επτάς

To Filioque = εκ του υιού και η θεολογία του 7 

Οι πατέρες της ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας διακρίνοντας μεταξύ της οικονομίας της Αγίας Τριάδας που αφορά το ρόλο της μέσα στην ανθρώπινη ιστορία για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους και της θεολογίας της που αφορά την πνευματική ουσία της πέρα από το χρόνο. Προσδιόρισαν ικανοποιητικά την διαφορά μεταξύ της ανθρώπινης προσωπικότητας και της πνευματικής τριάδας αλλά από την πλευρά της προσωπικότητας...

Η ιστορική έρευνα δείχνει ότι ο σχισματικός λόγος του filioque έχοντας τις ρίζες του στην νεοπλατωνική αίρεση του Αρείου: Όπου ο Έρως ή Λόγος (Άγιο Πνεύμα) δεν γίνεται, ούτε δημιουργείται, ούτε παράγεται, αλλά εκπορεύεται από τον Πατέρα και τον Υιό. Με τον Υιό να διατηρεί την θέση του Νου ως προς το Θείο, δηλαδή την θεία φύση των ακατάστρεφτων στοιχείων που πρότεινε ο Εμπεδοκλής. Ενώ ο Νους σχετίζεται με τις αρχές της Φιλότητας και του Νείκους. Υπήρξε η πολιτική και ιδεολογική βάση για την ανεξαρτησία της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας του Γερμανικού έθνους του Καρλομάγνου, που αναζητώντας την «Υπερβόρεια» εθνική του ταυτότητα, ταράσσει κατά τακτά διαστήματα, είτε με τον Αρειανισμό, είτε με τον προτεσταντισμό του Λούθηρου κατά του φαρισαϊσμού των ιερέων, είτε με την Βουδιστική παρωδία του Ναζισμού των ημερών μας, την ορθόδοξη χριστιανική τάξη της παλαιάς ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Αυτό που συμβαίνει είναι πως οι Γερμανικές φυλές, γεννημένες από τις μετακινήσεις των ασιατικών νομάδων στην βόρεια Ευρώπη στα σύνορα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που επρόκειτο σύντομα να κατακτήσουν το δυτικό τμήμα της. Μεταφέρουν στις θρησκευτικές πίστεις τους την ανατολική μεταφυσική της σπειροειδούς υλικής εξέλιξης των μετενσαρκώσεων. Έτσι αντιλαμβανόμενοι την συγγένεια της με την αρχαιοελληνική θεογονία: «των αθάνατων τιτανικών στοιχείων που εξέρχονται ως Θεοί από τα τάρταρα του χρόνου» την ενστερνίστηκαν δια μέσου της «αίρεσης του Αρειανισμού», συμμετέχοντας πλέον στο διαρκές πείραμα της ευρωπαϊκής σύνθεσης.

Το ζήτημα της κατανόησης της σχέσης της τετραπλής προσωπικότητας με την πνευματική τριάδα, υφίσταται εξίσου έντονα και στην ιστορία της εικονομαχίας. Εδώ το θέμα εστιάζεται στην μεταβολή που υφίσταται η ύλη κατά την διάρκεια των μυήσεων. Καθώς η εκκλησιαστική εμπειρία δείχνει ότι τα σκηνώματα των αγίων και τα ιερά αντικείμενα μεταφέρουν ενέργειες από άλλους κόσμους…

Παρόμοιες ιδεολογικές διαμάχες υπήρχαν ανέκαθεν ανάμεσα στις φιλοσοφικές σχολές της ινδικής σκέψης ή τις αντίστοιχες αρχαιοελληνικές. Ανάμεσα σε Ίωνες «ατομικούς» που αποπειρώνται να θεμελιώσουν την λογική επιστήμη της εξέλιξης των αισθήσεων-στοιχείων και Ελεάτες αρνητές της λογικής των αισθήσεων, που προσδιορίζουν το ενιαίο Ον έξω από τον μερισμό του χρόνου σε υλική ύπαρξη-Ον και κενό-μη Όν. Τελικά οι δύο σχολές συμβιβάστηκαν κατά κάποιο τρόπο στην θεογονία του 7 που εισήγαγε ο Εμπεδοκλής.

Τά τέσσαρα στοιχεία ή αισθήσεις της προσωπικότητας τά αποκαλεί «ριζώματα» και τά εκφράζει χρησιμοποιών ώς σύμβολα τά όνόματα τών άρχαίων θεών: Ο Ζεύς ο οποίος (διά των κεραυνών) φεγγοβολεί, ή Ήρα η όποία (ώς άήρ διά τής αναπνοής) δωρίζει τήν ζωήν και ό Άδης ώς γή και η Νήσπις (σικελική τοπική θεότης συμβολίζουσα τά υδατα τό θέμα τής λέξεως νάω = άναβλύζω) ήτις χύνουσα τά δάκρυά της δημιουργεί τήν πηγήν τής ζωής τών θνητών.

