το εικοσάεδρο

      ΤΟ ΕΙΚΟΣΑΕΔΡΟ 

Η καρδιά είναι ένα κρυστάλλινο παλάτι με απέραντες αίθουσες και σπειροειδείς αντηχούντες διαδρόμους όπου μια σοπράνο-Σειρήνα τραγουδά άριες και μοτέτα σαν αυτά που έγραψε σωρηδόν ο Βιβάλντι…Την Εστία του Αιγόκερω φυλάττει ο τρικέφαλος Κέρβερος της πυθαγόρειας μουσικής. Είναι έτοιμος να ξεσκίσει τις σάρκες ως Κυβέλη=Χασαπομάχαιρα, κάθε επισκέπτη του νοητικού κόσμου των νεκρών. Αλλά ησυχάζει αμέσως μόλις ακούσει την αρμονική μουσική της ψυχής σου: (ο Ορφέας)… Ποιος να το φανταζόταν πως η μουσική είναι οι αναλίσκοντες τριγωνικοί οδόντες του πυρός. Όμοιοι με τον μουσηγέτη Απόλλωνα γδέρνουν τον κάθε επίδοξο Μαρσύα, σταυρωμένο στο καβαλιστικό δένδρο της μουσικής.Είναι ώρα όμως να επιστρέψουμε στο πήλινο δοχείο με το νερό, που είναι το φυσικό σώμα με το αίμα μας… Από τότε που ανακάλυψαν πως το νερό καταγράφει συνεχώς τις δονήσεις του περιβάλλοντος, άρχισαν να το καταψύχουν και να μελετούν τις ποικιλίες των εξάγωνων κρυστάλλων που δημιουργεί η ηθική αρμονική συνείδηση και μόνον αυτή. Κάποια στιγμή θα εννοήσουν πως οι εξαγωνικές αντιθέσεις των κρυστάλλων της χιόνος αντιστοιχούν στις πολικότητες των τριγωνικών εδρών του εικοσάεδρου ή ύδατος των φιλοσόφων κατά την Διονυσιακή μετατροπή του σε αίμα ή οίνο του πνεύματος… Κατά τον γάμο του Διονύσου με το νήμα της "Αριάδνης" στην καρδία: Νάξο-Αξία των ζωδιακών κυκλάδων...

Παρακάτω θα εξετάσουμε εν συντομία την ουράνια μουσική αρμονία, που έχουν επιτύχει ορισμένοι μεγάλοι μουσικοσυνθέτες στην συμμετρία των νοητικών ηθικών τριγωνικών αιθερικών σπινθήρων τους...

• Ο Τζ. Ροσσίνι ίσως είναι ο πιο έξυπνος συνθέτης. Όμως δεν κατάφερε να εισέλθει στον ουρανό της μουσικής και το γνώριζε. Έτσι θαύμαζε-ζήλευε και τελικά ευγνωμονούσε τον Μότσαρτ για την ικανότητά του να ανέρχεται στον ουρανό και να μην πέφτει από εκεί…

•Η μουσική του Μπαχ δημιουργεί απλούς καθαρούς εξάγωνους κρυστάλλους συνείδησης. Είναι ο μόνος συνθέτης που μπορεί να επιτύχει την ρυθμική πολιτισμική εξιδανίκευση του μόχθου από κάτω προς τα επάνω, από την θορυβούσα προσωπικότητα στην ψυχή. Είναι ο λαιμός. Στις διάσημες λειτουργίες του έκτισε σαν αρχιτέκτονας ολόκληρες ουράνιες πόλεις μέσα στις ανθρώπινες ενώνοντας πολλές διαφορετικές φούγκες (έως 5) σε ενιαία δομή… Υπενθυμίζοντάς μας πως η συνείδηση είναι ο νοητικός καθρέπτης της μιμητικής τέχνης επάνω στον οποίο λαμβάνει χώρα η αντίστιξη (φούγκα) που γεφυρώνει όπως η αρχαιοελληνική τραγωδία την γη με τον ουρανό. Όσοι βιώνουν το φαινόμενο αντιλαμβάνονται πως η φούγκα δηλώνει τις μεταβολές στο πεντάγραμμο της αφής ως ηχώ-καθυστέρηση ή επανάληψη του νοητικού θέματος, (της ενεργού αιθερικής γραμμής)

 • Η μουσική του Μότσαρτ ξεκινά το άνθισμα των εξαγωνικών κρυστάλλων, καθώς στις κορυφές τους αρχίζει να εμφανίζεται μια δεύτερη τάξη εξαγώνων. Η δράση της μουσικής του ως επίκληση στην λειτουργία της ενόρασης κορυφώθηκε στην όπερα Δον Τζιοβάνι. Εδώ κατάφερε αβίαστα να ταυτίσει την ομιλία με την νοητική μουσική των ρόλων. Έτσι στην άρια του αδυσώπητου φαντάσματος ανοίγει ο δυσοίωνος τρίτος οφθαλμός που αποδίδει την δικαιοσύνη. Έτσι είχε και ο ίδιος μια τραγική κατάληξη, καθώς προκάλεσε την προγονική θεότητα να εμφανιστεί. Οι μουσικοκριτικοί αναγνώρισαν στο πρόσωπο του φαντάσματος τον νεκρό πατέρα του Λεοπόλδο Μότσαρτ να τον καλεί στο μυστικό υπερβόρειο δείπνο…

• Την συλλογική πλανητική αντίληψη της επίφυσης φαίνεται πως διεγείρει η συμφωνική μουσική του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν. Εδώ οι κρύσταλλοι των νιφάδων του νερού πολλαπλασιάζονται πέραν της δεύτερης τάξης…

Η αριθμολογία είναι η θεολογία των αριθμών σύμφωνα με τον Ιάμβλιχο. Καλύπτει την ανάγκη καταγραφής των δεδομένων της αφηρημένης φύσης της μυθολογικής διδασκαλίας που λαμβάνουμε κατά την διάρκεια της μετάβασης της συνείδησης στους λεπτοφυείς κόσμους.

Το πιο γνωστό αριθμολογικό σύστημα είναι αυτό των αιγυπτιακών καρτών του ταρώ.

