Εννεάδες

Το πυθαγόρειο Λάβδωμα, ο Λάβδακος και οι Λαβδακίδες…

Ονόματα όπως Όμηρος, Πυθαγόρας, Ηράκλειτος, Σωκράτης, Χριστός (χρισμένος), Ιωάννης (Unan = Ίωνας), Διονύσιος Αρεοπαγίτης, Αγ. Δημήτριος, Πλήθων κλπ είναι ενδεικτικά της εργασίας φιλοσοφικών Σχολών ή Πολιτειών-Ψυχών, απομεινάρια των καταβυθίσεων-εξελίξεων των πόλεων-πολιτισμών της Ατλαντίδας στην Μεσόγειο και ειδικά στο Αιγαίο των Κυκλάδων…

Οι οραματικές μνήμες που αναδύονται στην διάρκεια ομαδικών διαλογισμών στις διάφορες θρησκευτικές εκκλησίες ή ζωδιακούς Δήμους. Φανερώνουν τις συλλογικότητες-Ψυχές ή Αρχαγγέλους που εποπτεύουν πνευματικά τα Έθνη.

Αυτό που διαρκεί μέσα μας ενθυμείται μόνον την εργασία που αφορά το πλανητικό-αρχετυπικό επίπεδο δηλ. τον Αιώνα. Έτσι όσοι νομίζουν πως ενθυμήθηκαν προηγούμενες ζωές, απλά θυμήθηκαν την εμπλοκή ενός γεγονότος (πυθαγόρειας χιλιάδας) με ένα αρχέτυπο (εκατοντάδα)…

Το παρμενίδειο Ον είναι η Μονάδα μας ενώπιον της άδηλης θεότητας. Οι δεκάδες-ψυχές, οι Εκατοντάδες-αρχέτυπα και η κίνηση των υλικών χιλιάδων ή γεγονότων του βίου είναι όνειρα μέσα σε όνειρα…

Το τι είναι ακριβώς το αιθερικό φως μιας Δεκάδας -ψυχής , δισκοπότηρο-μήτρα ή ηλιακός άγγελος, ορίζεται από τους νεοπλατωνικούς μέσα από την τετρακτύ-σταυρό του δεκαδικού συστήματος της αρίθμησης 1+2+3+4=(10). Μια κοιλότητα (0) όπου η ρομφαία (1) του αγγέλου αναδεύει τα σπερματικά στοιχεία… 1,2,3,4 (πυρ, ύδωρ, αέρα, γη)

1. Η Μονάς-Αμνός ή ομηρικό Μήλο της Εσπερίας ή μόνιμο θεοσοφικό άτομο προβάλει την ιωνική σπείρα της εξέλιξης … (ανατολή)

2. την Δεκάδα δηλ. 10 κύκλους-Κύκλωπες ή Ψυχές (7+3), οι 3 είναι πάντα απόκρυφες –συνθετικές (δύση-Άδης)

3. Κάθε Δεκάς-Ψυχή προβάλει μια Εκατοντάδα ως στρόβιλο: Εκατόνταρχο-Κένταυρο ή τριψήφιο αρ. έναν θεοσοφικό πλανήτη Ταξιάρχη ή νοητικό Αρχέτυπο Αιώνα (νότος)

4. Κάθε αρχέτυπος Αιών ευθύνεται για μια Χιλιάδα μοιραίων γεγονότων… (βοράς)

Στο δεκαδικό σύστημα δημιουργούν μόνο 6 αριθμοί-ημέρες, δηλ. οι ανώτεροι τρεις που ανακλώνται στους κατώτερους τρεις. Ο έβδομος είναι ο τελολογικός θάνατος ή πρώτη παύση. Ο όγδοος (8) δηλώνει την επαναλαμβανόμενη κίνηση της ψυχής, ανάμεσα στην Δήμητρα-Γη και την Περσεφόνη-Σελήνη σε επαναληπτικές επτάδες με την βοήθεια του καλού ποιμένα Ερμή (8). Ενώ η εννεάς δηλώνει την δεύτερη παύση ή κρίση της Ψυχής στο τέλος 12Χ9=108 μοιρών και Χ10=1080 (το ένα από τα 10 σπειρώματα στο μόνιμο άτομο)...

Η ελληνική μυθολογία εξετάζεται επάνω στο Λάβδωμα, δηλ. επάνω στο 12ο γράμμα Λάμδα (λυγρόν=υγρόν) της αλφαβήτου. (ο Κρεμασμένος-σταυρωμένος του ταρώ)

Ο Πλάτωνας παρουσίασε στον «Τίμαιο» το πυθαγόρειο Λάβδωμα στις δύο πλευρές του οποίου τοποθετούνται οι δυνάμεις του 2 (2,4,8) και του 3 (3,9,27) που δημιουργούν τον κόσμο μας…(βλ. εικόνα). Πρόκειται για τις συνθετικές ακτίνες 2 της ψυχής και 3 της προσωπικότητας (όφεις του κηρυκείου ή Διόσκουρους ή τέκνα του Οιδίποδα) γύρω από τον καταστρεπτικό οφθαλμικό λύχνο ή εΛένη...

Ιδιότητες του σεληνιακού 9 : το εν νοείν και ο Πήγασος > πηγη των άσων ή repunit 11111... (κατοπτρισμών της Μοναδας)

1) Η πιο γνωστή είναι αυτή που αποκαλείται πυθαγόρεια θεοσοφική άθροιση. Δηλ. πως το τελικό άθροισμα των ψηφίων ενός αριθμού (πυθμενικός αριθμός) ισούται με το υπόλοιπο της διαίρεσης με τον αρ. 9

Λχ 1959=1+9+5+9=24=2+4=6 Το οποίο είναι 1959/9=217,6666 ήτοι πυθμενικό υπόλοιπο ή θεοσοφικό άθροισμα 6

2) Οι κυκλικοί αριθμοί είναι τα περιοδικά υπόλοιπα των πρώτων αριθμών που είναι πολλαπλάσια του 9

Λχ. 1/7=142857= 142+857=999, 1/17= 0588235294117647 = 05882352+94117647=9999.9999 =9x1111.1111 Αυτή η ιδιότητα των repunit (επαναλαμβανόμενες μονάδες) είναι η γεννήτρια των πρώτων αριθμών

Οι πυθαγόρειοι όπως ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης ονομάζουν τους repunit Τιτάνες ή «αγγελικό τάγμα των Δυνάμεων» του 10 στην νιοστή μείον 1= 9999999… /9=1111111….

Επομένως οι φύλακες των Τιτάνων στα Τάρταρα της Αβύσσου (απείρου των επαναλήψεων) είναι οι Κύκλωπες ελλιπείς ή πρώτοι αριθμοί των πυθαγορείων

3) Κατοπτρικούς αριθμούς οι πυθαγόρειοι ονομάζουν τους αριθμούς που βλέπουμε στα όνειρα. Αν ονειρευτούμε τον 357 τότε ο αριθμός στο ξυπνητό είναι ο 753. Εδώ το ενδιαφέρον είναι πως η διαφορά τους 753-357=396 είναι πολλαπλάσιο του 9.

Δηλ. οι κατοπτρικοί αριθμοί έχουν ως διαφορά ένα πολλαπλάσιο του 9.

Η ιδιότητα αυτή αποκτα ιδιαίτερη σημασία στο ηλιακό υπόλοιπο 1/7=142857 που αντιστοιχεί στην αρτηριακή κυκλοφορία του αίματος. Καθώς ο κατοπτρικός αριθμός αντιστοιχεί στην φλεβική κυκλοφορία οποτε η διαφορά τους 142857-758241=615384= 8/13 δηλ. η κυκλική περίοδος του σεληνιακού 13 (η ορμονική κυκλοφορία)

Δηλ. πως η αναπαραγωγική, ορμονική λειτουργία είναι αποτελεσμα των καύσεων > πεπτικών διαιρέσεων. (η Αφροδίτη > Διατροφή)

4) Οι τριγωνικοί αριθμοί των πυθαγορείων είναι το άθροισμα πλευρών+διαγωνίων στα πολύγωνα ή αστέρες του φωτός. Λχ το τετράγωνο έχει 4 πλευρές + 2 διαγώνιες = 6 = 1+2+3 δηλ. το πολύγωνο 4 αντιστοιχεί στον τριγωνικό 3. Το πενταγωνο είναι 10 =1+2+3+4 δηλ. τετρακτύς κοκ

Οι πυθμενικοί των τριγωνικών αριθμών ανάγονται στους 1,3,6,9

1

1+2=3

1+2+3=6

1+2+3+4=10=1

1+2+3+4+5=15=6

1+2+3+4+5+6=21=3

1+2+3+4+5+6+7=28=10=1

1+2+3+4+5+6+7+8=36=9

1+2+3+4+5+6+7+8+9=45=9

Από τα ανωτερω συνάγεται πως ο πυθαγόρειος Πορφύριος είναι ο εισηγητής των «εννεάδων» Δηλ. της μελέτης της Μονάδας μέσω της ψυχής ή εννεαδας > το εν νοείν. Εφόσον τα 3,6,9 είναι τα τρία μυητικά σοκ στο 9γραμμα ή 9πεταλο λωτό της ψυχής

Στην ερμητική εικόνα εμφανίζονται οι παραστάτες Διόσκουροι: (το πυρ-Φοίνιξ και ο αήρ-Βασιλίσκος), το μορφοποιητικό πυρ-Φοίνιξ της σεληνιακής προσωπικότητας θνήσκει-αποσύρεται για να αναγεννηθεί...

Ας παρηγορήσουμε λοιπόν. Πεθαίνοντας μέχρι την σελήνη του 9 πηγαίνουμε, στο παλάτι του Αλκίνοου για μια μικρή αναδρομή του βίου μας με την βοήθεια των Φαιάκων (φαιών φυλετικών αρχετύπων ή φαντασμάτων) και μετά γυρίζουμε πάλι πίσω για νέες περιπέτειες… Έτσι κι αλλοιώς νεκροζώντανοι είμαστε, όνειρο μέσα σε όνειρα ...

Το 9γραμμα της ψυχής

Η παραβολή του Ασώτου φαίνεται πως είναι γραμμένη για τον Ρωμαίο πολίτη. Που τρέφεται ως χοιροβοσκός εδώ και αιώνες με τα ψίχουλα από την τράπεζα της σκέψης όσων έχουν καταχραστεί το υπερβόρειο Συμπόσιο της αρχαιοελληνικής γραμματείας. Σερβίροντάς το κρύο-αναμασημένο σε δεύτερο και τρίτο χέρι, μέσα από περίεργα αντιμαχόμενα φιλοσοφικά κινήματα…

Το κλειδί της ελληνικής θεοσοφικής-συνθετικής σκέψης για την τριπλή ψυχή, βρίσκεται στα κείμενα του φυσιοδίφη Αριστοτέλη που υποδεικνύοντας τα δελφίνια ως θηλαστικά, επομένως με τρεις εγκεφάλους ικανά να δημιουργούν νοητικές παραστάσεις, αποκαλύπτει τον λόγο για τον οποίο έγιναν οι πρώτοι ιερείς του Απόλλωνα…

(Στο youtube υπάρχουν αναρτημένες ταινίες με όλων των ειδών τα θηλαστικά: δελφίνια, ελέφαντες, χιμπαντζήδες να ζωγραφίζουν… Oι χιμπαντζήδες μάλιστα διαθέτουν καλύτερες μνημοτεχνικές από τους ανθρώπους ! )

Η απλότητα του μυθολογικού μαθηματικού μοντέλου που περιστρέφεται όπως και ο ουράνιος θόλος γύρω από το κυνήγι* (< κύω) της Μεγάλης Άρκτου (< αρχής). Βασίζεται στις παρατηρήσεις των φιλοσόφων επί της τριπλής νοητικής λειτουργίας. Δηλ. την διάκριση μεταξύ της αισθητηριακής (1) της αντιληπτικής (2) και της παραστατικής λειτουργίας (3) που αντιστοιχούν στα 3 είδη της κατοπτρικής συμμετρίας (κατοπτρικού αιθέρα) στα 5 κανονικά στερεά ή στοιχεία-αισθήσεις…

*Ο Πλούταρχος μας επισημαίνει πως ο Σείριος κύνας παρετυμολογείται από το ρήμα κύω+νους, όταν στην μυθολογία μνημονεύεται ο σκύλος του βοσκού Κένταυρου- Ευρυτίωνα Όρθος με τις δύο κεφαλές και ο Κέρβερος με τις τρεις… Δηλ. οι τρεις προαναφερθείσες κατοπτρικές νοητικές λειτουργίες

Η σχέση μεταξύ αισθήσεων συναισθημάτων και παραστάσεων, δηλ. των τριών στηλών ή ρυθμών του ναού αποτυπώνεται στο ιερογλυφικό αλφάβητο (Ταρό) της Ατλαντίδας που διασώθηκε σε όλα τα μετά τον κατακλυσμό αλφάβητα. Σαν ένας χάρτης των αδιαμόρφωτων λειτουργιών του αιθερικού μας σώματος (20έδρου), που μας είναι ιδιαίτερα γνωστό ως το Ησιόδειο-πυθαγόρειο μαθηματικό-μυθολογικό μοντέλο των στοιχείων-φυλών.

Τα κανονικά στερεά ή στοιχεία είναι ένα φράκταλ της χρυσής τομής ή Ουράνιου φαλλού-ιχθύος, δηλ. της Αφροδίτης-ιδέας που έλαβε μορφή όταν έπεσε στις τρισδιάστατες ηλεκτρομαγνητικές αιθερικές φυσαλίδες ή αφρό της υλικής ουσίας.

Τα πλατωνικά στερεά μπορούν να προκύψουν το ένα από το άλλο αρχής γενομένης από οποιοδήποτε από αυτά. Έτσι μια γενικά αποδεκτή προσέγγιση τους είναι η ακόλουθη.

Η 1η ρίζα φυλή (οι Έλλοπες ή άφωνοι ιχθύες) ανέπτυξε την αιματική κυκλοφορία ως φορέα του ήχου (ο κραδασμός από τους πυρήνες των ατόμων). Η συμμετρία 12εδρου - 20εδρου

Η 2η ρίζα φυλή (οι Κύκλωπες) ανέπτυξε την αφή ως ηχώ (σόναρ) τον πρόδρομο της όρασης (< αφή του φωτός) στην ασυμπίεστη εξωτερική στιβάδα των ηλεκτρονίων... Η συμμετρία 6εδρου-8εδρου

Οι επόμενες ρίζες φυλές αναπτύσσουν τις ενδιάμεσες στιβάδες των ηλεκτρονίων έως το όριο του 7. Εκδηλώνοντας την μορφοποιητική-ναρκισσιστική νοητική πύρινη αρχή, δηλ. την όραση

Η 3η ρίζα φυλή (οι Κένταυροι) δημιούργησε τα νοητικά αρχέτυπα που κατέληξαν στην επιθυμητική όραση της

4ης ρίζα φυλής (οι Άτλαντες ή Πελασγοί). Αναπτύσσοντας την παραστατική λειτουργία του εγκεφάλου τα υγρά του κρανίου εκδήλωσαν την συναισθηματική γεύση των εικονικών αναμνήσεων, είδος όρασης του πυρός κατά τον τον Αριστοτέλη

Η 5η ρίζα φυλή (οι Άρειοι ή Έλληνες) εξελίσσει την νοητική όσφρηση-διαίσθηση των επερχομένων γεγονότων, είδος ενόρασης του πυρός στον Αριστοτέλη

Είναι τόση η ανοησία στην εποχή μας μεταξύ των αφιλόσοφων επιστημόνων, που ψάχνουν ή απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τον αιθέρα στα εργαστήρια, αντί να αποδεχθούν τον προφανή ισχυρισμό του Αριστοτέλη πως ο αιθέρας κατακλύζει με τους ονειρικούς-αστρικούς σπινθηρισμούς του τα πάντα: Σαν απομεινάρι του ονείρου στο υπόβαθρο της όρασης, αναμειγνύεται με το ηλιακό φως της Πλειάδας Μερόπης (< ο ήλιος μας ή οφθαλμός της ημέρας), τον φύλακα των κραδασμών ή ζωικών σφραγίδων του φωτός (βλ. φωτόνια και dna)…

Έτσι πολλοί επιστήμονες με χαζοχαρούμενη έκπληξη τον ανακαλύπτουν και πάλι στα υποατομικά κουαρκ και, την λεγόμενη αιθερική διακύμανση που γέννησε την μεγάλη έκρηξη !!!

Στην εικόνα που παραθέτω επιχειρώ μια σύγκριση στην ροή των 7 κατώτερων σφαιρών του καβαλιστικού δένδρου ή επτάδων των ανατολικών όπως την παρουσίασε η κ. Μπλαβάτσκυ στην Μυστική Δοξασία και την αιματική κυκλοφορία του κ. Γκουρτζίεφ (Γεωργιάδη) που διέδωσε τους πλανητικούς χορούς-ροές του Σουφισμού στον δυτικό κόσμο. Δεν κάνω ιδιαίτερη μνεία στο έργο της Α. Μπέιλι, καθώς τα σοκ στο 9γραμμα αντιστοιχούν στις μυήσεις της θεοσοφίας… Χάρις στο τεράστιο πλήθος των πληροφοριών και το συγκριτικό πλεονέκτημα της εποχής μας εξαιτίας του διαδικτύου. Δεν σκοπεύω να αναδείξω το έργο της ατελούς θεοσοφίας που μας ενέσκυψε αλλά τον πυθαγορισμό του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη κρυμμένο μέσα στο έργο του κ. Γκουρτζίεφ. Όσοι έχουν πελαγώσει δικαιολογημένα με τους ατέλειωτους κύκλους των 777 ενσαρκώσεων-επαναλήψεων στις επτάδες της καβαλιστικής θεοσοφικής εξέλιξης. Εφόσον όπως ομολογεί η κ. Μπλαβάτσκυ αγνοεί το μαθηματικό κλειδί της δημιουργίας. Καλόν είναι να το ανακαλύψουν στους ειδητικούς αριθμούς (πυθαγόρειες τριάδες, που ορίζουν το πλήθος των ηλεκτρονίων στις 7 στιβάδες των ατόμων, δηλ. τα 7 υποπεδία της θεοσοφίας ) της Πλατωνικής Πολιτείας. Στο συγκριτικό έργο του Αριστοτέλη όπου σχολιάζοντας την αιματική κυκλοφορία στους ιχθύες σε συνάρτηση με την αναπνοή και την σκέψη, αποκαλύπτει την λειτουργία του 9γράμματος των Γκουρτζίεφ-Ουσπένσκυ πολύ καλύτερα. Καθώς οι ιχθύες είναι η πρώτη Ησιόδεια θεοσοφική φυλή ή γύρος στην Μυστική δοξασία…

Δυστυχώς για τους κ. Ουσπένσκυ-Γκουρτζίεφ και Μπέιλι συνελήφθησαν αδιάβαστοι-αγνοούντες την ελληνική γραμματεία και τον αρ. του Ιχθύος-Χριστού. Ο γαμήλιος αρ. της πλατωνικής πολιτείας-ψυχής είναι ο αρ. της 6ης πυθαγόρειας ημέρας ή δύναμης του Δέκα δηλ. ο αρ. της βάρκας του Ώρου ΑΖΩΘ ή Λόγου, ήτοι ο 1.οοο.οοο-1=999.999 με διαιρέτες τον ήλιο 7 και την σελήνη 13. Έτσι 1/13=076923=777 Χ 99, δηλ. οι διαβόητες 777 ενσαρκώσεις και 2/13=153.846 δηλ. ο ιχθύς-βάρκα 153 του Αρχιμήδη, στην νοητική λίμνη Τιβεριάδα με τους 14 ανατολικούς Μανού-Μήτρες των επαναλαμβανόμενων γεγονότων και τον 846=666+180 δηλ. τον Αντί-Αντίχριστο δηλ. τον Έρωτα-Χριστό (ο δικηγόρος 846+42 Δικαστές=888). Η ανατολή της δικαιοσύνης του Σειρίου…

Η θέα του λωτού της ψυχής-καρδιάς με τα 12=9+3 πέταλα (9 συν την τριαδική θεότητα-πετράδι) αποκαλύπτει τον ηλιακό άγγελο, μια μικρογραφία του ηλιακού μας συστήματος, το οποίο στον νοητικό κόσμο φαίνεται ωσάν ένας κυανός λωτός- σβάστικα πολλών διαστάσεων.

