Embedded Files
Η σκέψη αλυσοδένει την Προμηθεϊκή
ερμαφρόδιτη μορφή
στο πενταγωνικό
ικρίωμα
Το δίχτυ με το οποίο παγίδευσε ο Ήφαιστος την
συνεύρεση του Άρη με την Θεά του έρωτα,
είναι το πρότυπο της ερμαφρόδιτης
ανθρώπινης νοητικής μορφής.
Το πενταγωνικό δωδεκάεδρο…
Με τις άκρες των δακτύλων μου πιάνω την άκρη της μύτης μου ή μια ρόγα από σταφύλι ? Ιδού το διαβολικό ερώτημα… Εδώ επεμβαίνει το τηλεπαθητικό πλέγμα των σκέψεων που ελέγχει την επινεφρική κίνηση του βλέμματός και σε βεβαιώνει πανικόβλητο πως είναι η μύτη σου τερματίζοντας την αμφισβήτηση της πραγματικότητας…
Κάποιοι που προχώρησαν την έρευνα παρακάτω αντιλήφθηκαν πως τα μάγουλά τους έγιναν φτερά, το πηγούνι τους έβγαλε πόδια και το πουλί της ψυχής πέταξε χαρούμενο κρατώντας στο ράμφος του
Προσωπικότητα και Ψυχή ή Κλασσική και Κβαντική φυσική
Το 1913 ο Niels Bohr πρότεινε ότι η στροφορμή των ηλεκτρονίων που κινούνται σε τροχιά γύρω από τον πυρήνα του ατόμου μπορεί να είναι μόνο ακέραιο πολλαπλάσιο της ποσότητας h/2π, δηλαδή εμφανίζεται και αυτή σε κβάντα (Όμως 2π=360 είναι ο ζωδιακός. Επομένως υποδεικνύεται η ζωδιακή ιεράχηση των ηλεκτρονίων). Από αυτό προέκυπτε ότι οι τροχιές πάνω στις οποίες μπορούσαν να βρίσκονται τα ηλεκτρόνια ήταν συγκεκριμένες και επομένως κι η ενέργειά τους το ίδιο. (Πρόκειται για τις 7 στιβάδες ή εκδηλωμένες ιεραρχίες του φυσικού πεδίου). Ένα άτομο εκπέμπει ακτινοβολία (φωτόνιο) μόνο όταν ένα ηλεκτρόνιο μεταπηδήσει από μια τροχιά σε άλλη (η μετάνοια-φωτισμός για τους νοούντες), και η διαφορά τους σε ενέργεια είναι E2 – E1 = hν (ήτοι η μεταβολή της σπερματικής ουσίας)
Εφόσον αντιληφθήκαμε την προφανή σχέση των ηλεκτρονικών στιβάδων με τις αισθήσεις:
Ότι ο Ήχος-ακοή αφορά σε επίπεδο προσωπικότητας τις συγκρούσεις των μορίων και σε επίπεδο ψυχής (ψυχακοή) τους κραδασμούς (τανταλισμούς) των ίδιων των πυρήνων που ανταποκρίνονται στους κραδασμούς των μακρινών άστρων στα οποία δημιουργήθηκαν, ενώ οι υπόλοιπες αισθήσεις αφορούν την «ζωή στις ηλεκτρονικές στιβάδες».
Η Αφή σχετίζεται με την σημαντικότερη στιβάδα, την εξωτερική (βλ. αξεπέραστος δακτύλιος), η οποία παρέχει τους δεσμούς (ομοιοπολικούς και ετεροπολικούς) των μοριακών σχέσεων που προσδιορίζουν τελικά τις ορατές μορφές (τους ζώντες κρυστάλλους) στο επίπεδο της φυλετικής προσωπικότητας. Αλλά σχετίζεται και με τα ελεύθερα ηλεκτρόνια στο οργασμικό φαινόμενο των ηλεκτρικών εκκενώσεων που συνθέτουν τις ορμόνες στην περιοχή της αμυγδαλής του εγκεφάλου. Η ερωτική αυτή ηλεκτρική ροή όταν ελέγχεται συνειδητά, προσφέρει την οραματική ικανότητα διασυνδέοντας τους ενεργούς πόλους σε μια ομάδα. (Πρόκειται για την οργάνωση των ροών ή αιθερικών γραμμών στον εικοσάεδρο Αδάμ-αντα της όρασης).
Την όραση, την γεύση και την όσφρηση την εξετάσαμε ακολουθώντας την γνώμη του Αριστοτέλη που τις θεωρεί όλες ως είδη πυρός ή πάθη της νοητικής όρασης του συγκεκριμένου νου (η αντίληψη του χρόνου-χρώματος) των επιθυμιών.
Όμως η απόπειρα της συσχέτισης των αισθήσεων με τις ηλεκτρονικές στιβάδες αναπόφευκτα φέρνει στο προσκήνιο τα μυθολογούμενα για τις παρελθούσες φυλές:
Τάνταλος (<τανταλισμός = κραδασμός) είναι ο Μανού της Υπερβόρειας φυλής των Μονάδων μας. (Ο ήχος των πυρήνων και η πίεση/αφή στο ορυκτό βασίλειο). Τιμωρήθηκε με πείνα και δίψα, τον προάγγελο του χωρισμού των φύλων (πείνα-άρρεν, δίψα-θήλυ). Η μελέτη του πολλαπλασιασμού των κρυστάλλων δείχνει τις δενδροειδείς κρυσταλλικές δομές (δενδρίτες) του ερμαφρόδιτου φυτικού βασιλείου. Το πολλαπλασιαστικό φαινόμενο σχετίζεται με τον διαχωρισμό του Μοναδιαίου πεδίου του ζωδίου της Παρθένου του φωτός από το ζώδιο του Ζυγού (το ατμικό ή ατομικό πεδίο των ανεξάρτητων πυρ-ήνων ή Μονάδων μας…)
Ο Λαπίθης Ιξίων (<ίξις=άφιξις, ιξεύω=συλλαμβάνω πτηνά, Λαπίθης < Λαίλαψ =στρόβιλος φωτός) ο «Λάγνος» πατήρ (Μανού) των Ιξιονιδών ή Κενταύρων δηλαδή των εξαιρετικά πτητικών στροβιλιζομένων ψυχικών αιτίων στον «λωτό της ψυχής». Τιμωρήθηκε να γυρίζει στον πύρινο τροχό του αναπνευστικού ρυθμού-χρόνου. (Εδώ μάλλον βρίσκεται ο λόγος που ο Αριστοτέλης θεώρησε την γεύση και την όσφρηση ως είδη πυρός < αναπνευστικών ρυθμών. Χρι είναι το μέτρο του πυρός και Χριστός=ο αριθμημένος)
Η ρίζα (ιξ) παραπέμπει σε πολλά είδη του φυτικού βασιλείου (Ιξός,οξυά κλπ). Το ερμαφρόδιτο φυτικό βασίλειο κατέχει το μυστικό του φωτο-μεταβολισμού δηλαδή της απορρόφησης των προϊόντων της εκπνοής (διοξειδίου του άνθρακα) βλ. «απανα». Φωτοσύνθεση είναι η διαδικασία κατά την οποία τα πράσινα φυτά και ορισμένοι άλλοι οργανισμοί μετασχηματίζουν τη φωτεινή ενέργεια σε χημική. (βλ. πράσινη βουδική οικογένεια της δράσης του νόμου). Κατά την φωτοσύνθεση στα φυτά η φωτεινή ενέργεια δεσμεύεται και χρησιμοποιείται για τη μετατροπή διοξειδίου του άνθρακα και νερού σε οξυγόνο και ενεργειακά πλούσιες οργανικές ενώσεις, κυρίως υδατάνθρακες. Είναι μια γνώση που επιτρέπει στους μυημένους να τρέφονται με ηλιακό φως σύμφωνα με την ηλιακή διδασκαλία του Μ. Αϊβανχόφ … και να διακόπτουν την αναπνοή τους κατά την διάρκεια του οραματισμού εφόσον παράγεται και οξυγόνο (βλ. οκτάβα των εντυπώσεων, η 3η διατροφική οκτάβα). Γεγονός που επιβεβαιώνεται στην μεγάλη απώλεια βάρους που αναφέρουν οι ουπανισάδες ως αποτέλεσμα της αναπνευστικής πάυσης…
Σίσυφος (< διπλασιασμός του σοφός, ο πανούργος) τιμωρήθηκε να κυλά τους λίθους των διαδοχικών ενσαρκώσεων. Είναι ο Μανού του ανθρώπινου είδους, δημιούργησε τον Άδη της αναμονής μεταξύ των διαδοχικών ενσαρκώσεων. Οδήγησε στην περεταίρω διαχώριση του Ζυγού (οι δαγκάνες του σκορπιού) από τον Σκορπιό. Εδώ είναι η κατοικία των πεινασμένων φαντασμάτων του βουδισμού. (Τα φαντάσματα είναι η ενέργεια των ισχυρών προσωπικοτήτων που διαλύονται αργά επανερχόμενα στις τάξεις των στοιχειακών του πλανήτη, από τις οποίες προέρχονται, μετά την αποχώρηση του ενδιαφέροντος της ελκτικής ψυχής ή νοητικής μορφής). Προφανώς σχετίζονται με την ζωή στις 4εις εξωτερικές στιβάδες των ηλεκτρονίων που δεν μπορούν πλέον να τραφούν-ανανεωθούν από την πεπτική οκτάβα του μεταβλητού σταυρού...
Εδώ υπάρχει πλούσιο έδαφος για μελέτες από τους ενορατικούς μαθητές καθώς επείγει να αποδοθεί η σημασία των τροχιακών στις 4εις δυνατές υποστιβάδες s,p,d,f. του περιοδικού πίνακα των σταθερών στοιχείων. Που θα πρέπει να σχετιστούν με τις υποακτίνες της προσωπικότητας. (Η διαδρομή στις 108 ? θέσεις του περιοδικού πίνακα είναι η εμπειρία των Μονάδων μας στα 7 ηλιακά συστήματα).
Η προσωπική μου εμπειρία από τους ομαδικούς διαλογισμούς συχνά με φέρνει αντιμέτωπο με γεωμετρικές δομές του αιθέρα που θυμίζουν τις επιφάνειες των τροχιακών που υποδεικνύουν οι εξισώσεις των συνηθισμένων ατομικών τροχιακών «βλ. ακτίνες bohr» Οι επιφάνειες αυτές είναι η σφαίρα για την στοιβάδα s, δύο συμμετρικοί λοβοί για την ρ, 4εις λοβοί ή τριγωνική πυραμίδα για την d και 8 λοβοί για την f (η τελευταία είναι μια έκφραση του μόνιμου ατόμου ως οκταέδρου-σβούρας του Διονύσου)
Ο κόσμος των πεινασμένων φαντασμάτων (ο Άδης) παραμένει ανερμήνευτος για την «κλασσική μηχανική» των υλικών μας αισθήσεων. Όμως ερμηνεύεται με την «κβαντομηχανική της ψυχής». Που θεωρείται πιο θεμελιώδης από την κλασική μηχανική (των στερεών μορφών), καθώς εξηγεί φαινόμενα που η κλασική μηχανική και η κλασική ηλεκτροδυναμική αδυνατούν να αναλύσουν, όπως:
Την κβάντωση (διακριτοποίηση) πολλών φυσικών ποσοτήτων, όπως για παράδειγμα την κίνηση του ηλεκτρονίου μόνο σε συγκεκριμένες ενεργειακές τροχιές-ακτίνες σε ένα άτομο. Γεγονός που επιφέρει την θεωρία-όραση για τις διαφορετικές φυλές ή αισθήσεις.
Το φαινόμενο σήραγγας που αντιστοιχεί στο μυητικό φαινόμενο, χάρη στο οποίο σωματίδια (είδη νοημοσύνης) μπορούν να υπερπηδήσουν φράγματα δυναμικού και να βρεθούν σε περιοχές του χώρου απαγορευμένες από την κλασική μηχανική της … προσωπικότητας.
Η παλάμη του Βούδα.
Οι 5 αιθέρες-στοιχεία εξ αιτίας της οργάνωσης τους προφανώς αντιστοιχούν στα 5 στοιχεία-δακτύλους της δημιουργίας.. Το αιθερικό σώμα αποτελείται από:
Τον πεπτικό αιθέρα (ΣΑΜΑΝΑ, Ερμής, μικρός, πυρ).
Τον αναπαραγωγικό αιθέρα (ΑΠΑΝΑ, Δίας, δείκτης, ύδωρ, ).
Τον αιθέρα των αισθήσεων (ΠΡΑΝΑ.Αντίχειρας-Αφροδίτη-ζωή).
Τον αιθέρα της ομιλίας (ΟΥΝΤΑΝΑ. Ήλιος-παράμεσος αέρας).
Τον αιθέρα της μνήμης (ΒΥΑΝΑ. Κρόνος, μέσος γη).
Αναζητώντας τους συνδυασμούς των γραμμάτων της συλλαβής Χρι του πυρός. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με την έννοια του χεριού. Το χέρι (της δικαιοσύνης) εμφανίζεται στον διαλογισμό παρέχοντας αρχικά το έλεος της τέταρτης σφαίρας του Δία. Αλλά γρήγορα επανεμφανίζεται από την πέμπτη σφαίρα του Άρη, κρατώντας την πύρινη ρομφαία του Λόγου, αποδίδοντας την δικαιοσύνη στην επαναστατημένη νοητική μας χώρα.
Στην εικόνα εμφανίζονται οι τρεις εννεάδες, των 27 γραμμάτων της μεγάλης ιέρειας Ομιλίας, (σελήνης) της ελληνολατινικής αλφαβήτου. Οι 27 περιοχές αντιστοιχούν επίσης στους 5 αιθέρες που απαρτίζουν την ολοκληρωμένη λειτουργία του νοητικού μας σώματος: Ο πρανα αντιστοιχεί στο νοητικό στήθος και τον αντίχειρα της ζωής-Αφροδίτης
Ο απανα στην απεκριτική ώθηση της λεκάνης και τον επιθετικό δείκτη του Δία
Ο σαμανα στην ένστικτη πεπτική νοητική διαιρετότητα του στομάχου και τον μικρό δάκτυλο του Ερμή
Ο ουντανα στην ομιλία και την σκέψη στην περιοχή της κεφαλής, τον ηλιακό παράμεσο
Ο βυανα στον αξεπέραστο δακτύλιο, ωοειδές περίβλημα και τον μέσο δάκτυλο του Κρόνου
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι το χέρι του ελέους ή θεραπείας και της ρομφαιοφόρου δικαιοσύνης είναι οι εμφανίσεις της συνειδητής χρήσης της αλφαβήτου-φαντασίας του πυρός.
Ο υιός της χήρας (Ητα είναι τα δύο ένστικτα πνεύματα-Διόσκουροι) είναι η χείρα (ΕΙ ο Δελφικός Απόλλων)
Τα ζουρλά κι απόκρυφα του Μαΐου, δηλ. της Πλειάδας Μαίας, (ηλεκτρισμού ή φιλοσοφικής πλάνης που γεννά τον κόσμο δια της ομιλίας)…
Την ελληνοβουδιστική διδασκαλία για την πλάνη που δημιουργούν τα 5 αιθερικά στοιχεία: (Κρόνος=Βυανά, Δίας=Απανά, Ερμής=Σαμανά, Αφροδίτη=Πρανά και Απόλλων=Ουντανά) αναγνωρίζουμε στα μυθολογούμενα για την γέννηση του θεού Ερμή.Ο πατέρας του Ερμή ήταν ο αιθέρας-Δίας και μητέρα του η Πλειάδα Μαία, η μεγαλύτερη από τις θυγατέρες του Άτλαντα, φύλακα στην πύλη του ιερού Ουράνιου κήπου της Δήμητρας, δηλ. της κεφαλής μας αφού ο Άτλας ή στροφέας είναι ο αυχενικός σπόνδυλος που την κρατά ενωμένη με το σώμα… Ο Ερμής είναι ο αγγελιαφόρος των θεών που λειτουργεί ως ψυχοπομπός, οδηγεί δηλαδή τις ψυχές των νεκρών στον Άδη-Αυχένα. Έτσι είναι ο μέγας διδάσκαλος προστάτης της φιλοσοφίας του θανάτου, δηλ. των κλεφτών της πνευματικής ιδιοκτησίας, των τυχερών παιχνιδιών που έπαιζε ο Ηράκλειτος και του εμπορίου ή μαχόμενης πορνείας των φιλοσοφικών γνωμών…
Επειδή ο Άδης καθιερώθηκε την εποχή του Σισύφου από την Κόρινθο, δεν μας παραξενεύει το γεγονός πως ο Ερμής της σκέψης γεννήθηκε ψηλά στο όρος της Κυλλήνης δίπλα στην λίμνη της Στυμφαλίας των εφέσεων-ορνίθων, στα σύνορα με την Αρκαδία της Καλλιστώς (Μεγάλης Άρκτου). Από εδώ ξεκινά ο Ασωπός που μάχεται με τον Δία και, χύνεται στον Κορινθιακό κόλπο απέναντι από τους Δελφούς του Απόλλωνα…
Σύμφωνα με τα λεγόμενα λοιπόν των Σικυωνίων και των Φλιασίων της Κορινθίας το νερό του Ασωπού ήταν ξενοφερμένο!!! Δηλαδή ερχόταν από τον ποταμό Μαίανδρο που περνούσε από τις Κελαινές, τη Φρυγία, την Καρία και τη Μίλητο (Παυσανίας. 2,5,3). !!!
Στην αρχαιότητα πίστευαν πως οι ποταμοί, όπως λχ ο Ασωπός ή ο Ηριδανός-Ιορδάνης, αποτελούσαν εκδηλώσεις του φυλετικού νήματος ή υπερχορδής-υπερδιάστασης της κβαντικής ζωής που μεταφέρει τα 3000 ρεύματα-ποταμούς των 108 ενσαρκώσεων της ψυχής… //Βλ. την φράση του Ηρακλείτου για το ποτάμι-ψυχή που μπαίνεις, αλλά ποτέ δεν βγαίνεις ο ίδιος…// Ενώ σήμερα πολλοί φυσιοδίφες έχουν αναγνωρίσει στα ζωικά κύτταρα την ομαδική συνύπαρξη των βακτηρίων που βρίσκονται στην ιλύ (λάσπη) που μεταφέρουν οι ποταμοί… !!!
Ο Ηρόδοτος μας άφησε λοιπόν την εξής νύξη: «ότι ο Ηριδανός φέρνει τον Ηλεκτρισμό στην Ακρόπολη από τις Πλειάδες», κάτι σαν αστραπόπορδο του αιθέρα Δία και από τότε όσοι αυτοκρατορικοί Ρωμαίοι έχουν μυαλό ψάχνονται και άκρη δεν βγάζουν. Με πρώτο και καλύτερο τον Αλέξανδρο που πρώτος έλυσε τον δεσμό της ψυχής με το σώμα στο Γόρδιο της Φρυγίας…
Παρόμοια οι Ρωμαίοι πίστευαν πως ο Ερμής γεννήθηκε από την Μαία στην Φρυγία καθώς εκεί στην «Άγκυρα» αγκυροβόλησε πρώτα ο Ουρανός (βλ. και Αραράτ). Η Μαία όπως όλες οι τρελές από φόβο περιστερές (Πλειάδες), κυνηγημένη από τον Ωρίωνα-Ηρακλή (το τέρας της συνείδησης), βρέθηκε σε μια σχεδία που κατέληξε με νεκρό τον Ερμή στο βουνό Maiella μεταξύ των επαρχιών Σιετι , Πεσκάρα και Ακουίλα στην κεντρική Ιταλία.
Ευτυχώς στην Ελλάδα ο Ερμής της φιλοσοφίας επιβίωσε, ενώ στην Λακωνία κατέληξε η Πλειάδα Ταϋγέτη εκεί που γεννήθηκε η ανώτερη-λογική νόηση (πρανά): η ωραία Ελένη δίπλα στην Κυθέρεια Αφροδίτη ανάμεσα στον Ταΰγετο και τον ΠάΡΝωνα (βλ. ΠΡαΝά=ΠαΡόΝ)… Δίπλα στην άλλη πλειάδα την Ηλέκτρα που κατέληξε σύζυγος του Αγαμέμνονα (της χθόνιας ηλιακής προσωπικότητας)…
Το «ταξίδι στην δύση» (δύση =νερό-ψυχή, οι άλλοι) όπως και η γεωμαντεία του Ι ΤΣΙΓΚ είναι μυστικιστικά κείμενα που δεν είναι δυνατόν να μεταφραστούν ορθά σε όρους της καθημερινότητας… (Προσεγγίζονται μόνο μαθηματικά: το πεντάγωνο έχει γωνίες 108 μοιρών (κύκλους ενσαρκώσεων=μοιρών). Ένας σχολιαστής παρατηρεί ότι κανένας δεν ξεφεύγει από την παλάμη των 5 δακτύλων-στοιχείων του Βούδα επειδή ο Βούδας είναι κύριος των 108 μετασχηματισμών που επιδέχονται οι 8 κατευθύνσεις των τριγράμμων του Ι ΤΣΙΝΓΚ Στο ταξίδι ο πίθηκος συμβολίζει την ενεργή ακτίνα της φαντασίας, το άλογο το πνεύμα και. ο χοίρος τον κόσμο των στοιχειακών αισθήσεων: «Ο Βούδας είπε στον Πίθηκο. Αν με ένα άλμα μπορέσεις να βρεθείς έξω από την παλάμη μου, θα σου δώσω το θρόνο που κατέχει αυτή τη στιγμή ο Αυτοκράτορας του Νεφρίτη (η Μονάδα μας)» _Ο Πίθηκος έκανε ένα μεγάλο άλμα και χάθηκε. Βρέθηκε σ ένα μέρος όπου υψώνονταν πέντε ρόδινοι στύλοι και σκέφτηκε πώς είχε φτάσει στα πέρατα του σύμπαντος. Ξερίζωσε μια τρίχα, έφτιαξε με αυτήν ένα πινέλο και έγραψε κάτω από τον κεντρικό στυλό: Ο Μέγας Σοφός, Εκείνος του οποίου η γνώση είναι απέραντη σαν τον Ουρανό, έφτασε μέχρι εδώ, με ένα άλλο άλμα ξαναγύρισε στο σημείο από όπου ξεκίνησε και είπε στον Βούδα: «έφυγα και ξαναγύρισα μπορείς λοιπόν τώρα να μου δώσεις τον θρόνο»
__Ο Βούδας του απάντησε: «Δεν βγήκες απ την παλάμη του χεριού μου» Για κοίταξε καλά». Ο πίθηκος χαμήλωσε τα μάτια και διάβασε στη βάση του μακρύτερου δαχτύλου τις ακόλουθες λέξεις: «Ο μέγας Σοφός, Εκείνος του οποίου η γνώση είναι απέραντη σαν τον Ορανό, εφτασε μέχρι εδώ»
__Ο Πίθηκος εξοργίστηκε, κατούρησε την παλάμη και ο Βούδας τον έκλεισε στο βουνό των πέντε στοιχείων για 500 χρόνια… μέχρι που τον ελευθέρωσε ο Δάσκαλος από την δύση (Η δύση είναι το ζώδιο του ζυγού, της ισορροπίας των σχέσεων, χάρις στην οποία επέρχεται η συνεργασία των μερών που είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να ελευθερωθεί η καταστροφική όψη του πιθήκου…) Τα μέρη είναι οι απόστολοι: ο χοίρος των αισθήσεων-στοιχείων της εγρήγορσης και ο δράκος-άλογο του ονειρικού πνεύματος.
Έχουμε αναφέρει ότι η ολοκλήρωση της θέας ενός ζεύγους κανονικών χεριών στο όνειρο ισοδυναμεί με την δόμηση του νοητικού μας φορέα (κανονικού πεντάκτινου, ή ΥΓΕΙΑ των πυθαγορείων)
Ο βουδισμός παρέχει πλήρη διδασκαλία για την παλάμη και το πέλμα του Βούδα, όργανα της νοητικής δράσης. Η διδασκαλία αυτή μας γίνεται έμμεσα γνωστή από τον ρεφλεξολογικό χάρτη του πενταγωνικού μας σώματος στα χέρια και τα πέλματα. Όμως είναι ο μωαμεθανισμός που έχει διαφυλάξει την πυθαγόρεια παράδοση της σχέσης του αλφάβητου με τον πεντάκτινο, στην παλάμη της Φάτιμα (μία από τις τέσσερεις κόρες του μεγάλου προφήτη) βλ. εικ.