Όσοι χρησιμοποιούν επιτυχώς στους διαλογισμούς τους αρχαιοελληνικούς μύθους αντιλαμβάνονται ότι οι θεοί είναι τα ζώντα σύμβολα των αριθμών… Επίσης τα καταφέρνουν θαυμάσια και στην νεοπλατωνική μετεξέλιξη τους στην γνωστική μυθολογία των ευαγγελίων… Το γεγονός αυτό βεβαιώνεται στην εκπληκτική εικονογραφία των ροδόσταυρων που διέδωσαν το σύστημα του ταρώ στην διάρκεια του μεσαίωνα… Αλλά και όλους εμάς που καθημερινά εμπλουτίζουμε την μεταφυσική κατανόηση του πυρός…

Η καβαλιστική λογική του δεκαδικού συστήματος αρίθμησης, δηλ της πυθαγόρειας τετρακτύος του εικοσάεδρου ή Αδάμαντα-πρώτου ανθρώπου βρίσκεται κρυμμένη στα επεισόδια της ζωής της πρόνοιας του πυρός-Χριστού. Έτσι οι συμβολικές φιγούρες του ταρώ δηλαδή οι ατραποί-γραμμές του εικοσαέδρου Αδάμαντα είναι άλλοτε εύκολο και άλλοτε ιδιαίτερα δύσκολο (καθώς απαιτούν την ανάλογη μύηση) να αναγνωριστούν στα ευαγγέλια και όχι με έναν μόνον τρόπο, αλλά με πολλούς.

Έτσι σε μια απόπειρα να διαγνώσουμε τις 22 Αρκάνες στα ευαγγέλια προτείνουμε τα εξής:

Ο αρ. 1 «ο Θαυματοποιός» του ταρώ είναι οπωσδήποτε ο Ερμής-Χριστός… Ίσως η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα του ταρώ στα ευαγγέλια να είναι αυτή του αρ. 12 «Κρεμασμένου» Ιούδα με τα σπέρματα-νομίσματα πεσμένα στο άγονο αλχημικό έδαφος. Ο αρ. 17 «το Άστρο» της θείας Παρουσίας εκδηλώνεται πολλαπλασιάζοντας το πλήθος των κορυφών του πριν από κάθε σημαντική φάση του αλχημικού έργου, όπως είναι η γέννηση της πνευματικής ζωής στην σάρκα. Επίσης χαρακτηριστική είναι η φιγούρα του 9 «Ερημίτη», Αυγερινού, Ιωάννη του βαπτιστή που ψάχνει για τον δεύτερο (νοητικό) Άνθρωπο-Αδάμαντα προαγγέλλοντας το έργο του. Όπως ο πλανήτης της Αφροδίτης προαγγέλλει την ανατολή του Ήλιου-σταυρού της δικαιοσύνης για να επανεμφανιστεί αργότερα ως Αποσπερίτης, Ιωάννης της αποκάλυψης εκθέτοντας όλη την πορεία της φυλετικής εξέλιξης που διαφυλάσσει το δισκοπότηρο του αρ.9. Αλλά και ως ο Ιωάννης ο αγαπημένος μαθητής συνοδός στο μαρτύριο, στα πόδια του σταυρωμένου (17,144,145) που μετά την θεοσοφική αναγωγή γίνεται (8,9,10) δηλ. (η δικαιοσύνη, ο ερημίτης, η ειμαρμένη)

Παρόμοια στο όνομα του «Ιωσήφ» οι καβαλιστές μυθογράφοι συνθέτουν την αριθμολογία του δισκοπότηρου ως 22 « ο Τρελός» του ταρώ (το κυκλικά επαναλαμβανόμενο φυλετικό ρεύμα) 22 =4+5+6+7. 22=2+2 ή 2Χ2 ο διαλογισμός της ψυχής στον εαυτό της.

Υπάρχει λοιπόν ο Ιωσήφ ο υιός του Ιακώβ-ήλιου που έφυγε με το δισκοπότηρο στην ηλεκτρική-Αίγυπτο των Φαραώ-Βουδών. (Ο σεληνιακός μηνίσκος-δισκοπότηρο της ψυχής αποσπάται από τον ηλιακό κύκλο της Μονάδας) Ακόμη είναι ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας που μετέφερε τον μυθολογικό κύκλο του δισκοπότηρου στην δύση. Και φυσικά στο μυστηριώδες πρόσωπο του εργαζόμενου με το ξύλο = αιθέρα πατριού του Χριστού, προστάτη του ιερού δισκοπότηρου (της κοσμικής Παρθένου του φωτός). Το όνομα Ιωσηφ μάλλον είναι αναγραμματισμός του ...Ήφαιστος

Η δικαιοσύνη η όγδοη κάρτα του ταρώ είναι μια έκφραση του σταυρού ως ζυγού… συμβόλου της παπικής εκκλησίας

Η κάρτα αρ.6 «οι Εραστές» (ο Ερμαφρόδιτος της αλχημείας) εμφανίζεται στην συνομιλία του Χριστού-Ερμή με την Σαμαρείτιδα - Σαλμακίδα στο φρέαρ του Ιακώβ-ήλιου.

Ο «Αυτοκράτωρ» η κάρτα αρ.4 (ο αστρολογικός Άρης) είναι ο βασιλιάς Ηρώδης (αναγραμματισμός του σίδηρος) ο σφαγέας των σεληνιακών σπερμάτων-νηπίων του κατώτερου νοητικού

Η «Αυτοκράτειρα» ο αρ.3 του ταρώ είναι η Σαλώμη που χορεύει τον χορό των 7 πέπλων του φυλετικού ρεύματος προκειμένου να ελευθερώσει επάνω στον δίσκο της γης την κεφαλή-σπόρο-κύπελο του Ιωάννη της φυλετικής εξέλιξης. Πρόκειται για την Ντουργκά-Κάλι την Θηλυκή ινδική θεότητα, της οποίας το όνομα σημαίνει «η Απρόσιτη». Η μορφή της είναι αποτέλεσμα συγχώνευσης διαφόρων παρόμοιων θεοτήτων, γι’ αυτό άλλωστε και η συμπεριφορά της είναι ασυνεπής· άλλοτε είναι αγαθή και ευεργετική και άλλοτε σκληρή και αιμοχαρής. Γνωστή επίσης με τα ονόματα Ούμα, Παρβάτι, Κάλι και ως σύζυγος του Σίβα, συμβολίζει την ελευθερώτρια ασυμβίβαστη δύναμη του δημιουργικού πνεύματος.

