικών μηνών η αστρονομία προσδιορίζει τους χρόνους των πλανητικών ευθυγραμμίσεων:

1. Η σελήνη έχει ακριβή σύνοδο (βλ. σεληνιακοί δεσμοί) με την ηλιακή τροχιά κάθε 19 έτη ή 235 συνοδικούς μήνες. 235/19 = 12,369 πανσέληνοι περίπου σε κάθε έτος. Το πλεονάζων κλάσμα 0,369 αντιστοιχεί περίπου στο 1/3=0,333…, γεγονός που διαμόρφωσε την προσέγγιση του σεληνιακού ημερολόγιου σε σχέση με το ηλιακό στις 37 πανσελήνους κάθε τρία έτη 3Χ12+1. Δηλαδή ο συνοδικός χάρτης των πανσελήνων δημιουργεί τρίγωνα στον ουράνιο θόλο… Η σεληνιακή Μονάδα του 37 είναι πρώτος αριθμός με τριψήφια περίοδο 1/37 = 027… Τον αριθμό 37 τον συναντάμε στον αιγυπτιακό ζωδιακό των διαιρετών του 666, ως ζυγό τον έβδομο διαιρέτη του ήλιου 666, στο θηλυκό ζώδιο του γάμου με κυβερνήτη την Αφροδίτη, απέναντι από την ηλιακή Μονάδα του Άρη-Κριού. Τον αρ. 27 χρησιμοποιεί κατά κόρον η οικοθεσία των σεληνιακών οίκων «νακασάτρα» της ινδικής αστρολογίας

2. Ο ηλιακός σταυρός των εποχών του έτους και των σημείων του ορίζοντα ευθύνεται για την εμφάνιση του τετραγώνου στον ουράνιο θόλο

3. Οι σύνοδοι της Αφροδίτης διαδραματίζονται σε έναν κύκλο 8 ετών περιλαμβάνοντας 5 συνοδικούς μήνες των 584 ημερών =2920 ή 2920/365= 8 έτη. Η τροχιά της Αφροδίτης διαγράφει λοιπόν στον ουράνιο θόλο έναν πεντάκτινο αστέρα στην διάρκεια 8 ετών

4. Οι 116 ημέρες των συζυγιών του Ερμή διαγράφουν τρίγωνα και εξάγωνα

5. Οι βρόχοι της φαινομενικής τροχιάς του Κρόνου έχουν το μήκος της ημερήσιας σεληνιακής τροχιάς. Η Γη ευθυγραμμίζεται με τον Κρόνο και τον Ήλιο κάθε 378 ημέρες. Γεγονός που συνδυάζεται με τον αρ. 578/7=54 (όσα τα χαρτιά στην τράπουλα). Ο Κρόνος λοιπόν σχετίζεται με τον αστέρα των επτά κορυφών, όπως και ο Δίας. Η Γη ευθυγραμμίζεται με τον Δία και τον Ήλιο κάθε 399 ημέρες. 399/7 = 57 =3Χ19

Οι 3 κεφαλές του Κέρβερου

Στο ζώδιο του αιγόκερω αντιμετωπίζουμε τον δεύτερο κύκλο του άπειρου 8… Ο δεύτερος κύκλος ονομάζεται Άδης. Η άγνοιά μας γι αυτόν συγκρίνεται με εκείνη για τους 7 αριθμούς ή ακτίνες της δημιουργίας…

Οι δύο αριθμοί πέραν του 7, (8 και 9) δηλώνουν την εργασία στο ασυνείδητο ψυχικό-σεληνιακό μέρος.

Το 9 είναι ο αρ. των σεληνιακών κατοπτρισμών. (Υπενθυμίζουμε πως η λεγόμενη θεοσοφική αναγωγή των ψηφίων ενός αρ. σε άθροισμα των ψηφίων του, είναι το υπόλοιπο της διαίρεσης του αρ. δια του 9. Ένας αρ. είναι διαιρετός δια του 9 αν το άθροισμα των ψηφίων του διαιρείται από τον 9.

Οι κατοπτρικές ιδιότητες του σεληνιακού 9 εμφανίζονται στα ακόλουθα παραδείγματα: 9+7=16 =>1+6=7, 7Χ9=63 => 6+3=9, 1/7=142857 => 142+857=999 => 9+9+9=27=9, 71-17=54 => 5+4=9.

Η διαιρετότητα των αριθμών δηλ. ο δημιουργικός Λόγος του θεού είναι ένα πρόβλημα με εννιάρια 99999…=9Χ111111… και πρώτους αριθμούς ή πλανήτες. (βλ. θεώρημα του Fermat, repunit και πρώτοι αρ.)

Έτσι το 9 η Σελήνη-Ψυχή (Μητέρα ή Δισκοπότηρο) θεωρείται η κυρία του ουράνιου θόλου: TιMιωτέρα των ΧεΡουβίμ και ενδοξωτέρα ασυγκρίτως των Σεραφίμ.

Ο αρ. 8=2Χ4 είναι ο Ερμής-Χριστός (2ος ΑΔΑΜ-τετρακτύς) που επισκεπτόμενος τον Άδη μεταμορφώνεται στον δίκαιο κριτή Πλούτωνα. 1+2+3+4=10=1

Τον Άδη των ονείρων μπορεί να επισκεφτεί συνειδητά μόνον όποιος ελέγχει την νοητική κίνηση. Γιατί μόνον αυτός μπορεί να ελέγξει τον τρικέφαλο Κέρβερο φύλακα του νοητικού πεδίου…

41-14=27. Ιστορίες από τον κόσμο της ανακύκλωσης του άγιου 8.