Η σχέση των 4ων στοιχείων μελετάται επίσης στην πυθαγόρειας προέλευσης γεωμαντεία του αρ.16
Oι τέσσερις έννοιες που συνιστούν την πυθαγόρεια τετρακτύ είναι:
το σημείο (.), η γραμμή (:), η επιφάνεια (.: ή ::) και ο όγκος εκ του συνδυασμού των δύο επιφανειών που δημιουργούν τα 16 τετράγραμμα πχ (.:)+(::)=.:::
Οι 16 όγκοι ή γεωμαντικές φιγούρες δημιουργούνται από τον συνδυασμό της αρσενικής τελείας (.) και της διπλής θηλυκής (:) [όπως οι γραμμές γιν -- και γιάνγκ - του ι-τσινγκ] σε τέσσερις σειρές:
1. ..:. ΚΡΙΟΣ (αγόρι)
2. .:.: ΤΑΥΡΟΣ (απώλεια)
3. ::.: ΔΙΔΥΜΟΣ (λευκός)
4. :::: ΚΑΡΚΙΝΟΣ (πλήθος)
5. ::.. ΛΕΩΝ (μεγάλη τύχη)
6. :..: ΠΑΡΘΕΝΟΣ (σύνδεση)
7. .:.. ΖΥΓΟΣ (κορίτσι)
8. :.:: ΣΚΟΡΠΙΟΣ (κόκκινος)
9. :.:. ΤΟΞΟΤΗΣ (απόκτηση)
10. .::. ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ (φυλακή)
11. :::. ΥΔΡΟΧΟΟΣ (θλίψη)
12. .::: ΙΧΘΕΙΣ (χαρά)
Από την κατάταξη των 12 όγκων-ζωδίων εξαιρούνται οι συνδυασμοί που δεν παράγουν εμπειρία (αίσθηση ή όγκο) αυτοί είναι οι δύο σεληνιακοί δεσμοί (:...) ΚΕΦΑΛΗ ΔΡΑΚΟΥ και (...:) ΟΥΡΑ ΔΡΑΚΟΥ, η (....) ΟΔΟΣ των κέντρων της σπονδυλικής στήλης και η ανεκδήλωτη (..::) ΜΙΚΡΗ ΤΥΧΗ του Άδη ή ασυνείδητου (η σπονδυλική στήλη .. υπεράνω του τετράγωνου :: κέντρου της βάσης). Το σκεπτικό αυτό ενισχύεται από τα πολικά σύμβολα του ΚΡΙΟΥ .(.):. αγόρι-εγώ και του ΖΥΓΟΥ .(:).. κορίτσι-ψυχή (οι άλλοι)
Το γεωμαντικό σύστημα των 4ων γραμμών περιγράφει την ζωή της προσωπικότητας κάτω από την πνευματική τριάδα που ελέγχει ο Κρόνος-χρόνος. Πρόκειται λοιπόν για τα 12 είδη διέγερσης που υπόκεινται οι 8 σφαίρες της ανθρώπινης δραστηριότητας από τις 11, στις τρείς στήλες του δένδρου της ζωής και τέσσερις εποπτεύουσες αρχές
Η παγίδευση της ελεύθερης ουσίας στις μορφές των υπαρκτών αντικειμένων οφείλεται στην νομοθετική ισχύ της γλώσσας. Περιγράφεται στο περιστατικό του Ερμή που αλυσοδένει τον Προμηθέα-αιθέρα στον Καύκασο της υλικής φυλακής του τρισδιάστατου χώρου. Το ζήτημα του αιθερικού ιστού (Matrix) ως υπόβαθρου των γεγονότων της καθημερινότητας, προσεγγίζουν οι αριθμολογικές μελέτες. Με το απλό σκεπτικό ότι τα αντικείμενα που μας περιβάλλουν είναι μεταφράσεις ενεργειών που σταθεροποιούνται δεσμευόμενα στο πενταγωνικό μαθηματικό πλέγμα (βλ. πρώτοι αριθμοί) της φυλετικής ομιλίας.
Όσοι είναι σε θέση να παύουν την ομιλία, διηγούνται τις αλλοιώσεις που υφίσταται ο ηχητικός συγχρονισμός των πραγμάτων στο περιβάλλον. Με συνέπεια οι σκιές να συνθέτουν ενίοτε όγκους διαφορετικών αντικειμένων από αυτά που νομοθετεί η ομιλούσα προσωπικότητα. Η συνείδηση αφυπνίζεται στον παράλληλο-κόσμο του δεξιού ημισφαίριου, της ακατάληπτης ομιλίας και του δημιουργικού ήχου... Η εμπειρία όσων έχουν υποστεί ένα τραυματικό εγκεφαλικό επεισόδιο, περιγράφει τις διαφορετικές λειτουργίες των δύο όφεων ή ημισφαιρίων του εγκέφαλου. Δηλώνουν λοιπόν ότι η μετατόπιση της προσοχής στο δεξί ημισφαίριο της ψυχής επιφέρει την σιωπή (του εγώ), την αυτοπαρατήρηση του μηχανισμού της αντίληψης και την ευτυχισμένη σύνδεση της μορφής με την Μία δημιουργία. Εδώ επικρατεί η αντίληψη της κυκλοφορούσας υλο-ενέργειας στον αιθερικό ιστό, με την αίσθηση της αφής αλλοιωμένη ή καταργημένη μαζί με τα όρια της μορφής ως προς τα περιβάλλοντα αντικείμενα... Το ενεργοποιημένο δημιουργικό πυρ (παρόν), αναλύει την εικόνα σε κουκίδες αναιρώντας τις μορφές που μοιάζουν πλέον διαλυμένες σε μόρια. Συγκρατούμενα με δυσκολία στα σχήματα που σταθεροποιεί ο ιστός της ομιλούσας προσωπικόιτητας του αριστερού ημισφαίριου. Εδώ βρίσκεται η έδρα της γραμματείας του "εγώ". Δηλαδή της ψευδαίσθησης του γραμμικού χρόνου, που οργανώνει την δράση στον κόσμο των διαφορετικών μορφικών πενταγωνικών μονάδων… http://youtu.be/mExtDbG-PmQ
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ονοματεπώνυμο μας καθώς το εγώ ενστερνίζεται υποσυνείδητα τον ψυχολογικό ρόλο που επιβάλει η αριθμολογική του αξία. Και δεσμεύεται ως ένα ακόμη αντικείμενο στο αιθερικό φυλετικό ικρίωμα, ως άλλος Προμηθέας.
Η μαθηματική δομή της αόρατης ύφανσης του αιθερικού ιστού στη βάση του δεκαδικού συστήματος αρίθμησης, εκδηλώνεται στην γεωμετρία του πενταγωνικού δωδεκαέδρου. (5,12) ή (3,20) του εικοσαέδρου. Στο fractal της ρεφλεξολογίας της πενταγωνικής ανθρώπινης μορφής, που επαναλαμβάνεται στα άκρα του των πέντε δακτύλων.
Η συνειδητή κατασκευή του αιθερικού Ναού της σκέψης επί τη βάσει του δεκαδικού συστήματος των ιδεών, περιγράφεται στον μύθο του κήπου των αρετών-εσπερίδων ή δεκάδων και του Άτλαντα που συγκρατεί τον ουράνιο θόλο των διψήφιων αριθμών ή πλανητών. Το όλο θέμα περιγράφεται στον γάμο της διψήφιας ψυχής 99 με τον τριψήφιο 777 του νοητικού ανθρώπου στο 99*777=76923 των 13 πανσελήνων της υφάντριας βασίλισσας του ουράνιου νοητικού θόλου.
0,99999999999... Ο αξεπέραστος δακτύλιος και ο γόρδιος δεσμός του ωού
Το 9 είναι το όριο των ψηφίων. Η απλή αυτή διαπίστωση δημιουργεί προβλήματα που ελάχιστα κατανοούμε με την πρώτη επίσκεψη. Κατόπιν πολλών επισκέψεων αντιλαμβανόμαστε ότι το 9 σχετίζεται με την γέννηση των πρώτων αριθμών...
Repunit
Ο δημιουργικός Λόγος ή Ουράνιος Άνθρωπος, Αδάμ-Κάδμος (η τριαδική Ψυχή) ως Λόγος, συνδέεται με την διαιρετότητα, δηλαδή την ικανότητα που έχουμε να εννοούμε …
Ο Ηράκλειτος διακρίνοντας στα γριφώδη λεγόμενα του μεταξύ διαιρετών και αδιαίρετων ποσοτήτων υποδεικνύει ουσιαστικά την μεταφυσική σημασία των πρώτων αριθμών, εφόσον οριοθετούν την ρητή γνώση που είναι δυνατόν να επιτύχουμε με τον λογικό νου μας από την άρρητη γνώση της ενόρασης …των ριζών και των άλλων υπερβατικών αριθμών.
Η παρατήρηση αυτή μας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι το γνωστό = ρητό μέρος της θεότητας του ηλιακού μας συστήματος των δέκα σφαιρών: 7 εκδηλωμένων και 3 ανεκδήλωτων. Φανερώνεται στην συνείδησή μας με την αποκάλυψη της φύσης των πρώτων αριθμών και την κατανόηση της δεκαδικής περιόδου του υπολοίπου τους, στον νοητικό κόσμο των σπερμάτων. Καθώς ταυτίσαμε τα νοητικά σπέρματα με τους αντίστροφους αριθμούς 1/ρ, όπου ρ πρώτος
Ο όρος repunit σημαίνει repeated unit = επαναλαμβανόμενη μονάδα. Είναι οι θετικοί ακέραιοι της μορφής (10ν -1) / 9 = 111 ... 11 (ν ψηφία), που άρχισαν να μελετώνται συστηματικά από τον 19ο αιώνα. Καθώς όπως φαίνεται εύκολα από το θεώρημα του Φερμά, και το διώνυμο του Νεύτωνα, η παραγοντοποίηση τους προσφέρει όλους τους πρώτους αριθμούς. Παρ όλα αυτά το άγιο δισκοπότηρο των σπερμάτων των πρώτων αριθμών της δημιουργίας παραμένει σφραγισμένο στον αριθμό R239, δηλαδή στην παραγοντοποίηση του 111… με 239 μονάδες. Καθώς εδώ έχουν ήδη εξαντληθεί προ πολλού οι δυνατότητες των μαθηματικών δεκαδικών επεξεργαστών. Αντίθετα η μελέτη συνεχίζεται με τους repunits στο δυαδικό σύστημα (αριθμοί mercenne) που είναι σύμφυτο στην τεχνολογία των τρανζίστορ.
O Κατάλογος με τους πρώτους παράγοντες των 20 πρώτων δεκαδικών repunit είναι ο ακόλουθος:
Εμφανίζεται τουλάχιστον ένας νέος πρώτος.
R1 = 1
R2 = 11
R3 = 37
R4 = 101
R5 = 41 • 271
R6 = 7 • 13
R7 = 239 • 4649
R8 = 73 • 137
R9 = 333667
R10 = 9091
R11 = 21649 • 513239
R12 = 9901
R13 = 53 • 79 • 265371653
R14 = 909091
R15 = 2906161
R16 = 5882353
R17 = 2071723 • 5363222357
R18 = 19 • 52579
R19 = 1111111111111111111
R20 = 3541 • 27961
Η μεταφυσική τους σημασία γίνεται αμέσως αντιληπτή μόλις ο repunit γραφεί στην μορφή του πολυώνυμου 1111…= 1+10+100+1000+… Καθώς η σύνθεση των προηγούμενων πυθαγόρειων κόσμων (Μονάδες + δεκάδες (ψυχές) + εκατοντάδες (Κένταυροι ή αρχέτυπα) + χιλιάδες (γεγονότα) + … ) αθροίζονται στον αμέσως επόμενο.
Αν το σκεπτικό μας είναι ορθό τότε από τον προηγούμενο ουρανό προκύπτει ο επόμενος. Στον οποίο εξελίσσεται το σπειροειδές φυλετικό κύμα της ζωής υπακούοντας στην μουσική των τριών μοιρών (ορθή, ανάστροφη και μεικτή φορά της κίνησης). Σύμφωνα με την απόκρυφη ανατολική παράδοση εξελισσόμαστε στον έκτο κόσμο, στην αρχή των κολάσεων της ύλης. Γεγονός που φαίνεται να συμφωνεί με το εξαψήφιο περιοδικό υπόλοιπο του 7 και του 13. Όπως ήδη παρατηρήσαμε βασιζόμενη στην νεοπλατωνική παράδοση του σουφισμού: οι παράγοντες του R6=111111, δηλαδή ο 7 και ο 13 αντιπροσωπεύουν τα διπλά φώτα (ήλιου-σελήνης) της φυλετικής σκεπτομορφής μας. Οπόταν ο προηγούμενος ουρανός-σκεπτομορφή ήταν ο R5=11111 με διαιρέτες τον 41 και 271. Επειδή οι αριθμοί 41 και 271 οργανώνουν πεντάκτινους αστέρες στην περίοδο των σπερμάτων τους 1/41= 02439, 1/271= 00369 θα συνδυάσουμε την πληροφορία με αυτήν της θεοσοφίας. Όπου κάθε νέος ηλιακός αστέρας παράγεται με την έξοδο του κέντρου του προς την περιφέρεια. Ο πεντάκτινος ήλιος R5 παρήγαγε με την έξοδο-μύηση του γεννητικού του κέντρου στην περιφέρεια τον εξάκτινο ήλιο R6 του δικού μας ηλιακού συστήματος…
R5 Το Κοσμικό Δόγμα του Σφαίρου είναι η απόκρυφη διδασκαλία του Εμπεδοκλέους για την συμπαντική εξέλιξη. Η διδασκαλία αυτή επανεμφανίστηκε εκφράζοντας αναλυτικά στον 20ο αιώνα από την Ντιόν Φόρτσουν, τον τρόπο που γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν οι Κόσμοι, οι Γαλαξίες, οι πλανήτες και οι άνθρωποι … Όπου περιγράφοντας τον διπλό βρόγχο της Lemniscate (σχήματος 8 ) καμπύλη του Bernoulli με Καρτεσιανή εξίσωση: (x^2 + y^2)^ 2 = α^2 (x^2 – y^2). Μας αναγκάζει να δούμε την πλευρά του ιδιορρύθμου δασκάλου της «θηρίου» Άλιστερ Κρόουλυ και ως φυσικού επιστήμονα που έχει μελετήσει την στροβιλοειδή κίνηση που θεμελίωσε θεωρητικά η γνωστή οικογένεια φυσικομαθηματικών των Bernoulli …
Λέγει λοιπόν ότι για να παραχθεί ένας αστέρας λ.χ. πέμπτης τάξης. Το πρωτογενές μόνιμο άτομο θα πρέπει να έχει συμπληρώσει, διαγράφοντας τις 12 αναγκαίες τροχιές επί του αξεπέραστου δακτύλιου επιφανείας σχήματος οκτώ, δηλαδή του τοροειδούς- (πενταγωνικού δωδεκάεδρου ή ζωδιακού), τέσσερεις φορές, προκειμένου να ξεκινήσει την πέμπτη περιφορά. Οι τέσσερεις δηλαδή προηγούμενες περιφορές έχουν ενσωματωθεί ως περιβλήματα στο πρωτογενές άτομο που θα ξεκινήσει την πέμπτη περιφορά.
Την αθροιστική αυτή διαδικασία των τεσσάρων περιβλημάτων που στην πυθαγόρεια αντίληψη αντιστοιχούν στα γεγονότα του βίου, θα πρέπει να την συνδυάσουμε με την επιλογή της μοίρας-λαχνού στον λειμώνα-λειβάδι του πλατωνικού μύθου του Ηρός…
" Στην κορύφωση του πλατωνικού διαλόγου «Πολιτεία», στα πλαίσια του 10ου και τελευταίου βιβλίου του έργου, αναφέρεται ότι οι Σειρήνες εμφανίζονται την στιγμή που οι ψυχές οδηγούνται …ενώπιον της γέφυρας του ουράνιου τόξου ή Ίριδας, (του Αρχαγγέλου με το κηρύκειο του Ερμή).
Οι ψυχές συγκεντρώνονταν στον Λειμώνα, όπου έμεναν επτά μέρες. Από εκεί πορεύονταν σε ένα τόπο, όπου έβλεπαν ένα φως σαν το ουράνιο τόξο αλλά πολύ λαμπρότερο και καθαρότερο. Το φως ήταν σαν κίονας ευθύ και τεταμένο διά παντός του ουρανού και της γης, δηλαδή βρισκόταν στο κέντρο τον σύμπαντος. Αυτό το φως ήταν ο σύνδεσμος του ουρανού που συγκρατούσε την ουράνια περιφορά. Από τις άκρες των δεσμών του, που ήταν τεντωμένες από τον ουρανό, κρεμόταν ο άτρακτος (η άτρακτος, το αδράχτι) της Ανάγκης, ο οποίος ρυθμίζει όλες τις περιφορές. Ο σφόνδυλος της ατράκτου ήταν κοίλος και περιείχε επτά άλλους σφονδύλους (ο εξώτατος ήταν το ουράνιο στερέωμα και οι άλλοι επτά ήταν οι σφαίρες των πλανητών). Στους κύκλους που σχημάτιζαν τα επάνω χείλη των σφονδύλων ήταν καθισμένες και περιστρέφονταν οι Σειρήνες, μια πάνω σε κάθε κύκλο. Κάθε Σειρήνα εξέπεμπε τον ήχο μιας και μοναδικής νότας. Και οι οκτώ αυτές φωνές παρήγαγαν μια αρμονία (τη μουσική των ουράνιων σφαιρών). Την κυκλική κίνηση των σφονδύλων, πάνω στα γόνατα της Ανάγκης, παρακολουθούσαν καθισμένες πάνω σε θρόνους οι τρεις Μοίρες, η Λάχεσις, η Κλωθώ και η Άτροπος και τραγουδούσαν πάνω στη μελωδία των Σειρήνων. Η Λάχεσις τα περασμένα, η Κλωθώ τα τωρινά και η Άτροπος τα μελλούμενα. (Οι τρείς αστρολογικοί σταυροί). Ας μην λησμονούμε ότι το κοσμικό γόνατο της ανάγκης είναι η δικαιοσύνη του Κρόνου την άρπα του οποίου δημιούργησε ο Κυκλώπειος οφθαλμός… Έτσι οι πράξεις του παρελθόντος και του παρόντος ανταποδίδονται στο αναπότρεπτο μέλλον".
Προκειμένου να προσεγγίσουμε καλύτερα το μαθηματικό υπόβαθρο του μύθου θα υπενθυμίσουμε ότι, οι Πυθαγόρειοι προσδιόριζαν τον αξεπέραστο δακτύλιο -τον κοίλο σφόνδυλο του μύθου- χρησιμοποιώντας ως μέτρο τις δυνάμεις του 10.
10 για τους θεούς (εννοείται το πεδίο-ουρανός των Μονάδων)
100 για τους πλανήτες (εννοείται το πεδίο των Ψυχών. Μια Μονάδα χειρίζεται 10 ψυχές)
1000 για τους ανθρώπους (εννοείται το νοητικό πεδίο. Μια ψυχή διαχειρίζεται 100 ζωές)
10.000 για τα γεγονότα του βίου (εννοούνται μάλλον οι επί μέρους κύκλοι ωρίμανσης της φυσικής μορφής.)
Το 1.000.000 -1 αναφέρεται στην ζωή των κυττάρων (βλ. την αποκωδικοποίηση του, ως αριθμού του γάμου στην Πλατωνική Πολιτεία, σύνθεση της αιματικής με την ορμονική λειτουργία στον Σουφισμό του κ. Γκουρτζίεφ, ως πύργο (16) του ταρώ, ωραία Ελένη ή χορδή στο τόξο του Οδυσσέα… που ενώνει το ήπαρ με τον σπλήνα, για να αναφέρουμε κάποιες από τις πολλές προσεγγίσεις της λειτουργίας του λωτού των 9 αριθμών του δεκαδικού συστήματος)
Όπως οι 7 και 13 έχοντας εξαψήφια περίοδο υπολοίπου υπέδειξαν την δενδροειδή λειτουργία των κυκλοφορικών συστημάτων, οι 41 και 271 έχουν πενταψήφια περίοδο. Ο 41 οργανώνει 8, 5ψήφιες (5*8=40) ομάδες και ο 271, 54, 5ψήφιες (54*5=270) ομάδες. Και ενώ ο 7 δείχνει τις 7 ηλιακές ακτίνες-πεδία επί της οποίας λαμβάνονται οι 777 ενσαρκώσεις που ελέγχει η σελήνη-Περσεφόνη (13) (1/13=76923=99*777) ως Δέσποινα του νοητικού Άδη των σπερμάτων. Οι πενταψήφιες περίοδοι των 41 και 271 δείχνουν μάλλον την λειτουργία ενός ζωδιακού των στοιχείων (54 είναι τα χαρτιά της τράπουλας: 4Χ10 αριθμητικές κάρτες + 3Χ4 φιγούρες + 2 γελωτοποιοί μπαλαντέρ (ήλιος-σελήνη)) Πρόκειται για τις ψυχολογικές διεργασίες που προβάλουν τους φασματικούς μορφικούς όγκους διαμορφώνοντας τελικά τον χώρο των φυσικών μας αισθήσεων. Την άποψη αυτή διατυπώνουμε εξαιτίας της Πλατωνικής υπόδειξης στο Λάβδωμα για τους κύβους ή αισθήσεις του χώρου 8 και 27. Ο 41 στις 8 περιόδους του εκφράζει την εξάπλωση στον χώρο και ο 271 τον κυκλικό σεληνιακό δράκο (27 ή 72) 2*27=54 (720-54=666). Επαναλαμβάνουν δηλαδή οι 41 και 271, την έκφραση των διδύμων πόλων-φώτων ήλιου-σελήνης στην πύρινη νοητική ύλη…
Ευγνωμονώντας λοιπόν τον Πλάτωνα και τον σουφισμό που διέσωσαν την πληροφορία για τον Repunit6 = 111.111 και τους διαιρέτες του {7 και 13}, ότι η 6η τάξη των εκατοντάδων χιλιάδων του φυτικού βασιλείου, κρύβει το μυστήριο του φωτομεταβολισμού πίσω από την αλχημική ένωση του ηλιακού αίματος 7 με το σεληνιακό σπέρμα 13. Αναγνωρίσαμε στο πρόσωπο του δεσμώτη Προμηθέα και του αετού που του τρώγει το συκώτι, την σχέση της 7ης σφαίρας, του αιθερικού σπλήνα ως αετού-Δία, με την 8η σφαίρα της ορμονικής-νοητικής Ερμη-νευτικής λειτουργίας στο συκώτι, χάρις στην οποία αναπτύσσεται ο πεπτικός αιθέρας ή Ήλιος του ηλιακού συστήματος των εντέρων –το τέταρτο ηλιακό μας σύστημα. Ακολουθώντας τον δημιουργικό τρόπο σκέψης που υποβόσκει στις περιόδους των πρώτων αριθμών, αναγνωρίζουμε την μαθηματική έκφρασή τους στην ανθρωπογένεση -κοσμογονία …
Το ταξείδι του Ήλιου Απόλλωνα στην χώρα των υπερβορείων θα δοκιμάσουμε ακολουθώντας την νομοτέλεια του r5=11.111 με διαιρέτες τους {41,271}. Αποδόθηκε στις δεκάδες χιλιάδες του ζωικού βασιλείου με την διπλή (κβαντική) υπόσταση ως μορφής και ως φυλακής του φωτός που δηλώνει η φύση των δέκα χιλιάδων ως αρ. τετράγωνος = 100Χ100. Επαναλαμβάνουμε ότι ένας repunit 11111… είναι το συνθετικό άθροισμα των δεκαδικών μερών 1+10+100+1000+10000… και δείχνει ένα πεδίο της εξέλιξης. Εδώ πρόκειται για το 5ο ή νοητικό πεδίο και την πολικότητα των σφαιρών του ελέους και της τιμωρίας που εκφράζει ο αιθέρας Δίας στην διάρκεια των υπερβορείων γευμάτων… Υπενθυμίζουμε ότι το έλεος και η τιμωρία του Δία εκδηλώθηκαν στα ερωτικά συμπόσια που παραβρέθηκαν ο Τάνταλος και ο Ιξίων στις προηγούμενες εκδηλώσεις των ανθρωπίνων φυλών ως Κένταυροι και Λαπίθες…
Ενθαλπία η αρχή του ήχου
Διαλογιζόμενοι στο κοσμικό δόγμα του Εμπεδοκλέους αντιλαμβανόμαστε ότι η δημιουργική δίνη στον άξονα της σπονδυλικής μας στήλης ταυτίζεται με τον άξονα του αιθερικού Σφαίρου ή ήχου (βλ, τους ριζικούς ήχους των κέντρων κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης) που μεταμορφώνεται δια μέσου της συνείδησής μας σε αφή, ενώ η όραση αναλαμβάνει την ανάπτυξη των σφαιρικών περιβλημάτων της κατοπτρικής αιθερικής αύρας μας… όπως ένα άνθος λωτού ανοίγει σπειροειδώς τα πέταλά του.