Ο αρ.5 είναι ο «Ιεροφάντης» (αυτός που φανερώνει το ιερό). Η φιγούρα αυτή αναγνωρίζεται εύκολα στο μακάβριο πρόσωπο του αρχιερέα Καϊάφα και του γαμπρού του Άννα με τους 5 ιερείς υιούς-στοιχεία (Ελεάζαρ, Ιωνάθαν, Θεόφιλος, Ματθίας, Άννας ο νεότερος) καθώς δίκασαν τον Ιησού προκειμένου να φανερώσουν την θεία φύση του. Έτσι ενσάρκωσαν την (φαρισαϊκή) αρνητική όψη της πεντάλφα…

Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η παρουσίαση του διπλού πεντάκτινου του αρ. 10 «η Ειμαρμένη» στο τραγικό πρόσωπο του Πόντιου Πιλάτου που αν και αντιλήφθηκε την θεία φύση του Ιησού τον οδήγησε στην σταύρωση προκειμένου να ολοκληρώσει το θυσιαστικό έργο του πνευματικού πέμψαντος… (βλ. ο σκοτεινός μυθολογικός ρόλος του πατέρα Δία)

Ο αρ. 16 1+6=7 ο κεραυνοβολημένος «Πύργος» είναι φυσικά ο διαβόητος Πύργος της Βαβέλ, ο αιθερικός πύργος-ναός της φυλογένεσης που χτίζεται και γκρεμίζεται συνεχώς εξαιτίας των αποτυχημένων μορφικών ερώτων. (βλ. Οι καταστροφές του Ναού του Σολομώντα)

Ο αρ. 2 «η Ιέρεια» αναγνωρίζεται στο πρόσωπο της Παναγίας-νέας σελήνης που τον εξωθεί παρά τις αντιδράσεις Του να ξεκινήσει το δημόσιο έργο του στον γάμο της Κανά ή όταν παραστέκεται στα πόδια του στον σταυρό, είτε στο πρόσωπο της Μαρίας της Μαγδαληνής που αντιλαμβανόταν καλύτερα από όλους τους μαθητές την κρυφή σημασία των λόγων Του στο ευαγγέλιο Πίστις-Σοφία.

Ο αρ.7 «το Άρμα», στην μεν παλαιά διαθήκη είναι η «Μερκαμπά» στο όραμα του ουράνιου άρματος της κοσμικής ψυχής, του Ιεζεκιήλ και το άρμα με το οποίο ανελήφθη ο προφήτης Ηλίας. Στην δε καινή διαθήκη αντιστοιχεί με το μυστήριο της Μεταμόρφωσης του Χριστού στο φως της ψυχής.

Ο αρ.15 «ο Διάβολος» ο πειράζων Μπαφομέθ του αστρικού φωτός 15=1+5=6 έχει πολλά επεισόδια στο ευαγγέλιο ως ο επιταχυντής του αλχημικού έργου… 15 είναι ο αριθμός των γραμμών στον εξάκτινο-ήλιο

Ο αρ. 21 «ο Κόσμος» είναι η κάρτα της θριαμβευτικής ολοκλήρωσης του αλχημικού έργου και παρουσιάζεται στην λειτουργική δομή της καινής διαθήκης, με τον Χριστό (αιθερικό πυρ της αγάπης-συνείδησης) στο κέντρο των 4ων γωνιών ευαγγελιστών- στοιχείων…

Ο αρ. 20 «η Κρίση» αναφέρεται στην κρίση ενός κύκλου ζωών της Μονάδος γι αυτό και αποδίδεται στον Άδη-Πλούτωνα. Είναι η διδαχή του Χριστού κατά την τριήμερη κάθοδο του στον πύρινο νοητικό κόσμο για την τριήμερη οικοδόμηση του εικοσάεδρου-Ναού με την ύλη των ψυχικών εμπειριών ενός κύκλου ζωών

Ο ρόλος της ανανεωτικής δράσης του Θανάτου, της κάρτας 13 του ταρώ αφορά την επίγνωση του ρόλου της γυναικός ως αιτίας θανάτου και αναγέννησης. Γιαυτό αφιερωμένο στην ανάσταση του Λαζάρου είναι από την Εκκλησία το Σάββατο, μία εβδομάδα πριν από το Πάσχα της πνευματικής ανάστασης στην σάρκα...

Ο αρ. 19 «ο Ήλιος» αποδίδεται συνήθως στο ζώδιο των ιχθύων με την έξαρση του 666 της βούλησης των επιθυμιών του ήλιου της προσωπικότητας. Έτσι δικηολογείται η απόδοση σε αυτό το σύμβολο της επί του όρους ομιλίας που συνθέτει την πλανητική διδασκαλία των μακαρισμών και των ελπίδων στον φράχτη της ζωδιακής μορφής. (Στην κάρτα ο ήλιος υπάρχει ο ζωδιακός φράχτης και δύο παιδιά-πολικότητες) Άλλωστε το θαύμα του πολ/μού των 5 άρτων-στοιχείων και των 2 ιχθύων-πολικοτήτων ή συνθετικών στοιχείων αποδίδεται στον ζωδιακό άξονα της Παρθένου (άρτου) και των 2 Ιχθύων…

Ο αρ. 18 «η Σελήνη» αποδίδεται και αυτή στο ζώδιο των Ιχθύων ή του Υδροχόου εξαιτίας της απατηλότητας της. Ο μυστικός δείπνος (με το δισκοπότηρο-σελήνη) και η νύχτα που ακολούθησε στον κήπο της Γεσθημανή, όπου επικράτησε η σύγχυση μεταξύ των μαθητών είναι μια πιθανή απόδοση για την σημασία του συμβόλου…