Από τις αποκρυφιστικές σχολές του παρελθόντος με την βοήθεια του κοσμικού αυτού αρχέτυπου παρεδόθησαν οι διδασκαλίες για τον κύκλο των 12 ζωδίων, του εικοσάεδρου-πενταγωνικού δωδεκάεδρου με τις 12 κορυφές ή έδρες, γνωστού και ως αναπτυγμένο καβαλιστικό δένδρο ή ακόμη και ως τετρακτύς των πυθαγορείων (εννεάγραμμα) δηλαδή το δεκαδικό σύστημα αρίθμησης.

Ο ηλιακός ΛΟΓΟΣ 1/7=142857 (η κυκλοφορία του αίματος)

Ο κ. Γκουρτζίεφ έλεγε πως στο 9γραμμα της εικόνας που παραθέτω, (μια κυκλική έκδοση του καβαλιστικού δένδρου ή 20εδρου) μπορούν να τοποθετηθούν και να ελεγχθούν όλες οι γνώσεις ενός ανθρώπου. Επαναλαμβάνοντας την αρχαία πεποίθηση για την καταγωγή των υλικών μορφών από τον κόσμο των ιδεών. Δηλ. της πτώσης του Εωσφόρου-Αφροδίτης ή χρυσής τομής ή Νόμου του Ανκχ, που διέπει τόσο την εμφάνιση όσο και την απόσυρση των μορφών. Το Ανκχ είναι η ζώνη της Αφροδίτης ή νόμος της Στύγας-Σειρίου, που εξουσιάζει τους άλλους Θεούς-νόμους. Με άλλα λόγια μας λέγουν πως όλοι οι νόμοι που ανακαλύπτουν οι φυσικές Επιστήμες ανάγονται υποχρεωτικά στην διαλεκτική των συνθετικών και αναλυτικών μαθηματικών νόμων. Έτσι έχουμε την κεντρική έννοια του αλγεβρικού σώματος που όπως ένας οργανισμός είναι εφοδιασμένο με τις 4 γνωστές συναρτήσεις ή λειτουργικές πράξεις: πρόσθεση (λήψη), διαίρεση-αφαίρεση (πέψη-νόηση) και αναπαραγωγή ή πολλαπλασιασμό. Όπως δηλ. κάθε αυτόνομο βιολογικό σύστημα οφείλει να επιτελεί την λειτουργική τετρακτίδα : της λήψης, της αφομοίωσης, της μετουσίωσης και της έκφρασης. Στην πυθαγόρεια προσέγγιση το 20εδρο αιθερικό σώμα είναι το πλανητικό πνεύμα, ο Κένταυρος Χείρων ή Εκατοντάς-Αιών-Πλανήτης των πυθαγορείων, τέκνο του Κρόνου-Χρόνου. Διδάσκαλος επί όλων όσων συμβαίνουν στην Χιλιάδα ή κίνηση του αίματος της φυσικής μας μορφής.

Οι 4εις προαναφερθείσες λειτουργίες συντελούνται χονδροειδώς από το εμπαθές αιθερικό μας σώμα (έναν εμπαθή Κένταυρο, νεφελώδες τέκνο του Ιξίωνα της αναπνοής), γνωστό και ως Φύλακα στο Κατώφλι. Ο Κένταυρος ή 4στοιχειακή Σφίγγα είναι μια σύνθετη αλλά συγκεκριμένη ζωανθρώπινη μορφή που υποκρύπτεται στην φυσιογνωμία μας. Αποτελείται από 4 διαφορετικούς αιθέρες ή στοιχεία ή υποπεδία της θεοσοφίας. Αυτά ευρίσκονται σε άναρχη κατάσταση όπως το κατώτερο νοητικό μας και οφείλουμε είτε να τους ελευθερώσουμε αυτοεκπαιδευόμενοι μετανοώντας, επιλύοντας τον καρμικό γρίφο της ύπαρξής τους. Είτε να τους εξολοθρεύσουμε ως ανεξέλεγκτα πάθη στο κατ ευφημισμό ειρηνικό ζώδιο του Ζυγού ή Γάμου, χρησιμοποιώντας τον παρατηρητικό καθρέφτη του άλλου φύλου. Πρόκειται για τους τριγωνικούς οδόντες του δράκου της φαντασίας μας (Θήβας) που οφείλουν να γίνουν συμμετρικοί-ισοσκελείς δηλ ενάρετοι. Αυτοί σπέρνονται στο τρεις φορές οργωμένο έδαφος της νοητικής μας προσωπικότητας (βλ. τις τρεις οκτάβες του 9γράμματος), για να ακολουθήσει η αλληλοεξόντωσή τους σε ζεύγη αντιθέτων, καθώς η αρετή ευρίσκεται στο μέσον μιας πολικότητας. Έτσι στο τέλος μένουν οι ρίζες-Άσσοι των στοιχείων, οι Βούδες-Ιδαίοι δάκτυλοι των στοιχείων, οι λεγόμενοι και Σπαρτοί…

Η λήψη-πρόσθεση αντιστοιχεί στον ινδουιστικό αιθέρα ΠΡΑΝΑ. Ο πολ/μός στον ΑΠΑΝΑ. Η πέψη-ανακάλυψη των πρώτων διαιρετών στον ΣΑΜΑΝΑ. Και η αφαιρετική έκφραση-ομιλία στον ΟΥΝΤΑΝΑ

Το πρόβλημα στην περιγραφή της αιθερικής κίνησης ευρίσκεται στο γεγονός πως η λειτουργία τους είναι ενστικτώδης-ασυνείδητη ή φυλετική. Έτσι όταν έρχονται κάτω από την εποπτεία του συνειδητού ελέγχου η λειτουργία τους αλλάζει ακολουθώντας την αριθμολογία των νοητικών ακτίνων. Εφόσον σε τελική ανάλυση η ύλη είναι νους…

Εμείς για τις ανάγκες της απλότητας μιας γενικής παρουσίασης του θέματος θα ακολουθήσουμε την Ροδοσταυρική κοσμοθεωρία που έχει κάνει την δύσκολη εργασία της προσέγγισης αυτών των ινδουιστικών όρων. Απλοποιώντας περισσότερο την περιγραφή θα παρατηρήσουμε πως οι σύγχρονοι ροδόσταυροι ακολουθούν παρόμοιο σκεπτικό με αυτό της Φροϋδικής θεωρίας των 3ων σταδίων της παιδοψυχολογικής ωρίμανσης. Ξεκινούν με το στοματικό ή πεπτικό στάδιο με το οποίο ο βρεφικός νους λαμβάνει (βλ. ΠΡΑΝΑ) την χονδροειδή διατροφική οκτάβα στο 9γραμμα. Ακολουθεί το πρωκτικό στάδιο της ψυχολογίας (βλ. ΑΠΑΝΑ) όπου ξεκινά κακήν κακώς η λειτουργία της κένωσης των εντέρων μαζί με τις πρώτες απόπειρες ομιλίας (βλ. ΟΥΝΤΑΝΑ). Η πεπτική-νοητική λειτουργία ολοκληρώνει τον πρώτο κύκλο της στο οιδιπόδειο σύμπλεγμα της αποκοπής ή ανεξαρτητοποίησης του νοητικού ωού του βρέφους από την μητρική αύρα. Ακολουθεί η έναρξη της γενετήσιας ζωή της εφηβείας, οπότε και κλείνει η πρόσβαση του παιδιού στον καρδιακό θύμο αδένα …

Η αντίληψη της αναπνευστικής οκτάβας του 9γράμματος, σχετίζεται με την ηθική συνείδηση, που ανδρώνεται μαζί με την μάχη για τον έλεγχο των σκέψεων που κατευθύνουν τις πράξεις μας. Στην κυριολεξία η πρώτη μύηση ή ΣΟΚ αφορά τον έλεγχο των φυσικών ορέξεων, που επιτυγχάνεται με την «αυτοενθύμηση» για τον έλεγχο του αναπνευστικού μας ρυθμού

Δυστυχώς εδώ τελειώνει τόσο η περιγραφή του κ. Ουσπένσκυ για το 9γραμμα όσο και της Α.Μπέιλι για το πρώτο μέρος του κτισίματος της γέφυρας του ουράνιου τόξου (Ανταχκαρανα).

Ευτυχώς οι Ροδόσταυροι μας προσφέρουν λίγο φως όταν τοποθετούν μετά τον πεπτικό αιθέρα, τον γενετήσιο και μετά τον αισθητηριακό… Αναγκάζοντάς μας να εννοήσουμε πως δεν βλέπουμε με τις αισθήσεις αλλά με τον νου μας…

Η δεύτερη οκτάβα του 9γράμματος αντιστοιχεί λοιπόν στην αναπνοή και την γενετήσια ορμή, εφόσον η συναισθηματική εφηβική ηλικία στην κυριολεξία αναπνέει μέσα από τον έρωτα για την εικόνα του άλλου φύλου…

Το δεύτερο ΣΟΚ ή μύηση στο καρδιακό κέντρο, ισοδυναμεί με την είσοδο της συνείδησης στην λειτουργία του θύμου αδένα ή 8πέταλου λωτού της επιθυμίας, δηλ. τον έλεγχο της επιθυμητικής ζωής των ονείρων… Όταν με το καλό επιτευχθεί ένας επαρκής έλεγχος του αστρικού φορέα. (Για την ακρίβεια η δημιουργία ενός ατομικού αστρικού φορέα) Επακολουθεί η θριαμβευτική είσοδος στην  

Σχετικά με την φύση των δύο παύσεων-ημιτονίων στο 9γραμμα

Η συγκριτική ενασχόληση με τους θρησκευτικούς μύθους που όπως έχει υποδείξει η διαλεκτική σκέψη του Χέγκελ, εμφανίζονται υποστηρίζοντας αντίθετες ή συμπληρωματικές θέσεις. Έχει σαν αποτέλεσμα την συχνή βεβήλωση του μυστηριακού μέρους μιας θρησκείας καθώς οι απόκρυφες απόψεις της γίνονται φανερές ή ξεπερασμένες καθώς τις διατυμπανίζουνε σε μια άλλη θρησκευτική σέχτα. Η αιτία αυτών των φαινομενικά παράδοξων έως ανήθικων συμπεριφορών που διαβολοποιούν την μια θρησκευτική σέχτα στα μάτια των οπαδών της άλλης. Οφείλεται στις γεωμετρικές πολικότητες που παρουσιάζουν τα φιλοσοφικά στοιχεία.

Λ.χ. Οι πυθαγόρειοι εχθρευόντουσαν τον Ηράκλειτο λάτρη του αναλίσκοντος πυρός, εφόσον εκείνοι λάτρευαν την καβαλιστική πολιτειακή τάξη του ύδατος-εικοσαέδρου έκφραση της συνθετικής τάσης της τετρακτύος.

Παρόμοια ο Χριστιανισμός και ο σταυρός είναι για τους Μωαμεθανούς η ξεπερασμένη λατρεία του θλιβερού ή κεντρομόλου στοιχείου του αέρα στο καρδιακό κέντρο. // δηλ. του σταυροειδούς-οκταέδρου ή πεσμένου πρίγκιπα του Αέρα (βλ. την παραβολή του Ασώτου και τον Χριστό ως αληθινό Εωσφόρο ) Αυτό συμβαίνει γιατί το οκτάεδρο είναι πολικό του κύβου-Κααβά των Μωαμεθανών δηλ. του στοιχείου της γης ή χοϊκού Αδάμ των Εβραίων//. Όταν αυτοί λατρεύου την μετάβαση του μεγάλου προφήτη από το τρίτο μάτι (Meca) στην απόκρυφη ουράνια Ιερουσαλήμ (ο 1000πέταλος λωτός).

Έτσι ο Χριστιανισμός κατάγεται μεν από τον Αδάμ αλλά ταυτόχρονα τον αρνείται εφόσον ο Χριστός είναι ο δεύτερος ή νοητικός Αδάμ. Ενώ διατηρεί την λατρεία των Διόσκουρων-προφητών Ηλία (ήλιου) και Μωυσή (σελήνης) καθώς αναγνωρίζει την καταγωγή του 8εδρου από την συμμετρία των δύο τριγωνικών πυραμίδων και του κύβου. Οι Μωαμεθανοί πάλι θεωρούν αυτονόητο πως έχουν δικαίωμα να καταλαμβάνουν τις εκκλησίες των άλλων θρησκειών και να τις μετατρέπουν σε απρόσωπα τζαμιά με έναν φαλλικό μιναρέ στο προαύλιο. Καθώς ο αιθέρας μη έχοντας φορά είναι εικονοκλαστικός. Απογυμνώνει-διαλύει τις σύνθετες μορφές αναδεικνύοντας την αφηρημένη πρωταρχική δομή του αιθερικού πυρός (την Ακάσα ή Κοράνι) από την οποία διαφοροποιούνται οι 4εις δυνατές φορές** των στοιχείων.

Έτσι η θεοσοφία αντιμετωπίζει τον Μωαμεθανισμό σαν ένα μείγμα Θρησκευτικών πεποιθήσεων με το οποίο ήρθαν σε επαφή οι Μουσουλμάνοι. Περισσότερο το βλέπουν σαν πολιτειακό κίνημα εφαρμογής του Νόμου παρά σαν θρησκεία… Οι μουσουλμάνοι μάλιστα, όπως και η σέχτα του Γκουρτζίεφ πιστεύουν πως είναι μια πολιτειακή Επιστήμη του 9γράμματος. Σε αυτήν την κατεύθυνση μας πρόκυψε και η Σαϊεντολογία-Επιστημολογία… Τίποτα το καινούργιο…

Η κατάσταση με τις θρησκείες είναι στα όρια της ιλαροτραγωδίας των ενστίκτων συμπεριφορών. Χαρακτηριστική είναι η διήγηση στην Μυστική Δοξασία όταν σε κάποια φάση του ανταγωνισμού των Εβραίων με τους Φιλισταίους. Οι τελευταίοι εφορμούν στο εβραϊκό στρατόπεδο και συλίζουν τα άγια των αγίων: την σκηνή της κιβωτού, με το καλά φυλαγμένο μυστικό των Εβραίων. Εκεί αντικρύζουν τα δύο γλυπτά χερουβείμ σε στάση αμοιβαίας υποδοχής επάνω στην κιβωτό της διαθήκης. Οπότε οι Φιλισταίοι μειδίασαν και απομακρύνθηκαν λέγοντας: τίποτα νέο, αυτό το ξέρουμε κι εμείς… Παρόμοια οι Ινδουιστές λατρεύουν τον θεό Σίβα σαν μια φαλλική παγοκολόνα μπηγμένη σε έναν παγετώνα σε μια σπηλιά στα Ιμαλάια, ενώ οι Χριστιανοί λατρεύουν στην σταύρωση τον αλχημικό Ορφικό γάμο και την κεντρομόλο κάθοδο του στοιχείου του αέρα, που οδηγεί στο κέντρο της Γης, προς αναζήτηση της Ευρυδίκης ή ευρείας ψυχικής δίκης …βλ. VITRIOL

**Οι φορές των στοιχείων είναι: κεντρομόλος για τον αέρα, φυγόκεντρος για το πυρ, σπειροειδής για την γη , κυματοειδής για το ύδωρ και χαοτική για τον αιθέρα (<βλ. πνεύμα ο θεός και όπου θέλει πνέει).

Στο προκείμενο του 9γράμματος, η συγκριτική θρησκειολογία στην κυριολεξία ψυχαγωγείται με τις δήθεν ακατανόητες πρώτη και δεύτερη παύση για τους κ. Γκουρτζίεφ και Ουσπένσκυ. Καθώς αναγνωρίζονται αμέσως στην συμπληρωματική λειτουργία της σπλήνας με το ήπαρ. Το διατυμπανίζουν οι ελευθεροτέκτονες από την εποχή που ο αετός του αιθέρα Δία (ο σπλήνας) κατατρώγει το συκώτι του Προμηθέα και την απόκρυφη σημασία των γενετήσιων τόξων: του Οδυσσέα, του Φιλοκτήτη, του Ηρακλή και της τοξόλυρας του Απόλλωνα. Αλλά ούτε οι μεν ούτε οι δε αντιλαμβάνονται περί τίνος ομιλούν και τίνος πράγματος είναι θεματοφύλακες… Στην αναπνευστική παύση που συνδέει τα δύο ΣΟΚ στο 9γραμμα, λαμβάνει χώρα η αναζήτηση του Υιού Ώρου και της Μητέρας Ίσιδας για τον χαμένο φαλλό του διαμελισμένου Όσιρι. Στην νοητική αναθεωρητική παύση της αναπνοής ενώνεται η αιματική κυκλοφορία με την ορμονική όπως φαίνεται πολύ καλά στην αντιστροφή της ζωδιακής φοράς του σταθερού σταυρού 142857-758241=615384, δηλ. στο σημείο του δεύετρου ΣΟΚ ή ηλιακού ανταγωνιστή ή θηρίου 666 Οι μελετητές του 9γράμματος έχουν να ωφεληθούν πολλά από την μελέτη αυτών των παράδοξων αριθμητικών κατοπτρισμών… Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια… Οι κ. Γκουρτζίεφ-Ουσπένσκυ ακολουθώντας την πυθαγόρεια αντίληψη για την μουσική αρμονία των Σφαιρών. Επιμέρισαν την δημιουργία σε τρία πεδία ή οκτάβες που έχουν ως σημεία έναρξης τις κορυφές του ισόπλευρου τρίγωνου του εννεαγράμματος Όπως είδαμε οι 3εις οκτάβες είναι η τροφική, η αναπνευστική-ορμονική και ή αισθητηριακή που εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος που ακολουθεί την φορά της περιόδου 1/7=142857. Όλα αυτά τα στοιχεία για την αιματική κυκλοφορία και ακόμη περισσότερα ευρίσκονται στο περί Υδραγωγίας της μορφής στον Τίμαιο και στα βιβλία της Πλατωνικής Πολιτείας. Η τριπλή αυτή κατάταξη εμφανίζεται στον μύθο του Ηρός ως οι τρεις Μοίρες. Η Κλωθώ αντιστοιχεί στην οκτάβα των μακρινών αστερισμών. Η Άτροπος που στρέφεται σε αντίθετη φορά από την Κλωθώ στην οκτάβα των εξωτερικών πλανητών της γήινης τροχιάς. (Την πληροφορία αυτή δανείστηκε επίσης η Α. Μπέιλι όταν παρουσίασε την εσωτερική αστρολογία και την αντεστραμμένη φορά του Ζωδιακού)… Τέλος η Λάχεση αντιστοιχεί στην οκτάβα των εσωτερικών πλανητών της γήινης τροχιάς. Εξ όλων αυτών συμπεραίνουμε πως η τριπλή οκτάβα ή τρισήλιος θεότητα αποτελείται από τον Κοσμικό ήλιο Σείριο, τον νοητικό ήλιο εν κρυπτώ που είναι ο Δίας* και τον φυσικό Ήλιο…

*Οι ινδουιστές πιστεύουν επίσης πως ο πλανήτης Δίας διοχετεύει ενέργεια από ένα βασιλικό ήλιο (Raja star) του αστρικού πεδίου (ο τετρασδιάστατος ψυχικός χώρος) 10.000 φορές λαμπρότερο από τον Ήλιο μας.

