Αλχημεία β
Ο γυάλινος άνθρωπος και η μουσική των εύθραυστων σφαιρικών-γλουτών… **
Η υαλοποίηση στην αλχημεία αφορά την ρευστοποίηση της αίσθησης της αφής που ξεκινά με την πυθαγόρεια άσκηση στο άκουσμα των ήχων και όχι με την θερμότητα. Είναι το αντίστοιχο της ψυχρής σύντηξης των ατόμων ή της σύνθεσης των γονιδίων-πληροφοριών κατά την γαμήλια σπερματική ένωσή του με το ωάριο ή όπως διατείνονται οι ταοϊστές αλχημιστές:
«Αφορά την ένωση του ηλιακού αίματος με το σεληνιακό σπέρμα, δηλ. την μεταφορά του πληροφορικού πυρήνα του σπέρματος στο απύρηνο αιμοσφαιρίο -αιμοκύτταρο» κατά την ενεργοποίηση του 8πέταλου λωτού ή θύμου αδένα δίπλα στην καρδιά…
Ο αλχημιστής Johann Becher του οποίου η αιδοιόμορφη εικονογράφηση για το τετραδιάστατο απολλώνιο «Ξύμπαν» της μουσικής ή Physica Subterranea (κοίλη γαία) του 1669 κόσμησε το χθεσινό μας άρθρο. Πίστευε ότι όλες οι ουσίες αποτελούνται από τρεις γαίες: την υαλοποιήσιμη, την υδράργυρη και την εύφλεκτη. Δηλ. την αγία τριάδα της αλχημείας: το άλας, τον υδράργυρο και το θείο…
Όμως αυτά πίστευαν και οι Αθηναίοι για την τριάδα Αθηνά: (άλας της Σοφίας), Ήφαιστος (θείο) και Υδράργυρο (Ερμής χθόνιος > Εριχθόνιος) τα οποία διαφυλάττουμε στην τριάδα των ιερών του κέντρου της πόλης μας: Παρθενώνας-Θησείο-Ηριδανός (Κεραμικός > ψημένη γη).
Τις αντιλήψεις του Becher για τις τρεις γαίες που έδιναν σε όλα τα μέταλλα και τα ορυκτά τα χαρακτηριστικά τους με βάση το «φλογιστόν της συμπίεσης», δηλ. το Ατομικό Βάρος τους επιμελήθηκε και διέδωσε ο γιατρός και αλχημιστής Georg Ernst Stahl …
Η θεωρία του «φλογιστού της συμπίεσης», είναι ο πρόδρομος της μέτρησης των Ατομικών Βαρών που εισήγαγε το 1800 ο Λαβουαζιέ ο ιδρυτής της σύγχρονης χημείας των μετρήσεων. Τότε υπέδειξε το στοιχείο του Οξυγόνου ως υπεύθυνο των καύσεων, δηλ. την ένωση με το Οξυγόνο. Πράγμα που οδήγησε την κ. Μπλαβάτσκυ (1831-91) προκειμένου να διασώσει την αλχημεία από την λαίλαπα των μετρήσεων (σοφιστικών ορισμών) των χημικών, στο να αναθεωρήσει στα νέα δεδομένα του πολιτισμού την αγία τριάδα της αλχημείας (πύρωση, απόσταξη, άλας) . Υποδεικνύοντας την τριάδα στις ομάδες 14,15,16 του περιοδικού πίνακα δηλ. : Άνθρακας ή Πυρίτιο (άλας) ο Πατέρας // Άζωτο ή Υδρογόνο ως Υδράργυρο, ο Λόγος ΑΖΩΘ ο Υιός // Οξυγόνο ή Θείο (το φλογιστόν) η πυρώδης Μητέρα
Για τους σύγχρονους θεόσοφους-αλχημιστές τα άτομα της ύλης και η κατάταξή τους στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων συνιστά τις τάξεις των πεσμένων αγγελικών ταγμάτων στο ζώδιο της κύστης του ιχθύος ή διπλό έψιλον των πυθαγορείων ιερέων του Απόλλωνος. Αφού όπως είδαμε ο ηλεκτρομαγνητισμός των στιβάδων των ατόμων υπακούοντας στον νόμο του διπλού τετραγώνου (η κοσμική δικαιοσύνη του ισοσκελούς κανόνα) συνιστά την μήτρα της χρυσής τομής. Εφόσον 4 βήματα της ακολουθίας Fibonacci συνιστούν πυθαγόρεια τριάδα τετραγώνων…
**Στην σημερινή αναφορά μας θα σταθούμε περισσότερο στην έννοια της υαλοποίησης-διαφάνειας ή αορατότητας του Becher που εκθέτει στο έργο του Physica Subterranea (κοίλη ή τετραδιάστατη Γαία). Αντίστοιχο δηλ. με το ακρωνύμιο V.I.T.R.I.O.L. της ορφικής καθόδου του αλχημιστή στον Άδη της κοίλης Γαίας (4ης πεπτικής διάτασης των ονείρων), χάρις στην υαλοποίηση της φυσικής μορφής εξαιτίας του μουσικού ακούσματος των ήχων (ψαλμών των πεσμένων αγγελικών ταγμάτων του Σειρίου)…
Οι συνεπείς αναγνώστες θυμούνται ότι στο άρθρο μας για το αλχημικό ευαγγέλιο του Θωμά > Θαύμαντα η ρήση «κάνε χέρι στη θέση του ποδιού» σημαίνει την αντιστροφή της πολικότητας στο κηρύκειο-ραβδίο του Ερμή της σπονδυλικής μας στήλης, στην διάρκεια του ονειρέματος. Οπότε η κεφαλή κατέρχεται στο κέντρο της βάσης των ενστίκτων. Με αποτέλεσμα η αναπνοή να ταυτίζεται με την ουρογεννητική λειτουργία των εγκεφαλικών υγρών, ώστε οι όρχεις-ωοθήκες να γίνονται οι οφθαλμοί του πυρός και τα ώτα να λαμβάνουν την θέση των γοφών !!!
Ο Becher ισχυριζόμενος ότι είχε βρει το μυστικό της μετατροπής των νεκρών σωμάτων σε διαφανές γυαλί, περιβάλλοντας τον εαυτό του με όμορφα προγονικά βάζα. Περιγράφει τα ζωδιακά υποπεδία της αύρας του. Γράφει ότι το γυαλί κάθε ζώου και φυτού έχει το δικό του ιδιαίτερο χρώμα – αυτό των φυτών είναι πράσινο, ενώ το γυαλί από ανθρώπους, είναι ένα γαλακτώδες λευκό χρώμα με «μια ελαφριά χροιά νάρκισσου». ... πολλά γέλια
Η ύαλος των αλχημιστών για όσους δεν το εννόησαν ήδη είναι το σπέρμα,,, ενώ ανάμεσα στα μέταλλα το σπέρμα είναι ο Υδράργυρος. Έτσι η τέχνη της υαλοποίησης αφορά την δόμηση του αιθερικού σώματος, δηλ. την δημιουργία μιας λιβιδικής σκεπτομορφής > Κενταύρου (Δούρειου ίππου), ικανού να μεταφέρει την συνείδηση στον πεπτικό υποατομικό Αδη της Τροίας.
Μια σκεπτομορφή δομείται επάνω στήν αναγνωριση της μουσικότητας των λέξεων. Οπότε η υαλοποίηση είναι ένα στάδιο ενοποίησης της ακοής με την αίσθηση της αφής που εξελίσσεται σαν ψυχική ασθένεια επί της ακοής των παθητικών ευαίσθητων μουσικών φιλοσόφων είτε ως ενόραση… Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του συφιλιδικού Σούμαν που άκουγε χορωδίες αγγέλων-δαιμόνων μελετώντας το βουητό της Κυβέλης (της κεφαλής του)
Πράγματι η ιστορία των ανθρώπων που πιστεύουν ότι είναι κατασκευασμένοι από γυαλί, διαδόθηκε μεταξύ των Ευρωπαίων μελετητών κατά τον 15ο έως τον 17ο αιώνα. Για τον Johann Becher, αυτό τροφοδότησε την επιθυμία του να δημιουργήσει γυάλινα βάζα από την ρευστοποίηση των πτωμάτων (τα φαντάσματα Κένταυροι). Για άλλους, ωστόσο, ήταν μια εξουθενωτική διαταραχή γνωστή ως «The Glass Delusion». Οι πάσχοντες πίστευαν ότι ήταν κατασκευασμένοι από γυαλί και θα έσπαγαν με ένα μόνο άγγιγμα. Ταλαιπωρούσε κυρίως τους πλούσιους άνδρες με ενασχόληση στην απολλώνια αλχημική μουσική τέχνη. Ο πιο διάσημος πάσχων ήταν ίσως ο βασιλιάς Κάρολος ΣΤ' της Γαλλίας, ο οποίος πίστευε ότι ήταν κατασκευασμένος εξ ολοκλήρου από γυαλί και φορούσε προστατευτικά ρούχα για να μην τον θρυμματίσουν. Για άλλους πάσχοντες ήταν κυρίως το κεφάλι ή οι γλουτοί τους που λειτουργούν σαν αντηχεία των δονήσεων , έτσι απέφευγαν να κάθονται χωρίς το απαραίτητο μαλακό μαξιλάρι από δέρμα πάνθηρα…
Η πεποίθηση των υαλωδών γλουτών εξαπλώθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου άνθισης της αλχημείας οπότε εξαφανίστηκε στα τέλη του 17ου αιώνα, που συνέπεσε με τη σταδιακή αντικατάσταση της αλχημείας με την σύγχρονη χημεία, καθώς δεν εχει καμμιά σχέση με την μουσική. Ωστόσο, όπως υποδηλώνει το τρέχον ενδιαφέρον για τα συμπληρώματα πυριτίου, φαίνεται ότι εξακολουθεί να υπάρχει η πεποίθηση ότι το γυαλί μπορεί να συνδυαστεί και να ενισχύσει το ανθρώπινο σώμα - όχι για να μας συνθλίψει, αλλά για να μας κάνει να λάμπουμε με μια υαλώδη διαφάνεια…
Στην εικόνα ο Λεβιάθαν (Κένταυρος ή Δούρειος ίππος) παρατηρούμενος από την θεα Αθηνά
Το ερπετικό τρίτο μάτι των Φαραώ …
Στο βραδινό όραμα βρέθηκα να προσεύχομαι με δύο καλόγερους στην στέγη του σπιτιού μου κάτω από τον Αγχεσμό. Ο ένας ήταν γέρος και ο άλλος νέος. Ο νέος είχε τον νου του στο αυτοκίνητο που ήταν σταθμευμένο στην σκεπή, (απορούσα πως το είχε φέρει εκεί πάνω)
Καθισμένος αναπαυτικά δίπλα στον γέρο που βρισκόταν βολεμένος σε άβολη θέση ανάμεσα σε στοιβαγμένες καρέκλες, κατάλαβα πως ο άγγελος μου έδειχνε στην θεατρική σκεπή την νοητική μου κατάσταση με τις σκέψεις μου σαν αντικείμενα. Αφού σήμερα πρέπει να πάρω το αυτοκίνητο (το σώμα μου) και να μεταφέρω μερικές βαριές καρέκλες στην αποθήκη στο υπόγειο, ενώ ταυτόχρονα πρέπει και να διαλογίζομαι...
