Τα Καβείρια

Το πασχαλινό ορφικό ωό...

Η έρευνα για τις επιβιώσεις του ορφισμού στον γνωστικισμό-χριστιανισμό αναδεικνύει πάντα ενδιαφέρουσες συγκρίσεις. Κάποιες σχετικές σκέψεις είναι οι ακόλουθες. Ο δημιουργικός λευκός ΛΑΓΟΣ - ΛΟΓΟΣ είναι το 12ο ζώδιο στην ανατολική αστρολογία και αντιστοιχεί στους ιχθύες, το σημείο της αστρολογικής έξαρσης της Αφροδίτης, στην αρχή της άνοιξης. Οι 2 ιχθύες είναι οι μεταμορφωμένοι θεοί των Ορφικών : Αφροδίτη και Έρως, μετά την πτώση στα κατώτερα ύδατα κυνηγημένοι από τους Τιτάνες (η κβαντική διακύμανση). Ο σεληνιακός Λαγός μάλλον είναι η ομιλία (ο κατώτερος Νους ως 6η συνθετική αίσθηση), όταν ο πεσμένος Λόγος (Lucifer) είναι η Αφροδίτη-Ήφαιστος-Προμήθεας. Στην εσωτερική αστρολογία συνδέονται με τα ζώδια όπου εμφανίζεται η πνευματική μας Μονάδα (πρώτη ακτίνα): Ταύρος-Ζυγός-Αιγόκερως-Ιχθύες. Η πολύ ενδιαφέρουσα (σλαβική) παραλλαγή για τον πασχαλινό λαγό με τα πολλά ωά, ή την μαύρη κότα (ορφική Νύχτα) που δημιούργησε το ερωτημα για το αν το αυγό ή η κότα, η ημέρα ή η νύχτα γεννήθηκαν πρώτα. Είναι εκλαϊκεύσεις για τα λεγόμενα καβαλιστικά ή πρωταρχικά άτομα (αιθερικές φυσαλίδες) του κοσμικού Δόγματος αλλά και τα εικοσάεδρα: τους Μανού-Αδάμαντες (Ωάνης, παραφθορά του Ωόν = ο ΩΝ ή ουσίας του όντος // ὤν - ἐών - ἰών// > Ίωνες-Unan-Έλληνες ?), βλ. και Έλλοπες ιχθύες της πρώτης ριζικής Ησιόδειας φυλής, που ο Πίνδαρος αναφέρει ως φυλή των θεών... Το διπλό ωό της Λήδας (Διοσκούρων και Ελένης-σελήνης) είναι η κλασσική καβαλιστική αναφορά στην κοσμογένεση βλ. εικόνα. Στο σημείο που ενώνονται-σταυρώνονται (τσουγκρίζουν) εμφανίζεται το αναστάσιμο Απολλώνιο άκτιστο φως του Αγίου πνεύματος, δηλ. η διπλή ρίζα της χρυσής τομής… Αφροδίτη-Έρως όταν πέφτει, Απόλλων (χωρίς πόλους) όταν επιστέφει στην Υπερβορεία...

Η Μετεωρολογία και τα Καβείρια μυστήρια.   

Η απαίτηση της θεάς είναι να ερευνήσουμε τον διπλασιασμό του κύβου, έχοντας εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον, ότι κι αν συνεπάγεται αυτό. Να επιχειρούμε το αδιανόητο με μόνα όπλα την πίστη μας στο Ε (< ε+πίστη = επιστήμη),  με την ελπίδα ότι θα  επιτύχουμε την κατανόηση του λόγου της υπάρξεώς μας. Αυτές είναι οι τρεις δάδες του ουρανού: η αγάπη, η πίστη και η ελπίδα.

Όποιος  έχει επισκεφτεί με την χάρι του θεού, κάποιο από τα ουράνια βασίλεια στους διαλογισμούς του, γνωρίζει να ακροβατεί ανάμεσα στην χαρά (ηδονή) και την λύπη (πόνο). Όπως ο ναυτικός διασχίζει τα ανοδικά και τα καθοδικά κύματα… Έχει αναγνωρίζει πως ο θρόνος-βάρκα της ψυχής του ονομάζεται ευθύνη ή καλύτερα θυσία. Επάνω σε αυτόν τον θρόνο της θυσιαστικής ιεροσύνης προς τον «πλανήτη των άλλων» ασκεί την τέχνη της συγκέντρωσης: ένα μίγμα πίστης και ελπίδας ότι θα λάβει βοήθεια από την «Λευκοθέα» της  άπειρης σε κατατμήσεις  συλλογικής πύρινης δημιουργικής Μονάδας.

Οι δημιουργικοί κυκλικοί άριθμοί- Κάβειροι  είναι  ένας στον Ταύρο, δύο στους Διδύμους, τρεις στον Καρκίνο, 4 στον Λέοντα κλπ… Τον 19ο αιώνα, ο Friedrich Creuzer ισχυρίστηκε, βασισμένος στον Ηρόδοτο, πως οι Κάβειροι ήταν οι επτά πλανητικοί κυβερνήτες (δηλ. τα αιθερικά κέντρα ως συνθέσεις των νευρικών πλεγμάτων με τους αδένες στην κυκλοφορία του αίματος) και ο Φθας-Ζευς ήταν ο πρωταρχικός πατέρας τους: «το ένα μέσα σε επτά». Ο F. W. J. Schelling περιγράφοντας την αντίθετη φορά ισχυρίστηκε πως πρόκειται για ανερχόμενες συστοιχίες, που ο Δίας ήταν το αποκορύφωμά τους: το «επτά μέσα σε ένα». Έτσι οι Κάβειροι θεωρούνταν μάγοι: 1. ο Ήφαιστος 2. Οι Διόσκουροι 3. Ο Ήφαιστος με την Καβειρώ-Κυβέλη και τον Καδμίλο-Ερμή. 4. Αξίερος, Αξιόκερσος, Αξιόκερσα, Καδμίλος. 8= 7+1 ο Ήφαιστος με τους 7 Κύκλωπες ή ο Δίας με τους 7 πλανήτες-θεούς του Ολύμπου ή και περισσότεροι που καθοδηγούσαν τον υπερβατικό κόσμο μέσα στην καθημερινή πραγματικότητα, όπως κάνει η Αστρική Γυνή η Κυβέλη-Καβειρώ… Είτε εδώ είτε αλλού το πρόβλημα είναι το ίδιο… Στα Καβείρια ή καλύτερα στα μαθηματικά μυστήρια ο αμύητος εξεταζόταν από τους ιερείς στην ικανότητα ερμηνείας ακατάληπτων λέξεων που του ψιθύριζαν στο αυτί. Οι ιερείς επαναλάμβαναν στο ασφαλές περιβάλλον του ιερού την δοκιμασία της Ίσιδας Κύβηλις-Κυβέλης (χασαπομάχαιρας). Δηλ. το ανακάτεμα των γραμμάτων-μερών του διαμελισμένου Όσιρι-Διονύσου ή Λόγου (λέξης). Η αμφιβολία και ο δισταγμός στις παρετυμολογικές ερμηνείες των αριθμολογικών κωδικοσειρών που είναι οι λέξεις-φράσεις, σημαίνει πως δεν έχει κερδηθεί η καβαλιστική αστρολογική κατανόηση: (αναναγωγή στο δωδεκαεδρικό φράκταλ) της κερδίας < καρδίας. Έτσι η επίλυση του ατομικού προβλήματος από την αναγωγή του στο πλανητικό αντίστοιχο όπου προσφέρεται η ευκαιρία διαχείρισης και ανακατανομής των ενεργειών που μεταφέρουν οι μακρινοί αστερισμοί δια μέσου της πανσελήνου είναι ανέφικτη. Η νέα γέννηση στον νοητικό κόσμο που συμβαίνει να είναι ο υλικός μας πλανήτης, αναβαλλόταν για ακόμα εννέα έτη έως την επόμενη τέλεση των Καβειρίων…

Στις μέρες μας το μυστήριο της ύλης ως νοητικής εκδήλωσης έχει αποκαλυφθεί. Η Ίσιδα έχει σηκώσει το πέπλο της, αλλά κανένας δεν ενδιαφέρεται να την κοιτάξει, καθώς όλοι γνωρίζουν ενστικτωδώς πως όντας ανέτοιμοι να αντικρύσουν την γυμνή αλήθεια θα πεθάνουν…

Η επιστήμη με κάθε επισημότητα επιβεβαιώνει τις τελευταίες δεκαετίες αυτό που όλοι υποψιαζόμαστε: πως ζούμε σε ένα υλικό όνειρο. Πως δεν υπάρχει ύλη, παρά μόνον ενεργειακά κβάντα, (πληροφορίες), που μεταφράζονται από τον εγκέφαλο στην τρέχουσα αισθητηριακή γλώσσα της φυλετικής μηχανικής φαντασίας. Έτσι η μύηση είναι απλά η απόφαση να γίνει κανείς προγραμματιστής και να πάρει στα χέρια του την γλώσσα της μηχανής: Από τα κλειδωμένα Windows του φυλετικού συστήματος στην ανοικτή γλώσσα προγραμματισμού Linux…

Βέβαια όσοι δεν έχουν τις στοιχειώδεις γνώσεις προγραμματισμού καλόν είναι να παραμείνουν στα Windows, πληρώνοντας την αναλογούσα φορολογία στο σχετικά ασφαλές κρατικοδίαιτο θρησκευτικό σύστημα διαχείρισης των αισθήσεων τους…

Γενικά όσοι τολμούν να διαλογίζονται στο καρδιακό κέντρο ξεκινούν να πειραματίζονται όπως οι χάκερ με τα windows. Αλλά υπάρχει πολύς δρόμος να διανυθεί έως την 3η μύηση όπου όλη η μηχανή γίνεται παρανάλωμα του υποατομικού πυρός της κβαντομηχανικής του Λόγου

Τα ψυχολογικά σοκ των εξομολόγων ιεροφαντών, προετοιμάζουν την καρδιακή φώτιση ή μεταμόρφωση επί του όρους της σπονδυλικής στήλης. Εκεί φανερώνεται λοιπόν μια νέα γραμματολογική και χρωματική κωδικοσειρά, που κατεβάζει ο Προμηθέας-Εωσφόρος Μωυσής στις 10 εντολές του προγραμματισμού της μηχανικής μας προσωπικότητας.

