Αλχημεία β

Ο Πλάτωνας στην επινομίδα της Πολιτείας=Ψυχής του μας είπε πως απαγορεύει την επιστημονική νομοθεσία των μη σοφών, επειδή διαμορφώνει την κατώτερη ψυχική ουσία που ονομάζουμε περιττωματική ύλη ή φυσσαλίδες της Αφρογεννημένης... Έτσι στον Άδη η ψυχή μας δικάζεται για τις λανθασμένες επιστημονικές φυλετικές αντιλήψεις που η ίδια νομοθέτησε ή ακολούθησε εν αγνοία της … Οι υλικοί επιστημονικοί νόμοι όπως υπέδειξε ο Αϊνσταίν χαρακτηρίζονται από παντελή έλλειψη της παραμέτρου της σχετικότητας, που προσδιορίζει την συνείδηση του παρατηρητή σε σχέση με το πολιτειακό φυλετικό αιθερικό πλέγμα των παρατηρητών. (Δεν υπάρχει ουδέτερη Επιστήμη-Ωρείθυια είναι τέκνο του Πολιτεύματος-Ερεχθέα)... Έτσι οδηγούν αναπόφευκτα στην κυριαρχία του συγκεκριμένου, του «τονάλ» ή στοιχειακού βασιλείου (666, η πεντάλφα) επάνω στην ανθρώπινη ψυχή. Όσο κυριαρχεί ο «τονάλ» ή συγκεκριμένος εγωιστικός νους του πεντάκτινου και η κεντρική όραση. Απέχει ο ονειρικός «ναγουάλ» του τριγωνικού πλέγματος και η περιφερική αστρική όραση (εξάλφα).

Η πεντάλφα και η εξάλφα είναι οι δύο όψεις του στοιχείου της κοίλης Γαίας

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του τρόπου που έχει διαστρεβλώσει η επιστημολογία την διαλογιστική μεθοδολογία των μεγάλων ονειρευτών όπως ο Καρτέσιος, ο Νεύτωνας, ο Αϊνστάιν, ο Τέσλα κλπ… Οι οποίοι είχαν σχεδόν αντιστρέψει την πολικότητα της ονειρικής με την ημερήσια προσοχή !!!

Το τι παθαίνει ο καθημερινός νους όταν υφαρπάζεται στον Άδηλο κόσμο μας το περιγράφει ο μύθος της Ωρείθυιας κόρης του Ερεχθέα δηλ. της Αθηναϊκής ψυχικής πολιτείας.

Η επιστήμη: η τρελή πλατωνική Ωρείθυια που τρέχει στα όρη, μόνο μετά την αρπαγή της από τον Βορέα (η βούληση) στο δικαστήριο της αρετής του Άρειου Πάγου, και από εκεί στον Άδη του Σαρπηδόνα όπου και τεκνοποίησε μαζί της τα 4 καθαρά φιλοσοφικά στοιχεία, αποδείχθηκε χρήσιμη.

Το ζευγάρι απέκτησε δίδυμους γιους, τον Ζήτη (πυρ) και τον Κάλαϊ (αέρα), καθώς και δύο κόρες, τη Χιόνη (ύδωρ) και την Κλεοπάτρα (γη). Ο Αισχύλος έγραψε ένα σατυρικό δράμα σχετικά με το περιστατικό, την «Ωρείθυια», το οποίο έχει χαθεί. Ευτυχώς ο Πλάτωνας όπως και οι άλλοι μυημένοι συγγραφείς υπέδειξαν πολλαπλώς την αλχημική λύση του V.I.T.R.I.O.L., (καθόδου στον Άδη της αλχημικής ονειρικής επιστήμης) αλλά ουδέποτε έγιναν κατανοητοί…

Ακόμα κι όταν οι μεγάλοι αλχημιστές όπως ο Νεύτωνας, ο Καρτέσιος, ο Αϊνστάιν κλπ παρουσιάζουν την ονειροτρόπο μεθοδολογία τους αδυνατούν να την εννοήσουν…

Τα 4 παιδιά της Ωρείθυιας είναι τα 4 βήματα της πυθαγόρειας ακολουθίας Fibonacci, που δεν κάνουν οι σύγχρονοι φυσικομαθηματικοί επάνω στην αυτοπαρατήρηση. Τα 4 αυτά βήματα ως γνωστόν οδηγούν στην σταύρωση του πυθαγορείου πολιτειακού θεωρήματος, εμφανίζοντας μια ιερή πυθ. τριάδα αλχημικών μετάλλων: 3 ανίερα + 3 ιερά + 1 νοητικός μεσολαβητής = 7 νοητικά μέταλλα ή αστρολογικές ακτίνες φωτός…

**ναγουαλισμός σημαίνει την λατρεία των φιλάνθρωπων σεραφικών όφεων (ναγκάς που φέρουν την σβάστικα) όπως είναι ο ομώνυμος Σεραπις, ο Ποσειδώνας ( =ο με δεμένα πόδια του Πλάτωνα και η Αθηνά σβάστικα). Την αστρολογική έρευνα για την χιαστί ροή στον ρόδινο σταυρό-σβάστικα ως ΙΗς-ΧΡιστό την αφήνω στον καθένα που μελετά τον Εαυτό του …

Η ναγουαλική ανακεφαλαίωση

Επειδή η ανακεφαλαίωση είναι η μητέρα της μάθησης, καθώς είναι αδύνατον να εννοήσει κάποιος όλες τις διασυνδέσεις μεταξύ των μερών που απλά περιγράψαμε χθες.

