Ο κύβος του Ηρακλείτου: Ο αιώνας είναι ένα παιδί που παίζει, ρίχνοντας ζάρια· ενός παιδιού η βασιλεία  

Κυβεύω = παίζω στα ζάρια-κύβους. 

εικ.   Κύβη = η κεφαλή (κυβ-έρνηση)Κυβέλη = το κοίλον του ωτός,  

Κυβέλη, Κυβήβη, Κυψέλη η φρυγική θεότητα που ταυτίστηκε με την Ρέα

Κύβηβος = ο διατελών εν εκστάσει λατρευτής της Κυβέλης

Κυβηβώ =  κορυβαντώ, καβειριάζομαι / μαίνομαι ενθουσιωδώς

Κυβιστητήρ = ο τρελός χορευτής, των οργιαστικών λατρευτικών χορών

Κύβηλις = πέλεκυς για την κοπή κρεάτων

Κυβήνη = η γλαύξ

Κυβέλειον = το κυανούν

Κύβειρος = ο αναιδής

Κάβειροι = τα τέκνα του Ηφαίστου, του Δία, της Ηλέκτρας...

η   κιβωτός  των σπερματικών μορφών

  Όποιος έχει υποστεί    στον διαλογισμό ή  στο πρωινό ξύπνημα, το σοκ  του εκρηκτικού εγκεφαλικού βουητού (της κυψέλης των εντόμων) που συνοδεύει την  μετατόπιση  του αιθερικού φορέα από το αστρικό προς  το φυσικό σώμα. Με  τις σάρκες του να στροβιλίζονται  στον ακατάληπτο ήχο  του πνεύματος-Λόγου, που βρυχάται ως λέων.  Αντιλαμβάνεται  πλήρως ότι οι λέξεις γράφτηκαν από κάποιους που είχαν την εκστατική εμπειρία του θανάτου της μορφής εξ αιτίας της εμφάνισης του πυρός της Μητέρας-Κυβέλης ή κύβου.  Του κααβά των ισλαμιστών…

Στο βουητό της Κυβέλης του αυτιού, λαμβάνει χώρα κάθε πρωί η ενσάρκωση του Λόγου. Ευτυχώς οι άνθρωποι δεν εννοούν… 

Στον μεσαίωνα οι θεολόγοι διαπραγματευόμενοι το μυστήριο της Παρθενίας της Θεοτόκου, πρόβαλαν το ακόλουθο (απίθανο) σκεπτικό: Η Παρθένος δεν συνέλαβε από το αυτί, γιατί τότε θα έπρεπε να γεννήσει από το αυτί… Γνώριζαν δηλαδή ότι η Μητέρα Κυβέλη είναι η κοιλότητα του αυτιού (ο αιθέρας έχει σχήμα αυτιού).

Οι  επιλογές  μας εμπρός στην διάλυση της   μορφής, περιλαμβάνουν στάδια ανάμεσα στην οικειοθελή απόσυρση δια της αρμονικής μουσικής, είτε δια του σφαγιαστικού  βρυχηθμού των οδόντων του λέοντος.  Η Μητέρα  η μεγάλη υφάντρια των μορφών, είτε ως φρικτή μοιραία Εκάτη στον κύβο της βάσης του ενστίκτου (στον πάτο της πύρινης κόλασης του κατώτερου νοητικού), είτε ως όραμα της Αφροδίτης των ιδεών στην καρδιά, είναι η … Περσεφόνη σελήνη

Κυβιστητήρ = ο τρελός χορευτής της Κυβέλης 

(Κυβέλη ή κυβήβη-κυψέλη είναι ο προσδιορισμός του αιθερικού βουητού στους κροτάφους)

Το θέμα που ερευνούμε είναι ο τρόπος που η αρχή του ήχου ως Λόγου η ομιλίας διαμορφώνει τον απτό υλικό κόσμο μας.

Μελετώντας λοιπόν την υπναγωγική διαδικασία, διαπιστώνουμε ότι καθώς ελαττώνεται η βαρύτητα της συνείδησης στο ηλιακό εγωικό κέντρο στο στομάχι, οι φυσικοί ήχοι αρχίζουν να εμφανίζονται ως απόρροιες της ασυνείδητης σεληνιακής ομιλίας. Την οποία στην διάρκεια της εγρήγορσης καλύπτει ο θορυβώδης κάπρος της σκέψης των επιθυμιών…

Ο κάπρος της εγωιστικής σκέψης, φαίνεται ότι ελέγχεται με τον …χορό. Αυτή την λύση πρότεινε ο Ηρακλής όταν τον έπιασε από τα πόδια και τον κατέβασε από το βουνό της μόνωσης στην κοιλάδα της καθημερινότητας, προκαλώντας την γενική θυμηδία.

Ο μύθος μάλλον περιγράφει την διδασκαλία που προσφέρει ο ρυθμός του βαλς των 3/4 στον διαλογιζόμενο. Ο ρυθμός παγιδεύει τον νου, που μετρώντας τον στροβιλισμό των βημάτων του ανακαλύπτει ότι ευρίσκεται επάνω στον περιστρεφόμενο τροχό της καρδιάς του. Από τον οποίο κινδυνεύει κάθε στιγμή να πέσει αν χάσει την επιτευχθείσα αρμονία στην κίνηση.

Τον χορό αυτό μαθαίνουν τα νήπια όταν αρχίζουν να περπατούν και να μιλούν ταυτόχρονα. Ο τρελός χορευτής δεν είναι άλλος από τον νου, που διαμορφώνοντας επιτυχώς κάποιο «κινησιολογικό» πρότυπο ενώ αλλάζει διαρκώς θέσεις διατηρεί την ψευδαίσθηση ότι βρίσκεται διαρκώς στο ίδιο δωμάτιο χορού. Με τον όρο κινησιολογικό πρότυπο εννοούμε τους 12 ζωδιακούς αιθερικούς τύπους της φυσικής ηλιακής προσωπικότητας.

C2 = E *1/m    Περιγράφει την μεταμόρφωση του ... Χριστού σε φως με την παρουσία των δύο προφητών !    (ο νοών ας εννοήσει...)  

• 1, 1+2=3, 1+2+3=6, 1+2+3+4=10, (τετρακτύς) 1+2+3+4+5=15 κλπ. 

• Οι αριθμοί : 1,3,6,10,15,21,28,36,45,55,66… 666… είναι τριγωνικοί  

•    Το άθροισμα δύο διαδοχικών τριγωνικών δίνει τετράγωνο αριθμό πχ 3+6 = 9, 6+10 = 16. 

•    Οι τριγωνικοί όπως τα τρίγωνα στην γεωμετρία είναι οι γεννήτορες των πολυγωνικών αριθμών. Δηλαδή των τετραγώνων, πενταγώνων, εξαγώνων κλπ. 

•    Τους τετράγωνους θα τους αποκαλέσουμε  ακτίνες φωτός, καθώς προέρχονται από τον γάμο δύο διαδοχικών πολυγωνικών αστέρων (άρτιου-περιττού). Εφόσον το πλήθος των πλευρών και των διαγωνίων ενός πολυγώνου είναι τριγωνικός αριθμός. Λχ οι  3 πλευρές του τριγώνου, οι 6 του τετραγώνου (4 πλευρές +2 διαγώνιοι), οι 10 του πενταγώνου (5 πλευρές +5 διαγώνιοι), οι 15 του εξαγώνου κλπ. 

•    Τα αθροίσματα -τριγωνικοί δίδονται από τον τύπο ν(ν+1)/2 ή ν(ν-1)/2 για τις γραμμές των πολυγώνων. 

• Επειδή όμως ν(ν+1)/2 + ν(ν-1)/2 = ν2. Δηλαδή το άθροισμα δύο διαδοχικών τριγωνικών είναι αριθμός τετράγωνος. Προκύπτει η  ενδιαφέρουσα δυνατότητα των αστέρων, να παράγουν σε άθροισμα μαγικά τετράγωνα. 

•    Η θεοσοφία λοιπόν διατείνεται ότι ένας αστέρας αλλάζει τάξη όταν εμφανίζεται στο κέντρο του ένα σημείο. Πράγματι στο κέντρο του κύκλου εμφανίζεται το σημείο της μονάδας και στο κέντρο της πεντάκτινης μορφής τα γεννητικά όργανα… 

•    Καθώς όμως το σημείο οδεύει προς την περιφέρεια (βλ. άνοδος του φωτός στην σπονδυλική στήλη) προκειμένου να δημιουργηθεί ο υιός ή η νοητική μορφή του εξάκτινου, τα δύο πολύγωνα συνυπάρχουν και αθροιζόμενα ακτινοβολούν τα σημεία ενός μαγικού τετραγώνου ή ακτίνας…

•    Το γενεσιουργό σημείο είναι πράγματι το σημείο που ισορροπούν ένας περιττής τάξης με έναν άρτιας τάξης αστέρα -αρσενικός θηλυκός- εκπέμποντας το άθροισμά τους ως τετράγωνο ή ακτίνα. Γεγονός που δικαιολογεί την μεταφυσική δοξασία ότι οι μορφές ταξιδεύουν επάνω στις ακτίνες του φωτός.

MATRIX  666  (ο αιθερικός ιστός)        

• «Απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ»  Καίσαρας είναι ο νόμος του φυσικού πεδίου... Ο Καίσαρ επιβλέπει την αγοραπωλησία των αντικειμένων και ο Θεός την αγοραπωλησία των ψυχών.

•   Ο φυσικός ήλιος 666 είναι άθροισμα 7 τετραγώνων  ή 7 ουροβόρων όφεων - ακτίνων των 7 πρώτων αριθμών. 2,3,5,7,11,13,17 δηλαδή 4+9+25+49+121+169+289  = 666. 

• Τα 12 ζώδια της εξέλιξης της  ουσίας  δίδονται με τους αριθμούς :  κριός 1, ταύρος 2, δίδυμοι 3, καρκίνος 9, λέων 18, παρθένος 36,   ζυγός 37*. σκορπιός 74, τοξότης 111, αιγόκερως 222, υδροχόος 333, ιχθύες 666,  οπότε και κορυφώνεται η ανέλιξη της υλικής ουσίας   

* Το 37 (ζυγός) είναι πρώτος αριθμός που οργανώνοντας  τους προηγούμενους 36  στις (18 συμμετρικές τριάδες )  των  υπολοίπων του με βάση το σεληνιακό (027), ορίζει την περιοχή των Μονάδων του πνεύματος... που κυβερνούν την περιοχή 000-999 (των πυθαγόρειων τριάδων του ανθρώπινου βίου)

Το θεώρημα του Νικομάχου και η Στοά του Σειρίου

Το θεώρημα των μερικών αθροισμάτων του Νικομάχου γίνεται αντιληπτό στο ζώδιο του Ζυγού το οποίο εποπτεύει την ομαδική εξέλιξη, όπως ο Κριός την ατομική εξέλιξη (βλ. την εσωτερική και ιεραρχική έξαρση του Ουρανού στα δύο ζώδια).

Το θεώρημα λέει ότι: «το άθροισμα της σειράς των κύβων (=κεφαλών) ισούται με το τετράγωνο (=φως) του αντίστοιχου τριγωνικού αριθμού». Λ.χ : (1Χ1Χ1) + (2Χ2Χ2) + (3Χ3Χ3) = (1+2+3)Χ(1+2+3), δηλ. 1+8+27 = 36. Το θεώρημα αυτό στην κυριολεξία νομοθετεί την ομαδική ή ψυχική λειτουργία, καθώς δείχνει την μεταβολή του αθροίσματος των κεφαλών (κύβων) των παρευρισκόμενων στο φως της ψυχής του ηλιακού αγγέλου της ομάδας. Αυτή η μεταβολή λαμβάνει χώρα στον αιθερικό Ναό του Σειρίου… Όταν δηλ. η ενέργεια των συναθροισμένων διεγείρει τον οραματισμό στον ομαδικό τρίτο οφθαλμό. (Έχουμε αναφέρει ότι τα δύο ανώτερα κέντρα της κεφαλής αντιστοιχούν στην Μεγ. Άρκτο-επίφυση και τον Σείριο-υπόφυση)

Το θεώρημα του Νικομάχου κρύβεται πίσω από το πλατωνικό Λάβδωμα ή καβαλιστικό δένδρο, εφόσον στις δύο πλευρές του Λ (στήλες J&B του καβαλιστικού δένδρου) παρατάσσονται αντίστοιχα τα τετράγωνα και οι κύβοι των αριθμών. (1,2,3). Ενώ η μεσαία στήλη περιέχει την αμοιβαία σχέση τους (2Χ3=6 ο ήλιος και 3Χ6=18 η σελήνη)

Την σημασία του αρ. 36 της οργανωμένης νοητικά προσωπικότητας ως ηλιακού θηρίου 666 (= ο τριγωνικός 36, η Έχιδνα-αστρικό φως ή Κουνταλίνι ή Mr. Smith στο Matrix) μας δίνεται η ευκαιρία να την αντιληφθούμε στο ζώδιο του Ζυγού καθώς η Ψυχή μας προετοιμάζει για την έκφραση του θηρίου ως η Λερναία Ύδρα του Σκορπιού. Η Αιγυπτιακή μεταφυσική υποδεικνύει τις ζωδιακές ιεραρχίες στους 12 διαιρέτες του 666. Στο ζώδιο του Ζυγού αντιστοιχεί ο πρώτος αρ. 37. Ο οποίος είναι υπεύθυνος για την οργάνωση της τριπλής ψυχής σε 111=3Χ37 ενσαρκώσεις.