Όταν κατάλαβα πως μπορώ διατηρώντας ως «κόρη οφθαλμού» την αναπαυτική θέση της ησυχίας : « καρδιάς στο κεφάλι» να τα κάνω όλα αυτά μαζί. Εμφανίστηκε το όραμα του θεού Ώρου-Φάνη τυλιγμένου με το φίδι να κοιτάζει από το τρίτο μάτι υπεράνω της κεφαλής ...
Βλέποντας μέσα από το τρίτο μάτι-ήλιο του φιδιού τυλιγμένου στην ωοειδή αύρα μου, συνειδητοποίησα πως ο Σεραφικός άγγελος-φίδι εγκυμονεί την τρισδιάστατη νόησή μου, ενώ βρίσκομαι μέσα στο αυγό του (η αύρα μου) και ονειρεύομαι πως κυκλοφορώ στον χώρο...
Στην εικόνα ο ελληνιστικός Φάνης της αλχημείας με την 5η γραμμική πληροφορική διάσταση τυλιγμένη σαν φίδι γύρω από την ψυχολογική 4η της συναισθηματικής νοημοσύνης
Έρως προς θάνατον
Ο Φρόιντ ανακάλυψε τον 20ο αιώνα τον θάνατο-έρωτα της Πλατωνικής φιλοσοφίας που εξέφραζε το πνεύμα της αρχαιοελληνικής τραγωδίας ως δημόσια διδασκαλία των Κάβειρων μυστηρίων…
Είπε ο σοφός ότι το ορμέμφυτο της ζωής (η λίμπιντο) και εκείνο του θανάτου ταυτίζονται στα ερωτικά ηδονικά ξεσπάσματα. Κάτι που παρατηρείται με εξωφρενικούς τρόπους στο ζωικό βασίλειο. Όπου μερικά θηλυκά έντομα κανίβαλοι στο τέλος της συνουσίας καταβροχθίζουν τον σύντροφό τους, ο δείνα ιχθύς προσκολλάται μόνιμα στο σώμα της συντρόφου του ενώ οι βάτραχοι-προμηθείς στο ερωτικό τους ντελίριο φαίνεται να χάνουν την αίσθηση του πόνου, καθώς τα κοράκια εκμεταλλευόμενα την κατάσταση διατρυπούν το σώμα τους και αποσπούν το συκώτι τους χωρίς αυτοί να αντιδρούν !!!
Παρόμοια φαινόμενα διέπουν και το άνθρωπο γαμήλιο μυστήριο της ένωσης των αιθερικών σωμάτων που συνιστούν για λίγο ένα Ερμαφρόδιτο ον…
Οι γαμήλιες μεταβολές στο αιθερικό σώμα έχουν εκφραστεί λεπτομερώς στους αρχαίους μύθους. Η αρπαγή της Περσεφόνης, της Ελένης, της Ευρώπης, η γέννηση του Μινώταυρου από την Πασιφάη είναι όλοι τους παραλλαγές των Ορφικών-Κάβειρων μυστηρίων επάνω στον ακόμα αρχαιότερο μύθο του Οιδίποδα που ευτυχώς διέσωσε ο Αισχύλος στις τραγωδίες του Θηβαϊκού > ταφικού κύκλου. Αντί όλων αυτών ο Φρόιντ μαζί με την επιστημονική διανόηση αντιλήφθηκε ένα πολύ μικρό μέρος, που εφάρμοσε στην διδασκαλία της ψυχανάλυσης ως ονειρικής διάσπασης του εγώ, που επαναλήφθηκε στα εργαστήρια ως διάσπαση του ατόμου της ύλης !!!…
Παρόμοια διαστρέβλωση έτυχε το σύνολο της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας ήδη από την εποχή του Πλάτωνα και εντεύθεν… Παρόλα αυτά ο σύγχρονος πολιτισμός μας ζώντας σε απίστευτη πνευματική ένδεια εκθειάζει τις λιγοστές αλήθειες που επιβίωσαν στις σύγχρονες επιστήμες…
Από τις πλέον θλιβερές συνέπειες της μερικής αποκάλυψης της αλήθειας είναι η παραμόρφωση που αναπόφευκτα υπέστηκε η σχέση μεταξύ του αθάνατου πνεύματος και των ψυχικών κύκλων που ελέγχουν την φυσική εκδήλωση.
Η στρέβλωση είχε ξεκινήσει ήδη από την εποχή της συγγραφής των τραγωδιών, γιαυτό και οι συγγραφείς εξορίστηκαν με την κατηγορία της αποκάλυψης των μυστηρίων… Προκειμένου να προφυλάξουν οι Ευμολπίδες
το μεγάλο σώμα της κοινωνίας από την πρόωρη έκθεση σε μια γνώση που θα την κατέστρεφε…
Γιατί ενώ οι μυημένοι στα μυστήρια έφευγαν από την Ελευσίνα με ένα χαμόγελο από το ένα αυτί στο άλλο, ως νικητές του θανάτου, οι μελετητές των τραγωδιών καταλήγουν να λατρεύουν τον θάνατο…
Πράγματι ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός καταστράφηκε από το θράσος που επέδειξε να εκθέσει σε δημόσια θέα τα μυστήρια… «Έδωσαν τα άγια στους σκύλους και έριξαν εμπρὸς εις τους χοίρους τα μαργαριτάρια τους, έτσι αυτοί τα καταπάτησαν και έπειτα στράφηκαν και τους ξέσκισαν…»
Πολλοί ίσως θα εκπλαγούν με τον παραλληλισμό που θα κάνω με αυτό που συμβαίνει τώρα στα Εξάρχεια… Στην περιοχή αυτή έδρασαν πολλές ομάδες εσωτερισμού ενώ ήταν το κέντρο της διάδοσης της απόκρυφης γνώσης… Τώρα την περιοχή λυμαίνονται εξαγριωμένοι χοίροι …
Η φύση της υπαρξιακής αγωνίας…**
Μια από τις πλέον διαφωτιστικές εμπειρίες μου ήταν όταν έμεινα αναίσθητος για λίγα λεπτά από κτύπημα στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να απωλέσω για λίγες ώρες την μνήμη μου. Η οποία επανήλθε σε κανονική λειτουργία πολλές μέρες αργότερα.
Στην αρχή της αμνησίας βίωσα τον παράδεισο επί της γης, επειδή η τραυματική θωράκιση του χαρακτήρα μου που είναι το εγώ, βρισκόταν σε καταστολή. Συγκεκριμένα είχα την εντύπωση πως ήταν συγγενείς μου οι περαστικοί που με σήκωσαν από τον δρόμο, ενώ απουσίαζαν σχεδόν ολοκληρωτικά οι συνηθισμένες ερινύες-σκέψεις. Με αποτέλεσμα να ακούω ή καλύτερα να απολαμβάνω τους ήχους…
Τις επόμενες μέρες εννόησα πως η εγωιστική θωράκιση του χαρακτήρα μου δομημένη ως άθροισμα των οδυνηρών παθημάτων που έλαβα στην ευαίσθητη παιδική ηλικία καθώς αποκόπηκα από την ασφάλεια της μητρικής αύρας. Λειτουργούσε σαν μια θωράκιση ή φίλτρο από δυσμενείς συναισθηματικές σκέψεις που παρεμβάλλονται ανάμεσα στην ψυχή μου και τις αισθήσεις…
Το σοκ του κτυπήματος προφανώς είχε μετατοπίσει το σημείο συναρμογής της αύρας μου στα ανώτερα κέντρα. Έτσι είχα απαλλαγεί από την συνηθισμένη νοητική λειτουργία-κακοδαιμονία των εντέρων, δηλ. την διεργασία της πεπτικής λειτουργίας που δυστυχώς ταυτίζουμε με την σκέψη ενώ είναι το περίβλημά της…
Το σημείο συναρμογής ή ομφαλός της αύρας είναι ένας αιθερικός κόμβος λίγες δεκάδες εκατοστά έξω από το φυσικό σώμα στην περιοχή του σπλήνα. Στο σημείο αυτό συνδεόμαστε με 2 από τις φυλετικές ροές ή θεοσοφικές ακτίνες, τους Διόσκουρους. Με αποτέλεσμα όπως ένας διασυνδεδεμένος υπολογιστής να ανταλλάσσουμε δεδομένα με το φυλετικό δίκτυο και να έχουμε την ψευδαίσθηση ενός τρισδιάστατου φυσικού κόσμου… Που είναι οι προβολές των διατροφικών πληροφοριών (DNA) από το κωνάριο στον ομφαλό και από εκεί στην οθόνη της αύρας μας
Η ανικανότητά μου να θυμηθώ το όνομά μου με έφερε αντιμέτωπο με το μυστήριο της βαθειάς υπαρξιακής αγωνίας που επιλύεται με την φυλετική βάπτιση-ονοματοθεσία.