Το ενδιαφέρον στην κατάταξη του Ουσπένσκυ είναι πως μετά το πρώτο ημιτόνιο-ΣΟΚ (ΜΙ-ΦΑ) στην 3η θέση του 9γράματος (η αυτοενθύμηση στην είσοδο της αναπνοής). Αναγκάστηκε να τοποθετήσει το δεύτερο μυητικό ΣΟΚ (ημιτόνιο ΣΙ - ΝΤΟ) στην εξέλιξη της μουσικής οκτάβας στην 6η θέση (ΣΟΛ-ΛΑ), παρόλο ότι στο σημείο αυτό δεν προβλέπεται θέση ημιτονίου στην κλίμακα. Αντιλαμβανόταν πως εκεί ήταν η σωστή θέση του δεύτερου ΣΟΚ-ημιτονίου: (η θέα του φύλακα του κατωφλίου). Αλλά δεν μπόρεσε να την τεκμηριώσει θεωρητικά στο αυστηρό πλαίσιο της ανάπτυξης της μουσικής κλίμακας που είχε υπόψη του. Δεν ανακάλυψε δηλ. τις συγχορδίες και την νοητική αρμονία των συνηχήσεων από τις υψηλότερες οκτάβες στα ανώτερα πεδία της ύπαρξης. Αναγκάστηκε να τις εισάγει διαισθητικά στην 6η θέση καθώς δεν μυήθηκε ποτέ, παρέμεινε στο στάδιο της νοήμονος αυτοπαρατήρησης… Η μουσικολογία ως κλάδος της τεχνοκριτικής ακολουθεί την πολιτισμική εξέλιξη επιχειρώντας να εννοήσει την λειτουργία των τυχαία προσφερόμενων αναπνευστικών ΣΟΚ για την εξέλιξή της, όπως κάνει ας πούμε η μόδα, οι τακτικές καλλιτεχνικές βραβεύσεις και οι αθλητικοί αγώνες. Η τεχνοκριτική όταν κατορθώνει να προσδιορίσει τις όποιες λύσεις εμφανίζονται διαισθητικά ή τυχαία οργανώνει την θεωρητική βάση για την εξάπλωση ενός κινήματος τέχνης μεταβάλλοντας σταδιακά τον πολιτισμό σε κουλτούρα. Σημειώνουμε πως η τροφική οκτάβα στο 9γραμμα αντιστοιχεί στην πρώτη τριάδα των πετάλων της γνώσης του ψυχικού λωτού της Α. Μπέιλι… Έτσι κατά σειρά ονοματίζονται τα σοκ της Κουλτούρας και της Φώτισης…

Το πέταλο της φώτισης προφανώς ανοίγει όταν ή ίδια η πολιτεία κάνοντας τελετουργική χρήση ναρκωτικών ουσιών, οργανώνει μυστηριακές εορτές όπως ήταν τα Ελευσίνια…

Η ανάπτυξη της δεύτερης και της τρίτης σειράς των πετάλων του ψυχικού λωτού η 9γράμματος απαιτεί την εμφάνιση του νοητικού Ανταγωνιστή (φύλακα Κενταύρου ή "Μινώταυρου" στο κατώφλι της φώτισης). Έτσι όλες αυτές οι μυητικές διαδικασίες εμφανίζονται μόνον σε εμπόλεμες καταστάσεις. Έτσι είδαμε να ανθίζει ο χρυσός αιώνας της Αθηναϊκής Δημοκρατίας αμέσως μετά τους περσικούς πολέμους με την έντονη δραστηριοποίηση του ιερού της Ελευσίνας στην ναυμαχία της Σαλαμίνας αλλά και στα όσα απίθανα συνέβησαν στο Δελφικό Μαντείο όταν αποπειράθηκαν να το συλίσουν οι Μήδοι…

Οι μουσικολόγοι λοιπόν που ήταν ταυτόχρονα και μεγάλοι συνθέτες εννόησαν την σημασία του τονικού κέντρου δηλ. εν προκειμένω την αρχική νότα Ντο και την σημασία της σταθερής επαναφοράς της στην διάρκεια της αρμονικής σύνθεσης.

Αυτός ο τρόπος όμως άλλαξε από τα μέσα του 19ου αιώνα όταν όλες οι τέχνες άρχισαν να αναθεωρούν την ακαδημαϊκή φόρμα της γραφής. Οι μουσικοί άρχισαν να πειραματίζονται με την πολυτονικότητα έως την πλήρη ατονικότητα ακολουθώντας τον καταιγισμό των εντυπώσεων που πρόσφερε η βιομηχανική επανάσταση με την πληθώρα των αντικειμένων ή εντυπώσεων που προσέφερε …

Η μελωδική ψυχακοή του Μπαρόκ χάθηκε στην πολλαπλότητα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να προωθηθεί το σπειροειδές της μιας οκτάβας. Δηλ. η ψυχική ακτίνα…

Ο μαζικός πολιτισμός έκτοτε ουδέποτε ξαναέγινε θρησκευτική κουλτούρα, όπως συνέβη με το θαυμαστό έργο του Βιβάλντι, του Μπαχ, του Μότσαρτ του Μπετόβεν και του Βάγκνερ. Του τελευταίου επειδή κατανόησε και υπηρέτησε συνειδητά την επαναφορά των μουσικών μοτίβων ως ψυχικών τονικών κέντρων των μυθολογικών χαρακτήρων στα έργα του …

Το παράδοξο της εποχής μας είναι πως συνέβη η έναρξη της οκτάβας των εντυπώσεων ενώ δεν δικαιούτο να συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν είναι δύσκολο να εννοηθεί πως αυτό συνέβη εξ αιτίας των αλλεπάλληλων τυχαίων ΣΟΚ που δημιούργησαν οι παγκόσμιοι πόλεμοι και η μεγάλη εξάπλωση των ναρκωτικών… Είναι φανερό πως δεν ξεκίνησε η ανθρωπότητα την οκτάβα των εντυπώσεων αλλά ένα άλλο πλανητικό κέντρο που δρα ως Ανταγωνιστής…

Η σβάστικα και οι ΧεΡουβικοί Κάβειροι-Καρκίνοι ή Βούδες…

   Την λειτουργία της σβάστικας, δηλ. την δραστηριότητα του φοχατ (3ου Λόγου) που ωθεί την σπείρα της εξέλιξης καλούμαστε να εννοήσουμε κυνηγώντας την έλαφο της Αρτέμιδας. Το κυνήγι του Ηρακλή ξεκίνησε από τα όρη της Αρκαδίας, εκεί που γεννήθηκε από την πλειάδα Μαία ο Ερμής (η ανθρώπινη νόηση), μετά στην χώρα των Σκυθών έως την φυλή των Υπερβορείων στον πολικό κύκλο. Το ταξίδι στον Βορρά έχει την έννοια της αναδρομής στο φυλετικό παρελθόν… Ο Ευριπίδης μάλιστα ενέπλεξε έξυπνα τον Ηράκλειο άθλο στην ομηρική διήγηση αντικαθιστώντας την έλαφο με την Ιφιγένεια και την χώρα των Υπερβορείων γευμάτων με την Ταυρίδα των ανθρωποθυσιών, όπου την άρπαξε ο αδελφός της ο Ορέστης ως ιερό Παλλάδιο, μαζί με τον τρομερό Πυλάδη (<πύλη+Άδης). Η επίγνωση των Κενταύρων ή φαιών άδηλων νοητικών αρχετύπων…Η συγκριτική των θρησκειών αλλά και η δομική γλωσσολογία έχει δείξει πως , σταυρός=ταύρος=βόδι ή Βούδας = σβάστικα δηλ. ο σύνθετος χερουβικός Ερμής-Χριστός (ΧΡ η ρίζα του πυρός). Παρουσιάζοντας με αυτόν τον ταχυδακτυλουργικό τρόπο το μεγαλύτερο μυστήριο στην δημιουργία που είναι η σταύρωση της αιματικής κυκλοφορίας. Δηλ. η ένωση της μικρής οριζόντιας κυκλοφορίας του αίματος στους πνεύμονες (το θήλυ)με την κάθετη τροφοδοσία του οργανισμού (το άρρεν)… Μια εργασία που κάνει ακούραστα ο απρόσωπος αιματώδης τύπος που αντιστοιχεί στο στοιχείο του αέρα δηλ. τον Ερμή…Στην νεοπλατωνική ή ελληνοβουδιστική θεολογία οι Βούδες - Χερουβείμ (< Ταύροι) είναι το γράμμα Άλεφ, ο αρ. 1, ο Μάγος του Ταρώ. Πράγματι στο 4ο ζώδιο του καρκίνου συμπληρώνεται η πρώτη τετρακτύς και έτσι επέρχεται η επαναφορά στην Μονάδα. 1+2+3+4=10=1. Έτσι έχουμε το ζώδιο των Καβείρων-Καρκίνων ή Κουμάρας του ινδουισμού. Είναι τα πνεύματα εκείνα που προετοιμάζουν την εμφάνιση της μορφικής συνείδησης στο ζώδιο του Λέοντα, αλλά τα ίδια παραμένουν εκτός ενσάρκωσης στο όριο του αστρικού κοσμικού πεδίου ως σκηνοθέτες του φυσικού Διονυσιακού θεατρικού δράματος. Ο ηλιακός Λεών είναι το σημείο εκκίνησης της δεύτερης Τετρακτύος που ολοκληρώνεται στον Άδη του Σκορπιού (5+6+7+8=26=8=2Χ4). Για να ξεκινήσει η τρίτη τετρακτύς της ομαδικής συνείδησης ή κρίσης των 42 Άδηλων δικαστών στον Τοξότη (9+10+11+12=42=6=2Χ3). Που οδηγεί στην τελική αθωωτική σύνθεση των δύο Ποσειδόνιων ιχθύων. Όπου 2=η σεληνιακή αναπνευστική Συνείδηση ή Έρως και 3=η Αφροδίτη -Διατροφή ή Φοχατ.Έχουμε ήδη αναφερθεί πολλές φορές άμεσα και έμμεσα στα ΧεΡούβ (< ΧΡ, η ρίζα του πυρός). Πρόκειται για την σχηματοποίηση του Ανκ ή σβάστικας του κυκλικού πυρός που προκύπτει από την κατάρρευση της κεντρικής συμμετρίας σε αξονική, για να προκύψει η ζώνη της Αφροδίτης ( η χρυσή τομή ) μαζί με τον κόσμο των ιδεών όπου ξεκινά και τελειώνει η μορφική δημιουργία…

Η Α. Μπέιλι επαναλαμβάνοντας την κ. Μπλαβάτσκυ μας δηλώνει πως οι μυήσεις αφορούν την κατανόηση της πράνα δηλ. της συνείδησης ως δημιουργού της κοσμικής τροφικής αλυσίδας ή Αφροδίτης-Διατροφής ...

Μια πρανική εκπόρευση του ηλιακού πρωκτού (< μια πορδή του Δία), είναι μια εκπόρευση του κοσμικού αστρικού πεδίου. Είναι η πρωταρχική εισερχόμενη τροφή με μορφή πυρηνικών ακτινοβολιών που θρέφει το φυτικό βασίλειο ... Τα φυτά υποδέχονται το φως και ξεκινούν το ΣΟΚ της αναπνευστικής οκτάβας του Γκουρτζίεφ εφόσον το οξυγόνο είναι φυτική εκπόρευση… Ακολουθεί η έναρξη της οκτάβας των αισθητηριακών εντυπώσεων στο 2ο ΣΟΚ του ζωικού βασιλείου. Η φύση δηλ. προκειμένου να δώσει τα ΣΟΚ-ημιτόνια έχει δημιουργήσει τα πλανητικά κέντρα ή βασίλεια… Το 3ο ΣΟΚ δίνεται από το ανθρώπινο Βασίλειο… Το 4ο από το αγγελικό των ψυχών. Το 5ο από τον ίδιο τον πλανήτη σαν σύνολο καθώς εισέρχεται στην συνείδηση της τροφοδοσίας του ηλιακού συστήματος κλπ

Όσο για την οκτάβα των αισθητηριακών εντυπώσεων που όπως ήδη αναφέραμε είναι η επαφή που έχουμε με την δομή των ηλεκτρονικών στιβάδων. Εφόσον η αφή= η εξωτερική στιβάδα, η ακοή= ο πυρήνας, η όραση= οι μέσες στιβάδες, ενώ η γεύση και η όσφρηση είναι ήδη όρασης όπως λέγει ο Αριστοτέλης.

Έτσι το επόμενο ΣΟΚ που δίνει το ανθρώπινο βασίλειο είναι η επίγνωση της συνθετικής λειτουργίας του αίματος. Την κρίσιμη πληροφορία την δίνει ένας σύγχρονος Αριστοτέλης, ο φυσιοδίφης Watson, όπου στο βιβλίο του για την «Υπερφυση» αναφέρει πειραματικές διατάξεις σε έντομα όπου αποδεικνύεται πως οι αισθητηριακές εντυπώσεις εισέρχονται στην αιματική κυκλοφορία. Πρόκειται δηλ. για το σημείο όπου η παραδοσιακή θεωρία για τους αιθερικούς μεσημβρινούς (νάντις) ή αόρατες φλέβες όπως τις αποκαλεί ο Τίμαιος συναντά τις πολλαπλές διαστάσεις της θεωρίας χορδών της φυσικής στην γενική υδραγωγία της μορφής ή αιματική κυκλοφορία ή απλά για την υφαντική της Μοίρας Κλωθούς ...

Για να επανέλθουμε στην αριθμολογική προσέγγιση 1/7=142857 της αιματικής κυκλοφορίας. Θα πρέπει να συνδέσουμε τις τροφικές-πρανικές μυήσεις του Γκουρτζίεφ και της Α. Μπέιλι με τους Φύλακες του Πρόκλου δηλ. τα Αρχέτυπα των ριζικών φυλών του Ησιόδου και της θεοσοφίας που οι Πυθαγόρειοι ονομάζουν με τις δυνάμεις ή ημέρες του αρ. 10. Έως την 6η ημέρα και τον αρ. 1οοοοοο-1=999999=7Χ142857=13Χ76923 που είναι ο γαμήλιος αρ. της Πλατωνικής πολιτείας και οι εννεάδες των Πορφύριου-Πλωτίνου

Πιο συγκεκριμένα

1= οι Μονάδες-Θεοί είναι η πρώτη ριζική φυλή των Ελλόπων-ιχθύων. (βλ. Βούδας=Χριστός=ΙΧΘΥΣ)

10= οι Δεκάδες ψυχές είναι οι Κύκλωπες που επιστατούν έναν κύκλο ενσαρκώσεων στο σπήλαιο

100= οι Εκατόνταρχοι-Αιώνες ή Κένταυροι, τα νοητικά αρχέτυπα ή αστρολογικοί πλανήτες στο σπήλαιο

1000= τα επαναλαμβανόμενα γεγονότα ή ψυχολογικοί ρόλοι

10.000=10*1000=100*100

100.000=100*1000

Έτσι οι 6 φυλές-αισθήσεις είναι οι ηλεκτρονικές στιβάδες και η οκτάβα των αισθητηριακών εντυπώσεων του κ. Γκουρτζίεφ.

Είναι οι εκπορεύσεις της ζωής των στοιχείων-στοιχειακών που επιστατούν οι χερουβικοί Βούδες-σβάστικες ... !!! κάτι που το αντιλαμβάνεσαι μυούμενος,

Αντικρύζοντας τους Νεφελώδεις Κενταύρους ή φύλακες των νοητικών αρχετύπων, της 3ης ριζικής φυλής.

Το βρέφος γεννιέται τυφλό, βλέπει αιθερικές ροές όχι αντικείμενα. Δημιουργεί τις αισθήσεις συμμετέχοντας-αυτομυούμενο στην τροφική πρανική φυλετική αλυσίδα.

Έτσι όλα αυτά είναι συμπεράσματα που προκύπτουν από την απλή παρετυμολογία της Διατροφής στον αναγραμ. της Αφροδίτης καθώς όντως η Αφροδίτη αντιστοιχεί στην Πράνα ή Παρόν ή Πάρι (απίστευτο)... ¨ολα είναι ζωντανά και το ένα θρέφει το άλλο... άτομα και μόρια όλα άγγελοι του θεού... Αθάνατα στοιχεία...

Η σβάστικα στα 4 σκέλη της έχει τα 4 στοιχεία και τα 3Χ4=12 ζώδια ήτοι 12+4=16 + τον ήλιο Σείρο στο κέντρο =17

Για να ολοκληρώσουμε την αναφορά μας στο 9γραμμα-9πέταλο λωτό δηλ. για την καβαλιστική νεοπλατωνική αντίληψη των 9 αγγελικών ταγμάτων του Διονυσίου Αρεοπαγίτη (δηλ. μια συγκαλυμμένη λατρεία του Διονύσου…). Όπου κάθε ζωδιακή-αγγελική δημιουργική ιεραρχία αντιστοιχεί σε ένα από τα 7 πεδία της θεοσοφίας. Τα 2 επιπλέον πεδία ή ζωδιακά τάγματα αφορούν τα 2 μυητικά ΣΟΚ που χρειάζεται η οκτάβα για να συμπληρώσει τον κύκλο της. Τα δύο ΣΟΚ είναι οι παραστάτες μυητές. Είναι ταυτόχρονα οι Διόσκουροι όφεις στο κηρύκειο, οι διαλεκτικές πολικότητες: Απόλλων-Άρτεμις ή Πολυδεύκης-Κάστωρ, άλλοτε πάλι ως Προφήτες Ηλίας και Μωυσής παραστάτες στην μεταμόρφωση του Χριστού ή δρακοκτόνοι Γεώργιος και Δημήτριος κλπ Η κάθοδος του Μωυσή από το όρος, η άνοδος του Ηλία με το άρμα δηλώνουν την συμπληρωματική κάθοδο της μιας οκτάβας μέσα στην άλλη. Γεγονός που διασφαλίζει την εξέλιξη των 3ων οκτάβων. Κάτι αντίστοιχο δηλ. με την εξέλιξη της ψυχικής συνείδησης στο ανεπτυγμένο καβαλιστικό δένδρο. 

Ο πανούργος Αριστοτέλης αναφέρει απλά τον οφθαλμό από τον οποίο εξέρχεται το πυρ που αναμειγνύεται με εκείνο του ηλιακού φυλετκού κέντρου, (ο ήλιος μας είναι η χαμένη Πλειάδα Μερόπη = ο οφθαλμός της μέρας), για να δημιουργηθεί η θέα του κόσμου… 

Ατομικότητα και συλλογικότητα είναι  οι δύο όψεις του δακτυλιδιού του Γύγη στο 9γραμμα...Ατομικότητα και συλλογικότητα είναι οι δύο όψεις του δακτυλιδιού του Γύγη στο 9γραμμα...