Όσοι επιθυμούν να αντιληφθούν την φύση της εργασίας του ηλιακού αγγέλου (Κοσμικής Μητέρας-Ψυχής) θα πρέπει να αντιληφθούν την λειτουργία του 777 = 7Χ111 που κρύβεται στον αριθμό των χαντρών των βουδιστικών κομποσκοινιών με 108 καρμικούς κόμβους-ενσαρκώσεις ή με 111 όταν προστίθεται η τριπλή χάντρα guru*… Στα μερικά αθροίσματα του 111 των 6 στηλών του ηλιακού μαγικού τετραγώνου (6Χ6 =36) του ήλιου 6Χ111=666. Στην λειτουργία των τάττβας των 13ων σεληνιακών κύκλων 1/13=76923=777Χ99= 3Χ7Χ37Χ9Χ11 (Το σεληνιακό εννεάγωνο ή λωτός της ψυχής δημιουργείται από 7 τρίγωνα). Ο σεληνιακός αρ. 13 ελέγχει την πολική συμμετρία των τάττβας ή πλατωνικών στερεών εφόσον 26=2Χ13 είναι το άθροισμα των εδρών των κορυφών και των ακμών του 8έδρου-6έδρου και 62 είναι το αντίστοιχο άθροισμα των 20έδρου-12έδρου οπότε 62=2Χ31=ο ονειρικός πολικός κατοπτρισμός του 2Χ13…

*Η τριπλή χάντρα του διδασκάλου-guru αφορά τον …Τηλέμαχο (=Τήλε+μάχη= Αυτός που μάχεται από απόσταση). Δηλαδή την νοητική ενσάρκωση στον κόσμο των καρμικών αιτίων (Ιθάκη) που λαμβάνει χώρα ταυτόχρονα, όσο ο Άσωτος-Οδυσσέας βρίσκεται σε συνείδηση της επίγειας αποστολής του (βλ. υπηρεσία)

 Η έννοια του συμποσίου

δηλ. της ομαδικής ενέργειας ως ομαδικής μύησης και Πύλης του φωτός, είναι αυτή του χορού στις αρχαίες Τραγωδίες…

Ο Ξενοφάνης την παρουσίασε στο ποίημα για τους Συμποσιαστές Στο πρώτο μέρος κυριαρχεί η έννοια της καθαρότητας (το δείπνο, τα χέρια, οι κύλικες είναι "καθαρά", η ευωδία του λιβανιού είναι αγνή”), ενώ στο δεύτερο μέρος το βάρος μετατίθεται στην ευσέβεια και στην ευπρέπεια. Από τις υλικές συνθήκες μεταβαίνουμε στις πνευματικές ιδιότητες, για να καταλήξει το ποίημα με τη χαρακτηριστική λέξη αγαθήν/

Αναφέρεται σε ότι εμείς ψυχανεμιζόμαστε ως τηλεπάθεια και ομαδικό αιθερικό φορέα ή γάμο που η google τα επόμενα έτη υπόσχεται πως θα το παρέχει στην τεχνολογία του facebook…!!!

Επειδή ο πολιτισμός μας, καθώς πλησιάζει η εποχή του υδροχοϊκού νιπτήρος οδεύει σε καθαρτήριο τέλος και επανεκκίνηση σε νέα αιθερική οκτάβα, καλόν είναι να δώσουμε μερικά διαφορετικά ονόματα που αφορούν το ποίημα του Ξενοφάνη:

Υπερβόρειο γεύμα – Πλατωνικό ερωτικό Συμπόσιο – Χριστιανική αγάπη :Τελετή του Νιπτήρος και Μυστικός δείπνος….

Ο κ. Γκουρτζίεφ το αποκάλεσε ενέργεια 4ου τύπου ή εργασία της Σχολής, ενώ η ελληνοβουδιστική τεκτονική παράδοση παρουσιάζει ως τελετή θυσιαστικών προσφορών μέσα σε έναν αρχαιοελληνικό γεωμετρικό Ναό κιόνων ή τριγωνικών πετάλων …Ο Σωκράτης στην απολογία του είπε πως είναι πολύ τυχερός γιατί εκεί που πηγαίνει θα δεχθεί την διδασκαλία του Πλούτωνα των αρετών…Οι πυθαγόρειοι είχαν ανακαλύψει και τον σχετικό νόμο που διέπει το φαινόμενο του ομαδικού διαλογισμού-φωτισμού στο λεγόμενο θεώρημα του Νικομάχου:Ο Νικόμαχος ο Γερασηνός το παρουσιάζει ως μουσική λειτουργία ενός αναπτυγμένου πυθαγορείου θεωρήματος…Το θεώρημα του Νικομάχου λέει ότι: «το άθροισμα της σειράς των κύβων (κύβη=κεφαλή) ισούται με το τετράγωνο (=φως) του αντίστοιχου τριγωνικού αριθμού». Λχ 1+8=9=3Χ3 , 1+8+27=36=6Χ6 κλπΤην εφαρμογή του θεωρήματος του Νικομάχου διαπίστωσε ο οραματιστής Αϊνστάιν όταν αντιλήφθηκε τον εαυτό του να πολλαπλασιάζεται στα πρόσωπα-κεφαλές=κύβους των παρευρισκομένων-παρατηρητών όταν προσέγγιζε την επιτάχυνση-τετράγωνο του φωτός !!!

Για να επαναλάβουμε και εμείς με την σειρά μας την γνωστή φιλολογία του Matrix ή αιθερικού ιστού

Ο R. Steiner προσεγγίζει το θέμα αποκαλύπτοντας ότι οι μορφές στην διάρκεια της εξέλιξης των φυλών εξέρχονται σταδιακά από την πρωταρχική μορφή του δράκου-αλόγου. Επίγνωση που διατηρούν οι ινδιάνοι της αμερικής και οι ινδιάνοι της ινδίας... εικ.  Σύμφωνα με το Έπος του Γκιλγκαμές, ο θεός Ένκι έδωσε εντολή στον Ουτναπιστίμ να φτιάξει ένα πλοίο, σε σχήμα κύβου, και μέσα σε αυτό να βάλει σπόρους από όλα τα φυτά και τα ζώα της γης. Το πλοίο ήταν έτοιμο σε έξι ημέρες και την έβδομη καθελκύστηκε.

Η κατανόηση της αναπνευστικής λειτουργίας αναφέρεται και ως κατανόηση του αιθέρα πρανα ή παρόντος χρόνου. Ο πρανα μετατρέπεται σε άχρονη αιωνιότητα κατά τον διαλογισμό στον οποίο και ανιχνεύονται οι δυνατότητες της κινητήριας (μετανοούσας) σπερματικής σκέψης. Ο Ζ.Π. Σαρτρ παρατηρεί εύστοχα στην πραγματεία του για το φανταστικό, ότι το παρελθόν ανιχνεύεται ως ίχνος της μνήμης στον παρόντα χρόνο. Παρόμοια μπορούμε να ανιχνεύσουμε στο παρόν και τις διεργασίες της σκέψης για το μέλλον… Για τους εραστές των αναπνευστικών μαθηματικών γρίφων αναφέρουμε το άθροισμα 666 (ήλιος - πινγκαλα) +1080 (ιδα, η σεληνιακή Μονάδα) = 1746 (το άγιον πνεύμα [1/φ + 1 = Φ και ΦΧ1/Φ=1] 1746 Χ 0,618033 = 1080

Ο ροπαλοφόρος Ηρακλής ταξίδευε με τις ηλιακές αγελάδες μέσα στο δέπας-δισκοπότηρο… Ο συμβολισμός του αλχημικού γάμου ή εργασίας με την θέληση-ρόπαλο στο δισκοπότηρο της θηλυκής αρχής είναι εμφανής. Οπότε το γνωσιολογικό ερώτημα για το τι συμβαίνει μέσα στον λωτό-δέπας, μετατίθεται στον γεωμετρικό μετασχηματισμό που χρειάζεται να τελεστεί (τελευτεί) για το άνοιγμα των πολυγώνων πετάλων έως ότου επιτευχθεί το εννεάγωνο. Η θέα των ιριδιζόντων πετάλων του λωτού ή πολύχρωμων αγελάδων-βουδικών ουσιών περιγράφονται ως τα αμαλγάματα του υδραργύρου ή γεωμετρικά τάττβας…

Όσοι ασχολούνται με την αλχημεία-διαλογισμό αντιλαμβάνονται ότι το κύριο πρόβλημα είναι η ανεύρεση της πρώτης ύλης (κιννάβαρις / υδραργύρου ή νοητικής ουσίας) και του ολίγου χρυσού (η αγνότητα, agni το πυρ της ελεύθερης πνευματικής ουσίας), για να ξεκινήσει το έργο της μεταβολής του νοητικού ύδατος σε αίμα. Να ενωθεί δηλαδή η σκέψη-υδράργυρος με το φυλετικό ρεύμα-αίμα της εξέλιξης των αισθήσεων ή κανονικών στερεών (πολυγώνων)

Η εργασία υποδεικνύεται στην ετυμολογία του ονόματος του ήλιου Απόλλωνος:

Α) εκ του απολύω / από+λύω, ο απόλυτος = αδέσμευτος, λύσις = άφεσις, απολύτρωσις της ψυχής.

Β) εκ του απλούς. Ο απλούς οφθαλμός, ο οφθαλμός της ενόρασης

Γ) εκ της απέλλας. Η εκκλησία του δήμου στους Λάκωνες. Η αγέλη των ηλιακών αγελάδων…

Δ) ο απολωλός. Ο χαμένος στην περιπλάνηση (άλη)

Η αναπνοή και το ζήτημα του χρόνου

Όσοι προβληματίζονται με την έννοια του χρόνου ως διάστασης ανεξάρτητης του χώρου, αντιλαμβάνονται γρήγορα ότι πρόκειται περί πλάνης, εφόσον ο χρόνος έχει νόημα μόνο ως μέτρο της κίνησης των αντικειμένων στον τρισδιάστατο χώρο της προσωπικότητας.

Αναζητώντας λοιπόν ο νους την ελευθερώτρια διάσταση της εξόδου από τον τρισδιάστατο εγκιβωτισμό του, οφείλει να αντιστρέψει την έρευνα του προς την διαδρομή και την θύρα της εισόδου του σε αυτήν την κατάσταση. Καθώς ο χρόνος-Κρόνος είναι αυτός που οριοθετεί την προσωπικότητα μας και απαγορεύει την γνώση της εξόδου, όπως ένας δεσμοφύλακας…

Η θεωρία της σχετικότητας χώρου και χρόνου του οραματιστή Einstein επαναλαμβάνει απλά την αντίληψη των ονοματοθετών της πύρινης ρίζας «χρι» του φωτεινού αιθέρα των αρχαίων. Όπου ο χρόνος, ο χώρος και το χρώμα είναι οι εκδηλώσεις του νοητικού πυρός «Χρι», δηλαδή της χρείας ή ειμαρμένης στην οποία και οι θεοί πείθονται…

Η αίσθηση του γραμμικού χρόνου (παρελθόν, παρόν, μέλλον) καταργείται στην εμπειρία της ακινησίας του διαλογιζομένου, παρατηρητή της κινούμενης προσωπικότητας του. Εδώ η ανατολή του ωροσκόπου ως προβολέα του φωτός του οφθαλμού της δίκης-συνείδησης εισάγει στην έννοια του θεατρικού ή στατικού χρόνου.

Η αντίληψη του στατικού χρόνου (αιωνιότητας ή αιθέρα πρανα) δημιουργεί το σοκ της πρώτης μύησης, καθώς αποκαλύπτει την δράση των σπερμάτων του κατώτερου νοητικού στο έδαφος του κινητικού ή αστρικού κέντρου της προσωπικότητάς μας.

Ο Χριστός, το νοητικό πυρ, γεννάται λοιπόν στο σπήλαιο των αλόγων, των ζωικών Κενταύρων ή νοητικών αρχετύπων…

Η δεύτερη μύηση ή δεύτερο σοκ είναι η βάπτισή μας στην ομαδική ύπαρξη του αιθερικού ιστού της Διονυσιακής αμπέλου από τον Ιωάννη (Αφροδίτη-ψυχή). Εδώ χάρις στις οδηγίες-κρούσεις μιας νεοεμφανιζόμενης οντότητας στον ψυχολογικό φανταστικό χώρο, αυτή του ηλιακού αγγέλου, επιτυγχάνεται σταδιακά η αλλαγή της υπαρξιακής γνωσιακής θέσης, στην κάθετη γωνία θέασης της αντικειμενικής παρατήρησης του ψυχολογικού χώρου.