Η παρετυμολογία του οΝόΜατος από τον ΝόΜο > ΜοΝάς >ΜΝήμη, δείχνει την απόκρυφη δράση που ασκεί το φυλετικό όνομα όπως η μοίρα Λάχεση, νομοθετώντας την συμπεριφορά μας γύρω από τον κεντρικό κόμβο της μνήμης-ονόματος.
Ποιας όμως ονομαστικής μνήμης ?...
Της οιδιπόδειας αποκοπής ή μοίρας Ατρόπου που κατευθύνει τα γεγονότα της ζωής μας με μέτρο την ασυνειδησία του οιδιπόδειου τραύματος…
Ο Πυθαγόρειος Γερμανός φιλόσοφος-θεολόγος Νικόλαος Κουζάνος τον 15ο αιώνα ομιλούσε για τις τρεις πυθαγόρειες μοίρες αποκαλύπτοντας την φύση του πλατωνικού Λαβδώματος (καβαλιστικού δένδρου) των τετραγώνων και των κύβων. (βλ. εικόνα).
Έλεγε πόσο θαυμαστός είναι ο αριθμός 10 (η Κλωθώ) που είναι η τετραγωνική ρίζα του 100=36+64 (η Λάχεση) ή νοητικό μέτρο και, η κυβική ρίζα του 1000 (η Άτροπος) των γεγονότων του βίου
**Ο Κίρκεγκωρ ο Δανός φιλόσοφος-θεολόγος πατέρας του υπαρξισμού είχε εννοήσει το μυστήριο του βαπτίσματος-ονοματοθεσίας ως άρση της αγωνίας από το προπατορικό αμάρτημα (πτώση από τον αιθερικό παράδεισο). Δηλ. την τελετουργική πρόσδεση της συνείδησης στον ομφαλό έως ότου συνδεθεί με το μυστήριο του χρίσματος στο κωνάριο (τρίτο οφθαλμό)
Η πεντάλφα και η εξάλφα: ο «τονάλ» Αρισταίος και ο «ναγουάλ» Πολυδεύκης ή Ορφέας…
Όσοι διάβασαν τον Κάρλος Καστανέντα θα θυμούνται τους όρους τονάλ=συγκεκριμένο και ναγουάλ=αφηρημένο. Μάλιστα υπήρχε πάντα ένας εκπαιδευτής δάσκαλος τονάλ και ένας ναγουάλ** στους οποίους εύκολα διακρίνει κανείς τα χαρακτηριστικά των Διοσκούρων. Δηλ. την ακτίνα της νοητικής προσωπικότητας του Άριστου-αίου=Κάστορα που καλλιεργεί τον πολιτισμό βοηθώντας την επιβίωση και την ακτίνα του πολύ γλυκού Πολυδεύκη ή Ορφέα της ονειρικής ψυχής μας, που με την μουσική του ανοίγουν μέχρι και οι πέτρες…
Με αφορμή μια ανάρτηση για τον Αρισταίο και τον Ορφέα τους δύο εραστές της Ευρυδίκης σύμφωνα με τον Βιργίλιο, σκέφτηκα ότι μάλλον είμαστε ώριμοι για να προσεγγίσουμε την απόκρυφη φύση της διανοιας-Ελένης και της Ευρυδίκης = ευρείας δίκης στον άδηλο κόσμο …
Ο Άδηλος νοητικός κόσμος όπως και ο φυσικός είναι ένα διαρκές δικαστήριο επιστημονικών πλανών ή ατελών νοητικών προθέσεων. Η σύγχυση σχετικά με το τι συμβαίνει στον Άδη και ποιος είναι αυτός ο Σαρπηδόνας (Σέραπις) στον βράχο του οποίου απήχθη η πλατωνική Ωρείθυια ή Επιστήμη από τον Βορέα. Δεν επιλύεται σε όσους θεωρούν την γνώση έξω από τον ίδιο τους τον εαυτό.
Οι Αθηναίοι το ήξεραν γιαυτό αναγνώρισαν πως η Ελένη της Σπάρτης με τους Διόσκουρους ήταν γνήσια τέκνα των νόμων του Κάδμου-Δράκοντα της ενόρασης=Αρμονίας του Λακωνικού Λαβδώματος (καβαλιστικού δένδρου-δράκου). Μάλιστα ο Πλάτωνας ονόμασε Ακαδημία την σχολή του προς τιμήν του Ακάδημου (> εκάς-μακριά ο δήμος της αγελαίας συνείδησης) που γνώριζε το σημείο που παρέμεινε η Ελένη στην Αττική όταν την άρπαξε ο Θησέας…
Ο Πλάτωνας στην επινομίδα της Πολιτείας=Ψυχής του μας είπε πως απαγορεύει την επιστημονική νομοθεσία των μη σοφών, επειδή διαμορφώνει την κατώτερη ψυχική ουσία που ονομάζουμε περιττωματική ύλη ή φυσσαλίδες της Αφρογεννημένης... Έτσι στον Άδη η ψυχή μας δικάζεται για τις λανθασμένες επιστημονικές φυλετικές αντιλήψεις που η ίδια νομοθέτησε ή ακολούθησε εν αγνοία της … Οι υλικοί επιστημονικοί νόμοι όπως υπέδειξε ο Αϊνσταίν χαρακτηρίζονται από παντελή έλλειψη της παραμέτρου της σχετικότητας, που προσδιορίζει την συνείδηση του παρατηρητή σε σχέση με το πολιτειακό φυλετικό αιθερικό πλέγμα των παρατηρητών. (Δεν υπάρχει ουδέτερη Επιστήμη-Ωρείθυια είναι τέκνο του Πολιτεύματος-Ερεχθέα)... Έτσι οδηγούν αναπόφευκτα στην κυριαρχία του συγκεκριμένου, του «τονάλ» ή στοιχειακού βασιλείου (666, η πεντάλφα) επάνω στην ανθρώπινη ψυχή. Όσο κυριαρχεί ο «τονάλ» ή συγκεκριμένος εγωιστικός νους του πεντάκτινου και η κεντρική όραση. Απέχει ο ονειρικός «ναγουάλ» του τριγωνικού πλέγματος και η περιφερική αστρική όραση (εξάλφα).
Η πεντάλφα και η εξάλφα είναι οι δύο όψεις του στοιχείου της κοίλης Γαίας
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του τρόπου που έχει διαστρεβλώσει η επιστημολογία την διαλογιστική μεθοδολογία των μεγάλων ονειρευτών όπως ο Καρτέσιος, ο Νεύτωνας, ο Αϊνστάιν, ο Τέσλα κλπ… Οι οποίοι είχαν σχεδόν αντιστρέψει την πολικότητα της ονειρικής με την ημερήσια προσοχή !!!
Το τι παθαίνει ο καθημερινός νους όταν υφαρπάζεται στον Άδηλο κόσμο μας το περιγράφει ο μύθος της Ωρείθυιας κόρης του Ερεχθέα δηλ. της Αθηναϊκής ψυχικής πολιτείας.
Η επιστήμη: η τρελή πλατωνική Ωρείθυια που τρέχει στα όρη, μόνο μετά την αρπαγή της από τον Βορέα (η βούληση) στο δικαστήριο της αρετής του Άρειου Πάγου, και από εκεί στον Άδη του Σαρπηδόνα όπου και τεκνοποίησε μαζί της τα 4 καθαρά φιλοσοφικά στοιχεία, αποδείχθηκε χρήσιμη.
