Το Πυθαγόρειο Θεώρημα
"εν οίδα ότι ουδέν οίδα"
εικ. Το θεώρημα ισχύει για όλες τις όμοιες μορφές που θα τοποθετηθούν στις πλευρές του ορθ. τριγώνου.
Είτε είναι τετράγωνα ή μηνίσκοι, είτε τρίγωνα, πεντάγωνα, είτε δράκοι...
Ο Πυθαγόρας, ο Λάο Τσε και το θεώρημα του στρατηγού Βούρβαχη… (β μέρος)
Το 1923, ένας τριτοετής φοιτητής μαθηματικών της École Normale Supérieure που διάβαζε ιστορία, ήξερε για την «αγαθή ελληνογαλλική οικογένεια στρατιωτικών» Μπουρμπακί (Βούρβαχη) με καταγωγή από την Κεφαλλονιά που είχαν λάβει μέρος στους πολέμους του Ναπολέοντα αλλά και στην ελληνική επανάσταση. Οπότε ακολουθώντας την παράδοση της σχολής που απαιτούσε μια φάρσα για τους φοβισμένους πρωτοετείς φοιτητές της, εισήλθε ντυμένος στρατιωτικά και μια ψεύτικη γενειάδα, σε μια αίθουσα γεμάτη ανυποψίαστους πρωτοετείς γράφοντας στον πίνακα:
Θεώρημα Μπουρμπακί
Να αποδείξετε ότι …. (α+β)^3= |||+:||+::|+:|:+,,,+:::
Κανείς από τους πρωτοετείς δεν κατανοούσε τα γραφόμενα και προφανώς δεν μπορούσε να αποδείξει το «Θεώρημα Μπουρμπακί». Έτσι ξεκίνησε η εμφάνιση του Μπουρμπακί στον κόσμο των μαθηματικών.
Η φάρσα ήταν πολύ καλή και συνεχίστηκε και τις επόμενες χρονιές όπου με το ψευδώνυμο Μπουρμπακί εκδόθηκαν διάφορες εργασίες για να καταλήξουν σε συνεδριάσεις μιας ομάδας μαθηματικών. Έτσι ο Νικόλαος Βούρβαχης, γαλλιστί Νικολά Μπουρμπακί (Nicolas Bourbaki), υπήρξε ίσως «ο μεγαλύτερος Γάλλος μαθηματικός του 20ου αιώνα». Στα βιβλία και τις δημοσιεύσεις του, αξιωματικοποιεί τα μαθηματικά, δίνει τεράστια έμφαση στη δομή και στην ακρίβεια και εισάγει νέους συμβολισμούς, επηρεάζοντας όσο κανείς άλλος τους μαθηματικούς του 20ου αιώνα (και όχι μόνον αυτούς…)
Αργότερα ο Μπουρμπακί απέκτησε και μια αδελφή – στην πραγματικότητα επρόκειτο για την αδελφή του Αντρέ Βέιλ, την φιλόσοφο Σιμόν Βέιλ (Simone Weil) – και όταν αμφισβητήθηκε η ύπαρξή του από τον Ραλφ Μπόας, συντάκτη του Mathematical Reviews, έλαβε μια επιστολή με την υπογραφή του Νικολά Μπουρμπακί που ξεκινούσε ως εξής:
«Άθλιο σκουλήκι, πως τολμάς να λες ότι δεν υπάρχω;» ….
Περισσότερα στο ... https://physicsgg.me/2013/07/07/ποιος-ήταν-τελικά-ο-νικολά-μπουρμπακί/
Όσο κατανοούμε την σχέση του πυθαγόρειου θεωρήματος με την ορφική-χριστιανική σταύρωση και τον ταοϊσμό άλλο τόσο κατανόησε ο Ραλφ Μπόας το θεώρημα του αγαθού στρατηγού Βούρβαχη για την ομαδική συνείδηση ή πυθαγόρεια Ειμαρμένη… (πολλά γέλια)
Ο Πυθαγόρας με αμφιλεγόμενη καταγωγή είναι ότι και ο Λάο Τσε (ο γεροσοφός) της ανατολικής παράδοσης. Δηλ. το συλλογικό πρόσωπο της προγονικής θρησκείας που κωδικοποίησε το δυαδικό σύστημα φωτός-σκότους (κανόνας-διαβήτης) της γεωμετρίας-γεωμαντείας στην πόλη των Θηβών (η κυκλική αύρα μας)
Τον Κάδμο λοιπόν διαδέχθηκε στον θρόνο του ο Πολύδωρος (το φως) και η Νυκτηίδα κόρη του Νυκτέα μετά τον θάνατο του Πενθέα-Ζαγρέα που προκάλεσε ο Διόνυσος ξεκινώντας την Τετρακτύ : Ζαγρέα, Βάκχου, Ίακχου, Ελευθερέα
Στην ιστορία του Παυσανία, η βασιλεία του Πολύδωρου ξεκινά αμέσως από τον Κάδμο-Αρμονία...
Στην εικόνα το πυθαγόρειο Λάβδωμα ως τρίγωνο του Πασκάλ επάνω στην ανάπτυξη των δυνάμεων του αθροίσματος φωτός και σκότους όπου το τετραγωνικό άθροισμα είναι το Π.Θ., το κυβικό άθροισμα (α+β) είναι οι 8 περιπτώσεις των τριγράμμων του I-Ching
η 4η δύναμη του αθροίσματος δίνει τις 16 φιγούρες της γεωμαντείας κλπ
...άρα ο Πασκάλ ήταν ο Πυθαγόρας > Λάο Τσε
Ορθοτομούντες τον λόγο της αληθείας
Το πυθαγόρειο θεώρημα και η χρυσή ακολουθία αποτελούν την μαθηματική έκφραση για τον δεύτερο και τον τρίτο Λόγο της θεολογίας αντίστοιχα...
Η τριάδα (αδ), (2βγ), (β2+γ2) που δημιουργείται από τέσσερεις διαδοχικούς όρους α,β,γ,δ μιας ακολουθίας τύπου Φιμπονάτσι (όπου ο τρίτος όρος, είναι άθροισμα των δύο προηγουμένων) είναι μια Πυθαγόρεια τριάδα... Έτσι ο δεύτερος και ο τρίτος Λόγος συνδέονται μεταξύ τους δια μέσου της τετρακτύος (προσωπικότητας) των φιλοσοφικών στοιχείων. Καθώς 4 διαδοχικοί όροι της δημιουργικής ακτίνας του Fohat ή αγίου πνεύματος δηλ της χρυσής ακολουθίας, δημιουργούν μια πυθαγόρεια τριάδα (ψυχή) ακεραίων αριθμών.
Οι αισθήσεις μας σύμφωνα με τον νεοπλατωνισμό παράχθηκαν αθροιστικά, ακολουθώντας την χρυσή ακολουθία από την ηχητική αρχή, (το αίμα), που μεταβλήθηκε σε αφή, αντιδρώντας στην ηχώ της που δημιουργήθηκε όταν ανακλάστηκε στον αξεπέραστο δακτύλιο (κάτοπτρο ή ασπίδα) του Ορφικού ωού... (στην όγδοη σφαίρα του ήπατος). Στην συνέχεια ήχος (1) + αφή (2) έδωσαν την όραση (3), προσφέροντας έτσι την πρώτη τετράδα 1,1,2,3 εκ της οποίας προκύπτει το γεννεσιουργό εγωικό πυθαγόρειο τρίγωνο 3,4,5
H Επιστήμη του τριαδικού Εγώ και η τέχνη του εκμηδενισμού του
Το γεγονός ότι το βασικό δημιουργικό πυθαγόρειο ορθ. τρίγωνο (3,4,5) προκύπτει από τους 4 πρώτους όρους (0,1,1,2),3,5,8,13… της ακολoυθίας Fibonacci, στους οποίους περιλαμβάνεται το 0 και το 1 (δύο φορές), θέτει το μαθηματικό υπόβαθρο για το γνωστό ερώτημα σχετικά με την ύπαρξη του κόσμου μας… Καθώς το 0 εμφανίζεται ως δημιουργικός παράγων !
Ας το εξετάσουμε πιο προσεκτικά: Τέσσερις διαδοχικοί όροι (α,β,γ,δ) της ακολoυθίας Fibonacci δημιουργούν μια πυθαγόρεια τριάδα σύμφωνα με τον τύπο: (αδ, 2βγ, β2 +γ2)
Η όροι στην τετράδα (1,1,2,3) δίνουν την πυθ. τριάδα: (1*3, 2*1*2, 1+4) = (3,4,5), δηλαδή την Αιγυπτιακή αγία τριάδα (ΙΣΙΣ, ΟΣΙΡΗΣ, ΩΡΟΣ) της δημιουργίας ή ζωδιακό.
Αλλά για να υπάρξει αυτή η τριάδα η μονάδα λαμβάνει μέρος τρεις φορές (1*3, 2*1*2, 1+4). Συμμετέχει δηλαδή στην δημιουργία και των τριών πλευρών του βασικού ορθ. τριγώνου. Γεγονός που εξηγεί αφενός το ομοούσιο της τριάδας αλλά και την ανάγκη να αποκαλυφθεί η δράση της μονάδας ή θέλησης αφετέρου…
Το ζήτημα γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον παρατηρώντας ότι για να προκύψει η διπλή διαδοχή της μονάδας στην τετράδα (1,1,2,3). Χρειάζεται να δράσει το μηδέν… ως πρώτος όρος στην ακολουθία Fibonacci : 0, 1, 0+1=1, 1+1=2, 1+2=3, 2+3=5 κλπ
Οι όροι (0,1,1,2) εφαρμοσμένοι στον γενικό τύπο (αδ, 2βγ, β2 +γ2) δίνουν (0*2, 2*1*1, 1+1) = (0,2,2), δηλαδή ένα υποθετικό ορθογώνιο τρίγωνο, στο οποίο η μιά κάθετη πλευρά έχει ταυτιστεί με την υποτείνουσα… εφόσον η άλλη είναι μηδενική. Πρόκειται για τον μηδενισμό της ανθρώπινης βούλησης, που επιτρέπει την ταύτιση της πρόνοιας με την ειμαρμένη... Την φιλοσοφική άρνηση του εγώ κατά την σταύρωση του Χριστού και του Κόσμου, που ως Οιδίπους κατανοεί επί της ορθής γωνίας ότι ο αρ. 2 της συνείδησης του, είναι η αντικειμενική δημιουργική αιτία !
Ας σημειωθεί ότι οι νεοπλατωνικοί πυθαγόρειοι δεν κατάφεραν να γίνουν κατανοητοί για τρεις χιλιετίες, καθώς δεν μπορούν να εξηγήσουν στο νοήμον κοινό τον υποχρεωτικό εκμηδενισμό ή θυσία της ατομικής βούλησης (σταύρωση του εγώ) προκειμένου η θεία πρόνοια να ταυτιστεί με την ειμαρμένη στο αιτιώδες τρίγωνο … της ανυπαρξίας (0,2,2). Περιγράφοντας την λειτουργία του Κυκλώπειου νοητικού οφθαλμού, ο οποίος λειτουργεί ως ποιμένας των σπινθήρων του φωτός, εκπέμποντας τους ως πρόβατα και μαζεύοντας τους πίσω στην σπηλιά του κρανίου...
εικ. Η πυθαγόρεια αιτιοκρατική τριάδα: βούληση,πρόνοια,ειμαρμένη
(6,8,10) 36+64=100 .
Ο τρίτος οφθαλμός 666 (τριγ.36) προβάλει τα 64 νοητικά ριζώματα-αιτίες, στην οθόνη της αύρας μας ως αιθερικούς αιώνες - εκατοντάδες ή Κενταύρους (Centuries). Τα μοιραία γεγονότα του βίου μας...
Πρόκειται για την γεωμετρική ή εγωμετρική έκφραση της σύγκρουσης Λαπίθων* και Κενταύρων (αιτίων και αποτελεσμάτων) υπό το όμμα της επιστήμης του Απόλλωνος... *Λαπίθης=λαίλαψ, στρόβιλος ή άρπυια (πυρ , αήρ) Κένταυρος = γη, νερό
Όταν παύει η ηλιακή δημιουργική ένστικτη βούληση 666 ως αυτοτυφλωμένος Οιδίπους, η κάθετη πλευρά της πρόνοιας ταυτίζεται με την υποτείνουσα της ειμαρμένης, και ο σταυρωμένος όφις της ζωής αυτοαποκαλυπτόμενος αποσύρεται ...
H Γενίκευση του Πυθαγορείου θεωρήματος από τον Πάππο αφορά πλέον οποιοδήποτε τρίγωνο (εγώ). Χάρις σε αυτή την γενίκευση αντιλαμβανόμαστε πως η ειμαρμένη εξαρτάται από την θέση του παρατηρητή (Α΄) που είναι διαφορετική από την συνείδηση του εγώ (Α) στην ορθή γωνία του τριγώνου
εικ. Σε κάθε τρίγωνο ABC το παραλληλόγραμμο BB´C´C που κατασκευάζεται στην μια από τις πλευρές του εσωτερικά του τριγώνου και έτσι ώστε οι δύο κορυφές του B´ και C´ να βρίσκονται εκτός του τριγώνου, είναι ισοδύναμο με το άθροισμα των παραλληλογράμμων ABDE και ACFG που κατασκευάζονται στις δύο άλλες πλευρές του τριγώνου, έτσι ώστε οι πλευρές τους που είναι παράλληλες στις πλευρές του τριγώνου να διέρχονται από τις κορυφές του πρώτου παραλληλογράμμου. Αποδεικνύεται πρώτα ότι τα τρίγωνα A´B´C´ και ABC είναι ίσα. Επίσης, ισοδύναμα είναι τα παραλληλόγραμμα BB´A´A = BDEA και CC´A´A = CFGA, επειδή έχουν ίσες βάσεις και ύψη. Επομένως, BB´A´C´C - B´A´C´ = BB´C´C ή BB´A´C´C - BAC = BB´A´A+A´ACF ή BB´A´C´C - BAC = BDEA+CFGA.
Οι τρεις μοίρες-όφεις:
3, Λάχεσις παρελθόν*
4, Κλωθώ παρόν
5, Άτροπος μέλλον
είναι οι πλευρές του γενεσιουργού ορθ. τριγώνου με ακέραιες λύσεις. (3,4,5) (9+16=25)
*(Οι χρονικές αντιστοιχίσεις των 3ων μοιρών διευκολύνουν την ανθρώπινη κλίμακα κατανόησης, εφόσον στην πνευματική προσέγγιση δεν υφίσταται χρόνος αλλά δυνατότητες / πιθανότητες ύπαρξης). Ο άνθρωπος πλανάται νομίζοντας ότι ο ίδιος δημιουργεί-κλώθει την μοίρα του. Αλλά στο πνευματικό φως αντιλαμβάνεται ότι οι αποφάσεις και οι δράσεις του δεν είναι αιτίες αλλά αποτελέσματα εξ αιτίας του λαχνού (προσωπικότητας) που επέλεξε η ψυχή του πριν την ενσάρκωση της... Το μέλλον του είναι αναπότρεπτο, ελεγχόμενο από την Άτροπο.
Στον πλατωνικό μύθο του Ηρώς περιγράφονται οι 3 μοίρες, θεμελιώνοντας την εσωτερική αστρολογία: "... Την όγδοη μέρα πήγαιναν σε ένα τόπο, όπου έβλεπαν ένα φως σαν λαμπρό ουράνιο τόξο που το κρατούσε στερεωμένο ψηλά το αδράχτι της ανάγκης που γεννά όλες τις κινήσεις. Το αδράχτι περιείχε επτά σφονδύλους όπου ήταν καθισμένες και περιστρέφονταν Σειρήνες, μια πάνω σε κάθε κύκλο. Κάθε Σειρήνα έβγαζε από μέσα της έναν ήχο και όλες μαζί σχημάτιζαν ένα αρμονικό ταίριασμα από νότες. Την κυκλική κίνηση των σφονδύλων, πάνω στα γόνατα της Ανάγκης, παρακολουθούσαν καθισμένες πάνω σε θρόνους οι τρεις Μοίρες, η Λάχεσις, η Κλωθώ και η Άτροπος και τραγουδούσαν πάνω στη μελωδία των Σειρήνων. Η Λάχεσις τα περασμένα, η Κλωθώ τα τωρινά και η Άτροπος τα μελλούμενα". ο Πλάτωνας αναφέρει τις σειρές των πετάλων στον λωτό 3+4+5=12 (βλ. τους τρείς αστρολογικούς σταυρούς με τις αντίθετες φορές στην εσωτερική αστρολογία) με τα ονόματα των τριών Μοιρών. Η Κλωθώ στρέφει τον κύκλο των μακρινών αστερισμών, αντίστροφα από την φορά που στρέφει η Άτροπος τον κύκλο των εσωτερικών πλανητών. Ενώ η Λάχεσις διαμοιράζοντας τους ρόλους στρέφει και προς τις δύο κατευθύνσεις. Οι 7 σφόνδυλοι και το γόνατο της ανάγκης κάνουν μια ευθεία αναφορά στο κοσμικό γόνατο του Αιγόκερω, που επιτρέπει την αντίληψη του φυσικού κόσμου (παρέχοντας την οστέινη δομή και το αίμα), με το νήμα της δημιουργικής ακτίνας να διέρχεται από τους 7 σφονδύλους του ήχου των σειρήνων της οκτάβας των κόσμων-στοιχείων.
Ο σημαντικός αυτός μύθος περιγράφει την απόκρυφη εργασία της πανσελήνου που σαν την υφάντρια Πηνελόπη με την ηλακάτη της γνέθει-ξεγνέθει το χαλί των γεγονότων. Διαχωρίζει αργά τον νου των μορφικών επιθυμιών από την ψυχή με την ελπίδα της επιστροφής του ασώτου Οδυσσέα…
Στην διάρκεια των ευθυγραμμίσεων του ήλιου και της σελήνης δηλ, της αιματικής με την ορμονική λειτουργία. Εμφανίζονται οι υαλώδεις αιθερικές ίνες που υφαίνουν του ατελή πλανητικό αιθερικό ιστό [το δίχτυ του Ηφαίστου είναι το ίδιο με το δίχτυ της Τιβεριάδας λίμνης (βλ. 1/7=142857 ο αιματικός κύκλος και 142857-758241=615384, 'οταν 2/13=153846 είναι ο ορμονικός κύκλος, (153 είναι ο τριγ. 17, η τέχνη του ταρώ) 5+7+5 ].
Ο Πλάτωνας μας πληροφορεί για την εργασία επί του αιθερικού ιστού στην αστρολογική αλληγορία των τριών υφαντριών-μοιρών. Οι εσωτερικοί πλανήτες της αστρονομίας: Ερμής-Αφροδίτη και Άρης κινούνται από την Λάχεσιν, που ορίζει το μήκος του νήματος των ενσαρκώσεων, δηλαδή τον μεταβλητό σταυρό. Ο Όμηρος εμφανίζει τους προαναφερθέντες πλανήτες-θεούς να ερωτοτροπούν στο "κρεβάτι της πανσελήνου" δηλ. του πυθαγορείου θεωρήματος. Εφόσον η κυκλική περιφορά της σελήνης με τους Διόσκουρους δεσμούς της δημιουργούν ορθογώνιο τρίγωνο, το ύψος του οποίου είναι ο ιθυφαλλικός Ερμής...
Ο Ήφαιστος (ο απόκρυφος ηλιακός δημιουργικός οφθαλμός 666 ή κύστη ιχθύος ή βάρκα του Ώρου ή βάρκα με τους 7 αποστόλους-ακτίνες (5+7+5) στην Τιβεριάδα λίμνη) τους συλλαμβάνει στο δίχτυ και φωνάζει τον εξωτερικό κύκλο των πλανητών-θεών (Δία και Κρόνου), που στο Πλατωνικό μοντέλο κινεί η νοητική μοίρα Άτροπος του σταθερού σταυρού αντίθετα από την φορά της Λαχέσεως. Αποκαλύπτοντας τον νοητκό ηλεκτρισμό του φυλετικού ρεύματος-ποταμού της ζωής Ηριδανού εκ του κόσμου των νεκρών... Κατανοώντας έτσι την εργασία που ξεκίνησε κατά την σκοτεινή φάση της νέας σελήνης, ο Όσιρης-Σείριος, αποκαλύπτοντας μαζί με τους άλλους μεγάλους μακρινούς αστερισμούς το νήμα της μοίρας Κλωθούς. Χάρις στην θυσία της Αφροδίτης (Προμηθέα), πολικού συντρόφου της Γης, η οποία συγχέεται στην μυθολογία με την πανσέληνο ως σελένη ή ωραία Ελένη. Παράγεται σε τριγωνισμό με τον Άρη των επιθυμιών της Λαχέσεως και τον νοητικό Ερμή της καθόδου εις τον Άδη της Ατρόπου, ο λεγόμενος αιθερικός Ερμαφρόδιτος στις δύο φάσεις ή συνευρέσεις (μυήσεις) της Αφροδίτης. Ο Ερμαφρόδιτος που είναι το συμπληρωμένο αιθερικό πλανητικό σώμα δέχεται έτσι τις πνευματικές ενέργειες από τους μακρινούς αστερισμούς.
Αυτή την πλανητική αιθερική ολοκλήρωση επιχειρεί να εκμεταλευτεί ο νοήμων άνθρωπος δια της ομοιότητας του φορέα του προς τον πλανήτη. Για να λάβει επίγνωση του απόκρυφου πυρός της χρυσής αναλογίας ή νήματος (Λόγου) των μακρινών αστερισμών, που αντιστοιχούν στα κέντρα της κεφαλής του: Υπόφυση (Σείριος), Επίφυση (Μεγάλη άρκτος), Λαιμος (Πλειάδες), Ορίων (Αλτα Μαγιορ, Παρεγγεφαλίδα συνθεση των τεσσαρων κατώτερων κέντρων στο κεφάλι)
Εσωτερική Αστρολογία για Φιλοσόφους…
Ο Πλάτων απέδωσε την πυθαγόρεια Άτροπο (αναπότρεπτη μοίρα) στο μέλλον τρελαίνοντας τον ιδεαλιστή αλλά αμύητο Χέγκελ που ήλπιζε …ως αιρετικός χιλιαστής σε μια «επίγεια ουτοπική χριστιανική σωτηρία».
Το μέλλον στην πλατωνική Πολιτεία, ελέγχουν οι δύο πλησιέστεροι στον ήλιο πλανήτες δίνοντας υπόσταση στον θείο ΕρμΑφρόδιτο της αυτοπαρατήρησης του σταθερού σταυρού. Ο σταθερός σταυρός της μαθητείας ή πρανικής κατανόησης, περιγράφει τις δραματικές μεταβολές της λιβιδικής ενέργειας: (ταύρος, σάτυρος, σταυρός… άστρος). Καθώς η συνείδηση του παρόντος ιππεύοντας την στιγμή της γέννησής της (cogito του υπαρξισμού) στο σπήλαιο των ενστίκτων της Βηθλεέμ, μεταβαίνει στην αιωνιότητα του Κρανίου-Γολγοθά… (Από το dasein, στο «είναι προς θάνατον» του Χαϊντεγκέρ). Ο αιρετικός Χαϊντεγκέρ πρόσβλεπε στην αιώνια σταύρωση… ως ποιητική νοσταλγία του Χάους.
Στην ομηρική μυθολογία είναι η στιγμή που ο Πάρις (παρών), Αλέξανδρος της συνείδησής, εισέρχεται στοχαζόμενος στις περιελίξεις του μόνιμου αιθερικού ατόμου (μήλου της έριδας-Άρη-έρωτος ή Σίβα) και επιλέγει την πολεμική Κυθέρεια Αφροδίτη της μεσαίας κορινθιακής στήλης ως ωραιότερη (φιλοσοφικά ωριμότερη).
Η άλλη πλευρά του αιώνιου Απολλώνιου παρόντος είναι το παρελθόν. Σε αυτόν τον Λειμώνα κατά τον Πλάτωνα, (Άδης το σεληνιακό βασίλειο της Περσεφόνης), ενοικούν οι αρχέτυποι κλήροι της Λάχεσης (64=2*32=4*16=8*8) των εξωτερικών πλανητών (Κρόνος-Δίας)*, που κινούνται και προς τις δύο κατευθύνσεις, αποδίδοντας την δικαιοσύνη-Νέμεση των Διόσκουρων (σβάστικας-σωβάστικας)…
*Ο σεληνιακός-ψυχικός Κρόνος-Δίας (ο σταυρός επάνω και κάτω από τον σεληνιακό μηνίσκο) είναι η κεντρομόλος και η φυγόκεντρος περιέλιξη του καρδιοειδούς αιθερικού μόνιμου ατόμου που δείχνει τους πόλους του στην πανσέληνο και την νέα σελήνη…
Ο Πλάτων αναφέρει στον μύθο του Ηρώς και την Κλωθώ (θεία Ειμαρμένη) των μακρινών αστερισμών, που αντιστοιχεί στον μέγα δράκο Λεβιάθαν του ιερού κέντρου ως «κύνα που κύει την ενόραση»... Αυτή κλώθει το νήμα της ζωής καθώς το κέντρο του κύκλου αποκόπτεται από το ΑΔΑΜάντινο δρεπάνι του Κρόνου της 3ης ακτίνας και αποστέλεται ως ύβρις κατά του αγίου πνεύματος στην περιφέρεια του ιώδη αξεπέραστου δακτυλίου της έβδομης ημέρας-ανάπαυσης. Από εδώ επιστρέφει και πάλι προς το κέντρο υφαίνοντας με τις τροχιές του τους αστέρες-περιβλήματα της ουσίας… (βλ. Κοσμικό Δόγμα υπό D. Fortune)
"Εν οίδα ότι ουδέν οίδα"
εικ. η ελληνοβουδιστική μαντάλα της δημιουργίας
Η Σωκρατική ρήση δηλώνει ακριβώς την απόσυρση-θυσία της ανθρώπινης γνώσης, βούλησης, ή επιθυμίας προκειμένου να επιτευχθεί ο αναγκαίος όρος της πνευματικής πτώχευσης και η αποδοχή της ειμαρμένης ή θέλησης του Ενός που γίνεται κατανοητή στην σιγή του νου. Τότε η πρόνοια ταυτίζεται με την ειμαρμένη, και ο γάμος του πνεύματος με την μορφή επιτυγχάνεται. Η συνείδηση πεθαίνει μαζί με την αντίληψη του σάρκινου περιβλήματος (της περιστροφής των ηλεκτρονίων) και γεννιέται στον ανώτερο αστρικό κόσμο των ατόμων...
Αυτή η παραδοξότητα περιγράφεται στον μύθο των φώτων-Διοσκούρων. Όπου ελαττωμένου του ενός αυξάνεται ο άλλος. Όπως οι κάθετες πλευρές στο ορθογώνιο νοητικό τρίγωνο. "Ο υψώνων εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινώνων εαυτόν υψωθήσεται"
Στο πρόσωπο του ομηρικού Αίαντα έχουμε μια εντυπωσιακή μελέτη επάνω στο νοητικό συναίσθημα του φθόνου…
Ο φθόνος είναι η δύναμη των Τιτάνων που ωθεί τους δημιουργικούς κύκλους προς την τελειότητα των Ολύμπιων θεών- φυλάκων της δημιουργίας. Σχετίζεται με αυτό που η θεολογία ονομάζει καθ ομοίωση… Όμως οι Τιτάνες δεν πρέπει να δοξάζονται γιατί αντιστοιχούν στο καθοδικό τόξο της εξέλιξης … Όπως ο όφις της γνώσεως του δένδρου της ζωής γίνονται περίγελως κάτω από το πέλμα της εξέλιξης, εφόσον η γνώση του ανθρώπου είναι μωρία ενώπιον του θεού…
Ο φθόνος, από το ρήμα φθίνω δηλώνει την μια κάθετο του ορθ. τριγώνου. Αυτή που υποχρεωτικά μειώνεται για να αυξηθεί η άλλη κάθετος προκειμένου να ταυτιστεί με την υποτείνουσα ή ειμαρμένη του τριγώνου.…
Ο Αίας αντιστοιχεί λοιπόν με το θυμικό και την λογική βούληση της νοήμονας προσωπικότητας, που αφού επιτελέσει το έργο της πρέπει να αποσυρθεί μειούμενη, προκειμένου να εμφανιστεί η πρόνοια του θεού στο πρόσωπο του Οδυσσέα…
Ο μειούμενος φθόνος-Αίας συγκρίνεται με το θλιβερό επιφώνημα «αιαι» αλίμονο, αλλά οι συγγραφείς δεν τολμούν να το συνδυάσουν με την νήσο της Κίρκης "Αιαία" και τους χοίρους…
Ευτυχώς ο ελληνοβουδισμός το περιγράφει με σαφήνεια στο αστρολογικό ανέκδοτο του κ. Βούδδα..........................................
Ο χοίρος-Αίας αντιστοιχεί λοιπόν στο λογικό ζώδιο του σκορπιού, που αγωνίζεται με την λερναία Ύδρα των νοητικών παραισθήσεων… Ο ποντικός-Οδυσσέας αντιστοιχεί στο επόμενο ζώδιο του Τοξότη που ταξιδεύει επάνω στο ρύγχος του χοίρου ή σκορπιού στον ανατολικό ζωδιακό. Έτσι πηδά από το ρύγχος του χοίρου και φθάνει πρώτος στα πόδια του κ.Βούδδα. Ο οποίος παρόλου ότι βλέπει την πανουργία του Τοξότη-ποντικού-Οδυσσέα λέγει:_ Εδώ (στον ουρανό) μας ενδιαφέρει μόνον όποιος φτάνει πρώτος.
Οσοι λοιπόν δεν αντιλαμβάνονται την λειτουργία των Διόσκουρων καθέτων πλευρών στο πυθαγόρειο τρίγωνο των μοιρών, θα μείνουν με την απορία…
“Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου”
Η ανθρώπινη νόηση-βούληση εμπλέκεται διαρκώς στην εξέλιξη των γεγονότων δημιουργώντας πυθαγόρειες τριάδες. Η ανθρώπινη εμπλοκή διαφοροποιεί την πρόνοια-έλεος από την αυστηρότητα-ειμαρμένη.
Έτσι οι γεωμετρικά σκεπτόμενοι πυθαγόρειοι, όφειλαν να αναγνωρίσουν την εμπλοκή της επιθυμητικής τους βούλησης (πρόθεσης) στα γεγονότα της καθημερινότητας ώστε να υπολογίσουν την διαφορά μεταξύ της ειμαρμένης (τι έπραξα ?) και της πρόνοιας (τι έπρεπε να πράξω ?)