Στον αστρικό κόσμο των συναισθηματικών ενεργειακών πληροφοριών τα δεδομένα όλων των αισθήσεων μετατρέπονται στις παραληρηματικές ομιλίες της Κυβέλης-Κυβήβης ή βουητού των εντόμων (κβαντικών σπινθήρων) στην Κυψέλη των αυτιών μας.

Όταν κυριαρχεί ο φόβος εξαιτίας της άγνοιας στην ερμηνεία τους, η όποια συνείδηση εγκλωβίζεται στην μορφή που γεννά ο τρόμος=μήτρα. Αντίθετα όταν η συνείδηση αδιαφορεί ή καλύτερα γελά με την αστρική τρομολαγνεία, αποκτά κυριαρχία στο σύνολο του ακούσματος και αντιλαμβάνεται πως ο ανώτερος Κάβειρος εαυτός, (ο Πολυδεύκης) είναι η πηγή του φόβου. Γιατί του αρέσει να τρομοκρατεί παίζοντας-πιέζοντας τον Κάστορα της ζωικής συνείδησης, ώστε να τον οδηγήσει σε μια σωτήρια αποσυμπίεση. Ένα άλμα από τον φόβο-άγχος του στομάχου στην χαρά κατά την αποκάλυψη της λειτουργίας του καρδιακού κέντρου όπου όλα βρίσκουν την λύση τους…

Οι Κάβειροι «είχαν επιφορτιστεί με το καθήκον να κρατούν σε εφεδρεία τις άγνωστες δυνάμεις του ανθρώπινου πνεύματος». Λέγεται ότι ο Απόλλων και η Άρτεμις ζευγάρωσαν ξανά στον ιερό βωμό, στην Δήλο. Εκεί οι Κάβειροι γιόρταζαν το χειμερινό ηλιοστάσιο, την αναγέννηση του Ήλιου και μετέφεραν από τον βωμό της Δήλου στο σπίτι τους στην Σαμοθρακη την ιερή φλόγα, που είναι τόσο ηλιακή, όσο και σεληνιακή. (Σημ. Η Δήλος είναι στο μέσον της γραμμής Ρώμης και Παναγίου τάφου στην Ιερουσαλήμ)...

Ο Αριστοτελικός χρόνος-αναπνοή και ο θυσιασμένος χερουβικός ταύρος Μίθρας, Μωάμεθ, Μπαφομέθ = βάβω με αίμα …  

Το άρθρο είναι δύσκολο, καλή τύχη στους αναγώστες του…

Τα Καβείρια μυστήρια αφορούν τον πολλαπλασιασμό της γενεσιουργού ή θεμελιώδους πυθαγόρειας τριάδας [3,4,5] ως ζωδιακό, εφόσον 3+4+5=12.

Στα 5 ζώδια της υποτείνουσας ή ειμαρμένης του ορθ. τριγώνου κρύβονται οι πνευματικές δυνατότητες, (είναι δηλ. εν δυνάμει), όταν τα υπόλοιπα 4+3 ζώδια, δηλ. των καθέτων πλευρών ή Διόσκουρων είναι εν ενεργεία, (εκδηλωμένες). Τα 5 αυτά ζώδια που προσωποποιούνται στον συνθετικό Ώρο, τοποθετούνται ανάμεσα στην νέα σελήνη πριν την εαρινή ισημερία (ιχθύες) και την φθινοπωρινή (παρθένος). Ενώ η εκδήλωση του κόσμου λαμβάνει χώρα στα υπόλοιπα 7=4+3 ζώδια που προσωποποιούν η Ίσις και ο ονειρευτής με τον όρθιο φαλλό Όσιρις (Άδης). Τα Καβείρια μυστήρι προσεγγίστηκαν σε μια έκλαμψη του δυτικού πολιτισμού στην ιστορική αντιπαράθεση για την έννοια του χρόνου ανάμεσα στον Αϊνστάιν και τον Μπερξόν, το απόγευμα της 6ης 4ου του1922 κατά την παρουσίαση της θεωρίας της σχετικότητας στην Γαλλική φιλοσοφική εταιρεία στο Παρίσι. Στην συζήτηση αυτή που παρενέβη και ο Χάιντεγκερ εκ μέρους των φαινομενολόγων, συνεχίζεται έκτοτε αδιαλλείπτως… Δικαιώνοντας τελικά τα ζάρια του Ηρακλείτου… Αναλυτικότερα εμφανίστηκε ο Μπερξόν ως συνεχιστής του μεγάλου αλλά φθαρμένου πλέον φιλοσοφικού ανθρωπισμού της αναγέννησης να πιστεύει σε μια απρόβλεπτη και περίπλοκη συμπαντική εξέλιξη με ανθρωπολογικό περίβλημα. Όπου ο χρόνος αποτελεί μια ενιαία διάρκεια βιωματικού χαρακτήρα, που δεν θα μπορούσε να καταγραφεί από τα ρολόγια, αφού ο «πραγματικός χρόνος», σύμφωνα με την άποψή του, προϋποθέτει μνήμη και συνείδηση… Αναγκάζοντας τελικά τον Αϊνστάιν να αναφωνήσει προκλητικά ότι «δεν υπάρχει ο χρόνος των φιλοσόφων».

Την συνείδηση λοιπόν προσδιόρισε ο Αϊνστάιν ως συνάρτηση της ταχύτητας του φωτός, αλλά ούτε ο ίδιος ούτε ο Μπερξόν εννόησαν ποτέ τον λαμπρό, άπειρο και αεικίνητο αιθέρα, που έχει τις δύο αυτές ιδιότητες: συνείδηση, δηλ. φορά με μεγάλη ταχύτητα και μνήμη των ανακλάσεων-κατατμήσεων των υποατομικών τριγωνικών σπινθήρων… Έτσι πέραν των αλληλοκατηγοριών τους για αόριστες-μεταφυσικές προσεγγίσεις και οι δυό τους υστερούν έναντι των προσδιορισμών της Αριστοτελικής συνθετικής φιλοσοφίας για τον αιθέρα ως σκέψη ή αναπνευστικό χρόνο=χρώμα=ύλη, δηλ. τον άπειρο αέρα-αιθέρα των Αναξίμανδρου-Αναξιμένη ή το Ένα του Παρμενίδη και του μαθητή του Ζήνωνα στην Ελεατική σχολή.

Παρακάτω θα δούμε τον Αϊνστάιν να επαναλαμβάνει τις παραδοξολογίες του Ζήνωνα στην παρουσίαση της θεωρίας της σχετικότητας…!!!

Η θεμελιώδης σχετικότητα των εννοιών χώρου και χρόνου στον ενιαίο ΧωΡοΧΡόνο των 4ων διαστάσεων, λαμβάνει χώρα στον παρόντα στιγμιακό χρόνο (το φιλοσοφικό cogito ή αιθέρα πράνα) της παρουσίας-μαρτυρίας του παρατηρητή. Έτσι ο Αϊνστάιν ήταν ο πρώτος σύγχρονος διανοητής που επαναπροσδιόρισε το σπειροειδές χερουβικό σταυροειδές* τετράεδρο πυρ (ΧΡ= η ροή στον σταυρό του Χ=σβάστικα).

Σημ. το τετράεδρο σχηματίζεται από τον ΧεΡουβικό σταυρό (< αναγραμ. ταύρος) δύο ασύμπτωτων κάθετων πλευρών !!!

Ο Αϊνστάιν εκπροσωπούσε τη νέα γενιά των επιστημόνων που αναζητούσαν την περιγραφή της εξέλιξης στο σύμπαν σε μια ενιαία απλή και σταθερή θεώρηση. Υποστήριξε πως δεν υπάρχει ένας ενιαίος χρόνος, αλλά πολλαπλοί χρόνοι-στιγμές που είναι συνάρτηση της «ταχύτητας ή συνείδησης» του παρατηρητή.

Ο χρόνος επιβραδύνεται για τον παρατηρητή που κινείται με μεγάλη ταχύτητα, με συνέπεια ο τρισδιάστος χώρος να συμπιέζεται στον ορίζοντα των γεγονότων, που μεταβάλεται σε αδιαπέραστο τείχος (άπειρο=α+πέρας).

Επανέλαβε δηλ. τις παραδοξολογίες του Ζήνωνα της Ελεατικής Σχολής για την αδυναμία του βέλους της προσοχής ή ταχύτητας του φωτός να φθάσει τον στόχο-ορίζοντα… (να υπερβεί δηλ. την ταχύτητα του φωτός ή κατώτερης σκέψης-βέλους)

Σε αυτές τις οριακές καταστάσεις συγκέντρωσης ο παρατηρητής αντιλαμβάνεται τον μυθικό πολυόματο Άργο, ένα πολυόματο χερουβίμ. Πρόκειται για αυτό που οι αλχημιστές ονομάζουν ικρίωμα του Λόγου: Αζώθ ή Άζωτο, δηλ. το πλέγμα των αιθερικών γραμμών δύναμις που στις διαταυρώσεις τους ανοιγοκλέινουν οι οφθαλμοί των συνανθρώπων μας αλλά και όλων των έμβιων όντων. Έτσι ο Αϊνστάιν διατεινόταν πως στους οραματισμούς του καθώς προσέγγιζε την ταχύτητα του φωτός ταυτιζόταν με την "ομαδική συνείδηση" όλων των παρατηρητών που συμμετείχαν στο διαλογιστικό πείραμα της ερωτικής επιτάχυνσης της σκέψης …

Αργότερα σε κάποιες άλλες αναφορές του δήλωσε πως όταν διαπέρασε τον ορίζοντα βρέθηκε να κρατά στα χέρια του την τρισδιάστατη ηλεκτρομαγνητική επιφάνεια μιας σφαίρας τεσσάρων διαστάσεων που ήταν ο φυσικός κόσμος… !!!