Ο Εμπεδοκλής μας πληροφορεί ότι οι κόμβοι-κέντρα του κηρύκειου-δίνης λειτουργούν ως ηλιακοί φακοί που εστιάζουν την ενέργεια των ανοιγμένων πετάλων. Έτσι δημιουργούνται 7 ηλιακά συστήματα με την φυλή μας να αντιλαμβάνεται τον πεπτικό αιθερα και την καταστροφική δικαιοσύνη του 4ου ηλιακού συστήματος των εντέρων…
Με τον όρο Ενθαλπία, (ενθάλπω = ζεσταίνω, κρύβω μέσα μου, περιθάλπω), χαρακτηρίζεται η ενέργεια που προσφέρεται κατά τη θέρμανση ουσιών και που εγκλωβίζεται στα μόριά τους ιδίως σ΄ εκείνα των υδρατμών τους. Συνέπεια αυτού είναι ότι τα μόρια αυτά έχουν μεγαλύτερο ενεργειακό περιεχόμενο από τα αρχικά μόρια. Έτσι στη γλώσσα της χημείας η ενθαλπία αποτελεί το θερμικό περιεχόμενο κάθε χημικού συστήματος. Η ενέργεια αυτή οφείλεται στις δυνάμεις των χημικών δεσμών που συγκρατούν τα άτομα μέσα στο μόριο*, αλλά και στη κίνηση των ατόμων, των ηλεκτρονίων καθώς και του ίδιου του μορίου. Έτσι η χημική αυτή ενέργεια παραμένει εγκλωβισμένη μέσα στο μόριο που μπορεί ν΄ αποδοθεί άλλοτε εύκολα π.χ. με σπινθήρα στη βενζίνη, και άλλοτε δύσκολα, όπως στην περίπτωση του ανθρώπου ως χημικού συστήματος…
* Οι δυνάμεις που συγκρατούν την ανθρώπινη μεγαλομοριακή μορφή αφορούν το πλέγμα των αρχετύπων ή Κενταύρων (100) (βλ. ο Ηρακλής και ο «χιτών» του Κένταυρου Νέσσου, υιού του Ιξίωνα και της Νεφέλης-Ήρας )
Η Αρχή διατήρησης της ενέργειας στην χημεία ονομάζεται λοιπόν Ενθαλπία και είναι το άθροισμα της εσωτερικής ενέργειας ενός σώματος και του γινομένου της εξωτερικής πίεσης επί του όγκου που καταλαμβάνει μια ουσία. Το γινόμενο εκφράζει την ενέργεια που απαιτείται για να εκτοπίσει το σώμα το περιβάλλον του και να καταλάβει τη θέση στην οποία βρίσκεται*.
Στα δέκα ζεύγη των αντίθετων ή ανταγωνιστικών δυνάμεων του Πυθαγόρα περιγράφονται οι δημιουργικές μεταπτώσεις της αρχής διατήρησης της ενέργειας, με την ενθαλπία-θερμότητα να καταλαμβάνει την τρίτη θέση:
1. δεξιό και αριστερό.
2. κανονικό και ακανόνιστο.
3. θερμό και κρύο.
4. σκληρό και μαλακό.
5. φως και σκοτάδι.
6. αρσενικό και θηλυκό.
7. καλό και κακό.
8. ακίνητο και κινητό.
9. τετράγωνο και ορθογώνιο .
10. υγρό και ξηρό.
Στα αντιθετικά ζεύγη 3,4,5 διακρίνουμε τις ηλεκτρικές δυνάμεις της ενθαλπίας (3) που γεννούν την αντίληψη του σκληρού και μαλακού της αφής (4) προάγγελο της φωτοευαισθησίας ή όρασης (5). Στην συνέχεια η πυθαγόρεια κατάταξη όπως και η βιβλική διήγηση των πρωτοπλάστων θέτει τον διαχωρισμό των φύλων (6) ως προϋπόθεση για την ηθική αντίληψη (7) των γεγονότων (1000). Που επιτρέπει την επαφή με το πρώτο κινούν ακίνητο της πνευματικής Μονάδας μας (8) και τον μαγικό παράγοντα της δημιουργίας (9) που κρύβεται στην πανσέληνο (βλ. tattwas). Έχουμε υποδείξει ότι στην αντίθεση τετραγώνου-ορθογωνίου κρύβεται αυτή της πανσελήνου-μηνίσκου (σοφίας-γνώσης). Τέλος στην αντίθεση υπ.αρ. (10) ξηρού και υγρού έχουμε αναγνωρίσει την δημιουργία του άλατος της σοφίας. Δηλαδή την νοητική μορφή (Χριστό) που διαλύεται επιστρέφοντας στον Ωκεανό κατά την σταυρική (1+2+3+4=10) θυσία της συνειδητής μορφής
*Η επιδερμίδα, ο αξεπέραστος μορφικός δακτύλιος, εκφρασμένη ως γινόμενο της εξωτερικής πίεσης επί του όγκου που καταλαμβάνει δηλώνει την περιοχή ανάπτυξής ανάμεσα στην φυσική πεντάλφα της μορφής και το αιθερικό ωό-κύκλο. Οπότε στον repunit 5 (τον μετά τα γεγονότα) 1+10+10+1000+10000=11111 υποχρεωνόμαστε να αναγνωρίσουμε την κάθοδο στην πέμπτη σφαίρα, της αυστηρότητας, του πύρινου Άδη (καβαλιστική Γκεμπουρά, η δικαιοσύνη του Νόμου) όπου κατανοούνται στο καθαρό φως του Λόγου οι χιλιάδες των γεγονότων. Εδώ οι εγκλωβισμένες υαλώδεις αιθερικές νηματοειδείς ουσίες, οι σκώληκες, απελευθερώνονται από το παιχνίδι του φωτός με την σκιά που δημιουργεί τον όγκο της μορφής. Η δράση της δίνης του Νείκους, (η πολικότητα του κηρύκειου), καταπαύει μέσα στον Σφαίρο του Εμπεδοκλέους, με το φίδι της συνείδησης να γίνεται βορά της πνευματικής σφαίρας-οφθαλμού…
Ο δρόμος προς τα έξω περνάει μέσα από την πόρτα. Κομφούκιος
Η συνείδηση = συν+είδηση είναι συνώνυμη της αυτοπαρατήρησης που επιχειρεί εκείνος που μελετά τον μηχανισμό των αισθήσεων του.
Η γέννησή της δηλώνει την αναγνώριση της πύλης της εισόδου-έξοδου από την αγελαία κατάσταση του νου, και επιτυγχάνεται μετά τον επιτυχή διαχωρισμό της φωνής της προσωπικότητας (το δωμάτιο) από την φωνή της ψυχής (η πόρτα).
Μετά τους περίφημους μύθους των σπηλαίων-μητρών, που προσομοιώνουν την λειτουργία του δισκοπότηρου ή απλού οφθαλμού του φωτός. Όπως το ομηρικό σπήλαιο του Κύκλωπα με τους σπινθήρες-πρόβατα και τους ψυχολογικούς συντρόφους του Κενού-Οδυσσέα ή του πλατωνικού σπηλαίου-κινηματογράφου με τους δεσμώτες θεατές των φυλετικών αρχετύπων δηλ. των Κενταύρων στην μυθολογία του Ηρακλή, ή την χριστιανική γέννηση στο σπήλαιο με τα ζωικά αρχέτυπα. Η μόνη αξιόλογη περιγραφή της φωνής της προσωπικότητας ως συλλογικού φαινόμενου πρόκυψε από την αφυπνιστική αλλά ολέθρια εμπειρία των ναρκωτικών στην σύγχρονη παραφιλολογία των κόμιξ που απέδωσε τις ταινίες για το matrix-μήτρα του αιθερικού ωού.
Η απόκρυφη περιγραφή για την τηλεπαθητική σύνδεση των ηλιακών πλεγμάτων, που ελέγχει ο φυσικός ήλιος (η ατλαντίδα πλειάδα Μερόπη), καθορίζοντας την τιμή της ηλιακής ελκτικής βαρύτητας (εγώ) ή μέτρο του πυρός της προσωπικότητας. Περιγράφει μεν το φαινόμενο του αιθερικού ιστού αλλά δεν αφυπνίζει την συνείδηση.
Η αυτοματοποιημένη ομαδική φλυαρία που σταθεροποιεί το τοπίο στην θέση του, είναι αδύνατον να περιγραφεί…
Το εγκεφαλικό βουητό της Κυβέλης-κυψέλης συνώνυμο του Λόγου των λεόντων στον κυβικό θρόνο (κύβη=κεφαλή) που γεννά την αφή και το φως. Είναι γνωστό στην φυσική ως ο διάχυτος απόηχος της εκρηκτικής γέννησης του σύμπαντος.
Ο ηλιακός φακός του Εμπεδοκλή είναι ο διαχειριστής του περιβάλοντα αιθέρα. Δηλώνει το σημείο συναρμογής του ομφάλιου λώρου (νήμα της ζωής-Κλωθούς) στο μέσον περίπου του αιθερικού ωού των περιελίξεων του ουροβόρου όφεος (φυλετικού ρεύματος)
Η ομιλία γεννιέται κατά τον μεταβολισμό των τροφών με την μετατροπή της πεπτικής αιθερικής ενέργειας σε αναπαραγωγική. Οπότε ο φυγόκεντρος επιθετικός αιθέρας απανα της βάσης (υπεύθυνος για την αποβολή των κοπράνων και των σπερμάτων), σπρώχνει την λιβιδική ενέργεια στα όργανα της ομιλίας εκκινώντας τον αιθέρα ουντανα στην περιοχή του λαιμού-κεφαλής. Αυτό που πραγματικά ονομάζουμε λίμπιντο λοιπόν είναι η μετατροπή της υλικής δόνησης των τροφών σε ομιλία στον λαιμό, (ομιλούν δηλαδή οι υλικές τροφές !)
Η ομιλία μας σταθεροποιεί τον νου μας στον κοινωνικό χωρόχρονο (Αίθουσα) και η λαγνεία μας την πλανητική σκεπτομορφή δια μέσου του ηλιακού μας άστρου στο σύστημα των πλειάδων...
Η σελήνη 9 (δισκοπότηρο των σπερμάτων) είναι το κλειδί για την κατανομή των αριθμών στο δεκαδικό σύστημα αρίθμησης όπως φανερώνεται από την μελέτη μας στον τύπο (10ν – 1)/9= 11111... των repunit που παράγει τους πρώτους αριθμούς σύμφωνα με το πλήθος των ψηφίων στην δεκαδική περίοδο του αντιστρόφου τους..
Γιατί οι δημιουργικοί αριθμοί στο δεκαδικό σύστημα είναι μόνον 7 .
Οι διαιρέσεις των repunit 11111... δια του 9 παράγουν τις 7 δημιουργικές ακτίνες της οκτάβας των υπολοίπων. Παρατηρείστε την εξαφάνιση του 8 στην σειρά 12345...
1/9=0.111111111111111111
11/9=1,22222222222222222
111/9=12,333333333333333
1111/9=123,4444444444444
11111/9=1234,55555555555
111111/9=12345,666666666
1111111/9=123456,7777777
11111111/9=1234567,88888
111111111/9=12345679,000
111111111/9=123456790,1
Γατί ο λωτός της ψυχής (μήτρας των σπερμάτων) είναι ο αριθμός 9 ?
Επειδή ο αρ. 9 έχει την ιδιότητα της λεγόμενης θεοσοφικής άθροισης: να αντιστοιχεί δηλαδή διαιρώντας οποιονδήποτε αριθμό στην μονοψήφια περίοδο ή σπέρμα του υπολοίπου του αρ. 9.
πχ 1821, 1+8+2+1=12 => 1+2=3 και 1821/9 = 202,333,
Το δένδρο και ο δράκος
Η τετρακτύς ή καβαλιστικό δένδρο είναι το δεκαδικό σύστημα της αρίθμησης που προσομοιώνεται με ένα δένδρο από τον κορμό του οποίου ξεπηδούν σε δεκάδες τα κλαδιά και σε εκατοντάδες τα παρακλάδια τους… Στο δένδρο έχει την κατοικία του ο αρχέγονος σεληνιακός δράκος του 9 που εκφράζει την ζωή των αριθμών…
Ο Δράκος και το Δένδρο αποτελούν μια ενιαία οντότητα καθώς η μελέτη ενός κλαδιού με τα παρακλάδια του 1+10+100+…=111… = (1000…-1)/9. Κάθε κεντρικό κλαδί του οποίου φέρει το όνομα ενός Πατριάρχη πρώτου αριθμού ή ενός ζεύγους ή μιας ομάδας γεννητόρων. (1,11,37,101,(47,271),(7,13)…)
Ο Δράκος 999… εμφανίζεται αυτούσιος στα σπέρματα 1/ρ των δεκαδικών υπολοίπων:
1/11=09, 1/37=027, 1/101=0099… Οι Κινέζοι μας πληροφορούν ότι η αγαπημένη του μορφή είναι ο κυκλικός 27-72 (του πενταγώνου) που συναντήσαμε στα 36 περιοδικά υπόλοιπα του 37 Πατριάρχη του αστρικού τρίτου ματιού 666… (6*111) όπου 111=3*37. Εδώ υπάρχει η η ιδέα ότι οι πλανητικοί λόγοι 888,777,666 κλπ είναι τα πολ/σια του 111 (τρίτου ματιού) που γεννούν την ουσία στα αντίστοιχα κοσμικά πεδία Χ1,Χ2,Χ3...
Ο αρ. 101 έχει τετραψήφια περίοδο που ξεκινά από τον αρ. 99. Τον 99 τον συναντήσαμε στο γινόμενο 99*777=76923 της ορμονικής λειτουργίας. Έτσι δικαιολογείται η τοποθέτησή του στον λαιμό του ουράνιου ανθρώπου, ολοκληρώνοντας την ιδέα της αντιστοίχησης των πρώτων αρ. στα κέντρα του.
Συνοψίζουμε:
11 η επίφυση με τις δέκα περιόδους-ψυχές (09,18,27,36,45,54,63,72,81,90)
37 η υπόφυση-Δέπας με τις 36 περιόδους (ηλιακά βόδια-δεκανούς) με περίοδο (027,054,081…)
101 ο λαιμός με τις 100 νοητικές περιόδους (0099,0198,0297…)που εξουσιάζουν τις χιλιάδες (τα γεγονότα του βίου)
41,271 ο θώρακας με τα δύο κέντρα ζωδιακούς των 8 και των 12 πετάλων
7,13 η κοιλία του αλχημικού φωτομεταβολισμού στην σχέση σπλήνας-ήπατος που κατανοείται μαζί με την κυκλοφορία του αίματος ως φορέα των αισθήσεων…
Στην 7η θέση συναντούμε το ζεύγος 239,4649 με επταψήφιες περιόδους Οι γνώσεις που έχουν συγκεντρώσει οι μαθηματικοί για τον 239 αποκαλύπτουν την σχέση του με το κέντρο της βάσης, που έχει ως σύμβολο τον κύβο της γης και την αίσθηση της οσμής. Συγκεκριμένα αναφέρουν ότι υπάρχει μόνον ένας κυβικός αστέρας οκταγωνικός αριθμός, ο 9653449 = 3107^2 = (13 × 239)^2. Βλέπουμε δηλαδή ότι συνεργάζεται με τον αρ. 13 της ορμονικής σεληνιακής λειτουργίας για την δημιουργία ενός κυβικού αστέρα που είναι ταυτόχρονα και οκταγωνικός αριθμός (Ο Ερμής-Χριστός της συνείδησης είναι ο όγδοος αιών). Επειδή η οσμή όταν συνδέεται με την ενόραση μετατρέπεται στον Κέρβερο που οσφραίνεται τα επερχόμενα γεγονότα… ο κυβικός αστέρας που είναι ταυτόχρονα έκφραση της συνείδησης (οκτώ) αρχίζει να θυμίζει το άνοιγμα του κουτιού (κύβου) της Πανδώρας με την σπειροειδώς συμπιεσμένη ενέργεια των επερχόμενων γεγονότων του κύματος της ζωής… (11111…)
Το ζεύγος (239,13) συνδέεται με την ενόραση (τετραγωνική ρίζα του αρ.2) ως η έβδομη λύση στην Διοφαντική εξίσωση (2*m^2=n^2+1) δύο αγνώστων που την προσεγγίζει ως λόγο δύο ακεραίων αριθμών 239/13^2=239/169=1.41…
Όσον αφορά τον 4649 εμπλέκεται και αυτός όπως και ο 41 στην δημιουργία μιας ομάδας πρώτων αριθμών σπειροειδώς διατεταγμένων με τον ίδιο στο κέντρο της σπείρας (27n^2 - 753n + 4649). Εδώ ως παράμετροι της σπείρας εμφανίζονται οι αρ. 27 και 753. Ο 753 αναφέρεται ως μία λύση στην εξίσωση που προσδιορίζει το κέντρο του περιγραμμένου κύκλου σε τρίγωνο (βλ. Kimberling Center) Ο στοχασμός για τον περιγραμμένο κύκλο σε τρίγωνο προτείνεται από τον Τειρεσία στον Οδυσσέα "να αναζητήσει την τύχη της Ιοκάστης (7ης ακτίνας) στον κάτω κόσμο"…
Ο πίνακας της αριθμητικής αντιστοιχίας των 27 γραμμάτων ή τριών εννεάδων. Η διαρκής εξέλιξη των γλωσσών σύμφωνα με τις έννοιες-λέξεις που συνειδητοποιούνται και εντάσσονται στον γλωσσικό ιστό. Αλλοιώνει την όλη αριθμητική κλίμακα του πίνακα των ομοιοτήτων μεταξύ ιδεών και ειδώλων ή αντικειμένων του κόσμου μας. Ο διαρκής αυτός εκφυλισμός της ορθής μεταφοράς των ιδεών σε λέξεις, έχει επισημανθεί ήδη από το 400 πχ όταν σιγά-σιγά η γλώσσα των 27 γραμμάτων εξέπεσε στα 24. Τότε που ο Πλάτωνας εξόρισε τον Όμηρο μαζί με το αλφάβητο των 24 ραψωδιών-γραμμάτων από την Πολιτεία του. Σε μια προσπάθεια να διαφυλάξει σε αυτήν την Πυθαγόρεια κιβωτό των ιδεών. Η απόπειρα να ιδρύσει την Πολιτεία του στο έδαφος της Σικελίας σχετίζεται και με την απόπειρα επιβίωσης της ορθής φθογγογραφίας στην λατινική...
Η απλή σύγκριση του νεοελληνικού με το λατινικό αλφάβητο, των οποίων η κοινή καταγωγή αναγνωρίζεται στην Ιωνική γραφή ή αυτή της Χαλκίδας. Εμφανίζει μερικές διαφορές με χαρακτηριστικότερη αυτή των 6ων φθόγγων, στις τρεις εννεάδες των 27 γραμμάτων. Δηλαδή στα χξς ( 666 )… Το ς ή 6 είναι η αριθμητική υπενθύμιση, για την αποπομπή του δίγαμμα F από το νεοελληνικό αλφάβητο. Το ξ ή 60 λείπει από το λατινικό που έχει αντικατασταθεί από το Χ (600) Αν λογίζομαι σωστά, η κύρια διαφορά των Ελλήνων από τους Λατίνους, εντοπίζεται στην αντίληψη της δημιουργικότητας. Γεγονός που επισημαίνεται χαρακτηριστικά στο σχίσμα της ορθόδοξης από την καθολική εκκλησία, με την επίμαχη διαφορά της μη εκπόρευσης των δημιουργικών ενεργειών του Αγίου Πνεύματος από τον Υιό (Νου)… Η εκτίμηση μου λοιπόν είναι, πως οι διαφορές στην σειρά των φθόγγων οδηγεί τους Έλληνες σε εγκράτεια… Να μην εκφράζουν δηλαδή τον νοητικά σπινθηροβόλο όφη (6). Το γεγονός αυτό, του ευνουχισμού της γλώσσας μας, πρέπει να συνέβη επί άρχοντος Ευκλείδη, το 400 πχ. μετά το κτίσιμο του ναού του Παρθενώνα-των όφεων. Πιθανώς διαβλέποντας την επερχόμενη τιμωρία* για την θρασύτητα του κτισίματος ενός Πνευματικού ναού στο φυσικό πεδίο. Την δημιουργική αλαζονεία των Αθηναίων σταμάτησε άμεσα ο Αλέξανδρος έναν αιώνα αργότερα απαγορεύοντας την γλυπτική των ταφικών μνημείων, οδηγώντας σε μαρασμό όλη την τέχνη...
* Η αλαζονική συμπεριφορά των κτιστών του Ναού, περιγράφεται γλαφυρά στην γλωσσική σύγχυση που επιβλήθηκε στους αλαζονικούς κτίστες του πύργου της Βαβέλ... Σύγχυση που στην πραγματικότητα μας προφυλάσσει από την επικίνδυνη γνωστοποίηση της χρήσης της γλώσσας ή Προμηθεϊκού πυρός.
Τότε αποπέμφθηκε και το δίσιγμα ςς (σαμπί) – το σύμβολο των ναζί ? – Αντίθετα, η εξωτερίκευση του δημιουργικού πνεύματος ενθαρρύνεται στους Λατίνους, καθώς τοποθετούν το τρίτο γ (γκ) ή G στην 7η θέση… των γενν.οργάνων… Υποθέτω λοιπόν, ότι οι Έλληνες του 400 πχ. αποφάσισαν να αποτραβηχτούν συνειδητά (?), στο παρασκήνιο της ιστορίας, με τον περιορισμό των γραμμάτων σε 24 και τις αλλαγές στις θέσεις τους … Αυτή είναι η ισχύς της γλώσσας.
Στην περίοδο του Μεσαίωνα φαίνεται ότι το κλειδί παρέμενε ζωντανό, μαζί με την κακή χρήση της λεκτικής μαγείας, οδηγώντας την επίσημη εκκλησία στην παράνοια της ιερής εξέτασης... Όλες αυτές οι αλλοιώσεις επιχειρήθηκε να εξομαλυνθούν σε απόκρυφες κλείδες που αν μη τι άλλο εκγυμνάζουν τον νου, ώστε να αντιμετωπίσει τους πολλαπλούς συνδυασμούς γεγονότων στις σχέσεις των προσώπων...
Ο μελετητής της αριθμολογίας βρίσκεται συχνά αντιμέτωπος με έναν πίνακα αντιστοιχιών αριθμών και συμπεριφορών, που αποδίδεται στον Πυθαγόρα. Έχοντας επιβιώσει στην αραβική παράδοση ως το «χέρι της φατίμα» ή το χέρι της τύχης (κατά της βασκανίας), επειδή τα γράμματα – αριθμοί αναγράφονται στις φάλαγγες του φυλακτηρίου - χεριού. Το επανέφερε ο πολύς Καλιόστρο, ανακαλύπτοντας στον πύργο του Σαιν Λεόν, όπου πέθανε κατά το 1795, ένα παλαιό χειρόγραφο, προερχόμενο από την Ανατολή, το όποιο τροποποίησε και συμπλήρωσε σε μία διπλή αριθμητική κλείδα, ή οποία επιτρέπει άφ ενός μεν να γνωρίζομαι τον χαρακτήρα, και τις Ιδιότητες ενός ατόμου, άφ ετέρου δε την έκβαση μιας υποθέσεως ή μιας διαφοράς.
Για τη διάγνωση τού χαρακτήρα και των Ιδιοτήτων ενός ατόμου, ή κλεις την οποία προτείνει είναι ή ακόλουθη:
Α 1 Ν 40
Β 2 Ξ 300
Γ 3 Ο 50
Δ 4 Π 60
Ε 5 Ρ 80.
Ζ 500 Σ 90
Η 7 Τ 100
θ 8 Υ 200
Ι 9 Φ 6
Κ 10 Χ 400
Λ 20 Ψ 150
Μ 30 Ω 100
Με βάση την ανωτέρω Κλείδα, υπολογίζουμε την εσωτερική αξία ενός ονόματος — όνομα και επώνυμο — αναζητούμε δε εις τον κατωτέρω παρατιθέμενο πίνακα τον αριθμό, ο όποιος φανερώνει το άθροισμα των γραμμάτων, παραπλεύρως του οποίου υπάρχει ο γενικός χαρακτηρισμός του ατόμου. Ό πίνακας των αντιστοιχιών για κάθε αριθμό είναι ο ακόλουθος:
1. Ισχυρά πάθη, αλαζονική διάθεση.
2. Αντιφάσεις, εμπόδια, δυστυχήματα.
3. Μυστικισμός, ονειροπόληση, ψυχικός έρως.
4. Τόλμη, δύναμη.
5. Ευτυχία, πλούτη, οικογενειακή ευδαιμονία.
6. Φιλεργία.
7. Αγνά αισθήματα, πνευματικές απασχολήσεις.
8. Δικαιοσύνη, εντιμότης.
9. Μοναξιά, λύπες.
10. Ισχυρό λογικό. Οψιμη ευτυχία.
11. Πολλά ελαττώματα. Σκληροί ανταγωνισμοί.
12. Ευτυχής ζωή,
13. Κυνισμός.
14. Αφοσίωση μέχρις αυτοθυσίας.,
15. Ωραιοπάθεια, ιδεαλισμός.
16. Έρως, ηδυπάθεια.
17. Ασταθής χαρακτήρ.
18 Πίσμα.
19. Άνευ σημασίας αριθμός.
20. Μελαγχολική διάθεση, αύστηρότης.
21. Βία, βαναυσότης.
22. Έφευρετικότης.
23. Εκδικητικός χαρακτήρ, ατυχήματα.
24. Αδιαφορία, εγωισμός.
25. Ευφυΐα. Μεγάλη αναπαραγωγική Ικανότης.
26. Αλτρουιστική διάθεση.
27. θάρρος και σταθερότης.
28. Χαρακτήρ τρυφερός και στοργικός.