Ο Αιγόκερως είναι ένα ζώδιο διαχείρισης του πυρός. Ο Άρης βρίσκεται σε έξαρση στον Αιγόκερω ενώ είναι κυβερνήτης του Κριού και του Σκορπιού. Το τσάκρα του πυρός έχει για σύμβολα τα ερπετά και τον τράγο, επειδή τα δύο αυτά ζώα έχουν πύρινη-εκρηκτική συμπεριφορά και ταλαιπωρούν αφάνταστα όσους δεν αντιλαμβάνονται την γλυκύτητα της μουσικής των σφαιρών… (βλ. τον αυλό του Πάνα και τους γητευτές των φιδιών… όπως ο Ορφέας)

Πολλοί από τους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας αποτόλμησαν να κοιτάξουν τον ερπετικό οφθαλμό του πυρός και μας μετέφεραν την αλήθεια του ουρανού (< ουρ + άνω). Όμως ελάχιστα έγιναν αντιληπτοί στον κοινό νου της καθημερινότητας.

Επειδή λοιπόν είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να χάνονται θα επαναλάβουμε μερικές από αυτές:

Ο αστρονόμος Καρλ Σαγκάν επιμελήθηκε το σενάριο της κινηματογραφικής ταινίας «η Επαφή». Τοποθέτησε την ηρωίδα αστροφυσικό σε μια αλλόκοτα περιστρεφόμενη συσκευή εμπνευσμένη από το όραμα του Ιεζεκιήλ και την έστειλε στον αστερισμό του Βέγα...

Εκεί συνάντησε τον «Πατέρα» της που έχασε σε μικρή ηλικία, αναφωνώντας: «δεν έπρεπε να στείλουν μια αστροφυσικό αλλά έναν ποιητή για να περιγράψει…» Το «συμβάν-σύμπαν» στις εσωτερικές διαστάσεις !

Ο φυσικομαθηματικός Άρθουρ Κλαρκ συνέγραψε την παράδοξη ιστορία για ένα μοναστήρι του Θιβέτ, που κάλεσε έναν προγραμματιστή προκειμένου να βοηθήσει τους μοναχούς να υπολογίσουν τα ονόματα του θεού… Καθώς αυτή ήταν η εργασία τους σε εκείνο το μοναστήρι και αποφάσισαν να την επιταχύνουν. Του δίνουν λοιπόν τις περιοριστικές παραμέτρους για να κατασκευάσει τους αλγόριθμους για τον υπολογισμό των ονομάτων και να τους εισάγει σε έναν γρήγορο υπολογιστή…

Όταν ο προγραμματιστής τέλειωσε την εργασία του ο υπολογιστής ξεκίνησε και ολοκλήρωσε τον υπολογισμό σε λίγες μέρες. Έτσι καθώς απομακρυνόταν από το μοναστήρι αντιλήφθηκε πως τα άστρα έπεφταν σαν ώριμα σύκα από τον ουρανό…

Ο κόσμος τελείωνε γιατί είχαν υπολογιστεί τα ονόματα- μορφές Του !

Σε κάποιο άλλο διήγημα ένας αστροναύτης μετά από την περιπετειώδη κατασκευή ενός υπερ-διαστημόπλοιου διατρέχει το σύμπαν για να εξέλθει τελικά από το γόνατο μιας τεράστιας γυναίκας…

Η ιστορία θυμίζει την πλατωνική διήγηση του Ηρός για το γόνυ της κοσμικής ανάγκης του Αιγόκερω. Αλλά και εκείνη των αγίων οραματιστών που διαπερνούν σε ελάχιστο χρόνο το φράγμα των άστρων για να βρεθούν ενώπιον του θρόνου της θεάς Κυβέλης…

Η αλήθεια που μεταφέρουν αυτές οι ιστορίες είναι πως ο Ουρανός του πυρός δεν είναι αντικειμενικός αλλά αποτέλεσμα της πλάνης του χωρισμού του από την αιθερική Γαία των ριζών και των σπερμάτων…

Ο σπειροειδής αιθέρας Δίας ανυψώνει τις απερχόμενες ανθρώπινες φυλές καθιστώντας τες αστερισμούς ώστε να καθοδηγούν τις επερχόμενες… Αυξάνοντας την απόσταση από την ωσαν κρεμύδι Γαία.

Ο Εμπεδοκλής μας έχει ειδοποιήσει για την φύση του άπειρου 8: ότι ο ήλιος και η σελήνη είναι φακοί που διαχειρίζονται τον αιθέρα στο σημείο ένωσης των δύο κύκλων του 8… Έτσι στο τέλος του κόσμου κατά την Περσική μυθολογία όταν αποσύρεται ο "άρχοντας των μέτρων" του χωρόχρονου Κρόνος-Σατανάς η Σελήνη ταξιδεύει κάθετα στο στερέωμα για να συναντήσει τον αδελφό της Ήλιο. Η μέρα και η νύχτα καταργούνται μαζί με τα άστρα και τις μορφές στην γη. Τότε αντιλαμβανόμαστε τον Λόγο που η Αφροδίτη (41 ή 5)* έχει εσωτερική έξαρση στον Αιγόκερω καθώς ο κατασκευαστής του αιθερικού Ναού Κάβειρος Ήφαιστος (σύζυγος της Αφροδίτης) ο πλησιέστερος στον Ήλιο συγχέεται με τον Κρόνο-Ιεχωβά… στο όριο του αξεπέραστου δακτυλίου

*Το πιο γνωστό πολυώνυμο που παράγει (σε απόλυτη τιμή) μόνο πρώτους αρ. είναι: η^2 + n + 41, (του Euler από το 1772), που δίνει διαφορετικούς πρώτους αρ. για τους 40 διαδοχικούς ακεραίους n = 0 έως 39. Οι αριθμοί αυτοί ονομάζονται «αριθμοί Euler» και … διαγράφουν μια τοπική σπείρα γύρω από τον Εωσφόρο 41 => 4+1=5

