Οξειδοαναγωγή  και Αλχημεία

    Δυστυχώς υπάρχει τόσο μεγάλη άγνοια στο ζήτημα της αλχημείας και του περιοδικού πίνακα των αγγέλων ή στοιχείων που δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τους χυμικούς τύπους του Αριστοτέλη: (τις ομάδες των στοιχείων στον περιοδικό πίνακα). Ούτε τον μεγαλύτερο αλχημιστή: τον "σκοτεινό" Ηράκλειτο... Αυτόν που τρομοκρατούσε τους μαθητές του με έναν "φούρνο". Δηλ. τον αλχημικό Αθάνωρα, που δεν είναι άλλος από την Εφεσία Αρτέμιδα και τον άγγελο Μολώχ των μεσοανατολικών θρησκειών... Η αλχημεία του πυρός=Λόγου ή ΑΖΩΘ εκτέθηκε αναλυτικά από τον Αισχύλο στο πρόσωπο του Ερμή ή Οιδίποδα=Υδράργυρου της Σφίγγας των στοιχείων και της Ιοκάστης (του Άδηλου υποατομικού κόσμου), Ενώ η διδασκαλία της αλχημείας συνεχίζεται έκτοτε αδιαλείπτως από τον Γνωστικό ευαγγελιστή Ιωάννη της Αποκάλυψης (ο Εωσφόρος ή Αφροδίτη) διάδοχο της τρομακτικής διδασκαλίας του Ηρακλείτειου πυρός στον Ναό-Εκκλησία της Εφέσου...

Η ηλεκτροαρνητικότητα της οφιοειδούς σκέψης και ο περιοδικός πίνακας των συλλαβών της ομιλίας…

Το τρελό αυτό άρθρο προϋποθέτει την νοητική υπομονή, την ψυχολογική ευαισθησία για τα τεκταινόμενα στο στοματικό, πρωκτικό, γενετήσιο στάδιο της παιδοψυχολογίας και την στοιχειώδη εξοικείωση με βασικές γνώσεις θεοσοφίας και χημείας.

Όμως όσοι δώσουν τον αναγκαίο χρόνο στην μελέτη του θα ανταμειφθούν προσεγγίζοντας τον αλχημικό κύκλο της αντίδρασης της ουρίας στο ήπαρ μαζί με την λειτουργία της χρυσοποιϊας, δηλ. τον φωτισμό της σκέψης τους. Εφόσον το ήπαρ είναι η καβαλιστική σφαίρα του Ερμή-Χριστού των Γνωστικών…

Ας ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν όσα μας είπαν οι θεόσοφοι αλχημιστές σε λίγες γραμμές: πως το ΑΖΩΘ ή άζωτο είναι το αιθερικό ικρίωμα που δομεί η αλφάβητος της φλυαρίας μας. Επάνω στο αιθερικό σώμα αναφλέγεται ο εύφλεκτος Πατέρας ή Άνθρακας των παθών μας εξαιτίας του πόθου του για το Οξυγόνο της πύρινης Μητέρας και, ότι ο Χριστός=ο μετρημένος είναι το Υδρογόνο (η νοητική ακτίνα) των θεοσόφων. Που χρησιμοποιείται εφόσον έχει ένα πρωτόνιο στον πυρήνα του ως μονάδα μέτρησης του Ατομικού Βάρους των στοιχείων του περιοδικού πίνακα…

Από την σύντηξη των πυρήνων του Υδρογόνου στο ηλιακό άστρο δημιουργείται ο άνθρακας της δεύτερης περιόδου.

Στα 4 αυτά χημικά στοιχεία των δύο πρώτων περιόδων του πίνακα των στοιχείων θεμελιώνεται η έμβια εξέλιξη. Που η θεοσοφία περιγράφει ως πρώτη ριζική φυλή, στην οποία εκδηλώθηκαν οι τριπλές Μονάδες μας αποτελούμενες από (Άνθρακα-Οξυγόνο-Άζωτο). Έτσι η αρχαία διδασκαλία για τις 7 δημιουργικές ημέρες αντιστοιχεί στην δημιουργία των 7 περιόδων του πίνακα των στοιχείων, από 7 διαφορετικούς ηλιακούς αστέρες. Εφόσον τα ατομικά βάρη των στοιχείων σε κάθε περίοδο απαιτούν όλο και μεγαλύτερα άστρα για να συντεθούν με πυρηνική σύντηξη…

Έτσι η ανθρωπότητα της 5ης περιόδου ή 5ης ριζικής φυλής αποτελείται από στοιχεία 4ων περιόδων του πίνακα και ξεκινά να χρησιμοποιεί τα στοιχεία της 5ης περιόδου

Τα 4 αυτά στοιχεία σχετίζονται με την διδασκαλία για τους 4εις αιθέρες. Το πυρ των κοπράνων είναι ο αιθήρ (απανα) ή εύφλεκτος άνθραξ των κοπρολάγνων παθών μας. Το οξυγόνο είναι ο αιθήρ (πρανα) που αναφλέγει τα πρωκτικά πάθη της παιδικής ηλικίας στον αιθέρα (ουντανα) της ομιλίας ή ΑΖΩΘ, τα οποία οδηγούνται δια μέσου του σπλήνα και του ηλιακού αιθέρα της κοιλίας (σαμανα), στην οθόνη ή άπειρο δακτύλιο της αύρας μας: αιθέρα (βυανα), δημιουργώντας την ψευδαίσθηση του κινηματογραφικού σπηλαίου (matrix)

Τις απόκρυφες αυτές αντιλήψεις επισήμαναν πολλαπλώς οι σοφοί ονοματοθέτες έτσι όπως το ΑΖΩΘ=άζωτο, επισημαίνεται η αλχημική λέξη Άνθρ-ωπος > Άνθραξ = Αδάμας (Αδάμ ή Αδάμας είναι ο πρώτος άνθρωπος)…

  Στην εικόνα που επαναφέρω τακτικά, σημαίνεται η σχέση των γραμμάτων της αλφαβήτου με την ηλεκτροαρνητικότητα στον πίνακα των στοιχείων. Που παρουσιάζει τον σταυρωμένο όφι των Γνωστικών Οφιτών. Διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις τοποθέτησα και την καρικατούρα του Ιταλού φυσικο-χημικού Αμεντέο Αβογκάντρο (1776 – 1856). Στον οποίο οφείλεται ο ομώνυμος νόμος, σύμφωνα με τον οποίο: ίσοι όγκοι οποιονδήποτε αερίων ή ατμών, όταν βρίσκονται κάτω από την ίδια πίεση και θερμοκρασία, περιέχουν τον ίδιο αριθμό μορίων. Χάρις στην εργασία του οποίου θεμελιώθηκε η ατομική θεωρία στην σύγχρονη εποχή.

Έτσι σιγά-σιγά επί των ημερών μας εφόσον υπολογίστηκε η συνολική μάζα στο ορατό σύμπαν, απαντήθηκε και το ερώτημα των σχολαστικών θεολόγων του μεσαίωνα για το πόσοι άγγελοι (άτομα) χωράνε στο κεφάλι μιας καρφίτσας ή πόσοι είναι οι πεσμένοι άγγελοι στην δημιουργία.

Το γραμμομόριο ή mole που είναι ο αριθμός Avogadro= 6,02214199×10^23 άτομα σε 12 γραμμάρια άνθρακα. Σημαίνει 1,7 x 10^53 κιλά αγγέλων για όλη την κοινή ύλη του σύμπαντος, ήτοι κάπου 10^80=10 και 80 μηδενικά άγγελοι… Που γέννησε ο Αρχάγγελος Βράχμα ή Μιχαήλ στην μεγάλη δημιουργική έκρηξη. !!!

Μετά την αναγκαία αυτή εισαγωγική εξοικείωση ας έλθουμε στο θέμα της Ουρίας > ουρ=ουράνιο πυρ ή Χριστός (Χρι=η ρίζα του πυρός)

Ο γρίφος της διπλής φύσης του δευτέρου προσώπου της αγίας τριάδας: Υδρογόνου-Αζώτου ως Ιησού-Χριστού φορέα των πληροφοριών του φωτός που μεταφέρονται στην δομή των αμινοξέων (ενώσεις μιας καρβονικής ομάδας με μια αζωτούχο Αμίνη). Δεν εννοήθηκε ακόμα παρόλες τις υποδείξεις των ενορατικών Ροδοσταύρων επάνω στο ριζικό όνομα ΙΗς (Ιησούς) της οφιοειδούς Ίσιδας-Ιασούς…

Το να αναγνωρίζεις τον Ιησού Χριστό ως αζωτούχο Αμίνη (αναγραμματισμός της άνιμα=ψυχής από το άνεμος, με περιεκτικότητα 77% σε Άζωτο ή ΑΖΩΘ) δεν είναι τόσο τρελό όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως.

Ο κύκλος της ουρίας είναι ένα μεταβολικό μονοπάτι με το οποίο το αμμώνιο: ένωση του Αζώτου (Ιησού) με το Υδρογόνο (Χριστό) το οποίο σχηματίστηκε από την αποικοδόμηση των αμινοξέων μετατρέπεται από τον οργανισμό σε ουρία, μορφή με την οποία αποβάλλεται από τα χερσαία σπονδυλωτά. Ο κύκλος ονομάζεται επίσης Κρεμπς-Χένσελειτ (Krebs-Henseleit), από τους επιστήμονες που τον ανακάλυψαν το 1932.

Οι Ροδόσταυροι αλχημιστές είχαν πολύ περίεργες αντιλήψεις για την διαλεκτική των προσώπων της αγίας τριάδας. Ειδικά με την έννοια της αρνητικότητας που εξέφραζε ο Υιός ως ΙΗςούς σε σχέση με τον θετικό Πατέρα. Μετά ήρθαν τα όνειρα του Μεντελέγιεφ για τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων και επιτέλους κατανοήσαμε τον Υιό των Γνωστικών Οφιτών ως ηλεκτροαρνητικότητα να βρίσκεται σταυρωμένος ελικοειδώς στον «αναπτυγμένο σταυρό του περιοδικού πίνακα των στοιχείων» δημιουργώντας τις μαγικές συλλαβές των πεσμένων αγγελικών στοιχείων…

Η Πλατωνική γευσιγνωσία > ηλεκτρόλυση του ύδατος > ανάλυση  του 20έδρου σε δύο 8εδρα + ένα 4εδρο 

Όσοι μελετούν τον  Τίμαιο, έχοντας υπόψη τους  πως οι πυθαγόρειοι  αντιστοιχούν το 20εδρο στην γεύση, το φλέγμα και το ύδωρ. Διαβάζοντας στο πλατωνικό κείμενο  ότι αρχικά το   20εδρο αναλύεται  σε δύο 8εδρα αέρα + ένα 4εδρο πυρός, οπωσδήποτε αναλογίζονται  την ηλεκτρόλυση του ύδατος σε 2 Υδρογόνα (8εδρα αέρα) και ένα Οξυγόνο (τετράεδρο  πυρός)… Πριν διαλυθούν σε επόμενη φάση και τα δύο 8εδρα του αέρα σε  τέσσερα 4εδρα πυρός που είναι   το απλούστερο στερεό.

Από αυτή την διατύπωση ξεκινούν σωρεία παρατηρήσεων  όπως:

1. Στην επιφάνεια  των εδρών   κινούνται τα ηλεκτρικά φορτία, επομένως η πλατωνική περιγραφή αφορά την κατανομή των ηλεκτρικών φορτίων στα κανονικά στερεά  ή αισθητήρια περιβλήματα των πυθαγορείων.

2. Ο Πλάτων γράφοντας ότι το Ύδωρ (20εδρο) διασπάται κατά την εφόρμηση του πυρός, εννοεί προφανώς ως πυρ τα ηλεκτρόνια  που απαιτούνται για να ξεκινήσει η ηλεκτρόλυση. Όμως η αντίληψη της ηλεκτρονικής δομής του ατόμου εμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Έως τότε επικρατούσε η αλχημική αντίληψη για το «φλογιστόν»  του οξυγόνου (φλογερού Δράκου) της αλχημείας.  Με τον Αριστοτέλη να κατατάσσει την γεύση στα είδη του πυρός  > οξυδέρκειας της όρασης (δέρκω= η όραση του φλογιστού-δράκου)

3. Όσοι επισκέπτονται  τον αριστοτελικό προβληματισμό  για την ψυχική γεύση εννούν προφανώς,  πως τα ηλεκτρόνια τα προσφέρει η ανθρώπινη προσοχή (νευρική λειτουργία). Όσο η μπουκιά  της τροφής βρίσκεται στην στοματική κοιλότητα, παράγοντας την τεράστια ποικιλία  των οξειδοαναγωγών-γεύσεων...

Οξείδωση ή πρόσληψη οξυγόνου ενός στοιχείου είναι η αποβολή ηλεκτρονίων από αυτό.

Αναγωγή ή πρόσληψη υδρογόνου  ενός στοιχείου είναι η πρόσληψη ηλεκτρονίων από αυτό.  

3. Στις αρχές του  20ου αιώνα παράλληλα με την διατύπωση της ατομικής θεωρίας και της οξειδοαναγωγής,  ο Σ. Φρόιντ  αποκάλυψε το στοματικό στάδιο της  παιδοψυχολογίας, ενώ ο Γκουρτζίεφ  έφερνε πάλι στο  προσκήνιο τις 3εις  πυθαγόρειες θρεπτικές οκτάβες  της αλφαβήτου… Αυτές που προσφέρουν τα ηλεκτρόνια για να ξεκινήσουν οι γευστικές οξειδοαναγωγές (πολλά γέλια)

Ελπίζω οι νοήμονες  αναγνώστες να έλαβαν το περίγραμμα του προβληματισμού επάνω στην ενορατική πυθαγόρεια γευστική διάσπαση 

1. Το Πυρώδες του πικάντικου κρέατος

2. Η Γλυκύτητα των δημητριακών της γης

3. Το Αλμυρό αίμα > άλας του αέρα

4. Το Στυφό -θεραπευτικό του ύδατος   

Όμως αυτές οι γεύσεις αφορούν τα αριστοτελικά είδη της αιθερικής ενόρασης που ο Ταοϊσμός ονομάζει τάττβας ή ρίζες των στοιχείων και ο  Αριστοτέλης   το ταυτόν του πυρώδους αιθέρα ή Λόγου

Στην εικόνα ο Μπαφομεθ (η γενειοφόρος Αφροδίτη > εωσφόρος) της γεύσης -οξειδοαναγωγής  (πύρωσης και απόσταξης)  ή ενόρασης, δηλ της  διάσπασης του ύδατος (φαντασίας) σε οξειδωτικό (ανάλωση της μορφής) και αναγωγικό  Υδρογόνο (δημιουργία νέας μορφής)


Η αλχημεία ως νοητική ερμηνεία του κόσμου.

Η λέξη ερμηνεία ετυμολογείται από τον θεό της αλχημείας Ερμή ή Υδράργυρο. Οπότε θα επιχειρήσουμε να υποστηρίξουμε το δίκαιο του ονοματοθέτη. Ισχυριζόμενοι πως το αλχημικό έργο της χρυσοποιίας δεν είναι κάτι άλλο πέραν από την αντιστροφή της ερμηνευτικής μύησης που συνέβη στον εγκέφαλό μας στην διάρκεια της βρεφικής-παιδικής μας ηλικίας. Για να καταλήξουμε ως ενήλικες βυθισμένοι στον μόλυβδο ταυ άγχους και της πλήξης…

Ο μηρυκασμός των ψυχικών ή μεταλλικών σταδίων που διατρέξαμε από την βρεφική ηλικία ως την ενηλικίωση. Περιλαμβάνει την εξέταση και αναθεώρηση των ατελών ειδών της συνείδησης που φαίνεται να αντιστοιχούν στα ατελή μέταλλα και τις ατελείς νοητικές μας αισθήσεις.

Τα ατελή μέταλλα και οι αντιστοιχίες τους ως προς την συνείδηση είναι τα εξής:

Ο Κρόνος-Μόλυβδος αντιστοιχεί στην μαζική ή αγελαία συνείδηση του φυσικού-ορυκτού πεδίου

Ο Άρης-Σίδηρος στην λιβιδική ή ζωτική εμπαθή συνείδηση του κατώτερου αστρικού πεδίου

Ο Δίας-Ψευδάργυρος στις κενταυρικές συναισθηματικές-νοητικές εφέσεις του ανώτερου αστρικού πεδίου

Ο Ερμής-Υδράργυρος είναι δύο ειδών: όταν είναι ακάθαρτος αντιστοιχεί στην χρηστική συνείδηση που αναπτύσσεται με την χρήση των αντικειμένων του πολιτισμού.

Τα αντικείμενα λειτουργούν διαμεσολαβητικά προς τα σπερματικά αρχέτυπα που ευρίσκονται τακτοποιημένα στα πλανητικά βασίλεια.

Το Ορυκτό βασίλειο περιλαμβάνει τα σπερματικά αρχέτυπα της μορφής, το φυτικό τα συναισθηματικά-πεπτικά αρχέτυπα (πεπτίδια), και το ζωικό τα αρχέτυπα της ζωικής νόησης ή κίνησης (επινεφρίνες)

Ο καθαρός Υδράργυρος αντιστοιχεί στο 4ο νοητικό υποπεδίο ή ανθρώπινο βασίλειο της Χριστικής ή πτητικής συνείδησης του διαλογιζόμενου Ίκαρου ή Φαέθωνα, που οδηγούνται υποχρεωτικά στον άδηλο κόσμο της νεκρικής κρίσης …

Τα ευγενή μέταλλα αντιστοιχούν στα υποπεδία τών κρίσεων του ανώτερου νοητικού πεδίου:

Ο χαλκός-Αφροδίτη είναι το ευγενές μέταλλο της ατομικής συνείδησης ή 5ου υποπεδίου , (πρώτου του ανώτερου νοητικού), γιαυτό και δοξάζεται τόσο στα ποιητικά κείμενα. Οι ορειχάλκινες πύλες δηλώνουν την ανατολή της ηλιακής πανσέληνου η νοητικής μονάδας και το άνοιγμα των τριών πεπτικών πετάλων της γνώσης, (η πεπτική οκτάβα) στο σεληνιακό 9γραμμα ή λωτό της ψυχής.

Ο άργυρος αντιστοιχεί στην αναπνευστική-οκτάβα, τις αργυρές πύλες της συνείδησης των αιθερικών δονήσεων (tattwas) που εκπέμπει η σεληνιακή πλανητική άλυσος προς την γήινη (το βουδικό πεδίο των δυνάμεων), δια μέσου του φλεγόμενου τροχού-χρόνου του γενάρχη Ιξίωνα...

Ο χρυσός δηλώνει την πνευματική θυσιαστική ζωή της πλανητικής υπηρεσίας (ατομικό πεδίο) του γενάρχη Τάνταλου ή Άτλαντα και την αντίληψη της ζωής στην κλίμακα των πλανητικών Σχολών που εποπτεύει η μεγάλη Στοά του Σειρίου. Πρόκειται για την είσοδο στην μελέτη των περιελίξεων ή ενσαρκώσεων, του νήματος της ζωής στο θεοσοφικό μόνιμο ατόμο ή μήλο της Εσπερίας

Τα ατελή μέταλλα μόλυβδος-σίδηρος-ψευδάργυρος παρουσιάζουν έλλειμα στις ηλεκτρονικές τους στιβάδες, που μεταφράζεται σε ατέλεια των αισθήσεων μας. Έτσι ο διαλογισμός και η μετάνοια-μεταστοιχείωση ή ψυχρή σύντηξη μετατρέπουν τον μόλυβδο-Κρόνο σε χρυσό-ήλιο (θέωση του ορυκτού βασιλείου)*.

Το αλχημικό φιλοσοφικό έργο δεν είναι δυνατόν να ξεκινήσει χωρίς την χρυσή μνήμη της βρεφικής ηλικίας. Όπου επαναλαμβάνοντας συνειδητά την αυτοδιδασκαλία της ύφανσης των συνάψεων των αρχετύπων εννοιών, στο αδρανές ικρίωμα ή 20εδρο αιθερικό πλέγμα. Βασιζόμενοι σε κάποιες ζωντανές μνήμες της παιδικής ηλικίας ώστε να αρχίσουμε να ξηλώνουμε το ένδυμα-θώρακα (ο αμυντικός χαρακτήρας) που φοράμε. Για να το αντικαταστήσουμε με αυτό της ήρεμης-νεκρής μορφικής μας λεοντής ή ένστικτης ατομικής μας συνείδησης, δώρο του Ηφαίστου.

Ο μεταλλουργός Ήφαιστος ή θείο, είναι ο φωτεινός προβολέας του Λόγου . Στην κυριολεξία η ικανότητα να παρετυμολογούμε τις λέξεις με βάση την θερμότητα του καρδιακού κέντρου που αναβλύζει σαν λάβα-θείο…

Αυτό κάναμε στην παιδική μας ηλικία. Παγιδέψαμε τον κόσμο σε αρχέτυπες ριζικές λέξεις (μαντραμ στον ιδουισμό, οι 72 σεμχαμφόρας του καβαλισμού, τα 153 ψάρια), με την βοήθεια της φυλής των Κενταύρων υφαντών, που ενώνουν τα ηχογράμματα των πετάλων των αιθερικών τροχών της σπονδυλικής μας στήλης με τις σάρκες και τα νεύρα μας στο ένδυμα του Κένταυρου Νέσσου…

Με αποτέλεσμα να σταθεροποιηθεί το μεταβαλλόμενο ονειρικό τοπίο του αστρικού φωτός. Στο φυσικό τοπίο της αγελάδας Ιούς φυλακισμένης στο κοινωνικό σύστημα ή Άργος των οφθαλμών-πατατηρητών των άλλων. (Φυλάκων της ταχύτητας του φωτός καθ υπόδειξη του εξαίρετου ονειρευτή Αϊνστάιν) …

Έτσι ο δρόμος για το νοητικό βασίλειο των ουρανών περνά υποχρεωτικά από την παιδική ηλικία.

Αυτές οι θέσεις ήταν γνωστές και αυτονόητες στην αρχαιότητα διατυπωμένες με διαύγεια στον μύθο του Οιδίποδα-Υδραργύρου (βλ. εικόνα).

Ο μύθος διαπραγματεύεται το φιλοσοφικό πρωθύστερο που είναι η σχέση Γένους και Είδους στο διαβόητο αμάρτημα-ερώτημα του Οιδίποδα: αν η κότα έκανε το αιθερικό αυγό ή το αυγό την μορφή.

Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο πλάνης μεταξύ νοητικής και φυσικής συνείδησης που είναι ανακλάσεις της ζωής της πνευματικής Μονάδας. Δηλαδή του Ηφαίστου που κατάφερε να συλλάβει την νοητική μορφή –Αφροδίτη μαζί με την φυσική μορφή-Άρη στην κλίνη (9γραμμα) του διαλογισμού της πανσελήνου…




Οι Κένταυροι ως ηλεκτρόνια


Το τελευταίο ίσως που περιμένουμε από την φυσική επιστήμη, είναι να αναγνωρίσει πως όσα ανακαλύπτει στην κβαντομηχανική είναι κακή μίμηση της ελληνικής μυθολογίας…


Δικαιώνοντας έτσι τον Αϊνστάιν που τους περιγελούσε: ότι μη βλέποντας τι γίνεται μπροστά στην μύτη τους αναζητούν την λύση στον μικρόκοσμο της άπειρης διαιρετότητας των τριγωνικών σπινθήρων (ατόμων). Εννοώντας πως μη έχοντας αντίληψη της 4ης συνειδησιακής διάστασης: (η διαιρετότητα -Λόγος), αναζητούν μάταια την λύση στα εργαστήρια της ασυνειδησίας τους…


Βέβαια και ο Αϊνστάιν με την σειρά του δεν αναγνώρισε πως η φύση μας έχει προικίσει με το αλχημικό εργαστήριο της μορφής μας. Έτσι δεν μπόρεσε να γεφυρώσει την ονειρώδη 4η διάσταση που ανακάλυψε στο φως της φαντασίας του, με τις φυσικές επιστήμες. Ώστε να ορίσει την νοητική φύση της αλχημείας που θεμελιώνεται στο ουρογεννητικό μας σύστημα και την κυκλοφορία του αίματος.


Επομένως σήμερα θα διαπραγματευθούμε την πλατωνική Υδραγωγία του Τιμαίου ως «Υπναγωγία» ή πυθαγόρεια αυτοκριτική (Υ) στον σταθερό αστρολογικό σταυρό. Που επιχειρεί την σύνθεση της αιματικής κυκλοφορίας (Λέων-Υδροχόος) με την ορμονική (Ταύρος-Σκορπιός). Σε μια προσπάθεια να επανακάμψει στον πολιτισμό μας η πλατωνική φιλοσοφία ως μελέτη θανάτου, δηλ. ως προσέγγιση της άγνωστης στον νου μας 4ης διάστασης μέσω του υπναγωγικού φαινόμενου.


Το οποίο προσεγγίζουμε προς το παρόν με όρους που μάλλον δεν περιγράφουν τίποτα πέρα από τους ιδεοληπτικούς πολιτειακούς μηχανισμούς της επιστήμης-θεολογίας για «διαλογισμό-προσευχή». Αφού η δυτική επιστήμη ομοφωνώντας με την δυτική θεολογία απαρνούνται μετά βδελυγμίας, υβρίζοντας την αστρολογική μητέρα αλχημεία, «Νουτ-Ήρα». Αρνούμενοι ταυτόχρονα και την αισθητηριακή ικανότητά μας να βιώσουμε την 4η διάσταση.

Διάσταση που η αρχαιότητα διατυμπάνιζε ως κάθοδο στον Άδη ή στην «γεωκεντρικότητα» της αυτοπαρατήρησης που παρουσίασε αναλυτικά ο Αριστοτέλης στα «μετεωρολογικά» της πλανητικής αύρας του και του Παρνασσού των γεννητικών του οργάνων**. Δείχνοντας τον Άδη του κεντρικού νευρικού συστήματος και πως κατέβηκε εκεί ο Ορφέας > Φορέας της συνείδησης την ημέρα του πολιτειακού (αριστοκρατικού) γάμου του … (πολλά γέλια)


Αναγκάζομαι λοιπόν να χρησιμοποιήσω ιδιόρρυθμα τις λέξεις καθώς η εγκατεστημένη άποψη για την απώλεια της συνείδησης στον ύπνο, είναι το καρφί του Ηφαίστου που δένει τον Προμηθέα στον βράχο. Αναμένοντας την τροπή του Ύψιλον σε Ήτα κατά τον αναγραμματισμό του ύπνου σε ήπνο > πνοή του πνεύματος της Ηδονής του Επίκουρου, αντί της οδΎνης της φυσικής τρισδιάστατης εμπειρίας σπρώχνοντας όπως ο Σίσυφος τον «λίθο της πνευματικής λήθης»…


Το πως γίνεται μια λεκτική πνοή να δημιουργεί την ύλη και να την διαλύει με την ίδια ευκολία, είναι ετυμολογικά προφανές στην γλώσσα μας όπως και στο ονοματοθετικό υπναγωγικό φαινόμενο . Αφού το «ηλεκτρικό σπίν» σημαίνει τον «λέκτορα» δηλ. τον «ηλεκτρισμό των λέξεων». Ενώ η σχέση της ηλεκτρικής ροής με την σκέψη και το κλείσιμο του κυκλώματος της ροής σε λέξεις-μορφές είναι η πάγια πυθαγόρεια θέση. Κάτι που και η γεωμετρία των πλατωνικών στερεών υποδεικνύει στην πολική συμμετρία (αέρα-γης) : 8έδρου-κύβου.


Το πως γίνεται η σκέψη να δημιουργεί την ύλη, είναι κάτι που αποκαλύπτεται σταδιακά λοιπόν, αφού η σκέψη είναι η υπό ανάπτυξη 6η αναπαραγωγική φυλετική αίσθηση στην 5η Άρια ησιόδεια φυλή… Οπότε εμείς τώρα θα πρέπει να εννοήσουμε πως ο χωρισμός των φύλων (η αρπαγή των Λαπιθίδων > λαπ =δίνη από τους σωματιδιακούς Κενταύρους) έγινε για να μάθουμε να σκεπτόμαστε. Δηλ. να ενώνουμε τον φυσικό με τον κβαντικό=αιθερικό μας φορέα ώστε να διαλύεται πίσω στο αστρικό νεφελώδες φως από το οποίο και προήλθε…


Ας μην λησμονούμε πως το «νέφος των ηλεκτρονίων» είναι η Νεφέλη μητέρα των Κενταύρων-ηλεκτρονίων, με παππού τον Φλεγύα > πυρήνα του ατόμου καταδικασμένο κάτω από τον βράχο του Άδη της 4ης διάστασης, και πατέρα τον Ι(ξ)ίωνα < Ό(ξ)υλο της νευροφυτικής συνείδησης του (ξ) στον άνθρακα (χξς)

**Στην εικόνα η πυθαγόρεια ανύψωση του Παρνασσού στον Αριστοτέλη, από τον οποίο πηγάζουν τα ύδατα της δημιουργίας … (πολλά γέλια)


«Εις αύριον τα σπουδαία»… 

Την ενδογαμία γένους και είδους ανέδειξε λοιπόν ο μύθος του Οιδίποδα ή Ερμή. Εφόσον τα 4 παιδιά του με την Ιοκάστη ήταν ταυτόχρονα και αδέλφια του, καθώς ο Ερμής δηλ. ή συνείδηση είναι σύνθεση των 4ων στοιχείων της μητρικής προσωπικότητας, για αυτό άλλωστε έλυσε αμέσως και τον γρίφο της σφίγγας των 4ων στοιχείων. Στην νεότερη εποχή τον γρίφο της Σφίγγας των 4ων στοιχείων επέλυσε ο Καντ, αναγνωρίζοντας την σχέση των ηθικών κατηγορημάτων με τα 12 ζωδιακά γένη...Το πιο δύσκολο πράγμα είναι η περιγραφή του προφανούς. Και αυτή είναι η περιγραφή του νου μας ως αλχημιστή ή ερμηνευτή των «φυσικών ειδών*» ως προς τους θείους νόμους των «αφηρημένων γενών» ή μαθηματικών ιδεών από τα οποία προέρχονται.*ειδητικός=ο ορατός. Και ειδητικοί αριθμοί λέγονται ορισμένες πυθαγόρειες τριάδες στην πλατωνική θεολογία.Το απόφθεγμα «Οι άνθρωποι του ειδέναι ορέγονται φύσει» αποδίδεται μεν στον Αριστοτέλη όμως ενυπάρχει στην πλατωνική φιλοσοφία… Δηλώνει την Μονάδα που ενσαρκώνεται - γεννιέται (<γένος) από την επιθυμία να γνωριστεί (< γένος). Όμως η λέξη οίδα=γνωρίζω δηλώνει το είδος. Οπότε είδος και γένος ταυτίζονται. Με αποτέλεσμα το τι είναι πρώτο: το είδος ή το γένος ? (Το αυγό ή η κότα ?). Να ορίζεται ανάλογα με την ιδεαλιστική ή μη, φορά της σκέψης του φιλοσόφου.Το αιθερικό-Ορφικό αυγό ξεκίνησε πρώτο την δημιουργία αλλά κατόπιν η ειμαρμένη της μορφής είναι η αιτία για τις περεταίρω ενσαρκώσεις...

Ο όφις της ηλεκτροαρμητικότητας

    

   Η αντίληψη για τον ηλεκτρισμό  εξελίσσεται από τον 18o αιώνα, ερμηνεύοντας αρχικά τα ηλεκτροστατικά φαινόμενα που μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα δεν είχαν συνδεθεί με μια θεωρία για την δομή της ύλης. Εκατό χρόνια μετά τον νόμο του Coulomb για την έλξη μεταξύ ηλεκτροστατικά φορτισμένων σωμάτων, το 1897 ο Άγγλος J. Thomson, βασιζόμενος σε πειραματικά δεδομένα, υποστήριξε ότι εντός του ατόμου που έως τότε θεωρείτο στοιχειώδες αδιαίρετο σωμάτιο υφίσταται το ηλεκτρόνιο με μάζα 1800 φορές μικρότερη του ελαφρότερου ατόμου του υδρογόνου. Το ηλεκτρόνιο έγινε τελικά η βάση επάνω στην οποία θεμελιώθηκε ο ηλεκτρομαγνητισμός, η χημεία και η οπτική θεωρία του φωτός στην αυγή του 20ου αιώνα. Καθώς έγινε το βασικό στοιχείο των μοντέλων για την δομή του ατόμου. Το οποίο έπαψε να θεωρείται πλέον στοιχειώδες και οι φυσικοί στα χρόνια που ακολούθησαν διατύπωσαν την θεώρηση ότι ο πυρήνας συγκροτείται από πρωτόνια με ηλεκτρικό φορτίο ίσο με το φορτίο των ηλεκτρονίων και ουδέτερα νετρόνια

Ο Μεντελέγιεφ ήδη από το 1868 είχε προχωρήσει στη διατύπωση του Περιοδικού Νόμου των χημικών στοιχείων σύμφωνα με τον οποίο οι χημικές ιδιότητες των στοιχείων είναι περιοδική συνάρτηση του ατομικού τους βάρους, Βασιζόμενος στις συγκριτικές μελέτες των χημικών για την σχέση των χημικών στοιχείων με τα ατομικά τους βάρη.

Ο περιοδικός πίνακας των χημικών στοιχείων είναι ένας κατάλογος, σε μορφή πίνακα, όλων των απλών χημικών ουσιών (στοιχεία) ταξινομημένων σύμφωνα με τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Στον πίνακα αυτό, τα στοιχεία είναι διατεταγμένα σε μια οκτάβα κάθετων στηλών που λέγονται ομάδες και σε 7 οριζόντιες γραμμές που λέγονται περίοδοι εμφανιζόμενα κατά αύξουσα σειρά του ατομικού αριθμού τους. Η θέση και οι ιδιότητες κάθε στοιχείου καθορίσθηκαν από τη διάταξη των ηλεκτρονίων στους φλοιούς (στοιβάδες) των ατόμων τους. Συνεπώς τα στοιχεία στην ίδια στήλη (του πίνακα) έχουν ίδιο αριθμό ηλεκτρονίων στην εξωτερική τους στοιβάδα στα άτομά τους, και επακόλουθα έχουν όμοιες χημικές ιδιότητες. Ενώ τα στοιχεία που βρίσκονται στην ίδια σειρά (περίοδο) διαθέτουν τα ηλεκτρόνιά τους κατανεμημένα στον ίδιο αριθμό στοιβάδων (στη θεμελιώδη κατάσταση), εμφανίζοντας αυτά παρόμοιες φυσικές ιδιότητες.

Ο Μεντελέγιεφ δήλωσε αργότερα ότι τον πίνακα τον είδε στον ύπνο του… ενώ όσοι ασχολούνται με την μεταφυσική αναγνωρίζουν εύκολα την οκτάβα των 7 υποπεδίων ή ηλεκτρονικών στοιβάδων του φυσικού πεδίου. Ενώ στον αριθμό πληρότητας της κάθε στοιβάδας αναγνωρίζουν τον νόμο του αξεπέραστου δακτυλίου… Τον αρ, πληρότητας όμως τον είχαν διατυπώσει οι πυθαγόρειοι δύο χιλιετίες χρόνια νωρίτερα !!!

Ηλεκτραρνητικότητα ενός στοιχείου ονομάζεται η τάση του ατόμου του στοιχείου να έλκει προς το μέρος του τα ηλεκτρόνια του δεσμού (ή των δεσμών) που σχηματίζει. Όσο μεγαλύτερη ηλεκτραρνητικότητα έχει ένα άτομο, τόσο μεγαλύτερη είναι η έλξη που ασκεί στα δεσμικά ηλεκτρόνια.

Η ηλεκτραρνητικότητα είναι ένας θετικός αριθμός χωρίς διαστάσεις, που η τιμή του εξαρτάται από τον αριθμό των ηλεκτρονίων σθένους στο άτομο του στοιχείου και την ατομική του ακτίνα. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι προσδιορισμού της, με πιο γνωστό αυτόν του Linus Pauling. Τα μέταλλα έχουν μικρές τιμές ηλεκτραρνητικότητας (0,7-2), για αυτό έχουν και ελεύθερα ηλεκτρόνια, (βλ. ελευθέριο βουλήσεως) ενώ τα αμέταλλα έχουν σαφώς μεγαλύτερες τιμές (2-4). Το φθόριο (4) και το οξυγόνο είναι τα πιο ηλεκτραρνητικά στοιχεία.

Γενικά στον Περιοδικό Πίνακα, η ηλεκτραρνητικότητα των στοιχείων μειώνεται από δεξιά προς τα αριστερά και από επάνω προς τα κάτω, ακολουθώντας την γνωστή ελικοειδή πορεία του όφεως στο δένδρο της ζωής που ήδη αναγνωρίσαμε στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων…

Αντιλαμβανόμαστε τώρα ότι την μεσαία περιοχή στον περιοδικό πίνακα ή δένδρο της ζωής (της συνείδησης της ελευθερίας) την καταλαμβάνουν τα μέταλλα (με τα ελεύθερα ηλεκτρόνια της σκέψης), επειδή η ηλεκτροαρνητική έλξη είναι μικρή ώστε να έχουν ελεύθερα ηλεκτρόνια σκέψης που εκτείνεται από την αριστερή Κρόνια στήλη των αλκαλικών γαιών (κολάσεων). Έως την ιδιαίτερα ηλεκτροαρνητικά ισχυρή δεξιά στήλη του Ουρανού των ευγενών αερίων (παραδείσων) και του οξυγόνου που δεσμεύονται αμέσως… στο κοσμικό έργο.Τα ηλεκτρόνια-σκεπτόνια* είναι ο κραδασμός της σκέψης μας, που είναι ελεύθερος στα μεταλλικά-νοήμονα πάθη μας στο μέσον του περιοδικού πίνακα (κορινθιακός ρυθμός), αδρανή στο άκρο των αλκαλικών γαιών (Ιωνικός ρυθμός) και ενεργά-φωτοβόλα στο άλλο άκρο των ευγενών αερίων της αύρας-Ήρας μας (Δωρικός ρυθμός).Η γνώση της αλχημείας ή ψυχολογίας των 7 περιόδων ή θεοσοφικών φυλών του περιοδικού πίνακα είναι μονόδρομος, για όποιον επιθυμεί διακαώς να εννοήσει την μυθολογία των Αργοναυτών ή φυλετικών στοιχείων της Αργούς του περιοδικού πίνακα που φυλάσσουν οι Σειρήνες: (Ο νόμος του Σειρίου εποπτεύει 7 ηλιακά συστήματα ή 7 περιόδους του πίανακα των στοιχείων )Για να προσεγγίσουμε κάπως το θέμα μαζί με τους αδαείς περί την αλχημεία ή ψυχολογική χημεία. Θα πρέπει να σκεφτούμε πως οι οργανικές μορφές στοχεύουν ώστε σε κάθε ριζική φυλή ή Πλειάδα-Εσπερίδα περίοδο του περιοδικού πίνακα να προστίθεται ο έλεγχος στην αντίστοιχη στιβάδα των ηλεκτρονίων των ατόμων που σχηματίζουν την ζωή των κυττάρων τους. Έτσι τα στοιχεία: Άνθρακας, Άζωτο, Οξυγόνο της δεύτερης περιόδου ή ριζικής φυλής των Κυκλώπων ή Τιτάνων-Γιγάντων με αρ. 6,7,8 : (Άργης-Στερόπης-Βρόντης) αποτελούν την αγία τριάδα της οργανικής ύλης που ακτινοβολεί στην στήλη των ευγενών αερίων ή θεοσοφικών ακτίνων ή φωνηέντων που ηγείται το (Υ)δρογόνο !!! Υψιλον της πυθαγόρειας αυτοπαρατήρησης.

*Το θέμα της ετυμολογίας του ηλεκτρόνιου  είναι τόσο ενδιαφέρον που έχω μείνει άλεκτος=άφωνος. Άλεκτα στον Ησίοδο σημαίνει τα άτμητα.... Το αλεκτόρον= ο αλέκτωρ είναι το σύμβολον της λαγνείας στον Βουδισμό και του χρόνου=Κρόνου ή ΙΑΩ ΑΒΡΑΞΑΣ. ¨οταν η Ηλέκτρα από την οποία έρχεται ο ηλεκτρισμός των Πλειάδων δια μέσου του Ηριδανού στην Ακρόπολη όπως λέγει ο Ηρόδοτος είναι ο παταμός των νεκρών και κόρη της Κλυταιμνήστρας, ενώ ο Ηλεκτρύωνας είναι ο πάππος του Ηρακλή..... Κατόπιν όλων αυτών το ορθότερο είναι να αποκαλούμε τα ηλεκτρόνια...σκεπτόνια !!! ¨οπως κάνουν όσοι φυσικοί έχουν μυαλό και εννοούν τον δημιουργικό Λόγο=ηλεκτρισμό...  Τέλος το καλύτερο: Η Πηνελόπη αναγνώρισε τον Οδυσσέα όταν της μίλησε για την ριζωμένη κλίνη=λέκτρο τους, δηλ. το καβαλιστικό  δενδρο...

Όπως λοιπόν εμφανίζεται τελικά ο ηλεκτρισμός των ελεύθερων ηλεκτρονίων στην εξωτερική ηλεκτρονική στοιβάδα, μετά την αποδέσμευση των ηλεκτρονικών στοιβάδων από τον πυρήνα των ατόμων, όπου παρέμεναν δεσμευμένα με τα πρωτόνια ως νετρόνια . Έτσι και στην μεταφυσική αντίληψη των οραματιστών, εμφανίζεται η ελευθερία της συνειδητής σκέψης του πολίτη στην εξωτερική στοιβάδα του πολιτισμού  των μετάλλων, στον βαθμό που απεγκλωβίζεται από την δουλεία των ένστικτων παθών του μετατρέποντας αυτή του την επίγνωση σε εκλεπτυσμένη αισθητική.  Τον ηλεκτρισμό δηλαδή παρέχει ο Άδης του υποατομικού πεδίου (της αναμονής των  προγονικών φαντασμάτων ή προπατορικών αμαρτημάτων)  δια μέσου του ποταμού των πεσμένων ψυχών  Ηριδανού ή Ιορδάνη. Που ξεκινά από τα πόδια του αστερισμού του Ορίωνα των επιθυμιών (η σεξουαλικότητα), οδηγούμενος στην θυσιαστική μετάνοια της υπηρεσίας προς την πόλη-θρησκεία  (εκκλησία του Δήμου)...

Στο κράτος των αρχαίων μυστηρίων δεν υπήρχε διαχωρισμός μεταξύ θρησκείας και πολιτεύματος, όπως δεν είναι δυνατόν να υπάρξει διαχωρισμός μεταξύ ασυνειδήτου και συνειδητού... Έτσι το κλειδί για την κατανόηση των αλχημικών μεταβολών του υδραργύρου που είναι η δημοκρατία των συναλλαγών, επί των αντικειμένων και των ιδεών, είναι η εργασία στον αλχημικό Αθάνωρα (μήτρα - Άδη) της εκκλησίας του δήμου.

Οι ανατολίτες δείχνουν την εργασία με το μάντραμ- ηθική συμπεριφορά του ΟΜ (ομάς).



Η ούρηση και ο αλχημικός προσδιορισμός  του αριθμού π…

Ο  μηχανισμός της ούρησης είναι νευρομυοεξαρτώμενος, δηλαδή έχει σχέση με τους  μύες (πχ εξωστήρας κύστης) και το νευρικό σύστημα (νωτιαίος μυελός, νεύρα πυέλου: υπογάστριο νεύρο, αιδοιικό νεύρο κλπ). Με βάση αυτά, κάθε πάθηση που προσβάλλει το νευρικό σύστημα μπορεί να επηρεάσει και την ούρηση. Έτσι ο συνειδητός έλεγχος επάνω στην λειτουργία της ούρησης  δηλώνει τον αντίστοιχο έλεγχο επάνω στο νευρικό σύστημα και την λειτουργία της σκέψης.

Λέγεται ότι ο Αλέξανδρος  απαιτούσε από τους στρατιώτες του να ασκούνται στην αναστολή της ούρησης  ώστε να ελέγχεται το κέντρο των ενστίκτων  από την βουλητική τους συνείδηση.

Το γεγονός πως όλες οι μοίρες της σπονδυλικής στήλης από την αυχενική και την θωρακική έως την οσφυϊκή μπορούν να προκαλέσουν διαταραχές στην ούρηση. Δείχνει τους λόγους που οι αλχημιστές  ονόμασαν τους νεφρούς αποστακτήρες  του «μεγάλου έργου»…

Το μεγάλο έργο των αλχημιστών  ήταν και είναι πάντα ο προσδιορισμός του ουροβόρου δράκου ή κύκλου δηλ. του αρ.  π=3,14….

Στις φαινομενολογικές αλχημικές ονειρικές  μελέτες ο ουρογεννητικός δράκος είναι   το αστρικό φως  που τιθασεύεται  από την βούληση στον αθάνωρα  της καρδιακής πύρωσης με την  πρόοδο να ελέγχεται  στους αποστακτήρες των νεφρών. Καθώς η συνείδηση αναλαμβάνει σταδιακά τον έλεγχο των οραμάτων στους αντίστοιχους  σπονδύλους  ή μυητικούς βαθμούς της φαντασίας του Δράκου > δέρκω=ορώ ή ουρώ… (πολλά γέλια)

Η ουρομαθηματική κρυπτογραφία-ενόραση  των πυθαγορείων συνοψίζεται λοιπόν στην  φράση του Ιαμβλίχου: Δια του 20εδρου  (η πλατωνική υδραγωγία)  εγγράφεται  το 12εδρο του αιθέρα στον Σφαίρο του πνεύματος  (η μνήμη). Και αυτός είναι βέβαια  ο  Λόγος 22/7=3,142857  που ο Αρχιμήδης πρότεινε ως τιμή του (π)  για το ανθρώπινο νοητικό μέτρο...

Ο αριθμητής  22 γνωστός από την ταρολογία των αιγυπτιακών ιδεογραμμάτων   είναι ο 3ος πενταγωνικός αριθμός (5,12, 22)  που συμβαίνει να δηλώνει και τα 19+3  τρίγωνα που συνιστούν  το  20εδρο των 66 γραμμών,  ήτοι  12 ζώδια +7 πλανήτες + 3 φιλοσοφικά στοιχεία

Ο παρονομαστής 7 όπως και η έννοια της οκτάβας ανευρίσκεται στις 8 κορυφές του κύβου και τις 7 ακτίνες-γραμμές που άγονται από μια κορυφή  προς τις υπόλοιπες 7

Επομένως ο Λόγος 22/7 αναφέρεται στην σχέση των τροχιών των μεγάλων εξωτερικών πλανητών που συνιστούν την Άτροπο πλατωνική Μοίρα,  προς την κυβική μοίρα Λάχεση (τύχη) των εσωτερικών πλανητών του ηλιακού συστήματος. Όπως πολύ ορθά το υπέδειξε ο πυθαγόρειος Κοπέρνικος…   


Ο π=22/7 και τα Όνειρα-Ορεινά της ούρησης των εγκεφαλονωτιαίων υγρών…


Η ονειροδιδασκαλία του ηλιακού αγγέλου της ζωδιακής αύρας για το ζώδιο του Σκορπιού που διανύουμε. Συνεχίστηκε κανονικά εκθέτοντας την άγνωστη σχέση του ουρογεννητικού συστήματος με την όραση και τον κύκλο του Ασώτου > Αζώτου ή Αζώθ (12εδρου) της πεσμένης μας συνείδησης…


Το βράδυ λοιπόν ξύπνησα από την πίεση στην ουροδόχο κύστη. Όμως ανέστειλα συνειδητά την ούρηση στρέφοντας την προσοχή μου στην παρεγκεφαλίδα. Οπότε στο όνειρο που ακολούθησε βρέθηκα να περπατώ σε κάποια πόλη της Αγγλίας… (Κριός-κεφαλή)


Εκεί μου τράβηξε την προσοχή ένα ζευγάρι κιάλια στον πάγκο ενός πλανόδιου πωλητή. Ερευνώντας όμως την απόδοσή τους βρέθηκα να κάνω εξωφρενικά ζουμ, για να συνειδητοποιήσω ότι πετάω κοιτώντας μέσα από τα κιάλια... που προφανώς ήταν το τρίτο μου μάτι.


Ξυπνώντας λοιπόν κανονικά μέσα στο όνειρο μελετούσα την σχέση αυτών που αντίκρυζα με την σωματική μου αφή. Για να ανακαλύψω έκπληκτος πως δεν αισθανόμουν την πίεση στο κρεβάτι, ανησυχώντας ταυτόχρονα μήπως τερματιστεί το όραμα καθώς δεν είχα βάρος...

Ευτυχώς η διέγερση των κέντρων της κεφαλής ήταν έντονη και το όραμα συνεχιζόταν κανονικά. Οπότε σκέφτηκα πως είμαι στην 4η διάσταση και βλέπω τα μέσα έξω, όποτε ο πλανήτης που βλέπω είναι το σώμα μου από μέσα !!!


Παρατηρούσα προσόψεις κτηρίων με συγκεκριμένο αλλά ιδιαίτερα σύνθετο αρχιτεκτονικό στυλ. Στην κυριολεξία το κάθε κτήριο ήταν σύνθεση μιας ολόκληρης πόλης όπου τα διαφορετικά κτήρια ήταν ενσωματωμένα σαν ξεχωριστά δωμάτια στο συνεχές τείχος της πρόσοψης. Υπήρχαν ενσωματωμένοι τρούλοι και ιδιόμορφα εξογκώματα. Όμως όταν προσπαθούσα να εστιαστώ σε κάποια λεπτομέρεια όπως ήταν ας πούμε ο αρ. στην πόρτα του σπιτιού, αυτό δεν ήταν εφικτό καθώς η κοκκιδωση της εικόνας άλλαζε συνεχώς, ακολουθώντας τους κιρκαδικούς απροσδιόριστους αιθερικούς ρυθμικούς κτύπους-καρέ της όρασης.


Επομένως η ονειρική όραση ήταν περιφερική και ανακλούσε την διεύρυνσή της συνείδησής μου επάνω στην λειτουργία της ούρησης ή πλατωνικής υδραγωγίας, καθώς ήταν ξεκάθαρο πως ο φραγμός των κτηρίων ήταν η θωρακική μου κοιλότητα όπου γινόταν μια ανταλλαγή πληροφορικών δεδομένων. Εφόσον σε κάθε αναπνοή άλλαζε μαζί και το είδος της προσοχής όπως και το αρχιτεκτονικό στυλ στο όραμα του κτηριακού τείχους


Το ουρογεννητικό 22/7=3,142857 είναι βεβαίως μια αναφορά στο 1/7=142857 της κυκλοφορίας του αίματος και συγκεκριμένα στο σοκ του 3ου σημείου στο 9γραμμα.

Με την ίδια λογική λοιπόν τα άλλα πολλαπλάσια του 11 (η λαγνεία-ισχύς του ταρώ) διαιρούμενα με το 7 της αιματικής κυκλοφορίας ή φυλετικής συνείδησης είναι αποκαλυπτικά για τις λειτουργίες στα όργανα που υποδέχονται την αιθερική κυκλοφορία του αίματος…


Στην εικόνα το Άζωτο εφτάρι στο ταρώ στον περιοδικό πίνακα και το μόριο της Αμμωνίας στην τρίεδρη γωνία του δωδεκάεδρου (πολλά γέλια) 


Η φαινομενολογία της  αναπνοής και της σκέψης…                                                                 

Η παρατήρηση δείχνει πως από όλες τις αισθήσεις η ακοή ευρίσκεται πλησιέστερα στον κραδασμό της σκέψης ή αιθέρα. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Αριστοτέλης επαναλαμβάνοντας τους ατομικούς φιλοσόφους:  «η σκέψη  όμοια κραδαίνεται  με τα άτομα»… Επί  των ημερών μας είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τους ατομικούς φιλοσόφους καθώς έχει καταστεί αντιληπτό  στον κοινό νου, πως η αφή οφείλεται στο ασυμπίεστο της εξωτερικής στιβάδας των ηλεκτρονίων, η όραση στις ανακλάσεις και την μεταβολή των συχνοτήτων των φωτονίων στις ηλεκτρονικές  στιβάδες, ενώ μόνον ο ήχος  παράγεται  στον πυρήνα των ατόμων… 

Μάλιστα η διάκριση της προέλευσης των ήχων μεταξύ των συγκρουόμενων υλικών μορίων και των πυρήνων  των ατόμων,  ισοδυναμεί με την πυθαγόρεια αντίληψη για την ουράνια μουσική των σφαιρών. Εφόσον τα άτομα της ύλης στην γη παράγονται και επομένως όμοια κραδαίνονται-ηχούν,   με τα άτομα  των μακρινών άστρων από όπου και κατάγονται*…

*Σημ. Όσοι ασχολούνται με την αστρολογία θα αναγνωρίσουν την θεμελίωσή της σε αυτή την παρατήρηση. Κατόπιν ακολουθώντας την επταδική δομή του περιοδικού πίνακα των στοιχείων θα πρέπει να αναγνωρίσουν τους 7 αριθμούς (3,4,5,6,7,8,9) ή αστρολογικούς πλανήτες στην διαλεκτική των γάμων των πόλων ή ήλιου-σελήνης μεταξύ των ακραίων στήλων ή ηλεκτροαρνητικότητας του περιοδικού πίνακα των στοιχείων…Μετά από αυτές τις θεμελιώδεις παρατηρήσεις για τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας την ηλεκτρομαγνητική δομή των υλικών ατόμων. Θα ακολουθήσουμε τον τρόπο του Αριστοτέλη που εξέταζε την σκέψη σε σχέση με την αναπνοή και, θα διακρίνουμε δύο ακραίες θέσεις. Στο ένα άκρο θα τοποθετήσουμε τους ιχθύες και τα έντομα που δεν σκέπτονται καθόλου, επειδή όπως λέγει ο σοφός δεν έχουν πνεύμονες, δηλ. νοητικό μέρος και, επομένως ο κραδασμός του αέρα εισέρχεται ανεπεξέργαστος κατευθείαν (από τα βράγχια και τους πόρους του δέματος) στο αίμα. Ενώ στο άλλο άκρο θα τοποθετήσουμε τα ζώα όπως οι κύνες, που μη έχοντας δερματικούς πόρους και άδηλη αναπνοή, όλος ο εισερχόμενος αέρας θα διέλθει υποχρεωτικά από την πνευμονική οδό όπου θα υποστεί έναν εκτεταμένο αντιληπτικό ποιοτικό έλεγχο. Γεγονός που διορίζει τους κύνες αφενός άγρυπνους φύλακες επί των εισερχομένων δαιμονιωδών χημικών εντυπώσεων, αφετέρου τους καθιστά μήτρες (κύων εκ του κύω) της επακόλουθης της αντίληψης ψυχικής κατάστασης δηλ. της συνείδησης… Αντίθετα οι ιχθύες και τα έντομα γίνονται σύμβολα της Ενιαίας Θεϊκής συλλογικής αίσθησης, (η χωρίς εγώ αντίληψη). Βλ. λατρεία του Βεελζεβούλ (ηλιακού εντόμου) και ιχθύος (Οάνες-Χριστού-Βούδδα)...

Ανακεφαλαιώνοντας την αναπνευστική ακρότητα θα επισημάνουμε την υπερανάπτυξη της όσφρησης στους κύνες και της γεύσης στους ιχθύες. Η παρατήρηση αυτή μας επιτρέπει να εισχωρήσουμε ακόμα βαθύτερα στην χημική μελέτη της αναπνοής, διαβλέποντας στην διάκριση μεταξύ της πνευμονικής και της άδηλης αναπνοής την σχέση μεταξύ αερόβιας και αναερόβιας αναπνοής στα κύτταρα και τους μικροοργανισμούς. Έτσι θα μας επιτραπεί η σύγκριση του αναπνευστικού κύκλου με την γενικότερη έννοια του μεταβολικού κύκλου και της οξειδοαναγωγής που αποκαλούσαν παλαιότερα ψυχική χυμεία ή αλχημεία…!!!

Όλες οι παραπάνω σκέψεις ενυπάρχουν με διάφορους τρόπους στο δύσπεπτο έργο του Αριστοτέλη. Δύσπεπτο γιατί οι μαθητές της πλατωνικής Ακαδημίας έπρεπε να είχαν μάθει να σκέπτονται δηλ. να χωνεύουν. Η νοητική πέψη ή μεταβολισμός των εντυπώσεων είναι η νοητική αλχημεία…

Ο Αλχημιστής της πληροφορικής…

Ένα άτομο στη σελίδα του Facebook ρώτησε τον Mark Zuckerberg πως θα μπορούσε να μοιάζει το μέλλον του Facebook και εκείνος είπε ότι μια μέρα πιστεύει πως οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να στείλουν συναισθηματικές εμπειρίες ο ένας στον άλλο, κάτι το οποίο θα είναι «η απόλυτη εμπειρία τεχνολογικής επικοινωνίας». Και πρόσθεσε: «Συνηθίζαμε να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας μόνο μέσω του κειμένου και των φωτογραφιών. Στο μέλλον το βίντεο θα είναι ακόμη πιο σημαντικό από τις φωτογραφίες. Μετά από αυτό, καθηλωτικές εμπειρίες όπως αυτή της εικονικής πραγματικότητας θα γίνουν ο κανόνας και στη συνέχεια θα έχουμε τη δυνατότητα να μοιραστούμε την πλήρη αισθητική και συναισθηματική εμπειρία μας με τους ανθρώπους όποτε θέλουμε». Είπε πως αυτές οι συσκευές θα φοριούνται «όλη την ώρα» και θα μας επιτρέψουν να «βελτιώσουμε την εμπειρία μας στην επικοινωνία».Το συγκεκριμένο σχόλιο έχει πλέον διαγραφεί από τη σελίδα, χωρίς να είναι σαφές το γιατί. Ενώ οι πιο υποψιασμένοι με την τεχνολογία το συνδύασαν με την φημολογία πως ήδη βρίσκονται υπό κατασκευή οι νέες συσκευές της Google, αφού πολλά παρόμοια προϊόντα ήδη κυκλοφορούν… Οι συσκευές ηλεκτρονικού βιοσυντονισμού (4ης γενιάς) που χρησιμοποιούνται παράλληλα με την κάμερα Κίρλιαν (αυρο-φωτογραφία) στην ιατρική τηλεδιάγνωση και εξισορρόπηση των ηλεκτρικών τάσεων των οργάνων στο σώμα μας. Δημιουργούν καταστάσεις χαλάρωσης της αύρας ανάλογες με εκείνες του λαμβάνουν χώρα στην διάρκεια της ομαδικής σύνδεσης σε έναν διαλογισμό. Εφόσον λοιπόν τα συναισθήματα σχετίζονται με τα οξειδοαναγωγικά πεπτίδια, την περίσσεια-έλλειψη των ηλεκτρικών φορτίων, στους διάφορους νευρικούς μεσημβρινούς του σώματος, είναι βέβαιο πως επίκειται η αποκωδικοποίηση και η μεταφορά τους δια μέσου του διαδικτύου των υπολογιστικών συστημάτων.

Από εδώ προκύπτει ένα γενικότερο θέμα που αφορά την Περσεφόνη-Φερσεφόνη ή φερόμενη γνώση, Πληροφορική κατά Πλάτωνα… Με το διαδίκτυο να αναπαράγει τον «Άδηλο» κόσμο των επιθυμιών από την πορνογραφία και το έγκλημα έως τις πλέον εκλεπτυσμένες ιδεαλιστικές και επιστημονικές εφέσεις. Βρισκόμαστε στα πρόθυρα να πραγματώσουμε πρόωρα το αλχημικό στάδιο του πολλαπλασιασμού…

Όσοι μπερδεύτηκαν θα πρέπει να σκεφτούν πως ο αλχημικός Αθάνωρας είναι πλέον ο υπολογιστής τους ή το κινητό τους τηλέφωνο. Εφόσον με αυτό επιτυγχάνουν την πύρωση (διαλυτική τριβή των πληροφοριών)-solve και την απόσταξη ή κατανόηση των γνώσεων –coagula…

Οι πυθαγόρειοι απέτυχαν να κοινοποιήσουν το μυστικό του ηλεκτρομαγνητισμού (Λάχεσης-τυχαιότητας), των πολύχρωμων ηλιακών αγελάδων ή  Δεκάδων-Κουαρκ (Άτροπος των αιτίων) των σεληνιακών Βουδών (υδράργυρου ή σεληνιακού ερμαφρόδιτου) στην εποχή τους. Επειδή οι τρεις πλευρές του ορθογωνίου νοητικού τριγώνου των Διοσκούρων, πρόνοια, βούληση, ειμαρμένη ουδέποτε κατανοήθηκαν από το ευρύ κοινό.  Σήμερα όμως φαίνεται ότι έχουμε περισσότερες πιθανότητες να το κατανοήσουμε καθώς ο περιοδικός πίνακας των στοιχείων και το πυθαγόρειο θεώρημα αποτελούν μέρη πλέον της βασικής μας εκπαίδευσης… Ο περιοδικός πίνακας αναφέρεται είτε ως δεκαδική τετρακτύς δένδρο των ιδεών με τον όφι του Λόγου τυλιγμένο στον κορμό του, είτε ως μόνιμο άτομο (ορφικό ωό) με τον όφι του φυλετικού ρεύματος τυλιγμένο να δημιουργεί τα αστρολογικά μεταλλικά κελύφη-πάθη των παρελθουσών φυλών… (Έλλοπες-Κύκλωπες--Κένταυροι-Πελασγοί)

Η Νιρβάνα (ο Πολυδεύκης, δηλ. η αγάπη) είναι η θεία Πρόνοια-Έλεος που ταυτίζεται με την Ειμαρμένη (θέια Βούληση) όταν εκμηδενίζεται το εγώ που είναι η αιτία του πόνου (ο Κάστωρ) , δηλ. η άλλη κάθετος του ορθ. τριγώνου. Επιτυγχάνεται με την επίσκεψη στα 6 Ζωδιακά Βουδιστικά-Αιγυπτιακά βασίλεια ή Ησιόδειες φυλές στους τρεις άξονες των δημιουργικών αμαρτημάτων όπως έκανε ο Οδυσσέας (βλ. εικόνα) και απαλλάχθηκε από τους ψυχολογικούς του συντρόφους (ελαττώματα) ... Όμως για να ξεκινήσει το ταξίδι χρειάζεται να αρνηθεί κανείς ξεκινώντας από τον διαλογισμό του: το σώμα, το συναίσθημα, και την σκέψη σαν κατοικία του Εαυτού... 

Ο αποφατικός διαλογισμός μπορεί να φέρει άμεσα αποτελέσματα με την άσκηση της προσοχής στο "όχι αυτό". Δηλ. όπου πηγαίνει η προσοχή εσύ λές όχι αυτό... Το οραματικό αποτέλεσμα είναι πως βρίσκεσαι ξαφνικά στο κέντρο του Ατόμου (ως Ατμαν, ο πνευματικός σπινθήρας) ενώ γύρω σου περιφέρονται τα ηλεκτρόνια, δηλ. οι Ησιόδειες φυλές-αισθήσεις !!!  

Μοιάζει αδιανόητο αλλά όταν διαλογιζόμαστε επιτυχώς κάνουμε ψυχρή πυρηνική σύντηξη, έως ότου επιτυχουμε τον Ατομικό αριθμό του Χρυσού που έχει συμπληρωμένες τις 5 στιβάδες των ηλεκτρονίων του (δηλ. τις 5 αισθήσεις)... 

Οι έννοιες που καλούμαστε να συνθέσουμε στο πυθαγόρειο θεώρημα είναι τα τετράγωνα, φώτα ή όφεις των δύο κάθετων πλευρών [οι Διόσκουροι] στο τετράγωνο της υποτείνουσας ή ειμαρμένης [Ελένης]. Το φως δηλαδή του αιθερικού ιστού ή πυρ=Χρι του ιστού. [Η αλχημεία στην γλώσσα των ευαγγελίων αναγνωρίζεται παντού και εξαρτάται από την δεινότητα του αναγνώστη να αποσυμβολίσει τις παραβολές: της γέννησης και των τριών μάγων ή αλχημικών χρωμάτων υπό το άστρο της πνευματικής Μονάδας. Την βάπτιση στον ηλεκτρικό Ιορδάνη του φυλετικού ρεύματος των ψυχών, τον γάμο της Κανά, την συνομιλία με την Σαμαρείτιδα. Την σταύρωση και τα 153 ψάρια στην νοητική λίμνη Τιβεριάδα κλπ]  Στην στάυρωση η αμετάβλητη κάθετος (η πρόνοια της φυσικής μορφής) αντιπροσωπεύεται από τον αμετανόητο σταυρωμένο ληστή στον τόπο του κρανίου. Η δεύτερη κάθετος, του μετανούντος ληστή, είναι η ανθρώπινη βούληση εγκλωβισμένη στην δράση της επιθυμίας που ελευθερώνεται από τα δεσμά της μορφής και ταυτίζεται με τον Χριστό. Έτσι η υποτείνουσα, ειμαρμένη, εξισορροπεί   φωτίζοντας (ως τετράγωνο) τα πεπραγμένα της μορφής μας. Φωτίζει δηλαδή στον τόπο του κρανίου (κωνάριο) το περιεχόμενο των ζωικών συμπεριφορών που κρύβονται στο μορφικό γονιδίωμα και μεταφέρθηκαν εδώ δια του αιθερικού ιστού ή αίματος του Χρι-στού... Το μυστικό του αιθερικού ιστού είναι ο αρ. 153, ο τριγωνικός 17 (η τέχνη του ταρώ)  153846=2Χ(76923=99Χ777)   το διπλό αιθερικό (ο Ερμαφρόδιτος)

Το καλλιεργημένο χωράφι της νοητικής προσωπικότητας απαρτίζουν 4 διαδοχικοί όροι α,β,γ,δ της χρυσής ακολουθίας, (ένστικτο=γη, συναίσθημα=ύδωρ, νόηση=πυρ, ενόραση=αέρας). Οι 4 διαδοχικοί όροι που εμείς δημιουργήσαμε εκπαιδεύοντας τον εαυτό, αποδίδουν μια ικανοποιητική προσέγγιση στην χρυσή τομή, επειδή συνιστούν μια τετραστοιχειακή προσωπικότητα για την οποία ισχύει το πυθαγόρειο θεώρημα, μεταξύ των τριών ψυχών ή διαστημάτων της: (αδ)^2+( 2βγ)^2= (β^2+γ^2)^2 που οδηγούνται στην πυθαγόρεια σταύρωση…

 

Ο όφις του ελευθερίου της βουλήσεως (ηλεκτρισμού) βρίσκεται σταυρωμένος ή εκδηλωμένος  στον περιοδικό πίνακα των υλικών στοιχείων. Ο πυθαγόρειος Πλάτωνας μας έχει υποδείξει τους απόκρυφους ειδητικούς αριθμούς της πληρότητας των στοιβάδων ή περιορισμών  στην εκδήλωση  της προσωπικότητας μας

Ο Πλάτων στις αναφορές του στο αμετάβλητο Παρμενιδικό ον μας δίνει λίγες νύξεις για τους ειδητικούς αριθμούς σχετίζοντας τους με μία ταυτότητα που παρέχει μια σειρά από πυθαγόρειες τριάδες.

Β^2+ (β^2/4 – 1) ^2= (β^2/4 + 1) ^2

1 (5,4,3)

2 (17,8,15)

3 (37,12,35)

4 (65,16,63)

5 (101,20,99)

6 (145,24,143)

7 (197,28,195)

Παρατηρώντας τον τύπο και τους αριθμούς που παράγονται, συμπεραίνουμε ότι αυτό που ουσιαστικά διατυπώνεται είναι η ιδιότητα του αρ. 4 (ο νους) να δημιουργεί πυθαγόρειες τριάδες.