Ο Ροδοσταυρισμός περιγράφει την πυθαγόρεια θεοσοφία των αυξανόμενων διαστάσεων του αιθέρα, πέραν εκείνων των 3ων της ύλης, ξεκινώντας με την 1η μύηση στην 4η διάσταση του αιθέρα της συνείδησης ή του παρόντα χρόνου που βρίσκεται κρυμμένος μέσα στην λιβιδική αναπνοή...
Οι στιγμιακές συνειδήσεις (cogito) των δημιουργικών αγγελικών ιεραρχιών αποτελούν τις βαθμίδες της κοσμικής ουσίας:
α) άγγελοι=ηλεκτρομαγνητικά άτομα,
β) Κυριότητες= κουάρκ,
γ) Σεραφείμ = Χορδές και είναι υπεύθυνες για τις εξελισσόμενες αισθήσεις του πνευματικού ανθρώπου.
(Σημ. Τον κραδασμό της ουσίας που δημιουργεί το γεγονός υποδεικνύει το ξίφος του αγγέλου...)
Η 2η μύηση, δηλ. η είσοδος στον Ιορδάνη-Ηριδανό φυλετικό ποταμό των καρμικών αναμνήσεων αντιστοιχεί στην είσοδο της συνείδησης στον αιθέρα της μνήμης του ροδοσταυρισμού. Εδώ στην 5η διάσταση του αίωνιου παρόντος καταργείται η ψευδαίσθηση της γραμμικής προσωπικότητας για το παρελθόν και το μέλλον, καθώς αντιλαμβάνεται πλέον την σπειροειδώς επαναλαμβανόμενη φύση των γεγονότων στις ενσαρκώσεις, στους 7 φυλετικούς γύρους της ουσίας.
Στην 3η μύηση προφανώς ξεκινά να αντιλαμβάνεται την 6η διάσταση των δυνατοτήτων της Μονάδας, δηλ. να επιλέγει ανάμεσα σε πυθαγόρειες τριάδες ουσιών ή γεγονότων, όπου συνδιάζοντας τους διαφορετικούς κραδασμούς της ουσίας παράγει ορθ. τρίγωνα επιτυγχάνοντας έτσι τους νοητικούς φωτισμούς, ξεκινώντας να έχει οράματα από την πλανητική άλυσο.
Οι περεταίρω μυήσεις σύμφωνα με την εσωτερική διδασκαλία αφορούν τις 10 διαστάσεις του ηλιακού συστήματος 7+3 συνθετικές... που εξετάζει ο ηλιακός Λόγος ελέγχοντας πάλι σε τριάδες, τα γεγονότα-ουσίες αλλά τώρα σε διαφορετικά πλανητικά σχήματα κλπ...
Τα πλατωνικά στερεά
Όλα τα σχήματα αναλύονται σε ορθ. τρίγωνα.
Τα επίπεδα σχήματα
αναλογούν στις συναισθηματικές-στοιχειώδεις αντιληπτικές δομές των tattwas
Τα στερεά στις αισθήσεις:
Δωδεκάεδρο-ακοή.
Οκτάεδρο-αήρ,
Πυραμίς-όραση,
Εικοσάεδρο-γεύση ,
Κύβος-όσφρηση
Ο ζωδιακός αιθερικός Ναός του 12 … ευρίσκεται σε όλα τα κανονικά στερεά ως ο τριπλός σταυρός της συμμετρίας τους.
Το τάγκραμ-τετράγωνο του ονείρου
Αντιστοιχώντας την διαμελισμένη από τις τιτανικές δυνάμεις του ύπνου προσωπικότητα μας στον Διόνυσο ή Όσιρη… Αντιλαμβανόμαστε την σημασία της αναζήτησης του απολεσθέντος καρδιοειδούς φαλλού του (της συνείδησης). Εφόσον ο φαλλικός σίφων είναι αυτός που μεταβάλλει την αφή σε όραση.
εικ. Ο τάφος του Ραμσή ΙΧ στις Θήβες
Το μυστήριο του ονειρικού φωτισμού σχετίζεται με την διέγερση των γενν. οργάνων κατά την διάρκεια του ύπνου.
Ο φαλλός AΔ2 = ΒΔ*ΔΓ επισημαίνει την παραγωγή του τετράγωνου-φωτός στο ορθογώνιο τρίγωνο της συνείδησης. Εξαιτίας της συγχώνευσης στο αίμα των προϊόντων του νευρικού με το ορμονικό σύστημα (νόησης και συναισθημάτων
Αϊνστάιν "ο Μετανοείτε" και το πυθαγόρειο θεώρημα…
Ο Κρόνος στην αστρολογία συνιστά τον αδιαπέραστο δακτύλιο του πλανητικού μας συστήματος των Ολύμπιων θεών-πλανητών, που στην ορολογία της αστρονομίας ταυτίζεται με το αδιαπέραστο όριο της ταχύτητας του φωτός.
Ο Κρόνος-Χρόνος της ταχύτητας του φωτός ή φωτεινός αιθέρας είναι λοιπόν το κοινό θεμέλιο στήριγμα της φυσικής και της μεταφυσικής πραγματικότητας…
Όσοι θεωρούν υπερβολική την άποψη πως ο Αριστοτέλης πρωτοδιατύπωσε τον τύπο της μεταβολής της σπερματικής μάζας σε ενέργεια: Ε=mc2. Θα πρέπει να σκεφτούν σοβαρά μήπως ο τύπος ήταν ήδη γνωστός και στον Αριστοτέλη από ακόμη παλιότερη εποχή. Γιατί η δομή του θυμίζει έντονα το πυθαγόρειο θεώρημα: Σε ορθ. τρίγωνο το τετράγωνο του ύψους ισούται με το γινόμενο των δύο τμημάτων που ορίζει το ίχνος της προβολής του στην υποτείνουσα του τριγώνου.
Υπενθυμίζουμε ότι στην ταφική τοιχογραφία ο βασιλιάς Ραμσής παρουσιάζεται ξαπλωμένος στην υποτείνουσα του ορθ. τριγώνου με τον φαλλό όρθιο στην θέση του ύψους περιβαλλόμενος από ένα φίδι σε ορθή γωνία !!!
Τα δύο τμήματα της υποτείνουσας ή Ειμαρμένης είναι οι προβολές των δύο καθέτων ή Διόσκουρων αδελφών-όφεων: της Πρόνοιας (Αγάπης-Ψυχής), πύρινης Σεραφικής Ενέργειας και της Βούλησης (Ψυχικής-Νόησης) που είναι όμως εγκλωβισμένη στην σπερματική Μάζα της μορφικής επιθυμίας… Πρόκειται για τα δύο φώτα-ακτίνες της ψυχής (2) και της προσωπικότητας (3) που αυξομειώνονται καθώς διαπλέκονται γύρω από τους 3 φαλλικούς βρόγχους του Κάρμα: στα γ.ο., την καρδιά, και το μετωπιαίο μάτι…
Το ύψος-φως του τριγώνου είναι η Ελένη-Δάδα της σπονδυλικής στήλης που ελέγχει την σχέση των Διόσκουρων ή Διδύμων αδελφών. Η κορυφή της ορθής γωνίας του τριγώνου ταυτίζεται παραδοσιακά με την Ελένη ή Σελένη-σελήνη, που διαγράφει έναν κυκλικό γεωμετρικό τόπο περιφερόμενη γύρω από την Γη… Έτσι όπως έχουμε ήδη αναφέρει, πολλοί αστρολόγοι υποδεικνύουν την σχέση των ακτινών της θεοσοφίας με την πεντάλφα που ορίζουν ο Βόρειος (1η και 2η ακτίνα) και ο Νότιος (6η και 7η ακτίνα) σεληνιακός δεσμός. Η 1η και η 2η ακτίνα ταυτίζονται στα ανώτερα κέντρα της κεφαλής, όπως η 6η ταυτίζεται με την 7η στην βάση του ενστίκτου…
Η μεταβολή της μάζας σε φως (Ε=mc2) μεταφράζεται λοιπόν στην γλώσσα της θεολογίας ως "μετάνοια". Δηλαδή η αγάπη-συνείδηση είναι η Ενέργεια που ελευθερώνεται κατά την μεταμόρφωση της θυσιασμένης μορφής που μεταβάλλεται σε φως κατά την 3η μύηση στον Αιγόκερω... ή τους Ιχθύες !!!
Η μεταβολή της μάζας-μορφής σε φως δηλώνεται με πολλούς τρόπους στην μυθολογία:
Ο Ηρακλής συνέλεξε τις πύρινες ουσίες-αγελάδες ή τάττβας στο δισκοπότηρο-Δέπας μετά τον φόνο του Γηρυόνη της φυλετικής προσωπικότητας.
Ο βιβλικός Ισαάκ-Άρης μεταμορφώνεται σε κριάρι-πυρ επάνω στο όρος (σπονδυλική στήλη) του Αιγόκερω θυσιασμένος από τον Αβραάμ-Δία.
Ο Ηρακλής συλλαμβάνοντας τον τρικέφαλο Κέρβερο απόδειξε ότι ελέγχει τις τρεις εγκεφαλικές ανακλάσεις του αιθέρα : αίσθηση-αντίληψη-ιδέα δηλ. το τριπλό πυρ της εκδήλωσης και, επομένως ολοκλήρωσε την πλανητική του εκπαίδευση…
εικ. Το εμβαδόν του τριγώνου (ΑΒΓ)
έχει ίδιο εμβαδόν με το άθροισμα
των δύο μηνίσκων (Διοσκούρων)
Οι μηνίσκοι του συναισθήματος και της διαίσθησης
έχουν ίσο εμβαδόν με το ψυχολογικό νοητικό ορθογώνιο
τρίγωνο.
Οι σεληνιακοί μηνίσκοι και τα όνειρα εικ. Εφόσον οι μηνίσκοι του Ιπποκράτη έχουν ίσο εμβαδό με τρίγωνο και επομένως τετραγωνίζονται όταν οι ακτίνες των δύο κύκλων που τους δημιουργούν έχουν λόγο: u={2,3,5,3/2,5/3). Σημαίνει πως τα όνειρα-μηνίσκοι στην αύξηση και την μείωση του σεληνιακού κύκλου στην νέα σελήνη, ήτοι περί: την 3η-5η και 23η-25η ημέρα, την 9η και την 11η ημέρα του σεληνιακού κύκλου των 28 ημερών έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να προσεγγιστούν από την νοήμονα τετράγωνη προσωπικότητα. Οπότε σε αυτές τις μέρες υποβάλουμε ερωτήσεις για το μέλλον (στην αύξηση) και το παρελθόν (στην μείωση), έχοντας το σημειωματάριο κάτω από το μαξιλάρι μας....
εικ η ανισότητα του Cauchy
Το πυθαγόρειο θεώρημα περιγράφει την είσοδο στην ψυχική ζωή, δηλαδή την συνειδητοποίηση των τετραγώνων ή όφεων του φωτός … των Διοσκούρων ή καθέτων πλευρών του ορθ. τριγώνου. Αστρολογικά φαίνεται να αντιστοιχούν στον Βόρειο και τον Νότιο σεληνιακό δεσμό... Καθώς η σχεδόν κυκλική τροχιά της σελήνης τέμνει την γήινη τροχιά στον βόρειο και νότιο δεσμό. Δημιουργώντας με την εκάστοτε θέση της και τα αντιδιαμετρικά σημεία των δεσμών ορθογώνιο τρίγωνο. (βλ. σχήμα)
Δέπας. Φώτισε την διαφορά.
Ο Πλάτωνας ονομάζει το ορθογώνιο τρίγωνο γαμήλιο, επειδή αθροίζει το ζεύγος των καθέτων πλευρών στην υποτείνουσα του απογόνου… Οι πυθαγόρειοι παρατήρησαν ότι στην σειρά των τετράγωνων αριθμών: 1,4,9,16,25,36,49,64,81,100… ισχύει η σχέση: 4-1=3, 9-4=5, 16-9=7, 25-16=9, 36-25=11, 49-36=13 …
που δίνει την σειρά των περιττών αριθμών:
2+1=3, 3+2=5, 4+3=7, 5+4=9, 6+5=11, 7+6=13…
Δηλαδή ότι η διαφορά δύο διαδοχικών τετραγώνων ακέραιων αριθμών ισούται με το άθροισμά των ακέραιων ριζών τους. Αυτή η ιδιότητα μπορεί να σημαίνει απλά ότι μέσα στο γαμήλιο δισκοπότηρο των σπερμάτων-ριζών του νοητικού σεληνιακού κυπέλου, επέρχεται η κατανόηση της σειράς των βιωμένων γεγονότων.
"Το πνεύμα του πατρός κατέρχεται στο σπέρμα του υιού όταν ο φαλλός ευρίσκεται εντός της μήτρας"
Οι σκιές εντός του Πλατωνικού σπηλαίου...
Η ανθρώπινη φιγούρα με την σκιά της δημιουργούν τις δύο κάθετες πλευρές του ορθογωνίου τριγώνου με υποτείνουσα την μοιραία ηλιακή ακτίνα…
Η κρίση των σκιών ξεκινά όταν ο θεατής του θεάτρου των σκιών χάνει το ενδιαφέρον του για το σενάριο του έργου και εστιάζεται στον μηχανισμό του προβολέα πριν αποχωρήσει από την αίθουσα. Όπως ένας έμπορος χαλκού που επισκέπτεται μία μπάντα πνευστών ενδιαφερόμενος όχι για την μουσική αλλά για το βάρος των οργάνων...
Έτσι και στον νοητικό κόσμο η αντικειμενικότητα που πέτυχε η φυλετική εξέλιξη ισορροπώντας το φυσικό με το αστρικό-ονειρικό φως, κατανοείται χάρις στην σιωπή ή οικειοθελή θυσία της συνείδησης που βασίζεται στην ομιλία, συμπαρασύροντας σε δίκη τα ψυχολογικά στοιχεία (σκιές) της προσωπικότητας που την χρησιμοποιούν.
Το ζήτημα της σχέσης του φωτός με την σκιά είναι εξωλογικό. Εφόσον τα περιγράμματα των αντικειμένων τα ορίζει η φυλετική σκέψη... Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι τα φωτόνια ακολουθούν την δομή του αιθερικού ιστού (τα ΔΝΑ), θέτοντας μας τον προβληματισμό για την σχέση του γονιδιώματος με τα αντικείμενα που αντικρίζουμε...
Η πάλη του φωτός με την σκιά στον πυθαγόρειο νοητικό κόσμο…
Σε κάποιες τοποθεσίες της Ινδικής διατηρούν την απόκρυφη παράδοση του μετρήματος της σκιάς. Θεωρούν σκόπιμο, πριν προβούν σε κάποια σημαντική δράση να μετρούν το μήκος της σκιάς τους, χρησιμοποιώντας για μέτρο είτε το πέλμα τους, είτε σημειώνοντας την αναλογία της σκιάς της κεφαλής τους ως προς το υπόλοιπο σώμα. Αν το αποτέλεσμα της μέτρησης είναι άρτιος αριθμός, αναβάλουν την δράση έως ότου γίνει περιττής τάξης.
Εφαρμόζουν δηλ. την αριθμοσοφία της αστρολογίας, όπου οι διαιρέσεις του κύκλου με τον άρτιο αρ. 2 θεωρούνται δύσκολες ή δυσοίωνες: στην αντίθεση (180) ή το τετράγωνο (90) ή το μισό τετράγωνο (45 μοίρες) . Καθώς η κατοπτρική συμμετρία των διαιρέσεων του αρ. 2 ενεργοποιεί τον ζυγό της δίκης της συνείδησης, γεγονός που αναστέλλει την αυθόρμητη ένστικτη δημιουργική δράση.
Αντίθετα οι διαιρέσεις με βάση τον αρ. 3 στις γωνιές 120 και 60 μοιρών είναι εποικοδομητικές, εφόσον εμπεριέχουν την αντίθεση των δύο σημείων μαζί με την διαλεκτική σύνθεσή τους στο τρίτο, οπότε η εργασία κυλά απρόσκοπτα.
Η ίδια αρχή ισχύει και στην μεταβλητή οικοθεσία της αστρολογίας ή τους πίνακες των μεταβαλομένων μαγικών πλανητικών ωρών. Όπου οι ίσοι οίκοι των 30 μοιρών δηλώνουν την ισομερή νοητική ψυχή, δηλ. το ύψος της μορφής, ενώ το σύστημα των μεταβλητών οίκων, την ενστικτώδη και συναισθηματικά ευμετάβλητη σκιά της στην διάρκεια των ωρών...
Με την προσωπικότητα-σκιά να θεωρείται: είδωλο-προβολή της τετρασδιάστατης ψυχής στο «έδαφος» του τρισδιάστατου χώρου… (βλ εικόνα)
Όσοι εννόησαν την πυθαγόρεια διαλεκτική σχέση του ύψους με την σκιά, στην ενδοσκόπηση του ορθ. και ισοσκελούς τριγώνου ή κανόνα, και το δημιουργικό ισόπλευρο των 60 μοιρών είναι σε θέση να αντιληφθούν γενικότερα την σχέση των δύο καθέτων πλευρών (Διοσκούρων: φωτός και σκιάς ) στο ορθ. τρίγωνο.
Με την αστρολογική διάνοια Ελένη (χρυσή τομή) να μετρά συνεχώς την σχέση τους αποφασίζοντας για την δράση της Ειμαρμένης.
Έτσι την στιγμή της μεσημβρίας: στο μεσουράνημα του Αιγόκερω ή Αφροδίτη-Ελένη έχει την πνευματική της έξαρση και βγαίνει στα τείχη της Τροίας για να επιστατήσει την εξέλιξη της μάχης.
Τότε η σκιά λαμβάνει την μικρότερη τιμή της ή μηδενίζεται, οπόταν η δικαιοσύνη-ειμαρμένη (η υποτείνουσα) ταυτίζεται με την Πρόνοια της μορφής (το ύψος του τριγώνου). Έτσι εμφανίζεται η δυνατότητα να λάμψει η ψυχική αλήθεια, φανερώνοντας το επάγγελμα-υπούργημα της μορφικής προσωπικότητας…
Η σταύρωση και ο ζωδιακός
Oι πυθαγόρειοι, στις πλευρές 3,4,5 του ορθογωνίου τριγώνου έβλεπαν τον ζωδιακό… 3+4+5=12
Το άθροισμα των τετραγώνων των εκδηλωμένων ολύμπιων ιεραρχιών 3+4 ισούται με το τετράγωνο των 5 τιτανικών ιεραρχιών δηλ. μη εκδηλωμένων ή καταδικασμένων. 9+16=25.
εικ. Οι 7, 3+4 εκδηλωμένες ιεραρχίες είναι τα ζώδια από τον λέοντα έως και τον Υδροχόο. Στα 4 ζώδια μετά τον λέοντα αποκαλύπτεται η προσωπικότητα Ίσιδα των 4 στοιχείων (τετράγωνος θρόνος), ενώ στα τρία χειμερινά ο κάτω κόσμος Όσιρις της δεσμευμένης ψυχής (3 πυραμίδες, 3 άστρα στην ζώνη του Ωρίωνα).
Οι 5 μη εκδηλωμένες-πνευματικές είναι τα υπόλοιπα 5 ζώδια από τους ιχθύες έως και τον καρκίνο.
Στην εικόνα του αιγυπτιακού ζωδιακού το καταστροφικό μάτι 666, εμφανίζεται στον δυσοίωνο οίκο των ιχθύων.
3+4+5=12
Οι τρεις σταυροί-τετράγωνα στον Γολγοθά (τόπο του κρανίου) είναι η ευαγγελική εκδοχή του Πυθαγορείου θεωρήματος.
Οι αριθμοί 3 και 4 αντιστοιχούν στους δύο ληστές της σταύρωσης, ενώ ο αρ. 5 στον νοητικό θεάνθρωπο. (Το Δελφικό Ε ). Ο αρ. 3 (μέλλον) στον στοιχειακό αμετανόητο άνθρωπο, της ενελικτικής φάσης, που είναι εγκλωβισμένος στους ρόλους-λαχνούς της Λάχεσις, ενώ ο αρ. 4 (παρόν) στον νοητικά εξελισσόμενο άνθρωπο που μετανοεί την έσχατη στιγμή… Επειδή η μετάνοια μόνον εκεί (στον νοητικό κόσμο) είναι δυνατόν να συμβεί
Ο τόπος του κρανίου είναι λοιπόν ο νοητικός κόσμος των ορθογωνίων τριγώνων.
Νοητικός άνθρωπος είναι ο Νάρκισσος. Αυτός δηλαδή που κοιτάζει το νοητικό είδωλο της φυσικής του μορφής και όχι το αλλοιωμένο δια μέσου των αντικειμένων των επιθυμιών του. Όπως κάνουν άλλωστε ενστικτωδώς όλες οι γυναίκες στον κόσμο.
Το κλειδί για την κατανόηση της αστρολογίας ως προς το ελευθέριο της βούλησης το έχει δώσει ο Ηράκλειτος στο γνωστό απόφθεγμα για την φύση του κοσμικού πυρός ως πολέμου (βλ. Σίβας-Αρης): Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους (της γνώσης) εποίησε, τους δε ελευθέρους (ανοήτους) ..................................................................................................Το καβαλιστικό αστρολογικό κλειδί το περιγράφει τέλεια ο Ιάμβλιχος: Δια του εικοσαέδρου (ύδωρ-ενόραση ή καβαλσιτικό δένδρο) εγγράφεται το πενταγωνικό δωδεκάεδρο (ο αιθήρ) στην σφαίρα (του πνεύματος) ............................................................................................
Τέλος το Ον του Παρμενίδη, περιγράφει την Κλωθώ ή νήμα της ζωής των πολλών διαστάσεων δηλ, τις υπερχορδές της φυσικής που μετρούνται στην δεκαδική δομή τετρακτύ ή Άτροπο (καβαλιστικό δένδρο) των Κουαρκ πριν αποκοπούν από την Λάχεση του γραμμικού χρόνου-Κρόνου και λάβουν την συγκεκριμένη μορφή
Οι 3 μοίρες ή ουροβόροι όφεις (9+16=25) 1+2+3+2+1...+...1+2+3+4+3+2+1 = 1+2+3+4+5+4+3+2+1
Επειδή τα τετράγωνα τα αναφέραμε και ως ουροβόρους όφεις, των αντιλήψεων του χρόνου καλό είναι να συσχετίσουμε το άθροισμα των δύο με την αφύπνιση του τρίτου…
Ας επισημάνουμε τώρα τα αυτονόητα.
Η μνήμη αναφέρεται στο παρελθόν (5). Ο αριθμός 5 (το Δελφικό Ε) λέγεται καρδιά των 9 αριθμών επειδή στέκει στο μέσον.
Η α-λήθεια αναφέρεται στην επαναφορά της κοσμικής μνήμης.
Η μνήμη είναι ο ανώτερος από τους φυσικούς αιθέρες, επί του οποίου εδράζει το νήμα της κοσμικής συνείδησης Φ φίδι, φως.
Η νοητική εργασία απλώς οδηγεί τον άνθρωπο στον έλεγχο του αναπνευστικού του ρυθμού, από τον οποίο εξαρτάται η αντίληψη που έχει για τον χρόνο. Από την οργανωμένη κατώτερη τηλεπάθεια των συναισθημάτων του ηλιακού πλέγματος, της κοινωνικής σκεπτομορφής που ελέγχει την αναπνοή του, στην έκφραση της προσωπικής δικαιοδοτικής γνώμης της καρδιάς αποκτώντας έτσι τον εν λόγω έλεγχο.
Η Πέμπτη ακτίνα-αριθμός της δικαιοσύνης-επιστήμης εκφράζοντας το άθροισμα της δεύτερης με την τρίτη, δηλαδή της σεληνιακής συνείδησης με την ηλιακή πρόνοια στην αναπνοή, διατρυπά τον αξεπέραστο δακτύλιο των εκφρασμένων γνωμών που δομούν τον φυσικό μας κόσμο .
Η αριθμητική ισότητα 2+3=5 εμφανίζεται ψυχικά-γεωμετρικά στην πυθαγόρειο ισότητα των τετραγώνων 9+16=25. (Το 4=2+2 είναι πάντα η έκφραση της συνείδησης του παρόντος)
Υπάρχουν άνω των 520 καταγεγραμμένων αποδείξεων για το πυθαγόρειο θεώρημα.
Οι περισσότερες από αυτές είναι γεωμετρικές. Δηλαδή παίρνεις το μεγάλο τετράγωνο της υποτείνουσας και προσπαθείς να το συμπληρώσεις τοποθετώντας στο εσωτερικό του τα τετράγωνα των καθέτων πλευρών, αναλυμένων σε τρίγωνα και ορθογώνια…
Ναι… αλλά αυτή την διαδικασία της ανάλυσης του τετραγώνου σε τρίγωνα και ορθογώνια την συναντάμε και στο …τάνγκραμ του ονείρου…
εικ. To τάγκραμ (το στομάχιον του Αριστοτέλους) είναι ένα παιχνίδι όπου λαμβάνοντας ένα τετράγωνο αναλυμένο σε τρίγωνα δημιουργείς μορφές.
εικ. Στο ξεκίνημα του υπναγωγικού φαινομένου και πριν η συνείδηση της ατομικής μορφής χαθεί στο χαοτικό σενάριο των ρόλων και των χρωμάτων- σχημάτων του ονείρου. Οι τριγωνικοί σπινθηρισμοί του αστρικού φωτός διαγράφουν περιγράμματα ζωικών μορφών. Εδώ ανοίγει για μια στιγμή η πύλη της ευκαιρίας. Διότι αν ο καθημερινός νους απομονώνοντας κάποια φευγαλέα ονειρική μορφή, αναγνωρίσει στο πυρ των ενστίκτων που αντιλαμβάνεται ως αφή (τους αστρικούς σπινθήρες που τον συνθέτουν ως σταθερή μορφική σφραγίδα). Την σχέση της δικής του ανθρώπινης μορφής με εκείνη του ονείρου που παρελαύνει εμπρός του...
Τότε βρίσκεται μάρτυρας ενός καλειδοσκοπικού φαινομένου με κέντρο τον τρίτο οφθαλμό του, που μεταβάλλει την αστρική εικόνα σε νοητική... Μεταφέροντας την συνείδηση του στον κόσμο των μαθηματικών αιτίων...
Στην εικόνα ο ζωγράφος έχει αποτυπώσει την σταδιακή μεταβολή της φυσικής γάτας χάρις στις συμμετρίες που επιβάλλει η παρουσία της συνείδησης του φωτισμού των ορθογωνίων τριγώνων του πυθαγόρειου θεωρήματος !... Σε ένα νοητικό χερουβικό αρχέτυπο της ιδεατής δημιουργίας που προηγήθηκε της δικής μας. Εισάγοντας έτσι τον καθημερινό νου του στην αθανασία του κόσμου των ιδεών...
Ο αιθέρας και οι πιθανότητες.
Ο αιώνας είναι ένα παιδί που παίζει, ρίχνοντας ζάρια•
Ενός παιδιού* η βασιλεία (Ηράκλειτος)
Η γριφώδης έκφραση του Ηράκλειτου γίνεται κατανοητή μόλις ορισθεί η έννοια του αιώνα. Ο αιών (η εκατονταετία-Century) είναι ένας Κένταυρος: μισός άνθρωπος, μισός δράκος-αιθέρας...
Ο Einstein γεννημένος στο ζώδιο των ιχθύων ήταν καλός οραματιστής-δράκος αλλά όχι καλός μαθηματικός, δέχθηκε την βοήθεια του Καραθεοδωρή προκειμένου να διατυπώσει σε μαθηματικούς τύπους τις θέσεις του.
Αυτή η γνωστή αδυναμία των οραματιστών να εκφράσουν αναλυτικά τις διαισθητικές θέσεις τους, τον εμπόδισε να εισχωρήσει βαθύτερα με τον αναλυτικό ανθρώπινο νου του στην πιθανολογική νομοτέλεια του πυρός του σωματιδιακού μικρόκοσμου…
Έτσι ο Einstein είπε: ο θεός δεν παίζει ζάρια
και του απάντησε ο Niels Bohr: δεν θα πεις στον θεό τι να κάνει...
Αντίθετα πάλιν οι φυσικομαθηματικοί που έλυσαν μετά την ώθηση του οραματιστή Einstein τον γρίφο της κυματικής συμπεριφοράς των σωματιδίων με την βοήθεια της θεωρίας των παιγνίων –πιθανοτήτων… διαπιστώθηκε ότι αδυνατούσαν να βιώσουν οραματικά και να εντάξουν αυτή την γνώση στην προσωπικότητα τους.
Αυτή η αδυναμία του νου να λειτουργήσει ταυτόχρονα αναλυτικά και συνθετικά στο επίπεδο του διαλογισμού (στην απουσία δηλαδή του νοητικού εγώ), προκειμένου να εννοήσει το κβαντικό φαινόμενο της υλοενέργειας. Είναι η αιτία που παραμένουμε εγκλωβισμένοι στον φυσικό νου των τριών διαστάσεων καθώς αδυνατούμε να αντιληφθούμε με τον κοινό νου της καθημερινότητας την διπλή υπόσταση των 7 διαγωνίων, ακτίνων-πεδίων... ή πνευμάτων στον κυβικό θρόνο του Δημιουργού (τα μέτρα των διαγωνίων ρίζα2 + ρίζα 3 = 3,14)
*Το αλγεβρικό πυρ των πιθανοτήτων της συνείδησης που κραδαίνεται στις ζωικές μορφές του τάνγκραμ, είναι έμφυτο στο 5ο ζώδιο (της παιδικής ηλικίας) του λέοντα των τυχερών παιγνίων, γιαυτό ο Ηράκλειτος στο περίφημο απόφθεγμα ομιλεί για ένα παιδί που παίζει κύβους...
Η εμπειρία της διάλυσης της μορφής ως φώτισης...
Η ονειρική εμπειρία δείχνει ότι η στοιχειακή μορφή μας διαλύεται στα τρίγωνα του αστρικού φωτός, όπως ο Διόνυσος διαμελίστηκε από τους Τιτάνες. Εάν λοιπόν το νοητικό τετράγωνο της συνείδησης 4, το παρόν, παραμείνει σταθερό ή μηδενιστεί επιτυγχάνοντας την σιγή. Υποδεικνύεται η δυνατότητα απώλειας του βάρους ή εξαΰλωσης της μορφής…
Εφόσον το άθροισμα των 2 ακτίνων, ψυχής + προσωπικότητας εξισώνεται με την ακτίνα-υποτείνουσα του πνεύματος
Το περιστατικό περιγράφεται γλαφυρά στην μεταμόρφωση του Χριστού σε φως παρουσία των Διοσκούρων-προφητών Μωυσή και Ηλία. (Οι σφαίρες της Αφροδίτης και του Ερμή στο καβαλιστικό δένδρο).