Οι τυχαίες γωνίες (μοίρες ή σπέρματα) αθροίζονται ή αλληλοαναιρούνται αποδίδοντας τις γωνίες-φώτα των κανονικών στερεών. Ο χώρος (η αύρα) της τρισδιάστατης προσωπικότητας εμφανίζεται πλέον ως μια οθόνη προβολής των σκιών που είναι τα νοητικά φυλετικά σπέρματα-αρχέτυπα (βλ. το ζώδιο του ζυγού και ο θάνατος των Κενταύρων-αρχετύπων της παιδικής ψυχολογίας).

Ο μηχανισμός της προβολής κατανοείται σταδιακά καθώς κτίζεται συνειδητά από τον παρατηρητή ο αιθερικός νοητικός ναός του (το εικοσάεδρο καβαλιστικό δένδρο του φωτός)… Αντιλαμβανόμαστε δηλαδή τον γνωσιολογικό μηχανισμό του εγκιβωτισμού μας στο ηλιακό φως της προσωπικότητας μας.

Χρειάστηκε η πίεση και η οδύνη ενός παγκόσμιου πολέμου για να θραύσει η επιστήμη τα δεσμά του χρόνου στις θεωρίες των εκλεκτών της διανόησης. Όμως η διάσπαση του ατόμου κατέστρεψε την υλική φυλακή μαζί με τον φυλακισμένο νου… Δεν υπέδειξε την θύρα της εξόδου αλλά την έρημο έξω από την φυλακή.

Έτσι η επιστήμη μας αναρωτιέται εις μάτην αν υπάρχει ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτήν του ηλιακού φωτός, όταν αγνοεί προκλητικά την φύση του αιθέρα ή ψυχολογικού χώρου που εγκυμονεί το ηλιοκεντρικό σύστημα των πλανητών-εντέρων του πολιτισμού. Το ηλιακό φως είναι λοιπόν ο αξεπέραστος (άπειρος / χωρίς πέρας) δακτύλιος της φυλετικής σκεπτομορφής και δεν υπάρχει άλλος τρόπος διαφυγής εκτός από την ιστορική κατανόηση της δημιουργίας του.

Ο ήλιος λοιπόν εκ(δηλώθηκε) την εποχή της (δηλωμένης) Δήλου ή Λεμουρίας όταν εμφανίστηκε το συνθετικό εγώ της ψυχολογίας εστιάζοντας ως φακός την φωτεινή ενέργεια του περιβάλλοντα αιθερικού σφαίρου. Προηγουμένως επικρατούσε το Λυκόφως, το διάχυτο (Λύκειο) φως του υπερβόρειου Απόλλωνα, πριν μεταπέσει σε Ήλιο

Συνεχίζεται…

Ένα μεγάλο μέρος της «ανθρωποσοφίας» του R.Steiner καταλαμβάνει η ανάλυση για την εξέλιξη των αισθήσεων. Περιγράφει την σχέση της εστίασης του συλλογικού νου και των ποιοτήτων των εννοιών στις οποίες μετείχε το Χερουβικό φυλετικό πνεύμα (βλ. το ζώδιο του καρκίνου) έως ότου καταλήξει από τα ασαφή περιγράμματα και χρώματα των αφηρημένων ιδεών, στα συγκεκριμένα των ορατών αντικειμένων. Κύριος υπεύθυνος βέβαια για αυτήν την εξέλιξη είναι ο γραμμικός ηλιακός φωτισμός, ο οποίος δημιουργεί τις φωτοσκιάσεις και τους όγκους των υλικών αντικειμένων.

Την βαθμιαία έξοδο της ατομικής συνείδησης-οφθαλμού της ανθρώπινης προσωπικότητας από την πολυόματη Χερουβική ύπαρξη του φυλετικού πνεύματος της σεληνιακής αλύσου, περιγράφει και ο Einstein στους οραματισμούς του… Αναφέρει λοιπόν ότι όταν προσέγγιζε (στους οραματισμούς του) την ταχύτητα του φωτός, ο εαυτός του ως παρατηρητής της παραλίας που διέτρεχε πολλαπλασιαζόταν στα πρόσωπα των παραθεριστών… Περιγράφοντας ουσιαστικά την εμπειρία της ομαδικής πολυόματης χερουβικής συνείδησης.

Στους πολύτιμους διαλογισμούς αυτών των μεγάλων στοχαστών της εποχής μας, μπορούμε να προσθέσουμε την επίγνωση του σουφισμού και των καβαλιστών για τον καρδιοαναπνευστικό ρυθμό, ως καθοριστικό παράγοντα για την ποιότητα των χρωματικών εντυπώσεων (φώτων) που προσλαμβάνουμε δια της οράσεως-φαντασίας.

Ο φωτεινός αιθέρας των αισθήσεων που είναι ο φορέας της συνείδησης-όρασης. (Συνείδηση είναι η αντίληψη της σχέσεως των αντί-κειμένων με τον εαυτό). Εισέρχεται ως η τρίτη διατροφική οκτάβα στην κυκλοφορία του αίματος μετά την πεπτική και την αναπνευστική…

Η σχέση της καρδίας με την όραση ρυθμίζεται από την αίσθηση της αφής. Από την ρίζα «αφ-» του δασυνόμενου ρήματος «άπτω», που σημαίνει «ανάβω, καίω», λαμβάνεται το επίσης δασυνόμενο (ιερό) όνομα τού Θεού τής φωτιάς Ηφαίστου... Η γέννηση του Υιού δηλαδή της φωτιάς-όρασης, που στην συνέχεια κατατρώγει τους γονείς του, επέρχεται από την τριβή του σκληρού ανδρικού ξύλου (ο ηλιακός αιθέρας των ανατολικών) με το μαλακό ξύλο (ο σεληνιακός αιθέρας) του θήλεως. Εδώ δηλώνεται ταυτόχρονα το μυστήριο του γάμου όπου τα δύο αυρικά σώματα ενώνονται στον θεό κατά χάριν (θείο Ερμαφρόδιτο), αλλά και την ένωση των δύο Διοσκούρων ρευμάτων της αναπνοής ως αρσενικών και θηλυκών κραδασμών των στοιχείων στην κάλαμο της σπονδυλικής στήλης ανάβοντας την … καταστροφική «ωραία» Ελένη.

Εδώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν απίθανο αστρονομικό γρίφο: Διόσκουροι ονομάζονται οι δεσμοί της Σελήνης-Σελένης αλλά και οι εμφανίσεις της Αφροδίτης, ως Αυγερινός-Εωσφόρος και Αποσπερίτης-Έσπερος… Η χριστιανική παράδοση παραθέτει τον γρίφο τοποθετώντας την Παναγία-Σελήνη και τον Ιωάννη-Αφροδίτη ως (σεληνιακό και ηλιακό) δράκους στα πόδια του σταυρωμένου Χριστού στον ξυλόγλυπτο διάκοσμο άνωθεν της «ωραίας» πύλης

Η εμπειρία του διαλογισμού δείχνει ότι η φώτιση λαμβάνει χώρα μόνον όταν ο σπουδαστής καταφέρει να μειώσει σημαντικά τους καρδιακούς κτύπους. Μόνον η αγνότητα των προθέσεων (βλ. ψυχή εκ του ψύχω, agni το ψυχρό πνευματικό πυρ) είναι ικανή να μειώσει τον χρονικό καρδιακό ρυθμό της υλικής εμπειρίας διατηρώντας την συνέχεια του νήματος της συνείδησης στον άδηλο πνευματικό κόσμο.

Ακολουθεί η διάλυση του απτικού μορφικού φορέα στο υγρό στοιχείο (αστρικό φως-Vitriol ο παγκόσμιος διαλύτης) του οραματισμού που διαχωρίζει τα σπέρματα των μορφών που τον συνθέτουν. Τα οποία στην συνέχεια κρίνονται ως προς την αρετή στον ζυγό της συμμετρίας τους και τα ασύμμετρα αμετανόητα-ακατάλληλα για την εξέλιξη αναφλέγονται μεταβαλλόμενα και πάλι στην πύρινη πρώτη ύλη. Τα πάντα σύγκεινται εκ πυρός που είναι το απλούστερο των στοιχείων. Η πυραμίδα του πυρός είναι αυτομορφική, μη πολική.

Η απόδραση λοιπόν από τον κυκλικό υλικό χρόνο της προσωπικότητας επιτυγχάνεται στην παύση της αναπνοής ή μείωση του καρδιαναπνευστικού ρυθμού, όπου ο πατέρας ως πόθος (αρχή και τέλος της δημιουργίας) κατέρχεται στο σπέρμα του υιού… κάνοντας αντιληπτή την παρουσία του ως το αλχημικό ηφαιστειακό θείο των εγκάτων.

Το ανδρικό ημιαιθερικό σπέρμα είναι ο αλχημικός σεληνιακός υδράργυρος που ελέγχεται μαζί με την σκέψη. Ενώ το αλχημικό άλας είναι το αποθηκευμένο απόσταγμα της ερωτικής σοφίας των γυναικών στον λαιμό των πλειάδων. (τον θησαυρό του φωτός)

Συγκεκριμένα καθώς στην αναπνευστική παύση ενώνεται βίαια στο αίμα, ο φορέας του αιθέρα των αισθήσεων, με τον αναπαραγωγικό αιθέρα της νόησης, επιχειρείται η λύση του κόμβου της μνήμης του κάρμα, (το φυσικό μόνιμο άτομο ως εγκαθιδρυμένος φυλετικός αναπνευστικός ρυθμός των επιθυμιών). Οπότε τα σπέρματα εκ της κοίλης γης προβάλλουν στην πύλη των γεννητικών οργάνων, όπου και οδηγούνται στην νοητική κρίση της καρδίας αντί να τοποθετηθούν στην μήτρα της γυναικός…

Έτσι το ηλιακό φως υποβιβάζεται σε απλό υπόβαθρο για την προβολή των σπερμάτων και ο παρατηρητής τοξότης αντιμετωπίζει την μαζική τους έξοδο εκ του άδηλου κόσμου της αναμονής των 50 κεφαλών του φυλετικού ρεύματος στην βάση της σπονδυλικής στήλης. (βλ. το ζώδιο του σκορπιού, με την Λερναία Ύδρα. Στην λίμνη Λέρνη ενταφιάστηκαν οι 50 κεφαλές των υιών του Αιγύπτου αποκεφαλισμένοι από τις 50 κόρες του Δαναού την νύχτα του γάμους τους / Το κέντρον… 36+64=100 εκατό, Εκάτη, Κένταυροι-εκατόνταρχοι, Εκατόγχειρες.)

Το ταλμούδ (η εβραϊκή προφορική παράδοση) αναφέρει ότι 1080 είναι οι αναπνοές σε μια ώρα ή 18 αναπνοές το λεπτό, του Γκόλεμ (1080 το σπέιρωμα του μόνιμου ατόμου) της προσωπικότητας. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι πρόκειται για τον εγκαθιδρυμένο κοσμικό ρυθμό στο φυσικό μόνιμο άτομο. Έτσι ο μαθητής τοξότης οφείλει να μεταβάλει το σύνολο των αποτυχημένων εφέσεων (αμαρτημάτων) ενός κύκλου 108 ζωών από τους 10 κύκλους (10*108=1080) που εποπτεύει η ανθρώπινη σεληνιακή Μονάδα, διαχειριζόμενη την νοητική εξέλιξη μιας ζωικής μορφής (φύλακα του κατωφλίου) που εξελίχθηκε στην διάρκεια της σεληνιακής αλύσου.

Στο ζώδιο του τοξότη γίνεται πλέον αντιληπτός ο Λόγος ως ουράνια σπειροειδής συμμετρία Φ=1,618 καθώς 108 είναι η γωνία του κανονικού πενταγώνου. Η ρίζα5/2 συνδέετα με τον διαιρέτη 111=37+74 του 666 και όχι ως Λόγος του φυλετικού κύκλου Πι=3,14= ρίζα2 + ρίζα3 (Οι Διόσκουροι ιππείς, ρώθωνες της αναπνοής). Επιτρέποντας την αντίληψη του νόμου των αντιστοιχειών

Η αναπνοή ασφαλώς αποτελεί την παγίδευση του νου στην ρυθμική αντίληψη των πολικοτήτων (ζευγών αμαρτημάτων) που επιβάλει ο αδέκαστος κριτής, φυλετικός Κρόνος-χρόνος. Η έξοδος από τον φαύλο κύκλο της Κίρκης (cirkle) (Βαβυλώνας) επέρχεται με την συμπλήρωση της εμπειρίας στις 6 φυλές ενός γύρου, μιας αρμονικής σειράς φυλετικών σπερμάτων ½+1/4+1/8+1/16+1/32+1/64 στον οφθαλμό της κρίσης των ιχθύων 666  

Η σάρκα του χρόνου…

Η νοητική φύση του αιθέρα ως ψυχολογικού χώρου εντός του οποίου είμαστε και κινούμαστε, γίνεται αντιληπτός σταδιακά στον κοινό νου, δια μέσου των μυήσεων.