Ο αρ. 11 (η δύναμις της κοσμικής φαντασίας-παραμυθίας) είναι άλλη μια έκφραση της μεγάλης Ιέρειας 1+1=2 της μορφής για αυτό σχετίζεται με το ζώδιο της λεοντής. Είναι η λαγνεία της μορφής η «Βαβυλών η πόρνη η μεγάλη» ως αρνητική έκφραση της εκκλησίας. Η ενέργειά της επανεμφανίζεται σταθερά στον ρου της ιστορίας και ευθύνεται για ακατανόητα μαζικά κινήματα εμπνεόμενα από ασαφείς πεποιθήσεις, με βίαιη όμως κατάληξη. Όπως αυτό των σταυροφοριών ή το φαινόμενο των μεταφυσικών στρεβλώσεων του ναζισμού

Ο αρ. 14 « Εγκράτεια ή Τέχνη» δηλώνει την μέση οδό της αρετής στις σχέσεις των πολικοτήτων… Οι αστρολόγοι αναγνωρίζουν σε αυτήν την κάρτα το αισιόδοξο ζώδιο του τοξότη. Έτσι τα ευαγγελικά επεισόδιά που έρχονται στον νου αφορούν την εκδίωξη των εμπόρων (ως στυμφαλίδων ορνίθων) από τον νοητικό Ναό, και την φράση «Απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Όπου θεός και Καίσαρ είναι τα ονόματα των δύο δοχείων που κρατά η φτερωτή μορφή μεσολαβώντας μεταξύ Γης και ανωτέρων πεδίων, ως άγγελος του δικαίου. Υπ’ αυτή την έννοια, το υγρό συμβολίζει το νερό της ζωής, το χρυσό δοχείο αντιπροσωπεύει τον δότη της ζωής, και το ασημένιο τον αποδέκτη της ζωής, τα βασίλεια της φύσης. Η εγκράτεια 14=4+1=5 είναι η αποφυγή της ύβρεως κατά του αγίου πνεύματος. Το 5 είναι το 3 στην γεωμετρική αρίθμηση (τρίγωνο, τετράγωνο, πεντάγωνο... εννεάγωνο)

ΟΙ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Συνεχίζοντας την παρουσίαση της μεταβαλλόμενης κενταυρικής αύρας-ψυχής θα χρησιμοποιήσουμε το σύμβολο του καραβιού. Το καράβι ως κάβουρας-κάβειρος ή κάνθαρος με τα πολλά πόδια-κωπηλάτες χρησιμοποιείται σταθερά στους μύθους για να δηλώσει ιδιαίτερα με την Αργώ, το πολυόματο Άργος του αιθερικού πλέγματος των ναυτών, με το οποίο κρατείται δέσμιος ο Οδυσσέας (ο Άρης-Ερμής, το λογοϊκό πυρ, στην κλίνη=μορφή της Αφροδίτης)

Στο πλοίο-ψυχή του Οδυσσέα θα πρέπει να αναζητήσουμε την καβαλιστική δωδεκαεδρική δομή του. Πράγματι ο Όμηρος μας λέγει πως ο Οδυσσέας ξεκίνησε με 12 πλοία από την Τροία για την Ιθάκη. Όταν δένεται στο κατάρτι του πλοίου για να ακούσει το τραγούδι των Σειρήνων αντιλαμβανόμαστε τον γνωστό συμβολισμό του δένδρου-στύλου της ζωής επάνω στο οποίο δένεται ο οφιοειδής Λόγος Οδυσσέας… (βλ. εικόνα)Μετά την πρώτη επίσκεψη στην νήσο των Κυκλώπων (Θρινακία) και την χώρα των Λαιστρυγόνων εμφανίζεται ο θεμελιώδης καβαλιστικός αρ. των 22 ψυχολογικών ατραπών που συνδέουν τις 10 καβαλιστικές σφαίρες. Ο Όμηρος μας λέει πως το πλήρωμα του καραβιού του Οδυσσέα χωρίστηκε σε δύο ομάδες των 22 ατόμων (2 Χ 22=44) με επικεφαλής τον Οδυσσέα και τον Ευρύλοχο… Μετά την καρδιακή μύηση στην Θρινακία-Τρινακρία-Τρίαινα του Ποσεδώνα επέρχεται η αναγνώριση της δράσης του διδασκάλου ηλιακού αγγέλου μέσα στην νοητική προσωπικότητα, οπότε το αιθερικό ωό χωρίζεται σε δύο μέρη (ανώτερο και κατώτερο)Προηγουμένως δηλώθηκε η σημασία του πενταγωνικού αρ. των 72 συντρόφων-πενθημέρων του έτους, (οι 72 δαίμονες της Σολομωνικής) που χάθηκαν στην χώρα των Κικόνων. Όπως και η σημασία των 6 ζωδιακών αξόνων που συνθέτει ο ζωδιακός τρίτος οφθαλμός (ο Κύκλωπας Πολύφημος) τρώγοντας 6 από τους συντρόφους, άλλους 6 έφαγε η Σκύλλα-Χάρυβδη των πολικοτήτων του διπέταλου οφθαλμικού λωτού…Ενώ όλοι οι υπόλοιποι 39=3Χ13 ψυχολογικοί σύντροφοι-Κένταυροι θα χαθούν στην δεύτερη επίσκεψη στην καρδιακή νήσο Θρινακία (η νήσος των Κυκλώπων, τέκνων του Ποσειδώνα). Εφόσον η υπόφυση (τρίτο μάτι) είναι η πανσέληνος (των 13 σεληνιακών μηνών), δηλ. η καρδιά στο κεφάλι, όταν ο Ποσειδώνιος οραματισμός έχει έξαρση στο καρδιακό ζώδιο του λέοντα.