29. Αδιάφορος αριθμός.
30. Σταθερότης.
31. Φιλοδοξία.
32. Άγνότης.
33. Αυστηρά ήθη.
34. Πόνοι και λύπες
35. Εξαίρετη υγεία.
36. Μεγάλες εμπνεύσεις, καλλιτεχνικό τάλαντο.
37. Ενάρετος χαρακτήρ.
38. Σωματικές και πνευματικές άναπηρίις. Φθόνος, φιλαργυρία.
39. Χωρίς Ιδιαίτερη σημασία.
40. Εύθυμος χαρακτήρ. Αγάπη προς τΙς διασκεδάσεις.
41. Ροπή προς την ακολασία.
42. Περιπλανήσεις. Ατυχήματα.
43. Ιδεαλιστικές και μυστικιστικές τάσεις.
44. Τιμές και δόξα.
45. Μεγάλη ζωτικότης.
46. Ευημερία.
47. Μακρά και ευτυχισμένη ζωή, χωρίς πόνους και φροντίδες. 48 Ανυποληψία, καταστροφή.
49. Άνευ σημασίας.
50. θα χάσετε την ελευθερία σας.
60. Στενοχώριας. Οικογενειακές περιπλοκές.
70. Αγάπη προς τΙς επιστήμες και τΙς τέχνες.
80. Ασθένειες στα πρώτα χρόνια της ζωής. Αλλά κατόπιν υγεία και μακροζωία.
81. Καλλιτεχνικές τάσεις.
90. θλίψεις. Έλλειψη διορατικότητας και ψυχραιμίας.
100. Μεγάλη εύνοια της τύχης. Δόξα.
120. Συντηρητικός χαρακτήρ. Αγάπη προς την οίκογενειακή ζωή.
150. Υποκρισία.
200. Έλλειψη αποφασιστικότητας.
215. Συνεχής κακοτυχία.
300. Φιλοσοφική διάθεση.
313. Διορατικότης, ευθυκρισία.
350. Αφέλεια.
360. Μεγάλη κοινωνικότης, πολλά προτερήματα.
365. Χαρακτήρ υπολογιστικός και συμφεροντολόγος.
400. Οξύθυμος και παράφορος χαρακτήρ.
490. Μυστικισμός.
500. Έκλεκτισμός.
600. Φθονερός χαρακτήρ, επιτυχία ακολουθούμενη από καταστροφή.
666. Κοινωνική καταστροφή.
800. Δύναμη, ρώμη, υγεία.
800. Δόξα.
900. Μαχητικός χαρακτήρ.
1000. Μεγάλη φιλοδοξία, ή οποία τελικώς θα στεφθή από επιτυχία.
1095. Πολλές καταδιώξεις.
1260. Ταραχώδης ζωή.
1390. Φυσική αδυναμία, αλλά μεγάλη ηθική δραστηριότης.
Η ερμηνεία των άλλων αριθμών μπορούν να βρεθούν από τα επιμέρους αθροίσματα των ανωτέρω...
Για την πρόγνωση εξ άλλου, της έκβασης μιας υποθέσεως ή μιας διαφοράς, ό Καλιόστρο χρησιμοποιεί την κλείδα , ή οποία έχει ως ακολούθως:
Α 13 Ν 13
Β 3 Ξ 6
Γ 22 Ο 8
Δ 24 Π 16
Ε 22 Ρ 13
Ζ 1 Σ 9
Η 7 Τ 1
Θ 7 Υ 2
Ι 20 Φ 3
Κ 1 Χ 28
Λ 10 Ψ 25
Μ 33 Ω 0
Βρίσκουμε την αριθμητική αξία εκάστου των ονομάτων των δύο αντιπάλων. Κατόπιν διαιρούμε αυτά δια τού 9 και αναζητούμε το υπόλοιπο στον κατωτέρω πίνακα, ο όποιος δεικνύει προς ποίον μέρος κλείνει ή υπεροχή.
Πίναξ υπεροχής των υπολοίπων.
1 υπερισχύει του 3,2,7,9
2 υπερισχύει τού 4, 6, 8
3 υπερισχύει τού 2,5,7,9
4 υπερισχύει του 1,3,6,8
5 υπερισχύει του 2,4,7,9
6 υπερισχύει του 1,3,5,7
7 υπερισχύει τού 2,4,6,8
8 υπερισχύει του 2,4,6,8 »
Παρατηρούμε, ότι ο Καλιόστρο μας προσφέρει την γνώση του, ότι τα υπόλοιπα του 9 αναφέρονται στην λεγόμενη θεοσοφική αναγωγή του αθροίσματος των ψηφίων ενός αριθμού-ονόματος. Επειδή όμως το 9 είναι το νοητικό κάτοπτρο της πανσελήνου, και η διαίρεση η κατ εξοχή νοητική λειτουργία, τότε τα υπόλοιπα αναφέρονται σαφώς στα είδωλα επί του κατόπτρου… Δηλαδή τα γονίδια ή σπέρματα των φυσικών χαρακτηριστικών και συμπεριφορών… Για να επαναφέρουμε την συζήτηση για την σχέση των αριθμητικών υπολοίπων με το γονιδίωμα…
Στους πυθαγόρειους
Οι μονάδες σημαίνουν τους θεούς
Οι δεκάδες τις ψυχές
Οι εκατοντάδες με επαναλαμβανόμενα ψηφία 111,222,333, 666 κλπ τους πλανήτες. Οι υπόλοιπες εκατοντάδες είναι Ανθρωποι-Κένταυροι, σύνθετες μορφές. Κάθε άνθρωπος κρύβει μια ζωική μορφη, τον φύλακα του κατωφλίου του φωτός...
Οι χιλιάδες σημαίνουν γεγονότα
Η θεοσοφική αναγωγή ονομάζεται πυθμένας και σημαίνει το υπόλοιπο της διάιρεσης του αρ. δια του 9. πχ 143=1+4+3= 8=143/9 με υπόλοιπο ή πυθμένα 8...
Αυτή είναι η εργασία του ηλιακού αγγέλου όταν τοποθετεί το συμβάν στο 9γραμμα της ψυχής...
Οι λεξάριθμοι και ο spider-man της αιθερικής αμπέλου...
Όταν πρωτάκουσα για τους λεξάριθμους, αυθόρμητα σκέφτηκα ότι πρόκειται για σπαζοκεφαλιές ηλιθίων… Μετά ανακάλυψα ότι αυτοί οι ηλίθιοι ήταν ο Πυθαγόρας, ο Πλάτωνας και οι λοιποί … Δυστυχώς για το σοφοτερον των οντων τον αριθμο και την σοφία της ονοματοθεσίας των λέξεων ως αθροισμάτων (γραμμάτων-αριθμών), ο πολιτισμός μας μη έχοντας αναγνωρίσει ακόμη τον αιθερικό ιστό, νοητικό φορέα της μορφής, αδυνατεί να αντιληφθεί επίσης και τους αιθερικούς δομητικούς λίθους των γραμμάτων-αριθμών… Στις μέρες μας όμως συντελείται μια επανάσταση ως προς την αντίληψη των αιθερικών νημάτων που δομούν τις μορφές, δηλαδή το φωτοευαίσθητο DNA. Το οποίο φαίνεται να οργανώνεται ακολουθώντας την υφαντική των καλειδοσκοπικών φρακταλικών δομών των κυκλικών αριθμών ή περιόδων-λόγων των υπολοίπων των πρώτων αριθμών.
Η θεοσοφική αναγωγή ως άθροισμα των ψηφίων ενός πολυψήφιου αριθμού αντιστοιχεί με τον λεξάριθμο της άθροισης των αριθμών-γραμμάτων σε μια λέξη ή μια φράση π.χ. 1960=1+9+6+0=16=1+6=7 και αβγά=α+β+γ+α=1+2+3+1=7
Αλλά το υπολοιπο 1960/9 είναι επίσης 7, επομένως αυτό που βιώνουμε ως αιθερικές γραμμές είναι τα υπόλοιπα-σπέρματα (πρανικές εκπορεύσεις) της σεληνιακής ένατης σφαίρας των γεννητικών οργάνων ενός αόρατου μητρικού όντος …
Η ομιλία που είναι το απότοκο της λειτουργίας των γεννητικών μας οργάνων και της νευρικής λειτουργίας, καθίσταται με την παιδεία το εργαλείο για την συνειδητή δόμηση του αιθερικού ιστού… του νοητικού spiderman
Η ερωτική εμπειρία δείχνει ότι η ημιαιθερική φύση του ανδρικού σπέρματος υπακούει σε φωνητικές εντολές, γεγονός που εκμεταλεύεται κατά κόρον ο γυναικείος πληθυσμός… Έτσι οι άνδρες παραμένοντας παθητικοί υποκύπτουν στην μοιραία φωνητική γοητεία των γυναικών. Ενώ έχουν την δυνατότητα εκφωνόντας νοερά τα φωνήεντα του ιερού ονόματος Ι-Ε-Ο-ΟΥ-Α να κατευθύνουν το αιθερικό σπερματικό ρεύμα αντίστοιχα προς την κεφαλή-λαιμό-καρδιά-ηλιακό πλέγμα-βάση, ερευνώντας τις απόκρυφες δυνατότητες των αισθήσεων ή κανονικών στερεών (λωτών).
Οι σκέψεις δεν είναι τυχαίες, εκπορεύονται ακολουθώντας τις αιθερικές γραμμές του ηλιακού πλέγματος όταν λειτουργεί η μηχανική φαντασία θέτοντας σε κίνηση τα πόδια της φυλετικής μορφής. Είτε εκπορεύονται από τον μυξαδένα στην κεφαλή κατά την συνειδητή δημιουργική έκφραση δια μέσου του καρδιακού κέντρου οπότε εξέρχονται από τις παλάμες των χεριών όπως στον άνθρωπο-αράχνη. Έχει σημασία λοιπόν να αυξάνονται οι δεξιότητες των χεριών καθώς εξαρτώνται άμεσα από την συνειδητή φαντασία…
Η σχέση του αιθερικού ιστού με το φως, αναγνωρίζεται κατά την παύση της εσωτερικής ομιλίας και την έκφραση της θέλησης-σκέψης στο καρδιακό κέντρο. Όπως καταμαρτυρά η έκρηξη της φωτεινής χρωματικής ύλης στα οράματα των ζωγράφων. Όταν επιτυγχάνεται η μετάβαση του σημειακού γεννητικού κέντρου του κύκλου ως ομιλία, από τον λαιμό στο καρδιακό κέντρο… (βλ. “fiat lux” γεννηθήτω φως)
Το φως της όρασης στην προσωπικότητα είναι το σημείο εξισορρόπησης ή συμβιβασμού των συγκρουομένων δυνάμεων στον λόγο ακοής/αφής, δηλαδή της πτώσης του δωδεκάεδρου-αιθέρα στο οκτάεδρο του νου-αέρα (σκέψης ή αφής, βλ. «ο λόγος που έγινε σάρκα» ή την πτώση των δυνάμεων του αέρα –ο Κρόνος ως αντιστραμμένος Ερμής) και σημαίνει ακριβώς τον περιορισμό-καταδίκη του Προμηθεϊκού Λόγου στον Καύκασο της ύλης
Η μελέτη του υπναγωγικού φαινομένου δείχνει ότι η παύση της εσωτερικής ομιλίας συνοδεύεται από την διάλυση του ψυχολογικού εγώ και της συνεκτικής απτικής αίσθησης της μορφής. Με αποτέλεσμα την συνειδητοποίηση του ρόλου της μορφής ως βαρυτικού κέντρου, φυλακής της συχνότητας του φωτός που χρησιμοποιεί η μηχανική φαντασία της ηλιακής προσωπικότητας. (βλ. την καμπύλωση του φωτός εξαιτίας της βαρύτητας)
Κατά την διάλυση του εγώ ή παύση της σκέψης στον αστερισμό του λέοντα της μορφής, εκινούν οι μυητικές διαδικασίες που ανασηκώνουν το μορφικό πέπλο της Ίσιδας-Ρέας, αποκαλύπτοντας τον κύβο του πυρός στο εγκεφαλικό βουητό της κυβήβης - Κυβέλης…
Η σχέση της βαρύτητας με τον αιθερικό ιστό αποκαλύπτεται κατά την έξοδο από τον σωματικό φορέα ή ηλιακό εγώ, καθώς στο ταξίδι της ψυχής κατά μήκος των γραμμών του η αίσθηση της βαρύτητας απουσιάζει. Η βαρύτητα του ψυχολογικού εγώ οφείλεται λοιπόν στην αποκοπή μας από τον πλανητικό αιθερικό ιστό της συναντίληψης των άλλων… (βλ. την παραβολή του Λόγου ως αιθερικής αμπέλου )
Η ανατολική παράδοση σχετίζει τα γράμματα με τους ήχους των πετάλων-τριγώνων των λωτών, των δημιουργικών μουσών που ενοικούν στον Παρνασσό του νευρικού πλέγματος της σπονδυλικής μας στήλης...
Επειδή όμως οι λωτοί είναι τα πλατωνικά στερεά έχουμε ένα σύνολο 20+12+8+6+4 εδρών ή γραμμάτων. Οι Ινδοί έχουν 48, 4+6+10+12+16 όσα και το άθροισμα των πετάλων στους λωτούς στο όρος Μερού της σπονδυλικής στήλης των 33 σπονδύλων, κάτω από το κεφάλι...
Η ικανότητα των Πλατωνικών στερεών να μεταπίπτουν από το ένα στο άλλο εξ αιτίας της κοινής δομής των τριών σταυρών ή αξόνων. Οδηγεί σε σύνθεση αλφαβήτων επιμερίζοντας τα αθροίσματα 20+4, ή 20+6 ή ...
Ο Προμηθέας και οι υπολογιστές
Σύμφωνα με όσα έχουμε κατανοήσει ο Προμηθέας (Μανού- Βούδας) ανανεώνει διαρκώς τις ανθρώπινες φυλές τελειοποιώντας τις αισθήσεις καθώς η μορφή θα πρέπει να ανταποκρίνεται στον κραδασμό όλων των στοιχείων.
Παρόμοια ο πολιτισμός μας βρίσκεται στην 4η γενιά υπολογιστών (λυχνίες 1946, τρανζίστορ 1963, ολοκληρωμένο κύκλωμα 1971, επεξεργαστής cpu…) επιτρέποντας την εφαρμογή διαρκώς πιο εξελιγμένου λογισμικού. Η προσδοκία είναι ότι στο μέλλον θα ενοποιηθεί ο υπολογιστής με το λογισμικό, όπως συμβαίνει σε όλες τις έμβιες μορφές… Ίδια είναι η εξέλιξη του εγώ (λογισμικού) με την προσωπικότητα (υπολογιστή). Στην κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα εξελίσσονται και τα δύο. Τα τρίγωνα του λογισμικού προσπαθούν να αποκτήσουν την συμμετρική τελειότητα όπως και τα τετράπλευρα αναζητούν την υπόσταση των τετραγώνων. Τελικά θα ενοποιηθούν στην τέλεια κρυσταλλική συμμετρία των πλατωνικών στερεών…
Οι εμφιαλωμένοι
__Ένας μάγος ξύπνησε μέσα σε ένα μπουκάλι επάνω σε ένα ράφι. Δίπλα του εμφιαλωμένοι επίσης ήταν ο δήμαρχος και ο ιερέας της πόλις. Οι οποίοι του δήλωναν έκπληκτοι ότι δεν είναι εμφιαλωμένοι επάνω σε ένα ράφι, αλλά βρίσκονται στην γέφυρα του Έλβα περιμένοντας έναν φίλο τους για να πάνε στην ταβέρνα.
Παρόμοιες εμπειρίες εμφιάλωσης δηλώνουν οι έγκλειστοι των πολιορκιών από τις στερήσεις...
Ο προβληματισμός για την εικονική πραγματικότητα την οποία αντιλαμβανόμαστε είναι τόσο παλιός όσο και οι παραβολές της
μυθολογίας - θρησκείας.
Από τον μύθο των σκιών του πλατωνικού σπηλαίου στην οθόνη των τρισδιάστατων τριγωνικών γραφικών απεικονίσεων πλέγματος του υπολογιστή δεν υπάρχει ουσιώδης διαφορά, πέραν της ιλιγγιώδους εξάπλωσης του σχετικού προβληματισμού...
Για το πότε ο ένοικος του ωού-matrix θα εξέλθει από την υπνωτική κατάσταση του γόρδιου δεσμού του κοσμικού ωού και ταξιδεύοντας στις γραμμές του ιστού θα αντικρίσει την ανείπωτη αλήθεια...
(άλη+θεία) = η θεία περιπλάνηση
Η ομιλία και η πλάνη των Κενταύρων στον πλατωνικό μύθο του αιθερικού σπηλαίου.
Η (ομιλία) που παράγεται στο σώμα μέσω του Πρανά (στήθος) και η οποία ύστερα πηγαίνει [μετασχηματίζεται] στον Απανά (λεκάνη) και ύστερα αφομοιώνεται με τον Ουντάνα [φυσικά όργανα της Ομιλίας]... τότε (τελικά) διαμένει στο Σαμάνα [στον αφαλό με τη μορφή ήχου, σαν η υλική αιτία όλων των λέξεων, λέει ο 'Αρτζουνα Μίσρα]. Έτσι μίλησε πρώτα η Ομιλία. Επομένως ο νους διακρίνεται εξαιτίας του ότι είναι ακίνητος και η θεά [Ομιλία] εξαιτίας του ότι είναι κινητή...
Όπως έχουμε παρατηρήσει από τις 5 διαγώνιες του πεντάκτινου-ανθρώπου, οι 4εις έχουν ανοδική ή καθοδική φορά εκτός από την οριζόντια γραμμή των χεριών, της τιμωρίας και του θεραπευτικού ελέους. Ο γήινος οραματισμός του τοξότη στοχεύει προς τα άνω, προκαλώντας την ανταπόκριση του πνευματικού οφθαλμού που αποστέλλει τον τράγο της θυσίας (αιγόκερω). Η μυθολογία όντας ιδιαίτερα αναλυτική περιγράφει στην τραγωδία του βασιλιά Αιγαία (αιγόκερω) την πνευματική θυσία της Αφροδίτης καθώς πέφτει στα νερά του νου (το Αιγαίον πέλαγος).
Ο φόνος του Μινώταυρου από τον υιό του Θησέα αντιπροσωπεύει την απόπειρα του τοξότη να επιτύχει το τρίτο μάτι του ταύρου ή Κένταυρου του νόμου της ειμαρμένης (100)… στο οποίο θυσιάζονται οι ουσίες των νεανίων-ζωδίων της πόλης-κόσμου των Αθηναίων.
Συνδυάζοντας λοιπόν τις διαφορετικές ορολογίες στα δεδομένα του διαλογισμού μας, επιχειρούμε την κατανόηση της παγίδευσης μας στο όραμα του φυσικού κόσμου ή πλατωνικού σπηλαίου. Ο εισπνεόμενος πράνα αναμειγνύεται με τις τροφές και μετασχηματίζεται στον απάνα των κατώτερων κέντρων (αιγόκερω). Από εδώ μετουσιώνεται σε (ουντανά) ομιλία στα όργανα του λαιμού, παγιδεύοντας την φαντασία του κινητικού νου της μορφής μας στην σταθερή όραση των αντικειμένων του κόσμου μας. Ο οποίος διαμένει πλέον στον σαμανά της χρυσής τομής του ομφαλού…
Από την ψυχολογική σκοπιά έχουμε το φως του αγίου πνεύματος των γενν. οργάνων (απανά) να διεγείρει τα σπέρματα της δράσης-ομιλίας στο δισκοπότηρο του λαιμού τα οποία προβάλουν το περιεχόμενο τους δια μέσου του ομφαλού στην οθόνη της αύρας μας (αιθερικό ωό) το φυλετικό όραμα του κόσμου…
Η απόκρυφη προσέγγιση της ομιλίας ως μηχανισμού παγίδευσης της πνευματικής ενέργειας ή Αιγαία, υποδεικνύεται στον σχετικό μύθο. Εφόσον στο πρόσωπο του Πιτθέα βασιλιά της Τροιζήνας διδάσκαλου της ρητορικής αναγνωρίζουμε τον αιθέρα της ομιλίας Ουντανά. Ενώ στο πρόσωπο της κόρης του Αίθρας παγιδεύεται η πνευματική ενέργεια στον αιθερικό σφαίρο :
Η Αίθρα όταν σε νεαρή ακόμη ηλικία πλάγιασε μετά από σχέδιο του πατέρα της με το μεθυσμένο Αιγέα είδε στο όνειρό της τη Θεά Αθηνά που τη συμβούλευσε να προσφέρει σπονδές στο τάφο του Σφαίρου (ηνίοχου του Πέλοπα) στην έναντι της Τροιζήνας νησίδα Σφαιρία. Όταν όμως έφθασε εκεί κατά τον θρύλο την άρπαξε ο Ποσειδώνας. Εκ του μύθου αυτού αποδόθηκε η θεϊκή καταγωγή του Θησέα, αλλά και η Αίθρα έκτισε στη νησίδα αυτή ναό προς τιμή της θεάς Αθηνάς της «Απατουρίας» σε ανάμνηση της απάτης, καθιστώντας τη νήσο ιερή και δημιουργώντας νόμο (έθιμο) οι παρθένες να αφιερώνουν εκεί τη ζώνη τους πριν παντρευτούν.
Η συνειδητοποίηση αυτών των ενστικτωδών ανοδικών και καθοδικών ροών της ενέργειας επιτυγχάνεται στα ζώδια του τοξότη και του αιγόκερω, οπότε και ξεδιπλώνονται και τα δύο φτερά ή πνευματικά χέρια της νοητικής ψυχής. Έτσι λοιπόν δεν μας δημιουργεί έκπληξη το γεγονός ότι στον μύθο εμπλέκεται και η ωραία Ελένη, των υπό διαμόρφωση ανώτερων αιθερικών κέντρων της… Αίθρας: Λέγει λοιπόν ο μύθος ότι αργότερα, όταν οι Διόσκουροι (όφεις του ωού) Κάστορας και Πολυδεύκης πήγαν στην Αθήνα προκειμένου να ελευθερώσουν την δεκατριών ετών αδελφή τους Ελένη που είχε αρπάξει από τον Θεσσαλό ήρωα Κενταυρο Πειρίθου ο Θησέας, απήγαγαν την μητέρα του Αίθρα στη Λακεδαίμονα. Όταν δε ο Πάρις απήγαγε την Ελένη στη Τροία πήρε μαζί του και την Αίθρα, την οποία φαίνεται ότι απελευθέρωσε ο εγγονός της Ακάμας(γιος του Θησέα) σε μεγάλη όμως ηλικία…
Η αναζήτηση της Ευρώπης (ευρείας όρασης) και ο Αδάμ Κάδμος ως Μανού ή μήτρα του καθιερωμένου μοντέλου της μεταφυσικής.
Τον μύθο της απαγωγής της Ευρώπης από τον ταύρο Δία τον ερμηνεύουν συνήθως ιστορικά ως μετοίκιση των Φοινίκων-Σημίτων δυτικά με την συνεισφορά των Ελληνικών φύλων. Αλλά η ανάλυση του αρχαίου μύθου μετά τον χρησμό του Απόλλωνα στον αδελφό της Κάδμο, ότι για να την βρει θα πρέπει να ακολουθήσει μια αγελάδα (βουδική ουσία) που αλλάζει χρώματα, δείχνει ότι η ανεύρεση της Ευρώπης είναι ένα φιλοσοφικό αίτημα.
Με άλλα λόγια ειπώθηκε στον Αδάμ-Κάδμο, έναν Μανού της Λευκής Αδαμάντινης οικογένειας Βουδών, ο οποίος ενσωματώνει στην γεωμετρική φύση του Αδάμ-αντα το καθιερωμένο μοντέλο της μεταφυσικής του μόνιμου ατόμου ή φυλετικού δένδρου της ζωής. Να ξεκινήσει μια νέα πόλη-θρησκεία που θα οδηγηθεί στην ευρεία όραση της Ευρώπης...
Αυτός ίδρυσε την πόλη των Θηβών (το αιθερικό σώμα) καταφέρνοντας να δημιουργήσει τους 5 πρώτους «σπαρτούς» κατοίκους της από τα ανισόρροπα δόντια-πυρά του δράκου των γενν.οργάνων, που έσπειρε στο έδαφος της καλλιεργημένης προσωπικότητας. Έτσι όταν έφθασε η ώρα του δεύτερου Αδάμ, στο ανεπτυγμένο καβαλιστικό δένδρο εμφανίστηκε ο ενορατικός Οιδίποδας
Σύμφωνα με την θεοσοφία: Οι δυνάμεις-αρχές που θα πρέπει να αναπτυχθούν στην παρούσα άλυσο, που είναι η Τέταρτη στη σειρά των Επτά, έχουν ήδη προηγηθεί τρεις, είναι το Μάνας δηλαδή η Νοημοσύνη στο συνδυασμό της με την Επιθυμία ή το Κάμα. Με την τελειοποίηση αυτών των δύο αρχών, ο άνθρωπος θα εξευγενισθεί και θα αποκτήσει την ικανότητα της Αφηρημένης Σκέψης και ένα μεγάλο τμήμα της Παγκόσμιας Σοφίας. Ο στόχος της αλύσου είναι να γίνει πρώτα άνθρωπος και στη συνέχεια Ουράνιος Άνθρωπος.