Ας ξεκινήσουμε με την παρετυμολογία των ονομάτων Κάστωρ=Άριστος > ΡΣΤ > ΣΤΡ στρατός ή άστρο δηλ. ιεραρχία ή διάκριση τονικότητας =τονάλ. Αρίσημος=ο λίαν ευκρινής

Πολυδεύκης= ο πολύ δευκός, γλυκύς +νους > ναγουάλ. Η γλυκεία γεύση αντιστοιχεί στον μελαγχολικό γήινο τύπο του Ιπποκράτη, που θρηνεί όπως η Δήμητρα την Περσεφόνη και ο Ορφέας την Ευρυδίκη.

(Πληροφορικά αναφέρω πως οι υπόλοιπες διακριτικές ενορατικές γεύσεις είναι η πικρή για τον υδατώδη-φλεγματικό τύπο, η αλμυρή για τον αιματώδη-αέρινο και η καυστική για τον πύρινο-χολερικό τύπο).

Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις την σχέση της γλυκείας γεύσης-μουσικής με την ορυκτή γη > οικτρή γη > ειρκτή γη > φυλακή της μορφής > Μορφέα > Ορφέα > Φορέα αν δεν σε γδάρει-ελευθερώσει ο Απόλλωνας με τον μουσικό φορέα της ψυχής σου όπως τον Σειληνό Μαρσύα στο πεύκο της φώτισης…

Είχα γράψει παλιότερα για το σοκ που υπέστηκα όταν αποκοιμήθηκα στην σκιά ενός πεύκου προσπαθώντας να εννοήσω την κυβήβη-Κυβέλη (βουητό) των αυτιών μου για να «ξυπνήσω» σε μια ληθαργική κατάσταση με την επιδερμίδα μου σε υπερευαίσθητη ένταση να καταγράφει μαζί με το αυτί όλους τους ήχους με γλυκεία παρήχηση γκλασαρμόνικας.

Εκεί εννόησα πως διαβιώ και αναπνέω μέσα στο υαλώδες γαιώδες > γληνό=λαμπρό και γλυκό: το οφιοειδές ναγουάλ φιλοσοφικό στοιχείο του μυαλού μου > όφις=σοφία…

Η γλυκεία μουσική του σταυρωμένου Ορφέα είναι αυτή που σχίζει την γη και επιτρέπει την είσοδο της συνείδησης στον Άδη της κοίλης Γης. (Στην χριστιανική σταύρωση σκίστηκε το καταπέτασμα του φυσικού ναού)…

Εκεί που εισήλθε ο Γύγης και αντίκρυσε τον Κένταυρο Άλογο-συρταροθήκη (ο Χείρων ?) με τα σπέρματα των βασιλείων !!! και βρήκε το μαγικό δακτυλίδι για να ταξιδεύει με το αστρικό του σώμα… (βλ. εικόνα)

Ο λεξαριθμητικός δομισμός των λέξεων και οι παρετυμολογήσεις-μεταθέσεις είναι πανάρχαια καβαλιστικά εργαλεία που υπέδειξε ο Πλάτωνας στον Κρατύλο δείχνοντας τους τρόπους που οι σοφοί ονοματοθέτες βοηθούν την συνείδηση να θυμηθεί την κρυμμένη λογική της φαινομενολογίας του ενός πνεύματος που εγκλωβίστηκε στην μορφική υλική πολλαπλότητα…

Επι τη ευκαιρία να θυμίσουμε πως το πεντάγωνο (Κάστωρ) του στοιχειακού ανθρώπου έχει γωνία ακτίνας-πλευράς: 54 μοίρες που είναι ισοδύναμη με την γωνία 2Χ360-54=666, δηλ. ο φυσικός ήλιος Μέδουσα (666) που απολιθώνει…

Τα ταυροκαθάψια ήταν αθλητική γιορτή της Μινωικής Κρήτης αφιερωμένη στον θεό Ποσειδώνα ή Μίθρα στην οποία εκτελούσαν άλματα πάνω από έναν ταύρο. Τέσσερις άνδρες και γυναίκες (τα 4 στοιχεία, άρρενα-θήλεα) κρατούσαν ξύλινα ρόπαλα (η φαλλική βούληση) και τριγυρίζοντας τον ταύρο (τον αδρανή αιθερικό-χερουβικό σπινθήρα), ανέβαιναν στη ράχη του ζώου και κρατώντας τα κέρατα του εκτελούσαν διάφορες ακροβατικές ασκήσεις. Από τα ευρήματα φαίνεται πως τα ταυροκαθάψια τελούντο και σε άλλα μέρη (Πύλος, Τίρυνθα), στη Μικρά Ασία (Σμύρνη) όπως και στις διάσημες χώρες των ταύρων: την Κριμαία της Ιφιγένειας και την Ισπανία, νότια Γαλλία (Γασκώνη) όπου και επιβιώνουν ακόμη στα διαφόρων ειδών ροντέο-αρένες (τηλεοπτικά και μη)… Στην εικόνα ο λευκός Ταύρος-Βούδας παίζει με τις ανθρώπινες ψυχές-παιδιά Το γεγονός πως το άθλημα, ήταν υποτίθεται αναίμακτο καθώς αντίθετα με την ταυρομαχία, δεν απαιτούσε το φόνο των ταύρων. Δεν σημαίνει πως ήταν αναίμακτο και από την πλευρά των ανθρώπων καθώς το αντικείμενο του αθλήματος είναι φανερό πως είναι ο έλεγχος της ερωτικής μανίας ή πυθαγόρειας αλχημικής σταύρωσης στο τρεις φορές οργωμένο χωράφι-αρένα της άριας=νοητικής προσωπικότητας…

Επειδή είμαι ταύρος το ζώδιο με τον Ποσειδώνα σε αντίθεση με τον ήλιο μου, τελώ καθημερινά τα νοητικά ταυροκαθάψια. Έτσι σπέρνω τον τρόμο των μαινόμενων πύρινων ταύρων της ερωτικής αναπνοής στο νοητικό χωράφι μου διεγείροντας το βουδικό=ταυρικό πεδίο της συνείδησης του Λόγου… (κοινώς διαλογίζομαι ήσυχα στο δωμάτιό μου με τις ήρεμες σκέψεις μου…με τους κ. Βούδες ή Ταύρους της Ειμαρμένης να μου φέρονται ανάλογα)