Η μεσαία στήλη των πολ/σίων του 4, (8,12,16,20,24,28) πολλαπλασιασμένη με την θέση της στην παραγωγική σειρά 1,2,3,4,5,6,7 . Προσφέρει τους (μέσους) τετραγωνικούς αριθμούς στις αντίστοιχες τριάδες

(4,16,36,64,100,144, 196)

Το ενδιαφέρον με αυτήν την σειρά που ξεκινά και αυτή από το ζωογονικό (κβαντικό) τρίγωνο (3,4,5)

1 (5+3)/4=2

2 (17+15)/4=8

3 (37+35)/4=18

4 (65+63)/4=32

5 (101+99)/4=50

6 (145+143)/4=72

7 (197+195)/4=98

Είναι ότι η διαίρεση των ακραίων όρων με τον 4 δίνει πηλίκο τον αριθμό της πληρότητας στις αντίστοιχες στοιβάδες των ηλεκτρονίων (2ν^2)

Δηλαδή την στιγμή της πυθαγόρειας σταύρωσης ο αρ. 4, η νοητική ακτίνα (ο μετανοών), αντιλαμβάνεται τον τρόπο που το άθροισμα του μορφικού κραδασμού και της δράσης των επιθυμιών του αποτελούν απλά την εκδήλωση της σφραγίδας της πνευματικής Μονάδας του… 

Απλά (?) μαθήματα αλχημείας ή γεωμετρίας του πυθαγορείου θεωρήματος…                                                                    

Θέση πρώτη : Η αλχημεία είναι η ικανότητα του να φαντάζεσαι συνειδητά.

Η λέξη Φαντασία από το φάος-φως είναι η διέγερση των αιθερικών σπινθηρισμών του μετωπιαίου λοβού ή Ερινύας ή τρίτου ματιού ή 666 ή συνθετικού οφθαλμού Wanjet. Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως μπορούν να φαντάζονται ελεύθερα ότι θέλουν, αλλά στην πραγματικότητα η φαντασία τους είναι δέσμια των ιστορικών μορφοποιήσεων (Κενταύρων) που έχει διαμορφώσει η φυλετική επιθυμία για την διαιώνιση του είδους της. Φαντάζονται μηχανικά και μέσα στα πλαίσια της οικονομίας του συστήματος των παθών τους, που είναι ο Άδης των σαρκοφάγων Κενταύρων ή σπερμάτων του κατώτερου νοητικού. Στον βουδισμό αποκαλείται κόσμος των πεινασμένων φαντασμάτων ή κόσμος των επιθυμιών, εδώ είναι ιδιαίτερα γνωστός ως πλατωνικό σπήλαιο ή υποσεληνιαίος κόσμος ή Δαντική κόλαση των εντέρων της κοιλίας τους… Φαντάζονται δηλ. σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ικανοποιήσουν την ακόρεστη αρσενική πείνα και θηλυκή δίψα της κοιλίας των κατώτερων κέντρων…

Θέση δεύτερη : Όταν ο άνθρωπος φαντάζεται συνειδητά ενώνεται το αίμα με το σπέρμα του

Υπάρχει στο ζωικό βασίλειο ένας χημικός κύκλος ανάλογος του κύκλου της φωτοσύνθεσης στα φυτά. Τον κύκλο αυτό του οποίου η επιστημονική μελέτη λάμβανε χώρα στα Ελευσίνια ή Καβείρια μυστήρια επαναπροσδιόρισε πρώτος ο Καρτέσιος όταν μίλησε για το ζωικό πνεύμα που ανέρχεται δια μέσου της κυκλοφορίας του αίματος στο κωνάριο ή θάλαμο του εγκεφάλου… Σήμερα αντιλαμβανόμαστε σιγά-σιγά πως περιέγραφε την μεταφορά της επινεφρίνης στον μετωπιαίο λοβό της υπόφυσης, που ευθύνεται για την διέγερση του φαινομένου των αστρικών σπινθήρων πέριξ του οφθαλμικού σημείου ή ονειρικού φωτισμού ή απλά των αιθερικών τριγωνικών σπινθήρων που δημιουργούν τα όνειρα και την κίνηση των φυσικών μορφών, βλ. κινητικό ή συναισθηματικό κέντρο…

Η επινεφρίνη σχετίζεται με τις ενεργές πληροφορίες του γονιδιώματος, καθώς ευθύνεται για την χαρακτηριστική κίνηση κάθε ζωικής μορφής. Δηλ. την οργάνωση των ταχύτατων Κενταύρων ή ενστίκτων αρχετυπικών γονιδιακών αντιδράσεων. Τον Κενταυρικό κύκλο της ερωτικής ονειρικής επιθυμίας ξεκίνησε να μελετά τον 20ο αιώνα ο Φρόιντ, ερμηνεύοντας την αρχαία αλχημκή διδασκαλία του Οιδίποδα ή υδραργύρου

Θέση τρίτη : Η Γαία έχει 17 αιθερικές διαστάσεις, που εκδηλώνονται σε τρεις αλληλοκαλυπτόμενες οκτάβες ή τρία κοσμικά πεδία που επιβλέπουν οι τρεις πλατωνικές Μοίρες: (ηλεκτρομαγνητικό=Λάχεση, κουαρκ=Άτροπος και υπερχορδών=Κλωθώ) . Η ανθρωπότητα ακολουθώντας το πλανητικό πνεύμα κατοικεί στην χαμηλότερη ή υλική ηλεκτρομαγνητική οκτάβα περίπου στο νοητικό μέσον της.

Πρόκειται για τις 7 περιόδους ή 7 ηλιακά συστήματα του πίνακα των χημικών στοιχείων. Εφόσον ένα ηλιακό άστρο της κύριας ακολουθίας αστρικής εξέλιξης, μπορεί να παράγει μόνο τα στοιχεία με Ατομικό Βάρος της συγκεκριμένης περιόδου… Η φυσική Γη προβάλει στο 4ο ηλιακό σύστημα της Ατλαντίδας Μερόπης…

Το σύνολο των χημικών ενώσεων που δημιουργούν την ανθρώπινη μορφή αποτελούνται από στοιχεία των 4ων πρώτων και ελαφρύτερων περιόδων του πίνακα των στοιχείων. Η μέση Γη είναι μια νησίδα σχετικής ηρεμίας ανάμεσα στα 4 στοιχεία που ευρίσκονται σε διαρκή πόλεμο ανάμεσα στις δύο ακραίες ομάδες ή στήλες εκδήλωσης της ηλεκτροαρνητικότητας (όξινες ή άρρενες-δωρικές, και θήλυς-ιωνικές ή αλκαλικές) χωρίς να φθείρονται καθώς είναι αθάνατα ή άφθαρτα. (βλ. αρχή της διατήρησης της ενέργειας)

Θέση τέταρτη: Η μέση περιοχή του περιοδικού πίνακα είναι η περιοχή των μετάλλων. Εδώ υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για την ύπαρξη των αναγκαίων ελευθέρων ηλεκτρονίων της μεταλλικής σκέψης. Ελεύθερη σκέψη είναι η μετανοούσα σκέψη, αυτή που όπως λέγει ο Αριστοτέλης έχει την ικανότητα μιας δεύτερης επιλογής ή επανάστασης στο συστημικό καθεστώς των καθοδικών φυλετικών επιθυμιών. Ο Υδράργυρος mercury ή Ερμής είναι ένα τέλειο-μαγικό μέταλλο με Α.Β. 80 αμέσως μετά τον χρυσό με Α.Β. 79 το οποίο μελέτησε και πέθανε εξαιτίας της δηλητηριώδους φύσης του ο γνωστός Νεύτωνας, βαθύς γνώστης της αρχαιοελληνικής μεταφυσικής κουλτούρας και γλώσσας. Όταν είναι στην λευκή-ασημένια μορφή του αντιστοιχεί στο ανδρικό σεληνιακό σπέρμα, όταν είναι στην κόκκινη μορφή της κιννάβαρις (κόκκινος δράκος) αντιστοιχεί στην έμμηνο ρήση (ηλιακό σπέρμα) των γυναικών. Η αιμοσφαιρίνη είναι πρωτεΐνη του αίματος η οποία προσδένει οξυγόνο. Είναι σφαιρική και αποτελείται από τέσσερις πολυπεπτιδικές αλυσίδες (4 στοιχειακή) ανά δύο όμοιες (πολική όπως τα πλατωνικά στερεά) και τέσσερα μόρια αίμης, τα οποία είναι ενωμένα ανά ένα σε κάθε αλυσίδα. Μια οργανική ένωση που έχει την δυνατότητα να δεσμεύει το οξυγόνο (αλχημικό πυρ), χρησιμοποιώντας άλλοτε τον σίδηρο, άλλοτε το θείο και άλλοτε τον χαλκό (βλ. γαλαζοαίματοι) Ικανή δηλ. να πετυχαίνει την νοητική μεταστοιχείωση…. !!!

Στην ενορατική πραγματικότητα των αιθερικών ροών ή μεσημβρινών του βελονισμού, που μας εισήγαγε ο υπερσεξουαλικός οραματιστής Αϊνστάιν: η σεληνιακή ή ορμονική ροή (σεληνιακό άρρεν σπέρμα) και η αιματική (ηλιακό θήλυ σπέρμα) ενώνονται ακτινοβολώντας το ζωδιακό δωδεκάεδρο ή φωτεινό σώμα ή αύρα της Δόξας. Ε = mc2 Με το οποίο ο νοητικός ανθρώπινος φορέας εισέρχεται στην επόμενη δεύτερη κοσμική οκτάβα των πιθανολογικών κουαρκ της Ατρόπου… Σε αυτήν την ελληνική οκτάβα έπαιζε ζάρια ο μέγας αλχημιστής Ηράκλειτος… Αυτός είναι ο κόσμος των Χερουβικών Καβείρων -Βουδών με φύλακες τον Κρόνο και τον Δία… λέγει ο Πλάτων….

Θέση πέμπτη: «Εάν το άλας μωρανθεί εν τίνι αλισθήσεται»… Το πυθαγόρειο θεώρημα είναι υπεύθυνο για την συμπλήρωση των ηλεκτρονίων στις στιβάδες των ατόμων εφόσον 2nn, δηλ. άθροισμα δύο ίσων τετραγώνων είναι το τετράγωνο της υποτείνουσας ορθογωνίου και ισοσκελούς τριγώνου. Το σύμβολο του αλχημικού άλατος ή θήλεος και της ηθικής των καντιανών κατηγορημάτων ή πλατωνικών ζωδιακών Γενών.

Ιστορικές οδηγίες προς ναυτιλομένους περί την αλχημεία...

Η συνείδηση των φιλοσόφων στην προκλασική ελληνική αρχαιότητα ταύτιζε τα πρόσωπα των θεών με τους κοσμικούς ή φυσικούς νόμους. των 4ων στοιχείων. Τότε δηλαδή η θρησκεία δεν ήταν διαχωρισμένη με δογματικές θέσεις από την επιστήμη καθώς η κοινή λογική δεν είχε ακόμη διαφθαρεί από την πλάνη (σοφιστεία) του υλιστικού ή ειδωλοποιητικού νου. Οι φιλόσοφοι ήταν ελεύθεροι να διατυπώνουν  "Επιστήμες"  που ήταν σε θέση να ερμηνεύσουν την εμπειρία της μυητικής επαφής τους με τους θεούς.

Η σοφιστεία όμως που ξεκίνησε τους κλασικούς χρόνους διέφθειρε την λογική διαδικασία η οποία έως τότε ανακλούσε απλά τα μυητικά δρώμενα. Οι αποδεικτικές μέθοδοι άρχισαν να χρησιμοποιούνται  πλέον και από τους αμύητους που δεν είχαν το βίωμα της θεότητας. Αυτοί εμπλουτίζοντας διαρκώς την ρητορική τους με συνειρμούς που δεν αφορούσαν την φαινομενολογία της θεότητας αλλοίωσαν το κάτοπτρο του ορθού λόγου στην καρδιά. Έτσι φθάσαμε σήμερα στο απίθανο σημείο όπου ενώ η  επιστημονική γνώση χάρις στην ανάπτυξη της πυρηνικής τεχνολογίας  έφερε την θέα των κοσμικών νόμων, προνόμιο των μυημένων,  στον κοινό νου. Ομολογεί δημόσια  ότι η σωματιδιακή ύλη δεν είναι δυνατόν να ορισθεί αντικειμενικά χωρίς παρατήρηση,  πως συνδημιουργείται δηλαδή από την πίστη των  παρατηρητών. Αποδείχνοντας  ότι ο υλισμός είναι  η άτυπη θρησκεία του ειδωλοποιητικού νου των επιθυμιών μας …Όλοι κωφεύουμε στην  κραυγή της επίγνωσης του Οιδίποδα, ότι συνευρέθηκε με τις δημιουργικές δυνάμεις της έχιδνας-φαντασίας της ιοπλόκαμης Ιοκάστης. Γιατί από την αρχή ο σοφιστής ήταν ο ειδωλοποιητικός στοιχειακός νους της επιθυμίας που αναπτυσσόταν στο καθοδικό τόξο της ενέλιξης του πολιτισμού

Η αναστροφή της υλιστικής πορείας  επιχειρείται και πάλι από τους επαγρυπνούντες "θεοσοφιστές" που έχουν έναν στενό χρονικό ορίζοντα λίγων αιώνων στην διάθεση τους πριν την αναπόφευκτη καταστροφή του στην εποχή του Υδροχόου και των δακρύων της Αλκυόνης. Αλλά πως είναι δυνατόν να πείσεις τους άλλους με θεοσοφικές θεωρίες αν δεν πείσεις πρώτα τον εαυτό σου… για την επιστημονική επάρκεια αυτών των απόψεων. Το παράδοξο λοιπόν είναι ότι οι αποδείξεις υπάρχουν είναι διάσπαρτες στα εγχειρίδια της βασικής μας εκπαίδευσης αλλά η νοητική μας αδυναμία δεν τα αναγνωρίζει. Έτσι εμείς καταδικάζουμε τους εαυτούς μας δια της νοητικής οκνηρίας μας καθώς φανταζόμαστε ότι χρειάζονται μεγάλοι και εξειδικευμένοι επιστήμονες σε πανάκριβα εργαστήρια για να εκφράσουν το προφανές!!!

Το παράδειγμα του περιοδικού πίνακα των στοιχείων είναι χαρακτηριστικό: 

Ø Ο αριθμός της περιόδου στην οποία ανήκει το στοιχείο, δείχνει τον αριθμό των στιβάδων στις οποίες έχουν κατανεμηθεί τα ηλεκτρόνιά του. Αυτό αντιστοιχεί στους 7 γύρους του φυλετικού ρεύματος της θεοσοφίας. Το βαρύτερο ιχνστοιχείο που ενσωματώνει τώρα η ανθρώπινη μορφή είναι το μολυβδένιο της 5ης περιόδου !!!

Ø Ο αριθμός της ομάδας στην οποία ανήκει το στοιχείο, δείχνει τον αριθμό των ηλεκτρονίων στην εξωτερική στιβάδα του ατόμου του. Εδώ υπάρχουν τρεις μόνον αλληλοκαλυπτόμενες ομάδες από 2, 8 και 18 στήλες. Σαν να λέμε δηλαδή ότι η Μονάδα μας που επιστατεί τον αξεπέραστο δακτύλιο της εξωτερικής στοιβάδας ανήκει στην 1η, την 2η ή την 3η ακτίνα…

Ø Ειδητικός είναι ο αριθμός που καθορίζει το είδος. Στον Ιάμβλιχο είναι αυτός που επιδέχεται γεωμετρικής παραστάσεως / ειδητική νόηση / ειδητικές αποδείξεις / ικανότης οπτικοποίησης. Οι πλατωνικοί ειδητικοί αριθμοί είναι οι ακτίνες της θεοσοφίας… Είναι οι 7 πυθαγόρειες τριάδες που δημιουργούν τα 7 πολλαπλάσια του 4 = {4,8,12,16,20,24,28} καθορίζοντας την τύχη των χημικών ενώσεων των στοιχείων στον περιοδικό πίνακα…

Ο αλχημικός Γλαύκος

 

Με το όνομα Γλαύκος αναφέρονται πολλές θεότητες και όντα της ελληνικής μυθολογίας. Η αιτία είναι το απόκρυφο γλαυκό=ασπρογάλαζο χρώμα που σηματοδοτεί την επαφή της συνείδησης με τις ισχυρές υποατομικές δυνάμεις του ατμικού ή ατομικού πεδίου της κοσμικής ψυχής.

Ο δαιδαλώδης μύθος του Γλαύκου επεξεργάστηκε από τον Πίνδαρο, τον Αισχύλο που έγραψε και τον «Πόντιον ή Ποτνιέα Γλαύκον» και ιδίως τον ειδικευμένο στις ψυχικές μεταμορφώσεις Οβίδιο.

Ο Γλαύκος παριστάνεται μισός άνθρωπος μισός ψάρι με κοιλιά σκεπασμένη με όστρακα και φύκια. Ο Πλάτωνας παραβάλλει στην Πολιτεία τον Γλαύκο με την μολυσμένη από πάθη ανθρώπινη ψυχή. Προφανώς συνδέεται με το σύμβολο του αιγόκερω: μισό ψάρι, μισό κάτι άλλο… Περιγράφοντας την σχέση Τοξότη-Αιγοκερω στο δεύτερο μέρος της οικοδόμησης της γέφυρας του διαλογισμού ή ουράνιου τόξου

Στην πιο διάσημη εκδοχή του αλχημικού μύθου, ο Γλαύκος ήταν γιος του κριτή Μίνωα και της Πασιφάης (του κατατρώγοντος φωτός). Παιδί ακόμα, κυνηγώντας ένα ποντικό έπεσε σε ένα πιθάρι γεμάτο μέλι και πνίγηκε. //Πρόκειται για την ερευνητική νοητική λαγνεία ή έφεση που συμβολίζεται με τον μαθητή «ποντικό-Τοξότη» που φθάνει πρώτος στα πόδια του Βούδα-Ερμή//.

Μετά από έρευνες, βρέθηκε το πτώμα του Γλαύκου με τη βοήθεια του μυητικού Θεού Απόλλωνα. Σύμφωνα με χρησμό, ο μικρός Γλαύκος θα μπορούσε να αναστηθεί από όποιον κατάφερνε να περιγράψει το χρώμα μιας αγελάδας του κοπαδιού του Μίνωα, το χρώμα της οποίας άλλαζε τρεις φορές τη μέρα.

//Η αγελάδα που αλλάζει χρώματα είναι η ουσία του διπλού αιθερικού μας σώματος, βλ. σεληνιακά tattwas. Την ίδια αγελάδα ακολούθησε ο Κάδμος για να φθάσει στην επτάπυλο Θήβα του αιθερικού σώματος//.

Ο ΜίΝωας, (ΜήΝη-ΜοΝάς-ΠΑΝσέληνος), ζήτησε από τους σοφότερους συμβούλους του, να περιγράψουν το χρώμα του θαυμαστού αυτού ζώου. Τον γρίφο έλυσε ο Πολύ-ιδος (τρίτο μάτι), γιος του Κοιρανού (αναναγραμ. Κρανίου), λέγοντας πως το ζώο αυτό είχε το χρώμα του μούρου: άσπρο στην αρχή (άγουρο), κόκκινο αργότερα και τελικά μαύρο (ώριμο). Πρόκειται για την γνωριμία με τις πολύχρωμες βουδικές οικογένειες, δηλ. τις μεταλλάξεις του χερουβικού Βούδα-Υδραργύρου της αλχημείας. Τα αλχημικά χρώματα εμφανίζονται σε αντίστροφη σειρά (μαύρο-κόκκινο-λευκό), και συνοδεύουν την αφύπνιση της ενόρασης στο καρδιακό κέντρο (σπήλαιο της γέννησης). Στον χριστιανικό αποκρυφισμό ονομάζονται «οι 3εις μάγοι» ενώ στην εσωτερική αστρολογία αντιπροσωπεύουν του 3εις βασιλικούς αστέρες της «ζώνης του Ωρίωνα» που δείχνουν τον Σείριο (τρίτο μάτι)

Ακολουθεί το αλχημικό στάδιο της «σήψης του πτώματος»: Ο Μίνωας έκλεισε τότε τον Πολύιδο μαζί με το πτώμα του Γλαύκου και τον διέταξε να ξαναδώσει τη ζωή στον γιο του. Καθώς ο Πολύ-ιδος (το τρίτο μάτι) καθόταν απελπισμένος δίπλα στο κοιμισμενο φυσικό σώμα ή πτώμα του μικρού Γλαύκου, είδε να προχωρά προς αυτόν ένα φίδι, φοβήθηκε φυσικά, και το σκότωσε. Λίγο αργότερα όμως φάνηκε δεύτερο φίδι που βλέποντας το πρώτο νεκρό, έφυγε για να επιστρέψει σε λίγο έχοντας στο στόμα του ένα μαγικό βοτάνι, με το οποίο άγγιξε το νεκρό φίδι και αμέσως αυτό αναστήθηκε. Ο Πολύιδος άρπαξε τότε το χόρτο, άγγιξε με αυτό τον νεκρό Γλαύκο και αυτός αναστήθηκε...

Ο Μίνωας όμως δεν έμεινε ευχαριστημένος, και πριν αφήσει τον Πολύιδο να επιστρέψει στην πατρίδα του, του ζήτησε να μάθει την τέχνη στον Γλαύκο. Ο Πολύιδος υπάκουσε, αλλά φεύγοντας έφτυσε στο στόμα του Γλαύκου, κάνοντάς τον να ξεχάσει όλα όσα είχε μάθει. (Ο αστρικός τρίτος οφθαλμός 666 είναι ατίθασος και επιθετικός, λειτουργεί ως Ερινύα). Τα δύο φίδια είναι προφανώς τα φίδια στο κηρυκείο της σπονδυλικής μας στήλης και, το μαγικό βοτάνι είναι το αμάραντο ρόδο στεφανωμένο με τα αγκάθια της θλίψης, δηλ. η επίφυση των χιλίων πετάλων. Η όλη αλχημική αλληγορία είναι το "αρχαιοελληνικό ροδοσταυρικό κίνημα"…

Συναφές με την θεραπεία του Γλαύκου είναι το λεγόμενο Δήλιο πρόβλημα για τον διπλασιασμό του κυβικού Ναού του Δήλιου Απόλλωνα… Αλλά και ο τετραγωνισμός του κύκλου. Κατασκευή τετραγώνου (νοητικής προσωπικότητας) ίσης προς κύκλο (πνεύμα). Και τα δύο προβλήματα επιδέχονται μόνον προσεγγιστικές λύσεις με κανόνα (ηθική) και διαβήτη (θέληση)

Ο Ερατοσθένης ο Κυρηναίος αναφέρει ότι σύμφωνα με πληροφορία αρχαίου τραγωδού ο Μίνωας είχε παραγγείλει να κατασκευαστεί τάφος για τον γιο του Γλαύκο σχήματος κυβικού. Όταν κατασκευάστηκε ο Μίνωας τον θεώρησε μικρό και διέταξε να τον διπλασιάσουν. Η εμμονή των αρχαίων με τον Γλαύκο (ο ασπρογάλαζος) είναι γιατί αυτό το χρώμα είναι το λυκαυγές, το χρώμα του Απόλλωνα… ή της πνευματικής ανάστασης. Το οποίο εμφανίζεται στον υπό μύηση μαθητή, καταβροχθίζοντας την σάρκα του, όταν επιτυγχάνει να δημιουργήσει το διπλό αιθερικό του φυσικού του σώματος, δηλ. να διπλασιάσει τον κυβικό Ναό του Απόλλωνα, αφυπνίζοντας ταυτόχρονα τα δύο φίδια του κηρυκείου. Τα δύο φίδια του κηρυκείου είναι οι αριθμοί 2 και 3, δηλ. η συνείδηση (παρατηρητής, 2) και η νοήμων δημιουργική προσωπικότητα (3, άγιο πνεύμα), που αφυπνίζονται στον άρρητο νοητικό κόσμο των ριζωμάτων (ρίζα2+ρίζα3)=1,41+1,73=3,14=π… Στον διπλασιασμό του κύβου ο αριθμός κλειδί είναι ο άρρητος της (3ης ρίζας του 2) = 1,26… πάλι εμπλέκονται δηλ. η 3η και η 2η θεοσοφική ακτίνα… τα δύο φίδια ή Διόσκουροι.

Three quarks for Muster Mark

Διαπιστώσαμε στην ταξινόμηση των ατομικών βαρών στον περιοδικό πίνακα, ότι η ηλεκτροαρνητικότητα, δηλαδή η ικανότητα προς σύναψη σχέσεων (μορίων) δια μέσου των ομοιοπολικών δεσμών, ακολουθεί την ίδια φθίνουσα ελικοειδή διαδρομή παρόμοια με τον Όφι ή Λόγο του πυρός, από την κεφαλή προς την ουρά, στο δένδρο της ζωής ή μόνιμο άτομο της μεταφυσικής… Το δράμα του οποίου εκπέμπει ακατάπαυστα η ιερή πανσέληνος.

Επειδή όμως η σύναψη σχέσεων (μορίων όπως το ύδωρ) είναι ο προάγγελος της συνείδησης, συνεπάγεται ότι αυτή (η συνείδηση) ευδοκιμεί στην μέση περιοχή του περιοδικού πίνακα όπου ευρίσκεται ο κορμός του δένδρου και τα ελεύθερα ηλεκτρόνια των μετάλλων. Ούτε λίγο ούτε πολύ ταυτίσαμε λοιπόν την λατρεία των γνωστικών Οφιτών της Αλεξάνδρειας με τον ηλεκτρισμό και τον σταυρωμένο Χρ-ιστό (πυρ στον ιστό) στον τριπλό σταυρό του καβαλιστικού δένδρου της ζωής. Οι τρεις οριζόντιοι άξονες του Δελφικού Ε (οι 3 σταυροί της αστρολογίας)  συνδέονται με τον νόμο των τετραγώνων του πυθαγορείου θεωρήματος… όπου γίνονται αντιληπτοί οι τρείς κόμβοι (γόρδιοι δεσμοί του κάρμα-ειμαρμένης) και λύνονται δια της ρομφέας του Μεσσία !!! Αλέξανδρου...

Έχοντας κατά νου να ελέγξουμε την δυνατότητα ταυτοποίησης του όρου ηλεκτρισμός της φυσικής με αντίστοιχες έννοιες της μεταφυσικής. Επιχειρήσαμε μια πρώτη σύγκριση του αιθερικού φυτικού βασιλείου (της αμπέλου ή των Μελίων νυμφών ) που προηγήθηκαν κατά μια ημέρα της φυσικής δημιουργίας με το ηλεκτρονικό νέφος του Δία και της Νεφέλης Ήρας. Καθώς η φυσική δημιουργία των σύνθετων πραγμάτων στην γη και τους πλανήτες γενικότερα, ακολουθεί τις μοριακές ενώσεις που συνάπτουν οι δεσμοί στις εξωτερικές στιβάδες των ηλεκτρονίων των διαφορετικών ατόμων.

Ο αιθερικός κόσμος λοιπόν κρύβεται στην κατανόηση της εξελικτικής πορείας του ηλεκτρισμού από τον πυρήνα προς τις στιβάδες που εξακολουθούμε όμως να αγνοούμε προκλητικά… παραμένοντας αμετανόητοι.

Ο κοινός ηλεκτρισμός (ως ροή ηλεκτρονίων) υπάρχει δεσμευμένος  στον πυρήνα στην δομή των νετρονίων που παρουσιάζονται ως ηλεκτρικά ουδέτερα όσο ο πυρήνας παραμένει σταθερός. (Το νετρόνιο αποτελείται από 3 κουάρκ (udd)- δύο κάτω (down) και ένα πάνω (up) quark). Το νετρόνιο διασπάται συμμετέχοντας σε ασθενείς πυρηνικές αλληλεπιδράσεις όπου μετατρέπεται σε πρωτόνιο και ταυτόχρονα παράγεται ένα ηλεκτρόνιο και ένα αντινετρίνο του ηλεκτρονίου. Αυτό συμβαίνει για να "αποφορτιστεί" κάποιος ατομικός πυρήνας από την παρουσία πολλών πρωτονίων των οποίων η αμοιβαία απώθηση λόγω ηλεκτρικού φορτίου καθιστά τον πυρήνα ασταθή. Αντίστοιχα στην μεταφυσική η μυητική διάσπαση της μορφής επέρχεται όταν η συνείδηση υπό την πίεση του φορτίου των γεγονότων μεταβαίνει στον αστρικό φορέα διχάζοντας την εμπειρία της προσωπικότητας… Δηλαδή ο παρατηρητής διπλασιάζει τις εντυπώσεις του συμμετέχοντας ως μυθικός Γύγης στην ζωή δύο βασιλείων. Η πιο απλή εκδήλωση αυτού του μυητικού συμβάντος έχει καταγραφεί λεπτομερώς από τον Ζ.Π.Σαρτρ στην «Ναυτία» της σιγής του νου. Η οποία είναι σε αντίστροφη φορά η κοινή ναυτία των ταξιδίων εξαιτίας του βομβαρδισμού των εντυπώσεων επί της προσωπικότητας που οδηγείται σε εμετική διάσπαση, καθώς το ταξίδι είναι το συνώνυμο της φλυαρίας των εντυπώσεων…

Θυμάμαι έναν συμμαθητή μου στο νηπιαγωγείο που κάθε μέρα έκανε εμετό επειδή έτρωγε μαρμελάδα με βούτυρο, αλλά δεν τολμούσε να αμφισβητήσει την σοφία της τροφοδότριας μητέρας του. Παρόμοια ο συγγραφέας Μπορίς Βιάν πήγαινε στις διαλέξεις του φίλου του Ζ.Π. Σάρτρ με θέμα την φύση της φαντασίας και του μηδενός της σιγής του νου, εφοδιασμένος πάντα με μία πετσέτα για τους αναπόφευκτους εμετούς εκ της φιλοσοφικής ναυτίας… Συγκρίνοντας την διάσπαση των σύνθετων ατόμων με την διάσπαση της προσωπικότητας, και την αστρική έξοδο, αντιμετωπίσαμε τον εμετικό πίδακα σαν το αντίστοιχο μιας ηλιακής έκρηξης ή έξοδο της ψυχικής ουσίας.

Στα ισότοπα των σύνθετων ατόμων που συμβαίνει να είναι και ραδιενεργά , η πρώτη στιβάδα των ηλεκτρονίων συμβαίνει να αναμειγνύεται με την περίσσεια των πρωτονίων οπότε είναι ιδιαίτερα εύκολη και η σχάση τους. (βλέπε την αναλογία προς τις σύνθετες προσωπικότητες των κατοίκων των μεγαλουπόλεων)

To 1964 ο Αμερικάνος φυσικός Μάρεϊ Γκελ-Μαν (Murray Gell-Mann) πρότεινε ότι τα πρωτόνια και τα νετρόνια, τα λεγόμενα νουκλεόνια, δεν αποτελούν τους στοιχειώδεις δομικούς λίθους της ύλης, αλλά συνίστανται από άλλα μικρότερα σωματίδια, τα οποία ονόμασε κουάρκ. Η ονομασία αυτή προέρχεται από την πρόταση "Three quarks for Muster Mark", (τρία κεράσματα για τον ευαγγελιστή Μάρκο του πυρός) η οποία συναντάται στο μυθιστόρημα Finnegans Wake του Ιρλανδού συγγραφέα και ποιητή Τζέημς Τζόυς. Το 1969 ο Γκελ-Μαν απέσπασε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την συνεισφορά του και τις ανακαλύψεις σχετικά με τη ταξινόμηση των στοιχειωδών σωματιδίων και τις αλληλεπιδράσεις τους.

Επειδή όμως ο αποσυμβολισμός στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα δείχνει ότι το ξύπνημα των αδελφών Finnegans περιγράφει την σχέση των Διόσκουρων ρωθωνιών σε σχέση με την καρδιά που βρίσκεται στην άκρη της μύτης ως αντίληψη της ωραίας Ελένης ή αστρολογικής ειμαρμένης. (Βλ.η μύτη ως τομή των δύο οφθαλμικών κύκλων ή 666=360Χ2-54)… Συνειδητοποιούμε ότι ο συγκεκριμένος φυσικός διατυμπάνιζε την αλήθεια του εσωτερισμού: ότι τα 3 κουάρκς είναι η εισπνοή, η εισπνευστική παύση και η εκπνοή, που ορίζοντας τον χρόνο της αντιληπτικότητας παγιδεύουν τον αιθερικό ηλεκτρισμό της προσοχής στις αισθήσεις μας, στην γραμμική διαδοχή των 5 αθάνατων στοιχείων της αύρας μας ορίζοντας  το φράκταλ που είναι η πενταγωνκή μορφή μας !

Το άρμα του Τριπτόλεμου και τα Ελευσίνια μυστήρια                                                         

Το θέμα με το άρμα της ψυχής και τα Ufo είναι εντελώς αλλόκοτο γιατί απαιτεί μια διαφορετική κατανόηση της ύλης, μιας υλικής ουσίας που έχει ψυχική ή αλχημική μεταλλική προέλευση. Το μέταλλο στην ανατολική παράδοση είναι το καρδιακό στοιχείο του αέρα... 

Ας ξεκινήσουμε από τον Φου-Χι και την αδελφή του Νου-Γουά που έφεραν τον πολιτισμό. Αυτοί παρουσίαζονται ως οι άνθρωποι-δράκοι του ερμητικού Κηρύκειου. Κρατούν τον τεκτονικό κανόνα και διαβήτη. Πρόκειται για τους περίφημους Διόσκουρους ή τα δύο αιθερικά κανάλια ηλιακό και σεληνιακό της αναπνοής (Ίδα και Πιγκάλα) τυλιγμένους γύρω από την Ωραία Ελένη (Δάδα της σπονδυλικής στήλης) ή Κουνταλίνη της φαντασίας...

Έφεραν τον πολιτισμό επειδή η ομιλία (η σκέψη) μας δημιουργεί τον κόσμο γύρω μας ξεκινώντας από τα γράμματα- δονήσεις των πετάλων των λωτών (τα νευρικά πλέγματα κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης). 

Στα Ελευσίνα μυστήρια ο μυητικός φωτισμός επιτυγχανόταν με την βοήθεια του Κυκεώνα, μια συνταγή από παραισθησιογόνα σάπια κόλυβα.¨Έτσι λατρευόταν η θεά του σίτου (Δήμητρα), όπως άλλοι λαοί λατρεύουν τα παραισθησιογόνα ιερά φυτά: πεγιόλτ (Ινδιάνοι), μανδραγόρα (εβραίοι), σόμα (ινδοί). 

Στην παλαιά διαθήκη εξηγείται ότι τα φυτά γεννήθηκαν την 3η ημέρα της δημιουργίας πριν εμφανιστούν τα άστρα, ο ήλιος και η σελήνη... την 4η ημέρα !!! Υποδεικνύοντας τα αιθερικά φυτά ή αιθερικές γραμμές (βλ. θεωρία χορδών) που συμβολίζει η άμπελος (ο Διόνυσος-Χριστός).Στους κόμβους των αιθερικών γραμμών εμφανίζονται μητρικοί οφθαλμοί (Κύκλωπες) στους οποίους συγκεντρώνεται το φως για να δημιουργηθεί η μορφική ύλη σαν ένα αριθμητικό τάγκραμ από τριγωνικούς σπινθήρες. (η μορφή είναι αριθμός λέγουν οι πυθαγόρειοι) Αυτοί είναι οι ταχύτατοι Κένταυροι ή ΔείΝες που εΝΔύουν, δηλ οι Υφαντές όπως ο Νέσσος (εκ του νήθω) που υφαίνουν το αιθερικό ικρίωμα στο υπόβαθρο της φυσικής μορφής. 

Αυτή η απόκρυφη διαδκασία εκτίθετο στην μυητική θέα, η οποία είναι τόσο αλλόκοτη και απερίγραπτη. Οι ινδοί την περιγράφουν ως σχέση των 5 βουδικών οικογενειών ή στοιχείων-αισθήσεων. Ο πλάτωνας την περιγράφει στον Τίμαιο με τα 5 αλληλοδιαπλεκόμενα κανονικά στερεά των στοιχείων-αισθήσεων. (κύβος, 20εδρο,4εδρο, 8εδρο, 12εδρο)

Ας επανέλθουμε τώρα στο άρμα ή ufo της ψυχής. Στην ελληνική μυθολογία ονομάζεται και Δέπας (δισκοπότηρο) μέσα στο οποίο ο Ηρακλής μεταφέρει τις ηλιακές αγελάδες (που αλλάζουν χρώματα) και κατατρώγουν η μία την άλλη. Πρόκειται για τις αιθερικές δονήσεις ή τάττβας. Αυτές είναι οι δονήσεις στο υπόβαθρο της ύλης που σήμερα αποκαλούμε κουαρκ. Ο όρος προέκυψε από το διήγημα του Τζέημς Τζόις "καφενείο των Φίνεγκανς" όπου οι 4 ευαγγελιστές ή στοιχεία κερνιούνται μεταξύ τους με σφηνάκια "κουάρκ". Στην εβραϊκή καμπαλά το άρμα της ψυχής ονομάζεται Μερκαμπά και οι δύο δράκοι που το σέρνουν είναι οι δύο τριγωνικές πυραμίδες αντιθέτου φοράς που δημιουργούν οι διαγώνιες του κύβου. Ο κύβος (βλ. κααβάς του Ισλάμ) με 12 ακμές είναι ο ζωδιακός 12πέταλος λωτός της καρδιάς. Τον οποίο κυβερνά η θεϊκή μητέρα Δήμητρα-Άρτεμις-Αθηνά. Λέγεται και κυβικός θρόνος της Κυβέλης ή Ίσιδας. Το άρμα αυτό ανήρπασε τον παράτολομο βίαιο Φαέθωνα ή Ηλία.

Η φύση του άρματος είναι αυτή των τσάκρας. Πρόκειται για άγνωστα οργανικά μέταλλα που συναντούν οι αλχημιστές. Τα ufo είναι τα τσάκρας της σπονδυλικής μας στήλης και οδηγούν στις πλανητικές διατάξεις της θεοσοφίας (οι άγνωστες πνευματικές διαστάσεις του ηλιακού μας συστήματος). Το σοκ δεν είναι τα ufo, αλλά η αποκάλυψη του σώματός μας σαν αιθερική μηχανή φωτομηχανικής βιοτεχνολογίας...

Υλοζωισμός και αστρολογία: η αλχημεία                                                                                 

Ο Αϊνστάιν και ο Τζαίημς Τζόυς είναι δύο γνωστοί εραστές της θεοσοφίας, που επιχείρησαν να συμβιβάσουν τα θεολογικά δόγματα με το γνωσιολογικό επίπεδο της εποχής μας. Ο πρώτος κατάφερε να εκφράσει πολλές πρωτότυπες ιδέες χάρις στην ευνοϊκή γωνία του Ερμή με τον Ουρανό στο ωροσκόπιό του, ενώ ο δεύτερος μετέφερε την μυθολογία στην καθημερινότητα του βίου μας με τον Οδυσσέα του και την οικογένεια των Φίνεγκαν, ως γνήσιος ιερέας του Ποσειδώνα των οραμάτων, (σύνοδος Δία-Ποσειδώνα)

Χάρις στην εργασία λοιπόν τόσων πολλών διανοητών, φανερών και αφανών βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να σχίζουμε όσοι από εμάς το επιδιώκουν, με σχετική ασφάλεια πλέον το πέπλο του αιθερικού Ναού και να λαμβάνουμε την γνώση του αστρικού πεδίου…

Ο Αϊνστάιν, περισσότερο με το παράδειγμα της ζωής του ως αφανής αλχημιστής έδειξε την μεταβολή της σπερματικής ουσίας σε φως. Ο γνωστός τύπος του για την ισοδυναμία του τετραγώνου του φωτός με την υλοενέργεια, επαναλαμβάνει την απόκρυφη ερωτική λειτουργία της αλχημικής σταύρωσης των πυθαγορείων.

Ο κάθετος φαλλός και το οριζόντιο αιδοίο είναι τα δύο ιερά σύμβολα-γραμμές του ισόπλευρου σταυρού, στα οποία ο ζηλωτής των μυστηρίων έρχεται αντιμέτωπος συνειδητά με τους κόμβους του κάρμα.

Στο καβαλιστικό δένδρο υπάρχουν 3 τέτοιοι σταυροί ή ευκαιρίες (οι 3 σταυροί στον Γολγοθά) με τις οποίες επιχειρείται ο συμβιβασμός των ακραίων στηλών (νοητικών κολάσεων και παραδείσων) του περιοδικού πίνακα των ψυχικών στοιχείων.

Οι ευκαιρίες εμφανίζονται μόλις επιτυγχάνεται η ορθή νοητική γωνία της συνείδησης. Οπότε οι Διόσκουροι (των καθέτων πλευρών του ορθογωνίου νοητικού τριγώνου) συντίθενται στο πρόσωπο της πανσέληνου Ελένης-ειμαρμένης ή υποτείνουσας αποκαλύπτοντας την βούληση του ήλιου Απόλλωνα.

Όπως υποδεικνύεται στην αιγυπτιακή εικονογραφία του ερωτικά ερεθισμένου νεκρού Ραμσή: το φαλλικό ύψος δημιουργεί την πλευρά του τεραγώνου-πύλης που το εμβαδόν του (φως) ισούται με το γινόμενο των προβολών των καθέτων πλευρών στην υποτείνουσα. Οι δύο κάθετες είναι η μορφή ως χάρις και η επιθυμία ως ζωική βούληση.

Κατά την διάρκεια λοιπόν της ερωτικής συνεύρεσης ή σταύρωσης ο νοήμων άνθρωπος επιχειρεί την απόσυρση του ηλεκτρικού ρεύματος των αισθήσεων αρχίζοντας από την αφή της εξωτερικής στοιβάδας. Γεγονός που βιώνει ως αντίληψη του γαμήλιου ερμαφρόδιτου όντος,  πενταγωνικού δωδεκαέδρου της ένωσης των δύο φύλων (οι δύο έσονται εις σάρκαν μίαν). Κατόπιν βασιζόμενος στα δεδομένα της αυτοπαρατήρησης, αναζητά αναπολώντας στο φως της μεταβολής της λαγνείας του (πυρ των κοπράνων) την κλίμακα του φωτός. Δηλαδή μεταφέρεται από το επίπεδο των οπτικών καθημερινών εντυπώσεων, εκεί όπου η συνείδηση κατόρθωσε να διαχωριστεί αντιλαμβανόμενη την δράση κάποιου στοιχειακού ως ψυχολογικό ελάττωμα στα αιθερικά του κέντρα. Στο στάδιο της επίπονης νουθεσίας που ο Καρτέσιος ονομάζει ως μεταφορά του ζωικού πνεύματος δια του αίματος στο κωνάριο. (Οι χριστιανοί θεολόγοι αναφέρουν την σωτηρία δια του αίματος του Χριστού που χύθηκε στον Γολγοθά-κρανίο). Γεγονός που στα εσωτερικά πεδία βιώνεται ως σύγκλιση του δικαστηρίου της θεϊκής δικαιοσύνης, όπου ο μετανοών ταραχοποιός αναγνωρίζεται ως κτίστης του Ναού των πλατωνικών στερεών ή αισθήσεων. Αισθήσεις που αντιστοιχήσαμε με τις εσωτερικές στοιβάδες των ηλεκτρονίων αλλά και με τα 7 στρώματα τις επιδερμίδας μας ή της αύρας μας…

Η φανταστική αναπόληση των γεγονότων ως γεύση-εικοσάεδρο επιτυγχάνει την δόμηση της συλλογιστικής των τριών διαστάσεων και την καταστροφή της κατά την μεταμόρφωση της αναπολούμενης οπτικής φυσικής εντύπωσης σε μυθολογικό όν... Ενώ η όσφρηση-κύβος μεταφέρει την συνείδηση στον καρδιακό ζωδιακό όπου λαμβάνει χώρα η   ενόραση   για την δράση του ελαττώματος ή επαναστατημένου στοιχειακού, χάρις στην κατανόηση της ιστορικής διαδρομής του "γεγονότος". Εδώ στο επίπεδο του πυρός ή δικαστηρίου του κατοπτρισμού των τριγωνικών πυραμίδων αποκαλύπτεται στην δομή των γεγονότων, το σύμβολο της εγκλωβισμένης βουδικής ουσίας και η ηλιακή αγελάδα απάγεται στο Δέπας-δισκοπότηρο.

Ο μαθητής ταυτιζόμενος πλέον με την τέλεια πενταγωνική Μονάδα του μεταβαίνει χάρις στην αναγνώριση της δράσης του ελαττώματος στην αντίστοιχη πλανητική θεραπευτική υπηρεσία, έχοντας γνώση της κρίσιμης αντιστοιχίας μεταξύ του φορέα του και του πλανήτη. Όπου του δηλώνεται σαφώς ότι η υπηρεσία του δεν είναι τίποτα άλλο πέραν από την καθοδήγηση των μυθικών στοιχειακών πλασμάτων που θορυβούν στην αύρα του, στην επίγνωση του πλανητικού σχεδιασμού και των θείων επιστατών του…

   Ένα  φλάουτο από   κόκαλο             

    Η αιμοσφαιρίνη,   είναι μια   μεταλλοπρωτεΐνη με σίδηρο, που περιέχεται στα ερυθρά αιμοσφαίρια. Επιτελεί  την μεταφορά του οξυγόνου από τους πνεύμονες στο υπόλοιπο σώμα και διοξειδίου του άνθρακα από το σώμα στους πνεύμονες.  Η αιμοσφαιρίνη παράγεται στον μυελό των οστών. Περιέχοντας  σίδηρο    είναι υπεύθυνη για το χρώμα των ερυθρών αιμοσφαιρίων, κυττάρων  που δεν έχουν πυρήνα.

Την  σκελετική δομή της μορφής και την ισορροπία  του ασβεστίου επιστατεί ο Κρόνος Αιγόκερως. Η αστρολογική έξαρση του Άρη στο ζώδιο του  Αιγόκερω  φαίνεται να έχει την φυσιολογική της αντιστοιχία  στην παραγωγή της αιμοσφαιρίνης-σιδήρου  εντός των οστών.  Το μυστήριο της αρχαγγελικής ή υλικής δημιουργίας  που ξεκινά στον Αιγόκερω  συνεχίζεται στο επόμενο ζώδιο του Υδροχόου ή της κυκλοφορίας του αίματος.  Εδώ  η τυφλή «εργασιομανία»  συνεχίζεται υποταγμένη στο ρυθμό του πνεύματος  εφόσον  τα ερυθρά κύτταρα δεν έχουν  πυρήνα, τον αντιπρόσωπο του τρίτου λόγου… 

Τα οστά-ταρσοί είναι τα αλχημικά δοχεία ή γράμματα του αλφαβήτου…

Ο Πλάτωνας μέγας πυθαγόρειος μυημένος στην γεωμετρία των κατατμήσεων του Λόγου=πυρός, υπερασπίστηκε την απόκρυφη παρόμοια άποψη πολλών άλλων. Πως τα γράμματα δηλ. ήταν το δώρο του του Ερμή-Θωθ θεού της αλχημείας, προς τις προελληνικές-αιγυπτιακές φυλές ή θυγατέρες του Δαναού…

Η τοποθέτηση αυτή δεν διαφέρει από την καβαλιστική (γεωμετρική) άποψη για τον Αδάμ-Κάδμο, της Φοινίκης*, δηλ. την γεωμετρία τού αιθερικού εικοσάεδρου ή Αδάμαντα (πρότυπου ανθρώπου, Μανού=Γενάρχη) των 22 καρτών=Γενών του ταρώ. (τα ζώδια οι πλανήτες και τα στοιχεία)

Το εικοσάεδρο έχοντας 12 κορυφές δημιουργεί 66 γραμμές ή 22 τρίγωνα που μας είναι ιδιαίτερα γνωστά ως τα 22 ιδεογράμματα του ΤαΡώ=ΤυΡού ή λευκού αιθέρα στο σπήλαιο του Κύκλωπα τρίτου οφθαλμού…

Πρόκειται για τους 22 διαιρέτες-Γωνίες=Γένη του κύκλου ή οφθαλμού των 360 μοιρών των Βαβυλωνίων ιερέων, που διασώθηκε στις ρήσεις του νεοπλατωνικού Ιαμβλίχου για την καταγωγή των γραμμάτων από τις διαιρέσεις του κύκλου του πυρός ή τρίτου οφθαλμού, όπως αναφέρει επακριβώς και η ινδουιστική παράδοση για την άθροιση των πετάλων-γραμμάτων ή ζωικών πνευμάτων των τσάκρα στην υπόφυση (βλ. επινεφρίνη) …

*Παρόμοια λέγουν πως τα γράμματα εφευρέθηκαν στην πόλη του Φοίνικα πλησίον της Εφέσου. Όμως όπως είδαμε η Εφεσία Άρτεμις είναι ο αλχημικός Αθάνωρας (=ο άγγελος Μολώχ), δηλαδή η μήτρα όλων των αλχημικών δοχείων (ταρσών) ή γραμμάτων-οστών !!! Όπου πήζει ο λευκός τηυρός (<ταύρος) της ενόρασης (το λευκό απολλώνιο φως του αγίου πνεύματος,// ο θηλυκός λόγος Βας=Βους των ανατολικών//, στους ήχους του αίματος…

Οι ήχοι του αίματος είναι οι αστρικές ζωικές μορφές-βοές των θεών που γεννά η πλατωνική Ροή: το (Βου)ητό της κυβήβης Κυβέλης, μητέρας Ρέας=Ρες=κεφαλής των θεών…

Όσοι μελετούν την άποψη της μεταφοράς των γραμμάτων του Αδάμ-Κάδμου από τις πόλεις της Ιωνίας ή Φοινίκης εννοούν εύκολα την άποψη του γλωσσολόγου Adolf Kirchhoff ως επανάληψη των αρχαιοελληνικών παρατηρήσεων για τις μεταβολές των γραμμάτων Θ, Φ και Χ στις ελληνίδες πόλεις

Γενικά είναι απίστευτος και εντελώς ψυχαγωγικός ο τρόπος που παρουσιάζεται από τους μυημένους σχολιαστές η απόκρυφη θέση που διδασκόταν στα μυστήρια, για την πτώση του πνεύματος στις ιδεογραμματικές αστρικές σφραγίδες.

Από τον ακατανόητο μακαρισμό του νεοπλατωνικού ευαγγελιστή για την πνευματική πτωχεία < (πτώση του πνεύματος), έως τον αλχημικό Βελλερεφόντη (Ιωσήφ) υιό του Γλαυκού φωτός, που μετέφερε επιστολή του Πρωτέα ή Προίτου (η πρωθύλη της φαντασίας) στον βασιλιά της Λυδίας -Ιοβάτη (Άδη ή Ιώδη) που έγραφε να θανατωθεί. Δείχνοντας πως η σκέψη είναι ο φορέας του θανάτου μας !!!...

   Τα τρία χειμερινά ζώδια των κολάσεων της ύλης, δηλαδή  της πτώσης του  πνεύματος   ή καλύτερα  του βίαιου ενδιαφέροντος  του, συσχετίζει  η βίβλος των νεκρών  του Θιβέτ  με την εμφάνιση των οργισμένων θεοτήτων που καταστρέφουν το απατηλό σώμα της σκέψης…  Αλλά το πνεύμα χωρίς συνείδηση-διάκριση είναι  είτε οργισμένο, είτε αφελές (βλ σφαίρες της τιμωρίας και του ελέους), καθώς ωθείται σε δράση μόνον από την λαγνεία (πείνα-δίψα) του αίματος.  

Έτσι  οι Βούδες-Αρχάγγελοι  διατηρούν τον κόσμο μας  προβάλλοντας την βασική νότα του  ήχου-αίματος  θεμέλιο της οκτάβας της  μορφής και του κόσμου. Αναμένοντας από την συνείδηση   να αποδείξει ότι είναι ικανή να ηχήσει  (συνθέσει) τις νότες  (ορμόνες) που θα την εντάξουν στην  μόνιμη  συμφωνική ορχήστρα .

  Ο διαλογισμός και το αίμα. Το μυστήριο του  γάμου της συνείδησης με το τοπίο στο όναρ...

εικ.  Στα παραδοσιακά κείμενα των Ουπανισάντ υποδεικνύεται η ανάγκη του γάμου του ερυθρού ηλιακού ελιξίριου με το λευκό σεληνιακό, δηλαδή του αίματος με το σπέρμα. Η ένωση αυτή απεγκλωβίζει την συνείδηση από τον φαύλο κύκλο των επιθυμιών και του ύπνου της προσωπικότητας, οδηγώντας την σταδιακά στην διάκριση των δυνάμεων που συνιστούν την μορφή της. 

Το αίμα και τα νεύρα είναι οι φορείς  των αισθητηριακών κραδασμών ή εντυπώσεων προς το ήπαρ,  την καρδία, τους πνεύμονες, τον στόμαχο, τον σπλήνα, τα γεν. όργανα, τον εγκέφαλο... 

Στην διάρκεια του ύπνου το αιθερικό σημείο συναρμογής της ζωής στην μορφή, απαγγιστρώνεται από τον σπλήνα και  ταξιδεύει στην αύρα των ψυχολογικών φυλετικών τοπίων...  

Η χαρτογράφηση των τοπίων του φυλετικού αστρικού πεδίου  επιτυγχάνεται μόνον μετά από την αφύπνιση της συνείδησης, δηλ. την σταθερή ένωση-γάμο αίματος και σπέρματος (νευρικής-ορμονικής και αιματικής κυκλοφορίας). Όταν συμβαίνει αυτό η αναπνοή παύει, οι νεφροί διογκώνονται με την αίσθηση της αφής να μετατοπίζεται στο σφαιρικό περίβλημα της αύρας.          

Όπως ήδη αναφέραμε, το αίμα υπακούει στο πνεύμα καθώς τα αιμοπετάλια είναι απύρηνα όπως και ο μυελώδης φλοιός των τριχών… Τα απύρηνα κύτταρα αναπτύσσονται στο προφύλαγμα των οστέινων και κερατινών περιβλημάτων που εποπτεύει ο Κρόνος. Η ενδόμυχη κατανόηση των εντολών του πνεύματος δια του αίματος και των … τριχών, υπάρχει στο γυναικείο φύλο καθώς διαθέτει ερυθρό σπέρμα. Έτσι το θήλυ ευρίσκεται στην ιδιόρρυθμη θέση να ανταποκρίνεται ενστικτωδώς στις διαταγές του πνεύματος, να διαφθείρεται δυσκολότερα αλλά μην διαθέτοντας την αιθερική κατοπτρική ύλη του σεληνιακού λευκού σπέρματος να μην συνειδητοποιεί την δράση της. Αντίθετα η μοίρα των ανδρών είναι να έλκονται από τις γυναίκες προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουν … το πνεύμα του θήλεος που όπου θέλει πνέει, όσον δεν ασχολούνται ως ιερείς με τις τρίχες του δικού τους πώγωνα.

Τώρα όμως καθώς η κατανόηση του πολιτισμού μας επί της κυκλοφορίας του αίματος, δηλαδή της πτώσης του πνεύματος στην μορφή γίνεται βαθύτερη, έχουμε την δυνατότητα και της χημικής προσέγγισης… Ακολουθεί μια συρραφή εγκυκλοπαιδικών αναφορών για την λειτουργία των αιμοπεταλίων μετά την θανάτωση τους στον σπλήνα και την μεταφορά τους στο συκώτι για την παραγωγή της χολής:

« Τα ερυθρά αιμοσφαίρια, τα οποία παράγονται στο μυελό των οστών μεταφέρονται από το περιφερικό αίμα στον σπλήνα, όπου και πεθαίνουν λόγω γήρατος ή βλάβης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση της αιμοσφαιρίνης που βρίσκεται στο εσωτερικό τους, η οποία μετατρέπεται σε αίμη. Στη συνέχεια η αίμη μετατρέπεται σε έμμεση χολερυθρίνη (Indirect bilirubin) στα δικτυοενδοθηλιακά κύτταρα του σπλήνα. Η έμμεση χολερυθρίνη δεν είναι διαλυτή στο νερό. Προσδένεται στην αλβουμίνη και με την μορφή αυτή κυκλοφορεί στο αίμα. Μέσω της κυκλοφορίας μεταφέρεται στο ήπαρ. Η έμμεση χολερυθρίνη ονομάζεται αλλιώς ασύζευκτη χολερυθρίνη ή μη-γλυκουρονική χολερυθρίνη

Οι χρωστικές ουσίες της χολής (χολερυθρίνη και χολοπρασίνη), προέρχονται από τη διάσπαση της αιμοσφαιρίνης (των ερυθρών αιμοσφαιρίων) και είναι αυτές που δίνουν στη χολή το χρώμα της και που με τη σειρά της επηρεάζει το χρώμα των κοπράνων.

Η χολερυθρίνη αποτελείται από μία ανοικτή αλυσίδα τεσσάρων πυρολικών δακτυλίων. Όλες οι χημικές ενώσεις - χρωστικές που διαθέτουν δακτυλίους τύπο πυρόλης εκτίθενται στο φως ισομερίζονται (αποκτούν συμμετρική δομή). Η ιδιότητα αυτή της χολερυθρίνης χρησιμοποιείται στην φωτοθεραπεία, η οποία εφαρμόζεται θεραπευτικά στις περιπτώσεις εμφάνισης νεογνικού ικτέρου στα νεογνά: το ισομερές της χολερυθρίνης που δημιουργείται μετά την έκθεση στην ακτινοβολία είναι περισσότερο διαλυτό από το ισομερές που δεν έχει δεχτεί ακτινοβολία.

Η χολερυθρίνη δημιουργείται από την δράση του ενζύμου χολοπράσινη ρεδουκτάση (biliverdin reductase) επί της χολοπρασίνης (biliverdin). Η χολοπρασίνη είναι προϊόν του καταβολισμού της αίμης και αποτελεί μία πράσινη τετραπυρολική χολοχρωστική. Η χολοπρασίνη ρεδουκτάση αφαιρεί το διπλό δεσμό μεταξύ του δεύτερου και του τρίτου πυρολικού δακτυλίου. Στη συνέχεια η χολερυθρίνη οξειδώνεται και μετατρέπεται ξανά σε χολοπράσινη. Η αέναη αυτή κυκλική διαδικασία, σε συνδυασμό με τη δραστική αντιοξειδωτική λειτουργικότητα της χολερυθρίνης, έχει οδηγήσει στην υπόθεση ότι ο βασικός της ρόλος είναι η αντιοξειδωτική δράση της στα κύτταρα.»

Η αναφορά μας αυτή αποκτά σημασία καθώς συμβαίνει  η είσοδος της συνείδησης στην κυκλοφορία του αίματος να καταγράφει εικόνες που έχουν θαυμάσια αποδοθεί από τους  μεσαιωνικούς αλχημιστές.  Χαρακτηριστική είναι η καταγραφή του σταδίου της σήψης του αίματος και της πάλης του πράσινου με τον ερυθρό δράκοντα  (χολερυθρίνης-χολοπράσινης) 

Ως γνωστό   η χολή διαλύει το λίπος, γεγονός που προσφέρει  τις απαραίτητες δαιμονιώδεις σκοτεινές ουσίες για τον θυσιαστικό  μετασχηματισμό τους στον αδάμαντα της αιθερικής μορφής. 

Ότι η αλχημεία σχετίζεται με  τις μεταβολές των μεταλλικών στοιχείων του αίματος  βεβαιώνεται από το γεγονός της αντικατάστασης του σιδήρου από τον χαλκό...

Περίπου 7000 άτομα στον κόσμο έχουν μπλε αίμα                                                                

 "Στον κόσμο υπάρχουν περίπου 7000 άτομα των οποίων το αίμα έχει μια μπλε απόχρωση. Αποκαλούνται κυανητικοί cyanea . Ο σίδηρος στο αίμα τους, αντικαθίσταται από τον χαλκό, χωρίς την αλλαγή όμως των λειτουργιών του. Το  μπλε-ιώδες προέρχεται από τις προσμείξεις χαλκού και σιδήρου ».Οι επιστήμονες εξηγούν την εμφάνιση κυανητικών με τους νόμους της εξέλιξης στην περίοδο  φυσικών καταστροφών ή περιβαλλοντικών μεταβολών ή  επιδημιών. Τότε τα "κανονικά" πεθαίνουν ενώ αυτά "που μετατράπηκαν" μένουν ζωντανά και δημιουργούν νέους πληθυσμούς.Οι κυανητικοί δεν υποφέρουν από τις συνήθεις ασθένειες του αίματος - τα μικρόβια αποτυγχάνουν να επιτίθενται στα κύτταρα του χαλκού. Το μπλε αίμα πήζει πολύ πιο γρήγορα και ακόμη και οι σοβαροί τραυματισμοί δεν προκαλούν αιμορραγία.Αποδεικνύεται ότι η έκφραση "γαλάζιο αίμα" ως  σημάδι  ευγενικής καταγωγής,  δεν είναι τυχαία. Εφόσον ορισμένοι από τους ευγενείς ιππότες, είχαν όντως γαλάζιο αίμα, λόγω της πανοπλίας τους και του χαλκού της.

Η μεταλλαγή του αίματος σε... πίστη

Η κατανόηση της κυκλοφορίας του αίματος είναι συνώνυμη με την κατανόηση της αιθερικής πράνα ή συνείδησης της αιθερικής ζωής (χρυσής τομής) που οι πυθαγόρειοι ονόμαζαν Υ.Γ.Ε.Ι.Α (πεντάκτινο) ή κατανόηση/άκουσμα των αρμονικών μουσικών πλανητικών ήχων. Λχ. Όλοι είναι πρόθυμοι να συμφωνήσουν ότι το περιβάλλον των πόλεων είναι θορυβώδες με όλες αυτές τις μηχανές τριγύρω μας. Όμως κανένας δεν είναι πρόθυμος να αποδεχθεί την απλή μυητική αλήθεια ότι ο νους του είναι αυτός που ακούει …θορύβους εκεί που υπάρχει μόνο μουσική.

Το πως φθάσαμε λοιπόν εδώ, στο να χρησιμοποιούμε την αιμοσφαιρίνη με βάση τον σίδηρο για να δεσμεύουμε την ζωτική πράνα, να ακούμε θορύβους και να παράγουμε στο τέλος της πεπτικής μεταβολής σκατά < σκωρ-σκατός εκ της σκωρίας του σιδήρου, είναι ερωτήματα τρελά… που ο νους μας αρνείται να συσχετίσει.

Όμως φαίνεται αρκετά λογικό να ορίσει κάποιος τις μηχανές ως υλοποιήσεις των αυτοματοποιημένων σχέσεων που αναπτύσσει ο νους με το περιβάλλον του στην έκρηξη των αλληλεξαρτήσεων του πολιτισμού. (βλ. μηχανική ή επαναλαμβανόμενη φυλετική φαντασία του κινητικού κέντρου, σε αντιδιαστολή με την συνειδητή φαντασία που χρειάζεται για την δημιουργία του νέου)

Σύμφωνα με την παράδοση της ερωτικής αλχημείας η αντικατάσταση του σιδήρου του αίματος από τον χαλκό της αιμοσφαιρίνης των μυημένων γαλαζοαίματων (βλ. τον γαλάζιο θεό Κρίσνα ή την γαλάζια απόχρωση στο δέρμα των θεϊκών Ντανκίνι), συμβαίνει σταδιακά χάρις στον μεταλλακτικό Υδράργυρο-Ερμή του σπέρματος που αντικαθιστά τον σίδηρο της αιμοσφαιρίνης με ευγενέστερα μέταλλα. (Χρυσός και άργυρος σημαίνουν ροές στα φωτεινά σώματα.)

Το σπέρμα είναι η έκφραση της ζωτικής αναπαραγωγικής δύναμης που ακολουθεί την μεταβολή της σκέψης του ανθρώπου. Η σκέψη είναι ο ακατέργαστος λίθος των τεκτόνων που οφείλει να γίνει κυβικός ή αρμονικός λίθος για το κτίσιμο του κοινού αιθερικού Ναού της ομάδας-εκκλησίας…

Η δύναμη της μαντρίκα (φωνητικής) γιόγκα του Υδραργύρου-Ερμή (Λόγου) γίνεται πολύ εύκολα αντιληπτή στον άνδρα-γυναίκα που εκφωνώντας την σειρά των φωνηέντων του απόκρυφου ονόματος του Χρόνου-Κρόνου Ιεχωβά=Ι-Ε-Ο-ΟΥ-Α ενεργοποιεί τα κέντρα της σπονδυλικής του στήλης:

Ι= κεφαλή, Ε=λαιμός, Ο=καρδιά, ΟΥ=ηλιακό πλέγμα, Α=βάση.

Στο τέλος της «συνειδητής» εκφώνησης επιβεβαιώνει ότι το σπέρμα του έχει ενωθεί σταθερά με το αίμα διατρέφοντας το σώμα των κατώτερων βασιλείων με την νέα ενέργεια των μακρινών αστερισμών που εισέρχονται με την πανσέληνο.

Μια τελετουργία που τον προφυλάσσει από τις νυχτερινές ονειρώξεις που δημιουργούν τα πεινασμένα φυλετικά πνεύματα προκειμένου να τραφούν (οι κάτοικοι του φυλετικού Άδη=συλλογικού ασυνειδήτου ή Λερναίας Ύδρας βλ. επίσης 50 κεφαλές του Πάλλαντα-πατέρα της φυλετικής μορφικής σοφίας Αθηνάς) 

Γιατί δεν πρέπει να τρώμε φακές μαζί με τυρί…

Σύμφωνα με τους διατροφολόγους αυτό δυσκολεύει την απορρόφηση του σιδήρου που ευρίσκεται στις φακές εξαιτίας του ασβεστίου που υπάρχει στο τυρί.

Ο αστρολογικός Άρης ή σίδηρος είναι το συστατικό της αιμοσφαιρίνης και εκατοντάδων ενζύμων που δεσμεύει το οξυγόνο για να το αποδεσμεύσει στα κύτταρα.

Ο σίδηρος είναι ιδιαίτερα δύσκολο να απορροφηθεί από τον οργανισμό.

Ο μηχανισμός απορρόφησής του συνδέεται γενικά κυρίως με την βιταμίνη C και, την παρουσία κάποιων οξέων. Αν και μελετάται συστηματικά, μεγάλο μέρος της διαδικασίας απορρόφησής του παραμένει άγνωστος εφόσον συνδέεται με το γονιδίωμα.

Οι αιμοσφαιρινοπάθειες είναι πρότυπο μελέτης για το πώς τα γονίδια σχετίζονται με ασθένειες…

Στην μυθολογία ο σίδηρος ή Ισαάκ-Άρης είναι το μοναδικό τέκνο, δηλ. η συνδετική κίνηση που επιτυγχάνει να ενώσει τον κεντρικό δημιουργικό αιθέρα Βράχμα ή Αβραχάμ-Δία με την φωτοβόλο περιφέρεια της Αύρας ή Σάρας-Ήρας*.

Όπως ακριβώς κάνει η κυκλοφορία της αιμοσφαιρίνης…

*Η Ήρα (Αήρ) είναι έκφραση του πεσμένου κοσμικού πρίγκιπα του Αέρα δηλ. του Κρόνου…

Η μυθολογική-αλχημική έρευνα ρίχνει άπλετο φως στο θέμα αποκαλύπτοντας πως ο μηχανισμός της απορρόφησης σχετίζεται με το αιθερικό πλέγμα του Ηφαίστου ή Λογου: (του άγνωστου τέκνου της αύρας-Ήρας). Με το οποίο ο Άρης=Σίδηρος συλλαμβάνεται στην παρουσία της νοητικής συνείδησης=Αφροδίτης=Χαλκός και αντικαθίσταται με προτροπή του Απόλλωνα από τον πυρώδη Υδράργυρο=Ερμή.