Ο Αϊνστάιν περιέγραφε στους οραματισμούς του πως καθώς προσέγγιζε ως κινούμενος παρατηρητής την ταχύτητα του φωτός, άλλαζε συνεχώς η προοπτική του τοπίου, με τον ίδιο να προσεγγίζει το σημείο φυγής στην γραμμή του ορίζοντα ενώ ταυτόχρονα πολλαπλασιαζόταν στο πολυόματο χερουβικό "Άργος" των οφθαλμών των άλλων ακίνητων παρατηρητών...!!!

Για να βρεθεί αμέσως μετά στην συμμετρική πλευρά του νοητικού κώνου που σχηματίζει η σύγκλιση των γραμμών στο σημείο φυγής, στην 4η διάσταση του χώρου. Κρατώντας στα χέρια του, (σαν άγγελος) την τρισδιάστατη σφαίρα των ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων που συνιστούν τον υλικό χώρο της αισθητηριακής του εμπειρίας…

Με εργαλείο μια τέτοια απίθανη και πλήρη περιγραφή των σταδίων του διαλογισμού από έναν επιστήμονα και όχι από έναν άγιο θεολόγο. Δυνάμεθα να εισχωρήσουμε βαθιά στην ζωή της εκκλησίας, δηλ. στην συλλογικότητα μιας ομάδας, όπου συχνά-πυκνά αντιμετωπίζεται το φαινόμενο της τηλεπάθειας και της εισόδου στο μυαλό των Άλλων. Βιώνοντας στην σάρκα μας την διπλή ζωή της Ψυχής ως: ατόμου και ομάδας ταυτόχρονα ...

Οι πυθαγόρειοι ψυχικοί γεωμέτρες όπως ο Αρχιμήδης προσδιόρισαν ή διέσωσαν την πανάρχαιη γνώση για το δίχτυ του Λόγου -Ηφαίστου. Ένα απόλυτα διατεταγμένο καρτεσιανό πλέγμα 153 οφθαλμών-ιχθύων όπου συλλαμβάνεται η πνευματική ουσία (ο Έρως της χρυσής τομής).

Οι οφθαλμοί των παρατηρητών ανοίγουν επάνω στους κόμβους των γραμμών του 4διάστατου αιθερικού δικτύου ή 20δρου αναλυμένου σε 8εδρα και 4εδρα, όπως αναφέρει αναλυτικά ο Πλάτωνας στον Τίμαιο. Ενώ αυτό το πλέγμα δεκαπλασιάζεται σαν καβαλιστική άμπελος ανοίγοντας διαρκώς νέα «μάτια» στην 4η διάσταση, σε όλο το ηλιακό σύστημα που εκδηλώνει μια ομάδα, συνδέοντας τους σπειροειδείς πλανητικούς Βούδες-σβάστικες…

Το πλέγμα περιγράφει εναργέστατα ο Λουκιανός στον Ικαρομένιππο σαν ένα συνδετικό ιστό αράχνης μεταξύ των εμπόλεμων πλανητικών στρατοπέδων: ήλιου και σελήνης …

Η μεταβολή της ατομικότητας σε συλλογικότητα στο καρδιακό κέντρο έχει δημιουργήσει μεγάλη σύγχυση στους υλιστές ιστορικούς που αναζητούν την φυσική υπόσταση σε ονόματα όπως Χριστός, Όμηρος, Πυθαγόρας, Ηράκλειτος, Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, Λαο Τσε κλπ

Αυτά είναι ονόματα συλλογικοτήτων, δηλ. φιλοσοφικών Σχολών. Έτσι μπορούν να βρεθούν ιστορικά πρόσωπα που μυθοποιήθηκαν εκπροσωπώντας τις απόψεις αυτών των Σχολών. Ακόμα και για τον Σωκράτη έχει ειπωθεί πως είναι δημιούργημα του Πλάτωνα, δηλ. πως υπήρξε σαν ιστορικό πρόσωπο που απλά τον ενέπνευσε να γράψει...

Παρόμοια σύγχυση υφίσταται μεταξύ όσων αναρωτώνται για το αν ο Τζ.Τόλκιν δανείστηκε την ιδέα του Άρχοντα των δακτυλιδιών από τον πλατωνικό Γύγη ή από την βόρεια μυθολογία για το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν.

Ένα πολύ γόνιμο ερώτημα που βρίσκει απάντηση στην κατανόηση του εσωτερικού ωροσκοπίου του εξαίρετου συγγραφέα. (3/1/1892) Όπου το δαχτυλίδι της μοίρας είναι η σύνοδος Ποσειδώνα Πλούτωνα στου διδύμους που κυβερνά το ωροσκόπιο του... Τα Χόμπιτ είναι η σελήνη του στον υδροχόο. Το Σιλμαρίλλιον ο Κρόνος στον ζυγό...

Γενικότερα αφορά την κατανόηση του Φθόνου των Τιτάνων, δηλ. της ατομικότητας και την Α-φθονία του καβαλιστικού δεκαπλασιασμού της συνείδησης στην Ομάδα κατά την εμφάνιση του καταραμένου Δακτυλιδιού της Ειμαρμένης-Φθόνου (< από το ρήμα φθίνω, λιγοστεύω, το ίδιο σημαίνει Μοίρα< μοιράζω = διαιρώ δηλ. πολλαπλασιάζω σε μικρά μέρη), στις σφαίρες-σεφιρώθ ή βασίλεια που εκτυλίσσεται ο δραματικός μύθος.

Η μεγάλη ιέρεια Κίρκη και η Τηλεγονία των εντυπώσεων στο 9γραμμα

Όταν οι επιστήμονες προσπάθησαν να προσδιορίσουν αν η γυναίκα που ήταν έγκυος σε γιο είχε προδιάθεση για ανδρικές ασθένειες, στη συνέχεια, διαπίστωσαν πως ο εγκέφαλος της απορροφά αρσενικό DNA…

Από αυτήν την διαπίστωση προκύπτουν εξηγήσεις και συνέπειες σε θέματα κληρονομικότητας. Αυτό εξηγεί γιατί οι γυναίκες με υψηλό αριθμό επαφών παρουσιάζουν αρρενωπά γνωρίσματα, καθώς το εισαγόμενο αρσενικό γονιδίωμα επηρεάζει τον φαινότυπο τους εφόσον η γυναίκα απορροφά το ανδρικό Υ-χρωμόσωμα από το σπέρμα. Ένώ σαν συνέπεια η αθροιστική των ανδρικών χρωμοσωμάτων είναι μεγάλη στις μητέρες αρσενικών παιδιών που έχουν προβεί σε πολλούς γάμους. Καθώς με την τεκνοποίηση μονιμοποιείται η αλλαγή στο DNA τους

Η ιδέα δεν είναι καινούργια. Διατυπώθηκε το 1889 από τον Γάλλο βιολόγο και φιλόσοφο Felix Le Dantec στο έργο του επάνω στον «Νεο-Δαρβινισμό, την Ατομική εξέλιξη και την Κληρονομικότητα». Εκεί αναφέρει πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν την τηλεγονία. (< μεταφορά κληρονομικών χαρακτηριστικών χωρίς άμεση επαφή)

Ο συγγραφέας έδωσε το παράδειγμα του θηλυκού χοίρου που συνευρέθηκε με αγριογούρουνο, με αποτέλεσμα να περάσει το χρώμα του πατέρα στον απόγονο. Όμως η έκπληξη ήλθε όταν το χρώμα του αγριογούρουνου κληρονομήθηκε στους απόγονους της επόμενης γενιάς παρότι ο πατέρας δεν ήταν πλέον το αγριογούρουνο αλλά ένας χοίρος.

Το ίδιο πείραμα επαναλήφθηκε με φοράδα και ζέβρα. Έτσι οι ραβδώσεις εμφανίστηκαν και διατηρήθηκαν στις επόμενες γενιές της φοράδας, παρότι ο πατέρας δεν ήταν πλέον Ζέβρα

Που σημαίνει πως άλλαξε μόνιμα το γονιδίωμα της μητέρας…

Αν και αυτές οι απόψεις είναι εύκολο να μελετηθούν και θα έπρεπε λογικά να υπάρχουν πολλές αντίστοιχες κοινωνιολογικές έρευνες επί των επιπολαίων γυναικών. Εν τούτοις δεν ενθαρρύνονται καθώς δείχνουν την αποσταθεροποίηση και εκφυλισμό των φυλετικών χαρακτηριστικών εξ αιτίας της πορνείας ανδρών γυναικών και των ομοφυλοφίλων μη εξαιρουμένων των γονιδιακών μαζικών ανταλλαγών…

Ο εκφυλισμός επέρχεται αναπόφευκτα καθώς πληθαίνουν οι πληροφορίες και τα τονικά κέντρα (οκτάβες) που καλείται να επεξεργαστεί το 9γραμμα (ο ηλιακός άγγελος). Το ίδιο συμβαίνει και στις μεταγγίσεις αίματος, πόσο μάλλον στις μεταμοσχεύσεις οργάνων...

Για τον ίδιο λόγο εκφυλίστηκε άλλωστε και η σύγχρονη μουσική... εξαιτίας της πορνείας των τονικών κέντρων !

Έτσι τώρα, η επιστημονική κοινότητα επιβεβαιώνει την εμμονή των κοινωνιών για χιλιάδες χρόνια στην ανάγκη της φυλετικής καθαρότητας και ειδικά των γυναικών...

Το χριστιανικό ευαγγέλιο κάνει συχνές αναφορές στο αλχημικό άλας, το απόσταγμα των χημικών καθιζήσεων που συγκεντρώνονται στην σεληνιακή κιβωτό: η μήτρα-δέλφαξ των σπερμάτων. Ο κατώτερος νοητικός κόσμος είναι μια φοράδα-συρταροθήκη σπερμάτων στην πλατωνική αφήγηση του δακτυλιδιού του Γύγη (βλ. Κένταυροι). Ενώ ο ανώτερος κόσμος παρουσιάζεται στην αποκάλυψη σαν ένα επτασφράγιστο βιβλίο. Η Α. Μπέιλι χρησιμοποιεί εναλλακτικά την εικόνα ενός λωτού και αντί για σελίδες ξεφυλίζει-ξεδιπλώνει τα γραμμένα πέταλα με τις ενσαρκώσεις στις προηγούμενες ρίζες φυλές. Σε κάθε περίπτωση το άλας καθαρίζεται ξανά και ξανά, πυρώνεται και αποστάζεται // solve et coagula//: «Εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται... Υμείς εστε το άλας της γης... Υμείς εστε το φως του κόσμου». Επεκτείνει την αντίληψη της κληρονομικότητας πολύ πέραν των χονδροειδών σεξουαλικών συνευρέσεων και της μαζικής ανταλλαγής γονιδιακών πληροφοριών, στην ίδια την υπόσταση του φωτός.

Προτείνει δηλ την πυθαγόρεια άποψη πως οι μορφές είναι εκφράσεις του φωτός και η εμπειρία εδώ εμπλουτίζει ή καταστρέφει την ζωή του φωτός, (όπως επάνω έτσι και κάτω).

Η πρώτη πεπτική οκτάβα των γονιδιακών πληροφοριών στο 9γραμμα δέχεται την ώθηση ΣΟΚ από την είσοδο της αναπνοής. Η φύση του αναπνευστικού ΣΟΚ γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτή στα ερωτικά, καθώς η Αφροδίτη=συνείδηση (ΠΡανα) είναι ΠαΡούσα.

Η φυλετική αναπαραγωγή είναι η αναπνευστική Ταλάντωση της Μονάδας μας (ο Τάλας=Άτλας) στις 7 Ατλαντίδες Πλειάδες σε 4 υποπεδία ή στοιχεία. Η ταλάντωση καταπαύει στην παύση της αναπνοής οπόταν το γονιδιακό κύμα εισέρχεται στην κρίση=φωτισμό της οκτάβας της τηλεγονίας των εντυπώσεων...

Χρειαζεται λοιπόν να δείξουμε ιδιαίτερη προσοχή στις ευαγγελικές, ομηρικές αναφορές για τους αποδιοπομπαίους χοίρους-δέλφακες (μήτρες των σπερμάτων), δηλ. τους Ρούνους-Δελφούς της Κίρκης-Πυθίας…

Ο χοίρος ή δέλφαξ είναι το ζώο που παρουσιάζει τις μεγαλύτερες μεταμορφώσεις σε συνθήκες αιχμαλωσίας. Σε ελευθερία είναι αγριογούρουνο με τρίχωμα και καμπυλωτό ρύγχος, ενώ σε συνθήκες αιχμαλωσίας αποκτά άτριχο σώμα και ευθύ ρύγχος. Είναι επίσης το πολύ έξυπνο ζώο με την μεγαλύτερη πεπτική οκτάβα…

Το γεγονός της διπλής ονομασίας τους: χοίροι-δέλφακες δείχνει πως οι αρχαίοι θεωρούσαν τα τριεγκέφαλα θηλαστικά, ( δηλ. με ικανότητα παραστατικής νοητικής λειτουργίας), δελφίνια ως χοίρους της θάλασσας και πρώτους ιερείς του δελφικού Μαντείου. Καθώς ένας χοίρος όπως και ένας μαυροντυμένος ιερέας είναι ένας αποδιοπομπαίος άγγελος (βλ. Αζαζέλ), που φορτώνεται τις παραστάσεις-αμαρτίες των άλλων (βλ. το έθιμο της μαζικής δολοφονίας των δελφινιών στην Ιαπωνία). Έτσι στον εξορκισμό, που περιγράφει ο ευαγγελιστής, ο αιθερικός δαίμων (ένας ζωάνθρωπος Κένταυρος) εισέρχεται σε ένα κοπάδι χοίρων...

Φυσιογνωμικά μορφές δελφινιών συναντάς στο νομοθετικό ζώδιο του Τοξότη και χοίρων στο ζώδιο των " καθαρμάτων " δηλ. του Αιγόκερω. Στα δύο αυτά ζώδια ξεικινά ο Χειμών ή Άδης των ψυχικών κρίσεων. Τον Άδωνι φόνευσε κάπρος...

Ο κ Γκουρτζίεφ έλεγε πως τα ευαγγέλια είναι μια οργανωμένη σύνοψη κρίσιμων πληροφοριών από μια προκατακλυσμική επιστήμη πολλών δεκάδων χιλιάδων ετών στην Ατλαντίδα-Αίγυπτο, που διασώθηκε και διαδόθηκε στους ελληνιστικούς χρόνους με κέντρο την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.

Έτσι δεν μας κάνει εντύπωση πως η ομηρική Οδύσσεια συμπληρώνεται από την Τηλεγονία. Δηλ. την διήγηση για τον τραγικό θάνατο του Οδυσσέα από τον Τηλέγονο. (Τον υιό του Οδυσσέα με την μεγάλη ιέρεια-μάγισσα των μεταβολών του γονιδιώματος Κίρκη=κυκλική μήτρα ή ιερό χοίρο)…

Ο χοίρος είναι ένα από τα τρία ιερά ζώα του ελληνοβουδισμού, μαζί με το φίδι και τον αλέκτορα συμβολίζουν τον κυκλικό χρόνο ΑΒΡΑΞΑΣ-ΚΡΟΝΟ-ΙΑΩ ή Βάκχο-Ιεχωβά…

Θα τελειώσουμε με μια νύξη για το ταμπού των κοπράνων και του θανάτου, την ανθρωποφαγία και τον φόνο. Με τον πολιτισμό μας να απαγορεύει την ενασχόληση με την φιλοσοφική "θανατολαγνεία" ή ακόρεστη νοητική λαιμαργία της χαρούμενης γνώσης, παραμυθιάζοντας τον κόσμο για δήθεν διάκριση μεταξύ γνώσης και σοφίας !!!...

Εφόσον κινδυνεύει να μεταβληθεί άμεσα σε θρησκευτική κουλτούρα και να καταρρεύσει ο καταναλωτικός χαρακτήρας του, στην μαζική συνειδητοποίηση πως το γονιδίωμά μας αλλάζει αλαματωδώς με την βία των εισερχομένων εντυπώσεων, στα φαγητά-πληροφορίες που λαίμαργα θανατώνουμε και τρώμε, (βλ. την αγωνία για τα μεταλλαγμένα τρόφιμα και την κρεοφαγία).

Όπως και την καρμική συγγένεια που αποκτά ο θύτης με την οικογένεια του θύματος. Δηλ. το γεγονός πως ο θύτης φορτώνεται όλες τις καρμικές υποχρεώσεις του θύματος, είτε είναι άνθρωπος είτε είναι ζώο. Ενώ μια άλλη συνέπεια είναι η ευθύνη των Καθαρμάτων ή Διδασκάλων, δηλ. όλων όσων σπέρνουν καινά δαιμόνια καθώς φορτώνονται τις συνέπειες των νοητικών αλλαγών στην Πολιτεία-Ψυχή, όπως ο Σωκράτης...

Το θέμα των αλλαγών-ΣΟΚ στην οκτάβα των γονιδιακών πληροφοριών στο επίπεδο των εντυπώσεων η Α. Μπέιλι το εξετάζει στο πλάισιο της νοητικής πλάνης: η νόηση είναι είδος όρασης-πλάνης, (καθιερωμενης φυλετικής γνώσης) που κινδυνεύει άμεσα από διάδοση νέων γνώσεων έξω από το σύστημα που συντηρεί την πλάνη. Η πλάνη λοιπόν στο σπήλαιο της Κενταυρικής αύρας μας τερματίζεται με τον θάνατο των φυλάκων-νόμων-Κενταύρων καθώς αποκαλύπτονται αλλοι τελειότεροι νόμοι κατά την διάρκεια των ερωτικών φωτισμών...

H Γεύση-μνήμη και ο πεπτικός φωτισμός των αγγέλων…

Στον Τίμαιο ο Πλάτωνας παρουσιάζει τον τριπλό καβαλιστικό σταυρό της ανθρώπινης μορφής εξηγώντας ότι το ζεύγος καρδίας-πνευμόνων του θώρακα επιτελεί την λογιστική-νοητική λειτουργία όπως το ζεύγος συκωτιού-σπλήνας επιτελεί την πεπτική οικονομία της κοιλίας... Το τρίτο οριζόντιο σκέλος επιτελεί την άγνωστη ακόμη μνημονική λειτουργία, όταν επιτυγχάνεται η κυκλοφορία των υγρών του κρανίου στο ζεύγος της επίφυσης-υπόφυσης. Τότε ενεργοποιείται η Ρέα-Εντελέχεια από τον Λυγρό ουρανίσκο προς την στοματική κοιλότητα, στην διάρκεια των διαλογιστικών εκστάσεων ... Η υπόφυση αποκαλείται εναλλακτικά από τους αποκρυφιστές: η καρδιά στο κεφάλι… Οι μυητικοί φωτισμοί δηλ. δεν είναι τίποτε άλλο πέραν από την έναρξη της πεπτικής οκτάβας στο σώμα του αγγέλου, που χρησιμοποιεί τις περιελίξεις του εγκεφάλου μας ως έντερα… Την υπόφυση ως ήπαρ... και την επίφυση ως σπλήνα... !!! Το βάθος αυτών των δηλώσεων που πρόκυψαν από μυητικούς οραματισμούς επί του αιθερικού σώματος, μόλις αρχίζει να εννοεί η ιατρική και μαζί της ο φυσικός νους μας, στον κύκλο της χολερευθρίνης χολοπρασίνης κατά την διάσπαση της αίμης και την διασύνδεση συκωτιού και σπλήνας.