Είναι απίστευτη η ασχετοσύνη στον υλικό πολιτισμό μας και τις ατελείς θρησκείες που αναπόφευκτα αναπτύσσει καθώς αδυνατεί να βιώσει την εμπειρία του τέταρτου πεδίου των ερμητικών δυνάμεων, δηλ. των τετράγωνων ή σταυρών-ταύρων Βουδών ή Χερουβείμ του φωτός. Το οποίο περιγράφεται στα ταυροκαθάψια και τις αιματηρές ερωτικές ταυρομαχίες…

Στον πυθαγόρειο αργοναυτικό μύθο η πεντάλφα ΥΓΕΙΑ είναι η ίαση ή Ιάσονας, που με την βοήθεια της σεξουαλικότητας ή θηλυκής μάγισσας των ενστίκτων Μήδειας (μέδω >άρχω) εδώ, Κίρκης αλλού, έδεσε τους άγριους ταύρους της ερωτικής αναπνοής, όργωσε κι έσπειρε με δόντια δράκου το νοητικό χωράφι του.

Ο κατώτερος νοητικός κόσμος είναι η αποθήκη των σπερμάτων ή Αρχετύπων της επιθυμητικής παιδικής μας ηλικίας που αφυπνίζει η λίμπιντο καθώς εκπολιτίζεται στην Κολχίδα την χώρα του Αιήτη-Άδη στο κέντρο του λαιμού. Μετά την σπορά φύτρωσαν αμέσως οι Γίγαντες και τον περικύκλωσαν…

Οι Γίγαντες είναι οι παραισθήσεις μας που δημιουργούν το τοπίο ολόγυρα… (έως τότε τους αποκαλούμε απλά αισθήσεις)…

Οι Κέν-ταυροι και οι Γίγαντες-Κύκλωπες είναι οι προηγούμενες της ανθρώπινης εκδήλωσης φυλές στην Ησιόδεια θεογονία. Ο Ιάσονας όπως και ο Κάδμος των Θηβών ανάγκασε τους σπαρτούς ή γίγαντες να πολεμήσουν μεταξύ τους, καθώς οι αισθήσεις-Γίγαντες έχουν δημιουργηθεί από αντίθετες δυνάμεις. Η χρωματική όραση λ.χ. είναι σύνθεση της ακοής με την αφή ή ηχώ, δηλ. είναι ένας διεγερμένος σπερματικός αιθερικός σπινθήρας Οι Γίγαντες τότε άρχισαν να χτυπιούνται µεταξύ τους, ώσπου σκοτώθηκαν ή ισορρόπησαν… (Αν σκοτωθούν σημαίνει πως τυφλωθήκαμε-αποσυρθήκαμε από τον εξωτερικό φυσικό κόσμο)

Στον γεωμετρικό αποσυμβολισμό έχουμε την μεταβολή του τετράγωνου-σταυρού ή ταύρου σε πεντάγωνο (ΥΓΕΙΑ), που είναι το άστρο της πνευματικής μας Μονάδας (ο Προμηθέας ή Εωσφόρος-Αφροδίτη). Δηλαδή ο απεγκλωβισμός του αιθερικού σπινθήρα από την αδρανή ύλη των φυλετικών εμπαθών μας αισθήσεων

Οι ολυμπιακοί αγώνες- ταυροκαθάψια ως συναντήσεις με τα Χερούβ ή Κάβειρους-Βούδες

Ο Πλάτωνας στους Νόμους αναφέρει ότι "ήρχοντο των γυμνασίων πρώτοι μεν Κρήτες" εννοώντας πως τα ταυροκαθάψια των Κρητών αποτελούν τον πρόδρομο όλων των αθλημάτων... Επαναλαμβάνοντας την μυθολογική εκδοχή που θέλει τον Ηρακλή ιδρυτή των ολυμπιακών αγώνων να μεταφέρει τα αγωνίσματα των ταύρων από την Κρήτη στην αρχαία Ολυμπία. Ας σημειωθεί πως η περιοχή της Ολυμπίας ευρίσκεται στο ζώδιο του ταύρου ως προς τον ζωδιακό ομφαλό των Δελφών...

Τα ταυροκαθάψια από το ταύρος και το ρήμα καθάπτομαι σημαίνουν το άγγιγμα-κράτημα του ταύρου, για να δηλωθούν τα άλματα με κράτημα-επαφή υπεράνω των ταύρων. Όμως τι το ιδιαίτερο έχουν τα άλματα και οι εκτινάξεις επάνω σε ταύρους ώστε να θεωρούνται ιερατικές μυήσεις από τους αρχαίους λαούς. Με του Κρήτες να παραλαμβάνουν την λατρεία από την Αίγυπτο και να φθάνουν την τέχνη των αλμάτων στο υψηλότερο σημείο της ?