Το ζευγάρι απέκτησε δίδυμους γιους, τον Ζήτη (πυρ) και τον Κάλαϊ (αέρα), καθώς και δύο κόρες, τη Χιόνη (ύδωρ) και την Κλεοπάτρα (γη). Ο Αισχύλος έγραψε ένα σατυρικό δράμα σχετικά με το περιστατικό, την «Ωρείθυια», το οποίο έχει χαθεί. Ευτυχώς ο Πλάτωνας όπως και οι άλλοι μυημένοι συγγραφείς υπέδειξαν πολλαπλώς την αλχημική λύση του V.I.T.R.I.O.L., (καθόδου στον Άδη της αλχημικής ονειρικής επιστήμης) αλλά ουδέποτε έγιναν κατανοητοί…
Ακόμα κι όταν οι μεγάλοι αλχημιστές όπως ο Νεύτωνας, ο Καρτέσιος, ο Αϊνστάιν κλπ παρουσιάζουν την ονειροτρόπο μεθοδολογία τους αδυνατούν να την εννοήσουν…
Τα 4 παιδιά της Ωρείθυιας είναι τα 4 βήματα της πυθαγόρειας ακολουθίας Fibonacci, που δεν κάνουν οι σύγχρονοι φυσικομαθηματικοί επάνω στην αυτοπαρατήρηση. Τα 4 αυτά βήματα ως γνωστόν οδηγούν στην σταύρωση του πυθαγορείου πολιτειακού θεωρήματος, εμφανίζοντας μια ιερή πυθ. τριάδα αλχημικών μετάλλων: 3 ανίερα + 3 ιερά + 1 νοητικός μεσολαβητής = 7 νοητικά μέταλλα ή αστρολογικές ακτίνες φωτός…
**ναγουαλισμός σημαίνει την λατρεία των φιλάνθρωπων σεραφικών όφεων (ναγκάς που φέρουν την σβάστικα) όπως είναι ο ομώνυμος Σεραπις, ο Ποσειδώνας ( =ο με δεμένα πόδια του Πλάτωνα και η Αθηνά σβάστικα). Την αστρολογική έρευνα για την χιαστί ροή στον ρόδινο σταυρό-σβάστικα ως ΙΗς-ΧΡιστό την αφήνω στον καθένα που μελετά τον Εαυτό του …
Η ναγουαλική ανακεφαλαίωση
Επειδή η ανακεφαλαίωση είναι η μητέρα της μάθησης, καθώς είναι αδύνατον να εννοήσει κάποιος όλες τις διασυνδέσεις μεταξύ των μερών που απλά περιγράψαμε χθες.
Ας ξεκινήσουμε με την παρετυμολογία των ονομάτων Κάστωρ=Άριστος > ΡΣΤ > ΣΤΡ στρατός ή άστρο δηλ. ιεραρχία ή διάκριση τονικότητας =τονάλ. Αρίσημος=ο λίαν ευκρινής
Πολυδεύκης= ο πολύ δευκός, γλυκύς +νους > ναγουάλ. Η γλυκεία γεύση αντιστοιχεί στον μελαγχολικό γήινο τύπο του Ιπποκράτη, που θρηνεί όπως η Δήμητρα την Περσεφόνη και ο Ορφέας την Ευρυδίκη.
(Πληροφορικά αναφέρω πως οι υπόλοιπες διακριτικές ενορατικές γεύσεις είναι η πικρή για τον υδατώδη-φλεγματικό τύπο, η αλμυρή για τον αιματώδη-αέρινο και η καυστική για τον πύρινο-χολερικό τύπο).
Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις την σχέση της γλυκείας γεύσης-μουσικής με την ορυκτή γη > οικτρή γη > ειρκτή γη > φυλακή της μορφής > Μορφέα > Ορφέα > Φορέα αν δεν σε γδάρει-ελευθερώσει ο Απόλλωνας με τον μουσικό φορέα της ψυχής σου όπως τον Σειληνό Μαρσύα στο πεύκο της φώτισης…
Είχα γράψει παλιότερα για το σοκ που υπέστηκα όταν αποκοιμήθηκα στην σκιά ενός πεύκου προσπαθώντας να εννοήσω την κυβήβη-Κυβέλη (βουητό) των αυτιών μου για να «ξυπνήσω» σε μια ληθαργική κατάσταση με την επιδερμίδα μου σε υπερευαίσθητη ένταση να καταγράφει μαζί με το αυτί όλους τους ήχους με γλυκεία παρήχηση γκλασαρμόνικας.
Εκεί εννόησα πως διαβιώ και αναπνέω μέσα στο υαλώδες γαιώδες > γληνό=λαμπρό και γλυκό: το οφιοειδές ναγουάλ φιλοσοφικό στοιχείο του μυαλού μου > όφις=σοφία…
Η γλυκεία μουσική του σταυρωμένου Ορφέα είναι αυτή που σχίζει την γη και επιτρέπει την είσοδο της συνείδησης στον Άδη της κοίλης Γης. (Στην χριστιανική σταύρωση σκίστηκε το καταπέτασμα του φυσικού ναού)…
Εκεί που εισήλθε ο Γύγης και αντίκρυσε τον Κένταυρο Άλογο-συρταροθήκη (ο Χείρων ?) με τα σπέρματα των βασιλείων !!! και βρήκε το μαγικό δακτυλίδι για να ταξιδεύει με το αστρικό του σώμα… (βλ. εικόνα)
Ο λεξαριθμητικός δομισμός των λέξεων και οι παρετυμολογήσεις-μεταθέσεις είναι πανάρχαια καβαλιστικά εργαλεία που υπέδειξε ο Πλάτωνας στον Κρατύλο δείχνοντας τους τρόπους που οι σοφοί ονοματοθέτες βοηθούν την συνείδηση να θυμηθεί την κρυμμένη λογική της φαινομενολογίας του ενός πνεύματος που εγκλωβίστηκε στην μορφική υλική πολλαπλότητα…
Επι τη ευκαιρία να θυμίσουμε πως το πεντάγωνο (Κάστωρ) του στοιχειακού ανθρώπου έχει γωνία ακτίνας-πλευράς: 54 μοίρες που είναι ισοδύναμη με την γωνία 2Χ360-54=666, δηλ. ο φυσικός ήλιος Μέδουσα (666) που απολιθώνει…
Ο μουσηγέτης Απόλλων-Ορφέας ή νοητός ήλιος έχει για σύμβολο τον εξάκτινο. Οι δύο ήλιοι (του 5 και του 6) συνυπάρχουν στο εικοσάεδρο δια του οποίου εγγράφεται το πενταγωνικό 12εδρο στον σφαίρο του πνεύματος λέγει ο Ιάμβλιχος… Θυμίζω την σχέση των Διόσκουρων όφεων ρίζα2 και ρίζα3 = 1,41+1,73=3,14= Π (ο Πατήρ κύκλος) Δηλ. οι προφήτες-προστάτες Διόσκουροι της σχέσης της Ωραίας Ελένης-Ψυχής με το πνεύμα του πατέρα Δία. Στον πολύ ενδιαφέροντα συγκριτικό πίνακα της εικόνας αντιπαραβάλλονται οι κλασσικές θέσεις του Πλάτωνα και του Γνωστικισμού-ελληνοβουδισμού για τον Χρόνο-Κρόνο Αβραξάς της μαγικής βούλησης αβρακατάβρα (το μαστίγιο)... Που κάθεται στον πνευματικό θρόνο-δωδεκάεδρο ελέγχοντας-διαπαιδαγωγώντας την τριπλή-ψυχή
Ο χοίρος=δέλφαξ αντιστοιχεί στην ασπίδα ή μήτρα-θώρακα της αύρας μας
Ο ελληνοβουδισμός των ταυροκαθάψιων
Τα ταυροκαθάψια ήταν αθλητική γιορτή της Μινωικής Κρήτης αφιερωμένη στον θεό Ποσειδώνα ή Μίθρα στην οποία εκτελούσαν άλματα πάνω από έναν ταύρο. Τέσσερις άνδρες και γυναίκες (τα 4 στοιχεία, άρρενα-θήλεα) κρατούσαν ξύλινα ρόπαλα (η φαλλική βούληση) και τριγυρίζοντας τον ταύρο (τον αδρανή αιθερικό-χερουβικό σπινθήρα), ανέβαιναν στη ράχη του ζώου και κρατώντας τα κέρατα του εκτελούσαν διάφορες ακροβατικές ασκήσεις. Από τα ευρήματα φαίνεται πως τα ταυροκαθάψια τελούντο και σε άλλα μέρη (Πύλος, Τίρυνθα), στη Μικρά Ασία (Σμύρνη) όπως και στις διάσημες χώρες των ταύρων: την Κριμαία της Ιφιγένειας και την Ισπανία, νότια Γαλλία (Γασκώνη) όπου και επιβιώνουν ακόμη στα διαφόρων ειδών ροντέο-αρένες (τηλεοπτικά και μη)… Στην εικόνα ο λευκός Ταύρος-Βούδας παίζει με τις ανθρώπινες ψυχές-παιδιά Το γεγονός πως το άθλημα, ήταν υποτίθεται αναίμακτο καθώς αντίθετα με την ταυρομαχία, δεν απαιτούσε το φόνο των ταύρων. Δεν σημαίνει πως ήταν αναίμακτο και από την πλευρά των ανθρώπων καθώς το αντικείμενο του αθλήματος είναι φανερό πως είναι ο έλεγχος της ερωτικής μανίας ή πυθαγόρειας αλχημικής σταύρωσης στο τρεις φορές οργωμένο χωράφι-αρένα της άριας=νοητικής προσωπικότητας…
Επειδή είμαι ταύρος το ζώδιο με τον Ποσειδώνα σε αντίθεση με τον ήλιο μου, τελώ καθημερινά τα νοητικά ταυροκαθάψια. Έτσι σπέρνω τον τρόμο των μαινόμενων πύρινων ταύρων της ερωτικής αναπνοής στο νοητικό χωράφι μου διεγείροντας το βουδικό=ταυρικό πεδίο της συνείδησης του Λόγου… (κοινώς διαλογίζομαι ήσυχα στο δωμάτιό μου με τις ήρεμες σκέψεις μου…με τους κ. Βούδες ή Ταύρους της Ειμαρμένης να μου φέρονται ανάλογα)
Είναι απίστευτη η ασχετοσύνη στον υλικό πολιτισμό μας και τις ατελείς θρησκείες που αναπόφευκτα αναπτύσσει καθώς αδυνατεί να βιώσει την εμπειρία του τέταρτου πεδίου των ερμητικών δυνάμεων, δηλ. των τετράγωνων ή σταυρών-ταύρων Βουδών ή Χερουβείμ του φωτός. Το οποίο περιγράφεται στα ταυροκαθάψια και τις αιματηρές ερωτικές ταυρομαχίες…
Στον πυθαγόρειο αργοναυτικό μύθο η πεντάλφα ΥΓΕΙΑ είναι η ίαση ή Ιάσονας, που με την βοήθεια της σεξουαλικότητας ή θηλυκής μάγισσας των ενστίκτων Μήδειας (μέδω >άρχω) εδώ, Κίρκης αλλού, έδεσε τους άγριους ταύρους της ερωτικής αναπνοής, όργωσε κι έσπειρε με δόντια δράκου το νοητικό χωράφι του.