Αναλυτικότερα:

Οι χρωστικές ουσίες της χολής (χολερυθρίνη και χολοπρασίνη), προέρχονται από τη διάσπαση της αιμοσφαιρίνης (των ερυθρών αιμοσφαιρίων) και είναι αυτές που δίνουν στη χολή το χρώμα της και που με τη σειρά της επηρεάζει το χρώμα των κοπράνων και των ούρων // Βλ σκωρ - γενική σκατός και σίδηρος-αιμοσφαιρίνη...

Τα ερυθρά αιμοσφαίρια, τα οποία παράγονται στο μυελό των οστών μεταφέρονται από το περιφερικό αίμα στον σπλήνα, όπου και πεθαίνουν λόγω γήρατος ή βλάβης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση της αιμοσφαιρίνης που βρίσκεται στο εσωτερικό τους, η οποία μετατρέπεται σε αίμη. Και αυτή σε έμμεση χολερυθρίνη στα δικτυοενδοθηλιακά κύτταρα του σπλήνα. Η ασύζευκτη χολερυθρίνη δεν είναι διαλυτή στο νερό. Προσδένεται στην αλβουμίνη και με την μορφή αυτή κυκλοφορεί στο αίμα. Μέσω της κυκλοφορίας μεταφέρεται στο ήπαρ όπου μετατρέπεται σε άμεση χολερυθρίνη εκκρίνεται στην χολή και στα ούρα στα οποία τους προσδίδει το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα τους, μέσω του προϊόντος καταβολισμού της.

Παρόμοια στο στήθος οι Πνεύμονες προμηθεύουν με οξυγόνο το αίμα προκριμένου να λάβουν χώρα οι μεταβολικές οξειδώσεις στα κύτταρα...

Μετά από αυτές τις στοιχειώδεις νύξεις γίνεται αντιληπτή η αιτία για την οποία η αρχαία ιατρική επέμενε στην διάκριση των 4ων ψυχολογικών τύπων που ακολουθούν τον αιματικό κύκλος

1. Αήρ = Αίμα. Ο αιματώδης που είναι αισιόδοξος, εξωστρεφής και πολυλογάς.

2. Γη = Μαύρη χολή. Ο μελαγχολικός που είναι απαισιόδοξος και προσεχτικός .

3. Πυρ = Ξανθή χολή. Ο χολερικός που είναι θυμώδης, και δραστήριος

4. Ύδωρ = Φλέγμα. Ο φλεγματικός που είναι ήρεμος, ήπιος και αργός.

Ο πανούργος Αριστοτέλης τον αναφέρει απλά ως οφθαλμό από τον οποίο εξέρχεται το πυρ που αναμειγνύεται με εκείνο του ηλιακού φυλετκού κέντρου, (ο ήλιος μας είναι η χαμένη Πλειάδα Μερόπη = ο οφθαλμός της μέρας), για να δημιουργηθεί η θέα του κόσμου…

Είναι αρκετά έξυπνος ώστε να προσφέρει την λύση διευκολύνοντας αφάνταστα όσους έχουν καταπιαστεί σοβαρά με την αιματική κυκλοφορία στο 9γραμμα και κανέναν άλλο... Η λύση είναι η έλλειψη της αναπνευστικής οκτάβας στους ιχθύες χωρίς πνεύμονες: (οι άφωνοι Έλλοπες της πρώτης Ησιόδειας φυλής), καθώς οι εντυπώσεις και οι τροφές κυκλοφορούν κατευθείαν στο αίμα χωρίς την παρεμβολή της ρυθμιστικής αναπνευστικής συνείδησης (cogito). Στον άνθρωπο τα βράγχια είναι τα γεννητικά του όργανα. Πρόκειται για μια εντελώς αλλόκοτη δήλωση, που γίνεται κατανοητή στην ερωτική διακοπή της αναπνοής, όταν μεταμορφώνεται κυριολεκτικά σε Αριστοφανικό βάτραχο…

Ο Πλάτωνας ονομάζει τον 3ο οφθαλμό άλλοτε Ελένη (δάδα ή καλάθι προσφορών) και άλλοτε Περσεφόνη, επειδή ο νοητικός οφθαλμός διάγει διπλή ζωή: (στην εγρήγορση και τον Άδη των ονείρων).

Ως ημερήσια ερινύα έχει καταστροφική δυσοίωνη φύση και ετυμολογείται από το ρήμα πέρθω = καταστρέφω. Όποιος όμως γνωρίζει την Περσεφόνη στον Άδηλο κόσμο των ονείρων την ονομάζει Φερσεφόνη, εκ του φέρω την γνώση και Πληροφορική ευμενίδα, προφήτη του matrix…

Ο πυθαγόρειος Αρχιμήδης όπως και ο ευαγγελιστής μας κάνουν ένα άλλο μεγάλο δώρο διαφυλάσσοντας τον αρ 153 της οφθαλμικής κύστης του ιχθύος ή ρίζα του αρ. 3. στο ύψος του ισοπλεύρου τριγώνου που δομεί τις έδρες των κανονικών στερεών...

Ο τριγ. αρ 17=153 είναι ο νόμος του Σειρίου, δηλ. οι συνδυασμοί των 17 συμφώνων στο δίχτυ των Ελληνίδων λέξεων, με το οποίο ο Ήφαιστος συνέλαβε το ηλιακό πυρ των ιδεών της Αφροδίτης, μαζί με το πυρ δια τριβής της υλικής ουσίας του Άρη…

Στην εικόνα που παραθέτω συνυπάρχει η Αιγυπτιακή μεταφυσική που όμοια με την ινδουιστική παρουσιάζει την συνθετική λειτουργία του 3ου οφθαλμού (wajet).

O μετωπιαίος λωτός των 2Χ48=96 πετάλων, είναι άθροισμα όλων των πετάλων-γραμμάτων και των 5 λωτών κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης. Ήτοι: 4+6+10+12+16=48 που διπλασιάζονται στον μετωπιαίο λωτό.

Σημ. τα 24 επί πλέον γράμματα της σανσκριτικής που ηχούν στα πέταλα είναι παραλλαγές του γράμματος ξ. Όπου ξ=ξύλο=ίδα , δηλ. η ιδέα. (Στην ελληνική είναι η ευφωνική κατάληξη ν και ς στο τέλος των λέξεων)…

Οι Αιγύπτιοι παρουσιάζουν τον οφθαλμό ως βαβυλώνιο ιχθύ, τον εωσφορικό πάροχο του πολιτισμού: (Οάνες, Ιωάννη) ή άθροισμα των 6 όρων της κλασματικής Σειράς, 1/2ν ήτοι: ½+1/4+1/8+1/16+1/32+1/64 = 63/64 =(7Χ9)/64, δείχνοντας τις 6 φυλετικές-αισθήσεις που αναπτύσσονται στην διάρκεια της εξέλιξης ενός πλανητικού θεοσοφικού γύρου.

Στην κλασματική ή λογοϊκή αυτή σειρά (λόγος=κλάσμα), δεν προστίθεται μια νέα αίσθηση σε κάθε φυλή του γύρου. Αντίθετα προσδιορίζεται ο περιορισμός της ενιαίας πνευματικής αίσθησης ή βούλησης του Λόγου, που όπου θέλει πνέει, εξαιτίας της συγκεκριμενοποίησης της φοράς του αιθέρα σε κάθε νέα Ησιόδεια φυλή.

Όσοι μελετούν τους σπινθηρισμούς του αιθέρα γύρω από τον μετωπιαίο λοβό στον ονειρικό-ερωτικό διαλογισμό τους. Κατανοούν πως το τρίτο μάτι είναι η γενική αντίληψη της κίνησης των τριγωνικών σπινθήρων-οδόντων-ονύχων του δράκου (<δέρκω=ορώ=ροή) ή ροής του αιθέρα.

Ο οποίος όταν έχει την κεντρομόλο φορά του αέρα δημιουργεί την αίσθηση της αφής, όταν έχει φυγόκεντρη-πύρινη δημιουργεί μορφές στον χώρο, όταν η φορά είναι κυματοειδής-υδάτινη ανακατεύει τις μνήμες στα υγρά του κρανίου δημιουργώντας γεύσεις και οράματα στην Λίμνη του ουρανίσκου...

Ενώ όταν είναι ουροβόρος, γήινος ή σπειροειδής μέσα –έξω γεννά την κύβη της αναπνοής-όσφρησης στα ένσαρκα όντα, δηλ. αυτά που αναπτύσουν το οκτάεδρο της αφής !!!

Επείγει λοιπόν να εννοήσουμε πως δεν ομιλούμε για αισθήσεις, αναπνοή, σκέψη και αισθητήρια όργανα αλλά για τις φορές του γερο-Δράκου Άργου ή αιθέρα...

Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως σώμα και αισθητήρια όργανα είναι οι παγιωμένες αστρικές ροές του, δημιουργήματα ενός απίστευτα μεγάλου παρελθόντος στο προστατευτικό πλανητικό μητρικό πνεύμα της καθοδικής σπειροειδούς εξέλιξης. Έτσι όταν κάποιος λχ τυφλώνεται, απλά χάνει την σύνδεση με το σήμα της πλανητικής φυλετικής εκπομπής. Αν είχε μάθει να ενεργοποιεί και να κατευθύνει τον αιθέρα με την καρδιακή του βούλησή, θα μπορούσε να βλέπει χωρίς μάτια…

Υπάρχει μια θαυμάσια απόδοση της πληροφορικής φύσης των αιθερικών σπινθήρων στο τρίτο μέρος της ταινίας «matrix», όπου ο τυφλός ήρωας «βλέπει» επιτέλους τον Άργο, δηλ. το αντίπαλο δέος, στην μηχανή του αιθερικού πλέγματος που γεννά τις μορφές…

Το ζήτημα των σχέσεων του φωτός με τις πολλαπλές διαστάσεις της ουσίας, η θεοσοφία το παρουσιάζει με την ορολογία των ρυθμιστικών αρχών ή ακτίνων. Αυτές πρωτοεκπορεύθηκαν από τον κεντρικό ήλιο Σείριο και γίνονατι αντιληπτές ως φύλακες νόμοι ή Σειρήνες στα ρυυθμιστικά όρια που αντιλαμβανόμαστε στις 7 ηλιακές καρδιές των 7 υποπεδίων.

Έτσι αναφέρεται έμμεσα από τον Αριστοτέλη στο περί ψυχής και άμεσα από τον Ρ. Στάινερ πως στην 3η προηλιακή ριζική φυλή έβλεπαν μεν εκατομμύρια χρώματα: (οι χρονικές δονήσεις της 4ης διάστασης στον Αριστοτέλη), όμως δεν είχαν καμμιά αντίληψη της προοπτικής και όγκου. Καθώς δεν είχε εμφανιστεί ακόμα το νοητικό σεληνιακό κάτοπτρο, (η φυλετική νοήμων σελήνη), ούτε ο εγωικός ήλιος με το γραμμικά εξασθενημένο υλικό φως, που αδυνατώντας να διαπεράσει το φυσικό του όριο (βλ. ταχύτητα του φωτός). Δημιουργεί την αδιαφάνεια, τις σκιές και τους όγκους των συγκεκριμένων μορφών.

Η ευθύγραμμη φορά διάδοσης του φωτός ευθύνεται λοιπόν για την εμφάνιση των αντικειμένων όσο και των γεγονότων ή σχέσεων που σχηματίζουν. Αυτή είναι μια συνέπεια της κλιμακούμενης συστολής του φυλετικού μέτρου της αντιληπτικότητας ή στιγμιακής συνείδησης (βλ. cogito) εντός της υλικής δημιουργίας των 9 αγγελικών ιεραρχιών του Διονύσου (δηλ. του Διονυσίου του Αρεοπαγίτη !) που δημιουργεί την πλάνη του χρόνου και των χρωμάτων (ΧΡ, η ρίζα του κλασματικού πυρός ή Λόγου).

Ο χρόνος είναι η Κρόνια περιοριστική ακτίνα της νοήμονας προσωπικότητας (ο Κάστωρ) και ευρίσκεται στον αντίποδα της Δίνης εξαπλωτικής εγωικής ακτίνας ή ατομικής συνείδησης: (το αιώνιο παρόν, η αγάπη, ο Πολυδεύκης).

Χάρις σε αυτήν αντιλαμβανόμαστε την δράση της αόρατης δαιμονιώδους σκοτεινής ύλης των Τιτάνων που δρα ανάμεσα στους αντιληπτικούς χρόνους και και έτσι ελευθερωνόμαστε από την κυριαρχία των Παλαιών φυλών...

Η ονειρική μελέτη του αστρικού φωτός ή αιθέρα, δείχνει πως η σύνδεση της ατομικής συνείδησης με την μαζική φυλετική, επιτυγχάνεται κατά τηνλύ ση του Γόρδιου δεσμού της ομφάλιας σύνδεσης στο Άρμα του ωοειδούς πλέγματος. Το οποίο μετατοπίζεται με την τεχνική του ασφυκτικού θανάτου του ιχθύος ή νοητικού ελέγχου επί της αναπνευστικής παύσης του 9γράμματος.

Στον νοητικό κόσμο αυτό σημαίνει την αντιστροφή της φυλετικής φοράς της επιθυμητικής δομητικής σκέψης, με αποτέλεσμα την ενόραση των αόρατων Τιτάνων Δομητών.

Με την απελευθέρωση της βουλητικής πνευματικής αρχής κατά την επίτευξη της χρυσής ερωτικής τιμής στην "αιώνια διάρκεια" της αναπνευστική παύσης, Δηλαδή έως ότου επιτελεσθεί το μεγάλο αλχημικό έργο. Δηλώνεται η κυριαρχία του ηνιόχου Ιππότη της συνείδησης και η ανακατεύθυνση (ΣΟΚ) επί του δημιουργικού δράκου των χρωματικών ουσιών ή διατροφικών εντυπώσεων του 9γράμματος …

Ο Αίσωπος και το 9γραμμα-δισκοπότηρο

Οι Κένταυροι μισοί άνθρωποι μισοί ζώα, δεν είναι φανταστικά όντα. Όσοι ασχολούνται ελάχιστα με την φυσιογνωμική αντιλαμβάνονται πως ο άνθρωπος είναι ένα σύνθετο ον, καθώς πίσω από το ανθρώπινο πρόσωπο μας κρύβεται ένα ζωικό αρχέτυπο. Αυτή η ευρέως διαδεδομένη παράδοση κωδικοποιήθηκε και διασώθηκε στο όνομα του δημιουργού των μύθων, δηλ. του Αισώπου ( < αυτός που βλέπει το πεπρωμένο).Η αλήθεια είναι πως ο πολιτισμός και η παρανοϊκή λεκτική εκπαίδευση που υφιστάμεθα για να επιβιώσουμε σε αυτόν, μας ωθεί έξω από το φυσικό ψυχικό μας κέντρο. Σε μια βαρυτική εκτροπή της εξέλιξης της γενέθλιας ψυχικής οκτάβας, που η ψυχολογία ονομάζει χαρακτήρα της προσωπικότητας.Όπως λέγει ορθά ο Φρόιντ πρόκειται για μια αμυντική νοητική θωράκιση απέναντι στην αντίληψη του παρόντος, που πλέκεται σαν μπάλωμα ή Γόρδιος δεσμός γύρω από το οιδιπόδειο ομφάλιο τραύμα. Επιφέροντας αιθερική τύφλωση, δηλ. σίγαση της άμεσης αντίληψης του αιθέρα στον μετωπιαίο οφθαλμό…Ο κ. Γκουρτζίεφ ονομάζει πρώτο και δεύτερο ΣΟΚ την αποδόμηση του τραυματικού χαρακτήρα και την επαναφορά της παιδικής συνείδησης στην αντίληψη του παρόντος χρόνου. Ώστε να ολοκληρωθεί συνειδητά η εξέλιξη της γενέθλιας διατροφικής οκτάβας, (βλ. το ΚΑΖΑΝΙ του Αϊβανχοβ).

Ο ευαγγελιστής στην παραβολή των δέκα παρθένων, (τα 10 ζώδια έως τον Αιγόκερω), χρησιμοποιεί το πολύ καταλληλότερο παράδειγμα του λύχνου (σύμβολο του 3ου οφθαλμού).

Εδώ το έλαιο συμβολίζει την αυτοενθύμηση: πρώτο ΣΟΚ του Γκουρτζίεφ στην έναρξη της αναπνευστικής οκτάβας, ενώ το φως του λύχνου συμβολίζει την έναρξη της οκτάβας των αιθερικών εντυπώσεων: δεύτερο ΣΟΚ ή αυτοπαρατήρηση…

Όπως μας διδάσκει ο Κένταυρος Χείρων των πνευματικών μας ενστίκτων στο ονείρεμα. Η θέα των αιθερικών σπινθήρων συνδέεται άμεσα με την ερωτική διέγερση κατά την μεταφορά του ελέγχου της αναπνοής από το πνευμονογαστρικό νεύρο στην εγρήγορση, στην παρεγκεφαλίδα του κυνηγού Ωρίωνα.

Ο κυνηγός είναι η επιθυμητική συνείδηση στην διάρκεια του ύπνου…

Θα ανέμενε κανένας πως όσοι ζουν στο ύπαιθρο, λίγο μακρύτερα από την κορύφωση του πολιτισμού. Πως θα είχαν καλύτερη τύχη. Δυστυχώς η συνείδηση σχετίζεται με την Αγορά-Άργος ή εμπόριο των σχέσεων και απαιτεί διαρκώς αυξανόμενο πλήθος επαφών. Ώστε να αναπτυχθεί η συνδυαστική ικανότητα ελεύθερης σκέψης και παρατήρησης για να επιτευχθεί η εικαστική κριτική εκπαίδευση.

Επειδή ασχολούμαι με την ζωγραφική και την αστρολογία, αντιλαμβάνομαι την δυσκολία και την ελευθερία της σκέψης που χρειάζεται για να αντικρύσεις την προφανή ύπαρξη και λειτουργία του αιθέρα…

Έτσι αυτό που ήταν προφανές και αυταπόδεικτο στην ελεύθερη αιθερική όραση ενός Αβορίγινα ιθαγενή*, δηλ. η έννοια του ζώου ταμπού ή ονειρικής αστρολογικής σφραγίδας (κραδασμού των σπινθηρισμών) πίσω από την ανθρώπινη μορφή. Που οι πυθαγόρειοι, κληρονόμοι της Ατλάντιας Αιγυπτιακής-Βαβυλωνιακής απόκρυφης παράδοσης για την αιθερική όραση, την είχαν αποκωδικοποιήσει σε σημείο να προσδιορίζουν μέχρι και τον γεωμετρικό-αριθμητικό νόμο που την διέπει: (η θεοσοφική ακτίνα στην αστρολογική ορολογία της Α. Μπέιλι)...

*Αυτή η αιθερική όραση των Αβορίγινων ήταν γνωστή στους τουρίστες οι οποίοι πλήρωναν χιλιάδες δολάρια για να αποκτήσουν μια παραδοσιακή ζωγραφιά με κουκίδες…

Ο κοκκιδισμός στην δυτική τέχνη αναπτύχθηκε σαν υγιής συνέπεια του ιμπρεσιονισμού. Όμως γενικά δεν εξελίχθηκε σε εργαλείο καταγραφής της αιθερικής όρασης όπως έγινε λχ σε κάποιους πίνακες του Πωλ Γκωγκέν.