Η απάντηση δίνεται αμέσως σε όποιον έχει συναντήσει τους λευκούς Βούδες στον διαλογισμό του. Γιατί περισσότερο από το οπτικό σοκ της υδατώδους αχλαδόσχημης σφαιρικής τους ύπαρξης συγκλονίζει το ελαστικό-εκρηκτικό άγγιγμά τους !!!. Η επαφή με τους Βούδες της λευκής οικογένειας, εκτοξεύει το βέλος της προσοχής σε απίστευτες νοητικές συνειδητοποιήσεις-ελέγχους των εφέσεων που κρύβει η ψυχή του ανθρώπου. Εμφανίζονται οι μνήμες από την κοινή καταγωγή του πυραμιδικού Αιγυπτιακού με τον Ινδικό και τον Ελληνικό πολιτισμό στην καβαλιστική εννεάδα της ψυχής μας. Εφόσον το βέλος της προσοχής μπορεί να κατευθυνθεί σε οποιαδήποτε από τις πλανητικές σφαίρες-σεφιρώθ… βλ. εικόνα Είναι φανερό πως οι ονοματοθέτες χρησιμοποιώντας το ρήμα καθάπτομαι ήθελαν να δηλώσουν την ειδοποιό διαφορά του λευκού Ποσειδώνα, Κάβειρου-Βούδα έναντι των υπολοίπων χρωμάτων-Κάβειρων ακτίνων του φωτός… Εφόσον το απλό ρήμα άπτομαι δηλώνει την ΄αφή του φωτός΄ στην εμπειρία του βελούδινου αγγίγματος της μέλαινας οικογένειας των Βουδών της αγάπης. Το άγγιγμα του μαύρου πνευματικού χρώματος έχει τόσο βαθιά επίδραση στην ψυχή, που γνωρίζει πλέον ότι καμμιά θυσία δεν είναι άγνωστη στο εωσφορικό πνεύμα του κύριου της ζωής και του θανάτου, όντας το ενδελεχές πρότυπο της ανθρώπινης εξέλιξης…

Όμως οι βουδικές οικογένειες επιφυλάσσουν και πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις. Η ανατολή της δυσοίωνης πράσινης οικογένειας των Βουδών του αέρα σημαίνει τον Μινώταυρο των οφειλών της φυσικής πολιτείας των Αθηνών έναντι του μινωικού νοητικού λαβύρινθου-Άδη...

Με συνέπεια στο αμέσως επόμενο διάστημα η ψυχή να αποπληρώνει με ατυχήματα και πόνο το σωρευμένο κάρμα της.

Συνήθως απομακρύνεται από την φυσική Σχολή της οποίας οι εργασίες διακόπτονται για κάποιο χρονικό διάστημα, καθώς ταράσσεται από ανακατατάξεις και απομακρύνσεις κάποιων μελών της.

Ο ερυθρός Βούδας του πυρός δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αυταπάτες. Σου δείχνει με απίστευτη ωμότητα πως είσαι μια κοσμική κατσαρίδα που παρακαλεί για την ζωή της στα πόδια Του, ανίκανη να κοιτάξει πάνω από τους αστραγάλους του θείου Όντος…

Θα κλείσουμε την σύντομη αναφορά μας με τους χρυσούς Βούδες της συμμετρίας του στοιχείου της γης. Η επαφή της οφιοειδούς ψυχής με την Απολλώνια οικογένεια βιώνεται ως «μουσική εκδορά» ή αλλαγή δέρματος… Η χρυσή οικογένεια διδάσκει στην ψυχή την σπειροειδή συμμετρία της με αυτά που αντικρύζει.

Ο Σαίξπηρ μάλλον αυτή την οικογένεια είχε υπόψη του όταν περιέγραφε το αισθητικό κριτήριο στην αντιφατική φράση: πως το όμορφο είναι άσχημο και το άσχημο ωραίο…

Ο σοφός Ρ. Στάινερ τοποθετεί την αίσθηση της αφής στο ζώδιο του Ζυγού. Το ατμικό > ατομικό πεδίο της θεοσοφίας όπου ζυγίζεται-ελέγχεται η ισχύς της ελεύθερης ψυχής μας… έναντι των γνωμών των άλλων

Οι Γίγαντες και η τέχνη των αινιγμάτων στην οπή της βελόνης του τρίτου οφθαλμού…

Όταν ο πυρώδης Ντ’ Αρτανιάν έκανε επίδειξη ανδρισμού στην Κονστάνς αυτή τον αποπήρε λέγοντάς του πως είναι επαρχιώτης (Γασκώνος) και ότι αυτά δεν περνούν στο Παρίσι του πνεύματος…

H θηλυκή αινιγματική ονειρική φύση (ναγουάλ) παρουσιάζεται στο αρχετυπικό διήγημα του Αλεξάνδρου Δουμά για τους 3 σωματοφύλακες-στοιχεία, (Άθως/ύδωρ - Πόρθος/γη - Άραμις/αέρας), να υπερασπίζονται την τιμή της όμορφης Αυστριακής βασίλισσας: η δυσαρεστημένη από τον γάμο της Αφροδίτη…

Με την πλοκή να περιστρέφεται γύρω από το κλεμμένο κόσμημα, (η συνείδηση), της Αφροδίτης-Φρέγιας της Σκανδιναβικής μυθολογίας

Τα ελεύθερα νετρόνια (η ελεύθερη σκέψη έξω από τον φυλετικό πυρήνα) είναι ασταθή και έχουν μέσο χρόνο ζωής περίπου 15 λεπτά, κατόπιν διασπώνται προς ένα θετικό πρωτόνιο, ένα αρνητικό ηλεκτρόνιο και ένα αντινετρίνο του ηλεκτρονίου… Το γεγονός ότι κατά τη διάσπαση εκπέμπεται από τον πυρήνα ένα ηλεκτρόνιο και ένα αντινετρίνο δεν σημαίνει ότι αυτά τα δύο στοιχειώδη σωμάτια υπήρχαν μέσα στον πυρήνα. Αλλά ότι εκδηλώθηκαν με ασθενή αλληλεπίδραση, στο επίπεδο των quarks. Πρόκειται για την μετατροπή ενός κόσμου σε έναν άλλο με τον μαίανδρο της χειρώνιας αιθερικής λαβής. Έτσι για να θυμόμαστε και την καβαλιστική μυθολογία μας για τον τρόπο που δραπέτευσε ο Μενέλαος το πρωτόνιο με την Ελένη το ηλεκτρόνιο, από την υποατομική Αίγυπτο του Πρωτέα της κοσμικής φανταίας…. (η διάνοια Ελένη-σελήνη είχε 7 τέκνα (στιβάδες-υποπεδία σκέψης) με τον ηλιακό Μενέλαο, των Μυκηνών) Η σχέση των επτάδων της σκέψης με το φως αποκαλύπτεται στην διάρκεια των μυήσεων στο καβαλιστικό φράκταλ των κανονικών στερεών, κατά την ερωτική χειρώνια σταύρωση-σβάστικα των πολικοτήτων ή ριζών της χρυσής τομής (Αγίου Πνεύματος)