Ο κατώτερος νοητικός κόσμος είναι η αποθήκη των σπερμάτων ή Αρχετύπων της επιθυμητικής παιδικής μας ηλικίας που αφυπνίζει η λίμπιντο καθώς εκπολιτίζεται στην Κολχίδα την χώρα του Αιήτη-Άδη στο κέντρο του λαιμού. Μετά την σπορά φύτρωσαν αμέσως οι Γίγαντες και τον περικύκλωσαν…
Οι Γίγαντες είναι οι παραισθήσεις μας που δημιουργούν το τοπίο ολόγυρα… (έως τότε τους αποκαλούμε απλά αισθήσεις)…
Οι Κέν-ταυροι και οι Γίγαντες-Κύκλωπες είναι οι προηγούμενες της ανθρώπινης εκδήλωσης φυλές στην Ησιόδεια θεογονία. Ο Ιάσονας όπως και ο Κάδμος των Θηβών ανάγκασε τους σπαρτούς ή γίγαντες να πολεμήσουν μεταξύ τους, καθώς οι αισθήσεις-Γίγαντες έχουν δημιουργηθεί από αντίθετες δυνάμεις. Η χρωματική όραση λ.χ. είναι σύνθεση της ακοής με την αφή ή ηχώ, δηλ. είναι ένας διεγερμένος σπερματικός αιθερικός σπινθήρας Οι Γίγαντες τότε άρχισαν να χτυπιούνται µεταξύ τους, ώσπου σκοτώθηκαν ή ισορρόπησαν… (Αν σκοτωθούν σημαίνει πως τυφλωθήκαμε-αποσυρθήκαμε από τον εξωτερικό φυσικό κόσμο)
Στον γεωμετρικό αποσυμβολισμό έχουμε την μεταβολή του τετράγωνου-σταυρού ή ταύρου σε πεντάγωνο (ΥΓΕΙΑ), που είναι το άστρο της πνευματικής μας Μονάδας (ο Προμηθέας ή Εωσφόρος-Αφροδίτη). Δηλαδή ο απεγκλωβισμός του αιθερικού σπινθήρα από την αδρανή ύλη των φυλετικών εμπαθών μας αισθήσεων
Οι ολυμπιακοί αγώνες- ταυροκαθάψια ως συναντήσεις με τα Χερούβ ή Κάβειρους-Βούδες
Ο Πλάτωνας στους Νόμους αναφέρει ότι "ήρχοντο των γυμνασίων πρώτοι μεν Κρήτες" εννοώντας πως τα ταυροκαθάψια των Κρητών αποτελούν τον πρόδρομο όλων των αθλημάτων... Επαναλαμβάνοντας την μυθολογική εκδοχή που θέλει τον Ηρακλή ιδρυτή των ολυμπιακών αγώνων να μεταφέρει τα αγωνίσματα των ταύρων από την Κρήτη στην αρχαία Ολυμπία. Ας σημειωθεί πως η περιοχή της Ολυμπίας ευρίσκεται στο ζώδιο του ταύρου ως προς τον ζωδιακό ομφαλό των Δελφών...
Τα ταυροκαθάψια από το ταύρος και το ρήμα καθάπτομαι σημαίνουν το άγγιγμα-κράτημα του ταύρου, για να δηλωθούν τα άλματα με κράτημα-επαφή υπεράνω των ταύρων. Όμως τι το ιδιαίτερο έχουν τα άλματα και οι εκτινάξεις επάνω σε ταύρους ώστε να θεωρούνται ιερατικές μυήσεις από τους αρχαίους λαούς. Με του Κρήτες να παραλαμβάνουν την λατρεία από την Αίγυπτο και να φθάνουν την τέχνη των αλμάτων στο υψηλότερο σημείο της ?
Η απάντηση δίνεται αμέσως σε όποιον έχει συναντήσει τους λευκούς Βούδες στον διαλογισμό του. Γιατί περισσότερο από το οπτικό σοκ της υδατώδους αχλαδόσχημης σφαιρικής τους ύπαρξης συγκλονίζει το ελαστικό-εκρηκτικό άγγιγμά τους !!!. Η επαφή με τους Βούδες της λευκής οικογένειας, εκτοξεύει το βέλος της προσοχής σε απίστευτες νοητικές συνειδητοποιήσεις-ελέγχους των εφέσεων που κρύβει η ψυχή του ανθρώπου. Εμφανίζονται οι μνήμες από την κοινή καταγωγή του πυραμιδικού Αιγυπτιακού με τον Ινδικό και τον Ελληνικό πολιτισμό στην καβαλιστική εννεάδα της ψυχής μας. Εφόσον το βέλος της προσοχής μπορεί να κατευθυνθεί σε οποιαδήποτε από τις πλανητικές σφαίρες-σεφιρώθ… βλ. εικόνα Είναι φανερό πως οι ονοματοθέτες χρησιμοποιώντας το ρήμα καθάπτομαι ήθελαν να δηλώσουν την ειδοποιό διαφορά του λευκού Ποσειδώνα, Κάβειρου-Βούδα έναντι των υπολοίπων χρωμάτων-Κάβειρων ακτίνων του φωτός… Εφόσον το απλό ρήμα άπτομαι δηλώνει την ΄αφή του φωτός΄ στην εμπειρία του βελούδινου αγγίγματος της μέλαινας οικογένειας των Βουδών της αγάπης. Το άγγιγμα του μαύρου πνευματικού χρώματος έχει τόσο βαθιά επίδραση στην ψυχή, που γνωρίζει πλέον ότι καμμιά θυσία δεν είναι άγνωστη στο εωσφορικό πνεύμα του κύριου της ζωής και του θανάτου, όντας το ενδελεχές πρότυπο της ανθρώπινης εξέλιξης…
Όμως οι βουδικές οικογένειες επιφυλάσσουν και πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις. Η ανατολή της δυσοίωνης πράσινης οικογένειας των Βουδών του αέρα σημαίνει τον Μινώταυρο των οφειλών της φυσικής πολιτείας των Αθηνών έναντι του μινωικού νοητικού λαβύρινθου-Άδη...
Με συνέπεια στο αμέσως επόμενο διάστημα η ψυχή να αποπληρώνει με ατυχήματα και πόνο το σωρευμένο κάρμα της.
Συνήθως απομακρύνεται από την φυσική Σχολή της οποίας οι εργασίες διακόπτονται για κάποιο χρονικό διάστημα, καθώς ταράσσεται από ανακατατάξεις και απομακρύνσεις κάποιων μελών της.
Ο ερυθρός Βούδας του πυρός δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αυταπάτες. Σου δείχνει με απίστευτη ωμότητα πως είσαι μια κοσμική κατσαρίδα που παρακαλεί για την ζωή της στα πόδια Του, ανίκανη να κοιτάξει πάνω από τους αστραγάλους του θείου Όντος…
Θα κλείσουμε την σύντομη αναφορά μας με τους χρυσούς Βούδες της συμμετρίας του στοιχείου της γης. Η επαφή της οφιοειδούς ψυχής με την Απολλώνια οικογένεια βιώνεται ως «μουσική εκδορά» ή αλλαγή δέρματος… Η χρυσή οικογένεια διδάσκει στην ψυχή την σπειροειδή συμμετρία της με αυτά που αντικρύζει.