Στο τέλος μας λέγει πως οι μνηστήρες προέρχονται από τις 4εις περιοχές της στοιχειακής προσωπικότητας: Δουλίχι, Σάμη, Ζάκυνθο και Ιθάκη. Ενώ πρέπει να περάσει το βέλος της σκέψης από τα 12 τσεκούρια (τα 7 τσάκρα, πεδία στο αιθεροφυσικό + τα 5 πεδία, ζώδια στο αστρικό )

Οι αριθμολογικές καβαλιστικές αναφορές είναι πάρα πολλές στην Οδύσσεια συνιστώντας ένα πλήρες εγχειρίδιο αποκρυφισμού. Το καβαλιστικό 20εδρο των 12 κορυφών εμφανίζεται στα 20 έτη της απουσίας του από την Ιθάκη, και τα έτη της ζωής του άγρυπνου σκύλου Άργους. Όπως και στις 20 μέρες που κάνει ο Οδυσσέας για να φτάσει από το νησί της Καλυψούς στη χώρα της δίκης στον Άδη της Σχερίας (< ισχυρής) των Φαιάκων (φαιών-φαντασμάτων) του ισχυρού Αλκίνοου (Πλούτωνα) και της σιωπηρής Αρήτης (άρρητης Περσεφόνης).

Στην καβαλιστική εικόνα του πλοίου της ψυχής του Έρωτα, Ώρου ή Φάνη-Ηρικεπαίου παρουσιάζεται ο 7ψήφιος αρ. των 1.000.000 ετών περιβαλλόμενου από τις Σειρήνες, που σύμφωνα με τον Πλάτωνα είναι οι διακριτικοί νόμοι των 7 ακτινών-πεδίων (1,1ο,1οο,1.οοο,1ο.οοο,1οο.οοο, 1.οοο.οοο) του Σειρίου.Περίληψη αστρο-Λογικής

Οι έννοιες διαιρούνται κατά κατηγορία:

Α) Όντα (εκφέρονται με ουσιαστικά: αισθητά ή νοητά): Τα ζώδια του πυρός-διάκρισης

Β) Ιδιότητες ( a priori αυθύπαρκτες ποιότητες. Εκφέρονται με αφηρημένα ουσιαστικά βλ. Ορθολογισμός,: Τα ζώδια της γης (Ηθική ή κατηγορική προσταγή στην Καντιανή φιλοσοφία)

Γ) Ενέργειες ή καταστάσεις (Εκφέρονται με ρήματα): Τα ζώδια του ύδατος

Δ) Σχέσεις των όντων ή των ιδιοτήτων τους (βλ. Εμπειρισμός, a posteriori) Εκφέρονται με επίθετα, επιρρήματα...: Τα ζώδια του αέρα

Οι παραπάνω 4 κατηγορίες (ρίζες των στοιχείων) συμπυκνώνουν τα 10 ανώτατα γένη του Αριστοτέλη: ουσία των όντων, ποσόν, ποιόν, προς τι, που, πότε, κείσθαι, έχειν, ποιείν, πάσχειν ή συμβεβηκότα... που αντιστοιχούν καταφανώς στην ζωδιακή οικοθεσία

Τα 10 ανώτατα γένη είναι επέκταση των 5 μεγίστων γενών του Πλάτωνα: (ον, ταυτόν, έτερον, κίνησις, στάσις) που επιχείρησε πρώτος την κατάταξη των εννοιών από τις πρωταρχικές : (ροή, φορά και κίνηση) του απείρου. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι το ταυτόν είναι το πυρ, το έτερον είναι το κατοπτρικό ύδωρ, η κίνησης είναι ο αήρ και η στάσις η γη.

1. Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς• (Πεδίο του Λόγου <γέγραπται) 2. ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου• (Πεδίο των Μονάδων<λέγεται) 3. ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου• (Πεδίο της Μονάδας<εκπόρευση και ενοποίηση) 4. γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς• (Πεδίο των ιδεών-στοιχείων) 5. τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον• (Πεδίο του ανώτερου νου, άρτος = η απελευθερωμένη σπερματική ουσία) καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν• (Πεδίο του κατώτερου νου, η εργασία με τις οφειλές = σπέρματα) 6. καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, (Πεδίο των επιθυμιών) 7. ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. (Υλικό πεδίο)         

Η σύγκρουση των Διδύμων αδελφών (πυρών) εντός του τρίτου οφθαλμού.

(Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι η θέα του κόσμου επιτυγχάνεται στην ισορροπία του εσωτερικού αιθερικού πυρός με το εξωτερικό του ήλιου…)

Ο τρίτος οφθαλμός στην αιγυπτιακή μεταφυσική ονομάζεται «wajet» ή καταστροφικός οφθαλμός 666 του θεού Ώρου. Σε αυτόν τον οφθαλμό δισκοπότηρο αναδεύονται τα σπέρματα των έξη βασιλείων ή θείων δυναστειών ½+1/4+1/8+1/16+1/32+1/64 = 63/64. Οπότε προκύπτει το ενδιαφέρον ερώτημα για την μεταξύ τους σχέση όπως και με τον αριθμό των 96 πετάλων (2Χ48=96) που του αποδίδει ο βουδισμός.

Η απάντηση είναι γενικά γνωστή και αφορά την χρυσή τομή (την ωραία Ελένη που ισορροπεί τις μάχες των Διοσκούρων)… Όμως η λεπτομερής εξέταση είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική για την μυητική φόρμουλα

Ο καθημερινός μόχθος για επιβίωση στο πλαίσιο του πολιτισμού επιτυγχάνει τον βαθμιαίο έλεγχο της φαντασίας, (κινητικό κέντρο της προσωπικότητας) διοχετεύοντας τις λιβιδικές ενέργειες των κατώτερων κέντρων στην νοητική κρίση του λαιμού:

4 πέταλα του κέντρου της βάσης

6 πέταλα του ιερού κέντρου

4+6=10 πέταλα το ηλιακού πλέγματος

10+6=16 πέταλα του λαιμού (αριθμός τετράγωνος=φωτισμός)

Οι αριθμοί 4,6,10,16 αποτελώντας 4εις διαδοχικούς όρους μιας σειράς Fibonacci συνιστούν μια προσωπικότητα, εκδηλώνοντας ταυτόχρονα μια ψυχική πυθαγόρεια τριάδα τετραγώνων (φωτισμού).