Πολλοί ιμπρεσιονιστές τότε αντιλήφθηκαν την σχέση και επιχείρησαν από φιλοδοξία με την χρήση ναρκωτικών ουσιών, να εισχωρήσουν βαθύτερα στα μυστήρια της αιθερικής όρασης. Όμως χωρίς την νοητική ασπίδα της θεάς Αθηνάς ή άριστου πολιτεύματος, αντίκρυσαν την Μέδουσα. Με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στα φρενοκομεία. Καθώς η αιθερική όραση ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου προς τους φύλακες των εγκατεστημένων στροβιλισμών της αύρας μας, τους Κενταύρους, που εφορμούν μανιωδώς για να πιούν το κρασί του Φόλου, (την ερωτική ανθρώπινη ουσία).

Ο νοητικός πόλεμος έξω από το προφυλαγμένο δίκτυο μιας ομάδας, ισοδυναμεί με αυτοκτονία. Ακόμα και οι Αβορίγινες που διατηρούσαν την αιθερική όραση ή εποχή των ονείρων, διαβιούντες μαζί σαν αγέλη αλόγων, ο ένας δίπλα στον άλλο κοντά στα ιερά νεκροταφεία των προγόνων τους, Γρήγορα την απώλεσαν μετά την αναπόφευκτη έφοδο του δυτικού εγωικού πολιτισμού που διέλυσε με το αλκοόλ τους ομαδικούς θεσμούς τους…

Για τους ινδιάνους είναι γνωστό πως στο ζώο ταμπού όφειλαν το μαγικό τους όνομα. Η έννοια του ταμπού διαστρεβλώθηκε τελείως από ιδιόρρυθμους ανθρωπολόγους που έκαναν βουτιές στην «μυθολογία των πρωτόγονων λαών». Ήταν αδύνατον να δουν την απλή αιθερική πραγματικότητα που έστεκε εμπρός τους. Αφού το ότι δεν βλέπουμε πλέον αιθερικά, είναι προϊόν της αρνητικής μύησης που υπεστήκαμε στην παιδική ηλικία εκπαιδευόμενοι από τους εμπαθείς γονείς μας. Καθώς μας μύησαν στον φόβο και το άγχος της επιβίωσης. Μάθαμε λοιπόν να φλυαρούμε ακατάπαυστα, ώστε πανικόβλητοι να φεύγουμε από το ψυχικό μας κέντρο για να μην βλέπουμε τον κινούμενο αιθέρα και να μην θυμόμαστε τα όνειρά μας…

Είναι περιττό να πω πως οι έννοιες τοτέμ και ταμπού έχουν διαστρεβλωθεί και παρουσιαστεί τελείως αρνητικά από τον Φρόιντ στην οιδιπόδεια ψυχοπαθολογία του, ως τραυματικές ασυνείδητες απαγορεύσεις. Αυτός που όντως έχει αντιληφθεί τις μαγικές αυτές τηλεπαθητικές-διαιθητικές έννοιες είναι ο φυσιοδίφης Watson.

Για να μην αδικήσουμε όμως τους μεγάλους φυσιογνωμιστές ζωγράφους της αναγέννησης. Αυτοί γνωριζαν πολύ καλά πως το μαγικό πρόσωπο ταμπού είναι ο Χριστός, ο αίρων την αμαρτία…

Μάλιστα δεν είναι λίγοι οι φυσιογνωμιστές αστρολόγοι ζωγράφοι που έχουν συστηματοποιήσει τις ζωικές εικόνες των Κενταύρων στις πλανητικές αντιστοιχίες τους

Στην εικόνα παραθέτω το γνωστό-άγνωστο δαιμονολόγιο των 72 πνευμάτων της Σολομωνικής. Πρόκειται για άλλη μια συστηματοποίηση του εννέα 9Χ8 =72. Σε αυτή παρελαύνουν οι μεικτές ζωανθρώπινες μορφές των αρχαιοελληνικών Κενταύρων ή Πενθημέρων του ζωδιακού εφόσον 5Χ72=360

Η συστηματοποίηση των ζωικών μύθων στο δισκοπότηρο του 9 διαφυλάσσεται στο πρόσωπο του Ιωσήφ-Αισώπου ή Ηφαίστου ως μόνιμου συνοδού του δισκοπότηρου που είναι η Αφροδίτη Ανκχ ή χρυσή τομή…

Όπως αναφέραμε παλιότερα ο Ιωσήφ-Ήφαιστος ή Λόγος εκδιώκεται ή φονεύεται από τα άλλα ζώδια-θεούς ή αδελφούς του, πέφτοντας στην ηλεκτρομαγνητική Αίγυπτο (την ύλη) ή την Λήμνο (ο Ήφαιστος). Στην εκδοχή της καινής διαθήκης ο Ιωσήφ συνοδεύει την Μαρία ή δισκοπότηρο για απογραφή ανάμεσα σε ζώα…

Στην αρχαιοελληνική εκδοχή ο Αίσωπος φθάνει στο Μαντείο των Δελφών όπου ειρωνεύεται τους ιερείς πως μαντεύουν για να πλουτίζουν, και τους κατοίκους, ότι , ζουν από τα τάματα των προσκυνητών μαζεύοντας πληροφορίες που στην συνέχεια τις πωλούν στους ιερείς για να χρησμοδοτήσουν κατάλληλα… Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να εξοργιστούν οι ιερείς, να τον παγιδέψουν βάζοντας ένα χρυσό ποτήρι στις αποσκευές του: (όπως δηλ. παγίδεψαν τον Ιωσήφ οι αδελφοί του). Κατόπιν τον σκότωσαν κατηγορώντας τον για ιεροσυλία, ρίχνοντας τον από τις κορυφές των Φαιδριάδων, στα απόκρημνα βράχια του Παρνασσού. Αργότερα για να εξιλεωθούν από την μήνι του Απόλλωνα, έστησαν μια μαρμάρινη στήλη προς τιμήν του Αισώπου.

Ο υφαντής-τέκτων Ιππότης Λογγίνος ή Κένταυρος Νέσσος (<νήθω), κεντά-υφαίνει ή κτίζει τον ναό της νοητικής αύρας…

Σε μια σκηνή του πρώτου μέρους της ταινίας matrix, ακούγεται η ερμητική υπόδειξη του Μορφέα καθώς εκπαιδεύει τον μαθητή του : _ «καλά τώρα πιστεύεις πως αυτό που αναπνέεις είναι αέρας ?»…

Στην αναπνευστική οκτάβα επιτελείται η πέψη-καύση των σκέψεων σε δύο μέρη: εισπνοή ή πυρπόληση και εκπνοή ή απόσταξη. Όπως ακριβώς στα δύο μέρη της πεπτικής οκτάβας συντελείται η οξείδωση των τροφών στο στομάχι και η πέψη τους στα έντερα. Ενώ όταν ξεκινά η οκτάβα των οραματικών εντυπώσεων στον ηλιακό στόμαχο της υπόφυσης, καθώς στάζει η επινεφρίνη σαν χολή, ομιλούμε για 4 είδη πεπτικών πολέμων: Τρωικό, Κενταύρων, Αμαζόνων και Γιγάντων, στις ωσάν έντερα περιελίξεις του εγκεφάλου μας...

Η εισπνοή αντιστοιχεί στην αρπαγή της Ελένης, της Ιππολύτης ή των Λαπιθίδων και η εκπνοή στην επιστροφή του 15ου εωσφορικού γράμματος (ξ=ξύλο ή ιδέα) ξοάνου οίκοθεν. βλ. τον διπλασιασμό της γραμματοσειράς των 24ων γραμμάτων στον διπλό λωτό του τρίτου οφθαλμού στην δίκη του Αρείου πάγου, όπου ο άρπαγας Βορέας οδήγησε την θυγατέρα του πολιτεύματος, Επιστήμη ή Ωρείθυια…

Η Γιγαντομαχία αφορά την ανέλιξη της πνευματικής οκτάβας, αλλά αυτό είναι έργο της Σχολής του Σειρίου στην οποία ανήκουν οι Μονάδες μας…

Η αλχημεία ονομάζει τις δύο αυτές φάσεις: solve et coagula, δηλ. καύση και απόσταξη ή οξειδοαναγωγή...

Οι οποίες συνεχίζονται μέχρι να παραχθεί το άλας της Σοφίας: η λευκή φιλοσοφική λίθος.

Θα σου δώσω λίθο λευκή λέγει ο ευαγγελιστής στην αποκάλυψη, που θα έχει επάνω της γραμμένο ένα νέο όνομα…

Το μεγάλο αυτό αλχημικό έργο του πολιτισμού επίπεδο ολοκληρώνεται με την κατασκευή του Ναού στο άκρο της πόλεως, με ολέθρια αποτελέσματα… Καθώς πρέπει να καταστραφεί για την θρασύτητά του να απεικονίσει το πνευματικό Κάλλος και, να ανοικοδομηθεί νέο εντός τριών ημερών στον Άδηλο νοητικό κόσμο. Είναι κρίμα που η ιδέα αποδίδεται στην πολλαπλή κατασκευή του Ναού του Σολομώντα, όταν οι Έλληνες είναι οι πρώτοι που ολοκλήρωσαν το μεγάλο πολιτειακό έργο...

Όπως ελάχιστα κατανοείται η αλχημεία ως νοητική οξειδοαναγωγή ή επιτευξη της χρυσής τομής σε 4 μεταλλικά βήματα, (ολοκλήρωσης των ηλεκτρονικών στιβάδων της φυλετικής μας σκέψης). Άλλο τόσο δεν νοούνται οι 4εις πόλεμοι που έχουν ξεσπάσει στις 4εις πλευρές του Ναού.

Η ενηλικίωση του Εριχθόνιου 'οφεος στην λάμψη της ελληνικής φυλής ολοκληρώνεται στους έπαναληπτικούς σταυρικούς-σατυρικούς του θανάτους. Δηλ. σε 3εις μυήσεις στους ειδητικούς αριθμούς των πυθαγόρειων τριάδων που πληρώνουν τον λόγο=πυρ των στιβάδων του περιοδικού πίνακα ή αιθερικού Ναού: πυθαγόρειες ορθοτομήσεις του λόγου την αληθείας. Με τον Ναό να ανακατσκευάζεται διαρκώς όπως και όντως συμβαίνει...

Με την ανακατασκευή του Ναού του Παρθενώνα μετά την καταστροφή του κατά τους Μηδικούς πολέμους, ξεκίνησε ο πελοποννησιακός πόλεμος. Δεν πρόκειται για αυτοκαταστροφική διχόνοια του ελληνικού έθνους όπως λανθασμένα νομίζουν οι ανόητοι αμύητοι ιστορικοί συκοφάντες του Αλκιβιάδη, μεγάλου διδασκάλου, Διονύσου της ελληνικής Σχολής. Αλλά για την πολική λειτουργία της άδη-λης εθνικής μας νοήσεως (της Δελφικής ιδέας των Ε) ή Πρόνοιας που καταστρέφει συστηματικά τον κατώτερο εθνικό εγωισμό. .

Την εξήγηση προσεγγίζει ο καθηγητής Λιαντίνης όταν λέγει πως τον Ναό τον αποδόμησαν φυσικά χωρίς να τον πειράξουν, οι νοητικοί Σπαρτιάτες στο τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, λέγοντας στους Αθηναίους ότι κατασπατάλησαν τα χρήματα των Ελλήνων για να οικοδομήσουν-φανερώσουν μέσα στην αλαζονεία τους κάτι που όλοι γνώριζαν. Εφόσον τα Ελευσίνια-Καβείρια μυστήρια της οικοδομητικής επιστήμης των σκεπτομορφών του φωτός ήταν τότε Δημόσια.

Αντίθετα αποσιωπήθηκε το μεγάλο επίτευγμα της Αθηναίκής Δημοκρατίας επί επωνύμου άρχοντος Ευκλείδου. Δηλ. η παγίωση της γλώσσας των 17 συμφώνων-κιόνων, στις μεγάλες πλευρές του Ναού της Σοφίας και των 7 φωνηέντων ή ακτίνων στα κενά της ανατολικής οκτάβας του Ναού ...

Την υδροχοϊκή αλχημική φάση του «πολλαπλασιασμού» του μεγάλου έργου της Ελληνικής ιδέας επιτέλεσε ο Μεσσίας που λέγεται Αλέξανδρος. Ενώ αναμένεται η τελική φάση της ιχθυακής «προβολής» της πίσω στον Σείριο, όταν η μεγάλη Ελληνική Σχολή θα ανοίξει την υποθαλάσσια πυραμίδα της Δήλου ή Αγαίου-όρους…

Οι 3 κατηγορίες των μαγνητοτροπικών Κενταύρων…

Οι μυθολογικές αναφορές στα προγονικά φάσματα της ανθρωπότητας τέκνα της έντονης ερωτικής επιθυμίας του Ιξίωνα για την Νεφέλη, της τέλειας αύρας – Ήρας, αποκαλύπτουν την σκιώδη Κενταυρική φύσηΠροσωπικά έχω αρκετές παραισθητικές εμπειρίες με φασματικές εκπορεύσεις στην αύρα μου εξαιτίας της έντονης επιθυμίας. Θυμάμαι πως στην διάρκεια μιας παρατεταμένης νηστείας και ενώ περπατούσα σε κεντρικό δρόμο, ένα μέρος της προσωπικότητάς μου ξεκόλλησε κυριολεκτικά από επάνω μου και, ενώ κοίταζα ευθεία αυτό έστριψε και κόλλησε σε μια βιτρίνα με τυρόπιτες … Μια άλλη φορά ο έντονος θαυμασμός διαχώρισε από το πρόσωπό μου ένα δεύτερο που με ανοικτό το στόμα στράφηκε προς την φίλη μου… Άλλοτε πάλι αντίκρυσα από την περιοχή του ώμου μου να προβάλει μια επιθυμητική κεφαλή μικρού παιδιού, που με προέτρεπε ως αβανταδόρος να αγοράσω ένα αντικείμενο από έναν πλανόδιο πωλητή…Συνήθως τέτοιες ψυχωτικές εμπειρίες σε στέλνουν απευθείας στο τρελοκομείο. Όμως στην περίπτωσή μου ήταν τα κέρδη από έντονες ασκήσεις αυτοπαρατήρησης, καθώς έβγαινα για κυνήγι επιθυμητικών δαιμονίων στα εμπορικά καταστήματα…Οι Κένταυροι είναι λοιπόν οι άλογες-δρακοοειδείς εκπορεύσεις του διεγερμένου αστρικού φωτός (δράκου-Πύθωνα) ή αδιαπέραστου δακτυλίου της Ήρας- αύρας μας. Πρόκειται για προϊόντα της προηγούμενης Ησιόδειας φυλετικής μας εξέλιξης επάνω στο συλλογικό αστρικό πλέγμα της επιθυμίας, που έλαβε χώρα στην προηγούμενη «γη-σελήνη».

Οι Κένταυροι ενοικούν δικαιωματικά στην αύρα μας εφόσον αυτοί την σχημάτισαν ως χθόνιοι πρόγονοι, όντας τα μαγνητικά επιθυμητικά ζωικά πρότυπα της συναισθηματικής κίνησης. Η Κενταυρική εξέλιξη συνεχίζεται αφανώς πλέον στην αύρα μας και θα τερματιστεί όταν σχηματιστεί ο νοητικός Άνθρωπος, που θα έχει ολοκληρώσει το κτίσιμο του Ναού, δηλ. τον αιθερικό φορέα…

Οι Κένταυροι οπωσδήποτε σχετίζονται με τα γονίδια και τις φωτεινές ηλιακές εκπορεύσεις που διεγείρουν την μαγνητόσφαιρα της αύρας μας παρόμοια με το σέλας στην ιονόσφαιρα του πλανήτη.

Σε προηγούμενο άρθρο τους αναφέραμε ως ζωόμορφα δαιμόνια της Σολομωνικής.

Την συστηματική μελέτη τους επιχειρούν σε καθεστώς ασυνειδησίας οι γενετιστές, διακρίνοντας μεταξύ επίκτητων και κληρονομημένων δομών στο γονιδίωμα.

Οι κληρονομικές δομές συνιστούν τον ιερό Δαίμονα-Χείρωνα που γνωρίζουμε ως φύλακα του κατωφλίου στην πύλη του φωτός.

Τα επίκτητα γονιδιακά χαρακτηριστικά προσκολλώνται στην αύρα μας είτε ως επιθυμητικοί βρικόλακες του εμπορίου των ψυχών: Στην προσωπική μου καταγραφή εμφανίζονται σαν το «καπλάνι της βιτρίνας» που αδράχνει με τα νύχια του όποιον εστιάζει το βλέμμα του στα προϊόντα των βιτρινών.

Είτε από την πορνεία των ερωτικών σχέσεων όπου ανταλλάσσονται τα γονίδια των εραστών…

Είναι φριχτό να βλέπεις τις προγονικές επιθυμίες (Κενταύρους) να μας χρησιμοποιούν όπως οι βοσκοί τα γελάδια τους. Αλλά αυτή είναι μια μυητική αλήθεια που ενδιαφέρει μόνον τους θαρραλέους μαχητές της αυτοπαρατήρησης και όχι τους σφαγιασθέντες της «μαύρης παρασκευής»…

Η πολικότητα των στηλών “J&B” (Ιωνικός&Δωρικός) του Ηλεκτρύονα ηλιακού μας αγγέλου (Άρη) με το ζωικό μαγνητικό πρότυπο (Αφροδίτη) ακτινοβολούν το νοητικό μας πρόσωπο στην ηλιακή Πύλη της μύησης: ένα μαγικό πλανητικό τετράγωνο.

Η επαναφορά των περιστατικών της εμφάνισης των Κενταύρων στην μνήμη δείχνει πως αυτοί προβάλουν αλλοιώνοντας την αίσθηση της αφής στην διάρκεια της μαγνητικής αναπνευστικής παύσης.

Στην κυριολεξία ελέγχουν την σχέση της αναπνοής με την σκέψη ώστε να μένει σταθερός ο αναπνευστικός πεντάκτινος της απτής μορφής μας και η ψευδαίσθηση της εγρήγορσης στην μακαρίως υπνώτουσα προσωπικότητα μας.

Σε αυτό το σημείο χρειάζεται να διακρίνουμε τα 3 βασικά είδη των μαγνητοτροπικών Κενταύρων δομητών της μορφής μας.

1. Ο καρδιαναπνευστικός ρυθμός ευθύνεται για την αντίληψη του χρόνου. Έτσι διακρίνεται ο σεβαστός Κρόνος=Χρόνος ως πατέρας του Κένταυρου Χείρωνα από την Φιλύρα (Μελία, καβαλιστική νύμφη). Ο Κένταυρος του πρώτου Λόγου φύλακας της μορφής μας

2. Ο Κένταυρος της ερωτικής συνείδησης τέκνο της Μελίας και του Όνου Σειληνού είναι ο υφαντής-κεντητής της αύρας Κέντ+αυρος Νέσσος (< νήθω=υφαίνω) επισημαίνοντας την υφαντική αιθερική λειτουργία της νοητικής κενταυρικής φύσης. Ο αντιπρόσωπος του δεύτερου Λόγου

3. Στην τρίτη και πολυπληθέστερη κατηγορία ανήκουν οι Κένταυροι του δάσους (κοινωνίας-αγοράς) της Φολόης. Αυτοί είναι οι Ιξιονίδες γεννήματα του καταδικασμένου Λαπίθη Ιξίωνα να περιφέρεται στον πύρινο τροχό της αναπνοής, εφόσον ο ηλεκτρισμός-πυρ της Ήρας-αναπνοής μας είναι αυτή που γεννά τους Κενταύρους…

Με αυτή την εισαγωγή που είχε σαν στόχο περισσότερο να προβληματίσει τους ενδιαφερόμενους για την μεταφυσική παρά να ερμηνεύσει.