Ο Σαίξπηρ μάλλον αυτή την οικογένεια είχε υπόψη του όταν περιέγραφε το αισθητικό κριτήριο στην αντιφατική φράση: πως το όμορφο είναι άσχημο και το άσχημο ωραίο…
Ο σοφός Ρ. Στάινερ τοποθετεί την αίσθηση της αφής στο ζώδιο του Ζυγού. Το ατμικό > ατομικό πεδίο της θεοσοφίας όπου ζυγίζεται-ελέγχεται η ισχύς της ελεύθερης ψυχής μας… έναντι των γνωμών των άλλων
Οι Γίγαντες και η τέχνη των αινιγμάτων στην οπή της βελόνης του τρίτου οφθαλμού…
Όταν ο πυρώδης Ντ’ Αρτανιάν έκανε επίδειξη ανδρισμού στην Κονστάνς αυτή τον αποπήρε λέγοντάς του πως είναι επαρχιώτης (Γασκώνος) και ότι αυτά δεν περνούν στο Παρίσι του πνεύματος…
H θηλυκή αινιγματική ονειρική φύση (ναγουάλ) παρουσιάζεται στο αρχετυπικό διήγημα του Αλεξάνδρου Δουμά για τους 3 σωματοφύλακες-στοιχεία, (Άθως/ύδωρ - Πόρθος/γη - Άραμις/αέρας), να υπερασπίζονται την τιμή της όμορφης Αυστριακής βασίλισσας: η δυσαρεστημένη από τον γάμο της Αφροδίτη…
Με την πλοκή να περιστρέφεται γύρω από το κλεμμένο κόσμημα, (η συνείδηση), της Αφροδίτης-Φρέγιας της Σκανδιναβικής μυθολογίας
Η κινεζική σοφία έχει αποδώσει την γριφώδη γυναικεία φύση στην ιστορία της πριγκίπισσας που απαιτούσε από τους υποψήφιους συζύγους της να απαντήσουν επί ποινή θανάτου τα αινίγματά της… Αλλά και όταν βρέθηκε κάποιος που απάντησε αυτή ισχυρίστηκε πως απάντησε επειδή του έβαλε εύκολα !!! Την υδάτινη θεία φύση συναντάμε επίσης στην Μαχαμπαράτα, το ιερό ινδικό έπος, όταν οι Παντάβας (οι σωματοφύλακες -στοιχεία) ευρίσκονται ξαφνικά μπροστά σε μια «λίμνη» που τους υποβάλλει ερωτήματα και τους πνίγει έναν –έναν καθώς δεν μπορούσαν να απαντήσουν στα αινίγματά της…
Μια επίσης αποκαλυπτική παραλλαγή του πνιγηρού υπναγωγικού φαινομένου υπάρχει στον Άρχοντα των δακτυλιδιών, όταν το Χόμπιτ=Γύγης βρίσκει το μαγικό δαχτυλίδι στον υπόγειο κόσμο και υποχρεώνεται από το Γκόλουμ: (το φυλετικό παρελθόν-Νύμφη). Να παίξουν το παιχνίδι των αινιγμάτων για να του δείξει την έξοδο από τον υπόγειο ονειρικό λαβύρινθο… λες και ήταν η Αριάδνη !!!
Το ίδιο ακριβώς λέει και ο ευαγγελιστής:… με παραβολές και σύμβολα δίδεται η ψυχική διδασκαλία. Για να καταλήξει στην περιβόητη δήλωση, πως ευκολότερα περνάει κάμηλον από την οπή της βελόνης παρά ο πλούσιος σε γνώσεις στην βασιλεία των ουρανών… βλ. εικόνα
Η άσκηση με τα αινίγματα και την αλληγορική ποίηση είναι ο άξονας της συμμετρικής-καβαλιστικής διδασκαλίας της κίτρινης Σχολής των Βουδών της γης.
Η λευκή κατοπτρική συμμετρία του ύδατος είναι μέρος της γενικότερης συμμετρικής διδασκαλίας που παρέχει το κίτρινο στοιχείο της γης, εφόσον η γη περιέχει όλα τα στοιχεία. Περιέχει επίσης την περιοδική συμμετρία των Λόγων, δηλ. του πυρός. Όπως και την λεξαριθμητική σύνθετη συμμετρία του αέρα (κεντρική, δια περιστροφής κλπ).
Ας σημειωθεί πως ο ήλιος είναι γενικά κίτρινος-χρυσός, λευκός γίνεται στην μεγαλύτερη μεσημβρινή λάμψη του, κόκκινος το ηλιοβασίλεμα, γαλάζια είναι η ανάκλασή του στην θάλασσα, μαύρος γίνεται στις ολικές εκλείψεις…
Το γιατί η επίλυση των γρίφων του θήλεος αποτελεί προϋπόθεση για το αλχημικό ζευγάρωμα-σταύρωση. Απαντάται μόνον σε όσους αφυπνίζονται στον σεξουαλικό ονειρικό λαβύρινθο και καλούνται να εξέλθουν με σώας τας φρένας από τους κατοπτρισμούς του εγώ τους, δηλ. τους Γίγαντες-Τιτάνες του τοπίου… Αντιπαλεύοντας τις συναισθηματικές προβολές ή δυνάμεις των αισθήσεών τους, στην επιτυχή ορθοτόμηση του Λόγου της αληθείας κατά την μεταβολή της υλικής μορφής τους σε φως…
H αιθερική γραμμή της ωραίας Ελένης…
Ερευνώντας τις ονειρογραμμές που ενώνουν τα ιερά του αιγαίου πελάγους, ανακαλύπτει κανείς τον Γίγαντα Ωρίωνα (Ηρακλή) των ενστίκτων του, υιό του Ποσειδώνα: (το αστρικό του σώμα). Να ταξιδεύει επάνω στα κύματα-αίγες της επιθυμίας, ακολουθώντας τις θλιμμένες Πλειάδες προς τον κήπο του καταδικασμένου Άτλαντα που φέρει τον ουρανό στους ώμους του…
Ο αποσυμβολισμός των αστρικών λειτουργιών, απαιτεί την στοιχειώδη γνώση της αριθμολογίας των 7 αριθμών. (το 8 είναι το άπειρο των επαναλαμβανόμενων οκτάβων, το 9 το κάτοπτρο του νου). Η οποία γνώση όντας ανύπαρκτη στην δημόσια εκπαίδευση που αρκείται στην παιδαριώδη διδασκαλία της ελληνικής όσο και της εβραϊκής μυθολογίας… Δείχνει το ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο του θρησκευτικού πολιτισμού μας
Κατά τον Ησίοδο, ο Άτλας ήταν ένας από τους Ιαπετίδες δηλ. υιός του Τιτάνα Ιαπετού ( Ιάφεθ). Ιάπτω=βάλλω, εκτοξεύω (ία=βέλη, δηλητήρια // θετικά η ίαση > Ιάσων) και της Κλυμένης ή Αίθρας (< κλυτής, ένδοξης < Δόξα=αύρα) αδελφός του Προμηθέα (πυρ), Επιμηθέα (ύδωρ) και, Μενοίτιου (< μένος, μνήμη, γη ), δηλ. των 4ων στοιχείων ή ιδιοτήτων του πνεύματος της Μονάδας μας. Που καταδικάστηκε στο τέλος της Γιγαντομαχίας των ψυχικών αισθήσεων στον διαχωρισμό του κόσμου σε φυλετικό μορφικό εαυτό-παρατηρητή (τονάλ) και μη εαυτό (ναγουάλ) στο χαοτικό τοπίο των τιμωρημένων-νεκρών Γιγάντων ή ονείρων…
Ευτυχώς στις μέρες μας χάρις στις εργασίες τόσων πολλών θεοσόφων έχει αρχίσει να αποκαλύπτεται το μυθολογικό κλειδί σε όσους έχουν ψυχή να εν+νοήσουν την φύση του εννέα. Στην σημασία των 92 μετοπών-πετάλων και των αετωμάτων του Παρθενώνα που αποθανατίζουν την λειτουργία των 96 πετάλων του λωτού της ενόρασης. Συνδέοντας τις 4εις διαφορετικές φυλετικές φάσεις που κατέληξαν στην ανθρώπινη θέαση των πραγμάτων…
Ο Φειδίας απεικόνισε τις 4εις Ησιόδειες φυλές που προηγήθηκαν της Αρίας, στις 4εις πλευρές του Παρθενώνα : στην ανατολική μεριά έχουμε τη Γιγαντομαχία, στη δυτική την Αμαζονομαχία, στη νότια την Κενταυρομαχία, και στη βόρεια την Ιλίου Πέρσιν, δηλαδή την άλωση της Τροίας.