Ο μύθος του σπηλαίου: Ερμής και Προμηθέας δεσμώτης…

Οι Ουπανισάδες όπως και ο πλατωνικός Τιμαιος αναφέρουν πως η σκέψη-αιθέρας ελέγχεται είτε με την βία της διακοπής της αναπνοής**, είτε με την απόσυρση-ξετύλιγμα της θεοσοφικής σπείρας των 5 διαδοχικών συσσωρεύσεων-ερμάτων «σκάντας ή στοιχείων» στην πρωταρχική τους πύρινη ουσία : 1. Rūpa (μορφή, όπως αυτή του φυσικού σώματος) /κύβος

2. Vedanā (συναισθήματα και συναισθηματική αντιδραστικότητα) /20εδρο

3. Sannā (αισθητηριακή αντίληψη, ή επίγνωση) /4εδρο

4. Sankhāra (εντυπώσεις που δημιουργούνται από τις δυο προηγούμενες κατηγορίες: vedanā και sannā) /8εδρο

5. Vinnāna (συνειδητότητα η οποία προκύπτει από την δυαδικότητα μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου). /12εδρο

Στον Τιμαιο, παρουσιάζεται η μυητική διάλυση των 4ων στοιχείων ή σύνθετων κανονικών στερεών: 20εδρου-12εδρου και 8εδρου-κύβου στο πρωταρχικό τετράεδρο πυρ και την τριπλή φύση των τριγωνικών πυρών (ισόπλευρα, ορθ. ισοσκελή και χρυσά ισοσκελή)…

Δηλαδή η αιθερική-σκέψη εμφανίζεται στην 5η Άρια φυλή σαν ένα αδρανές κουβάρι-σπείρα το οποίο στην εξωτερική του εμφάνιση συνιστά την φυσική μας μορφή (Rupa).

Η αμέσως προηγούμενη αιθερική υφή είναι η συναισθηματική των Ατλάντων ή Πελασγών. Αυτή παρουσιάζεται στην ενόραση ή αλχημεία στο όραμα των σπερμάτων ή οδόντων του Δράκου, που σπέρνονται στο καλλιεργημένο έδαφος της Άριας φυλής !!!.

Το συναίσθημα είναι μια σπερματική ενεργειακή σώρευση που θα αποδώσει μια μορφή μόλις πέσει στο έδαφος της προσωπικότητας. (Σχετίζονται με τον πεπτιδικό δεσμό των αμινοξέων και τις ορμόνες)

Ο Κένταυρος της 3ης ριζικής Ησιόδειας φυλής είναι μια συρταροθήκη με σπέρματα (Πελασγούς) σε σχήμα αλόγου στον πλατωνικό μύθο του Γύγη ή ένας Δούρειος ίππος γεμάτος Αχαιούς στην ομηρική διήγηση.

Στον Δούρειο ίππο εισήλθαν οι αντιπροσωπευτικοί τύποι των νοητικων υποπεδίων: ο Οδυσσέας, ο Διομήδης, ο Μενέλαος, ο Αίας, ο Νεοπτόλεμος και ο Επειός, που ήξερε να ανοίγει τις κρύπτες του ίππου.

Ο Φωκεύς Επειός υιός του Πανοπέα (πανεπόπτη) με τους συντρόφους του Σχεδίο και Επίστροφο είναι οι κατασκευαστές της κιβωτού του Δούρειου ίππου με υπόδειξη της Αθηνάς… (τα ονόματά τους παραπέμπουν σε νοητικές ποιητικές ικανότητες )

Τα άλογα - δράκοι σέρνουν το ηλιακό άρμα, είναι δηλ. οι πρωταρχικοί φορείς του φωτός. (Πραγματι όλες οι σημερινές μορφές κατάγονται από τους δράκους-δεινόσαυρους)…

Στον οραματικό διαλογισμό τα λέπια-δόντια του Δράκου συνιστούν το πολυπρόσωπο σώμα του Σεραφικού όφι της εκκλησίας !!!

Οι Ησιόδειες φυλές πριν τους Κενταύρους ονομάζονται Κύκλωπες-Γίγαντες επειδή αφορούν την δημιουργία των αισθήσεων. Δηλ. την πόλωση μεταξύ του σημειακού ψυχολογικού Πανοπέα (παρατηρητή-οφθλμού) στον άξονα-όφι της αύρας (η οφειοειδής σπονδυλική στήλη) και τους Γιγάντιους όγκους του τοπίου που προβάλουν σαν νεφέλες από τον φακό-οφθαλμό στην οθόνη της περιφέρειάς της

**Η αναπνοή αντιστοιχεί στο θρεπτικό πυρ (πρανικές ακτίνες).

Όταν αναπνέουμε αναφλέγονται-οξειδώνονται οι τροφές. Αντίθετα όταν καταπαύουμε συνειδητά την αναπνοή οι γενετικές πληροφορίες από τον πυρήνα του σπέρματος μεταφέρονται στα απύρηνα αιμοσφαίρια. Γεγονός που σημαίνει την έναρξη της πτητικής/δημιουργικής ικανότητας της ελεύθερης σκέψης να χυτεύει σκεπτομορφές σε νέα καλούπια κατά βούληση. Καθώς αναφλέγονται οι εμπαθείς αντίθετες εντυπώσεις στο εργαστήριο του Ηφαίστου και των Κυκλώπων βοηθών του…