Κάθε βράδυ λοιπόν δίνουμε εξετάσεις, για την επιτυχή κατασκευή του ορθογωνίου νοητικού τριγώνου μας, αποδεικνύοντας την ισχύ του Πυθ. θεωρήματος
Τα συστήματα των τριγώνων και η δημιουργία
εικ. Το πορτραίτο του Jacob Boehme
Όσοι μελετούν τους τριγωνικούς σχηματισμούς των αστρικών σπινθήρων, έχουν να διηγηθούν για τις παράδοξες συμπεριφορές τους και τις μεταμορφώσεις τους από νύχια και δόντια δράκοντα των ασύμμετρων οξυγώνιων εμπαθών τριγωνικών σπινθήρων της ασυνειδησίας, στις εντελώς συμμετρικές συστοιχίες των ισοπλεύρων τριγωνικών αρετών των βουδιστικών γιάντρας …
Η αρχαία παράδοση έχοντας διαφυλάξει την γνώση της σχέσης των τετραγώνων με τα τρίγωνα, μας προσφέρει όλη την απαραίτητη διδασκαλία στα σύμβολα των μαγικών τετραγώνων –γιάντρα.
Δύο διαδοχικοί τριγωνικοί αριθμοί δημιουργούν έναν τετράγωνο που συμπεριφέρεται ως ουροβόρος όφις. Υπενθυμίζοντας την εγκλωβίζουσα γοητεία των συναισθημάτων-ενεργειών, την λερναία ύδρα των τετραγώνων-όφεων. Καθώς ο αποκεφαλισμός τους γεννά νέους τριγωνικούς…
Ο Πλάτωνας αναφέρει συνολικά τρία είδη τριγώνων που δομούν τα 5 στερεά αισθήσεις.
1. Τα ισόπλευρα και ορθογώνια τρίγωνα των 60 μοιρών για το τετράεδρο του πυρός-όρασης, το οκτάεδρο του αέρα-αφής και το εικοσάεδρο-γεύσης.
2. Τα ορθογώνια ισοσκελή των 45 μοιρών των τετραγώνων και των κύβων της γεύσης
3. Τα ορθογώνια τρίγωνα των 72 μοιρών των πενταγώνων εδρών του πενταγωνικού δωδεκάεδρου του ήχου-αιθέρα, των υπό ανάπτυξη νοητικών αισθήσεων με βάση το εικοσάεδρο της όρασης-συνείδησης.
Νομίζω ότι η σαφέστατη αντιστοιχία των τριών ορθογωνίων τριγώνων των 60,45,72 μοιρών προς τα τρία είδη του κοσμικού πυρός ή λόγους , μένει μόνο να επιβεβαιωθεί από την εμπειρία των ασκούμενων… Επειδή οι αντίστοιχες γωνίες στα αστρολογικά ωροσκόπια εμφανώς την υποδεικνύουν:
1. την γραμμή της ελάχιστης αντίστασης στην δράση της προσωπικότητας (60,30 μοίρες)
2. την δυσκολία στην ψυχική έκφραση στις γωνίες (180,90,45 μοιρών) καθώς απαιτούν την συνειδητή προσπάθεια.
3. Τις παράξενες δυνατότητες που παρέχουν οι γωνίες (144,72,36,18 μοιρών).
Η όσφρηση είναι η αίσθηση που αναπτύσσει η νοητική φυλή. Δηλαδή η διάκριση των γεγονότων. Η επόμενη αίσθηση θα προκύψει λοιπόν από την εξέλιξη του κύβου-οσμής. Καθώς κάθε νέα αίσθηση περιέχει τις προηγούμενες, εκμεταλλευόμενη την γεωμετρία των κανονικών στερεών όπου τα βασικά σημεία τους παραπέμπουν στα άλλα 4 στερεά ή αισθήσεις εξαιτίας της παρουσίας του τριπλού σταυρού.
Τα τέσσερα στοιχεία είναι λοιπόν κύκλοι εκδηλώσεων της βασικής πολικότητας του θερμού -ψυχρού (ήχου) που μετατράπηκε σε ξηρό – υγρό (αφή) προσφέροντας την δυνατότητα διάσπασης του ενός (όραση των πολλών μορφών) και την επανένωση του (γεύση-ενόραση) σε έναν νέο κύκλο που ξεκινά η οσμή των μελοντικών γεγονότων και των χρονικών αντιλήψεων στον αναπνευστικό κύκλο.
Η νέα νοητική αίσθηση θα είναι της μορφής του εικοσαέδρου της φαντασίας ή δωδεκαέδρου του αιθέρα, και θα επέλθει με την κατανόηση του Λόγου ή ηχητικού ρεύματος…που μεταμορφώθηκε σε σάρκα ή ασυνείδητη φυλετική σκέψη.
Οι επαναλαμβανόμενες σκέψεις διαμορφώνουν την μορφή μας. Όπου συνειδητοποιούνται ως ασθένειες στα γεράματα... Ο κύβος της οσμής θα υποδείξει στις δύο τριγωνικές πυραμίδες της αναπνοής που κρύβονται στις διαγώνιες του, τις δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για την αντίληψη του χρόνου και την δημιουργική ικανότητα της φαντασίας...
Με αυτούς τους ψυχολογικούς μαθηματικούς ακροβατισμούς των νεοπλατωνικών στο πυθαγόρειο θεώρημα, περιγράφουμε την ύλη ή χρόνο του περιορισμού μας στην περιοχή του σταθερού ονειρικού βυθού του υπό σεληνιακού κόσμου.
Με ευχαρίστηση διαβάζω λοιπόν την πρόταση να αντιμετωπιστεί η κατανομή των
ηλεκτρονίων στις στοιβάδες του ατόμου σαν απόρροια του πυθ. Θεωρήματος.
εικ. « Από την εργασία του κ. Αδαμάκου …Η τριαδική ζωογονία.
● Οι επτά πρώτες τριάδες που αποδίδονται προσωπικά στον Πλάτωνα, εντελώς διαφορετικές από τις προηγούμενες του πυθαγόρα, καθορίζουν και αυτές την ηλεκτρονική δομή των στοιχείων.
● Μετασχηματισμοί Πυθαγορείων Τριάδων. Οι επτά πρώτες από τις άπειρες τριάδες του μοντέλου … Το ζωογονικό τρίγωνο (3,4,5) παράγει (ζωογονεί) τα εμβαδά όλων των Πυθαγορείων τριγώνων. ● Η σταθερά της λεπτής υφής ενυπάρχει ως θεμελιώδης ιδιότητα στο ζωογονικό τρίγωνο. ….Παρατηρείστε τις τρεις τελευταίες στήλες: δίνουν την κατανομή των ηλεκτρονίων σε στιβάδες και υποστιβάδες….»
Εδώ παρατηρούμε πως με το 4 της συνείδησης κλώθεται η δημιουργία.
Το 4 συνδέεται με την χρυσή τομή και τα ζεύγη των διαδοχικών αριθμών καθώς
4 =(√5+1)(√5-1)
Οι ειδητικοί αριθμοί και οι ακτίνες…
Ειδητικός λόγος, χαρακτηρίζεται ο απόκρυφος λόγος της ψυχής για τον οποίο δεν υπάρχει διατύπωση ή απόδειξη.
Ο Πλάτων στις αναφορές του στο αμετάβλητο Παρμενιδικό ον μας δίνει λίγες νύξεις για τους ειδητικούς αριθμούς σχετίζοντας τους με μία ταυτότητα που παρέχει μια σειρά από πυθαγόρειες τριάδες. β2 + (β2/4 – 1) 2 = (β2/4 + 1) 2
(5,4,3)
(17,8,15)
(37,12,35)
(65,16,63)
(101,20,99)
(145,24,143)
(197,28,195)
Παρατηρώντας τον τύπο και τους αριθμούς που παράγονται, συμπεραίνουμε ότι αυτό που ουσιαστικά διατυπώνεται είναι η ιδιότητα του αρ. 4 (ο νους) να δημιουργεί πυθαγόρειες τριάδες.
Η κάθετος των πολλαπλασίων του 4
η Κλωθώ βαίνει φθίνουσα έως την ταύτιση
της καθέτου Πρόνοιας με την υποτείνουσα Ειμαρμένη.
Δημιουργώντας τις οκτάβες των κόσμων της μεταφυσικής
Η μεσαία στήλη των πολ/σίων του 4, (8,12,16,20,24,28) πολλαπλασιασμένη με την θέση της στην παραγωγική σειρά 1,2,3,4,5,6,7 . Προσφέρει τους μέσους τετραγωνικούς αριθμούς στις αντίστοιχες τριάδες (4,16,36,64,100,144,196)
Το ενδιαφέρον με αυτήν την σειρά που ξεκινά και αυτή από το ζωογονικό τρίγωνο (3,4,5)
(5+3)/4=2
(17+15)/4=8
(37+35)/4=18
(65+63)/4=32
(101+99)/4=50
(145+143)/4=72
(197+195)/4=98
Είναι ότι η διαίρεση των ακραίων όρων με τον 4 δίνει πηλίκο τον αριθμό της πληρότητας στις αντίστοιχες στοιβάδες των ηλεκτρονίων (2ν 2 ) !
Ευχαριστούμε λοιπόν τον Πλάτωνα και τους μελετητές του, διότι με έναν μόνο τύπο μας μεταφέρουν την θεμελίωση του νοητικού πεδίου, το οποίο είναι υπεύθυνο για την εμφάνιση των χημικών στοιχείων στον περιοδικό πίνακα, αλλά και των αισθήσεων που αναπτύσσει η φυλή μας για να τα αντιλαμβάνεται…
Οι πυθαγόρειες τριάδες και η ηλεκτρονική Ειμαρμένη.
Το γνωστό τροπάριο της Μεγάλης Πέμπτης είναι ένα φιλοσοφικό κόσμημα που ανακεφαλαιώνει την αρχαία πυθαγόρεια-καβαλιστική σοφία. Υπενθυμίζουμε την έξυπνη φιλοσοφική ετυμολογία της καβάλας ή cabala=σαμπάλα από το καυλός=βλαστός, ξύλο=ίδα < ιδέα. Ξύλο ονομάζει η κινέζικη παράδοση τον αιθέρα των ιδεών και μέταλλο τον νοητικό αέρα. Η φυτική σοφία της αμπέλου (η αμπελοφιλοσοφία του Διο+νύσου) του αιθέρα ή ξύλου οφείλεται στην αρχαιότητα του φυτικού βασιλείου και εξυμνείται στο όνομα των Μελίων Νυμφών ως δένδρων εκ των οποίων ένας κλάδος έγινε ο κεραυνός της Ζωής (βλ. νήμα της Ζωής και θεωρία υπερχορδών) του πατέρα Δία ή φυσικού αιθέρα…
Η απόκρυφη καβαλιστική ορολογία αναγνωρίζεται εύκολα πίσω από κάθε λέξη. Κατ αρχάς ψάλλεται ημέρα πέμπτη που αντιστοιχεί στον Δία δηλαδή τον αιθέρα…
«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας.
(Σήμερον <παρόν ή πράνα. Κρεμάται επί ξύλου < ο κρεμασμένος του ταρώ δηλαδή ο υπερτέλειος αρ12, ο ενορατικός Ποσειδώνας του ύδατος, που επιτρέπει την ταύτιση με την πλανητική συνείδηση της γης)
Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται ὁ τῶν ἀγγέλων Βασιλεύς.
( Τα αγκάθια / καρφιά άστρα της Μεγάλης Άρκτου < Αρχής κυριαρχούν στο ουράνιο στερέωμα των αγγέλων ή δημιουργικών Ιεραρχιών παρέχοντας το νήμα της Ζωής < η πυθαγόρεια Κλωθώ)
Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν Νεφέλαις.
(Ο πορφυρός χιτώνας του Χριστού παίχτηκε στα ζάρια ή κύβους από τους στρατιώτες ή στοιχεία. Εδώ γίνεται επανάληψη της απόκρυφης θέσης του Ηράκλειτου για το παιδί (Διόνυσο) που παίζει ζάρια. Ο κύβος περιέχει όλα τα στοιχεία αισθήσεις. Οι κύβοι του αρ. των 153 ιχθύων έχουν 14 μεταπτώσεις, όσοι είναι και οι αστρικοί ασυνείδητοι κόσμοι στην θεία κωμωδία. Τους οποίους ο νοητικός νόμος του Σειρίου περιβάλλει…)
Ῥάπισμα κατεδέξατο ὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ.
(Στα πόδια του αστερισμού Ωρίωνα ή μυθολογικού Ηρακλή ξεκινά ο ηλεκτρικός Ηριδανός ή Ιορδάνης, ο ποταμός-ρεύμα των νεκρών. Ο Ωρίων φονεύθηκε (ραπίστηκε) από το μυητικό ζεύγος Απόλλωνα-Αρτέμιδας, απεσταλμένων του Σειρίου, προκειμένου να μεταβεί στον Άδη και να αντιμετωπίσει τον ψευδή χιτώνα των ηλεκτρικών αισθήσεων. Δηλαδή να ελευθερώσει τον πρώτο άνθρωπο ή Αδάμαντα Βλ. οι θυσιασμένοι Τάνταλος, Ιξίων και Σίσυφος, οι Μανού < Μήνη < σεληνιακή μνήμη. Το εικοσάεδρο/ύδωρ ή αιθερικός Αδάμας είναι η αδαμάντινη σοφία, λευκή ως Χιών βουδική οικογένεια του ύδατος. Έχει 22 τρίγωνα cάρτες-σταυρούς 2/13=153.846=777*22*9)
Ἥλοις προσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας.
(τα καρφιά είναι οι δημιουργικές δίνες ή τσάκρα στα άκρα-κορυφές της πεντάλφα, που ενεργοποιούνται στον σταυρικό γάμο του Νυμφίου με την Εκκλησία της ομαδικής συνείδησης)
Λόγχῃ ἐκεντήθη ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου.
(Η λόγχη του τεκτονικού διαβήτη δηλαδή η πνευματική βούληση κρύβεται στο πρόσωπο του Εκατόνταρχου Λογγίνου που είναι η ευαγγελική εκδοχή του Κένταυρου-εκατόνταρχου Νέσσου < Νήθω < Υφαντή του αιτιατού σώματος. Ο θηλυκός ορθογώνιος κανών είναι ο σταυρός. Ο γάμος-μάγος είναι ο θείος Ερμαφρόδιτος ή σταυρός του κάθετου και οριζόντιου συμβόλου των γεν. οργάνων)
Προσκυνοῦμεν σου τὰ πάθη, Χριστέ.
(ο σταυρικός πόθος (τετράγωνο φωτός) είναι η αρχή και το τέλος της δημιουργίας)
Δεῖξον ἡμῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου ἀνάστασιν».
(κλπ)
Το πυθαγόρειο θεώρημα απαιτεί τον εκμηδενισμό της εγωικής βούλησης-επιθυμίας προκειμένου η κάθετος της Πρόνοιας να ταυτιστεί με την υποτείνουσα της Ειμαρμένης του Σείριου. Αυτό επιτυγχάνεται με την κάθοδο στο σεληνιακό Λίμπο των Ψυχών (δεύτερη μύηση) όπου γίνονται οι επιλογές των επίγειων ρόλων. Δηλαδή ζητείται η κατάργηση των δυνάμεων του μεταβλητού σταυρού της Λάχεσης ή προσωπικότητας ώστε ο Αχιλλέας να σύρει στο Άρμα των θεϊκών αλόγων του, το νοητικό πτώμα της ώριμης προσωπικότητας του Έκτορα γύρω από τον ζωδιακό της καρδιάς Πρόνοιας (το Ίλιον της Τροίας).
Αντιλαμβάνονται λοιπόν οι νοήμονες αναγνώστες, ότι οι αισθήσεις στις ειδητικές πυθαγόρειες τριάδες αποδίδουν την ηλεκτρονική ειμαρμένη του Σείριου. Καθώς όπως υπέδειξε ο κ. Αδαμάκος, η διαφορά που απαγορεύει την ταύτιση της Ειμαρμένης με την Πρόνοια, δηλ της Κλωθούς της Μεγάλης Άρκτου με την Απολλώνια Άτροπο του Σειρίου είναι ο νόμος της πληρότητας των ηλεκτρονικών στιβάδων ή 7 πλειάδων που παρέχουν τον ερμητικό νοητικό ηλεκτρισμό των αισθήσεων ή στροβίλων του κάρμα… στον φυσικό κόσμο μας. «Τον ψευδή Χιτώνα ( την μάγια) των ηλεκτρικών μας αισθήσεων».
Το εγκεφαλικό βουητό, το οκτάεδρο της αφής και … τα ελεύθερα ηλεκτρόνια.
Στον μύθο του Ηρός της πλατωνικής πολιτείας, οι ψυχές που ελευθερώνονταν από τα Τάρταρα στον χώρο όπου θα επέλεγαν τον κλήρο του επόμενου βίου τους, ανέφεραν ότι μόνον όταν έπαυσε το τρομερό βουητό που τις εμπόδιζε, κατόρθωσαν να διαφύγουν από εκεί.
Οι αλλοιώσεις στην αίσθηση της αφής προαγγέλλουν την έναρξη της εσωτερικής όρασης.
Όπως έχουμε ήδη παρατηρήσει, η αφή, δημιουργημένη από την εξωτερική στοιβάδα των ηλεκτρονίων βρίσκεται σε άμεση εξάρτηση από τις μέσες και εσωτερικές στοιβάδες που έχουμε αποδώσει στην όραση. (Εφόσον τα ηλεκτρόνια στις στοιβάδες συμπληρώνονται με ορισμένη τάξη). Ενώ ο ήχος δονεί και τους πυρήνες των ατόμων...
Σε αυτό το σημείο είμαστε έτοιμοι να αντιληφθούμε την αρχή της επιθυμίας με τον τρόπο που μιλάει η χημεία για τα ιόντα και τα ελεύθερα ηλεκτρόνια. Δηλαδή ότι αυτά δεσμεύονται δημιουργώντας νέες ενώσεις, που θα τα κρατήσουν στην υπάρχουσα συνολική δομή των πραγμάτων του περιβάλλοντος (προσωπικότητας). Αυτό λοιπόν που δεν επιτρέπει η φύση του υλικού κόσμου, είναι να παραμένουν τα ελεύθερα ηλεκτρόνια σε αδέσμευτη κατάσταση επί πολύ χρόνο, καθώς διασαλεύεται έτσι η τάξη της πραγματικότητας.
Το γεγονός ότι η κατάρρευση της λογικής ακολουθίας συνοδεύεται από την αντίληψη μιας άλλης παράλληλης κατάστασης πραγμάτων, φανερώνεται κατά την μελέτη του υπναγωγικού φαινόμενου…
Στον Βουδδισμό αναφέρεται ότι ο κ.Βούδας είναι το μεγαλύτερο και το μικρότερο Ον της δημιουργίας...
Ο Επίκουρος και οι ατομικοί πυθαγόρειοι άκουγαν και «έβλεπαν» ( όπως και πολλοί σύγχρονοι διορατικοί βλ. απόκρυφη χημεία της Bezant)
τα άτομα με κοιλότητες και άγκιστρα, δηλαδή θηλυκά και αρσενικά. Εμείς τα αποκαλούμε ιόντα θετικά και αρνητικά. Τα οποία ενώνονται και δίνουν μόρια…
Τα αποκαλούσαν ριζώματα, πρώτες αιτίες, σπέρματα και τα θεωρούσαν άφθαρτα όπως τις ιδέες.
Επί πλέον αναφερόταν στην ηδονή που λάμβανε από την μελέτη του Ενός…
Ελάχιστοι καταλάβαιναν τι εννοούσε. Οι περισσότεροι φρόντιζαν να διαστρέψουν την δήλωση σε ηθικές κατευθύνσεις… και να τον προσδιορίσουν ως φιλήδονο ενώ ο ίδιος ζούσε ασκητικά με ψωμί και νερό…
Ευτυχώς, από την πληροφόρηση που έχουμε σήμερα αντιλαμβανόμαστε ότι ζούσε τις απολαύσεις των ασκητών. Δηλαδή την ζωτικότητα (ενάργεια) που παρέχει αφειδώς η αντίληψη της θεότητας…
Είναι στην φύση του Ενός να τρομοκρατεί ή να διασκεδάζει αφάνταστα εφόσον προσεγγίζεται συναισθηματικά ή νοητικά αντίστοιχα. Υπάρχει βέβαια και η οδός της ταύτισης οπότε τρομοκρατείς ή διασκεδάζεις τους άλλους…
Αυτό που στραγγαλίζει τις πολλές διαστάσεις-συναισθήματα είναι η επιβολή του ισοπεδωτικού χρονικού ρυθμού του καρτεσιανού πλέγματος της προσαρμοσμένης κοινωνικά προσωπικότητας. Όλοι αντιλαμβάνονται τις τρεις διαστάσεις του χώρου. Αλλά την έννοια του χωρόχρονου παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες της φυσικής ο κοινός νους αρνείται να συμπεριλάβει στα δεδομένα του…
Τι θα γίνει όμως σε μια κυκλική-σπειροειδή εξέλιξη… όπου τα συναισθήματα και προηγούνται και έπονται…». Δηλαδή, αν επιστρέψουμε στην παιδική αντίληψη του χώρου. Εκεί η προοπτική, είναι συνάρτηση των παραδοξοτήτων του μήκους της σκέψης- προσοχής που εξαρτάται από τα συναισθήματα, δηλαδή τον χρόνο. Για το παιδί η προοπτική του χώρου αλλάζει ανάλογα με τα συναισθήματα… Δεν περνάει τον δρόμο γιατί έρχεται αυτοκίνητο… παρόλο ότι είναι πολύ μακριά. Μία καρέκλα το νήπιο την βλέπει σαν …τέσσερεις πύργους. Αυτά είναι τα παράδοξα του Ζήνωνα, όπου το άπειρο συναίσθημα εισέρχεται στο πεπερασμένο διάστημα και τρελαίνει τον κινητικό νου της καθημερινότητας…
Ξαφνικά η εικόνα του κόσμου παγώνει σε ένα αιώνιο παρόν (βλ παράδοξα του Ζήνωνα), και εμφανίζονται οι άλλες διαστάσεις της ψυχολογίας μας… Το βέλος δεν φτάνει στον στόχο. Εφόσον η αγωνία του για να φθάσει διευρύνει διαρκώς τον χρόνο άρα και την απόσταση...
Δηλαδή το πυθαγόρειο θεώρημα ισορροπεί διαρκώς τα τετράγωνα (κοσμικά πυρά) των καθέτων (ήλιου-σελήνης, συνειδητού-υποσυνείδητου) με αυτό της υποτείνουσας-υπερσυνείδητου, αποδίδοντας την ορατή ύλη στις στιβάδες των ηλεκτρονίων των αντικειμένων του κόσμου μας…
Εδώ στον πύρινο νοητικό κόσμο
η συνείδηση απαλλαγμένη από τις πολικότητες των αισθήσεων ή πλατωνικών στερεών, αίρει το δυισμό του εαυτού με τον μη εαυτό.
Ο Ναρκισσισμός του Ενός, βρίσκει την γεωμετρική του έκφραση στην πύρινη τριγωνική πυραμίδα με πολικό αντίθετο την ίδια, έχοντας 4 κορυφές και 4 έδρες.
Fiat Lux (Γεννηθήτω φως)
Εμείς τώρα με τα δύο γεωμετρικά κλειδιά του φυσικού πεδίου -ζώδιο των ιχθύων (ιχθείς = Αφροδίτη και Έρως) που διαθέτουμε ήτοι: την χρυσή τομή Αφροδίτη ή Άγιο Πνεύμα και τον Νου-Έρωτα (η καθετότητα των πυθ. τριάδων), θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε την διαδικασία της φώτισης…
α) Η χρυσή τομή θεωρείται υπεύθυνη για την εμφάνιση των μορφών από το DNA, τις στερεομετρικές δομές των ατόμων της ύλης, της έμβιες μορφές ως την τοποθέτηση της ύλης στο σύμπαν...
β) Το πυθαγόρειο θεώρημα του οποίου η απόκρυφη σημασία στον αιγυπτιακό ζωδιακό 3+4+5=12 προσφέρει την πυθαγόρεια τριάδα της φώτισης (Ίσις)+(Όσιρις)=(Ώρος) και στον χριστιανισμό ως οι τρεις σταυροί στον τόπο του κρανίου (Γολγοθά). Περιγράφει τον τρόπο της μεταβολής της ύλης σε φως. Δια μέσου της κατανόησης της διαιρετότητας και των πρώτων αριθμών που δημιουργούν τα όρια των ηλεκτρονικών στοιβάδων, δηλαδή την μορφική εκδήλωση.
Ο Εinstein με το περίφημο τετράγωνο του φωτός επανέλαβε το επίτευγμα της αλχημικής μεταβολής του σπέρματος (1/m) [σπέρμα ή σπερματική σκέψη είναι ο αρμονικός μέσος της αιγυπτιακής αλχημείας]. Ο Einstein στην ισότητα Ε=mc2 περιγράφει απλώς τον προσδιορισμό του γεωμετρικού μέσου ως φώτιση (το φαλλικό ύψος λίγκαμ-Σίβα-Διόνυσο του ορθ. τριγώνου)
Η χρυσή ακολουθία και το διπλό αιθερικό ή γιατί ο Αιγόκερως θα έπρεπε να προηγείται του Τοξότη…
Το επόμενο λογικό βήμα στην μελέτη του κοσμικού δόγματος (πυρός ή Λόγου) είναι να εμβαθύνουμε στις αντιστοιχίες που υφίστανται ανάμεσα στην ακαδημαϊκή προσέγγιση του μοντέλου της φυσικής για το άτομο της ύλης και το θεοσοφικό μόνιμο άτομο ή αιθερικό καβαλιστικό δένδρο… Που είναι μια έκφραση του εικοσαέδρου δηλ. της Συμμετρίας-Λόγου της χρυσής τομής. (βλ. ακολουθία Fibonacci)
Σύμφωνα με την θεοσοφία η ύλη διαθέτει και μια λεπτότερη αιθερική υφή πέρα από εκείνη που αντιλαμβάνονται οι φυσικές αισθήσεις μας. Τα υλικά σωματίδια στροβιλίζονται σε ένα αιθερικό πεδίο. Το αιθερικό διπλό, πρότυπο του φυσικού διπλάσιο σε μέγεθος, συνιστούν τέσσερις αιθέρες που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ως: πεπτικό αιθέρα, αναπαραγωγικό αιθέρα, αιθέρα αισθήσεων και αιθέρα της μνήμης. Πρόκειται λοιπόν για τα 4 ανώτερα υποπεδία του φυσικού πεδίου που διαπερνούν τα κατώτερα τρία: στερεά, υγρά και αέρια συστατικά του παχυλού σώματος περικλείοντας κάθε σωματίδιο της ύλης με αιθερικό περίβλημα.
Το θεοσοφικό μοντέλο του 7 περιγράφει μια πτώση στα 4 κατώτερα υποπεδία-είδωλα της προσωπικότητας και μια ανάδυση στα 3 ανώτερα με το κρίσιμο 4ο νοητικό υποπεδίο των αντιστροφών. Έτσι τα 1,2,3 ειδωλοποιούνται αντεστραμμένα δια μέσου του νοητικού φακού (4) à στα 5,6,7. Το αιθερικό τμήμα του φυσικού σώματος είναι ο φορέας μέσω του οποίου κυλούν τα ρεύματα της ζωτικότητας. Σαν μια γέφυρα μεταφοράς των κυματισμών της σκέψης και του συναισθήματος από την αστρική στην ορατή-πυκνότερη φυσική ύλη.
Το επταδικό θεοσοφικό μοντέλο πραγματώνεται μαθηματικά με την γεννήτρια ταυτότητα των 4ων διαδοχικών όρων της χρυσής ακολουθίας Fibonacci (α,β,γ,δ). Δηλ. μιας τετραστοιχειακής προσωπικότητας που αποδίδει μια πυθαγόρεια τριάδα-ψυχή (αδ, 2βγ, ββ+γγ). Υπενθυμίζουμε ότι το πυθαγόρειο θεώρημα παρουσιάζεται στην 4η μύηση ως κοσμική σταύρωση και απελευθέρωση-ανάσταση στο επόμενο στάδιο της ατέρμονης ψυχικής εξέλιξης.