Η σημερινή ανθρωπότητα ευρίσκεται στην μετά την άλωση της Τροίας εποχή και ακολουθεί την γραμμή-τύχη της διάνοιας-Ελένης. Η Ελένη σχετίζεται με την 6η Πλειάδα Ταϋγέτη της Λακωνικής, δηλ. το 6ο κέντρο των γεν οργάνων ή αντίστροφα του λαιμού. Εφόσον οι 7 Πλειάδες αντιστοιχούν στην εκδηλωμένη επταπλότητα των αιθερικών κέντρων της αύρας μας
Η αιθερική γραμμή της Ωραίας Ελένης σηματοδοτεί τα ταξίδια της στην Αθήνα με τον Θησέα, στην Τροία με τον Πάρη και την Ταυρίδα στην Κριμαία δια μέσου της κόρης της Ιφιγένειας με τον Θησέα . Την Ταϋγέτη όπως και την Ιφιγένεια λέγεται πως μετέτρεψε η Άρτεμης σε καρδιακή έλαφο… Η αστρολογική συνέχεια ευρίσκεται στην ίδρυση του νεοελληνικού κράτους στο ζώδιο του υδροχόου από τον άγιο Ιωάννη τον Καποδίστρια, να συνδέει την υδροχοϊκή Ρωσία στον ναό της Περσεφόνης στην Κριμαία και τον Αμαζόνιο ποταμό (Δον) με τον μεσημβρινό της Μέκκας στην ακμή του υδροχόου στον ζωδιακό της Δήλου… Οι Αμαζόνες-Βαλκυρίες είναι οι ψυχές… Όποιος μπορεί ας εννοήσει λοιπόν τον Λωτό της Λητούς-Λατούς του εννέα στην Δήλο… H θεοσοφική πρόβλεψη υπολογίζει πως η εποχή του υδροχόου θα ανατείλει από την παγανιστική Ρωσία μόλις ανοίξει η Ελληνική Σχολή την μεγάλη πυραμίδα της Αιγύπτου (το βιβλίο των 777 ενσαρκώσεων της ψυχής)
Μετενσάρκωση, μετεμψύχωση και αλχημική μεταστοιχείωση…
Οι όροι μετεμψύχωση και μετενσάρκωση μας είναι γνωστοί από τις περιγραφές όσων ισχυρίζονται πως έχει επανέλθει η μνήμη τους από άλλες προηγούμενες ή μελλοντικές ζωές …
Κατά καιρούς δίνονται διάφορες εξηγήσεις και περιεχόμενο σε αυτές τις έννοιες. Από την απλή εξήγηση πως πρόκειται για εκδηλώσεις του διαβόητου συλλογικού ασυνείδητου. Το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει βρει σύμμαχο την επιστημονική αντίληψη της κοινής πλανητικής βάσης του ανενεργού φυλετικού γονιδιώματος, που ξυπνά με κάποιο τρόπο αποδεσμεύοντας πληροφορίες και συμπεριφορές. Έως τις πιο εξωτικές και παράδοξες που αφορούν την μετενσάρκωση, όπως είναι το να εκδιώκεις την ψυχή κάποιου και να καταλαμβάνεις το σώμα του ή του να μεταμορφώνεσαι …σε ζώο
Ο προβληματισμός για την σημασία αυτών των αμφιλεγόμενων εννοιών βρίσκει σε κάθε περίπτωση την λύση του στην πληροφορική των κραδασμών του φωτός…
Εφόσον γίνεται όλο και σαφέστερο πως τα γονιδιώματα δομούνται με τις πληροφορίες που ενυπάρχουν στους κραδασμούς του φωτός (ηλεκτρονίων-φωτονίων) που μεταφέρονται δηλ. στα φωτοευαίσθητα-φωτοενεργά DNA…
Αν πιστέψουμε στις μεταμορφώσεις των μάγων σε ζώα, έχουμε την δυνατότητα να επεκτείνουμε την πληροφορική αντίληψη για την κυτταρική δόμηση των έμβιων όντων και στις μονάδες των χημικών στοιχείων. Δηλαδή πως η σκέψη μας έχει την δυνατότητα να επιφέρει την λεγόμενη ψυχρή σύντηξη των πυρήνων παράγοντας-μορφώνοντας πιο σύνθετα ή αντίθετα διασπώντας ενώ απελευθερώνει μεγάλα ποσά ενέργειας… (Όπως λχ μια αγελάδα διασπάται σε ένα σμήνος μελισσών λέγουν οι μάγοι...)
Και αυτό γιατί τα ηλεκτρόνια ή «σκεπτόνια» όπως τα αποκαλούν ευρίσκονται τόσο στις ατομικές στιβάδες που είναι υπεύθυνες για τις φυσικές αισθήσεις μας όσο και ως νετρόνια στον πυρήνα των ατόμων…
Τα ελεύθερα νετρόνια (η ελεύθερη σκέψη έξω από τον φυλετικό πυρήνα) είναι ασταθή και έχουν μέσο χρόνο ζωής περίπου 15 λεπτά, κατόπιν διασπώνται προς ένα θετικό πρωτόνιο, ένα αρνητικό ηλεκτρόνιο και ένα αντινετρίνο του ηλεκτρονίου… Το γεγονός ότι κατά τη διάσπαση εκπέμπεται από τον πυρήνα ένα ηλεκτρόνιο και ένα αντινετρίνο δεν σημαίνει ότι αυτά τα δύο στοιχειώδη σωμάτια υπήρχαν μέσα στον πυρήνα. Αλλά ότι εκδηλώθηκαν με ασθενή αλληλεπίδραση, στο επίπεδο των quarks. Πρόκειται για την μετατροπή ενός κόσμου σε έναν άλλο με τον μαίανδρο της χειρώνιας αιθερικής λαβής. Έτσι για να θυμόμαστε και την καβαλιστική μυθολογία μας για τον τρόπο που δραπέτευσε ο Μενέλαος το πρωτόνιο με την Ελένη το ηλεκτρόνιο, από την υποατομική Αίγυπτο του Πρωτέα της κοσμικής φανταίας…. (η διάνοια Ελένη-σελήνη είχε 7 τέκνα (στιβάδες-υποπεδία σκέψης) με τον ηλιακό Μενέλαο, των Μυκηνών) Η σχέση των επτάδων της σκέψης με το φως αποκαλύπτεται στην διάρκεια των μυήσεων στο καβαλιστικό φράκταλ των κανονικών στερεών, κατά την ερωτική χειρώνια σταύρωση-σβάστικα των πολικοτήτων ή ριζών της χρυσής τομής (Αγίου Πνεύματος)
Ο μύθος του σπηλαίου: Ερμής και Προμηθέας δεσμώτης…
Σύμφωνα με τον μύθο βρισκόμαστε δεμένοι μέσα στην σπηλιά της αύρας μας, σαν σε κινηματογραφική αίθουσα και παρακολουθούμε την ταινία που προβάλουν στον τοίχο της οι Κένταυροι, πιστεύοντας πως είναι η πραγματικότητα… Ο πλατωνικός μύθος είναι συγκερασμός όλων των αναφορών στα σπήλαια της σκέψης, όπως αυτών του Κύκλωπα Πολύφημου, του Κένταυρου Φόλου συμπεριλαμβανομένου και του δεσμώτη Προμηθέα στον «Καύκασο της ύλης» ή του αλχημικού Οιδίποδα ή του τυφλού και πεινασμένου μάντη Φινέα συζύγου της Κλεοπάτρας, που ελευθερώθηκε κατά την αργοναυτική εκστρατεία από τα φτερωτά αδέλφια της Ζήτη και Κάλαϊ τέκνα της πλατωνικής επιστήμης –Ωρείθυιας με τον Βορέα άνεμο του Άδη…
Όσοι έκαναν κάποια βήματα στην προσπάθεια να ελέγξουν την σκέψη τους αντιλήφθηκαν πως πρόκειται για αυτοκίνητο μηχανισμό, του οποίου χρειάζεται να εννοήσουν την λειτουργία ώστε να μπορέσουν βαθμηδόν να περιορίσουν την κίνηση…
Όμως όπως λέγει χαρακτηριστικά ο Πλάτων: αδυνατούν να περιγράψουν τον τρόπο που τα κατάφεραν, αλλά και τι είδαν όταν εξήλθαν από το σπήλαιο. Για να αναιρέσει αμέσως μετά περιγράφοντας στον άλλο μεγάλο μύθο του Ηρώς: την εγκεφαλική βοή της Κυβέλης που εμπόδιζε τις ψυχές να εξέλθουν από την οπή της επίφυσης του υπόγειου σπηλαίου-κρανίου, στην αιθερική νοητική κοιλάδα που έλαβε χώρα το όραμα της επιλογής των ρόλων ή ενσαρκώσεων…
Πρόκειται λοιπόν είτε για την περιπετειώδη φιλοσοφική απόδραση από το σπήλαιο της μορφής ή φυσικής σκέψης, είτε απλά για την λήξη της πνευματικής ποινής μας κατά την στιγμή του φυσικού θανάτου…
Ο μύθος του δεσμώτη πνευματικού σπινθήρα Προμηθέα μας λέγει παρόμοια πως ο θεός της σκέψης Ερμής υπακούοντας στην πρωκτική βούληση του αιθέρα Δία, (αντιπρόσωπο του νόμου του Σειρίου), τον έδεσε στην ύλη…
Ο θεϊκός Πλάτωνας ως Ηρακλής προσφέρει την «Προμηθεϊκή λύση» στον Κρατύλο. Εκεί προτείνει την ελεύθερη παρετυμολογία των λέξεων ως το «κλειδί-μάχαιρα» σε όποιον έχει το σθένος ως Αλέξανδρος, να προβεί στην πράξη της λύσης του γόρδιου ομφάλιου δεσμού της σκέψης του, στο άρμα της φυλετικής ψυχής-μορφής του…
Στην εικόνα ο ερμητικός αιθέρας «Σαμαν-Ερμής» του ωτίτη μικρού μας δακτύλου που λύνει και δένει τα πράγματα στην γη και τον ουρανό: «το κλειδί της σωτηρίας»…
Η χρυσή σπείρα της σκέψης-μορφής
Οι Ουπανισάδες όπως και ο πλατωνικός Τιμαιος αναφέρουν πως η σκέψη-αιθέρας ελέγχεται είτε με την βία της διακοπής της αναπνοής**, είτε με την απόσυρση-ξετύλιγμα της θεοσοφικής σπείρας των 5 διαδοχικών συσσωρεύσεων-ερμάτων «σκάντας ή στοιχείων» στην πρωταρχική τους πύρινη ουσία : 1. Rūpa (μορφή, όπως αυτή του φυσικού σώματος) /κύβος
2. Vedanā (συναισθήματα και συναισθηματική αντιδραστικότητα) /20εδρο
3. Sannā (αισθητηριακή αντίληψη, ή επίγνωση) /4εδρο
4. Sankhāra (εντυπώσεις που δημιουργούνται από τις δυο προηγούμενες κατηγορίες: vedanā και sannā) /8εδρο
5. Vinnāna (συνειδητότητα η οποία προκύπτει από την δυαδικότητα μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου). /12εδρο
Στον Τιμαιο, παρουσιάζεται η μυητική διάλυση των 4ων στοιχείων ή σύνθετων κανονικών στερεών: 20εδρου-12εδρου και 8εδρου-κύβου στο πρωταρχικό τετράεδρο πυρ και την τριπλή φύση των τριγωνικών πυρών (ισόπλευρα, ορθ. ισοσκελή και χρυσά ισοσκελή)…
Δηλαδή η αιθερική-σκέψη εμφανίζεται στην 5η Άρια φυλή σαν ένα αδρανές κουβάρι-σπείρα το οποίο στην εξωτερική του εμφάνιση συνιστά την φυσική μας μορφή (Rupa).