Στην συνέχεια ο Εμπεδοκλής φρονεί ότι τά 4 στοιχεία άφ εαυτών δέν δύνανται νά κινηθούν και νά έλθουν είς άμοιβαίους συνδυασμούς. Διά νά έξηγήση τήν άνάμιξίν και τόν χωρισμόν των εισάγει δύο δυνάμεις, τήν Φιλίαν και τό Νείκος. Η Φιλία συνδέει τά ανόμοια και διαχωρίζει τά όμοια, τό Νείκος διαχωρίζει τά άνόμοια. Τά στοιχεία ύπόκεινται είς τήν έπίδρασιν τών δύο τούτων άντιτιθεμένων δυνάμεων. Όταν επικρατή ή φιλία, ό κόσμος συσπειρώνεται είς σφαιρικόν σύνολον καί ζή έν μακαριότητι ώς Σφαίρος. Τα 4 αθάνατα στοιχεία και οι 3 Νοητικές μίξεις τους έγιναν ευρύτερα γνωστές ως οι 7 ακτίνες-όφεις της βουδιστικής θεοσοφίας ή αιώνες του γνωστικισμού, οι ιδιότητες των οποίων περιγράφονται επιγραμματικά στον πίνακα που ακολουθεί.

Τα θεολογούμενα της αριθμητικής

Η ενέργεια του αιγόκερω και του ΚΡυσταλλοποιού ΚΡόνου μας προτρέπει να δημιουργήσουμε συγκριτικούς πίνακες και να ερευνήσουμε με μαθηματική-αλφαβητική διάθεση τα σύμβολα, ώστε να επιτύχουμε όσον το δυνατόν περισσότερες συνάψεις και σταθερότητα στο νοητικό  οικοδόμημα του μαθηματικού Λόγου της διαιρετότητας του πυρός...

Ο συγκριτικός πίνακας που ακολουθεί επιχειρεί να συνδέσει τις 7 ημέρες της δημιουργίας στην Παλαιά Διαθήκη με την Μαχαττάττβα, οι 7 ημέρες της δημιουργίας του θείου Νου στον Ινδουισμό:

1η ημέρα: Μπχουτά η στοιχειακή δημιουργία. (Τανμάτρα). «ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου (Τάρταρα των πολλών διαστάσεων), καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος (της Φαντασίας). καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς. καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς, ὅτι καλόν· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους. (βλ. σκότος-σκατά, το αποτέλεσμα της πεπτικής διεργασίας της διαιρετότητας ή φωτός του μαθηματικού Λόγου)

2η ημέρα: Ιντρίγια ή οργανική της αντιληπτικότητας των αισθήσεων. Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. καὶἐγένετο οὕτως. Δημιουργείται το «ουράνιο στερέωμα» διαχωρίζοντας τα πύρινα ύδατα της φαντασίας με φορά προς τα πάνω (ΟΥΡ) και κάτω (ΚΡ). Εδώ το θέμα είναι πλέον η θεοσοφική ερμηνεία των γραμμάτων: Ο (ο Οφθαλμός της αίσθησης) (το Ο, Αγίν στα φοινικικά σημαίνει επίσης τον οφθαλμό), Θ (ο κύκλος χωρισμένος σε επάνω και κάτω, με την σελήνη Θ (9) φύλακα του άνω και του Κάτω υποσεληνιαίου στερεώματος) όπου Κ καφ=παλάμη /5 (το Κ , 11ο γράμμα είναι το 1/2 του Χ, 22ο γράμμα. Σήμανση της Κάθετης στάσης, διαχωρισμού των Διοσκούρων ριζών του 5 της χρυσής τομής).  (βλ.  η φράση "ο Λόγος έγινε σάρκα-κρέας" και ο κοσμικός ΧΡόνος ΧΡέος ξέπεσε σε ΚΡέας  )

3η ημέρα: Μούκχγια η δημιουργία των σταθερών σωμάτων. Δημιουργείται η στεριά και η θάλασσα. Φυτρώνουν τα φυτά από τις σπερματικές ρίζες της αιθερικής Γαίας (οι φυτικές αιθερικές ροές). οι Ιδέες.

4η ημέρα: Τιργιακσρότας, ή εκείνη των ζώων (βλ. Κίνηση-Γεγονότα). Δημιουργούνται τα φωτεινά σώματα (ήλιος, σελήνη, ζωδιακός).

5η ημέρα: Ουρντχβασρότας, η εκείνη των αστρικών θεοτήτων. Δημιουργούνται τα πτηνά και τα ψάρια. (Η κοιλιά της φοράδας (<φορά, κίνηση) Kamadhenu είναι γεμάτη με τα Ψάρια-Έλλοπες της πρώτης φυλής) 6η ημέρα: Αρρακσρότας, ή εκείνη των ανθρώπων. Δημιουργούνται τα ζώα, τα ερπετά και τα θηρία. Το μυστικό της 6ης ημέρας είναι το μυστικό του φυσικού ήλιου ή αστρικού οφθαλμού 6 που ο ονοματοθέτης ΑΔΑΜ-Άνθρωπος ενεργοποίησε στο ηλιακό του πλέγμα, προβάλοντας τις ουράνιες κινήσεις σαν ζωικές μορφές στην τρισδιάστατη αύρα του… 

7η ημέρα: Θάνατος-Ανάπαυση ανακύκλωση στην στοιχειακή δημιουργία         

Αρχική