Το σεληνιακό ημερολόγιο

Ο Einstein στο ημερολόγιο του αξιολογεί συχνά την συναισθηματική φύση του χρόνου. Γράφει για τον χρόνο των ερωτευμένων, των κινούμενων εργαζομένων και των ακίνητων ανέργων που τίθενται εκτός της κίνησης του κοινωνικού ιστού, αλλά και την αλλαγή της χρονικής αντίληψης ως συνάρτηση του ύψους και της ταχύτητας από το έδαφος της παρατήρησης… Από τις πολλές και απλές παρατηρήσεις του φαίνεται ότι αναγνώρισε τελικά την μεταφυσική λειτουργία του αιθερικού ιστού ως αόρατου υπόβαθρου του φωτός, την οποία εισήγαγε στην ορολογία των φυσικών επιστημών ως στρέβλωση του χωρόχρονου εξ αιτίας της βαρύτητας ! Καθώς οι αφιλόσοφοι επιστήμονες έχουν βαρεθεί προ πολλού να ακούν για τον αιθέρα του Αριστοτέλη και αιθέρα να μην βλέπουν… Λες και είναι δύσκολο να πιέσουν με το δάκτυλο το μάτι τους για να αντιληφθούν την νευρική πιεζοηλεκτρική παραγωγή του φωτός. «Το φως το εξερχόμενο εκ του οφθαλμού» που λέγει ο Αριστοτέλης ή τους απείρως μικρούς τριγωνικούς σπινθήρες του Πλάτωνα.

Το ζήτημα των ερωτικών έλξεων και των υποκατάστατων έλξεων προς νοητικά φετιχιστικά αντικείμενα έχει διατυπωθεί πολλαπλά στην ιστορία του πολιτισμού μας. Από την μυθολογική τιμωρία των αιθερικών κατακλυσμών που οδηγούν βαθμιαία την αμαρτωλή ανθρωπότητα σε βαρύτερα αιθερικά κελύφη (καβαλιστικά κλιφώθ) και τις κλιμακούμενες κολάσεις του Δάντη εξ αιτίας της μη βάπτισης/αντίληψης μας, της φυτικής δομής (Διονυσιακής αμπέλου) της αγάπης του αιθερικού Χρ-ιστού, έως την Φροϋδική ψυχανάλυση του εκπολιτισμού της λίμπιντο των ασυνείδητων επιθυμιών στον δημιουργικό λαιμό. Επαναλαμβάνεται η καθαρτήρια μύηση των Ελευσίνιων μυστηρίων στον ρόλο του συστήματος Γης-Σελήνης, Δήμητρας-Περσεφόνης ως κυρίας του Λίμπο ή Άδη των ψυχών. Ως εκείνης που μυεί στην δενδροειδή φύση (καλλιέργεια του σίτου) του φωτός (βλ. Φ, η χρυσή τομή).

Ακολουθώντας λοιπόν τις φετιχιστικές εφέσεις (έλξεις προς αντικείμενα) συμμετέχουμε στην νοητική ζωή ενός άλλου όντος, ενός σεληνιακού φαντάσματος. Όπως ένας ηθοποιός που παίζει διάφορους ρόλους (/κινητικά συναισθήματα ή χρόνους) αλλά αδυνατεί να παίξει τον άχρονο Εαυτό του. Η βασική αυτή αδυναμία προσδιορισμού για το τι είναι ο Εαυτός εντός της δημιουργίας, έχει μια επώδυνη λύση. Σχετίζεται με την ευαγγελική ρήση: «κανένας δεν ανέρχεται στον ουρανό παρά μόνον αυτός που κατήλθε» ανάλογη της κομφουκιανής: «ο δρόμος προς τα έξω περνάει από την πόρτα» ή του νήματος της Αριάδνης για την έξοδο από τον νοητικό λαβύρινθο του λευκού Ποσειδώνιου ταύρου (Χερουβίμ) που ξέπεσε σε εμπαθή φυλετικό Μινώταυρο. Δηλαδή την ανάγκη να ακολουθήσουμε την ανάστροφη ιστορική εξελικτική πορεία στο ξετυλιγμένο νήμα της ζωής, που οδηγεί στην πόρτα του φωτός και τον μορφικό φύλακα του κατωφλίου (Μινώταυρο).

Η μορφή είναι ο φύλακας του φωτός, έτσι ο Εαυτός παλεύει και σκοτώνει την ζωική εικόνα του, ώστε να απαλλαγεί ο Άνθρωπος από το αιθερικό Κενταυρικό περίβλημα της τρίτης ρίζας φυλής. Που κατά τα μυθολογικά λεγόμενα οδηγεί μετ ολίγον στην αναπόφευκτη απώλεια και της ανθρώπινης μορφής (σύγκρινε τον χιτώνα του Κένταυρου Νέσσου με την διαμοίραση των ιματίων του Χριστού κατά την σταύρωση από τους στρατιώτες-παίκτες ή στοιχεία) … Παρόμοιος είναι και ο μύθος του Περσέα/Μίθρα που σκοτώνει τον μορφογεννητικό σεληνιακό ταύρο δηλαδή τον απολιθώνοντα Κυκλώπειο οφθαλμό της Μέδουσας… «Στόχος του τοξότη είναι το μάτι του ταύρου»

Η συνθετική αιτιώδης σεληνιακή ζωαανθρώπινη μορφή (το μόνιμο αστρικό άτομο) ανακεφαλαιώνει την αισθητηριακή ζωή των εντόμων/’οσφρηση στο κέντρο της βάσης (γη , μετεξέλιξη της αιθεροφυτικής ζωής), των κητών-ιχθύων (ύδωρ/γεύση) στο γεννητικό κέντρο, των ερπετών (πυρ/’οραση) στο ηλιακό πλέγμα, των θηλαστικών (αήρ/αφή) στην καρδιά, των εξωτικών πτηνών (αιθήρ/ακοή) στον λαιμό πριν απωλέσει το πεντάκτινο ανθρώπινο-ζωικό σχήμα, προς χάριν του σφαιρικού βουδικού σώματος. Η ζωική εξέλιξη εξηγείται στους ανοικτούς αιθερικούς Ναούς με την γεωμετρική διαλεκτική των διεγερμένων σφραγίδων του φωτός, φύλακες των οποίων είναι οι χρόνοι των πλανητικών τροχιών ως πράκτορες των αντίστοιχων κοσμικών αναπνευστικών ρυθμών των στοιχείων: γη/12, ύδωρ/16, αήρ/8, πυρ/4. Πολλαπλάσιες εκφράσεις της πυθαγόρειας δημιουργικής τετρακτύος 1(πυρ), 2(αήρ),3(γη),4(ύδωρ)

Ο Πύργος

Όσοι ασχολούνται με τα ζητήματα της ετυμολογίας των λέξεων, αντιλαμβάνονται γρήγορα ότι υπάρχει η γενικά παραδεκτή φιλολογική ιστορική έρευνα επί των γραπτών μνημείων και της σύγκρισής τους. Αλλά η ποιητική τέχνη των αρχαίων ονοματοθετών κρύβεται καλά στην λεξαριθμητική συμβολική συνάρτηση που συνδέει το σύνολο των εννοιών του κόσμου μας με τις ιδέες.