Είχε καταφέρει δηλ. είτε ερωτοτροπώντας είτε διαλογιζόμενος με τον Γκέντελ στο Πρίνστον, να εισέλθει στον ανώτερο νοητικό κόσμο των 4ων διαστάσεων και να κρατήσει τον πλανήτη των φυσικών ή ηλεκτρομαγνητικών μας αισθήσεων. Αλλά δεν κατάφερε να εισέλθει στον τυχαιοκρατικό κόσμο των πνευματικών δυνατοτήτων στις αιθερικές χορδές-όφεις στις 5 διαστάσεις...

  Η υπερχορδή του αίματος.

Ο αιθέρας είναι το πιο απλό και θεμελιακό φαινόμενο από όσα αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Είναι το αείζωο πυρ γύρω από τον μετωπιαίο λοβό που δημιουργεί το φαινόμενο των ταλαντευμένων σπινθήρων, στην κοκκίωση της εικόνας.

Η αιθερική κοκκίωση διεγείρεται με την αύξηση της πίεσης στο αίμα εξαιτίας της έκχυσης σε αυτό των προϊόντων της νευρικής και αδενικής λειτουργίας. Έτσι η πίεση στους οφθαλμούς με τα δάκτυλα, η έντονη μυϊκή προσπάθεια, η ερωτική ορμονική διέγερση, η συγκέντρωση της σκέψης, η αυπνία, η διακοπή της αναπνοής, η διατροφή με αλκοολούχες και ναρκωτικές ουσίες… Συνιστούν τα πιο συνηθισμένα παρατηρήσιμα σχετικά με την οπτική παρουσία του αιθέρα. Όμως και στις άλλες αισθήσεις αναγνωρίζεται ή παρουσία του . Στην ακοή είναι το βουητό των αυτιών μας, (η θεά Κυβέλη). Στην αφή αναδεικνύεται σε σχέση με την σκέψη. Ο μέγας Καρτέσιος και ο Ζ.Π.Σαρτρ ήταν ικανοί μελετητές του υπναγωγικού φαινομένου, με τον πρώτο να δηλώνει στην διαβόητη φράση:« Σκέπτομαι άρα υπάρχω» για όσους κατάλαβαν τα γραφόμενά του για τα όνειρα, πως είναι ο ίδιος ο Λόγος της θείας (θέω<τρέχω<αιθήρ) σκέψης ή αιθερικής ταλάντωσης που γίνεται σάρκα… Η παράδοξη αδυναμία της επιστημονικής κοινότητας να παρατηρήσει τον αιθέρα περιγράφεται θαυμάσια στην ευαγγελική επιτίμηση για τους Γραμματείς, (επιστήμονες) και Φαρισαίους (θεολόγους), που διυλίζουν τον κώνωπα αλλά καταπίνουν το κάμηλον… Διυλίζοντας την λεπτομέρεια στα εργαστήρια αρνούνται την ζωντανή-άμεση εμπειρία του αιθερικού παρατηρητή εαυτού τους... Παρόμοια οι ανατολίτες λέγουν πως τον αιθέρα - Τάο είναι αδύνατον να τον πιάσεις ή να τον ακουμπήσεις. «Είναι ένα ιερό βάζο που όποιος το ακουμπά το σπάζει κι όποιος το αρπάζει το χάνει» Έτσι αυτό που κατακλύζει τα πάντα αλλά είναι αδύνατον να μετρηθεί με εξωτερικά όργανα καθώς είναι η πηγή των μέτρων αγνοείται λόγω της επιστημονικής «μυωπίας» και της ανούσιας Φαρισαϊκής «πρεσβυωπίας» ή εμμονής στο γράμμα του νόμου που αρνείται τον παρατηρητή Ερμή-Χριστό …

Η προσωκρατική αρχαιότητα την οποία ανακεφαλαιώνει ο Αριστοτέλης, ομιλεί με τον πιο απλό τρόπο για το αιθερικό πυρ που εξερχόμενο εκ του μετωπαίου λοβού αναμειγνύεται με το φως του ήλιου για να δημιουργήσει τον ορατό κόσμο. Αυτή η απλή υπόδειξη για το ηλιακό φως ως το μέτρο της ταλάντωσης στην εικόνα που βλέπουμε, μπορεί να συγκριθεί μόνο με την έννοια του τηλεοπτικού σήματος, που έχει για οθόνη την αύρα μας… Σε κάποιο έγγραφο μάλιστα που βρέθηκε πρόσφατα και του αποδίδεται η πατρότητα προσδιορίζει το μέτρο της ταχύτητας του φωτός ως υπεύθυνο του ΧΡόνου και της ύλης των ΧΡωμάτων που αντιλαμβανόμαστε. Ενώ η άλλη μεγάλη εργαστηριακή παρατήρηση πως τα κβάντα -φωτόνια είναι πληροφορικές ποσότητες ενέργειας με δομή ίδια με το DNA, επιβεβαιώθηκε έμεσα καθώς πολλές γυναίκες εξαιτίας μιας γονιδιακής μετάλλαξης έχουν την ικανότητα να βλέπουν εκατομμύρια χρώματα !!!

Με άλλα λόγια οι αισθήσεις μας δεν είναι λειτουργικά μέρη της μορφής μας αλλά ιδιότητες του αιθέρα… Αυτή είναι η κρίσιμη διαφοροποίηση της μεταφυσικής από την φυσική θεώρηση και ευρίσκεται στο θεμέλιο της παρατήρησης... Γιαυτό κατηγόρησε ο Μπερξόν τον Αϊνστάιν πως εισήγαγε την μεταφυσική στην επιστήμη, γιατί εισήγαγε το πρόβλημα του παρατηρητή στην πειραματική διάταξη.

Έκτοτε ακολούθησαν οι παράδοξες πειραματικές βεβαιώσεις της σχετικότητας, με το φωτόνιο να συμπεριφέρεται ως υλικό σωμάτιο στην παρουσία παρατηρητή και ως ενεργειακό κύμα στην απουσία του. Όσοι δυσκολεύονται να το εννοήσουν δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ ονειρευτές. Γιατί μόνον όταν είσαι ενεργός παρατηρητής των ονειρικών-αστρικών ενεργειών αποκτάς σταθερό αστρικό σώμα και συμμετέχεις στα ονειρικά δρώμενα. Διαφορετικά είσαι μέρος του θεατρικού σκηνικού, αμνήμων θεατής σε άγνωστο έργο…

Ο ονειρευτής διαθέτει λοιπόν ένα ελαστικό σώμα που υπόκειται σε 24ους νόμους στις 4εις διαστάσεις που είναι ελαφρύτερο από τους 48 νόμους της φυσικής επιθυμητικής βαρύτητας στις 3εις διατάσεις. Η ελαστικότητα δημιουργείται κατά την εκδορά της λεοντής, δηλ, την μεταβολή μέρους της φυσικής απτικής μάζας στην διάρκεια του υπναγωγικού φαινομένου σε όνειρα-οράματα. Ακολουθώντας ακριβώς την θεωρία της σχετικότητας για την μεταβολή της σπερματικής μάζας σε φωτεινή εκπομπή ενέργειας (οραματισμό)

Η τέταρτη διάσταση είναι λοιπόν ο Αργοφονιάς Ερμής, δηλ. η αντικατάσταση της μαζικής συνείδησης (η Αγορά=Άργος των γνωμών ή οφθαλμών των άλλων) που διατηρούν σταθερό το τοπίο μαζί με την πενταγωνική αφή μας (βλ. 666) . Από την Ερμητική συνείδηση που με απόλυτη νοητική πειθαρχία την αντικαθιστά διατηρώντας την υπάρχουσα Δίινη τάξη στον κόσμο, καρφώνοντας τον Προμηθέα-Λόγο στον Καύκασο. Ώστε τα βουνά να παραμείνουν στην θέση τους ... !!!

Την επόμενη διάσταση την δημιουργούμαι μεταβάλλοντας την φορά στην ακατάσχετη φλυαρία του κατώτερου νου μας, που στο υπναγωγικό φαινόμενο αποκαλύπτεται πως είναι η ίδια η σάρκα μας: Ο πεσμένος ηλιακός Λόγος, Αφή < Ήφαιστος-Προμηθέας 666, ο γεννήτορας της πενταγωνικής φυσικής μας μορφής.

Αναλύοντας τον 666 στους 12 ζωδιακούς ή ψυχολογικούς του διαιρέτες {1,2,3,6,9,18,37,74,111,222,333,666} και τις 7 πλανητικές ακτίνες-φώτα στο άθροσιμα των τεραγώνων των 7 πρώτων αριθμών {2,3,5,7,11,13,17}=666 κατανοούμαι τον ηλιακό αριθμό της κύστης του ιχθύος 153 ως το μέτρο της ταχύτητας του ηλιακού φωτός.

Σημ. // Η τετρ. ρίζα του 3 υπολογίστηκε από τον Αρχιμήδη με βάση τον τριγωνικο 17 ή 153 . Η ρίζα του 3 είναι το ρίζωμα του Κρόνιου αξεπέραστου δακτυλίου της ταχύτητας του φωτος (3Χ1000...)//

Η 4η διάσταση αναφέρεται λοιπόν στην ίδια την υπόσταση του παρατηρητή, ως ενός κέντρου ψυχολογικής βαρύτητας ή ηλιακού εγωικού φακού… που αντικαθιστά την απολιθώνουσα ηλιακή Μέδουσα (βλ. την εικόνα).