Οι μεταβολές του αίματος δηλ. της συνδετικής κίνησης ανάμεσα στο κέντρο του Δία ή σεληνιακού ψευδάργυρου με τον Κρόνο ή Ήρα στην αδιαπέραστη αιθερική περιφέρεια μελετώνται στις γονιδιακές μεταβολές της αιμοσφαιρίνης. Το μόριο της οποίας αποτελείται από περίπου 10.000 άτομα υδρογόνου, άνθρακα, αζώτου, θείου και οξυγόνου τα οποία είναι εύτακτα συγκεντρωμένα ως τέλειος γεωμετρικός δακτύλιος γύρω από μόνον 4 άτομα σιδήρου.

Ο Ελβετός αλχημιστής Παράκελσος, κατονόμασε τις τρεις μεταλλικές αρχές, την «πρωτεύουσα τριάδα» (tria prima): το θείο για την ευφλεκτότητα ή την καύση, τον υδράργυρο ή σπερματικό γονιδίωμα για την αστάθεια και τη σταθερότητα, και το αλάτι της σοφίας για την στερεότητα του ικριώματος της μορφής.

Ο αστρολογικός Κρόνος είναι ο οικοδόμος του σταθερού σκελετού και του δέρματος, αντιστοιχεί στην λειτουργία του ασβεστίου ή γαλακτώδους τυρού-αιθέραΤο πόση σοφία υπάρχει στην εξαγορά των πρωτοτοκίων του τριχωτού Ησαύ =Σελήνης (ασβεστίου ή λειωμένων ινών του τυρού) από τον Ιακώβ=Ήλιο αντί πινακίου φωτοβόλων σπινθήρων φακής. Το αντιλαμβάνεται ο μυούμενος στην μεγάλη σφαγή που ξεσπά ανάμεσα στους κυρίους του Άρη και της Σελήνης (σεληνιακούς πατέρες). Τότε ο Ιακώβ κατά προτροπή της μητέρας του για να μην σφαχτεί με τον Ησαύ αποχώρησε, έτσι δεν καταναλώθηκε το τυρί μαζί με τον σίδηρο…Στην ελληνική μυθολογία δυστυχώς η Άρτεμης-σελήνη φόνευσε τον αγαπημένο της Ωρίωνα…Στο ετυμολογικό κλειδί οι ερευνητές θα πρέπει να αναρωτηθούν γιατί η θεά Αστραία-Αστραίος (ο ουράνιος θόλος) περιέχει τα ίδια σύμφωνα με τα ΣιΤηΡά δηλ. την μεγάλη γαλαξιακή συγκέντρωση φωτός στον στάχυ της Παρθένου…Στην εικόνα ο Νταλί ως πολυθρόνα (ΤαύΡοΣ το ζώδιο) απαγάγει την Παρθένο, Δήμητρα-Ερινύα (τρίτο οφθαλμό)

Μεταστοιχείωση και μετενσάρκωση

Ότι είναι σύνθετο θα διαλυθεί, εργαστείτε για την σωτηρία σας, είπε ο κ. Βούδας

Αν έχουμε έλθει εδώ για να μεταβάλουμε τον σίδηρο του αίματος σε χαλκό τότε...

Από πολλούς μελετητές της βιοχημείας διατυπώνεται η άποψη ότι επειδή οι κότες παράγουν περισσότερο ασβέστιο από αυτό που προσλαμβάνουν… όλοι οι έμβιοι οργανισμοί έχουν την δυνατότητα να παράγουν στοιχεία με την μεταστοιχείωση της ψυχρής πυρηνικής σύντηξης, βεβαιώνοντας τον αρχαίο αλχημικό ισχυρισμό.

Φαίνεται ότι η εργασία της μεταστοιχείωσης επιταχύνεται δραματικά με την είσοδο στον πνευματικό Άδη του πυρός ή υποατομικό κόσμο.

Η λογική συσχέτιση που χρειάζεται να εξετάσουμε τώρα είναι αυτή που προκύπτει από την αντιστοίχηση του Ατομικού-πνευματικού βασιλείου που περίγραψαν οι ατομικοί φιλόσοφοι (Λεύκιπος, Δημόκριτος, Επίκουρος κλπ) προς τον ορυκτό κόσμο και τα άτομα του περιοδικού πίνακα των στοιχείων… Σχέση που έχουμε ήδη διατυπώσει όταν παρατηρήσαμε ότι τα στοιχεία του περιοδικού πίνακα έχουν στην εξωτερική τους στιβάδα 2,8,18 (2n^, με η=1,2,3) ηλεκτρόνια. Θυμίζοντας τις πνευματικές ακτίνες 1,2,3 που εκδηλώνει η ηλεκτρική πνευματική βούληση…

Πρόκειται δηλαδή για τις Μονάδες του πυρός που εγκλωβίζονται ως Άτομα της υλικής δημιουργίας… Εδώ παρατηρούμε ότι το πλήθος των 118 Ατομικών Βαρών των γνωστών στοιχείων προσεγγίζει το πλήθος των …108 ενσαρκώσεων του βουδισμού ή τις εκατοντάδες-ψυχές των πυθαγορείων, τους Κενταύρους της μυθολογίας. Αν λάβουμε λοιπόν υπόψη ότι τα ραδιενεργά στοιχεία που βρίσκονται σε θέσεις μετά από αυτή του Ουρανίου (U) με ( Α.Β. 92 ) στον περιοδικό πίνακα, τα οποία αποκαλούνται υπερουράνια στοιχεία, είναι τεχνητά στοιχεία. Είναι στοιχεία τα οποία δεν ανευρέθησαν στην φύση αλλά έχουν δημιουργηθεί από τον άνθρωπο με ραδιενεργές μεθόδους είτε σε πυρηνικούς αντιδραστήρες είτε σε εργαστήρια, δηλαδή είναι προϊόντα μεταστοιχείωσης. (Τα Τεχνητά στοιχεία είναι όλα στερεά). Δηλαδή υπονοούμε ότι υφίσταται μια σχέση ανάμεσα στην αύξηση του Ατομικού Βάρους και την εμπειρία την οποία αποκομίζει η Ατομική Πνευματική Μονάδα με την είσοδο της στην υλική δημιουργία, έως ότου φθάνει τα μεγάλα ατομικά βάρη των υπερουράνιων ραδιενεργών στοιχείων όποτε και καταρρέει η δομή του… Δηλαδή δεν μπορεί να διαχειριστεί την εμπειρία πέραν του 100. Η αράβικη αστρολογία έχοντας επίγνωση της έννοιας του ατομικού βάρους και της κρίσιμης  μάζας, έχει ως μοναδικό νόμο για τον προσδιορισμό των ζωδίων το πλήθος των εμπειριών στις οποίες εκτίθεται η ψυχή αυξάνοντας την βαρύτητα της. (Στις πόλεις, κυριολεκτικά, όποιον συναντάς τον φορτώνεσαι...)

Για όσους έχουν δυσκολία να αντιληψθούν την σχέση που μπορεί να έχει η ανθρώπινη συνείδηση με την … συνείδηση ενός ατόμου. Θα θυμίσουμε την δήλωση του κ. Βούδα "ότι είναι τα μεγαλύτερο και το μικρότερο Ον στην δημιουργία", ένας ήλιος ή …ένα ηλεκτρόνιο ! Ένα τίποτα που εξερράγη και δημιούργησε τον κόσμο.

Σε έναν διαλογισμό μπορείς να μετέχεις στην ομαδική συνείδηση (εγώ) της ομάδας σου, του εγώ του πλανήτη ή να μελετήσεις την ατομική δομή ενός αντικειμένου… Οι δυνατότητες αυτές παρέχονται με την είσοδο στον πρώτο αιθέρα της μνήμης των Ροδόσταυρων ή την ακάσα των ινδουιστών ή Λόγο του ευαγγελλιστή Ιωάννη και των Γνωστικών…

Η  εξέλιξη του αίματος και των αισθήσεων.

Ο ισχυρισμός του lyall Watson ότι οι αισθήσεις  χρησιμοποιούν ως φορέα το αίμα,   επανάφερε στο  προσκήνιο την μεταφυσική αντίληψη  για το ρεύμα της ζωής,  που σχετίσαμε  με την νεοπλατωνική αριθμολογική αντίληψη της κυκλικής περιόδου του 1/7=142857… 

Η ανάγκη να επανεξετάσουμε  τις πληροφορίες  που έχουμε συγκεντρώσει  για το αίμα προέκυψε από την συνειδητοποίηση ότι οι αισθήσεις βασίζονται στους  χαοτικούς ή άρρητους αριθμούς  √2, √3, √5 επισυνάπτοντας  τους τον χαρακτηρισμό των αφρόνων πορνών…   του χοϊκού  πυρός. Αυτού που γράφει-σφραγίζει τις γήινες μορφές, όπως το χαμαιτυπείο .  Οι  πόρνες στην αρχαία Αθήνα χάρασσαν το όνομα τους στα σανδάλια τους , το οποίο τυπωνόταν στο έδαφος (τυπώνω χαμαί) προς άγρα πελατών.

Αλλά η  ένωση της ορμονικής λειτουργίας  με την αιματική χάρις στην αλχημική μετάλλαξη του σιδήρου της αιμοσφαιρίνης (βλ. χαλκός και γαλαζοαίματοι),  οδηγεί στην γέννηση νέων αιθερικών αισθήσεων που αντιστοιχούν σε τετραδιάστατα στερεά (πολύτοπα ή υπερστερεά).  

Οι γήινες-χοϊκές αισθήσεις  διαλύονται  στις  υδάτινες  γνώμες, ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία της δημιουργίας  τους. Όπως τα στερεά  διαλύονται στις επιφάνειες που τα συνθέτουν πριν  ανασυναρμολογηθούν   σε νέα υπερστερεά.  Δηλαδή τις αισθήσεις του νέου Αδάμ-αντα  ή Χριστού.

Ο διαλογισμός στην τετρακτύ των πυθαγορείων είναι λίαν διαφωτιστική καθώς εξηγεί όπως και ο βουδισμός ή το κατά Ιωάννη ευαγγέλιο,  ότι η διαφοροποίηση της αρχής του πυρός ή λογου  στην πνοή του αέρα ή αντίληψης των πολικοτήτων είναι η γνώση του (π)ό(ν)ου ή (δημιουργικής) (πν)οής… που μεταμορφώνεται σε σάρκα. Με τον διαχωρισμό να αίρεται   χάρις στην δράση του 3+4=7  της αλχημείας  του αίματος και της ψυχής…   

                                          (Πυραμίδα, Οκτάεδρο)  το σώμα  (Εικοσάεδρο,  Κύβος) η ψυχή

 (στον κύβο περιέχονται όλες οι αισθήσεις)

Ο γάμοι του Θησέα και του Πειρίθου βασιλέα των Λαπίθων … 

Ο Αρχάγγελος-Βούδας  του πυρός μας προτείνει  να εννοήσουμε την σπονδυλική μας στήλη σαν ένα γραμμικό  επιταχυντή, στον οποίο λαμβάνουν χώρο οι διασπάσεις  φορτισμένων σωματίων όπως τα πρωτόνια ή τα βάρια ιόντα - σε ευθεία γραμμή. Η σπονδυλική μας στήλη αντιστοιχεί  στον άξονα του Σφαίρου ή Μόνιμου Ατόμου που είναι η αύρα μας. Έτσι η όλη εικόνα της εργασίας στην αύρα μας παραπέμπει σε έναν σύνθετο σπειροειδή επιταχυντή που συνδυάζει το κύκλοτρο (κυκλικό επιταχυντή) με τον γραμμικό της σπονδυλικής στήλης, που προβάλει τα αποτελέσματα στην οθόνη του τρίτου οφθαλμού !!!. Ο Στόχος είναι να λάβει ο Νους δια μέσου της απτής μορφής μια σαφή αντίληψη των 7  διαστρωματώσεων της αύρας μας που είναι οι 7 ριζικές φυλές. Τις φυλές αυτές θα πρέπει να αντιστοιχήσουμε με την εμπειρία των αισθήσεων στις 7 καταστάσεις που υποπίπτει η αιθερική υλοενέργεια…: (ηλεκτρόνια ή φυσικό πεδίο, νουκλεόνια (ήλιος 666) ή αστρικό πεδίο, κβάντα ή νοητικό πεδίο, σκοτεινή ύλη ή βουδικό πεδίο ?,…?,…?,…?)

Όσοι έχουν εξοικειωθεί με το θεοσοφικό σύστημα για το ρυθμικό ανεβοκατέβασμα της πλανητικής τετραπλής προσωπικότητας (των 4ων στοιχείων: αέρας=βουδικό πεδίο, πυρ=νοητικό πεδίο, ύδωρ=αστρικό, γη=φυσικό) στην επταπλή υλοενέργεια ή αιθέρα (σύνολο 7Χ7=49 αιθέρες). Δεν θα δυσκολευτούν να εννοήσουν τον παρόντα σταθμό της φυλετικής εμπειρίας στις 7 ηλεκτρονικές στοιβάδες (δηλ. τους 7 φυσικούς αιθέρες) που αντιλαμβανόμαστε δια των αισθήσεων…: (αφή=η εξωτερική στιβάδα, ακοή=ο πυρήνας, όραση=οι ενδιάμεσες στιβάδες. Η όραση διακρίνεται σε δύο μέρη: α) σε γεύση=η συνθετική όραση του παρελθόντος  και, β) όσφρηση=η συνθετική όραση του μέλλοντος. Η μορφή μας στην 5η ρίζα φυλή λαμβάνει την εμπειρία έως και της 5ης ηλεκτρονικής στιβάδας…)   

Όσοι έχουν αναπτύξει την αγαπητική φύση της συνείδησης ή 2ης ακτίνας, αντιλαμβάνονται πως στην διάρκεια του γάμου των φύλων η παρεγκεφαλίδα τους παράγει το λευκό υποατομικό φως που διαλύει την μορφή… Η κατάσταση αυτή αντιστοιχεί με τον γάμο του Λαπίθη Πειρίθου με την Περσεφόνη* στους  υποατομικούς κραδασμούς των σεληνιακών τάττβας. Έτσι για τους Λαπίθες της τρίτης ριζικής φυλής δεν υπάρχει επιστροφή στον φυσικό κόσμο των ηλεκτρονικών στιβάδων…

*Ο Ατλάντιος Θησέας αντιλαμβανόμενος πως ο Λεμούριος Πυρίθους του  νοητικού πεδίου έκλεψε τις αγελάδες-ουσίες του βασιλείου του (ο τριγωνικός αρ. 36 του αστρικού πεδίου), εξεστράτευσε στην Θεσσαλία (<Θάλασσα του πυρός) των Λαπίθων. Όπου αντί για έναν εχθρό ανακάλυψε ένα φίλο. Στην συνέχεια τον ακολούθησε στον κάτω κόσμο προκειμένου να παντρευτεί την Περσεφόνη (ή Τιτάνια στο όνειρο θερινής νυκτός του Σαίξπηρ, όπου εκαί μεταμορφώθηκε στον νοητικό γάιδαρο Σεθ)… Η κόρη του Θησέα με την παιδίσκη Ελένη του νοητικού πεδίου είναι η πολύτιμη Ιφιγένεια,  που παρέδωσε στην αδελφή της Κλυταιμνήστρα… (βλ. Ιφιγένεια εν Ταύροις δηλ. το βουδικό πεδίο)

Το αίμα η χλωροφύλλη  και η αλχημική «ξυλοποίηση» του επί ξύλου κρεμασμένου χάλκινου όφεος… ΧΞς  ή 666 (Το Χ επάνω στο Ξ είναι το αλχημικό σύμβολο του χαλκού, ενώ ς είναι ο όφις )

Επιχειρώντας την μετά τα φυσικά σύνθεση των υπαρχουσών παράδοξων πληροφοριών για το αίμα και των προσπαθειών  κάποιων  οργανισμών που    ήδη εκδηλώνονται προς αυτήν την κατεύθυνση.  Συνειδητοποιούμε τις αλλαγές που  πρόκειται να  έλθουν μεταβάλλοντας το ανθρώπινο είδος  σε ερμαφρόδιτο…

Οι πληροφορίες λοιπόν που αφορούν την «ξυλοποίηση» είναι οι ακόλουθες:

  α) Κατά την αιθερική πτώση της τρίτης ρίζας φυλής (Λαπίθων και Κενταύρων), εμφανίστηκε  το φαινόμενο της ξυλοποίησης του σάρκινου φορέα, γεγονός που οδήγησε τους Επιστάτες (Ολύμπιους θεούς) στον διαχωρισμό των φύλων ώστε να εξασφαλιστεί η ελαστικότητα της κίνησης. Γεγονός που οδήγησε στην δημιουργία του πεπτικού συστήματος. Καθώς ο χωρισμένος σε φύλα άνθρωπος θα έπρεπε να  τρέφεται αφομοιώνοντας τον βαρύ κραδασμό της ύλης εκτός του αιθερικού παραδείσου.   Δημιουργώντας την κοσμική γέφυρα που ενώνει τα ανώτερα με τα κατώτερα πλανητικά βασίλεια…  της Γαίας των 7Χ7Χ7 = 343 πλανητικών εκδηλώσεων. Αποτέλεσμα ήταν η εμφάνιση  κατά την διάρκεια της τρίτης φυλής του αιθερικού πέπλου της Ίσιδας (βλ. όριο του φωτός), του  ήλιου-στομάχου ή εξόρστου ηλιακού συστήματος των πλανητών εντέρων,   να περιφέρεται γύρω από το άρμα των Πλειάδων,  Σείριου και  Μ. Άρκτου. (Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη ο ήλιος μας είναι η χαμένη πλειάδα Μερόπη)

 β) Λαμβάνοντας υπόψη μας την φύση του περιοδικού πίνακα των στοιχείων, οφείλουμε να αποδεχθούμε την αντιστοιχία των πεσμένων  πνευματικών μας μονάδων προς   τα άτομα  των 7 περιόδων ή ιεραρχιών του περιοδικού πίνακα… Οι τριπλότητες των κουάρκς δημιουργούν το δεύτερο καβαλιστικό δένδρο ή πυθαγόρεια τετρακτίδα με τις ιεραρχίες 7 έως 14  τις εσωτερικής αστρολογίας…

  γ)Το ανθρώπινο αίμα ικανοποιεί μεν την πεπτική ανάγκη και την οξυγόνωση της σάρκας χρησιμοποιώντας τον σίδηρο της αιμοσφαιρίνης, που όμως δεν ικανοποιεί  την ανάγκη της φωτοευαισθησίας.  Την ανάγκη καλύπτει στην παρούσα φάση το νευρικό και ορμονικό σύστημα   των νευροδιαβιβαστών. Το οποίο κατά την διάρκεια των ερωτικών μεταλλικών  μυήσεων ταυτίζεται προφανώς με την κυκλοφορία του αίματος. Ο υδράργυρος με τα αμαλγάματα του αναφέρεται από την αλχημεία ως η οκτάβα του αναπαραγωγικού αιθέρα που προσφέρει στο αίμα την ελλείπουσα φωτοευαισθησία. Ώστε η κυκλοφορία του αίματος να  ενσωματώσει την ασυνείδητη στην παρούσα φάση ροή των  φυλετικών εντυπώσεων

  δ) Η φύση της τελικής  μεταβολής του ανθρώπινου φυσικού φορέα δεν είναι γνωστή. Κάποιοι μυημένοι αναφέρουν αισθαντική «ύλη»… χωρίς ηλεκτρόνια.  Υπονοώντας την περιβόητη κοινή αίσθηση ή ήχο-λόγο του ηλεκτρικού πυρήνα, εφόσον η όραση και η αφή των μέσων και εξωτερικών στιβάδων που διαχωρίζουν τις μορφές θα έχουν καταργηθεί. (Την γεύση και την όσφρηση  αντιμετωπίσαμε  όπως και ο Αριστοτέλης ως είδη του πυρός της όρασης).     

 ε) Η αλχημεία περιγράφοντας την κλίμακα των μετάλλων  που χρησιμοποιεί η ανθρώπινη αισθαντική ψυχολογία,  επιβεβαιώνεται  στις  πολλές παράδοξες  χρωστικές του αίματος:

Η Άβυσσος (α + βυσσός = βυθός) η χωρίς πυθμένα

 

Η λέξις άπειρο (α+πέρας) είναι μια τρικλοποδιά για την λογική καθώς σημαίνει ταυτόχρονα δύο αντίθετες έννοιες: το αδια(πέρας)το όριο αλλά και αυτό που δεν έχει πέρας (όριο). Έτσι οριοθετεί την γνώση που είναι δυνατόν να επιτευχθεί δια της νοητικής μορφής.

Στην Αποκαλυμμένη Ίσιδα η Ε.Π.Μ. γράφει: « Η επιστήμη, κύριοι, μελετούσε επί τέσσερις χιλιετίες τον κόκκο της άμμου. Τον γύριζε και τον ξαναγύριζε• τον διαίρεσε και υποδιαίρεσε, τον βασάνισε με τα πειράματα της. Τον βασανίζει ακόμη με τις ερωτήσεις της για να του αποσπάσει ιην ύστατη αιτία της μυστικής δομής του. Τον ρωτά με αχόρταγη περιέργεια: "θα σε διαιρώ επ άπειρον;" Έπειτα στρεφόμενη πάνω από αυτή την άβυσσο η επιστήμη διστάζει, σκοντάφτει, χάνει τα λόγια της, ζαλίζεται και λέει απελπισμένα: ΔΕΝ ΞΕΡΩ! »

Μόνον αφού εξαντλήσουμε την γνώση της εποχής μας είμαστε ικανοί να θραύσουμε τον αδιαπέραστο (αυρικό) κύκλο των επαναλαμβανόμενων γεγονότων της ζωδιακής ειμαρμένης. Τότε θεωρούμαστε ικανοί να διέλθουμε διαλογιζόμενοι την μυητική πύλη που είναι η διάλυση της φυσικής μορφής μας προς την χωρίς αρχή και τέλος σπειροειδή εξέλιξη του απείρου πυρός…

Το Νοταρικόν είναι μια καβαλλιστική τεχνική που βασίζεται στον αναγραμματισμό των συμφώνων δημιουργώντας λέξεις με το ίδιο απόκρυφο περιεχόμενο. Εδώ αντιμετωπίζουμε τα γράμματα π+ρ στις λέξεις: άπειρο, πυρ, υπέρ-τατον, ροπή, πέρας, άρπυια ενώ στα σανσκριτικά η λέξη

Πάρα [σανσ.]: "Άπειρο" και "υπέρτατο" στη φιλοσοφία - το τελικό όριο. α-ραμ (πυρ) είναι το τέρμα και ο σκοπός της ύπαρξης• Παραπάρα [σανσ.]: είναι το όριο των ορίων, σημαίνει άπειρο. Αυτές οι εκφράσεις (Παρα-μπράχμαν, Πρα-λάγια) σχετίζονται με την απειροσύνη και τη διαίρεση του χρόνου-χώρου-χρέους-χρώματος.

Στον συγκεκριμένο κόσμο των μορφών το άπειρο-πυρ λαμβάνει την μορφή της απροσδιοριστίας των αρρήτων αριθμών (τετραγωνικών ριζών της υποτείνουσας-ειμαρμένης). Η απροσδιοριστία αίρεται στην θεωρία κατά την γιογκική άσκηση, όταν η Κουνταλίνι ανυψώνεται στο έπακρο και το άπειρο φαίνεται σαν ένα διάστημα πυρός. Μια εκστατική κατάσταση. (Λέγει η Μυστική Δοξασία).

Εδώ ακριβώς βασιζόμενη στις ιδιότητες του αριθμού 9 (βλ. θεοσοφική αναγωγή), στον εγωικό λωτό, εντοπίζεται το μυστήριο της δημιουργικής νοητικής ικανότητας που ισορροπεί στην φυσική μορφή. Ανάμεσα στην παγίδα της αιωνιότητας των επαναλαμβανομένων σχέσεων της κολασμένης εγρήγορσης στην 8η σφαίρα του ήπατος, όπου λαμβάνει την μορφή των οδόντων του χαοτικού δράκου του «μη συμμετρικού» πυρός εξαιτίας των άπειρων δεκαδικών ψηφίων των άρρητων αριθμών της πεπτικής διαίρεσης και την σύμμετρη μορφή των ρητών υπολοίπων του αίματος στην έβδομη σφαίρα. (ο σπλην) κατά την διάρκεια του ύπνου.

Η αλχημεία και η κύρια ακολουθία της αστρικής εξέλιξης

Η άπειρη ροή σχήματος 8 του αίματικού κύκλου (ανάμεσα στα κατώτερα και τα ανώτερα κέντρα) συγκρατεί την νεφελώδη πύρινη πνευματική μορφή στο αγκυροβόλιο της φυσικής μορφής. Η λειτουργία του σιδήρου του αίματος φαίνεται να αντιστοιχεί με εκείνη την δυναμική ισορροπία που επιτυγχάνεται μετά την έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς. Τότε το εξωτερικό περίβλημα ενός συμπαγούς αστέρα τινάζεται μακριά εξαιτίας της εσωτερικής του αστάθειας που επεκτείνεται για να διατηρήσει την ισορροπία. Ο γίγαντας μεγαλώνει συνεχώς. Μολαταύτα, η Πυρηνική φυσική μας λέει πως η σύντηξη δεν μπορεί να συνεχίζεται επ άπειρον. Πράγματι, σταματά οριστικά με τον σχηματισμό των πυρήνων σιδήρου*. Οποιαδήποτε περαιτέρω σύντηξη σωματιδίων δεν παράγει άλλη ενέργεια.

* Ο πυρήνας σιδήρου είναι ο σταθερότερος γνωστός πυρήνας, με τη μεγαλύτερη ενέργεια συνδέσεως ανά νουκλεόνιο.

Τα Αλχημικά φαινόμενα της μεταστοιχείωσης παρατηρούνται στο κοσμικό εργαστήριο της εξέλιξης των άστρων και στους μεγάλους επιταχυντές σωματιδίων. Όμως η μυθολογία του Ερμή-Υδραργύρου-Βούδα της συνείδησης βεβαιώνει ότι  η φύση επαναλαμβάνει αυτές τις διεργασίες μέσα σε κάθε μορφή.

Με οδηγό λοιπόν τους ορισμούς της πυρηνικής φυσικής είμαστε πλέον σε θέση να παρακολουθήσουμε τις απόκρυφες διεργασίες της συνείδησης ενώπιον των τηλεσκοπικών και   μικροσκοπικών αισθητήρων…

ΚΥΡΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ στην αστροφυσική  ονομάζουμε το σύνολο των θέσεων που καταλαμβάνουν τα αστέρια σε διάγραμμα “Λαμπρότητας – Θερμοκρασίας” όταν μεταστοιχειώνουν το Υδρογόνο  (Η) στο εσωτερικό τους και παράγουν Ήλιο (He). Τα παρατηρήσιμα μεγέθη των αστεριών  λαμπρότητα και  επιφανειακή θερμοκρασία, καθορίζονται από τη μάζα τους,  Μ  και δευτερευόντως από τη χημική τους σύσταση.  Αστέρια που βρίσκονται στη Κύρια Ακολουθία έχουν μάζες:

0.08 Μ  < Μ < 100-150 Μ   (Μ είναι η ηλιακή Μάζα)

Αστέρια μικρότερης μάζας δε θα αναπτύξουν στον πυρήνα υψηλές θερμοκρασίες για την έναρξη των αντιδράσεων σύντηξης H σε He.

Στο επίπεδο της ψυχολογίας θα πούμε ότι είναι απαραίτητη η σώρευση ενός μεγάλου όγκου εμπειριών , πριν αυτές αρχίσουν να οργανώνονται σε αντίθετες συνθλιβόμενες περιοχές, εισάγοντας στο προσκήνιο την έννοια της ραδιενεργού προσωπικότητας. Πρόκειται για το στάδιο προάγγελο της μυητικής μαθητείας που η αστροφυσική ονομάζει Κύρια Ακολουθία

 

Ο χρόνος παραμονής των αστέρων στην Κύρια Ακολουθία καθορίζεται από τη διαθέσιμη ενέργεια (που είναι ανάλογη της συνολικής μάζας) και το ρυθμό με την οποία ακτινοβολείται (δηλαδή τη λαμοπρότητα του αστέρα).  

Εδώ χρειάζεται να αντιληφθούμε ότι τέτοιος όγκος πληροφοριών είναι αδύνατον να συγκεντρωθεί στην ψυχολογία ενός μόνον ατόμου. Οπότε η μυητική Κύρια Ακολουθία ξεκινά από μια κρίσιμη ομάδα προσώπων που αναλαμβάνουν να διαχειριστούν την ειμαρμένη του φυλετικού κλάδου τους… Η μυητική σωτηρία είναι ευφικτή μόνον ως υπηρεσία προς το σύνολο της φυλετικής εξέλιξης.

Αστέρια μεγάλης μάζας θα παραμείνουν την Κ.Α. για πολύ μικρό χρονικό διάστημα (σε σχέση με αστέρια μικρότερης μάζας).  

Η κύρια αστρική ακολουθία περιλαμβάνει  τα στάδια: ‘Ήλιος, Ερυθρός Γίγαντας , Λευκός Νάνος (μεταλλική δομή πλάσματος), Άστρο Νετρονίων-Μαύρη Οπή.  Η ανθρώπινη μυητική ακολουθία, περιλαμβάνει  την διόγκωση  του   αιθερικού  γίγαντα, την εργασία με τα μέταλλα αιθέρες της λευκής  ψυχής (Λευκού νάνου Σείριου) και την αναγνώριση της  βαρυτικής δύναμης της Μονάδας –Μαύρης οπής.  

Το κάθε στάδιο περιλαμβάνει διαφορετικά είδη πυρηνικών αντιδράσεων. Πρωτονίου-πρωτονίου για τον φυσικό ήλιο  του στομάχου μας.  Μεταλλικές αντιδράσεις πλάσματος για τον ήλιο της καρδιάς μας ( πρωτόνια, ηλεκτρόνια, νετρόνια  σε ψυχρές ροές πίεσης). Και βαρυτικές ασκήσεις γέλιου για τους προχωρημένους… της τελικής  καταβρόχθισης  των ηλεκτρονίων (αισθήσεων) από τα νετρόνια…

Εξέλιξη αστέρων (Μʘ είναι η ηλιακή μάζα)

Μάζα…………....... Αντιδράσεις…. …….“Στο τέλος...”

Μ<0.08 Μʘ …….Δεν θα ξεκινήσουν.....

0.08 Μʘ<Μ<0.5 Μʘ4Η → Ηe…….Λεύκος Νάνος (He) από ήλιο

0.5 Μʘ<Μ<5 Μʘ 4Η → Ηe+καύση Ηe (→ C, O)………Λευκός Νάνος (C,O) από άνθρακα και οξυγόνο (ο άνθρακας-πατήρ και το οξυγόνο-μήτηρ είναι τα στοιχεία της πολωμένης αλχημικά ψυχής)

5 Μʘ<Μ<7 Μʘ 4Η → Ηe+καύση Ηe (→ C, O) +καύση C, O (→ Ne, Mg).. Λευκός Νάνος (Ne,Mg) ακτινοβόλος ψυχή

Μ>7 Μʘ 'Ολα τα παραπάνω +Αστέρας Νετρονίων +καύση Ne, Mg (σε Si)+καύση Si → Fe ………..Έκρηξη Υπερκαινοφανούς.

Μ>18 Μʘ …………Ολα τα παραπάνω ……..Μελανή Οπή

Προφανώς στο στάδιο του υπερκαινοφανούς και της παραγωγής του σιδήρου η δημιουργία εισέρχεται σε έναν νέο κύκλο όπου ξεκινούν να εκφράζονται τα βαρύτερα στοιχεία (ψυχολογικές καταστάσεις).

Εφόσον έχει εγκατασταθεί ο αρ. 7 της αιματικής κυκλοφορίας... Εισερχόμαστε στον δεύτερο Δαντικό κύκλο της λαγνείας. Ο σίδηρος οξειδώνεται από την θηλυκή αρχή/οξυγόνο παράγοντας σκωρία/κόπρο, εγκαθιστώντας έτσι την μεταβολική λειτουργία.

Παρατηρούμε ότι οι αριθμοί βεβαιώνουν την μεταφυσική πεποίθηση ότι αν δεν συμπληρωθεί ο αρ. 18 των σεληνιακών κυρίων/πεδίων (6+6+6) η προσωπικότητα που βασίζεται στην κυκλοφορία του αίματος (7)  δεν είναι δυνατόν να γίνει νύμφη του πνεύματος (στην μαύρη οπή)

Ο επιταχυντής

Όσοι έχουν υπόψιν την κυκλική διάταξη των τριών σειρών των πετάλων του λωτού της ψυχής ή τις τρεις οκτάβες στο 9γραμμα του σουφισμού ή τους τρεις αιθέρες του ροδοσταυρισμού: Α. Γνώση, διατροφική οκτάβα, πεπτικός αιθέρας Β. Αγάπη, αναπνευστική οκτάβα, αναπαραγωγικός αιθέρας Γ. Θέληση, οκτάβα εντυπώσεων, αιθέρας των αισθήσεων Αυτές οι τρεις σειρές των κυκλικών διεργασιών ολοκληρώνουν την λειτουργία τους με την αποκάλυψη του πολύτιμου κέντρου τους. Που έχει ονόματα όπως: Χριστός το πολύτιμο πετράδι στον λωτό, ή αποκάλυψη της ενέργειας 4ου τύπου της Σχολής για τον σουφισμό του Γκουρτζίεφ, είτε ως αιθέρας της μνήμης (α-λήθειας) για τους ροδοσταύρους. Δεν είναι τώρα δύσκολο να αντιληφθούμε ότι πίσω από τους κυκλικούς μαγνητικούς επιταχυντές επιχειρείται εκ μέρους της επιστήμης μας η αναπαράσταση των λειτουργιών του λωτού της ψυχής…

Η μελέτη αυτή εμπλουτίζεται ακόμη περισσότερο υπό το φως της γαμήλιας-αλχημικής εμπειρίας. Βλ. γάμος < μάγος <μαγνήτης =μάγος+νους

Ήδη στον επιταχυντή σωματιδίων LHC στο CERN ξεκίνησαν τα πρώτα πειράματα στα οποία συμβαίνουν συγκρούσεις πρωτονίων με ιόντα μόλυβδου (η αλχημική ύλη της αδρανούς Κρόνιας προσωπικότητας), καθένα από τα οποία περιέχει 82 πρωτόνια. Πρόκειται για ακόμη ένα τεχνολογικό επίτευγμα, αφού είναι η πρώτη φορά που συγκρούονται μεταξύ τους διαφορετικά είδη σωματιδίων στον LHC, φθάνοντας πιο κοντά στην αναπαραγωγή των συνθηκών που επικρατούσαν λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Καθώς οι συγκρουόμενες δέσμες έχουν διαφορετική ενέργεια και διαφορετικό μέγεθος προκύπτουν αρκετές τεχνικές προκλήσεις όπως ο συντονισμός των συχνοτήτων στους ηλεκτρομαγνήτες που προωθούν τα σωματίδια, που στο παρελθόν έχει προκαλέσει προβλήματα σε άλλους επιταχυντές. Μια δέσμη πρωτονίων στο CERN μπορεί να επιταχυνθεί σε ενέργειες της τάξης των 4 ΤeV, οπότε η σύγκρουση δύο δεσμών μεταξύ τους παράγει ενέργεια της τάξης των 8 TeV. Ένας πυρήνας μολύβδου όμως, με 82 πρωτόνια στο εσωτερικό του, μπορεί να επιταχυνθεί έως και 4Χ82= 328 TeV, συμμετέχοντας σε συγκρούσεις πολύ μεγαλύτερης ενέργειας, και ανοίγοντας το παράθυρο σε νέου είδους φυσική…

Οι παραπάνω τεχνικές προκλήσεις που πρέπει να ξεπεραστούν (συντονισμός των συχνοτήτων στους ηλεκτρομαγνήτες) αντιστοιχούν στο πρώτο σοκ της συνείδησης που αναλαμβάνει να συνθέσει τα προϊόντα της πεπτικής οκτάβας με την συνειδητή αναπνευστική οκτάβα (πράνα) ή υπενθύμιση του εαυτού…

Όσοι εμβάθυναν στην φύση του αλληγορικού ζεύγους του Τροφώνιου και του αποκεφαλισθέντος Αγαμήδη, θα αντιλήφθηκαν την σύνθεση της διατροφικής οκτάβας (τρέφω< Τροφώνιος) με την αναπνευστική παύση (αποκεφαλισμό) του Αγαμήδη<αυτού που σκέπτεται πολύ. Ενώ η οκτάβα των εντυπώσεων φέρει το όνομα τπυ θησαυρού του Υριέα...

Η μαγνητική σκέψη (βλ. νόμος της έλξης) ελέγχεται στην διάρκεια της αναπνευστικής παύσης καθώς μόνον έτσι η ερωτική ορμονική λειτουργία (αδρεναλίνη) μπορεί να διοχετεύσει τις οργιαστικές ηλεκτρικές εκκενώσεις της ουσίας προς τα ανώτερα κέντρα της κεφαλής, υπό την εποπτεία της θηλυκής αρχής του ρομφαιοφόρου αγγέλου (βλ. θεά Αθηνά, Κάλι…)

Η διατροφική  αλχημεία ή γιόγκα του καζανιού (στομάχου)

 Κανένας δεν γενιέται κανένας δεν πεθαίνει... Ο πόνος είναι το ζήτημα της μορφικής ύπαρξης, που σταματά όταν παύει η προσκόληση-ψευδάισθηση της ξεχωριστής εγωικής ύπαρξης. Είμαστε αναπόσπαστα μέρη των επταπλών φυλετικών ροών που ομομάζεται Σχήμα-πλανητική Άλυσος και Σφαίρα δηλ. της Σβάστικας που είναι ο κ. Βούδας το Πνεύμα. Είμαστε αθάνατοι όπως και Εκείνος, η διαφορά μας είναι πως δεν το θυμόμαστε γιαυτό βρισκόμαστε στην τραγική θέση να αλληλοτρωγόμαστε με βάση τον νόμο του καρμα (ανταπόδωσης)... 

Αν δεν τρως και πεθάνεις θα λογοδοτήσεις γιατί δεν εννόησες τον νόμο. Όλα όσα έφαγες σε είχαν φάει στο παρελθόν... 

Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η αυτοτρωγωεξέλιξη είναι να κατανοήσουμε τον φωτομεταβολισμό στο φυτικό βασίλειο. Αυτή ήταν η διδασκαλία των Ελευσινίων. Να τρεφόμαστε δηλ. από την φαντασία μας, ώστε να γεννηθούμε και να μπορέσουμε να διαβιώσουμε στον νοητικό κόσμο.... Ο Αϊβανχόβ το ονομάζει Γιόγκα του καζανιού και ο Γκουρτζίεφ θρεπτικές οκτάβες.   Τα τρώμε αλλά δεν τα χωνεύουμε σε επίπεδο πυρήνων... Δεν κάνουμε δηλ. πυρηνική διάσπαση της τροφής... Ο νοητικός κόσμος είναι ο υποατομικός κόσμος, Για να εισέλθεις εκεί θα πρ'επει να αναλύσεις όλων των ειδών τις εμπειρίες που διηγούνται τα μόρια όταν αναφλέγονται-χωνεύονται... Το στομάχι μας είναι ένας μικρός ήλιος ικανός να κάνει πυρηνικές διασπάσεις. Γιαυτό οι αλχημιστές δημιουργούσαν υάλινα δοχεία που έμοιαζαν με στομάχια και σπλάχνα

εικ.  Ο Μπαφομέτ είναι ο επιταχυντής του ταρό < rota =περιστροφή                                     

Ο αρ. 6=1+2+3  ισούται με το άθροισμα των διαιρετών του. Είναι ένας τέλειος αριθμός, στον οποίο εκδηλώνεται η πνευματική τριάδα (1.2.3) σε Ποσειδώνια (6) οραματική σύνθεση.  Έτσι δεν μας παραξενεύει  το γεγονός ότι οι  κάρτες:  15=1+5=6 (ο διάβολος-Μπαφομέτ) και  6 (οι ερωτευμένοι) είναι ομολογουμένως από τις  πιο απρόβλεπτες (χαοτικές)… καθώς οδηγούν σε ακραίες συμπεριφορές.

Η εκρηκτική ερωτική ενέργεια οδηγεί στα δύο άκρα, που δείχνουν οι βραχίονες του Σάτυρου (<σταυρού)-Μπαφομέτ (<βάφω με αίμα, σταυρική θυσία)  :  Επάνω ή Κάτω.  Οι αρ: 6 και 15  είναι οι πλευρές και το πλήθος των γραμμών στον εξάκτινο με τα δύο τρίγωνα να δείχνουν δεξιά-αριστερά,  πάνω και κάτω ταυτόχρονα… Η τεχνολογία των κυκλικών επιταχυντών όπως είναι γενικά οι μηχανικοί ρότορες, απλά μιμείται τον κυκλικό μηχανισμό του κυκλοειδή λωτού της ψυχής. Έτσι όπως και στην περίπτωση των αντικαταθλιπτικών   χημικών ουσιών  Prozac και Zoloft,  που μπορούν να ανεβάσουν προσωρινά τα επίπεδα της νευροδιαβιβαστού ορμόνης σεροτονίνης στον εγκέφαλο  οδηγώντας στην ευφορία ή έως την εγκληματική δυσφορία, όπως και τα ναρκωτικά…  Δεν πρέπει να θεωρούνται κατάκτηση της ιατρικής αλλά τεχνολογικές ανακαλύψεις,  που μας επέτρεψαν να ξεκινήσουμε να κατανοούμε κάτι για τον κύκλο της δράσης των ορμονών και των επιταχυντών χημικών ουσιών  στον εγκέφαλο μας…    

Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους σωματιδιακούς επιταχυντές που ανιχνεύουν τα διαφορετικά είδη ακτινοβολίας:   (πεπτικός αιθέρας=διαχωρισμός ατόμων, αναπαραγωγικός αιθέρας=μαγνητικός διαχωρισμός ακτινοβολιών, φωτεινός αιθέρας των εντυπώσεων=ακτινοβολίες φωτονίων) 

Αν η μελέτη της σωματιδιακής φυσικής ήταν  μονόδρομος από την εποχή του Δημόκριτου για όποιον επιθυμούσε να κατανοήσει το κοσμικό πυρ της ψυχής.   Τι να πούμε σήμερα…

Ακτινοβολία είναι το όνομα που δίνεται στην ενέργεια που μεταφέρεται από τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα ή από τα στοιχειώδη σωματίδια. Οι ακτίνες-Χ   καθώς και τα μικροκύματα   αποτελούν επίσης μορφές ηλεκρομαγνητικής ακτινοβολίας. Η διαφορά μεταξύ των μικροκυμάτων  και της ακτινοβολίας-Χ έγκειται στην ενέργειά τους. Ακτινοβολία χαμηλής ενέργειας, όπως τα μικροκύματα, αναγκάζει τα μόρια να ταλαντώνονται με αποτέλεσμα τη θέρμανση. Ακτινοβολία υψηλής ενέργειας, όπως οι ακτίνες-Χ, διώχνει ηλεκτρόνια από τα άτομα, μια διαδικασία γνωστή ως ιονισμός. Η ραδιενέργεια αποτελεί μια άλλη σημαντική πηγή ακτινοβολίας. Είναι η αυθόρμητη διάσπαση ασταθών ατομικών πυρήνων που ονομάζονται ραδιονουκλίδια.  Τα ραδιονουκλίδια εκπέμπουν τριών ειδών ακτινοβολία: άλφα (πυρήνες), βήτα (ηλεκτρόνια και πρωτόνια) και γάμμα (φωτόνια).

Κάπου ανάμεσα σε αυτές τις ακτινοβολίες  εμείς θα πρέπει να αναγνωρίσουμε  την ραδιενεργή ρομφαία του αγγέλου. Την δεύτερη ψυχική φυλή  που έπεσε εμφανίζοντας  τους πυρήνες των 3ων  αμέταλλων  της δεύτερης περιόδου του περιοδικού πίνακα:  άνθρακα-πατέρα, οξυγόνο-μητέρα και άζωτο-υιό.  Την όραση μας ως ανιχνευτή φωτονίων  στην πενταγωνική μορφή  μας  που γίνεται εξαγωνικός επιταχυντής αυτοπαρατήρησης στην διάρκεια της σταύρωσης ή αλχημικού γάμου των ερωτευμένων…    

 

 Οι πιθανότητες και η ενόραση στον μυθολογικό κόσμο                                                         

Η Μονάδα παραμένει άγονη-ακίνητη πολλαπλασιαζόμενη με τον εαυτό της, έτσι αντιλαμβάνεται δια μέσου των παθών-φώτων της ψυχής και των περιπλανήσεων του Ασώτου των υλικών αισθήσεων/ηλεκτρονίων.

Εδώ έχει ενδιαφέρον να παραθέσουμε τις δύο ετυμολογικές αναλύσεις της αλήθειας:

Το τετράγωνο (φως) του δέκα είναι εκατό και ο κύβος (υλικές αισθήσεις) του δέκα είναι χίλια. Το τετράγωνο (φως) του εκατό είναι οι δέκα χιλιάδες και ο κύβος (υλικές αισθήσεις) του εκατό το ένα εκατομμύριο.

Το ένα εκατομμύριο είναι η αλχημεία της ένωσης του αίματος με το σπέρμα. (βλ. 1/7=142857 και 1/13=076923…153846) στην έκφραση 111111 R6 ή εξάκτινου με διαιρέτες {7,13}.

Οι δέκα χιλιάδες είναι το φως του πεντάκτινου R5 11111 που δημιουργεί τους όγκους. Οι διαιρέτες του R5 = {41,271} δίνουν 8 και 54 δυνατότητες πενταγώνων αλλά 8 είναι ο κύβος του δύο και 54 είναι δύο φορές ο κύβος του τρία, γεγονός που συνδιάζεται με την πρώτης τάξης περίοδο του ηλιακού 7 και την δεύτερης τάξης περίοδο του σεληνιακού 13…

Η συγκριτική μελέτη των περιβλημάτων της εκδηλωμένης αύρας-ψυχολογίας μας προσφέρει τον ακόλουθο πίνακα

Ο Υδροχόος διαφέρει από τον Αιγόκερω μόνον κατά την πολλαπλασιαστική αρχή. Δηλαδή την κάθαρση που πέτυχε ο Αιγόκερως για την παρούσα ενσάρκωση πολλαπλασιάζει ο Υδροχόος σε όλο τον κύκλο των ενσαρκώσεων που ελέγχει μια ψυχή…

Το Ελληνικό αντίστοιχο του αποδιοπομπαίου τράγου ήταν ο Φαρμακός [φέρω+άκος=φέρω+ίασις], όπου στα Θαργήλια, την γιορτή προς τιμή της Αρτέμιδος και του Απόλλωνα στην αρχή της άνοιξης, επιτελείτο η εξής τελετουργία κάθαρσης της κοινότητας: επιλεγόταν ένα πρόσωπο που το έτρεφαν με δημόσια δαπάνη, το έντυναν με ιερά ενδύματα, το μαστίγωναν και το έδιωχναν από την πόλη. Το πρόσωπο αυτό το ονόμαζαν κάθαρμα.

Τον ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου τον παίζουν θέλοντας και μη θέλοντας όλα τα δημόσια πρόσωπα, καθώς διαχειρίζονται την προσοχή και την δόξα δηλαδή την αιθερική ενέργεια της κοινότητας. Είναι κοινό χαρακτηριστικό των σημαντικών ιστορικών προσώπων της αρχαίας Ελλάδας (στην πολιτική και την τέχνη) ότι είχαν τραγικό τέλος.

Οι ώριμες κοινωνίες του παρελθόντος γνώριζαν ότι ο πολιτικός όφειλε να είναι μυημένος διαφορετικά τον ανέμενε η τραγωδία της μύησης. Όλοι οι συνειδητοί πολίτες-οπλίτες όφειλαν να έχουν ενεργό ρόλο στα κοινά ώστε να μοιράζεται η συλλογική οφειλή προς την ειμαρμένη ως μυητική ευκαιρία υπηρεσίας/δημοσιότητας του Αιγόκερω...

Όταν υπήρχε ένας μεγάλος "βασιλικός" μυημένος και η "αριστοκρατική" σχολή που τον περιστοίχιζε… (βλ. τα Πλατωνικά πολιτεύματα), επικρατούσαν λιγότερο τραγικές συνθήκες κατά την μύηση που έμοιαζε πλέον με τον αθλητισμό-ασκητισμό (βλ.ο Ηρακλής ιδρυτής των ολυμπιακών αγώνων)

Στον νοητικό κόσμο οι γνώσεις έχουν τον ρόλο των αντικειμένων (και των σχέσεων που συνεπάγονται), τις οποίες κατατρώγει το ηλιακό νοητικό σημείο οδηγώντας στην  αστρική κλίμακα γεγονότων που ποαναφέραμ

(Υπενθυμίζουμε το σκεπτικό της Αραβικής αστρολογίας όπου οι ζωδιακοί οίκοι ορίζονται αποκλειστικά από το πλήθος των συνειδησιακών σχέσεων που αναπτύσουν: Βαθμονομούνται από το 1 του αδρανή καρκίνου μιας απομονωμένης οικογένειας στο ύπαιθρο έως το 12 του υπερδραστήριου τοξότη στις μεγαλουπόλεις των πολλών εκατομμυρίων).

 

Η ισοψυχία και το στοιχείο της γης.

       Στο 9γραμμα που προφανώς είναι το ίδιο με τον λωτό της ψυχής και το δεκαδικό σύστημα αρίθμησης, υποκρύπτεται η πανσέληνος  ως κάτοπτρο του πνεύματος.  Υπενθυμίζουμε ότι ο γάμος του αίματος με το σπέρμα περιγράφεται στον γαμήλιο αριθμό του 1.000.000  της Πολιτείας του Πλάτωνα,  καθώς το ηλιακό 7 και το σεληνιακό 13  έχουν εξαψήφια υπόλοιπα. 

1/7=142857, 1/13=076923=777*99

Η κυκλοφορία του αίματος    αμφισβητεί ευθέως τις πεποιθήσεις  μας  σχετικά με την   φύση των αισθήσεων, σαν απόρροιας των εξωτερικών αισθητήριων οργάνων. Ενώ ταυτόχρονα  καταρρίπτει  την προσπάθεια  απόδοσης των αισθήσεων σε λειτουργίες του εγκεφάλου…  εφόσον υφίσταται  το φαινόμενο της μεταφοράς των εμπειριών δια των μεταγγίσεων  του αίματος.  Έχω αναφέρει το παράδειγμα του ακέφαλου  σκαθαριού που …έβλεπε   όσο παρέμενε διασωληνωμένο    στην αιματική κυκλοφορία ενός άλλου σκαθαριού!  (βλ. Watsonυπέρφυση). Αλλά και οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι γνωστοί για την άρνησή τους έως θανάτου να υποβληθούν σε μετάγγιση, επειδή ακριβώς γνωρίζουν ή σέβονται την ιδιαιτερότητα του …πνεύματος  που κυκλοφορεί στο αίμα. Εμείς πάλι δεν χρειάζεται να πονοκεφαλιάζουμε για την φύση του αίματος εφόσον έχουμε ασπαστεί την θεωρία του αιθερικού ιστού, κατά μήκος του οποίου αναπτύσσεται η ύλη και οι αισθήσεις.  Η δική μας προσπάθεια συνίσταται στο να προσεγγίσουμε σαν πολιτισμός την έννοια των πλατωνικών στερεών ή στοιχείων. Εφόσον η συνθετική αιθερική προσέγγιση εξετάζει  την μορφή ως πάθος, του  τοπίου στο οποίο είναι τοποθετημένη. Αναζητούμε λοιπόν τον κοινό παράγοντα της χρυσής ισοψυχίας  η αιθερικής γης, που αποκαλύπτει την απάθεια της «πολύτιμης» Βουδικής ή Αρχαγγελικής  οικογένειας του νότου.  

Στην  πανσέληνο του Αιγόκερω αντιμετωπίζουμε την «σήψη  του κύβου» του αίματος ή πνεύματος,  στις δύο πύρινες τριγωνικές πυραμίδες ή δράκους (πράσινο και ερυθρό) της χολής και την τοποθέτηση τους στο πολικό του κύβου στερεό, οκτάεδρο του αέρα. Ας σημειωθεί ότι ο Κρόνος επιστατεί το στοιχείο (tattwa) του αέρα.   

   Η οξειδοαναγωγή, ο ηλεκτρισμός, το φως της συνείδησης   

    

   Ο τίτλος επιχειρεί να επεκτείνει την αντίληψη των δύο δράκων που ανακαλύψαμε στην οξύτητα/πυρ  της χολής στο πάγκρεας και τον σπλήνα. Στο γενικότερο ζήτημα που κατανοεί ιστορικά η χημεία από το «φλογιστόν» του αλχημιστή Ernst Stahl το 1718, στους όρους οξείδωση και αναγωγή που εισήγαγε το 1772, ο θεμελιωτής της σύγχρονης χημείας Antoine Lavoisier.

Υποστήριξε ότι η αύξηση του βάρους των μετάλλων κατά τη θέρμανσή τους, οφείλεται στην πρόσληψη οξυγόνου (οξείδωση) από την ατμόσφαιρα και όχι φλογιστού. Ο σχηματισμός των μετάλλων από τα οξείδιά τους αντιστοιχεί σε απώλεια οξυγόνου (αναγωγή). Οι απόψεις του Lavoisier δεν έγιναν δεκτές αρχικά από τους επιστήμονες της εποχής, γιατί αυτοί ήταν φανατικοί υποστηρικτές της θεωρίας του φλογιστού, εφόσον ήταν αλχημιστές.

Η αλχημεία όπως και η αστρολογία χρειάστηκε να εκδυθούν την μεταφυσική και να εκπέσουν σε χημεία και αστρονομία προκειμένου να ερευνηθεί το αδρανές υλικό τους περίβλημα. Το οποίον όμως αλίμονο δεν χρειάζεται την συνδρομή του φωτός της συνείδησης. Έτσι εμείς αναγκαζόμαστε να ανακαλύψουμε και πάλι την μεταφυσική συνείδηση του «φλογιστού» εργαζόμενοι ως αρχαιολόγοι επί των θεωρητικών επικαλύψεων της χημείας και της αστρονομίας.

Φανταστείτε την τραγωδία του Νεύτωνα να βλέπει τον εαυτό του να γίνεται διάσημος για τον προσδιορισμό του νόμου της παγκόσμιας έλξης και όχι για τις μεταφυσικές του αναλύσεις που θεωρούσε ως το σημαντικό έργο του…

Η χημεία τελικά στράφηκε προς το «φλογιστόν» χωρίς να το συνειδητοποιεί, θεωρώντας τον ηλεκτρισμό ως υπεύθυνο του φαινόμενου της οξειδοαναγωγής, μετά την ανακάλυψη της ηλεκτρονικής θεωρίας των ατόμων. Οξείδωση ενός στοιχείου είναι η αποβολή ηλεκτρονίων από αυτό. Αναγωγή ενός στοιχείου είναι η πρόσληψη ηλεκτρονίων από αυτό. Και η όλη οξειδοαναγωγή είναι η μετακίνηση ηλεκτρονίων μεταξύ ατόμων. Για να καταλήξουμε στην σημερινή ευέλικτη άποψη για τα φαινόμενα οξείδωσης και αναγωγής : Οξείδωση ονομάζεται το φαινόμενο της αλγεβρικής αύξησης του αριθμού οξείδωσης ενός ατόμου ή ιόντος και αναγωγή το φαινόμενο της αλγεβρικής ελάττωσης του αριθμού οξείδωσης ενός ατόμου ή ιόντος

Είδη σύνθετης οξειδοαναγωγής είναι υπεύθυνα για την έμβια ζωή όπως είναι ο μεταβολισμός στους ζωικούς οργανισμούς και η φωτοσύνθεση στους φυτικούς

Η αναπνευστική αλυσίδα.

Η οξειδωτική φωσφορυλίωση.

Ο κύκλος Calvin-Benson.

Ο κύκλος του Krebs (κύκλος κιτρικού οξέος).(φωτοσύνθεση)

Ο κύκλος του γλυοξυλικού οξέος.

Οι μεταβολισμοί των υδατανθράκων, λιποειδών, αμινοξέων, νουκλεϊνικών οξέων,πρωτεϊνών κ.λ.π. Ο μεταβολισμός περιλαμβάνει αντιδράσεις "καταβολικές" κατά τις οποίες γίνεται (πέψη) διάσπαση ουσιών και ελευθέρωση ενέργειας και αντιδράσεις "αναβολικές" κατά τις οποίες γίνεται σύνθεση ενώσεων από άλλες με κατανάλωση ενέργειας. Η απαραίτητη ενέργεια προέρχεται από την αναπνοή των κυττάρων και στη συνέχεια με την καύση ουσιών όπως η γλυκόζη, παρουσία βιολογικών καταλυτών (ένζυμα) η γλυκόζη οξειδώνεται προς CO2 και το Ο2 ανάγεται προς νερό. 

Στην φωτοσύνθεση όλη η ενέργεια που χρειάζονται οι φυτικοί οργανισμοί για να βιοσυνθέσουν τα κυτταρικά τους συστατικά, προέρχεται άμεσα ή έμμεσα από την ηλιακή ακτινοβολία η οποία δεσμεύεται από την χλωροφύλλη με το μηχανισμό της φωτοσύνθεσης που είναι κατά κάποιο τρόπο η αντίστροφη διαδικασία της κυτταρικής αναπνοής.

Για να μην μακρηγορούμε, με τις χημικές προσεγγίσεις, έχει ήδη επισημανθεί ότι το ζήτημα της οξειδοαναγωγής και της έμβιας εκδήλωσης. Είναι συνώνυμο με την κατανόηση του ηλεκτρισμού και των κβάντων του φωτός ή της μεταπήδησης της ενέργειας από μια θέση περίσσειας σε έλλειψης και αντίστροφα. Όπως ο πλατωνικός έρως μεταξύ της πτωχείας και του πλούτου. Στην εργασία του κ.Αδαμάκου σε μια πλατωνική τριάδα που προσδιορίζει τον αριθμό των ηλεκτρονίων σε μια στιβάδα που δημιουργείται από πολλαπλάσια του 4 και τους εκατέρωθεν αριθμούς (3,4,5), με τον 3 να ευρίσκεται σε έλλειψη ως προς τον 5 με σημείο ισορροπίας τον 4 

Το φωτόνιο έχει ενέργεια ίση με  E=h*f=p*c

όπου με h συμβολίζεται η σταθερά του Πλανκ, με f η συχνότητα του ηλεκτρομαγνητικού κύματος, με p η ορμή του φωτονίου και c είναι η ταχύτητα του φωτός.

Αν λύσουμε την πρώτη σχέση ως προς f, βλέπουμε ότι η συχνότητα ενός φωτονίου καθορίζεται από το πόση ενέργεια "κουβαλάει". Έτσι, αυτό που ουσιαστικά διαφοροποιεί τις διαφόρων ειδών ακτινοβολίες μεταξύ τους είναι το ποσό της ενέργειας που μεταφέρουν τα φωτόνιά τους. Τα χρώματα, για παράδειγμα, διαφοροποιούνται γιατί "αποτελούνται" από φωτόνια διαφορετικής ενέργειας και κατά συνέπεια διαφορετικής συχνότητας. Έτσι, έχουμε φωτόνια ραδιοφωνικών κυμάτων (χαμηλής ενέργειας), φωτόνια στην ορατή περιοχή του φάσματος και φωτόνια ακτίνων γ, που παράγονται όταν αποδιεγείρονται οι ατομικοί πυρήνες.

Για όσους παρακολουθούν το σκεπτικό μας δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούν την σχέση των ηλεκτρονικών στιβάδων και του ενεργειακού στάτους των φωτονίων τους με τις ακτίνες και τις υποακτίνες της μεταφυσικής. Όπως και με τις αισθήσεις μας εφόσον η αφή αντιστοιχεί στην εξωτερική στιβάδα, η ακοή στον πυρήνα με τον ήχο να δονεί όλες τις στιβάδες και η όραση στις μέσες. Οπότε το κρίσιμο σημείο είναι η παραγωγή φωτονίων όχι από την προσφορά ενέργειας από το φυλετικό περιβάλλον του συστήματος που είναι τοποθετημένη η μορφή σε πεπτική ισορροπία ως προς τις τροφές που λαμβάνει (οξείδωση) και αποδίδει (ανάγει) με τα πάθη της. Αλλά καθώς αντιστρέφει την ισορροπία ανακαλύπτοντας νέο διατροφικό κύκλο στο κυνήγι της παρατήρησης των παθών της γινόμενη εσωστρεφής…

Ο ηλεκτρισμός η βαζοπρεσίνη και το πυθαγόρειο θεώρημα

 Στην αλληγορία της ωραίας Ελένης-ειμαρμένης και των Διοσκούρων- (θέλησης και πρόνοιας), διαπιστώσαμε μια πυθαγόρεια προσέγγιση για την χρυσή τομή (Άγιο πνεύμα) και το πυθαγόρειο θεώρημα (ο Υιός) στον σεληνιακό κύκλο. Στην πανσέληνο και την νέα σελήνη η μια κάθετος μηδενίζεται οπότε η υποτείνουσα ή ειμαρμένη εκδηλώνεται ταυτιζόμενη με την κάθετο της πρόνοιας (πανσέληνος) είτε με την κάθετο της επιθυμίας του εγκλωβισμένου πνευματικού σπινθήρα (νέα σελήνη)

Υπενθυμίζουμε ότι 4εις διαδοχικοί όροι της χρυσής ακολουθίας των αισθήσεων (α,β,γ,δ, όπου α+β=γ και β+γ=δ) δημιουργούν μια τετραπλή στοιχειακή προσωπικότητα (γη-ένστικτο/όσφρηση, ύδωρ-συναίσθημα/γεύση, πυρ-νόηση/όραση, αήρ-διαίσθηση/αφή) και μια πυθαγόρεια αιθερική τριάδα (αδ,2βγ, γγ+δδ) για την καθετότητα της συνείδησης στα τρία ανώτερα αιθερικά νοητικά υποπεδία, δίνοντας την πυθαγόρεια προσέγγιση για την επταπλότητα της εκδήλωσης.

Όσοι είναι σε θέση να παρακολουθήσουν τους απόκρυφους συλλογισμούς μας, για την λειτουργία των αδένων πίσω από τους αριθμούς στα πέταλα των κατώτερων κέντρων (4,6,10,16) που αθροίζονται στον λαιμό (16) Αντιλαμβάνονται ότι κατά την πρώτη μύηση δημιουργούνται επιτυχώς οι 4εις όροι της χρυσής ακολουθίας της ώριμης προσωπικότητας. (4+6=10, 10+6=16). Οι ενέργειες των κατώτερων κέντρων αθροίζονται στο ηλιακό πλέγμα 10 και κατόπιν διοχετεύονται στον δημιουργικό λαιμό 16.

Στα 4 αυτά κέντρα προστίθενται σταδιακά και τα 3 ανώτερα (καρδία, υπόφυση, επίφυση όπου αδ+ββ=γγ=100 είναι οι εφέσεις/Κένταυροι, 2βγ=120=10*12 ο ιερός ερμαφρόδιτος/διπλό αιθερικό, 120+16=136=γγ+δδ δηλαδή η συναντίληψη (8) της ειμαρμένης του Σειρίου (17) στο κρανίο 136=8*17). Συμπληρώνονται έτσι τα ονόματα των 7 εκκλησιών-αδένων στην απόκρυφη θεολογία της αποκάλυψης του Ιωάννη.

Η δράση των 7 εκκλησιών έρχεται σταδιακά υπό τον έλεγχο της ερμητικής συνείδησης-Χριστού (8), καθώς κατανοείται η ψυχοπαθολογία τους. Η ΥΓΕΙΑ αφορά την κατανόηση της ηλεκτρικής τάσης που ενεργοποιεί τους αδένες και των φωτονίων που εκπέμπουν τα ελεύθερα ηλεκτρόνια της σκέψης στις μυήσεις ή φωτισμούς… Καθώς η κανονικότητα (υγεία) της πενταγωνικής μορφής είναι αυτή που ενεργοποιεί την χρυσή ακολουθία (χρυσή τομή ή άγιο πνεύμα) και την γεννήτρια πυθαγόρεια τριάδα που ορίζει την πληρότητα στις εξωτερικές στοιβάδες των ηλεκτρονίων. (βλ. τους απόκρυφους ειδητικούς αριθμούς ή πυθ. τριάδες). Επομένως και το περίσσευμα της καρδίας, δηλαδή τα ελεύθερα ηλεκτρόνια και τα φωτόνια της σκέψης που θα αποδοθούν ελέυθερα πίσω στο ιεραρχικό σύστημα των σχέσεων για συνειδητή υπηρεσία…

Κλειδί για την κατανόηση των ορμονικών μεταβολών και των ηλεκτρικών τάσεων που καθορίζουν τον νόμο της ερωτικής οικονομίας (συνείδησης) είναι η ορμόνη και νευροδιαβιβαστής της βαζοπρεσίνης:

Η β. συντίθεται στα νευροεκκριτικά κύτταρα του υποθαλάμου και από εκεί μεταφέρεται με τους νευρικούς άξονες στη νευροϋπόφυση. Η ορμόνη βαζοπρεσίνη σχετίζεται με την ικανότητα γι’ απομνημόνευση, εφόσον η έλλειψή της σημαίνει ελαττωματική νοητική ικανότητα. Από χημική άποψη είναι ένα κυκλικό εννιαπεπτίδιο, αποτελείται δηλαδή από 9 αμινοξέα.

Εικάζουμε λοιπόν την πιθανή αντιστοιχία της με τα 9 πέταλα του λωτού της ψυχής και η αντιστοιχία τίθεται υπόψιν όσων έχουν καλύτερη σχετική πληροφόρηση για τα αμινοξέα: κυστεΐνη, τυροσίνη, φαινυλαλανίνη, γλουταμίνη, ασπαραγίνη, κυστεΐνη, προλίνη, αργινίνη και γλυκίνη. Τα πέντε πρώτα σχηματίζουν έναν δακτύλιο (βλ. προσωπικότητα), ο οποίος κλείνει με μια δισουλφιδική «γέφυρα» μεταξύ των δύο κυστεϊνών, ενώ τα υπόλοιπα …τρία κλείνουν με μια πλευρική «αλυσίδα»…

Οι παρακάτω διαπιστώσεις συνηγορούν για την μοναδικότητα της β.:

Οι διαφορές κοινωνικής συμπεριφοράς ανάμεσα στα δύο φύλα είναι γνωστές εμπειρικά. Η ορμόνη βαζοπρεσίνη επιδρά στη συμπεριφορά κατά διαφορετικό τρόπο σε συνάρτηση με το φύλο. Στους άνδρες δημιουργεί ανησυχητική συνοφρύωση ενώ στις γυναίκες αυξάνει την φιλικότητα και την τάση για προσέγγιση. Στον πίσω λοβό της υπόφυσης συνευρίσκονται δύο ορμόνες: η ωκυτοκίνη και η βαζοπρεσίνη. Η ωκυτοκίνη ρυθμίζει μαζί με την προλακτίνη, ορμόνη που παράγεται στον πρόσθιο λοβό της υπόφυσης, τη γαλακτοφορία στα θηλαστικά, πριν και μετά τον τοκετό.