Στην πρώτη μύηση ελέγχεται η πρώτη από τις τρεις δημιουργικές οκτάβες, η αιθερική οκτάβα της πεπτικής λειτουργίας. Την σχέση των ωθήσεων για την κένωση των εντέρων και των σπερμάτων με την έναρξη της ομιλίας, συνειδητοποιεί η ψυχολογική επιστήμη στον όρο της λίμπιντο. Mελετώντας το πρωκτικό στάδιο της παιδοψυχολογίας προθάλαμο για την ωρίμανση των γεννητικών οργάνων. Περιγράφοντας αυτό που οι Βέδες αναφέρουν ως μεταβολή του επιθετικού αιθέρα απανα της κοιλίας σε αιθέρα ουντανα-ομιλία στον λαιμό-κεφαλή.

Ο ακτινοβόλος φυγόκεντρος αιθέρας από το κέντρο της μορφής, στην ελληνική μυθολογία έχει το όνομα του πατέρα Δία (το τετράγωνο). Η κοπρώδης φύση του τον σχετίζει με τον Βάαλ, τον φοινικικό θεό των μυγών. Ενώ η γονιμοποιός του δύναμις εκφράζεται κυρίως από τον υιό του Άρη (την λίμπιντο / πεντάγωνο) και τους πολλούς γάμους του που προωθούν την εξέλιξη.

Το πρόβλημα με αυτήν την μύηση είναι ότι επειδή έλαβε χώρα στο παρελθόν της φυλετικής εξέλιξης, οδηγώντας στην εμφάνιση του ανθρώπινου βασιλείου, ως εστιακού νοητικού σημείου στην εξέλιξη του ζωικού των Κενταύρων-Δράκων της ΕΔΕΜ που η αιθερική πτώση μετέτρεψε σε απολιθώματα δεινοσαύρων. Αποτελεί πλέον κεκτημένο του φυλετικού πολιτισμού και βρίσκεται κάτω από το κατώφλι της συνείδησης. Έτσι χρειάζεται να την επαναλαμβάνουμε επαναφέροντας στην μνήμη μας τα δραματικά γεγονότα της παιδικής ηλικίας, (Βλ. Οιδιπόδειο σύμπλεγμα) που είναι άρρηκτα συνυφασμένα με αυτήν.

Η «γιόγκα του φαγητού ή καζανιού» του Μ. Αϊβανχόφ ως μόνης αρμόζουσας για την νοητική μας κατάσταση, επισημαίνει την ανάγκη της κατανόησης των νοητικών πεπτικών διεργασιών, που έλαβαν εκκίνηση στην παιδική ηλικία, κατά το στοματικό και το πρωκτικό στάδιο της σεξουαλικής ωρίμανσης του νου.

Με τον όρο σεξουαλική ωρίμανση ή νοητική αντίληψη των αντιθέτων ζευγών, περιγράφουμε τον νόμο της πεπτικής οικονομίας που οδηγεί σταδιακά στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας. Η σταδιακή αντίληψη της διαφορετικής φύσης των φύλων: στην άρρενα κάθετη και την θήλεια οριζόντια διαίσθηση του χωρόχρονου των μορφών και της αμοιβαίας έλξης τους, σταθεροποιείται στην δημιουργική ή καταστροφική φορά του σταυρού της ένωσης τους (βλ. σβάστικα και σουαβάστικα των Διοσκούρων-Διδύμων της αναπνοής)

Η ενέργεια από την πέψη των τροφών παρέχει το πλανητικό πυρ δια τριβής στην ανθρώπινη φαντασία (το φως του ήλιου και των μορφών ή φυλάκων του). Ο όρος πλανητικό πυρ περιγράφει επακριβώς την λειτουργία της ανθρώπινης μορφής ως μεσολαβήτριας ανάμεσα στο τρώγω-εξελισσόμενο πλανητικό ζωικό πνεύμα, συνδέοντας το με το σύστημα των πλειάδων…

Εδώ αν θέλουμε να προχωρήσουμε στην κατανόηση του (Άδη)λου νοητικού αιθερικού κόσμου. Θα πρέπει να αντιληφθούμε την περιφορά της γης στον τρισδιάστατο χώρο του ηλιακού μας συστήματος, ως πλάνη οφειλόμενη στην έλλειψη ενός ψυχολογικού κέντρου βαρύτητας, που εισάγει τον νου στην επόμενη ψυχική διάσταση… Είναι ένα φαινόμενο που πρόκυψε εξαιτίας της πτώσης του κραδασμού του διάχυτου Λύκειου φωτός των άστρων, σε αυτό του (Δηλω)μένου ήλιου Απόλλωνα, του ηλιακού φακού στον ομφαλό των Δελφών. Γεγονός που επέτρεψε την ευκρινή εμφάνιση των όγκων των διαφορετικών μορφών…

Αναφέρεται στο κοσμογονικό κλειδί της μυθολογίας ότι κάθε φυλή αποσυρόμενη ανέρχεται ως νέος αστρικός σχηματισμός αυξάνοντας σε εναποθέσεις τον έναστρο θόλο των επομένων φυλών. Αρχής γενομένης με την γέννηση-διαχωρισμό του Ουρανού από τον Σφαίρο της Γαίας, ακολούθησε ο ζωδιακός των 12 Τιτάνων και ο βίαιος Δείνος ή δημιουργική δίνη του Κρόνου-χρόνου που μετέβαλε την κεντρική σφαιρική συμμετρία τους στην αξονική του (Καρκίνου-Αιγόκερω) του τοροειδούς μόνιμου ατόμου, με τους πλανητικούς κόμβους-στροβίλους… (βλ το κοσμικό δόγμα της Ντ. Φόρτσιουν). Έτσι οι 6 Ατλαντίδες φυλές συναποτελούν το ανοικτό σμήνος των Πλειάδων στο οποίο σύμφωνα με τον Αριστοτέλη ανήκει και το δικό μας ηλιακό σύστημα, της «χαμένης» 7ης Ατλαντίδας «Μερόπης» (αυτής που το ηλιακό της άστρο φαίνεται στο φως της ημέρας). Εφόσον η 7η Ατλαντίδα υποφυλή ακμάζει στις χώρες της άπω ανατολής...

Η ανθρώπινη πεπτική λειτουργία αποτελεί λοιπόν το είδωλο αντίστοιχων κοσμογονικών διεργασιών… Αναφέρουν οι Βέδες ότι τα προϊόντα του πεπτικού αιθέρα ανέρχονται στον λαιμό-κεφαλή για να κατευθυνθούν και πάλι προς τα κάτω από την ροή της ομιλίας στην περιοχή του ομφαλού και του σπλήνα, σημείο σύνδεσης του αιθερικού ωού με τις αιθερικές ροές του περιβάλλοντα χώρου.

Αυτή η συνεχής ανακύκλωση από την εποχή της Ατλαντίδας φυλής έως την σημερίνή 5η ή 6η Άρια έχει ωριμάσει τον αιθέρα της πέψης-όρασης (Σαμανα / Σάμας ή Μάσας < ο ήλιος) σταθεροποιώντας την αντίληψη της μορφής μας στο πλέγμα των αρχετύπων.

Επαναλαμβάνουμε ότι το πλέγμα των αρχετύπων σπερμάτων ή πρώτων καταγραμμένων παιδικών εντυπώσεων ταξινομείται στα τρία βασίλεια ή υποπεδία του κατώτερου νοητικού: ορυκτό, φυτικό, ζωικό, που αποτελούν την νοητική «ύλη». Με τον όρο σπέρματα εννοούμε τις στροβιλώδεις κινήσεις του αιθέρα που έχουν παγιωθεί ως μορφές ακολουθώντας την περιοδική καλειδοσκοπική δομή των πρώτων αριθμών, στο απέραντο παρελθόν της εξέλιξης και που μελετά η πυθαγόρεια αριθμοθεωρία των ιδεών (ανώτερο νοητικό), στις ιδιότητες των αντιστρόφων αριθμών (βλ. πρώτοι αριθμοί και αρμονικές σειρές συναρτήσει του αρ. π=3,14 / ο κύκλος/Κίρκη, γεννήτρια των μορφών).

Τα παιδιά αποκτούν λοιπόν τον έλεγχο του λόγου και της ισορροπίας στην όρθια στάση ταυτόχρονα. Καταβιβάζοντας τον αιθέρα της ομιλίας (ουντανα) στην περιοχή του ομφαλού δια της χορογραφίας στην κίνηση (βλ. παρεγκεφαλίδα) του σωματικού τους φορέα, αναζητώντας και πάλι τροφή εντός του φυλετικού αστρικού ψυχολογικού χώρου (φυλετική σκεπτομορφή). Έτσι οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις –καταγραφές των πρώτων γεγονότων, παγιδεύουν την ροή της προσοχής στο κλειστό διατροφικό σύστημα του αιθέρα σαμανα (το τρωγω-εξελισσόμενο ηλιακό σύστημα των εντέρων) που ελέγχεται πλήρως από τα εγκατεστημένα παιδικά φυλετικά αρχέτυπα ή Κενταύρους.

Η συνεργασία της ομιλίας με την κίνηση λαμβάνει χώρα στο συνθετικό κινητικό κέντρο της παρεγκεφαλίδας (alta mayor). Αντιστοιχεί στον αστερισμό του κυνηγού Ωρίωνα, πράκτορα του κόσμου των νεκρών. Τα δεδομένα από τα γεγονότα της παιδικής προσοχής καταγράφονται σε νευροφυτικές συνάψεις δημιουργώντας την υφή των επιδερμικών στρώσεων της μορφής-αφής. (Υπενθυμίζουμε την ανακλαστική καταγραφική ιδιότητα της επιδερμίδας και των μυικών συσπάσεων-μορφασμών ενώπιον των γεγονότων).

Με το δέλεαρ της ψευδοελευθερίας στην προοπτική του χώρου των ψυχολογικών αντικειμένων, επιτυγχάνεται η παγίδευση της ελεύθερης παιδικής ουσίας στον συλλογικό φυλετικό πλανητικό ψυχολογικό χώρο. Η κατάσταση ομοιάζει με την διαδικασία της σύνδεσης του κόμβου ενός συνδρομητή στον διαδικτυακό χώρο, όπου μπορεί πλέον να συμμετέχει στην εξέλιξη της δράσης ενός τρισδιάστατου παιχνιδιού σε μια ομάδα παικτών…

Το προοπτικό σημείο φυγής (ο παρατηρητής), στους οραματισμούς του Einstein είναι συνάρτηση της ταχύτητας του φωτός. Ο ορίζοντας των γεγονότων του παρατηρητή καθώς αφυπνίζεται στο νοητικό φως, (καθώς προσεγγίζει δηλαδή την ταχύτητα του φωτός), εμφανίζεται ως το αδιαπέραστο τείχος των γεγονότων που δόμησαν τον χαρακτήρα της προσωπικότητας του. «Η ταχύτητα του φωτός είναι η πύλη και ο φύλακας της πύλης είναι η ίδια του η μορφή».

Κατά την αυτοπαρατήρηση (ο ηλιακός άγγελος) η θεία σκέψη διαπερνά ως ξίφος το ζωτικό κέλυφος των αναμνήσεων που συγκροτούν την μορφή. Αποτέλεσμα της επίτευξης της ταχύτητας του φωτός είναι λοιπόν η θέα της ρομφαίας του αγγέλου. Στον διαλογισμό η θεία σκέψη αντιπαλεύει την μορφική. Στην ήρεμη επιφάνεια των συναισθημάτων στο νοητικό κάτοπτρο των ιδεών εμφανίζεται το ορθοκανονικό πλέγμα της σκακιέρας... Κατανοείται η μάχη των αντίθετων, αθάνατων στοιχείων και του νόμου της ειμαρμένης ή οικονομίας της μορφής…

Ο νόμος της ειμαρμένης, με τις τρεις Ερινύες, είναι ο αμείλικτος διώκτης της μορφής που οδηγεί στην συνειδητοποίηση ότι η ίδια η μορφή μας είναι το αποτέλεσμα της εγκληματικής βίας ή «δίνης του χρόνου-Κρόνου» επί των γενεσιουργών δυνάμεων της άναρχης φαντασίας (κοσμικού πυρός) του πατέρα Ουρανού…

Τον προβληματισμό αυτό αναπτύσσει ο δικαστής ιερέας στο διαβόητο μυθιστόρημα: η Δίκη, του Φ. Κάφκα

Ανακεφαλαιώνουμε λέγοντας ότι η αντίληψη που έχουμε για την Κενταυρική φύση, αφορά την λειτουργία της νοητικής οθόνης προβολής, που είναι η αύρα μας με τις 7 στρώσεις. Οι Κένταυροι όντας διαφορετικοί σε ποιότητες και πάθη, ανήκουν στην τρίτη μυθολογική φυλή του Ησιόδου, μετά τους Έλλοπες (άφωνους θεούς) και τους εμπαθείς Κύκλωπες της δεύτερης φυλής. Η Πελασγική ανθρώπινη τέταρτη φυλή εξήλθε από την Κενταυρική εκκινώντας την διαδικασία για την ατομικοποίηση της αγελαίας ζωικής εξέλιξης, που συντελέστηκε στην διάρκεια της σεληνιακής πλανητικής αλύσου και που τώρα μετά τους επαναληπτικούς 4 πρώτους γύρους της γήινης αλύσου δίδεται για πρώτη φορά, η ευκαιρία της αντίληψης της φύσης των Κενταύρων. Αντιλαμβανόμαστε δηλαδή την φύση του Κενταύρου (Δούρειου ίππου) μόνον όταν εξερχόμαστε μαζί με τον πανούργο Οδυσσέα-Ερμή στο Ίλιον της καρδίας μας…