Η ερμηνεία είναι η δομητική καβαλιστική τέχνη του νοητικού μαθητή. Οδηγούμαστε αναπόφευκτα στην σεληνιακή καταγωγή των Κενταύρων. Εφόσον στην σεληνιακή άλυσο (Άδη των ψυχών) αναπτύχθηκαν τα ζωικά αιθερικά πρότυπα της κίνησης…

Η τετρακτύς των πλανητικών βασιλείων.

Η διαφορά της αρχαιοελληνικής γεωμετρίας από εκείνη των ανατολικών είναι η νοητική συστηματοποίηση που επιχείρησαν οι Έλληνες αναζητώντας τα «γενικότερα γένη» των θεών που την θεμελιώνουν, ενώ οι ανατολικοί παραμένουν στα διαισθητικά-μαγικά μαθηματικά...

Λ.χ. η μικρασιατική φρυγική θεότητα Κυβέλη, που ο Πίνδαρος προσφωνεί «Κυβέλα, μάτερ θεών» (Matar Kubileya/Kubeleya "Κυβέλεια Μήτηρ, πιθανώς Μητέρα των Ορέων") γνωστή στους Έλληνες ως Ρέα < Ήρα (όραση), ρωμαϊκή Ωρόρα δηλ. η τρισδιάστατη οθόνη του χώρου. Είναι πασιφανές σε όλους πλην των αγεωμέτρητων φιλολόγων πως η Ρέα-Κυβέλη μητέρα των θεών, είναι ο κύβος-χώρος και η Χιλιάς = 10x10x10, ο ουράνιος Άνθρωπος (Άτλας-Τάλας, ο ευνουχισμένος Ουρανός του γραμμικού φωτός ) των πυθαγορείων.

Παρόμοια το Ισλάμ διατηρεί την γεωμετρική λατρεία του Κααβά=κύβου στην Μέκκα=μέση του Κορανίου=Κρόνου (ο κοσμικός αέρας-8εδρο) και ο Ταοϊσμός τα 8 τρίγραμμα στις κορυφες του κύβου ως απογόνους της Γαίας με τον Ουρανό (Γιν-Γιανγκ)

Η εποχή μας είναι ώριμη πλέον να δεχθεί το πυθαγόρειο γεωμετρικό κλειδί της μυθολογίας, αφού οι παρετυμολογίες της Μονάδας ως κοσμικής μνήμης, της Δεκάδας ως δίκης-ψυχής (Ερινύας-Κύκλωπα), της Εκατοντάδας ως Κενταύρου-Αιώνα και της Χιλιάδας ως γεγονότος δηλ. επαναλαμβανόμενου ανθρώπινου ρόλου είναι παραπάνω από προφανείς

Το πυθαγόρειο δεκαδικό σύστημα αρίθμησης των τριγωνικών αριθμών επιτρέπει τον συγκερασμό της πενταγωνικής συμμετρίας της ανθρώπινης μορφής στην τετρακτύ (σημειο, ευθεια, επιφανεια, ογκος) ή 1+2+3+4=10. Οπότε σήμερα θα συνεχίσουμε την έρευνα επί των τριγώνων (τριγωνικών αριθμών ή θεοσοφικών ακτίνων > τετρακτύς = η 4η ακτίνα του Ερμή που έδωσε τα γράμματα-αριθμούς)

Είδαμε έως τώρα πως ο Euler τον 18ο αιώνα ανακαλυψε πάλι τον πυθαγόρειο κυκλο των 9 σημείων-πεταλων του λωτού της ψυχής. Ενώ λιγο αργότερα τον 19o, ο Feuerbach αποκάλυψε τον "εωσφόρο ηλιακό άγγελο" στην ελλειπτική επαφή του κύκλου των 9 σημείων με τους τρεις παρεγγεγραμμένους κύκλους του τριγώνου. Που αποδώσαμε εύλογα στα τρια καβαλιστικά πλανητικά βασίλεια: το ορυκτό στην βαση του τριγώνου, το αιθεροφυτικό της Αφροδίτης και το ζωικό-νευρικό του Ερμή περιξ του υδατινου σεληνιακού βασιλείου. Υπενθυμίζω πως στα 4 χερουβικά ζώα ο άνθρωπος αντιστοιχεί στο ύδωρ-20εδρο πολικο του 12εδρου.

Η σημερινή συνεισφορά μας στην καβαλιστική (βλαστική) μελέτη, στο 20εδρο της αιθερικής αμπέλου είναι πως το τρίγωνο των κέντρων των παρεγγεραμμένων κύκλων έχει ως κύκλο 9 σημείων τον περιγεγραμμενο κύκλο του τριγωνου. Εφόσον το αρχικό τρίγωνο είναι το τριγωνο των ιχνών των καθέτων στο τριγωνο των παρεγγεγραμένων. Οπότε εχει και ακτίνα διπλάσια…

Γεγονός που δικαιολογεί την απολλώνια φαλλική μανία για αιθερικό διπλασιασμό..

Στην εικόνα το έγκεντρο των διχοτόμων (Ι) στο τριγωνο (ABC) είναι το ορθόκετρο των υψών στο παρεγγεγραμμένο τριγωνο (JA,JB,JC), γεγονός που αποδεικνύει αυτό που όλοι βιώνουν στον διαλογισμό τους… Πως η γεννητική λίμπιντο είναι η αναπνοή του αιθερικού τους σώματος (πολλά φαλλικά γέλια) Δείτε λιγότερα

Το 1821 και η γεωμετρική επανάσταση των αγγέλων…  

Το 1821 μαζί με την εκδήλωση της ελληνικής επανάστασης συντελέστηκε και μια επανάσταση στον χώρο της γεωμετρίας του τριγώνου. Την χρονιά αυτή ο Feuerbach διατύπωσε το θεώρημα πως ο κύκλος των εννέα σημείων (του Euler) εφάπτεται των τριών παρεγγεγραμμένων και του εγγεγραμμενου κύκλου στο τρίγωνο.

Σήμερα δύο αιώνες μετά εξακολουθούμε να μην εννοούμε την γεωμετρική σύνδεση του κόσμου των ιδεών με την γραμμική εξέλιξη του χρόνου… δηλ. την ιστορία (πολλά γέλια)

Επειδή αντιλαμβάνομαι το τεράστιο έλλειμα του πολιτισμού μας στην αντίληψη της πλατωνικής γεωμετρικής παιδείας για το πύρινο τριγωνικό υπόβαθρο της πενταγωνικής ανθρώπινης μορφής-ψυχής. Θα επαναλάβω το προφανές σε όποιον γεωμετρεί, δηλ. διαλογίζεται και συστηματοποιεί τις παρατηρήσεις του όπως ο «ευαγγελιστής» Ευκλείδης, ο Ιπποκρατης ο Χίος, ο Αρχιμήδης, ο Απολλώνιος ο Περγεύς, ο Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς και τόσοι άλλοι. Πως η ερωτική ορμή στον άνθρωπο αφορά την σχέση του ορθοκέντρου των γεννητικών οργάνων στο τρίγωνο με το έγκεντρο της αναπνοής του. Ο κύκλος των 9 σημείων (του Euler) ή 9πεταλος λωτός στους ανατολικούς ή πυθαγόρειο 9γραμμα συστηματοποιεί την σχέση με την κυκλοφορία του αίματος (το βαρύκεντρο των διαμέσων)

Όταν επιτυγχάνεται η τέλεια αριστοτελική γεωμετρική αρετή της φρόνησης: η γεννητική ανδρεία (το ορθόκετρο), η δικαιοσύνη στις συναλλαγές (το βαρύκεντρο της αιματικής κυκλοφορίας) και η σωφροσύνη στο έγκεντρο των διχοτόμων (ένωση καρδιάς και νεφρών στην αναπνευστική παύση) παρουσιάζεται το Sri Yantra των 16 πετάλων με τον λωτό κύκλο του εννέα (το εν νοείν). Δηλαδή των 16 εφαπτομένων κύκλων του ορθοκεντρικού συστήματος μιας προσωπικότητας 4ων σημείων: (το τρίγωνο με το γεννητικό ορθόκεντρό του)

Το άρθρο απευθύνεται προφανώς σε όσους έχουν στοιχειώδεις γνωσεις γεωμετρίας…

Στην εικόνα ο κόκκινος κύκλος των 9 σημείων αντιστοιχεί στην ψυχή στο μεσον του συστήματος των 16 κύκλων > πεταλων του Sri Yantra

Το σημείο του Feuerbach και η νεκρομαντική μέθη-λατρεία του «Πάνα-Μπαφομέτ**» …

Το σημερινό άρθρο αναφέρεται στην νεκρομαντεία, δηλ. την είσοδο της συνείδησης στην κυκλοφορία του αίματος και την επικοινωνία με τα τρία > τροφικά βασίλεια της φύσης: το ορυκτό, το φυτικό και το ζωικό. Δηλαδή την επαναφορά στην μνήμη των εντυπώσεων από τις «ενσαρκώσεις» μας σε αυτά τα βασίλεια.

Σήμερα η ορμονική σελήνη είναι στον Ζυγό των νεφρών σε σύνοδο με τον Άρη του αίματος.

Στο θηλυκό ζώδιο του Ζυγού ο Ηρακλής κυνηγώντας τον Ερυμάνθιο κάπρο > δέλφακα=μήτρα επιχειρεί να εννοήσει τα έμμηνα των γυναικών, ανοίγοντας το βαρέλι του Κένταυρου Φόλου με το κρασί του Διονύσου (το αίμα)…

Ανοίγοντας το εφορμούν οι Κένταυροι, τα προγονικά πνεύματα τρελαμένα από την μυρωδιά του αίματος.

Το βαρέλι είναι η ανθρωπινη μορφή γεμάτη με αίμα, οποτε το ανοιγμα του βαρελιού από τον Κένταυρο Φόλο (ο Εκατόνταρχος=Κένταυρος Λογγίνος στην χριστιανική μυθολογία) είναι συγκαλυμμένη η παναρχαια νεκρομαντική τελετουργία στην λεγόμενη σταυρική θυσία των τριων βασιλείων στον Γολγοθα του κρανίου (βλ. πυθαγόρειο θεώρημα) . Δηλ. την σφαγή του ταύρου Μίθρα (ταυρος=σταυρός=τετράγωνο = φωτιση) που επιβιώνει σήμερα στις ταυρομαχίες της Ισπανίας και την σφαγή των δελφινιών (δέλφαξ=μητρα=μήνη, σελήνη) στην Ιαπωνία

**Το όνομα Μπαφομέτ προέρχεται από σύμπηξη της πρότασης «βάφω με αίμα» δηλ. γραφω-διαβάζω τα φοινίκια (κόκκινα γράμματα). Έτσι ο Μπαφομέτ-Πάνας θεωρείται τέκνο του Ερμή Θεού της γραφής…

Οπότε θα προσεγγίσουμε την γεωμετρική ερμηνεία του πλατωνικού μύθου του Ηρός, εφόσον ο νεκροζώντανος στρατιώτης Ηρ είναι η πλατωνική μεταγραφή της νεκρομαντικής τελετουργίας των λαών της Φοινίκης στον ήλιο Βάαλ των ανθρωποθυσιών

Σύμφωνα με τις διηγήσεις πριν την μάχη οι στρατιώτες κατόπιν κλήρωσης τραυμάτιζαν θανάσιμα με λόγχη έναν, ο οποίος ξεψυχώντας μεταφερόταν στην προγονική Κενταυρική εκτός χρόνου φυλετική συνείδηση του Αιώνα=Century=Κενταύρου οπότε πρόβλεπε την έκβαση της επαναλαμβανόμενης μοίρας-μάχης και γλύτωναν οι υπόλοιποι που θα σφαγιαζόντουσαν την επομένη…

Παραλλαγή του μύθου του Ηρός είναι το διήγημα του Τζέιμς Τζόις (Finnegans Wake)

To σημείο του Feuerbach στο τρίγωνο είναι το σημείο επαφης του κύκλου των 9 σημείων (ο κύκλος της ψυχής) με τον εγγεγραμμένο αναπνευστικό κύκλο στο τριγωνο της ανθρωπινης μορφής και τους τρεις παρεγγεγραμμένους αναπνευστικούς κύκλους (τα τρία βασίλεια της φύσης)

Το σημείο του Feuerbach διαγράφει μια ελλειπτική τροχιά, επομένως ανηκει στην αγγελική κωνική εξέλιξη που φερνει σε επαφή το ανθρωπινο βασίλειο με τα υπόλοιπα τρία πλανητικά

Το σημείο του Feuerbach προσδιορίζεται με βαση την ισότητα των αποστασεων από τα μεσα των πλευρων του τριγώνου που όπως έχουμε πει δηλώνουν τον μεσο ανάλογο και την κυκλοφορία του αίματος…

Εγω είμαι υποχρεωμένος να καταγραψω την όλη πυθαγόρεια σχέση. Το πόσοι και ποιοι θα την καταλάβουν εξαρταται από την ελληνική Σχολή του Έψιλον που ξεκινά να ανατέλλει…

ο σύνδεσμος παραπεμεπει σε μια σειρα αναλυτικών παρουσιάσεων για την ελλειπτική του σημείου Feuerbach

https://www.mathematica.gr/forum/viewtopic.php?t=12359

Οι Ιδαίοι Δάκτυλοι-Κουρήτες, δηλ. η πραναγιάμα και οι γεωμετρικές σεληνιακές δονήσεις (tattvas) 

Το γεωμετρικό κλειδί της μυθολογίας ως είναι λογικά αναμενόμενο σχετίζεται με την 7η θεοσοφική ακτίνα της γης, δηλ. τον τριγωνικό αριθμό 7=1+2+3+4+5+6+7=28 που αντιστοιχεί στον αριθμό των 28 ημερών της σελήνης των 13ων μηνών 13*28=364

Η 7η ακτίνα σηματοδοτεί την εποχή του Υδροχόου και αναμένεται να εισέλθει επίσημα το 2025. Οπότε η αποκάλυψη του γεωμετρικού κλειδιού είναι αυτό που θα προετοιμάσει το έδαφος για την ομαλή υποδοχή της. Επειδή η 7η τελολογική ακτίνα του Υδροχόου δηλώνει την νεκρομαντεία (αιματικές τελετουργίες των πολέμων) και το άνοιγμα του επτασφραγιστου βιβλίου της ζωής-θανάτου κατά την επάνοδο των φυλετικών μνημών από τα άδηλα στην ανθρωπινη συνείδηση βασίλεια της φύσης (ορυκτό-φυτικό-ζωικό ή τροφικής-αναπενευτικής-αισθητηριακής οκτάβας)…

Είναι αυτό που όλοι υποψιάζονται ως πόλεμο με τα Ζόμπι, (πολλά γέλια), αφού με την είσοδο της 7ης ακτίνας η ανθρωπότητα θα διαχωριστεί σε αυτούς που είναι μηχανές-Ζόμπι (έρμαια της μηχανικής φαντασίας-προσωπικότητας) και σε όσους έχουν συνείδηση του μοιραίου υπνωτιστικού φυλετικού μηχανισμού της επιθυμίας > φυσικής οικονομίας

Το όλο θεμα αν και απόκρυφο είναι προσβάσιμο πλέον στην πυθαγόρεια μαθηματική σκέψη.

Ο Πλάτων αναφέρει την 7η ακτίνα ως τον σεληνιακό 1/13= «076923» γαμήλιο αριθμό της πολιτείας-ψυχής, δηλ. ως ορφική γαμήλια καθοδο στον άδηλο κόσμο του φυλετικού ασυνειδήτου του 1.000.000 ετών. Αυτή είναι η ζωή της Μονάδας και αναφέρεται ως βαρκα του θεού Ρα στην Αιγυπτιακή μυθολογία. Το όριο του 999.999 έχει διαιρετες το εξαψήφιο ηλιακό 1/7 =142857 (η κυκλοφορία του αίματος) και το διπλό σεληνιακό εξαψήφιο 1/13=076923 (η γαμήλια ορμονική λειτουργία) και 2/13=153.846 (η απόκρυφη λιβιδική αναπνευστική λειτουργία της πραναγιάμα) την οποία ο αποκαλυπτικός Αριστοτελης ονομάζει «αναπνοή του ιχθύος ή μη σκέψη». Το θεμα το διαπραγματεύθηκε αναλυτικότατα ο Αρχιμήδης ερευνώντας τον 153 ως «την πυθαγόρεια κύστη ιχθύος, Βαυβώ των ελευσίνιων μυστηρίων» ή ταχύτητα του ηλιακού φωτός. Αφού με βάση τον 153 υπολόγισε την √3=265/153 που είναι η ριζα της ταχύτητας του φωτός (αριθμός τετράγωνος 3*100*1000). Μελέτη που ξεσήκωσε αυτούσια ο ευαγγελιστής παρουσιαζοντάς τον ως τον αριθμό της ανάληψης του πεσμένου Ιχθύος-Χριστού (ο Έρως πεσμένος με την ηλεκτρομανητική Αφροδίτη στην ύλη, το ζώδιο των ιχθύων ή ατόμων-αγγελων του περιοδικού πινακα των στοιχέιων)…

Όσοι αναγνώστες εννοούν την τριγωνική νοητική βάση της πενταγωνικής ανθρωπινης μορφής αντιλαμβάνονται και τον εγκλωβισμό της στις ηλεκτρομαγνητικές αισθήσεις που γεννα η πενταλφα χρυσή τομή (Χρυσή Αφροδίτη). Οπότε ο αρ. 153 είναι το κλειδί για την αναγωγή της πενταγωνης μορφής στο τριγωνικό πυρ της ανάληψης στο φως της Σχολής του Σειρίου… (η Πλατωνική Πολιτεία Ε)

Ο αρ. 153 είναι ο τριγωνικός 17 (ο ήλιος Σείριος) και εμπλέκεται με τους 14εις ινδουιστικούς Μανού (Μίνωες-Κρήτες > Κριτές) που επιστατούν την κυβική φυσική δημιουργία του Βράχμα-Δία > Ίδα της Κρήτης…

Το 9γραμμα ως Sri-Yantra… 

Άλλο ένα κωμικοτραγικό εξαιτίας της παντελούς έλλειψης της ελληνικής γεωμετρικής απολλώνιας παιδείας (οργάνωσης των πυρών του νου), είναι η αδυναμία της ταυτοποίησης του συμβόλου των 9 τριγώνων του Sri Yantra με τον λωτό των 9 τριγωνικών πετάλων…

Λες και θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο πέρα από την ψυχή

Ζώντας σε πολιτισμό ηλιθίων (απολιθωμένων νοών) είναι κανείς υποχρεωμένος να τα συνθέτει σιγά-σιγα όλα μόνος του

Όσοι ενδιαφέρονται για την σχετική γεωμετρική μελέτη, θα πρέπει να εντρυφήσουν στην αναγέννηση της μέριμνας για το τρίγωνο τον 18ο αιώνα, δηλ. τα τριγωνικά νοητικά πυρά εξαιτίας της μεγάλης διάδοσης του οπίου (ιερού μυστηριακού ρόδακα)…

Από ότι διαβάζω υπήρξε μεγάλη συνεργασία μεταξύ Ιταλών και Ελβετών μαθηματικών που μου θυμίζει με παράδοξο τρόπο την ελβετική φρουρά του εωσφόρου Πάπα-Πάνα (το 5 του Ταρώ)… πολλά γελια

Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι πως ο κύκλος των 9 σημείων είναι η Κίρκη (circle) (η πεσμένη Αφροδίτη ως αιθερικό σώμα) που κατέβαλε ο Οδυσσέας=Ερμής και τον οδήγησε στον Άδη του πυρός, να διαπερασει το φραγμα των Σειρήνων (αδιαπέρστο αστρικό δακτύλιο) και να εννοήσει τις Συμπληγαδες πέτρες ή Σκύλλα-Χαρυβδη δηλ. τα δύο φίδια στο κηρύκειο του Ερμή που καθώς συγκρούονται δημιουργούν-επιλύουν τους δεσμούς του κάρμα (Ιππολύτη-Ιπποδάμεια)

Στην εικόνα ο Κύκλωψ Euler, η ελβετική ορεινή φρουρά του εωσφόρου Πάπα

Έχουμε να μαθουμε πολλά ακόμα για την εξελιξη του πυθαγορισμού στην Ιταλία των Ιησουιτών θεραπόντων την γεωμετρία...