Το καινούργιο στοιχείο που θα προσθέσουμε εδώ αφορά την εργασία* του κ. Αδαμάκου στην οποία είχαμε αναφερθεί παλιότερα. Για την παραγωγική σειρά των πυθαγορείων τριάδων ή πλατωνικών ειδητικών (απόκρυφων) αριθμών που συνδέονται με τον νόμο της πλήρωσης της εξωτερικής στιβάδας των ηλεκτρονίων 2*(ν^2). Ο νόμος αυτός του διπλασιασμού του «τετραγώνου» αφορά το διπλό αιθερικό σώμα και το ξεδίπλωμα των τριών σειρών των πετάλων του λωτού της ψυχής που αντιστοιχήσαμε με την ακτινοβολία των στοιβάδων 4,5,6 στο άτομο του χαλκού ή γνώσης, αργύρου ή αγάπης και χρυσού ή θυσίας
* Στον παρακάτω πίνακα Η σειρά των πυθαγορείων τριάδων ξεκινά από το ζωογονικό τρίγωνο (3,4,5) με εμβαδόν 6 :
1 (3,4,5) => (5+3)/4=2
2 (17, 8, 15) => (17+15)/4=8
3 (37, 12, 35) => (37+35)/4=18
4 (65, 16, 63) => (65+63)/4=32
5 (101, 20, 99) => (101+99)/4=50
6 (145, 24, 143) => (145+143)/4=72
7 (197, 28, 195) => (197+195)/4=98
η μεσαία στήλη των πολ/σίων του 4 {4,8,12,16,20,24,28} πολλαπλασιασμένη με την θέση της στην παραγωγική σειρά 1,2,3,4,5,6,7 . Προσφέρει τους μέσους τετραγωνικούς αριθμούς στις αντίστοιχες τριάδες {4,16,36,64,100,144, 196}/2 ήτοι {2,8,18,32,50,72,98} δηλ. τους αριθμούς της πληρότητας στις αντίστοιχες στοιβάδες των ηλεκτρονίων 2*(ν^2)
Το νέο στοιχείο στην μελέτη μας πρόκυψε όταν μελετώντας τις 7 τετράδες (προσωπικότητες) των αριθμών Fibonacci διαπιστώσαμε ότι και πάλι το άθροισμα των ακραίων όρων [αδ+(ββ+γγ)] στις πυθ. τριάδες [αδ, 2βγ, ββ+γγ] είναι ένα διπλασιασμένο τετράγωνο ή όριο του διπλού αιθερικού… για τις στοιβάδες των ηλεκτρονίων. Η αιτία του διπλασιασμού του τετραγώνου οφείλεται στο ότι: αδ+ββ+γγ = 2(α+β)^2, εφόσον α+β=γ, β+γ=δ
Αναλυτικά προκύπτει ο ακόλουθος πίνακας για τον οποίο ισχύουν οι γνωστές τιμές 2,8,18 για την πληρότητα των τριών πρώτων στοιβάδων. Στην συνέχεια όμως παρατηρούμε ότι ο αρ. 32 της πληρότητας για την 4η στοιβάδα εμφανίζεται ως το μισό του 64 της 5ης στοιβάδας, ενώ ο αρ. 50 της πληρότητας της 5ης στοιβάδας εμφανίζεται στην 4η θέση της σειράς. Αυτή η αναστροφή μοιάζει με απάντηση στο ερώτημα της αστρολογίας για την αιτία που ο νοητικός Αιγόκερως θα έπρεπε να προηγείται του αστρικού Τοξότη στον ζωδιακό κύκλο…
1. 0,1,1,2 => (0,2,2) => 0+2=2=2Χ1
2. 1,1,2,3 => (3,4,5) => 3+5=8 =2Χ4 (τετρ. 2)
3. 1,2,3,5 => (5,12,13) => 5+13=18=2Χ9 (τετρ. 3)
4. 2,3,5,8 => (16,30,34) => 16+34=50=2Χ25 (τετρ. 5)
5. 3,5,8,13 => (39,80,89) => 39+89=128=2Χ64=4Χ32 (τετρ. 8)
6. 5,8,13,21 => (105,208,233) => 105+233=338=2Χ169 (τετρ. 13)
7. 8,13,21,34 => (272,546,610) => 272+610=882=2Χ441=18Χ49 (τετρ. 21)
Η φύση της τραγωδίας και το πυθαγόρειο θεώρημα
Οι φίλοι του κινηματογράφου ας εξετάσουν την περίπτωση, αν η αλληγορική ταινία "το θεώρημα" του Παζολίνι, είναι μια θεατρική ψυχολογική προσέγγιση στο θέμα μας...Οι τραγικές ηρωίδες του αρχαιοελληνικού θεάτρου είναι διάσημες και αγαπητές. Η συμπάθεια δημιουργείται από το γεγονός ότι οι χαρακτήρες τους αποκαλύπτουν επί σκηνής την αρετή αποδεχόμενες την αναπότρεπτη μοίρα τους καθώς απονέμουν την θεϊκή δικαιοσύνη. Μια θέση θεατή στην θεατρική σκηνή του θεϊκού δικαστηρίου είναι το οδυνηρό προνόμιο για όποιον εισέρχεται στον νοητικό κόσμο. Εδώ η συμβατική θεώρηση του κόσμου καταρρέει. Οι μάσκες πέφτουν, αποκαλύπτοντας την φρίκη της θυσίας που δεν είναι δυνατόν να κατανοηθεί με βάση το ανθρώπινο μέτρο. Η παθητική επιρροή του Κρόνου ελέγχει την ανάπτυξη και τον θάνατο της ανθρώπινης προσωπικότητας γινόμενη αντιληπτή μόνον στον νοητικό κόσμο.
Το δράμα πάλι είναι συνώνυμο της ετεροδικίας. Του να εκδικάζεται
δηλαδή η υπόθεση που σε αφορά στην χώρα του ανθρώπινου μέτρου
και δυνατότητας. Οπότε αίρεται το αναπότρεπτο και επέρχεται η λύση
του δράματος, εφόσον το μοιραίο είναι πλέον διαπραγματεύσιμο.
Δραματικός είναι λοιπόν μόνον ο συνειδητός-νοητικός άνθρωπος,
ισορροπώντας διερχόμενος επάνω από τους γρίφους των τραυματικών
συναισθηματικών αντιφάσεων.
Η κωμωδία τέλος είναι ένα πνευματικό συμβάν, επειδή η χαρά είναι μια
διαρκής έκρηξη αποκαλύψεων της αλήθειας. Γεγονός που υπερβαίνει
πάλι το μέτρο της ανθρώπινης κατανόησης, συγγενεύοντας με αυτόν τον
τρόπο με την τραγωδία.
Οι τρεις πλευρές του ορθογωνίου ονομάζονται λοιπόν και τραγωδία, ερωτικό δράμα, κωμωδία. (Κρόνος, Αφροδίτη, Ουρανός). Υποδεικνύοντας τα τρία ζώδια του αέρα και την σβούρα της αφής-σκέψης (οκτάεδρο) που νομοθετεί την πραγματικότητα μας.
Των Διοσκούρων διδύμων όπου αναγνωρίζεται η πολικότητα και αποδίδεται η μοίρα με τον θάνατο του Κάστωρος . (Τραγωδία)
Του ζυγού, όπου η συνείδηση ανατέλλει ως ο ρυθμιστικός τρίτος παράγοντας για την ισορροπία της.
Δράμα
Του υδροχόου, που αφαιρεί τις αιτίες των παθημάτων μας στις ομαδικές-αθλητικές μυήσεις... εκμεταλλευόμενος αριστοτεχνικά τις πολικότητες. Ας μην λησμονούμε τον ορισμό του Humor: Όταν ένας πέσει επειδή πάτησε μπανανόφλουδα είναι τραγικό γιατί είναι μόνος. Αν 100 πατήσουν 100 μπανανόφλουδες είναι κωμωδία... Η εξομολόγηση - κοινοποίηση των παθημάτων μας στους άλλους.
36+64=100
Ο τριγωνικός 36 ή 666 είναι αρ. ανθρώπου. Η πενταγωνική μορφή έχοντας ως μέτρο τον αρ. 36 συνθέτει τις 36 αρχέτυπες ζωδιακές μορφές των δεκανών στον τρίτο οφθαλμό ή Δέπας της κύστης του ιχθύος. Αυτή η Απολλώνια συνθετική μορφή ισορροπεί την σύγκρουση των Λαπίθων με τους Κενταύρους.
Οι Λαπίθες των εξιδανικευμένων ερώτων, αντιπροσωπεύουν τις τροχιές των πρωτογενών ατόμων που κατόρθωσαν να έρθουν σε επαφή με το φάσμα της Ήρας στον αξεπέραστο αιθερικό δακτύλιο. Ενώ οι μοιραίοι Κένταυροι συμβολίζουν τις τροχιές των σκέψεων που όντως διαγράφτηκαν διαμορφώνοντας τις αρχέτυπες συμπεριφορές της προσωπικότητας κατά την παιδική ηλικία.
Η μάχη Λαπιθών και Κενταύρων επάνω στην Απολλώνια μορφή (ως Αρμαγεδώνα) απεικονίζεται στο αέτωμα του ναού του Ολυμπίου Διός. Υπενθυμίζοντας τον αγώνα που διεξάγεται στον νού των αθλητών προκειμένου να επιτύχουν το ιδανικό άλμα του Λαπίθειου οραματισμού τους (Νεφέλης-Ήρας) και των Κενταυρικών διαμορφώσεων της ζωικής προσωπικότητας που αντιτίθενται σε αυτόν τον οραματισμό. Αυτή η συγκρουσιακή ατμόσφαιρα ανάμεσα στον οραματισμό για τον μελλοντικό στόχο, που υφαίνεται σε παρόντα χρόνο, ενάντια στις τραυματικές καταστάσεις της ψυχολογίας μας που τον εμποδίζουν, λαμβάνει χώρα εντός των ορίων του μοιραίου λαχνού της μορφής. Το πυθαγόρειο θεώρημα λοιπόν 36+64=100 δείχνει τις δυνάμεις που διαμορφώνουν τα νοητικά υποπεδία. Λαμβάνοντας υπόψη τον Διόνυσο-Ζαγρέα της (ορυκτής) μορφής (36) η οποία διαμελίζεται στα 64ων ειδών γεγονότα που μπορεί να καταγραφούν στο αιθερικό μας περίβλημα (βλ. Ι Τσινγκ) αντιπρόσωπο του φυτικού βασιλείου, διαμορφώνοντας το τρίτο νοητικό περίβλημα ή υποπεδίο των ζωικών αρχετύπων ή Κενταυρικών σπερμάτων.
Η ισσοροπία ως κατανόηση αυτών των διαμορφώσεων είναι που ακτινοβολεί ως ο Απόλλων του ενορατικού πεδίου…
Η πυθαγόρεια φώτιση…
Η προσωπικότητα λοιπόν μετά από μακροχρόνια εγκυμοσύνη επιτυγχάνει την νοητική τιμή της χρυσής τομής, η οποία είναι κοινή για όλες τις διαγώνιες ή αισθήσεις της πεντάγωνης μορφής.
Αυτό έχει σαν συνέπεια η προσοχή να μην διασπάται εφόσον έχει επιτευχθεί η ειρήνη της ισόρροπης διαχείρισης, ανάμεσα στις πρώην αντίπαλες στοιχειακές αισθήσεις για τον έλεγχο της ενέργειας του αναπνευστικού κύκλου. Έτσι το βέλος της προσοχής είναι ελεύθερο να αντιληφθεί την σχέση της τροχιάς της σκέψης, ανάλογα με το τέντωμα της χορδής του τόξου που αντιπροσωπεύει η παύση ανάμεσα στην εισπνοή του εγώ και την εκπνοή / υπηρεσία προς τους άλλους.
Οι στοιχειακοί κόσμοι δονούνται στους ρυθμούς του 4 της φωτιάς, ήτοι: 8 για τον αέρα, 12 για την γη και 16 για το νερό. Τα κείμενα λέγουν ότι η μονάδα μέτρησης είναι ο χρόνος περιφοράς του δακτύλου γύρω από το γόνατο (2,5 δευτ. περίπου). Ανακαλύπτει λοιπόν ο ασκούμενος στην παρατήρηση τον τρόπο που οι επιθυμίες/αισθήσεις ακολουθώντας τους χρόνους των κόσμων τους βιαιοπραγούν με τον αναπνευστικό ρυθμό της μορφής του. Κυρίως τα στοιχεία της θερμότητας: το πυρ/οργή και ο νευρικός αέρας, που έχουν γρήγορους ρυθμούς.
Ο αιθέρας του Εαυτού αντιπροσωπεύεται στην παύση της αναπνοής των στοιχείων…
Καλόν είναι να επαναλάβουμε ότι η φώτιση του νου επέρχεται με την υπηρεσία προς τους άλλους. Ως εκπολιτισμός του γενετησίου ψυχισμού των άλογων στοιχείων ή ενστίκτων. Καθώς η σειρά των πετάλων 4+6=10 (ο οικονομικός έλεγχος του ηλιακού πλέγματος) και 10+6=16 (η ικανότητα οραματισμού της προσωπικότητας, από το κέντρο του λαιμού) αποτελούν μια σειρά Fibonacci 4ων διαδοχικών όρων της χρυσής ακολουθίας, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν μια πυθαγόρεια τριάδα. [αδ+2βγ=β2+γ2] όπου α=4, β=6, γ=10 και δ=16 Δημιουργούν δηλαδή ένα ορθογώνιο τρίγωνο, γεγονός που καθιστά ορατή στην συνείδηση την διδασκαλία της υποτείνουσας ή ειμαρμένης στην καρδιά. Του νόμου δηλαδή που επιβάλει την δικαιοσύνη στον διαρκή πόλεμο των άφθαρτων στοιχείων…
Συνεχίζοντας την «παρανοϊκή» μας πυθαγόρεια μελέτη στο ορθογώνιο τρίγωνο που δηλώνουν οι αριθμοί ως πέταλα ή ως ακτίνες των τροχών στα κέντρα κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης* έχουμε: αδ+2βγ=β2+γ2 και αντικαθιστώντας με τους γνωστούς αριθμούς των πετάλων στα κέντρα α,β,γ,δ λαμβάνουμε την πυθ. τριάδα (4*16), (2*6*10), (6*6+10*10) => (64)2+(120)2=(136)2 ή 4096+14400=18496 το οποίον είναι αληθές.
*το κέντρο της καρδιάς με τα 12 πέταλα ανήκει στην γραμμή του αγγελικού βασιλείου και θα το εξετάσουμε στην ιδιαίτερη αριθμητική σειρά της εξέλιξης του. Η σειρά της αγγελικής εξέλιξης διαπλέκεται με αυτήν του στοιχειακού βασιλείου στο γεννητικό και το καρδιακό κέντρο (οι αρ. 6 και 12 είναι πολ/σια του 3) προσφέροντας την ενέργεια για να καλυφθούν τα κενά στην εξελικτική οκτάβα του
Προκύπτει τώρα το εύλογο ερώτημα για το τι αντιπροσωπεύουν οι αριθμοί αυτοί στην φυσιολογία μας. Το γινόμενο (αδ) του κέντρου της βάσης (α) με το κέντρο του λαιμού (δ) δίνει τον αριθμό 64 ή τον τετράγωνο 8. Με άλλα λόγια η σχέση του κέντρου της βάσης του ενστίκτου, με το κέντρο του λαιμού αναδεικνύει τον δευτερεύοντα λωτό του θύμου αδένα των 8 πετάλων ως γεωμετρικό μέσο ή φωτοδότη τους, ελεγκτή του στοιχειακού οραματισμού των ενστίκτων. Πράγματι ο αρ. 64 αντιπροσωπεύει τις καταστάσεις στις οποίες παραλλάσσεται η ενέργεια στον κόσμο μας σύμφωνα με το ι-τσινγκ ή το αιγυπτιακό μάτι του Ώρου (βλ. wanjet)
Το γινόμενο 2βγ=12*10 κάνει μια ευθεία αναφορά στην ολοκλήρωση του διπλού αιθερικού ή ζωδιακού στα 10 ζώδια που ολοκληρώνει την εργασία της ο νόμος της οικονομίας της προσωπικότητας, ελέγχοντας την ενέργεια του γενητικού κέντρου (β) από το ηλιακό κέντρο (γ) του κυκλικού ή πυρός δια τριβής (βλ. Φ=10/12 *π)
Τέλος το άθροισμα των τετραγώνων του 6 και του 10 ανήκουν στην γνωστή πυθαγόρεια τριάδα (6,8,10) ήτοι 36+64=100 το οποίο δηλώνει την προβολή του γονιδιώματος (64) ως κινηματογραφική μπομπίνα , δια μέσου του τρίτου οφθαλμού (τριγ. 36) στην νοητική αύρα μας των Κενταύρων (100). Οπότε το 136 (100+36) δηλώνει μάλλον την συνθετική δράση του τρίτου οφθαλμού στο νοητικό πεδίο.
Το ζήτημα γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον καθώς ο 18496=64*269=82*172. Δηλαδή ότι ο τετράγωνος 136 ως νοητικός οφθαλμός είναι ο γεωμετρικός μέσος δύο άλλων τετραγώνων, του 8 και του 17. Το οποίο αποτελεί μια διαφορετική έκφραση για την φύση του νοητικού φωτός (136) ως αποτέλεσμα της σχέσης του λωτού των 8 πετάλων με το αιθερικό φως. Το 17, δηλώνει τον τριγωνικό 17 =153. Των ουσιών στο ολοκληρωμένο αιθερικό σώμα. (βλ. την εμφάνιση του αναστημένου Χριστού στην λίμνη Τιβεριάδα και τους 153 ιχθείς στο δίχτυ των 6 μαθητών)…
Τα αριθμητικά παράδοξα συνεχίζονται για όποιον αντιλαμβάνεται την φυσιολογία αυτών των αριθμών. Η πανσέληνος (13) έχει περίοδο 1/13=153 846. Που δηλώνει ότι ο τριγ.17=153 εκφράζει την νευρική / ορμονική ολοκλήρωση του αιθερικού σώματος πρότυπου της σεληνιακής φυσικής μορφής. Εφόσον 153+846=999 δείχνει τον αξεπέραστο δακτύλιο (999…) της χιλιάδας των γεγονότων στα οποία ανταποκρίνεται. (Το 1.000.000=10 στην 6η δύναμη / είναι ο αρ. του αστρικού πεδίου των ονείρων ή σύνθεσης της ηλιακής αιματικής 1/7 και ορμονικής σεληνιακής κυκλοφορίας 1/13. Έτσι η φυσική μορφή-σφραγίδα είναι φύλακας του τετράγωνου/φωτός του αρ. 1000 ή πυθαγόρειων γεγονότων του βίου)
Ανακεφαλαιώνοντας, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει μια σειρά γεωμετρικών μέσων ή τετράγωνων αριθμών (οφθαλμών ή κόμβων φωτός) αποτέλεσμα του γάμου (γινομένου) που συνθέτει την ενέργεια 2 κατώτερων πεδίων της κλίμακας στο αμέσως ανώτερο.
Η σειρά αυτή των τετράγωνων αριθμών είναι μια ιδιαίτερη έκφραση της χρυσής ακολουθίας, όπου οι αριθμοί που την αποτελούν είναι οι τρίτοι οφθαλμοί της συνείδησης των πεδίων... που τείνουν στην Πνευματική χρυσή τομή !!!
Οι ειδητικοί λόγοι…
Ο λωτός του τρίτου ματιού εμφανίζεται με 2Χ48= 96 πέταλα. 48 είναι το άθροισμα των πετάλων όλων των λωτών κάτω από το τρίτο μάτι: 4+6+10+12+16 τα οποία προφανώς αθροίζονται στο ένα από τα δύο πέταλα-φύλα του Θείου Ερμαφρόδιτου που αντιπροσωπεύει.
Εμείς αναζητούμε στοιχεία για να στηρίξουμε την σειρά Fibonacci της χρυσής ακολουθίας (Φοχατ) και το πυθαγόρειο θεώρημα των τετραγώνων της φώτισης.
Ευτυχές και ελπιδοφόρο για την ανάπτυξη της συνείδησης θα πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός της συνύπαρξης των δύο νόμων στην πυθαγόρεια τριάδα (αδ,2βγ, ββ+γγ) που σχηματίζεται από 4 διαδοχικούς όρους της χρυσής ακολουθίας.
Η χρυσή ακολουθία της αιθερικής ή πενταγωνικής φύσης περιέχει τους χρόνους δόνησης των 4ων στοιχείων, που δομούνται ως τα 4 ακέραια πολλαπλάσια της μονάδας του πυρός:
1) 4-πυρ/ τετράεδρο,
2) 8-αέρας/ οκτάεδρο,
3) 12-γη/ κύβος,
4) 16-ύδωρ/ εικοσάεδρο
Καθώς οι 3 πρώτοι από τους 4 όρους αποτελούν μέρη της χρυσής ακολουθίας, εφόσον 4+8=12 . Ο κύβος και το οκτάεδρο έχουν 12 ακμές. Ενώ το ύδωρ (16) εντάσσεται ως όρος στην ακολουθία χάρις στο πλήθος των 20 εδρών του εικοσαέδρου, εφόσον 8+12=20
Η πυθ. τριάδα (6,8,10)=2Χ(3,4,5) αποτυπώνεται στα τρία αιθερικά κέντρα : των γεν. οργάνων, θύμου αδένα και στομάχου.
Η πυθ. τριάδα (64,120,136)=8Χ(8,15,17) φαίνεται ότι ελέγχει την συμπεριφορά των ανώτερων κέντρων του αιθερικού. Οι αρ. 120 και 136 είναι οι τριγωνικοί 15 και 16
Ο μέγιστος Πλάτων τα έχει υποδείξει όλα αυτά και ακόμη περισσότερα στην σειρά των ειδητικών αριθμών του.
(5,4,3)
(17,8,15)
(37,12,35)
(65,16,63)
(101,20,99)
(145,24,143)
(197,28,195)
Οι οποίες εκτός από τον αριθμό της πληρότητας στις στοιβάδες των ηλεκτρονίων, δείχνουν επίσης την διαχείριση της ουσίας ή ηλιακών αγελάδων στο …Δέπας ή δισκοπότηρο-ψυχή
Εμείς αναγνωρίσαμε χονδρικά τις δύο πρώτες από τις πυθαγόρειες τριάδες που υποδεικνύει ο Πλάτωνας στους απόκρυφους ειδητικούς λόγους της τριαδικής ψυχής… Μια ιδέα για το περιεχόμενο τους δίνει η κεντρική σειρά 4,8,12,16… στην οποία αναγνωρίζουμε τον χρόνο του κραδασμού των στοιχείων ή ακέραιων πολ/σίων του πυρός 1*4, 2*4, 3*4, 4*4...
Ο γεωμετρικός ορισμός της συνείδησης (2) …
Στον παρακάτω πίνακα όπου η μονάδα του χρόνου (χρι) του πυρός-τετραέδρου πολλαπλασιαζόμενη με τους (1,2,3,4) δημιουργεί τα άλλα κανονικά στερεά
1) 4-πυρ/ τετράεδρο,
2) 8-αέρας/ οκτάεδρο,
3) 12-γη/ κύβος,
4) 16-ύδωρ/ εικοσάεδρο
Απαιτεί την κατανόηση της σχέσης ανάμεσα στις ακμές-γραμμές και τις έδρες-επιφάνειες, εφόσον το 3*4=12 αντιπροσωπεύεται στις ακμές του κύβου ή του οκταέδρου και όχι στις έδρες, όπως συμβαίνει για τα δύο προηγούμενα στερεά
Η σχέση που συνδέει τις Ακμές με τις Κορυφές και τις Έδρες στα κανονικά στερεά έχει διατυπωθεί από τον Euler: Α+2=Κ+Ε => 2 = Κ+Ε-Α. Το οποίο μεταφράζεται όταν λάβουμε υπόψη την παρακάτω πυθαγόρεια κατηγοριοποίηση, ως συνείδηση της πύρωσης και της απόσταξης!!! Εφόσον το άθροισμα (Κ+Ε) είναι ο βρασμός = (φωτιά και νερό) ενώ η όλη εργασία (Κ+Ε)-Α = (φωτιά +νερό)- αέρας (ατμός) είναι η απόσταξη. Επί πλέον όντως (1+3)-2=2
Η παραβολή του καλού ποιμένος Όταν ο Ηρακλής ταξίδευε με το Δέπας ή δισκοπότηρο από τόπου εις τόπον ενίοτε μετέφερε και αγελάδες. Αναφέρεται ότι ήταν ένας «κακός» ποιμένας… Άλλες αγελάδες του έφευγαν, οπότε χρειαζόταν να τις αναζητήσει εκ νέου στην άγρια Θράκη (της προσωπικότητας), ενώ άλλες φορές κατασπάρασσαν η μια την άλλη… Η δυσκολία του αποσυμβολισμού του καλού ποιμένα Ερμή ή Χριστού οφείλεται απλά στην άγνοια των θεολόγων για την φύση των βοδιών ή των προβάτων. Δηλαδή για την φύση της εύπλαστης αιθερικής ουσίας του ταύρου Άλεφ ή υδραρύρου-βούδα της αλχημείας. Ο καλός ποιμένας είναι ο νοητικός άνθρωπος που εργάζεται με το κοπάδι των ουσιών μέσα στο δισκοπότηρο της καρδίας, αναζητώντας την ελλείπουσα ουσία-πρόβατο προκειμένου να επιτύχει την ολοκλήρωση μιας αρμονικής σειράς γεγονότων…
Όπως μας υπέδειξαν οι Αιγύπτιοι ιερείς ο αιθεροφυσικός οφθαλμός-δισκοπότηρο 666 για να αποσυρθεί στον επόμενο τόπο-πεδίο λχ 888 χρειάζεται να ολοκληρώσει την άθροιση στην αρμονική ακολουθία
½+1/4+1/8+1/16+1/32+1/64=63/64 Δηλαδή την περιήγηση του προσκυνητή στα 6 βασίλεια-φυλές της εμπειρίας της Αιγύπτου (αίγα < αιγίς= ο ηλεκτρισμός των αισθήσεων) στην συνθετική αίσθηση όσφρηση+όραση+σκέψη+ακοή+γεύση+αφή=666 (Η ηλιακή συνθετική αίσθηση του αιθεροφυσικού τρίτου οφθαλμού…)
Η εργασία εντός του δισκοπότηρου της καρδίας περιλαμβάνει την δικαιοδοτική εργασία (ζύγιση) των τυχαίων οξυγώνιων τριγώνων (δόντια του δράκου) τα οποία χρειάζεται να αλληλοεξουδετερωθούν ως ζεύγη αντιθέτων ή να μετατραπούν σε ημίτονα στο πύρινο έδαφος της Παρουσίας.
Η λέξη ημίτονο προέρχεται από την σύνθεση των λέξεων μισός+τόνος. Ο τόνος είναι η Μονάδα της υποτείνουσας-ειμαρμένης σε ορθογώνιο τρίγωνο με γωνίες 30,60,90. Οπότε το ημίτονο της γωνίας των 30 μοιρών ισούται με ½. Πρόκειται για την κατασκευή των ισοπλεύρων τριγώνων που αποτελούν το εικοσάεδρο αιθερικό σώμα…
Η νοητική εργασία συνίσταται στην κατανόηση και εφαρμογή του πυθαγορείου θεωρήματος. Όπου οι δύο κάθετες των αστρολογικών σταυρών λαμβάνουν τις τιμές των Διοσκούρων: ημιτόνου + συνημιτόνου = η νοητική Μονάδα της πανσελήνου
Όσοι αντιλαμβάνονται το θέμα ας αναλογιστούν την σημασία της ισότητας ημ(153=90+63)=συν(63) 153+360=513 153+513=666
Η σύγκρουση των δύο αδελφών...
Ένα ενδιαφέρον ερώτημα που υποβόσκει είναι γιατί η αιγυπτιακή μεταφυσική συνδέει τα 63/64 με το 666 και ο βουδισμός με τα 2Χ48=96 πέταλα του τρίτου ματιού.
Η απάντηση είναι γενικά γνωστή και αφορά την χρυσή τομή… Όμως η λεπτομερής εξέταση είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική για την μυητική φόρμουλα
Τα κατώτερα κέντρα αθροίζουν στην λεγόμενη πρώτη μύηση (της εξιδανίκευσης του πολιτισμού) τα πέταλά τους στον λαιμό:
4 πέταλα η βάση
6 πέταλα το ιερό κέντρο
4+6=10 πέταλα το ηλιακό πλέγμα
10+6=16 πέταλα ο λαιμός
Οι αριθμοί 4,6,10,16 αποτελούν λοιπόν όρους της σειράς Fibonacci. Επομένως δημιουργούν μια ψυχική πυθαγόρεια τριάδα τετραγώνων (φωτισμού)
(4Χ16)^2+2(6Χ10)^2= (6^2+10^2)^2 =>
4096+14400=18496
το οποίο εκφρασμένο σε μοίρες
4096/360+14400/360=18496/360 =>
136+0=136
υποδεικνύει την γωνία 136=180-54 μοιρών δηλ την γειωμένη ή πολική έκφραση της χρυσής τομής στην γωνία του πενταγώνου των 54 μοιρών… στο alta mayor (άθροισμα των κατώτερων κέντρων στο κεφάλι)
Σε αυτήν την τιμή προστίθενται κατά την δεύτερη μύηση (σύγκρουση των δύο αδελφών), τα 12 πέταλα του καρδιακού λωτού προσφέροντας την ισορροπημένη ενόραση του τρίτου οφθαλμού ο οποίος συνθέτει όλα τα πέταλα του σώματος στο ένα από τα δύο συνθετικά του πέταλα: 4+6+10+12+16=48 και 2X48=96
Η σύγκρουση των δύο αδελφών είναι το άθροισμα των δύο ριζών της χρυσής τομής που φανερώνουν τον δυϊσμό της Μονάδας κατά την δεύτερη μύηση Φ-1/φ=1 ή 1,618-0,618=1
Εδώ παρατηρούμε ότι η «αιγυπτιακή» συνθετική φόρμουλα του τρίτου ματιού (wajet) ½+1/4+1/8+16+132+1/64 = 63/64 = 1-1/64 σχετίζεται με την Φ=1-1/φ και το 1/64 με το 1/φ Αυτή η σχέση μπορεί να μελετηθεί στην πυθαγόρεια τριάδα όπου φανερώνεται η Ειμαρμένη των Κενταύρων (100) 64+36=100 . Όπου ο 8ος δηλ ο 64 (Χριστός-Λέων της νοητικής μορφής) θυσιάζεται για να σωθεί η ζωδιακή μορφή του 36 (ο Αντίχριστος και η λεόντεια κεντρική κεφαλή της λερναίας Ύδρας) ως ο δεύτερος Αδάμ.. Αλλά 1/64+1/36 = (1/8)^2 +(1/6)^2= 100/2304=(10/ 48)^2 Παρατηρούμε δηλαδή ότι η ανάφλεξη (ύψωση στο τετράγωνο) των σπερμάτων δημιουργεί το φως ενός συνθετικού τετράγωνου σπέρματος. 10/48 (που παραπέμπει σε μια δεκάδα –ψυχή πετάλων του τρίτου ματιού)… « Έχουμε λοιπόν μια πυθαγόρεια τριάδα σπερμάτων»… Με το δισκοπότηρο των σπερμάτων να φλέγεται…
Το θεώρημα του Νικομάχου και η ηλιακή πύλη 666 για την Στοά του Σειρίου
Τα θεώρημα των μερικών αθροισμάτων του Νικομάχου παρουσιάζει την δομή του Πλατωνικού Λαβδώματος. (καβαλιστικού δένδρου ή αδάμαντα-εικοσαέδρου). Είναι το κόσμημα του νεοπλατωνικού πυθαγορισμού και συνιστά μια πρόκληση για την θεολογική μαθηματική μας παιδεία.
Η θεοσοφική παρακαταθήκη του «Διονυσίου» του λεγόμενου Αρεοπαγίτη για τις 3εις στοιχειακές ουσίες του κοσμικού πυρός ή τους τρεις κυκλικούς χορούς των δημιουργικών αγγέλων γύρω από τον θρόνο του θεού αρχίζει να γίνεται αντιληπτό στο ζώδιο του Ζυγού μαζί με τον αρ. 37, (3+7=10=1).