Μετά το 2000, χάρις στην έναρξη της λειτουργίας των μεγάλων επιταχυντών σε κάποια πανεπιστήμια και λίγο αργότερα του CERN, επιβεβαιώθηκαν και πειραματικά τα πυρηνικά σωματίδια που υπολογίστηκαν θεωρητικά την δεκαετία του 70.
Από την επιτυχία της αναπαράστασης των σωματιδίων σε οκταπλέτες ή δεκαπλέτες (βλ. την ομοιότητα με το καβαλιστικό δένδρο ή την τριγωνική τετρακτίδα) προκύπτει ότι οι ιδιότητες των σωματιδίων που έχουν ανακαλυφθεί και ανακαλύπτονται συνεχώς παρουσιάζουν περιοδικότητα ανάλογη με την του περιοδικού πίνακα του Μεντελέγιεφ. Με την παρατήρηση των διατάξεων που σχηματίζουν δεν άργησαν οι φυσικοί στοιχειωδών σωματιδίων να αποδείξουν ότι όλα τα ως τότε γνωστά σωματίδια μπορούσαν να προκύψουν από τον συνδυασμό 3 μόνο κουαρκ και των αντισωματίδιων τους τα αντίστοιχα δηλαδή αντικουάρκ.
Για πρώτη φορά δηλαδή περάσαμε την άβυσσο που χωρίζει την υλική προσωπικότητα (μοριακή και ατομική) από την άμορφη ή πλασματική εκδήλωση της ενέργειας. Παρά την υπερβολή των ατομικών βομβών, δεν είχαμε καταφέρει να υπερβούμε τον αξεπέραστο δακτύλιο των ισχυρών πυρηνικών δυνάμεων. Είχαμε θραύσει απλώς τον φραγμό των ασθενών πυρηνικών δυνάμεων σε βαρέα ραδιενεργά άτομα όπως το Ουράνιο.
(Η ισχυρή αλληλεπίδραση ή ισχυρή πυρηνική δύναμη είναι η δύναμη που ασκείται πάνω στα πυρηνικά σωματίδια (κουαρκ (u,d)-αντικουαρκ και γλουόνια πεδίου) για να σχηματίζουν σε μεγαλύτερη κλίμακα τα πρωτόνια (uud) και τα νετρόνια (udd) των πυρήνων των ατόμων ).
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η επιστήμη αποκάλυψε στις μέρες μας την ενεργή ακτίνα του βουδικού πεδίου. Δηλαδή βρέθηκε η αγελάδα-βόδι που αλλάζει χρώματα. (Χρώματα ή γεύσεις λέγονται τα χαρακτηριστικά των κουαρκ). Έτσι προηγείται της θρησκείας, την οποία μάλλον καταργεί αντικαθιστώντας την. Εφόσον ο Χριστός (το πυρ στον ιστό ή σταυρωμένος όφις στον περιοδικό πίνακα του καθιερωμένου μοντέλου) δεν είναι άλλη από την τριαδική εκδήλωση της χρυσής τομής ή φόχατ. Η χρυσή τομή εκδηλώνεται στην θετική και αρνητική ρίζα (οι Διόσκουροι) της εξίσωσης χ-1/χ=1 που το άθροισμά τους δίνει την Μονάδα.
«Στα βασικά πρόσωπα του Finnegans wake συγκαταλέγονται οι δυο δίδυμοι γιοι του πατριάρχη, επισήμως γνωστοί ως Σεμ και Σον, οι οποίοι εκφράζουν μονίμως την αντίθεση αλλά ταυτοχρόνως συντίθενται στο πρόσωπο του πατέρα.!!! Αλλά ξυπνούν στην παρουσία της πανέμορφης μητέρας τους Άννας Λιβίας Πλούραμπελ (χρυσής τομής)»
«Έπειτα είναι και η Ισσι, η Ιζαμπέλ, η κόρη που μιλάει με τον καθρέφτη της και εκεί μέσα αναπτύσσει μια άλλη προσωπικότητα. Επιπλέον έχουμε δώδεκα πελάτες της ταβέρνας του Αγρυπναυτιά-Πατέρα που γίνονται κάποια στιγμή το δικαστήριο του και τέσσερις άνδρες, τους ΜαΜαΛουΓια (Mamalujo), τους τέσσερις Ευαγγελιστές δηλαδή (Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς, Ιωάννης) που γράφουν ένα μεγάλο έργο για την Ιρλανδία και μετατρέπονται και αυτοί σε κριτές του πατέρα…»
Από την μετάφραση του ιδιόρρυθμου ιατρού Ελευθέριου Ανευλαβή αποδίδουμε φόρο τιμής στην ιδιοφυΐα του Τζέημς Τζόυς ο οποίος έδειξε ότι οι ποιητές, όπως νωρίτερα ο Αϊνστάιν που ουδέποτε πλησίασε κάποιο εργαστήριο πέραν από αυτό της φαντασίας του, προηγήθηκαν των όποιων επιστημονικών αποκαλύψεων…
Οι Διόσκουροι και οι διαστάσεις-πεδία
Η πυθαγόρεια διδασκαλία για το ορθ. τρίγωνο είναι στην πραγματικότητα η διαλεκτική των αντιθέτων, δηλαδή ο συμβιβασμός των καθέτων πλευρών ή Διόσκουρων στην υποτείνουσα Ελένη.
Η πυθαγόρεια διδασκαλία δεν έγινε ποτέ κατανοητή, όπως δεν έγινε και ο μύθος των Διόσκουρων. Γιατί τα ζεύγη των αντιθέτων παραμένουν κρυμμένα στην απαρχή της δημιουργίας ενός πεδίου ως συστήματος δυνάμεων που ισορροπούν-εναρμονίζονται μέσα στο αδιαπέραστο όριο της κυκλικής ειμαρμένης (Ελένης). Οπότε η εμφάνιση των αντιθέτων (μυητών-Διόσκουρων) ισοδυναμεί με την κατάρρευση της ισορροπίας του συστήματος στην μυητική μνήμη του κατακλυσμού που γέννησε το πεδίο. Ο μύθος της γέννησης των Διόσκουρων και της Ελένης μας το επισημαίνει χαρακτηριστικά λέγοντας πως γεννήθηκαν από διαφορετικά ωά-πεδία…
Οι πολικότητες-Διόσκουροι είτε εμφανίζονται σε περιπέτειες όπου υπερασπίζονται την ισορροπία του πεδίου δηλ. την νεαρή Ελένη έως ότου ωριμάσει και γίνει Ωραία, αποκαλύπτοντας στην λάμψη του κάλλους της τον σκοπό του πεδίου, την Απολλώνια ειμαρμένη. Είτε επιχειρούν να κλέψουν τις Λευκιππίδες αλχημικές ουσίες, τις αγελάδες-κόρες του Λεύκιππου, δηλ. του Κρόνιου λευκού χρώματος του ατομικού ή ατμικού πεδίου. (Το κοράκι και η φιλοσοφική λίθος ήταν λευκά λέγουν οι αλχημιστές, πριν μαυρίσουν από την ανθρώπινη αμαρτία). Τα ονόματα των θυγατέρων του Λεύκιππου: Ιλάειρα=εξιλαστήριο φως και Φοίβη=το φυσικό φως, μας αποκαλύπτουν την φύση του διπλού-αυξομειούμενου μυητικού φωτισμού των Διόσκουρων, που βοηθά να ωριμάσει-σταθεροποιηθεί η Διάνοια-Ελένη.
Στο ζωδιακό περιβάλλον της αυξομείωσης των Διδύμων φώτων (ψυχής-προσωπικότητας), μας παρέχεται η δυνατότητα της διαμόρφωσης της σταθερής-μέσης νοητικής μας θέσης χάρις στην έκθεση στις φαινομενικά παράλογες ακραίες απόψεις των συνομιλητών μας. Κατά την σύγκρουση υποχρεωτικά πεθαίνει-σβήνει το φως του Κάστορα (της φυσικής τετρακτύος -προσωπικότητας) καθώς διαλύεται στις περισσότερες πνευματικές διαστάσεις που ανατέλλουν στο φως του Πολυδεύκη, (πολύ γλυκού ενορατικού φωτός της καρδιακής κατανόησης).
Εξίσου αποκαλυπτικό είναι και το επεισόδιο της απαγωγής της νεαρής Ελένης από τον Θησέα στην Αττική. Οι Διόσκουροι επιδράμουν στην Αττική γη, στην κυριολεξία στην Ακαδημία του Πλάτωνα που ιδρύθηκε σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, κατά τον χρόνο που ο Θησέας δοκιμάζεται φυλακισμένος στον Άδη μαζί με τον Πειρίθου και, φέρνουν πίσω στην Λακωνία την νεαρή Ελένη. Ο συγχρονισμός μας δείχνει πως η μύηση λαμβάνει χώρα στον Άδη καθώς δύει το φως του Λεμούριου-Λαπίθη Πειρίθου και ανατέλλει το φως του Ατλάντιου Θησέα που ελευθερώνεται από τον Άριο Ηρακλή…
Όμως με την εμφάνιση της επιστήμης το πράγμα αλλάζει. Η επιστήμη, κόρη της ωρίμανσης του πολιτεύματος (Ερεχθέα), είναι η Ωρείθυια που τρέχει σαν τρελή στα όρη λέγει ο Πλάτωνας:«η εν τω όρει ως μανιώδης τρέχουσα» , απάγεται από τον Βορέα και οδηγείται στον άδηλο βράχο της Άριας δίκης του Σαρπηδόνα (ο Σέραπις). Είναι η προσωποποίηση της Μυητικής Αλήθειας. Η Ωρείθυια στις μέρες μας είναι η αστροφυσική που με τα τρελά ταξίδια της από τις μαύρες τρύπες των άστρων στις υποατομικές βράνες των συμπιεσμένων πολλών διαστάσεων, μας βοηθά να εξέλθουμε από την απολιθωμένη συμβατική ισορροπία του τρισδιάστατου χώρου που επικρατεί στους κλάδους των λογικών επιστημών… Λ.χ. Στα μαθηματικά έχει επικρατήσει η νοητική πλάνη των αρνητικών αριθμών, όταν δεν υπάρχουν τέτοιοι αριθμοί στην φύση. Το απόλυτο μηδέν στην φυσική σημαίνει την παύση της κίνησης της ύλης. Το μηδέν της θερμοκρασίας στην κλίμακα κελσίου είναι το +273 βαθμοί ως προς το απόλυτο μηδέν… Η συμβατική πραγματικότητα των αρνητικών αριθμών ευρίσκεται μόνον στους ισολογισμούς των εταιρειών όπου τα θετικά κέρδη αντιμάχονται τις αρνητικές ζημίες στο πλαίσιο του πλασματικού κεφαλαίου της επιχείρησης. Οι αρνητικοί αρ. είναι αντικειμενικοί μόνον στην αντί-ύλη…
Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα με τον θεϊκό Καρτέσιο, αυτόν τον θρίαμβο της μεταφυσικής σκέψης που εξαιτίας της ημιμάθειας μας κατέληξε να είναι συνώνυμος της συμβατικής λογικής. Ο Καρτέσιος όταν ομιλούσε για σκέψη-ύπαρξη εννοούσε την επίτευξη της ονειρικής σταθερότητας δια του ελέγχου της λογικής-σκέψης. Το δε καρτεσιανό πλέγμα αναφοράς το οποίο επέτρεψε την αλγεβρική μελέτη της κίνησης, δεν είναι άλλο από το απόλυτα γεωμετρικά διατεταγμένο αιθερικό πλέγμα των άγρυπνων οφθαλμών της θείας χερουβικής ύπαρξης, (του Άργους), των πολλών διαστάσεων-οφθαλμών !!! εικ. Η ενόραση του πλέγματος των οφθαλμών στον ομαδικό διαλογισμό δείχνει ότι οι άλλες διαστάσεις αντιστοιχούν στην άγρυπνη ομαδική συνείδηση των πολλών παρατηρητών. Έτσι η εμπειρία των πολλαπλών διαστάσεων του ηλιακού συστήματος ξεκινά στο 10ο ζώδιο της χριστικής συνείδησης του Αιγόκερω (3η μύηση του αιώνιου παρόντος) και ολοκληρώνεται στην 9η μύηση… Το καρτεσιανό σύστημα των αξόνων που μας βοηθούν να παράγουμε ακριβή γραφήματα των δυνάμεων που επενεργούν ώστε να περιγράψουμε την κίνηση (την δράση-κάρμα ή Ελένη), στην πλήρη του ανάπτυξη είναι ο τριπλός σταυρός του καβαλιστικού δένδρου. Δηλ. ο ζωδιακός κύβος με τον τριπλό σταυρό των διαγωνίων του. Έτσι την πύλη προς τον Σείριο διαφυλάσσει το ζώδιο του Γραμματέα, δηλ. των Διόσκουρων-Διδύμων στα δεξιά του θρόνου του Σεβάσμιου Λέοντα. Εδώ χρειάζεται να σημειώσουμε άλλη μια παραδοξότητα στην διάταξη του ζωδιακού αιθερικού Ναού… Εκατέρωθεν του Σεβάσμιου Λέοντα ευρίσκονται: εκ δεξιών του το ζώδιο των Διδύμων (ο Γραμματέας) με κυβερνήτη αντί για τον Ερμή, τον θεό Απόλλωνα, (τον χωρίς πόλους) και αριστερά του στέκει ο χερουβικός ταμίας, κάβειρος-καρκίνος, αντί του ζωδίου της Παρθένου. !!!Η Έχιδνα ο Τυφώνας και η τοπολογία-τιτανομαχία της φαντασίας στο δέρμα...
Στην ινδουιστική μυθολογία η Τιτανομαχία ονομάζεται μάχη μεταξύ των Sura και Asura. Δηλαδή μεταξύ των καλοπροαίρετων πνευμάτων Sura ή Devas (< Deus=Θεός) και των Asura ή Δομητών πνευμάτων της ζωής (Asu=ζωή). Πρόκειται για μια μάχη που λαμβάνει χώρα στον υποατομικό κόσμο των ασθενών πυρηνικών δυνάμεων και έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση των ηλεκτρονίων και την δημιουργία του ηλεκτρομαγνητικού φυσικού κόσμου των ηλεκτρονικών μας αισθήσεων.
Ο πυθαγόρειος Εμπεδοκλής περιγράφει την Τιτανομαχία με τον όρο Νείκος ή δημιουργική οργή (οργασμός < έργο) που είναι η εκδήλωση του μορφοποιητικού πυρός στον άξονα (σπονδυλική στήλη) του Σφαίρου της αύρας μας ή Μόνιμου ατόμου της θεοσοφίας.
Το αενάως διχοτομούμενο-πολλαπλασιαζόμενο σπερματικό πυρ εμφανίζεται ως μια κοσμογονική διαταραχή στο Χάος του ανεκδήλωτου αιθέρα. Το σπερματικό πυρ είναι η εκδήλωση μιας συγκεκριμένης εκρηκτικής φοράς στον αιθερικό παλμό που οι φυσικοί ονομάζουν μεγάλη έκρηξη και οι φυσιολόγοι μυθοπλάστες οργασμό της αγελάδας Ιούς ή kamdehnu, τσιμπημένης από την ηλιακή Μύγα-Δία (Βελζεβούλ)...
Δεν δημιουργούν λοιπόν ούτε οι Θεοί ούτε οι Τιτάνες. Ο κόσμος προκύπτει ως αποτέλεσμα της σύγκρουσής τους. Υπάρχουν πολλές αντιστοιχίες για να εννοήσουμε την Τιτανομαχία, με πιο χαρακτηριστική αυτή μεταξύ της φαρισαϊκής Θεολογίας και της λαϊκής τιτανικής Επιστήμης…
Οι Έλληνες μάλιστα έχουμε το ιδιαίτερο θλιβερό προνόμιο να καταγράφουμε την Τιτανομαχία στην διαρκή έριδα μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Της Αριστεράς = αριστείας των Τιτάνων και των ένθεων κομμάτων της Δεξιάς του κυρίου… Που μάλιστα επανεμφανίστηκε και φέτος την κατάλληλη εποχή με τις γνωστές δηλώσεις για τις σημαίες στις παρελάσεις, την καθημερινή προσευχή στα σχολεία και το αν είμαστε ή όχι το γένος των «ορθοδόξων Ελλήνων χριστιανών»…
Στην κοινή γεωμετρική-βιολογική προσέγγιση: η σφαίρα-κύτταρο μετά την γονιμοποίηση του χάνει την κεντρική του συμμετρία καθώς εμφανίζεται ο άξονας του Νείκους, δηλ. η αξονική συμμετρία που ξεκινά τις διχοτομήσεις που θα οδηγήσουν στην γέννηση ενός νέου πολυκύτταρου οργανισμού.
Αυτή η προσέγγιση όμως αφορά τις τρεις διαστάσεις. Το τι συμβαίνει στις 4εις και πλέον διαστάσεις του πνεύματος το περιγράφει η μυθολογία της Έχιδνας και του Τυφώνα.
Η Έχιδνα πρόκυψε μετά την ήττα των Τιτάνων και είναι γέννημα της Στύγας (ο νόμος του Σειρίου) που επιστατεί τους πνευματικούς κόσμους.
Όπως ήδη αναφέραμε ανάμεσα στο 1 και το 1οοο.οοο δηλ. την πρώτη και την έκτη δημιουργική ημέρα ή δύναμη του 10 στέκουν τρείς ήλιοι ή τρεις τετράγωνοι αριθμοί: ο 10Χ10=100, ο 100Χ100=10000 και 1000Χ1000=1000000
Ο Τυφωέας τέκνο του Ουρανού και της Γαίας έχοντας 100 σώματα είναι μια αναφορά στο αστρικό φως του Εκατό, που εκβάλει από τον ηλιακό πρωκτό ως ηλιακός τυφώνας που επηρεάζει το κλίμα της γης.
Η λέξη Τυφών παρετυμολογείται από τα γράμματα « φ και τ» ως ισχυρός άνεμος ή δίνη φωτός (φ) με καθοδική τάση (Τ). Ίδια έννοια έχει και ο γνωστός κινεζικός γεωμαντικός όρος Φεγκ=άνεμος Σούι=ύδωρ
Απόγονοι της Έχιδνας και του Τυφώνα είναι τα γνωστά ζωδιακά τέρατα της φυλετικής φαντασίας ή μετεωρολογίας των νεφών-δινών της αύρας μας:
Όρθρος, Κέρβερος, Λερναία Ύδρα, Χίμαιρα, Σφίγγα, Λέων της Νεμέας, Σκύλλα, ενώ προστίθενται σε αυτά οι : Λάδωνας, Φαία, Γοργώ (Μέδουσα). Όμως είναι ο Ηρόδοτος και πάλι που αποκαλύπτει το μυστήριο της Έχιδνας ή καντηλιού (όφεος της κουνταλίνι) ή φαντασίας του τρίτου οφθαλμού. Όταν μας λέγει πως ο Ηρακλής έκανε επίσης παιδιά μαζί της.
Εξαιρετικά αναλυτικό για τον τρόπο που η ηρωική συνείδηση του Ηρακλή γονιμοποιεί με την σειρά του την Γαία-Έχιδνα* παράγοντας το «τέρας» της επόμενης ρίζας φυλής είναι το έπος του Beowulf της βόρειας Ευρώπης...
*Η Γαία-Δήμητρα έχει τρία συμβολικά τέκνα με τους αντιπροσώπους όλων των πλανητικών βασιλείων ή ενεργειών: Με τον Δία γένησε την Περσεφόνη-ψυχή, με τον Ποσειδώνα τον ομιλούντα ίππο Αρίωνα (Τιτάνα) και με τον άνθρωπο τον νοητικό Πλούτο…
Το φως της μορφής είναι το άθροισμα των μικρών και μεγάλων νηματοειδών σκωλήκων που κρύβονται ως βακτήρια (αρχαία κύτταρα), εντός των ευκαρυωτικών κυττάρων της μορφής μας. Τα DNA των οποίων εκπέμπουν ανιχνεύσιμες ποσότητες από βιοφωτόνια στο περιβάλλον…
Όταν λοιπόν λαμβάνει χώρα η οφιοειδής ψυχική μεταμόρφωση κατά την ευθυγράμμιση των στόχων της μορφής και της ψυχής επί του όρους της σπονδυλικής στήλης. Το φως της συνείδησης (η νοητική μορφή) λάμπει μαζί με την φυσική μορφή ως Εωσφόρος στο μέσον των δύο προφητών ή Διόσκουρων όφεων του κηρύκειου: (σεληνιακής ψυχής και νοήμονας ηλιακης προσωπικότητας). Προσεγγίζοντας το άθροισμα ρίζα2 + ρίζα3= 1,41+1,73=3,14=π , δηλ του εγκλωβισμένου πνεύματος στον αδιαπέραστο δακτύλιο του ορίου του ηλιακού φωτός (η ρίζα3 στον Αρχιμήδη), κατά την προσέγγιση της χρυσής τομής.
Η νοητική μορφή εκπέμποντας όπως ο Ορφέας την μουσική της ιδιοσυχνότητα διεγείρει και ξε-υφαίνει τον Γόρδιο δεσμό του DNA. Το DNA ή νήμα της ζωής υπολογίζεται σε ένα μέτρο ανά κύτταρο. Με τον ηλιακό άγγελο στο νοητικό πεδίο να υφαίνει εκ νέου το πολυόματο τοπολογικό δίχτυ της τετράγωνης ύφανσης των κυττάρων της φυσικής μορφής, με τριγωνική πλέξη των οφθαλμών αυτή την φορά. (Ο Πλάτωνας στον Τιμαιο περιγράφει την ανάλυση της νοητικής μορφής σε τριγωνικές έδρες). Η νέα ύφανση ελευθερώνει την συνείδηση στο (Βουδδικό) πεδίο των ενεργών αστρολογικών δυνάμεων ή ακτινών (τριγωνικών αριθμών) του φωτός…
Η εικόνα που παραθέτω προέρχεται από την κινηματογραφική ταινία «Ολική Επαναφορά», που περιγράφει ένα μυητικό ταξίδι στις μνήμες της εικονικής πραγματικότητας προς την αστρολογική σφαίρα του Άρη που ελέγχει το σαρκώδες μέρος της ψυχής μας… Στον Άρη σύμφωνα με τον σεναριογράφο της ταινίας υπάρχει μια φυλή μεταμορφικών που η επιδερμίδα τους έχει αποκτήσει μια προφητική κεφαλή !!! Πρόκειται για μια πλήρη επαναφορά της αλχημικής αλληγορίας του Ηρώδη ή Σιδήρου και της αποκοπής της κεφαλής του προφήτη Ιωάννη από την Σαλώμη. Με την ηρωική συνείδηση να γίνεται ο Μεσσίας που εκκινεί την μηχανή των ανωτέρων λειτουργιών του πλανήτη δημιουργώντας νέα αύρα ατμόσφαιρα ... Είναι μια περιγραφή της τρέλας που βιώνει ο ονειρευτής στην τοπολογία ή πολυόματο κυτταρικό πλέγμα της σάρκας του (Άρης), παρατηρώντας τις φανταστικές οντότητες που διαβιούν στο αιθερικό δίκτυο που επισήμως ονομάζουμε άδηλη επιδερμική αναπνοή … Το ηλιακό σύστημα του στομάχου-εντέρων και η εξαγωνική συμμετρία 111 του αιθερικού πλέγματος (βλ. Μερ-Κα-Μπα) Στην ινδουιστική παράδοση παρόμοια με την πλατωνική αντίληψη των 14ων ομόκεντρων κόσμων, επικρατεί η άποψη ότι κατοικούμε στον εξωτερικό κύκλο των κολασμένων κόσμων (στον έκτο από τους επτά). Το γενικό χαρακτηριστικό των κολασμένων κόσμων είναι η επικράτηση της άγνοιας-αμνησίας για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα όντα που τις κατοικούν. Οφειλόμενη στην αδυναμία της όρασης του αισθητηριακού νου να αντιληφθεί την ενιαία θεϊκή φύση της ουσίας μετά το προπατορικό αμάρτημα, της πτώσης δηλαδή του φυλετικού ρεύματος στην πυκνή αιθεροφυσική ύλη …
Ως υλική κόλαση θα πρέπει λοιπόν να θεωρήσουμε την αλλοτρίωση μας από την εμπειρία του Ενός, που συνέχει τα πάντα, μέσου εντός του οποίου κινούμεθα. Η αλλοτρίωση οφείλεται στην αυξανόμενη πολυπλοκότητα και τις διαστρεβλώσεις που είναι εγγενείς στον γραμμικό νοητικό χωρόχρονο (Κρόνο) και το τέκνον του, αιθέρα (Δία), ως ανακλαστικό δημιουργικό μέσο…
Οι κολασμένοι αυτοί νοητικοί κόσμοι σύμφωνα με τον βουδισμό και το Δαντικό νεοπλατωνικό μοντέλο, κλιμακώνονται αυξανομένης της βαρύτητας των δημιουργικών παθών μας και της επακόλουθης βίας των γεγονότων που εκδικάζονται.