Επίσης ρυθμίζει τη συστολή (σύσπαση) της μήτρας κατά την έξοδο του νεογνού (γι αυτό και τ όνομά της), έχει όμως σχέση και με τις σεξουαλικές διεργασίες και τη μητρική συμπεριφορά. Η ποσότητα ωκυτοκίνης αυξάνεται δραματικά κατά τη διάρκεια του οργασμού των 70 volt, μεταβάλλει δε και τη σεξουαλική συμπεριφορά των θηλυκών. Φαίνεται λοιπόν ότι πέρα από τον συναισθηματικό δεσμό μητέρας-βρέφους, αποτελεί και το βιοχημικό υπόβαθρο των συναισθημάτων που συνοδεύουν μια ερωτική σχέση. Η ντοπαμίνη όσο και η βαζοπρεσίνη επενεργούν σε ορισμένο τμήμα του εγκεφάλου για τη ρύθμιση της εκλεκτικής επιλογής ανάμεσα σε εφήβους συζύγους, για να ζευγαρωθούν.

Ο υποδοχέας της βαζοπρεσίνης εκφράζεται στις υψηλότερες στάθμες του εγκεφάλου των μονογαμικών, κάτι που δεν συμβαίνει στην περίπτωση των πολυγαμικών, ενώ η κατανομή των υποδοχέων ντοπαμίνης διατηρείται και στα δύο είδη

Η βαζοπρεσίνη στους νευρώνες της υπόφυσης δρα ως ορμόνη, σ όλους τους άλλους ως νευροδιαβιβαστής. Είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι τόσο η ωκυτοκίνη όσο και η βαζοπρεσίνη παράγονται από παρόμοια πρόδρομα πρωτεϊνικά μόρια, τις νευροφυσίνες, μέσα στα νευρικά κύτταρα, που βρίσκονται σε ειδικά τμήματα του υποθαλάμου, και από κει μεταφέρονται και αποθηκεύονται στον οπίσθιο λοβό της υπόφυσης. Αυτά τα νευρικά κύτταρα δέχονται μηνύματα από άλλα σημεία του εγκεφάλου, σχετικά με τη δίψα και τον τοκετό. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει, προς το παρόν, γιατί αυτά τα τόσο συγγενικά μόρια συνευρίσκονται και εξασκούν εντελώς διαφορετικές δράσεις. Εδώ χρειάζεται να σκεφτούμε για τις πολικότητες που γίνονται πραγματικά αντιληπτές όταν τα δύο φύλα γνωρίζονται πραγματικά κατά την είσοδο της συνείδησης στα ανώτερα κέντρα.

Η βαζοπρεσίνη είναι η άλλη ονομασία της αντιδιουρητικής ορμόνης (ADH), η οποία εκκρίνεται από τον οπίσθιο λοβό της υπόφυσης ή νευροϋπόφυσης. Ρυθμίζοντας την ισορροπία του νερού στο σώμα. Αν αυτή λείπει, τότε τα νεφρά στην κυριολεξία «παραφρονούν» και το νερό διαρρέει με ανάγκη για συνεχή, σχεδόν ασυγκράτητη ούρηση. Συνήθως η άσκηση της αναπνευστικής παύσης κατά την διάρκεια του διαλογισμού αυξάνει την διούρηση οπότε συμπεραίνουμε ότι δρα κατασταλτικά για την βαζοπρεσίνη.

Η ονομασία βαζοπρεσίνη δόθηκε αρχικά στην ορμόνη όταν ανακαλύφθηκε ότι προκαλεί σύσπαση των περιφερειακών αγγείων, με αποτέλεσμα την αύξηση της πίεσης του αίματος. Ας σημειώσουμε ότι ο διαλογισμός ξεκινά όταν ελεγχθεί η ακινησία και η ηρεμία των συναισθηματικών μυϊκών συσπάσεων, ρίχνοντας την καρδιακή πίεση πολύ χαμηλά. Η δεύτερη μύηση της εισόδου στον Ηριδανό ή Ιορδάνη ποταμό του φυλετικού ρεύματος των νεκρών επέρχεται όταν ο καρδιακός ρυθμός πέσει κάτω από τους 40 κτύπους και ο νους ξεκινά να βιώνει την επιθανάτια εμπειρία. Καθώς αντικαθίσταται ο εξωστρεφής επιθυμητικός νους του πλανήτη Άρη που ελέγχει τις συναισθηματικές ορέξεις της μυϊκής μορφής στην πρώτη μύηση, από τον ανώτερο νου βαρκάρη<βάρκα=ψυχή του κάτω κόσμου Ερμή…

Η κύρια φυσιολογική δράση της βαζοπρεσίνης έγκειται στη ρύθμιση της έκκρισης του νερού. Συγκεκριμένα, δρα στα νεφρικά σωληνάρια προκαλώντας αναρρόφηση του νερού από το προ-ούρο, με αποτέλεσμα την ελάττωση του ποσού των εκκρινόμενων ούρων. Η δεύτερη ορμόνη του φλοιού των επινεφριδίων είναι η αλδοστερόνη. Η ορμόνη αυτή ρυθμίζει τη λειτουργία των νεφρών και μαζί με τη βαζοπρεσίνη, την ορμόνη της υπόφυσης, την ισορροπία νερού-αλατιού, τη συγκράτηση δηλαδή του αλατιού στον οργανισμό. Ετσι, σε συνεργασία με το σύστημα ρενινης-αγγειοτενσνης ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση του αίματος. Η ρενίνη είναι ένα πρωτεολυτικό ένζυμο, ένα ένζυμο δηλαδή που διασπά πρωτεΐνες, ελευθερώνεται από τα νεφρά σε περιπτώσεις στρες, και δημιουργεί αύξηση στην αρτηριακή πίεση (αντιδιουρητική επίδραση). Έτσι η μύηση προϋποθέτει την μείωση της βαζοπρεσίνης και του άλατος προκειμένου να επιτευχθεί η πύρωση, ξήρανση ή απόσταξη των αστρικών υδάτων της εμπειρίας στον Αθάνωρα του διαλογισμού…

 

Η υπερσυμμετρία των κανονικών στερεών και η γλώσσα των 20 αμινοξέων

Με τον όρο υπερσυμμετρία η πυρηνική φυσική επανέρχεται συνεχώς στο καθιερωμένο μοντέλο των κανονικών στερεών για την διάταξη των σωματιδίων του πυρήνα.

Παρόμοια πίσω από την διπλή έλικα του DNA κρύβεται η ροή του αιθέρα στην πενταγωνική ροή στον άξονα του μόνιμου ατόμου ή πενταγωνικού δωδεκαέδρου. Μια δομή που φαίνεται να επαναλαμβάνεται επ άπειρο προς τον μικρόκοσμο των σωματιδίων και τον μακρόκοσμο των μορφών…

Τα παραπάνω τα αναφέρουμε προκειμένου να εξηγήσουμε τον λόγο για τον οποίο εικάζουμε ότι μια ορμόνη-νευροδιαβιβαστής που συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά της συνείδησης. Πιθανόν να είναι το κλειδί (η ψυχή-λωτός) για τον έλεγχο των ηλεκτρικών τάσεων (οργασμών/εκστάσεων ?) που ενεργοποιούν και ευθυγραμμίζουν εκδηλώνοντας την χρυσή τομή ή άγιο πνεύμα, τα κατώτερα με τα ανώτερα κέντρα. Επιτρέποντας την κατεύθυνση του ηλεκτρικού ρεύματος και το περίσσευμα των φωτονίων της ενεργειακής τους στάθμης ώστε να εξέλθουν από την μορφή και να διαπεράσουν τον αξεπέραστο δακτύλιο της αύρας των τριών διαστάσεων της προσωπικότητας…

Τα 20 δομικά αμινοξέα της μορφής μας παραπέμπουν στην πολική συμμετρία 20έδρου-12έδρου. Αλλά και με το δεκαδικό σύστημα αρίθμησης. Καθώς η σελήνη-9 διαμορφώνει 4ή5 αθροίσματα ή ζεύγη αριθμών (τάτβας) : (0-9, κατοπτρικός αιθέρας), (1-8, αέρας), (2-7, ύδωρ), (3-6, πυρ), (4-5, γη) ? Υπενθυμίζουμε ότι ο Πυθαγόρας ισχυριζόταν ότι οι μορφές είναι αριθμοί. Γεγονός που φαίνεται να επιβεβαιώνεται στην απλή παρατήρηση των περιοδικών υπολοίπων των πρώτων αριθμών που χωρίζονται σε δύο αλυσίδες που αθροίζονται στον αρ. 9 λχ 1/7=142+857=999 όπως ακριβώς και τα γονίδια-αριθμοί που δημιουργούνται από τα σπέρματα (δεκαδικά υπόλοιπα) των πρώτων αριθμών...

Η οξειδοαναγωγή και η κατανόηση της πράνα

Μελετώντας η χημεία τα συνθετότερα  είδη οξειδοαναγωγής,    επιστρέφει υποχρεωτικά στην ολιστική  αντίληψη  της αλχημείας.  Η αλχημεία φαίνεται να μελετά στους μήνες  του έτους,  τις επί μέρους διαδικασίες ή  στάδια επίτευξης  της ανθρώπινης   φωτοσυνθετικής δυνατότητας,  εντελώς ανάλογης με   αυτή που συμβαίνει στα  φυτά… 

Η ανθρώπινη ψυχή έχει  φυτική δομή όπως δηλώνει η παραβολή της αμπέλου (το χριστιανικό καβαλιστικό δένδρο), της  λατρείας  του Χριστού και του Διονύσου.   

Στα Ελευσίνια μυστήρια  επίσης, ο μυημένος Τριπτόλεμος καλείται από την Δήμητρα και την Περσεφόνη να διαδώσει  την σχέση των σπόρων του σίτου με το φως και τους δράκους της συνείδησης. Συνδέοντας ως έρως-συνείδηση  την φτώχια του εδάφους της γήινης προσωπικότητας  με τον  Πλούτο του νοητικού κόσμου.Η ινδουιστική πράνα  αντιστοιχεί  στον ολοένα αυξανόμενο  αριθμό  οξείδωσης  της συνείδησης. Η οποία αναγνωρίστηκε  στην οξειδωτική  ικανότητα  (πράνα) του ερυθρού   και την αναγωγική του πράσινου δράκου της απάνα,  στο ομαδικό συμπόσιο που προσφέρει κατά καιρούς το πνεύμα… 

Ενώ ο ηλεκτρισμός-φως  που παράγεται από την σχέση των Διόσκουρων δράκων  μεταστοιχειώνει   την  ύλη της προσωπικότητας στον αιθερικό δωδεκαεδρικό αδάμαντα της μορφής.

Μια ατελής θεωρία που υποστηρίζει αυτή την διαδικασία είναι η ακόλουθη:  Έχοντας αποδεχθεί ότι η εξωτερική στιβάδα των ηλεκτρονίων  ευθύνεται για την αφή και ότι τα ελεύθερα  ηλεκτρόνια αυτής της στιβάδας   δημιουργούν το ηλεκτρικό ρεύμα…   Ενώ η αφή ήταν η πρώτη αίσθηση που αναπτύχθηκε στην  μορφή. Οδηγούμαστε  στο συμπέρασμα ότι  ανάμεσα  στις 7 στοιβάδες του περιοδικού  πίνακα των στοιχείων και  τις 7 αισθήσεις υπάρχει  άμεση σχέση όπως και με τις φυλές βλ udjat και αιγυπτιακές δυναστείες) που τις εξελίσσουν.

Η  πνευματική μορφή ή σώμα της ανάληψης ή απλά το ΠΥΡ.

Η ελληνική μυθολογία αναφέρει, πως στο υδάτινο ζώδιο των ιχθύων ο Ηρακλής μεταφέρει τις αγελάδες- «βουδικές ουσίες»- του νεκρού πλέον Γηρυόνη της προσωπικότητας, μέσα στο Δέπας-Δισκοπότηρο, (UFO) της Ψυχής.  Εδώ οι αγελάδες αρχίζουν να κατατρώγουν η μια την άλλη (αθροίζονται-συντίθενται), ενώ κάποιες   διαφεύγουν στην άγρια Θράκη, όπου θα μεταβληθούν στις άγριες φοράδες ή πόρνες κόρες  του βασιλέα Διομήδη, δηλ. τις αισθήσεις (σκάντας),  ξεκινώντας τον νέο ζωδιακό κύκλο της εξωστρεφούς εμπορίου της εμπειρίας στον Κριό… 

Στον αντίστοιχο μύθο του Τριπτόλεμου των Ελευσινίων μυστηρίων το Δέπας αντιστοιχεί με το Άρμα του φωτός στο οποίο η «κακιά» προσωπικότητα μεταμορφώνεται στον έναν από τους δύο δράκους που το  σέρνουν…

Το Δέπας-δισκοπότηρο  του ύδατος είναι το κανονικό  εικοσάεδρο ή καβαλιστιικό δένδρο. Στον βουδισμό το ύδωρ αντιστοιχεί στην κατοπτρική σοφία της «αδαμάντινης λευκής βουδικής οικογένειας» και τον καβαλιστικό ΑΔΑΜαντα-Μανού που γίνεται το πρότυπο της εξέλιξης του επόμενου κύκλου. Η θεοσοφία   αναφέρει παρόμοια πως ο Κύριος της 1ης ακτίνας η λειτουργία της οποίας κατανοείται στην 5η μύηση μαζί με το Ατμικό-Ατομικό πεδίο της ατομικοποιημένης-ελεύθερης ουσίας,  θα γίνει ο πρότυπος Άνθρωπος Μανού του επόμενου γύρου.  

Η ιδιότητα του ύδατος να διαμορφώνει εξάγωνους κρυστάλλους αποθηκεύοντας την μνήμη της ενέργειας του περιβάλλοντος στο οποίο εκτίθεται,  έχει   εσχάτως αποδειχθεί με αποτέλεσμα να γίνει ευρέως γνωστή.  Παρόμοια η βιολογία εκφράζει αυτή την λειτουργία καταγραφής και μεταβίβασης της γνώσης στις επόμενες γενιές με την ορολογία του Γονότυπου (genotype)… Ο γονότυπος δηλ. το σύνολο των γονιδίων ενός οργανισμού που απαρτίζουν το DNA του μαζί με το νέο περιβάλλον στο οποίο τοποθετείται,  δημιουργούν τον Φαινότυπο για το πως είναι (πως φαίνεται) ένα άτομο...  Έτσι ο Κριός αντιστοιχεί στον Γονότυπο του ατόμου  και ο ζωδιακός κύκλος τον Φαινότυπο τον οποίο καλείται να διατρέξει για να ολοκληρώσει την δομή του.

Ο μηχανισμός του DNA μιμείται  λοιπόν   τον σχηματισμό των νιφάδων του χιονιού που χρησιμοποιεί την γεωμετρική μοντελοποίηση   της εξαγωνικής συμμετρίας στο εικοσάεδρο. Το κανονικό εικοσάεδρο μετέχει ταυτόχρονα στην πενταγωνική και την εξαγωνική συμμετρία. Αυτό δηλώνεται στον αρ.  111=108+3  των χαντρών-ενσαρκώσεων στο βουδιστικό κομποσκοίνι. Υπενθυμίζουμε πως το Αγ. Πνεύμα της χρυσής συμμετρίας  είναι το πεντάγωνο με την γωνία 108 μοιρών. Στην Παρουσία του τριπλού πνεύματος της συνείδησης (η τριπλή χάντρα Γκουρού) μεταπίπτει στην εξαγωνική συμμετρία του 111 δηλ.  την ηλιακή εξαγωνική συμμετρία 6Χ111=666. Η τριπλή χάντρα Γκουρού είναι ο Ηρακλής-συνείδηση μέσα στο Δισκοπότηρο Δέπας του 9γράμματος της ψυχής.

Το θέμα του γεωμετρικού προτύπου της αποθήκευσης των ποικίλων εντυπώσεων-δράσεων στην δομή του DNA την είχαμε θίξει παλιότερα μελετώντας τις τριάδες των αμινοξέων στην σύνθεση του γονιδιώματος. Στην πρόταση: «Υπάρχουν χημικές ουσίες για το θυμό και τη θλίψη... για την ταλαιπωρία και την ευχαρίστηση. Για κάθε συγκίνηση υπάρχει η αντίστοιχη χημική ουσία…». Δεν δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε την δράση των σεληνιακών δονήσεων-στοιχείων ή  tatwas: θυμός-φωτιά, θλίψη-αέρας, γη-ευχαρίστηση, τρόμος-νερό, αιθέρας-κατοπτρική μνήμη.

Η βιολογία έχει συνδέσει πλέον τα 4-5 δομικά στοιχεία της ανθρώπινης πραγματικότητας: // 7(1)-γη φυσικό, 6(2)-νερό συγκινησιακό, 5(3)-πυρ νοητικό, 4 (4)- αέρας διαίσθηση, 5(3)- αιθέρας μνήμη-μονάς // με τις 5 αζωτούχες βάσεις ή αμινοξέα (αδενίνη, κυτοσίνη, γουανίνη, θυμίνη και ουρακίλη) που απαρτίζουν τα μόρια των νουκλεϊκών οξέων (DNA)  του ανθρώπινου οργανισμού, αλλά και με το δεκαδικό σύστημα αρίθμησης που αθροίζονται οι στοιχειακές αγελάδες-ουσίες στο Δισκοπότηρο-Δέπας του 9. Καθώς η σελήνη (9), // βλ. θεοσοφική άθροιση ή διαιρετότητα του αρ. 9//  διαμορφώνει 5 αθροίσματα αριθμών (tattwas) : (0+9, αιθέρας), (1+8, αέρας), (2+7, ύδωρ), (3+6, πυρ), (4+5, γη)… Έτσι τα μόρια του DNA συμπεριφέρονται όπως τα περιοδικά υπόλοιπα των πρώτων αριθμών, καθώς τα  5 προαναφερθέντα ζεύγη οργανώνονται στα αθροίσματα του 9. Λ.χ. to 1/7= 0,142 857 σχηματίζει την τριάδα 142+857=999. Έτσι το κάθε κύτταρο του οργανισμού μας μιμείται την λειτουργία του 9πέταλου λωτού της ψυχής, συνθέτοντας τις δομικές πρωτεϊνες της μορφής.

Απαιτούνται πολλά χρόνια μελέτης για να εξοικειωθεί ο νους με τον μαθηματικό τρόπο που υφαίνουν οι 3 πυθαγόρειες μοίρες,  το χαλί της μορφής μαζί με τα γεγονότα (περιβάλλον) που την συνοδεύουν.  Εμείς εδώ ασκώντας την νοητική μας διαίσθηση απλά συνθέτουμε τις διάσπαρτες πληροφορίες ώστε να διευκολύνουμε όσους επιχειρήσουν  ειδικότερες μελέτες.

Μια τέτοια μελέτη αφορά τα αλχημικά μέταλλα.  Αναφέραμε πως ο αέρας της θλιβερής νόησης αντιστοιχεί στην ανατολική μεταφυσική με το μέταλλο και η γη με το ξύλο. Όμως τι είδους μέταλλα και ξύλα είναι αυτά ?  Υπενθυμίζουμε πως στην μεταφυσική θεώρηση τα αιθερικά φυτά (κλήματα, ροές) προηγήθηκαν της φυσικής δημιουργίας των φυσικών άστρων !!!  Επειδή Ίδα=ξύλο είναι η αιθερική Ιδέα (αστρική σφραγίδα) που ορυκτοποιείται προκειμένου να εμφανιστεί η γνωστή υλική εκδήλωση. Έτσι και το μέταλλο=μετά+άΛΛο με δύο Λάμδα (βλ. δεύτερο Λάβδωμα ή καβαλιστικό δένδρο) δηλώνει την σχέση και την μεταλλαγή της ύλης υπό την επήρεια της συνείδησης (Χριστός,  ο δεύτερος ΑΔΑΜ ή καβαλιστικό δένδρο). Έτσι όταν η αλχημεία ομιλεί για τα αμαλγάματα του Υδραργύρου (Ερμή της συνείδησης) με τα κατώτερα μέταλλα ή υλικά πάθη. Χρησιμοποιεί τις εικόνες από την διαλογιστική εμπειρία,  όπου το σώμα ανάλογα με το πάθος που το κατέχει δημιουργεί είτε τον κραδασμό της οκνηρίας-μολύβου (Κρόνος), είτε την βίαιη  κίνηση της οργής χωρίς λογική (Άρης-σίδηρος), είτε κινείται από τις νοητικές επιθυμίες-εφέσεις (Δίας-ψευδάργυρος), έως ότου στο τέταρτο υποπεδίο η συνείδηση αποκαλύψει την οΡΜονική-σεξουαλικότητα-έλξη πίσω από την λειτουργία της σκέψης (εΡΜής, σπέρμα ή υδράργυρος) για να οδηγηθεί στην αντίληψη του απόλυτου ελκτικού νόμου που είναι η Συμμετρία-Λόγος του Αγ. Πνεύματος ή  Αφροδίτης (Χαλκός, ο ανώτερος νους) που θα την φέρει σε επαφή με την πλανητική Ιεραρχία (Άργυρος) και την ΣαΜΠάΛα-όΛυΜΠοΣ (Χρυσός)    

Τα μέταλλα είναι λοιπόν στην πραγματικότητα το «βούδι, ο Ερμής», ο ζωντανός αιθερικός αέρας, γιαυτό και τα αιθερικά οχήματα UFO ή τσάκρας είναι περιστρεφόμενα όπως και τα οκτάεδρα-σβούρες του αέρα. Όπως και η Αργώ των Αργοναυτών ή το άρμα του Τριπτόλεμου και του ΑχιΛΛέα είναι ζωντανές υπάρξεις,  μέρη του Είναι μας, Τιτάνες από προηγούμενα συστήματα και καθόλου άγνωστα «alien»…  ξένοι. Στο εγγύς μέλλον θα γίνεται όλο και περισσότερο φανερή η σημασία της εκπληκτικής πληροφορίας που διατυμπανίζει το βιβλίο της Γέννεσης, πως τα αιθερικά-φυτά ή αιθερικές-ροές (οι στροβιλώδεις κληματοειδείς τροχιές των υποσωματιδίων) είναι οι ζώσες οργανικές ροές που προηγήθηκαν της εμφάνισης της δομής των ατόμων ή άστρων…  Έτσι θα εξηγηθεί η ικανότητα των «μεταλλικών UFO» να αντλούν ενέργεια απευθείας από το καυτό ηλιακό πλάσμα (ρευστοί πυρήνες, πρωτόνια)…    

O ναρκισσιστικός αυτομορφισμός του πυρός

Ο Αλέξανδρος κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στον μουσουλμανικό κόσμο αντίστοιχη με αυτή του Φαραώ-Μωυσή, γιατί προσπάθησε να εισέλθει ζωντανός, όπως και ο Μωυσής, στην αιθερική Γη της επαγγελίας. Στο βιβλίο της Γέννεσης, ο Θεός τοποθετεί τον άνθρωπο σε έναν κήπο (τον παράδεισο), που τον διασχίζουν τέσσερις ποταμοί: ο Τίγρης, ο Ευφράτης, ο Γηών (Νείλος) και ο Φισών (ο Γάγγης ο Ινδικός κατά τον I. Δαμασκηνό)..  Ο Αλέξανδρος  για να εισέλθει ως βασιλέας σε αυτήν ακριβώς την περιοχή  της Ασίας έλυσε πρώτα τον Γόρδιο δεσμό του άρματος της ψυχής, το σύμβολο των ιερέων βασιλέων της. Εκεί, στο ανάκτορο των παλαιών βασιλέων της Φρυγίας, βρισκόταν το άρμα του Γόρδιου ως ανάθημα στον Δία. Ο ζυγός του άρματος ήταν δεμένος με φλοιό κρανιάς και ο δεσμός ήταν τόσο περίπλοκος, ώστε δεν διακρινόταν πουθενά η αρχή του. Σύμφωνα με την κρατούσα παράδοση, όποιος έλυε τον Γόρδιο δεσμό, θα κυριαρχούσε στην Ασία…

Η νοητική μορφή-ουσία συμπεριφέρεται  όπως ο μεταξοσκώληκας και το κουκούλι του. Ο μεταξουργός (νοητικός άγγελος) κόβει σε ένα σημείο  τον Γόρδιο δεσμό του νήματος και ξετυλίγει το κουκούλι των αναμνήσεων προκειμένου να την ελευθερώσει, στο επόμενο στάδιο της εξέλιξης της. Στην αρχαία προσέγγιση  ο ηλιακός άγγελος της Αφροδίτης είναι η Σαλώμη-Ιστάρ, που χορεύοντας εκδύεται τα 7 πέπλα της μορφικής ύπαρξης για να αποκεφαλίσει το κεφάλι-σπόρο του αιθέρα (Ιωάννη-Ταμούζ) από την εξάρτηση των 4ων άκρων ή στοιχείων της πενταγωνικής μορφής και να το ανυψώσει επάνω στον «δίσκο της πολυδιάστατης Γαίας»

Η νοητική μορφή μας (ο Χριστός) είναι το αιώνιο πορτρέτο των πράξεων μας. Η χριστική ουσία εδράζεται στον θεμέλιο λίθο της φυσικής μορφής (τον Κηφά-Πέτρο) ως εκφρασμένη  σφραγίδα του πνεύματος, για να καταγράψει επάνω της,  ως πληγές και δυσοίωνες εκφράσεις  την αμαρτία που αντιλαμβανόμαστε. Ο νοών Oscar Wilde συνέγραψε το πορτρέτο του Dorian Gray, ερμηνεύοντας την εσωτερική εμπειρία των μυημένων ζωγράφων που συνήθιζαν να εικονογραφούν τον Χριστό με το πρόσωπό τους…

(βλ. την αυτοπροσωπογραφία του A. Durer http://en.wikipedia.org/wiki/Melencolia_I ).

Καθώς γνώριζαν ότι ο πνευματικός  και ο υλικός κόσμος  συνδέονται στην κορυφή τους ως αντιστραμμένοι κώνοι μιας κλεψύδρας, στο εστιακό σημείο της πύλης του ναρκισσισμού ενός προσώπου.   Ο Α. Durer έχει εμβαθύνει πάρα πολύ στην έννοια του ναρκισσισμού. Στην   γκραβούρα «μελαγχολία»  έχει τοποθετήσει τον κύβο, τον δράκο, τον μελαγχολικό άγγελο, την σεληνιακή νυχτερίδα και το μαγικό τετράγωνο του Δία. Η νυχτερίδα αναφέρεται στην σεληνιακή καταγωγή της Μονάδας μας, ενώ ο κύβος συγκρατεί   στην δομή του τις δύο αντιστραμμένες τριγωνικές πυραμίδες των διαγωνίων του. (Το πυρ/ άγγελος  και το είδωλό του ο κουλουριασμένος δράκος/άγρυπνος σκύλος του χρόνου). Το μαγικό τετράγωνο με βάση 4 περιγράφει  τον φυγόκεντρο κραδασμό του γήινου (μελαγχολικού) αιθέρα Δία.

Είναι ασύλληπτα τα μαρτύρια του Νοητικού κυρίου μας, καθώς ταλαιπωρείται από το ένστικτο κέντρο των επιθυμιών της μορφής (ο Ιούδας), από το  συναισθηματικό κέντρο των δογματικών πίστεων (ο Καϊάφας) και το αδιάφορο στην αδικία που αντικρίζει νοητικό κέντρο (ο Πιλάτος)

Στην εποχή μας ο Χίτλερ ήταν αυτός που επιχείρησε να εισέλθει στην Γη της επαγγελίας (Σαμπάλλα) από την αρκτική οπή. Όπως ο Αλέξανδρος κατέστρεψε τον αρχαίο κόσμο (ελληνικό και περσικό), προσπαθώντας να διαδώσει στις πάμπολες Αλεξάνδρειες που ίδρυσε την αριστοκρατική Επιστήμη του ιερατείου. Έτσι και ο Χίτλερ κατέστρεψε τον αναγεννησιακό πολιτισμό που είχε εγκατασταθεί στους αιώνες της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας της αστικής και βιομηχανικής εξάπλωσης κάνοντας την έναρξη της ατομικής εποχής στον πολιτισμό.

Υπάρχουν λοιπόν τρία φαινόμενα ή σημεία στον σύγχρονο πολιτισμό, που μας εισάγουν στις τρεις μυήσεις της ανθρώπινης μαθητείας:

1) Η εμφάνιση της ρομφαίας του αγγέλου στις εκρήξεις των ατομικών βομβών και των ατυχημάτων στα πυρηνικά εργοστάσια, ως σημείο της πρώτης μύησης

2)Το σημείο της δεύτερης μύησης σχετίζεται με την αποκάλυψη της λειτουργίας του αιθερικού ιστού (Λερναίας ύδρας του φυλετικού ρεύματος), ως αντίληψη της σχέσης των φωτονίων με τον αιθερικό ιστό στο φυλετικό γονιδίωμα (DNA).

Η εκπομπή φωτονίων από τους έμβιους ιστούς μελετάται με τον όρο της βιοφωταύγειας στον ανάλογο επιστημονικό κλάδο. Η μελέτη χάρις στην ανάπτυξη ιδιαίτερα ευαίσθητων μετρητών την δεκαετία του 1980 απέδειξε ότι τα κύτταρα όλων των ζωντανών οργανισμών εκπέμπουν φωτόνια σε ρυθμό 100 μονάδων ανά δευτερόλεπτο ανά τετραγωνικό εκατοστό επιφανείας με πηγή εκπομπής το DNA.

H ιδιαίρερη «νοημοσύνη» που επιδεικνύουν τα βιοφωτόνια κατά την αποκατάσταση της δομής του DNA έχει οδηγήσει την σκέψη των μαθηματικών ότι πίσω από τις δύο έννοιες (φωτόνια και DΝΑ) κρύβεται ο σπειροειδής λόγος της χρυσής τομής…

3)Τέλος ο προβληματισμός για την φύση των UFO, των οχημάτων εκ της κοίλης πολυδιάστατης Γαίας, έχει αποκαλύψει ήδη στον νου των ευαίσθητων ερευνητών, τον κύριο του κόσμου, ως το σημείο της τρίτης μύησης.

Στην καρδία εδράζεται το αισθητήριο της "αφής" του πυρός. Όχι με την συνηθισμένη έννοια της περιορισμένης απτικής λειτουργίας μιας κρυσταλλωμένης νοητικά προσωπικότητας, αλλά ως το σημείο όπου άπτεται-ανάβει το πυρ της λογικής ή Λόγου. Ο (Απολλώνιος) κύβος-κααβάς στο κέντρον του πυρός, λέγουν οι μωαμεθανοί ήταν λευκός αλλά μαύρισε από την αμαρτία του κόσμου… Η δεύτερη μύηση της ανάδυσης και βάδισης επί των υδάτων της συναισθηματικής φαντασίας μας, προϋποθέτει την νηνεμία για την εμφάνιση του νοητικού προσώπου επί του κατόπτρου της νοητικής μονάδας. Ο ήλιος και η σελήνη λαμβάνουν τότε την θέση των οφθαλμών επί του νοητικού προσώπου και ο Εωσφόρος την ρίζα της μύτης καθιστώντας ορατό στην ανθρώπινη συνείδηση την θέα του δράκου της αναπνοής ή Χρόνου (ΙΑΩ)…

Τότε είναι που ακούγεται η φωνή του πνεύματος της σιγής, (Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός…) καθώς η Ανθρώπινη νόηση αδράχνει το νήμα του πνεύματος ανάμεσα στις δύο μεγάλες γραμμές της δύναμης των διδύμων Σωτήρων-Δισοκούρων.

Είναι χαρακτηριστικό της επαναληπτικής φύσης της πρώτης μύησης, ότι τόσο ο Ιωάννης της φυσικής μορφής ως μυητής-βαπτιστής της πανομοιότυπης Χριστικής μορφής, όσο και ο Ιούδας, ο ζωδιακός Λέων του ενστίκτου, χρειάζεται να θανατωθούν προκειμένου να ξεκινήσει η επόμενη φάση στο έργο του Κυρίου της νοητικής μορφής.

Η φυλετική Ύδρα έχει εμφανιστεί πλέον στο εργαστηριακό φως της νοητικής λίμνης Λέρνης του πολιτισμού με το όνομα του νήματος DΝΑ.

Στην Ησιόδεια θεογονία αναφέρεται με τους κωδικούς των 50 κεφαλών των Εκατόγχειρων και τα φυλετικά δένδρα των 50 Δαναϊδων φονέων των 50 τέκνων του Αίγυπτου, που προβάλουν στην ζωική νοητική οθόνη των εκατόνταρχων ή Κενταύρων.

Η γονιδιακή επιστήμη μας θα ταλαιπωρηθεί αφάνταστα αποκόπτοντας και ονοματίζοντας τα γονίδια-κεφαλές της Ύδρας. Ο Ηρακλής κατανόησε το φαινόμενο της Ύδρας ανυψώνοντας την στο συνθετικό φως του ανώτερου νοητικού της μαθηματικής διάνοιας:

«Εδώ είναι η φρίκη της δόξας της λαμπρότητας ενός αγγέλου που έπεσε εδώ πέρα» προειδοποιεί η φωνή. Ακολουθεί το φρικτό θέαμα ενός απαίσιου χταποδιού που σταδιακά στην όραση του "απλού" οφθαλμού, μεταμορφώνει την απαίσια υφή της σάρκας του στην λεπτή υφή της φωτεινής δαντέλας των αιθερικών ινών που το ανυψώνει με δοξολογίες στον ουρανό…

Μια άλλη προσέγγιση στο χρήμα και το πυρ του Ηράκλειτου

Η πρόοδος της επιστήμης έχει διαπεράσει προ πολλού το ακαδημαϊκό όριο ως έκφρασης του πολιτισμού έχοντας επεκταθεί σε ζητήματα του κόσμου των ιδεών και της θρησκείας. Με τους φυσικούς επιστήμονες να επιβεβαιώνουν χαρούμενοι τους λογικούς μαθηματικούς τύπους τους στα εργαστήρια. Ο κόσμος των ιδεών-αριθμών ή καλύτερα των νόμων που διέπουν την δημιουργία λατρεύονταν από τους αρχαίους ιερείς ως οι ιεραρχίες των αγγέλων. Γεγονός που αντιληφθήκαμε και εμείς χάρις στην πλατωνική εργασία για τους ειδητικούς αριθμούς. Των πυθαγόρειων δηλαδή τριάδων που οδηγούν σε …ενσάρκωση ή υλική εκδήλωση τα μεταφυσικά στοιχεία ή αισθήσεις.

Πριν προβούμε όμως σε κάποια ψυχομετρική προσέγγιση των «ανόργανων» στοιχείων του περιοδικού πίνακα ακολουθώντας την λογική της αλχημείας-αστρολογίας. (βλ. το Λάβδωμα) Καλόν είναι να αντιμετωπίσουμε το χονδροειδές ζήτημα του πολιτισμού και της οικονομίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος με την πρέπουσα σημασία του. Μιμούμενοι τον Νασταρδίν Χότζα που έδιωξε την γκαμήλα (δράκο) από την σκηνή του μαρτυρίου του προκειμένου να ελευθερώσει τον χώρο…

Ακολουθώντας λοιπόν την προτροπή του Ηράκλειτου που όρισε το χρήμα ως προς την κατανόηση του πυρός, λέγοντας ότι κάποια στιγμή: «η ύλη αναλύεται σε πυρ, όπως τα αντικείμενα αποτιμώνται σε χρήμα στην διάρκεια μιας αγοραπωλησίας». Και εφόσον η επιστήμη μας αντιλαμβάνεται πλέον 3 είδη πυρός ως Θεμελιώδεις φυσικές Δυνάμεις, όταν η βαρύτητα είναι ο τέταρτος συνθετικός αιθέρας. Σχηματίζεται ο ακόλουθος πίνακας κατάταξης σύμφωνα με την σχετική ισχύ των πυρών:

Δύναμη………………………….. Σχετική Ισχύς……Εμβέλεια (m)…. Σωμάτιο Αλληλεπίδρασης

1. Ισχυρή Πυρηνική.......1 ……………………...10^(-15)………………….Γκλουόνιο (μεταξύ quarks), μεσόνιο π (μεταξύ νουκλεονίων)

2. Ηλεκτρομαγνητική......1/137……………… άπειρη……………………….Φωτόνιο

3. Ασθενής Πυρηνική..... 10^(-6)……………10^(-18)………..........(μποζόνια)W^+, W^-,Z_0

4. Βαρύτητα ................ 6*10^(-38)……..άπειρη………………………Βαρυτόνιο ?

Τηρώντας την παρούσα κατάταξη της σχετικής ισχύος θα προσδιορίσουμε τις ανάλογες εμπειρίες κατά την αφύπνιση της συνείδησης:

Το άλας η ουρία και το άζωτο (Αζωθ ή λόγος ) 

Για τη λειτουργία του οργανισμού μας και για τη διατήρηση της θερμοκρασίας του, γίνεται καύση των θρεπτικών στοιχείων μέσα στα κύτταρα. Τα βασικά συστατικά όλων των τροφών,   φυτικών ή ζωικών, αλκαλικών ή όξινων, είναι είτε υδατάνθρακες, είτε πρωτεΐνες, είτε λίπη. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά συνδυασμοί από τέσσερα στοιχεία: άνθρακα, άζωτο, υδρογόνο και οξυγόνο.

Το άζωτο μαζί με τον άνθρακα, το υδρογόνο και το οξυγόνο αποτελούν, σε ποσοστό, το 96% (κατά βάρος) των ζωντανών οργανισμών. Αποτελούν τα βασικά συστατικά των αμινοξέων και νουκλεϊκών οξέων, δομικά στοιχεία των πρωτεϊνών.

Η Μυστική Δοξασία  αναφέρει ότι ο άνθρακας, αντιπροσωπεύει την ύλη των παθών του εγκλωβισμένου πνεύματος της πατρικής αρχής ενώ στο οξυγόνο οφείλεται το πυρ της θανατηφόρου οξειδωτικής θηλυκής αρχής. Το αποτέλεσμα της ένωσης τους εμφανίζεται ως υδρογόνο που εγκαθίσταται στο αδρανές υπόβαθρο του αζώτου ως αιθερικού (φυτικού) ικριώματος, ενώ με το οξυγόνο δημιουργεί το σταθερότατο μόριο του ύδατος 

 Αφού γίνει μέσα στα κύτταρα η καύση των θρεπτικών στοιχείων (οξείδωση), όλα μετατρέπονται σε οργανικά οξέα: ανθρακικά οξέα, ουρικά οξέα, γαλακτικά οξέα, λιπαρά οξέα, αμμωνία, κ.ά που ο ταοίσμός ονομάζει όξινες ρίζες ...    Ο ταοϊσμός περιγράφει την κεντρική ιδέα της αλχημείας = [πύρωση και απόσταξη] ή οξειδοαναγωγή ή διαλογιστική πρακτική [ενόραση και καταγραφή] στην ακόλουθη πρόταση: Όταν το σπέρμα, η αναπνοή και η σκέψη ενωθούν τότε τα νεφρά διογκώνονται και το αίμα ενώνεται με το σπέρμα σε μια κοινή ροή… (Η εμπειρία δείχνει ότι όταν ενώνεται κατά την παύση της αναπνοής η ερωτική διάθεση με την σκέψη, τότε εμφανίζονται οι υαλώδεις αιθερικές ίνες που επιτρέπουν την ύφανση του αιθερικού σώματος). 

Ως αλχημικές φιάλες ορίζονται τα βασικά όργανα του σώματος: τα νεφρά, η καρδία, το ήπαρ, ο σπλην κλπ. Ενώ η χρυσοποιΐα επιτυγχάνεται δια της χρήσεως του άλατος των ούρων. Η ουρία όμως και το ουρικό οξύ όπως και τα διάφορα άλλα αμμωνιούχα παράγωγα είναι αζωτούχες ενώσεις. Αυτά αξιοποιούνται ως λίπασμα από τα φυτά που δε διαθέτουν μηχανισμό για την άμεση δέσμευση του ατμοσφαιρικού διαζώτου… Εδώ αντιλαμβανόμαστε ότι η αλχημεία απλά επαναλαμβάνει τον φυσικό κύκλο της δημιουργίας των φυτών που είναι υπεύθυνα για την δημιουργία του αιθερικού ιστού. Είδαμε ότι τα φυτά γεννήθηκαν πριν από τον ουρανό και τα άστρα κατά την τρίτη ημέρα (βλ. ουρία-ουρανός εκ του ουρ=πυρ) 

Αναζητώντας εδώ και πολύ καιρό μια συγκεκριμένη βιολογική θεώρηση για την ένωση του αίματος με το σπέρμα, ερευνώ με τις πενιχρές μου γνώσεις την πιθανότητα της μεταφοράς του πυρηνικού dna από κάποιο σπερματοζωάριο σε κάποιο απύρηνο αιμοσφαίριο ?!! Με την επεξεργασία του απωλεσθέντος σπέρματος-ασώτου να λαμβάνει χώρα στις αλχημικές αποστάξεις ανάμεσα στα δοχεία των νεφρών, των πνευμόνων, του σπλήνα του παγκρέατος.... Έχοντας παράλληλα υπόψη ότι το dna μεταφέρει δομές πληροφοριών παρόμοιες με αυτές του φυσικού φωτός και τα κβάντα των φωτονίων όπως σε μια ακτίνα lazer (βλ. Vladimir Poponin DNA Phantom Effect Photons and DNA Receptivity). Το αποτέλεσμα είναι η ενεργοποίηση του δικτύου των υαλωδών αιθερικών ινών που θα επιτρέψουν την μαζική επεξεργασία των καρμικών πληροφοριών που περιλαμβάνει ο γονιδιακός κώδικας. (Ο γονιδιακός κώδικας προσεγγίζεται με τον παραδοσιακό τρόπο της ορολογίας του αστρολογικού ωροσκοπίου) 

•To πρόβλημα της σχέσης ύλης-πνεύματος

Η ριζική αντίθεση πνεύματος και ύλης, έφερε τον Καρτέσιο αντιμέτωπο με ένα επιπλέον πρόβλημα. Πώς γίνεται η επικοινωνία των δύο αυτών κόσμων; Ποια είναι και με ποιον τρόπο γίνεται η επαφή με τα εκτατά σώματα μιας υπόστασης που δεν καταλαμβάνει έκταση στον χώρο; Πώς, για παράδειγμα, το πνεύμα συλλέγει τα πληροφοριακά δεδομένα των αισθήσεων; Ο Καρτέσιος, για να λύσει αυτό το πρόβλημα, ανέπτυξε τη θεωρία για τα ζωικά πνεύματα που ενυπάρχουν στο αίμα και εισδύουν σε μια κοιλότητα του εγκεφάλου που ονόμασε "κωνάριο".

Η ελληνική μυθολογία διαπραγματεύεται το αλχημικό θέμα και στην γέννηση του Εριχθόνιου όφι, ως τέκνον του έρωτος του Ηφαίστου των νεφρών προς την Αθηνά του κρανίου. Ο όφις τοποθετείται στο πλεγμένο καλάθι του φυλετικού αιθερικού σώματος, ενώ διατρέφεται από την Πάνδροσο (μεταλλική υγρασία, αναγωγή των μετάλλων στην φυτική δομή τους), αργότερα φυλάσσεται στην ασπίδα-αιθερικό κάτοπτρο της θεάς (ομαδικής συνείδησης της Σχολής) έως ότου ενηλικιωθεί και αναλάβει την διακυβέρνηση της πόλεως.

Στην ορολογία των Ουπανισάντ η ένωση του θετικού πρανα και του αρνητικού απανα οδηγεί στην εμφάνιση του ενεργού πυρός του ερμητικού πεδίου της ενόρασης. Ο πρανα εκδηλώνεται στην κυκλοφορία του οξυγόνου δια του αίματος, ενώ ο απανα δια της ερωτικής λειτουργίας που εξωθεί τα σπέρματα. Έτσι η αντιστροφή της δημιουργικής φοράς του σπέρματος, αντιστοιχεί προς την εργασία στον σταθερό σταυρό της εσωτερικής αστρολογίας, που ξεκινά με τον αλχημιστή της τέταρτης ακτίνας

του άξονα ταύρου-σκορπιού

 Οι ζώντες κρύσταλλοι

    Το χαμηλό επίπεδο της μεταφυσικής στον  πολιτισμό μας καθιστά  ιδιαίτερα δύσκολη  την αντίληψη  των  αόρατων κόσμων  της δημιουργίας, καθώς  το ερώτημα  εάν  το πνεύμα ευρίσκεται εντός ή  εκτός αυτής παραμένει μετέωρο. Το πνεύμα  εμφανίζεται είτε οργισμένο (αυστηρό), είτε αφελές (ελεήμων), είτε λάγνο(!) διαβολικό, τρελαίνοντας τους  ευλαβείς. Οι αρχαιότεροι πολιτισμοί διατηρώντας  τα «μυστήρια» κατανοούσαν την «παιδική» συμπεριφορά  Του,  εφόσον η ελλείπουσα ποιότητα της διάκρισης-συνείδησης  είναι μάλλον η αιτία  της δημιουργίας του ψυχολογικού ηλιακού μας συστήματος …

Στην  Θεογονία   το πνεύμα ξεπροβάλλει με το όνομα των Τιτάνων και της πρώτης ανθρώπινης φυλής  των άφωνων Ελλόπων. Δηλαδή με την πτώση των  Μονάδων του πνεύματος στην υλική δημιουργία και  την εκκίνηση της αντιληπτικής  τους ικανότητας  μαζί με την εμφάνιση της πρώτης στιβάδας των ηλεκτρονίων και την αίσθηση της αφής...

Γίγαντες και νάνοι

   Όσοι διαλογίζονται αντιλαμβάνονται συχνά κατά την επιστροφή της συνείδησης τους στο φυσικό σώμα, τις μικρές ζωές των κυττάρων τους όπως ο Γκιούλιβερ τους μικρούς Λίλιπουτ.  Αντίθετα ενώπιον των αγαθών Γιγάντων Βουδών η θέα αντιστρέφεται...Η επιστήμη μας αντιλαμβάνεται σιγά-σιγά ότι η λεγόμενη ύλη είναι νοήμων στα έσχατα όρια των ηλεκτρονίων και των φωτονίων. Στο εγγύς μέλλον είναι βέβαιο ότι θα κοιτάζουμε τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων με το μάτι του ενοίκου μιας πολυκατοικίας...

        Στην    πρώτη στοιβάδα  των ηλεκτρονίων  συναντάμε  τα  «ηλιακά»  αέρια  υδρογόνο και ήλιο.  Στιην δεύτερη στιβάδα - περίοδο του πίνακα τα  στοιχεία της ψυχικής μας αλχημείας άνθρακα (6), άζωτο (7) και οξυγόνο (8)  ενώ το θείο (16) βρίσκεται στην τρίτη περίοδο –στοιβάδα μαζί με το άλας (Cl,Na).   Στην δεύτερη στιβάδα – φυλή συναντάμε το γένος των «υπερβόρειων θεών»  και την αίσθηση της ακοής ενώ στην τρίτη στιβάδα-φυλή εμφανίζεται  ο οφθαλμός της οράσεως.

Η απλοϊκή αυτή κατάταξη  είναι αρκετή για να δείξει τον τρόπο που ο κρύσταλλος του πενταγωνικού δωδεκάεδρου της ανθρώπινης μορφής. Ενσωματώνει διαρκώς όλο και βαρύτερες κοσμικές ουσίες προκειμένου να αποκτήσει  συνείδηση  των  στοιχείων ή δημιουργικών ιεραρχιών.

Ο περιοδικός πίνακας των στοιχείων και οι ακτίνες της θεοσοφίας (ανακεφαλαίωση)

Εδώ θα κάνουμε μια απόπειρα να συγχρονίσουμε τις θεοσοφικές απόψεις με την υπάρχουσα ορολογία της πυρηνικής φυσικής. Η εργασία αυτή δεν έχει γίνει εξαιτίας της ευλαβικής οκνηρίας που έχει καταλάβει το θεοσοφικό κίνημα… προς τα πρόσωπα των Διδασκάλων. Οι οποίοι έχοντας δώσει κάθε δυνατή βοήθεια, σιγούν, αναμένοντας να ολοκληρώσουμε το μέρος της νοητικής γέφυρας που μας αναλογεί.

Οι γνώσεις που απαιτούνται είναι αυτές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων. Που θα συνδυαστούν με το γεωμετρικό μοντέλο που παρέδωσε η Διόν Φόρτσιουν στο «Κοσμικό Δόγμα» για τις περιφορές του ψυχικού σημείου (προσκυνητή) στον Σφαίρο που πρωτοπαρουσίασε ο Εμπεδοκλής και οι Πυθαγόρειοι μελετώντας τις πυθαγόρειες τριάδες (π.τ.). Οι τριάδες των ακεραίων αριθμών που επαληθεύουν το πυθαγόρειο θεώρημα, θα πρέπει να εννοηθούν ως οι ενεργειακές κβαντικές «ακέραιες» ποσότητες ή ακτίνες που ορίζουν τις στοιβάδες των ηλεκτρονίων.

Την σχέση των στοιβάδων με τις π.τ υπέδειξε ο νεοπυθαγόρειος κ. Αδαμάκος, στην εργασία του οποίου για τους απόκρυφους ειδητικούς αριθμούς ή ακτίνες έχουμε ήδη αναφερθεί.

Υπενθυμίζουμε ότι το μοντέλο του μόνιμου ατόμου ή Σφαίρου-Δείνου όπως το παρουσιάζει ο Εμπεδοκλής και η Δ.Φόρτσιουν είναι το υδροδυναμικό μοντέλο του Bernoulli για την κίνηση σημείου υπό την επίδραση 3ων δυνάμεων. Οι 3 αυτές δυνάμεις δεν είναι άλλες από τις τρείς μοίρες ή αστρολογικούς σταυρούς : Κλωθώ, Λάχεση και Άτροπο. (5+3+4=12)

Οι νόμοι της υδροδυναμικής, δηλαδή η μελέτη του αενάως κινούμενου αιθέρα, εξελίσσονται μαζί με την μαθηματική μοντελοποίηση του σημείου που προσθέτει διαρκώς δονητικά-σπειροειδή αιθερικά περιβλήματα στην αρχική του ώθηση, υπό την επίδραση των 3ων δυνάμεων

Ο περιοδικός πίνακας των χημικών στοιχείων είναι ένας κατάλογος, σε μορφή πίνακα (βλ. καβαλιστικό δένδρο) σε μια διάταξη οργανωμένη με βάση τον ατομικό αριθμό των στοιχείων, την ηλεκτρονική δομή και τις επαναλαμβανόμενες χημικές τους ιδιότητες σε ομάδες. Τα χημικά στοιχεία παρουσιάζονται κατά αύξοντα ατομικό αριθμό. Η τυποποιημένη μορφή του πίνακα αποτελείται από μια δισδιάστατη διάταξη των χημικών συμβόλων των χημικών στοιχείων σε μορφή πίνακα, με 7 οριζόντιες γραμμές, που ονομάζονται περίοδοι, και 18 κάθετες στήλες, που ονομάζονται ομάδες.

Η πρόθεσή μας είναι να σχετίσουμε τις 7 περιόδους με τις 7 ακτίνες της θεοσοφίας και τις 18 ομάδες με τους 18 σεληνιακούς κυρίους της μορφής, ήτοι τα 7+7+4 μορφικά υποπεδία του συγκεκριμένου νου.

Ο αρ 18 προκύπτει απλά από την τρίτη στοιβάδα ακτίνα καθώς 2ν*ν =2*3*3=18 είναι ο αριθμός της πληρότητας των ηλεκτρονίων για την τρίτη στοιβάδα…

Όταν ένα άτομο βρίσκεται στη θεμελιώδη ουδέτερη κατάσταση ο αριθμός των αρνητικών ηλεκτρονίων του ισούται με τον ατομικό αριθμό των θετικών πρωτονίων του πυρήνα, οπότε εμφανίζεται ουδέτερο. Τα ηλεκτρόνια τείνουν να καταλάβουν θέσεις στις εγγύτερες προς τον πυρήνα στοιβάδες. Η κατανομή των ηλεκτρονίων σε στοιβάδες εξαρτάται και από τις υποστοιβάδες, αλλά σίγουρα οι συμπληρωμένες στοιβάδες είναι οι εγγύτερες στον πυρήνα, ενώ μετά την τελευταία συμπληρωμένη στοιβάδα ο αριθμός των ηλεκτρονίων μειώνεται ανά στοιβάδα καθώς η κατανομή απομακρύνεται από τον πυρήνα.

 

Στον περιοδικό πίνακα   παρατηρούμε ότι στην 11η ομάδα που ορίζει  ο νοητικός χαλκός, ο άργυρος και ο χρυσός είναι τα στοιχεία που έχοντας συμπληρώσει τις εσωτερικές τους στοιβάδες ξεκινούν να συμπληρώνουν την 4η, την 5η και την 6η στοιβάδα αντίστοιχα δίνοντας τον εναρκτήριο τόνο της ακτίνας… ή στοιβάδας

Η τετρακτίδα s,p,d,f  (πυρ, ύδωρ, αήρ,γη) και η εμπειρία της Μονάδας στα 7 άστρα-περιόδους του περιοδικού πίνακα των στοιχείων

Όποιος επιχειρήσει να συγκρίνει τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων, με την απόκρυφη πυθαγόρεια (καβαλιστική) θεωρία για την τετρακτίδα ή εικοσάεδρο. Δηλαδή να λάβει μια εικόνα του συστήματος για την τετράδα των πεδίων που διατρέχει σε 7 γύρους το κύμα της ζωής ακολουθώντας την θέση του πλανητικού Λόγου που ανεβοκατεβαίνει με την σειρά του την επταδική κλίμακα. Θα διαπιστώσει έκπληκτος ότι απλά προσδιορίζει την θέση κάποιου ηλεκτρονίου στις κύριες στιβάδες, υποστιβάδες ή τροχιακά της μορφής, την "επταπλή νοητική κατεύθυνση" και …το φύλο του…

Η κατάταξη ενός "νοήμονος ηλεκτρονίου" με την έννοια της εμπειρίας που λαμβάνει η κβαντική ψυχή, γίνεται από τους πυθαγόρειους με την βοήθεια της τετραπλής τάξης των δεκαδικών αριθμών ήτοι: Μονάδες, 10=Ψυχές, 100=Κένταυροι ή αιτίες, 1000 = τα γεγονότα του βίου. Που περιγράφουν τον εγκλωβισμό του "πνευματικού σπινθήρα" στα 4 πλανητικά βασίλεια.

Τα ηλεκτρόνια μπορούν να καταλάβουν συγκεκριμένες τροχιές ή θέσεις εμπειρίας μέσα στο άτομο. Κάθε ηλεκτρόνιο χαρακτηρίζεται κατά μοναδικό τρόπο από μία τετράδα αριθμών, τους κβαντικούς αριθμούς, οι οποίοι δηλώνουν την ηλεκτρική δυναμική ενέργεια του ηλεκτρονίου στο άτομο. Όσο μικρότερη είναι η απόλυτη τιμή τους, τόσο μικρότερη είναι η ενέργεια του αντίστοιχου ηλεκτρονίου. Επιπλέον, μαζί με τον τέταρτο κβαντικό αριθμό της ιδιοστροφορμής ή σπιν προσδιορίζουν την τροχιά του ηλεκτρονίου.

Οι τέσσερις κβαντικοί αριθμοί είναι οι n,L,mL,ms.

Ο πρώτος κβαντικός αρ. (η) αντιστοιχεί στις στιβάδες και παίρνει τιμές φυσικούς αριθμούς, 1,2,3,4,5,6,7… προσδιορίζει την απόσταση από τον πυρήνα. (το μέγεθος της στιβάδας). Εκφράζει δηλαδή την κύρια ακτίνα του κύκλου ή άνοιγμα του τεκτονικού Διαβήτη. (βλ. πυρ ή ποσότητα. Η κόκκινη βουδική οικογένεια του Λωτού ή Λόγου)

Ο δεύτερος κβαντικός αρ. (L) αντιστοιχεί στις υποστιβάδες, προσδιορίζει το σχήμα της τροχιάς τους και παίρνει 4 δυνατές τιμές που συμβολίζονται με τα αντίστοιχα γράμματα s, p, d ,f,.(με 1,3,5,7 σχηματοποιήσεις αντίστοιχα). Η τιμή του αρ. σχετίζεται με τη μεταξύ των ηλεκτρονίων αλληλεπίδραση που είναι συγκρίσιμη με εκείνη μεταξύ ηλεκτρονίου και πυρήνα. Χρησιμοποιώντας την έννοια ηλεκτρονιακό νέφος μπορούμε να πούμε ότι ο δευτερεύων κβαντικός αρ. καθορίζει το σχήμα του ηλεκτρονιακού νέφους (βλ. ύδωρ ή μορφή. Η λευκή βουδική οικογένεια του Αδάμ-αντα. Μανού)

Ο τρίτος ή μαγνητικός κβαντικός αρ (mL) καθορίζει τους επιτρεπόμενους προσανατολισμούς του διανύσματος της στροφορμής άρα και των επιπέδων των ηλεκτρονικών τροχιών. Εκφράζοντας τον περιοριστικό νόμο της κατεύθυνσης. Ο οποίος λαμβάνοντας (2L+1) τιμές σχηματίζει και αυτός έναν τριγωνικό αριθμό. (βλ. Αήρ. Η πράσινη βουδική οικογένεια της Δράσης)

Ο τέταρτος κβαντικός αρ (ms) δηλώνει την πολικότητα και παίρνει τιμές ±½, αντιστοιχεί σε ένα από τα δύο μέρη ενός ζεύγους ηλεκτρονίων που είναι δυνατόν να συνυπάρχουν σε μια υποστιβάδα και μάλλον αντιστοιχεί προς τον τεκτονικό ορθογώνιο κανόνα. (βλ. Γη. Η κίτρινη βουδική οικογένεια της συμμετρίας )

Κάθε πιθανή τετράδα των κβαντικών αριθμών αντιστοιχεί σε μία θέση που μπορεί να καταλάβει ένα μόνο ηλεκτρόνιο.

Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται σε έναν τριγωνικό πίνακα της μορφής:

1s

2s 2p

3s 3p 3d

4s 4p 4d 4f

5s 5p 5d 5f ...

Για παράδειγμα αν στην υποστιβάδα f της στιβάδας n=5 βρίσκονται 4 ηλεκτρόνια, αυτό δηλώνεται συμβολικά 5f4

Ο τριγωνικός αυτός πίνακας προαφανώς αντιστοιχεί στους τριγωνικούς αρ. και την πυθαγόρεια τετρακτίδα (σταυρό)*. Που διατρέχεται από το ενεργειακό φίδι (νοητική ηλεκτροαρνητικότητα) Ιησού ή Εριχθόνειο Όφι, να δηλώνει τις διαγώνιες περιελίξεις της ισχύος της ενέργειας διαγώνια από επάνω δεξιά προς κάτω αριστερά, που αντιστοιχεί στην αριστερότροφη κίνηση της δημιουργικής σβάστικας (Αθηνάς-Ίσιδας)

*Η τάση των ηλεκτρονίων να συμπληρώνουν πρώτα τις εσωτερικές στιβάδες και να βαίνουν μειούμενες προς τα έξω. Θυμίζει δύο τριγωνικούς αρ. που επιχειρούν να αθροιστούν σε τετράγωνο (σταυρό). Πχ 1+2+3+4+3+2+1=16=4Χ4

Η κατανόηση και η οξείδωση του τοπίου… 

   Με την ίδια δυσκολία που η γνώση μας  διασπά τον πυρήνα του ατόμου ή του κυττάρου, διαπερνά και η συνείδηση μας την άβυσσο των νοητικών στρωμάτων που   δημιουργούν οι αιθερικές χορδές κοινές για την "ύλη" της μορφής και του τοπίου

Συνήθως όσοι κατορθώνουν να κοιτάξουν τα χέρια τους καθώς ονειρεύονται, έχουν βρεθεί ενώπιον του θεάματος των υπεράριθμων ή αδιαμόρφωτων δακτύλων του ονειρικού τους σώματος. Με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να σταθεροποιήσουν την θέση τους στον ονειρικό χώρο και να χάνουν το συνειδητό στίγμα τους.

Η σταθεροποίηση της συνείδησης επιτυγχάνεται με την θέα των 5 κανονικών δακτύλων της φυσικής μορφής. 

   Ο αντίχειρας αντιστοιχεί στην Πράνα (στήθος), ο δείκτης στην Απάνα (κοιλία), ο μεσαίος στην Βυάνα (όλο το σώμα), ο παράμεσος στην Ουντάνα (κρανίο-λαιμός) και ο μικρός στην Σαμάνα Βάγιου (στόμαχος). Οπότε ο έλεγχος της ονειρικής σκέψης επιτυγχάνεται καθώς διακρίνεται η λειτουργία καθενός εξ αυτών των 5, επιβραβεύοντας τον νου με ένα όχημα και ένα δίπλωμα οδήγησης για τον νοητικό χώρο…   Η συνείδηση-οξειδοαναγωγή θεμελιώνεται στην επέκταση του εαυτού (κέντρου) προς την περιφερειακή εικόνα (μη εαυτό) που αντικρίζει και κατορθώνει να οξειδώσει. Η συνείδηση διευρύνεται λοιπόν μαζί με την αντίληψη της αμοιβαίας σχέσης του εαυτού με τον μη εαυτό, στον κυκλικό χώρο που περιέχει τόσο τα αντικείμενα της περιφέρειας όσο και το εγκαταλειμμένο υποκείμενο της αναγωγής (εγώ).  Η συνείδηση-ψυχή είναι η εικόνα...  (Εγώ είμαι τα αντικείμενα που με περιβάλουν).  

    Η διαδικασία αντιστρέφεται στην διάρκεια του ύπνου, με τον εαυτό να βρίσκεται παντού, ταυτιζόμενος με όλα τα πρόσωπα ή αντικείμενα του χώρου ενώ η συνείδηση ενός κεντρικού εαυτού-πυρήνα δεν υφίσταται... Το σώμα του ονείρου δεν έχει ατομική υπόσταση αλλά είναι μέρος της συλλογικής φυλετικής δομής... Έως ότου η συνείδηση ως μια "νοητική αράχνη"  συμπληρώσει το αιθερικό σώμα της αμοιβαίας σχέσης πλέκοντας τον εφήμερο ιστό της στα αντικείμενα του τοπίου. Γεγονός που θα της επιτρέψει την μνήμη των ενυπνίων.

 εικ. Το φίδι θεός NEHEBKAU  με  πόδια είναι ένα σύμβολο της ηλιακής συνείδησης  όπως και το πέλμα με το μάτι του Βούδα. 

   Η καταγραφική ιδιότητα του αιθερικού ιστού-πεδίου, σχετίζεται με την  επέκταση  της απτικής αίσθησης  και τις ρίζες που εξέρχονται από τα πέλματα... Στο γλυπτό της φωτογραφίας εμφανίζεται η επέκταση του πενταγωνικού Fractal της μορφής.

  Τα πέλματα και το ζώδιο των ιχθύων κρύβουν το μυστικό της φύσης του αιθερικού ιστού 666.  

 Το ζήτημα επισημαίνεται στο συμβάν του νιπτήρα   όπου ο Χριστός ένιψε τα πόδια των μαθητών...  Πριν τους μυήσει στον μυστικό δείπνο της αιθερικής διατροφικής  αμπέλου...

   Επειδή ο χώρος είναι ψυχολογικός εφόσον δημιουργήθηκε από την σταθεροποίηση του πλέγματος των σπερμάτων ή αρχετύπων, των πρώτων εντυπώσεων επί των τριών βασιλείων (ορυκτού, φυτικού, ζωικού) κατά την παιδική υποσυνείδητη ηλικία, χάρις στο αιθερικό ρεύμα του λόγου (ουντανά) της συνομιλίας με τους άλλους.  Το εγώ προκειμένου να διευρυνθεί ευρίσκεται στην ανάγκη να καταλύσει οξειδώνοντας τους 12 μήνες ή δήμους του χώρου. Δηλαδή τους 12 τρόπους διαχείρισης της σκέψης των άλλων, που δημιουργούν τους κόμβους-μορφές των πενταγωνικών αριθμών (5,12,22) του δωδεκαεδρικού πλέγματος του αιθερικού χώρου…  

 

  

    Η βεβαιότητα της ταύτισης του προσώπου με το τοπίο αυξάνεται βαθμηδόν μαζί με την δημιουργική ικανότητα του στοχαστή να φαντάζεται την εικόνα που παρατηρεί… Αναγνωρίζοντας τον ιστό που ενώνει τον χώρο στον ομφαλό της μορφής του.      Τότε  με το αίμα των αισθήσεων του να ενώνεται σταδιακά  με την φαντασία ή δημιουργική ικανότητα  της σπερματικής του ουσίας. Αντιλαμβάνεται ότι είναι η σταγόνα που επιστρέφει στον ωκεανό. Καθώς είτε θα εκτοξευθεί στον χώρο, είτε θα γίνει διάφανος, είτε θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον αδαμάντινο Βούδα της μορφής.   ενσωματούμενος  στο πενταγωνικό fractal του αιθερικού πλανητικού ιστού. 

 

     Μέταλλα  και εντυπώσεις στην ανθρώπινη φωτοσυνθετική δυνατότητα.

    Οι εντυπώσεις των αισθήσεων  αποτελούν τροφές όπως  το φαγητό και η αναπνοή για τον Σουφισμό.  Η εξήγηση είναι εύκολη αν επεκτείνουμε την αντίληψη μας για τις πεπτικές αντιδράσεις οξειδοαναγωγής και τον ηλεκτρομαγνητισμό. Συμπεριλαμβάνοντας  τις μορφές του τοπίου ως είδη μεγαλομοριακών ενώσεων και τις αόρατες αμοιβαίες έλξεις και απώσεις τους στα σύμβαντα του βίου ως   χημικές αντιδράσεις. Που συντελούν  στην νευρική και ορμονική ωρίμανση καθώς αποθηκεύεται σε αυτές ο ηλεκτρισμός εκ των μαγνητικών σχέσεων τους.  Προφανώς η ολοκλήρωση ενός εκλεπτυσμένου  νευρικού και ορμονικού συστήματος, σχετίζεται με την αισθητική και  ηθική ανάπτυξη  της  «ηλεκτρομαγνητικής νοητικής μορφής». (Βλ πορτρέτο του Dorian Gray)  

Η κατανόηση του διατροφικού ρόλου των εντυπώσεων-γεγονότων  αντιστοιχεί στην φυτική φωτοσύνθεση. Εφόσον οι μορφές είναι φυλακές φωτός που αποκαλύπτονται κατά τον ονειρικό αποσυμβολισμό των αστρολογικών δυνάμεων που τις διαμορφώνουν.  

Τα  μέταλλα όντας καλοί αγωγοί του ηλεκτρισμού με την ηλεκτρική τους αγωγιμότητα να αυξάνεται στα ευγενή μέταλλα μας βάζει σε σκέψεις για τα αντίστοιχα 7 της αλχημείας

Η σχέση των αλχημικών μετάλλων με τα υποπεδία του νοητικού πεδίου.

Ο άρτος ο επιούσιος (ο επί της ουσίας). Από την διάνοια των αντιλαμβανομένων γεγονότων στην ενόραση της ουσίας.

Τα 7 Υποπεδία του αιθερικού σώματος:

Είναι οι 5 άρτοι των στοιχείων-αισθήσεων που αφορούν τα διαμορφωμένα κέντρα της φυλετικής μορφής.

Οι 2 ιχθείς της ενόρασης , (Αφροδίτη και Έρως), οι Διός+κούροι όφεις των πολικοτήτων του αιθέρα που αφορούν τα υπό διαμόρφωση αιθερικά υποπεδία και τις πνευματικές αισθήσεις που τους αντιστοιχούν.