*Ο τρισδιάστατος χώρος είναι το πλατωνικό σπήλαιο: η ηλεκτρομαγνητική οθόνη της ύπαρξης…

 Η αισθητηριακή υπεργεωμετρία και το δίχτυ του Ηφαίστου - Λόγου

Ο σοφός Καντ μας έχει επισημάνει στην κριτική του καθαρού λόγου ότι δεν μπορούμε να βιώσουμε τις διαστάσεις πέραν των τριών. Ακόμα και στην φαντασία μας εξαιτίας της τριαδικής νοητικής μας κατασκευής, που εξομοιώνει το κοσμικό διαλεκτικό δόγμα. Δηλ. την αγία και αδιαίρετη δημιουργική τριάδα, που αντιλαμβανόμαστε ως πλάτος-βάθος-ύψος ή μητέρα-υιό-πατέρα στο ενιαίο του χώρου…

Έκτοτε ο Όιλερ θεμελιώνοντας την σφαιρική τριγωνομετρία με τρίγωνα που υπερβαίνουν τις 180 μοίρες, ουσιαστικά κατήργησε το δεσμευτικό αξίωμα της ευκλείδειας παραλληλίας και εισήγαγε την έννοια της υπεργεωμετρίας των 4ων διαστάσεων.

Παρ όλα αυτά από σεβασμό στον Καντ δεν τόλμησε να αμφισβητήσει την αλήθεια των λόγων του, (και σοφά έπραξε). !!!

Στην συνέχεια οι θεωρητικοί μαθηματικοί ακολουθώντας την επανάσταση της ατομικής φυσικής που αμφισβήτησε την Νευτώνεια μηχανική φυσική, στην αρχή του 20ου αιώνα. Αναζήτησαν νέα μαθηματικά εργαλεία αμφισβητώντας με την σειρά τους την ακαδημαϊκή ευκλείδεια γεωμετρία.

Οπότε κυριολεκτικά ξεσάλωσαν, προτείνοντας πολυχώρους ή στερεά πολυτοπα απείρων διαστάσεων, που ενώ έχουν αξιωματική-αλγεβρική θεμελίωση δεν κατασκευάζονται διαισθητικά (οραματικά) όπως προειδοποίησε ορθά ο Καντ...

Αποδείχθηκε λοιπόν με την βοήθεια της χαρακτηριστικής της θεωρίας κόμβων του δικτύου Όιλερ, για το πλήθος των ακμών-εδρών σε μια κορυφή, πως τελικά κατασκευάζονται-διαισθητικά και μόνο για τις 4-5 διαστάσεις οι επεκτάσεις των 5 πλατωνικών στερεών…. Συγκεκριμένα είναι κατασκευάσιμα 5+1 πολύχωρα στις 4εις διαστάσεις (το ένα είναι χωρίς αντιστοιχία στις τρεις διαστάσεις), ενώ στις 5 διαστάσεις τα κανονικά πολύεδρα (πολύτοπα) περιορίζονται σε 3, επάνω στην θεολογική υπερσυζυγία κύβου-οκταέδρου-τεραέδρου ήτοι (Μητέρας-Υιού-Πατέρα) Οι επεκτάσεις των 5 γνωστών μας πλατωνικών κανονικών πολύεδρων (ή στοιχειακών αισθήσεων) στις 4εις διαστάσεις μας είναι γνωστές από τις υπεραισθητικές περιγραφές των μυστικιστικών οραμάτων. "Για την κίνηση τροχών μέσα σε τροχούς γεμάτους με οφθαλμούς"… Πράγματι τα κανονικά στερεά ή πολύχωρα στις 4εις διαστάσεις έχουν την ιδιότητα της κίνησης των κορυφών-οφθαλμών τους που ομαδοποιούνται σε κύκλους, εφόσον τα κανονικά πολύτοπα είναι εγγράψιμα σε σφαίρα ... (βλ. την εικόνα των οφθαλμών στην σφαίρα, εμπρός από των ζωδιακή ακτινοβολία, που πρότεινε ο μυστικιστής Ιάκωβος Μπαίχμε) Τα εκατομύρια ιριδίζοντα απερίγραπτα χρώματα της ζωδιακής Αύρας-Ώρας-Ήρας οφείλονται στις αλλαγές των διανυσματικών συχνοτήτων εξαιτίας της κίνησης των οφθαλμών στο πλέγμα των κόμβων τους... Έτσι φθάσαμε αισίως στον 21ο αιώνα για να εννοήσουμε την "ιερή γεωμετρία" του Καρτεσιανού* πλέγματος ή του δικτύου των κορυφών-κόμβων του Όιλερ στα στερεά. Ως καταγραφή του εκστατικού οραματισμού των οφθαλμών-νοών ή κόμβων του χερουβικού αιθερικού πλέγματος της ομαδικής συνείδησης. Καθώς σε αυτά τα σημεία οι αόρατες δυνάμεις που κρύβουν οι αφηρημένες αλγεβρικές δομές λαμβάνουν διανυσματική φορά ή προσανατολισμένη γεωμετρική μορφική υπόσταση … (Αυτό συμβαίνει στο ζώδιο του τοξότη με τα βέλη της διανυσματικής λογικής, βλ. αφύπνιση του Σεραφικού όφεος των 5 διαστάσεων ή υπερχορδή της ζωής ή μίτο της Αριάδνης). Όσοι μελετούν τα 6 υπερσυμμετρικά στερεά στις 4εις διαστάσεις αντιλαμβάνονται σιγά-σιγά πως πρόκειται για τα διαβόητα 6 ινδουιστικά τσάκρα-τροχούς ή τρίποδες-θρόνους των ολύμπιων θεών. Εφόσον όπως αποδεικνύεται κατά την ορθομετρική προβολή τους σε διάγραµµα Schlegel**, πρόκειται για συστήματα τριγωνικών-τρίποδων αριθμών ή φώτων…

Όσοι μπερδεύτηκαν, θα μπερδευτούν ακόμα περισσότερο, αντικρύζοντας την ποθητή ινδουιστική φυλετική Μητέρα του κόσμου, αγελάδα Καμαντένου (< κάμα=πόθος), με κεφαλή γυναικός και ουρά παγονιού. Σε άλλη εκδοχή ο Άργος είναι ο Αδάμ-Κάδμος των Θηβών, φύλακας της αγελάδας που αλλάζει χρώματα αναζητώντας την Ευρώπη < ευρεία όραση του τρίτου οφθαλμού. Ενώ στην αποκαλυπτική αλχημική μουσουλμανική εκδοχή πρόκειται για την ίδια την γυναίκα του προφήτη Μωάμεθ που ιππεύοντάς την σε όραμα τον οδήγησε από την Μέκκα (τρίτο μάτι) στην Ιερουσαλήμ (μυριοπέταλο λωτό). βλ. στην εικόνα την Καμαντένου επάνω από το τρίτο μάτι… Ο μέγας ηλιακός πρωκτός: απαστράπτων και περδόμενος Δίας είναι η ουραία έδρα της βούλησης, (ο αναπαραγωγικος αιθέρας-απανα των ροδοσταύρων). Ο ήλιος Βάαλ-Μπελ ή Βελζεβούλ εμφανίζεται ως μια δαιμονική μύγα που ταλαιπωρεί την αγελάδα Ιώ, (ΙΑΩ είναι ο χρόνος ΑΒΡΑΞΑΣ ήλιος των Γνωστικών), που είναι γνωστή και ως "Άρχοντας των Μυγών". «Κύριος της Μεγαλοπρεπούς Κατοικίας» λογοπαίγνιο της εβρ. λέξης ζέβελ (κοπριά), «Κύριος της Κοπριάς». Ο Σατανάς < Σατ=λαμπρότητα. βλ Κένταυρος=Century = Αιών=Εκατόν=Εκάτη= 10 τετράγωνο=φως και εΚατόν < Κάτω < σκωρ, σκατός... Τα υλικά υπολείματα των χρονικών κραδασμών του φωτός. !!! Στην χριστιανική μεσαιωνική δαιμονολογία τον συναντάμε ως διάβολο «όνο < νου» με ουρά παγονιού (βλ. εικόνα). Έτσι αποδίδουν το αιθερικό βουητό του κυβικού θρόνου της κύβης Κυβήβης-Κυβέλης-Κυψέλης που είναι η κύβη κεφάλι μας, ως Βεελζεβούλ ή Δία_Βάαλ των ηλιακών εντόμων, κανθάρων ή ψυχών… Για το τέλος φυλάξαμε το καλύτερο: η αγελάδα Ιώ είναι ο ίδιος ο κύριος Βούδδας ή Βόδι-ταύρος=σταυρός=σβάστικα, ενώ η πολύχρωμη ουρά του είναι ο λωτός της ψυχής με τα κινούμενα ιριδίζοντα πέταλα. Οι ζωικές μορφές, ως φύλακες της υπεργεωμετρίας των πολλών διαστάσεων του σταυροειδούς φωτός, μορφοποιούν επάνω στο δίχτυ του Όιλερ-Πουανκαρέ ή Ηφαίστου την φρικτή-πύρινη λάμπρότητα.

Έτσι ο Ταώς μας υπενθυμίζει την αιθερική χρωματική πανδαισία του θρόνου του υψίστου. Ο κ. Βούδδας-Βόδι ή Ταύρος (Ταυ=σταυρός) είναι ο τροφός (ΛόΓος < αΓεΛάς) της δημιουργίας. 