Τελειώνοντας τα της πεπτικής μυήσεως, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Νους-Ερμής είναι το τέκνον του Δία ή αιθέρα (απανα) της κοιλίας με την Πλειάδα Μαία στον λαιμό (Ουντανα) του ουράνιου ανθρώπου. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι η μυθολογία μας έχει παραδώσει τα εργαλεία για την έρευνα του νοητικού φαινομένου, εξιστορώντας τα τέκνα των 7 πλειάδων:

Η Μαία, η πρώτη και ομορφότερη, μητέρα του Ερμή από τον Δία

Η Ταϋγέτη, μητέρα του πρώτου βασιλιά της Σπάρτης Λακεδαίμονα από τον Δία (βλ. Ελένη)

Η Ηλέκτρα, μητέρα του Δαρδάνου, γενάρχη των Τρώων και του Ιασίονος από τον Δία

Η Στερόπη, σύζυγος (ή μητέρα) του ήρωα Οινόμαου από τον Άρη

Η Κελαινώ, μητέρα του ήρωα Λύκου και του Ευρύπυλου βασιλιά της Κυρήνης από τον Ποσειδώνα

Η Αλκυόνη, μητέρα του Υριέα και της Αιθούσης από τον Ποσειδώνα

Η Μερόπη, σύζυγος του Σίσυφου και μητέρα του Γλαύκου

 Συναφές με την θεραπεία του Γλαύκου είναι το λεγόμενο Δήλιο πρόβλημα για τον διπλασιασμό του κυβικού Ναού του Δήλιου Απόλλωνα… Αλλά και ο τετραγωνισμός του κύκλου. Κατασκευή τετραγώνου (νοητικής προσωπικότητας) ίσης προς κύκλο (πνεύμα). Και τα δύο προβλήματα επιδέχονται μόνον προσεγγιστικές λύσεις με κανόνα (ηθική) και διαβήτη (θέληση) Ο Ερατοσθένης ο Κυρηναίος αναφέρει ότι σύμφωνα με πληροφορία αρχαίου τραγωδού ο Μίνωας είχε παραγγείλει να κατασκευαστεί τάφος για τον γιο του Γλαύκο σχήματος κυβικού. Όταν κατασκευάστηκε ο Μίνωας τον θεώρησε μικρό και διέταξε να τον διπλασιάσουν. Η εμμονή των αρχαίων με τον Γλαύκο (ο ασπρογάλαζος) είναι γιατί αυτό το χρώμα είναι το λυκαυγές, το χρώμα του Απόλλωνα… ή της πνευματικής ανάστασης. Το οποίο εμφανίζεται στον υπό μύηση μαθητή, καταβροχθίζοντας την σάρκα του, όταν επιτυγχάνει να δημιουργήσει το διπλό αιθερικό του φυσικού του σώματος, δηλ. να διπλασιάσει τον κυβικό Ναό του Απόλλωνα, αφυπνίζοντας ταυτόχρονα τα δύο φίδια του κηρυκείου. Τα δύο φίδια του κηρυκείου είναι οι αριθμοί 2 και 3, δηλ. η συνείδηση (παρατηρητής, 2) και η νοήμων δημιουργική προσωπικότητα (3, άγιο πνεύμα), που αφυπνίζονται στον άρρητο νοητικό κόσμο των ριζωμάτων (ρίζα2+ρίζα3)=1,41+1,73=3,14=π. Στον διπλασιασμό του κύβου ο αριθμός κλειδί είναι ο άρρητος της (3ης ρίζας του 2) = 1,26… πάλι εμπλέκονται δηλ. η 3η και η 2η θεοσοφική ακτίνα…

Το νήμα της Αριάδνης

Ο Αλέξανδρος κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στον μουσουλμανικό κόσμο αντίστοιχη με αυτή του Φαραώ-Μωυσή, γιατί προσπάθησε να εισέλθει ζωντανός, όπως και ο Μωυσής, στην αιθερική Γη της επαγγελίας. Στο βιβλίο της Γέννεσης, ο Θεός τοποθετεί τον άνθρωπο σε έναν κήπο (τον παράδεισο), που τον διασχίζουν τέσσερις ποταμοί: ο Τίγρης, ο Ευφράτης, ο Γηών (Νείλος) και ο Φισών (ο Γάγγης ο Ινδικός κατά τον I. Δαμασκηνό)..  Ο Αλέξανδρος  για να εισέλθει και να βασιλεύσει σε αυτήν ακριβώς την περιοχή  της Ασίας (βλ. ασυνειδήτου), έλυσε πρώτα τον Γόρδιο δεσμό του άρματος της ψυχής, το σύμβολο των ιερέων βασιλέων της. Εκεί, στο ανάκτορο των παλαιών βασιλέων της Φρυγίας, βρισκόταν το άρμα του Γόρδιου ως ανάθημα στον Δία. Ο ζυγός του άρματος ήταν δεμένος με φλοιό κρανιάς και ο δεσμός ήταν τόσο περίπλοκος, ώστε δεν διακρινόταν πουθενά η αρχή του. Σύμφωνα με την κρατούσα παράδοση, όποιος έλυε τον Γόρδιο δεσμό, θα κυριαρχούσε στην Ασία…

Η νοητική μορφή-ουσία συμπεριφέρεται  όπως ο μεταξοσκώληκας και το κουκούλι του. Ο μεταξουργός (νοητικός άγγελος) κόβει σε ένα σημείο το νήμα και ξετυλίγει το κουκούλι (τον Γόρδιο δεσμό) των αναμνήσεων προκειμένου να την ελευθερώσει. Στην αρχαία προσέγγιση  ο ηλιακός άγγελος της Αφροδίτης είναι η Σαλώμη-Ιστάρ, που εκδύεται τα 7 πέπλα της μορφικής ύπαρξης για να αποκεφαλίσει το κεφάλι-σπόρο του αιθέρα (Ιωάννη-Ταμούζ) από την εξάρτηση των 4ων άκρων ή στοιχείων της πενταγωνικής μορφής και να το ανυψώσει επάνω στον «δίσκο της πολυδιάστατης Γαίας»

Η νοητική μορφή μας (ο Χριστός) είναι το αιώνιο πορτρέτο των πράξεων μας. Ο νοών Oscar Wilde συνέγραψε το πορτρέτο του Dorian Gray, ερμηνεύοντας την εσωτερική εμπειρία των μυημένων ζωγράφων που συνήθιζαν να εικονογραφούν τον Χριστό με το πρόσωπό τους…  Καθώς γνώριζαν ότι ο πνευματικός  και ο υλικός κόσμος  διέρχονται ως αντιστραμμένοι κώνοι, υποχρεωτικά από το εστιακό σημείο της πύλης του ναρκισσισμού ενός προσώπου.  (βλ. την αυτοπροσωπογραφία του A. Durer).  Η χριστική ουσία εργάζεται στον θεμέλιο λίθο της φυσικής μορφής ως εκφρασμένης σφραγίδας του πνεύματος, για να καταγράψει επάνω της  ως πληγές και δυσοίωνες εκφράσεις  την αμαρτία που αντιλαμβανόμαστε.

Είναι ασύλληπτα τα μαρτύρια του κυρίου μας, καθώς ταλαιπωρείται από το ένστικτο κέντρο των επιθυμιών της μορφής (ο Ιούδας), από το  συναισθηματικό κέντρο των πίστεων (ο Καϊάφας) και το αδιάφορο στην αδικία που αντικρίζει νοητικό κέντρο (ο Πιλάτος)    

Στην καρδία εδράζεται το αισθητήριο της αφής. Όχι όμως με την συνηθισμένη έννοια της περιορισμένης απτικής λειτουργίας  μιας κρυσταλλωμένης νοητικά προσωπικότητας, αλλά ως το σημείο  όπου άπτεται-ανάβει το πυρ της λογικής ή Λόγου. Ο (Απολλώνιος) κύβος-κααβάς στο κέντρον του πυρός, λέγουν οι μωαμεθανοί ήταν λευκός αλλά μαύρισε από την αμαρτία του κόσμου…  Η δεύτερη μύηση της ανάδυσης και βάδισης επί των υδάτων της συναισθηματικής φαντασίας μας,  προϋποθέτει  την   νηνεμία  για την εμφάνιση του νοητικού προσώπου. Ο ήλιος και η σελήνη λαμβάνουν τότε την θέση των οφθαλμών επί του προσώπου και ο Εωσφόρος την ρίζα της μύτης καθιστώντας ορατό στην ανθρώπινη συνείδηση την θέα του δράκου της αναπνοής… Τότε είναι που ακούγεται η φωνή του πνεύματος της σιγής,   καθώς η Ανθρώπινη νόηση αδράχνει το νήμα  του  πνεύματος ανάμεσα στις δύο μεγάλες γραμμές της δύναμης των διδύμων Σωτήρων-Δισοκούρων.

Είναι χαρακτηριστικό της επαναληπτικής φύσης της πρώτης μύησης, ότι  τόσο ο Ιωάννης της φυσικής μορφής ως μυητής-βαπτιστής της πανομοιότυπης Χριστικής μορφής, όσο και ο Ιούδας ο ζωδιακός  Λέων  του ενστίκτου, χρειάζεται να θανατωθούν προκειμένου να ξεκινήσει η επόμενη φάση στο   έργο του Κυρίου της νοητικής μορφής.

Η φυλετική   Ύδρα έχει εμφανιστεί πλέον στο εργαστηριακό φως της νοητικής λίμνης Λέρνης του πολιτισμού με το όνομα του νήματος DΝΑ.  Στην Ησιόδεια θεογονία αναφέρεται με τους κωδικούς των  50 κεφαλών των Εκατόγχειρων και τα φυλετικά δένδρα των 50 τέκνων,  που προβάλουν στην ζωική νοητική οθόνη των εκατόνταρχων ή Κενταύρων.  

Η γονιδιακή επιστήμη μας θα ταλαιπωρηθεί αφάνταστα αποκόπτοντας και ονοματίζοντας τα γονίδια-κεφαλές της Ύδρας.  Ο Ηρακλής κατανόησε το φαινόμενο της Ύδρας  στο συνθετικό φως του ανώτερου νοητικού:

«Εδώ είναι η φρίκη της δόξας της λαμπρότητας ενός αγγέλου που έπεσε εδώ πέρα» προειδοποιεί η φωνή.  Ακολουθεί το φρικτό θέαμα ενός απαίσιου χταποδιού που σταδιακά στην όραση του απλού οφθαλμού, μεταμορφώνει την απαίσια υφή της σάρκας του στην λεπτή υφή της φωτεινής δαντέλας των αιθερικών ινών που τον ανυψώνει στον ουρανό…

   Στο κάτοπτρο αυτής της επιφάνειας ανακλώνται οι ιδέες.  Τότε αντιλαμβανόμαστε τον όρο  δένδρο του φωτός, με τα δύο τμήματα του  άνω και κάτω του εδάφους, στους δύο κώνους που ενωμένοι στην κορυφή τους περιέχουν  τo δένδρο και τις ρίζες του.  Δηλαδή ότι η φυτική εξέλιξη του φωτός προηγήθηκε της δημιουργίας του ορυκτού κόσμου μας, γεγονός που η επιστήμη συνειδητοποιεί στην έλξη των φωτονίων προς την δομή του DNA…

Στην δεύτερη μύηση  αντιλαμβανόμαστε τον ερωτικό χαρακτήρα της αναπνοής, εφόσον  έχουμε κυριαρχήσει στις ορέξεις του λέοντα της φυσικής μορφής. Τα δύο ρεύματα της αναπνοής είναι γνωστά ως οι δίδυμοι Διόσκουροι ή ακτίνες (ida, pingala) της ψυχής και της ολοκληρωμένης προσωπικότητας (αυτής που   έχοντας αναγεννηθεί αντιλαμβάνεται ότι αποτελεί είδωλο του νοητικού κόσμου). Εδώ  επιτρέπεται να εργαστούμε με τις πολικότητες που για πρώτη φορά αντιλαμβανόμαστε χάρις στις υποδείξεις του ηλιακού αγγέλου (Πολυδεύκη). Που διαρκώς συντρέχει  στην πεσμένη εικόνα του έτερου ιππέα της αναπνοής, του σεληνιακού αδελφού του Κάστωρα. Όταν λοιπόν ο νους βαδίζει στην λεπτή γραμμή ανάμεσα στα δύο ρεύματα της δύναμης των διδύμων ή Διοσκούρων εμφανίζεται το φως στο ιερό του Ναού,  στην «ωραία πύλη» της καταστροφική Ελένης (666)… ως έξαρση της Αφροδίτης στους ιχθείς.