Την ομαδική-ψυχική εξέλιξη στο δεύτερο μισό του ζωδιακού εποπτεύει ο Κρόνος (3), ιεραρχικός κυβερνήτης του Ζυγού (7). Παρόμοια ο Ουρανός (7), ο ιεραρχικός κυβερνήτης του Κριού (1) εποπτεύει την εξέλιξη της νοήμονος προσωπικότητας στα πρώτα 6 ζώδια της προσωπικότητας.
Η κορύφωση της οποίας λαμβάνει χώρα στο ζώδιο (6) της Παρθένου οπότε εκδηλώνονται κατά την αποκοπή των γ.ο. του Ουρανού οι 18 =6+6+6 σεληνιακοί Κύριοι (12 Τιτάνες, 3 Εκατόγχειρες και 3 Κύκλωπες)
Στο έβδομο ζώδιο του Ζυγού όπως και στην έβδομη ημέρα της δημιουργίας επικρατεί η πνευματική παύση του Σαββάτου ή Κρόνου. Ο Κρόνος-Χρόνος πυκνώνει (κρυσταλλοποιεί) τις αιθερικές γραμμές στον αδιαπέραστο δακτύλιο των γεγονότων δημιουργώντας της αιθερικές φυσαλίδες της ύλης. «Η ύλη λέγει ο Αϊνστάιν είναι η τρισδιάστατη επιφάνεια της τετρασδιάστατης αιθερικής σφαίρας»…
Την υφαντική τέχνη του Κρόνου-Χρόνου, θαυμάζουμε στα σταθερά αθροίσματα των πλευρών-διαγώνιων των μαγικών τετραγώνων, που γίνονται αιτία για την εμφάνιση των συμμετρικών καλειδοσκοπικών σχεδίων (οι ονειρικές δονήσεις τάττβας των κέντρων Λάγια της σπονδυλικής μας στήλης). Οπότε δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε πως τα μαθηματικά είναι η Γιόγκα του υφαντή-Κρόνου των χρονικών γεγονότων ή μορφών !!!
Το θεώρημα του Νικομάχου λέει ότι: «το άθροισμα της σειράς των κύβων* (κύβη=κεφαλή) ισούται με το τετράγωνο (=φως) του αντίστοιχου τριγωνικού αριθμού». Λ.χ : (1Χ1Χ1) + (2Χ2Χ2) + (3Χ3Χ3) = (1+2+3)Χ(1+2+3), δηλ. 1+8+27 = 6Χ6 =36. Το θεώρημα αυτό στην κυριολεξία νομοθετεί την ομαδική ή ψυχική λειτουργία, καθώς δείχνει την μεταβολή του αθροίσματος των κεφαλών (κύβων) των παρευρισκόμενων στο φως (τετράγωνο) της ψυχής του ηλιακού αγγέλου της ομάδας. Αυτή η μεταβολή λαμβάνει χώρα στον αιθερικό Ναό του Σειρίου… Όταν δηλ. η ενέργεια των συναθροισμένων διεγείρει τον οραματισμό στον ομαδικό-ψυχικό τρίτο οφθαλμό. (Έχουμε αναφέρει ότι τα δύο ανώτερα κέντρα της κεφαλής αντιστοιχούν στην Μεγ. Άρκτο-επίφυση και τον Σείριο-υπόφυση)
*[Στους πυθαγόρειους ο κύβος αντιστοιχεί στον χώρο και τις 6 κατευθύνσεις του, που είναι οι 5 αισθήσεις μαζί με την συνθετική αίσθηση-συνείδηση… Μια ιδέα για την φύση της συνθετικής κυβικής συνείδησης δίνουν τα κυβικά μαγικά τετράγωνα και η θεοσοφική νύξη πως στον κύβο περιέχονται όλες οι αισθήσεις. (βλ. την λατρεία του Κααβά = ο κύβος και, του αΡώΜατος ή άΡΜατος της ψυχής όταν ω= ο χώρος…)
_Το εικοσάεδρο-ύδωρ αντιστοιχεί στην μορφοποιητική δύναμη της γνώμης που γεννά την επιφάνεια ή πλάτος της μορφής…
_Το οκτάεδρο-αέρας αντιστοιχεί στο μήκος της σκέψης-γνώσης…
_Ενώ η πυραμίδα-πυρ στο σπερματικό σημείο ή Λόγο]
Το θεώρημα του Νικομάχου κρύβεται πίσω από το πλατωνικό Λάβδωμα ή καβαλιστικό δένδρο, εφόσον στις δύο πλευρές του Λ (οι ακραίες στήλες J&B του καβαλιστικού δένδρου) παρατάσσονται αντίστοιχα τα τετράγωνα (συναισθήματα ή φώτα) και οι κύβοι (τρισδιάστατες μορφές) των αριθμών:(1,2,3). Ενώ η μεσαία στήλη περιέχει την αμοιβαία σχέση τους (2Χ3=6 ο ήλιος και τα σεληνιακά πολλαπλάσια 3Χ6=18) Την σημασία του αρ. 36 της οργανωμένης νοητικά προσωπικότητας ως ηλιακού θηρίου 666 (= ο τριγωνικός 36, η Έχιδνα-αστρικό φως ή Κουνταλίνι ή Mr. Smith στο Matrix) μας δίνεται η ευκαιρία να την αντιληφθούμε στο ζώδιο του Ζυγού καθώς η Ψυχή μας προετοιμάζει για την έκφραση του στοιχειακού θηρίου στην Λερναία Ύδρα του Σκορπιού.
Η Αιγυπτιακή μεταφυσική υποδεικνύει τις ζωδιακές ιεραρχίες στους 12 διαιρέτες του 666 ={1-Κριός, 2-Ταύρος, 3-Δίδυμοι, 6-Καρκίνος, 9-ο ηλιακός θρόννος Λέων, 18-η Παρθένος των σεληνιακών Κυρίων, 37-Ζυγός, 74-Σκορπιός, 111-Τοξότης ή δισκοπότηρο, 222-Αιγόκερως, 333-Υδροχόος, 666-Ιχθείς}.
Στο ζώδιο του Ζυγού αντιστοιχεί ο πρώτος αρ. 37. Ο οποίος είναι υπεύθυνος για την οργάνωση της τριπλής ψυχής σε 111=3Χ37 ενσαρκώσεις.
Την φύση της εργασίας του ηλιακού αγγέλου (Κοσμικής Μήτρας-Ψυχής) φανερώνουν οι τρεις μέσοι των στοιχειακών ουσιών:
Α) Την Πρώτη (ή υποατομική) στοιχειακή ουσία των άμορφων κόσμων παρέχει ο θερινός χορός (Δίδυμοι-Καρκίνος-Λέων) του πρώτου κύκλου των πνευμάτων: Σεραφείμ-Χερουβίμ-Θρόνοι που ψάλουν : « Καδώς, Καδώς, Καδώς….». Δηλαδή, « Άγιος, Άγιος, Άγιος….»
Στη θερινή περιοχή του βασιλείου των θεών, κατανοούνται η πρόνοια (Δίδυμοι, ο Γραμματέας), η παντοδυναμία (Λέων, ο Σεβάσμιος) και οι ενέργειες (Καρκίνος, ο Ταμίας) της πρώτης Θείας Ουσίας.
Ο κραδασμός του Αριθμητικού μέσου, αφορά λοιπόν την οκτάβα των εντυπώσεων (βλ. αισθήσεις χωρίς νοητικές ανακλάσεις, όπως των εντόμων), τον βασικό σταυρό και την πρώτη στοιχειακή ουσία που διαχειρίζεται ο εξωτερικός κύκλος των μακρινών αστερισμών). Ο Αριθμητικός μέσος των διαιρετών του 666 είναι ο 741=777-36.
Η σημασία των 777 ενσαρκώσεων = 7Χ111 κρύβεται στον αριθμό των χαντρών των βουδιστικών κομποσκοινιών με τους 108 καρμικούς κόμβους-ενσαρκώσεις ή με τους 111 όταν προστίθεται η τριπλή χάντρα guru*… Όπως και στα αθροίσματα του 111 των 6 στηλών του ηλιακού μαγικού τετραγώνου (6Χ6 =36) του φυσικού ήλιου 6Χ111=666. (Ο φυσικός ήλιος ως φακός λέγει ο Εμπεδοκλής συγκεντρώνει την ενέργεια του ημερήσιου φυσικού αιθέρα που περιβάλει ως Ουρανός την Γη, δηλ. των 18 ημερήσιων δεκανών, οι υπόλοιποι 18 είναι νυκτερινοί και όλοι ισορροπούν στον Ζυγό του 37=18+1+18).
*Η τριπλή χάντρα του διδασκάλου-guru αφορά τον …Τηλέμαχο (=Τήλε+μάχη= Αυτός που μάχεται από απόσταση). Δηλαδή την νοητική ενσάρκωση στον κόσμο των καρμικών αιτίων (Ιθάκη) που εξελίσσεται ταυτόχρονα, καθόν χρόνο ο Άσωτος-Οδυσσέας βρίσκεται σε συνείδηση της επίγειας αποστολής του (βλ. υπηρεσία)
Β) Την Δεύτερη (ή ατομική) στοιχειακή ουσία παρέχει ο φθινοπωρινός χορός των δονήσεων της σκέψης του Άτμαν ή Ατόμου γνωστών ως: 7 Αρχών*-Κυριοτήτων-Εξουσιών που ψάλλουν μαζί με τις έναρθρες-λογικές φωνές της ανθρωπότητας, την ένσαρκη οικονομία στο « Δόξα εν Υψίστοις Θεώ ».
*Από το ζώδιο των 7 Αρχών-Τιτάνων της Παρθένου πρόκυψαν όλες οι επόμενες χειμερινές-υλικές ζωδιακές ιεραρχίες (Αρχάγγελοι-Άγγελοι)
Ο Γεωμετρικός κραδασμός (Γεωμετρικός μέσος της δεύτερης κοσμικής οκτάβας των σεληνιακών τάττβας των 13ων σεληνιακών κύκλων 1/13=76923=777Χ99= 3Χ7Χ37Χ9Χ11 (Το σεληνιακό εννεάγωνο ή λωτός της ψυχής δημιουργείται από 7 τρίγωνα). Ο σεληνιακός αρ. 13 ελέγχει την πολική συμμετρία των τάττβας ή πλατωνικών στερεών εφόσον 26=2Χ13, είναι το άθροισμα: εδρών+κορυφών+ακμών του 8έδρου-6έδρου. Ενώ 62 είναι το αντίστοιχο άθροισμα των 20έδρου-12έδρου οπότε 62=2Χ31=2Χ13 καθώς το 31 μετατρέπεται σε 13 εξαιτίας του ονειρικού πολικού κατοπτρισμού του 2Χ13…
(Όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με την Λάγια γιόγκα των ονειρικών αριθμητικών κατοπτρισμών των τσάκρας θα πρέπει να λάβουν υπόψη ότι οι συμμετρικοί αριθμοί διαιρούνται από τον αρ 9 στον καρδιακό λωτό της ψυχής κάτω από την ενοποιημένη αίσθηση της συνείδησης. λχ 62-26=36=9 και 31-13=18=9 )
Γ) Την τρίτη (ή ηλεκτρομαγνητική) ή αστρική ουσία αποδίδουν οι ψαλμωδίες-μάντραμ «τραμ* ή τεριρέμ» που περιγράφονται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη ως «φωνή υδάτων πολλών»… Πρόκειται για τον εσωτερικό ή υλικό κύκλο των δονήσεων, δηλ. του χειμερινού «υλικού» τρίτου κύκλου με τις: Δυνάμεις-Αρχάγγελους**-Άγγελους )
*βλ. την λέξη μάντραμ και την ρίζα ΤΡΑΜ (Μήτρα-τρέΜω=τρέΛΛα ή Φόβο) του στοιχείου της Γης.
**Η Αρχαγγελική ή υλική δημιουργία έχει νοητική φύση. Όπως φανερώνει η λέξη προέρχεται από τις επταδικές Αρχές (Ντυάνι Τσόχανς).
Οι Αρχάγγελοι ονομάζονται και Ελοχίμ ή Ολύμπιοι θεοί… Αλλά επειδή οι ζωάνθρωποι δεν έχουν ολοκληρώσει το νοητικό τους κάτοπτρο στον κύκλο της ψυχής-πανσελήνου, βλέπουν αποσπασματικά, με αποτέλεσμα να μην αντιλαμβάνονται την ανακλαστική φύση του νου τους… στην ύλη.
Από εδώ προκύπτει και το πρόβλημα του Τοξότη-Ιωσήφ ή δισκοπότηρου που θα απομακρυνθεί από τα άλλα παιδιά-ζώδια του ήλιου Ιακώβ και της "άσχημης" Λείας (η στοιχειακή προσωπικότητα) και θα τοποθετηθεί στον Νοητικό Ναό, μετά τα ζώδια των Αρχαγγέλων (Αιγόκερως-Υδροχόος) ως οικονόμος στην κόλαση της υλικής Αιγύπτου… (φύλακα των 7 παχιών αγελάδων- 7 ακτινικών ουσιών) μαζί με τον ομομήτριο-αδελφό του από την Σάρα-Ψυχή, τον Βενιαμίν των Ιχθύων...
Το πυθαγόρειο θεώρημα στον ελευθεροτεκτονισμό
Ο οραματιστής κ. Ληντμπήτερ ισχυρίζεται ότι θυμήθηκε μια σημαντική του ενσάρκωση στην Ατλαντίδα ως ιερέας. Οι μνήμες του επιβεβαιώνονται από όλους όσους έχουν παρόμοιες εικόνες από το συλλογικό φυλετικό ασυνείδητο.
εικ. Το πυθαγόρειο θεώρημα βρίσκεται πίσω από τον μηχανισμό προβολής των σπερμάτων του κατώτερου νοητικού στην οθόνη της αύρας μας.Για να προσεγγίσουμε το εξαιρετικά δυσνόητο αυτό θέμα που αφορά την εργασία των χρυσών Βουδών της γης. Δηλαδή την συμμετρία-ισομετρία που υφίσταται μεταξύ της μορφής και του περιβάλλοντος που αντιλαμβανόμαστε. Θα χρησιμοποιήσουμε την αναφορά από το βιβλίο «Υπέρφυση» του φυσιοδίφη Watson, στον τελετουργικό χορό της ιέρειας σε κάποιο νησί του Ειρηνικού, όπου καταφέρνει να διαλύει την μορφή της, μαζί με το τοπίο ολόγυρα όπως ο χορευτής Σίβα: Τα χέρια της ήταν τα δένδρα, το στήθος της τα βουνά, το κεφάλι της ο Ουρανός και τα μαλλιά της τα άστρα… Μυώντας τους εκστασιασμένους θεατές στην εμπειρία της αλληλεξάρτησης της μορφής τους με το τοπίο.
Η μυημένη στους ιερούς χορούς φαίνεται πως κατάφερε να «υπνωτίσει το κοινό» μεταφέροντας την ομαδική προσοχή μέσα στο υπναγωγικό φαινόμενο. Εδώ διαλύεται φυσιολογικά η συνεκτική απτική αίσθηση του σώματος μαζί με την εικόνα του τοπίου εισάγοντας την συνείδηση στους παράλληλους κόσμους των οραμάτων. Η διάλυση της ηλεκτρομαγνητικής τάξης των πλατωνικών στερεών-αισθήσεων που εξασφαλίζει την σταθερή θέα του κόσμου σύμφωνα με την καβαλιστική πυθαγόρεια μαγεία επιτυγχάνεται με την μετατόπιση του αιθερικού σημείου συναρμογής της αύρας μας, από το αγκυροβόλιο του στο ύψος της σπλήνας… Σημείο συναρμογής ονομάζουν το σημείο σύνδεσης του αιθερικού ωού με κάποια αιθερική πλανητική γραμμή δύναμις. Το σημείο αυτό είναι η προβολή του ενεργού ιερού κέντρου της σπονδυλικής στήλης στην περιφέρεια της αύρας και, καθώς λέγουν ευρίσκεται κάτω από το διάφραγμα για το ζωικό-φυτικό βασίλειο και πάνω από αυτό για το αγγελικό…
Η ιέρεια δεν είναι άλλη από την χορεύτρια Σαλώμη-Αφροδίτη (επιστήμη) που αποκεφαλίζει την φυσική φυλετική συνείδηση «Ιωάννη». Οδηγεί δηλαδή την παρατήρηση του κόσμου έξω από την φυλακή της μορφής (βλ. ταχύτητα του φωτός). Ο Ιωάννης αγιογραφείται συχνά με φτερά, ως άνθρωπος-άγγελος, που κρατά το κεφάλι του. Στην ποδιά του υπάρχει το σύμβολο του τετραγώνου που περικλείει ένα εξάγωνο και το κεφαλαίο γράμμα Σ. Στην μυθολογία του βασιλιά Αρθούρου αντιστοιχεί με την επίσκεψη του μυητή «ακέφαλου πράσινου ιππότη», που προκαλεί σε μονομαχία εκείνον που έχει αναπτύξει την ικανότητα για αυτοπαρατήρηση επιταχύνοντας την ερωτική συνείδηση του πέρα από την επιφάνεια-όριο του καθρέπτη στο 4ο νοητικό υποπεδίο.
Στην πλατωνική ορολογία η βάπτιση ή μετακίνηση του σημείου της φυλετικής συναρμογής επάνω στον ηλεκτρικό ποταμό Ηριδανό-Ιορδάνη των νεκρών, ονομάζεται διάλυση του εικοσαέδρου σε δύο οκτάεδρα και ένα τετράεδρο. Για να ακολουθήσει και η διάλυση των οκταέδρων σε δύο τετράεδρα.
Ο κ. Ληντμπήτερ περιγράφει το μυστήριο της θείας ευχαριστίας ως εφαρμογή του πυθαγορείου θεωρήματος.
εικ. Στο αποκορύφωμα λοιπόν της λειτουργίας και ενώ συντελείται το μυστήριο της θείας ευχαριστείας οραματίζεται την κάθοδο του Ναού των αγγέλων με την μορφή τριών οκταέδρων γύρω από μια τριγωνική πυραμίδα με βάση το ορθ. τρίγωνο με πλευρές (3,4,5)
Το πρόβλημα των πρώτων αριθμών είναι η υφαντική τέχνη του γραμμικού χρόνου υφαντή ή Κένταυρου Νέσσου της σκέψης-αναπνοής…
Οι κατασκευαστές γεφυρών δένουν ένα σχοινί στο βέλος του τόξου τους και το στέλνουν στην απέναντι όχθη. Μετά δένουν ένα μεγαλύτερο σχοινί και αρχίζουν να μεταφέρουν υλικά, χρησιμοποιώντας το για οδηγό και άξονα στις κατασκευαστικές εργασίες. Σε κάποιες δυσπρόσιτες περιοχές της ζούγκλας οι ιθαγενείς απλά τοποθετούν αναρριχητικά φυτά επάνω σε μερικά τεντωμένα σχοινιά και αφήνουν την φύση να χτίσει την γέφυρα…
Η αριθμοσοφία ή θεοσοφική άθροιση των πυθαγορείων έχει αναγνωρίσει την τριάδα ως βάση της αριθμητικής υφαντικής.
{1,2,3}, {4,5,6}, {7,8,9}
{10,11,12},{13,14,15},{17,18,19} ήτοι {1+0=1, 1+1=2, 1+2=3}, {1+3=4,1+4=5,1+5=6}…
Με την θεοσοφική άθροιση ή διαίρεση-πυρ δια του αρ. 9, (ο λωτός της ψυχής) οποιοσδήποτε αριθμός ανάγεται με την άθροιση των ψηφίων του στην πρώτη τριάδα. Λ.χ.: 1959=1+9+5+9=24=2+4=6 ή 1959/9 =217,6.
Το υπόλοιπο 6 είναι το δημιουργικό σπέρμα και το 217 η κοπρώδης μήτρα. Όταν 6=2Χ3 είναι επαναφορά στον αρ. 3…
Ο αρ. 3 είναι ο υφαντής διαλεκτικός αναπνευστικός χρόνος. Αποτελούμενος από την θέση ή εισπνοή, την αντίθεση ή εκπνοή και την σύνθεση ή παύση. Με τις 3εις θέσεις να περιπλέκονται καθώς υπάρχουν δύο παύσεις ή συνθέσεις μεταξύ εισπνοής και εκπνοής. Η άνω παύση μετά την εισπνοή είναι αυτή που αποκαλύπτει την εξέλιξη. Αντίθετα η παύση μετά την εκπνοή οδηγεί στην ασθένεια και τον θάνατο…
Η παρατήρηση αυτή θεμελιώνει την ιατρική επιστήμη στην «πρανα-γιάμα» < (πρανα+ίαση ?) ώστε να σκεπτόμαστε=υφαίνουμε χρησιμοποιώντας μόνο το υφάδι της εισπνοής=πρανα. Δηλ. την συνείδηση διάνοια ή Ελένη στο ΠυΡ ή ΠαΡόΝ του χρόνου ή ΠάΡη (ΠΡαΝα), που την οδηγεί στον άδηλο κόσμο της Τροίας ή τρωγω εξελισσόμενου ηλιακού στομάχου. Αυτός είναι ο κατώτερος κόσμος της πεπτικής σκέψης των γονιδιακών τροφών σύμφωνα με τον Αριστοτέλη. Την άποψη αυτή την συναντάμε αναπτυγμένη στο πυθαγόρειο 9γραμμα του Γκουρτζίεφ. Εκεί η πρώτη τριάδα (1,2,3) δηλώνει την είσοδο της πεπτικής οκτάβας που ακολουθείται από την δεύτερη τριάδα (4,5,6) που είναι η είσοδος της αναπνευστικής οκτάβας. Η καύση των τροφών με το οξυγόνο φέρνει τα όνειρα του Αριστοτέλη… Δηλ. κάνει την έναρξη της τρίτης οκτάβας των Εντυπώσεων (7,8,9) στο 9γραμμα…
Το πρόβλημα της υφαντικής προσωπικότητας ή καλαθοπλεκτικής την συναντάμε και στον μύθο του Εριχθόνιου όφι της συνείδησης που φυλάσσει η Αθηνά σε καλάθι (Ελένη). Γιατί «Ελένη» ονομάζουν και το καλάθι των θυσιαστικών προσφορών (αιθερικό σώμα). Επειδή επάνω στον πεπτικό αιθέρα αναφλέγονται οι επιθυμίες=τροφές …
Θα κλείσουμε την αριθμολογική υφαντική νύξη μας με την αναφορά στα υφαντικά πρότυπα των πρώτων αριθμών ή Κενταύρων Εκατόνταρχων-Ταξιαρχών .
Η εμφάνιση ενός πρώτου αριθμού σημαίνει μια νέα δυνατότητα οργάνωσης του πλήθους που δηλώνει ο αριθμός. Λχ ο ηλιακός αριθμός της εβδομάδας 7 δηλώνει στις 6 εναλλαγές του κυκλικού του υπολοίπου 1/7 =142857 δηλ. την κυκλοφορία του αίματος ή πνεύματος , που μας είναι ιδιαίτερα γνωστός στις 6 ημέρες της δημιουργίας
1. 142857
2. 285714
3. 428571
4. 571428
5. 714285
6. 857142
Οι Κένταυροι Ταξιάρχες είναι οι Αρχές ή Τιτάνες στην θεολογία του νεοπλατωνικού ψευδο-Διονυσίου του Αρεοπαγίτη…
Οι Αρχές της γεωμετρίας-εγωμετρίας
Όσοι εμβαθύνουν στον κραδασμό της αφής, αργά ή γρήγορα την αντιλαμβάνονται ως την «ηχώ της σκέψης τους», πρώτη ανάκλαση του ΝΑΑΜ-Λόγου ή ηχητικού ρεύματος. Ο «Λόγος που έγινε σάρκα» είναι μια φράση κλειδί του ευαγγελιστή Ιωάννη που υποδεικνύει την σκέψη στο υπόβαθρο της δημιουργίας, ανάλογη με το «σκέπτομαι άρα υπάρχω» του Καρτέσιου. Ο Λόγος δηλαδή η Διαιρετότητα που παράγει την Συμμετρία των περιόδων στα δεκαδικά υπόλοιπα (όπως είναι τα κβαντισμένα υποσωματίδια του πυρήνα ή τα DNA στο κύτταρο ή οι ζωικές μορφές στον μακρόκοσμο) είναι η αιτία της δημιουργίας. Η έννοια «κβαντική διακύμανση» της φυσικής δηλώνει ακριβώς την έναρξη της Διαιρετότητας. Η ατελής διαιρετότητα είναι η «κοσμική ανισορροπία» που κραδαίνει-δημιουργεί εξερχόμενη από την ήρεμη-δίκαιη θάλασσα των πύρινων πληροφοριών (βλ. ακασικά αρχεία). Η επαναλαμβανόμενη περίοδος των υπολοίπων ή Λόγος είναι ο σταθερός κραδασμός της καρδίας (<κραδώ, καρδία). Ο στροβιλιζόμενος αιθέρας (αεί+θειν=τρέχω) είναι συνώνυμος του τρέμουλου ή κραδασμού, του τρόμου-μέτρου ή μήτρας της τιμωρίας (βλ. ΤΡΑΜ το ριζικό μάντραμ της γης στον ελληνοβουδισμό*), και κατά συνέπεια συνώνυμος του Πάλλαντα (παλλόμενου), του Τάνταλου (ταλαντωμένου), του τροχού του τιμωρημένου Φλεγύα κλπ.
Τα υπόλοιπα είναι λοιπόν οι επαναλαμβανόμενες ανακλάσεις των δημιουργικών διαιρέσεων του βουδικού πεδίου, που καταλήγουν ως νεκρά κελύφη στην κοσμική αποθήκη του αστρικού πεδίου δημιουργώντας το σπειροειδές αστρικό κάτοπτρο της αφής. Η αφή είναι λοιπόν ο φύλακας-φυλακή της μορφής και της φαινομενικής τάξης του τοπίου…
Έτσι η έδρα της αφής ευρίσκεται στο καρδιακό κέντρο αναγνώρισης των κραδασμών (τάττβας) όπου κυρίαρχο στοιχείο είναι ο στροβιλιζόμενος αέρας, με σύμβολο την σβούρα του Διονύσου ή οκτάεδρο. Βλέπουμε λοιπόν πως η γλώσσα μας έχει διαφυλάξει όλες τις κρίσιμες έννοιες επιτρέποντας σε όσους από εμάς δύνανται, να ανοίξουν το επτασφράγιστο βιβλίο της αιθερικής γεωμετρίας:
Το οκτάεδρο της αφής-σκέψης είναι το πολικό του κύβου της γης στο κέντρο της βάσης. Εδώ ευρίσκεται η έδρα της όσφρησης ή ενόρασης του κυκλικά επαναλαμβανόμενου μέλλοντος ή ειμαρμένης. Ο κύων (<κύω) σύμβολο της όσφρησης δηλώνει την εγκυμοσύνη των γεγονότων από την κίνηση-κραδασμό των μορφών στον χώρο… Εισάγοντας τον διαλογιζόμενο στην πρόνοια-έλεγχο του Κυνός-Σειρίου… Ενώ η μελέτη της πολικότητας μεταξύ κύβου και οκταέδρου των 6 ή 8 πλευρών-κορυφών δείχνει την σύνθεσή τους στο σύστημα των 12 ακμών ή ζωδίων…
Η λέξη αφή από το ρήμα άπτω δηλώνει την μεταβολή της αφής στο ψυχικό φως της ενόρασης στην διάρκεια του διαλογισμού ή το ονειρικό φως της ασυνειδησίας των ενστίκτων στον ύπνο. Το λεπτοφυές υποατομικό φως της ψυχής κρύβεται στον κυβικό θρόνο της Κυβέλης των ενστίκτων, αλλά αποκαλύπτεται ως «καρδιακή μουσική αφή» ή οκτάεδρο (βλ. μουσική οκτάβα). Την γεωμετρική αιθερική εξήγηση έχει υποδείξει ο Πλάτωνας στον μετασχηματσιμό του οκταέδρου-αέρα σε δύο τριγωνικές πυραμίδες, τετράεδρα του πυρός. Οι διαγώνιες του κύβου σχηματίζουν τις δύο τριγωνικές πυραμίδες ή τετράεδρα του πυρός, αλλά τατυτόχρονα κρατούν το πυρ εγκλωβισμένο ως Προμηθέα-δεσμώτη… Η ελευθέρωση του πυρός της βάσης αντιστοιχεί με την απελευθέρωση του Προμηθέα…
Η θεία πρόνοια προκειμένου να διαφυλάξει την ασφαλή αφύπνιση του Λόγου ή αενάως διαιρουμένου πυρός, στην κυβική βάση-θρόνο της σπονδυλικής στήλης της ενστίκτου θεότητας, απαιτεί πρώτα την οικοδόμηση του αιθερικού ναού ή καβαλιστικού εικοσαέδρου του ύδατος ή γεύσης (ενόρασης του παρελθόντος). Η ενόραση των γεγονότων-αμαρτημάτων που παρήλθαν ονομάζεται ηθική κάθαρσις ή «μετάνοια» και ο βαπτιστής του πυρός Ιωάννης μας προτρέπει : «Μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών» (ουρ=πυρ+άνω)
Οι ενεργές νοητικές Σεραφικές ακτίνες-όφεις του βουδικού πεδίου ευρίσκονται λοιπόν εγκλωβισμένες στις γραμμές-ρομφαίες του κυβικού θρόνου της Ίσιδας-Κυβέλης. Οι μυθολογίες συμφωνούν πως το πυρ συμβολίζεται με την ρομφαία του Λόγου… Ο Πέτρος-Κηφάς με το εγχειρίδιο που έκοψε το αυτί (αιθέρα) του Μάλχου στον κήπο της Γεσθημανή (ελαιοτριβείου) αντιπροσωπεύει τον βράχο της σύνθλιψης με το εγκλωβισμένο πυρ-ξίφος… Βλ. επίσης το ξίφος-Εξκάλιπερ του Αρθούρου μπηγμένο στον βράχο αλλά και τα όπλα του Θησέα κρυμμένα κάτω από τον βράχο ή τα όπλα του Αχιλέα φτιαγμένα από τον χθόνιο Ήφαιστο κλπ. Οι πυθαγόρειοι καβαλιστές ευαγγελιστές μας προσφέρουν έτσι ένα μεγάλο δώρο ονομάζοντας τον Πέτρο ή Βράχο των ενστίκτων ΚΗΦΑΣ=11+8+500+1+200=729=9Χ9Χ9 δηλαδή κύβο των τριών εννεάδων του αλφαβήτου των 27 γραμμάτων: 9 γράμματα Μονάδες (Α έως Θ) της πρώτης ριζικής φυλής, 9 γράμματα Δεκάδες-Κύκλωπες-ψυχές της δεύτερης ριζικής φυλής (Ι έως Κόππα) και 9 γράμματα Εκατοντάδες-Κένταυροι της τρίτης ριζικής φυλής (Ρ έως Σαμπί)...