Αν α,β,γ,δ είναι όροι της ακολουθίας Fibonacci τότε (αδ)^2 + (2βγ)^2 = (β^2 + γ^2)^2

Αντικαθιστώντας τους αριθμούς των πετάλων λαμβάνουμε:

(4Χ16)^2+2(6Χ10)^2= (6^2+10^2)^2 =>

4096+14400=18496

το οποίο εκφρασμένο σε μοίρες είναι:

4096/360+14400/360=18496/360 =>

136+0=136

136=100+36 είναι το άθροισμα της ειμαρμένης (100) με την πρόνοια των 36 δεκανών ή άθροισμα των 36 σπερματικών-νοητικών μορφών* στο δισκοπότηρο του 666 (ο τριγωνικός 36)

*Στην αιγυπτιακή αστρολογία οι δεκανοί είναι οι 36 αρχετυπικές μορφές που αθροίζονται στο ζώδιο των Ιχθύων (η αποθήκη των νοητικών μορφών-ζώων ή σχεδίων του βουδισμού)

Υποδεικνύεται επίσης το υπόλοιπο της διάιρεσης, ως η γωνία των 136 μοιρών ή όπως θα έλεγε ο καβαλιστής ευαγγελιστής συγγραφέας της παραβολής των 5 άρτων και των 2 ιχθύων: 16 περισεύματα στο 5ο κοφίνι-ζώδιο του λέοντα καθώς 136=4*30+16.

Όμως το 16 υποδεικνύεται και από την σχέση 136=100+36=(10)^2+(6)^2. Στην ζωδιακή πυθαγόρεια τριάδα 64+36=100 όπου καταργούνται οι 64 βουλήσεις των σπερμάτων, θυσιασμένες στην δόξα της λάμψης του δισκοπότηρου ή σταυρικού γαμήλιου θανάτου…

Επισημαίνοντας μας την αριθμολογική ή θεοσοφική 1+6=7 νίκη (το φλεγόμενο άρμα του προφήτη Ηλία) του θυσιασμένου Λέοντα-Χριστού της μορφής εκ της φυλής του Ιούδα (το ζώδιο του Λέοντα).

βλ. το μυθιστόρημα «Το χρονικό της Νάρνια».

Στην επί του όρους (της σπονδυλικής στήλης) ομιλία υπάρχει ο ακόλουθος διάλογος του Χριστού με τους μαθητές, ο οποίος συνεχίζει να εμπνεέι τους αστρολόγους : «Ότε έκοψα τους πέντε άρτους εις τους πεντακισχιλίους*, πόσους κοφίνους πλήρεις κλασμάτων εσηκώσατε; Λέγουσιν προς αυτόν. Δώδεκα. Και ότε τους επτά εις τους τετρακισχιλίους* πόσας σπυρίδας (ζεμπίλια) πλήρεις κλασμάτων εσηκώσατε; Οι δε είπον, Επτά. Και έλεγε προς αυτούς, Πώς δεν καταλαμβάνετε;»

Μια προσέγγιση στο θαύμα του πολλαπλασιασμού των 5 ή 7 άρτων και των 2 ιχθύων είναι ότι σκιαγραφείτε η πολικότητα της αντίθεσης του οίκου των άρτων (του στάχυ της παρθένου) και των δύο ιχθύων του αντιστοίχου οίκου. Η αναφορά στους 12 κοφίνους – ζώδια και τας 7 σπυρίδας-πλανήτες περιγράφει την αιθερική διατροφή των 12 ή των 7 εκδηλωμένων ιεραρχιών από το ηλιακό κέντρο. Η ιεραρχία του αιθερικού υδροχόου περιγράφεται και με το όνομα «τα καλάθια της διατροφής».

*Με τον όρο χιλιάδες περιγράφονται τα πυθαγόρεια γεγονότα. Οπότε πεντακισχίλια (5Χ1000) είναι τα γεγονότα που αναφέρονται στην ζωή της ψυχής ή αυτοπαρατήρησης και διαμοιράζονται στα 12 ζωδιακά στάδια, ενώ οι τετρακισχίλια (4Χ1000) είναι τα παρατηρήσιμα γεγονότα από την νοητική προσωπικότητα που ερευνώνται από τους 7 νοητικούς πλανήτες και όχι τις 12 ζωδιακές ιεραρχίες...

Τις μοίρες του κύκλου ως εκφράσεις φλεγομένων σπερμάτων ή ακτίνων στο δισκοπότηρο 16=1+6=7

(1/9)^2+(1/16)^2=16/144+9/144=25/144=(5/12)^2

1/3+1/4=7/12

Σε αυτήν την τιμή προστίθενται κατά την δεύτερη μύηση (πρώτη σύγκρουση των δύο αδελφών), τα 12 πέταλα του καρδιακού λωτού προσφέροντας την ισορροπημένη ενόραση του τρίτου οφθαλμού ο οποίος συνθέτει όλα τα πέταλα του σώματος στο ένα από τα δύο Δίδυμα συνθετικά του πέταλα: 4+6+10+12+16=48 και 2X48=96

Η σύγκρουση των Διδύμων αδελφών είναι το άθροισμα των δύο ριζών της χρυσής τομής που φανερώνουν τον δυϊσμό της Μονάδας κατά την δεύτερη μύηση Φ-1/φ=1 ή 1,618-0,618=1

Εδώ παρατηρούμε ότι η «αιγυπτιακή» συνθετική φόρμουλα του τρίτου ματιού (wajet) ½+1/4+1/8+16+132+1/64 = 63/64 = 1-1/64 σχετίζεται με την Φ=1-1/φ και το 1/64 με το 1/φ της γωνίας των 36 μοιρών της χρυσής τομής… Σχέση που μπορεί να μελετηθεί στην γεννήτρια πυθαγόρεια τριάδα 2Χ(3,4,5) όπου φανερώνεται η Ειμαρμένη των Κενταύρων (100) ως 64+36=100 .

Εδώ ο Ερμής ως (ο 8ος) είναι αυτός που έχει επίγνωση των 8Χ8= 64ων δυνατών καταστάσεων του i-Ching που περιέρχεται η εγκλωβισμένη βούληση-επιθυμία στην μορφή.