Χάρις λοιπόν στην αναπνευστική-ερωτική-νοητική  λειτουργία των πολικοτήτων επιτυγχάνεται δια της τριβής των αντιθέτων η ανάφλεξη και ο φωτισμός… Τότε στο αίμα αναγνωρίζεται η λειτουργία του σίδηρου της αιμοσφαιρίνης ως ο φορέας του πνεύματος  (η πνοή-κίνηση των αισθήσεων) που ως Άρης ή πόθος βρίσκεται παγιδευμένος στο αιθερικό πλέγμα του Ηφαίστου...  Αντιλαμβανόμαστε δηλαδή ότι οι αισθήσεις δεν είναι τα παθητικά καταγραφικά όργανα της μορφής μας αλλά  ιδιότητες των σχηματισμών του φυλετικού νοητικού αιθερικού πλέγματος, δηλ. του ψυχολογικού νοητικού χώρου ή αιθέρα 

Το αιθερικό πλέγμα μελετάται αναλυόμενο στο   πυθαγόρειο  σύστημα των κανονικών στερεών, των  εγκαθιδρυμένων ροών  της ενέργειας.  Με την κάθε ρίζα φυλή να εγκαθιδρύει   την  γεωμετρική ροή ενός στερεού ή αίσθησης έως ότου συμπληρωθεί η κανονική  γεωμετρική δομή των 5 στερεών ή αισθήσεων στο  συνθετικό εικοσάεδρο του ύδατος. Το υδάτινο στοιχείο  αποτελεί την  σταθερή πολική βάση  ή εξαιρετικά σταθερή ένωση των δύο εύφλεκτων στοιχείων, του υδρογόνου (Υιού-αέρα) με το οξυγόνο (Μητέρα-πυρ),  του ασταθούς πενταγωνικού δωδεκάεδρου  αιθέρα της ακοής (Πατέρα). 

Η πλατωνική θεοσοφία παρέδωσε τις ακόλουθες σχέσεις :   όραση= τριγωνική πυραμίδα, ακοή = δωδεκάεδρο, αφή =οκτάεδρο, γεύση=εικοσάεδρο, όσφρηση=κύβος

Η   θέα του αιθερικού πλέγματος στην διάρκεια του οραματισμού δείχνει ότι οι οφθαλμοί της συνείδησης «ανθίζουν-ανοίγουν» στα κέντρα των εδρών των κανονικών στερεών οδηγώντας στην  συμπληρωματική πολική αντίθεση του στερεού (αιθερικού στοιχείου ή ταττβα) όπως δείχνει το σύμβολο του γιν-γιανγκ

Έτσι  η άρια φυλή αναπτύσσει  την όσφρηση ή κύβο της νοητικής αντίληψης των θεατρικά επαναλαμβανομένων γεγονότων στα οποία ευρίσκεται εγκλωβισμένη η προσωπικότητα μας. Ολοκληρώνοντας στην επερχόμενη έκτη φυλή που εμφανίζεται στην διάρκεια της πέμπτης  (Αρίας), τις 6 έδρες του κύβου  και την αρμονική σειρά των 6 φυλετικών σπερματικών οφθαλμών ½+1/4+1/8+1/16+1/32+1/64  ή δυναστειών της αιγυπτιακής μεταφυσικής (βλ. 666, wadjet eye). Οπότε ολόκληρος ο ζωδιακός οδηγείται στον οφθαλμό της   δίκης του   Ώρου 666  των ιχθύων. Οι 6 οφθαλμοί  στα κέντρα των εδρών του κύβου ταυτίζονται επίσης με τις 6 κορυφές του πολικού του κύβου, δηλ. του οκτάεδρου της “αφής/άπτω” του φωτός στην καρδιά. Για την ευκολία με την οποία δημιουργείται το εικοσάεδρο από το οκτάεδρο   ο Χριστός είπε:  ότι θα κτίσω και θα καταστρέψω τον Ναό του αιτιατού σώματος σε τρεις μέρες. Εννοώντας ότι στην τριήμερο κάθοδο στον Άδηλο νοητικό κόσμο, το οκτάεδρο θα περιστραφεί κατά μια γωνία πενταγώνου (18, 36, 54, 72, 108) της Μοναδιαίας αντίληψης των πολλαπλών μοιρών ή ενσαρκώσεων δημιουργώντας  και καταστρέφοντας συνειδητά το εικοσάεδρο, τον αιθερικό Ναό…

Ο φωτισμένος οφθαλμός της ερωτικής συνείδησης του Einstein αντιλήφθηκε  ότι η δημιουργία του νοητικού καθρέπτη ή τετραγώνου του φωτός. Είναι ο ίδιος ο Δίας στο ζώδιο των χερουβικών δυνάμεων του καρκίνου, που οδηγούν  στην  συναντίληψη του χώρου μιας ομάδας οφθαλμών (ενός πολυόματου Χερουβίμ). Ότι ο χώρος δηλαδή είναι μια ζωντανή οντότητα που συνθέτει τις ψυχές-οφθαλμούς όσων αφυπνίζονται στο φως της ερωτικής (Χριστικής) τους συνείδησης. Τα Σεραφείμ (οι ουράνιοι πολύχρωμοι όφεις), όντας οι πλησιέστεροι άγγελοι στην πηγή του  κοσμικού πυρός μάλλον είναι οι 7 γραμμές-ακτίνες που άγονται από μια κορυφή της κύβης-κεφαλής… προς τις υπόλοιπες 7 κορυφές του κύβου-οκταέδρου. Στους οραματισμούς γίνονται θεατοί ως λείαν   επιμήκεις όφεις στα τεράστια στόματα των οποίων υπάρχουν εκκλησίες  στις οποίες καλούμαστε να προσευχηθούμε !!!    

Το στόμιον του πυρός και το στομάχιον-οστομάχιον του Αρχιμήδη…

 Η συνηθισμένη ετυμολογική ανάλυση του στόματος όπως και της σχετικής λέξεως στόμαχος, δείχνει την λέξη στόμιο της εισόδου και της εξόδου σε μια κοιλότητα όπου διαλύονται οι τροφές στα δόντια/τρίγωνα του πυρός.

 Εξεταζόμενο όμως το στόμα ως είσοδος σε μια κοιλότητα, θυμίζει το μάτι και την μήτρα … Μάλιστα η είσοδος του Οδυσσέα και των συντρόφων του στο Κύκλώπειο σπήλαιο υπήρξε μοιραία για πολλούς εξ αυτών. (στόμα< στο όμα του κύκλωπα).

Ενώ στην περίπτωση του Χριστού ο υμνωδός δείχνει ότι : «η Παρθένος (το ζώδιον του κοσμικού σπηλαιού των Τιτάνων) σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει».

Γίνεται φανερό ότι η λέξη στόμα είναι θεμελιώδης. Στο φοινικικό αλφάβητο το γράμμα Πε=στόμα, είναι το ελληγνικό γράμμα Π (η πύλη). Το Ο όμικρον είναι το φοινικικό Αγίν=μάτι, από το οποίο κάποιοι ετυμολογούν άγαν+οπή=αγάπη. Επί πλέον το γράμμα σίγμα πρώτο στην λέξη σ-τόμα στο φοινικικό αλφάβητο αποδίδεται ως σιν=δόντι, ενώ το Ταυ=σημείο, σταυρός είναι το σταυρικό σημείο της διατροφικής θυσίας και λύτρωσης δια του πυρός-Χριστού.

    Η χριστιανική εικονογραφία έχει διαφυλάξει με εκπληκτικά έξυπνο τρόπο την διδασκαλία των ελευσίνιων μυστηρίων για το φωτεινό άρμα της ψυχής, στην λατρεία των αγίων Γεωργίου και Δημητρίου…Ας ξεκινήσουμε με την θεμελιώδη παρατήρηση πως τα ονόματά τους είναι σύνθετα της Γαίας: Γεώργιος = Γη +έργο και Δημήτριος = Γη + μήτηρ. Επί πλέον εορτάζονται σε διαμετρικά αντίθετες ζωδιακές θέσεις: 23/4 (αρχή του ταύρου) και 26/10 (αρχή του σκορπιού)Η εμπειρία που λαμβάνει η ψυχή στον ταύρο είναι η σ-ταύρωση υπέρ των άλλων. Δηλ. η ικανότητα της αγελάδας τροφού: του πώς να δημιουργείς χρήσιμες σκεπτομορφές ώστε να μπορείς να προσφέρεις στους άλλους αυτό που ζητούν. Εξ άλλου η ζωδιακή θεά του ταύρου, η ΑΦΡΟΔΙΤΗ είναι αναγραμ. της λέξης ΔΙΑΤΡΟΦΗ.Στο αντιδιαμετρικό ζωδιακό σημείο του Άρη-σκορπιού η ψυχή καλείται να μάθει την τελετουργική τέχνη της θανάτωσης δια του πυρός και του ξίφους της αγγελικής ρομφαίας. Στο επίπεδο του ειρηνικού πολιτισμού μας, πρόκειται για το οικολογικό μάθημα της γαιώδους ανακύκλωσης των συναισθηματικών ουσιών: είτε ως άχρηστων αντικειμένων είτε ως παρωχημένων πεποιθήσεων (σκεπτομορφών), ώστε να χρησιμοποιηθούν στον πνευματικό δημιουργικό κύκλο που ξεκινά ο πνευματικά δηλητηριώδης-ιαματικός Τοξότης.

Ο οποίος στοχεύοντας στο ενορατικό μάτι του Ταύρου (την ενόραση=Ευρώπη) επαναλαμβάνει τον ατέρμονα σπειροειδή της μορφικής χερουβικής εξέλιξης σε έναν ευρύτερο κύκλο του πολιτισμού.

Η οικολογία-οικονομία είναι η θεμελιώδης ιδιότητα της θεάς Δήμητρας-Γαίας ή Κύβης- Κυβήβης-Κυβέλης "ηχητικής αρχής" στο άρμα του Λόγου, των δύο πύρινων λεόντων : ( 'ομ και χουμ') βρυχηθμών ΟΜΑΣ και ΑΜΗΝ, δηλ της κεντρομόλου και φυγόκεντρου ρίζας της χρυσής τομής). Είναι η πλατυτέρα των ουρανών που εγκυμονεί και ταυτόχρονα ανακυκλώνει τις μορφές ως Δέσποινα- Περσεφόνη στον Άδη των κοασμών των βατράχων    "κογξ ομ παξ", 

Η Γαία (αιθήρ) είναι αρχαιοτέρα του Θεού Ουρανού (< πυρ+άνω) δηλ. των άστρων**… Καθώς ο κύβος (θρόνος ή άρμα) της Ψυχής εγκυμονεί τους δύο αλχημικούς λέοντες (πράσινο-ερυθρό), δηλ. τις τριγωνικές πυραμίδες-πυρά με αντίθετη φορά στην διαπλοκή των διαγωνίων του… Που στην κατώτερη οκτάβα της εκδήλωσης του άρματος γίνονται τα γνωστά δύο άλογα - δράκοι που σέρνουν το άρμα του Ηνιόχου ή Τριπτόλεμου, ιερέα των ελευσίνιων μυστηρίων

Στην εκκλησιαστική εικονογραφία ο Ηνίοχος Άγιος Γεώργιος φονεύει-σταυρώνει τον δράκο (πεσμένο πνευματικό σπινθήρα στην αιματική ροή), στην κορύφωση της ανοιξιάτικης δημιουργίας, ενώ αντίθετα νουθετεί δια της λόγχης ως Δημήτριος τον ανθρώπινο νοητικό δράκο το φθινόπωρο…

Ο μυστηριώδης χερουβικός ταύρος (Ποσειδών) των μεταμορφώσεων ης φαντασίας βίασε την θεά Δήμητρα και γέννησε τι άλλο, ένα άλογο-Κένταυρο : τον Αρίωνα με ανθρώπινο ομιλών πόδι.

Ομιλούντα άλογα είχε επίσης ο Αχιλλέας δεμένα στο άρμα του: τον Ξάνθο και τον Βαλίο. Ο Διόδωρος αναφέρει ότι σύμφωνα με την παράδοση τα άλογα αυτά ήταν αρχικά Τιτάνες, σύμμαχοι του Δία και του Ποσειδώνα, που αξίωσαν κατά τη διάρκεια της Τιτανομαχίας (υλικής δημιουργίας) να μεταμορφωθούν σε άλογα…

Είναι τόσο γόνιμος ο γεωμετρικός μύθος του πλατωνικού άρματος της ψυχής, που μόνον στον 20ο αιώνα αποκαλύφθηκε χάρις στην εργασία των Όιλερ-Πουανκαρέ επί του ορθοκανονικού πλέγματος των υπερδιαστάσεων ή υπερσυζυγία του κύβου-τετράεδρου-οκτάεδρου δηλ. η τριπλότητα του άρματος της ψυχής στο χερουβικό όραμα του προφήτη Ιεζεκιήλ (βλ. Μερκαμπά)

Όσοι φιλομαθείς έχουν την αναγκαία μέση παιδεία αναγνωρίζουν σιγά-σιγά από την συγκριτική των μύθων, πως στα ελευσίνια μυστήρια δινόταν η απόκρυφη διδασκαλία για την ερωτική φωτοσύνθεση των φυτών, στην αντιστοιχία τους με την ορμονική και νευρική σύνθεση των αισθητηριακών εντυπώσεων στην κυκλοφορία του αίματος. Το αίμα όντας ο φορέας του πνεύματος νυμφεύεται την μορφική ζωή των αιθητηριακών εντυπώσεων στην διάρκεια της ερωτικής σταυρικής θυσίας, ή θυσίας του ταύρου Μίθρα.