*Οι επίγονοι του Μ. Αλέξανδρου όπως ο Βασιλιάς Μένανδρος της Βακτριανής (σύνορα Αφγανιστάν-Ινδίας στο δυτικό πέρασμα των Ιμαλαίων) βοήθησε καταλυτικά στην εξάπλωση του Βουδισμού… Οι Βούδες όπως έχουμε αναφέρει σχετίζονται με τα Χερουβείμ- Λευκούς Ταύρους των υδάτων που κατευθύνουν την δημιουργία. (Οι Βούδες-Έλλοπες ιχθείς της πρώτης ριζικής φυλής λατρευόντουσαν στα μυστήρια των Καβείρων-Κουμάρας). Ο Ηρακλής παρουσιάζεται σε γλυπτά που βρέθηκαν στην Βακτριανή μαζί με τον προσωποποιημένο Βούδα ως φύλακες του ντάρμα. Στα 200 έτη της έντονης ελληνικής παρουσίας σταθεροποιήθηκε ο βουδισμός στην Ινδία Σρι Λάνκα ενάντια στις χθόνιες λατρείες του ινδουισμού. Αντίθετα το κίνημα των Κυνικών φιλοσόφων και του Στωικισμού φαίνεται πως δέχθηκε μεγάλη επίδραση από τον Πυρρωνισμό (Ο στρατηγός Πύρρωνας επηρεάστηκε και μετέφερε τις απόψεις των ασκητών-γυμνοσοφιστών της Ινδικής…). Η μεγαλύτερη όμως επίδραση δεν έχει ακόμη κατανοηθεί: Αφορά την ενσάρκωση του Βίσνου ως Κρίσνα-Χριστού, που μεταφέρθηκε στους Γνωστικούς Χριστιανούς ως ευαγγελισμός της Θεοτόκου από τον Γαβριήλ-Ποσειδώνα των υδάτων…
Τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιόν είχαν πατέρα ?
Το δήθεν αφελές ερώτημα κρύβει την υποψία των χριστιανών ότι ο αποκαλούμενος «υιός της βροντής», ο αγαπημένος μαθητής, ο αθάνατος Ιωάννης με τον αδελφό του Ιάκωβο δεν είναι άλλοι από τους Πολυδεύκη και Κάστορα, τους Διόσκουρους υιούς του κεραύνιου Ζευς-Διός ή Ζεβεδαίου… (Ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης δίδαξαν το ευαγγέλιο στις δύο αντίθετες κατευθύνσεις του ορίζοντα: Δύση και Ανατολή, όπως οι δύο αετοί που άφησε ο Δίας στο μαντείο των Δελφών…)
Οι μελετητές της καβαλιστικής διδασκαλίας για το τετραπλό εικοσάεδρο ή αναπτυγμένο δένδρο της ζωής (την ηλεκτρική-αιθεροφυτική Μελία νύμφη), αναγνωρίζουν στο διπλό αυγό που γέννησε η Λήδα με τον κύκνο Δία την σχέση των Διδύμων-Διοσκούρων που εποπτεύει η ωραία Ελένη (Αφροδίτη-Μάατ-δικαιοσύνη). Οι Διόσκουροι γεννήθηκαν από το πρώτο ωό και συμβολίζουν το αιθεροφυσικό σώμα: Το θνητό μέρος είναι η λειτουργικά άριστη φυσική μορφή του Κάστορα ενώ το αιθερικό περίβλημα των λεπτοφυών σωμάτων είναι ο αθάνατος Πολυδεύκης. Η ώρα Ελένη-Αφροδίτη που γεννήθηκε από το δεύτερο ωό-εικοσάεδρο σχετίζεται με το μυστήριο των ηλιακών αγγέλων που εποπτεύουν την συνθετική εξέλιξη των Διοσκούρων, από την ώρα με περισπωμένη, (= ο πύργος της εποπτείας) της Τροίας και του ταρώ (16)
Οι ενορατικοί που βλέπουν το αυρικό περίβλημα, ομιλούν για ένα δεύτερο ωό που ίπταται από επάνω του… Λέγουν επίσης πως όταν ο άνθρωπος διαλογίζεται, το δεύτερο ωό αρχίζει να ενώνεται με το πρώτο στην κορυφή του. (Η εικόνα θυμίζει το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών το Πάσχα !)
Με την πρόοδο των μυήσεων η σύνθεση των 2 ωών σταθεροποιείται και γίνεται μόνιμη όταν επιτευχθεί η τιμή 666 ή 153. Ο Αρχιμήδης έχει γράψει ιδιαίτερη διατριβή για τον αρ. 153 ή «κύστη ιχθύος» επιχειρώντας να προσδιορίσει την τετραγωνική ρίζα του αρ. 3
Επαναλαμβάνουμε (για τους αγεωμέτρητους) πως όταν δύο ίσοι κύκλοι (ωά) τέμνονται με τις περιφέρειες (των 360 μοιρών) να διέρχονται από τα κέντρα τους επιτυγχάνονται οι ακόλουθες τιμές. 360+360-54=666. Ο αρ. 54 αντιστοιχεί στην τομή τους ή «κύστη ιχθύος». Ενώ ο Λόγος του ευθ. τμήματος που ορίζεται από τα δύο σημεία της τομής των κύκλων προς την διάκεντρο είναι 265/153= τετραγωνική ρίζα του 3… Ταυτόχρονα ορίζονται η ρίζα του 2, η ρίζα του 5 (και επομένως η χρυσή τομή). Οι τρεις αυτές ρίζες είναι τα σπέρματα της σωτηρίας μας, οι Διόσκουροι: ο Πολυδεύκης της 2ης ακτίνας της ψυχής, ο Κάστορας της 3ης ακτίνας της ολοκληρωμένης Προσωπικότητας και η χρυσή τομή Ελένη, Πρόνοια ή Ειμαρμένη…
Ο Μονόστατος…
Αποσυμβολίζοντας τα «πρόσωπα» στην όπερα ο «μαγεμένος αυλός» του μεγάλου διδασκάλου του ελευθεροτετκτονισμού Mozart, συναντήσαμε τον κυνηγό των εξωτικών πτηνών (ερωτικών εμπειριών της προσωπικότητας) Ωρίωνα ως Παπαγκένο* !!!, την υπό μύηση ανθρώπινη συνείδηση ή Ταμίνο, την Κόρη Περσεφόνη ή Παμίνα να διαμένει στο ηλιακό κάστρο του πυρός με τον πατέρα της Πλούτωνα ή Σαράστρο!!! διαζευγμένο από την Βασίλισσα της νύχτας ή Δήμητρα !!!
Και οι εκπλήξεις συνεχίζονται ασταμάτητα καθώς ο Κέρβερος των γ.ο. εμφανίζεται στο πρόσωπο του λάγνου Μονόστατου…
Ο λωτός με τα 9 πέταλα παρουσιάζεται με τις τρείς τριάδες-κύκλους της νεοπλατονικής θεολογίας του Διονυσίου...:
Οι 3 κυρίες παραστάτριες της Βασίλισσας της νύχτας (αστρικό πεδίο)
Τα 3 παιδιά παραστάτες της νοητικής αγαπητικής προσωπικότητας (νοητικό πεδίο)
Οι 3 ιερείς παραστάτες του εσωτερικού έργου (ανώτερο νοητικό)
Τέλος οι δύο μυητές-φύλακες και ο Σαράστρο...
*Τα ονόματα δεν είναι τυχαία επιλεγμένα. Το ζεύγος Παπαγκένο-Παπαγκένα θυμίζει το πατήρ+γένος. Ο Μονόστατος θυμίζει την σκιώδη μονή διάσταση που καταγράφει τα λάθη μας (ο φύλακας του κατωφλίου). Ο Ταμίνο θυμίζει τον Βαβυλωνιακό Ταμούζ ή Ιωάννη (Εωσφόρο)… Ο Σαράστρο τον Σάρο των άστρων (την ηλιακή σύνθεση του ουράνιου θόλου) ενώ η Βασίλισσα της νύχτας την σεληνιακή σύνθεση που αποσύρεται προς χάριν της Κόρης Παμίνας ή Περσεφόνης…
Ο ελεήμων-ανελέητος Δίας-Κρόνος δεν ησυχάζει αν δεν σε πεθάνει από τα γέλια με την αλλόκοτη συμπεριφορά Του. Ο γλυκύτατος Παπαγκένο αρχίζει να κτυπά τα κουδουνάκια του και ο υπνωτισμένος Μονόστατος-Κέρβερος αποσύρεται-αποκοιμιέται…
Η Κρόνια 3η ακτίνα έχει για γιόγκα τα μαθηματικά. Όσοι δεν διαθέτουν την δέουσα γεωμετρική-εγωμετρική κατανόηση της ψυχολογίας τους. Είναι αδύνατον να διαβούν τον γρίφο της Πύλης του φωτός του Άδι-Δία, που είναι ο Κέρβερος του πυθαγορείου θεωρήματος με τα 3 τετράγωνα ή κεφάλια (κύβη=κεφαλή).
Θυμίζουμε ότι το κόσμημα του τεκτονικού ναού είναι το ορθ.τρίγωνο με τα τρία οκτάεδρα-κύβους να σχηματίζονται από τις αντίστοιχες πλευρές του ορθ. τριγώνου…
Ο γρίφος της πύλης του Άδηλου κόσμου κορυφώνεται στο ζώδιο του Αιγόκερω. Κάθε ζωδιακή πύλη του δωδεκαεδρικού τοροειδούς (τόρος=ταύρος ?!) έχει και έναν διαφορετικό φύλακα σε μια από τις 10 - 12 πλευρές ή αιθερικές ανακλάσεις. Οι ανακλάσεις-σπείρες είναι 10=7+3 εντός του δωδεκαέδρου ή Μόνιμου Ατόμου που γίνονται 12 καθώς προστίθενται η πύλη της εισόδου στον Καρκίνο και της εξόδου στον Αιγόκερω, γιατί σε αυτές ευρίκεται ο άξονας (βλ. Νείκος) του τοροειδούς …
Στα 10 ζώδια αντιμετωπίζουμε τον μηχανισμό του ψυχολογικού φωτός που σχηματοποιείται σε κάποια μορφή-φύλακα. Η ορμητική λιβιδική ενέργεια του αγίου πνεύματος είναι ο ταύρος-σταυρός ή τόρος-ρότορ-σβάστικα… Έτσι στον αιγόκερω καλούμαστε να αντιληφθούμε τον Πρωτέα ή νεροβούβαλο (έτσι αποκαλείται στον ανατολικό ζωδιακό ο αιγόκερως) της φαντασίας.
Ποσειδεών!!! είναι ο αντίστοιχος αρχαιοελληνικός ζωδιακός μήνας για τον αιγόκερω…
Στον αιγόκερω η δυσκολία έγκειται στο ότι τα τρία σημαινόμενα του κοσμικού πυρός ενώπιον της πύλης του φωτός οφείλουν να εννοήσουν την κοινή φύση τους: Η μορφή με τον φύλακα άγγελο της πύλης αποτελούν την πολικότητα των Διόσκουρων που καθώς ισορροπούν, η ανθρώπινη νοητική μορφή (ο φύλακας του κατωφλίου) αντιλαμβάνεται πως αποτελεί μια καρικατούρα του αγγέλου και συγχωνεύεται μαζί του οπότε και εισέρχεται από την φωτεινή πύλη ή τετράγωνο του φωτός στο εσωτερικό του Ναού… Για να ακολουθήσουν οι μεγαλύτερες μυήσεις. Η ανθρωπότητα αντιλαμβάνεται πλέον την ισχύ του πυθαγορείου θεωρήματος χάρις στον τύπο που επανάφερε ο Αϊνστάιν: (C) τετράγωνο (η πύλη του φωτός) = με το γινόμενο ή γάμο των Διόσκουρων (1/m) X (E). Όπου 1/m το σπερματικό αρχέτυπο της γης (ο Κάστωρ) και (Ε) η ενέργεια της αγάπης που ελευθερώνεται κατά την μεταβολή της ύλης σε φως Το μυστικό του Αιγόκερω είναι η μουσική, καθώς λίγο πριν τα τρία πρόσωπα απορροφηθούν στο φως της πύλης ακούγεται η οργισμένη άρια της Βασίλισσας της νύχτας, το χαρούμενο κουδούνισμα της νοητικής προσωπικότητας και ο ύμνος του Σαράστρο…
Οι πυθαγόρειoι αιώνες: Χείρων (Ιεραρχία) – Προμηθέας (Σαμπάλα) –Ηρακλής (Ανθρωπότητα)
Η μετάβαση από το ζώδιο του Τοξότη σε εκείνο του Αιγόκερω σημαίνει την δυνατότητα επαφής με την πνευματική μας Μονάδα, εφόσον βέβαια έχουμε επιτύχει τον θρίαμβο της νοητικής μας ψυχής επί της ειδωλοποιητικής προσωπικότητας-Ύδρας στον Σκορπιό.
Εάν λοιπόν ισχύουν τα προηγούμενα, τότε η μεν εσωτερική αστρολογία αναφέρει πως λαμβάνει χώρα η 3η μύηση και ο Αιγόκερως αντικαθίσταται από τον Τοξότη, η δε μυθολογία αναφέρει πως ο Κένταυρος Χείρωνας λαμβάνει την θέση του Τιτάνα Προμηθέα !!!
Το ανάλογο δηλαδή της αντικατάστασης της ομαδικής ψυχής ή ηλιακού αγγέλου από την φωτισμένη ανθρώπινη συνείδηση…
Tα ζώδια του πυρός είναι μονήρη. Εξ αιτίας της απλής φύσης του ΠυΡός είναι δύσκολο να αναγνωριστεί η ΠΡοέλευση της ΠΡόθεσης: αν είναι δηλαδή από την ΠεΡιοχή του γήινου ενστίκτου ή από την νοητική έφεση-ψυχή ή από το αγαθό πνεύμα . Το μόνο σίγουρο είναι πως τα πυρά συμπεριφέρονται σαν τα ταραγμένα νερά: στον Κριό πέφτουν, στον Τοξότη ανεβαίνουν και στον Λέοντα ισορροπούν…
Αντίθετα από τους άλλους Κενταύρους, ο Τοξότης Χείρων δεν κατάγεται από τους Λαπίθες (Λαπ=στρόβιλος λαίλαψ) της πρωτόλειας νεφελώδους αιθερικής γης των στροβίλων (βλ. Ιξίων και Νεφέλη-Ήρα).
Ο Χείρων είναι πρωταρχικό άτομο του κοσμικού δόγματος και κατάγεται όπως και οι άλλοι ολύμπιοι από την ώθηση του Κρόνιου δακτυλίου, όχι όμως από την Ρέα-Ροή αλλά από την ατελή καβαλιστική νύμφη ΦιΛύΡα=ΦυΛή+Ροή.
Η «Ωκεανίς Φιλύρα» ήταν θεότητα της «γραφής», της ανάρρωσης, της ομορφιάς και των αρωμάτων, κόρη δηλαδή του «πύρινου πατέρα Ωκεανού» των ακασικών πεδίων.
Ακάσα ή θάλασσα του πυρός ονομάζεται το ενεργειακό υπόβαθρο των πληροφοριών όπου οι «καταγραμμένες» μορφές-πυρά των προηγουμένων περιόδων, αναμένουν σε σχετική αδράνεια-ανάρρωση την εναρκτήρια εκρηκτική αιθερική διακύμανση του πυρός ή Λόγου.
Η εκρηκτική αυτή ώθηση επήλθε κατά την εγκληματική ενέργεια της αποκοπής των γ.ο. του Ουρανού από τον Κρόνο-Χρόνο ή Λογοϊκό-αιθέρα, κατά προτροπή της Γαίας ή ΑΔΑΜάντινης-ΑΔΑΜαστης Βασίλισσας των κατοπτρισμών του 20έδρου της φαντασίας ή θηρίου 666, Έχιδνας της χρυσής τομής. (βλ. σχετικά τον σκανδιναυικό μύθο της Έδας για τον Μπέογουλφ-Ηρακλή)
Η εναρκτήρια ώθηση μετριέται με το άνοιγμα της ακτίνας του Δρεπανιού-Διαβήτη της βούλησης του Κρόνου, που χάραξε τον αδιαπέραστο δακτύλιο (περιφέρεια) του νέου δημιουργικού κύκλου των 12 Ολυμπίων θεών…
Ο Κρόνος συνευρέθηκε με την Φιλύρα με μορφή αλόγου (Το άλογο, δράκος στους ανατολικούς είναι η πρωτεϊκή μορφή του ουροβόρου ή κυκλικού όφεως ή μαγικού τετραγώνου του φωτός 3 //1+2+3+2+1=9//. ΔΡάΚος εκ του ΔέΡΚω=βλέπω είναι αναγραμματισμός της ΚαΡΔίας=κραδαίνω, του ΚΡόνου+Δία=συστολή +διαστολή) με αποτέλεσμα να γεννηθεί ο Κένταυρος Χείρων, η καρδιά της Γης, που εκτελεί το θέλημα του Διός, μισός άνθρωπος και μισός άλογο.
Οι ηλεκτρικές δενδροειδείς Νύμφες όπως οι Μελίες είναι οι επταπλότητες των κλάδων του φυλετικού ρεύματος. Εδώ Φιλύρα=Φυλή+ροή ονομάζεται το 4ο καβαλιστικό δένδρο.
Ο Κένταυρος Χείρων γεφυρώνει με τις διδασκαλίες του το χάσμα μεταξύ της άλογης ένστικτης γήινης φύσης και του πολιτισμού. Η εγγενής στο άλογο-δράκο (καρδιά της γης) ένστικτη μαγική γνώση του φυσικού κόσμου μεταφέρθηκε στους διάσημους ήρωες-θεραπευτές μαθητές του, και δι αυτών, στον υπόλοιπο κόσμο.
Ως πάροχος των γνώσεων του πολιτισμού αναφέρεται επίσης και ο Τιτάνας Προμηθέας. Ο Προμηθέας σχετίζεται όπως και οι Κένταυροι στην θεογονία του Ησιόδου με την δημιουργία του ανθρώπινου είδους. Εφόσον οι Κένταυροι-Λεμούριοι της 3ης φυλής είναι οι πρόγονοι της ανθρωπότητας που εμφανίστηκε κατόπιν.
Ο Προμηθέας όμως δεν ήταν Κένταυρος-προμηθευτής της γήινης νοημοσύνης, αλλά της ουράνιας… Οι θεοσοφιστές ταυτίζουν τον Προμηθέα με τον Σανάτ Κουμάρα ένα Ον της 10ης μύησης, δηλ του 10ου αιθερικού πεδίου ήτοι του 3ου ή νοητικού υποπεδίου του κοσμικού αστρικού πεδίου. (Οι ιεραρχίες του Σειρίου ξεκινούν από την 14η μύηση, δηλ. τον 14ο αιθέρα ή 1ο υποπεδίο του κοσμικού νοητικού πεδίου)
Οι Γνωστικοί ονόμαζαν γενικά Αιώνες, Centuries=Κενταύρους τα αιθερικά υποπεδία. Ως Ταξιάρχες-Εκατόνταρχοι-Κένταυροι αναφέρονται ενίοτε και οι Αρχάγγελοι. Υπάρχουν λοιπόν γήινοι Κένταυροι και ουράνιοι Αιώνες…
Είναι φανερό πως η μυθολογία με τα ονόματα του Κρόνου και του Ιαπετού μας παρουσιάζει τις διαφορετικές περιόδους-περιοχές του αναπτυγμένου καβαλιστικού δένδρου που συνέδραμαν στην φυσική δημιουργία.
Ο πεσμένος κοσμικός αιθέρας Ιεχωβά-Κρόνος είναι ο γεννήτορας του 4ου καβαλιστικού δένδρου ή αιθεροφυσικού Δία και, του εκτελούντος το θέλημά Του Κένταυρου Χείρωνα (η καρδιά Του). Ενώ ο έτερος ισχυρός νοητικός Τιτάνας Ιαπετός είναι ο πατέρας των 4ων Ιαπετιδών ή υποπεδίων του αστρικού πεδίου που εμείς αναγνωρίζουμε στα 4 ζώδια που προηγούνται του ζωδίου του Λέοντα ή 1ου υποπεδίου του φυσικού πεδίου: Επιμηθέα-Κριού, Προμηθέα-Ταύρου ή 5ου υποπεδίου, Άτλαντα των Διδύμων ή 6ου υποπεδίου και Μενοίτιο του Καρκίνου ή 7ου αστρικού υποπεδίου που γεννήθηκαν από την «Ωκεανίδα Ασία» ή Λιβύη ή Θέμιδα ή Αίθρα ή Κλυμένη ή Ασωπίδα.
Τα τέσσερα αυτά τέκνα είναι η αστρική τετρακτίδα που προηγείται της αιθεροφυσικής:
Ο ορμητικός Επιμηθέας-κριός (επί + μήδομαι = σκέπτομαι μετά) είναι η Ειμαρμένη
Ο Προμηθέας (πρό+μήδομαι = σκέπτομαι πριν) είναι η Πρόνοια του θεού που εκδηλώνεται στον ταύρο-σταυρό της ορθής γωνίας δηλ της λογικής…
Ο ακάματος Άτλας που φέρει τον ουράνιο θόλο στους ώμους του είναι το ουράνιο παρόν
Ενώ ο Μενοίτιος είναι η άλογη –Γη, ο απειλητικός βράχος των ενστίκτων που δημιουργείται από την καθίζηση των υπολειμάτων της δράσης των αδελφών του
Το τι ακριβώς είναι ένας Κένταυρος-Century-Εκατοντάς ή Αιών μόνον με τα μαθηματικά είναι δυνατόν να προσεγγιστεί.
Πρόνοια (ντάρμα) και Ειμαρμένη (κάρμα) ονομάζονται αντίστοιχα η κάθετη πλευρά και η υποτείνουσα του ορθ. τριγώνου από τους πυθαγόρειους, ενώ η άλλη κάθετη είναι η εγκλωβισμένη στην επιθυμία ανθρώπινη βούληση.
Η τριάδα των τετραγώνων ή φώτων (100=36+64) είναι η πυθ. τριάδα (10,6,8). Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως η ειμαρμένη=υποτείνουσα=100 αντιστοιχεί στον Επιμηθέα που ήταν επομένως ουράνιος Κένταυρος.
Η Θέμις (εκ του τίθημι) συμβολίζει την τάξη των εγκατεστημένων θεσμών. Έτσι τα τέκνα της με τον φυσικό αιθέρα Δία είναι οι 3 ώρες και οι 3 μοίρες που απόδίδονται και πάλιν από τον πυθαγόρειο Πλάτωνα στις πλευρές του ορθ. τριγώνου:
Κλωθώ=Παρόν=Βούληση=Άτλας=Κένταυρος Νέσσος (νήθω=κλώθω) ή αιθερικό δίκτυο
Λάχεσις (λαχνός)=Ειμαρμένη= υποτείνουσα=Κένταυρος=παρελθόν=Επιμηθέας
Άτροπος (αναπότρεπτος πρόνοια)= Μέλλον=Προμηθέας
Σύμφωνα με τους πυθαγορείους η πρόνοια ταυτίζεται με την ειμαρμένη όταν η κάθετη πλευρά ταυτιστεί με την υποτείνουσα. Με αποτέλεσμα τον μηδενισμό της άλλης κάθετης πλευράς που είναι η ανθρώπινη εγωική βούληση…
Η ουράνια κοσμική πρόνοια επαναλαμβάνει ρυθμικά το πυθαγόρειο θεώρημα στην διάρκεια των πανσελήνων. Δίνοντας την ευκαιρία σε όλα τα βασίλεια να αντιληφθούν την γαμήλια τελετουργία των πολικοτήτων, ως πύλη φωτισμού για τους μετανοούντες ή αγαπώντες, ανοίγοντας την στενή οδό προς τον Άδηλο νοητικό κόσμο.
Όποιος συνδυάσει αυτές τις πληροφορίες συνειδητοποιεί πως όταν παύει η εγωική βούληση ο Άτλας (ουράνιος θόλος) ταυτίζεται με την άλογη γη (Μενοίτιο βράχο) και ο Προμηθέας με τον Επιμηθέα, οπότε ο Κένταυρος Χείρων προάγεται σε Προμηθέα και ο χρόνος-ύλη καταργείται…
Τότε ο Ηρακλής απεκδύεται τον αιθερικό χιτώνα του κένταυρου Νέσσου και αποθεώνεται χάνοντας την ανθρώπινη υπόσταση. Τώρα πλέον μπορεί να συνδιαλέγεται απευθείας με τους Βούδες-Θεούς της Σαμπάλα ή Ολύμπου συνδράμωντας στην ατελεύτητη δημιουργική μάχη με τους Τιτάνες…
Οι Μηχανές και η Φύση
Ένα θέμα που υποβόσκει στο τελικό (?) ζώδιο των ιχθύων είναι για το ποια είναι η τύχη της ύΛης…
Η πυθαγόρεια θεοσοφία του ορθ. τριγώνου ή σταύρωσης-γάμου των καθέτων πλευρών-φύλων προτείνει πως η μία κάθετος-Ληστής μετανοεί καθώς ταυτίζεται με την υποτείνουσα-ειμαρμένη δηλ. τον Χριστό (τον δεύτερο Αδάμ-καβαλιστικό δένδρο) και μεταβαίνει στον αιθερικό παράδεισο. Ενώ ο έτερος Ληστής παραμένει αμετανόητος-στον υΛικό κόσμο του πρώτου Αδάμ-καβαλιστικού δένδρου, καθώς χρειάζεται να συνεχίσει το μάθημα της σταθεροποίησης-κρυστάλλωσης της μορφής-σκέψης ή σώματος της εκδήλωσης που ολοκληρώνεται στο 10ο ζώδιο του Αιγόκερω…
Το μυστήριο του γάμου-σταύρωσης των πόλων-φύλων έχει δύο διαλεκτικές σωτήριες λύσεις:
Την ανοδική όταν ο Άνθρωπος κατορθώνει να γεννηθεί-ατομικοποιηθεί στον νοητικό κόσμο των ιδεών νικώντας τον δεύτερο θάνατο και κερδίζοντας την αθανασία της ψυχής του, είτε καθοδική όταν αποτυγχάνει και βρίσκει καταφύγιο στην τεκνοποιία κερδίζοντας την φυλετική αθανασία δια των απογόνων του.
Ο πυθαγόρειος σταυρικός θάνατος ή διαλεκτικός γάμος των φύλων (βλ. Ορφικά μυστήρια) είναι παρών και στα δώδεκα ζώδια. Καθώς τα ζωδιακά σύμβολα είναι είτε πύρινα-απλά, είτε σύνθετα εκ δύο και τριών μερών όπως και η διαλεκτική αγία τριάδα (θέση-αντίθεση-σύνθεση).
Η σταύρωση ως απόπειρα σύνθεσης αποδίδεται συνήθως στην 4η μύηση (βλ. ζώδιο του υδροχόου), αλλά ο άνθρωπος κάθε νύχτα ονειρεύεται-τεκνοποιεί συνθέτοντας την λογική-συνείδηση με το άλογο-ασυνείδητο. Έτσι κάθε πρωία ένας νέος άνθρωπος εμφανίζεται στο προσκήνιο με μια νέα πρόθεση διαμορφωμένη από τα ορμέμφυτα-τέκνα του γάμου της επιθυμίας με την λογική στον αστρικό-ονειρικό κόσμο…
Όσοι είναι σε θέση να παρακολουθήσουν την σχετική καθημερινή ονειρική διδασκαλία-προβληματισμό, θα θυμούνται πως η ο Απολλόδωρος τοποθετεί τον άθλο του Γηρυόνη στην 10η θέση και όχι στην 12η.
Ως 12ο και τελικό άθλο θεωρεί την σύλληψη του ομογενοποιημένου τριεγκέφαλου (αίσθηση, αντίληψη, ιδέα) Κέρβερου … Όσοι κατορθώνουν να επιλύσουν αυτήν την αντινομία σημαίνει πως είναι ικανοί να επαναλαμβάνουν με την διάνοιά τους τα ζωδιακά μαθήματα ακολουθώντας και τις δύο φορές του ζωδιακού κύκλου.
Γιατί συγκρίνοντας τους σχετικούς μύθους συνειδητοποιούμε πως η σταύρωση ενώ λαμβάνει χώρα στις χειμερινές υλικές κολάσεις του υδροχόου, εορτάζεται στην πανσέληνο του ταύρου την άνοιξη. Έτσι η αντινομία αίρεται στην παρατήρηση πως το 11 του υδροχόου είναι το 2 του ταύρου σε αντίστροφη φορά αφενός. Αφετέρου οι άθλοι στον Ταύρο, τον Υδροχόο και τους Ιχθύες αφορούν την μαθηματική εργασία με τα βόδια-ουσίες ή πυθαγόρειους αναγραμματισμούς-λεξάριθμους.