Τα υποπεδία 1,2,3 παραμένουν αδιαμόρφωτα ενωμένα με το συλλογικό φυλετικό αστρικό σώμα της Νεφέλης-Ήρας

1 ΧΡΥΣΟΣ πυρ+αήρ+αιθήρ (η πνευματική ψυχή μνήμη)

2 ΑΡΓΥΡΟΣ γη+ύδωρ+αιθήρ (η νοητική ψυχή ενόραση)

3 ΧΑΛΚΟΣ αιθήρ (16=10+6, 16=12+4, οι Διόσκουροι και η Ελένη-Χαλκός)

4 ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ αήρ (12)

5 ΚΑΣΣΙΤΕΡΟΣ πυρ (10=4+6)

6 ΣΙΔΗΡΟΣ ύδωρ (6)

7 ΜΟΛΥΒΔΟΣ γη (4)

Το άλας, ο υδράργυρος και το θείον μπορούν να αποδοθούν στις τρεις κάθετες στήλες (ακτίνες όψεως) του καβαλιστικού δένδρου ή τους τρεις αστρολογικούς σταυρούς

1. το θείον της αρσενικής στήλης

2. ο υδράργυρος της ερμαφρόδιτης μεσαίας στήλης

3. το άλας της σοφίας της θηλυκής στήλης

Ό Αριστοτέλης και ο Πλάτων είναι βεβαίως οι Διόσκουροι όφεις της φιλοσοφίας, ο ανερχόμενος της επιστήμης και ο κατερχόμενος του πνευματικού ελέους ή μυθολογίας…

Οι δύο όφεις της αλχημείας είναι η πύρωση και η απόσταξη, χάρις στις οποίες εκλεπτύνεται η ουσία της επιθυμίας και υλοποιείται το νεφελώδες γαλαζωπό μέταλλο του αντιμονίου (άστρο του βασιλίσκου) 

Ο τρίτος οφθαλμός ως δισκοπότηρο.           Τα άνθη είναι τα όργανα αναπαραγωγής των φυτών. Το άνθος αποτελείται συνήθως από τον άξονα της ανθοδόχης στην βάση της οποίας υπάρχει η ωοθήκη. Περιβάλλεται από τα μη αναπαραγωγικά τμήματα των σέπαλων και πέταλων. Τα άνθη ανοιγοκλείνοντας τα πέταλα τους δημιουργούν μια κοιλότητα και μία οπή που αλλάζει μέγεθος όπως η ίριδα του ματιού… 

Προσπαθώντας λοιπόν να καταδείξουμε τις ομοιότητες μεταξύ των ανθών των γεννητικών οργάνων και του τρίτου οφθαλμού. Θα χρειαστεί να διερευνήσουμε την περιοχή της μήτρας ανάμεσα στις δύο πύλες. Την εξωτερική πύλη της εισόδου των εντυπώσεων και την εσωτερική πύλη της καθόδου του πνεύματος. «Το πνεύμα του πατρός κατέρχεται στο σπέρμα του υιού όταν ο φαλλός ευρίσκεται μέσα στην μήτρα»

Ο αλχημικός αθάνωρας αναφέρεται στην κοιλότητα των κατώτερων κέντρων. Εδώ εισέρχεται η ακατέργαστη ύλη των μεταλλικών εντυπώσεων και υπόκειται στην ρυθμική επεξεργασία των δύο ρευμάτων της αναπνοής, το ανοδικό της πύρωσης, την παύση κατά την οποία επιχειρείται η αναζήτηση του εγκλωβισμένου πνευματικού σπινθήρα και το καθοδικό της απόσταξης. Ο υδράργυρος της ελεύθερης σκέψης ενώνεται με το υλικό της επιθυμίας και το οδηγεί στον πύρινο κόσμο όπου αναλύεται η σύνθεση της. Εδώ επαναπροσδιορίζεται η ορθή της πρόθεση. Κατόπιν οδηγεί την μεταβληθείσα ψυχολογική ύλη στην αναμονή ενός επόμενου κύκλου γεγονότων πύρωσης και απόσταξης.

Αν επικαλεστούμε τις γεωμετρικές ιδιότητες των πολυγωνικών αριθμών στο πλατωνικό εικοσάεδρο του ύδατος. Θα αναγνωρίσουμε τρεις σειρές τριγωνικών πετάλων αποτελούμενες από 8 εξωτερικά ισόπλευρα τρίγωνα με μήκος πλευράς α, 8 εσωτερικά ισόπλευρα τρίγωνα με μήκος πλευράς

α*(1+√5)/2 , και 6 κεντρικά χρυσά ορθογώνια που μάλλον αντιπροσωπεύουν τους τρεις Κύκλωπες και τους τρεις Εκατόγχειρες…

Ο Ιξίων και η Νεφέλη-Ήρα… Ο έρωτας του Λαπίθη (Λεμούριου) Ιξίωνα για την νεφελώδη μορφή της Ήρας και η γέννηση του (Ατλάντιου) Κένταυρου Νέσσου είναι η μυθολογική νύξη για την κατανόηση του Πλατωνικού σπηλαίου (αιθερικού σώματος ή σπηλαίου των Κενταύρων) των νοητικών σπερμάτων-ειδώλων ή Κενταύρων που χρειάζεται να πεθάνουν… για να γεννηθεί ο Άρειος Ηρακλής. (βλ. την γέννηση του Χριστού στο σπήλαιον και τον θάνατο των βρεφών από τον Ηρώδη)*.

Στην αποκάλυψη οι Κένταυροι εμφανίζονται με τα ονόματα των τεσσάρων ιπποτών ή χερουβικών κεφαλών (μόσχου, ανθρώπου, λέοντος, αετού) των τεσσάρων κατώτερων κέντρων.

*Στο θιβέτ ο υποψήφιος μαθητής προκειμένου να γίνει δεκτός από τον διδάσκαλο, είναι υποχρεωμένος να δεθεί με ένα λουρί στο δένδρο του νεκροταφείου της περιοχής άγρυπνος και νηστικός για τρείς ημέρες, μέχρι τα φαντάσματα να κατασπαράξουν τις σάρκες του… Κατανοώντας δηλαδή ότι το δέρμα του δεν είναι τίποτα άλλο από τις σπερματικές σκέψεις-είδωλα ή φυλετικά αρχέτυπα του κατώτερου νοητικού του… Αν επιβιώσει από την τρέλα σκάβει ένα λάκκο τρία μέτρα και κάθεται στο πάτο, περιμένοντας να βγει πετώντας... Αφού δηλαδή αναθεωρήσει κάθε γραμμάριο του βάρους της βλακείας του!!! Συνήθως το καταφέρνει μετά από τρία χρόνια εκφωνώντας μάντραμ και αναπηδώντας ως βάτραχος.

   Οι αλχημιστές ως τετραγωνισμό του κύκλου αναγνωρίζουν τον καθαρισμό της ακάθαρτης θέλησης (κύκλου) του λέοντα, καθώς διαλύεται στο τετράγωνο των στοιχείων που τον απαρτίζουν (λέων-παρθένος-ζυγός-σκορπιός) … 

Και την σύνθεση των 4ων εκ νέου στον κύκλο του ήλιου 666 της θέλησης των ιχθύων…

 Επτά επί Θήβας  (τα 7 κέντρα της αιθερικής μορφής)   

  εικ.      Ιδιαίτερα αποκαλυπτική είναι η ταύτιση του Οιδίποδα με τον Ερμή-υδράργυρο από τους αλχημιστές. Το ερμητικό κηρύκειο αντιστοιχεί στον φαλλό ή άξονα του δημιουργικού νείκους στον σφαίρο-ωό ή αύρα του Εμπεδοκλή. Η Ιοκάστη και τα 4 παιδιά του Οιδίποδα (συνείδησης) αντιστοιχούν στα 4 φιλοσοφικά στοιχεία (τις 4 αιθερικές κινήσεις) μέσα στον Ιώδη αδιαπέραστο δακτύλιο της αύρας μας ή Ιοκάστης… Οι Ετεοκλής και Πολυνείκης είναι τα δύο φίδια στο κηρύκειο (ο αέρας της ενόρασης και το πυρ της νόησης). Η Αντιγόνη και η Ισμήνη είναι το ύδωρ και η γη… : (ως ενεργές ουρές των φιδιών, η φαντασία-ύδωρ ακουμπά στο αριστερό ποδι, ενώ η δεξιά δείχνει την γη)

            Ο Οιδίπους-τυφλός Ώρος  και η σφίγγα των 4ων στοιχείων είναι άλλη μια αλχημική αλληγορία, εκείνου που φόνευσε τον εγωισμό δράκο-πατέρα του και συνευρέθηκε με την αιθερική μητέρα του...  Κατανοώντας τα 4 στοιχεία, τους 2 πόλους των φύλων και την τριαδική ψυχή στην ερμητική ράβδο των 33 σπονδύλων ή ετών της ενηλικίωσης της ανθρώπινης νοητικής μορφής.

           Στο μύθο των δίδυμων γιων του Οιδίποδα και της Ιοκάστης, Ετεοκλή και Πολυνείκη που κυβερνούν εναλλάξ την επτάπυλο Θήβα των 7 πυλών-οπών του κρανίου. Συναντάμε την παραλλαγή των Διοσκούρων διδύμων ρευμάτων της αναπνοής (βλ. tattwas) που εξουσιάζουν την  ανθρώπινη μορφή. Ο θάνατος τους, δηλαδή η παύση της αναπνοής φέρνει αντιμέτωπη την Αντιγόνη-ψυχή με τον Κρέοντα-(νόμο της ειμαρμένης του φυσικού πεδίου) που εξολοθρεύει όλον τον Οίκο των Λαβδακιδών του Κάδμου-Αδάμ ή δένδρου της ζωής... Η Σφίγγα των 4 στοιχείων-tattwas εμφανίστηκε όταν ανέλαβε ο Κρέων τον θρόνο των Θηβών, μετά τον φόνο του πατέρα του Λαΐου (φύλακα της φυλετικής προσωπικότητας). Όταν ο Οιδίποδας-συνείδηση του Λέοντα  έλυσε το αίνιγμα και σκότωσε τη Σφίγγα στο ζώδιο του σκορπιού, ο Κρέων του παράδωσε τη Θήβα-νου και την αιθερική του μητέρα  Ιοκάστη... Η συνειδητοποίηση του φυλετικού μηχανισμού δόμησης της μορφής του τεκνοποίησε, με τον αιθέρα-Ιοκάστη τα 4 μέρη της "ανίερης" συνειδητής πλέον προσωπικότητας του...   Η τραγωδία της Αντιγόνης με το πτώμα του άταφου αδελφού της αντιστοιχεί στο περιστατικό της σταύρωσης και την κάθοδο στον νοητικό Άδη... 

 Η όραση-ούρηση

Όσο διαρκεί το ζώδιο του ζυγού μας δίδεται η ευκαιρία να ερευνήσουμε το ουρογεννητικό μας σύστημα…

Εστιάζουμε λοιπόν την προσοχή μας στην ετυμολογική συγγένεια που εμφανίζουν οι λέξεις όραση και ούρηση επιχειρώντας την αναγκαία πρώτη επίσκεψη στην σοφία του ονοματοθέτη.

Ουρανός = ορώ + άνω, ή Ουρ + άνω = πυρ +άνω

ορώ < ουρώ < ροή, δηλ. η αιθερική ροή

Βέβαια όλα αυτά φαίνονται ακατανόητα στον κοινό νου, έως ότου αρχίσει να παρατηρεί την μορφολογία του προσώπου. Οι πυθαγόρειοι λοιπόν είχαν την γνώμη λέγει ο Αριστοτέλης πως τα τρία μέρη της ψυχής είναι το οικονομικόν της κοιλίας, το νοητικόν των πνευμόνων και το κυβερνητικόν της κύβης=κεφαλής. Σε αυτή την τριπλή διάκριση της μορφής=ψυχής οι φυσιογνωμιστές – ζωγράφοι έχουν αναγνωρίσει την τέχνη της αποτύπωσης των ιδιοτήτων της ψυχής στο σώμα. Έτσι συγκρίνοντας τα μέρη της τριάδας λχ στην κεφαλή εξάγουν χρήσιμα συμπεράσματα για τις άδηλες ψυχικές δυνάμεις που διαμόρφωσαν αυτό το πρόσωπο.

Οι πνεύμονες ως Νους αντιστοιχούν λοιπόν στο μέσον του προσώπου, δηλώνοντας τον φυλετικό νοητικό χαρακτήρα που σχημάτισε την μύτη μας. Το κατώτερο τμήμα του προσώπου καταλαμβάνει η στοματική κοιλία που δηλώνει την ποιότητα των συναισθημάτων μας, εφόσον η πέψη σχετίζεται με τα συναισθήματα ή πεπτίδια. Ενώ το μέτωπο αντιστοιχεί στον Ουρανό με τις 7 ρυτίδες του να δείχνουν την νοητική έξαρση της αντίστοιχης πλανητικής ακτίνας… λχ. 3 ρυτίδες= ο Κρόνος , 2=ο Δίας, 4=ο Ερμής, 1=ο ήλιος κλπ

Σε μια απλή μελέτη του περιεχομένου της κοιλότητας του κρανίου παρατηρούμε ότι οι περιελίξεις του εγκεφάλου ομοιάζουν με τα πεπτικά έντερα. Αν λοιπόν το κρανίο μας είναι η πεπτική κοιλία ενός άδηλου όντος (αγγέλου), σε μια τοτεμική σύνθεση κεφαλών όπως συνηθίζουν οι Ινδιάνοι της βορείου Αμερικής… Τότε οι οφθαλμοί μας αντιστοιχούν στους νεφρούς ή τις ωοθήκες-όρχεις, η μύτη μας με τον φαλλό-αιδοίο και το στόμα με τον πρωκτό… Την όλη εικόνα συνεπικουρεί η συγκέντρωση της επινεφρίνης στην επίφυση που προφανώς παίζει τον ρόλο των επινεφριδίων… (< φρην < νεφρός < φρόνηση < αιθερική φορά, ροή)

Οι αλχημιστές αναγνωρίζουν την οφιοειδή πολικότητα μεταξύ οφθαλμών και όρχεων ομιλώντας για την ερωτική δημιουργική πνοή του θεού (το πουλί Χάμσα του ινδουισμού ) Απεικονίζεται στα φτερά που στεφανώνουν το κηρύκειο του Ερμή… βλ. και την μετάλλαξη του μολύβδου σε χρυσό με την χρήση των ούρων-πυρών του αλχημιστή

Αυτές οι παρατηρήσεις αν και εξοικειώνουν τον καθημερινό νου μας με την απόκρυφη σκέψη του ονοματοθέτη περί οράσεως ή ουρήσεως, εν τούτοις αφήνουν το κενό που χρειάζεται να καλυφθεί από την συνειδητοποίηση της ενιαίας απόκρυφης λειτουργίας της αναπνοής-ούρησης. Ο Πλάτωνας στον Τίμαιο περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο το πνεύμα-αναπνοή επιβάλει τον κυκλικό ρυθμό του στην μορφή, με τον γενικό τίτλο «υδραγωγία»…

Ας κάνουμε τώρα και μια νύξη στον ιδιαίτερα αποκαλυπτικό μύθο του Οιδίποδα που αυτοτυφλώθηκε όταν αντιλήφθηκε την σχέση του ουρογεννητικού του συστήματος με την νοητική του όραση ως Ιοκάστη…

 Ο διπέταλος λωτός (οφθαλμός) ΑUM = ham + ksham.  Ο Αδάμ+Κάδμος  των Θηβών και η αναζήτηση της ευρείας όρασης/Ευρώπης

Εισερχόμενοι στις ενέργειες του ζωδίου των ιχθύων ο συλλογισμός μας για την αλχημική γλώσσα των εκδηλωμένων στοιχείων ή φθόγγων του αλφαβήτου, βρίσκει συνοδοιπόρο την μυθολογία των Θηβών…

Η μυθολογία των λαών της ανατολικής μεσογείου είναι κοινή. Οπότε δεν παραξενευόμαστε με την γνώμη του  R. Guenon που εμβαθύνοντας στον μύθο του Αδάμ-Κάδμου ιδρυτή της πόλεως των Θηβών. Προσδιορίζει την ονομασία  Θήβαι από την φοινικική/εβραϊκή Τεμπάχ = η Κιβωτός  του κατακλυσμού.

Καλόν είναι να επαναλάβουμε εδώ τα συγκριτικά σχόλια του Πλούταρχου και του Πλάτωνα πως η Ευρυδίκη, η Ελένη και η Περσεφόνη είναι αναφορές της μεταβατικής πορείας της ανθρώπινης διάνοιας προς την θεία ενόραση... Με αυτή την έννοια θα πρέπει να προσθέσουμε στα παραπάνω πρόσωπα και εκείνο της Ευρώπης ή ευρείας όρασης ....................................................................

Η ιδιαιτερότητα του μύθου δείχνει ακριβώς την έντονη συγκριτική-συνθετική διάθεση που επικρατούσε στην φιλοσοφία της αρχαιότητας… Ο μύθος λοιπόν επιχειρεί να εξηγήσει τις μετακινήσεις των ινδοευρωπαϊκών φυλών όπως είναι οι Σημιτικές, οι Ρομά της βόρειας Ινδίας, οι Αλβανοί ή Αρβανοί που μετακινήθηκαν δυτικά από την περιοχή του Αλβανού ποταμού στην Κασπία της κεντρικής Ασίας σύμφωνα με χάρτη του Πτολεμαίου. Όπως βεβαίως και οι Έλληνες στην διάρκεια των πρόσφατων ιστορικών χρόνων, όσο και στην εποχή της Ατλαντίδας με τις μυθικές εποικίσεις του Διονύσου σε όλη την υδρόγειο !!!

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Αλβανίας που καταλαμβάνει σήμερα μεγάλο μέρος της αρχαίας Ελλοπίας* που σημαίνει ακριβώς την όραση της αγελάδας ή αιθερικής ουσίας (Ευρώπης). Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά αρβανίτικα τοπωνύμια για το Λιόπεσι (λόπε=αγελάδα + συ = μάτι).

*Το σύμβολο του ματιού-ψαριού, βλ. λχ μάτι του Ώρου (Wajet), που αντιστοιχεί στο ζώδιο των ιχθύων της Αιγυπτιακής αστρολογίας, δηλ. την καταστροφική επίφυση (Ελένη) και την επακόλουθη ενόραση συμβολίζονται επίσης με την κύστη του ιχθύος. Βλέπε και Έλλοπες Ιχθύες (η πρώτη Ησιόδεια φυλή που λατρεύουν οι χριστιανοί εν αγνοία τους στο πρόσωπο του ιχθύ -Χριστού)

Όπως έχουμε αναφέρει ο κύκλος των 108  ζωών που ελέγχει μια ψυχή στην διάρκεια του κύκλου  των 25.000 ετών της ζωδιακής οπισθοδρόμησης του εαρινού σημείου, λαμβάνει τέλος στο ζώδιο του υδροχόου. Το γεγονός αυτό αντιστοιχεί στην τέταρτη μύηση όπου καθαρίζουν δια του κατακλυσμού (των δύο ποταμών της 2ης και 3ης ακτίνας) οι σταύλοι του Άδη (Αυγεία) από την κόπρο των οξειδώσεων των ουσιών-αγελάδων. Τελειώνοντας δηλαδή ο ζωδιακός κύκλος της ψυχικής εμπειρίας χρειάζεται να καθαρίσει το σεληνιακό Limbo της αναμονής προκειμένου να δεχθεί τις ψυχικές ουσίες του επόμενου   δημιουργικού κύκλου των 108 ζωών του σπειροειδούς.

Προχωρώντας η συνείδηση στην νοητική θεωρία των ιχθύων αντιμετωπίζει το   σύμβολο των ηλιακών αγελάδων-πεδίων (7Χ7=49) που συντίθενται στο πρόσωπο του Απόλλωνα της 50ης αγελάδας… Η 19η κάρτα του ταρώ είναι ο ήλιος που εποπτεύει τον κύκλο των σεληνιακών πανσελήνων-αγελάδων σε κύκλους των 19 ηλιακών ετών…

Όσοι παρακολουθούν το αστρολογικό σκεπτικό αντιλαμβάνονται ότι ο Παρνασσός είναι το ελληνικό Αραράτ. Εκεί εγκατέστησε ο ηλιακός άγγελος, Απόλλων  τις   ψυχικές ουσίες/ζώα της κιβωτού, Μούσες ή ηλιακές αγελάδες, εκκινώντας τον επόμενο δραματικό κύκλο της εμπειρίωσης, στην κοιλάδα των εκατοντάπυλων Θηβών. (πύλη = ενσάρκωση)

Έτσι τα 16 γράμματα που μετέφερε ο Αδάμ-Κάδμος από την Φοινίκη δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από την κληρονομιά της Ατλαντίδας/Φοινίκης (η ατλάντεια εβραϊκή φυλή) που εμπλουτίζεται με νέους φθόγγους στο πεδίο του Άρεως (Αρεία φυλή) του θηβαϊκού κύκλου της γλώσσας-εμπειρίας.  Υπενθυμίζουμε ότι αι Θήβαι βρίσκονται  στο ζώδιο του σκορπιού/Λόγου ως προς τον ζωδιακό ομφαλό των Δελφών…

        Ο Einstein  διαβίωσε ως σύγχρονος αλχημιστής,  μελετητής    των ονείρων  και της ζωτικής δύναμης.  Στον τύπο που μας παρέδωσε  (C) τετράγωνο του φωτός  = (Ε)νέργεια  Χ κρίσιμη Μάζα (1/m). Οι αλχημιστές-γνωστικοί  αναγνωρίζουν   την μεταβολή της κρίσιμης μάζας του  ανθρώπινου σπέρματος στην ενέργεια που δημιουργεί τα λεπτοφυή  σώματα του φωτός. Και εμείς την αποκάλυψη του ύψους – φωτός στο  ψυχολογικό ορθογώνιο τρίγωνο. Εφόσον το τετράγωνο του ύψους-φωτός  ισούται με το γινόμενο της πρόνοιας της μορφής με την βούληση που βρίσκεται εγκλωβισμένη στην περιοχή της ανθρώπινης έδρας, εκδηλώνοντας  τον νοητικό φωτισμό. 

   

 Στις τρεις πλευρές του νοητικού τριγώνου  θα αναγνωρίσουμε την κυκλοφορία του αίματος στην υποτείνουσα-ειμαρμένη ή πνεύμα. Ενώ στις κάθετες πλευρές  όπως και στις προβολές τους στην υποτείνουσα την ορμονική και νευρική μας λειτουργία. Που υποχρεωτικά διασπώνται   ή ενώνονται  με την κυκλοφορία του αίματος την στιγμή της πανσελήνου ή της νέας σελήνης...  Δηλαδή της ωραίας Ελένης και της μαύρης μοιραίας γυναίκας,  οργάνων επιβολής της Ειμαρμένης ή θείας θέλησης.Ο Αλχημιστής είναι η θέληση του πνεύματος και ο δεκαδικός λωτός της ψυχής είναι το εργαστήριό του. Οι μεταμορφώσεις της συνείδησης-Ερμή-Υδράργυρου από επιθυμία-σίδηρο-Άρη  σε έφεση-ψευδάργυρο-Δία ή Πλούτωνα  και χαλκό-Αφροδίτη ή Ερμαφρόδιτο είναι οι μεταβολές του σπέρματος που ενώνεται με το αίμα. Ενώνοντας την μορφή και το τοπίο...

Η Αλχημεία και τα κανονικά στερεά

Ανακεφαλαιώνοντας τις απόψεις που αφορούν την αλχημεία κατέληξα στο συμπέρασμα, για μια ακόμη φορά, του πόσο λίγο γνωρίζουμε την θρησκεία των Αράβων, επειδή αγνοούμε τον … αρχαιοελληνικό βουδισμό !   O κ. Βούδας είναι φυσικά ο φιλοσοφικός Υδράργυρος ή Ερμής οπότε Βουδισμός=Ερμητισμός

Προ ημερών διάβασα ένα υπέροχο άρθρο στο περιοδικό αρχιτεκτονική επιθεώρηση, όπου διατυπώνεται το προφανές: …Ότι όποιος δεν αποδέχεται την αλήθεια της αλχημείας, απλώς αγνοεί εντελώς τα κείμενα της προσωκρατικής φιλοσοφίας. Δηλαδή τις θέσεις των αρχαίων για την δημιουργία του κόσμου από τα 5 φιλοσοφικά στοιχεία ή βουδικές οικογένειες τα οποία γνωρίζουμε ως πλατωνικά ή κανονικά στερεά.

   Ο βουδισμός είναι συνώνυμος της αλχημείας: Η θέα των χρωμάτων Βουδών στην διάρκεια του διαλογισμού, αντιστοιχεί στις μεταβολές της πρώτης ύλης, δηλαδή του εγκλωβισμένου πνευματικού μας προμηθεϊκού σπινθήρα ή ουσίας. 

Οι Άραβες λατρεύουν τον κύβο-Καάβα στην Μέκκα, το σημείο της πλανητικής χρυσής τομής… Όταν έχει γίνει γνωστό από τις εργασίες των Γνωστικών, ότι η φιλοσοφική λίθος είναι ο κύβος και ο Πέτρος-Κηφάς* είναι ο θεμέλιος κυβικός λίθος (το φιλοσοφικό άλας) της εκκλησίας, δηλαδή ο ολίγος χρυσός που είναι απαραίτητος για την έναρξη του αλχημικού έργου.

Οπότε είναι εύκολο να εννοηθεί για όποιον προσεγγίζει στοιχειωδώς τον Ναό του Μεγάλου Γεωμέτρη του Σύμπαντος, ότι αν ο κυβικός λίθος είναι το άλας (η φιλοσοφική γη βλ. χρυσοί βούδες) της χρυσοποιίας τότε ο λευκός αλχημικός λίθος είναι το εικοσάεδρο του ύδατος (βλ. αδαμάντινοι βούδες)… 

Όποιος αναζητήσει τα 22 τρίγωνα που σχηματίζουν οι 66 γραμμές που ενώνουν τις 12 κορυφές του εικοσάεδρου αιθερικού Ναού. Θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν 8 τρίγωνα στην εξωτερική του επιφάνεια, τα κέντρα των οποίων δημιουργούν έναν τέλειο κύβο. Ο οποίος ανταποκρίνεται στα 8 πέταλα του θύμου αδένα, της παραδείσιας παιδικής ερωτοτροπίας της ανθρώπινης πενταγωνικής μορφής. Στην διάρκεια της ατλάντιας εφηβείας, έχει την δυνατότητα να αντιληφθεί άλλα 8 τρίγωνα στο εσωτερικό του εικοσαέδρου, τα οποία σχηματίζονται συνδέοντας τις μη διαδοχικές κορυφές του. Έτσι αφενός μεν συμπληρώνονται τα 8+8=16 πέταλα του λαιμού, αφετέρου δε εμφανίζεται το πρώτο άλας από την απόσταξη, καθώς τα κέντρα των 8 τριγωνικών πετάλων δημιουργούν έναν δεύτερο κύβο (βλ. αντεστραμμένο ζωδιακό). Θα ακολουθήσει η θέα των τριών χρυσών ορθογωνίων στους τρεις άξονες του εικοσαέδρου, που είναι το γνωστό σύμβολο των τριών σταυρών στον Γολγοθά. *Ο Κηφάς είναι ο κύβος (9+9+9=27 ή 8+8+8=24) των γραμμάτων της ελληνικής γλώσσας. Η εμπειρία εκ του διαλογισμού δείχνει ότι η διαισθητική αναγνώριση του ζωδιακού κραδασμού των συνανθρώπων μας, τείνει να ταυτιστεί με την προσωδία της καρδιακής εκφώνησης των αντίστοιχων γραμματικών φθόγγων. Ο Γάλλος αποκρυφιστής Αβά Κοστάντ (γνωστός ως Έλιφας Λεβί) συνδέει τα ταρώ με την Καμπάλα, μέσα από τη συσχέτιση των 22 Μεγάλων Αρκανών με τα 22 γράμματα του Φοινικικού αλφαβήτου, που ανήκει στην ίδια οικογένεια με τα Ελληνικά. Τα 22 γράμματα που σταθεροποιούν το εικοσαεδρικό πλέγμα των αιθερικών αρχετύπων, αντιστοιχούν στα 12 ζώδια τους 7 αστρολογικούς πλανήτες και τα τρία αλχημικά στοιχεία…

 

Η χημεία, η χυμεία, η αλχημεία και η χρυσή ακολουθία της οξείδωσης του τοπίου

Η ιδέα που επιχειρούμε να αποδώσουμε είναι αυτή της επιστροφής του ασώτου, από την διάνοια (χημεία) στην ενόραση (χυμεία). Δηλαδή του ανθρώπινου νου από την κατάσταση του άνθρακα ή εγκλωβισμού του στην ζωή των εμπαθών στοιχείων ή ενστίκτων του μη εαυτού που ερευνά η χημεία. Στην αναγνώριση της οξειδωτικής διορατικής ικανότητας που αποκτά μετέχοντας στην ομαδική ζωή της ψυχής ως χυμείας.

Η χυμεία έχοντας ως αντικείμενο την μελέτη των 4ων χυμών και των αντίστοιχων ψυχολογικών τύπων:

1. Της μαύρης χολής του σπλήνα και του μελαγχολικού τύπου της γης

2. Της κίτρινης χολής του παγκρέατος του χολερικού τύπου του πυρός

3. Του αιματώδη τύπου του αέρα

4. Του φλεγματικού τύπου του ύδατος

Ουσιαστικά περιγράφει την εξωτερική αστρολογία, όπου ο νους έκπληκτος και με διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον αντιλαμβάνεται την ομοιοπαθητική σχέση που συνδέει την αρχή της επιθυμίας με τα πρόσωπα και τα γεγονότα που εμπλέκεται η προσωπικότητα του... Ομιλούμε λοιπόν για την αναγνώριση της οξειδωτικής αρχής ή των καύσεων του οξυγόνου (την ζωτική αρχή της πρανα)

Η αλχημεία αντιστοιχώντας προς την εσωτερική αστρολογία, ξεκινά με την ανταπόκριση του νου στην κρούση της πνευματικής του Μονάδας δια της ονειρικής διδασκαλίας. Η επιβεβαίωση της οποίας στα καθημερινά συμβάντα είναι αυτή που δημιουργεί τον Υιό-Νου των Υδρογόνων... Τα υδρογόνα της πίστης-σοφίας στην συνέχεια οξειδώνονται εκ νέου δημιουργώντας το σταθερό εικοσάεδρο ή ύδωρ ενός ατομικού αστρικού/νοητικού φορέα. Το αποκαλούμενο Άζωτο

Ο άνθρακας-ένστικτο, το οξυγόνο-επιθυμία, το υδρογόνο-νους και το άζωτο-διαίσθηση είναι λοιπόν οι 4 απαραίτητοι όροι που αναλογώντας προς την λειτουργία των 3ων κατώτερων κέντρων που βρίσκουν διέξοδο στον λαιμό (o Άδης) όπου κατασταλάζει το άλας/άζωτο. Αποτελούν τους 4 όρους της ακολουθίας Fibonacci που οδηγούν στον τόπο του κρανίου όπου λαμβάνει χώρα η κατανόηση της ειμαρμένης, καθώς λαμβάνονται οι ακέραιες τιμές των πλευρών του ορθογωνίου πυθαγόρειου τριγώνου της πνευματικής μας ψυχολογίας. (Ειμαρμένη= η Πνευματική υποτείνουσα, Βούληση=ο Θυσιαζόμενος Νους της μηδενικής καθέτου, Πρόνοια= η φυσική μορφή-σφραγίδα που ταυτίζεται πλέον με την πνευματική υποτείνουσα).

Σχηματίζουμε λοιπόν τον αλχημικό τύπο που συνδέει τους 4 όρους:

(C*A)2+(2*H*O) 2=(H2+O2) 2 

όπου C=άνθραξ, Α=άζωτο, Η=υδρογόνο, Ο=οξυγόνο

Η τρίτη ακτίνα εμφανίζεται πλέον με την μορφή του εννεαγράμματος δηλαδή του 3 υψωμένου στο τετράγωνο. .

(Το ορθογώνιο μετασχηματίζεται εύκολα σε τετράγωνο στην διάρκεια της πανσελήνου). 

Οι όροι χρειάζεται να αναχθούν στην μορφή των όφεων του φωτός ή τετραγώνων 

Η κρίση

Επειδή τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία… ξαφνικά βρήκαμε το πετρέλαιο και από τελευταίοι θα γίνουμε πρώτοι. Οι αρχαίοι μυθογράφοι ονοματίζουν τον θεό Πλούτωνα εκ του πλούτου που ευρίσκεται εγκλωβισμένος στην κόπρο και τα σπέρματα της γης. Παράλληλα όμως γνωστοποιούν ότι ο Πλούτων είναι ένας αδέκαστος δικαστής.

Η είσοδος της συνείδησης στο βασίλειο των νοητικών σπερμάτων του κάτω κόσμου, επέρχεται χάρις στην ένωση του αίματος με το σπέρμα. Ακολουθώντας την λογική της φύσης όπου οι γενετικές πληροφορίες ενός σπερματοζωαρίου και ενός ωαρίου θα προβληθούν στην οθόνη των γεγονότων του κόσμου της μορφής. Αντιλαμβανόμαστε ότι με την ενόραση οι πληροφορίες ενός σπερματοζωαρίου ή ενός εγώ της ψυχολογίας οδηγείται στο μεγάλο θυσιαστήριο του κρανίου δια του αίματος προκειμένου να υποστεί την οξειδωτική κρίση. Η μετάβαση επιτυγχάνεται χάρις στο άρμα της επινεφρίνης. (Η αδρεναλίνη, γνωστή και ως επινεφρίνη είναι σημαντική ορμόνη και νευροδιαβιβαστής νορεπινεφρίνη που παράγεται από τη μυελώδη μοίρα των επινεφριδίων)

Ο χριστιανικός νεοπλατωνισμός έκρυψε στην μυθολογία της σταύρωσης την πυθαγόρεια εξίσωση των τετραγώνων του φωτός. Την εξίσωση κατά την οποία η συνείδηση χάρις στον ενορατικό φωτισμό ταυτίζεται πλέον με τα γεγονότα που η ίδια δημιούργησε με την δράση της στον παρόντα χρόνο.

Όσοι παρακολουθούν το χυμικό θέμα της προσωκρατικής φιλοσοφίας ήδη θα έχουν αντιληφθεί την σχέση των αισθήσεων ή στοιχείων με την χρυσή ακολουθία fibonacci και το πυθαγόρειο θεώρημα. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι κάθε νέα αίσθηση προκύπτει από την προηγούμενη όπως οι όροι της χρυσής ακολουθίας : 1,1+1=2, 2+1=3,3+2=5,5+3=8… Θεωρώντας λοιπόν ως αρχικό όρο της αισθητηριακής πτωτικής ακολουθίας την ακοή-αιθέρα, λαμβάνουμε ως πρώτη ανάκλαση του την αφή-αέρα. Στην θεοσοφική συνέχεια αφή+ακοή = όραση, όραση+ακοή = γεύση, γεύση+όραση = οσμή.

Εδώ εφαρμόζοντας την μαθηματική ταυτότητα που υφίσταται ανάμεσα στους 4 όρους της ακολουθίας fibonacci που συνιστούν μια νοητική προσωπικότητα, προκύπτει η ενόραση της τριαδικής ψυχής. Αν α,β,γ,δ οι 4 όροι τότε ισχύει 2αδ=ββ-γγ. Πράγματι οι αριθμοί 1,2,3,5,8… συνδέονται με την σχέση εφόσον 1*5=3*3-2*2=5 ή 2*8=5*5-3*3=16. Την ταυτότητα παραλλαγμένη σε πυθαγόρεια τριάδα (C*A) 2+(2*H*O) 2=(H2+O2)2 την έχουμε ήδη χρησιμοποιήσει

Στην ονειρική διδασκαλία μπορεί να βιωθεί η χρυσή ακολουθία: ακοής, (αφής, όρασης, γεύσης, οσμής). Ήτοι η ένωση αφής*οσμή = διαφορά των τετραγώνων της όρασης με την γεύση.

Στον πρώτο όρο της εξίσωσης το γινόμενο ή γάμος της αφής με την οσμή λαμβάνει χώρα όταν συνειδητοποιείται η ειμαρμένη. Τότε  οσφραινόμαστε τα γεγονότα στο πετσί μας, καθώς αντιλαμβανόμαστε την… άδηλο αναπνοή του δέρματος, δια της οποίας εισχωρούν οι οι σκέψεις (πρανικές νοητικές εκπορεύσεις) από τον περιβάλλοντα χώρο…

Στον δεύτερο όρο της εξίσωσης η διαφορά των τετραγώνων όρασης, γεύσης αφορά την κρίση ή την φιλοσοφική ειδοποιό διαφορά, ανάμεσα σε αυτό που έχει βιωθεί από την όραση της προσωπικότητας και από την γεύση ή ενόραση.

Η γλωσσολογία (Αζωθ), η αλχημεία και η χρυσή αναλογία…

 

Με το τετραγράμματο όνομα αζώθ αποκαλούσαν οι αλχημιστές τον υδράργυρο. Η λέξη αυτή συγκροτείται από το πρώτο και τελευταίο γράμμα τριών αλφαβήτων: της ελληνικής, λατινικής και εβραϊκής γλώσσας, δηλαδή από το πρώτο κοινό γράμμα Α, και από τα τελευταία Ζ (της λατινικής), Ω (της ελληνικής) και Θ ή Τ (της εβραϊκής γλώσσας). Οι αποκρυφολόγοι χρησιμοποιούσαν την λέξη αυτή με την έννοια και το συμβολισμό της αρχικής μονάδας η οποία και είναι η "πρωταρχική φύση" από την οποία απορρέουν τα πάντα. Κατ΄ ακολουθία το Αζώθ αποδίδει την εικόνα του Σύμπαντος κόσμου. Με τα τέσσερα γράμματα της λέξης αυτής στολίζονταν οι τέσσερις άκρες ιερών εικονογραφημάτων, μανδηλίων, τραπεζών κ.ά.

Όσον αφορά στην ένθεση του τετραγράμματου αυτού σε σταυρόνημα σύμβολα, ταυτίζεται κατά σειρά απολήξεων, στο μεν οριζόντιο κέρας Α-Ω (που δηλώνει αρχή και τέλος), στο δε κάθετο κέρας Ζ-Θ (που δηλώνει στην ελληνική γλώσσα ζωή και θάνατο).  Εγκυκλοπαίδεια Ήλιος

Ο Λόγος στην αρχαιότητα είχε την μαθηματική έννοια της αναλογίας-συμμετρίας : Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς την Συμμετρία και Συμμετρία ην ο Λόγος... Η χρυσή αναλογία ονομάζεται χρυσή, επειδή οδηγεί στην εναρμόνιση του ανεκδήλωτου πνεύματος με το υλικό πυρ, στο χρυσό φως των Βουδών της κοίλης Γαίας… (βλ. Σαμπάλα)

Οι όροι της χρυσής ακολουθίας Fibonacci, είναι τα αμαλγάματα του Υδραργύρου (Ερμή ή Χριστού).

Η αλχημική πύρωση και απόσταξη, πρανα και απανα, αποτελούν το ανάλογο της πρόσθεσης των διαδοχικών όρων της χρυσής ακολουθίας.

4 διαδοχικοί όροι α,β,γ,δ της ακολουθίας αποδίδουν μια ικανοποιητική προσέγγιση της χρυσής τομής, επειδή συνιστούν μια προσωπικότητα για την οποία ισχύει το πυθαγόρειο θεώρημα, μεταξύ των τριών ψυχών: αδ, 2βγ, β^2+γ^2 που οδηγούνται στην πυθαγόρεια σταύρωση…

Το αρχαιόμετρο (Αζωθ) της γλώσσας μας πληροφορεί ότι το Χρ-έος είναι Χρ-υσός. Εννοώντας ότι η ηθική, δηλαδή η κατανόηση του καθήκοντος και των υπο(χρ)εώσεων δεν είναι άλλη από την χρυσή ειμαρμένη… Εξ άλλου πνεύμα=πνοή=πόνος, αέρας=θλίψη

Ο αήρ ή ροή δημιουργεί τον άπειρο ή αδιαπέραστο δακτύλιο της μορφικής δημιουργίας, ήτοι το νέφος των ηλεκτρονίων και του ηλεκτρισμού.

Ο ήλιος έχοντας απορρίψει το νέφος των σκέψεων ή ηλεκτρονίων αποτελεί το πρότυπο για την ανθρώπινη εξέλιξη. (βλ. Απόλων ο ηλιακός άγγελος)

Η γλωσσολογία είναι η αλχημεία της μιας γλώσσας, που ξέπεσε σε πολλές… Οπότε η κατανόηση των ιστορικών μεταλλάξεων της, όπως και ο καβαλιστικός μαθηματικός δομισμός της αποτελούν οδούς για την αντίληψη των τριών κοσμικών πυρών (Χρη-Χρι-Χρυ) Χρήμα-Χριστός-Χρυσός

Ο βουδισμός-ερμητισμός (Βούδας ή Ερμής) είναι συνώνυμος της αλχημείας: Η θέα των χρωμάτων των 5 οικογενειών των Βουδών στην διάρκεια του διαλογισμού, αντιστοιχεί στις μεταβολές της πρώτης ύλης, δηλαδή του εγκλωβισμένου πνευματικού μας προμηθεϊκού σπινθήρα ή ουσίας (Αλφα). (Ο φιλοσοφικός υγράργυρος, Ερμής Χριστός είναι η ενεργός ακτίνα του βουδικού-ενορατικού πεδίου). Η αλχημεία δηλαδή ξεκινά με την λεγόμενη τρίτη μύηση της συνειδητής επαφής μας με την υπηρεσία της μέλανας αιθερικής μας πνευματικής Μονάδας. Ακολουθεί το στάδιο της λεύκανσης, δηλαδή της γνωριμίας μας με την πλανητική ιεραρχία ως λευκής αδελφότητας. Η οποία επιμελείται την εξέλιξη των έμβιων μορφών υπό την εποπτεία των Γιγάντων, λευκών βουδών του ύδατος-αδάμαντα (Αδάμ ή Μανού είναι το αιθερικό πρότυπο, εικοσάεδρο). Η πράσινη οικογένεια των βουδών του αέρα έχει αναλάβει το οδυνηρό καθήκον των υποδείξεων προς συνειδητοποίηση των καρμικών οφειλών μας... Έως ότου γίνει αντιληπτή η φύση του δημιουργικό πυρός  στην εμφάνιση της ερυθρής οικογένειας του Λόγου. Οι  χρυσοί ήλιοι στα κεφάλια των όφεων του κυβικού θρόνου τους εισάγει στην σοφία της χρυσής οικογένειςα των βουδών της ισοψυχίας του τοπίου, όπου ταυτιζόμαστε με την πλανητική ύπαρξη. (Ωμέγα)

Ο παρακάτω πίνακας αποτελεί την καλύτερη προσέγγιση που έχω συνατήσει σχετικά με την ερμητική-βουδική φύση:

 

H μηχανή Asyra

Αφορμή για αυτό το θέμα έδωσε η κλήση για βοήθεια από έναν φίλο που ενθουσιασμένος αγόρασε την βιο-ενεργειακή συσκευή “Asyra” έναντι 15.000 ευρώ και τώρα προσπαθεί να εμβαθύνει στην λειτουργία της…

   Το Αsyra είναι μια συσκευή ηλεκτροδιέγερσης η οποία βασίζεται στην παρατήρηση ότι οι μεσημβρινοί της κινεζικής ιατρικής ταυτίζονται με τις γραμμές ελάχιστης αντίστασης κατά την διέλευση ηλεκτρικού ρεύματος από το σώμα. Αφού λοιπόν οι μεσημβρινοί έχουν απολήξεις στα δάκτυλα των χεριών και των ποδιών, είναι αρκετό να πιάσεις τους δύο ακροδέκτες συνδεδεμένους σε μια γεννήτρια συχνοτήτων χαμηλής τάσης, ώστε να λάβεις διάφορες τιμές για την αντίσταση που παρουσιάζει η διέλευση του ηλεκτρικού ρεύματος από το σώμα σου. Όταν το 1950 ο Reinhold Voll ξεκίνησε τα πειράματα χρησιμοποιούσε τα κοινά πολύμετρα των ηλεκτρολόγων μετρώντας πολλά σημεία πάνω στο σώμα και καταγράφοντας την εμπέδηση. Γινόταν παθητική μέτρηση της εμπέδησης. Η εξέταση ήταν χρονοβόρα και η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων δύσκολη. Την δεκαετία του 70 αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά ότι μπορούμε όχι μόνο να μετράμε παθητικά την εμπέδηση του σώματος, αλλά και να εισάγουμε ηλεκτρικές πληροφορίες μεταβάλλοντας τις μετρήσεις από παθητικές σε δυναμικές. Την δεκαετία του 90 οι απλές ηλεκτροδερμικές συσκευές με την χρήση των υπολογιστών εκτίναξαν τις διαγνωστικές και παρεμβατικές ικανότητες τους για την διαχείριση των τάσεων και την ταξινόμηση των αποτελεσμάτων. Με αποτέλεσμα από το 2007 μετά την κατασκευή της τρίτης γενιάς των computer Asyra, οι οπαδοί του ηλεκτροβελονισμού να ισχυρίζονται ότι οι βελόνες ανήκουν πλέον στο παρελθόν… O αλχημικός αθάνωρας Η πτώση κατά τον 18ο αιώνα της ψυχικής αλχημείας σε υλική χημεία, σήμανε απλά το τέλος μιας περιόδου κατά την οποία η ανθρωπότητα πειραματιζόταν συνειδητά με την σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην ψυχή και την ύλη. Πρόκειται για την ίδια πτωτική μεταβολή της αστρολογίας σε αστρονομία μετά τις χονδροειδείς ηλιοκεντρικές υλιστικές παρατηρήσεις του Γαλιλαίου που εγκλώβισαν την φυλετική σκεπτομορφή του κοινωνικού χωρόχρονου στον κυκλικό κραδασμό του τρισδιάστατου ηλιακού φωτός…

Δρώντας παρόμοια με τον Γαλιλαίο ο ιδρυτής της χημείας Λαβουαζιέ, περιόρισε την (παρθενογέννεση) κρίγια γιόγκα της αλχημείας σε παθητική παρατήρηση της συμπεριφοράς των αντικειμενικών για το φυλετικό ρεύμα της εξέλιξης ορυκτών στοιχείων. Αφού εξέτρεψε την μελέτη του φλογιστού ή πύρινου αιθέρα των αλχημιστών σε απλή μελέτη του φυσικού οξυγόνου. Μελέτη που αντικαταστάθηκε βαθμηδόν με την θεωρία της ηλεκτρονικής δομής των στοιχείων θεωρώντας τον ηλεκτρισμό-αιθέρα ως υπαίτιο της οξειδοαναγωγής του Λαβουαζιέ.

Τώρα λοιπόν χάρις στην επισταμένη δυνατότητα μελέτης της διέλευσης του ηλεκτρισμού από το ηλεκτρικό-αιθερικό δίκτυο των μεσημβρινών του φυσικού μας σώματος που δίνουν οι συσκευές Asyra και Kirlian* Έχουμε αναπτύξει την δυνατότητα της δυναμικής εποπτείας του αιθερικού μας φορέα.

* (...μια μέθοδος έρευνας βιολογικών αντικειμένων, βασισμένη στην ερμηνεία της εικόνας της εκφόρτισης κορόνα που προκύπτει από την έκθεση σε ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο υψηλής συχνότητας και έντασης , η οποία και καταγράφεται σε φωτογραφικό χαρτί ή σε μοντέρνα μηχανήματα video. Η κύρια χρήση της είναι αυτή της γρήγορης, φτηνής και σχετικά μη-παρεμβατικής μεθόδου για τη διαγνωστική αξιολόγηση φυσιολογικών και ψυχολογικών καταστάσεων)

Η μελέτη της αλχημείας υποδεικνύει την άρρενα αρχή ως δότη ηλεκτρονίων-σπερμάτων και την θηλυκή δεκτική αρχή ως λήπτη. Παραθέτω μια γνωστή αλχημική εικόνα στην οποία εμφανίζεται ο αθάνωρας-μήτρα εντός του οποίου λαμβάνει χώρα η επεξεργασία των νοητικών σπερμάτων... Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι οι συσκευές Asyra και kirlian αποτελούν το σημείο εισόδου της μαζικής συνείδησης ως κλέπτη στον απόκρυφο χώρο της ενορατικής εξέλιξης. Πρόκειται για ένα δώρο της 7ης ακτίνας στην ανθρωπότητα.Η καρμική αστρολογία και η ιατρική ψυχοπαθολογία των τσάκρας

Με την συσκευή asyra αντιλαμβανόμαστε άμεσα την σχέση της καρμικής με την ιατρική αστρολογία.

 Στην εικόνα  ο άξονας της σπονδυλικής  στήλης ταυτίζεται με τον άξονα του βόρειου με τον νότιο σεληνιακό δεσμό

Καρμική αστρολογία εννοούμε την μελέτη των σεληνιακών δεσμών στα ζώδια και τους οίκους μέσα από τον νόμο του «πεντάκτινου των τσάκρας». Πρακτικά ορίζουμε 10 ζώδια με 36 μοίρες το καθένα (βλ  τον κόκκινο κύκλο) τα οποία ορίζονται στον άξονα βόρειου-νότιου σεληνιακού δεσμού.

Η έννοια των σεληνιακών δεσμών αποκτά το εσωτερικό της νόημα μόλις αποδώσουμε στον γενέθλιο βόρειο δεσμό την έννοια της «πρότυπης πανσελήνου» και στον νότιο δεσμό την έννοια της «πρότυπης νέας σελήνης»

Τα 7 τσάκρας παράγονται από τον πεντάκτινο μόλις χωριστεί συνειδητά σε δύο συμμετρικά μέρη: αρσενική-ψυχή (+  ο υιός της συνείδησης) και θηλυκή-ψυχή (-  η νοήμων προσωπικότητα) τα οποία προστίθενται ως σύνθετα στοιχεία στα 5 στοιχεία του πεντάκτινου

Έτσι ο άξονας των σεληνιακών δεσμών χωρίζει τον ζωδιακό σε 5 θετικά μέρη και 5 αρνητικά. Δημιουργούνται έτσι οι 5 παράλληλες ζώνες των πολωμένων στοιχείων ή τσάκρας:

1. γη-ένστικτο πρώτο και δεύτερο κέντρο

2. ύδωρ-συναίσθημα τρίτο κέντρο

3. πυρ-νόηση τέταρτο κέντρο

4. αήρ-ενόραση πέμπτο κέντρο

5. αιθήρ-πνεύμα έκτο και έβδομο κέντρο

 

Οι πλανήτες κατατάσσονται έτσι στις 5 αυτές ζώνες. Με την παρατήρηση να βεβαιώνει ότι όσοι πλανήτες σχηματίζουν γωνίες τετραγώνων, αντιθέσεων κλπ αρνητικών γωνιών δημιουργούν τις προδιαθέσεις για τις αντίστοιχες ασθένειες των τσάκρας.

Λχ στην δική μου περίπτωση η αντίθεση Κρόνου-Άρη στην τρίτη ζώνη των 36 μοιρών έχει δημιουργήσει πρόβλημα στον μεσημβρινό του λεπτού εντέρου που ελέγχει το καρδιακό κέντρο

Για όσους δεν γνωρίζουν τις αντιστοιχίες της κινέζικης παραδοσιακής ιατρικής «Αγιουβέρδα» παραθέτω τον ακόλουθο πίνακα:

Τα στοιχεία : Το ξύλο/αιθήρ (συκώτι, χολή) η φωτιά (καρδιά, λεπτό έντερο) η γη (σπλήνας, στομάχι) το μέταλλο/αήρ (πνεύμονες, παχύ έντερο) και το νερό (νεφροί, ουροδόχος κύστη.) Επίσης κάθε αισθητήριο όργανο αντιστοιχεί και σ' ένα στοιχείο. Tα πέντε στοιχεία αντιπροσωπεύουν όλες τις αλλαγές, όλα τα φαινόμενα που παρατηρούνται στο σύμπαν.

 

Στοιχεία: Ξύλο/αιθέρας φωτιά γη μέταλλο/αέρας νερό

Γεύσεις: ξινό πικρό γλυκό καυτερό αλμυρό

Zang όργανα: συκώτι καρδιά σπλήνα πνεύμονας νεφρό

Fu όργανα:στάση σώματος, λεπτό έντερο, στομάχι, παχύ έντερο ουροποιητικό

Αισθήσεις: μάτια γλώσσα στόμα μύτη αυτί

Ιστοί: τένοντας αγγείο μύες μαλλιά/δέρμα οστά

Διευθύνσεις: ανατολή νότος κέντρο δύση βορράς

Αλλαγές βλάστηση ανάπτυξη μεταμόρφωση θερισμός αποθήκευση

χρώμα: πράσινο κόκκινο κίτρινο λευκό μαύρο

 

Η μάχη Λαπιθών και Κενταύρων στην τηλεϊατρική της NASA

  “Με τον όρο Τηλεϊατρική, εννοούμε τη χρήση τεχνολογιών επικοινωνίας και ηλεκτρονικής πληροφόρησης, για την παροχή και υποστήριξη φροντίδας υγείας, όταν η απόσταση χωρίζει τους συμμετέχοντες.„  O όρος της τηλεϊατρικής περιλαμβάνει λοιπόν όλες τις πληροφορίες που μπορούν να μεταφερθούν χωρίς να χρειάζεται να μεταφερθεί ο ασθενής.       Οι σταθμοί στην ιστορία της τηλεϊατρικής είναι:

Σήμερα τα πιο προηγμένα συστήματα τηλεμετρίας και τηλεϊατρικής της NASA αφορούν επίσημα την εξέλιξη των συσκευών υπερήχων για την αντιμετώπιση των τραυματικών αιμορραγιών και την λήψη ευκρινέστερων εικόνων των εσωτερικών οργάνων. Όμως οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η ΝΑSA έχει επεκτείνει την γνώση των βιοενεργειακών συσκευών ASYRA, έχοντας μελετήσει τις ηλεκτρικές συχνότητες λειτουργίας των οργάνων και μπορεί να παρέχει στους καλωδιωμένους αστροναύτες ενεργητική ιατρική υποστήριξη. Που προς το παρόν καλύπτεται από μυστικότητα. Εφόσον η επίσημη ιατρική αδυνατεί ακόμη να αποδεχθεί την θεωρία των 7 κέντρων του αιθερικού σώματος.

Τα προγράμματα αυτά της διαστημικής τηλεϊατρικής στα επόμενα χρόνια θα γίνουν προσιτά σε όλους δια μέσου του διαδικτύου. Εφόσον ήδη από κάποια πανεπιστήμια διατίθενται πρωτόκολλα επικοινωνίας και προγράμματα διασύνδεσης από τον προσωπικό υπολογιστή με την πανεπιστημιακή μονάδα. Οπόταν το όνειρο για την πρόσβαση σε μια βιο-ενεργειακή συσκευή σύντομα θα είναι προσιτό σε κάθε ενδιαφερόμενο…

 

Ευρισκόμενοι στα πρόθυρα των καταιγιστικών εξελίξεων της αιθερικής εποχής του υδροχόου και των «δακρύων της Αλκυόνης». Μας προσφέρεται η σπάνια ευκαιρία να αντικρίσουμε ως πολιτισμός τον Αρμαγεδδώνα ανάμεσα στα ηλεκτρικά σπέρματα του κατώτερου νοητικού με τις ιδέες του ανώτερου νοητικού. Δηλαδή την μάχη των Λαπιθών-Ιδεών με τους Κενταύρους-σπέρματα της ειμαρμένης. Έτσι το ζήτημα που σύντομα θα προκύψει αφορά την δυνατότητα της μεταβολής της τηλεϊατρικής σε δημόσιο όργανο εξορκισμού…

Αναζητώντας την ετυμολογία της λέξης Ερμής…

Το θέμα της συνείδησης (2) το έχουμε προσεγγίσει μαθηματικά όταν μετασχηματίσαμε τον αρ.2 σε 4/2 = (5-1)/2 = (ρίζα5-1)Χ(ρίζα5+1)/2.

Ο πολύ ενδιαφέρων αυτός μετασχηματισμός δείχνει το κηρύκειο του Ερμή. Με τους δύο όφεις (θετικό και αρνητικό) ή ρίζες (θετική και αρνητική) της χρυσής τομής (ρίζα5+1)/2.

[Η χρυσή Αφροδίτη ως χρυσή τομή γεννήθηκε προδίδοντας-προμηθε(ύοντ)ας την λύση της εξίσωσης της γνώσεως της Μονάδας-Εαυτού Χ-1/Χ=1 όταν αποκόπηκε το γεννητικό μόριο 1/Χ του Ουρανού από το (Αδαμ)άντινο δρεπάνι του Κρόνου-Χρόνου].

Είναι ο μυστηριακός Ερμαφρόδιτος του αγώνα του εσωτερικού ανθρώπου ενάντια στα πάθη του, που καθορίζει την μύησή του.

Οι δύο ρίζες-όφεις αντιπαλεύουν στην Μάχαμπαράτα ή Αρμαγεδδώνα ή Τρωικό πόλεμο μέσα στην ίδια την αιθερική ουσία της συνείδησης (2) στον σκορπιό (αλχημικός διαχωρισμός).

Ο λευκός Όσιρις και ο σκοτεινός αδελφός του Σηθ είναι ο Θωθ-Ερμής της Σοφίας.

Η συγκρουσιακή κατάσταση αναζητά το ουδέτερο έδαφος (4) του νοητικού δικαστηρίου όπου οι δύο αντιτιθέμενες δυνάμεις θα συναντηθούν ώστε να αποκαλύψουν τα πρόσωπά τους…

Έτσι προβάλει η ετυμολογία του Ερμή από το «έρμα», το βάρος των στοιβαγμένων λίθων που προσδίδει σταθερότητα και ισορροπία στα πλοία… ή ως ένας θυσιαστικός βωμός του γάμου-φόνου των αντιθέτων (Κάιν και Άβελ)

Το ζώδιο των διδύμων και της παρθένου της εξωτερικής κυριαρχίας του Ερμή-Λόγου αντιστοιχεί στην αλχημική φάση της στερέωσης ή απόσταξης της πρώτης ύλης μετά την πύρωση (κριός, λέων) πριν οδηγηθεί στον λεπτότερο διαχωρισμό των δύο συνθετικών ακτίνων (προσωπικότητας και ψυχής) στην μάχη του σκορπιού.

Η μάχη του σκορπιού συνίσταται στην ικανότητα της διάκρισης μεταξύ των φωνών της γης-προσωπικότητας 666 από την φωνή του ποταμού της ψυχής 777.

Στην πολικότητα των ουράνιων ιχθύων Αφροδίτης και Έρωτος, των αρχαιότερων θεών «προβάλει» η τελική αντίθεση μεταξύ πνεύματος και έρωτος-ψυχής. Είναι η στιγμή που οι πρώτοι αριθμοί εκφρασμένοι ως κυκλικοί αριθμοί μέσα στον λωτό της ψυχής (9) «Δέπας» δείχνουν την πνευματική Μονάδα ως ένα όριο από εννιάρια 0,99999…

 

 

Περί οράσεως-ουρίας ή αλχημείας

Ευχαριστώντας τον αρχάγγελο του μηνός που μας μαθαίνει την τέχνη του κρεμασμένου… στο άγονο έδαφος της αλχημείας, Ιούδα-λέοντα (12 του ταρώ) «προ-δότη <προ+δίδω» ή ενορατικού «προ-φήτη < προ+λέγω». Ήτοι την άντληση πληροφοριών κατά την διάρκεια των συνειδητών ονείρων ή οραμάτων της ομαδικής ύπαρξης της εσωτερικής σχολής, όπου προδίδεται το είδος της υπηρεσίας. Θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε την έννοια της ουρίας ή εσωτερικής οράσεως.

Η κράσις ή έλλειψις είναι το φαινόμενο κατά το οποίο δύο συνεκφωνούμενα φωνήεντα γράφονται ολόκληρα αλλά προφέρεται το ένα. Έτσι πολλές λέξεις που ξεκινούσαν με την δίφθογγο ου, όπως: ούρος, ούριο, ούρασις κατέληξαν ως όρος και όριο και όρασις ουρανός=ούρα<όρα +άνω … Και για όσους εννοούν όρα<ώρα, ωραίος… και η ωραία-Ελένη καταδικάστηκε ως προδότης έως ότου σώθηκε χάρις στην παρέμβαση του Απόλλωνα στου οποίου την εντολή υπάκουσε…

Το θέμα γίνεται ακόμα πιο αποκαλυπτικό όταν η ωραία Ελένη γίνεται «ουραία» Ελένη ή Κουνταλίνη ή ουροβόρος – ωροβόρος όφις του χρόνου !!! όταν απάγεται από τον Πάρι (του αιωνίου παρόντος)

Έχει διαρρεύσει η πληροφορία, πως ο άγιος μπορεί με τα ούρα του να μετατρέπει τον μόλυβδο σε χρυσό… Έτσι πολλοί μαθητές αποστάζουν ποσότητες ούρων προκειμένου να ελέγχουν την εσωτερική τους πρόοδο. Ενώ οι άπληστοι διατηρούσαν την ελπίδα ότι θα παράγουν χρυσό με την βοήθεια των αλάτων και οι αφελείς ότι θα προκύψει το χρυσάφι που κρυβόταν κάτω από το κίτρινο χρώμα τους…

Λέγουν μάλιστα ότι κατ αυτόν τον τρόπο έγινε η ανακάλυψη του φωσφόρου καθώς εκ της πυρώσεως επήλθε αναγωγή των φωσφορούχων αλάτων…

Το θέμα των νεφρών και του κύκλου της ουρίας ονομάζεται επίσης Κρεμπς-Χένσελειτ, από τους επιστήμονες που τον ανακάλυψαν το 1932. Είναι ένα μεταβολικό μονοπάτι με το οποίο το αμμώνιο το οποίο σχηματίστηκε από την αποικοδόμηση των αμινοξέων μετατρέπεται από τον οργανισμό σε ουρία, μορφή με την οποία αποβάλλεται από τα χερσαία σπονδυλωτά. Ήταν η πρώτη κυκλική μεταβολική πορεία που ανακαλύφθηκε. Η αντίδραση λαμβάνει χώρα στο ήπαρ.

Η Ουρία είναι μια οργανική ένωση με χημικό τύπο CO(NH2)2. Το μόριο της έχει δύο αμινομάδες (-NH2) οι οποίες συνδέονται με μια καρβονυλική (C=O) λειτουργική ομάδα. Η ουρία διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο στο μεταβολισμό των αζωτούχων ενώσεων των οργανισμών και είναι η κύρια αζωτούχος ουσία στα ούρα των θηλαστικών.

Το αμμώνιο παράγεται κυρίως στους περιφερικούς ιστούς από την χρήση των αμινοξέων ως πηγές ενέργειας. Το πρώτο στάδιο στην αποικοδόμηση των αμινοξέων είναι η απομάκρυνση της αμινικής ομάδας. Οι μυώδεις ιστοί δεν έχουν τη δυνατότητα να μετατρέψουν το αμμώνιο σε ουρία, κάτι το οποίο λαμβάνει χώρα μόνο στο ήπαρ (έδρα των νοητικών λειτουργιών εκ των σχέσεων). Η μεταφορά του αμμωνίου από τους μύες λαμβάνει χώρα με το αμμώνιο να μεταφέρεται στο πυροσταφυλικό και να σχηματίζεται αλανίνη, η οποία μεταφέρεται στο ήπαρ, και εκεί λαμβάνει χώρα η αντίθετη αντίδραση. Ένα άλλο «όχημα» μεταφοράς αμμωνίου είναι η γλουταμίνη, η οποία προήλθε από την προσθήκη του αμμωνίου σε ένα μόριο γλουταμινικού.

Εδώ χρειάζεται να θυμηθούμε ότι η Η.Ρ.Β. μας έχει επισημάνει την σχέση του άζωτου (Ν) με το ύδωρ και το αιθεροφυσικό σώμα… ως το σταθερό μορφικό υπόβαθρο του συναισθηματικού εγωισμού.

 Ο πύργος της αλχημείας και η αρχιτεκτονική του.

Η Επιστήμη του διαλογισμού ορίστηκε στην αρχαιότητα ως  η αποδεδειγμένη επαφή με την θεότητα.

Ο Φ. Νίτσε διατηρώντας αυτή την βασική πλατωνική θέση  υπήρξε ιδιαίτερα διαφωτιστικός,   παραθέτοντας το παράδειγμα της γεφύρωσης του ποταμού…  Διαχώρισε λοιπόν  τα ριψοκίνδυνα  νοητικά άλματα  του φιλόσοφου, που διακρίνοντας κάποια σταθερά σημεία στην κοίτη του ποταμού επιτυγχάνει με ένα σύνθετο «άλμα εις τριπλούν» την διάβασή του.  Από την οικονομική λογική του  επιστήμονα ο οποίος χρειάζεται να χρησιμοποιήσει πολλά    ενδιάμεσα υλικά από το λατομείο του πολιτισμού,  προκειμένου να δημιουργήσει  μια σταθερή γέφυρα ώστε να περάσει το μεγάλο πλήθος. Βοηθώντας μας έτσι να εννοήσουμε το έργο και την λογική του γεφυροποιού   Αριστοτέλη, ιδρυτή των νεότερων επιστημών…

Σήμερα η νοήμων ανθρωπότητα βρίσκεται σε μια ενδιάμεση θέση: 

Με τους  φιλοσόφους  να έχουν ήδη περάσει απέναντι   έχοντας ταυτόχρονα  υποδείξει τα σταθερά σημεία της κοίτης όπου θα μπορούσαν να βασιστούν οι πυλώνες.

Τους  Γραμματείς-επιστήμονες να έχουν βαλτώσει εξαιτίας των πολλών γλωσσών που χρησιμοποιούν, όπως οι εργάτες στον πύργο της Βαβέλ. Διαφωνώντας  για το σχέδιο της γέφυρας, τα υλικά και την σειρά των εργασιών , που πρέπει να γίνουν,  εγκαταλείποντας ουσιαστικά  ένα  έργο που   παρόλα αυτά είναι  εφικτό να τελεσφορήσει στα πλαίσια του πολιτισμού μας.