Στην συνέχεια εξαιτίας της ανακάλυψης των ασθενών και ισχυρών πυρηνικών δυνάμεων αποδείχθηκε πως οι 5 διαστάσεις ήταν ανεπαρκείς για να συνθέσουν τις 4εις φυσικές δυνάμεις που προαναφέραμε. Έτσι οι φυσικοί εγκατέλειψαν την ιδέα της ενοποίησης των ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων με τη βαρυτική και στράφηκαν στην ενοποίηση των ασθενών με τις ηλεκτρομαγνητικές. Εδώ όμως χρειάζεται να συμβιβαστεί η θεωρία της σχετικότητας με την τυχαιοκρατική κβαντική θεωρία για να μπορέσει να διατυπωθεί μία συνεπής Θεωρία των Πάντων.Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 οι φυσικοί ανακάλυψαν μία άγνωστη γεωμετρική συμμετρία βαθύτερη των συνηθισμένων μετασχηματισμών --στροφών και μετατοπίσεων-- που την ονόμασαν υπερσυμμετρία (βλ. κουαρκ). Αργότερα διεύρυναν την έννοια της υπερσυμμετρίας θεωρώντας την βάση για τη θεωρία της βαρύτητας. Η διευρημένη θεωρία είναι γνωστή με το όνομα της υπερβαρύτητας και πολλοί φυσικοί θεωρούν ότι είναι ο προπομπός της Θεωρίας των Πάντων. Για τη θεωρία αυτή οι διαστάσεις είναι ένδεκα.Έτσι φθάσαμε αισίως στις 11 διαστάσεις. Όταν η μεταφυσική προτείνει 14εις για την είσοδο στην αντίληψη των Μεγάλων όντων του Σειρίου. //Οι Βούδδες-Χερουβείμ είναι όντα που γεφυρώνουν τις 4εις διαστάσεις με τις 14εις στον Σείριο. Οι κοσμικοί Σεραφικοί όφεις είναι οι ακτίνες της μεταφυσικής και οι υπερχορδές της φυσικής //

Όμως εδώ οι φυσικοί συναντούν μια αξεπέραστη δυσκολία. Η θεωρία των 11 διαστάσεων ενοποιεί όλες τις δυνάμεις της φύσεως. Αλλά επειδή η ασθενής πυρηνική δύναμη παραβιάζει την κατοπτρική συμμετρία ή ομοτιμία Ρ, η θεωρία των ένδεκα διαστάσεων δεν μπορεί να λειτουργήσει γιατί η επιβεβαιωμένη ασυμμετρία των ασθενών δυνάμεων δεν προκύπτουν σε χώρους περττών διαστάσεων, όπως είναι ο ενδεκα

χώρος. Άρα η θεωρία αυτή της υπερβαρύτητας όπως και η διευρυμένη των Kaluza-Klein καταρρέει γιατί παραβιάζεται έτσι η ασυμμετρία των ασθενών πυρηνικών δυνάμεων.

Εδώ την λύση την δίνει η λησμονημένη θεολογική παράμετρος της συνείδησης.!!! Επειδή η αταξία των ασθενών πυρηνικών δυνάμεων αντιστοιχεί εμφανώς στην κόλαση του κατώτερου νοητικού. Γίνεται κατανοητό πως η είσοδος στις ατέρμονες πνευματικές διαστάσεις, (επ άπειρον διαιρετές: είναι η πλατωνική διατύπωση), απαιτεί την κατάργηση του βασιλείου της αταξίας ή Άδηλου κόσμου των ασθενών πυρηνικών δυνάμεων , άτακτων στροβίλων-Κενταύρων (πεινασμένων φαντασμάτων)…

Από τα παραπάνω οι έχοντες νου ανατιλαμβάνονται πως η κατανόηση της βαρύτητας ή Ειμαρμένης (κάρμα) του Σειρίου είναι περισσότερο ζήτημα θεολογικής συνείδησης παρά αστροφυσικής…

Στον πίνακα που ακολουθεί παραθέτουμε την επταήμερη παγκόσμια μυθολογία της Γένεσης του κόσμου. Σημ: οι υπερχορδές της φυσικής γεννήθηκαν την 3η μέρα των αιθερικών ινών ή φυτών…

1η ημέρα: Ο Θεός-Χάος (βλ. γράμμα Χ, σβάτικα, αρ. 22, ο τρελλός-γελωτοποιός του ταρώ), δημιουργεί τον πρώτο αδιαπέραστο δακτύλιο ή αδιαχώριστη πολικότητα ουρανού-γαίας. 'Ετσι προκυψε το διάχυτο φως της ημέρας (ο Φάνης-Έρως, ο Οφθαλμός (βλ. γράμμα όμικρον) του αγίου πνεύματος).

2η ημέρα: Δημιουργείται ο δεύτερος δακτύλιος κάθετος στον πρώτο από την αντίδραση του Χάους, γνωστός ως «στερέωμα» (η γενιά των Τιτάνων), για να διαχωρίζει τα νερά της κοσμικής φαντασίας πάνω και κάτω από αυτό. (βλ γράμμα Θήτα)

3η ημέρα: (ο Κρόνος-Χρόνος επαναστατεί ). Δημιουργείται η στεριά (βλέπε γράμμα Ταυ) και η θάλασσα. Πρασινίζει η γη. Φυτρώνουν τα αιθερικά φυτά-υπερχορδές: οι ακτίνες του 3ου κύκλου κάθετου στους δύο προηγουμένους ...

4η ημέρα: Δημιουργούνται οι Ολύμπιοι: τα φωτεινά αιθεροφυσικά σώματα (ήλιος, σελήνη, αστέρια).

5η ημέρα: Δημιουργούνται τα πτηνά και τα ψάρια (οι προανθρώπινες Ησιόδειες φυλές).

6η ημέρα: Δημιουργούνται τα ζώα (θηλαστικά), τα ερπετά και τα θηρία. Τέλος ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο (άνδρα και γυναίκα) κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση δική Του.

Ο ταύρος ή σταυρός=κόμβος του αιθερικού νεκρικού πλέγματος και η έννοια της ιδιοκτησίας…

Από το ένα ή είΜαι του κριού (ταύτισης με τον χώρο), στο 2 της κατοΧής ή συναντιληψης του παρόντος στο ζώδιο του ταύρου=σταυρού, στο 3 της διαλεκτικής αντίληψης των διδύμων, στο 4 της πυθαγόρειας επαναφοράς στην μονάδα του αιΣθάνομαι ή θεατρικής αίΘουΣας δηλ. την αισθαντική επαναφορά στο ενιαίο του χώρου. Στο 5 ή 2 ή ΘέΛω του ηλιακού ΘήΛεος στο θεϊκό φαίνεσθαι του λέοντα… Στην ιδεοποιητική εγκυμοσύνη του 6=2Χ3 της Παρθένου. Για να ακολουθήσει η 2η επαναφορά στην αγελαία Μονάδα δια του 7 ή κρυμμένης πρόθεσης του Ζυγού. Και μετά η αναγνώριση της εξουσίας των νεκρών επί των ζωνατανών στο 8ο ζώδιο του σκορπιού. Για να ακολουθήσει η μαγική ιδεοποίηση-φωτισμός στον τοξότη 3Χ3=9. Ο αρ. 10 του αιγόκερω δηλώνει την 3η επαναφορά στην πνευμαική Μονάδα, την κάθοδο στον Άδη και την κρίση των νεκρών στο 11=1+1=2 του υδροχόου... Τέλος στο 12 των ιχθύων αναγνωρίζεται η ανάσταση των νεκρών και η επάνοδος της σκέψης-ζωής στον κεντρικό συστημικό ήλιο Σείριο !!!

Ακολουθώντας λοιπόν το πνεύμα των ζωδιακών άθλων του Ηρακλή, με οδηγό την μεγάλη θεά Αφροδίτη του ταύρου που πολλοί πιστεύουν πως είναι κόρη και σύζυγος του Κρόνου=Χρόνου, θα επιχειρήσουμε να εννοήσουμε αυτόν τον μήνα την γεωμετρική σημασία του σταυρού Ανκχ (Δικαιοσύνης-ιδιοκτησίας ως μορφικής νομοθεσίας)… πολύ δύσκολα θέματα…

Η ιδιοκτησία δηλώνεται με τους στοιβαγμένους λίθους (< έρμα < Ερμής) στο όριο της ιδιοκτησίας. Έτσι κατέληξαν στους φαλλικούς βωμούς των Ερμών. Οι Ερμές έδειχναν με τους όρθιους φαλλούς τα όρια των ιδιοκτησιών.

Ο Κερδώος Ερμής όμως δείχνει εκτός των άλλων το έρμα=σώρευση (γνώσεων και αντικειμένων) έως ότου επιτευχθεί η ποιότητα (κέρδος) της καρδιακής κουλτούρας (φιλίας) ή νοητικής ατομικοποίησης και παραγωγής νέων ιδεών...

Είναι βέβαιο πως η ιδιοκτησία με τον ψυχοπομπό Ερμή στα κομβικά όρια του εμβαδού-πλάτους της ιδιοκτησίας, έχει να κάνει με την λατρεία των νεκρών και την αντίληψη της επιθυμίας, δηλ. της καθοδικής φοράς της σκέψης μας ...

Είχε κάνει εντύπωση στους χριστιανούς ιερείς που προσηλύτισαν τους ινδιάνους στο Μεξικό, η προθυμία τους να πληρώνουν φόρο στην εκκλησία για τα χωράφια τους.

Όταν προσπάθησαν να καταλάβουν τον λόγο, οι ινδιάνοι τους εξήγησαν πως το τοπίο ανήκει στους νεκρούς και αυτοί πληρώνουν νοίκι στην εκκλησία που είναι ο διαμεσολαβητής τους...

Οπότε το θέμα της πατρίδας ή ιδιοκτησίας του τόπου από την φυλή μετατοπίζεται στην κοσμογονική αντίληψη για τις ψυχές των νεκρών άστρων που εμψυχώνουν την ύλη του τοπίου...

Φαίνεται ότι ήταν συνηθισμένο στους λαούς που διατηρούσαν ζωντανή την μνήμη της καταγωγής των ψυχών από τα άστρα να χτίζουν τις πόλεις τους προβάλοντας τον ουράνιο χάρτη στο έδαφος. Αυτό δηλ. που παρατηρήθηκε στιην διάταξη των πυραμίδων της Αιγύπτου ως προς τον αστερισμό του Ωρίωνα.