Η νεοπλατωνική θεοσοφία (των 14ων κόσμων-σφαιρών) προειδοποιεί για το όριο της όγδοης σφαίρας του Ερμή πέραν της οποίας η νοητική ύλη αυτό- εγκλωβίζεται και αδυνατεί να επικοινωνήσει με την ενότητα της δημιουργίας.
Ο νόμος της βαρύτητας που είναι η έκφραση της δικαιοσύνης του αιθέρα, παραμένει άγνωστος όπως και η ενοποιός φύση της θεότητας, που βιώνεται στην υλιστική επιστήμη του νου των αισθήσεων ως μόνιμη έλξη προς μια ανησυχητική μέλανα οπή στο κέντρο του γαλαξία. Σημείο της αναπόφευκτης κατάληξης της όλης υλικής εκδήλωσης, με ενδιάμεσα στάδια τον ήλιο και τα άλλα συστημικά κέντρα του γαλαξία.
Στην Ομηρική αρχαιότητα το δυσοίωνο μηδενικό σημείο των γεγονότων, ο αποκαλούμενος και δεύτερος θάνατος, ήταν η μαύρη Δέσποινα Περσεφόνη της συστημικής σεληνιακής αλύσσου και ο κεντρικός βράχος- δικαστήριο του κάτω κόσμου. Στον οποίον έφθανες περνώντας από τον λευκό λίθο (της σελήνης) και την πύλη του ήλιου, καταλήγοντας στο λιβάδι με τους ασφόδελους όπου διέμεναν οι ψυχές αναμένοντας την κρίση τους, στον «βράχο» του δικαστηρίου της φυλής (βράχος του Σαρπηδόνα-Σέραπι).
Εδώ χρειάζεται να εννοήσουμε ότι στις κολάσεις του πυρός παρέχεται πραγματικά η νοητική διδασκαλία για την φύση της εγκλωβίζουσας ψυχικής υλικής ουσίας. Έτσι οι πρωτοπόροι του φυλετικού ρεύματος των ψυχών, λαμβάνουν εδώ στον Τάρταρο την τρίτη και την τέταρτη μύηση. Αναγνωρίζοντας την προσφορά του Τιτάνα Προμηθέα και των άλλων μεγάλων τιμωρημένων στους βράχους της δικαιοσύνης, όπως ο Φλεγύας (βλ. παρακάτω) πατέρας του Ιξίωνα, ο Σίσυφος, ο Τάνταλος.
Ο δυτικός κόσμος οφείλει μεγάλη ευγνωμοσύνη στους οραματισμούς του Δάντη και την ιεράρχηση των παθών που πρότεινε στην «θεία κωμωδία» του, κρατώντας ζωντανή την γνώση των αρχαίων μύθων που είχε διαστρεβλωθεί από την λαϊκή χριστιανική δαιμονολογία.
Η ατμόσφαιρα αυτή των νοητικών κολάσεων επιβίωσε στα νεότερα θεατρικά κείμενα όπως αυτά του Κάφκα, του Ντοστογιέφσκι και των άλλων υπαρξιστών φιλοσόφων. Επίσημα όμως πρώτος υπαρξιστής φιλόσοφος θεωρείται ο Σωκράτης δια μέσου του έργου του Πλάτωνα, θεμελιωτή της διδακτικής επιστήμης των μύθων. Χάρις στα οποία είναι δυνατόν να γίνει κατανοητή και σήμερα η δυσχερής κοσμική θέση μας, στο σύστημα της πλατωνικής μυθολογίας.
Στην υλιστική εποχή μας που έχει εξοστρακίσει το ανώτερο νοητικό μαζί με τους μύθους, η επιστήμη του ταντρικού βουδισμού επανάκαμψε από την ζωή και το έργο του Αϊνστάιν αν και ακόμη δεν έχει εννοηθεί η συμβολή του. Εφόσον την περιορίζουν σε κάποιες από τις ιδέες που πρότεινε και όχι στην εμπειρία που τις παρήγαγε… Η περίπτωσή του ομοιάζει με εκείνη του Αριστοτέλη που επιχείρησε την άμεση σύζευξη της επιστήμης με την θεολογία
Σε αυτή την Αριστοτελική γραμμή σκέψης, ο πολιτισμός μας ευρίσκεται στην ευχάριστη θέση να προσδιορίζει πλέον στα όμματα των πολλών, χάρις στην διαρκώς εκτεινόμενη κατανόηση των πρώτων αριθμών ως πλατωνικών ιδεών, που έφερε η εποχή των υπολογιστών και η επικράτηση του ατομικού μοντέλου των τριάδων των μικροσωματιδίων. Την σημασία του ηλιακού αιθέρα 666 και των αστρολογικών πλανητών που φέρουν τους κωδικούς των κολάσεων των παθών των τριπλοτήτων (βλ repunit 111 {37}) της ανθρώπινης ψυχολογίας και των πολλαπλασίων του 111 ως βουδιστικού κύκλου των ενσαρκώσεων: {999,888,777,666,555,444,333,222,111} στις αστρικές φυλετικές κολάσεις
Η θεμελιώδης παρατήρηση αφορά το μερικό άθροισμα των στηλών σε ένα μαγικό τετράγωνο. ν(ν*ν+1)/2 που στην περίπτωση του τετραγώνου του ήλιου 666 είναι το σπέρμα του 111 με τις 18 σεληνιακές τριάδες (σεληνιακούς κυρίους) του πρώτου αριθμού 37. Εδώ χρειάζεται να μελετηθεί το έκτο ζώδιο της εγκυμονούσας παρθένου (Μοναδιαίου πεδίου της ακάσα) στο οποίο εκφράζονται ο Ερμής-Υδράργυρος, η σελήνη ως Ήφαιστος και ο αιθέρας -Δίας ως γεννήτριας των σεληνιακών κραδασμών tattwa.
Παρακάτω επαναλαμβάνουμε την κατανόηση μας από την θεία κωμωδία του Δάντη:
Κύκλος 1ος Σελήνη 999: τα αβάπτιστα μωρά και οι ενάρετοι ειδωλολάτρες-υλιστές που δεν αντιλαμβάνονται την ομαδική ενέργεια ή αιθερική άμπελο της εκκλησίας. Η τιμωρία τους είναι πως αδυνατούν να φθάσουν στο Παράδεισο. (Άσμα Δ΄)
Κύκλος 2ος Ερμής 888: εδώ κολάζονται οι φιλήδονοι, οι οποίοι είναι καταδικασμένοι να στροβιλίζονται σε μία διαρκή ανεμοθύελλα, ανίκανοι παράλληλα να αγγίξουν άλλη ανθρώπινη παρουσία. (Άσμα Ε΄) (βλ. την φυλή της Λεμουρίας)
Κύκλος 3ος Αφροδίτη : οι λαίμαργοι-καταναλωτές , οι ψυχές των οποίων κατασπαράσσονται από τον Κέρβερο. (Άσμα Στ΄) (βλ. την φυλή των Ατλάντων)
Κύκλος 4ος Ήλιος : οι άπληστοι, φιλάργυροι των χρηματιστηρίων, καταδικασμένοι να κυλούν μεγάλα βάρη με το στήθος τους. (Άσμα Ζ΄) (βλ. Η Άρια φυλή)
Κύκλος 5ος Άρης: οι μνησίκακοι των εμπόλεμων εθνών, που χτυπούν ο ένας τον άλλο μέσα σε λασπωμένους βάλτους. (Άσμα Η')
Σε αυτό το σημείο, ο Βιργίλιος και ο Δάντης περνούν με τη βάρκα του δαίμονα Φλεγύα μπροστά στις κλειδωμένες πόρτες του κάστρου της Κόλασης, τις οποίες ανοίγει ο άγγελος της πρώτης μύησης.
Κύκλος 6ος ο Δίας: οι αιρετικοί της νοητικής πλάνης, εγκλωβισμένοι μέσα σε πύρινους τάφους. (Άσματα Ι΄-ΙΑ΄) (η αλχημική γέννηση)
Κύκλος 7ος ο Κρόνος : ο έβδομος κύκλος περιλαμβάνει τους βίαιους, σε τρεις κύκλους οι οποίοι βρίσκονται διαχωρισμένοι σε τρεις ομάδες. Η πρώτη περιλαμβάνει τους βίαιους απέναντι στους υπόλοιπους ανθρώπους, που τιμωρούνται βρισκόμενοι εντός ενός βάλτου αίματος που βράζει (ο υλικός πολιτισμός). Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει τους βίαιους απέναντι στον εαυτό τους, μεταμορφωμένους σε δέντρα ή κυνηγημένους από άγρια σκυλιά (η ενορατική φύση). Τέλος, στην τρίτη ομάδα βρίσκονται οι βίαιοι απέναντι στο Θεό και την φύση, απομονωμένοι σε μια έρημο φλεγόμενης άμμου όπου μαίνεται μια πύρινη βροχή. (Άσματα ΙΒ΄-ΙΗ΄) (Αναγνωρίζονται τα οράματα της δεύτερης μύησης και η επαφή με την μονάδα στην έρημο της καρδίας)
Οι δύο τελευταίοι κύκλοι (της 2ης και 3ης μύησης) της Κόλασης αφορούν στις ενσυνείδητες αμαρτίες παραπλάνησης και είναι προσπελάσιμοι κατηφορίζοντας ένα βάραθρο. (Την άβυσσο του καβαλιστικού δένδρου)
Κύκλος 8ος Ουρανός: εδώ κολάζονται οι απατεώνες της ομαδικής εργασίας (βλ. τους ομίλους που προτείνει η Α. Μπαίυλη για την επερχόμενη υδροχοϊκή εποχή) σε δέκα διαφορετικά βάραθρα.
1. Ομιλος των τηλεπαθητικών, οι αποπλανητές (τιμωρία τους είναι η μαστίγωση) [δεξιό και αριστερό] (Ον = η αλήθεια, Μη Ον = το ψεύδος)
2. Ομιλος των εκπαιδευμενων παρατηρητων οι κόλακες (βουτηγμένοι σε ακαθαρσίες) [κανονικό και ακανόνιστο] (η διαστρέβλωση της παρατήρησης)
3. Ομιλος των θεραπευτών, οι σιμωνιακοί (κρεμασμένοι ανάποδα μέσα σε λάκκους και φωτιές στα πόδια) [θερμό και κρύο] (η πορνεία = ύβρις-χρηματισμός των ενεργειών του αγίου πνεύματος)
4. Ομιλος των εκπαιδευτών, οι μάγοι ή ψευδοπροφήτες (με τα κεφάλια τους τοποθετημένα ανάποδα ώστε να βλέπουν μόνο το πίσω μέρος τους) [σκληρό και μαλακό] (η εκπαίδευση στην αιθερική κλίμακα)
5. Ομιλος των πολίτικων, οι διεφθαρμένοι πολιτικοί (εγκλωβισμένοι σε κοχλάζουσα πίσσα) [φως και σκοτάδι ] (η δίκη και η εμφάνιση της ειμαρμένης )
6. Ομιλος θρησκείας, οι υποκριτές (κουκουλωμένοι με κάπες από επιχρυσωμένο μόλυβδο) [αρσενικό και θηλυκό] (ο αλχημικός γάμος)
7. Ομιλος των επιστημόνων, οι κλέφτες (κυνηγημένοι από φίδια και κατόπιν μεταμορφωμένοι σε φίδια) [καλό και κακό] (η κλοπή των θείων ιδεών ή νόμων της δημιουργίας, η επιστήμη που μεταμορφώνεται σε πανουργία, )
8. Ομιλος των ψυχολόγων, οι εσκεμμένα κακοί σύμβουλοι (εγκλωβισμένοι σε φλόγες) [ακίνητο και κινητό] (τα ακίνητα σπέρματα των 3 κατώτερων βασιλείων, τα αρχέτυπα της δράσης)
9. Ομιλος των οικονομολόγων, οι κιβδηλοποιοί (τιμωρημένοι με αρρώστιες) [τετράγωνο και ορθογώνιο] (η πανσέληνος και η διαχείριση των tattwas-χρημάτων)
10. Ομιλος της σύνθεσης, οι αιρετικοί (που τρώγωνται από δαιμόνια) [υγρό και ξηρό] (η αποξήρανση του αστρικού έλους των υγρών γνωμών που δημιουργούν τις ξηρές αισθήσεις).
Στη συνέχεια, ο γίγαντας Ανταίος (της επίγνωσης του αυρικού περιβλήματος ως τοπίου) μεταφέρει τον Δάντη και τον Βιργίλιο στον 9ο κύκλο .
Κύκλος 9ος Ποσειδών: Στο βαθύτερο σημείο του Άδη, στο κέντρο της Γης τιμωρούνται οι προδότες εγκλωβισμένοι μέχρι το πρόσωπο σε μία παγωμένη λίμνη. (Κατανοείται η μορφή-δομή του αιτιατού σώματος που όντας πανομοιότυπη με την φυσική της ανάκλαση στην νοητική λίμνη προδίδει το πνευματικό έργο). Ειδικότερα, τοποθετημένοι σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές της εκδήλωσης της φυλετικής πρόνοιας βρίσκονται: οι προδότες συγγενών (Καΐνα), οι προδότες της πατρίδας (Αντηνόρα), οι προδότες φίλων (Πτολεμαία) και οι προδότες των ευεργετών τους (Ιουδαία). (Άσματα ΛΒ΄-ΛΔ΄)
Το 9γραμμα και οι 9 αγγελικές Αρχές ή εννεάδες του νεοπλατωνικού Διονυσίου Αρεοπαγίτου
Εφόσον ο Αριστοτέλης «στο περί αναπνοής» μύησε τους «πονηρούς» Άραβες Σούφι στο πώς να αντιστοιχούν τις λειτουργίες των έμβιων μορφών στο 9γραμμα ή πυθαγόρειο τριγωνικό Λάβδωμα (Λ, το 12ο γράμμα) του κοσμικού Νου. Εμείς σαν οι πιο «έξυπνοι» απόγονοι του Αριστοτέλη, θα αποπειραθούμε το αδιανόητο… Να συνεχίσουμε το ημιτελές 9γραμμα που άφησε το ζεύγος (Μωυσή-Ααρών), Γκουρτζίεφ-Ουσπένσκυ, εκμεταλλευόμενοι τον γνωσιακό θησαυρό που έχουν σωρεύσει οι φυσιογνωστικές επιστήμες…
Το 9γραμμα ή Λωτός της ψυχής ή Αιτιώδες σώμα ή Ηλιακός άγγελος ή παρθένος Αρχή στον Διονύσιο είναι το οργανόγραμμα της τριπλής ψυχής που ελέγχει έναν κύκλο 108 ενσαρκώσεων = 100 επίγειων + 7 ενσαρκώσεων στο νοητικό πεδίο ως Λιπίκα (κύριος του Κάρμα) + 1 ενσάρκωση στο πεδίο της Μονάδας. Η πνευματική μας Μονάδα (ο κοσμικός μαθητής) επιδιώκει την επίτευξη της 6ης μύησης μέσα από 3000 κύκλους των 108 ζωών. (Βλ. τους 3000 ποταμούς-υιούς του πατέρα Ωκεανού)*
Ο αιθέρας αποτελείται από απείρως μικρούς τριγωνικούς σπινθήρες, ενώ ένας διεγερμένος σπινθήρας εξαιτίας της διπλής ανάκλασης-σοκ-μύησης στην αντίληψη (πρώτη μύηση) και στην μνήμη (δεύτερη μύηση) συνθέτει μια πεντάλφα… (ένα πεντάγωνο=3 τρίγωνα) Επομένως η τριπλή ψυχή που συνθέτει τις 3 αιθερικές ανακλάσεις παρουσιάζεται στους 3Χ3=9 αρ. του δεκαδικού συστήματος. Που με την προσθήκη του δέκατου αρ. της μηδενικής συνείδησης ή φιλοσοφικού κενού-αγάπης- πνευματικής πτωχείας-μνήμης-αλήθειας, ελέγχει τις 3 αιθερικές εμφανίσεις (αίσθηση-αντίληψη-ιδέα) τις οποίες επιχειρεί να εκδηλώσει αυτό το ηλιακό σύστημα στην «τρισήλιο» Εντελέχεια του…
1. Ο πρώτος ανακλαστικός αιθέρας αφορά την οξειδοαναγωγική ζωή των ατόμων-μορίων της ύλης στο ορυκτό βασίλειο…
2. Ο δεύτερος ανακλαστικός αιθέρας αφορά τα αμινοξέα, δηλ. τις οργανικές ενώσεις με ικανότητα αναπαραγωγής. Αυτό το είδος πλανητικής ζωής περιλαμβάνει τους νεκροζώντανους μικροοργανισμούς (ιούς) που θα οργανωθούν στα φύκη και τα κυτταρικά πλέγματα του φυτικού βασιλείου. Τα ριβοσώματα των κυττάρων είναι της ίδιας φύσης με τα μονοκύτταρα βακτήρια που διαβιούν στην άργιλο των ποταμών…
3. Ο τρίτος ανακλαστικός αιθέρας αφορά τις σύνθετες ζωικές πενταγωνικές μορφές (5 άκρων) ως είδωλα της πενταγωνικής Μονάδας…
*[Όποιος έχει διάθεση να ασχοληθεί με την μαθηματική σπαζοκεφαλιά της πενταγωνικής Μονάδας ας λάβει υπόψη του τα ακόλουθα:
. Ένα πεντάγωνο είναι εκδήλωση της χρυσής τομής και αποτελείται από 3 τρίγωνα.
3Χ3=9.
3 γραμμές όμως συνιστούν ένα από τα 8 τρίγραμμα του Ι-Τσινγκ.
(Τα σύμβολα Γιν – Γιάνγκ είναι οι Διόσκουροι ενώ το ένατο σημείο λέγει το I-Tσινγκ είναι το ουδέτερο καρδιακό κέντρο…).
Οπότε ένα εξάγραμμο (2Χ3) είναι ισοδύναμο με τον αρ. 10=2Χ5.
Τα 64 εξάγραμμα (καταστάσεις ή ομάδες γεγονότων) του Ι Τσινγκ βρίσκονται έτσι σε σχέση με τις 100 επίγειες ενσαρκώσεις δια μέσου των 36 ουράνιων μορφικών προτύπων ή δεκαημέρων του ζωδιακού πυθαγορείου θεωρήματος των αγγέλων 36+64=100 !!!
. Η Μονάδα-Ωκεανός συμβολίζεται με την πυθαγόρεια πεντάλφα (οι 108 μοίρες ή ενσαρκώσεις είναι γωνία-άγγελος πενταγώνου) οπόταν οι 3000 κύκλοι των 108 ζωών του Βουδισμού = 324Χ1000. Πρόκειται δηλαδή για 324 επαναλήψεις των πυθαγορείων χιλιάδων ή γεγονότων…
. Οι διαιρέτες του R5=11111=41Χ271 έχουν άθροισμα 41+271=322 και 7Χ7Χ7=322+(3Χ7) είναι οι διελεύσεις του επταπλού φυλετικού ρεύματος από τον πλανήτη… Οι αρ. 41 και 271 έχουν περίοδο υπολοίπου 5 ψηφίων. Ο αρ. 41 οργανώνει επομένως ένα πλέγμα 5Χ8=40 ήτοι: 8 πεντάδων ή τριάδων στο Ι-Τσινγκ και, ο 271 ένα πλέγμα 5Χ54=270 πεντάδων (όσα τα χαρτιά στην τράπουλα, ενώ 540 είναι το άθροισμα των γωνιών του πενταγώνου και 27 ο πραγματικός σεληνιακός μήνας…)]
Ας έρθουμε τώρα στον φυσιογνωστικό παράδεισο της σύγχρονης επιστήμης όπου θα χρειαστεί να αντιστοιχίσουμε τις 3 εγκεφαλικές λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού: (αισθητική, αντιληπτική, ιδεοποιητική) όπως και τους τους 4εις ανακλαστικούς αιθέρες των Ροδοσταύρων: (πεπτικός, αναπαραγωγικός, αισθητηριακός, μνήμης) στο 9γραμμα του Σουφισμού ή τετρακτίδα του Πυθαγόρα…
Το πλεονέκτημα ή μειονέκτημα του ανθρώπου είναι ότι πραγματοποιεί όλες τις λειτουργίες του (πεπτική, αναπαραγωγική, αναπνευστική, νευρική) με την μεσολάβηση της κυκλοφορίας του αίματος. Γεγονός που δεν συμβαίνει με τα άλλα ζωικά είδη. Οι επί μέρους διαφορές είναι πολύ σημαντικές για την κατανόηση της σχέσης μεταξύ της πενταγωνικής μορφής και της τριαδικής ψυχής επισημαίνει ο μεταφυσικός φυσιοδίφης Αριστοτέλης…
1. Η πρώτη οκτάβα του Γκουρτζίεφ ή πεπτικός αιθέρας στους Ροδοσταύρους πραγματώνεται δια μέσου της κυκλοφορίας του αίματος. Όμως στην Ύδρα, ένα φυτόζωο, η πέψη πραγματοποιεί τις οξειδώσεις απευθείας εντός του πεπτικού σωλήνα… λες και είναι εργαστήριο ανόργανης χημείας !!! Επομένως ο πεπτικός αιθέρας αφορά την απλή οξειδοαναγωγή στην πρώτη διατροφική οκτάβα του Γκουρτζίεφ
2. Η δεύτερη οκτάβα του Γκουρτζίεφ είναι η αναπνευστική, όμως ο δεύτερος αιθέρας των Ροδοσταύρων ονομάζεται αναπαραγωγικός … Η σχέση είναι προφανής στους αλχημιστές-γιόγκι που αντιλαμβάνονται τους όρχεις-ωοθήκες να παλινδρομούν στον ρυθμό της ψυχικής χορδής της αναπνοής. Οι υπόλοιποι θα πρέπει να αρκεστούν στην προηγούμενη δήλωση που αφορά την «αναπαραγωγική» ικανότητα των αμινοξέων, στην διπλή σειρά των αντιγραφικών RΝΑ και την φωτοσύνθεση-πέψη του φυτικού βασιλείου. (στο φυτικό βασίλειο η πεπτική λειτουργία ταυτίζεται με την αναπαραγωγική !!!). Η φωτοσύνθεση σχετίζεται με την 24ωρη περιφορά της γης και την διαπνοή (Αζώτου-Οξυγόνου) σε δύο φάσεις. Στον άνθρωπο η αντίστοιχη πεπτική λειτουργία επιτυγχάνεται χάρις στις φωτοευαίσθητες χολοπρασίνη και χολερυθρίνη του αίματος των οποίων η πεπτική δράση αυξάνεται με τον νοητικό έλεγχο επί των σκέψεων την ώρα που η τροφή εισέρχεται στο στόμα… (Βλ. η Γιόγκα του καζανιού του Αϊβανχόφ: «Το στόμα είναι ο στόμαχος των λεπτότερων σωμάτων»)
3. Ο λαμπρός αιθήρ των αισθήσεων των Ροδοσταύρων αντιστοιχεί προφανώς στον αιθέρα των Εντυπώσεων του Γκουρτζίεφ. Εδώ ως βοηθός έρχεται το βασίλειο των εντόμων. Στα έντομα έχει διαγνωστεί ότι οι πληροφορίες εκ των αισθήσεων μεταβιβάζονται κατευθείαν στην κυκλοφορία του αίματος. Στα έντομα παρατηρούμε οπές και τραχείες από τις οποίες γίνεται η ανταλλαγή αερίων με το περιβάλλον. Οι διακλαδώσεις των τραχειών χάρις στις μυϊκές κινήσεις τροφοδοτούν διαρκώς τα κύτταρα με οξυγόνο, χωρίς τη μεσολάβηση του κυκλοφορικού συστήματος…
4. Ο αιθήρ της μνήμης (των βατράχων των προηγουμένων ζωών ή αναμνήσεων ή Μουσών (Κόρες του Δία και της Μνημοσύνης)) είναι προνόμιο του ανθρώπινου βασιλείου κατά τον Αριστοτέλη… Η διερεύνηση του αιθέρα της μνήμης επιτυγχάνεται μόνον δια μέσου της ομαδικής ζωής στην εσωτερική Σχολή λέγει ο Γκουρτζίεφ. Σχολή δεν είναι τίποτα άλλο πέραν από την οργάνωση-κτίσιμο του αιθερικού Ναού… Εντός αυτού του Ναού της τάξης και των επιστημών, (βλ. Κυβέλη-κυψέλη) λαμβάνει χώρα η άδηλος αναπνοή της μνήμης του Αριστοτέλη και των σοφών εντόμων. Βλ. Βάαλ-Δίας ο Θεός των μυγών !!! Εδώ στην νοητική-αναπνευστική παύση ανακαλύπτει κανείς πως η εκπνοή-σκέψη των ανωτέρων βασιλείων είναι η εισπνοή για τα κατώτερα… (βλ. την διαπνοή διοξειδίου του άνθρακα από τα φυτά). Αυτό το είδος της φυτικής αναπνοής- πλανητικής σκέψης λαμβάνει χώρα δια μέσου της σπονδυλικής στήλης…
Στην φυσική πραγματικότητα ο άνθρωπος γίνεται ένας βάτραχος που αναπηδά με οργασμικές συσπάσεις των μηρών, χάνει το βάρος του ενώ οι εντυπώσεις εισέρχονται από την άδηλη αναπνοή του δέρματος κατευθείαν στο αίμα… όπως στους βατράχους. Έτσι αντιλαμβάνεται ότι η αναπνοή όπως και η αίσθηση της αφής οφείλονται στο σπίν της πλανητικής περιστροφής !!! και εισέρχεται εκστατικά στην πλανητική συνείδηση της Μονάδας του…
Ο Νεύτωνας, ο Αϊνστάιν και ο μεταξοσκώληκας.