Το πρόβλημα της Βασιλείας ή μήπως της βασιλικής τέχνης  (ερωτικής αλχημείας)

Πρόβλημα της Βασιλείας καλείται ένα πρόβλημα στη μαθηματική ανάλυση με συνάφεια με τη θεωρία αριθμών , που τέθηκε για πρώτη φορά από τον Πιέτρο Μενγκόλι το 1650 και επιλύθηκε από τον Λέοναρντ Όιλερ το 1734,   δημοσιοποιήθηκε  στις 5 Δεκεμβρίου 1735 στην Ακαδημία Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης. Δεδομένου ότι το πρόβλημα είχε αντέξει στις προσπάθειες   της κορυφαίας οικογένειας φυσικομαθηματικών της εποχής, των Μπερνούλι, η λύση του Όιλερ  τον έκανε διάσημο μόλις στα  28 έτη του.

Ο Όιλερ  γενίκευσε αρκετά το πρόβλημα και οι ιδέες του υιοθετήθηκαν χρόνια αργότερα από τον Μπέρναρντ Ρήμαν στη θεμελιώδη εργασία του το 1859. «Σχετικά με τον αριθμό των πρώτων αριθμών μικρότερο από ένα δεδομένο μέγεθος»,  όπου όρισε τη συνάρτηση «ζήτα» και απέδειξε τις βασικές της ιδιότητες. Το πρόβλημα πήρε το όνομά του από τη Βασιλεία , την πατρίδα του Όιλερ καθώς και από την διάσημη οικογένεια των μαθηματικών Bernoulli** που προσπάθησε ανεπιτυχώς  να βρει λύση στο πρόβλημα.

Το πρόβλημα της Βασιλείας ζητά το ακριβές άθροισμα των αντίστροφων των τετραγώνων των φυσικών αριθμών , δηλαδή το ακριβές άθροισμα της άπειρης συγκλίνουσας  σειράς :

1+1/4+1/9+1/16+1/25+…  περίπου ίσο με 1,644934… 

Το πρόβλημα της Βασιλείας ζητά το ακριβές άθροισμα αυτής της συγκλίνουσας σειράς, καθώς και μια απόδειξη ότι αυτό το άθροισμα είναι σωστό. Ο Euler βρήκε το ακριβές άθροισμα π^2/6 . Τα επιχειρήματά του βασίστηκαν σε τριγωνομετρικούς χειρισμούς που δεν ήταν ώριμοι  εκείνη την εποχή, αλλά τεκμηριώθηκαν  έναν αιώνα αργότερα από τον Karl Weierstrass ανοίγοντας μαθηματικούς ορίζοντες έρευνας που διαρκώς συμπληρώνονται με νέα θεωρήματα.

Παρουσίασε μια πραγματικά αυστηρή απόδειξη το 1741. Η λύση σε αυτό το πρόβλημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση της πιθανότητας δύο μεγάλοι τυχαίοι αριθμοί να είναι σχετικά πρώτοι   με πιθανότητα να πλησιάζει 6/π^2, το αντίστροφο δηλ. της λύσης του προβλήματος της Βασιλείας.

Οι υποψιασμένοι ερωτιδείς διαισθητικοί "ποσειδώνιοι" μαθηματικοί αντιλαμβάνονται πως πίσω από το «βασιλικό πρόβλημα» κρύβεται ο τετραγωνισμός του κύκλου και η προσέγγιση του ζητήματος της πυθαγόρειας θεϊκής Συμμετρίας, δηλ. των δημιουργών αγγέλων ή πρώτων αριθμών.

Το πρόβλημα λοιπόν έχει την ρίζα του στο πυθαγόρειο θεώρημα του αθροίσματος των τετραγώνων του φωτός που μετασχηματίζεται  σε άθροισμα αντιστρόφων τετραγώνων (σπερμάτων)*

Σε ορθ. τρίγωνο  το άθροισμα των αντίστροφων τετραγώνων των καθέτων πλευρών ισούται  με τον αντίστροφο του τετραγώνου του ύψους του, δηλ. του ανθρώπινου φαλλού  (Αριστοτελικού Παρνασσού-Πρίαπου των Μουσών).  (πολλά γέλια) 

**Στο θεώρημα του Μπερνούλι  για την ροή υγρού ανάμεσα σε δύο ομόκεντρες περιστρεφόμενες σφαίρες, (η ροή  σταθεροποιείται στα κανονικά πλατωνικά στερεά), βασίστηκε η Ντιόν Φόρτσιουν για να εκφράσει γεωμετρικά το «Κοσμικό Δόγμα» δηλ. να περιγράψει την λειτουργία του μόνιμου αιθερικού ατόμου.  Το μόνιμο αιθερικό άτομο εμφανίζεται στον οραματισμό ως ένθρονος χερουβικός Βούδας στον   λωτό των σπερματικών σπινθήρων 

*Η φωτοχημεία παρατηρεί έκπληκτη πλέον πως η ελικοειδής δομή των μακρομορίων του dna  στα ζωντανά κύτταρα, φθορίζουν φυσικά... Αφού στην πραγματικότητα το φως και τα σπέρματα dna είναι οι ημιτονοειδείς δομικές πληροφορίες (ιριδισμοί στα πέταλα του βουδικού λωτού, δηλ. οι άγγελοι > ομιλούντα  άλογα-ζώα που Τον σέρνουν !!!) 