Έτσι πρόσφατα προκάλεσε τον θαυμασμό της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, ο 15χρονος Ουίλιαμ Γκαντουρί από το Κεμπέκ, παθιασμένος με τον πολιτισμό των Μάγια, ο οποίος ανέλυσε 22 αστερισμούς για να διαπιστώσει ότι εάν συνέδεε επάνω στον χάρτη τα επιμέρους αστέρια των αστερισμών, έπαιρνε ένα σχήμα που αντιστοιχούσε στις τοποθεσίες 117 οικισμών των Μάγια. Γεγονός που οδήγησε στην αποκάλυψη με την βοήθεια δορυφόρου της NASA και μιας 23ης πόλης στην θέση του 23ου αστερισμού που υπέδειξε ο 15χρονος !!!

Είναι κρίμα που εδώ στην Ελλάδα υπάρχουν μόνον οι υποτυπώδεις αναγνωρίσεις των τριγωνισμών για τους ηλιακούς ομφαλούς των ζωδιακών αμφικτυονιών. Αλλά δεν έχουμε δει ακόμη μια παρόμοια συνεκτική εργασία, καθώς απαιτεί την τελική κατανόηση της εσωτερικής αστρολογίας-μυθολογίας ως κινητήριας δύναμις της αρχαίας ιστορίας...

Το θέμα είναι αδύνατον να προσεγγιστεί με την σημερινή εκφυλισμένη έννοια περί ιδιοκτησίας και οικονομίας...

Αν κάποιος θέλει να εννοήσει τον Ερμή ως ψυχοπομπό και το εμπόριο ως απόκτηση εμπειρίας από την συναλλαγή του με την γη στους αιθερικούς κόμβους-σταυρούς του εμπορίου ή εμπειρίας. Θα πρέπει να έχει υπόψη του πως το εμπόριο λαμβάνει χώρα μόνο στην μαρτυρία του παρόντα χρόνου και όποιος δεν έχει συνείδηση των τρεχουσών αστρολογικών συνθηκών χάνει…

Ο Ερμής είναι άτεγκτος υπηρέτης της δικαιοσύνης του φυσικού αιθέρα Δία. Όπως ακριβώς η ομιλία μας υπηρετεί τις ασαφείς προθέσεις μας δένοντας τον ανώτερο νου: Προμηθέα-Λόγο (πυρ) στον Καύκασο της ύλης κατ εντολή της ειμαρμένης του Κρόνου-Δία...

Άντε τώρα να εξηγήσεις στον κοινό νου την Ηρακλείτεια άποψη πως το προμηθεϊκό πυρ είναι η πύρινη δραχμή (< δράττω < χούφτα = παλάμη = παλμός, βλ. εικόνα), των συναλλαγών στο οποίο όλα αναλύονται κατά την τελική χρηματιστηριακή συναλλαγή της πνευματικής Παρουσίας… Οι μόνος που ασχολήθηκε σοβαρά και τελικά διέφθειρε την μεταφυσική΄ Ηρακλείτεια οικονομική άποψη ήταν ο υλιστής Μαρξ...Όλα αυτά κρύβονται στην γνωστή πυθαγόρεια-ευαγγελική ρήση περί του αριθμητικού Λόγου (συμμετρίας) που έγινε σάρκα (ύλη)... Που επαναδιατυπώθηκε από τον Καρτέσιο ως σκέψη-ύπαρξη: (σκέπτομαι άρα υπάρχω). Η γενετική δείχνει με την ορολογία του γονότυπου και του φαινότυπου την διαλεκτική της γενεαλογίας των τριγωνικών σχέσεων κατά την ανάπτυξη της φυλετικής συνείδησης. Με τον γονότυπο να εμφανίζεται ως ιδιοκτησία (σώμα) που θα εγκυμονήσει τον φαινότυπο (ιδέα) που θα εμπλουτίσει με την δημιουργική σκέψη τον γονότυπο της επόμενης γενιάς. Αυτή η περίπλοκή σχέση συνειδητού - ασυνειδήτου αναγνωρίζεται μεταξύ κράτους (υλικού πολιτισμού) και άυλου πολιτισμού (θρησκείας) με καταλύτη την συνείδηση του ατόμου.

Στο τέλος θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τον Ερμή ως Αργοφονιά: αυτόν που σκοτώνει την μαζική συνείδηση ή πολυόματη Αγορά του εμπορίου των οφθαλμών και των συναλλαγών-γνωμών των άλλων..

Ο Ερμής είναι νεότερη θεότητα που δείχνει ακριβώς την μετάβαση από την χθόνια αγελαία αγροτική συναλλαγή, στην πόλη και την πολιτειακή αντίληψη περί ατομικής ιδιοκτησίας ή καλύτερα περί ατομικής συνείδησης....

Οι σκέψεις στον νοητικό κόσμο είναι αντικείμενα.... Κάποια στιγμή λοιπόν θα πρέπει να εννοήσουμε όπως οι ινδιάνοι πως η ύλη είναι η σκέψη των νεκρών !!!

Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ-ΔΙΑΤΡΟΦΗ, δηλαδή η πεπτική-χερουβική οκτάβα της εξέλιξης… 

Η έννοια της Μαατ-Αφροδίτης και του Ανκχ -σταυρού- ταύρου βούδα ή σβάστικας, δηλ. του σπειροειδούς χερουβικού* πυρός της μορφικής εξέλιξης, που κατευθύνει την δημιουργία, διδασκόταν στα Καβείρια* μυστήρια. Ο Πλάτωνας μας την παρέδωσε στον Τιμαίο ως υδραγωγία (αναπνοή-διατροφή) που συντηρεί το πυρ στην μορφή σε συνθέσεις 20έδρων (3 διαστάσεις) και 8έδρων (4+ διαστάσεις)... Ενώ σήμερα η ίδια θεωρητική διδασκαλία είναι προσιτή στους σπουδαστές της υπεργεωμετρίας των κουαρκ και των υπερχορδών της κβαντομηχανικής.

*χερούβ ή cherub, σημαίνει λευκός ταύρος...

Όμως η ίδια διδασκαλία παρέχεται προς όλους από το πληθωρικό φυτικό βασίλειο, στην τέχνη της σπειροειδούς υφαντικής των πετάλων, των φλοιών και των βολβών, όπως και η ζωική ανατομία…

Παρόμοια η φυσικομαθηματική τοπολογία ομιλεί για φλοιούς ή βράνες (μεμβράνες) ή υπερδιαστάσεις που υφαίνουν οι υπερχορδές ως μικρο-ίνες περικλείοντας τις προηγούμενες σαν υπερσφαίρες ή υπερκύβοι κατά την αύξουσα αριθμητική τους τάξη.

Επιπλέον η τοπολογία βεβαίωσε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο το διαλεκτικό θεολογικό δόγμα της Αγίας και ομοούσιου τριάδας . Καθώς η συζυγία Κύβου-Οκταέδρου-Τριγωνικής πυραμίδας συνεχίζεται σε άπειρες διαστάσεις…

Η τοπολογία του πολυπράγμωνα Πουανκαρέ είναι στην ουσία της μια ανάλυση της ευαγγελικής νύξης για την "οπή της βελόνης" (βλ. βουδιστική Σαμπάλα ή Όλυμπος), στο διαμπερές τοροειδές θεοσοφικό άτομο ή μήλο του κήπου των εσπερίδων, δηλ. για τις οπές: στόματα-οφθαλμούς-αιδοία-πρωκτούς που υπάρχουν στην μορφική διάσταση, οδηγώντας στις επόμενες άμορφες...

Έτσι η πεπτική-αναπνευστική-αισθητηριακή-αναπαραγωγική διαδικασία από την άποψη της τοπολογίας αναφέρονται στην εξίσωση της ροής του χρόνου ανάμεσα σε διαδοχικές συνλειτουργικές διαστάσεις που επικοινωνούν από τις οπές...

Υπάρχουν δηλαδή τόσοι τρόποι (είδη γιόγκα θα έλεγαν οι ανατολικοί) για να επιτευχθεί η ζεύξη-γάμος της συνείδησης του τρισδιάστατου με τον τετρασδιάστατο-πενταδιάστατο χώρο, όσες και οι λειτουργικές οπές-πάθη στην μορφή μας !!!

Ξεκινώντας από την πιο διάσημη που είναι η φιληδονική αναπαραγωγική ή ταντρική, ακολουθεί η λαιμαργία της θυσιαστικής-πεπτικής γιόγκα και τέλος η οκνηρία της ονειρικής-παραισθητηριακής. Υπάρχει ακόμη η καρδιοαναπνευστική που διαπλέκεται με τις προηγούμενες αλλά αυτή προϋποθέτει την αναπτυξη της συνείδησης ως φιλοσφίας του θανάτου στην διάρκεια της αναπνευστικής παύσης …