Ευτυχώς η μυθολογία εξακολουθεί να προσφέρει την λύση σε όσους διαλογίζονται στην έννοια του πύργου:

Η αλληγορία του πύργου της Βαβέλ ή της γλωσσικής φυλογένεσης, είναι το περιστατικό που περιγράφεται αμέσως μετά τον αιθερικό κατακλυσμό του Νώε ή Νου και ισχυρίζεται ότι: «όλες οι γλώσσες του κόσμου, σε όλους τους καιρούς, είναι διάλεκτοι μιας πρώτης κοινής γλώσσας που πριν χιλιάδες χρόνια ήταν παγκόσμια γλώσσα». («Διάλεκτος είναι αυτή που έχασε τον πόλεμο από την πιο περιεκτική μητρική γλώσσα» διατύπωση του Max Weinrich).

Αλίμονο όμως ο πύργος της φιλολογικής επιστήμης ή της γλωσσικής σύγχυσης δείχνει ότι η έρευνα αυτή θα παραμένει άκαρπη. Εφόσον ουδείς ανέρχεται στον ουρανό των Ιδεών πέραν από αυτόν που κατήλθε … Ευτυχώς ο ίδιος ο πύργος, η Ώρα, (με περισπωμένη) είναι που δίνει και την λύση στο γλωσσικό μυστήριο, που είναι το ίδιο το μυστήριο του Λόγου (πυρός) που έγινε σάρκα (στρόβιλος αέρα- Άρπυια / Λαπίθης).

Ο εμβριθής γλωσσολόγος Ρ. Τόλκιν συγγραφέας του άρχοντα των δακτυλιδιών τοποθέτησε το καταστροφικό μάτι του Ώρου (666) επάνω στον πύργο του σκοτεινού αστρικού άρχοντα Σάουρον. Επαναλαμβάνοντας την πλατωνική μυθολογία «του δακτυλιδιού του Γύγη» χάρις στο οποίο εισέρχεται κάποιος στον αόρατο νοητικό κάτω κόσμο, Άδη των αιτίων / σκοτεινών σπερμάτων. Η είσοδος επιτυγχάνεται με την κατανόηση της ερωτικής βούλησης που τανύει χάρις στην διακοπή της αναπνοής την χορδή του τόξου/χρόνου της προσοχής. Το περίφημο τόξο του Οδυσσέα ενώνει την λειτουργία του ήπατος με εκείνη του σπλήνα (την ορμονική με την αιματική λειτουργία). Δηλαδή την νοητική λειτουργία με την συναισθηματική-αιθερική χάρις στην ενορατική γέφυρα της αλφάβητου. Τέχνη που μετά τον Όμηρο συνέχισαν οι αλεξανδρινοί γνωστικοί φιλόλογοι χωρίζοντας την Ομηρική Οδύσσεια σε 24 ραψωδίες-γράμματα. Διαμορφώνοντας ταυτόχρονα το ελληνικό αλφάβητο των 24 γραμμάτων/ωρών.

Ας σημειωθεί ότι οι ίδιοι φιλόλογοι ευθύνονται για την ελληνική μετάφραση της εβραικής παλαιάς διαθήκης των εβδομήκοντα…

Από την παραπάνω προσέγγιση συμπεραίνει κάποιος ότι η αλφάβητος είναι η συμβολική καταγραφή της πτώσης του πυρός ή Λόγου (βλ. ταρώ «η πτώση ή πύργος» 16=7 τα φωνήεντα-ακτίνες) στην όραση των αντικειμένων του κόσμου μας. Είναι η εξιστόρηση της δημιουργίας του φυλετικού αστρικού οφθαλμού "ήλιου 666" που διαμορφώθηκε μαζί με την κλίμακα της αιθερικής πτώσης των 5 ανθρώπινων ριζικών φυλών ακολουθώντας τις κατατμήσεις του κυκλικού πνεύματος: Έλλοπες-Κύκλωπες-Κένταυροι-Πελασγοί-Έλληνες

Στην αιγυπτιακή μυστική δοξασία του οφθαλμού του Ώρου: 1/2+1/4+1/18+1/16+1/32+1/64 υπάρχει ο υπαινιγμός ότι ο κόσμος δημιουργείται από 6 διαδοχικές διχοτομήσεις (φυλές) του κύκλου. Άποψη που διατηρεί και ο Ιάμβλιχος προτείνοντας την γέννεση των γραμμάτων από τις διχοτομήσεις του κύκλου-οφθαλμού (όμικρον). Η πρώτη φυλή κρύβεται στο γράμμα Ο, η δεύτερη στο μισό όμικρον, γράμμα Θ (το σεληνιακό 9), η τρίτη (της κάθετης πτώσης του μισού) στο Τ, η τέταρτη στον «φαλλικό» σταυρό (4) και το Ι (το δέκατο γράμμα), η πέμπτη της σιδηράς περιόδου (Άρης) στον πεντάκτινο, το πέμπτο γράμμα Ε της αυτογνωσίας των μεταβολών της χρυσής ροής ή ακολουθίας στο σύμβολο των τεμνομένων κύκλων του 666 ή ιχθύων (το διπλό Ε). Τέλος το Γ είναι στο μέσον του Ε... ως δημιουργικός βρόγχος (γ)

Με αυτά τα σύμβολα που θυμίζουν ταχυδακτυλουργικά κόλπα (ο θαυματοποιός είναι η πρώτη κάρτα του ταρώ) διασώζει η αλφάβητος την διδασκαλία για το αιθερικό συλλογικό ΌΜμα:

Οι 5 ριζικές συλλαβές των στοιχείων στην ινδοευρωπαϊκή παράδοση είναι:

ΧΩΡΟΣ / ΟΜ, ΥΔΩΡ/ ΧΟΥΜ , ΓΗ / ΤΡΑΜ, ΠΥΡ/ ΧΡΙ, ΑΕΡΑΣ / Α

που θεραπεύουν τα 5 αντίστοιχα δημιουργικά πάθη ή κόσμους:

ΑΓΝΟΙΑ (ζώα), ΟΡΓΗ (κολάσεις), ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ (άνθρωποι), ΕΠΙΘΥΜΙΑ (φαντάσματα), ΖΗΛΕIA (τιτάνες)

Η υπερηφάνεια-αδράνεια του κόσμου των φυλετικών θεών θεραπεύεται τελευταία, εφόσον χρειάζεται να εκδηλωθεί στην υλική δημιουργία

Η ΟΜιλία είναι το θηλυκό της λέξης ΌΜιλος και σημαίνει την επικοινωνία των ΟΜοίων. (ομιλώ = αθροίζομαι μετά των ομοίων μου). Έτσι το ΌΜμα-μάτι σημαίνει την γνώση που μοιράζομαι με τους άλλους. Ο ήλιος θεωρείται το όμμα του ουρανού... Αυτό που βλέπουμε είναι η κοινωνία των «αστρικών γνωμών ή εδρών» των στερεών ή αισθήσεων.

Τον χρόνο λοιπόν επιβάλει ο κεντρικός ηλιακός οφθαλμός ενός πεδίου, ορίζοντας την ταχύτητα του φωτός που εκπέμπει ως μέτρο της αισθητής ύλης.

Η κίνηση και το φως συνδέονται με την ψυχή. Οι πενταγωνικές μορφές (των 5 άκρων) με τα καρδιοειδή-βρογχοειδή μέρη τους (γοφοί, κεφαλή, θώρακας κ.λ.π.), συνδέονται άμεσα με τους αστρολογικούς πλανήτες και τις φαινομενικές κινήσεις τους. Είναι λογικό λοιπόν να σκεφτούμε ότι οι μορφές προκύπτουν ανταποκρινόμενες στις κυκλικές ωθήσεις που επιβάλουν με τους χρόνους περιφοράς των φώυων τους αυτοί οι πλανήτες, σε αντίστοιχα ημερολόγια…

• Των κινέζων με τον δωδεκαετή κύκλο του Δία συνδέεται εμφανώς με το δωδεκάεδρο.

• Των Μάγιας με υποδιαιρέσεις του είκοσι, συνδέεται εμφανώς με το εικοσάεδρο, και το έτος των 225=15X15 ημερών της Αφροδίτης (ο Εωσφόρος, 15 ταρώ).

• Τα ηλιακά σεληνιακά ημερολόγια συνδυάζονται έξυπνα στον κύκλο του Μέτωνα.

Ο Μέτων ο Αθηναίος παρατήρησε πως κάθε 19 χρόνια οι φάσεις της σελήνης επαναλαμβανόντουσαν στις ίδιες ακριβώς ημερομηνίες. Εάν δηλαδή κάποιος κατέγραφε τις νέες σελήνες πανσελήνους κτλ για 19 χρόνια θα μπορούσε να τις επαναπροσδιορίζει για οποιαδήποτε ημερομηνία στο μέλλον επακριβώς. Παράλληλα με τις παρατηρήσεις του κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα 19 χρόνια είχαν 6940 ημέρες και 235 συνοδικούς μήνες.

Επειδή εμάς μας κατέχει η μανία να συνδέουμε τα ημερολόγια με τα κανονικά στερεά, δεν θα διστάσουμε να συσχετίσουμε τον κύκλο των 19 ετών της σελήνης με τις 190 = 19*10 γραμμές που συνδέουν τις 20 κορυφές του δωδεκάεδρου. Καθώς όπως βλέπουμε παρακάτω το 108 η γωνία του πενταγώνου είναι η μονάδα μέτρησης των δωδεκαεδρικών Όντων

Οι γραμμές αυτές ομαδοποιούνται ως ακμές των κανονικών στερεών που εμπεριέχονται στις διαγωνίους του

• 30 ακμές του 12εδρου

• 60 ακμές σε 5 κύβους των 12 ακμών

• 60 ακμές σε 10 τριγωνικές πυραμίδες των 6 ακμών

• 30 ακμές ενός κανονικού αστέρα 12 κορυφών (εικοσάεδρο)

• 10 διαμετρικές. Ενώνουν 20 αντιδιαμετρικές κορυφές

190 γραμμές σύνολο… Με το κανονικό οκτάεδρο του (αέρα) να δηλώνει χαρακτηριστικά απών.

Η απουσία αυτή ... κατανοείται καθώς ελέγχεται το μήκος της σκέψης ή χρόνος. Η περιστροφή της σβούρας-οκτάεδρου αντιπροσωπεύει αυτήν των ηλεκτρονίων που ευθύνονται για την αίσθηση της αφής και την σάρκα...

Η νύξη που επιχειρείται σε αυτό το άρθρο είναι να υποδείξει τον σεληνιακό κύκλο σαν μια μικρογραφία των μεγάλων κοσμικών κύκλων που κρύβουν τις ζωές των Μεγάλων Όντων ή ηλιακών συστημάτων, των οποίων εμείς αποτελούμε ...κύτταρα. Με τον ρυθμό της αναπνοής να είναι το μέτρο του κοσμικού χρόνου.

Μιά προσέγγιση στην έννοια του κοσμικού χρόνου με βάση τον αναπνευστικό ρυθμό:

Η σκέψη ελέγχεται κατά την παύση της αναπνοής, επειδή συνειδητοποιείται η δημιουργική διαμάχη των ιδεών ή στοιχείων. Τα στοιχεία αυτά ή ουσίες είναι γνωστά ως άγγελοι - δημιουργικές ιεραρχίες. (Δράκοι φύλακες του ναού, Διόσκουροι, Προφήτες [Ηλίας και Μωυσής]. Στην συμβολική της Ακρόπολης θα πρέπει να αναζητηθούν στην περίφημη διαμάχη Αθηνάς και Ποσειδώνα, των δύο φιλάνθρωπων όφεων).