Το πυθαγόρειο θεώρημα και η Επιστήμη > πρισματική Στάση του λωτού (οκλαδόν) … δ μέρος

Η φράση «αφή του φωτός» είναι αποκαλυπτική της σχέσης που εχει η αίσθηση της αφής με την φαντασία. Παρόμοια η λέξη στάση δηλώνει την σιωπή ενώ η ομιλία την κίνηση. Η λέξη Επιστήμη σημαίνει την επιστασία, δηλ. την κριτική παρατήρηση στην διάρκεια της στάσης (ακινησίας)…

Επειδή μελετώ πολλά χρόνια τα όνειρά μου έχω καταλήξει πως απλά καταγράφουν την σωματική στάση, δηλ. την αφή του φωτός κατά την διάρκεια της ακινησίας-νεκροφάνειας του ύπνου. Τότε ο Ηρακλής-Ωρίων (το Ναγουάλ ή αστρικό σώμα) παραλαμβάνει την ζώνη της Ιππολύτης, δηλ. κατανοεί τον σεληνιακό κύκλο ως θηρευτής των σεληνιακών ονείρων. Επειδή όμως ως μωρά Παρθένος ο ονειρικός θηρευτής Ωρίων αποτυγχάνει καθώς δεν έχει ονειρική συνείδηση (λάδι στο καντήλι του τρίτου ματιού). Αναγκάζεται να επαναλάβει τον άθλο της αυτοπαρατήρησης-επιστασίας ή τελετουργικής παραλαβής της σεληνιακής ζώνης στο ξυπνητό στο ζώδιο του Υδροχόου (το Τονάλ ή αιθεροφυσικό σώμα).

Στον άξονα Υδροχόου-Λέοντα εδράζει η 5η ακτίνα της Επιστήμης, δηλ. της τελετουργικής αυτοπαρατήρησης > κάθαρσης, καταβρόχθισης των αμαρτιών της κίνησης από τον βρυχώμενο Λέοντα του Λόγου, τον ποταμό των υδάτων (η κυκλοφορία του αίματος στον Ηράκλειτο)

«Δεν μπορείς να εισέλθεις στον ποταμό της αιματικής κυκλοφορίας και να βγείς ο ίδιος». Ο Αλήτης (το άλς > άλας της σκέψης-σοφίας) θα διαλυθεί στο ύδωρ της αιθερικής ροής … Με αποτελεσμα η επιστημη να αναθεωρει διαρκώς τις παγιωμενες θέσεις της

Η Επιστήμη της αυτοπαρατήρησης δηλ. της καταβρόχθισης των παθών της κίνησης γίνεται μαθαίνοντας την τοξευτική τέχνη προς τον στόχο που είναι ο νοητικός οφθαλμός που γεννά τις εικόνες και την ακόρεστη πείνα-επιθυμία…

Ο ασύνειδος** νεοπλατωνικός οραματιστής Leadbeater μας παρέδωσε σαν ιερέας του Απόλλωνα, χωρίς να την εξηγεί, μια εκδοχή του πυθαγορείου θεωρήματος. Ένα ορθογώνιο πρίσμα στις τρεις πλευρές του οποίου βρίσκονται τοποθετημένα τρία οκτάεδρα (διπλές τετράγωνες πυραμίδες), ισχυριζόμενος πως αυτός είναι ο νοητικός Ναός !!!

**Τον αποκαλώ ασύνειδο οραματιστή, γιατί λογω ελλείματος στην γεωμετρική παιδεία του, δεν σημείωσε την πλατωνική αναλυση του 20εδρου σε δύο 8εδρα και ένα τριγωνικό πρίσμα

Νάναι καλά η φωτισμένη πυθαγόρεια ψυχή του…

Το ορθογώνιο πρίσμα είναι προφανώς η στάση οκλαδόν με λυγισμένα γόνατα και κάθετη την σπονδυλική στήλη, σχηματίζοντας τον ορθοκανονικό σταυρό των τριών κατευθύνσεων του χώρου: μήκος-πλάτος-ύψος. Σε αυτή την καρτεσιανή θέση ο νους ως Κύκλωψ - Άργος είναι ικανός να αναλύσει-εποπτεύσει την κίνηση > ειμαρμένη ή Ελένη (Ιώ) στους Διόσκουρους των καθέτων πλευρών:

τον θνητό Κάστορα της επιθυμίας-κάρμα και τον αθάνατο Πολυδεύκη της πρόνοιας-ντάρμα στην Ελένη-ειμαρμένη του ορθ. τριγώνου

Στην εικόνα ο ναός του Απολλωνίου Leadbeater

Αστρολογία και Ηθική-Συμμετρία  

Το ισόπλευρο τρίγωνο λόγω της κεντρικής συμμετρίας του είναι συνώνυμο της αρετής στους πυθαγορείους. Η Αρετή είναι συνώνυμη της Συμμετρίας και του δημιουργικού αρμονικού μουσικού Λόγου. Ο Λόγος 1/ν των συχνοτήτων ονομάζεται αρμονικός γιατί εμφανίζει περιοδική κυκλική και αξονική συμμετρία. Λχ ο αρμονικός 1/7=142857=142+857=999 είναι κυκλικα επαναλαβανόμενος

142857

428571

285714

857412

571428

714285

δημιουργωντας ένα μαγικο τετράγωνο ή σπέρμα φωτός (ταττβα) σύμφωνα με τον Θεωνα τον Σμυρναίο

Αναφέρω το ισόπλευρο τρίγωνο με το οποίο κατασκευάζεται το 20εδρο αιθερικό σώμα ή καβαλιστικό δένδρο (η Μεγάλη Αρκάνα του Ταρώ). Γιατί το προαναφερθέν στο χθεσινό άρθρο τριπολικό θεώρημα των τετραγωνων (φωτων) του E. Bobillier στην περίπτωση του ισόπλευρου τριγώνου, το έγκεντρο του τριγώνου ταυτίζεται με το περίκεντρο, οπότε η απόσταση (ΙΚ) μηδενίζεται. Όπερ σημαίνει πως ο ψυχικός κύκλος των 9 σημείων τού Όιλερ (το 9γραμμα ή 9πέταλος λωτός της ψυχής) ταυτίζεται με τον εγγεγραμμένο κύκλο ομόκεντρο πλέον με τον περιγραμμενο στο τρίγωνο, οπότε ακτινοβολεί η θεά ¨Ηρα-αύρα) , η κατασκευή του 12εδρου αιθερικού ναού ολοκληρώνεται και η μορφή αποσύρεται στο Σφαίρο του Εμπεδοκλέους…

Επομένως η απόσταση έγκεντρου-περίκεντρου (ΙΚ) αντιστοιχεί στην επιθυμητική βούληση των ενστίκτων που ως γνωστόν αποσύρεται-μηδενίζεται στην πυθαγόρεια-ορφική σταύρωση. Με αποτέλεσμα τα πεπτικά-αναπαραγωγικά κεντρα κάτω από το διάφραγμα να αποσύρονται στο καρδιακό κέντρο του θείου Ερμαφρόδιτου 20εδρου όντος το οποίο είμασταν ως Αδάμας-Αθάμας πριν την πτώση στην ύλη, όταν ο Αθάμας-Ιξίων ήταν ακόμη σύζυγος της Νεφέλης της Ήρας ή μεγαλης Αρκάνας (πολλά γελια) . Τότε τα σώματα κατά τον κατακλυσμό του Δαρδάνου και την πτωση της Ελλης στον Ελλήσποντο υποχρεώθηκαν να χωριστούν σε φύλα, να αποκτήσουν Ίλιον- στόμαχο και έντερα (Τρωικό πόλεμο) ώστε να επιβιώσουν στην χονδροειδή αδύνατο να επεξεργαστεί νοητικά υλική ουσία…

Το 20εδρο είναι τα 20 έτη των ομηρικών επών, δηλ. η ηλικία του κύνα Άργου

Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης που διαθέτει τις στοιχειώδεις γνώσεις γεωμετρίας ή ελληνικής μυθολογίας τα κεντρα του τριγώνου αντιστοιχούν στα σωματικά μας όργανα. Οπότε η μεταβαση στον άδηλο πύρινο νοητικό κόσμο των τριγώνων η μύηση μετατρέπεται σε απόκρυφο μάθημα επάνω στην «αρκάνα των 22 καρτών του ταρώ», δηλ. των 22 τρίγραμμων = 66 γραμμων που ενωνουν τις 12 κορυφές του 20εδρου

Η λατινική λέξη arcana=κρυφός συγγενική με το αρκτικός αναφέρται προφανώς στην Μεγάλη Άρκτο > μεγάλη αρχή γύρω από τα 7 αστρα της οποίας, ως είδος θηρευτικού κυνηγιού στηθηκε ο έναστρος ουράνιο θόλος

Τα 7 άστρα είναι οι 7 ακτίνες , πλευρές-διαγωνιες που άγονται από μια κορυφή του κύβου της Ρέας-Κυβέλης ή Γαίας / Καβειρώς (ο αιθερικός χώρος) που περιέχει το 20εδρο-12εδρο καβαλιστικό δενδρο των συναισθημάτων-αισθήσεων

Αστρολογία και Γεωμετρία…  

Ο Πλάτωνας απομακρύνοντας από την Πολιτεία του, δηλ. την αστρολογική φιλοσοφική σχολή του τους αγεωμέτρητους. Μας υποδεικνύει με τον πιο σαφή τρόπο πως η αστρολογία είναι ένα γεωμετρικό ζήτημα, που αφορά την πενταγωνική ανθρωπινη μορφή δομημένη σύμφωνα με την 12εδρική ταξη των άστρων… Μια ταξη που κλήθηκε ο Ηρακλής να κατανοήσει αντιμετωπίζοντας τον Άτλαντα φέροντα τον ουρανιο θόλο, την ζώνη της Ιππολύτης δηλ. την σεληνιακή τροχιά και τα υπόλοιπα αγρια ζωδιακά τέρατα…

Παρόμοια ο πυθαγόρειος Αρχιμήδης αναλώθηκε στην ανεύρεση αριθμών όπως ο διαβόητος 153 ή 666 στην πυθαγόρεια «κύστη ιχθύος» που προσδιορίζουν τους πενταγωνικούς- τριγωνικούς αριθμούς. Αφού γνώριζε πως η μύηση αφορά την μεταβολή της πενταγωνικής φυσικής μορφής (ηλεκτρομαγνητικής μάζας) σε νοητικό τριγωνικό πυρ (ενέργεια) δια μεσου των μαγικών τετραγωνων του φωτός (Ε=ΜC2) Αυτό δηλ. που οι φυσικοί μας ονομάζουν ψυχρή σύντηξη και οι αλχημιστες μεταστοιχείωση σε χρυσό (ψυχρό πυρ)

Θα γίνω λοιπόν πολύ συγκεκριμένος παρουσιάζοντας το γεωμετρικό θεώρημα της κατασκευής του αιθερικού 12εδρου σώματος (ο Άτλας) στο γεννητικό τρίγωνο του καβαλιστικού δένδρου. Αναμεσα δηλ. στις 4εις κατώτερες σφαίρες Ερμή-Αφροδίτης-Γης πέριξ της γεννητικής σεληνιακής σφαίρας.

Τo λεγόμενο και τριπολικό θεώρημα σημειώθηκε από τον Γαλλο μαθηματικό Étienne Bobillier (1798-1840) και αναφέρεται στην ισότητα του 12πλασίου του τετραγώνου της ακτίνας του περιγεγραμμένου κύκλου στο τρίγωνο, (το φως του κύκλου της αύρας μας), με το άθροισμα των τετραγώνων των αποστάσεων του κεντρου (του περιγεγραμμενου κύκλου), από τα τρία κεντρα των παρεγγεγραμμένων κύκλων συν το τετράγωνο της απόστασης του περικεντρου με το εγκεντρο του τριγώνου.

Στην εικόνα οι τρεις παρεγγεραμμένοι κύκλοι είναι ο νοητικός Ερμής, η συναισθηματική Αφροδίτη και η ενστικτώδης γη, γύρω από την γεννητική πανσέληνο των στοιχειακών δονήσεων (τάττβα)

Οι λιβιδικές δονήσεις ταττβα ελεγχονται με την αναπνοή των γεν. οργάνων…

Η μυστηριακή αυτή αναπνοή της πραναγιάμα που αφυπνίζει το αστρικό φως της κουνταλίνι (τον Εριχθόνιο όφι στο τετραγωνο του φωτός στο τσακρα της βασης), λαμβανει χώρα κατά την πτώση των κεντρων της κεφαλής στα κέντρα της λεκάνης στην διάρκεια των συνειδητών ονείρων… Λέγεται αντιδραση της πρανα (κεφαλής-Αθηνάς) με τον αιθέρα απανά της βασης (Ήφαιστο των εγκάτων)

Το θεώρημα του Μενελάου-Νεύτωνα και η απόσυρση των αισθήσεων 

Ζώντας σε πολιτισμό ηλιθίων** δεν μπορούμε να καταλάβουμε το πιο απλό γεγονός στην φύση, ότι η συνειδητή φαντασία αφορά τον Λόγο, δηλ. την Διαιρετότητα και τα υποατομικά πυρά της ύλης. Ενώ η ασύνειδη μηχανική φυλετική φαντασία αφορά την οργάνωση της ατομικής υλικής ουσίας των ακεραίων αριθμών στον περιοδικό πίνακα των ατομικών βαρών των στοιχείων.

**Η λέξη «Ηλίθιος» έχει προφανή ετυμολογική συγγένεια με τον «Ήλιο», τον «Λίθο» και τον μύθο της Μέδουσας (μέδομαι > ενδιαφέρομαι, σκέπτομαι), εφόσον η Μέδουσα-σκέψη που απολιθώνει γεννά από το αίμα τον Χρυσάορα > χρυσοσπάθη του γραμμικού φωτός και τον Πήγασο > πηγή των άσων-στοιχείων, δηλ. τους θορυβοποιούς Κορύβαντες-Κάβειρους Ιδαίους Δακτύλους τα χρωματικά μέτρα-Βούδδες του φωτός

…

Χρυσάορας είναι προσωνύμιο του ήλιου Απόλλωνα, της σελήνης Αρτέμιδας και του φωτεινού φυσικού αιθέρα Δία. Το επίρρημα «ηλίθα» σημαίνει την υπερβολή, δηλ. την υπερβολή των πληροφοριών-σπόρων που μεταφέρει το ηλιακό φως και σπέρνει σαν Γεωργός στην γήινη επιφάνεια, με αποτέλεσμα να βρίθει από έμβιες μορφές (φυλακές φωτός στην αντίληψη των πυθαγορείων).

Το να έχεις σοφούς ονοματοθέτες και βλάκες, νοητικά μαλθακούς, φιλολόγους είναι το θλιβερό προνόμιο της εποχής μας. (πολλά γέλια)

Ο Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς (70-140 μ. Χ.) είναι ο πρώτος ιστορικά που συνέλαβε και όρισε την «γεοδαισία με όμικρον», την προβολή δηλαδή ευθειών γραμμών πάνω στην επιφάνεια μιας σφαίρας, ορίζοντας τα σφαιρικά τρίγωνα. Γεγονός που οδήγησε 2000 έτη αργότερα στην αμφισβήτηση του αξιώματος της παραλληλίας και το προβληματισμό για την 4η διάσταση…

Ορίζοντας την γεοδαισία με όμικρον (ο τρίτος οφθαλμός) και όχι με ω=διπλό όμικρον της διοφθαλμικής όρασης, μας δείχνει πως είναι μυημένος στα μυστήρια της όρασης.

Ελάχιστα είναι γνωστά για το έργο του, μεταξύ αυτών τα "σφαιρικά" που ευτυχώς διέσωσαν οι Αραβες και η αναφορά στην Αλμαγέστη του Πτολεμαίου για την απόκρυψη του «Σταχυ της Παρθένου» από την σελήνη. (Βλ. στην αποκάλυψη του Ιωάννη την Παρθένο να πατά επί της σελήνης διωκομένης από τον Δράκο, δηλ. τον Πήγασο καθώς στην ανατολή το Άλογο > Λόγος είναι συνώνυμο του Δράκου > Δέρκω=ορώ).

Στην ελληνική μυθολογία ο σοφός Δράκος -Πήγασος βαζει σε ταξη τις Μούσες στον Παρνασσό των ερώτων. Όπως ακριβώς ο Πορφύριος μαθητής του Πλωτίνου βάζει σε ταξη τις έννοιες εισάγοντας τον Πήγασο (20εδρο) ως πορφυρίτη >πυθαγόρειο καβαλιστικό εννιάγραμμα…

Οσοι θέλουν να εμβαθύνουν στο πυθαγόρειο χρυσαορικό μυστήριο του φωτός ας μελετησουν το θεωρημα του Μενελάου-Ceva, το οποίο δυστυχώς δεν γνωρίσαμε όταν μας μίλησαν για την πρισματική ανάλυση του φωτός από τον Νεύτωνα, που προφανώς έχει ξεσηκώσει την αρχαιοελληνική γραμματεία. Και καλά έκανε, αλλα ας ακούσουμε και μια κουβέντα παραπάνω βρε παιδί μου… Κοντεύω να πεθάνω από τα γελια αναλογιζόμενος την θεά Ίριδα του ουρανιου τόξου να χτενίζει την Ήρα-αύρα δηλ να περνα από την πρισματική ανάλυση των τριών Κριτών (Βουδδών: Ροδάμανθυ-Αιακού-Σαρπηδόνα-) του Άδηλου πύρινου κόσμου -Μίνωα > η τριγωνική Μονάδα…

Μια φίλη μου είδε σήμερα στο όνειρο μια τριγωνική πορτα από χαλαζία. Ο χαλαζίας θεωρείται υφαντης της αύρας

Χρησιμοποιείται κυριολεκτικα σαν εργαλείο ραφής της αύρας όταν έχει πληγωθεί. Αναλογα με το κύριο στοιχείο που τον παραγει μπορεί να επεμβει πολλαπλως στην αύρα, βαζοντας την σε ταξη