Ας επανέλθουμε τώρα στο τίτλο: Μηχανές και Φύση. Όσο επικρατεί η πλάνη πως ο πολιτισμός και οι μηχανές του αποτελούν ύβρι και αλλοτρίωση κατά της φύσης, η λειτουργία των τσάκρα, των συστημικών Ufo όπως και του 9γράμματος-Ufo της ψυχής θα παραμένουν άλυτα μυστήρια… Η απλή αλήθεια είναι πως ο βιομηχανικός πολιτισμός αποτελεί την χονδροειδή εκδήλωση των λεπτοφυών λειτουργιών του φωτός. Τα γρανάζια των μηχανών αντιστοιχούν στους αστέρες-πολύγωνα ή αιθερικά κέντρα. Τα κύτταρά μας πρωτεϊνοσυνθέτουν ως καλορυθμισμένες μηχανές, συνεχίζοντας την εξέλιξη της φωτοσύνθεσης στα φυτικά κύτταρα. Με την φωτοχημεία να εμβαθύνει καθημερινά όλο και περισσότερο στην συλλογική φύση των σκεπτονίων ή στοιχειωδών σωματιδίων που φαίνεται πως χρησιμοποιούν τις χημικές ουσίες και τα DNA ως ίνες για να υφάνουν τα βασίλεια της φύσης… Εσχάτως έχουμε εισέλθει στην εποχή των ηλεκτρονικών φυτών δηλ. των ηλεκτρονικών συσκευών που μιμούνται τις τηλεπαθητικές λειτουργίες των τσάκρα. Έτσι βαθμηδόν προετοιμάζεται η ανθρωπότητα για το μεγάλο αιθερικό σοκ που θα υποστεί κατά την επερχόμενη αιθερική υδροχοϊκή μετάλλαξη. Όταν θα αντιληφθεί πως είμαστε νοητικές Μηχανές που δημιουργήθηκαν προκειμένου να διασωθεί η πλανητική εξέλιξη συνθέτοντας στο ανθρώπινο DNA το σύνολο της πλανητικής εμπειρίας… (ορυκτής, φυτικής, ζωικής)
Οπότε θα υπάρξει και η διαφοροποίηση μεταξύ εκείνων που κατανόησαν το μυστήριο της ενσάρκωσης του Χριστού-πυρός ή Λόγου του θεού στην καρδιά τους. Γιατί τα σκεπτόνια-σωματίδια είναι ενσαρκώσεις ή σφραγίδες-πυρός που υπακούουν στον ορθό Λόγο της ενορατικής Λογικής των πυθαγόρειων αρετών ή 153 Λεξαρίθμων-ιχθύων στο δίχτυ της σωτηρίας που ύφανε ο Ήφαιστος-Προμηθέας.
Αυξανομένου του ενός μειώνεται ο άλλος...
Μια ενδιαφέρουσα νύξη για όσους θέλουν να σκεφτούν επάνω στο απόκρυφο ζήτημα των Διδύμων, δηλ. τον διπέταλο τρίτο οφθαλμό. Είναι πως για να ενσαρκωθεί η ψυχή (εδώ ο Χριστός) χρειάζεται να εκδηλωθεί ταυτόχρονα ο Αντίχριστος της νοητικά ώριμης προσωπικότητας που θα προετοιμάσει το έδαφος…
Αυξανομένου του ενός μειώνεται ο άλλος όπως οι πλευρές στο ορθ. τρίγωνο… λέγει η πυθαγόρεια παράδοση για την Πρόνοια (ο Πολυδεύκης-Χριστός) και την ελεύθερη νοητική βούληση (ο Κάστωρ-Αντίχριστος)
Οι τρίτοι οφθαλμοί γνωστοί ως Κύκλωπες είναι 6-7 όσοι και τα πεδία της δημιουργίας. Έτσι η πολικότητα των Διδύμων επαναλαμβάνεται σταθερά στις ευαγγελικές πυθαγόρειες διηγήσεις...
Το πυθαγόρειο ζήτημα είναι λοιπόν τελείως αλλόκοτο: Ο Αντίχριστος στο ευαγγέλιο είναι είτε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής (ο πλανήτης Αφροδίτη ή Εωσφόρος καθώς προηγείται και έπεται του ήλιου), είτε αργότερα ο νοητικός Ιούδας, ενώ παρεμβάλονται πολλές νύξεις για διδύμους και διδύμους μαθητες... Έτσι ο Ιωάννης αποκεφαλίζεται από την Σαλώμη (ο ηλιακός άγγελος, η Αφροδίτη !!!) προκειμένου να ξεκινήσει η ερμητική-ψυχή δηλ. ο Χριστός το έργο του… Είτε θυσιάζεται αργότερα ο Ιούδας για να ολοκληρώσει το έργο του ο Χριστός…
Το φαινόμενο των Διδύμων ή Διόσκουρων αφορά τα δύο πέταλα του 3ου οφθαλμού ή Όσιρι-Σειρίου και την δίκη που λαμβάνει χώρα στον ανώτερο νοητικό κόσμο για να αποδειχθεί η γνησιότητα του Ώρου ως τέκνου του Όσιρι… (ως υιού του θεού)
Εδώ φαίνεται η ωριμότητα του ελληνικού έθνους. Καθώς ενσάρκωσε τον αντίχριστο (τον Ώρο της που ένωσε τα βασίλεια της αρχαίας Ελλάδας) στο πρόσωπο του Αλέξανδρου. Για να αντιληφθούμε το προφανές: πως η χριστιανική μυθολογία βασίστηκε στην εξιδανίκευση της ζωής των 33 ετών του Αλέξανδρου.
Ιδού τι αναφέρει ο Πλούταρχος γνώστης του φαινομένου της Διδυμείας ως συγγραφέας των "παράλληλων βίων":
Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στις έξι του μηνός Εκατομβαιώνος, τον οποίο οι Μακεδόνες ονομάζουν Λώο, τη μέραου κάηκε στην Έφεσο ο ναός της Αρτέμιδας. Ο Ηγησίας από την Μαγνησία ‘επιπεφώνηκεν επιφώνημα ψυχρίας δυνάμενον’, είπε ένα τόσο κρύο αστείο, που θα μπορούσε να σβήσει εκείνη τη φωτιά. Είπε δηλαδή, πως ήταν επόμενο να καεί ο ναός της Αρτέμιδος αφού η θεά ήταν απασχολημένη με τη γέννα της Ολυμπιάδας, μιας και η θεά ήταν προστάτιδα της γέννας.Όσοι μάλιστα από τους μάγους έτυχε να βρίσκονται, τότε στην Έφεσσο, πίστεψαν πως η πυρπόληση του ναού ήταν σημάδι που προμηνούσε κι άλλη συμφορά και φώναζαν πως η μέρα εκείνη γέννησε μεγάλη συμφορά για την Ασία.Ο Φίλιππος τότε είχε μόλις κυριέψει την Ποτίδαια και του ήρθαν τρεις ευχάριστες ειδήσεις την ίδια στιγμή. Η μία έλεγε πως ο Παρμενίων νίκησε σε μεγάλη μάχη τους Ιλλυριούς, η άλλη πως ανακηρύχθηκε νικητής στους Ολυμπιακούς αγώνες στην ιπποδρομία και η Τρίτη πως γεννήθηκε ο Αλέξανδρος.Ο Φίλιππος χάρηκε γι’ αυτές τις ειδήσεις, αλλά ακόμα περισσότερο όταν του είπαν οι μάντεις πως ο γιος του θα είναι ανίκητος, αφού γεννήθηκε με τρεις νίκες.
Τα βουφόνια: Η σωτηρία της Πολιτείας-Ψυχής (Πολισμός) δια του χυμένου αίματος του μορφοποιητικού χερουβικού ταύρου ή γράμματος άλεφ.
Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως μεταξύ των στρατιωτών στην Περσία ήταν διαδεδομένη η νεκυομαντεία-νεκρομαντεία. Οι στρατιώτες την προηγούμενη μιας μεγάλης μάχης επέλεγαν δια κλήρου το εξιλαστήριο θύμα και το έριχναν επάνω στις όρθιες λόγχες. Οπότε καθώς έτρεχε το αίμα και η άχρονη ψυχή-ζαλισμένη βρισκόταν ανάμεσα στους κόσμους, την ρωτούσαν λεπτομέρειες για την έκβαση της μάχης, ώστε να διασωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι… Οι Ρωμαίοι στρατιώτες φαίνεται πως μυήθηκαν στην νεκρομαντεία και την λατρεία του Μίθρα από τους πειρατές της Κιλικίας...
Ο Όμηρος μας παρουσιάζει την νεκυομαντεία καθώς το φάσμα (Κένταυρος) του Πάτροκλου ζητάει από τον Αχιλλέα να θάψει το σώμα του, ενώ του προμηνύει τον θάνατό του…
Το μυστήριο του γάμου ή θανάτου λατρεύτηκε στον Ορφισμό, στα Αδώνεια, στην φρικτή ομορφιά της Ελένης και του Αχιλλέα…. Η ψυχική γεωμετρία αυξομειώναται όπως συμβαίνει στις κάθετες πλευρές του ορθ. τριγώνου. Αυξανομένου του ενός φύλου μειώνεται το άλλο . Στον θάνατο-μείωση της μιας καθέτου πλευράς η άλλη πλευρά μυείται στην ειμαρμένη της υποτείνουσας…
Η διδυμία των Διόσκουρων φύλων: Αχιλλέα-Βρισηίδας ή καθέτων πλευρών απασχολεί στο μεγαλύτερο μέρος την Ιλιάδα. Με την Βρισηίδα να αρπάζεται από τον λέοντα των Μυκηνών-Αγαμέμνονα: την υποτείνουσα ή πυθαγόρεια ειμαρμένη του τριγώνου !!!
Η ειμαρμένη-υποτείνουσα του ορθ. τριγώνου αντιστοιχεί στην κυκλοφορία του αίματος, που υποδέχεται τα προϊόντα της νευρικής-νοητικής και της ορμονικής-συναισθηματικής κυκλοφορίας που είναι οι δύο κάθετες πλευρές.
Η κυκλική σεληνιακή τροχιά σχηματίζει συνεχώς με τους δεσμούς της στον ορίζοντα ορθ. τρίγωνα. Έτσι στην πανσέληνο και την νέα σελήνη η νευρική-ορμονική σεληνιακή κυκλοφορία ταυτίζεται με την ηλιακή ή αιματική… Οπότε οι πύλες του Άδη (της κοσμικής Φαντασίας) ανοίγουν για να εισέλθουν -εξέλθουν οι ψυχές ως πνευματικές εντολές.
Η μαντεία είναι λοιπόν σύμφυτη με το άνοιγμα των πυλών του Άδη κατά το μυστήριο της γέννησης-θανάτου που είναι η γαμήλια σταύρωση των τραυμάτων ή αιδοίων (τοπολογικών οπών).
Ο χριστιανισμός διαφυλάττει την πυθαγόρεια τοπολογία: στην διήγηση για την "οπή της βελόνης" όπως και στον γάμο-διάτρηση της αύρας-μήτρας, από τον Εκατόνταρχο-Κένταυρο Λογγίνο...
Πρόκειται για υπέροχες παραλλαγές του μύθου της Κενταυρομαχίας με την εμφάνιση του Απόλλωνα-Φάνη (φωτός) στον γάμο των Λαπίθων. Εκετεταμένη απεικόνιση της οποίας ευρίσκεται στο αέτωμα του Διός στην Ολυμπία …
Ο Απόλλων δίδασκε πως για να στηρίξεις την Πόλη (Πολισμό) πρέπει να διοργανώσεις αγώνες προς τιμή των θεών.Οι ολυμπιακοί αγώνες είναι λοιπόν τα βουφόνια στην αναίμακτη όψη τους. Είναι οι ταυρομαχίες με το ορμητικό πνεύμα-Ταύρο της Ειμαρμένης. Πρόκειται για την πανάρχαιη Μινωική-Ατλαντική παράδοση των αθλημάτων με τους ταύρους που μετέφερε ο Ηρακλής στην Ολυμπία από την Κρήτη. Σημείωση: Η Ολυμπία ευρίσκεται στο ζώδιο του Ταύρου ως προς τον ζωδιακό ομφαλό των Δελφών…
Η νεκυοομαντεία του κύματος της ζωής βιώνεται στις εορτές υπερ των νεκρών, στα λεγόμενα ψυχοσάββατα. Οι άγγελοι της 7ης ημέρας του Σαββάτου (< Saturnday, Κρόνου), έχουν νεκρική όψη και παριστάνονται θαυμάσια στις Μεξικάνικες μάσκες του θανάτου... Οι θάνατοι μελών της οικογένειας είναι σημαντικότατα μυητικά γεγονότα, καθώς η ενστικτώδης τηλεπαθητική σύνδεση μαζί τους μας οδηγεί για 6 εβδομάδες στα νοητικά βασίλεια της ψυχικής δόξας…
Η σκέψη… Το τραύμα του Χείρωνα και του Προμηθέα…
Η νοητική πλάνη ή ψεύδος ή Διάβολος αντιμετωπίζεται στον νοητικό κόσμο και καταλήγει στην διαπάλη ή αυξομείωση των φώτων: της ψυχής και της νοήμονας προσωπικότητας, που ονομάζουμε Διδύμους…
Αυξανομένου του ενός μειώνεται ο άλλος. Πρόκειται για μια διαφορετική διατύπωση του πυθαγορείου θεωρήματος, επειδή αυτή ακριβώς είναι η συμπεριφορά των καθέτων πλευρών στο νοητικό τρίγωνο. Αυξανομένης της μιας πλευράς μειώνεται αντίστοιχα η άλλη.
Οι Διόσκουροι-Δίδυμοι ισορροπούν στις τιμές ρίζα2=1,41… (ο Πολυδεύκης-Δίας ή έλεος), ρίζα3=1,73… (ο Κάστωρ-Κρόνος ή τιμωρία) αποδίδοντας την Νέμεση ή ωραία Ελένη της χρυσής τομής που προκύπτει στην υποτείνουσα ή ριζα5…
Η σοφή αρχαιότητα δήλωνε με σαφήνεια πως αυτός ο κόσμος είναι αποτέλεσμα του ανοσιουργήματος του Κρόνου, (η ρίζα3), που απέκοψε τα γ.ο. του Ουρανού και πρόκυψαν από το αίμα οι: 3 Ερινύες + 3 Κύκλωπες ή Γίγαντες που αθροίστηκαν με τους 12 Τιτάνες στο 18 του ζωδίου της Παρθένου. Είναι μια καβαλιστική αναφορά στον κήπο των Εσπερίδων της Δήμητρας και την Μελία Νύμφη ή καβαλιστικό δένδρο.
Ο πυθαγόρειος Αρχιμήδης υπολόγισε μάλιστα την ριζα3 με βάση τον αρ. των 153 ιχθύων ή τριγ.17 που είναι ο Λογοϊκός νόμος του Σειρίου… Δηλ. οι συνδυασμοί των 17 συμφώνων 136+17=153 που δημιουργούν τις μαγικές ρίζες των Ελληνίδων λέξεων …
Αυτές οι νύξεις είναι χρήσιμες σε όποιους έχουν ασχοληθεί αρκετά με την γεωμετρία των κανονικών στερεών και των πολύγωνων ή αστέρων ή τριγ, αριθμών ή μαγικών τετραγώνων=φώτων, για να εννοήσουν την καβαλιστική δημιουργία.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από την αρχή, για να δούμε πως έχει παρεκτραπεί η μυητική έννοια της πυθαγόρειας πεντάλφα =Υ.Γ.Ε.Ι.Α. δηλ. της παρουσίας της πνευματικής Μονάδας μας, στην ισορροπία των 3ων τριγώνων-μερών της προσωπικότητάς μας. Για να μετατραπεί βαθμηδόν σε έναν απλό δείκτη της σωματικής ζωτικότητας. Με άμεσο επακόλουθο την συσκότιση της διδακτικής λειτουργίας της θείας πρόνοιας, που εμφανίζεται στην διάρκεια της ασθένειας και την γελοιοποίηση της εσωτέρας θεραπευτικής. Δηλ. του αγώνα που έδιναν οι ιερείς στα Ασκληπιεία μαζί με τους ασθενείς, που θεωρούσαν μαθητές ώστε να δουν και στην συνέχεια να ερμηνεύσουν τα οράματα. Στα Ασκληπιεία γινόταν η σύνδεση της ασθένειας με την πλανητική υπηρεσία της ψυχής, Που φορτώνεται ως Προμηθέας το κάρμα του πλανήτη. Γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ του ανώτερου νοητικού στόχου και της κατώτερης έκφρασης του στα καθημερινά γεγονότα…
Ευτυχώς ο Φρόυντ με την επιμονή του διατύπωσε τις θεμελίώδεις αρχές της ψυχανάλυσης όπως είναι η τραυματική θωράκιση του χαρακτήρα και η αρχή του αποσυμβολισμού των ονείρων. Ενώ ο Γιούγκ χρησιμοποιώντας καβαλιστικές μεθοδολογίες διέσωσε τελικά την πανάρχαιη αυτή θρησκευτική κουλτούρα. Πως η ασθένεια δεν είναι μια καρμική δυστυχία αλλά μια μυητική ευκαιρία...
Παρ όλα αυτά ήταν πολύ λίγοι για να αλλάξουν την βαθιά ριζωμένη προκατάληψη απέναντι στην έννοια της ασθένειας, με αποτέλεσμα να αποθεωθεί η σωματική υγεία ...
Θυμάμαι λοιπόν ακόμα την έκπληξη που δοκίμασα όταν πρωτοδιάβασα πως το ρητό «Νους υγιής εν σώματι υγιεί» δεν έχει καμμιά σχέση ούτε με την αρχαιοελληνική σκέψη ούτε φυσικά με τους ολυμπιακούς αγώνες. Πρόκειται για μνημειώδη παρερμηνεία του Carl Diem, υπεύθυνου της ρατσιστικής ναζιστικής προπαγάνδας στους αγώνες του 1936.
Η πατρότητα της φράσης ανήκει στον Λατίνο σατιρικό ποιητή Ιούνιο Ιουβενάλη (60 – 127 μΧ), που στο έργο του Σάτιρες στηλιτεύει την αδυναμία του ανθρώπου να ξεχωρίσει το σωστό, ζητώντας στην προσευχή του από τους θεούς, υλικά αγαθά, δόξα και πολιτική ισχύ, που δεν τον οδηγούν όμως στην ευτυχία.
Ο άνθρωπος θα πρέπει να ζητά με προσευχές από τους θεούς να του χαρίζουν απλά ένα υγιές μυαλό και ένα υγιές σώμα… : “orandum est ut sit mens sana in corpore sano». Το νόημα της φράσης δεν έχει δηλαδή καμμιά σχέση με την γυμναστική και τα sports !!!
Η πείρα δείχνει αντίθετα πως η ανώτερη σκέψη βοηθιέται στην ακινησία και την θέληση που ισχυροποιείται με αφορμή την καθήλωση εξ αιτίας κάποιας ασθένειας…
Όμως χρειάζεται ένας υγιής φορέας για να επέλθει η μύηση, οπότε αυτή λαμβάνει χώρα όταν υπάρχει η ισορροπία-υγεία των δύο όπως είπε ο σοφός Ιουβενάλης.
Το θέμα είναι απόκρυφο απρόσιτο στον κοινό νου, που μάταια ελπίζει να κατανοήσει. Αφού αυτός είναι ο Κάστωρ και ότι κατανοεί είναι σε βάρος του Πολυδεύκη. Όμως δεν γίνεται διαφορετικά, ο Κάστωρ πρέπει να ολοκληρώσει την νοητική του ανάπτυξη και, μετά να αποφασίσει όπως ο πλούσιος νεανίας του ευαγγελίου. Να αυτοκτονήσει νοητικά ξεχνώντας ότι έμαθε, εάν θέλει να εισέλθει στον ανώτερο νοητικό κόσμο από την λεπτή ωσάν οπή βελόνης πύλη . Την πύλη δεν πέρασαν οι Εβραίοι της Ατλαντίδας (η πρώτη υποφυλή των Αρείων), με αποτέλεσμα τον άκρατο υλισμό που βιώνουμε σήμερα, νομίζοντας πως αν κατέχουμε ένα αντικείμενο κατέχουμε και την ιδέα που αντιπροσωπεύει
Θα κλείσουμε την αναφορά μας με μια νύξη που κάνει η μαγική ετυμολογία των συμφώνων ΤΡΜ (ΤΡΑΜ ή Τεριρέμ) που είναι η επωδός που κατευθύνει την υλική δημιουργία στον τρίτο χορό των αγγέλων του Διονυσίου.
Η ΤΡαυΜατική ασθένεια είναι η κατώτερη σκέψη που αποκόπτει την συνείδηση από το άκουσμα του πρωταρχικού ήχου της απείρου- ηπείρου κυλινδρικής Γαίας του Αναξίμανδρου-Αναξιμένη …
Η λέξη ΜήΤΡα-ΜέΤΡο περιέχει τα ίδια σύμφωνα με την λέξη ΤΡαύΜα.
Η έμμηνος ρύση των γυναικών δείχνει ότι η μήτρα είναι ένα ανοικτό τραύμα. Το έμβρυο αναπτύσσεται μέσα στην μήτρα σαν παράσιτο που η μήτρα προσπαθεί να το αποβάλει…
Παρόμοια το πρωταρχικό σφαιρικό άτομο ή Σφαίρος του Εμπεδοκλή μας δείχνει ότι η ίδια η δημιουργία του άξονα των δημιουργικών πόλων-φύλων είναι αποτέλεσμα της διαταραχής (του
Νείκους ή μίσους). Που μας είναι ιδιαίτερα γνωστή στην βιβλική καβαλιστική παραβολή του δένδρου-άξονα της ζωής και την παρακοή των πρωτοπλάστων. Έτσι η σκέψη δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από την αιθερική Ροή-έΡωτα ή μίσους=λαγνείας που δημιουργεί επιχειρώντας να αποκαταστήσει ανεπιτυχως την πρωταρχική ηρεμία, επιβαρύνοντας διαρκώς την κατάσταση…
Στην εικόνα ο τραυματισμένος Προμηθέας προνοεί. Ο Άτλας σηκώνει την αστρολογική ειμαρμένη, Και ο αετός του αιθέρα Δία (ο σπλήν) κατατρώγει το ήπαρ της νοητικής λειτουργίας. Καθώς η συνεχής μετατροπή χολοπρασίνης-χολερυθρίνης προωθεί την πεπτική λειτουργία (αντίστοιχη του κατώτερου νοητικού). Ο Πλάτων μας πληροφορεί ότι την ίδια σχέση έχουν η καρδιά με τους πνέυμονες (στην ανώτερη νοητική λειτουργία)
Ο Νόμος των αντιθέτων στο πυθαγόρειο θεώρημα (οι Διόσκουροι, οι κάθετες πλευρές)
Ο Πυθαγόρας δεχόταν την ύπαρξη δέκα ενεργών ζευγών αντιθέτων στον κόσμο, των οποίων οι 3 μεσότητες : αριθμητική-πνευματική, γεωμετρική-ψυχική, αρμονική-σωματική οδηγούν στην φωτισμένη διαβίωση
1. δεξιό- αριστερό, (δημιουργία-καταστροφή), σύμβολο η διπλή φορά σβάστικα-σωβάστικα
2. άρτιο- περιττό, (συμμετρικό-ασύμμετρο), το θήλυ εκφράζει την αρετή-αρτία καλύτερα από τον άνδρα του οποίου ο φαλλός εκφράζει την δημιουργική περιττή ασυμμετρία στο σπέρμα του. Σε έναν περιττό αριθμό η μονάδα στέκει στο μέσον του ως φαλλός λχ 9=4+1+4, 7=3+1+3 κλπ.
3. θερμό- ψυχρό, (αταξία-τάξη). Αυτή είναι η πολικότητα ανάμεσα στο δημιουργικό πυρ δια τριβής της γης, βλέπε πιεζοηλεκτρικό φαινόμενο και έρμα=άθροισμα λίθων. Ερμές είναι οι βωμοί από στοίβες λίθων (ΡΜ, είναι τμήμα της ριζικής συλλαβής «ΤΡαΜ» της γης). Και την Ψυχή του Ψυχρού=Ψ+ΧΡ, που δηλώνει το γράμμα-τρίαινα Ψ=Π+Σ (ο ΠοΣειδώνας του Πλάτωνα), να ελέγχει το πυρ ΧΡ (η Χιαστί Ροή, σβάστικα του πυρός)
4. σκληρό- μαλακό, (σταθερό-ασταθές). Αυτή η αντίθεση δείχνει την ισορροπία του άσβεστου πυρός > βλ. κρύσταλλοι ασβεστίου, εξαιτίας της δράσης του Κρονίδη χωροχρόνου (Δία-Κρόνου)...
5. φως- σκοτάδι, (συνείδηση-ασυνειδησία). Ο Εωσφόρος της πεντάλφα-Επιστήμης. Όλες οι επιστήμες αποθεώνονται όταν ανακαλύπτουν την λειτουργία της χρυσής τομής…
6. αρσενικό- θηλυκό, (ενεργητικό-παθητικό). Νόηση και Συναίσθημα είναι οι δύο πόλοι της ενόρασης του καθαρού Λογού στον Καντ
7. καλό- κακό, (ωφέλιμο-ανωφελές). Το ιερό επτά>σεπτάς αποκαλύπτεται στην γνώση του καυλού-καβαλιστικού δένδρου των γεν. οργάνων. Το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού στο κέντρο του αιθερικού παράδεισου (το κέντρο της μορφής)
8. τετράγωνο- ορθογώνιο, (πανσέληνος-μηνίσκος). Οι μηνίσκοι εγγράφονται σε ορθογώνια. Πρόκειται για τα 8 επιθυμητικά πάθη που ακτινοβολούν όταν ισορροπούν οι αντίθετες κατευθύνσεις τους
9. ακίνητο- κινούμενο, (αιτία-αποτέλεσμα). Το πρώτο κινούν ακίνητο, το 9γραμμα ή 9πέταλος της Ψυχής το 9=εν+νοείν
10. υγρό- ξηρό, (η Γαία)
Οι παραπάνω αντιθέσεις εκφράζουν κατά πως φαίνεται τον αριθμολογικό διαλογισμό των πυθαγορείων
1. Η φαλλική Μονάδα αντιστοιχεί στο δημιουργικό-καταστροφικό πνεύμα του αιθέρα.
2. Η δυάδα είναι η μητέρα ύλη που συντηρεί την δημιουργία, αποτελείται από νερό και γη.
3. Η τριάδα είναι ο Χρόνος σαν θεότητα-μέτρο, δηλαδή το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
4. Η τετράδα είναι ο Χώρος, η τάξη του Κόσμου. Εδώ βρίσκεται η περίφημη Τετρακτύς, πάνω στην οποία δομήθηκε το καμπαλιστικό Δέντρο της Ζωής.
Η τετράδα σημειώνει ακόμα τα “κοσμικά σώματα” των τεσσάρων στοιχείων από τα οποία συντάχθηκε το Κοσμικό Σύμπαν, το τετράεδρο, το οκτάεδρο, το εικοσάεδρο και τον κύβο.
5. Η πεντάδα συμβολίζει τα πέντε στοιχεία από τα οποία σύγκειται ο Κόσμος, δηλαδή τη γη, το νερό, τον αέρα, τη φωτιά και τον αιθέρα. Τα πέντε αντίστοιχα πολύεδρα που συμβολίζουν τα παραπάνω στοιχεία είναι κύβος, εικοσάεδρο, οκτάεδρο, τετράεδρο, δωδεκάεδρο.
Οι αριθμοί 3, 4, 5 είναι ιεροί αριθμοί και λαμβάνονται σαν Τριάδα. Το άθροισμα των τετραγώνων των δύο πρώτων αριθμών δίνει το τετράγωνο του τρίτου αριθμού ( 32+42=52), ενώ το άθροισμα των κύβων αυτών των αριθμών υψωμένων στον κύβο δίνει τον αριθμό 216, ( 33+43+53=216=63), που παριστάνει τον ψυχογονικό κύβο με πλευρά τον αριθμό 6.
6. Η εξάδα συμβολίζει τα έξι είδη εμψύχων όντων. Τους θεούς, τους δαίμονες-ορυκτά, τους ήρωες, τους ανθρώπους, τα ζώα και τα φυτά. Είναι Ιερός αριθμός και ονομάζεται Γάμος γιατί εκτός του ότι συνδέεται με τις μετεμψυχώσεις (είναι η πλευρά του ψυχογονικού κύβου), είναι τέλειος αριθμός, δηλαδή το άθροισμα των μερών του δίνει πάλι το 6. 6/6=1, 6/3=2, 6/2=3, 1+3+2=6. Είναι το εμβαδόν ορθογωνίου τριγώνου με πλευρά την Ιερή Τριάδα, 3,4,5.
7. Η επτάδα παριστάνει τους επτά πλανήτες-ακτίνες του λευκού Ηλιακού συστήματός μας και το νόμο εξέλιξης. Είναι Ιερός αριθμός και σημειώνει τις φάσεις της Σελήνης. Θεωρείται παρθένος, αμήτορας, ηγεμόνας, άρχοντας όλων, ένα θεό, “αεί όντα”, επτάφωτο, επτάψυχο, επτάπατο (πολύ εχέμυθο). Τον αφιέρωσαν στην έκφραση εκείνη του Ενός που αποκαλείται “Η Θεά Αθηνά” της οποίας κύριος αριθμός είναι το 92, που σημειώνει τα 92 φυσικά στοιχεία της ύλης.
8. Η οκτάδα υποδηλώνει τις οκτώ ουράνιες και τους οκτώ φθόγγους της μουσικής κλίμακας, δηλαδή την Αρμονία του Κόσμου.
9. Η εννεάδα δείχνει του εννέα κοσμικούς χώρους-χορούς του αγγελικού Στερεώματος.
10. Η δεκάδα είναι αυτό καθ’ εαυτό το Σύμπαν. Η Τετρακτύς αποτελούσε την ουσία της διδασκαλίας των Πυθαγορείων. Είναι το άθροισμα των πρώτων τεσσάρων φυσικών αριθμών (1+2+3+4=10) που συνδέονται μεταξύ τους με διάφορες σχέσεις. Από αυτούς τους τέσσερις αριθμούς, είναι δυνατόν να κατασκευασθούν οι αναλογίες της τέταρτης, της πέμπτης και της ογδόης αρμονικής. Οι αναλογίες αυτές δημιουργούν την Αρμονία που για τους Πυθαγόρειους είχε σημασία κυριολεκτικά κοσμική. Οι Πυθαγόρειοι χρησιμοποιούσαν την Τετρακτύν για να ορκισθούν, επικαλούμενοι τον Πυθαγόρα σαν κάποιο θεό: «Ού, μα τον αμετέραι γενεά παραδόντα τετρακτύν.
Το κλειδί στο γιατί το πυθαγόρειο θεώρημα παραμένει ακατανόητο. Ευρίσκεται στο γεγονός πως επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες ανάλογα με τον τρόπο που προσεγγίζεται...
Η προσωπικότητα βλέπει την συνείδηση στο μέλλον...
η ψυχή στο άχρονο παρόν και
το πνεύμα στο ιστορικό παρελθόν...
Τρελλό αλλά αληθινό...
Η Κλωθώ είναι το παρόν, το νήμα της ζωής που έρχεται από τους μακρινους αστερισμούς... Επομένως η συνείδηση εδράζει στο παρόν.
Το μέλλον λέγει ο Πλάτων είναι άτροπο, γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως όλοι θα πληρώσουν την ειμαρμένη που τους αντιστοιχεί.