Η κίνηση των σκέψεων οφείλεται στις δρώσες "σκεπτομορφές-αρχέτυπα ή σκώληκες των επιθυμιών", που επιβάλουν τον δικό τους αναπνευστικό χρονικό ρυθμό στην συνείδηση, που υποτάσσεται έτσι αποκοιμισμένη στο "όραμα" της κοινωνικής αντίληψης του χρόνου.

Το ισοδύναμο ζήτημα της διακοπής της σκέψης, είναι η δημιουργική ικανότητα για πλάσιμο σκεπτο-μορφών. Η πλανητική σκεπτο-μορφή έχει ετήσιο αναπνευστικό κύκλο. Εάν είχαμε την απαίτηση από τον νου μας να δημιουργήσει την Γη, τότε θα έπρεπε να αναπνέουμε την άνοιξη και να εκπνέουμε το φθινόπωρο…

Τα κοσμικά σπέρματα παρασύρονται στην εκδήλωση στην διάρκεια μεγάλων κυκλικών περιόδων οργανωμένα σε κυκλικές ή αστεροειδείς μορφές. Ήλιων-πλανητών-ανθρώπων, κλπ (Τα κύτταρα-σπέρματα βρίσκονται ομαδοποιημένα σε όργανα)

• 1 ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ = 7 ΣΧΗΜΑΤΑ ΠΛΑΝΗΤΙΚΩΝ ΑΛΥΣΙΔΩΝ + 3 ΑΠΟΚΡΥΦΑ Σ.

• 1 ΣΧΗΜΑ ΠΛΑΝΗΤΙΚΩΝ ΑΛΥΣΙΔΩΝ είναι το αρμονικό συγκρότημα από

• 7 ΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ + 3 ΝΙΡΒΑΝΙΚΕΣ (ανεκδήλωτες)

• 1 ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ είναι το συγκρότημα από 7 σφαίρες που εξελίσσονται καθοδικά και ανοδικά στους τέσσερεις κύκλους των αλχημικών στοιχείων

• 1^η,7^η στην φωτιά

• 2^η,6^η στον αέρα

• 3^η,5^η στο νερό

• 4^η στο στοιχείο της γης (η πιο υλική)

• 1 ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ έχει

• 7 ΠΛΑΝΗΤΙΚΟΥΣ ΓΥΡΟΥΣ (7 ουρανιοι άνθρωποι) διαρκεί 4,320,000.000 ετη (Βασιλείες 14ων Μανού. Μια μέρα του Βράχμα)

• 1 ΠΛΑΝΗΤΙΚΟΣ ΓΥΡΟΣ είναι το πέρασμα του κύματος της ζωής από τις

• 7 ΣΦΑΙΡΕΣ -πλανήτες ( 7 ηλιακες οντοτητες)

Η Γη είναι η 4^η σφαίρα της 4^ης αλυσίδας. Επάνω της αναπτύσσεται το ανθρώπινο βασίλειο.

• Η προηγούμενη 3η σφαίρα της αλυσίδας ήταν η σελήνη και ανέπτυξε το ζωικό βασίλειο.

• Η 2η το φυτικό και η 1η το ορυκτό.

• Στην 5η θα αναπτυχθούν οι νοητικοί θεοί….

• στην 7η θα αναπτυχθούν οι «Ντιαν –Τσοχαν»

1 ΣΦΑΙΡΑ (πλανήτης) έχει παρόμοια με τον άνθρωπο 7 άρχές-σώματα και αναπτύσσει

• 7 ΡΙΖΕΣ ΦΥΛΕΣ

• 1 ΡΙΖΑ ΦΥΛΗ περιλαμβάνει

• 7 ΥΠΟ ΦΥΛΕΣ

• 1 ΥΠΟ ΦΥΛΗ αναπτύσσει

• 7 ΚΛΑΔΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ

• 1 ΚΛΑΔΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ περιλαμβάνει 7 ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ

Κάθε σχήμα έχει συνολικά 7αλυσίδες των 7 σφαιρών = 49 σφαίρες

Κάθε σφαίρα καταλαμβάνεται από την ζωή του λόγου κατά την διάρκεια των 7 γύρων που οδηγείται έτσι σε 343 ενσαρκώσεις Ο Πολλαπλασιασμός συνεχίζεται με τις 7 ρίζες φυλές, τις 7 υποφυλές, τους 7 φυλετικούς κλάδους πολιτισμών, τους 7 πολιτισμούς για να παρασύρει στο τέλος του τον μικρό ανθρώπινο προσκυνητή

Ο μυθολογικός χρόνος μαχανβαντάρα των ανατολικών θρησκειών :

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ 7 ΓΥΡΩΝ ΤΗΣ 4^ης ΑΛΥΣΟΥ

1^ος Γύρος 154,285,714

2^ος 308,571,428

3^ος 462,857,142

4^ος 617,142,856 (*)

5^ος 771,428,570

6^ος 925,714,284

7^ος 1,079,999,998

______________+

Σύνολο της αλυσίδας 4,319,999,992

(Οι χρονικές διάρκειες λαμβάνονται από τον διπλασιασμό της ποσότητας 77142857)

Παρατηρούμε ότι ο αριθμός 77142857 αναλύεται ως εξής

70000000

7000000

142857 ( το κυκλικό υπόλοιπο του 7)

__________ +

77142857

Υπενθυμίζουμε τις 777 ανθρώπινες 700 ανάπτυξης της προσωπικότητας

ενσαρκώσεις που αναλύονται σε 70 ψυχικής ανάπτυξης (μαθητείας)

7 πνευματικής ολοκλήρωσης (νοητικός κόσμος)

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΣΤΟΝ 4^ο ΓΥΡΟ ΤΗΣ 4^ης ΑΛΥΣΟΥ