Δηλ. την ανακύκλωση των πληροφοριών των DNA με τις αιθεροφυτικές γραμμές του τοπίου**…

Την διδασκαλία αυτή παρέχει η χρυσή οικογένεια της συμμετρίας ή ισοψυχίας των βουδδών-χερουβείμ της γης, σύμφωνα με την ελληνοβουδιστική ανατολική παράδοση-μνήμη της Ατλαντίδας…

Το όνομα Δράκος από το ρήμα δέρκω=βλέπω. Σημαίνει την αντικατάσταση της σωματικής όρασης του ατίθασου μαύρου αλόγου στο άρμα της ψυχής από την ενόραση του υπάκουου λευκού αλόγου που ιππεύει ο Ηνίοχος Άγιος Γεώργιος.

Το ίδιο περιστατικό, δηλ. της αντικατάστασης του ενός δράκου του άρματος της ψυχής καταγράφεται και στην ιστορία του Τριπτόλεμου ιερέα των ελευσινίων μυστηρίων ...

Συγκεκριμένα ο βασιλιάς των Γετών Κάρναβος, (η μιμητική νοήμων προσωπικότητα) αφού έμαθε ο ίδιος την τέχνη της ερωτικής καλλιέργειας του σπορέα του φωτός. Να σπερμογονεί τον εγκέφαλο του μεταφέροντας το φως από τον φαλλό-σπόρο στην παρεγκεφαλίδα της καρποφορίας του στάχυ ή εξάκτινου, σκότωσε έναν από τους δράκοντες του άρματος του Τριπτόλεομου, για να μη διαδοθεί το μυστικό σε άλλες χώρες. Η Δήμητρα τότε μεταμόρφωσε τον Κάρναβο σε δράκο, για να αντικαταστήσει τον σκοτωμένο...

Το μυστήριο όμως του Δράκου (πεσμένου πνευματικού σπινθήρα) είναι μεγαλύτερο από αυτό του Ηνιόχου, γιατί ο Γέτης Κάρναβος (< Κρόνος ?) είναι ένας δίκαιος και αθάνατος Θραξ* σύμφωνα με τον Πλάτωνα...

Στην αρχαιότητα οι Θράκες, οι Σκύθες, ήταν στον δρόμο προς την υπερβορεία. Δηλ. ήταν οι παρελθούσες τιτανίδες οφιοειδείς (Κεκροπίδες) ανθρώπινες φυλές την εμπειρία των οποίων έπρεπε να επαναλάβει και πάλι η ανθρώπινη συνείδηση...

*Η λέξη θρησκεία παρετυμολογείται από την μυθική ορφική Θράκη...

** Μια ιδέα για τις αιθεροφυτικές υπερχορδές ή νήματα της ζωής, μας δίνει η θεωρία υπερχορδών της φυσικής και το βιβλιό της Γένεσης , όταν τοποθετεί την γέννηση των φυτών την τρίτη μέρα και των άστρων την τέταρτη !!!

Τα φώτα-σκεπτόνια ή Τοξότες: Κένταυροι και Αμαζόνες… 

Προκειμένου να εμβαθύνουμε στο μυστήριο της μορφικής ζωής που οφείλεται στην άπειρη διαιρετότητα του πυρός. Ο Βουδισμός-Ζεν μας προετοιμάζει με φράσεις του τύπου: «Ο κ.Βούδας είναι το μεγαλύτερο και το μικρότερο Όν στην δημιουργία». Μας λέγουν δηλ. πως η ερμητική-βουδική φύση είναι ένα κρεμμύδι που όσο και αν το ξεφλουδίζεις συναντάς τον επαναλαμβανόμενο φλοιό του…

Παρόμοιος είναι ο προβληματισμός για το αυγό (αιθερικό περίβλημα) και την κότα (μορφή) που είναι οι δύο όψεις του φλοιού… Το ερώτημα και η απάντηση για το ποιο προηγήθηκε στην δημιουργία φανερώνει τελικά τον ίδιο τον νου που ναρκισσεύεται στην επαναλαμβανόμενη φυτική (<καβλός, καβαλιστική) συμμετρία της χρυσής τομής. Υπενθυμίζοντας το ομοούσιο και αδιαίρετο της Αγ. Τριάδας. (Ο Βούδας ή Βόδι είναι το τρίγραμμο Άλφα ή Άλεφ=ταύρος όταν η σεληνιακή ουσία του Ερμή συμβολίζεται με τον ταύρο επάνω από τον σταυρό… Χερούβ=ο λευκός ιπτάμενος ταύρος)

Την αρχαιότητα του προβληματισμού για τον εγκιβωτισμό του νου μας στις κατοπτρικές διαστάσεις του χώρου, δηλώνει η μυθολογία με τα 3 ονόματα των οργίλων Εκατόγχειρων (50 κεφαλές=49+1) του φυλετικού ρεύματος της ζωής: Κόττος (κότος=οργή, κύβος, κεφαλή, αλέκτωρ ή κότος), Βριάρεως ή Αιγαίων (<βριαρός=ισχυρός), Γύγης (<ο διπλός, βλ. δακτυλίδι του Γύγη)

Σύμφωνα με την θεωρία του Σφαίρου ή θεοσοφικού Μόνιμου Ατόμου του Εμπεδοκλή. Η οργή ή νείκος (ο όφις του μίσους) είναι η αιτία που ξεκινά την κατάρρευση της κεντρικής συμμετρίας του Σφαίρου σε αξονική/κατοπτρική. Ο άξονας της σφαίρας γίνεται τελικά η σπονδυλική στήλη των συμμετρικών μορφών…

Το τι ακριβώς είναι οι τοξοβόλοι Κένταυροι και Αμαζόνες γίνεται κατανοητό με την μύηση του φυσικού νου στο καβαλιστικό δένδρο των Μελίων Νυμφών. Όσοι νοητικοί κολυμβητές καταφέρνουν να αναγνωρίσουν στους κλάδους των Νυμφών: είτε τα ζώδια, είτε τους κεραυνούς του Διός, είτε τις θεοσοφικές ρίζες φυλές, είτε τους όφεις-ακτίνες (Σεράφ) της μεσαίας στήλης, είτε τα βέλη της τηλεπαθητικής σκέψης από το τόξο του Οδυσσέα, που σκοτώνει τους κακοήθεις νοητικούς Μνηστήρες της πλάνης. Αντιλαμβάνονται πως έχουν να αντιμετωπίσουν την φρακταλική δενδροειδή υπερσυμμετρία της χρυσής τομής (Αγίου Πνεύματος)

Ο νοητικός κόσμος είναι ο κάτω κόσμος των νεκρών… Εδώ οι Αμαζόνες-Βαλκυρίες της Σκανδιναβικής μυθολογίας που υπηρετούν τον οργισμένο κεραύνιο Δία-Όντιν, συλλέγουν τις ψυχές των νεκρών πολεμιστών που έπεσαν υπερασπιζόμενοι την νοημοσύνη-δικαιοσύνη...

Οι Αμαζόνες-Βαλκυρίες εξορμούν από το Μοναδιαίο πεδίο ή ζώδιο της Παρθένου «Αστρέας» (βλ. ιεραρχική έξαρση του Δία) απ’ όπου το φυγόκεντρο εξωστρεφές πνεύμα του Δία-Όντιν κατέρχεται εντός της δημιουργίας…

Οι Βαλκυρίες «ιππεύουν» λευκούς λύκους που κατασπαράζουν τους νεκρούς… θυμίζοντας το Λυκαυγές που επικρατούσε πριν την φυσική δημιουργία του ηλιακού μας άστρου. Δηλαδή το υποατομικό λευκό φως των υποσωματιδίων του πυρήνα, που η χριστιανική πατερική θεολογία ονομάζει άκτιστο, γιατί προηγήθηκε της κτίσης-δημιουργίας… των ηλεκτρονίων ή εμπαθών Κενταύρων των αισθήσεων…

Αιών παις εστί παίζων πεσσεύων. Ήτοι: 100=36+64 

Η διαφορά της λογικής από την διαίσθηση είναι η διαφορά της λογικής οικονομίας στον ηλιακό στόμαχο των 10 πετάλων από την αντίληψη της πρόνοιας στην καρδιά των 12 πετάλων…

Η διαφορά του τέλειου 10 από το υπερτέλειο 12 έγκειται στο γεγονός ότι στην καρδιά μετέχουμε στην έμπνευση του Παρνασσού των 9 Μουσών του Απόλλωνα (Αγίου πνεύματος ή ηλιακού αγγέλου). Εισερχόμαστε δηλαδή στο λεγόμενο δεύτερο καβαλιστικό δένδρο, που μεσολαβεί ανάμεσα στην ανθρώπινη νοημοσύνη (γνώση της οικονομίας του φυσικού πεδίου) και την αντίληψη των επαναλαμβανόμενων δομών, υποχρεωτικών δράσεων (κάρμα), στις οποίες υπόκειται η νοητική κίνηση που δηλώνει η μορφή μας…

Δηλαδή ενώ στο επίπεδο της οικονομίας του στομάχου ικανοποιούμαστε με την συντήρηση της ανθρώπινης μορφής. Στο καρδιακό επίπεδο αντιλαμβανόμαστε την νοητική κίνηση που υποκρύπτεται στην ανθρώπινη μορφή ως έναν χερουβικό άγγελο (θρόνο) που έχει κάποια ζωδιακή μορφή. Όποιος έχει διαβάσει τους μύθους του Αισώπου αντιλαμβάνεται πως πίσω από την ανθρώπινη μορφή κρύβεται μια ζωική δραστηριότητα: πολωμένη ανάμεσα στον σκιώδη φύλακα του κατωφλίου (νοητική προσωπικότητα) και το λαμπρό της πρωτότυπο (φύλακα άγγελο της μορφής)

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει πολλάκις, η δημιουργική κοσμική αρχή, (τα γ.ο. του Ουρανού) έπεσαν μετά την αποκοπή τους από τον γραμμικό χρόνο-Κρόνο στον τετραδιάστατο αιθερικό αφρό (κέντρα λάγια της θεοσοφίας) γεννώντας τον νόμο της μορφικής οικονομίας που είναι η χρυσή Αφροδίτη ή χρυσή τομή… Στην τρισδιάστατη επιφάνεια των φυσαλίδων του «αιθερικού πολυόματου αφρού» λαμβάνει υπόσταση η ύλη. //Ο Αϊνστάιν αντιλαμβανόταν τον ηλεκτρομαγνητισμό των υλικών μας αισθήσεων ως τρισδιάστατη επιφάνεια μιας τετραδιάστης αιθερικής σφαίρας, την οποία οι διάδοχοί του πρότειναν ως πιθανολογική…//

Στο καρδιακό κέντρο λαμβάνει χώρα η διάλυση της μορφής (Διονύσου) σε 14 μέρη από τους Τιτάνες, είτε από τα σκυλιά της Αρτέμιδας… Τόσο ο Διόνυσος (Βάκχος) όσο και ο Ακταίων αντίκρισαν το σεληνιακό κάτοπτρο της πανσελήνου, δηλ. την θηλυκή αρχή, γυμνή να βακχιάζεται… Κατασπαράχθηκαν δηλ. από τα σκυλιά (tattwas, σεληνιακές ακτίνες).