Τους Φαρισαίους-θεολόγους  να υβρίζουν τον εαυτό τους στο πρόσωπο του Ιούδα, καθώς αγνοούν   τον ρόλο του «κρεμασμένου-προφήτη»,  ως συντονιστή ανάμεσα στο Πνεύμα της απέναντι όχθης και το αλχημικό έργο της σταύρωσης του Χριστού ή γεφύρωσης των πολικοτήτων-όχθων…  Παρόμοια με τους ανεκδιήγητους εικονοκλάστες βουδιστές Ζεν* που  αρνούνται  την γεφυροποιό ικανότητα της σκέψης,  ως ψυχοπομπού βαρκάρη  Ερμή-Βούδα να επιτελέσει  το έργο Του…

Ευτυχώς κάποιοι φιλόσοφοι της ιεραρχίας επέστρεψαν στην όχθη μας και ανέλαβαν την οργάνωση των εργασιών…   

*Για να μην αδικήσουμε την τεχνική της αιφνίδιας φώτισης (Ζεν), διευκρινίζουμε τις δύο φάσεις του έργου της δόμησης και καταστροφής-Ζεν της αιθερικής γέφυρας-ναού του ουράνιου τόξου…

Στην πρώτη φάση η εντολή είναι «ερευνάται τας γραφάς»… για την απόκτηση της πολυπόθητης νοητικής ουσίας-βάρκας ή δισκοπότηρου.  Στην δεύτερη φάση ο ψυχοπομπός Βαρκάρης-Ερμής-Βούδας χρησιμοποιώντας την πνευματική ταύτιση ή «σιγή του νου»  συστήνει : «πίστευε και μη ερεύνα». Καθώς η πνευματική μετατροπή του υδράργυρου-Ερμή σε ασήμι και χρυσό  είναι ένα εξωλογικό φαινόμενο για τον άνθρωπο. (Είναι η μαγεία της υπηρεσίας-πίστης της πλανητικής μας Μονάδας προς την πλανητική Ιεραρχία, και την συστημική Σαμπάλα)

Το «ανεκδιήγητοι βουδιστές-ζεν» είναι ισοδύναμο με το «άγιος με μυαλό σάπιο πελτέ» του Α. Κρόουλι. Πρόκειται για αυτούς που παρακάμπτουν, υπερβάλοντας συγκινησιακά, την κοπιώδη δόμηση του ελλείποντος 4ου νοητικού υποπεδίου λόγω οκνηρίας ή ανυπομονησίας, στοχεύοντας κατευθείαν στην σιγή του νου.  Εδώ βρίσκεται η αιτία που ο Δαλάϊ Λάμα είπε ότι θα έπρεπε να είχε ανοίξει νωρίτερα στο Θιβέτ «την πόρτα της δυτικής επιστήμης»…

 Η εξάχνωση της ουρίας (ουρ=πυρ)…

εικ.. Εξάχνωση ονομάζεται στην αλχημεία το ζώδιο του Ζυγού, δηλ. η διεργασία που ακολουθεί την πέψη και την απόσταξη στα ζώδια του Λέοντα και της Παρθένου. Αυτό που μας λέγουν λοιπόν οι αλχημιστές είναι να μελετήσουμε το ουρογεννητικό αποστακτήριο της σκέψης μας στο ζώδιο του Ζυγού, μήπως και ελέγξουμε τον νεφελώδη αιθερικό κόσμο των Κενταύρων… Ο μυημένος Αριστοφάνης παρουσίασε στους μεν Βατράχους τον κάτω κόσμο, στις δε Νεφέλες τον ουράνιο υπενθυμίζοντάς μας με σκωπτική διάθεση, πως η μετεωρολογία είναι η μελέτη των υετών-ούρων και των πορδών του νεφεληγερέτη Δία… Οι σκέψεις μας λοιπόν είναι ατμοί-νέφη όπως οι Κένταυροι, τέκνα του ομοιώματος της Ήρας-αύρας Νεφέλης που δημιούργησε ο Δίας προκειμένου να βοηθήσει τον Ιξίωνα να σκεφτεί... Οι σκέψεις-ούρα της νεφρικής λειτουργίας ή ενστικτώδους φρόνησης αντιστοιχούν στο στοιχείο του αέρα: είναι μείξη πυρός και ύδατος. Όπως λοιπόν ο ατμός* επιχειρεί τον γάμο της γης με τον ουρανό, έτσι και οι Κένταυροι ως ΝέΦη εμπλέκονται συνεχώς σε γαμήλια επεισόδια επιχειρώντας την απαγωγή της ΝύΦης-νόησης. Μάλιστα ο Αριστοφάνης τελειώνει την κωμωδία Νεφέλες με έναν ύμνο στον γάμο του Δία με την Ήρα - την ευλογημένη Εντελέχεια του Αριστοτέλη-…

* Ο ονοματοθέτης στην λέξη αΤΜός κρύβει το άΤοΜο-atman, το πεσμένο πνεύμα του ινδουισμού.

Ο ινδουισμός συνδέει τα ούρα-σπέρματα με τον επιθετικό αιθέρα "απανα" της έδρας: (ο δημιουργικός περδόμενος και απαστράπτων Δίας).....................................

Ο αιθέρας «Απανα» αντιστοιχεί στο πρωκτικό στάδιο της παιδοψυχολολογίας, όπου το ενιαίο ψυχολογικό σύστημα βρέφους-μητέρας απογαλακτιζόμενο περνά από το στοματικό ερωτικό στάδιο στην χώνευση της στερεάς τροφής. Εδώ ξεκινά η λειτουργία των εντέρων και ο έλεγχος των σφιγκτήρων της έδρας, ενώ ξεκινά ταυτόχρονα και να ομιλεί: (να διεγείρει τον αιθέρα Ουντανα της κεφαλής-ομιλίας λέγουν οι Ινδοί ).

Έτσι η πεπτική διαδικασία σταθεροποιείται μαζί με τα αρχέτυπα, (τις πρότυπες Κενταυρικές ροές) που εγκαταστάθηκαν μαζί με τις πρωκτικές ωθήσεις που ξεκινούν την ομιλία στον λαιμό...

Δηλαδή ομιλία και σκέψη είναι ο αντικατοπτρισμός της πεπτικής λειτουργίας στον εγκέφαλο…

Στην συνέχεια θα ακολουθήσει το οδυνηρό Οιδιπόδειο σύμπλεγμα κατά το οποίο το παιδί σε ονειρώδη μη συνειδητή κατάσταση, θα αποκολληθεί από την μητρική-φυλετική αύρα…

Το βαρύ τίμημα αυτής της νοητικής του ανεξαρτησίας προσομοιάζεται με τον Γόρδιο δεσμό: της ψυχής με τον σωματικό φορέα-άρμα, με την άκρη του νήματος της πλοκής του να έχει χαθεί-απωθηθεί στο ασυνείδητο…

Η οργανική χημεία από την μεριά της έχει προσεγγίσει με εκπληκτικό τρόπο την εμπλοκή της ουρίας στην νοητική λειτουργία διατυπώνοντας την θεωρία της παρουσίας του χαλκού (η νόηση στην αστρολογία): ότι στην απουσία της ουρικάσης από τον άνθρωπο και άλλα πρωτεύοντα, οφείλεται η ευφυΐα αυτών των ειδών έναντι των άλλων θηλαστικών…

Η ουρικάση και ο χαλκός της νοημοσύνης…

Εφόσον ο αρχάγγελος του έβδομου αστρολογικού μηνός (Ζυγού-αέρα) μας κάνει διαρκώς υποδείξεις για γέφυρες και πύργους (16=1+6=7, ο πύργος, 16, και το άρμα-ψυχή, 7, του ταρώ), δηλαδή για την επταπλή δομή του αιθεροφυσικού κόσμου σε αντίστοιχους πυλώνες ή ορόφους των 7 περιόδων των ψυχικών ατόμων στον περιοδικό πίνακα των εκδηλωμένων στοιχείων ή πύργου της Βαβέλ του Λόγου=κοσμικού πυρός.

Αντιλαμβανόμαστε ότι μας υποδεικνύει την μέση οδό των μετάλλων (το στοιχείο του αέρα) ή της θλιβερής σκέψης που γεμίζει το δισκοπότηρο των δακρύων. (δάκρυ μετάνοιας = η ελευθερωμένη ουσία του σπέρματος στο δισκοπότηρο της ψυχής, που θρέφει την μεταλλική-μεταλλακτική ορμονική διαδικασία. Σύμφωνα με την ανατολική παράδοση το ύδωρ θρέφει το μέταλλο)

Επειδή λοιπόν δεν υπάρχει καμμιά διαφορά μεταξύ των φυσικών και των ψυχικών στοιχείων, παρά μόνον η ανικανότητά μας να το αντιληφθούμε… Χρειάζεται να διώξουμε την οκνηρία που μας κυβερνά και να αναζητήσουμε τις επταπλές αντιστοιχίες σε όλους τους τομείς των επιστημών μας. Οι επιστήμες είναι πλέον προσιτές σε όλους και όχι μόνον στους ειδήμονες. Η είσοδός μας στην ατραπό των μυήσεων εξαρτάται αποκλειστικά από τον καρπό που θα αποδώσουμε στο οργωμένο χωράφι (νοητικό πολιτισμό) ως εργάτες στον αμπελώνα του Κυρίου μας…

Αφότου αντιληφθήκαμε διαισθητικά εκ των αντιστοιχιών, την προφανή σχέση του αποβαλλόμενου Αζώτου στα άλατα της ουρίας και του ουρικού οξέως, με την ικανότητά μας να αποστάζουμε τις τροφές-εντυπώσεις που μεταφέρονται από τα έντερα στην κυκλοφορία του αίματος και διυλίζονται στους νεφρούς… Χρειάζεται να εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο στην αλληλεξάρτηση των μορφών και της όρασης (βλ Άζωτο-ύδωρ-όραση) που αναπτύσσουν. Συσχετίζοντας τις διαφορετικές οράσεις των ζωικών ειδών με την διαφορά στην διαδικασία της αποβολής του αζώτου στους οργανισμούς τους. (βλ αιθήρ αποβολής-απανα). Στα ερπετά και τα πτηνά που προηγήθηκαν της εμφάνισης του ανθρώπου και των θηλαστικών

Περίσσευμα αζώτου. Η ουρία, το ουρικό οξύ και η αμμωνία είναι οι ουσίες με τη μορφή των οποίων αποβάλλεται το περίσσευμα του αζώτου από τους διάφορους οργανισμούς. Το άζωτο αυτό προέρχεται:

(α) από τον μεταβολισμό των πρωτεϊνούχων τροφών (άζωτο από τα αμινοξέα) και

(β) από τον καταβολισμό των πουρινικών βάσεων του DNA και RNA (δηλ. της γουανίνης και της αδενίνης) οι οποίες προσλαμβάνονται με την τροφή ή απελευθερώνονται κατά τη φυσιολογική (ή μη) καταστροφή των κυττάρων του οργανισμού.

Οι οργανισμοί, ανάλογα με το τρόπο με τον οποίο αποβάλλουν το περίσσευμα του αζώτου, που προέρχεται από τις απαμινώσεις κατά τον μεταβολισμό των αμινοξέων της τροφής τους, διακρίνονται σε:

(α) αμμωνιοτελικούς (ammonotelic), που αποβάλλουν το περίσσευμα του αζώτου ως αμμωνία (ψάρια και άλλοι υδρόβιοι οργανισμοί),

(β) ουριοτελικούς (ureotelic), που το αποβάλλουν το περίσσευμα του αζώτου ως ουρία (άνθρωπος, θηλαστικά, πολλά αμφίβια και ορισμένα ψάρια) και

(γ) ουρικοτελικούς (uricotelic), που το αποβάλλουν το περίσσευμα του αζώτου ως ουρικό οξύ (έντομα, πτηνά, ερπετά)

Ο άνθρωπος και τα θηλαστικά, ως ουριοτελικοί οργανισμοί αποβάλλουν το περίσσευμα του αζώτου των τροφών (πρωτεϊνών) με τη μορφή ουρίας και μόνο τις πουρινικές βάσεις, από την τροφή τους ή από τη φθορά των ίδιων των κυττάρων τους, αποβάλλουν ως ουρικό οξύ. Είναι προφανές, ότι στον άνθρωπο και τα θηλαστικά οι ποσότητες του αποβαλλόμενου ουρικού οξέος είναι πολύ μικρότερες από τις ποσότητες της αποβαλλόμενης ουρίας, ενώ το αντίθετο συμβαίνει στα πτηνά και στα ερπετά.

Στα πτηνά και στα ερπετά, αλλά και σε ορισμένα θηλαστικά, το ουρικό οξύ αποβάλλεται κυρίως με τα κόπρανα. Στους ουρικοτελικούς οργανισμούς, το ουρικό οξύ αποτελεί την κυριότερη αζωτούχο ουσία που αποβάλλει ο οργανισμός, έτσι π.χ. έχει βρεθεί ότι οι βόες και οι πύθωνες αποβάλλουν το άζωτο κατά 80% ή και περισσότερο στη μορφή του ουρικού οξέος

Υπεραπλουστεύοντας προκειμένου να γίνει κατανοητό θα λέγαμε ότι τα πτηνά, τα έντομα και τα ερπετά μετέχουν στην φύση του παγκόσμιου αστρικού διαλύτη (ΑΖΩΘ-Υδραργύρου) και της όρασης των ονείρων περισσότερο από όσο μετέχουν τα θηλαστικά που αναπτύσσουν τον εγωιστικό ή τριπλό ιδεοποιητικό εγκέφαλο

Το ουρικό οξύ μαζί με το ασκορβικό οξύ (βιταμίνη C) στον άνθρωπο και ανώτερα πιθηκοειδή είναι από τις ισχυρότερες αντιοξειδωτικές ουσίες (ισχυρές αναγωγικές ουσίες μικρού μοριακού βάρους) που κυκλοφορούν στο αίμα και περιορίζουν τις οξειδωτικές βλάβες από δραστικές οξυγονούχες ενώσεις. Αν και ο άνθρωπος διαθέτει το γονίδιο για την ουρικάση, αυτό έχει πάψει να είναι λειτουργικό. Πιθανώς αυτό οφείλεται σε κάποια μετάλλαξη κατά την εξέλιξη των ανθρωποειδών. Πιστεύεται η απουσία ουρικάσης (και επομένως η παρουσία ουρικού οξέος) υπήρξε ευεργετική για την εξέλιξή τους, αφού το ουρικό οξύ δεσμεύει τις δραστικές ρίζες οξυγόνου, προλαμβάνοντας έτσι τις οξειδωτικές βλάβες.

Ακόμη, έχει διατυπωθεί η θεωρία ότι στην απουσία της ουρικάσης από τον άνθρωπο και άλλα πρωτεύοντα, οφείλεται η ευφυΐα αυτών των ειδών έναντι των άλλων θηλαστικών.

(Ευχαριστούμε την Βικιπαίδεια και την ιστοσελίδα «η χημική ένωση του μήνα» για τις πληροφορίες)   http://www.chem.uoa.gr/chemicals/chem_history.htm

Ο νοητικός χαλκός του έβδομου αστρολογικού πλανήτη της Αφροδίτης που έχει ημερήσια έξαρση στον Ζυγό και νυχτερινή στο σεληνιακό δεύτερο ζώδιο του Ταύρου (1/13=777*11*9) χρησιμοποιείται για τη σύνθεση της υπεροξειδάσης του κυτοχρώματος C, της ουρικάσης. Έτσι ο νοητικός έλεγχος εξαναγκάζει την παραγωγή του ένζυμου της ουρικάσης στις εντερικές λάχνες μειώνοντας το ουρικό οξύ, διευκολύνοντας την ενόραση... ως αντίληψη των συστατικών του σεληνιακού άλατος 1/13. Δηλαδή την λειτουργία του φυλετικού ρεύματος 777 που εποπτεύει η Αφροδίτη-Εωσφόρος εντός του σεληνιακού κύκλου (1/11=09) Δισκοπότηρου-Υδροχόου ή σεληνιακού Λίμπο της αναμονής του φυλετικού ρεύματος των ψυχών...

 

 

Η αλλαντοΐνη

Η λειτουργία της ουρικάσης μας δίνει την δυνατότητα να εμβαθύνουμε περισσότερο στην λειτουργία του Αζώτου-Αζωθ(αιμίας) και κατ επέκταση της αλχημείας.

Οι 4εις αλχημικές αρχές είναι:

1. ο έφλεκτος Άνθραξ, ο κοιμώμενος πατήρ των παθών. (Ο δέσμιος στον πλανήτη πνευματικός μας σπινθήρας ως Βεελζεβούλ κλπ). Το θείον όταν αφυπνίζεται προς υπηρεσία…

2. το Οξυγόνο, η κατακαίουσα θηλυκή αρχή. (Οι πρανικές ακτίνες. Το μυστήριο του αντιληπτικού Cogito-κατοπτρικής αιθερικής συνείδησης, ή των χρονικών διαστημάτων που διαιρούν-αναφλέγουν τον άνθρακα σε 7 περιοχές: 1,11,111,1111,11111,111111)

3. το Υδρογόνο, το αποτέλεσμα της καύσης ως μέτρο της ύλης ή νοητικής ψυχοστασίας. (Το υδρογόνο αποτελεί πρότυπο για την ταξινόμηση των στοιχείων του περιοδικού πίνακα)

4. το Άζωτο, η αδρανής αιθερική βάση που συγκεντρώνει τα αποτελέσματα των δράσεων του Οξυγόνου. Δηλαδή η κλίμακα των Υδρογόνων ταξινομημένων στον περιοδικό πίνακα του Λόγου ή ΑΖΩΘ (Εγώ είμαι το Α και το Ω-Ζ-Θ. Δηλαδή το πρώτο και τελευταίο γράμμα στην ελληνική, λατινική και εβραϊκή)

Κατόπιν οι διάφοροι μύστες αναφέρουν το άζωτο-ΑΖΩΘ ως Υδράργυρο ή σπέρμα, εννοώντας την ομιλία και τις μεταβολές της καθώς ο ενήλικας μετατρέπει την λίμπιντο (σεξουαλικές παρορμήσεις) σε δημιουργικό νοητικό έργο και δράση, εκδικάζοντας στην καρδιά του τις κρυμμένες στα σπέρματα εντολές… Παράλληλα με την πρόοδό του στην εκφορά του κοινού λόγου και του μαγικού Λόγου των μάντραμ που ελέγχει την ψυχική ύλη των ατόμων της ύλης…

Το ουρογεννητικό σύστημα είναι ο ζυγός της δικαιοσύνης, που εποπτεύουν οι Νεφροί-Διόσκουροι διαφυλάσσοντας το ενορατικό φως της δάδας της δικαιοσύνης-Ελένης. Είναι το αλχημικό εργαστήριο της διαιρετότητας ή καύσης του Άνθρακα.

Επομένως Άνθραξ είναι ο Διαιρετέος.

Οξυγόνο είναι ο νοητικός Διαιρέτης και αποτέλεσμα της διαίρεσης το ουρογεννητικό σύστημα.

Με πηλίκον τα Υδρογόνα (άτομα της ύλης) και υπόλοιπο το σεληνιακό Άλας της Σοφίας (δηλ. τα σύνθετα οργανικά βασίλεια που ζητούν να αναχθούν στους κραδασμούς των πρώτων αριθμών στην καρδία της Ανθρωπότητας)

Τα ουρικά (ουρ=πυρ) άλατα μικροσκοπικά δεν ξεχωρίζουν από τα φωσφορικά (<φως+φέρω) άλατα*.

Η διαφοροποίηση τους βασίζεται στο γεγονός ότι τα φωσφορικά άλατα ανευρίσκονται στα αλκαλικά ούρα και τα ουρικά στα όξινα ούρα.

Στους ανθρώπους το ουρικό οξύ είναι το τελικό προϊόν μεταβολισμού των πουρινών και αποβάλλεται κυρίως (σε ποσοστό περίπου 70%) μέσω των νεφρών στα ούρα. Στα πτηνά και στα ερπετά το ουρικό οξύ είναι επίσης το τελικό προϊόν του μεταβολισμού των πουρινών, αλλά εκκρίνεται σε στερεά μορφή με τα κόπρανα.

Σε άλλα θηλαστικά ο μεταβολισμός συνεχίζεται εντός του οργανισμού, με το ένζυμο ουρικάση να οξειδώνει το ουρικό οξύ σε αλλαντοΐνη.

Η αλλαντοΐνη λόγω της κερατολυτικής της σύστασης (της ιδιότητάς της δηλαδή να μαλακώνει την κερατίνη, ενυδατώνει και μαλακώνει το δέρμα). Το γεγονός της έλλειψής της στον άνθρωπο οδηγεί την σκέψη μας στην εποχή της Λεμουρίας όταν εμφανίστηκε η ανάγκη διαχωρισμού των φύλων εξαιτίας της σκλήρυνσης-ορυκτοποίησης που εμφάνισε ο Κάιν (η φυτική αιθερική επιδερμίδα) όταν ξέπεσε στην αιθεροφυσική περιοχή… και φόνευσε (<φόνος=φως+νους) τον Άβελ (την θηλυκή ζωική ανθρώπινη αρχή)…. Ένα σημείο που χρειάζεται την προσοχή μας, καθώς η ελαστικότητα είναι μια ιδιότητα του αστρικού πεδίου. Έτσι η Κρόνια-κρυστάλλωση είναι αυτή που επιταχύνει την νοητική αντίληψη των φιλοσοφικών στοιχείων ως πλατωνικών στερεών ή βουδικών οικογενειών...

*αντιλαμβανόμαστε ότι στο μορφικό πεδίο οι ασύμμετροι τριγωνικοί πύρινοι σπινθήρες αποκτούν συμμετρία…

Περί ομοφυλοφιλίας-ερμαφροδιτισμού και καρδιοειδούς βουλήσεως …

Το επόμενο λογικό βήμα είναι να αναζητήσουμε την σχέση του τριπλού εγκεφάλου που αναπτύσσουν τα θηλαστικά: αίσθηση, αντίληψη και ιδέα (φαντασία απόντος αντικειμένου), με το ουρογεννητικό σύστημα δηλ. την λειτουργία αποβολής σπερμάτων και κοπράνων στην περιοχή της λεκάνης…

Με την νοημοσύνη να συνδέεται με τον συνειδητό έλεγχο της λειτουργίας της ουρικάσης, δηλ. του χαλκού-Αφροδίτης στις λάχνες των εντέρων.

Η Κυπρίς-Αφροδίτη (ο πλανητικός Λόγος 777) είναι ο ρυθμιστής του σεληνιακού άλατος της (ουρίας) 1/13=076923=777*99. Εδώ χρειάζεται να θυμηθούμε την πλατωνική ερμητική υδραγωγία-αλχημεία στον Τιμαίο: ότι το ηλιακό σύστημα αντιστοιχεί στο πεπτικό σύστημα του ηλιακού στομάχου με το σπειροειδές των πλανητών-εντέρων. (Εφόσον κάποια στιγμή οι πλανήτες θα επανέλθουν σπειροειδώς στο κεντρικό άστρο, το πλατωνικό «ταυτόν» του π(ο)υρός).

Η σελήνη είναι η βασίλισσα του (ουρ)άνιου θόλου, καθώς ανακλά το ηλιακό φως συνθέτοντας το φως του ήλιου με το κοσμικό πυρ των μακρινών αστερισμών. Έτσι το αλχημικό άλας της ουρίας είναι η ίδια η σοφία της ψυχής

Στο μαθηματικό κλειδί το καθοδικό δημιουργικό ρεύμα του ήλιου 666 αντιστοιχεί στην κυκλοφορία του αίματος 1/7=142857. Η οποία ανακλώμενη στην πανσέληνο αντιστρέφεται σε 758241 => 758241-142857=615384 ήτοι η περίοδος 8/13=0,615384. Ο 8ος όμως είναι ο Ερμής-Ομιλία που δένει την πλανητική μας Μονάδα-Προμηθέα στο ήπαρ του Αδάμ (ουράνιου ανθρώπου) παραδίδοντάς τον ως βορρά στον αετό του Δία (αιθερική σπλήνα)

Όσοι λοιπόν αντιλαμβάνονται την θεοσοφική-πυθαγόρεια ηθική διδασκαλία της ενίσχυσης της μνήμης κατά την αναπόληση των γεγονότων. Κατά την οποία ενισχύεται η ιδεοποιητική λειτουργία. Αντιλαμβάνονται την πεπτική διαδικασία των εντέρων ως την πράξη της διαιρετότητας κατά την οποία αναζητούνται τα συστατικά των τροφών. Όπως αναζητούνται οι πρώτοι αριθμοί ως συστατικοί των σύνθετων αριθμών… Παρόμοια στην πυρηνική φυσική αναζητώνται από τους ερευνητές, οι κραδασμοί των περιόδων των πρώτων αριθμών στα άτομα του περιοδικού πίνακα των στοιχείων, καθόσον αυτά είναι τα πρώτα και απλά συστατικά των υλικών μορφών (πυθαγόρειων αριθμών)…

Αυτό λοιπόν που συμβαίνει στα έντερα επαναλαμβάνεται στα ανώτερα θηλαστικά στις περιελίξεις του εγκεφάλου τους κατά την ανάπτυξη της οκτάβας των εντυπώσεων (ιδεοποιητικού μηχανισμού), (τα πέταλα της θυσίας στον 9πέταλο λωτό). Αυτός ο επανέλεγχος της πεπτικής διαδικασίας συμβαίνει ως μηρυκασμός (αναμάσηση) στα φυτοφάγα θηλαστικά (βοοειδή, ελαφίδες, καμηλοπαρδαλίδες)

Τα ιδεοποιητικά-θηλαστικά εκτός από τους πολικούς συμμετρικούς παράγοντες ήλιο-σελήνη (πρωκτό-γεν. όργανα) εμφανίζουν και αυτόν των θηλών των γαλακτικών αδένων, που στην αστρολογία-αλχημεία συμβολίζεται με τον αστέρα της Γαλάτειας-Αφροδίτης (γονιμοποιός αστέρας). Δηλαδή το συνθετικό σημείο που προηγήθηκε της γέννησής τους (βλ. Γάλα-Γαλαξίας) Η θέση του γονιμοποιού αστέρα είναι διαφορετική στα δύο φύλα. Στον άνδρα είναι ο φαλός (λευκό σπέρμα-γάλα) και στην γυναίκα είναι προφανώς στο στήθος. Το γεγονός ότι η νοητική-κατοπτρική σελήνη βρίσκεται στο ανδρικό στήθος και στην γυναίκα στην θέση της μήτρας, εξηγεί αφενός την ενστικτώδη ερωτική θηλυκή νοημοσύνη και αφετέρου την αφυπνιστική νοητική επίδραση που ασκούν οι ερωτικές μούσες στον άνδρα… Εφόσον στο στήθος εδράζει το νοητικό.

Έτσι τα αιδοία σχετίζονται με την Σελήνη-Αφροδίτη και τα νοητικά σπέρματα της δημιουργικής διαιρετότητας, ενώ ο πρωκτός με τον ήλιο την κυκλοφορία του αίματος και την έφορη κοπρώδη γη (τα κόπρανα αποκτούν το χρώμα τους από τα νεκρά αιμοσφαίρια που απορρίπτονται).

Στα ερπετά τα αιδοία ευρίσκονται κρυμμένα μέσα στον πρωκτό, έτσι δεν υφίσταται τόπος για το ελευθέριο της βουλήσεως που τοποθετείται στην περιοχή ανάμεσα στον ηλιακό πρωκτό και την σεληνιακή μήτρα. Η μορφή δηλαδή δηλώνει το τριεγκέφαλον στην παρουσία του ανεξάρτητου βρόγχου των γεν. οργάνων στο καρδιοειδές της λεκάνης… Πρόκειται για την καρδιοειδή βάλανο στον ανδρικό φαλλό και την γυναικεία κλειτορίδα

Η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου βρόγχου εκτός του καρδιοειδούς της λεκάνης σημαίνει την ικανότητα της αυτοπαρατήρησης ή αναδρομικής άσκησης της φαντασίας, εφόσον η τροχιά στον βρόγχο είναι αντίστροφη από εκείνη στην περιφέρεια του καρδιοειδούς. (βλ. ανάδρομη κίνηση των πλανητών στην αστρολογία). Έτσι οι Γνωστικοί-Ροδόσταυροι αντιλαμβάνονται την σταύρωση-ένωση των φύλων ως φυσιολογική πράξη αναπόλησης των γεγονότων της ημέρας και ενορατικής αποκάλυψης των ψυχολογικών δραστών. Δηλαδή των Κενταύρων και Γιγάντων των παρελθόντων φυλών που ενοικούν στο σπειροειδές αιτιατό σώμα της ψυχής μας…

Ο κλήρος της τύχης είναι ένα μεσοδιάστημα που προκύπτει από την σχέση του ωροσκόπου με τα δύο φώτα (ήλιου-σελήνης), δηλώνοντας την πύλη εισόδου στον Άδη του υποσυνείδητου… (ταυτίζεται σε όσους έχουν σύνοδο ήλιου-σελήνης… με την νέα σελήνη)

Η έλλειψη μάλιστα της ουράς στον άνθρωπο δηλώνει ακριβώς την δυνατότητα της αντιστροφής της πορείας του δημιουργικού ρεύματος της φαντασίας ως ιδεοποίησης εντός της σπονδυλικής στήλης -κόκκυγα, ενώ η ομοφυλοφιλία δηλώνει την οπισθοδρόμηση της εξέλιξης στο στάδιο των ερπετών… ή την λανθασμένη-αστρική επίκληση της ενορατικής διαδικασίας στους ποιητές.

Ο Πλάτων εξόριζε τους ποιητές από την πολιτεία του και ο Τόμας Μουρ τους ομοφυλόφιλους ή τους παρά φύσιν λάγνους συνευρισκομένους…

Στην Μαχαμπαράτα ο Αρτζούνα τιμωρήθηκε με την «ασθένεια της ομοφυλοφιλίας-ερμαφροδιτισμού» για 5 έτη (βλ. Αφρόδιτη πεντάλφα και την Ηλιακή-ΕρμΑφρόδιτη εξάλφα-σταυρό των πολικοτήτων), όταν αρνήθηκε να συνευρεθεί, προσβάλοντας έτσι την Ντακίνι* που θέλησε να τον ελέγξει ερωτικά, για την πρόοδο που είχε επιτύχει στον διαλογισμό του επί των πολικοτήτων ως ασκητής …

*Το τι είναι ακριβώς μια Ντακίνι (πνευματική μούσα) είναι άγνωστο όπως και το θήλυ, όμως σχετίζεται με την αγριεμένη ερωτική Λίλιθ (πρώτη γυναίκα του Αδάμ) του καθοδικού ρεύματος και τον αρ 10 της ψυχής-Παρνασσού των μουσών ((ντα=ten=δέκα) η κενή φύση της πραγματικότητας σύμφωνα με το δόγμα Μαχαγιάνα).

Η εξωτερίκευση της Μούσας-Ντακίνι, επιτυγχάνεται σε όσους ολοκληρώνουν την εργασία με τους ανέμους του (πρανικού) λεπτού σώματος , οπότε το σώμα του ασκούμενου είναι συμβατό με τον φωτισμό… του δεύτερου Αδάμ.

Οι πολικότητες του ζωδιακού και τα φώτα: οι συμπληρωματικές διεργασίες ολοκλήρωσης του αιθερικού-νοητικού περιβλήματος

Η πολικότητα του κέντρου του κύκλου προς την περιφέρεια αντιστοιχεί στην σχέση του εΓώ (κέντρου της ψυχολογικής ζωής) προς τον κυκλικό ορίζοντα, το άΛΛο (άδηλο, ασυνείδητο της ψυχής). (Τα κεφαλαία γράμματα επιχειρούν να υποδείξουν ένα κρυμμένο κώδικα για τον Γαιωκεντρισμό-ηΛιοκεντρισμό)

Ο Εμπεδοκλής αναγνώρισε τον Ήλιο ως φακό της κεντρικής συμμετρίας που προβάλει στην περιφέρεια της αύρας μας το τοπίο. Ο φακός της προβολής δεν λάμπει επειδή παράγει ο ίδιος φως αλλά επειδή συγκεντρώνει και διοχετεύει τον περιβάΛΛοντα την Γη αστρικό αιθέρα. Ο αιθέρας εξετάζεται εδώ ως η σκοτεινή ύλη της φυσικής…

Την γεωμετρική αυτή πολικότητα επεξεργάζονται αναλυτικά οι παραδοσιακές αντιθέσεις των κυβερνητών του ζωδιακού και των σφαιρών του καβαλιστικού δένδρου:

1. Ο Ήλιος του λέοντα είναι πολικά αντίθετος με τον Ουρανό του Υδροχόου

2. Ο Άρης στον Κριό και τον Σκορπιό είναι πολικά αντίθετος με την Αφροδίτη στον Ζυγό και τον Ταύρο

3. Ο Ερμής στην Παρθένο και του Διδύμους είναι πολικά αντίθετος με τον Δία στον Τοξότη και τους Ιχθείς

4. Η Σελήνη στον Καρκίνο είναι πολικά αντίθετη με τον Κρόνο στον Αιγόκερω

Έτσι η διαπίστωση του Εμπεδοκλή αναγνωρίζεται εύκολα στην αντίθεση Λέοντα-Υδροχόου. Με τον ήλιο-καρδία ως φακό να διαχειρίζεται τον αιθέρα της κυκλοφορίας του αίματος-υδροχόου

Στο καβαλιστικό δένδρο γύρω από τον ήλιο-τιφερεθ ευρίσκονται τοποθετημένοι επί των κορυφών ενός τετραγώνου σε διαγώνιες αντιθέσεις οι: Αφροδίτη-Άρης και οι: Δίας-Ερμής.

Ο Άρης σχετίζεται με τον σίδηρο του αίματος και το σαρκώδες περίβλημα της μορφής ενώ η Αφροδίτη με την ερωτική οικονομία του σπέρματος και τον νοητικό χαλκό. Η Αφροδίτη Εωσφόρος δείχνει την πτώση του πνεύματος (διαχωρισμό αίματος-σπέρματος) και την ζωή του αιθεροφυσικού περιβλήματος (η ζωική ψυχή). Ο Άρης είναι η μορφή ως εκδήλωση του πνεύματος, ο Λόγος που έγινε σάρκα, δείκτης της ορμητικής διάθεσης για αποκατάσταση της δικαιοσύνης στην καρδιακή δίκη όπου αναγνωρίζεται η ταύτιση φυσικής και νοητικής μορφής… (Ο Άρης δείχνει το περίσσευμα της οικονομίας της φυσικής μορφής, ενώ η Αφροδίτη το περίσσευμα του αιθερικού περιβλήματος ή ψυχής)

Τέλος η καβαλιστική αντίθεση Δία-Ερμή συγκρίνεται με την εργασία ενός γραμματέα (Ερμή) που προσπαθεί να διαχειριστεί το σύνολο των επαφών μιας επεκτεινόμενης εταιρείας (Δίας). Η αναπνευστική ρυθμική λειτουργία των πνευμόνων είναι υπεύθυνη για την αντίληψη των διαφόρων χρονικών διαστάσεων του χώρου.

Η αντίθεση Σελήνης- Κρόνου είναι αντίστοιχη με εκείνη της Αφροδίτης με τον Άρη καθώς ο Κρόνος ως ο αδιαπέραστος δακτύλιος της περιφέρειας (η επιδερμίδα) ευθύνεται για την ωρίμανση του γενετήσιου κέντρου της μορφής και της επακόλουθης ερωτικής εργασίας ολοκλήρωσης-διακόσμησης του αιθερικού-νοητικού περιβλήματος. (Ο Άρης ευρίσκεται σε έξαρση στον Αιγόκερω/Κρόνο, ενώ το λευκό ανδρικό σπέρμα είναι σεληνιακό…όπως ο Ερμής-υδράργυρος)

Μερικές αντιστοιχίες που αλιεύσαμε από την αλχημική διδασκαλία του Ηράκλειτου* είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικές για όσους επιχειρούν την συστηματική καβαλιστική μελέτη:

Όπως ο ήλιακός φακός της καρδίας είναι το εστιακό σημείο διαχείρισης της αιματικής κυκλοφορίας, έτσι και το ήπαρ είναι το κέντρο της ορμονικής ζωής.

Παραδοσιακά η λειτουργία του ήπατος αποδίδεται στον Δία (αιθήρ απανα) όμως στην καβαλιστική αντιστοιχία συναντάμε την σφαίρα της ομιλίας του Ααρών-Ερμή…

Ο σπλήνας πάλιν αποδίδεται στην σφαίρα της Αφροδίτης-Μωυσή (αιθήρ πρανα) όπου πεθαίνουν τα αιμοσφαίρια (οι Αιγύπτιοι), ομοιάζοντας με την κλίνη της Αφροδίτης όπου ξεψυχά ο Άρης-σίδηρος αιχμάλωτος στο αιθερικό δίχτυ του Ηφαίστου… (Η Κάλι φονεύει τον Σίβα/Άρη… που ανασταίνεται).

Ενώ η ικανότητα της αυτοπαρατήρησης συνδέεται με τον Ερμαφρόδιτο (ένωση πρανα και απανα), προϊόν των αποστάξεων ή μεταβολών του αίματος μετά τις επιτυχημένες ενώσεις του ηλιακού αίματος (σίδηρος) με το σεληνιακό σπέρμα (υδράργυρος).

Το χαοτικό θέμα της πλατωνικής υδραγωγίας της μορφής μελετάται στον αλχημικό πεντάκτινο της φυσικής μορφής ή αθάνωρα της Γαίας.

Η δημιουργική διαδοχή των στοιχείων είναι η ζωδιακή ακολουθία: Πυρ-Γη-αήρ-ύδωρ- (αιθήρ/συνείδηση ή ωροσκόπος που εισέρχεται ως πυρ στον επόμενο αστρολογικό σταυρό)

Η ενόραση (ο Ερμαφρόδιτος) προκύπτει κατά την επαφή του αντίχειρα (πρανα, ο δάκτυλος της Αφροδίτης), με τον επιθετικό δείκτη (απανα, ο δάκτυλος του Δία). Όμως ο αιθήρ απανα είναι προϊόν των πεπτικών αποστάξεων στον αθάνωρα (κλίβανο) της μορφής… έτσι η Αφροδίτη (αντίχειρας) έχει υποχρεωτικά πολλούς εραστές (δακτύλους)

*Ο Ηράκλειτος είχε έναν «φούρνο» που έτρεμαν οι μαθητές του…

Ο κόσμος των νεκρών και η νοητική οικονομία

Οι ανθρωπολόγοι άκουσαν με κάποια έκπληξη τους Μάγια της κεντρικής Αμερικής να ισχυρίζονται ότι πληρώνουν το νοίκι για τα χωράφια που τους ενοικιάζουν οι νεκροί προγονοί τους, στην καθολική εκκλησία…

Οι ινδιάνοι χάρις στην θρησκευτική κουλτούρα τους διατηρούν την επίγνωση πως τα χωράφια τους όπως και όλος ο γνωστός κόσμος είναι ένα όραμα που οφείλεται στην ΠείΝα (<ΠΝοή, ΠΝεύμα, ΠόΝο) των νεκρών του προγονικού ρεύματος των ψυχών. Παρόμοια οι Έλληνες μνημονεύουν τον Τάνταλο γενάρχη (Μανού) της πρώτης ρίζας-φυλής καταδικασμένο στα Τάρταρα (το ζώδιο της Παρθένου) να υποφέρει από πείνα-δίψα.

Ως τώρα αναφέραμε τα δύο έντερα-σπείρες: α) για την διατροφή των αστρικών κολάσεων της κοιλίας: η πέραν των 24 νόμων περιοχή καταχωρείται στις αστρικές κολάσεις, μέρος της οποίας είναι και ο φυσικός κόσμος μας των 48 νόμων και β) την διατροφή των αγγελικών κόσμων του φωτός στον εγκέφαλο κατά την διάρκεια των διαλογισμών (οι νόμοι-κόσμοι: 3,6,12).

Εδώ χρειάζεται να επισημάνουμε ότι ο πολιτισμός μας ευρίσκεται στα πρόθυρα της μεγάλης ανακάλυψης της φρακταλικής δομής του φωτός. Λχ. Στα ενύπνια ένας αιθερικός σπινθήρας μετατρέπεται στο περίγραμμα ενός ζώου, ενώ κάποιοι ευφάνταστοι φυσικοί επιστήμονες ομιλούν πλέον ανοικτά για τα «σκεπτόνια» !!! Επιβεβαιώνοντας την απλή ψυχολογική παρατήρηση ότι: «Αυτά που βλέπουμε είναι προβολές Αυτών που τρώμε». Εφόσον τα βρέφη αρχίζουν να βλέπουν καθαρά μόνον μετά την λήψη στερεάς τροφής…

Στην ομηρική μυθολογία όταν ο ήρωας φάει από τους καρπούς του άγνωστου τόπου ή συνευρεθεί με τους κατοίκους του γίνεται αιχμάλωτος του τόπου… (βλ. λωτοφάγοι, νήσος του ήλιου, νήσος της Κίρκης κλπ.)

Το γεγονός ότι βλέπουμε αυτά που τρώμε ακούγεται εξωφρενικό στα ώτα μας. Όμως η κ. Μπλαβάτσκυ διατυπώνοντας την λειτουργία των 5 αιθερικών πνοών του βουδισμού στην αύρα μας είναι σαφέστατη : Οι εισερχόμενες τροφές «πρανα» αφού μεταβληθούν στον «απανά» της βάσης εξωθούνται βιαίως προς την κεφαλή «αιθέρας ουντανα» κάνοντας την έναρξη της ομιλίας στην γλώσσα. Από εκεί κατέρχονται και δια μέσου του ηλιακού αιθέρα του στομάχου «σαμανα» προβάλλονται στον περιβάλλοντα την αύρα μας αιθέρα «βυανα» δημιουργώντας το όραμα των αντικειμένων του κόσμου μας.

Σήμερα ίσως μπορούμε να προσεγγίσουμε τον πλατωνικό μύθο του σπηλαίου της αύρας μας και με τους όρους της βιολογίας !

Έχει ήδη παρατηρηθεί αφενός η φρακταλική συγγένεια του DNA με τα φωτόνια, αφετέρου είναι γνωστό πως όλα τα έμβια είδη μοιράζονται την ίδια αποθήκη γονιδίων.

Έτσι αντιπαραβάλλοντας το DNA με το ερμητικό κηρύκειο αναγνωρίζουμε εύκολα στις 4 βάσεις: Αδενίνης, Θυμίνης/Ουρακίλης, Γουανίνης, Κυτοσίνης (A, T, G, C οι αντίστοιχοι συμβολισμοί) τις 4 τροφές ή στοιχεία [κρέας=πυρ, ψάρι=ύδωρ, δημητριακά=γη, οίνος=αήρ]

Τα διπλά DNA και τα μονά RNA είναι γραμμικά πολυμερή δηλαδή… «όφεις-φωτός». Αποτελούνται από τα εξής 3 μονομερή: ένα σάκχαρο, μια φωσφορική ομάδα και μια αζωτούχα βάση. Το σάκχαρο που χρησιμοποιείται και στις 2 περιπτώσεις είναι μια πεντόζη, περιέχει δηλαδή 5 άτομα άνθρακα (πεντάλφα). Η φωσφορική ομάδα ενώνεται στον C5 του σακχάρου, ενώ η αζωτούχα βάση στον C1. Έτσι, λαμβάνουμε την τελική δομή ενός ριβονουκλεοτιδίου (για το RNA) ή νουκλεοτιδίου (για το DNA)

Η φυσική μας όραση και οι ασθένειές της οφείλονται λοιπόν στην κυριολεξία στην συνθετική συναισθηματική πεπτική μας λειτουργία. Τα πεπτίδια-πρωτεΐνες είναι αθροίσματα αμινοξέων. Ο αριθμός των αμινοξέων σ΄ ένα πεπτίδιο υποδηλώνεται με αριθμητικό πρόθεμα π.χ. διπεπτίδιο (2 αμινοξέα), οκταπεπτίδιο (με 8, ή ακόμα ολιγοπεπτίδιο, ή πολυπεπτίδιο (περισσότερα των 50). Η δε διάκριση μεταξύ πολυπεπτιδίου και μιας πρωτεΐνης είναι μάλλον ασαφής χωρίς καμία πρακτική σημασία.

Το σπειροειδές εντερικό σύστημα είναι ένας αλχημικός αποστακτήρας, χρησιμοποιεί τον στόμαχο ως αθάνωρα πύρωσης και ένα φυσητήρα- πνεύμονα. Παρόμοια ο εντερικός εγκέφαλος είναι ο αποστακτήρας που αποστάζει το προϊόν των σκέψεων εν είδη εκλεπτυσμένων γεύσεων στον ουρανίσκο κατά τον διαλογισμό. Εδώ το ρόλο του φυσητήρα αναλαμβάνουν οι όρχεις-ωοθήκες αποστέλλοντας τον ερωτικό απανα της βάσης κατά την αναπνευστική παύση (θάνατο) του σταθερού αστρολογικού σταυρού, ενώ ο λωτός (ηλιακός άγγελος, μήτρα) αναλαμβάνει τον ρόλο της μορφοποίησης ή συναισθηματικής πολυπεπτιδικής πρωτεϊνοσύνθεσης…

Το γράμμα Πι (στόμα)… Ο στόμαχος των λεπτότερων σωμάτων.

Η λέξη πυρ = πι (στόμα) + υ (κοιλότητα) + ρες (κεφάλι) κάνει μια άμεση αναφορά στον Λόγο=πυρ και την ομιλία-γλώσσα που ως σάρκινη φλόγα κατοικεί στο στόμα…

Η ιδέα ότι το στόμα είναι ο στόμαχος των λεπτότερων σωμάτων εκφράστηκε στην εποχή μας από τον Μ. Αϊβανχόφ. Αναλύοντας την ιδέα στην «Γιόγκα του καζανιού», η οκτάβα της διατροφής του Σουφισμού, αναφέρει ότι όσο η τροφή βρίσκεται στο στόμα, δίνεται η ευκαιρία να αντλήσουμε από την “μπουκιά” στην ησυχία της σκέψης μας τις λεπτότερες ουσίες της. Η μπουκιά διηγείται μέσα στο στόμα μας όλη την ιστορία της προέλευσης των συστατικών της, όπως η μυρωδιά διηγείται στην μύτη του σκύλου τις περιπέτειες του φορέα της.

Μάλιστα δηλώνει ότι στο φως και τις μυρωδιές υπάρχουν τα συστατικά ώστε να θρέψουν έναν ενορατικό.

Πρόκειται για τις μεταμορφώσεις του πλατωνικού πυρός στα υπόλοιπα στοιχεία-τροφές: γεύση ή 20εδρο = 2Χ8εδρα + 4εδρο, 8εδρο=2Χ4εδρα ( ή πυρ) (Αναφέρονται πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που επέζησαν σε δύσκολες συνθήκες επειδή τράφηκαν στα… όνειρά τους ! Ενώ στα ρεκόρ Γκίνες αναφέρεται η περίπτωση μιας γηραιάς κυρίας που τρέφεται αποκλειστικά με μυρωδιές.)

Η οκτάβα των εντυπώσεων του Σουφισμού (ο βασικός σταυρός των μακρινών αστερισμών) προσεγγίζεται στο απόκρυφο ευαγγέλιο του Θωμά, με την φράση:

Στην βασιλεία των Ουρανών (δηλ. του φωτός) εισέρχεται όποιος κάνει «αυτί στην θέση του ματιού και χέρι στην θέση του ποδιού»…

Όσοι αντιλαμβάνονται τον πυθαγόρειο πεντάκτινο της ανθρώπινης μορφής εννοούν ότι ο Θωμάς υποδεικνύει εδώ τις καβαλιστικές μεταπτώσεις των 4ων πλατωνικών στοιχείων-αισθήσεων:

Στα χέρια συνήθως αντιστοιχούν ο αέρας (αφή) και το νερό (όραση)

Στα πόδια αντιστοιχούν το πυρ (γεύση) και η γη (οσμή)

Το θέμα της οκτάβας του φωτός θα παραμείνει ένας γρίφος έως ότου γίνει αντιληπτό το ζήτημα του ηλιακού φωτός ως (ορυκτού φωτός). Ένα Κρόνιο περίβλημα στην αύρα μας, με την σχέση οφθαλμών (φωτός) και αυτιών (ήχου) να κρύβει την σχέση νεφρών και όρχεων...

Πάντως οι μελετητές της αστρολογίας μπορούν να προσεγγίσουν θεωρητικά την λύση της πτώσης του Αγίου πνεύματος ή Εωσφόρου ενθυμούμενοι ότι τα έντερα: (το σπειροειδές, «ο Δίας») της Παρθένου (Μοναδιαίο πεδίο) γέννησαν τον Ζυγό των νεφρών (Ατομικό πεδίο) και την ΜήΤΡα (εΡΜηΤικό πεδίο του Λόγου) του σκορπιού…

Ο Γεωμέτρης θεός τοποθέτησε τον πεντάκτινο-Εωσφόρο όρθιο στο πρόσωπο και αντεστραμμένο στο σώμα…

Οι Διόσκουροι - οι αιθερικές ηλεκτροστατικές πολικότητες:  Η πρόνοια και η οικονομία, η κουλτούρα και ο πολιτισμός, η παιδεία και η εκπαίδευση, η τέχνη και η τεχνική, η αλχημεία και η χημεία, η αστρολογία και η αστρονομία… ο Τέσλα και ο Έντισον.

Η εξέλιξη θεμελιώνεται στην μαθηματική Συμμετρία του Λόγου, Άγιο πνεύμα της χρυσής τομής. Αυτή είναι η γεννήτρια του φρακταλικού (υπερσυμμετρικού) μοντέλου των κανονικών στερεών που ακολουθούν τα άτομα* και τα υποατομικά σωματίδια δομώντας την υλική εμφάνιση… 

Που η δυτική θεολογία ονομάζει Χερουβική δημιουργία, η ανατολική Βουδισμό, και η αρχαιοελληνική γραμματεία «ηλεκτρισμό των Πλειάδων». 

*Εφόσον έχουν συγκεκριμένο ενεργειακό περιεχόμενο ο μόνος τρόπος να διαταχθούν ίδια άτομα στον χώρο δομώντας στερεά. Είναι αυτός των ίσων αποστάσεων στις κορυφές των κανονικών στερεών που υπόκεινται στον νόμο-λόγο της χρυσής τομής. 

εικ. Η πατούσα με τα 108 σημεία-μοίρες (η πενταγωνική γωνία)

Στον Βουδισμό και στην αρχαιοελληνική γραμματεία που διασώθηκε στον αραβικό κόσμο. Ο Λόγος της χρυσής τομής (ο λόγος διαγώνιου, πλευράς) παρουσιάζεται με την παλάμη ή την πατούσα του κ.Βούδα ή το χέρι της Φατίμα (κόρης του προφήτη). Η θετική ρίζα-λόγος της δευτεροβάθμιας εξίσωσης Χ-1/Χ=1 είναι φυγόκεντρη και παρουσιάζεται στο πρόσωπο του Άρη-άριστου Κάστορα (2Χ3η ακτίνα) Ενώ η κεντρομόλος αρνητική είναι ο ψυχοπομπός Ερμής-Πολυδεύκης (2Χ2η ακτίνα). Η διαπλοκή των δύο αιθερικών ηλεκτροστατικών* ροών ή όφεων δημιουργεί το αιθερικό (ηλεκτροστατικό) ικρίωμα της μορφής που μοιάζει με καλάθι: την "Ελένη", το καλάθι των αλχημικών καύσεων ή θυσιαστικών προσφορών που φωτοβολεί ως λαμπτήρας στο θανατηφόρο αγκάλιασμα των δύο αδελφών-πόλων … ρίζα2 + ρίζα3=1,41+1,73 = 3,14. Ήτοι ο αξεπέραστος κυκλικός δακτύλιος της Μονάδας που συνιστά την «αιγυπτιακή μούμια» της μορφής… *[ Η Ηλεκτροστατική είναι ο κλάδος της φυσικής που ασχολείται με τα φαινόμενα και τις ιδιότητες των στάσιμων ή βραδέως κινούμενων ηλεκτρικών φορτίων χωρίς επιτάχυνση. 

Το ηλεκτροστατικό πεδίο έξω από μια σφαίρα είναι σταθερό, ανεξάρτητα από την διάταξη των φορτίων εντός της σφαίρας. Ως εάν η ίδια ποσότητα φορτίου ήταν συγκεντρωμένη σε ένα σημείο που βρίσκεται στο κέντρο της σφαίρας. (τα γενν. όργανα). Επαναλαμβάνοντας τον προφήτη Ζαχαρία που όρισε το πυρ ως εκδηλωμένη Δόξα στο κέντρο και την περιφέρεια που περικλείει την μορφή… 

Στη αναλυτική φυσική διατύπωση και στη μαθηματική ανάλυση, ο ορισμός του προφήτη Ζαχαρία ονομάζεται νόμος του Γκάους. Είναι η εφαρμογή του γενικευμένου θεωρήματος της απόκλισης στην ηλεκτροστατική, που δίνει την σχέση ισοδυναμίας μεταξύ μιας οποιαδήποτε ροής, όπως ενός υγρού, της ηλεκτρικής ή της βαρυτικής, που ρέει έξω από μια οποιαδήποτε κλειστή επιφάνεια και το αποτέλεσμα των εσωτερικών πηγών, όπως το ηλεκτρικό φορτίο ή η μάζα, που περιέχονται στον όγκο που περικλείει η επιφάνεια. 

Όταν το θετικό φορτίο ευρίσκεται εκτός της μορφής, όπως είναι η ψυχή την μυητική στιγμή του θανάτου, τότε η μορφή (ως καλός αγωγός) παρουσιάζεται κενή φορτίου με τα φορτία να συγκεντρώνονται στα 5 άκρα της μορφής: Το αρνητικό φορτίο στο στέμμα της κεφαλής και το θετικό στα πέλματα...] Η δυσκολία με τις πολικότητες οφείλεται στο γεγονός πως αναγνωρίζονται μόνον στο Τέλος (τον θάνατο), κατά την στιγμή της φωτοβολίας στην διάρκεια της θυσιαστικής σταύρωσης... όταν τα διανύσματα γίνονται κάθετα Ο Σωκράτης λοιπόν είχε εξηγήσει πως η μητέρα των Μουσών είναι η Τιτανίδα Μνημοσύνη δηλ. η Αλήθεια (<Α+λήθη). Η Αλήθεια δεν είναι δυνατόν να υπάρξει εντός της δημιουργίας όπως η θρησκεία-συνείδηση, η πίστη-σοφία των Γνωστικών, παρά μόνο ως «μυητική αλήθεια» που γνωστοποιείται στο μυστήριο του θανάτου… κατά την αφύπνιση του όφεως της ζωής (η κρυμμένη ηλεκτροαρνητικότητα, που λαμβάνει την μεγαλύτερη τιμή της ως Φθόριο, το αλογόνο στοιχείο που αποδίδεται στον πλανήτη Δία. βλ. φθόριο-φθίνω-φθόνος και προδοσία). 

Θυμίζοντας το ζωτικό ψεύδος του υπαρξισμού που εξέφρασε ο Καρυωτάκης με τους στοίχους : 

«Ἕνα ξερὸ δαφνόφυλλο τὴν ὥρα αὐτὴ θὰ πέσει, 

τὸ πρόσχημα τοῦ βίου σου, καὶ θ᾿ ἀπογυμνωθεῖς. 

Μὲ τὸ δέντρο δίχως φύλλωμα θὰ παρομοιωθεῖς, 

ποὺ τὸ χειμῶνα ἀπάντησε στὸ δρόμου ἐκεῖ τὴ μέση. 

Κι ἀφοῦ πιὰ τότε θά ῾ναι ἀργὰ νέες χίμαιρες νὰ πλάσεις 

ἢ ἀκόμη μιὰ ἐπιπόλαιη καὶ συμβατικὴ χαρά, 

θ᾿ ἀνοίξεις τὸ παράθυρο (τρίτο μάτι) γιὰ τελευταῖα φορά, 

κι ὅλη σου τὴ ζωὴ κοιτάζοντας, ἤρεμα θὰ γελάσεις...» 

Όλη η δημιουργία βασίζεται στο ανοσιούργημα του προπατορικού αμαρτήματος, δηλ. της διαιρετικής αποκοπής ή βρώσις του «καβαλιστικού μήλου» των γενν. οργάνων: Το φυσικό μόνιμο άτομο (1/Χ), του Ουρανού (Χ), κόπηκε από τον Κρόνο-Χρόνο (1). Σημαίνοντας την κλοπή της πύρινης Αρχής θεϊκής συνείδησης (cogito), από τον Προμηθέα ή την κλοπή της Αμβροσίας από τον Τάνταλο . Το όλο συμβάν διατυπώνεται στην εξίσωση Χ-1/Χ=1 που γέννησε την χρυσή Αφροδίτη ή χρυσή τομή… 

Ο ηλεκτροστατικός μύθος των πολικοτήτων ή Διδύμων ριζών της χρυσής τομής είναι ο θεμελιώδης δημιουργικός μύθος των δύο φύλων-πόλων του μήλου ή τοροειδούς μόνιμου ατόμου. Που είναι αδύνατον να γνωριστούν μεταξύ τους, παρά μόνον στον γαμήλιο εναγκαλισμό-σταύρωση (η καθετότητα των διανυσμάτων ροής, η ακτίνα κάθετη στην εφαπτόμενη) του μυητικού τέλους. Στο λεγόμενο άγονο αλχημικό έδαφος… της Προ-δοσίας που συμβολίζει ο Ιούδας-Ποσειδώνας (12) της ευθείας υπερτέλειας πνευματικής εξέλιξης. 

Η προδοσία στον βουδισμό συμβολίζεται με τον χοίρο-μήτρα (ο Δέλφαξ-μήτρα είναι ο ηλιακός άγγελος) φύλακα του επαναλαμβανόμενου μοτίβου στις κυκλικές σπείρες της εξέλιξης... 

Η εποχή μας προσφέρει ένα εξαίρετο παράδειγμα για την κατανόηση της λειτουργίας των διαπλεκομένων Διόσκουρων όφεων: της φυγόκεντρης Πρόνοιας του πολιτισμού και της Μηδενικής συνείδησης ή θυσιαζόμενης ενορατικής κουλτούρας (πνευματικής πτωχείας ή κενής μορφής). 

Πρόκειται για την δημόσια δημιουργική σύγκρουση των ενστικτωδών-αυτοδίδακτων εφευρετών τύπου Έντισον και Μαρκόνι με τον ενορατικό-επιστήμονα Τέσλα, επάνω στην έρευνα και την εκμετάλλευση του ηλεκτρικού ρεύματος. 

Όπως είχε πει ο ίδιος ο Τέσλα σε μια διαλεξή του: «ο Μαρκόνι είναι καλό παιδί. Αφήστε τον να προσπαθήσει. Χρησιμοποιεί ήδη 17 από τις πατέντες μου». (Λόγω χρηματικής αδυναμίας δεν κατέφυγε στην δικαστική δίωξή του). 

Ο πανούργος Έντισον, εφευρέτης του φωνογράφου υπήρξε ένας άριστος εκμεταλλευτής υλικών και ανθρώπων. Κατοχύρωσε συνολικά πάνω από 1.000 ευρεσιτεχνίες, που δεν του ανήκαν, όπως του λαμπτήρα και της κινηματογραφικής κάμερας, χάρη στην «νοικοκυροσύνη της εταιρείας του» και την εκμετάλλευση των βοηθών του… 

Την καταβροχθιστική εξαγοραστική τακτική του Έντισον ακολουθούν πλέον οι: Microsoft-Monsanto, εκφράζοντας την «συνθετική τάση» της αγγλικής γλώσσας-νοοτροπίας που σε θεολογικό επίπεδο εισήγαγε ο προτεσταντισμός σαν ένας σύγχρονος Κρόνος που καταβροχθίζει τις ιδέες… 

Η διαφορά λοιπόν του Σέρβου Τέσλα από τους προαναφερθέντες έγκειται στο γεγονός πως αυτός εργαζόταν θεωρητικά, δημιουργώντας τα μοντέλα στο μυαλό του και όχι στο εργαστήριο… Δούλευε τις μηχανές στην φαντασία του για μήνες διαπιστώνοντας «εκεί» τις όποιες δυσλειτουργίες τους. Είχε εμμονή με την καθαριότητα και όντας ενορατικός επισήμανε την καθαρτήρια ιώδη ενέργεια* που η εξωτερική επιστήμη ονομάζει πλέον στατικό ηλεκτρισμό ή ροή έξω από μια κλειστή επιφάνεια… (*πρότεινε μάλιστα την χρήση μιας μωβ πλάκας αλουμινίου ως ισχυρό καθαρτήριο μέσο !!!) 

Η αλχημική μεταστοιχείωση είναι συνώνυμη της αστρολογικής τακτοποίησης των περιβλημάτων της αύρας μας δηλ του στατικού ηλεκτρισμού της μορφής μας. Αυτή η θαυμαστή ροή γύρω από το σώμα μας αντικατοπτρίζει τα τεκταινόμενα στον ψυχισμό μας, οπότε δεν είναι αντικείμενο της φυσικής αλλά της υποατομικής ψυχολογίας που εκδηλώνεται στην μουσική της σκέψης μας θα έλεγαν ο Αριστοτέλης και ο Δημόκριτος... 

Την σπειροειδή ανάπτυξη της χρυσής τομής προς τα έσω ή προς τα έξω ονομάζει η θεοσοφία ανοδικό και καθοδικό εξελικτικό τόξο. Πρόκειται για την σπειροειδή κίνηση της αιθερικής μητέρας Γαίας. Η ανοδική και η καθοδική φορά στα ημικύκλια της σπείρας διαδέχονται το ένα το άλλο, δημιουργώντας τα περιβλήματα που εγκυμονούν την οκτάβα των ριζικών φυλών… όπως ένα κρεμμύδι ή ένας λωτός. 

Στο κατώτατο υλικό σημείο του τόξου η πρόνοια του πολιτισμού (η ομιλία) γίνεται άθεη επιστήμη. Εδώ η αστρολογία ξέπεσε σε αστρονομία. Αλλά είναι η αστροφυσική-αστρονομία που αποκάλυψε στο κατώτατο σημείο, την φύση των 7 ηλιακών συστημάτων της ψυχής. Οι 7 περιόδοι του καβαλιστικού πίνακα των στοιχείων. Όπου κάθε περίοδος δημιουργείται σε διαφορετικό ηλιακό άστρο με εκρηκτικό τρόπο. (Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη τα 7 ηλιακά συστήματα είναι το ανοικτό σμήνος των 7 Πλειάδων, στο οποίο ανήκει και ο φυσικός μας ήλιος η Μερόπη (<ημέρα + οπή = οφθαλμός της ημέρας) 

Παρόμοια η αλχημεία ξέπεσε σε χημεία στο κατώτερο σημείο του τόξου. Αλλά είναι η χημεία που εμβάθυνε στην έννοια του φλογιστού των αλχημιστών αποκαλύπτοντας σταδιακά την οξειδοαναγωγή ως αποτέλεσμα της συμμετρίας στην δράση του πυρός των ηλεκτρικά φορτισμένων ιόντων, που με την σειρά τους εκφράζουν την υποατομική υπερσυμμετρία του Λόγου (πυρός) της χρυσής τομής (βλ. κουαρκ και τετρακτύς) 

Γενικότερα στα πρόσωπα των Διοσκούρων μπορούμε να δούμε το δημιουργικό δίπολο τέχνης-τεχνικής. Τεχνική ονομάζουμε το στάδιο κατά το οποίο κατανοείται η τετραπλή δομή και η χρήση του οχήματος που είναι μια προσωπικότητα. Ενώ ως τέχνη νοείται η συνείδηση-ηνίοχος που εκφράζεται δια της προσωπικότητας καθιστώντας εφικτή την πολική ή ρομαντική έκφραση των άμορφων ιδεών. 

Στον επόμενο κύκλο του σπειροειδούς όμως η προηγούμενη συνειδητή έκφραση θα εκπέσει στην κατηγορία του κελύφους-μήτρας για την απόδοση των ακόμη λεπτοφυέστερων πεδίων που θα ήταν αδύνατον να εκφραστούν προηγουμένως. 

Έτσι λχ για να εμφανιστεί η όπερα (αναβίωση της ελληνικής τραγωδίας) χρειάστηκε να αναπτυχθεί: η ποίηση, η μουσική, η ζωγραφική, η αρχιτεκτονική, η θεατρική σκηνοθεσία, η ενδυματολογία, ο φωτισμός κλπ. αναμένοντας τον Βάγκνερ της συνείδησης ή την εμφάνιση του Αϊνστάιν και του Τέσλα στα εργαστήρια…

Η πανσέληνος του Κανθάρου

Η επερχόμενη ηλιακή πανσέληνος 2/7/2015 σε σύνοδο με τον Πλούτωνα είναι ίσως η σημαντικότερη της σειράς, καθώς συμπίπτει με τον τελευταίο από τους τετραγωνισμούς* Ουρανού-Πλούτωνα που φέρνουν με βία την αλλαγή και την παγκοσμιοποίηση του 2025.

*Τα τετράγωνα Ουρανού-Πλούτωνα εμφανίζονται περίπου ανά 40 έτη εφόσον ο Ουρανός έχει περίοδο περιφοράς 84 ετών

Ο Πλούτωνας, ο δίκαιος κριτής του Άδηλου νοητικού πεδίου, ξεκίνησε να δικάζει τα έθνη-ψυχές με την είσοδο του στο ζωδιακό του βασίλειο, τον Αιγόκερω. Τώρα στα χρόνια της κρίσης, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε σιγά-σιγά τον τρόπο που ο θεϊκός κριτής μας βοηθά να αντιληφθούμε, διαχωρίζοντας το σημαντικό από το επουσιώδες, την πραγματικότητα-βούληση της θείας Ειμαρμένης.

Η ιδιαίτερα αργή έκβαση της δίκης που θα ολοκληρωθεί μετά το 2025, όταν ο Πλούτωνας θα βρίσκεται πλέον στο ζώδιο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας-συνείδησης του Υδροχόου. Φανερώνεται ήδη, σε όσους έχουν νου για να καταλάβουν, τον τρόπο που η πνευματική Μονάδα, προωθεί την θυσιαστική συνείδηση σε όλο και ευρύτερους κύκλους σύνθεσης.

Η Ειμαρμένη δρα δια μέσου του νόμου της οικονομίας. Η οποία απαιτώντας την διαρκή θυσία της επιθυμίας για μορφή (Άρης), δημιουργεί την κλίμακα για την κατανόηση της έννοιας της αδελφότητας: από το άτομο, στην οικογένεια, στην εθνική ομάδα, στην παγκόσμια αδελφότητα.

Αυτή την παγκόσμια αδελφότητα επιχείρησε να εκφράσει για πρώτη φορά ο μυημένος στα καβείρια μυστήρια Αλέξανδρος, δια μέσου της ελληνικής γλώσσας-παιδείας.  Όντας Καρκίνος στο ζώδιο θέλησε να μετατρέψει ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο σε σπίτι Του…

Η ζωδιακή χερουβική ιεραρχία του καρκίνου είναι οι Κάβειροι (οι Κάβουρες*) της Σαμοθράκης που αναφέρονται στην Μ.Δ. ως Κουμάρας (βλ. Σανάτ ή Σατάν Κουμάρα = ο Ήφαιστος)…

Οι Κάβειροι δαίμονες είναι οι : Αξίερος, Αξιόκερσος, Αξιόκερσα, Καδμίλος ήτοι οι: Δήμητρα, Πλούτωνας, Περσεφόνη, Ερμής.

* η λέξη καράβι από το αρχ. κάραβος (ο) «η καραβίδα - ο κάνθαρος» (το πλοίο με τους κωπηλάτες παρομοιάζεται με σκαθάρι // Αριστοφάνης-Αριστοτέλης) και µεταφορικά το πλοίο-μήτρα της ψυχής όπως η Αργώ με τους Αργοναύτες και το πλοίο του Οδυσσέα με τους Συντρόφους.

Πρόκειται για την λατρεία του Κάνθαρου του πυρός στην Αίγυπτο ή του Βάαλ-Δία των μυγών, που η αλχημεία προσεγγίζει στην εικόνα για τον πυρώδη λόφο των σοφών, υπεράνω του οποίου ίπτανται έντομα με ανθρώπινα κεφάλια... (βλ. «Η μεταμόρφωση» του Κάφκα)… Πρόκειται για τον ενστικτώδη φόβο απέναντι στα έντομα-μονάδες του πυρός, που συγκεντρώνονται στον πυρώδη λόφο του τραπεζικού συστήματος !!!…

Τα καβείρια μυστήρια στο λεξικό ‘ΣΟΥΙΔΑ’ < από τα Καπήρια με ύψιλον (εδέσματα - προσφορές στους χθόνιους θεούς), ταυτίζονται δηλ. με τα Υπερβόρεια Συμπόσια των Μονάδων μας.