Αντίθετα από ότι πιστεύει ο πολύς κόσμος το παρελθόν είναι διαπραγματεύσιμο !!! Γιατί όταν ο νους εισέρχεται στον αιτιατό κόσμο μπορεί να μεταννοήσει για τα λάθη του και να αλλάξει τις αιτίες της μοίρας. Έτσι το μέλλον θα αλλάξει...
.
Ο σταυρωμένος όνος=ο νους …
Παλιότερα είχα θίξει πως πίσω από την περίφημη δίκη για την «σκιά του όνου» στα Άβδηρα της Θράκης κρύβεται το πυθαγόρειο θεώρημα των δύο καθέτων (η μορφή και η σκια της). Όμως καθώς πλησιάζει η θριαμβευτική είσοδος του Χριστού επί του όνου, στην κυβική πόλη των ιερών Σολύμων σκέφτηκα να γράψω για τον αλχημικό χρυσό όνο. Με αφορμή την αυστηρή κριτική της γελοιογραφίας που αντίκρυσα χθες…
Ο Λούκιος ή Όνος είναι μία μυθιστοριογραφία που κρύβει με τη μορφή της παρωδίας και πολλά λαϊκά στοιχεία την λατρεία του Αιγυπτιακού Σεθ (του δημιουργικού θεού του Χάους), δηλ. την ερωτική αλχημεία. Στο έργο σατιρίζονται η μαγεία, η μετεμψύχωση, η λαγνεία των γυναικών, όπως και οι περιπλανώμενοι ιερείς της «Συρίας θεού». Η Συρία ήταν διάσημη για τους μάγους της και τις λατρευτικές ακρότητες, λέγεται μάλιστα ότι ο γάιδαρος πρωτοεμφανίστηκε ως αποτέλεσμα μαγείας στα Γάδειρα…
Η περίληψη του έργου έχει ως εξής:
Ο Λούκιος ένας Πατρινός (βλ. καρναβαλιστής, Γνωστικός λατρευτής των καρνείων, του ΙΑΩ ή Ιεχωβά Κρόνου), με τον υπηρέτη του φτάνει από την Πάτρα στην Υπάτη της Θεσσαλίας. Εκεί συναντά τις φημισμένες μάγισσες, οπότε του δίνεται η ευκαιρία να ικανοποιήσει την επίμονη περιέργειά του για το πως μεταμορφώνονται αυτές οι μάγισσες και, αν η μεταμόρφωση του σώματος συνεπάγεται αυτή της ψυχής. Η μάγισσα λοιπόν οικοδέσποινα που τον φιλοξενούσε με τη βοήθεια της υπηρέτριάς της Παλαίστρας μεταμορφώνεται σε κόρακα: //(η μαύρη αλχημική ύλη-λίθος, η λευκή Απολλώνια ειμαρμένη που έγινε μαύρη από την ανομία, λένε η ισλαμιστές αλχημιστές της λατρείας του κααβά-κύβου)//.
Έτσι δεν χάνει καιρό, ζητά κι αυτός ν΄αλειφτεί με το ίδιο «φάρμακο» για να γίνει πουλί, αλλά η Παλαίστρα (η σύγκρουση των αντιθέτων στον νου = όνο) κάνει λάθος και του δίνει άλλο κουτί οπόταν ο Λούκιος αντί να γίνει πουλί γίνεται όνος. Όνος όμως με ανθρώπινη ψυχή και έτσι αρχίζει το δράμα του. Ρίχνεται σε ανυπόφορες περιπέτειες, τρώει ξύλο αλύπητο (πύρωση και απόσταξη), αλλάζει διαρκώς αφεντικά (αλχημικά χρώματα), πέφτει σε χέρια ληστών, (οι ληστές συμβολίζουν τον έλεγχο της ερωτικής αναπνοής). Στη Βέροια πουλιέται στους κίναιδους αγύρτες (ο αλχημικός ερμαφρόδιτος) που του φορτώνουν το ομοίωμα της «Συρίας θεού» (το αιθερικό ξόανο: η ιδέα), για τις περιοδείες τους και τέλος βρίσκει ανθρώπινη περιποίηση στη Θεσσαλονίκη στο σπίτι ενός πλουσίου. Εδώ τον ερωτεύεται παράφορα για τις γαϊδουρινές του ικανότητες μια πλούσια και όμορφη κυρία (Η Τιτάνια-Περσεφόνη στο όνειρο θερινής νυκτός του Σαιξπηρ)... Όταν όμως τον πηγαίνουν στο αμφιθέατρο για να «συνευρεθεί» με μια καταδικασμένη σε θάνατο γυναίκα, βρίσκει και τρώει τριαντάφυλλα και έτσι ξαναγίνεται άνθρωπος. Η όμορφη κυρία τώρα τον διώχνει και ο Λούκιος φεύγει με καράβι για την πατρίδα του.
Ή πατρότητα του έργου είναι αδύνατον να αποδοθεί σε κάποιο πρόσωπο όπως ήταν λχ ο γνωστός Λουκιανός που μάλλον παρωδείται ως Λούκιος όνος που πιθανόν να έγραψε ο Λούκιος από την Πάτρα …
Το πρόβλημα επιτείνεται με το περίφημο λατινικό μυθιστόρημα του Απουληίου: τις Μεταμορφώσεις. Γνωστότερο με το τίτλο Asinus aureus (χρυσός όνος), που έχει βασικά την ίδια υπόθεση, αλλά είναι οκτώ φορές μεγαλύτερο από το έργο του Λουκιανού.
Στον εσωτερικό συμβολισμό του έργου αναγνωρίζεται ο χριστιανικός αποκρυφισμός. Ο όνος ως σεληνιακός ερωτικός νους (η πανσέληνος) κάτω από την επιτήρηση της συνείδησης (ο Χριστός) εισέρχεται δοξαζόμενος στην κυβική πόλη των Ιεροσολύμων (ο τρίτος οφθαλμός), μια εβδομάδα πριν κριθεί και σταυρωθεί από τις φυλετικές Ερινύες.
Πρόκειται για τον καθιερωμένο εορτασμό του Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας.
Η γαϊδουρινή υπομονή του αλχημιστή υπο+μένω δείχνει την ευαγγελική εικονογράφηση του Χριστού επάνω στον όνο=νου. Με την έννοια της υπομονής=υπό+μένω = υπό την μονάδα, πως ο Χριστός δηλ. ο αμνός=μονάς του πνεύματος είναι υπεράνω του όνου=νου.
Έτσι οι οπαδοί του Σεθ (666) ή νότιου ιχθύος (Κάστορα) που θέλουν τον όνο-νου αλχημικά ροδοσταυρωμένο, υπομειδιούν με τον χριστιανικό συμβολισμό...
Η λαογραφική παράδοση του χρυσού-όνου είναι μια αλχημική πραγματεία που θέλει τον όνο-νου να συνευρίσκεται-σταυρώνεται (να τρώει ρόδα) για να γίνει ουράνιος Άνθρωπος από υποσεληνιαίος εμπαθής ...
Ο όνος προκαλεί τον γέλωτα εφόσον εκδηλώνει το τρελό-λάγνο γονιμοποιό πνεύμα του Σεθ ή χαοτικού πατέρα Ουρανού. Έτσι το αρχαίο σύμβολο της λατρείας του Σεθ (χάους) επιβιώνει ακόμη με την αυθεντική του σημασία...!!!
Ο αλχημιστής Αϊνστάιν, οι Διόσκουροι και το φως της δάδας διάνοιας Ελένης…
Οι κάθετες πλευρές του ορθ. τριγώνου αντιστοιχούν στους Διόσκουρους, καθόσον αυξανομένης της μιας καθέτου ελαττώνεται η άλλη. Όπως ακριβώς συμβαίνει με το ηλιακό φως της νοήμονας προσωπικότητας (ο Κάστωρ) και, το γλυκό ονειρικό σεληνιακό φως της ψυχής (ο Πολυδεύκης) που σβήνει όταν ανατέλλει ο ήλιος…
Η Ελένη λοιπόν ως Διάνοια διασώζεται συνεχώς από τους αδελφούς της, προκειμένου ο Πολυδεύκης να διασώσει τελικά τον Κάστορα με την βοήθεια της. Εφόσον οι μεγάλες ανακαλύψεις λαμβάνουν χώρα στην διάρκεια που επικρατεί ο Πολυδεύκης της φαντασίας (το απομεινάρι του ονειρικού φωτός). Τις οποίες η Διάνοια Ελένη μεταφέρει στον ταλαίπωρο θνητό αδελφό της, τον Κάστορα των ημερήσιων αναγκών-εντυπώσεων…
Στο πεδίο του γραμμικού χρόνου η Ελένη αντιστοιχεί στο παρόν που ενώνει τους Διόσκουρους: το παρελθόν με το μέλλον. Παρόμοια το πλάτος (ο Κάστωρ) και το αιθερικό βάθος του πεδίου (ο Πολυδεύκης) ενώνονται στο ύψος της διάνοιας-Ελένης, δηλ. της συνείδησης της σχέσης που διέπει τα διαφορετικά πεδία ή κόσμους. Με την Ελένη-Περσεφόνη να απάγεται στον νοητικό Άδη ή κάστρο των Τρώων ή ονείρων…
Τα όνειρα οφείλονται στους <Τρώες> δηλ στην τροφή που καταναλώνουμε λέγει έμεσα ο Όμηρος και ευθέως ο Αριστοτέλης. Έτσι σύμφωνα με κάποιο αραβικό χειρόγραφο που μελετήθηκε πρόσφατα, ο Αριστοτέλης φαίνεται να διατύπωσε την γνωστή σχέση του Αϊνστάιν Ε=mc2 τουλάχιστον δύο χιλιετίες νωρίτερα… Οπότε χρειάζεται να απαντηθεί το ερώτημα για το τι αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτός ο τύπος…
Στην επίσημη διατύπωση ο Ε=mc2 σημαίνει την ενέργεια (Ε) που ελευθερώνεται κατά την μεταβολή της μάζας (m) σε φωτεινή ακτινοβολία (c2). Έτσι είναι «εύκολο» εντός εισαγωγικών να εννοήσει κάποιος πως ο οραματιστής Αϊνστάιν αντιλήφθηκε την λιβιδική λειτουργία της φαντασίας του ταυτόχρονα με τον Φρόιντ. Καθώς πρόκειται για την σεξουαλική ενέργεια (E) που ελευθερώνεται σε ονειρικό φως (c2) κατά την οργασμική μεταβολή του σπέρματος (1/m), ήτοι: c2=E*1/m
Η σχέση είναι τόσο παλιά όσο και το πυθαγόρειο θεώρημα, εφόσον ο τύπος του Αϊνστάιν αποδίδει τον «γεωμετρικό μέσο» ή τετράγωνο του ύψους (η Ελένη) σε ορθ. τρίγωνο ως γινόμενο των ιχνών των καθέτων (οι Διόσκουροι) στην ειμαρμένη ή υποτείνουσα του τριγώνου…
Ο πολιτισμος μας είχε ωριμάσει αρκετά στην αρχή του 20ου αιώνα για να δεχθεί την θεωρία της σχετικότητας, η οποία καθώς φαίνεται ήταν ανέκαθεν γνωστή αλλά παρεμενε και παραμένει ελάχιστα κατανοητή όπως και o τηλεπαθητικός αιθερικός φορέας της φαντασία μας ...
Ο Αϊνστάιν κατάφερε να την εκλαϊκεύσει αρκετά θέτωντας το ζήτημα της σχετικότητας του συστήματος ή πλέγματος των παρατηρητών, δηλ. της ψυχής και έγινε διασημος...
Έτσι όσοι ζηλωτές τον κατηγορούν για λογοκλοπή: από τον Πουανκαρέ τον Λόρενζ έως τον Καραθεοδωρή. Ας έκαναν το ίδιο αν μπορούσαν.... Δυστυχώς δεν εννοησαν την πολυόματη χερουβική φύση της, που βιώνεται μόνο στην άμεση ομαδική διαλογιστική εμπειρία.
Πρόκειται για την αιθερική Δόξα, δηλ τηνακτινοβολία της αύρας μας που λαμβάνει χώρα όταν υπάρχει η συγχρονική συνείδηση (το άνοιγμα όλων των οφθαλμών) στο χερουβικό πλέγμα των παρατηρητών. Αυτή είναι η αιτία που όλοι ζητούμε την προσοχή των άλλων συμμετέχοντας σε μια εορταστική συγκέντρωση (εκκλησία).
Στην πραγματικότητα κανεις δεν εννοεί την σχέση της υλικής μάζας (παρατηρούμενου), φωτός (παρατηρητή) και ενέργειας σε όλο της το βάθος. Καθώς αυτή η σχέση, δηλ. το πυθαγόρειο θεώρημα και ο μηδενισμός της καθέτου του παρατηρητή όπως συμβαίνει λχ στην χριστιανική σταύρωση, δείχνει την σχέση μεταξύ των προσώπων της αγίας τριάδας. (πνευματος-ψυχής-ύλης)
Στην εικόνα ο τάφος του νεκρού ή ονειρευόμενου Ραμσή. Ο όρθιος φαλλός (ο λαμπρός) αντιστοιχεί στην Διάνοια Ελένη ή κουνταλίνι που είναι η Εκδήλωση της κεφαλής και ουράς του ορθογώνιου όφεος….
Η Ελένη-σελήνη σχηματίζει με τον βόρειο και νότιο δεσμό της ορθ. τρίγωνο. Έτσι οι μυήσεις της προσωπικότητας σχετίζονται πάντα με τον βόρειο σεληνιακό δεσμό
Η μάνταλα της πλατωνικής Ποσειδωνίας, ο πίναξ του Κέβητος (κεφαλής) και η μνηστηροφονία των παθών…
Σήμερα έχουμε ηλιοσεληνάτο, δηλ. σύνοδο σελήνης Αφροδίτης στην ακμή του Ζυγού. Στο βραδινό όραμα έβλεπα πως μαζί με τους φίλους μου ευθυγραμμίζαμε τα κέντρα (τσάκρας > τσεκούρια) στην σπονδυλική μας στήλη επιτυγχάνοντας όπως ο Οδυσσεας την τέλεια βολή πριν την μνηστηροφονία των 108 εμπαθών μνηστηρων
Ο αρ 108 στον ινδουισμό ορίζει τις αποστάσεις μεταξύ των 3ων Μοιρών (Κλωθώ=σελήνη Άτροπος=ήλιος, Γη=Λάχεση). Η αποσταση ήλιου-σελήνης είναι 108 ηλιακοί διαμετροι όπως η απόσταση γης σελήνης είναι 108 σεληνιακές διάμετροι
Ο Κέβης ο Θηβαίος ήταν επιστήθιος μαθητής του Σωκράτη, ομιλητής στον διάλογο Φαίδων του Πλάτωνα. Ο Διογένης Λαέρτιος τον αναφέρει ως συγγραφέα του Πίνακα, όμως αυτό θεωρείται έργο άγνωστου μεταγενέστερου συγγραφέα, του 1ου αιώνα π.Χ.
Όσοι μελετούν την ταξινόμηση των ομόκεντρων εμπαθών κύκλων στο πίνακα του Κέβητος, αντιλαμβάνονται πως πρόκειται για ένα ευρύτατα διαδεδομένο σύμβολο που συναντάται στις βουδιστικές μάνταλες. Στην περιγραφή της Ποσειδωνίας πρωτεύουσας της Ατλαντίδας ως πραγμάτωσης στο παρελθόν της πλατωνικής Πολιτείας. Στους 3εις ομόκεντρους κυκλικούς χορούς των Μοιρών ή 9 αγγελικών ταγμάτων-Σειρήνων του Διονυσίου Αρεοπαγίτη. Την τριλογία: κόλαση, καθαρτήριο**, παράδεισο του Δάντη, που παρουσιάστηκε πάλι τον 20ο αιώνα άλλοτε σαν 9πέταλος λωτός ή ως 9γραμμα στην εκδοχή της πλατωνικής πολιτείας-ψυχής από τον Σούφι Γκουρτζίεφ
Το ζήτημα γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον όταν αναλογιστεί κανείς ότι οι πυθαγόρειες τριάδες δηλ. τα ορθογώνια τρίγωνα είναι γεννήτριες κύκλων. Έτσι οι τρεις σταυροί στον Γολγοθά του κρανίου (Κέβης=κεφαλή) έχουν πάλι την έμπνευσή τους στον ομώνυμο πίνακα…
Οπωσδήποτε πρέπει να σημειωθεί πως οι κύκλοι στον ναό του Κρόνου (κρανίου) στον πίνακα του Κέβητος (κρανίου)
αντιστοιχούν στους 4ους φορείς των αρετών που εκδηλώνει η ανθρώπινη προσωπικότητα στην τελείωσή της
Φυσικός φορέας (τονάλ)= Φρόνηση
Αστρικός φορέας (ναγουάλ) = Ανδρεία
Νοητικός φορέας = απαλλαγη από την πλάνη, Δικαιοσύνη στις συναλλαγές
Βουδδικός/ερμητικός φορέας = Ευδαιμονία ή Σωφροσύνη
**Το καθαρτήριο του Δάντη εξισώνεται με την περιπατητική σχολή του Αριστοτέλη ...(πολλά γελια)
Το πυθαγόρειο θεώρημα και ο θάνατος του ηνιόχου… (α μέρος)
Το πυθαγόρειο θεώρημα και ο θάνατος του ηνιόχου… (α μέρος)
Σύμφωνα με την πυθαγόρεια παράδοση οι 2 κάθετες πλευρές στο ορθογώνιο τρίγωνο φέρουν τα ονόματα της Πρόνοιας και της Βούλησης, ενώ η υποτείνουσα καλείται Ειμαρμένη. Σε άλλη εκδοχή τα ονόματα τους αφορούν τις 3εις μοίρες με την Ειμαρμένη ως Άτροπο ηλιακή, την Κλωθώ ως σεληνιακή Πρόνοια και την Λάχεση (επίγεια επιλογή) ως επιθυμητική βούληση που χρειάζεται να μηδενιστεί ώστε η κάθετος της Πρόνοιας να ταυτιστεί με την υποτείνουσα-Ειμαρμένη.
Υποτίθεται πως η πυθαγόρεια θεολογία ουδέποτε έγινε προσιτή στον κοινό νου, και αυτό είναι λογικά προφανές καθώς η κατανόηση επιτυγχάνεται μόνον στην μυητική σιγή του συναισθηματικού επιθυμητικού νου που δημιουργεί την ψευδαίσθηση του γραμμικού χρόνου. Έτσι ο Πλάτωνας ταυτίζει την Άτροπο μοίρα με το μέλλον, την Λάχεση με το παρελθόν γιατί την επιλογή την κάνουν οι προηγούμενες πράξεις μας, ενώ η Κλωθώ αντιστοιχεί στο παρόν που βιώνεται μόνον στην νοητική σιγή…
Ο μηδενισμός της βούλησης (νοητικής επιθυμίας) αναφέρεται λοιπόν εναλλακτικά ως «σιγή του νου» ή ως «πνευματική πτωχεία» ή ως «σωκρατικός αγνωστικισμός» ή «θάνατος του ηνιόχου» εφόσον το άρμα συμβολίζει την τριγωνική ψυχή.
Όσο η τρίγωνη ψυχή παραμένει αμβλυγώνια κυριαρχεί το ατίθασο μαύρο άλογο-άγγελος της επιθυμίας με το γεννητικό ορθόκεντρο (σημείο τομής των υψών), ανεξέλεγκτο εκτός του ψυχικού τριγώνου. Έτσι όταν καταφέρνει ο νοητικός ηνίοχος να ελέγξει την λαιμαργολαγνεία του ανοικτού γεννητικού του κέντρου, τότε το τριγωνικό άρμα γίνεται ορθογώνιο, καθώς ο φαλλικός κόμβος του κάρμα ανέρχεται στο μορφογεννητικό καρδιαναπνευστικό κέντρο (Ι) των ονείρων .
Η ερωτική ενέργεια που αποσύρεται από τα κατώτερα κέντρα αντιστοιχεί στον γήινο φυσικό θάνατο, προκειμένου να ακολουθήσει ο δεύτερος θάνατος στην σελήνη, στο ονειρικό βασίλειο της Περσεφόνης. Δηλ. η απόσυρση της τριγωνικής ψυχής κατά την ταύτιση της πρόνοιας με την ειμαρμένη στην νήσο των άτεγκτων δικαστών Κυκλώπων οφθαλμών (το κρανίο). Τότε εμφανίζεται όμως η Χάρις του θεού (η ψήφος-ιδέα της πανούργας θεονόας Αθηνάς) και η Ερινύα-Ειμαρμένη γίνεται η Ευμενίδα-Πρόνοια εφόσον ο νοητικός Ηνίοχος-Οδυσσέας μηδενίζεται και γίνεται Ούτις=Κανένας…
Στην εικόνα υπάρχουν οι 4εις σφαίρες της προσωπικότητας των κατώτερων κέντρων με την Γη στο κέντρο της βάσης, το αιθερικό συναισθηματικό κέντρο της Αφροδίτης και το νοητικό του Ερμή (η ομιλία), με το σεληνιακό γεννητικό κέντρο ως αναπνευστικό έγκεντρο του τριγώνου (ABC) των παράκεντρων (JA JB JC) …
Ένα απλό γεωμετρικό πυθαγόρειο θεμα είναι για μαθητές δημοτικού, (πολλά γελια)
Η Αμαζονομαχία ως Αρματοδρομία και οι μυητικές προδοσίες στο πυθαγόρειο άρμα της ψυχής (β μερος)
Η Αμαζονομαχία ως Αρματοδρομία και οι μυητικές προδοσίες στο πυθαγόρειο άρμα της ψυχής (β μερος)
Την περιπλοκή του πυθαγορείου θεωρήματος ως άρματος περιγράφει ο μύθος του προδότη Μυρτίλου ηνιόχου του Οινόμαου.
Στην πρώτη εκδοχή ο Μυρτίλος προδίδει τον Οινόμαο λύνοντας τον αιθερικό ομφάλιο δεσμό του άρματος της ψυχής με αποτελεσμα να σκοτωθεί ο Οινόμαος. Εδώ φαίνεται η πυθαγόρεια Ειμαρμένη (η σφαίρα της Αφροδίτης δια μεσου της οποίας δρα ο Απόλλων ως άτροπος ηλιακή μοίρα), γιατί ο Μυρτίλος ήταν ερωτευμένος με την Ιπποδάμεια κόρη του Οινόμαου υιού του Άρη. Το όνομα της Ιπποδάμειας απόγονου του Άρη δείχνει την Αμαζόνα, αλλά και την αρματοδρομία ως άλλη μια εκδοχή της Αμαζονομαχίας ως είδος προδοσίας… όπως ακριβώς και στην υπερβόρεια μυθολογία της «Έδδα» με την Αμαζόνα Βρουχίλδη και τον Ζιγκφριντ.
Σε άλλη εκδοχή του μύθου, το πυθαγόρειο θεώρημα αναδεικνύει την Ειμαρμένη προς την πλευρα του Ερμή καθώς ο Μυρτίλος είναι τέκνο του Ερμή. Εδώ ο Πέλοπας νικά τον Οινόμαο-Άρη χάρη στα άλογα που του είχε χαρίσει ο Ποσειδών. Τα άλογα είναι οι αισθήσεις οπότε τα άλογα του Ποσειδώνα είναι οι ενοράσεις…
Μετά τη νίκη του ο Πέλοπας διέφυγε με την Ιπποδάμεια και τον Μυρτίλο. Στη διαδρομή, ο Πέλοπας αρνήθηκε να εκπληρώσει την υπόσχεσή του προς τον Μυρτίλο (υιό του Ερμή), ότι θα του έδινε την Ιπποδάμεια για μια νύχτα (η γεννηση του Ερμαφρόδιτου). Οπότε ο τελευταίος προσπάθησε με τη βία να του αποσπάσει την Ιπποδάμεια. Τότε ο Πέλοπας τον σκότωσε γκρεμίζοντάς τον στη θάλασσα. Ο Μυρτίλος πεθαίνοντας καταραστηκε τον Πέλοπα και τους Ατρείδες τα τεκνα του από την Ιπποδάμεια…
Επειδή ο Πέλοπας είναι ο ιδρυτης των ολυμπιακών αγώνων ίσης σημασίας με τα ελευσίνια μυστήρια που εγκαθιδρύθηκαν και αυτά εξαιτίας των αλχημικών διεργασιών (νοητικής πανουργίας) που επιχείρησε ο πατερας του ο Τάνταλος όταν τον προσέφερε θυσία στον Βήλο-Δία (Βάαλ), αλλά αυτός τον ανέστησε στο αλχημικό λουτρό. Ενώ η Δήμητρα γευόμενη την σάρκα του Πέλοπα ενεργοποίησε τον αριστοτελικό άξονα της γεύσης-ενόρασης Παρθένου-Ιχθύων (τα ελευσίνια μυστηρια του φωτομεταβολισμου)
¨Ετσι οι καταρες του Μυρτίλου προς τους Ατρείδες και τους Λαβδακίδες απογόνους του Πέλοπα δειχνουν τον τρόπο που η Ειμαρμένη ταυτίζεται με την μυητική Πρόνοια, αφού οι διάσημες ελληνικές τραγωδίες δεν είναι τίποτα αλλο παρα περιγραφές των ενορατικών μυήσεων ως προδοσιών …
Βλέπε σχετικά και το γνωστικό ευαγγέλιο του "ηλιακού προδότη" Ιούδα (το ζώδιο του Λέοντα) στο πυθαγόρειο μονόχορδο της εικόνας (πολλά γελια
Το πυθαγόρειο θεώρημα, η εσωτερική αστρολογία και ο λόγος περί της αναλυτικής μεθόδου του Ηφαίστου-Καρτεσίου…
Η διαπίστωση πως ζούμε στην εποχή της ύβρεως που ο Σωκράτης προφανώς ταύτιζε με την σοφιστική διδασκαλία της μετρητικής επιστημονικής μεθόδου. Δεν είναι αρκετή για να αναδείξει την φύση του αμαρτήματος της «αλαζονικής εξύβρισης των θείων ιδεών» από την φρυγικής καταγωγής βασίλισσα των Θηβών Νιόβη** και την Κασσιόπη βασίλισσα των Φοινίκων.
Οι δύο βασίλισσες ισχυρίστηκαν πως τα τέκνα τους, δηλαδή τα έργα της επιστημολογίας του πολιτισμού των πόλεών τους ήταν ομορφότερα από τους θεούς. Έτσι η μεν Νιόβη και τα τέκνα της πολιτειακής σοφιστείας εξολοθρεύθηκαν ανηλεώς από τον Απόλλωνα και την Αρτέμιδα με εντολή της Λητούς-Λατούς (ο 9πέταλος λωτός της ψυχής). Ενώ η Ανδρομέδα της Κασσιόπης διασώθηκε από τον Αρκάδα Περσέα, όπως ακριβώς η αθηναϊκή Ωρείθυια, (η πλατωνική επιστήμη), από τον άνεμο Βορέα οδηγούμενη στον Άδη του κριτή Σαρπηδόνα…
Την τύχη της πλατωνικής Ωρείθυιας ενσάρκωσε ο Σωκράτης αναζητώντας την αλήθεια στα πόδια του Πλούτωνα-Ηφαίστου … ενω τον ισχυρό Βορέα... ο Αλκιβιάδης (πολλά γέλια)
**Η Νιόβη κόρη του βασιλιά της Φρυγίας Ταντάλου, (του γνωστού γαι την καταδίκη του να μετρα αιωνίως την ακόρεστη πείνα του φιληδονία=φιλομαθεια...), ήταν σύζυγος του Θηβαίου Αμφίονα και μητέρα εξ αυτού πολλών και ωραίων τέκνων που αποτελούσαν ζεύγη, τους Νιοβίδες. Περί του αριθμού αυτών οι πληροφορίες των αρχαίων γεωμετρών ποιητών και συγγραφέων κυμαίνονται από 12 μέχρι 20. Επικρατέστερη είναι αυτή των 14ων τέκνων (7 αγόρια και 7 κορίτσια). Μάλιστα, αναφέρεται πως οι 7 πύλες των Θηβών είχαν τα ονόματα των κοριτσιών της !!!
Διαβάζοντας πως οι κόρες της Νιόβης έδωσαν τα ονόματά τους στις 7 πύλες-τσάκρα του αιθεροφυτικού-νευροφυτικού σώματος (αι Θήβαι > Τύμβος=τάφος)***. Αντιλήφθηκα το προφανές, πως ο θηβαϊκός κύκλος των τραγωδιών του Σοφοκλή διαπραγματεύεται τον μύθο της Νιόβης. Από τον όλεθρο σώθηκαν μόνο δύο από τα τέκνα, ο Αμύκλας (ο γεναρχης των Λακώνων ?!) και η Μελίβοια – κατ' άλλους, μόνο η Μελίβοια, (Μελία είναι το καβαλιστικό ΄δενδρο 20εδρο) που όμως από την ταραχή της μετονομάσθηκε Χλώρις.
Ο Σοφοκλής διασώζει αντίστοιχα τον Άδραστο/Μελίβοια (το αδρανές τσακρα του ύπνου της κεφαλής) και τον Αμφιάραο/Αμύκλα (τον διπέταλο τρίτο οφθαλμό της ίασης)
Η μελέτη του έργου του Καρτέσιου δείχνει πως πρόκειται για ενσάρκωση του θεού Ηφαίστου καθώς εισήγαγε το δίχτυ: το καρτεσιανό ορθοκανονικό πλέγμα στην μελέτη των φυσικών δυνάμεων. Έτσι καταφερε να συλλάβει τον Άρη (το εκδηλωμένο πυρ στις μορφές) με την Αφροδίτη (το κάλος των μαθηματικών ιδεών) στην σεληνιακή κλίνη (τον ανθρώπινο νου)
Το ορθοκανονικό πλέγμα είναι όμως το πυθαγόρειο αστρολογικό θεώρημα 3+4+5=12, όταν το κυκλικό πλέγμα (η κύστη ιχθύος) κατσκευάζει ταυτόχρονα ισόπλευρο τρίγωνο, τεραγωνο και πεντάγωνο
Στην εικόνα το πυθαγόρειο Λάβδωμα ή δίχτυ του Ηφαίστου της Λακωνικής εΛέΝης, δηλ. το καρτεσιανό πλέγμα ή "Λόγος περί της μεθόδου" > συνισταμένης ή ειμαρμένης των Διοσκούρων καθέτων πλευρών
***Ο Δίχτυς/Ήφαιστος στην Σέριφο (Σεράφ) συνελαβε και την Λάρνακα=αιθερικό τάφο / Λάβδωμα 9γραμμα της Δανάης με τον Περσέα