1^η σφαίρα (κύκλος φωτιάς) 11,020,408 ετη

2^η αέρα 22,040,816

3^η νερού 33,061,224

4^η αιθεροφυσικός 44,081,632 η έναρξη του 4^ου βασιλείου έλαβε

(ΓΗ) χώρα πριν από 21,688,345 έτη

υπολειπόμενα 22393287 -27- ? )

5^η νερού 55,102,040

6^η αέρα 66,122,448

7^η φωτιάς 77,142,856

___________+

Σύνολο 308,571,424 έτη +

308,571,424 νύκτας

= 617,142,856 (*)

OΙ ΦΥΛΕΣ ΤΟΥ 4^ΟΥ ΓΥΡΟΥ ΤΗΣ 4^ΗΣ (ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ) ΓΗΙΝΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ

Τα Γένη του Ησιόδου (θεοσοφικές φυλές) και τα συστήματα οικοθεσίας της εσωτερικής αστρολογίας …

Όσοι μελέτησαν την διαστρωμάτωση των διαγώνιων του 12έδρου σε 5 κύβους, σε 10 τετράεδρα, τον καβαλιστικό αστέρα της συνείδησης (Βασιλίσκο) και τους 10 άξονες που ενώνουν τις 20 αντιδιαμετρικές κορυφές. Είναι σε θέση να αντιληφθούν και την τριπλή οικοθεσία της ψυχικής εκδήλωσης. Σε συστήματα 12 οίκων, 10 οίκων, 8 οίκων, 6 οίκων ή 6 Βασιλείων…

Ας ξεκινήσουμε με την βασική παρατήρηση της σπειροειδούς διάταξης των διαγώνιων ως πολλαπλασίων μεγεθών της χρυσής τομής από τους άξονες που ορίζουν τα αντιδιαμετρικά σημεία, δηλ. τις μεγάλες διαγώνιους των κύβων [α√3(√5+1)/2] , προς τον αδιαπέραστο δακτύλιο του δωδεκαέδρου πλευράς α ή αιθερικού σφαίρου.

Οι 10 άξονες που ενώνουν τις 20 αντιδιαμετρικές κορυφές του 12έδρου, περικλείονται στον αστέρα των 20 κορυφών, όπως το Βράχμα νάντι (Αμβροσία-Νέκταρ ή κεραυνός του Διός) στην ερωτική θήκη του Υπερβόρειου γεύματος (Μυστικού δείπνου ή Ήρας-αύρας-Δήμητρας) του Ταντάλου και του Ιξίωνα… Ακολουθούν τα τετράεδρα [α√2(√5+1)/2] και οι κύβοι [α(√5+1)/2]…

Την θεοσοφική σπειροειδή διάταξη παρουσιάζει ο Ησίοδος εκθέτοντας τα 5 Γένη, ήτοι: το Γένος των πνευματικών μας Μονάδων ή άφωνων (πτωχών τω πνεύματι) Ελλόπων ιχθύων (ο αστέρας), το Γένος των Κυκλώπων εργατών του πυρός (οι τριγωνικές πυραμίδες), το Γένος των Κενταύρων (οι κύβοι του ενστίκτου) , το Γένος των Πελασγών (η συναισθηματική επιφάνεια του 12εδρου) και η νοήμων Άρια ανθρωπότητα στους άξονες των πολικών κορυφών…

Ο Διόνυσος-Ζαγρέας διαμελίσθηκε από τους Τιτάνες όταν έπαιζε με το οκτάεδρο ή σβούρα. Αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα νύξη οδηγεί την μαθηματική μας συνείδηση στα μέσα των 6 ακμών του τεραέδρου, τα οποία σχηματίζουν τις 6 κορυφές του οκτάεδρου ή σβούρας. Το γεγονός ότι τα τετράεδρα αντιστοιχούν στους Τιτάνες-Γίγαντες-Κύκλωπες της 2ης Ησιόδειας φυλής, εξηγεί την επίθεση και διαμελισμό του Διόνυσου-Διός από το υποατομικό τριγωνικό πυρ των Τιτάνων… Όσοι είναι κάπως εξοικειωμένοι με τα ζητήματα της αστρολογικής οικοθεσίας, θα πρέπει να θυμηθούν πως η ανατολική οικοθεσία του Ι-Τσινγκ έχει μόνον 8 ζωδιακούς οίκους, που απεικονίζονται στο κέλυφος της χελώνας-Γαίας… Ενώ η δυτική αστρολογική παράδοση έχει διαφυλάξει την πληροφορία για 8 αρχικά ζώδια… Στην συνέχεια πρόβαλαν από το ζώδιο της Παρθένου ο Ζυγοσκορπιός και από το ζώδιο του Αιγόκερω ο Υδροχόος την ροή του οποίου καταπίνει ο νότιος Ιχθύς… Πίσω από αυτή την πληροφορία κρύβεται η μυητική εσωτερική αστρολογία. Εφόσον ο Ζυγοσκορπιός αντιστοιχεί στην 2η μύηση και οι Αιγόκερως-Υδροχόος-Ιχθύες στους Τάνταλο-Ιξίωνα-Σίσυφο των μεγάλων μυήσεων 3-4-5…. Δηλ. την επαφή μας με τον Άτλαντα-Τάνταλο της πνευματικής μας Μονάδας στην Εσπερία, τον Ιξίωνα πατέρα των Κενταύρων (αρχετύπων-ψυχών εγκλωβισμένων στο σπήλαιο-στάβλο του Άδη) και τον Σίσυφο υπεύθυνο για τον κυλιόμενο λίθο των φυσικών μας ενσαρκώσεων… Οι ακόλουθες πληροφορίες θα διευκολύνουν τους μελετητές της εσωτερικής αστρολογίας, δηλ. των πλατωνικών στερεών ή φιλοσοφικών στοιχείων…