Οι διδάσκοντες την υποκριτική τέχνη γνωρίζουν εκ πείρας ότι όταν ο ηθοποιός νομίζει ότι έχει παίξει καλά το ρόλο του… Σημαίνει απλά ότι τον έπαιξε χάλια υπνωτισμένος από τον ναρκισσισμό του. Κατ αυτήν την άποψη μόνον όταν ο ηθοποιός αποσύρει συνειδητά τον έλεγχο του μηχανισμού της προσωπικότητας του, επιτρέποντας στο φάντασμα του ρόλου να τον χρησιμοποιήσει σαν μαριονέτα τον έχει παίξει σωστά…
Εδώ ο ηθοποιός ορίζεται σαν νοήμων διάμεσο, που έλκει ένα φάντασμα από τον Άδη της αναμονής των αρχετύπων/ρόλων του κατώτερου νοητικού και τον ενσαρκώνει στο προσκήνιο του θεατρικού παρόντος.
Το λεγόμενο Βαβυλωνιακό θέατρο επιχείρησε πρώτο την θεατρική μέθοδο αυτογνωσίας ως ιεροπραξία που αντιστοιχεί στο μυστήριο της χριστιανικής εξομολόγησης και του εξορκισμού του δαιμονίου.
Μιμούμενο τα δρώμενα εις το δικαστήριο του ανώτερου νοητικού κόσμου, αναπαριστά τον ρόλο ενώπιον του νοήμονος δικαστηρίου των ενόρκων / θεατών και κάνει αντιληπτή την δραματική αιτία της υπάρξεως του. Κρίνοντας έτσι αν συντρέχει ο λόγος για την διατήρηση του (δαμονίου) στην ζωή ή την εξολόθρευση του.
Η περίφημη έκφραση «ηθοποιός σημαίνει φως» μόνον στον ανώτερο νοητικό κόσμο γίνεται κατανοητή. Εκεί η συνείδηση/φως ελευθερώνεται από τον εγκλωβισμό της στον ρόλο, από την ρομφαία του αγγέλου. Ο οποίος δρα είτε ως δήμιος είτε ως θεραπευτής
Το Βαβυλωνιακό δρώμενο εξακολουθεί να υφίσταται στις εκκλησίες των προτεσταντών ως δημόσια εξομολόγηση των παθών που κατέτρεχαν έναν αδελφό έως ότου μετανόησε και δέχθηκε το φως, της σωτήριας Χριστικής του ουσίας…
Οι μεγάλοι δραματουργοί των κλασσικών χρόνων προώθησαν σε μεγάλα ύψη την θεατρική τέχνη. Κατoρθώνοντας να παρουσιάσουν σε κοινή θέα τον εσωτερικό χαρακτήρα της βαβυλωνιακής εξομολόγησης, τακτοποιώντας σε μύθους την διδακτική εμπειρία των αγγελικών τους μυήσεων.
Η χριστιανική λειτουργία αποτελεί την εξέλιξη της συνοπτικής παρουσίασης του εσωτερικού έργου στους αιγυπτιακούς ναούς και του αρχαιοελληνικού θεατρικού φαινομένου στην συνθετική μυθολογία του Απόλλωνα… (βλ. γέννηση και εξέλιξη της ψυχής από το φως της παρθένου σε ήλιο/Εγώ και την απόσυρση Του και πάλι στην ομαδική συνείδηση της Σχολής)
Ο παράδοξος τίτλος οφείλεται στην συνειδητοποίηση του νόμου της βαρύτητας ως λόγο του γάμου (πολ/μου) των εγώ προς το τετραγώνο της απόστασης του ζεύγους των πολικοτήτων, από τον Νεύτωνα και του νόμου της φώτισης ως μαγικού τετραγώνου από τον Αϊνστάιν. (Πρόκειται για τον νόμο της πεντάλφα/εξάλφα στο δηνάριο της γης).
Ο υφαντής μεταξοσκώληκας είναι η παιδική ηλικία που υφαίνει το κουκούλι των αρχετύπων/γεγονότων, στην οιδιπόδεια αμυντική θωράκιση του χαρακτήρα, που προφυλάσσει αλλά τελικά πνίγει τον νου εγκλωβίζοντας τον στον κόσμο των στροβιλισμών-σπερμάτων.
Η παιδική ηλικία διδάσκει στον ηθοποιό, τον τρόπο που εισέρχονται τα φαντάσματα του Άδηλου νοητικού κόσμου από την παρεγκεφαλίδα, (τον αστερισμό του Ωρίωνα και του Ηρισανού), στην κίνηση της σκέψης, υφαίνοντας την αφή και την σάρκα των επιθυμιών του Άρη. Έως ότου αντικατασταθεί από τον αιθερικό Ερμαφρόδιτο του φωτός…
Ο Αιγόκερως, οι πολικότητες και οι καλικάντζαροι…
Εάν κάποιος θέλει πραγματικά να υπερβεί το φράγμα που θέτουν οι πολικότητες, έχει μια μοναδική ευκαιρία να το επιτύχει αντιλαμβανόμενος την σύνθεση τους στον αιγόκερω. Εδώ που η χρυσή τομή συναντά τον κύκλο στο αέτωμα των 144 μοιρών του Παρθενώνα… Στην γέννηση της Θεονόας – Αθηνάς Σοφίας και του Εριχθόνιου υιού της με τον κουτσό Σατανά Ήφαιστο…
ΦΧΦ=10/12 π=2,618=1+Φ
Κατά διάφορες ελληνικές δοξασίες οι καλικάντζαροι ήταν άνθρωποι με κακιά μοίρα* μεταβαλλόμενοι σε δαιμόνια, γίνονται δε σακάτηδες καλικάντζαροι αυτοί που έχουν γεννηθεί μέσα στο εορταστικό Δωδεκαήμερο* εκτός και αν βαπτιστούν αμέσως, ή εκείνοι στους οποίους ο ιερέας δεν ανέγνωσε σωστά τις ευχές του βαπτίσματος, τα τερατώδη βρέφη, ή όσοι πέθαναν στο Δωδεκαήμερο ή αυτοκτόνησαν.
*Ο Δύσμοιρος είναι ο Ο+δυς+ευς (Δυστυχής) και ο Χριστός που συνέλαβε η Παρθένος πριν από 9 μήνες στην εαρινή ισημερία…
Παρόμοια με τους Μάγια οι 5 ημέρες ανάμεσα στις 360 του τέλειου Βαβυλωνιακού έτους (με τους 24 διαιρέτες, γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου = 17 σύμφωνα +7 φωνήεντα ακτίνες) και τις 365 της γήινης περιφοράς θεωρούνται πολύ βρώμικες και ιερές ταυτόχρονα… (ένα υπονοούμενο για το ιερό κέντρο).
Η διαφορά των 5 ημερών είναι λοιπόν η ευκαιρία της ερωτικής μύησης που προσφέρει το ημερολόγιο της Αφροδίτης στον 8πέταλο λωτό που ρέει το νέκταρ της Kamadehnu (5*584=8*365)
Ο Κρίσνα (Χριστός) κλείνει πονηρά το μάτι στον δυστυχή Αρτζούνα όταν μετά την μεγάλη μάχη της Μαχα-μπαράτα (ο Αρμαγεδδών) οι κακοί εορτάζουν στον … Παράδεισο !!! και αυτός ο υποτιθέμενος καλός πηγαίνει στην Κόλαση… !!! Παρόμοια ο σταυρωμένος Χριστός κατεβαίνει στον Άδη του πυρός για να ελευθερώσει του αμαρτωλούς φυλακισμένους του φυλετικού ρεύματος.
Το μυστήριο λύνεται εύκολα στην ετυμολογία της ΚόΛαΣης, (αναγραμματισμός του ΚαΛόΣ), και του Σατανάς (αναγραμματισμός του Αναστάς). Στην ανακεφαλαίωση της Αφής του φωτός στην νοητική ψυχή που κρύβει ο ονοματοθέτης στο ιερό όνομα του Ηφαίστου-Κρόνου, ΙΑΩ … της σάρκας-χρόνου.
Οι ΚαΚοί είναι «ΚόΚΚοι του ΚάΤω». Αφού λάβουν την μικρή τους ανάπαυλα θα γεννηθούν και πάλι εδώ (βλ. Νταλίτ) δέσμιοι της αιθερικής Γαίας των ριζών και των σπερμάτων του σκότους…
Ο Κηφάς-Λόγος ή ζώδιο του Κριού…
Στα δύο διαδοχικά ζώδια Ιχθύων-Κριού προσεγγίζεται το πρόσωπο του παράδοξου Σίβα-Άρη ως σωβάστικα-σβάστικα: «Χορευτή του κοσμικού πυρός στον αστρικό τρίτο οφθαλμό».
Στους ιχθύες λοιπόν αντιμετωπίζουμε την τελεολογική (<τέλος, τέλειος) όψη του Σίβα/Άρη (ως Πλούτωνα ή Ποσειδώνα) και στον Κριό την δημιουργική όψη μιας νέας πτώσις του τρελού (ο Ουρανός, 22 ή 0 του ταρώ) στην ύλη.
Όλη αυτή την μυθολογική γνώση για τον Λόγο ή αιθερικό πυρ, συμπυκνώνει ο χριστιανισμός στο πρόσωπο του ορμητικού απόστολου Σίμωνα-Πέτρου-Κηφά (< αυτόν που ακούει ο Θεός). Αυτού που απέκοψε το αυτί (σύμβολο του αιθέρα) του Μάλχου, αρνήθηκε τον Χριστό, και σταυρώθηκε ανάποδα (σωβάστικα). Ο ΠέΤΡος-ΚηΦάς είναι το πλέον αναγνωρίσιμο πρόσωπο-ζώδιο (ο Κριός), κατά την αντιστοίχηση των 12 αποστόλων στα 12 ζώδια …
Συνοψίζοντας τους κωδικούς που κρύβονται στο όνομα ΠέΤΡος-ΚηΦάς:
ΠέΤΡος = ο ΠαΤήΡ = (ΠυΡ + Τ) εγκλωβισμένος στο «σημείο Τ» της ύλης = ο ΛίΘος = ύΛη + (Θ) = ΛάΘος = ΛήΘη = ΘήΛυ = η νεανική ισχύς (ΘάΛος) του πνεύματος = η ΑΘηΝά = ο άΘΛος
Πέτρος ή Κηφάς =20+8+500+1+200=729=9Χ9Χ9= ο κύβος του 9 (κύβη= η κεφαλή) δηλ. η αλφάβητος των τριών εννεάδων ή 27 γραμμάτων του Λόγου (Η ΑΘηΝά = ΘεοΝόα πετάχτηκε πάνοπλη από το κεφάλι του Δία –ορυκτού κοσμικού αιθέρα)
Ο κύβος = 9Χ9Χ9 σχετίζεται με τον πλανητικό Λόγο της Σελήνης (Θ=9) (Το θήλυ –δοχείο των σπερμάτων 999… Δισκοπότηρο της ΠΡόΝοιας=ΠοΡΝείας=ΠαΡόΝ=ΠΡάΝα. (ΠΡάΝα ή αντίληψη για το ΠαΡόΝ είναι το φως της ψυχής που διαχειρίζεται η πανσέληνος των αιθερικών τάττβας). Δεν είναι άλλος από την θηριώδη θεά των λεόντων: Κυβέλη-Κυβήβη-Κυψέλη, την φρικτή δημιουργική αρχή του ήχου-λόγου: «βρυχηθμού-βουητού της κύβης-κεφαλής» που στην Αποκάλυψη του Ιωάννη παρουσιάζεται ως «Βαβυλών η μεγάλη πόρνη» το 11 του ταρώ: Κεφ 17:…
«Και ηλθεν εις εκ των επτα αγγελων των εχοντων τας επτα φιαλας, και ελαλησε μετ' εμου, λεγων μοι· Ελθε, θελω σοι δειξει την κρισιν της πορνης της μεγαλης της καθημενης επι των υδατων των πολλων, μετα της οποιας επορνευσαν οι βασιλεις της γης και εμεθυσθησαν οι κατοικουντες την γην εκ του οινου της πορνειας αυτης. Και με εφερεν εν πνευματι εις ερημον. Και ειδον γυναικα καθημενην επι θηριον κοκκινον, γεμον ονοματων βλασφημιας, εχον κεφαλας επτα και κερατα* δεκα. Και η γυνη ητο ενδεδυμενη πορφυραν και κοκκινον και κεχρυσωμενη με χρυσον και λιθους τιμιους και μαργαριτας, εχουσα εν τη χειρι αυτης χρυσουν η ποτηριον γεμον βδελυγματων και ακαθαρσιας της πορνειας αυτης, και επι το μετωπον αυτης ητο ονομα γεγραμμενον· Μυστηριον, Βαβυλων η μεγαλη, η μητηρ των πορνων και των βδελυγματων της γης. Και ειδον την γυναικα μεθυουσαν εκ του αιματος των αγιων και εκ του αιματος των μαρτυρων του Ιησου. Και ιδων αυτην, εθαυμασα θαυμασμον μεγαν. Και μοι ειπεν ο αγγελος. Δια τι εθαυμασας; εγω θελω σοι ειπει το μυστηριον της γυναικος και του θηριου του βασταζοντος αυτην, το οποιον εχει τας επτα κεφαλας και τα δεκα κερατα*.Το θηριον, το οποιον ειδες, ητο και δεν ειναι, και μελλει να αναβη εκ της αβυσσου και να υπαγη εις απωλειαν· και θελουσι θαυμασει οι κατοικουντες επι της γης, των οποιων τα ονοματα δεν ειναι γεγραμμενα εν τω βιβλιω της ζωης απο καταβολης κοσμου, βλεποντες το θηριον, το οποιον ητο και δεν ειναι, αν και είναι».
*Πρόκειται για την συμπεριφορά των 7 δημιουργικών νοητικών ακτίνων-αριθμών εντός του δεκαδικού συστήματος, ως μελέτη της διαιρετότητας /Λόγου ή σπερμάτων (1/ν) του φωτός…
ΚΡιός =ΚέΡας= ΚΡέας= Κάτω + Ροή δηλ. ο Λόγος που έγινε σάρκα
ΚηΦάς = Κάτω + Φως = ΦαΚός = η εστίαση του ηλιακού Φωτός+Κάτω (φακός είναι το ψυχολογικό ηλιακό εγώ που εστιάζει τον δημιουργικό αιθέρα-Λόγο, σύμφωνα με τον Εμπεδοκλή)
Ο Λόγος και το πυρ
Ο Κριός αρχάγγελος του ζωδίου του πυρός μας παροτρύνει να επαναδιατυπώνουμε τις σκέψεις μας για τον Λόγο ή αιθερικό πυρ…
Επειδή χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας την λεπτή διαφορά ανάμεσα στον ΜηΤΡικό γήινο αιθέρα (ΤΡΑΜ) και το πυρ (ΧΡΙ) του υιού.
Οι τριγωνικοί σπινθήρες του πυρός είναι επ άπειρον διαιρετοί (δίχα και καθέτως). Την διαδικασία αυτή των ακατάπαυστων νοητικών διαιρέσεων ονομάζουμε Λόγο ή αιθερικό πυρ. Η διαφορά λοιπόν του αιθέρα από το πυρ αφορά τον πολλαπλασιασμό της διάστασης του κραδασμού του πυρός μετά από κάθε διαίρεση του.
Στην αέναη αυτή διαδικασία των διαιρέσεων ο νους μας (ως διαιρέτης) συνειδητοποιεί δυστυχώς μόνον τα «υλικά» αποτελέσματά της, στα ελάχιστα άτμητα σωματίδια που συνιστούν τις δομικές μονάδες του πυρός, ή άτομα της «αδρανούς» ύλης. Τα άτομα αυτά βρίσκονται οργανωμένα σε 7 περιόδους-στιβάδες που η θεοσοφία ονομάζει 7 ηλιακά συστήματα καθώς κάθε μια από αυτές τις περιόδους περιλαμβάνει στοιχεία που σχηματίστηκαν βίαια κατά την εξέλιξη της κύριας αστρικής ακολουθίας σε 7 διαφορετικά στάδια-άστρα (ήλιους) ψυχολογικής εξέλιξης…
Η ανθρωπότητα προετοιμάζεται για την αναπόφευκτη μυητική μεταβολή του υλικού πολιτισμού σε ψυχική κουλτούρα. Με τον βαθμό της επιτυχίας να εξαρτάται πλέον από τον βαθμό που τα πιο προχωρημένα μέλη της θα αντιληφθούν την εμπλοκή του νου στην διαδικασία της διαιρετότητας που παράγει την υλική αντίληψη.
Ευτυχώς ο κύριος του πολιτισμού ως αρχαιότερος προνοεί διαφυλάσσοντας στην εξελισσόμενη κωδικοσειρά των γραμμάτων κάθε γλώσσας την σχέση ανάμεσα στον νου και την υλική έκφραση. Το διαπιστώσαμε ήδη στην ελληνική γλώσσα: ότι οι 7 περίοδοι του πίνακα των στοιχείων αντιστοιχούν στα φωνήεντα και οι 18 ομάδες στα σύμφωνα…
Οι διαφορές των κωδικοσειρών στις γλώσσες φανερώνουν τις διαφορετικές κατευθύνσεις της πλανητικής υπηρεσίας που έχουν επωμιστεί τα έθνη. Λ.χ. έχουμε επισημάνει ότι μετά την κορύφωση του χρυσού αιώνα της αθηναϊκής δημοκρατίας και των ελευσίνιων μυστηρίων το 304 π.χ. η γλώσσα έδειξε την αναδίπλωση του νου καθώς διαφοροποιήθηκε η φωνητική εκφορά (μαντρίκα γιόγκα) και αποπέμφθηκαν το δίγαμμα, το κόππα, το σαμπί. Επί πλέον κάποια γράμματα άλλαξαν θέση ή απόκτησαν διαφορετική προφορά από την Ιωνική των Χαλκιδαίων που γέννησε την Λατινική...
Η μελέτη της σχέσης των συχνοτήτων της εθνικής ομιλίας και της ψυχολογικής εθνικής ακτίνας μόλις αρχίζει να συνειδητοποιείται και να μελετάται ως ξεχωριστό αντικείμενο της νευροψυχολογίας και των γονιδιακών εθνικών διαφορών. Με την γλώσσα ως δείκτη της ισορροπίας του νου με το περιβάλλον. Χαρακτηριστικό είναι το γλωσσολογικό παράδειγμα της φυλής των «Πιράχα» του Αμαζονίου. Αυτή η πρωτόγονη ομάδα των ινδιάνων ζει διαρκώς σε ένα «ευτυχισμένο παρόν» με την τραγουδιστή γλώσσα τους γεμάτη σφυρίγματα να εναρμονίζεται με τους ήχους του περιβάλλοντος. Παρατηρήθηκε ότι δεν υπάρχουν συνειρμικές επαναδρομές (χρονικής αυτογνωσίας) στην φτωχή τους γλώσσα που δεν έχει αντωνυμίες... Καθώς το πρόσωπο δεν διαχωρίζεται σαφώς από την φυλή. Ενώ οι ιεραπόστολοι έχουν αποτύχει να τους πείσουν για την ανάγκη ύπαρξης ενός θεού στον οποίο χρειάζεται να πιστεύουν, αφού οι πτωχοί τω πνεύματι Πιράχα «ζουν εν θεώ» (αυτόν της φύσης-ψυχής).
Το εγώ και ο πολλαπλασιασμός του πυρός.
Τον πολλαπλασιασμό του πυρός δίχα και καθέτως τον συναντήσαμε στην αιγυπτιακή αρμονική σειρά των 6 βασιλικών δυναστειών που αθροίζονται στον αστρικό τρίτο οφθαλμό (666) wajet: ½+1/4+1/8+1/16+1/32+1/64 ή στην αυξανόμενη κλίμακα (Χ2) των Υδρογόνων-νόμων της αλχημείας : 3,6,12,24,48,96… Όμως είναι ιδιαίτερα δύσκολο να περιγράψεις με ψυχολογικούς όρους την μεταβολή του τριπλού εστιακού ηλιακού ΕΓΩ (εστία, το πυρ) από τον ένα διπλασιασμό στον επόμενο.
Έτσι η μεταβολή από τους 48 νόμους* που διέπουν το αγνότερο φυσικό πεδίο (στις κορυφές των ορέων) στους 24 του αστρικού, σχετίζεται με τον έλεγχο επί των συναισθηματικών παρορμήσεων. Με την συνείδηση να δοκιμάζεται στον ζυγό της νοητικής ισορροπίας μεταξύ «πίστης και γνωστικής βαρύτητας» για την σταθερότητα της μορφής της και την διαφάνεια που παρουσιάζει η επιδερμίδα ως έκφραση της σκέψης...
Η μεταβολή-θάνατος από τους 24 νόμους του κινητικού ή αστρικού πεδίου των συναισθηματικών δυνάμεων-φώτων, στους 12 του νοητικού, το εγώ αυτοαποκαλύπτεται ως ο φακός μιας κινηματογραφικής μηχανής… Αυτό που στην φυσική όραση είναι το τοπίο, εδώ είναι αντιπροσωπευτικές οντότητες (αρχέτυπα) των φυλών που παρήλθαν. Και από βασίλεια της φύσης στην αιθερική οθόνη της αύρας, εδώ στέκουν ως αναλυτές των πράξεών σου !!! συνθέτοντας το δικαστήριο των 42=6Χ7 μερών του «Είναι» (οι 6 δυναστείες της προγονολατρείας). Το θετικό αποτέλεσμα της κρίσης συνιστά την κατανόηση της θεραπείας της προσωπικής ασθένειας (κάρμα) ως αντίστοιχη επίλυση-υπηρεσία σε πλανητικό επίπεδο ελευθερώνοντας την ανάλογη ώθηση-φως για ένα κοσμικό άλμα στο ενορατικό πεδίο (συμμετρικό του αστρικού) των δυνάμεων-φώτων των 6 νόμων. Αντικρύζει τότε το χαροποιό όραμα των ανερχομένων Βουδών (πλανητών του ηλιακού συτήματος). (βλ. Πολιτεία. Η διήγηση του Ηρός. Το ένδοξο όραμα της πορείας του άρματος της ψυχής στον ουρανό ανάμεσα στους θεούς). Έτσι αφού η ψυχή-συνείδηση διαγράψει ένα ημικύκλιο στον θόλο του «αιθερικού Ναού», εφόσον δεν έχει αρκετή δύναμη για να διαπεράσει το ηλιακό σύστημα επανέρχεται στην βάση της εκτόξευσης, όπου καθοδηγούμενη από τον ακτινικό αντιπρόσωπο της πλανητικής ιεραρχίας, αναλαμβάνει και πάλιν την θέση της στον κύκλο μαζί με άλλες «φλόγες» για την υποδοχή του «χρυσού ηλιακού παιδιού».
Οι 3,6 και 12 νόμοι αφορούν την εμπειρία της νοητικής υπηρεσίας προς τον πλανήτη. Στους 3 νόμους υφίσταται το χριστιανικό μυστήριο της ιεροσύνης (ενθρόνισης του ιερέα). Δηλαδή η εμπειρία του αγγελικού τάγματος των «θρόνων» (η πρώτη θεοσοφική φυλή των Μονάδων, στο δεύτερο ζώδιο του πυρός, τον Λέοντα)
*Ο φυσικός κόσμος μας των 48 νόμων είναι υποσεληνιαίος. Ανήκει λοιπόν στον Δαντικό κύκλο των αστρικών κολάσεων που ξεκινούν από την σελήνη (Λίμπο των ψυχών. Ο Άδης 24,48,96,192,384,768)... Λχ τα επιβαρυμένα κέντρα των πόλεων αγγίζουν τους 60 νόμους, με την βία λεκτική και σωματική να αυξάνεται σημαντικά…
Το όνομα Descartes είναι αναγραμματισμός του Κένταυρος ?! (α μέρος)
Στο ζώδιο του Ζυγού η πύλη της ηλιακής συνείδησης μεταφέρεται στο προαύλιο της Τροίας-Άδη.
Ο Βουδισμός τοποθετεί τον Άδη των πεινασμένων φυλετικών φαντασμάτων (επιθυμιών ή νοητικών σπερμάτων ή εμπόλεμων φυσικών βασιλείων) στο προχωρημένο φθινόπωρο…
Το τι είναι ο κόσμος των πεινασμένων φαντασμάτων το μαθαίνουμε σταδιακά, καθώς ο φυσικός επιθυμητικός μας νους γίνεται δημιουργικός υφαντής. «Κένταυρος = κεντώ+αύρα ή Νέσσος < νήθω=υφαίνω» προσπαθώντας να επιτύχει τον μυητικό «ΚοΡεσμό» της επιθυμίας ( δηλ. την ΚΡυτσάλλωση του αντικειμένου των πόθων του στον επταπλό πλανητικό αιθερικό ιστό).
