ηανθρώπινηεξίσωση

Η ανθρώπινη εξίσωση

Απειροστικός λογισμός…

Ολοκληρωτικός λογισμός…

Διαφορικός λογισμός…

Αλγεβρικό σώμα… δυνάμεις… ρίζες… άρρητοι αριθμοί… Η μαθηματική ορολογία δεν είναι τυχαία και μας γοητεύει αφάνταστα.

Παρά το γεγονός της μεγάλης προόδου αυτής της επιστήμης, το

αριθμητικό και γεωμετρικό κλειδί της μεταφυσικής εξακολουθούν

να παραμένουν απρόσιτα. Ίσως όμως κάποιες απλές

παρατηρήσεις προς την σωστή κατεύθυνση, να μπορούν να

γίνουν.

Πολλές φορές έχω παραλληλίσει τις διάφορες ενεργειακές διεργασίες στους φορείς μου με τις πράξεις που λαμβάνουν χώρα κατά την διάρκεια των απλοποιήσεων σε μια αλγεβρική παράσταση.

Η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι πολυώνυμη εφόσον είναι αναρίθμητα τα ονόματα των ψυχολογιών που διαδραματίζει.

Ο άγνωστος Χ είναι ασφαλώς ο εγκλωβισμένος εαυτός στην απειρία των ψυχολογικών καταστάσεων που μπορούν να εκφραστούν δια μέσου της πολυωνυμικής παράστασης.

Ο βαθμός ενός πολυωνύμου σε σχέση με ένα γράμμα Χ είναι ο μέγιστος βαθμός που έχει το Χ στα μονώνυμα που το συνθέτουν. Τα μονώνυμα ίσως είναι οι ανθρώπινοι φορείς. Εάν αποδώσουμε τους βαθμούς του Χ στις διαστάσεις που συμμετέχει η ανθρώπινη υπόσταση, τότε ο βαθμός του πολυωνύμου δεν πρέπει να υπερβαίνει τον 5ο ή τον 6ο

Η ανθρώπινη εξίσωση είναι κυριολεκτικά μια «υπερβατική» συνάρτηση με πεδίο ορισμού τον ιδεατό κόσμο που αποδίδει τιμές στον φυσικό κόσμο των αποτελεσμάτων και αντίστροφα.

Η μεταφυσική σημασία του ολοκληρωτικού λογισμού έγκειται στην χαρτογράφηση και την κατανόηση της προσωπικότητας. Αυτό βεβαίως είναι δυνατόν μόνον εάν έχουν προηγηθεί οι συνειδησιακές διεργασίες του διαφορικού λογισμού. Εφόσον η παράγωγος (η εφαπτομένη μιας καμπύλης) δείχνει το σημείο με το οποίο η ψυχή μπορεί να έρθει σε επαφή με μια ψυχολογία. Είναι το σημείο στο οποίο μπορεί να εμφανιστεί η κάθετος γραμμή της συνείδησης.

Η απλοποίηση της προσωπικότητας γίνεται με την μέθοδο του επιμερισμού. Οπότε διαγράφονται τα αντίθετα μεγέθη όπως τα συγκρουόμενα συναισθήματα ή οι σκέψεις καθώς αναγκάζονται να συνυπάρξουν στο φως της μαθηματικής συνείδησης. Ο ορθός επιμερισμός των ενεργειών στα κέντρα που απαρτίζουν την προσωπικότητα, επιβάλλεται από την ισορροπία στον ζυγό της συνείδησης

Η μεταμόρφωση της παράστασης (προσωπικότητας) από ένα χαοτικό άθροισμα ψυχολογιών, σε γινόμενο παραγόντων δημιουργεί την οργανωμένη εμφάνιση μιας χορδής .

Όταν επιτευχθεί η ευθυγράμμιση των φορέων της προσωπικότητας η σκέψη μετουσιώνεται σε ενορατική και ψυχομετρική ικανότητα ενός χορδισμένου μουσικού οργάνου... (βλ. σπονδυλική στήλη και διαστήματα, κέντρα, νότες...)

Το γινόμενο των παραγόντων (ο πολλαπλασιασμός είναι η δημιουργική ικανότητα του ανθρώπου). Βοηθά στο να μελετηθούν οι ακραίες τιμές (η πολικότητα) και δημιουργείται αν είναι δυνατόν μια γραφική παράσταση. Οι ακραίες θέσεις της ταλάντωσης αλληλοαναιρούνται επαναφέροντας σταδιακά την ακινησία, εξισώνοντας την παράσταση με το μηδέν.

Η μαθηματική πράξη λαμβάνει χώρα τότε και μόνον τότε, όταν ο άγγελος της εκδηλωμένης ψυχής εξουδετερώνει την πλεονάζουσα εντύπωση και το άθροισμα συγχωνεύεται σε μια νέα προσωπικότητα. Κάθε αγγελικό πλανητικό τάγμα αντιπαρατίθεται στο αντίστοιχο δαιμονικό.

Λέγεται ότι οι άγγελοι είναι οι αριθμοί-μορφές που έλκουν σε ενσάρκωση επιλεκτικά τις διάφορες ψυχολογίες (αριθμητικές αναλογίες), με τις οποίες σκοπεύουν να εργαστούν..

Μακροπρόθεσμα και καθώς η εργασία της απλοποίησης προχωρεί καθίσταται δυνατόν στα αθροίσματα να μετατραπούν με την μεθόδευση των κοινών παραγόντων σε μια ενιαία δομή γινομένου. Έτσι στις ενέργειες των κατώτερων κέντρων ασκεί επιμεριστικό έλεγχο το ηλιακό πλέγμα, και βρίσκουν διέξοδο σε κάποιο από τα ανώτερα κέντρα.

Εδώ ένας νέος ορίζοντας διανοίγεται στην αλγεβρική παράσταση. Επειδή γίνεται εφικτότερος ο προσδιορισμός της άγνωστης μεταβλητής που υπάρχει σε αυτή. Την θεραπευτική αυτή φάση την παρομοιάσαμε με τις απλοποιήσεις σε μια αλγεβρική παράσταση. Που αναπόφευκτα κάποια στιγμή χρειάζεται να εξισωθεί με το κενό (μηδέν).

Εξίσωση ονομάζουμε την ισότητα ανάμεσα σε δύο εκφράσεις μία από τις οποίες περιέχει τουλάχιστον έναν άγνωστο (μεταβλητό), επαληθευμένη μονάχα όταν δοθούν συγκεκριμένες αξίες στους αγνώστους, που ονομάζονται ρίζες ή λύσεις της αλγεβρικής εξίσωσης.

Αυτές οι τιμές της λύσεως λειτουργούν μαγικά, γιατί κυριολεκτικά εξαφανίζουν την παράσταση μηδενίζοντας την…

Οι «ρίζες» αυτές πρέπει να σχετίζονται με το επάγγελμα ή υπηρεσία του ζηλωτή των μυστηρίων.