Θα συνεχίσουμε με το συναφές πρόβλημα της χρυσής τομής και της προσέγγισης του π ,    καθώς ο π^2 είναι περίπου 10  δηλαδή η Δεκάς = Ψυχή  και 10/6=1,6  είναι ο ηλεκτρισμός της χρυσής τομής

Στην εικόνα ο αλχημιστής-αστρολόγος  Κοπέρνικος και το χρυσό του τρίγωνο

H  δοκησισοφία  ως όραση…  

Ο  δοκησίσοφος είναι αυτός που νομίζει ότι γνωρίζει ενώ δεν γνωρίζει. Το πρόβλημα της δοκησισοφίας ή σοφιστείας  παρουσιάζεται γλαφυρά στην θεατρική τριλογία του Λουίτζι Πιραντελλο "Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε)" 1917-25.

Επαναλαμβανοντας το  ανέκδοτο της συνομιλίας του Σωκράτη  με έναν δούλο, ο οποίος ήταν βέβαιος πως γνώριζε το θέμα που συζητούσαν δημόσια στην αγορά. Σύντομα του αποδεικνύει  πως δεν το γνωρίζει,  και ενώ ο δούλος απομακρύνεται απογοητευμένος  ο Σωκράτης  μονολογεί:  νόμιζε ότι το ήξερε, τώρα νομίζει ότι δεν το ξέρει… (πολλά γέλια)

Δηλ. άλλος ο γνώστης, άλλο η γνώση και άλλο το γιγνωσκόμενο στις  3εις ηλιακές οκταβες***

Παρόμοια ο Αριστοτέλης εξετάζοντας την σοφιστική,  την ταυτίζει με την ίδια την  λογική αποδεικτική διεργασία. Η οποία σύμφωνα   με τον διαχρονικό μαθητή του τον Ε. Καντ,  ο οποίος στην κριτική του Καθαρού Λόγου  (ίδια με τους αριστοτελικούς σοφιστικούς ελέγχους)  την παρουσιάζει άρρηκτα συνυφασμένη με την καθαρότητα των καρδιακών συναισθηματικών μας προθέσεων.  Επομένως η αλήθεια δεν είναι προσιτή  στα μεικτά ανθρώπινα νοητικά μέτρα. Γιαυτό ο αγνωστικιστής Σωκράτης  πεθαίνει  χαρούμενος που θα συναντήσει τον θεό Πλούτωνα (Πλάτωνα για να διδαχτεί από την σοφία του στον κόσμο των καθαρών αριθμητικών  ιδεών…

Είναι γνωστό πως ο διάλογος  του Σωκράτη με τον σοφιστή Πρωταγόρα,  περί του διδακτέου της αρετής (αληθείας),   έμεινε μετέωρος. Όπως αυτός του Αϊνστάιν που τερματισε τον νευτώνειο υλισμό επανεισάγοντας  την  θεωρία του αιθέρα ως Λόγου, (η αέναη κβαντομηχανική διαίρεση του πυρός), με τον  Νιλς Μπορ που συνδύασε την κλασσική νευτωνεια φυσική με την κβαντική θεωρία στα εργαστηριακά του πειράματα.  (1920-30)

Εδώ ο  νεοπυθαγόρειος Αϊνστάιν, που ουδέποτε εισήλθε σε εργαστηριο φυσικής, ισχυρίστηκε  πως η κβαντομηχανική είναι η λειτουργία της φυσική μας όρασης  ως  διαμορφώτριας  των ρευστών ενεργειακών  γεγονότων που παρατηρεί. Επομενως δεν χρειάζονται εργαστήρια αλλα μετουσιώση της αυτοπαρατήρησης μας στην   ομαδική συνειδηση  της ακαδημίας-εκκλησίας των επιστημόνων,,, (τα ελευσίνια μυστήρια)

«Γνωρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τους θεούς»

**Εν τω μεταξύ στον αιώνα που παρήλθε από τον διάλογο του πυθαγόρειου Αϊνστάιν με τον οπαδό του Ηρακλείτου Νίλς Μπορ, «για το αν ο θεός παίζει ζάρια ή όχι» στον αλχημικό αθανωρα (επιταχυντή των εντερων μας CERN ,  αναγνωρίστηκε η συναισθηματική φύση των πεπτιδίων. Δηλαδή πως «όσα βλέπουμε έξω» είναι η  εξέλιξη της πεπτικής  οκτάβας μεσα μας.  Με την όραση-συνείδησή μας να είναι  έρμαιο της πλανητικής βάσης των τροφικών πληροφοριών-δεδομένων…

Αυτό  που οι ανατολίτες ονομάζουν διατροφικό κάρμα, δηλ.  αποπληρωμή  στα γεγονότα της ζωής μας  του πόνου που δημιουργούμε κατατρώγοντας-δυναστεύοντας   τα βασίλεια της φύσης !!! 

Στο επόμενο άρθρο μας θα εξετάσουμε την γεωμετρία της όρασης στον πυθαγόρειο Αριστοτέλη,  την οποία αποδίδει στο 20εδρο του συναισθηματικού ύδατος και όχι στο 4εδρο του νοητικού πυρός… ():

***Στην εικόνα οι 3εις ηλιακές οκτάβες (πεπτική, αναπνοής, εντυπώσεων)  ή 3εις σειρές πετάλων (γνωσης, σοφίας, βούλησης) στο καρδιακό σεληνιακό 9γραμμα ή 9ο ζώδιο του Τοξότη που προσεγγίζουμε…

Δηλ το Σρι Γιάντρα των 9 τριγώνων της μεγαλης μητερας > τοξεύτριας  Άρτεμης

Ερωτηση:  Πόσα τριγωνα βλεπετε στην εικόνα

Ο Όμηρος και η αλχημεία   

Συνεχίζοντας τοην σκέψη  μας για την κατανόηση  του γραμμικού χρόνου (Τιτάνα Κρόνου μετ δύο φιδια ποδια Διόσκουρους του ηλεκτρισμού-μαγνητισμού) ως ηλεκτρομαγνητισμού που ρέει προς δύο αντίθετες κατευθύνσεις. Δηλαδή πως όσο είμαστε ζώντες στην γήινη επιφάνεια κυλά δεξιόστροφα. Ενώ όταν μεταβαίνουμε στο  ψυχρό σεληνιακό βασίλειο της Περσεφόνης σημειώνει  ο Πλάτωνας,  πως ο χρόνος κυλλά αντίστροφα. !!!