Ο εξαιρετικός φυσικός Paul A. Laviolette στην εκτεταμένη βιβλιογραφία του συνδράμει στην παγκόσμια επιστημονική προσπάθεια για την αποκατάσταση του Αρχαίου θεολογικού Δόγματος της συνεχούς αιθερικής Δημιουργίας ή υποκβαντικής κίνησης όπως ο ίδιος την ονομάζει. (< αιθήρ=αεί+θειν= πάντα κινούμενο). Συγκεφαλαιώνει την επιστημονική του προσπάθεια αναλύοντας τον αιθερικό βρόγχο του Ανκχ !!!Στο πρόσωπο του Σηθ αναγνώρισε την εντροπία (ασυνειδησία ή θερμική αταξία) του συστήματος, ενώ στο πρόσωπο του διαμελισμένου Οσίριδος την τάξη των ενστίκτων υποσυστημάτων που δρουν αφανώς διατηρώντας την κρυφή ενότητα ανάμεσα στις διαφορετικές διαστάσεις της συνεχούς Δημιουργίας. Το ζήτημα της διατροφικής συνείδησης (Αφροδίτης-Ίσιδας) των τρωγωεξελισσόμενων μορφών που σπαράσσονται γεφυρώνοντας την εντροπία – θερμική αταξία και την ψυχρή τάξη των μορφών, αποδεικνύεται καθοριστικό για την ύπαρξη του κόσμου μας. Εφόσον η διαρκής βασιλεία της συνείδησης θα σήμαινε την ψυχρή ακινησία της κρυστάλλωσης και την αποχώρηση του ρεύματος της ζωής από τον ορυκτό κόσμο μας μαζί με όλα τα ελεύθερα ηλεκτρόνια της σκέψης !!! Που θα διέφευγαν αμέσως στην εξωτερική επιφάνεια του τέλειου γεωμετρικά διατεταγμένου κρυσταλλικού πλέγματος των ατόμων της ύλης…

Στις μέρες μας όσοι έχουν συνείδηση βλέπουν την αρχαία μάχη μεταξύ των χαοτικών Τιτάνων και των τακτικών Θεών των κβάντα να μαίνεται εξαπολυόμενη από τον νοητικό κόσμο προς τον φυσικό. Ανάμεσα στον τυφλό θρησκευτικό Φαρισαϊκό-σκοταδισμό ή φόβο της αγέλης κρυμμένο πίσω από την πολεμοχαρή ευλαβική πίστη των Μουσουλμάνων από την μια μεριά και, την αποσαθρωτική επιστημονική λογική των Γραμματέων- γραφειοκρατών του παγκοσμιοποιημένου πολιτισμού να επεμβαίνει ως αλαζονική νοητική ύβρις κρυσταλλοποιώντας την πλανητική δημιουργία στις βιομηχανικές μεταλλικές ροές του ορυκτού βασιλείου που βοηθούν στην διείσδυση της υποδιάστασης του νοητικού πυρός που εξαπλώνεται δια των ηλεκρονικών συσκευών…

Υπενθυμίζουμε την αποδεδειγμένη πλέον υπεργεωμετρία των τριών ειδών του κοσμικού πυρός ή Αγία-Τριάδα ήτοι: Υπερκύβος (τάξις)-Υπεροκτάεδρο (σπειροειδής κεντρομόλος κίνηση)-Υπερτετράεδρο (φυγόκεντρος αταξία)

Όσοι ελπίζουν ότι η συνειδητοποίηση των ακροτήτων του πυρός θα οδηγήσουν σε μια νέα φυσική ισορροπία αυταπατώνται. Καθώς η φύση όπως λέγει ο σοφός Ηράκλειτος αρέσκεται στο να κρύβεται. Η φανέρωση σημαίνει το τέλος του "κρυφτού" της παιχνιδιού και την αρχή της υδροχοϊκής εποχής της κρίσης των ψυχών… Έτσι το θεοσοφικό κύμα-υπερχορδή της ζωής θα προχωρήσει στην επόμενη ονειρική υποδιάσταση, με ελαφρύτερους νόμους για τους εραστές της συνείδησης και περισσότερους-βαρύτερους νόμους για τους εχθρούς της…

Η Μαία-Μάιος και ο Ερμής-Ιούνιος του ανθρώπινου βασιλείου…  

Στον ελληνοβουδισμό παρουσιάζεται επιγραμματικά στην παρετυμολογία των ονομάτων η απόκρυφη Δοξασία της πλατωνικής «Υδραγωγίας» των 5 αιθερικών κραδασμών ή ΧΡωμάτων ή πλατωνικών στερεών: (tattwas ή χερουβικών οικογενειών των ολύμπιων), που λαμβάνει χώρα ως τροφοδοσία στο σώμα της μητέρας τροφού Μαίας (Γαίας-Μήνης: βλ. το 13ο γράμμα Μ των κοσμικών κυματισμών) προς τον υιό της τον σεληνιακό Ερμή-θεό της ανθρώπινης ομιλίας…

Ο Αρχιμήδης όπως όλοι οι πυθαγόρειοι δεν έκαναν Γεωμετρία αλλά θεολογία… Δυστυχώς οι σύγχρονοι μαθηματικοί δεν αντιλαμβάνονται τα θεολογούμενα της αριθμητικής των πυθαγορείων. Τα χρώματα των βοών τις Θρινακίας-Τρινακρίας δεν είναι ένας μαθηματικός διαγωνισμός επίλυσης συστήματος εξισώσεων με πολλούς αγνώστους αλλά η ίδια η δομή της ψυχικής οκτάβας… Η απόκρυφη σημασία του χρωματικού ή βοεικού προβλήματος είναι προφανής σε όποιον γνωρίζει στοιχειωδώς την αρχαία λατρεία του Ταύρου-Βούδα ή ήλιου Μολώχ ως θυσιασμένου Λόγου. Λόγος σημαίνει την διαιρετότητα του πυρός, γιαυτό ο Αρχιμήδης παρουσιάζει τα χρώματα των ταύρων-αγελάδων ως αρμονικά αθροίσματα αντιστρόφων αριθμών (κλασμάτων ή και μουσικών συχνοτήτων εφόσον τελικά παρουσιάζει μια οκτάβα βοοειδών=βοών=ήχων)… Ο ταύρος είναι το ζώο της γης, έτσι στο βοεικό πρόβλημα εκτίθεται η πυθαγόρεια αντίληψη για την Γεωμαντεία. Η ινδουιστική θεωρία των σεληνιακών tattwas όπως και η ανατολική παράδοση του Ι Τσινγκ είναι επίσης συστήματα Γεωμαντείας… (Η αιθερική Γαία είναι ο ουρανός και η γη…) Θα επιχειρήσουμε λοπόν να αποκωδικοποιήσουμε τις θέσεις του Αρχιμήδη επάνω στην μαθηματική θεωρία-θρησκεία ή Γεωμαντεία των Καβείρων ή Χερουβείμ του ελληνοβουδισμού !!! Για τους μεν ταύρους μας δίνει με σαφήνεια τις παρακάτω εξισώσεις: Λευκοί=(1/2+1/3)Μαύρων +Χρυσοί Μαύροι=(1/4+1/5)Ποικίλων + Χρυσοί Ποικίλοι=(1/6+1/7)Λευκών + Χρυσοί Η πρώτη θεμελιώδης παρατήρηση είναι πως τελικά μας μιλάει για τις 3εις αποχρώσεις του Χρυσού χρώματος των ξανθών ταύρων !...

Χρυσός είναι ο κραδασμός της βουδικής οικογένειας της Γης

Η δεύτερη παρατήρηση είναι πως οι 3εις αποχρώσεις του χρυσού είναι αρμονικοί μέσοι (1/α+1/β), που προφανώς αντιστοιχούν στα 3 μέρη της ψυχής…

Κατόπιν ως γνήσιος πυθαγόρειος αφήνει την υπόνοια πως πρόκειται για τριγωνικούς αριθμούς (πέταλα πολυγωνικών λωτών)...

Χρυσοί + Ποικίλοι = αρ. Τρίγωνος (η ψυχή)

Λευκοί + Μαύροι = αρ. Τετράγωνος = άθροισμα διαδοχικών τριγωνικών αρ. (η νοήμων προσωπικότητα)

Στην συνέχεια παρουσιάζει τις αγελάδες με τρόπο που δημιουργούνται πάρα πολλές ασάφειες, όπως ακριβώς συμβαίνει μέσα στην αδιαμόρφωτη προσωπικότητα μας. Πιστεύω πως όσοι μαθηματικοί επιχείρησαν να επιλύσουν βιαστικά το σύστημα των εξισώσεων, έχουν ατυχήσει….

Καθώς στο κείμενο υπάρχουν σοφά τοποθετημένες ασάφειες που οδηγούν σε διαφορετικές ερμηνείες των δεδομένων, αυξάνοντας τις λύσεις.

Στην θεοσοφική παράδοση υπάρχουν μόνο 3 λύσεις για τους ταύρους-ακτίνες του πνεύματος και 7 για τις υλικές ψυχικές ακτίνες

Στην δική μου ανάγνωση παρουσιάστηκαν οι ακόλουθες εξισώσεις για τα χρώματα των αγελάδων:

Λευκές=(1/3+1/4)Μαύρων αγελάδων

Μαύρες=(1/4+1/5)Ποικίλων (ταύρων+αγελάδων)

Ποικίλες=(1/5+1/6)(Ξ/Π+Π/Π+Λ/Π+Μ/Π)

Ξανθές=(1/6+1/7)Λευκών

Η θεμελιώδης παρατήρηση είναι πως στις αγελάδες απουσιάζει το κλάσμα ½, που δηλώνει την ποιότητα της συνείδησης ή 2ης θεοσοφικής ακτίνας.

Θα αντιπαρέλθω τις φαιδρές λύσεις όλων των σύγχρονων μαθηματικών που ισχυρίζονται πως επέλυσαν το βοεικό πρόβλημα, κάνοντας μόνο δύο υποδείξεις.

     α. Είναι φανερό πως έχουν παρερμηνεύσει την φράση πως «ταύροι και αγελάδες προσήρχοντο όλοι μαζί στην βοσκή», θεωρώντας πως αυτό ισχύει ανεξαιρέτως για όλα τα χρώματα των βοοειδών, ενώ το ποίημα αναφέρεται μόνο στο Μαύρο γένος των βοών

Σε αυτή την παρατήρηση βασίστηκαν οι σύγχρονοι μαθηματικοί καθώς διευκολύνθηκαν αφάνταστα με την δήλωση πως όλες οι αγελάδες έρχονται μαζί με τους ταύρους για βοσκή στο λιβάδι της Θρινακίας. Γιατί έτσι οι 8 άγνωστες ποσότητες ταύρων και αγελάδων επιμερίζονται σε 4 χρωματικά αθροίσματα, εμφανίζοντας ένα σύστημα 8 αγνώστων σε 7 εξισώσεις... Με την ακύρωση αυτού του δεδομένου καταστρέφεται η υπολογιστική λύση που πρότειναν

     β. Όμως τους διαψεύδει και η ίδια η πυθαγόρεια νοοτροπία του κειμένου που υποδεικνύει τριγωνικούς-τετράγωνους και αρμονικούς μέσους. Ο Αρχιμήδης επικαλείται την σοφία και όχι την μηχανιστική μαθηματική εξυπνάδα του αναγνώστη. Απαιτείται η σοφία των μυστών για να αναγνωριστεί η καβαλιστική (γεωμετρική) φύση των 4ων ειδών βοοειδών της αιθερικής ουσίας.