Α) Η οικοθεσία των 12 οίκων μεταπίπτει σε αυτή των 10 οίκων μόλις γίνεται αντιληπτή η πολικότητα 12έδρου-20έδρου, (αιθέρα και μορφοποιητικών υδάτινων συναισθημάτων) δηλ. των 12 κορυφών με τους 10 άξονες ή πολικότητες των 5 εκδηλωμένων Βουδικών οικογενειών ή φιλοσοφικών στοιχείων. Μια άλλη διατύπωση επάνω στο ίδιο θέμα των μορφοποιών δυνάμεων (Κενταύρων-Αρχετύπων του χρόνου) είναι το ημερολόγιο των Μάγιας οργανωμένο σε 20 μήνες των 18 ημερών…

Β) Τα 19 έτη του Μετωνικού κύκλου ή μετατόπισης του Βόρειου Δεσμού στον ζωδιακό κύκλο αντιστοιχούν στις 19 διαγώνιες που ενώνουν μια από τις 20 κορυφές του 12έδρου με τις υπόλοιπες… Επομένως θα λάβουν μια από τις προαναφερθείσες πολλαπλάσιες τιμές της χρυσής τομής: όπου √2=η 2η ακτίνα-ψυχή, √3=η 3η ακτίνα-προσωπικότητα και (√5+1)/2=η πνευματική 1η ακτίνα

Γ) Η οικοθεσία των 8 οίκων του Ι-Τσινγκ αναγνωρίζεται στον 8πέταλο θύμο αδένα των ενστίκτων ή κατευθύνσεων του χώρου δίπλα στην καρδιά. Πρόκειται για την κάθοδο στο σπήλαιο των Κενταύρων ή φυλάκων του πλατωνικού σπηλαίου και, το άνοιγμα του βαρελιού με το κρασί του Φώλου (με την πρωταρχική ερωτική επιθυμία ή οίνο)

Η ημερήσια διάρκεια των 12 ισομερών τμημάτων στην διάρκεια του έτους:

Το αλφάβητο των στοιχειακών δονήσεων… (εισαγωγή)

Στην διάρκεια του ζωδίου του υδροχόου έχουμε την ευκαιρία να εννοήσουμε και να εργαστούμε με την αιθερική φύση.

Η αιθερική φύση αναγνωρίζεται ως η κατάσταση του ύπνου χωρίς όνειρα. Εδώ η συνείδηση αντιλαμβάνεται τις κινήσεις των αιθερικών στοιχείων σαν ανέμους (αιθήρ=αεί+θειν, τρέχειν) που σαρώνουν την αύρα της μορφής. Ενώ όσοι είναι στα πρόθυρα του ύπνου, οραματίζονται-ονειρεύονται ότι τους έχουν απαγάγει εξωγήινοι και τους κάνουν πειράματα στα διαστημόπλοιά τους…

Παρανοώντας την λειτουργία των αιθερικών τροχών (τσάκρας) ή θρόνων των Ολυμπίων θεών (Βουδών-Αρχαγγέλων ή δημιουργών Ελοχείμ) που διαρκώς εξελίσσουν την μορφή για να ανταποκριθεί στις πλανητικές ανάγκες.

Η πραγματικότητα αυτών των ονείρων εξαρτάται από τον βαθμό της αφύπνισης και της εμπλοκής της νεαρής συνείδησης στην ροή της υπηρεσίας προς την Γαία. Αφού η συνείδηση έχει την τάση να επαναστατεί παρερμηνεύοντας και καταστρέφοντας -αντιστρέφοντας τις λεπτοφυείς αυτές διεργασίες…

Στην εικόνα που παραθέτω, υποδεικνύεται στην περιφέρεια του κύκλου των 5 στοιχείων η δεξιόστροφη δημιουργική φορά της ασυνειδησίας και η αριστερόστροφη καταστροφική της συνείδησης. Καθώς όπως λέγει ο Ηράκλειτος: η φύση αρέσκεται στο να εργάζεται κρυφά (δεξιόστροφα). Έτσι όποιος αντικρύζει την γυναικεία οφιοειδή-σεραφική θεότητα γυμνή απλά τυφλώνεται, δηλ. χάνει την συνείδησή του μαζί με τις φρένες του…

Αυτό συμβαίνει γιατί η συνείδηση στα αρχικά της στάδια δρα σαν ένας φανατικός καταστροφικός ταραξίας. Χρειάζεται πολύ μεγάλη νοητική και συγκινησιακή εκπαίδευση για να μπορέσει κάποιος να γίνει βοηθός στο έργο της θηλυκής φύσης και, όχι ένας περίεργος διερχόμενος με βέβηλες διαθέσεις βιαστή.

Η συνείδηση εισβάλει στους λεπτοφυείς εσωτερικούς κόσμους τυχαία, όπως μια μύγα στο σπίτι μας. Έτσι τις περισσότερες φορές την περιμένει η μυγοσκοτώστρα της νοικοκυράς…

Για να αποφύγουμε λοιπόν την καταστροφική αριστερόστροφη είσοδο. Χρειάζεται να μελετήσουμε την ασυνειδησία των ονειρικών επιθυμιών μας στην καθημερινότητά μας. Γιατί αν μάθουμε να παρατηρούμε και να διευθύνουμε τους ταύρους της επιθυμίας=ασυνειδησίας με την λογική ενός κτηνοτρόφου και όχι ενός ταυρομάχου. Τότε έχουμε σοβαρές ελπίδες να αντικαταστήσουμε τον Άρη της ασυνειδησίας με τον Ερμή της συνείδησης στην κλίνη της ονειρικής τροφού Αφροδίτης (< Διατροφής) και να επιταχύνουμε το έργο της φυσικής εξέλιξης.

Αντί να σφάζουμε λοιπόν ως ανόητοι ταυρομάχοι τον ταύρο της επιθυμίας, δηλ. αντί να καταστρέφουμε το όχημα της νοητικής κίνησης απλά χρειάζεται να ανέβουμε στην ράχη του και να του τοποθετήσουμε το ακάνθινο στεφάνι της υπηρεσίας. Όπως ακριβώς θα βάζαμε τιμόνι σε ένα ακυβέρνητο όχημα, για να το στρέψουμε προς την νήσο των Κυκλώπων- τρίτων οφθαλμών της Σοφίας…