Ο Χριστός-Λέων της νοητικής μορφής, θυσιάζεται για να σωθεί δια μέσου της υλικής "Μεταμορφώσεως" σε φως, η ζωική μορφή του 36 (ο Αντίχριστος και η λεόντεια κεντρική κεφαλή της λερναίας Ύδρας των Παλλαντιδών του φυλετικού ρεύματος) ως ο δεύτερος καβαλιστικός Αδάμ-ας..

Αλλά 1/64+1/36 = (1/8)^2 +(1/6)^2= 100/2304=(10/ 48)^2

Παρατηρούμε δηλαδή ότι η ανάφλεξη (ύψωση στο τετράγωνο) των σπερμάτων ή καλύτερα άνοιγμα των πετάλων στον ιερό λωτό με τα 6 πέταλα, που ελέγχει η φυλή και τον καρδιακό των 8 πετάλων ή νοητικών κατευθύνσεων, διεγείρει στο δεύτερο μέρος της ισότητας μια δεκάδα πετάλων-σπερμάτων (10/48). Παραπέμποντας στην δράση της δεκάδας ή ψυχής (ηλιακού αγγέλου) που αναδεύει τα σπέρματα στο δισκοπότηρο-κοιλότητα του συνθετικού τρίτου ματιού (2Χ48=96)…

« Έχουμε λοιπόν μια πυθαγόρεια τριάδα σπερμάτων»… Με το δισκοπότηρο των σπερμάτων να φλέγεται…

Κρυσταλλογραφία και Ενόραση

Στην διάρκεια του υδάτινου ζωδίου του σκορπιού, δεχόμαστε την διδασκαλία του Αρχαγγέλου  για το λεγόμενο ενορατικό πεδίο ή την φύση της κοσμικής επιθυμίας... Ήδη η σκέψη μας στράφηκε στην απόκρυφη φιγούρα του Ιούδα (απόστολου της επιθυμίας, λεοντής της μορφής) ή κρεμασμένου της 12ης κάρτας του ταρότ. Η κάρτα αποδίδεται στην Ποσειδώνια ενόραση και την παθητικότητα του ενορατικού θήλεος-ύδατος της επιθυμίας... Όσον αφορά το δένδρο του κρεμασμένου και τα 30 αργύρια της προδοσίας του, έχουμε αναγνωρίσει σε αυτά εύκολα την πεντάφυλλη συκιά,  το δένδρο της φώτισης του κ.Βούδα και τα 30 σπέρματα-νομίσματα στο άγονο* έδαφος της αλχημείας-διαλογισμού,  δηλ. τις 30 ακμές του εικοσαέδρου του ύδατος ή μυητικούς βαθμούς στους κλάδους του καβαλιστικού δένδρου ή εικοσάεδρου…

*αποκαλείται άγονο καθώς δεν παράγει τέκνα-υπόλοιπα. Αντιθέτως καταστρέφει τα σπέρματα-υπόλοιπα στο φως των πρώτων διαιρετών  ή ψυχικών Μονάδων… του Μοναδιαίου πεδίου της θεοσοφίας. (βλ. Μοναδολογία του Leibniz)

Η ΑΔΑΜάντινη βουδική οικογένεια των κρυστάλλων του ύδατος ελέγχει την μορφοποιητική δράση της επιθυμίας που εκδηλώνεται στην κίνηση-σκέψη του αέρα.  Θα επιχειρήσουμε λοιπόν να εμβαθύνουμε στην φύση της ψυχικής-ύλης ή μορφής,  εκμεταλλευόμενοι  την ανάπτυξη της επιστήμης της κρυσταλλογραφίας…  Στην μεταφυσική η επιστήμη της ενόρασης  η κατανόησης της λειτουργίας του οφθαλμού και της όρασης, αφορά το μυστήριο της μήτρας-οφθαλμού ή δισκοπότηρου του φωτός των 30 σπερμάτων-νομισμάτων που περικλείει… (οι 30 ημέρες του μηνός, μήνη=σελήνη ή μορφή)

Το φως (ο Υιός) δεν είναι τίποτε άλλο παρά εγκάρσιοι κυματισμοί του ίδιου εκείνου μέσου που προκαλεί τα ηλεκτρικά  και μαγνητικά φαινόμενα, δηλ. ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα (σύνθεση του εκρηκτικού πατέρα και του περιοριστικού ιόχρου μητρικού αδιαπέραστου δακτυλίου).

Η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία ανάλογα με την συχνότητα των κυμάτων της και αντίστοιχα την ενέργεια που μεταφέρει χωρίζεται σε 7 περιοχές !!!. Αυτές είναι:

1.       τα  ραδιοκύματα

2.       τα μικροκύματα

3.       οι υπέρυθρες ακτίνες

4.       το ορατό φως

5.       οι υπεριώδεις ακτίνες

6.       οι ακτίνες Χ

7.       οι ακτίνες γάμμα.

« Η ανακάλυψη   των ακτίνων-Χ από τον Ρέντγκεν το 1895 έδωσε νέες ιδέες στους ερευνητές της εποχής. Από την Οπτική ήταν ήδη καλά γνωστό ότι το φαινόμενο της περίθλασης του φωτός εμφανίζεται όταν στη διαδρομή μιας φωτεινής ακτίνας παρεμβληθεί ένα εμπόδιο ή μια οπή με διαστάσεις παρόμοιες με το μήκος κύματος του φωτός. Επειδή το μήκος κύματος των ακτίνων-Χ, περίπου ένα δέκατο του δισεκατομμυριοστού του μέτρου, είναι παρόμοιο με τις αποστάσεις μεταξύ των ατόμων στα στερεά, ο γερμανός φυσικός Μαξ φον Λάουε σκέφθηκε ότι θα μπορούσε να διερευνηθεί η δομή των στερεών αν τα «φωτίζαμε» με ακτίνες-Χ. Η ιδέα του αποδείχθηκε σωστή και τα αποτελέσματα των πειραμάτων του ανακοινώθηκαν την άνοιξη του 1912, επιβεβαιώνοντας από τη μια μεριά ότι οι ακτίνες-Χ έχουν κυματικές ιδιότητες και δείχνοντας από την άλλη ότι οι ιδιότητες αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μελέτη της ύλης.  (Νομπέλ Φυσικής του 1914)