Όσοι αφελώς πιστεύουν πως ο Αρχιμήδης είχε σκοπό τον υπολογισμό αριθμών τεραστίου μεγέθους στις εξισώσεις του, αυταπατώνται, προπαθώντας να επιβεβαιώσουν την δική τους υπολογιστική εξυπνάδα στο απόκρυφο κείμενο.

Όσοι αγεωμέτρητοι δεν αντέχουν τις εξωφρενικές καβαλιστικές αναλύσεις που θα ακολουθήσουν ας μην διαβάσουν το άρθρο καθώς θα αποτρελαθούν… Στην μυθολογία το βοεικό πρόβλημα αντιμετώπισε ο Ηρακλής μεταφέροντας χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, το κοπάδι των κόκκινων (πύρινων) βοδιών του Γηρυόνη, δηλ. της προσωπικότητάς του, στον Ευρυσθέα (<ευρύς+θέα= τρίτο μάτι). Στο τρίτο μάτι ή Δέπας-δισκοπότηρο αθροίζονται οι ενέργειες των επι μέρους λειτουργιών: (αιματικής-ορμονικής-νευρικής). Όσοι ισορροπούν-εξισώνουν τις ενέργειες στα τριγωνικά πύρινα πέταλα-γράμματα του Λόγου στους 7 λωτούς των τσάκρα, δηλ. τους χερουβικούς τροχούς ή τρίποδες θρόνους των Ολυμπίων ή Βουδικών οικογενειών… Αντιλαμβάνονται την φύση των 7 εξισώσεων του πυθαγόρειου Αρχιμήδη. Πως τα γράμματα-βοές της ομιλίας τους σχετίζονται με τις διαιρέσεις της κυκλικής ουσίας ή κυκλικού πυρός που ονομάζουμε χρόνο ή ζωδιακό κύκλο. Έτσι τα γράμματα αντιστοιχούν στις 12 ζωδιακές-ιεραρχικές ουσίες, τους 7 πλανητικούς θεούς και την Αγία τριάδα των πολυδιάστατων φιλοσοφικών στοιχείων που τα δημιουργεί Η ινδουιστική-ανατολική παράδοση κάνει χρήση της πυθαγόρειας ακολουθίας Fibonacci ! γα να αθροίσει τα πέταλα των λωτών στο τρίτο μάτι με 2Χ48=96 πέταλα ή τρίγωνα. Συγκεκριμένα αναφέρει την άθροιση των κατώτερων κέντρων στα 4+6=10 πέταλα του ηλιακού πλέγματος, το λιβιδικό άθροισμα-μεταφορά των 10+6=16 στον λαιμό για να προστεθούν τα 12 του καρδιακού πλέγματος στα 48=4+6+10+12+16 του ενός από τα δύο πέταλα του τρίτου οφθαλμού…

Είναι βέβαιο πως ο Αρχιμήδης ονομάζει Θρινακία την καρδιά στο κεφάλι (τρίτο οφθαλμό) και επιχειρεί να διαχειριστεί τον γάμο των ταύρων (Όσιρις) με τις αγελάδες (Ίσις) στα κοπάδια των χρωμάτων ή ηλεκτρικών ουσιών που είναι οι 6 αισθήσεις μας συμπεριλαμβανομένου του νου μας…

Ο πυθαγόρειος Αρχιμήδης συνεχιστής της Ατλαντίνης-Ελληνοαιγυπτιακής παράδοσης των αρμονικών μέσων, ταξινομεί και αυτός το πλήθος των βοοειδών κάνοντας χρήση ενός συστήματος αρμονικών μέσων (1/α+1/β) που αθροίζονται σε μια ακολουθία διαδοχικών όρων τύπου Fibonacci*. βλ. εικόνα

*Ο Αρχιμήδης παρουσιάζει τα 4 γένη των βοών της προσωπικότητας ουράνιας και γήινης να προκύπτουν το ένα από το άλλο ως αρμονικοί δύο προηγουμένων μερών…

Πιστεύω πως το βοεικό πρόβλημα διασώθηκε από τον Αρχιμήδη, μάλλον είναι αρχαιότερο από την δημιουργία του κόσμου…

Το βοεικό πρόβλημα και η σπειροειδής χερουβική εξέλιξη…  

(Οι αγεωμέτρητοι ας απέχουν. Μοίρες ή χερουβικοί άγγελοι είναι οι ΓωΝίες ή ΓέΝη=angle ή angels )…

Ο Υπαρξιστής Ερρίκος Ίψεν επιχείρησε να προσεγγίσει θεατρικά την κενότητα ή ζωτικό ψεύδος, της ψυχολογίας της «μορφής –κρεμμυδιού» χωρίς καθαυτό κρεμμύδι, στον Πέερ Γκυντ και τα ερωτικά τρίγωνα με μοιραίο τέλος, επαναλαμβάνοντας την μυθολογία της ερωτικής αγωνίας-αμφιβολίας του Κέφαλου και της Πρόκριδος.

Στο τέλος του 19ου αιώνα ωρίμαζαν ταυτόχρονα με την επανάσταση των επιστημών, o Υπαρξισμός-Ανθρωπισμός με τα εθνικά Θεοσοφικά κινήματα  στην Γερμανία, την Γαλλία και την Αγγλία: με την Ανθρωποσοφία του R. Steiner να ενώνεται με την Ιψενική σπειροειδή αναζήτηση του καθαυτού κρεμυδιού και την χερουβική ύπαρξη της «κενότητας» των Καβειρίων μυστηρίων του Παρμενίδειου Όντος... Την Α. Μπέιλι στην Βρετανία να συστηματοποιεί την ελληνική μυθολογία παρουσιάζοντας την πυθαγόρεια αριθμολογία ως μύηση στην εσωτερική Αστρολογία. Ενώ ο κ. Γκουρτζίεφ εξόριστος στην Γαλλία επανάφερε τον Γνωστικισμό του καβαλιστικού 9γράμματος ή σπειροειδή λωτό των 9 πετάλων στα τρία μέρη της ψυχής σύμφωνα με την Α. Μπέιλι…

Θα πρέπει να φανταστούμε ένα ρολό ύφασμα (δίχτυ) στο οποίο είναι ζωγραφισμένα όλα τα γνωστά και άγνωστα είδη της φύσης, να δημιουργεί την θεία κενότητα του πέπλου της Αγελάδας-Ίσιδας, Μητέρας όλων των υπαρκτών, ορατών και αόρατων. Βλ. εικόνα.

Αυτή η ταινία περιτυλίγματος του τίποτα είναι το Ανκχ ή Χρυσή τομή. Σήμερα μας είναι ιδιαίτερα γνωστή ως γονιδίωμα στον μικρόκοσμο της μορφής μας. Με τους γενετιστές να αναγνωρίζουν σιγά-σιγά πως και αυτή με την σειρά της είναι ένας μεγάκοσμος εκδήλωσης για τα ελάχιστα σωματίδια-ηλεκτρόνια που είτε υπάρχουν είτε όχι…

Ο Ηρόδοτος θεωρεί πως η αιθερική ροή των ηλεκτρονίων είναι εκδήλωση του φόβου και της ασυνειδησίας μας. Είναι ο Ηριδανός-Ιορδάνης ποταμός που πηγάζει από τον φυλετικό υποατομικό κήπο των τρομαγμένων Εσπερίδων-Πλειάδων ή Ατλαντίδων περιστερών του Λόγου στον αστερισμό του Ταύρου… Για να καταλήξει στην αιθεροφυσική τετραδιάστατη εκδήλωση των μηρών του Υδροχόου και των φυσικών πελμάτων της Ουράνιας μορφής στους Ιχθύες…

Την στιγμή που πραγματικά ενηλικιωνόμαστε, ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με το δημιουργικό πνεύμα του Θεού. Βαπτιζόμαστε δηλ. στον Ηριδανό ποταμό της ομαδικής συνείδησης της Εκκλησίας του Δήμου, οπόταν και αναγνωρίζουμε την Πολιτεία - Ψυχή μας κατά την Πλατωνική αντίληψη στην αγάπη=συνείδηση των Άλλων…

Την στιγμή της βάπτισης λαμβάνουν χώρα ορισμένες φυσιολογικές μεταβολές: Η νευρική με την ορμονική και την αιματική λειτουργία ταυτίζονται.

Όσοι μελέτησαν σε αυτή ή κάποια προηγούμενη ενσάρκωση του πνεύματός τους την ψυχολογική τριγωνομετρία των αιθερικών σπινθήρων. Έχουν αναγνωρίσει στον κύκλο του Όιλερ των σημαντικών σημείων του τριγώνου, τον κύκλο του αίματος. Να διατρέχει τα κέντρα της ψυχοφυσιολογίας μας: Το ορθόκεντρο της λιβιδικής λειτουργίας, το έκκεντρο της αναπνευστικής λειτουργίας, και το βαρύκεντρο της καρδίας μας κλπ.

Έτσι μπορούν να εννοήσουν την γεωμετρική λύση του βοεικού προβλήματος του Αρχιμήδη, επάνω στο τριγωνικό γράμμα Άλεφ* ή ταύρο…