Η θέα της γυμνής νύμφης (φυλετικού ρεύματος ή Ηριδανού ποταμού των νεκρών) αντιστοιχεί στην νοητική μας μονάδα. //Η Άρτεμις (μητέρΑ) είναι η 13 κάρτα του ταρώ (ο θάνατος)…//

Την είσοδο στο καρδιακό κέντρο συνοδεύει η θανατηφόρα μουσική των Σειρήνων (ο νόμος του Σειρίου), πολύ ωραία στο άκουσμα αλλά η απτική λεοντή μας πηγαίνει περίπατο… Εδώ ο Απόλλων μας γδέρνει όπως τον σάτυρο Μαρσύα…

Το τι ακριβώς συμβαίνει στο καρδιακό κέντρο το περιγράφουν οι αλχημιστές όπως ο Ηράκλειτος και ο Λάο Τσε ως κατάσταση πιθανολογικών μεταπτώσεων της Δίκης του πυρός (μορφής) …

Εδώ οι αστρολογικές στοιχειακές δυνάμεις παρελαύνουν προσπαθώντας να καταλάβουν τον θρόνο* της φυσικής μορφής μας. Οπότε αυτομάτως κρίνονται: είτε καταβροχθίζονται ως μη νοητικές από τα στηρίγματα-ζώα του πνευματικού θρόνου, είτε προσαρμόζονται-μετανοούν καθώς αναγνωρίζονται οι ομοιότητες με το πνευματικό υπούργημα (υπηρεσία της Μονάδας)…

Ήδη προσεγγίσαμε το θέμα στο κατηγορηματικό έργο των 14=10+4 περιπτώσεων του Αριστοτέλη και των 12 του Καντ, όχι όμως του Χέγκελ γιατί η ιστορική του προσέγγιση στην διαλεκτική είναι εκ των υστέρων και όχι εκ των προτέρων (διαισθητική)

Αναλυτικότερα: Κύβη ή νοητική κεφαλή είναι ο Κύβος με στοιχεία 6+8=14 ή 12 ζωδιακές ακμές. Ο κύβος της βάσης του ενστίκτου εμφανίζεται στο πολικό του κανονικό στερεό που είναι το οκτάεδρο του αέρα στην καρδιά. Το καρδιακό 8εδρο (ο Χριστός) έχει 6 κορυφές 8+6=14 και έχει 12 αποστόλους-ακμές αλλά μόνον 5 γραμμές άγονται προς τις υπόλοιπες κορυφές (οι 5 ακτίνες της νοητικής προσωπικότητας). Ο κύβος-κεφαλή έχει 7 ενεργές ακτίνες…

Η σχέση των 64=2Χ32 περιπτώσεων του Ι-Τσιγκ αναγνωρίζεται εύκολα στο εικοσάεδρο (καβαλιστικό δένδρο) με 20 έδρες και 12 κορυφές = 32 σημεία ενδιαφέροντος. Ενώ 12 ζωδιακές κορυφές συνδέονται με 66 γραμμές ή 22 τρίγωνα (κάρτες ταρώ)

Η πρόγνωση στα 6γραμμα του Ι Τσιγκ γίνεται ιδιαίτερα εύκολη αν αναλογιστεί κάποιος ότι αντιστοιχούν στους 6 αδένες (αιθερικά κέντρα). Οπότε όποιο από αυτά πάσχει θα μεταπέσει στην αντίθετη γραμμή παρέχοντας την πρόβλεψη για την επόμενη κατάσταση. Λχ το ένστικτο (η κάτω γραμμή, φόβος) μεταπίπτει διαρκώς ανάλογα με ότι συναντά, η δεύτερη γραμμή των επιθυμιών είναι σίγουρο πως θα μισήσει αυτό που το ήλξε, έτσι η δεύτερη γραμμή γραμμή γιν θα γίνει γιαγκ… Ο νοητικά φανατισμένος (τριτη γραμμή γιν) θα μεταπέσει σε νοητική αδιαφορία (γιαγκ). Οι ανώτερες τρεις γραμμές αντιστοιχούν στην πνευματική τριάδα που είναι γνωστή στον μυημένο, οπότε οι μεταπτώσεις του είναι μόνον 16 (οι τέσσερεις γραμμές της γεωμαντείας)… Οι 3 συντίθενται σε μία ανάλογα με την πνευματική βούληση...

Το 100 είναι ο αιών (ο εμπαθής νοητικός μας Κένταυρος) που λαμβάνει 36 μορφές (δεκανούς) υποπίπτοντας σε 64 ηθικές καταστάσεις… Αυτή είναι η διδασκαλία της πυθαγόρειας σταύρωσης (πυθ. θεώρημα)

*ο θρόνος αυτός περιγράφεται στην μυθολογία, ως το κάθισμα-παγίδα που δώρισε ο Ήφαιστος (το φως του Λόγου) στην Ήρα-αύρα. Είναι επίσης το κάθισμα της δίκης, που αντιμετώπισαν ο Λεμούριος Πειρίθους και ο Ατλάντιος Θησέας όταν κατέβηκαν στον Άδη για να απαγάγουν την Περσεφόνη -Ψυχή. Από το οποίο βγήκαν φίδια, τους καθήλωσαν και έμειναν εκεί περιμένοντας την επίσκεψη του νοήμονα Άριου Ηρακλή... Αυτή είναι η γεωμετρία του κυβικού θρόνου ή άρματος της κύβης-Κυβέλης ή Ίσιδας που περικλείει-δεσμεύοντας όλα τα κανονικά στερεά ή ηλεκτρομαγνητικές αισθήσεις

Ο χιλιοπέταλος λωτός της κύβης-Κυβέλης και η υπολογιστική νευροεπιστήμη

Σε σχετική ανακοίνωση στο περιοδικό «Frontiers in Computational Neuroscience» αναφέρεται η αποκάλυψη ενός σύμπαντος πολυδιάστατων γεωμετρικών δομών μέσα στα δίκτυα του εγκεφάλου.

«Βρήκαμε έναν κόσμο που ποτέ δεν είχαμε φανταστεί. Υπάρχουν δεκάδες εκατομμύρια τοπολογικά αντικείμενα έως και 7 διαστάσεων ακόμη και σε μια μικρή κουκκίδα του εγκεφάλου. Σε μερικά εγκεφαλικά δίκτυα, βρήκαμε δομές ακόμη και με 11 διαστάσεις», δήλωσε ο νευροεπιστήμονας καθηγητής Χένρι Μάρκραμ, επικεφαλής του ελβετικού προγράμματος Blue Brain Project. Χρησιμοποιώντας την αλγεβρική τοπολογία δικτύων: τον κλάδο των μαθηματικών που περιγράφει συστήματα με οποιονδήποτε αριθμό διαστάσεων, στις συνάψεις των νευρώνων καταφέραμε να προσεγγίσουμε τα πιο βαθιά αρχιτεκτονικά μυστικά του εγκεφάλου.

Αυτές οι δομές πολλών διαστάσεων εμφανίζονται όταν κάθε νευρώνας συνδέεται με άλλους με τέτοιο τρόπο που δημιουργείται ένα ιδιόμορφο πολυδιάστατο γεωμετρικό αντικείμενο. Όσο περισσότεροι νευρώνες εμπλέκονται μαζί στον τοπικό κόμβο, τόσο αυξάνονται οι διαστάσεις αυτού του γεωμετρικού αντικειμένου. Πρόκειται δηλαδή για τον τοπολογικό προβολικό μετασχηματισμό του πολυδιάστατου αντικειμένου στο τρισδιάστατο πλέγμα των νευρώνων του εγκεφάλου μας.

Έτσι το αναπτυγμένο καβαλιστικό δενδροειδές μοντέλο των κανονικών στερεών, δηλ. «το δένδρο της ζωής» ανευρίσκεται αυτούσιο στην δενδροειδή τοπολογία της Διονυσιακής αμπέλου του εγκεφάλου…

Στο πλαίσιο της μελέτης, έγιναν με τη βοήθεια της αλγεβρικής τοπολογίας πολλαπλά τεστ διέγερσης σε ψηφιακό μοντέλο εγκεφαλικού ιστού, τα οποία έδειξαν ότι οι πολυδιάστατες δομές του εγκεφάλου που ανακαλύφθηκαν, αποκλείεται να δημιουργήθηκαν κατά τύχη. Ακολούθησαν τα σχετικά πειράματα σε πραγματικό εγκεφαλικό ιστό στο πανεπιστήμιο EPFL, επιβεβαιώνοντας ότι ο εγκέφαλος συνεχώς «ανακαλωδιώνεται» στη διάρκεια της ανάπτυξής του για να δημιουργήσει ένα δίκτυο με όσο γίνεται περισσότερες δομές που έχουν πολλές διαστάσεις.

Καθώς επί χρόνια οι νευροεπιστήμονες πασχίζουν να βρουν πού ο εγκέφαλος αποθηκεύει τις αναμνήσεις του, σύμφωνα με τον καθηγητή Μάρκραμ, «αυτές μπορεί τελικά να κρύβονται σε κοιλότητες-μήτρες ανώτερων διαστάσεων».

Σημ.: Η υπερσυμμετρία του κύβου-οκταέδρου-πυραμίδας είναι η μοναδική που επεκτείνεται σε άπειρες διαστάσεις

H λατρεία της μεγάλης μητέρας Κύβης ή Γαίας .

Την τιτανομαχία καταφέρνουν να αναγνωρίσουν στην εσωτερική αστρολογία ή αριθμολογία των θεοσοφικών ακτινών*. Όσοι έχουν κατ αρχάς αναγνωρίσει την ισχύ της παραδοσιακής αστρολογίας στην οργάνωση της προσωπικότητας τους. Τότε αρχίζουν να διαισθάνονται την μεγάλη μάχη που υφίσταται ανάμεσα στις άνοες δυνάμεις του δημιουργικού Πυρός (σβάστικας) και του Αέρα (σωβάστικας) ή νοητικής-ομιλίας που δίνει υπόσταση στην ήπειρο=άπειρο Γαία.Όπως θίξαμε στο προηγούμενο άρθρο μας οι Τιτάνες είναι οι 12 ζωδιακές ακμές της Κύβης-Ρέας-Κυβέλης ή Αθηνάς και οι Θεοί είναι οι 7 νοητικές ακτίνες-διαγώνιες* που εκφράζονται δια των πλανητικών σφαιρών που διαχειρίζονται την ηλιακή ενέργεια που έρχεται από τον κεντρικό ήλιο Σείριο.Η μάχη συντελείται μέσα στον ήλιο στην διάρκεια των πανσελήνων, καθώς καλούμαστε να διακρίνουμε στην ακτίνα του Ωροσκόπου μας (η πύλη της συνείδησης) ανάμεσα στον φυσικό ήλιο που εναρμονίζει την προσωπικότητα και τον πνευματικό ήλιο Υπερίωνα=Υπεριώδη που μεταφέρει την θεία βούληση του Σειρίου …Οι 7 ακτίνες που φέρονται από την άνω κορυφή του κύβου είναι 3εις με ρητή αξία (εφόσον είναι οι 3εις ρητές ακμές του κύβου της νοήμονος ρητής προσωπικότητας) και, 4εις άρρητες (εφόσον οι 3εις έχουν αξία ρίζα 2 (ο Κάστωρ) και η μεγάλη ακτίνα διαγώνιος ρίζα 3 (ο Πολυδεύκης)…Όταν ρίζα2+ρίζα3=1,41+1,73=3,14=π, ο Γεωμέτρης Θεός

Η λέξη Αμήν ή Νήμα=99** και ο ερμητικός Μίτος της Αριάδνης

Ο αναγραμματισμός της λέξης «νήμα σε αμήν» είναι θεμελιώδης, για τον προσδιορισμό του νήματος της ζωής της μοίρας Κλωθούς, γιαυτό και τον ευχαριστώ πολύ.

Για πολλά χρόνια θεωρούσα αυτονόητη την σχέση του Αμήν με τον ελληνοβουδισμό του “om mani padme hum”…

Η ιερή συλλαβή (οm) προσδιορίζεται από την θέα του "κοσμήματος" ή "χάντρας" (mani) μέσα στο 9πέταλο "λουλούδι του λωτού " (ρadme) της ψυχής, με την φράση να κλείνει με την επίκληση του πνεύματος της φώτισης (Hum).

Οι θεοσοφιστές αναλύοντας την φράση, διαβλέπουν ορθά την τριπλή έκφραση του δημιουργικού Λόγου στο Ορφικό Ωό ή «μόνιμο άτομο» Το Ομ και το Αουμ -Χουμ είναι η κοσμική αναπνοή: η ανοδική και η καθοδική φορά του δημιουργικού πνεύματος ή νήματος της ζωής…

Το νήμα του λόγου ΟΜ, αφού δημιουργήσει τα σπειρώματα ή χάντρες-μορφές, δηλ. τα κελύφη της σπειροειδούς κίνησης του μετά τις διαπερνά προχωρώντας στο επόμενο σπείρωμα σαν ένας υφαντής.

Η ιερή συλλαβή (ΟΜ) αποτελείται από το βαθύτερο εκφωνούμενο γράμμα Όμικρον ή Ωμέγα*** και το τελευταίο γράμμα Μ των σφραγισμένων χειλιών.

Στην αρχαιοελληνική έκδοση η ιερή συλλαβή σημαίνει την γέννηση της σελήνης (Μ) Αρτέμιδας, (το 13ο γράμμα) και το γράμμα (Ο ή Ω)*** δηλ. τον οφθαλμό (όμικρον) που διαλύεται στο λυκώο γλαυκό φως της Απολλώνιας ουσίας του χΩρου. Ενώ η μητέρα τους Λατώ ή Λητώ προϊδεάζει τον κοσμικό Λωτό...

Η βεβαιότητα με την οποία εκφέρω αυτή την γνώμη οφείλεται στην ομολογία των αρχαιολόγων πως οι Βούδες που δημιουργήθηκαν μετά την κατάκτηση την ινδικής από τον Αλέξανδρο έχουν Απολλώνια χαρακτηριστικά απλότητας… Όταν είναι γνωστό πως ο Βούδας είναι το πετράδι στον Λωτό …