Η ανακάλυψη του Λάουε εντυπωσίασε πολύ τους επιστήμονες της εποχής και δύο από αυτούς, ο άγγλος καθηγητής Φυσικής Γουίλιαμ Χένρι Μπραγκ και ο γιος του Γουίλιαμ Λόρενς Μπραγκ, αποφάσισαν αμέσως να προχωρήσουν στη μαθηματική ανάλυση του φαινομένου. Αποτέλεσμα της δουλειάς τους ήταν η διατύπωση του νόμου της περίθλασης (είδος ανάκλασης) των ακτίνων-Χ από έναν κρύσταλλο και να κερδίσουν το Νομπέλ Φυσικής του 1915

 Ο νόμος αυτός έχει την πολύ απλή μαθηματική μορφή:  n λ = 2d ημθ,  όπου λ είναι το μήκος κύματος των ακτίνων-Χ, n ένας ακέραιος αριθμός (στην απλούστερη περίπτωση ίσος με 1), d η απόσταση μεταξύ των επιπέδων στα οποία διατάσσονται τα άτομα του κρυστάλλου και ημθ το ημίτονο της γωνίας μεταξύ των επιπέδων και της κατεύθυνσης των ακτίνων-Χ. Επομένως αν «φωτίσουμε» έναν κρύσταλλο με ακτίνες-Χ και τον περιστρέψουμε έως ότου η ένταση της ακτινοβολίας-Χ που περιθλάται από αυτόν γίνει μέγιστη, έχουμε μετρήσει τη γωνία θ. Το φαινόμενο θυμίζει την ανάκλαση του φωτός από ένα κάτοπτρο, έτσι ώστε πολλές φορές στην «τεχνική» γλώσσα των κρυσταλλογράφων οι περιθλώμενες δέσμες ακτίνων-Χ ονομάζονται «ανακλάσεις». Στη συνέχεια, γνωρίζοντας το μήκος κύματος λ των ακτίνων-Χ μπορούμε να υπολογίσουμε αμέσως την απόσταση μεταξύ των επιπέδων στα οποία είναι διατεταγμένα τα άτομα που αποτελούν τον κρύσταλλο – με άλλα λόγια, να μετρήσουμε τις αποστάσεις μεταξύ των ατόμων!

Από την ανακάλυψη του νόμου του Μπραγκ ως σήμερα η κρυσταλλογραφία των ακτίνων-Χ έχει αναδειχθεί σε σημαντικότατο κλάδο της μελέτης δομής των στερεών.  Όμως η σημασία της κρυσταλλογραφικής μελέτης των υλικών είναι σήμερα πολύ ευρύτερη από όσο αφήνουν να εννοηθεί τα παραπάνω αποτελέσματα. Μία από τις σημαντικότερες εφαρμογές ήταν η μελέτη της δομής των βιολογικών μορίων. Αυτή ξεκίνησε με τη διευκρίνιση της δομής του DNA από τους Κρικ και Γουότσον (βραβείο Νομπέλ Φυσιολογίας 1962) και των πρωτεϊνών από τους Κέντριου και Πέρουτζ (βραβείο Νομπέλ Χημείας 1962) και κατέληξε σήμερα στη μελέτη της κρυσταλλικής δομής των διάφορων ιών, που παίζει βασικό ρόλο στον σχεδιασμό και στη σύνθεση αντι-ιικών φαρμάκων. Τα φάρμακα, από μόνα τους, είναι άλλωστε μια από τις σημαντικότερες εφαρμογές κρυσταλλογραφικής μελέτης, αφού τόσο η αποτελεσματικότητα της απορρόφησης ενός φαρμάκου από τον οργανισμό όσο και η χρονική διάρκεια διατήρησής του εξαρτώνται από τη μορφή κρυστάλλωσης – και συνήθως τα φάρμακα έχουν περισσότερες από μία. Μια άλλη σύγχρονη εφαρμογή της κρυσταλλογραφίας ακτίνων-Χ είναι η εξ αποστάσεως μελέτη της επιφάνειας ουράνιων σωμάτων, όπως για παράδειγμα των πετρωμάτων του Αρη από το αμερικανικό διαστημικό όχημα Curiosity.»      «Χ. Βάρβογλης καθηγητής ΑΠΘ»

Όσοι έχουν την στοιχειώδη ακαδημαϊκή και θεοσοφική εκπαίδευση θα αντιλήφθηκαν ήδη ότι το ορατό φως είναι η 4η περιοχή του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος στην οποία αναπτύσσει την συνείδησή της η ανθρώπινη 4η ιεραρχία… του αιθεροφυσικού πεδίου.

Οι ακτίνες Χ ανήκουν στις ιονίζουσες ακτινοβολίες, αφού η ενέργειά τους είναι ικανή να προκαλέσει τον ιονισμό ατόμων και μορίων από αριθμό εσωτερικών τους ηλεκτρονίων.  Έχοντας μήκος κύματος να πλησιάζει αυτό των ατόμων δηλώνουν με τον πιο κραυγαλέο τρόπο ότι η αρχή της κρυσταλλογραφικής ενόρασης χρησιμοποιεί τις ίδιες κατοπτρικές-περιθλαστικές αρχές με την λευκή δεύτερη  βουδική οικογένεια του ΑΔΑΜΑΝΤΑ του ύδατος…  Όσον αφορά τον τρόπο που παράγει ο τρίτος οφθαλμός της Δορκάδος-ενόρασης την ακτινοβολία-χ ή γ, αναφέρεται ως το φως της ζωής-θανάτου, (λευκής άκτιστης ουσίας) ή απελευθερωμένης ουσίας εκ της καταστροφής των σπερμάτων της σεξουαλικότητας στον σκορπιό…  (βλ. μαγικά τετράγωνα φωτός του θεοσοφιστή Αϊνστάιν:  C2=EX1/m, όπου C2=τεράγωνο του φωτός, 1/m=το μεταβαλόμενο σπέρμα, και E=η εγκλωβισμένη στο σπέρμα ενέργεια που αποδίδεται πίσω στο Σύστημα)   

Αρχική