Καβίρ, Καουρ (Γκουρου) = ο διδάσκαλος…

εικ. Ο μυθικός Γύγης συνάντησε της 4η διάσταση με την μορφή αλόγου=Κενταύρου με θυρίδες...    Αφορά την μυητική εμπειρία ή διδασκαλία μέσα στην Εφεσία Αρτέμιδα μήτρα (αλχημικό Αθάνωρα-φούρνο του Ηρακλείτου ή χερουβικό Μολώχ) κατά την οποία ανακεφαλαιώνεται η 7πλή σπειροειδής εμπειρία της εξέλιξης στις θυρίδες των κατοπτρισμών του μορφικού πυρός… (κύβος-οκτάεδρο και εικοσάεδρο-δωδεκάεδρο)

εικ. Ο Ζωγράφος των 4ων διαστασεων Σαλβατόρ Νταλί απέδωσε την εμπειρία του Γύγη με τον Αθάνωρα (της κοίλης Γαίας*-Δούρειο ίππο) στην Αφροδίτη με τις θυρίδες...  *βλ. είσελθε στο κέντρο της Γαίας για να αντιληφθείς το μυστήριο του πυρόςΣτην μαθηματική μοντελοποίηση της μορφής έχει παρατηρηθεί πως οι κατοπτρικές επαναλήψεις μιας απλής απεικόνισης δημιουργούν έντομα. Τα έντομα συνιστούν το 75% της έμβιας μάζας του πλανήτηΗ ανάλωση του πτώματος από τα έντομα, γέννησε την εντύπωση πως η μορφή είναι άθροισμα εντόμων ή αιθερικών σπινθήρων...

Η οικονομική δικαιοσύνη του υλικού πεδίου στοχεύει μέσα από τις σπειροειδείς επαναλήψεις του κύκλου της ειμαρμένης γύρω από τον κεντρικό ήλιο των Πλειάδων (την Αλκυόνη), στην υδροχοϊκή κάθαρση που επαναλαμβάνεται συστηματικά στο κλείσιμο του μεγάλου έτους των 25.000 ετών, στην βάση του καβαλιστικού δένδρου ή μόνιμου ατόμου... Προσβλέποντας στην σταδιακή αποκατάσταση της αιθερικής ανισορροπίας (εγκλήματος) που επήλθε κατά την αποκοπή του γεν. μορίου του Ουρανού από τον Κρόνο-Χρόνο που γέννησε την υλική αιθερική ταλάντωση*… (Αφροδίτη-Μήτρα της χρυσής τομής).

*Τάνταλος=Ταλάντωση. (<ο γενάρχης της πρώτης ριζικής φυλής των Μονάδων)…

Το φιλοσοφικό έγκλημα (προπατορικό αμάρτημα) ή λάθος της δημιουργικότητας στην όγδοη σφαίρα (πλάνη ή νοητική ανάκλαση), μας βοηθά να αντιληφθούμε το σύστημα των διπλών συνόδων αυτής της πανσελήνου: Ο ήλιος βρίσκεται σε σύνοδο με τον Άρη και η πανσέληνος σε σύνοδο με τον Πλούτωνα.

Οι αρνητικές όψεις του Πλούτωνα με τους ήλιο και Άρη τείνουν να αποκρύψουν ακόμη περισσότερο τον Θεό που προτιμά να κυβερνά αφανώς, Άδη-λα, από το βάθος του ενστίκτου.

Ενώ η σύνοδος του Πλούτωνα με την σελήνη, δείχνει την μητέρα που νανουρίζει το παιδί της… αλλά το χαστουκίζει όταν δεν θέλει να κοιμηθεί !... Η σελήνη απεχθάνεται την συνείδηση, επειδή ολόκληρη η δημιουργία είναι μια πλάνη ένα όνειρο…

Η περεταίρω μελέτη του ωροσκοπίου της πανσελήνου δείχνει ότι το εκρηκτικό τετράγωνο Ουρανού-Πλούτωνα (ανάλογο της αποκοπής του μορίου του Ουρανού) που εξωθεί σε αλλαγή με οποιοδήποτε τίμημα, επικουρείται με ευνοϊκές γωνίες από τους φιλάνθρωπους Δία και Αφροδίτη στον Λέοντα. Ενώ ο συντηρητής της συνείδησης Ποσειδώνας επιβλέπει από τους ιχθύες την σύνοδο Άρη-ήλιου…

Η αντίθεση Άρη-σελήνης είναι γνωστή ως σφαγή των ζωικών σπερμάτων (μεταμόρφωση), ενώ η σύνοδος Δία-Αφροδίτης ως πύλη εισόδου ή άδραγμα του αιθερικού νήματος της εξέλιξης...

Ας συνδράμουμε λοιπόν με το πνεύμα της καλής μας θέλησης τις επερχόμενες αλλαγές που στοχεύουν με ακατάληπτους ακόμα για μας όρους θρησκευτικής-οικονομικής συνείδησης, την νέα εποχή που θα αναδυθεί μετά το 2025…

Το 9γραμμα ή 9πέταλος λωτός-θρόνος και η αλχημεία 

Με την είσοδο του ήλιου στο ζώδιο των Καρκίνων ή Καβείρων ο Ευρυσθέας, (< η ευρεία θέα) ή τρίτος οφθαλμός, μας υποδεικνύει το κυνήγι της ελάφου της Αρτέμιδας στην χώρα των Υπερβόρειων ΓευΜάτων ή ΓάΜων…

Ο θάνατος του Κάστορα

Η εκδοχή του μύθου για τον φόνο της ελάφου από τον Αγαμέμνονα πριν ξεκινήσει η εκστρατεία στην Τροία, οδήγησε την Αρτέμιδα στην απαίτηση για την θυσία της κόρης του Ιφιγένειας στην Αυλίδα. Έτσι οι μυθογράφοι μας οδηγούν να αντιληφθούμε τον πνευματικό φθόνο (απληστία) να καταδιώκει τους Ατρείδες απογόνους του Ταντάλου που θυσίασε τον υιό του Πέλοπα για να αποκτήσει το Νέκταρ. Όμως μαζί με την κατάρα που καταστρέφει το γένος των Ατρειδών, εμφανιζεται και η Δήμητρα να δίνει την υπόσχεση-πρόνοια των Ελευσινίων, για την απόκτηση του πολυπόθητου άρτου ή αμβροσίας, αποκαλύπτωντας την τριγωνική δομή της πυθαγόρειας ειμαρμένης... (δηλ. την τριγωνική δομή της ψυχής)  Μάλιστα όταν προβάλλεται η άποψη πως η έλαφος ήταν η Τιτανίς-Νύμφη Ταϋγέτη που μεταμορφώθηκε κατά την ένωσή της με τον Δία. Γίνεται αντιληπτό πως ο δημιουργός του μύθου έχει υπόψη του την αιθερική ευθεία γραμμή, που ενώνει την Σπάρτη στους πρόποδες του Ταϋγέτου με την Αυλίδα στην Αττική, την Τροία και την Ταυρίδα στην οποία οδηγήθηκε η Ιφιγένεια…

(βλ. στην εικόνα το ορθογώνιο τρίγωνο που εξηγεί την ανάγκη της καταφυγής της Ελένης στην Αίγυπτο. Η μεγ. πυραμίδα ευρίσκεται στο κέντρο του περιγεγραμμένου κύκλου του τριγώνου, στο μέσον της απόστασης της Σπάρτης από την Μeca ή Μέση. Η Μέκα αντιστοιχεί στον παγκόσμιο χάρτη στο σημείο της πλανητικής χρυσής τομής !!!

Σε αυτό το ορθ. τρίγωνο είναι χαραγμένος ο πλανητικός ρόλος της Ελληνικής Ακαδημίας, ως φύλακα της πύλης του χαμένου παραδείσου ανάμεσα στους 4εις ποταμούς που μνημονεύει ο Μωάμεθ...

Το κυνήγι (< η νοητική κυοφορία) της αλχημικής ελάφου-Ιφιγένειας, συνεχίστηκε από τον Ευριπίδη ο οποίος την ενέπλεξε με την λατρεία του θυσιαστικού Μολώχ στην Ταυρίδα.

Ο ηλιακός άγγελος Μολώχ αντιστοιχεί στον χάλκινο=νοητικό ταύρο ή αλχημικό Αθάνωρα ή δισκοπότηρο και την λατρεία της Αρτέμιδας-σελήνης, ως επόπτριας-ψυχής του σπειροειδούς θεοσοφικού κύματος της ζωής.

Πρόκειται για τον ερμητισμό ή βουδισμό του κ Βούδα=Ταύρου=Άλεφ ως αλχημικού (Α)θάνωρα. Υπενθυμίζουμε πως η (Α)λχημεία ήταν το κύριο αντικείμενο της διδασκαλίας του Ηρακλείτου στον ναό της Εφεσίας (Α)ρτέμιδας. (βλέπε εικόνα). Τον οποίο διαδέχτηκε ο ευαγγελιστής του Λόγου-πυρός Ιωάννης της αποκάλυψης… Η (Α)ποκάλυψη είναι μια επανέκδοση του βιβλίου του Ενώχ-Ερμή όπου επιχειρείται η παρουσίαση της ζωδιακής εξέλιξης των 7 πλανητικών εξελικτικών σταδίων ή θεοσοφικών Ησιόδειων φυλών ή εκκλησιών.

Στον μύθο της Πασιφάης (< το αναλίσκων πυρ της ύλης ή πυρ δια τριβής στην θεοσοφία) ο νοητικός Αθάνωρας είναι έργο του Δαιδάλου-Προμηθέα του πολιτισμού. Η Πασιφάη κρύφτηκε μέσα του για να συνευρεθεί με τον λευκό ταύρο του Ποσειδώνα (ο Δίας, το γονιμοποιό λευκό φως του αγίου πνεύματος ή καρδιακό πυρ)*. Αποτέλεσμα της συνεύρεσης ήταν ο Κένταυρος Μινώταυρος και η ζωή στον Άδη ή νοητικό λαβύρινθο της αναμονής των φυλετικών αρχετύπων (Κενταύρων ή Φαντασμάτων της Νεφέλης-Ήρας), δημιούργημα και αυτό του Δαιδάλου (η πνευματική πύρινη Μονάς στην θεοσοφία)…

*Το λευκό φως-ταύρος ή τετράγωνο-σταυρός είναι Απολλώνιο όταν είναι παρούσα η ατομική συνείδηση και Δίινο όταν εκφράζει την φυλετική-μαζική συνείδηση

Η σεληνιακή θεά Άρτεμις σχετίζεται με τους χορούς των tattwas, δηλ. τους απόκρυφους κραδασμούς των αιθερικών στοιχείων που ολοκληρώνονται στους πέντε 12 ετείς κύκλους του πλανήτη Δία (βλ. δωδεκάεδρο). Έτσι λέγουν πως η Άρτεμις με τις 5Χ12=60 συνοδούς της επιστρέφει πάντα στα γόνατα του αιθέρα Δία…

Μετά από τις τόσες μυθολογικές προσεγγίσεις ελπίζω να εννοήσαμε όπως όλοι οι μεσαιωνικοί αλχημιστές, πως ο αθάνωρας-Μολώχ (ΜΛΧ=βασιλιάς) είναι ο 12πέταλος αιθερικός λωτός της καρδιάς ή ψυχής ο οποίος ανοίγει τις τριάδες των πετάλων του θρόνου του σταδιακά στις 4εις μυητικές επαφές ή μεταστοιχειώσεις του Βούδα=Ερμή=Υδραργύρου επί των φιλοσοφικών στοιχείων ή χερουβικών ζώων:

Από την γέννηση στο σπήλαιο της βάσης (γη), στην βάπτιση στον ηλεκτρικό ποταμό Ηριδανό-Ιορδάνη των προγονικών πνευμάτων (ύδωρ), στην φώτιση-μεταμόρφωση στο όρος της σπονδυλικής στήλης ενώπιον των δύο Διόσκουρων προφητών-φυλάκων (πυρ), έως την θυσιαστική σταύρωση ή ορφική κάθοδο στον Άδηλο νοητικό κόσμο (αήρ) όπου ελευθερώνεται ο δέσμιος στην υλική ουσία προμηθεϊκός πνευματικός σπινθήρας…

Η λατρεία του αιθερικού Μολώχ, δηλ. του δισκοπότηρου της θεάς Κύβης=κεφαλής μας ως Κυβέλης-κυψέλης του αυτιού, ευρίσκεται κωδικοποιημένη από τον ευαγγελιστή στο περιστατικό του Μάλχου και την αποκοπή του αυτιού (σύμβολο του αιθέρα) από τον Πέτρο (Κριό=πυρ) στον κήπο του ελαιοτριβείου: (η αλχημική απόσταξη των δακρύων ή ουσίας=ελαίου).

Ο Άγιος Μάλχος ο Ιρακινός λατρεύεται στις 24 Νοεμβρίου στην έναρξη του ζωδίου του Τοξότη (το ζώδιο της Αρτέμιδας)...

Για το θάνατο του Κάστορα (μηδενισμό της καθέτου-νοητικής βούλησης σε ορθογώνιο τρίγωνο, ώστε να ταυτιστεί η άλλη κάθετος-πρόνοια με την ειμαρμένη-υποτείνουσα) υπάρχουν δύο αλχημικής φύσεως εκδοχές* που αφορούν τις 4εις σφαίρες των καθαρτήριων αλογόνων (άλας+γεννώ) στοιχείων: {Δίας-φθόριο, Άρης-Χλώριο, Ερμής-Ιώδιο, Αφροδίτη-Βρώμιο} γύρω από τον άνθρακα-ήλιο... Οι αλχημικές καύσεις-οξειδώσεις των αλογόνων προς άλατα σοφίας καθιζάνουν στην καβαλιστική άδηλη σφαίρα του λαιμού (το άλας της σοφίας στον λαιμό των γυναικών). Στον μύθο των Διοσκούρων εμφανίζονται ως συγκρούσεις με τα ξαδέλφια τους Ίδα και Λυγκέα, γιους του Αφαρέως (εγγονού του Περσέα). Ο πανίσχυρος Ίδας (<αναγραμ. Δίας) είναι ο φυτικός αιθέρας που προηγήθηκε της κατασκευής των άστρων, ενώ ο Λυγκέας αναφέρεται ως ενορατικός που πεθαίνει μαζί με τον Κάστορα από κεραυνό του Διός... (ο Λυγξ-Lynx είναι αστερισμός γειτονικός των Διδύμων) * Τα 4 ξαδέλφια (φιλοσοφικά στοιχεία) συγκρούστηκαν είτε για τις κόρες του Λεύκππου (λευκού άκτιστου φωτός) Φοίβη και Ιλάειρα, είτε για την περίφημη αγελάδα-ταύρο (ερωτική ουσία, σταύρωση του βουδικού πεδίου) Η Ιλάειρα και η Φοίβη , κόρες της Φιλοδίκης (<Δικαιοσύνης), ήταν ιέρειες της Αφροδίτης και της Αθηνάς. Το ονόματά τους παραπέμπουν στην λατρεία του χαροποιού ιλαρού φωτός της συνείδησης που εξιλεώνει την οργή των θεών. Φοίβος και Φοίβη εκ του φάος-φως, είναι προσφωνήσεις προς την Άρτεμη-Σελήνη και τον Απόλλωνα

Η Λυγρή Επιστήμη των 7 ιδιοσυγκρασιών… και η ευκρασία-φως (ΥΓΕΙΑ της 5Α) 

Μελετώντας τα δεδομένα της νευροφυσιολογίας για τις κυκλικές λειτουργίες όπως είναι λ.χ. η αναπνοή που βασίζεται στις διασταλτικές και συσταλτικές εντολές των νευροδιαβιβαστών στους πνευμονικούς βρόγχους, αντιλαμβανόμαστε την συμπληρωματική σχέση των ανταγωνιστών δράσεων:

α. της χολίνης* του κυτταροπλάσματος και

β. της επινεφρίνης του μυελού των νεφρών*.

* H ινδοευρωπαϊκή ρίζα <Khole=χολή> δημιουργεί την λέξη χλόη… Ενώ η λέξη νεφρός παραπέμπει στην λέξη φρην-φρόνηση…

Εδώ λοιπόν η ετυμολογική σοφία υποδεικνύει την «ροή-χοή» του αίματος και τον «ήχο-χοή» πίσω από την φυτική «χολή-χλόη» που με την πρόσθεση του 12ου Λυγρού γράμματος (Λ) (βλ. το Πλατωνικό (καβαλιστικό) Λάμδα-Λάβδωμα…) Παρουσιάζει τον Θεό όπως το βιβλικό κείμενο, να έχει ως κατοικία την κυκλοφορία του αίματος και ως βρυχώμενος (Λ)υγρός-(Λ)έων: «να ερευνά νεφρούς και καρδίας» …

Στην κυκλοφορία του αίματος εκχύνονται και συνεργάζονται λοιπόν οι χολικοί νευροδιαβιβαστές με καταγωγή το παρθενογενούμενο (1+1=2) κυτταρικό φυτικό βασίλειο και η επινεφρίνη του μυελού των νεφρών του φυλογενετικά (1+2=3) εξελισσόμενου ζωικού βασιλείου…

Στην Χυμεία του Ιπποκράτη οι ενστικτώδεις διασταλτικές-συσταλτικές κινήσεις εξετάζονται με μαθηματική νοοτροπία-ορολογία για τους τρεις χυμούς: την χολή (πυρ, 1), το φλέγμα (ύδωρ, 2) που ως νευροδιαβιβαστές χύνονται στο αίμα (πυρ+ύδωρ=ατμός ή άτομο δηλ. ο αήρ 1+2=3)...

Παρόμοια η Ινδική Αγιουβέρδα τοποθετεί το θέμα των 3ων φιλοσοφικών στοιχείων-χυμών στην απόκρυφη γεωμετρία των τριών μερών της κοσμικής αναπνοής-πεντάλφα που ολοκληρώνεται σε τέσσερις χρόνους: εισπνοή-παύση-εκπνοή-παύση:

1. Διαστολή ή Εισπνοή (πυρ+γη = Pitta) Ψυχή

2. Παύση (αήρ+αιθήρ=Vata) Πνεύμα

3. Συστολή ή Εκπνοή (ύδωρ+γη = Kapha) Σώμα

H Αγιουβέρδα δηλαδή εξετάζει την ισορροπία της τριπλής ψυχής ενώ ο Ιπποκράτης την ευκρασία-υγεία της τετραπλής προσωπικότητας.

Ο Ιπποκράτης διακρίνει δύο είδη χολής (κίτρινη-πυρ και μέλαινα-γη) αναγνωρίζοντας τα δύο είδη της παύσης: (θέρος-χειμών). Έτσι δημιουργεί 4 βασικούς τύπους κράσεων-ιδιοσυγκρασιών, όσες είναι οι εποχές του έτους και οι διασταλτικές-συσταλτικές φάσεις στα τεταρτημόρια της σελήνης με τις δύο μυητικές παύσεις (νέα σελήνη -πανσέληνο)…

Παλιότερα συγκρίνοντας τον άτυχο νεκρικό έρωτα του Νάρκισσου (< ν,ρ,κ) για την Ηχώ, με την γέννηση της αφής ως ανάκλαση-ηχώ του δημιουργικού ηχητικού ρεύματος στον αδιαπέραστο δακτύλιο. Συνειδητοποιήσαμε τον τρόπο που το Κοσμικό Δόγμα (άπειρο ή αδιαπέραστος δακτύλιος) γεννά το φως κατά την επιστροφή του ηχητικού ρεύματος (δόνησης) στο κέντρο του κύκλου… Που ακτινοβολεί πλέον ως φωσφόρος-φαλλός.

Η όραση στην θεοσοφία θεωρείται μετεξέλιξη της αφής, εφόσον το φυσικό φως είναι προϊόν της τριβής των ηλεκτρονικών στιβάδων…(βλ. πιεζοηλεκτρικό φαινόμενο. «Η αφή του φωτός»)

Το διεγκέφαλο ζωικό βασίλειο = (φυτική αίσθηση/ χολή, χλόη, ήχος) + (αντιληπτική αντίδραση/ αδρεναλίνη, αφή).

Προκειμένου να επιτύχει την γέννηση του ιδεοποιητικού νοητικού φωτισμού, δημιούργησε τον τριεγκέφαλο άνθρωπο = (αίσθηση + αντίληψη + ιδέα) στο απόγειο της εξέλιξης του.

Το τέταρτο ή ανθρώπινο βασίλειο εκφράζει την ερωτική πολικότητα των φύλων: (πυρός-ύδατος), (Pitta-Kapha), (ήλιου-σελήνης), (φυτικού-ζωικού) στις 12 ακμές των τριών σταυρών του ζωδιακού. Καλούμενο να θυσιάσει την πρωτότοκη εξωστρεφή επιθετική επινεφρίνη-αδρεναλίνη του Ισαάκ-Άρη μεταβάλλοντας την σε Αέρα-Ερμή, δηλ. την σεξουαλικότητα σε νοημοσύνη…

 eik. Ο ανταγωνισμός των δύο φύλων-πόλων γεφυρώνεται σταδιακά ακολουθώντας τους τριγωνικούς νόμους της μεταβαλλόμενης εσωτερικής γεωμετρίας-αστρολογίας στα 7 επίπεδα-άξονες-ακτίνες του ζωδιακού πολισμού-πολιτισμού: (οι 6 άξονες-ημέρες του ζωδιακού + η αργία του Σαββάτου (Saturn-day) Κρόνιου αδιαπέραστου δακτυλίου)… 1. Λέων-Αιγόκερως συμβιβάζονται στον Κριό 2. Παρθένος-Ιχθείς συμβιβάζονται στου Διδύμους 3. Καρκίνος-Αιγόκερως συμβιβάζονται στον Ζυγό 4. Ταύρος-Σκορπιός συμβιβάζονται στον Τοξότη 5. Λέων-Υδροχόος συμβιβάζονται στον Τοξότη 6. Παρθένος-Ιχθείς συμβιβάζονται στον Τοξότη 7. Καρκίνος-Αιγόκερως συμβιβάζονται στον Κριό _Ο άξονας Διδύμων-Τοξότη σχετίζεται με τον Νου-Νόμο του Σειρίου, δεν εμφανίζεται σε αυτό το ηλιακό σύστημα ως μόνιμη κοσμική αρχή (νοητική ακτίνα) καθώς εξυπηρετεί την εξέλιξη της ενσαρκωμένης ζωικής ανθρώπινης νοημοσύνης και της άσαρκης σπερματικής αναμονής της στον Άδη του κατώτερου νοητικού ή κόσμο των πεινασμένων φαντασμάτων του Βουδισμού... _Επίσης δεν εμφανίζεται ο άξονας Κριού-Ζυγού καθώς σχετίζεται με τον άπειρο κοσμικό δακτύλιο του Ουρανού-Κρόνου φύλακα των σχεδίων που είναι οι μορφές... στην αποθήκη του Κριού. _Αντίθετα εμφανίζεται δύο φορές ο άξονας Παρθένου-Ιχθύων με διαφορετικά σημεία σύνθεσης στον άλλο άξονα του μεταβλητού σταυρού. Επειδή στον άξονα αυτό δραστηριοποιούνται οι εξωστρεφείς (πεσμένες) Τιτανίδες Μονάδες μας εξελίσσοντας περεταίρω τις ζωικές μορφές της σεληνιακής αλύσου. _Δύο φορές εμφανίζεται επίσης ο κινητήριος ψυχικός άξονας: Αιγόκερω-Καρκίνου, με τον ναρκισσιστικό ή αυτομορφικό Λέοντα του πυρός της κατοπτρικής-συμμετρικής συνείδησης να υποκαθιστά τον Κάνθαρο της μαζικής συνείδησης Η σωτήρια σύνθεση των αντιθέτων δυνάμεων επέρχεται Τελολογικά, με την εκρηκτική αφύπνιση του αδρανούς πυρός του πνεύματος της χρυσής τομής στην καρδιά και την καθαρτήρια χοή-ήχο του υδροχοϊκού αίματος... (βλ. τους 3 αναγραμματισμούς του ηλιακού Λόγου: αίμα-μαία-ίαμα)…

Τελικά ο μουσηγέτης Απόλλων αποκαλύπτεται στην δόξα του (αιωνίου Παρόντος) Παρνασσού της αύρας μας. Στην πανδαισία των φωτεινών χρωμάτων και των μουσικών ήχων της μορφής που κρύβει η Αφροδίτη, ο Εωσφόρος-Σατάν = ο Λόγος-Σάρκα. Στο καβαλιστικό πεύκο της εκστατικής εκδοράς του Σάτυρου (Σταυρού) Μαρσύα ή του Οδυσσέα που σταυρωμένος στο κατάρτι ακούει την θανατηφόρα μελωδία των Σειρήνων (ο Νόμος του Σειρίου…)

Έτσι αποκαλύπτεται ο Άδηλος* Πλούτος-Πλούτων ο «χρυσός Βούδας της γης» (ο Άδης-Δίας) στο ορεινό τοπίο του Αιγόκερω…

*η λέξη αδήν θα πρέπει να παρετυμολογηθεί από το άδηλον του ενστίκτου που φανερώνεται στον πύρινο νοητικό κόσμο !!!

Η λεοντή του φωτός

 Η «Αγιουβέρδα» παρουσιάζει 3 είδη βασικών ιδοσυγκρασιών ή χρωμάτων  που με τις 4 μίξεις τους δημιουργούν το γνωστό σύνολο των 7=3+4  χρωματικών συνδυασμών.

Στον παρακάτω πίνακα φαίνεται η σχέση με τις 4εις  κράσεις-εποχές-στοιχεία  του Ιπποκράτη

ΟΙ   TΥΠΟΙ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΩΝ στον χρωματικό κύκλο ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ:

3  ΚΑΘΑΡΟΙ μορφικοί τύποι  (η τριπλή ψυχή)

1.     

VATA  (πράσινο) / αιθήρ-αήρ / Ισχνός

2.     PITTA  (ερυθρό)  / πύρ-ύδωρ  /   Κανονικός

3.     KAPHA (κυανό)  /  γη-ύδωρ  / Εύσωμος

 4   ΜΙΚΤΟΙ  ψυχολογικοί τύποι (η προσωπικότης)

Σημ. Η μελέτη της διαφοράς ψυχής και προσωπικότητας είναι κοινός τόπος πλέον στα εργαστήρια της φασματικής ανάλυσης…  Αλλά εδώ οι αστροφυσικοί όπως και όλοι οι τεχνικοί-βαφείς που χρησιμοποιούν το φασματοσκόπιο δεν εννούν το τι βλέπουν !!!

Τα βασικά ή ψυχικά χρώματα είναι τα: πράσινο-ερυθρό-κυανό όταν χρησιμοποιείται γραμμική   δέσμη φωτός.

Όταν όμως χρησιμοποιούνται  βαφές που δεν εκπέμπουν φως  όπως συμβαίνει και με την  μορφή-προσωπικότητα.  Το χρώμα παράγεται από  την ανάκλαση οπότε αλλάζει η προσπίπτουσα συχνότητα στην επιφάνεια της βαφής. Την σημαντικότερη αλλαγή παθαίνει το πράσινο που παύει να είναι βασικό και αντικαθίσταται με το κίτρινο εξ ανακλάσεως… Όλα τα ψυχικά χρώματα  εκ της εκπομπής φωτός μεταβάλονται στην ανάκλαση επί της μορφικής προσωπικότητας, όμως στο πράσινο συμβαίνει η δραματικότερη μεταβολή.  Στην θεοσοφία λέγουν χαρακτηριστικά ότι ο αρ. 3 εντός της πνευματικής τριάδας αντιποροσωπεύει τον Υιό αλλά εκτός της τριάδας γίνεται ο αρ. 2 της συνείδησης.  

Αυτή η χρωματική αλχημεία εκφράζει στην πράξη το θεολογικό   δόγμα του Χριστού ως μόνου αληθινού Εωσφόρου-Σατάν (Saturn-Κρόνου).  Όπου ο Κρόνος (το κίτρινο χρώμα) οφείλεται στην ανάκλαση του δημιουργικού πράσινου Εωσφόρου (Η Αφροδίτη-χρυσή τομή) στον αδιαπέραστο δακτύλιο που είναι ο Κρόνος. Στην αριθμητική λογική της σειράς 1,2,3,4,5,6,7 λέγεται ότι το 5 είναι το 3 όταν αντιστρέφεται η αρίθμηση και η αρχή γίνεται από το 7.  

Η διαφορά μεταξύ εκπεμπόμενου και ανακλώμενου φωτός είναι πολύ σημαντική στην αστροφυσική. Καθώς η φασματική ανάλυση του φωτός των άστρων-ψυχών δείχνει με σαφήνεια την δομή των στοιχείων που το συνιστούν. (Κάθε χημικό  στοιχείο διαθέτει την δική του χρωματική σφραγίδα στο φάσμα). Στην Μυστική Δοξασία αναφέρεται πως η επταδική τάξη στο περιοδικό πίνακα των στοιχείων αντιστοιχεί στην τάξη των ουράνιων αγγελικών ταγμάτων…

  Η βαφή λοπόν όπως και η χιλιάδα προσωπικότητα  είναι  μείξη χρωμάτων (άθροισμα συχνοτήτων) και όχι σημειακή  φωτεινή συχνότητα όπως η ψυχή.  Έτσι τα σημεία των συχνοτήτων  σχηματίζουν μια συνεχή χρωματική  καμπύλη επί του διαγράμματος του ορατού φάσματος με  το μέγιστο της  στο σημείο  που αναγνωρίζει ο οφθαλμός μας ως το τελικό χρώμα της βαφής… 

  Ο  αλ-χυμιστής Ιπποκράτης θεωρούσε τις ανθρώπινες κράσεις ως βαφές του αίματος. Ο Πάνας – Μπαφομέθ λατρευόταν στους ρωμαϊκούς χρόνους ως Μίθρας. Αργότερα μάθαμε από τους Ναϊτες ιππότες πως ο Μωάμεθ-Μπαφομέθ είναι σύντμηση της φράσης «Βάφω με αίμα». Πρόκειται δηλαδή για την πανάρχαιη  θυσιαστική λατρεία του ταύρου-σταυρού των ενστίκτων και της βαφής του αίματος-ήλιου στην τριπλή εκδοχή: μαία-αίμα-ίαμα. Όπου το αίμα (η ουσία ως επιφάνεια) αποκαλύπτει την σχέση της με τον μορφικό όγκο με την βοήθεια της τριγωνομετρικής επιστήμης που βασίζεται στο πυθαγόρειο θεώρημα  (ορθή γωνία ή ηθικό κανόνα της θηλυκής αρχής) κατά την  πολική ένωση  των φύλων. (βλ. ήλιος-σελήνη, οι Διόσκουροι).   Έτσι ο θεοσοφιστής  Ιπποκράτης πίστευε ότι τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές προκαλούνται από τους  4 «χυμούς»-στοιχεία (αίμα, φλέγμα, κίτρινη χολή, μαύρη χολή) ή (διαίσθηση, συναίσθημα, νόηση, ένστικτο)  που χρειάζεται να βρίσκονται σε ισσοροπία-ευκρασία.  (Σήμερα θα  μιλούσε για αίμα, ορμόνες και νευροδιαβιβαστές).

Στο «περί της ανθρωπίνης φύσεως» του ιδίου διαβάζουμε: 

« Εν τω σώματι, λέγει, υπάρχουν τεσσάρων ειδών γεύσεις, όπως και επί της γης : όξινο, γλυκύ, πικρόν, και αλμυρόν . Ό πρώτος χυμός της  χολής, προέρχεται εκ του πικρού , ως τοιούτη δε είναι θερμόν και ξηρόν. Η μελαγχολία , ο δεύτερος χυμός , έλκει την προέλευσιν εκ του όξινου, παν δε όξινον εν τη φύσει και τω οργανισμώ, είναι ψυχρόν και ξηρόν. Το φλέγμα προέρχεται εκ του γλυκέος, παν δε το γλυκύ είναι ψυχρόν και υγρόν. Τέλος το αίμα, ο τέταρτος χυμός, είναι αλμυρόν, κάθε δε αλμυρό πράγμα είναι θερμόν και υγρόν. Εάν λοιπόν προέχει το άλας ( αλμυρόν ) εν τω ανθρώπω, λέγομεν ότι είναι αιματώδης , εάν το πικρόν χολερικό, εάν το όξινον μελαγχολικός και αν το γλυκύ φλεγματικός. »

1. Ο αέρινος αιματώδης-αλμυρός (θερμός-υγρός) στον οποίο υπάρχει υπεροχή αίματος στον οργανισμό. Είναι αισιόδοξος, εξωστρεφής και πολυλογάς. Ο τύπος αυτός περιγράφεται γενικά σαν καλόκαρδος και ευχάριστος.

2. Ο υδατώδης φλεγματικός-γλυκύς (ψυχρός-υγρός)  που χαρακτηρίζεται από υπεροχή φλέγματος στον οργανισμό. Είναι ήρεμος, ήπιος και αργός. Οι άνθρωποι του τύπου αυτού περιγράφονται γενικά σαν άτομα δυσκίνητα αλλά σταθερά στην συμπεριφορά τους.

3. Ο πύρινος χολερικός-πικρός (Θερμός-ξηρός)   είναι θυμώδης, επιθετικός και δραστήριος τύπος, εξαιτίας της υπεροχής της κίτρινης χολή. Τα άτομα είναι γενικά ευερέθιστα και  αντιδρούν με ταχύτητα.

4. Ο γήινος τύπος μελαγχολικός-όξινος (ψυχρός-ξηρός) ένεκα της περίσσειας μέλαινας χολής στον οργανισμό είναι θλιμμένος, προσεχτικός και αγχώδης. Χαρακτηρίζεται από σκυθρωπότητα και ρέπει προς την μελαγχολία.

H αλχημεία του χρώματος και η υποατομική βιολογία της όρασης ή σκέψης…

Ο υλικός πολιτισμός μας μεταβάλλεται σταθερά σε ψυχικό, καθώς υπερπηδά σιγά-σιγά το φιλοσοφικό εμπόδιο που λέγεται χρόνος ή Κρόνος ή ταχύτητα του φωτός = 3Χ100Χ1000 (3=Κρόνος, 100=Κένταυροι, 1000= τα Γεγονότα).Στην σκέψη του Αριστοτέλη ο ΧΡόνος και η ύλη (ΧΡώμα) είναι έννοιες ταυτόσημες. Καθώς όλοι αντιλαμβάνονται πως το χρώμα οφείλεται στην χρονική συχνότητα της ταλάντωσης των ατόμων. Εφόσον η προσπίπτουσα ή εκπεμπόμενη ακτινοβολία με προσθέσεις και αφαιρέσεις επάνω στις στιβάδες των ηλεκτρονίων οδηγείται στην τελική τιμή εξόδου που αντιλαμβανόμαστε σαν χρώμα.Κατόπιν ο σοφός διδάσκαλος μας επισημαίνει επαναλαμβάνοντας τους ενορατικούς ατομικούς φιλοσόφους, πως "η σκέψη οφείλεται στην ταλάντωση των ατόμων". Όπερ συνδυαζόμενο με την προηγούμενη διαπίστωση οδηγεί στο συμπέρασμα πως το χρώμα είναι η σκέψη !!!Πρόκειται για θεμελιακή και απλή διαπίστωση που παρόλα αυτά η επιστήμη μας δεν έχει ακόμη εκστομίσει…!!!Είναι γνωστό στην γενετική και την οφθαλμολογία πως οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν διαφορές στην αντίληψη των χρωμάτων. Εξαιτίας της διαφοράς στις ποσότητες των οφθαλμικών κωνίων (φωτουποδοχείς του χρώματος) που είναι μεγαλύτερος στις γυναίκες. Με αποτέλεσμα να έχουν μεγαλύτερο (συναισθηματικό) χρωματικό εύρος στην περιοχή του υπέρυθρου, και να βλέπουν κάπως διαφορετικά το πράσινο και το ερυθρό, από τους άνδρεςΣτον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ανθρώπινου ματιού υπάρχουν φωτοϋποδοχείς* με δύο τύπους κυττάρων τα κωνία και τα ραβδία. Τα ραβδία είναι υπεύθυνα για την αντίληψη του αμυδρού φωτός ενώ τα κωνία (ή κωνικά κύτταρα) για την αντίληψη των χρωμάτων. Υπάρχουν τρία είδη κωνικών κυττάρων:

• S-κωνία: Είναι ευαίσθητα στο μπλε φως.

• Μ-κωνία: Είναι ευαίσθητα στο πράσινο φως.

• L-κωνία: Είναι ευαίσθητα στο κόκκινο φως.

Η ευαισθησία των κωνίων σε διαφορετικά μήκη κύματος οφείλεται σε φωτοευαίσθητες χρωστικές ουσίες τις φωτοψίνες οι οποίες περιέχουν κάποιες πρωτεΐνες που ονομάζονται οψίνες. Κάθε είδος κωνίου περιέχει διαφορετικές φωτοψίνες. Το φως, καθώς προσπίπτει στα κωνικά κύτταρα, τα διεγείρει ανάλογα με τα μήκη κύματος που περιλαμβάνει. Τα κωνικά κύτταρα στέλνουν σήματα που φιλτράρονται μέσα από το οπτικό νεύρο και οδηγούνται στον εγκέφαλο.

Η όλη διαδικασία δημιουργεί την τελική αντίληψη των χρωμάτων από τον άνθρωπο. Κάθε χρώμα που αντιλαμβανόμαστε οφείλεται στους συνδυασμούς των σημάτων που δίνουν οι φωτοϋποδοχείς. Ετσι, τα βασικά στοιχεία τα οποία αντιλαμβάνεται το ανθρώπινο μάτι, είναι εντάσεις των Κόκκινο Πράσινο και Μπλε, σε μία πολύπλοκη διαδικασία σύνθεσης.

Τις λειτουργίες αυτές του οφθαλμού μελετούν και αντιγράφουν στα τεχνολογικά εργαστήρια δημιουργώντας την τριχρωμία στις τηλεοπτικές οθόνες. Ενώ οι προγραμματιστές μελετώντας την λειτουργία του εγκεφάλου, δημιουργούν τους αλγόριθμους συμπίεσης των δεδομένων διασφαλίζοντας την οικονομία του σήματος.

Η γενετική έχει δώσει ένα ισχυρό εργαλείο στους γλωσσολόγους-λογοθεραπευτές που αναζητούν πλέον την επίλυση των προβλημάτων της δυσλεξίας και στον γενετικό κώδικα.

Όμως το αληθινό γλωσσολογικό εργαστήριο είναι ο διαλογισμός και η εσωτερική νοητική εκφώνηση των γραμμάτων ή δυνάμεων του Λόγου στην διάρκεια του υπναγωγικού φαινομένου.

Εκεί ο αυτομυούμενος με την βοήθεια του άγγελου Κώδωνα ή Κύδωνα φύλακα της αύρας του, αντιλαμβάνεται το δημιουργικό «κύδος» των αντιμαχομένων δυνάμεων που συνιστούν την σπερματική βούληση που αποκαλύπτεται στην επιθυμητική του σκέψη.

Στο εγγύς μέλλον είναι προφανές πως θα ανακοινωθούν μελέτες σε σχέση με τις παραλλαγές των χρωματικών γονιδιωμάτων, σε σχέση με την δυσλεξία, την εθνολογική γλωσσολογία: (την χρήση των φθόγγων στις διάφορες εθνότητες) και την πλανητική αστρολογία των κέντρων της σπονδυλικής στήλης.

*Η δημιουργία των φωτουποδοχέων καθορίζεται από ένα χρωμόσωμα που βρίσκεται στο γονίδιο Χ, που είναι φυλοκαθοριστικό. Οι γυναίκες έχουν δύο τέτοια γονίδια, ενώ οι άντρες ένα. Έτσι οι άντρες παρουσιάζουν χρωματικές ανωμαλίες πιο συχνά από τις γυναίκες. Το χρωμόσωμα αυτό βρέθηκε να έχει πάνω από 80 ποικιλίες, με αποτέλεσμα διαφορές στην αντίληψη των χρωμάτων, ειδικά ανάμεσα στο κόκκινο και το πράσινο. Ένα 10% των γυναικών διαθέτουν τέταρτο είδος κωνίων, δηλαδή τετραχρωματική όραση. Το τέταρτο αυτό είδος είναι ευαίσθητο στο κάτω μέρος των συχνοτήτων, δηλαδή προς το υπέρυθρο. Επίσης, οι άνδρες έχουν λιγότερα κωνία κατά μέσο όρο, έως 30% και αντίστοιχα περισσότερα ραβδία, βλέποντας έτσι μικρότερη ποικιλία χρωμάτων αλλά πιο καθαρά ειδικά όταν λιγοστεύει ο φωτισμός.

Τα εξαπτέρυγα και η αλχημεία των παθών-μεταβολών στο ζώδιο του Καρκίνου

Μια φίλη λαμβάνοντας αφορμή από την νοητική μου ταλαιπωρία προκειμένου να ερμηνεύσω την «φρίκη της λαμπρότητας» του λευκού φωτός του πολυόματου Κθούλου, μου εξομολογήθηκε ότι και αυτή ταλαιπωρείται παρόμοια προκειμένου να ερμηνεύσει την αλλόκοτη διδασκαλία που έλαβε στον διαλογισμό της επάνω στα φτερά της νυχτερίδας … Αντιλήφθηκε πως ο οραματισμός των τρομακτικών φτερών σχετιζόταν με τον αλχημικό καθαρισμό του αίματος της... Στην συνέχεια εμφανίστηκε η νήσος της Αιαίας (θρήνου), με τον αιΘεΡικό ΘΡόΝο του ΘεΡιΝού ΘΡήΝου, (το δισκοπότηρο των ΔαΚΡύων < ΔΡάΚων < ΔέΡΚω=βλέπω), της πλανητικής υπηρεσίας της Μονάδας της, την οποία δυσκολεύεται να αποδεχθεί (όπως όλοι μας)… // Εξ αιτίας της μεγάλης θυσιαστικής υπευθυνότητας-αντοχής της συνείδησης που απαιτεί//. «Βλ. Απελθέτω απ εμού το ποτήριον τούτο…»

Με φτερά απεικονίζονται οι λειτουργίες της ενόρασης (βλ. τρίτος οφθαλμός), εφόσον επάνω στα φτερά του έρωτα-αγάπης (< άγαν+οπή = άγει την όραση) ταξιδεύει ο διαλογιζόμενος στις απόκρυφες πολλαπλές διαστάσεις των κέντρων του κρανίου…

Με εξαπτέρυγα (τα 6 αιθερικά περιβλήματα) καλύπτονται τα πύρινα Σεραφείμ (με πτερά παγονιού) και, τα πολυόματα Χερουβείμ (με πτερά νυχτερίδας. Βλ. σχετικά τον χερουβικό Βούδα διακοσμημένο με φτερά νυχτερίδας). Στα 3 ζεύγη πτερυγίων αναγνωρίζονται οι πολικότητες στο κεφάλι (2 ημισφαίρια, ο διπλός λωτός του τρίτου ματιού), στις ωμοπλάτες (καρδία) και στους αστραγάλους (τα σανδάλια του Ερμή). Τα δύο Είδη εξαπτέρυγων (αιθερικών περιβλημάτων) μαζί με τους Θρόνους του θρήνου είναι η πρώτη εκ των τριών τάξεων των ασωμάτων αγγελικών ιεραρχιών που περιστοιχίζουν την θεότητα στην θεολογία του Αρεοπαγίτη.

Ο Ντύρερ έχει απεικονίσει με μοναδικό τρόπο την δημιουργική «Μελαγχολία» του θλιμμένου Θρόνου και τα φτερά της νυχτερίδας στο ομώνυμο χαρακτικό του με το μαγικό τεράγωνο του Δία -4 (ο καρκίνος είναι ο 4ος ζωδιακός οίκος με κυβερνήτη τον Δία) Επί πλέον πληροφορίες λαμβάνουμε από τον βουδισμό, που τοποθετώντας το βασίλειο των θεών στους θερινούς μήνες, μας προσφέρει το ζωδιακό-καβαλιστικό κλειδί για την μηνιαία κατάταξη-διδασκαλία των αγγελικών ιεραρχιών…

Ο χερουβικός-πολυόματος Κθούλου όπως και τα τρομακτικά σεληνιακά εξαπτέρυγα (με μορφή νυχτερίδας) αφορούν την Ποσειδώνια διδασκαλία επάνω στην δημιουργική ΤΡοΜο-λαγνεία της 3ης ακτίνας…

Το σύμβολο του Ποσειδώνα είναι οι 3 κύκλοι-δακτύλιοι ή περιβλήματα (1+2+3=6=2Χ3) του κοσμικού δημιουργικού μορφικού δόγματος…

Αυτό που συμβαίνει λοιπόν στα όνειρα και τους διαλογισμούς του καρκίνου είναι η βάπτιση της συνείδησής μας στις δημιουργικές δονήσεις της θεότητας. Το ζητούμενο είναι ο έλεγχος του ΤΡόΜου-Λαγνείας των ακαθόριστων-πιθανολογικών Εκατόγχειρων ή ενεργειακών τερατογενέσεων (του θηλυκού QαQού-ΜήΤΡας) με την εμφάνιση της νοητικής μορφικής Συμμετρίας ή Αρτιότητας-Αιτιότητας της φυλετικής Συνείδησης (Αγαθού ή πυθαγόρειας Συμμετρίας)

Η έννοια του πάθους-πόθου δηλώνει την αλχημική μεταβολή-κίνηση στο έργο του Αριστοτέλη-Πλάτωνα-Ηράκλειτου. Ενώ οι έννοιες: Γένος και Είδος συγκρινόμενες με τον θεοσοφικό καβαλισμό προσδιορίζουν τα πρώτα Γένη που είναι τα 5 φιλοσοφικά Στοιχεία και τα πρώτα Είδη που είναι οι νοητικές Μορφές ή Ακτίνες (βλ. ειδητικοί αριθμοί των πυθαγορείων)

Το πλήθος των Γενών είναι 5 γιατί 5 είναι οι γεωμετρικές κανονικότητες των στερεών στις τρεις διαστάσεις που εγγράφονται σε σφαίρα και δημιουργούνται από έναν τύπο εδρών : (τρίγωνα, τετράγωνα (2 τρίγωνα), πεντάγωνα (3 τρίγωνα))

Στις 4εις διαστάσεις υπάρχουν 6 κανονικά στερεά (Γένη) που σχετίζονται με τα 5 πλατωνικά στις 3εις διαστάσεις. Το επί πλέον στερεό σχετίζεται με το οκτάεδρο (αέρα-συνείδηση) που στις 4εις διαστάσεις έχει διπλή εμφάνιση ως 16χωρο και 24χωρο…

Το 1970 αποδείχθηκε πως τα πολύτοπα-πολύχωρα (τα κανονικά πολύεδρα – Γένη- σε πολλές διαστάσεις) αποφλοιώνονται ή κυψελοποιούνται*, εφόσον οι επιφάνειές τους ανήκουν στην προηγούμενη διάσταση… Αυτή η απλή γεωμετρική ιδιότητα πως το όριο ανήκει στην προηγούμενη διάσταση : λχ η περιφέρεια του κύκλου (εμβαδόν 2 διαστάσεων) είναι η μονοδιάστατη γραμμή και το όριο της σφαίρας (όγκου 3 διαστάσεων) είναι η επιφάνεια των 2 διαστάσεων. Εξηγεί το κβαντικό φαινόμενο της μορφοποιητικής παρέμβασης του παρατηρητή. Πως ο παρατηρητής δηλ. οδηγεί σε μορφοποιητική πτώση τον κραδασμό της άμορφης ενέργειας.

Η φυσική σχετίζει την μορφή με τον γραμμικό χρόνο και την «καμπύλωση» του χωρόχρονου (σε επιφάνεια), … Ο Αϊνστάιν ακολουθώντας την εργασία του Καραθεοδωρή που είχε διατυπώσει πρώτος την θεωρία για τα κυκλικά πολύτοπα-πολύχωρα το 1910, ανέφερε χαρακτηριστικά πως μπορεί να εξηγήσει τον ηλεκτρομαγνητισμό ως την τρισδιάστατη επιφάνεια μιας τετρασδιάστατης σφαίρας…

*Στον οραματισμό η αιθερική Γαία εμφανίζεται ως κυψελωτό δίκτυο, είτε ως πολυόματο σπειροειδές άθροισμα φυλετικών περιβλημάτων-πτερύγων… 

Η καβαλιστική Δέσποινα πληροφορική- Φερσεφόνη: (η δια των γνώσεων Φερομένη πλατωνική ψυχή-Περσεφόνη)  και η υπεργεωμετρία των αισθήσεων…

Τα θερινά ζώδια της ηλιακής έξαρσης:  καρκίνος-λέων  (στόμαχος-καρδία), αντιστοιχούν  στο ινδουιστικό βασίλειο των θεών-τέκνων της κοσμικής ανάγκης που δημιουργούν στο-μαχόμενα* με τα νοητικά έντερα των Τιτάνων της Παρθένου. Έτσι μας προσφέρουν την δυνατότητα να προσεγγίζουμε το μυστήριο του πλατωνικού σπηλαίου ως αλχημικό <Αθάνορα>  στόμα-στόμαχο-μήτρα  της  πεπτικής λειτουργίας,   που διαμορφώνει τις   φυσικές μορφές-αισθήσεις…

*Το «στομάχιον» είναι έργο του Αρχιμήδη ανάλογο με τα «τάγκραμ», στο οποίο επιχειρείται η δημιουργία  μορφών από τα τριγωνικά τεμάχια-πυρά-δόντια  στο οποίο έχει αναλυθεί το μαγικό τεράγωνο-στόμαχος… (το καλλιεργημένο χωράφι των σπαρτών-δοντιών  του δράκου που σκότωσε ο Κάδμος)

Οι φυσικές αισθήσεις  σχετίσθηκαν από τους πυθαγόρειους με την «άλυσο»  των 5 κανονικών στερεών,   που εξουσιάζει το ύδωρ της Στυγός,  (η υπερσυμμετρία της πεντάλφα, η δικαιοσύνη της χρυσής τομής,  Αφροδίτης).  Τα κανονικά στερεά (αισθήσεις) ανάγονται στο πυρ, το απλούστερο  στοιχείο που είναι η στερεομετρική νοητική μονάδα:  το «νοητικό πυρ-τετράεδρο» δηλ.  το σημείο του σταυρωμένου νοητικού Ανθρώπου: (το τετράεδρο-σταυρός, δημιουργείται από δύο ασύμπτωτες καθέτους γραμμές ή φύλα)…  

Εδώ στον στόμαχο-Δία του αναλίσκοντος πυρός 1+2+3+4=10  τα κανονικά  στερεά των φυσικών  αισθήσεων επεκτείνονται με την επενέργεια των εκκρίσεων του ήπατος-Ερμή… στις   4εις  νοητικές διαστάσεις !!!. 

Η τέταρτη διάσταση (ο πύρινος κάτω κόσμος) δείχνει τα δόντια-πυρά του    στο  σεληνιακό κάτοπτρο  της αστρικής-πεπτικής φαντασίας …

Ο τεχνολογικός πολιτισμός μας ανοίγει σιγά-σιγά σε κοινή θέα  την υπερσυμμετρική πιθανολογική (κβαντική) υποατομική πύρινη κόλαση των κουαρκ. 

Όσοι διαθέτουν την απαραίτητη (καβαλιστική) ακαδημαϊκή πολυγνωσία. Έτσι αποκαλείται στις μέρες μας η νοητική μονάδα-Περσεφόνη: δηλ.  η αρχαιοελληνική διαισθητική ταξινόμηση-Πληροφορική είναι η φανέρωση της καρδιακής σοφίας ως πλατωνική Περσεφόνη-Φερσεφόνη.  

Παρατηρούν λοιπόν την φυσική επιστήμη να επεκτείνει τις γνώσεις μας  στην  ιδιαίτερη σχέση του ορυκτού  βασιλείου με τις δονήσεις των πυρήνων των ατόμων... Παρατηρούν την ανάπτυξη  των ορυκτών κρυστάλλων και των σπόρων του αιθεροφυτικού βασιλείου να ακολουθούν δενδροειδείς γραμμές που θυμίζουν φλέβες και νεύρα  (το αιθερικό δίκτυο των  νάντις), επεκτείνοντας την αφή.... Παρακολουθούν τις μελέτες για την κινητική δράση της επινεφρίνης στα ζώα, που φαίνεται  να εξομοιώνουν τα χημικά πεπτίδια στον οργανισμό μας  καθώς προσανατολίζονται ως θηρευτές σε συγκεκριμένες θρεπτικές γεύσεις-μορφές (χημικές συγγένειες), δημιουργώντας συγκεκριμένα μοτίβα κινήσεων-πέψεων... 

Αντιλαμβάνονται λοιπόν οι νοήμονες άνθρωποι επάνω στον πύρινο σταυρό της πεπτικής-λιβιδικής γνώσης,  την προφανή σχέση που υφίσταται μεταξύ των βασιλείων και των αισθήσεων στην πεπτική άλυσο των κανονικών στερεών: 

1. Ορυκτό βασίλειο και ακοή  (αιθήρ, ενιαία ύπαρξη).  

2. Φυτικό βασίλειο και αφή  (αήρ, διάκριση εαυτού-μη εαυτού).  

3. Ζωικό βασίλειο και όραση (ύδωρ, διατροφική κίνηση, καταβρωχθιστική σχέση (έρως) μεταξύ ξεχωριστών μορφών)

4. Ανθρώπινο βασίλειο και νους (πυρ, πεπτική ανακύκλωση-διάλυση των μορφών)

5. Το πεσμένο βασίλειο των μοχθηρών ιχθύων της διόρασης-γεύσης (οι υπερβόρειες Μονάδες, οι Έλλοπες ιχθύες: συνδαιτημόνες των θεών)

6. Το πεσμένο αγγελικό βασίλειο των αλαζονικών εντόμων της γνώσης  και η πύρινη-όσφρηση… 

7. Το βασίλειο των πτηνών σύμφωνα με την παλαιοντολογία προέρχεται από το βασίλειο των δεινοσαύρων-δράκων (δέρκω=βλέπω). // Η αρπαγή του όΦεος της Φαντασίας από τα πτερά του αετού-αϊτού< ρίζα awi < πτηνό=οιωνός, σημαίνει την απελευθέρωση της συνείδησης από την αιτιοκρατία του κυκλικού χρόνου (κάρμα=ουροβόρου) στον πιθανολογικό χρόνο των πνευματικών οιωνών-οραμάτων έξω από την ονοματοθετική παγίδα του νοητικού ΙΑΩ,  χωρόχρονου Κρόνου-ΙΕΩΟΥΑΗ// 

Οι πυθαγόρειοι απέδιδαν λοιπόν τις 5 αισθήσεις στα 5 κανονικά στερεά. Η  κανονικότητα των οποίων οφείλεται στον αμείλικτο νόμο της Στύγας:  

Αφρο/δίτης ή Δια/τροφής, οικονομίας  της χρυσής τομής. 

Η διατροφική αλυσίδα: γη-> φυτά-> ζώα-> άνθρωπος συνεχίζεται με τους τελευταίους να γίνονται βορά στους ->  αστρικούς (ιχθυόμορφους-δρακοειδείς) τετραδιάστατους δαίμονες της επιθυμίας-φαντασίας  (πεσμένους της 4ης διάστασης) που  τρέφονται από τις νοητικά ανισόρροπες (ανήθικες) ανθρώπινες αιθερικές εκπορεύσεις. Όμως χάρις στην νοητική αφύπνιση  των Ανθρώπων, διατρέφουν και «αυτοί»  με την σειρά τους -> τους Άγγελους  με το άρωμα της "Εκατόμβης" των  σφαγιασμένων "ταύρων-ουσιών" και,  τα ΔάΚΡυα (< ΔέΡΚω)  των μετανοημένων ΔΡαΚοειδών συνειδήσεων, που γεμίζουν το δισκοπότηρο της θλίψης-αυτοσυνείδησης του Α-έρα…

Η   πεπτική διαδικασία είναι λοιπόν η ΔιαΡΚής μεταβολή, ανακύκλωση των μορφών,  στα ακατάστρεφτα συνθετικά τους άτομα-μόρια.  Όμως η παρέμβαση της συνείδησης στην αλχημική πεπτική διαδικασία αποφλοιώνει περεταίρω την ατομική ουσία στο πιθανολογικό υποατομικό νοητικό πεδίο της υπερσυμμετρίας των κουαρκ.  

Ο αλησμόνητος Αϊβανχόφ ομιλούσε για την αλχημική γιόγκα του «πεπτικού καζανιού» ως την μόνη γιόγκα που είναι δυνατόν  να αποδώσει νοητικούς καρπούς  σε έναν καταναλωτικό πολιτισμό…  (μάγων-μαγείρων, αλχημιστών της γευστικής ενόρασης).  

Υπενθυμίζουμε πως η Γαία συμπεριφέρεται ως υπερστερεό με τις τεκτονικές πλάκες της ως έδρες  να βυθίζονται-χωνεύονται διαρκώς η μια κάτω από την άλλη, ενώ διαρκώς γεννιέται νέος φλοιός (νέες έδρες),   με το εκλυόμενο μάγμα από τις ηφαιστειακές ρηγματώσεις της…  

Στο ίντερνετ υπάρχουν οι απεικονίσεις των 5 κανονικών στερεών και των 6 κινούμενων υπερστερεών (το οκτάεδρο του αέρα έχει δύο εκδοχές: 16χωρο και 24χωρο), ως συστήματα όμοιων κανονικών στερεών που αναδύονται διαρκώς το ένα μέσα από το άλλο σε μια ρυθμικά επαναλαμβανόμενη κίνηση που θυμίζει την κίνηση του άπειρου 8 στον δακτύλιο του Mobius. 

Πρόκειται για την ανακύκλωση των μορφών στο φυλετικό χωνευτήρι των εμπειριών που είναι ο κάτω κόσμος (Άδης), η κόλαση-κρίση του αναλίσκοντος πυρός της κοιλίας…

Η εξέλιξη της στερεομετρίας των 3ων διαστάσεων σε υπεργεωμετρία των περισσοτέρων διαστάσεων δείχνει την μεταφυσική-μετεξέλιξη των αισθήσεων σε συνθετικές υπεραισθησίες (ψυχικές αισθήσεις). 

Η μετεξέλιξη επιτυγχάνεται καθώς η πεπτική διαδικασία –κρίση  παύει να είναι ασυνείδητη-ενστικτώδης ελεγχόμενη από το κατώτερο φυλετικό τηλεπαθητικό κέντρο του ηλιακού στομάχου. Υπεύθυνου για το matrix που αντιλαβανόμαστε. Αναλαμβάνοντας την πεπτική κρίση το καρδιακό κέντρο της συνείδησης. Η πεπτική σχέση ήπατος-σπλήνας: Ερμή_Αφροδίτης:  χολερυθρίνης-χολοπρασίνης  εμφανίζει  το ΑΖΩΘ (τον παγκόσμιο διαλύτη της διαιρετότητας του Λόγου. Τα Α,Ζ,Ω,Θ είναι τα πρώτα και τελευταία γράμματα στα δυτικά αλφάβητα). 

Στο καρδιακό καβαλιστικό κέντρο  λοιπόν χάρις στην  μηρυκαστική  νοητική (πεπτική) επεξεργασία των διατροφικών εντυπώσεων,  αναγνωρίζονται περισσότερες  σχέσεις-ακμές να συνδέουν τις κορυφές των κανονικών στερεών-αισθήσεων.  Αυτές οι επιπλέον αιθερικές γραμμές είναι μορφοποιητικά συναιθήματα-γεύσεις  (εγκεφαλικά υγρά) που αποκαλύπτουν  την  αιθερική πραγματικότητα,  ελευθερώνοντας  την ανθρώπινη κίνηση-συνείδηση στην επόμενη διάσταση. Το αιθερικό διπλό λειτουργεί όπως  ο αναδιπλούμενος υπερκύβος: πρότυπο όλων αυτών των κινησεων…  Στην υπεργεωμετρία  το πρόβλημα του διπλασιασμού του κυβικού τάφου (αιθερικού σώματος) του Γλαύκου  (τάφος < tomb < Θήβες) αναδεικνύει ένα ευρύ πεδίο μελέτης και μαχών από Πύλη σε Πύλη των επτάπυλων Θηβών,  τοξεύοντας τα τέκνα της Νιόβης... καθώς η πολικότητα κύβου-οκταέδρου στις 4εις διαστάσεις έχει δύο διαπιστωμένες λύσεις: μια Ηλιακή-Απολλώνια και μια Σεληνιακή της Αρτέμιδας...

 

 *Αυτή την πεπτική γιόγκα ή καλύτερα αλχημεία  αντιληφθήκαμε λοιπόν στην σπειροειδή κίνηση των διαστρωματώσεων στην οποία υπόκεινται τα υπερστερεά πολύχωρα ή πολύτοπα:  ως διαρκή ανακύκλωση  του  μέσα με το έξω…  του άνω με το κάτω 

Επαναλαμβάνουμε  τις   κινήσεις των υπεργεωμετρικών αιθερικών στοιχείων

1. Πυρ: προς τα έξω. Οργή. Χολερικός

2. Αήρ: προς τα μέσα. Θλίψη. Αιματώδης

3. Γη: σπειροειδώς μέσα-έξω. Μελαγχολικός

4. Ύδωρ: άνω-κάτω. Φλεγματικός

Το μυστήριο της τρισηλίου θεότητας: Το ορφικό δράμα της επιτάχυνσης του φωτός της συνείδησης στον άδηλο νοητικό κόσμο: από το έσοπτρον του Διονύσου (νοητική μονάδα) έως τον Θρόνο του Διός (μόνιμο νοητικό άτομο)… 

Η Φερσεφόνη-πληροφορική κατά Πλάτωνα είναι η διάρκεια των 1000* ετών παραμονής στον Άδη, προκειμένου να επιτευχθεί από τους δαίμονες, η ταξινόμηση-διανομή των επίγειων εμπειριών στο καβαλιστικό δενδροειδές σύστημα (η αρχετυπική άμπελος Χριστός-Διόνυσος) που είναι το ίδιο το Εγώ μας… Τα 4 μέρη του ενιαίου συστήματος των 3ων ηλίων περιγράφονται στο όνομα ΘEOΣ (Δίας-Deus), που είναι οι διχοτομήσεις του κύκλου Ο σε Θ και Ε. (Ιάμβλιχος)

*Σύμφωνα με την αριθμητική των πυθαγορείων 1000=ο κύβος του 10 είναι ο αριθμός των γεγονότων του βίου… 100=το τεράγωνο του 10 είναι ο αρ. της νοητικής ψυχής (Κενταύρου)… Όταν Δεκάδες είναι οι φυλετικές ψυχές-Εσπερίδες… και Μονάδες οι Θεοί-σπινθήρες (οι πρωτόγονοι Τιτάνες)

Ο διαμελισμός του Διονύσου-Όσιρι από τον Σεθ, //το συλλογικό όνομα των Τιτάνων: οι δυνάμεις της ενέλιξης ή εντροπίας//, αντιστοιχεί στον κατακερματισμένο νου μας χαμένο μέσα στην πολυωνυμία των σκέψεων που πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα καθώς καταγράφουν τις σχέσεις των ειδώλων που παρατηρεί η φυλετική ψυχή μας στο Διονυσιακό κάτοπτρο της ύλης //το πλατωνικό σπήλαιο των ειδώλων ή matrix//. Η ύλη ονομάζεται μεριστή ουσία από τους νεοπλατωνικούς, καθώς μερίζεται σε 7 μέρη ή 7 ηλεκτρονικές στιβάδες. Αντίθετα η εποπτεύουσα-καθαρτήρια ψυχική ουσία είναι αμέριστη, δηλ. χωρίς πόλους-μέρη: Απολλώνια, Απλή.

Η σωτηρία της ανθρωπότητας δια του Διόνυσου-Ζαγρέα, τέκνου της φυλετικής διανεμητικής συνείδησης Περσεφόνης με το αφελές (πρωτόγονο) Δίινο πνεύμα του κοσμικού ελέους, επιτυγχάνεται χάρις στην Αθηνά-Πρόνοια, , που διέσωσε την καρδιά του Διονύσου, (η Ίσις-Σείριος, ο κοσμικός φύλακας του Κάρμα, δημιούργησε με μαγικό τρόπο τον καρμικό φαλλικό κόμβο του Όσιρι και γέννησε τον Ώρο). // Η Αθηνά-Ίσις αντιστοιχεί στην «Στοά του Σειρίου» και ο Διόνυσος-Όσιρις στον Ορίωνα-Ηρακλή //. Η καρδιά διαφυλάχθηκε στην κνήμη-μνήμη του Δία, δηλ. την ομαδική-φυλετική <μ(κ)νήμη>, (βλ. αντικατάσταση του μ (μένειν-μύω) από το κ (κίνηση-κύω), της <υδροχοϊκής εκκλησίας> ή κυκλοφορίας του αίματος).

Η σταδιακή ταύτιση της υλικής μορφής με το αθάνατο ψυχικό της πρότυπο έχει την δυνατότητα να επιτευχθεί στο σπειροειδές των κύκλών διάρκειας 108 ζωών, που επιστατεί η εντελέχεια- Ήρα ή αιθερική αύρα. Ο κύκλος αυτός συνδέεται με την χρυσή τομή και τις 7 περιόδους των ηλεκτρονικών στιβάδων του πίνακα των χημικών στοιχείων: (2,8,18,32,50,72,98)… Που ανακεφαλαιώνει η φυλετική ψυχή σε μια εκατοντάδα ενσαρκώσεων.

Οδηγός και Δείκτης των αλχημικών μεταβολών είναι η καύση, ένωση του οξυγόνου του αίματος με το εμπαθές πατρικό σπέρμα (DNA). Η καταστροφή του αιτιατού σώματος (DNA) και ο τερματισμός της ειμαρμένης (κάρμα-ντάρμα) των επανενσαρκώσεων επιτυγχάνεται με τις καύσεις επάνω στο αδρανές ικρίωμα του Αζώτου (βλ. ΑΖΩΘ ή Λόγος=ο Υιός)… Τα ααποτελέσματα των καύσεων είναι τα Υδρογόνα (πρότυπες νοητικές μορφές ή θεοσοφικές ακτίνες)… ΗΡΒ

Ο φυσικός ήλιος (Διόνυσος=τέκνον του Διός ή αιθέρα) δείχνει το μονοπάτι της κοσμικής εξέλιξης κατατρώγοντας τα ηλεκτρόνια του (διαμελιζόμενος) και ακτινοβολώντας την ατομική δομή του διατρέφοντας το πλανητικό του σύστημα, (τις 7 αστρολογικές τροχιές-στιβάδες)

Η αλχημική μελέτη δείχνει πως η αποβολή των ηλεκτρονικών στιβάδων-περιβλημάτων της υλικής μας μορφής ξεκινά με την αντικατάσταση του σιδήρου του αίματος από τον νοητικό χαλκό (βλ. δρακοειδείς ή γαλαζοαίματοι) //Ο χαλκός με ατομικό αριθμό 29=2+8+18+1 δηλώνει την πληρότητα στις 3 πρώτες ηλεκτρονικές στιβάδες, δηλ. τον έλεγχο δηλ. των 3ων κατώτερων πεδίων//.