Η αμέσως προηγούμενη αιθερική υφή είναι η συναισθηματική των Ατλάντων ή Πελασγών. Αυτή παρουσιάζεται στην ενόραση ή αλχημεία στο όραμα των σπερμάτων ή οδόντων του Δράκου, που σπέρνονται στο καλλιεργημένο έδαφος της Άριας φυλής !!!.
Το συναίσθημα είναι μια σπερματική ενεργειακή σώρευση που θα αποδώσει μια μορφή μόλις πέσει στο έδαφος της προσωπικότητας. (Σχετίζονται με τον πεπτιδικό δεσμό των αμινοξέων και τις ορμόνες)
Ο Κένταυρος της 3ης ριζικής Ησιόδειας φυλής είναι μια συρταροθήκη με σπέρματα (Πελασγούς) σε σχήμα αλόγου στον πλατωνικό μύθο του Γύγη ή ένας Δούρειος ίππος γεμάτος Αχαιούς στην ομηρική διήγηση.
Στον Δούρειο ίππο εισήλθαν οι αντιπροσωπευτικοί τύποι των νοητικων υποπεδίων: ο Οδυσσέας, ο Διομήδης, ο Μενέλαος, ο Αίας, ο Νεοπτόλεμος και ο Επειός, που ήξερε να ανοίγει τις κρύπτες του ίππου.
Ο Φωκεύς Επειός υιός του Πανοπέα (πανεπόπτη) με τους συντρόφους του Σχεδίο και Επίστροφο είναι οι κατασκευαστές της κιβωτού του Δούρειου ίππου με υπόδειξη της Αθηνάς… (τα ονόματά τους παραπέμπουν σε νοητικές ποιητικές ικανότητες )
Τα άλογα - δράκοι σέρνουν το ηλιακό άρμα, είναι δηλ. οι πρωταρχικοί φορείς του φωτός. (Πραγματι όλες οι σημερινές μορφές κατάγονται από τους δράκους-δεινόσαυρους)…
Στον οραματικό διαλογισμό τα λέπια-δόντια του Δράκου συνιστούν το πολυπρόσωπο σώμα του Σεραφικού όφι της εκκλησίας !!!
Οι Ησιόδειες φυλές πριν τους Κενταύρους ονομάζονται Κύκλωπες-Γίγαντες επειδή αφορούν την δημιουργία των αισθήσεων. Δηλ. την πόλωση μεταξύ του σημειακού ψυχολογικού Πανοπέα (παρατηρητή-οφθλμού) στον άξονα-όφι της αύρας (η οφειοειδής σπονδυλική στήλη) και τους Γιγάντιους όγκους του τοπίου που προβάλουν σαν νεφέλες από τον φακό-οφθαλμό στην οθόνη της περιφέρειάς της
**Η αναπνοή αντιστοιχεί στο θρεπτικό πυρ (πρανικές ακτίνες).
Όταν αναπνέουμε αναφλέγονται-οξειδώνονται οι τροφές. Αντίθετα όταν καταπαύουμε συνειδητά την αναπνοή οι γενετικές πληροφορίες από τον πυρήνα του σπέρματος μεταφέρονται στα απύρηνα αιμοσφαίρια. Γεγονός που σημαίνει την έναρξη της πτητικής/δημιουργικής ικανότητας της ελεύθερης σκέψης να χυτεύει σκεπτομορφές σε νέα καλούπια κατά βούληση. Καθώς αναφλέγονται οι εμπαθείς αντίθετες εντυπώσεις στο εργαστήριο του Ηφαίστου και των Κυκλώπων βοηθών του…
Το πρόβλημα της Βασιλείας ή μήπως της βασιλικής τέχνης (ερωτικής αλχημείας)
Πρόβλημα της Βασιλείας καλείται ένα πρόβλημα στη μαθηματική ανάλυση με συνάφεια με τη θεωρία αριθμών , που τέθηκε για πρώτη φορά από τον Πιέτρο Μενγκόλι το 1650 και επιλύθηκε από τον Λέοναρντ Όιλερ το 1734, δημοσιοποιήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1735 στην Ακαδημία Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης. Δεδομένου ότι το πρόβλημα είχε αντέξει στις προσπάθειες της κορυφαίας οικογένειας φυσικομαθηματικών της εποχής, των Μπερνούλι, η λύση του Όιλερ τον έκανε διάσημο μόλις στα 28 έτη του.
Ο Όιλερ γενίκευσε αρκετά το πρόβλημα και οι ιδέες του υιοθετήθηκαν χρόνια αργότερα από τον Μπέρναρντ Ρήμαν στη θεμελιώδη εργασία του το 1859. «Σχετικά με τον αριθμό των πρώτων αριθμών μικρότερο από ένα δεδομένο μέγεθος», όπου όρισε τη συνάρτηση «ζήτα» και απέδειξε τις βασικές της ιδιότητες. Το πρόβλημα πήρε το όνομά του από τη Βασιλεία , την πατρίδα του Όιλερ καθώς και από την διάσημη οικογένεια των μαθηματικών Bernoulli** που προσπάθησε ανεπιτυχώς να βρει λύση στο πρόβλημα.
Το πρόβλημα της Βασιλείας ζητά το ακριβές άθροισμα των αντίστροφων των τετραγώνων των φυσικών αριθμών , δηλαδή το ακριβές άθροισμα της άπειρης συγκλίνουσας σειράς :
1+1/4+1/9+1/16+1/25+… περίπου ίσο με 1,644934…
Το πρόβλημα της Βασιλείας ζητά το ακριβές άθροισμα αυτής της συγκλίνουσας σειράς, καθώς και μια απόδειξη ότι αυτό το άθροισμα είναι σωστό. Ο Euler βρήκε το ακριβές άθροισμα π^2/6 . Τα επιχειρήματά του βασίστηκαν σε τριγωνομετρικούς χειρισμούς που δεν ήταν ώριμοι εκείνη την εποχή, αλλά τεκμηριώθηκαν έναν αιώνα αργότερα από τον Karl Weierstrass ανοίγοντας μαθηματικούς ορίζοντες έρευνας που διαρκώς συμπληρώνονται με νέα θεωρήματα.
Παρουσίασε μια πραγματικά αυστηρή απόδειξη το 1741. Η λύση σε αυτό το πρόβλημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση της πιθανότητας δύο μεγάλοι τυχαίοι αριθμοί να είναι σχετικά πρώτοι με πιθανότητα να πλησιάζει 6/π^2, το αντίστροφο δηλ. της λύσης του προβλήματος της Βασιλείας.
Οι υποψιασμένοι ερωτιδείς διαισθητικοί "ποσειδώνιοι" μαθηματικοί αντιλαμβάνονται πως πίσω από το «βασιλικό πρόβλημα» κρύβεται ο τετραγωνισμός του κύκλου και η προσέγγιση του ζητήματος της πυθαγόρειας θεϊκής Συμμετρίας, δηλ. των δημιουργών αγγέλων ή πρώτων αριθμών.
Το πρόβλημα λοιπόν έχει την ρίζα του στο πυθαγόρειο θεώρημα του αθροίσματος των τετραγώνων του φωτός που μετασχηματίζεται σε άθροισμα αντιστρόφων τετραγώνων (σπερμάτων)*
Σε ορθ. τρίγωνο το άθροισμα των αντίστροφων τετραγώνων των καθέτων πλευρών ισούται με τον αντίστροφο του τετραγώνου του ύψους του, δηλ. του ανθρώπινου φαλλού (Αριστοτελικού Παρνασσού-Πρίαπου των Μουσών). (πολλά γέλια)
**Στο θεώρημα του Μπερνούλι για την ροή υγρού ανάμεσα σε δύο ομόκεντρες περιστρεφόμενες σφαίρες, (η ροή σταθεροποιείται στα κανονικά πλατωνικά στερεά), βασίστηκε η Ντιόν Φόρτσιουν για να εκφράσει γεωμετρικά το «Κοσμικό Δόγμα» δηλ. να περιγράψει την λειτουργία του μόνιμου αιθερικού ατόμου. Το μόνιμο αιθερικό άτομο εμφανίζεται στον οραματισμό ως ένθρονος χερουβικός Βούδας στον λωτό των σπερματικών σπινθήρων
*Η φωτοχημεία παρατηρεί έκπληκτη πλέον πως η ελικοειδής δομή των μακρομορίων του dna στα ζωντανά κύτταρα, φθορίζουν φυσικά... Αφού στην πραγματικότητα το φως και τα σπέρματα dna είναι οι ημιτονοειδείς δομικές πληροφορίες (ιριδισμοί στα πέταλα του βουδικού λωτού, δηλ. οι άγγελοι > ομιλούντα άλογα-ζώα που Τον σέρνουν !!!)
Θα συνεχίσουμε με το συναφές πρόβλημα της χρυσής τομής και της προσέγγισης του π , καθώς ο π^2 είναι περίπου 10 δηλαδή η Δεκάς = Ψυχή και 10/6=1,6 είναι ο ηλεκτρισμός της χρυσής τομής
Στην εικόνα ο αλχημιστής-αστρολόγος Κοπέρνικος και το χρυσό του τρίγωνο