Δηλ. γεννιόμαστε στην ηλικία που πεθαίνουμε ως γέροι  και ξηλώνοντας σιγα-σιγά  το χαλί των γεγονότων που είναι  η εμπαθής μορφή των μνηστήρων,   με την βοήθεια της Περσεφόνης (Πηνελόπης)   γινόμαστε πάλι βρέφη.  Οπότε εισερχόμαστε εκ νέου στην γήινη τρισδιάστατη ηλεκτρομαγνητική  επιφάνεια > μήτρα της Δήμητρας.

Λέγεται πως όσοι  αυτοκτονούν υποχρεωτικά θα γίνουν δυστυχισμένα φαντάσματα δηλ. δασωμένοι Κένταυροι του Δάντη στην 7η  κόλαση του Κρόνου,  έως ότου φθάσουν στην προκαθορισμένη ηλικία του   θανάτου τους…

Την σεληνιακή  κρίση  περιγράφει ο Όμηρος στο σκωπτικό αλχημικό τραγούδι του Δημόδοκου κατά την  μετάβαση  του σπερματικού Υδραργύρου (Οδυσσέα-Ερμή)  στην Φαιακία  (το σεληνιακό ζώδιο του Υδροχόου, δηλ. την  ενεργοποίηση του ζωδιακού της πλειάδας Αλκυόνης).

Ο Δημόδοκος τραγουδά την αντικατάσταση του Άρη (σιδήρου του αίματος) από τον Ερμή στην σεληνιακή κλίνη (άργυρος) της Αφροδίτης (χαλκού) μετά από πρόταση του Απόλλωνα (χρυσού), όταν συνελήφθη το παράνομο ζεύγος από τον Ήφαιστο (θείο)...

Έτσι σπαράζοντας  στο κλάμα  της μετάνοιας ο Υδράργυρος Οδυσσέας  (Hg 80)  αποβάλλει την υδατώδη συναισθηματική φύση της προσωπικής μνήμης  ανακεφαλαιώνοντας  όσα  του έχουν συμβεί. Μετατρέπεται έτσι σε καθαρό νοητικό άργυρο (Ag 47) ομαδικής συνείδησης,  αποβάλλοντας   τον αριθμό 33 που είναι το Αρσενικό (Αs 33)  βλ. εικόνα

Στην αλχημεία το αρσενικό σχηματίζεται με την βοήθεια του οξειδωτικού Θείου ή Ηφαίστου (S 16) // βλ. τα σχετικά με  τον διπλασιασμό   του κύβου 2x8 , η διπλή πυθαγορεια οκταβα //. Καθώς το   αρσενικό διαδραματίζει κομβικό ρόλο στην δημιουργία της λευκής φιλοσοφικής λίθου που είναι το 20εδρο  των 66=2x33 γραμμών, που  μετατρέπει τα απλά μέταλλα σε χρυσό και  χαρίζει αθανασία.

Στη συμβολική αλχημεία, το αρσενικό συνδέθηκε επίσης με την αλλαγή και τον θάνατο, ενώ οι καπνοί του και η τοξικότητά του πρόσδιδαν έναν αέρα μυστηρίου και κινδύνου. Tα σουλφίδια ενώσεις  του αρσενικού με το θείο έχουν πολύ όμορφα κίτρινα χρώματα  (κίτρινος είναι ο Κρόνος-χρόνος  θάνατος)

Ο υδράργυρος (Hg) είναι μέταλλο που δεν έχει μαγνητικές ιδιότητες στις συνήθεις συνθήκες. Στην καθαρή του μορφή, ο υδράργυρος  80 όπως  και ο μόλυβδος 82  βρίσκονται  στο όριο όπου η ύλη καταρρεει από το βαρος της γινόμενη ραδιενεργή και είναι διαμαγνητικοί. Που σημαίνει ότι απομακρύνονται από τα μαγνητικά πεδία αντί να έλκονται από αυτά.

Τα διαμαγνητικά υλικά, διαθέτουν μόνο αντιμαγνητική απόκριση και δεν αποκτούν μόνιμο μαγνητισμό.  Ωστόσο, όταν ο Υδράργυρος (Ερμής) όπως και ο Μόλυβδος (Κρόνος) ψυχθεί σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες όπως αυτές που επικρατούν στην ψυχρή βαρυτική σεληνιακή κόλαση, κοντά στο απόλυτο μηδέν, γίνεται υπεραγώγιμος**. Στην κατάσταση αυτή, παρουσιάζει ιδιότητες όπως η απώθηση των μαγνητικών πεδίων (φαινόμενο Meissner, Μάισνερ).  Δηλαδή η τετραδιάτατη μαγνητική ψυχή διαχωρίζεται πλήρως από την ηλεκτρική πυρινη μορφή !!!  και γίνεται άμορφη ιδέα  καθαρός αριθμός  (Χριστός = αριθμημένος) της 5ης διάστασης

**Η χαμηλότερη θερμοκρασία στη Σελήνη καταγράφηκε σε μόνιμα σκιασμένους κρατήρες κοντά στους πόλους και μπορεί να φτάσει περίπου τους -248°C (25 Κ). Αυτή η θερμοκρασία είναι χαμηλότερη και από τις θερμοκρασίες που έχουν μετρηθεί στον Πλούτωνα!