Η αλχημική νοητική εργασία ακολουθεί τους νόμους της συμπλήρωσης των ηλεκτρονικών στιβάδων…

Ο χαλκός κάνει την έναρξη των εργασιών στο νοητικό 4ο περίβλημα-στιβάδα μαζί με την 5η ρίζα φυλή. Ο Ορφέας-Μωυσής είναι τέκνον της Καλλιόπης (Αφροδίτης), αλλά δεν εισέρχεται στον νοητικό παράδεισο… Καθώς παρέχει την δυνατότητα στην Άρεια 5η νοητική φυλή να αντιληφθεί ανακεφαλαιώνοντας την φυσική μορφική εμπειρία στην 5η και 6η στιβάδα των ηλεκτρονίων…

Η 6η ρίζα φυλή δηλώνει τον άργυρο με ατομικό αριθμό 47=2+8+18+18+1, γεγονός που επιτρέπει την εργασία στο 5ο ή βουδικό πεδίο των δυνάμεων και την χρυσοποιία της 7ης ρίζας φυλής. Ο Χρυσός με ατομικό αριθμό 79=2+8+18+32+1 δηλώνει τον πλήρη έλεγχο του 4ου ή νοητικού πεδίου (32). Ενώ ο Υδράργυρος με ατομικό αριθμό 80 υπαινίσσεται την μεγάλη κοσμική θυσία του Ερμή-Χριστού…

Η πρανική συνείδηση σχετίζεται με την μέτρηση-δίκη του οξυγόνου επί των καύσεων ή πεπτικών κρίσεων. Η φυλετική ασυνειδησία χρησιμοποιεί ως μεταφορέα του οξυγόνου τον εμπαθή σίδηρο του αίματος. Όμως η νοητική συνείδηση χρησιμοποιεί τον χαλκό των αφρογενημένων ποσειδόνιων δράκων (γαλαζοαίματων) της πεπτικής ενόρασης… βλ. την λατρεία του Κθούλου-Ποσειδώνα της φιληδονίας-ενόρασης…

Όταν αντικατασταθεί ο σίδηρος από τον χαλκό, καταργείται η πεπτική λειτουργία των θηλαστικών όπως την γνωρίζουμε έως σήμερα. Το περιβάλλον της Αφροδίτης (χαλκού) είναι τόσο όξινο-πύρινο που δεν χρειάζεται πεπτικό σύστημα (έντερα), οπότε η μέτρηση γίνεται στην καρδιά και όχι στο στο-μάχιον…

Η νέα ανθρωπότητα θα έχει μια ενιαία λειτουργία: αναπνευστική, νευρική, ορμονική, αιματική, όπως αυτή που περιγράφει ο πλατωνικός Τίμαιος ως «υδραγωγία» βλ. «Υδροχόος». Επιστρέφοντας στις απλούστερες ενοποιημένες λειτουργίες των ιχθύων και των εντόμων… βλ. Αριστοτέλης «περί αναπνοής».

Η δημιουργική κοσμική σκέψη, (η Κλωθώ) θα έχει αναγνωριστεί τότε στον υποατομικό κραδασμό των κουαρκ… Ενώ η εξωτερική δημιουργία των ηλεκτρονικών αισθήσεων της πλάνης θα έχει αντικατασταθεί από το πλέγμα των δυνατοτήτων που είναι ο αφρός των κουαρκ…

Σημ. Σήμερα γνωρίζουμε πως υπάρχει η δυνατότητα στην υλική-ψυχική ουσία να αντικαταστήσει την τριάδα των κουαρκ με τετράδα πεντάδα… δημιουργώντας νέες αστρολογικές εκδηλώσεις της ψυχικής ουσίας σε περισσότερες διαστάσεις… (Στα λεγόμενα 7 ηλιακά συστήματα)

Έχει ήδη διαπιστωθεί από την φωτοχημεία πως το dna εκπέμπει και παγιδεύει φως, (διατηρείται σταθερό με ένα είδος διαρκούς φωτοσυνθετικού ελέγχου). Γεγονός που δείχνει πως οι μορφές είναι όντως οι εκδηλώσεις-φυλακές του πυθαγόρειου φωτός, (οι θεοσοφικές ακτίνες-υποακτίνες ή αριθμοί). Πρόσφατα μάλιστα επιβεβαιώθηκε και πειραματικά από το πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον πως η δομή των 4 αμινοξέων της έλικας του dna είναι αποθήκη κβαντικών πληροφοριών. Καθώς μετέτρεψαν έναν μεγάλο όγκο ψηφιακών πληροφοριών συμπεριλαμβανομένου και εικόνας βίντεο σε γενετικό κώδικα…

Η αλχημεία περιγράφει λοιπόν την παραγωγή-απελευθέρωση φωτονίων (πεσμένων αγγέλων) που είναι δεσμευμένοι στην μορφή κατά την ενοποίηση (κρίση) του νευρικού-ορμονικού συστήματος με την κυκλοφορία του αίματος. Στην διάρκεια αυτών των φωτισμών-κρίσεων που η χριστιανική θρησκεία ονομάζει μάγους και ο βουδισμός βούδες των χρωμάτων-στοιχείων, η συνείδηση βαπτίζεται στο εργαστήριο της επινεφρίνης, δηλ της δράσης ή κίνησης, που αντιστοιχούν στις ζωικές μορφές, φύλακες του κάρμα-κίνησης. Η εργασία με το ζωικό dna ξεκινά με τα έντομα (κέντρο βάσις) χρυσοί βούδες, με τους δράκους και τους ιχθύες (γ.ο.) λευκοί βούδες, με τα μηρυκαστικά (στόμαχος) κόκκινοι βούδες, με την καρδιά (θηλαστικά) πράσινοι βούδες, για να οδηγηθεί από την αιτιοκρατία στην πιθανολογική λειτουργία του λαιμού (με τα πτηνά-οιωνούς) κυανοί βούδες. Σε αυτό το σημείο ο Ατλάντιος Ορφέας όπως και ο Πειρίθους με τον Θησέα απέτυχαν να νυμφευθούν την ευρεία Δίκη (πύρινη πιθανοκρατία, Φερσεφόνη-Ευρυδίκη). Οπότε ανέμειναν την εμφάνιση του νοητικού Άρειου Ηρακλή και τους Αργοναύτες…

Το μυστήριο του χρυσόμαλλου δέρατος ή λεοντής του φωτός… 

Μετά την αριθμολογική νύξη για τις 6 ημέρες της δημιουργίας, ο Αρχάγγελος του πυρός μας ενθαρρύνει να κατανοήσουμε βαθύτερα την λειτουργικότητα του 9γράμματος, (τα 9 αγγελικά τάγματα της δημιουργίας), στην ενοποιημένη αντίληψη της τροφοδοσίας των τριών οκτάβων του Σουφισμού-Ροδοσταυρισμού: (1.πεπτικής – 2.αναπνευστικής ή αναπαραγωγικής – 3.αισθήσεων) στην πλατωνική εκδοχή της «Υδραγωγίας» του αιθερικού σώματος, που προτείνεται στον διάλογο του Τιμαίου…

Το πυρ των αριθμών μας υπενθυμίζει πως μετά το σεληνιακό 9 του καρκίνου (η 9η μύηση) ακολουθεί το 10 του λέοντα (η 1η ή 10η μύηση), της πύρινης μετρικής Μονάδας…

Oι μύθοι: του γδαρμένου-σταυρωμένου σάτυρου Μαρσύα*, του Ωρίωνα που κρατά την λεοντή και το ρόπαλο εμπρός από τον Ηριδανό ποταμό των νεκρών (το φυλετικό ρεύμα), όπως και των διαμελισμένων θεών Όσιρι και Διόνυσου είναι ίδιοι… (*Τα ιμάτια του Χριστού διαμοιράστηκαν πριν την σταύρωση). _Όποιος γνωρίζει έναν μύθο τους γνωρίζει όλους, μας πληροφορούν οι γνωστικοί μελετητές της αλχημείας.

Ο ατλάντιος Ωρίωνας-Όσιρις όπως και ο Ηρακλής απεικονίζονται με ρόπαλο και λεοντή, όταν ο Διόνυσος είναι η άρεια εκδοχή του ατλάντιου Ορφέα…

_Μην λησμονείς ότι Εγώ σου εξηγώ συνέχεια την μουσική φύση του κόσμου στην λύρα της ψυχής, αλλά εσύ εξακολουθείς να ενδύεσαι τις πνοές των αυλών σου... Είπε με Αριστοτελική διάθεση ο ηλιακός άγγελος Απόλλων στον ΣάΤυΡο Μαρσύα και τον έγδαρε (ΣΤαύΡωσε) για μια ακόμη φορά…

Ο Ορφέας είναι τέκνο του Απόλλωνα με τις ανοδικές εξελικτικές Μούσες (καβαλιστικές σφαίρες: 7 Αφροδίτη, 6 ήλιος, 4 Δίας) : (Καλλιόπη-Πολύμνια-Κλειώ).

Ο Ορφέας- καθοδικός Φορέας της ψυχικής μουσικής απέτυχε να φέρει εις πέρας την νοητική ευρεία δίκη του Άδη, (Ευρυδίκη). Διότι αν κατάφερνε να την επαναφέρει στην επιφάνεια της φυσικής γης τότε ο νοητικός κόσμος θα ταυτιζόταν με τον φυσικό… (βλ. 3η μύηση).

Στον ορφισμό αλληγορείται η χαμένη ευκαιρία της Ατλαντίδας 4ης ριζικής φυλής… Καθώς ο Ορφέας συγκίνησε μεν τον σοφό Πλούτωνα με τα δάκρυα του (εφόσον γνώριζε από τον πατέρα του Απόλλωνα να δομεί με τον μουσικό έλεγχο των συναισθημάτων, επενεργώντας έμμεσα στο βουδικό πεδίο των δυνάμεων), αλλά ήταν ανέτοιμος νοητικά, (δεν είχε αυτοσυνείδηση), έτσι μοιραία απέτυχε…

Για τον ίδιο λόγο απέτυχε ο μάγος Μωυσής να εισέλθει στην γη της επαγγελίας. Ο Ορφέας Ολοκλήρωσε το έργο του με την ομάδα των Αργοναυτών…

Η ατλάντια Ορφική διδασκαλία αναπροσαρμόστηκε στην άρεια διδασκαλία των ελευσίνιων μυστηρίων για την Φερσεφόνη-πληροφορική του Πλάτωνα. Παρόμοια οι άρειοι ελευσίνιοι μυημένοι τραγικοί συγγραφείς, επεξεργάστηκαν την ατλάντια ομηρική μυθολογία εμπλουτίζοντας την με τα απαραίτητα νοητικά επεισόδια…

Ο Πλάτων υπολόγιζε σε 300 τα έτη ανάμεσα σε δύο ενσαρκώσεις και, μια αναγκαία διάρκεια 1000* ετών παραμονής στον Άδη δίπλα στον σοφό Πλούτωνα, προκειμένου να επιτευχθεί από τους δαίμονες της Περσεφόνης η συνειδητή αποδόμηση- ξήλωμα των επίγειων εμπειριών-υφάνσεων…

*Στις 3 μέρες της παραμονής του Χριστού στον Άδη θα πρέπει να αντιληφθούμε την αριθμητική των πυθαγορείων, γιατί 1000=ο κύβος (3η δύναμη) του 10 είναι ο αριθμός των γεγονότων του βίου… 100=το φως-τετράγωνο του 10 είναι τα νοητικά αρχέτυπα: Κένταυροι ή Εκατόνταρχοι… Όταν Δεκάδες είναι οι φυλετικές ψυχές-Εσπερίδες… και Μονάδες οι πεσμένοι Θείοι-σπινθήρες (οι γενιές των Τιτάνων)

Η αδρεναλίνη και η εκδορά του λέοντος …

Η σύλληψη του λέοντα μας λέγουν ότι έγινε σε ένα σπήλαιο με δύο θύρες στην κορυφή του βουνού…

Ο Ηρακλής παγίδευσε τον λέοντα κλείνοντας την μία θύρα πριν την είσοδο του λέοντα στο σπήλαιο και την δεύτερη μετά, έτσι τον έπνιξε στα τυφλά με τα χέρια του …

Η πράξη αυτή του Ηρακλή αντιστοιχεί στο «πνίξιμο του εγώ» στην διάρκεια της αναπνευστικής παύσης ανάμεσα στην εισπνοή και την εκπνοή στο σπήλαιο του κρανίου. Την αποκαλούν και μύηση ανάμεσα στις δύο πύλες…

Οι ανθρώπινες μυήσεις συμβαίνουν ανάμεσα στις δύο κλειστές πύλες: την εισπνοή του πνεύματος και την εκπνοή της ύλης…

Οι ουπανισάδες, (το μαχαίρι), μας λέγουν πως ασκώντας την βούληση στο κόψιμο της αναπνοής, καταπαύει η άδηλος αναπνοή και η σκέψη που οφείλεται στις πνοές του δέρματος. Ενώ ξεκινά η αλχημική ένωση των δύο ελιξιρίων: (λευκού και ερυθρού) ήτοι του σεληνιακού ανδρικού σπέρματος και του ηλιακού θηλυκού αίματος…

Η αλχημική σταύρωση λαμβάνει χώρα όταν ο φαλλός, (ο κάθετος άξονας της συνείδησης), ευρίσκεται στην μήτρα του οριζόντιου άξονα των γεγονότων... Καθώς τότε, (στην στιγμή του παρόντος), το πνεύμα του πατρός κατέρχεται στο σπέρμα του υιού… (βλ. Μυστική Δοξασία).

Οι αλχημιστές πιστεύουν πως στην διάρκεια της συνεύρεσης, αποστάζεται στα σφραγισμένα αλχημικά δοχεία (άρρενα και θήλεα γ.ο.)*, τα προϊόντα των γενετικών καύσεων…

Οδηγός και Δείκτης των αλχημικών μεταβολών είναι η ίδια η εργασία των επαναλαμβανόμενων καύσεων και αποστάξεων //(Solve et Coagula)//, δηλ. η ένωση του οξυγόνου (θηλυκή αρχή) δια του σιδήρου του αίματος, με το εμπαθές πατρικό σπέρμα-Υδράργυρο (DNA) των κυττάρων //(o πατήρ είναι ο άνθραξ των οργανικών ενώσεων)//. Τα αμαλγάματα: "οι ενώσεις του Ερμή-Υδραργύρου με τα πλανητικά μέταλλα είναι οι ενεργές νοητικές γωνίες του Ερμή" που αποτυπώνονται στο λευκό ελιξίριο (το σεληνιακό σπέρμα). Τα αμαλγάματα, (οι μεταγραφές των πλανητικών μεταλλικών ιδιοτήτων σε ερμητικές σκέψεις), βαπτίζονται στο ερυθρό ελιξίριο (ηλιακό αίμα) στην διάρκεια των συνευρέσεων (γάμων) του ήλιου με την σελήνη (πανσέληνος και νέα σελήνη)...

Η αλχημική καύση-ένωση του οξυγόνου (πρανα) με το σπέρμα (απανα) συμβαίνει στα σφραγισμένα* αλχημικά δοχεία (εσωτερικά γ.ο.) στο έμπυρο αιθερικό μας περίβλημα (το ερμητικό κηρύκειο), στην διάρκεια της αναπνευστικής παύσης.

Το αποτέλεσμα είναι η έκκριση της αδρεναλίνης υπό μορφή λευκού άκτιστου φωτός, (η λευκή λίθος), που αποστάζεται από την παρεγκεφαλίδα προς την υπόφυση…

Η αδρεναλίνη είναι η ουσία που ελέγχει το κινητικό κέντρο της φαντασίας…

Η λευκή λίθος επιτρέπει την κάθοδο της συνείδησης στον άδηλο κόσμο των σπερμάτων (κατώτερο νοητικό). Εδώ είναι το υφαντήριο του dna, όπου η Πηνελόπη ξηλώνει-υφαίνει την λεοντή της μορφής αναμένοντας την επιστροφή του Ασώτου... Διαμένοντας ανάμεσα στους μνηστήρες (τις αιτίες από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις)

Αντιλαμβανόμαστε δηλαδή την δαιμονιώδη δράση των πυρών που μεταγράφουν διαρκώς τις συναισθηματικές-πεπτιδικές δράσεις σε φανταστικές μορφές-κινήσεις που τροφοδοτούν ακατάπαυστα δια μέσου της κυκλοφορίας του αίματος τους στοιχειακούς δομητές των κυττάρων, σε αυτό που η θεοσοφία ονομάζει πρότυπα των προηγούμενων ριζικών φυλών…

*Ο αλχημικός γάμος, δηλ. η είσοδος της συνείδησης στην κυκλοφορία του αίματος (στον Ηριδανό ή Ιορδάνη φυλετικό ποταμό) ξεκινά μετά την 2η καρδιακή μύηση. Όσοι επιχειρούν την διακοπή της αναπνοής πρόωρα, ασκώντας τυφλά την αρχή της βούλησης, χωρίς να έχουν κατακτήσει την ορθή ηθική και σωματική στάση (συνείδηση) απλά γεμίζουν ασθένειες: (οι ασθένειες είναι λόχος, προειδοποιούν οι ουπανισάδες) //καταλαμβάνονται από βίαιες στοιχειακές επιθυμίες//...

Τα γυμνά χέρια του Ηρακλή συμβολίζουν τον ζυγό της δικαιοσύνης: τα χέρια του Αδάμ-Κάδμου, την χείρα του ελέους (καβαλιστικός Δίας) και την χείρα της αυστηρότητας (καβαλιστικός Άρης)

Χρειάζεται να ερευνηθεί αν οι ασθένειες του αίματος (ανισορροπία του χαλκού, του θείου, του σιδήρου κλπ) οφείλονται στις ονειρώδεις βίαιες προσπάθειες της ψυχής, καθώς πειραματίζεται με την βουλητική αρχή …

Στόχος των αλχημικών καύσεων είναι η άνθιση, ολοκλήρωση και καταστροφή του αιτιατού σώματος //αιθερικού Ναού-Νου// Εκπληρώνοντας την ειμαρμένη (κάρμα-ντάρμα) των επανενσαρκώσεων, του σπερματικού σχεδίου της μορφής (dna).

Οι γενετικές πληροφορίες, (κοσμικά χρέη-μορφές), στην διάρκεια της αλχημικής σταύρωσης, προβάλλονται στην ονειροφαντασία: (στην ζώσα αστρική οθόνη της αύρας μας) και ανακλώμενες στον αδιαπέραστο αστρικό δακτύλιο, επιστρέφουν ενισχυμένες ως συμφορές στην φυσική μας καθημερινότητα…

Οι καύσεις λαμβάνουν χώρα επάνω στο αδρανές αιθερικό μας περίβλημα, το νοητικό ικρίωμα του Αζώτου (βλ. ΑΖΩΘ, η αλφαβητική οδός ή Λόγος=ο Υιός)… Ενώ τα αποτελέσματα των καύσεων δημιουργούν την κλίμακα των Υδρογόνων (οι πρότυπων μορφών) επαναλαμβάνοντας τις 7 μέρες ή περιόδους του πίνακα των ατόμων της ύλης ή φυσικών αγγέλων (τα 72 πενθήμερα ή φυσικά στοιχεία)

Έχει διαπιστωθεί από την φωτοχημεία πως το dna εκπέμπει και παγιδεύει φωτόνια, (διατηρείται δηλαδή σταθερό με ένα είδος διαρκούς φωτοσυνθετικού ελέγχου). Γεγονός που δείχνει πως οι μορφές είναι όντως οι εκδηλώσεις-φυλακές των σχεδιασμών που περιέχουν οι άγγελοι-φωτόνια: (οι αριθμοί στην κβαντική τετρακτίδα των πυθαγορείων). Πρόσφατα μάλιστα επιβεβαιώθηκε και πειραματικά από το πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον πως η δομή των 4 αμινοξέων της έλικας του dna λειτουργεί ως αποθήκη κβαντικών πληροφοριών. Καθώς μετέτρεψαν έναν μεγάλο όγκο ψηφιακών πληροφοριών συμπεριλαμβανομένου και εικόνας βίντεο σε γενετικό κώδικα…!

Ο Βρυχηθμός του λέοντα... 

Στο ζώδιο του Λέοντα μας δίνεται η διδασκαλία της λεοντής ή μορφής (πυρ=μορφή). Πρόκειται λοιπόν για μια σύνθεση: πρόγευση ή επανάληψη, όλων των άθλων του ζωδιακού...

Το Λ του λέοντος είναι το δωδέκατο γράμμα και δηλώνει τα δημιουργικά κοσμικά ύδατα (βλ. Λυγρός). Είναι η φυλακή των 36 δεκανών ή πρότυπων ζωδιακών μορφών που ονομάζουμε Θηρίο 666

Το ζώδιο του Λέοντα ή των 12 Ολύμπιων ζωδιακών θεών ευρίσκεται σε διαρκή δημιουργικό πόλεμο με εκείνο των Τιτάνων της Παρθένου... Ο Πόλεμος αυτός αναγνωρίζεται στην σχέση μίσους-αγάπης των διδύμων, δηλ της φυσικής με την πρότυπη νοητική μορφή...

Η Κενταυρομαχία-Αμαζονομαχία  κοσμούν την Νότια-Δυτική πτέρυγα του Παρθενώνα, η κόσμο του νοητικού πυρός... 

Η Κενταυρομαχία αντιστοιχεί στον κόσμο του κατώτερου νοητικού ενώ η Αμαζονομαχία στον κόσμο του ανώτερου νοητικού (δυτικά) ψυχή=ύδωρ. Γιαυτό και ο Ηρακλής απέτυχε παταγωδώς, στην κατανόηση του Δισκοπότηρου της θηλυκής φύσης φονεύοντας την βασίλισσα των Αμαζόνων...

Οι Αμαζόνες-Βαλκυρίες που ιππεύουν λευκούς λύκους είναι μια αναφορά στο Απολλώνιο λευκό φως (το άκτιστο γλαυκό-ασπρογάλαζο νεκρικό φως του αγίου πνεύματος, η θηλυκή αρχή (οι Μούσες)).

Ο Βάγκνερ ο τελευταίος γνωστικός τροβαδούρος μετά τον Δάντη εξέθεσε αναλυτικά την σχέση φυσικής μορφής - νοητικής ψυχής, στον τρόπο που ο Ζίφκφριντ ξεγέλασε-πρόδωσε παρά την θέλησή του την Βρουχίλδη-Ιππολύτη σε δύο ομώνυμες όπερες...

Με τον ίδιο τρόπο (χρησιμοποιώντας την μαγεία) ξεγέλασε ο βασιλιάς Σολομών την βασίλισσα του Σαββά, ο προφήτης Ηλίας (Τοξότης) μίσησε-αγάπησε την Ιεζάβελ... Ο Ούθερ Πέντραγκον ξεγέλασε την Ιγκρέιν και γέννησε τον Αρθούρο... Ο Οδυσσέας συνευρέθηκε με την Κίρκη και γέννησε τον Τηλέγονο που στο τέλος τον φόνευσε... Η Ήρα-αύρα ξεγέλασε τους Αχαιούς απάγοντας την Ελένη στην πνευματική Αίγυπτο ικέτιδα στον θρόνο του Νηρέα-Ποσειδώνα της φαντασίας. αφήνοντας το είδωλο της Ελένης στην Τροία...

Το μυστικό της Βαλκυρίας ΒΡουΧίλδης ή καλύτερα του ΒΡυΧηθμού του λέοντα της μορφής είναι πως ο φυσικός κόσμος είναι ο νοητικός. Κάτι που γίνεται αντιληπτό στην λεγόμενη τρίτη ή νοητική μύηση, καθώς η φυσική μορφή μεταβάλλεται σε φως και μαθαίνει να ταξιδεύει στους κόσμους των αγγέλων της φαντασίας...

O Σάτυρος -Saturn  Κρόνος

Προσεγγίζοντας την έννοια του Κρόνου-Χρόνου ως σπορέα και θεριστή: (ότι σπείρεις θα θερίσεις). 

Στις επίσημες προσπάθειες ετυμολόγησης το όνομα του Κρόνου-Saturn προήλθε είτε από το Satu , που σημαίνει «σπορά». Θεωρείτο θεός της αφθονίας ως ανάμνηση της χρυσής εποχής του Κρόνου, όπου η φύση τρεφόταν απευθείας από τον αιθέρα… Είτε από το όνομα του ετρουσκικού Θεού Satre και τοπωνύμια όπως Satria , μια αρχαία πόλη στο Λάτιο, και Saturae Palus , ένα βάλτο* στο Λάτιο. Αυτή η ρίζα μπορεί να σχετίζεται με τη Λατινική satureia. Είτε από άλλα επίθετα του, που αναφέρονται στις γεωργικές λειτουργίες του ως Sterculius ή Stercutus , Sterces από το stercus , "κόπρος". 

*Ο βάλτος συνδέεται με τον Άδη…

..................................................................................................................

Όσοι τώρα τολμήσουν να συνθέσουν τις παρετυμολογήσεις ακολουθώντας τον δομισμό των συμφώνων της λέξης Σ,Τ,Ρ,(Ν=νους). Όπως το Σάτυρος < αναγραμματισμός του Σταυρός ή Θυσιασμένος Ταύρος (Μίθρας), δηλ. της σεξουαλικής ένωσης του κάθετου με το οριζόντιο Θα συναντήσουν το πυθαγόρειο θεώρημα, δηλ. την χριστιανική σταύρωση-κάθοδο στον Άδη που λαμβάνει χώρα στο ζώδιο του Αιγόκερω-Κρόνου** 

// με σύμβολο τον σταυρό επάνω από την σελήνη-ψυχή// 

και την ανάγκη εξάλειψης της κόπρου της ειμαρμένης κατά τον γάμο της πρόνοιας με την ελεύθερη βούληση (οι δύο κάθετες πλευρές)… 

Πρόκειται δηλ. για την ερωτική αλχημεία της νοητικής καθόδου στον Άδη (του ασυνείδητου) της κόπρου και του πλούτου της γης (βλ. Πλούτων)… Όπου ο σταυρωμένος Ορφέας αναζήτησε κατά τον γάμο του την Ευρεία-Δίκη της ψυχής του… Δηλ. Το μαργαριτάρι στην κόπρο της γης… (Την φιλοσοφική λίθο)

Στην αλχημική εμβληματική εικόνα φαίνεται το V.I.T.R.I.O.L (Επισκέψου το κεντρικό πυρ), δηλ. λύσε το μυστήριο των γ.ο. στο κέντρο της μορφής… (Ο Σάτυρος)............................................... 

** Ο Κρόνος < Κρανίο. Η σταύρωση λαμβάνει χώρα στον τόπο του κρανίου (Γολγοθά ή Ακρόπολη)... 

Επίσης αξίζει να επισημανθεί η λατρεία της αλχημείας στον μωαμεθανικό κόσμο όπου Κοράνι σημαίνει Χρόνος = Κρόνος. Στον Κααβά=Κύβο της Μέca=Μέσης φυλάσσεται σε ένα αιδοιόμορφο αγγείο η φιλοσοφική λίθος. Ο κύβος ή κύβη είναι η κεφαλή μας με την επίφυση ως φιλοσοφική λίθο... Βλ. επίσης την παπική μήτρα της κεφαλής και την αναφορά στην λευκή λίθο της αποκάλυψης...

Ο Μύθος του Χιράμ 

Διάβασε τον μύθο του Χιράμ της Τύρου, μεταλλουργού (Ηφαίστου ή πεσμένου Λόγου) του αιθερικού ναού (περιοδικού πίνακα των στοιχείων της αύρας μας, βλ. εικόνα), κατασκευαστή των τριπόδων (τσάκρας των στοιχείων ή θεών του ολύμπου της σπονδυλικής μας στήλης)... Για να εννοήσεις τον τρόπο που οι Εβραίοι δανείστηκαν την αρχαιοελληνική-αιγυπτιακή σοφία στο κτίσιμο του ναού του Σολομώντα...

Μέταλλο στην ανατολή ονομάζουν τον μεταβαλλόμενο αιθέρα της συνείδησης ή αέρα (Ερμή-Χριστό, σπέρμα ή κόκκινο υδράργυρο)... Ο Ερμής-σκέψη ελέγχει όλες τις τριπλότητες των αστρολογικών συμβόλων... Στο βιοχημικό κλειδί της αλχημείας ο σίδηρος της αιμοσφαιρίνης του αίματος αντικαθίσταται είτε από το θείο είτε από τον χαλκό...Τα μέταλλα στην κεντρική στήλη του περιοδικού πίνακα ή δένδρου της ηλεκτροαρνητικότητας (δηλ. οι αστρολογικοί πλανήτες) διαθέτουν ελεύθερη ουσία ή περίσσεια σε ηλεκρόνια σκέψης. Χωρίς το ελευθέριο της σκέψης δεν υπάρχει αλχημεία... Τα ευγενή μέταλλα όπως ο χρυσός, ο άργυρος έχουν όλες τις ηλεκτρονικές στιβάδες τους συμπληρωμένες... Καλή τυχη στην χυμική κατανόηση του φυλετικού Εκατόγχειρα του περιοδικού πίνακα της αύρας-ψυχολογίας που διαμορφώνει σε τόπο και χρόνο τον φυσικό φορέα μας...

Σχετικά με την φαλλική γλωσσολογία … 

Ας έρθουμε τώρα στην ερμηνεία της φαλλικής λατρείας ή ομιλίας του Ερμή (< έρμα=άθροισμα).

Η κοινή γλωσσική παράδοση της Ατλαντίδας διατηρήθηκε σε αυτό που η γλωσσολογία ονομάζει ινδοευρωπαϊκή καταγωγή των γλωσσών. Η γλωσσολογία είχε ενστερνιστεί τον ασφαλή (?) δρόμο της σύγκρισης των γραπτών πηγών καθώς διαμορφώθηκε ως κλάδος της αρχαιολογίας. Ενώ ο αποκρυφισμός του πλατωνικού Κρατύλου προτείνει την πυθαγόρεια μαθηματική παρετυμολογία. Καθώς εντάσσει την «γλωσσολογία» στην φιλοσοφική αναζήτηση των πρώτων ή Γενικότερων εννοιών που είναι τα συμβολογράμματα ως δομικοί λίθοι των λεκτικών εννοιών που σχηματίζουν στο έρμα των αθροισμάτων τους…

H ιστορικη και η δομική-ερμητική μέθοδος συναντώνται τελικά στις αναγνωρισμένες κοινές ρίζες των λέξεων, που οδηγούν στα ριζικά μαντραμ-έρματα των στοιχείων... Στο σημείο αυτό η ιστορική μέθοδος υστερεί σε ποικιλία ερμηνειών και συσχετισμών έναντι των «καβαλιστικών μαθηματικών αποκρυφιστικών εργαλείων» όπως είναι οι μεταθέσεις (Τεμούρα), η γεωμετρία των μαγικών τετραγώνων (Γκεμάτρια των αριθμολεξικών αθροισμάτων) , οι αστέρες*, οι ακροστιχίδες και οι συντομογραφίες των προτάσεων σε λέξεις (Νοταρικόν) κλπ.

Η πληροφορική μελετώντας την οργάνωση των συμβολικών γλωσσών στα διάφορα επιστημονικά πεδία επιβεβαίωσε πως η ορθή μεθοδολογία είναι ο πυθαγόρειος μαθηματικός δομισμός της ψυχής. Ο Πλάτωνας μαλιστα εξισώνει την Περσεφόνη με την πληροφορική. "Φερσεφόνη" την ονομάζει, (αυτή που εξελίσσεται δια της Φερομένης γνώσεως). Πρόκειται για την ομαδοποίηση των σύνθετων συμβόλων που χρησιμοποιούν οι επιστήμες, αντικείμενο μελέτης των αλγεβρών Lie... ¨Ώστε να επιτυγχάνεται η απόκτηση, η εκπροσώπηση, η επεξεργασία, η αποθήκευση, η επικοινωνία και η πρόσβαση στις πληροφορίες.

Έτσι αποκαλύπτεται σταδιακά στον νου μας, η σχέση της ερωτικής Λίμπιντο με το μαθηματικό ζύγισμα (Δίκη της ψυχικής εξίσωσης) στον σεληνιακό Άδη ή Λίμπο=σελήνη των ενστίκτων. Το ιστορικό κλειδί τοποθετείται στην ορθή θέση του: ως μια λύση ή ενσάρκωση του μορφικού πολιτισμού, μία από τις δεκάδες πιθανολογικές που μπορούν να εκφραστούν...

Η φιλοσοφική αναζήτηση των γενικότερων εννοιών επιτυγχάνεται στον Άδη των γονιδιωμάτων (στην φρίκη των σκωλήκων της σήψης)... Και είναι εργασία του ηλιακού αγγέλου (Μητέρας) που συνδιασκέπεται με τους 42 κύριους του νόμου (Λιπίκα). Είναι μια μαθηματική εργασία "Έρματος" επί των τριγωνικών αθροισμάτων ..

*Η αστρολογική συμβολολογία δημιουργείται από τις πολικές συνθέσεις 2-3 μόνο συμβόλων: των Διόσκουρων Διαβήτη και Κανόνα ή του κύκλου (Γιανγκ), του σταυρού (Γιν) και του μηνίσκου της διάνοιας Ελένης (τρίγραμμο).

Έτσι προκύπτουν συνδυασμοί 2,4,8,16,32, που παραπέμπουν στην γεωμετρία του καβαλιστικού δένδρου ή 20εδρου (20 εδρες, 12 κορυφές) και στα 22 ιερά συμβολογράμματα, γνωστά ως οι ατραποί του Ταρώ, που είναι τα 12 ζώδια, οι 7 πλανήτες και τα τρία πρωταρχικά στοιχεία ή κινήσεις (πυρ-νερό-αέρας, ή ευθεία κυκλική και σπειροειδής). Ο αρ. 22 προκύπτει από πολλές μαθηματικές προσεγγίσεις. Ήτοι: από τις 66 γραμμές του 20έδρου οργανωμένες σε τρίγωνα. Είναι ο 4ος πενταγωνικός αριθμός. Είναι ο 6ος τριγωνικός =21 συν την μηδενική κάρτα του τρελλού που επανεκινεί τον κύκλο του 7. Είναι η κολοβωμένη τετρακτίδα της προσωπικότητας 4+5+6+7=22

Ακόμα είναι ο τέλειος βαβυλωνιακός κύκλος των 360 μοιρών ή ημερών με 24 ωριαίους διαιρέτες. Από αυτές απορρίπτονται η πρώτη καθώς είναι η Ώρα-εποπτεία της πνευματικής μας Μονάδας, το εργαλείο της μέτρησης και η τελευταία, εφόσον είναι ο άτμητος κύκλος της ειμαρμένης του Σειρίου...

Επειδή τα γράμματα όπως και τα αστρολογικά σύμβολα προέρχονται εμφανώς από τις κατατμήσεις του κύκλου-πανεπόπτη οφθαλμού του Σειρίου, διατηρούν τις ίδιες σημασίες. Έτσι στον μαθηματικό πυθαγόρειο αποκρυφισμό, η γλωσσολογία μετατρέπεται σε κλάδο της αστρολογίας ή ουράνιας γεωμετρίας. Αντικείμενο των αλχημικών μυήσεων της συμπεριφοράς των τριγωνισμών-οδόντων του θηρίου-Δράκου 666 της όρασης (δέρκω=βλέπω) και των 153ων ιχθύων (ο τριγ. 17) στο δίχτυ του Λόγου που προβάλλει ο αστέρας Σείριος με τις 18 κορυφές-μυήσεις ή διαστάσεις …

Την ίδια εποχή που ο Μαρξ διέγνωσε την δημιουργική Τιτανομαχία στην κατώτερη εκδηλωσή της στο ιστορικό κοινωνικό γίγνεσθαι ως 'πάλη των τάξεων', ερευνώντας την τύχη της υπεραξίας ή εργατικής συνείδησης. (Εξίσωσε δηλ. το κέρδος της καρδιακής συνείδησης με την υπεραξία). Ο έτερος εβραίος, ο Φρόιντ εξέφρασε τον ίδιο νόμο ερευνώντας την ερωτική οικονομία. Έτσι ανακάλυψε την υπεραξία που υπεξαιρεί η αγία οικογένεια (το κοινωνικό σύστημα) στο οιδιπόδειο τραύμα της παιδοψυχολογίας...

Ο Φρόιντ διέκρινε ορθά τον ερωτικό μεταβολιμό από το στοματικό, στο πρωκτικό (βλ. αιθήρ απανα) στο γενετήσιο στάδιο προεργασίας της Λιβιδικής (< σεληνιακής) ομιλίας στο λαιμό. Αλλά δεν ήταν μυημένος για να αντιληφθεί την εξέλιξη της σεξουαλικότητας από την εκπολιτισμένη λιβιδική ρητορική (βλ. ουντανα) στην μουσική μαγεία των ηχητικών φθόγγων στα νευρικά κέντρα της σπονδυλικής στήλης μας που διδάσκει ο ηλιακός άγγελος, Απόλλων. Ισορροπώντας την μαχη (πρανά-απανά), Κενταύρων-Λαπίθων ή Ασωπού -Δία...

Τα κέντρα αυτά ανθίζουν σεξουαλικά, καθώς η συνείδηση ανακεφαλαιώνει κατά τον Ορφικό γάμο ή κάθοδο στον Άδη (Αδώνεια) τα ορμονικά μαθήματα στο φυτικό (συναισθηματικό) και το ζωικό (νοητικό-Κενταυρικό) βασίλειο, οδηγούμενος στους φωτισμούς των Λαπίθων-ιδεών του ανωτερου νοητικού.

Ο ερμητικός φαλλός είναι η κλίμακα προς τον ουρανό. Επάνω στον κορμό του είναι σκαλισμένα τα 22 γράμματα-Ρούνοι: οι 22 διαιρέτες του κύκλου των 360 μοιρών.

(Στην εικόνα εμφανίζεται το απόκρυφο δημιουργικό ζεύγος Νουτ-Γκεμπ, με τον φαλλό να αντιστοιχεί στο μήκος της σπονδυλικής στήλης και το Νείκος-Ράβδο ή Ουάς του τσακαλόμορφου Σηθ που απεκονίζεται μέσα στον κύκλο κάτω αριστερά. ανάμεσα στο τρίγωνο των 2 ποδιών)... !!!

Ο Μαρξ και ο Φρόιντ, έδρασαν σαν σκοτεινοί ιερείς του Σηθ, οι οποίοι αποκρύπτουν την αλήθεια αποκαλύπτοντας μόνο το μέρος που βεβαιώνει την καθοδική υλική φορά. Έτσι ο Μαρξ απέκρυψε πως η τραπεζική πίστη ανακλά την θρησκευτική πίστη στην κοινωνία και πως το νόμισμα είναι η συνείδηση του Πολίτη-Οπλίτη… Πράγμα που γνώριζε πολύ καλά η ελληνική αρχαιότητα, που διαφύλασσε τον χρυσό στα ιερά-Τράπεζες των μαντείων-Αμφικτυονιών. Ενώ τα νομίσματα δήλωναν την ακριβή αστρολογική θέση των πόλεων ως προς τον ζωδιακό ομφαλό του Μαντείου-Τράπεζας που εντασσονταν...

Έτσι συσκότισε ακόμη περισσότερο το αλχημικό κλειδί του Ηρακλείτου για την πύρινη νομισματική μονάδα της συνείδησης που είναι η ρίζα ΧΡ σβάστικα του πυρός (ο κόκκινος υδράργυρος), της Ψυχής ή πλατωνικής Πολιτείας...: 

Η Δημοκρατία είναι λοιπόν ο Ερμής-Υδράργυρος του νομισματικού εμπορίου και της επικοινωνίας των ιδεών, που δημιουργεί αμαλγάματα τόσο με τα πάθη όσο και τις αρετές μας. Η οικονομία αντανακλά λοιπόν την αλχημεία στους τύπους των πολιτευμάτων-θρησκειών: την (Βασιλεία=χρυσός), την (Αριστοκρατία= άργυρος), το (Κράτος Δικαίου =χαλκός), την (Γραφειοκρατία=Ψευδάργυρος), την (Ολιγαρχία= Σίδηρος), την (Τυραννία-=Μόλυβδος)

 

Η ύβρις κατά της αυτοπαρατήρησης ή Χριστικής αλχημικής μυητικής οδού

Οι αναγνώστες φίλοι μου λέγουν πως γράφω περίπλοκα, και δυσκολεύονται να με εννοήσουν. Η απάντηση είναι πως δεν γράφω για αυτούς. Είμαι γραφέας παρατηρητής του νοητικού καταστρώματος, υποχρεωμένος να σημειώνω και να καταχωρώ την καθημερινή κίνηση.

Όσοι ψάχνουν για αιώνιες απλές και ακίνητες αλήθειες ευρίσκονται σε πλάνη ως προς την έννοια της ακινησίας ή του απείρου. Το γράμμα Α (στερητικό ή αυξητικό) είναι ο Ερμής και νοείται μόνο σε κίνηση σημαίνοντας τα αντίθετα.

Η ακινησία επιτυγχάνεται μόνο στο κέντρο του νοητικού στροβιλισμού, δηλώνοντας την επίτευξη της μέγιστης τιμής της κίνησης στο καρδιακό κέντρο για τον καθένα ξεχωριστά…

Η υπηρεσία του γραφέα καταστρώματος είναι να αυξάνει την κίνηση στην περιφέρεια της νοήμονας προσωπικότητας έως ότου αισθανθεί ότι επιτεύχθηκε η ισορροπία στο καρδιακό κέντρο,…

Η σβούρα-οκτάεδρο του Διονύσου μόνο κινούμενη αποκτά την σταθερότητα της συμμετρίας ή ακινησίας, έως ότου η μορφή της χαθεί καθώς συνειδητοποιεί πως στην αναπνευστική παύση συντονίζεται με την μουσική των ίδιων της των ατόμων. Που στην συνέχεια διαλύονται ακολουθώντας το ηλιακό αιθερικό μάγμα, δηλ. το μουσικό κοσμικό ρεύμα των ρευστών πυρήνων χωρίς ηλεκτρόνια-αισθητηριακές εντυπώσεις…

Η είσοδος στο καρδιακό κέντρο που συμβολίζει η σβούρα-οκτάεδρο γίνεται με δραματικό τρόπο καθώς ο μαθητής υποχρεώνεται να θυσιάσει ότι περισσότερο αγαπά, προδίδοντας όπως ο Ιούδας, αρνούμενος όπως ο Πέτρος και καταδιώκοντας όπως ο Παύλος τον Δάσκαλό του, προκειμένου να αντιληφθεί πως η νοητική αλαζονεία του ευρίσκεται κρυμμένη πίσω από τον θαυμασμό του για Αυτόν.

Για να εννοήσει κανείς την προδοσία που διαπράττει εναντίον της Χριστικής του συνείδησης ή Υδραργύρου, δηλ. της δυνατότητάς του να πειθαρχεί και να εξελίσσεται αυτοπαρατηρούμενος. Χρειάζεται να μελετήσει τον Αριστοτέλη και τις υπέροχες νύξεις του επάνω στον αλχημικό μύθο των οικοδόμων του Ναού, όπου παρουσιάζονται τα διάφορα είδη συνείδησης ή όρασης ως εργάτες που συνεισφέρουν τα διαφορετικά υλικά και σχέδια με τα οποία κτίζεται ο νοητικός ναός της όρασης.

Υπάρχουν δηλ. τόσα είδη συνείδησης όσα και φιλοσοφικά στοιχεία ή αιθερικές κινήσεις-στοιχεία ή πολιτειακές τάξεις ή Ησιόδειες φυλές σύμφωνα με τον πυθαγόρειο νεοπλατωνισμό…

Ο αιθερικός ναός χτίζεται και καταστρέφεται αδιάκοπα όπως ο δικός μας Παρθενώνας εδώ και χιλιάδες χρόνια σε κάθε κλάδο πολιτισμού που φυτρώνει επάνω στην κυρίαρχη φυλετική ριζική γραμμή.

Επί των ημερών μας ο πρότυπος νοητικός ναός είναι ο παγκόσμιος πύργος της γλωσσικής Βαβέλ, που κτίζεται όλο και ψηλότερα, δηλώνοντας πως το κυρίαρχο κριτήριο είναι η χρησιμοθηρία που υπηρετεί την υπερηφάνεια και την νοητική αλαζονεία του χρηστικού νου.

Ήδη σε προηγούμενο άρθρο επισημάναμε την διαφορά της λέξης χρηστικός από το χριστικός ή μυητικός, που είναι η διαφορά της ποσότητας από την ποιότητα. Ενώ στο σημερίνό άρθρο καλούμαστε να εννοήσουμε την διαφορά του Κρητικός-Κριτκός.

Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που έλυσαν το ποιοτικό πρόβλημα του ύψους οι κτίστες στον ναό του Παρθενώνα. Συγκλίνοντας απλά τους άξονες των κιόνων σε μια υποθετική γραμμή που ευρίσκεται περίπου στα 1800 μέτρα από την βάση. Αναγκάζοντας τον παρατηρητή να εστιάσει ενστικτωδώς την προσοχή του στην αόρατη πνευματική ζωή που λαμβάνει χώρα υπεράνω της στέγης του ναού…

Ας σημειωθεί πως το ύψος του ναού δηλώνει την απόσταση της γης από τον ουρανό που αυξάνεται από την μια ριζική φυλή στην επόμενη, καθώς ο αιθέρας Δίας ανυψώνει τις παρελθούσες φυλές ως άστρα στον ουρανό. Άστρα που διαμορφώνουν την ειμαρμένη στην επιφάνεια του γήινου εδάφους . Έτσι οι μυητικοί ναοί είναι ασκεπείς όπως το Στοουνχεντζ. Διαφορετικά ο ναός θα πρέπει να σκίζεται-καταστρέφεται διαρκώς προκειμένου να αποδοθεί η μυητική λειτουργία του, που είναι η διάτρηση του ουράνιου θόλου ή αδιαπέραστου ορίου του φωτός των νοητικών άστρων ή φυλών του παρελθόντος…

Ας επανέλθουμε τώρα στον πανάρχαιο ελευθεροτεκτονικό μύθο της αυτοπαρατήρησης. Δηλ. του καθαρισμού και της στερέωσης του Υδραργύρου με την βοήθεια της θερμότητας του θείου ή Ηφαίστου των εγκάτων της ύπαρξής μας.

Ο Ήφαιστος είναι η εξόριστη πνευματική μας Μονάδα στο ζώδιο του Ζυγού (οι Νεφροί), το ατμικό πεδίο της θεοσοφίας. Η ελληνική αλχημική εκδοχή ξετυλίγεται λοιπόν με κεντρικό ήρωα τον πολυτεχνίτη Δαίδαλο ή Ήφαιστο της πνευματικής μας θερμότητας ή θείου.

Η ιστορία του Δαιδάλου διαδραματίζεται ανάμεσα στην Αθήνα (το φυσικό πεδίο) και την Κρήτη δηλ. την νοητική Κρίση του άδηλου κόσμου για να τελειώσει στην ηφαιστειακή Σικελία.

Ο αστρολογικός Ήφαιστος είναι ένα σημείο ανάμεσα στην τροχιά του Ερμή και του Ήλιου-Τάλω...

Εξαιτίας του νεκρού αίματος (ο νεκρός βοηθός ή ανιψιός του ηλιακός Τάλως) εξορίζεται στην Κρήτη και τίθεται στην υπηρεσία του φυλετικού φύλακα Μίνωα. Εδώ κατασκευάζει τον ηλιακό φύλακα της Κρήτης Τάλω που περιφέρεται τρεις φορές γυρω από τον νοητικό παυθαγόρειο κόσμο (βλ. εικόνα). Επίσης κατασκευάζει τον αλχημικό Αθάνωρα ή Μολώχ. Ένα ομοίωμα του λωτού της ψυχής, δηλ. την αγελάδα με την οποία η Πασιφάη (σελήνη) συνέλαβε τον Μινώταυρο από τον Ουράνιο λευκό ταύρο (άμορφο λευκό πυρ) του Ποσειδώνα. Στην συνέχεια κτίζει κάτω από το παλάτι του Μίνωα (το ανώτερο νοητικό) τον Λαβύρινθο-Άδη του κατώτερου νοητικού προκειμένου να γίνει η κατοικία του Κένταυρου ή Μινώταυρου που τρέφεται με τις επτάδες των φυλετικών ρευμάτων που επιχειρούν να εννοήσουν ανεπιτυχώς την μεικτή Κενταυρική φύση. Στον μύθο ο Δαίδαλος-Ήφαιστος (το θείον) προμηθεύει το ουράνιο αιθερικό νήμα (την Κλωθώ) στην Αριάδνη για να επιτύχει ο Θησέας την έξοδο από τον νοητικό λαβύρινθο. Ταυτόχρονα ελευθερώνει τον πτητικό αλλά ατελή Υδράργυρο (τον υιό του Ίκαρο) ή νοητικό σπέρμα της προσωπικότητας. Ο μύθος του Δαιδάλου είναι η εργασία της Ελληνικής Σχολής. Συνδέει την Ελλάδα με την Αίγυπτο και την Σικελία (Ευρώπη=ευρεία όραση) όπου τελειώνει η νοητική εργασία-κρίση της σπειροειδούς κίνησης μαζί με τον Μίνωα. Αφού ο Δαίδαλος κατάφερε τελικά να περάσει το νήμα της ζωής μέσα από το σπειροειδές κοχύλι (το θεοσοφικό μόνιμο άτομο) που του έδωσε ο Μίνωας. Έτσι ολοκλήρωσε το έργο της φυλετικής εξέλιξης σε αυτόν τον κύκλο οπότε ο Μίνωας (ο Μανού) επιστάτης-φύλακας της εξέλιξης στην Ατλάντια και Άρια περίοδο πεθαίνει στο αλχημικό λουτρό των Κοκάλων του από τον ¨Κόκαλο" βασιλέα της Σικελίας και τις κόρες του…

Στην συνέχεια ο Δαίδαλος οδηγεί τον στρατό του Θησέα νικώντας τον στρατό του "Δευκαλίωνα" (βλ. αιθερικό κατακλύσμο) και καταλαμβάνουν τον νοητικό κόσμο των Κριτών, όχι των Κρητών. (Σύγκρινε με το Χριστός-Χρηστός). Παραδίδοντας την εξουσία στην Αριάδνη (Αρια και αγνή)

Στην Φοινίκη υπάρχει ο αντίστοιχος μύθος του μεταλλουργού Χιράμ ή Ηφαίστου που προδίδεται-φονεύεται από τρεις κτίστες που εφορμούν από τις πύλες των σημείων του ορίζοντα…

1. Ο Ιούδας είναι ο Ταμίας του ναού που εφορμά και κτυπά την χριστική συνείδηση με τον Γνώμονα της ανάγκης από την νότια πύλη του πυρός της επιθυμίας, δηλ. της μαζικής φυλετικής συνείδησης. Έτσι πεθαίνει κρεμασμένος στην συκιά της βουδιστικής φώτισης...

2. Ο Πιλάτος είναι ο Γραμματέας του ναού με την γραφίδα του Διαβήτη, που στέκει πάντα αναποφάσιστος σχετικά με το άνοιγμα της ακτίνας του κύκλου των υποχρεώσεων του στην βόρεια πύλη της ατομικής συνείδησης

3. Ο Καϊάφας είναι ο Σεβάσμιος του ναού που κτυπά με την σφύρα της ομαδικής συνείδησης. Όσοι αποχωρούν διαφωνώντας από μια ομάδα έχουν αισθανθεί την σφύρα…

Μια περίεργη συγκυρία από ψεύδη και μια αλήθεια…

Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορεί ένα ψευδεπίγραφο άρθρο χωρίς πηγή προέλευσης με τίτλο:

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΟΚ στο CERN: Δείτε τι βρήκαν και το κρύβουν… Έκλεισαν το CERN….

H αλήθεια είναι πως το Cern συνήθως κλείνει τον Δεκέμβριο για χειμερινή συντήρηση και επαναδιάταξη των μαγνητών του που λειτουργούν σαν φακοί για τις δέσμες των σωματιδίων.

Το άρθρο ανακυκλώνει ένα περιστατικό από το 2011 για το πρόγραμμα με την ονομασία Oscillation Project with Emulsion-tRacking Apparatus (OPERA). Το πρόγραμμα έδειχνε με την βοήθεια μετρητή που είναι τοποθετημένος στην οροσειρά Gran Sasso στην Ιταλία πως τα νετρίνα που φεύγουν από το CERN τρέχουν με ταχύτητα ελαφρώς μεγαλύτερη του φωτός και αν όντως αυτό ήταν αλήθεια θα μιλούσαμε για μεγάλη ανακάλυψη που πάει κόντρα στην θεωρία της σχετικότητας.

Έτσι για να σιγουρευτούν κάλεσαν και άλλες ομάδες για να ελέγξουν τις μετρήσεις. Το 2012 το πρόγραμμα Icarus δεν επιβεβαίωσε τις μετρήσεις καθώς βρήκε την ταχύτητα των νετρίνων ίση με την ταχύτητα του φωτός, αυτό επιβεβαιώθηκε και με νέες μετρήσεις το 2013.

Το άρθρο δεν θα με εντυπωσίαζε αν δεν σκεφτόμουν κι εγώ συγχρονικά τα ίδια, σχετικά με την διάτρηση των ορίων της αύρας μας: “των βράχων του Yggdrasil”, δηλ. το όριο της ταχύτητας του φωτός…

Έτσι επειδή γνωρίζω εκ πείρας την λειτουργία του Ποσειδώνιου ψεύδους, ως διαισθητικού προφήτη-προάγγελου (Ιούδα) των εξελίξεων, κρίνω πως είναι σκόπιμο να υποδεχθούμε την εποχή του Υδροχόου: [σύνθεση επιστήμης & θρησκείας] όπως της αρμόζει, ο καθένας έτοιμος στο δικό του πυρηνικό εργαστήριο…

Σε προηγούμενο άρθρο με θέμα την λειτουργία του Δράκου < δέρκω=βλέπω της ενόρασης, δηλ. του Βόρειου και του Νότιου σεληνιακού δεσμού (Κεφαλής και Ουράς-κόκκυγα), εννοήσαμε πως ο καθένας μας είναι εφοδιασμένος με ένα CERN που μάλιστα είναι απείρως καλύτερης τεχνολογίας από το υπάρχων. Ομιλώ για την αύρα μας που συνδυάζει τις λειτουργίες ενός ευθύγραμμου και ενός κυκλικού επιταχυντή, που ενεργοποιείται στις ευθυγραμμίσεις ή γάμους του ήλιου με την σελήνη, στις πανσελήνους. Ελευθερώνοντας γενετήσιες ουσίες στο αίμα που οικοδομούν το μαγνητικό-ψυχικό κύκλοτρο της αύρας ώστε να ανταπεξέρχεται στις διαρκώς αυξανόμενες: δεκαπλασιαζόμενες απαιτήσεις σε ισχύ από την μια πυθαγόρεια μυητική Πύλη (τσάκρα ή ζωικό θρόνο) στην επόμενη... Μια απλή εργασία που οφείλουμε να κάνουμε επειγόντως είναι να σχετίσουμε την επιστημονική με την αρχαία θεοσοφική ορολογία ώστε να εννοήσουμε την εργασία που επιχειρεί ο τεχνολογικός πολιτισμός μας.

Καθώς σύντομα θα μετατραπεί σε θρησκευτική κουλτούρα (Παιδεία), με πρωτεργάτες εμάς τους Έλληνες. Αφού εμείς είμαστε οι αρχαίοι Φύλακες της Επιστήμης και τώρα επανερχόμαστε. Ο Σολωμός και ο Καποδίστριας όρισαν την εθνική ενσάρκωση στις 3 Φεβρουαρίου 1830 στον Υδροχόο…

Στην θεωρία σχετικά με τις αλληλεπιδράσεις σωματιδίων, αν και τα ηλεκτρόνια και τα νετρίνα ηλεκτρονίων μπορούν να δημιουργούνται και να καταστρέφονται, το άθροισμα του αριθμού των ηλεκτρονίων και των νετρίνων των ηλεκτρονίων, διατηρείται σταθερό...

Τα ηλεκτρόνια και τα νετρίνα είναι οι απτές αιθερικές ουσίες της μορφοποιημένης αύρας της προσωπικότητας μας: δηλ. οι φυσικές αισθήσεις μας.

(βλ. την εικόνα κατάταξης των υλικών σωματιδίων και των φορέων τους).

Έτσι η νοητική ύλη αποτελείται από σωματίδια που χωρίζονται σε αδρόνια τα οποία μπορούν να μετέχουν σε ισχυρές πυρηνικές αλληλεπιδράσεις και στα λεπτόνια, τα οποία δεν μπορούν να μετέχουν σε ισχυρές πυρηνικές αλληλεπιδράσεις.

Τα σωματίδια αντιστοιχούν στα θεοσοφικά πεδία περιττής τάξης (1,3,5,7) ήτοι: {Λογοϊκό, Υποατομικό ή Ατμικό, Νοητικό, Φυσικό} και οι φορείς στα πεδία άρτιας τάξης (2,4,6) ήτοι : {Μοναδιαίο ή Τιτανικό, Βουδικό, Αστρικό}

Στον διαλογισμό τα αδρόνια αντιστοιχούν σε ερωτικά διεγερμένους αιθερικούς σπινθήρες του καρδιοειδούς φαλλού στο κεφάλι ή τρίτου οφθαλμού και αντιστοιχούν σε σκέψεις που προέρχονται από αποδεδειγμένους διαλογισμούς με σαφείς τις καταγραφές των αγγελικών δράσεων.

Τα λεπτόνια (ηλεκτρόνια, νετρίνα) είναι οι συνηθισμένες σκέψεις: ονομάζονται σκεπτόνια από όσους διαλογίζονται ενώ τα νετρίνα είναι οι ουδέτερες σκέψεις των νεκρών…

Σταματώ εδώ την τρέλα της αντιστοίχισης, ώστε να σκεφτούμε όλοι για να διαμορφώσουμε την γέφυρα που θα στηρίξει την μετάβαση στην νέα εποχή του συνειδητού διαδικτυακού διαλογισμού που επέρχεται ταχύτατα…

  Ο πόλεμος και το αίμα

 Το αίμα είναι ο φορέας του πνεύματος. Για την ακρίβεια είναι το ορατό μέρος του αιθερικού πλέγματος.

Οι τρεις αναγραμματισμοί αίμα>μαία>ίαμα δείχνουν την τριπλότητα του πύρινου πνεύματος... (πατερας -μητερα-υιός)

Ο σίδηρος της αιμοσφαιρίνης είναι ο Άρης=σίδηρος, ο πόλεμος...

Οπότε στόχος της αλχημείας είναι η αντικατάσταση του σιδ'ηρου είτε από τον χαλκό, είτε από το θείο, είτε από αλλα στοιχεία...

Η αντικατ'ασταση αυτ'η λενε πως γίνεται με την δημιουργία αιμοσφαιρίων με πυρήνα (ένωση ηλιακού άιματος με το σεληνιακό σπέρμα ή υδραργυρο). Αιμοσφαίρια με πυρήνα έχουν τα πτηνά (οι άγγελοι)

Η έμβάθυνση στην πολεμική λειτουργία του αίματος, έρχεται σταδιακά... Η είσοδος της συνείδησης στην κυκλοφορία του αίματος λέγεται 2η μύηση ή βάπτιση στον Ιορδάνη-Ηριδανό ποταμό που ξεκινά στις πλειάδες (ο λαιμός, η καρδια του ορμονικού συστ'ηματος) και καταλήγει στις πατούσες (τους Ιχθύες). Πρόκειται για την οκτάβα των εντυπώσεων (τροφών και σκέψεων) που κυκλοφορούν στο αίμα σαν πληροφορίες...

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η κατανόηση της ψυχρής σύντηξης που επιτυγχάνει η αιματική κυκλοφορία...

Τα στοιχεία του περιοδικού πίνακα είναι η σειρά των αριθμών έως το 100. Όσες είναι και οι ενσαρκώσεις που ελέγχει μια ψυχή...

Θέλω να πω ότι το σωμα είναι ένα αλχημικο εργαστήριο όπου όλα αναλύονται σε πληροφορίες που επεξεργάζονται στην θερμότητα ενός μόνο κεριού (το σύμβολο του τρίτου ματιού)

Όταν εξετάζεται η ποιότητα του αίματος από την συνείδηση στο τρίτο μάτι, Το αίμα εν'ώνεται με την επινεφρίνη και το σπερμα (αυτ'η ε'ιναι η εντ'υπωση που ε΄χω διαλογιζόμενος). Τοτε ξεκινά την νοητική Αμαζονομαχία...

Εδώ ο Ηρακλής Αποτυγχάνει, γιατί δεν εννοεί την ενδελέχεια της γυναικείας φύσης

Η λύση επέρχεται στην 4η μύηση του υδροχόου. Τότε η αιματική κυκλοφορία μετατρέπεται σε αιθερική υδραγωγία της μορφής όπως λέγει ο Τίμαιος. Δηλ. η χερουβική μορφή ταυτίζεται με το μόνιμο άτομο της θεοσοφίας

Έτσι οι Αμαζόνες-Ερινύες μετατρέπονται σε Ευμενίδες-Βαλκυρίες στον παράδεισο των πολεμιστών

Ο Μπαφομέθ-Μίθρας το αίμα και η νεκρομαντική σταύρωση…

Η έκχυση του αίματος από μια πληγή στο σώμα είναι διάτρηση της αύρας ή αδιαπέραστου δακτυλίου, έτσι αποτελεί μια αφορμή για μύηση… Με αυτή την έννοια οι ενορατικοί είναι οιδίποδες (> οίδημα+πόδι)

Μια άλλη διάτρηση είναι η γαμήλια, η οποία συνοδεύεται και αυτή από την έκθεση των πληροφοριών του αίματος-σπέρματος…

Λιγότερο σημαντικές διατρήσεις είναι η πέψη και η αποπάτηση-ούρηση. Όμως επειδή δημιουργούν σημαντικές μεταβολές στην αύρα έχουν υποδειχθεί ως μυστηριακές από τους καθαρούς-Γνωστικούς, τους Ροδόσταυρους κλπ…

Οι τελευταίοι που το υπέδειξαν με σαφήνεια ήταν ο Γκουρτζίεφ με τις 3εις διατροφικές οκτάβες και ο Αϊβανχόβ με την «χράνι-γιόγκα» ή «γιόγκα του καζανιού». Μάθετε να τρώτε συνειδητά έλεγε. Μήπως και εννοήσουμε το μυστήριο της θείας κοινωνίας με σάρκα και αίμα Χριστού…

Ο γαμήλιος μυστηριακός ορφικός-διονυσιακός θάνατος της αλχημικής ανάμειξης του σπέρματος-υδραργύρου με το μεταλλικό αίμα. Εξέπεσε στην νεκρομαντεία των ρωμαϊκών χρόνων…

Ο Μιθραϊσμός διαδόθηκε μεταξύ των Ρωμαίων στρατιωτών όταν ήρθαν σε επαφή με τις νεκρομαντικές συνήθειες των στρατιωτών της νοτιοανατολικής Μικράς Ασίας, που ενέταξαν στα στρατεύματά τους. Εκεί μυήθηκαν στην τέχνη των ανθρωποθυσιών, προκειμένου να έχουν καλύτερες μαντείες σχετικά με την έκβαση των μαχών που τόσο συχνά έδιναν. Θυσίαζαν λοιπόν κατόπιν κληρώσεως έναν στρατιώτη (έναν κληρωτό ?!) πετώντας τον επάνω σε λόγχες. Οπότε καθώς έρρεε το αίμα και ξεψυχούσε, ρωτούσαν την άχρονη ψυχή που έφευγε μαζί με το αίμα, προκαλώντας την να δει σε όραμα την επερχόμενη μάχη και, ανάλογα έπρατταν…

Το αίμα είναι ο φορέας του ηλιακού αιθέρα των αισθήσεων. Το αίμα έχει κοινή αίσθηση όπως ο αιθέρας…

Όσοι έχουν υποστεί μετάγγιση συμπεραίνουν πως το αίμα-ύδωρ , μεταφέρει και απομνημονεύει τους κραδασμούς από τις εμπειρίες του δότη. Καθώς αποτελεί γεγονός στους μεταγγιζόμενους πως μετέχουν σε εντυπώσεις που δεν είναι δικές τους, κινδυνεύοντας ενίοτε να απωλέσουν και τις φρένες τους !!! Είναι φανερό στο γυάλινο βλέμμα τους πως έχουν ανοίξει την πύλη της τρέλας όσοι έχουν υποστεί μετάγγιση ή μεταμόσχευση…

Διερωτώμενος λοιπόν κανείς, πως οι αισθητηριακές υποδείξεις για το αίμα και την ψυχολογία των μείξεων-χυμών του από φιλοσόφους όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, αλλά και από τους σοβαρότερους σύγχρονους φυσιοδίφες. Είναι δυνατόν να αγνοείται τόσο προκλητικά από τους «επιστήμονες» ?... Του έρχεται αυθόρμητα στον νου η γνωστή φράση του ευαγγελιστή, για αυτούς που διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν το κάμηλον.

Φαντάζομαι πως όσοι μελετούν το 9γραμμα της αιματικής κυκλοφορίας 1/7=142857 του σούφι-νεοπλατωνικού Γκουρτζίεφ. Θα θεωρούν την νεκρομαντεία ως αντίστοιχη με το μυστήριο της βάπτισης στον Ιορδάνη-Ηριδανό ποταμό των νεκρών… Δηλαδή στον αιθέρα της τρίτης οκτάβας των εντυπώσεων που η θεοσοφία ονομάζει επταπλό φυλετικό ρεύμα της ζωής και χωρίζει σε 7 εθνικούς κλάδους πολιτισμών…

Οι φυλετικοί αυτοί κλάδοι έχουν πλανητικά ονόματα. Ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός ονομάζεται της Αφροδίτης εξαιτίας του κάλλους του. Ενώ σε αυτόν της Αιγύπτου αναγνωρίζεται ο του Ερμή, Βούδδα όπως δηλ. και στην ανατολή…

Ο θεοσοφικός πλανήτης μας είναι μια αιθερική σπείρα: άθροισμα φυλετικών ποταμών και Νυμφών. Δηλ. ψυχών ή Λόγων. Με τους οποίους συμμετέχει ανταλλάσσοντας πληροφορίες-ενέργειες στο ευρύτερο σώμα του ηλιακού συστήματος Λόγων.

Πρόκειται δηλαδή για μεταφορικές-ερμητικές διεργασίες, που λαμβάνουν χώρα ασυνείδητα στους Δαντικούς πλανητικούς κύκλους των κενταυρικών παθών μας… Εφόσον δεν υπάρχει ατομικός νοητικός φορέας, (η συνείδηση)

Τις διεργασίες αυτές έχουν κωδικοποιήσει τα Γνωστικά ευαγγέλια. Τα τελευταία γνωστά από αυτά είναι η αποκάλυψη του Ιωάννη και η θεία κωμωδία του Δάντη.

Έτσι όσοι έχουν νου και μελετούν αντιλαμβάνονται με σχετική ευκολία πως η μεγάλη εβδομάδα των παθών του Κυρίου μας αναλύεται στην κόλαση του Δάντη.

Σελήνη: η φιλοδοξία= έκθεση στην δημόσια θέα, διαστρέβλωση της ιεροσύνης. (Η θριαμβευτική είσοδος στην κυβική πόλη: Κυβέλη-Ιερουσαλήμ)

Ερμής: η λαγνεία= διαστρέβλωση της επικοινωνίας με την θεότητα. Η πορνεία των εμπόρων του ναού και η Αφροδίτη: η διατροφή, λαιμαργία= διαστρέβλωση της ιδεοποιητικής λειτουργίας

Ήλιος: ο τζόγος= διαστρέβλωση της αντίληψης των αιθερικών σπινθήρων-χρημάτων

Άρης: ο φόβος ως λοιμός= αποκοπή της αιθερικής τροφοδοσίας. Ο Χριστός μένει μόνος στο όρος των ελαιών. Προδίδεται και προσάγεται σε δίκη στο κάστρο της κόλασης

Δίας: η διαστρέβλωση της χρονικής αντίληψης, στο πεδίο των ιδεών (οι αιρέσεις). Δικάζεται ως αιρεσιάρχης από τους Φαρισαίους-Γραμματείς.

Κρόνος: η στειρότητα= η γεννητική βία προς την φύση, τους συνανθρώπους μας και τον εαυτό μας… Μαστιγώνεται και εκτελείται

Ουρανός: επισκέπτεται τον Άδηλο κόσμο όπου παρατηρεί τις 10 ομάδες των ψυχών ως απατεώνες…

Πλούτων: Συναντά το απόλυτο μηδέν – ψύχος στην παγωμένη λίμνη. Ο Θάνατος της ψυχής και η ανάσταση του πνεύματος στον Παράδεισο της θείας επικοινωνίας

Αυτό που λατρεύουμε λοιπόν στην μεγάλη εβδομάδα των παθών είναι μια σύντομη επανάληψη της δομής των Δαντικών κύκλων της εμπαθούς ψυχολογίας μας…

Στην αφρικανική θρησκεία Βούντου ο Χριστός είναι το μεγάλο Ζόμπι…

    Αρχική