Ο Αϊνστάιν μας προειδοποίησε πως η τρισδιάστατη σφαιρική επιφάνεια του τετρασδιάστατου πλανήτη μας ευθύνεται για την ηλεκτρομαγνητική πλάνη των αισθήσεων… που δομούν οι 7 στοιβάδες του περιοδικού πίνακα των 108 ενσαρκωμένων στοιχείων ή αγγέλων…
Στην 5η ρίζα φυλή ο φυσικός μας φορέας αρχίζει να περιλαμβάνει ιχνοστοιχεία της 5ης περιόδου (βλ. μολυβδαίνιο)
Στα ζώδια του φθινοπώρου, (Παρθένος έως Τοξότης), επαναλαμβάνουμε στην επταπλή ουσία της αύρας των Ντυάνι Τσόχανς-Ελοχίμ-Αρχαγγέλων-Βουδών, το δράμα του πανούργου Σί-συφου (πολύ σοφού), Γενάρχη-Μανού των εξόριστων ή ενσαρκούμενων ανθρώπων της τρίτης ριζικής φυλής…
Το πώς η πνευματική Ανθρωπότητα εκείνων των ημερών ενδύθηκε την σάρκα είναι το αντικείμενο της Κρίγια γιόγκα.
Στον χριστιανισμό αντιστοιχεί στο μυστήριο της ενσάρκωσης του Λόγου, δηλαδή της γέννησης του Χριστού-φωτός της συνείδησης από την Παρθένο Μαρία: Την παρθένο του φωτός- Stella Maris- Κουνταλίνι. Δηλαδή την πτώση του κοσμικού αέρα (σκέψης) της τρίτης καβαλιστικής Σφαίρας (Κρόνου) στον γραμμικό χρόνο της υλικής ουσίας...
Για να προσεγγίσουμε αυτό το μυστήριο θα καταφύγουμε που αλλού, στον δομισμό των γραμματοσυμβόλων.
Ήδη έχουμε αντιμετωπίσει την ρίζα «ΚΡι» σε σχέση με την ρίζα «ΧΡι» του πυρός. (βλ. Χρηστός ή Κρήγυος = ο χρήσιμος).
Πιο ειδικά αναγνωρίσαμε στο ενδέκατο γράμμα Κ την κάθετη διχοτόμηση του εικοστού δεύτερου γράμματος Χ, δηλαδή την δημιουργική έΚΡηξη (Creation*, Κρίγια, Κρέας**) εξαιτίας της σταυροειδούς σύγκρουσης των Χιαστί γραμμών ή κοσμικών δακτυλίων (Χάους και Κόσμου).
Ο Πλάτων στον Τίμαιο αναφέρει την ιδιότητα του πυρός να πολλαπλασιάζεται «δίΧα και Καθέτως»…
*Το τρίτο γράμμα της Λατινικής C είναι μισός κύκλος //βλ. Circle =Κίρκη !!!//
Η λέξη ΚΡεοκοπέω (κόβω κρέας) σημαίνει την κατακρεούργηση ή Διαρετότητα του πυρός. Που βιώνεται στην καθαρτήρια επαφή … με τις Μαινάδες του Βάκχου ή την Μανία της θεάς Κάλι-Αθηνάς ή την Κυβέλη των λεόντιων ονύχων-οδόντων του πυρός που διαμελίζουν στροβιλίζοντας τις σάρκες στην «δίνη του Λόγου-πυρός, δηλ. το βουητό-βρυχηθμό της Κυψέλης-Κυβήβης των αυτιών***»… βλ. Κύβηλις = η χασαπομάχαιρα
**Το κρέας-αίμα είναι φύλαξ του αιθερικού κραδασμού (τάττβας) του πυρός. Την ρίζα «Κρι» συναντάμε στον Κρόνιο σκελετό όπου παρασκευάζεται το αίμα, στον Κριό-Κρανίο, στο ρήμα Κρέκω=κρούω, κτυπώ το υφάδι (υφαίνω τον ιστό…)
***Τον μεσαίωνα οι υποψιασμένοι θεολόγοι πίστευαν ότι η Παρθένος Μαρία συνέλαβε από το αυτί… !!! Σχήμα αυτιού έχει το σύμβολο του κραδαινόμενου αιθέρα
Από εδώ και πέρα η επιστημονική φαντασία του Δάσκαλου Κένταυρου Descartes μας άνοιξε την θύρα της «Ιστολογίας»: Τον μαθηματικό κλάδο όπου υπολογίζονται τα διανύσματα των δυνάμεων του αστρικού πεδίου επί του διατεταγμένου αιθερικού "καρτεσιανού πλέγματος"-ιστού. Αλλά και της Βιολογικής Ιστολογίας που έχει αντικείμενο την έρευνα της εσωτερικής μικροσκοπικής ανατομικής μορφολογίας, των φυτικών και ζωικών ιστών και γενικότερα την μελέτη της λεπτής υφής των ιστολογικών οργάνων των διαφόρων οργανισμών…
Περί Κενταύρων-δομητών (β μέρος)
Την περιγραφή των τετρασδιάστατων ΧεΡουβικών υπάρξεων αποπειράθηκε ο προφήτης Ιεζεκιήλ στο γνωστό όΡαΜα για το άΡΜα των τροχών της ψυχής. (βλ. ΜαΡία και stella MaRis το άστρο της κοσμικής ψυχής. ΤΡΑΜ το ριζικό μανΤΡΑΜ της ΜήΤΡΑς-γης ).
Η ελληνική μυθολογία, ίδια με την ιουδαϊκή, περιγράφει τις πολυδιάστατες και ιδιαίτερα σύνθετες χερουβικές μορφές του κοσμικού αστρικού πεδίου ως ΕκατόγΧειΡες, γεννήματα του Ουρανού ή Χάους.
Οι Κένταυροι-εφέσεις ή νοητικά ένστικτα-υποπεδία του κατώτερου νοητικού (οπλισμένα: α. με νοητικά βέλη, β. με λίθους και γ. με έλατα...) παρουσιάζονται ως δίμορφα όντα: ταχύτατα άλογα με ανθρώπινο θώρακα και κεφάλι. Όμως η λέξη Κένταυρος έχει ως συνθετικό την λέξη ταύρος (αναγρ. σταυρός + cent=εcατόν) ενώ ως Cένταυρος αναφέρεται και ο Μινώ-ταυρος.
Η ινδιάνικη-ινδική μυθολογία αναφέρει ως πρωταρχική-πρωτεϊκή μορφή το άλογο-δράκο (Μακάρα) του Ποσειδώνα-Βαρούνα, παντογνώστη και μέγα κριτή των ανθρωπίνων πράξεων . Έτσι ερχόμαστε τελικά αντιμέτωποι με τους όφεις-σβάστικες Nagas των οποίων άρχων είναι ο Βαρούνα-Ποσειδώνας των υδάτων και τον ναγουαλισμό ή λατρεία του σταυρωμένου ηλεκτροαρνητικού όφεως (ΧΡιστού) και του Εκατόνταρχου-Κένταυρου Λογγίνου, της Θεάς σβάστικας Αθηνάς ή κουνταλίνι ή Έχιδνας της Σοφίας (<αναγραμ. όφις=φως) στον οπισθόναο του Κρανίου (παρεγγεφαλίδα)…
Οι δισώματοι Κένταυροι είναι λοιπόν οι απλούστερες δυνατές εμφανίσεις των λευκών ταύρων (ΧεΡουβίμ. -βλ. ΧείΡων , ΧΡ η ρίζα του κοσμικού πυρός-) της σεληνιακής εξέλιξης.
Αναφέρονται και ως «Ιξιονίδες»: τέκνα του Λαπίθη Ι(ξ)ίωνα (βλ. ρίζα Λαπ=λαίλαψ, ενώ το σανσκριτικό ιδεόγραμμα (ξ) δείχνει την Μελία νύμφη ή ξύλο-κεραυνό Δία των ιδεών. Σημ. ο Κένταυρος ΦόΛος είναι τέκνο της Μελίας και του Σειληνού) και της νεΦέΛης, Αύρας-Ήρας. Το σπήλαιο του Φόλου μας είναι ιδιαίτερα γνωστό ως το ΠΛατωνικό σΠήΛαιο της ΠΛανητικής ΠΛάνης όπου παρελαύνουν στους τοίχους οι σκιές των νοητικών αρχετύπων Κενταύρων. Ενώ ο απίστευτος πλατωνικός υπαινιγμός συνεχίζεται ταυτίζοντας τον Σειληνό της Βακχικής λατρείας του αιθερικού κλίματος με τον Σωκράτη…!!!
Η καταδίκη του Ιξίωνα να περιστρέφεται αιώνια σε έναν πύρινο τροχό με φίδια υποδεικνύει την λειτουργία της αναπνοής. Έτσι οδηγούμαστε βαθμηδόν στην μαθηματική προσέγγιση των Δομητών Κενταύρων της αναπνοής από τους αρχαίους πυθαγόρειους μυθογράφους-μαθηματικούς που υπολόγιζαν τις απόκρυφες ειδητικές πυθαγόρειες τριάδες… (ακτίνες)
Ένας Κένταυρος ή Εκατόνταρχος ή Αιών (century) είναι μια Εκατοντάς δηλ. μια τριαδική-τριψήφια-τριγωνική έκφραση των κόμβων του Κάρμα. Είναι γέννημα των δινών του κηρυκείου (Νείκους) στον νεφελώδη Σφαίρο του μόνιμου ατόμου (αύρας).
Ένας Κένταυρος εκδηλώνει την πνευματική τριάδα ή διπλό αιθερικό 2Χ(3,4,5)=(6,8,10) ή 36+64=100.
Παρόμοια, την ιδέα των σύνθετων χερουβικών μορφών (Κενταύρων) έχει διαφυλάξει η αιγυπτιακή αστρολογία στις αλλόκοτες περιγραφές των 36 πρότυπων μορφών ή Δεκανών του έτους... Ενώ δια μέσου των Κενταύρων-δινών εκδηλώνονται οι 64=2Χ32 διαλεκτικές συνθετικές καταστάσεις των πολικοτήτων στο I Τσινγκ. (32=22+10, ήτοι οι 22 διαδρομές που ενώνουν τις 10 Σφαίρες-Σεφιρώθ στο σύνθετο καβαλιστικό δένδρο ή τετραπλό εικοσάεδρο ή άΡΜα-όΡαΜα της ψυχής).
Εμείς σήμερα αποδίδοντας ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης χρειάζεται να εμβαθύνουμε περισσότερο στα μυθολογικά σύμβολα σχετίζοντας τα με την σύγχρονη ορθολογική Καρτεσιανή επιστημονική φαντασία, που δεν υστερεί των μυθολογικών περιγραφών. Απλά χρειάζεται όπως πρότεινε ο Αριστοτέλης να εμβαθύνουμε περισσότερο στους φυσιολογικούς ιστούς…
Ο Ιστός στην επιστήμη της βιολογίας είναι ένα σύνολο κυττάρων με παρόμοια μορφή και λειτουργία, που συνδέονται και συνεργάζονται για την πραγματοποίηση της ίδιας λειτουργίας. Υπάρχουν συνολικά τέσσερις διαφορετικοί τύποι ανάλογων κυττάρων, συνεπώς τέσσερα είδη ιστών:
1. Μυϊκός: Επιμήκη κύτταρα που χάρις στην ακτίνη και τη μυοσίνη τις δύο συσταλτές πρωτεΐνες επιτυγχάνουν την συστολή (κίνηση). Διακρίνεται: α) στον λείο ιστό των σπλάχνων που λειτουργεί «ακούσια» με ατρακτοειδή λευκά κύτταρα (σεληνιακά). β) στον γραμμωτό από πολυπύρινα κυλινδρικά μακρόστενα ερυθρά κύτταρα (ηλιακά) που λειτουργούν «εκούσια».
2. Επιθηλιακός: Πολυεδρικά κύτταρα που είναι πάρα πολύ στενά συνδεδεμένα και φέρουν ελάχιστη μεσοκυττάρια ουσία. Δομούν την επιδερμίδα και την εσωτερική επιφάνεια (κοιλότητες) των οργάνων. Αποτελούν πολύ ενδιαφέρουσες τοπολογικές εκδηλώσεις της τετρασδιάστατης ΧεΡουβικής Ύπαρξης
3. Νευρικός: Κύτταρα με αποφυάδες που εκτείνονται μακριά από το κυτταρικό σώμα. Ευθύνονται για την παγίδευση των ημερήσιων εντυπώσεων (ηλεκτρομαγνητικών παλμών των αισθήσεων) στους νευρώνες, επιτυγχάνοντας την ανάκλαση της πραγματικότητας
4. Συνδετικός ή ερειστικός (έρεισμα=στήριγμα) : Η ταξινόμηση εδώ γίνεται όχι βάσει των κυτταρικών στοιχείων αλλά στην βάση των μεσοκυττάριων χαρακτηριστικών που είναι: οι ίνες ( κολλαγόνες, δικτυωτές, ελαστικές), η άμορφη θεμέλια ουσία και το υγρό των ιστών. Ως προς αυτά τα χαρακτηριστικά εξετάζονται οι τένοντες, η δερμίς του δέρματος, τα οστά, ο χόνδρος, ο λιπώδης ιστός και το αίμα…
Η Ιστοχημεία εξετάζει την κατανομή των διαφόρων ουσιών στους ιστούς…
Οι φυσιολογικοί ιστοί (βλ. DNA = γνώση, φως στην φωτοχημεία) ανταποκρίνονται στις 3εις αιθερικές ψυχικές ανακλάσεις:
Ο ιστός της αιματικής κυκλοφορίας είναι ο πρώτος αιθήρ των αισθητηριακών αγγέλων ή «Εντυπώσεων» βλ. έντομα και «περιφερειακή ή πολυεστιακή όραση» που διοχετεύεται στο αίμα…
Ο νευρικός ιστός παγιδεύοντας τις ηλεκτρομαγνητικές αισθητηριακές πληροφορίες του αιθέρα των εντυπώσεων της «εστιακής ή εγω/μετρικής» όρασης, ευθύνεται για τον ύπνο των ζώων, δημιουργεί την «πλάνη του πλανήτη» δηλ. τον χωρόχρονο της ημέρας όπου αναπτύσσεται ή κίνηση και η νοητική συνείδηση… (Σημ. ο φυτικός αιθερικός ιστός δημιουργήθηκε την τρίτη ημέρα της Γένεσης, πριν από τα άστρα και τους πλανήτες της τέταρτης ημέρας… !!! Ενώ ο άνθρωπος δημιουργήθηκε την έκτη…).
Τέλος ο ιστός της μνήμης είναι ο επιθηλιακός ιστός των τριχών… Αλλά αυτό είναι το μυστικό της μύησης του γδαρμένου μουσικού Σειληνού Μαρσύα…
Προσθέτοντας εδώ τις απίθανες ψυχοφυσιογνωστικές παρατηρήσεις του Αριστοτέλη, ελπίζουμε ότι οι νοήμονες αναγνώστες θα αντιληφθούν την νύξη των ονοματοθετών, πως υπεύθυνη για την δημιουργία των δομικών ιστών της σάρκας είναι η ομιλούσα σκέψη (διδασκαλία) των Κενταύρων που δημιουργεί=συναθροίζει=υφαίνει (δημιουργώ=δήμος+έργο=δεσμός+έργο=υφαίνω ομαδικά) τις παρελθούσες αιθερικές φυλές στην σωματική μας μορφολογία… (βλ. Ο Λόγος σαρξ εγένετο…)
Ο Σίβα και τα κανονικά στερεά των αισθήσεων…
Στο ζώδιο του τοξότη η συνείδησή μας προσεγγίζει τον θεό των πύρινων παραδοξοτήτων. Η αιτία που το ΠυΡ ή ΠΡάνα ή ΠαΡόν είναι παντού αλλά παραμένει απροσδιόριστο οφείλεται στην απλότητά του.
Η τριγωνική πυραμίδα όντας το απλούστερο κανονικό στερεό παραμένει συμμετρική με τον εαυτό της. Δεν εμφανίζει πολικότητα, είναι υπεράνω καλού και κακού !!!
Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι Άγιοι Πατέρες όταν ισχυρίζονται πως όλοι μας καλοί και κακοί θα περάσουμε από την κρίση του πυρός (νοητική Κόλαση). Αυτό που δεν μας λέγουν είναι πως η νοητική κόλαση είναι ο ίδιος ο Πολιτισμός…
Έτσι όσοι από εμάς είναι απλοί-αγαθοί θα περάσουν την δοκιμασία σχετικά αλώβητοι. Αντίθετα όσοι είναι σύνθετοι, δηλ. κακοί, θα υποφέρουν έως ότου αποδεχθούν το λάθος της ταύτισης με τα είδωλα του Εαυτού τους, στην γέενα=φρίκη της απροσδιοριστίας του πυρός. Η αιώνια κόλαση αφορά την Προμηθεϊκή Μονάδα μας που υποχρεώνεται να παραμείνει πνευματικά αδρανής έως το τέλος του αιώνος, δηλ. έως την επόμενη ενσάρκωση που θα της δοθεί και πάλι η ευκαιρία της νοητικής επαφής με την φυλετική προβολή της…
Όσοι επιχειρούν να ερευνήσουν το πυρ στον διαλογισμό τους ευρίσκονται αντιμέτωποι με το απόλυτο Καρτεσιανό γεωμετρικό αιθερικό πλέγμα που αναπαράγει τον εαυτό του, την «Μελία Νύμφη-Χερουβίμ».
Στους κόμβους του πλέγματος ανοίγουν ακοίμητοι επόπτες οφθαλμοί που πολλαπλασιάζονται επ άπειρον…
Το πλέγμα αυτό είναι γνωστό ως το «λουλούδι της ζωής» (η Μελία) και παριστάνεται στην καβαλιστική παράδοση: ως πλέγμα ίσων κύκλων που αλληλοδιαπερνούν τα κέντρα τους.
Στην ελληνική μυθολογία είναι η τέλεια Ήρα (Άρης) που συμβολίζεται με τα ανοιγμένα φτερά του παγωνιού διακοσμημένα με οφθαλμούς…
Το πυρ είναι λοιπόν ο μαγικός σπασμένος καθρέπτης της διαιρετότητας. Όποια πνευματική φλόγα σπινθήρας, εκπόρευση μιας μεγαλύτερης πνευματικής φωτιάς τολμά να κοιτάξει εντός του, αντικρύζει-διαιρείται στα 7 χρόνια της γρουσουζιάς Της. Παρατηρεί τους κυτταρικούς της σπινθήρες ως γαλαξίες… Έτσι διατρέχει το φράκταλ έως ότου εγκλωβιστεί σε κάποιον από τους διαφορετικούς ΧΡόνους (ΧΡ=πυρ) των δημιουργικών κοσμικών συνειδήσεων…
Οι μυήσεις μας δεν είναι τίποτε άλλο πέραν από την αντιστροφή της κίνησης και την έξοδο από τους σύνθετους κατοπτρισμούς του Εαυτού μας στα καταναλωτικά είδωλα. «Ο Θεός είναι πυρ αναλίσκων»
Στον ζωδιακό κύκλο έχουμε δύο κυβερνήτες για το ενστικτώδες δημιουργικό πυρ της προσωπικότητάς μας: τον ημερήσιο αιθέρα (Κριός) και τον νυκτερινό αιθέρα (Σκορπιός). Απέναντί τους ευρίσκονται δύο φθοροποιές θέσεις εξορίας για την προσωπικότητα: ο (Ζυγός) για τον ημερήσιο αιθέρα και ο (Ταύρος) για τον σκοτεινό αιθέρα…
Η νοητική ημερήσια προσωπικότητα έχει την έξαρσή της στον εργατικό Αιγόκερω, και την πτώση της βλ. ονειρική νοητική έξαρση στον Καρκίνο…
Η ψυχή του πυρός βρίσκεται στον Σκορπιό: στους ζώντες κατοπτρισμούς των παθών ή κεφαλών της Ύδρας. Ενώ στον Τοξότη ο νοητικός πλέον μαθητής καλείται να αποσύρει εκτός από τα ενεργά πάθη-πυρά και τις εφέσεις-πυρά που μέλλουν να εκφραστούν στην προσωπικότητά του… (Στυμφαλίδες Όρνιθες). Γιαυτό χρειάζεται την ιώδη ενέργεια (Ιόλαο) των γ.ο. ώστε να ερευνήσει το φυλετικό Έλος.
Ο Τοξότης ενώνει την καβαλιστική σελήνη (γ.ο.) με τον καβαλιστικό ήλιο (καρδιά). Όμως τα βέλη του κτυπούν όλες τις καβαλιστικές σφαίρες...
Τα UFO και τα αιθερικά κέντρα
Το ζώδιο του υδροχόου αντιστοιχεί στον φυσικό αιθέρα Δία που δέχεται τις ρυθμικές δονήσεις tattwas από την πανσέληνο. Η σελήνη μας είναι ένα μεγάλο μυστήριο που αποκαλύπτεται σταδιακά στον κοινό νου από την δεκαετία του 1970 και εντεύθεν…
Η θεοσοφία μας πληροφορεί πως η σεληνιακή άλυσος είναι η μητρική της γήινης και μεταβιβάζει την ζωή από τις 7 σφαίρες της στις αντίστοιχες γήινες ακολουθώντας την προβλεπόμενη κοσμική διαδικασία.
Όμως αυτή η διαδικασία φαίνεται πως έχει παρεκτραπεί από τα συνηθισμένα εξαιτίας της αποτυχίας του σεληνιακού πλανητικού Λόγου.
Η λεγόμενη «αποτυχία του σεληνιακού Λόγου» δεν αναφέρεται σε μια αποτυχία της εξέλιξης της σεληνιακής μορφικής ζωής, αλλά στο γεγονός πως ο πλανητικός της Λόγος μάλλον επαναστάτησε συμπαρασύροντας και την γήινη άλυσο.
Έτσι τον αποστέρησαν από το πλανητικό του σώμα, ενώ η γήινη άλυσος σώθηκε χάρις στην θυσία του Προμηθέα, πλανητικού Λόγου της Αφροδίτης που ανέλαβε να αποκαταστήσει την τάξη μαζί με την ιεραρχία των μυημένων του ηλιακού συστήματος που προσέτρεξαν στο κάλεσμά Του.
(σ.σ. Η παρέμβαση έγινε κατ΄εντολή της Στοάς του Σειρίου που εγκατέστησε έναν υψηλό μυημένο στην άλυσο της Αφροδίτης, από όπου και εποπτεύει ολόκληρο το ηλιακό σύστημα)
Αν έχω καταλάβει καλά ο απόηχος της παραπάνω ιστορίας έχει εμπνεύσει τον χολιγουντιανό πόλεμο των άστρων (starwars). Η αδελφότητα των Jedi (Ιουδαίων !!!) μάχεται κατά της μαύρης αστρικής στοάς των Σεθ (Αιγυπτίων !!!) που έχει καταλάβει πολλές δεκάδες από ηλιακά συστήματα της γαλαξιακής δημοκρατίας… επεκτείνοντας την «αυτοκρατορία του σκότους».
Η σελήνη μας εμφανίζεται στην εν λόγω μυθολογία ως «το άστρο του θανάτου» της μαύρης στοάς, ένας δορυφόρος-μηχανή που εκτοξεύει ακτίνες θανάτου… (βλ. 7η ακτίνα). Με τους ιππότες Jedi της λευκής αδελφότητας να αναλαμβάνουν διαρκώς επιχειρήσεις για την καταστροφή του… Ενώ μερικοί ταλαντούχοι λευκοί ιππότες μεταπίπτουν στην μαύρη στοά, και κατόπιν μετανοώντας διασώζουν την κατάσταση, με τον αγώνα να συνεχίζεται ακατάπαυστα.
Παρόμοια οι Γνωστικοί μας πληροφορούν ήδη από την ελληνιστική εποχή (βλ. Ικαρομένιπος του Λουκιανού) πως η μάχη μαίνεται στον αιθερικό ιστό του ηλιακού μας συστήματος μεταξύ ιερών και μη ιερών πλανητών που εδράζουν πίσω από τον Πλούτωνα…
Η πολύ ενδιαφέρουσα παρομοίωση του νοητικού μόνιμου ατόμου (πανσελήνου) με το τεχνητό «άστρο του θανάτου». Δείχνει την επιτάχυνση εξαιτίας της παρέμβασης του τεχνολογικού πολιτισμού στην ανάπτυξη της ανθρώπινης νοημοσύνης… Αλλά και την αμφισβήτηση αυτού που εννοούμε φυσικό καθώς αποδεικνύεται φωτοβιολογική μηχανή.
Το τι συμβαίνει ακριβώς με τα UFO ή καλύτερα τους αιθερικούς τροχούς-κέντρα σχετίζεται με την επικοινωνία μεταξύ των σφαιρών της πλανητικής μας αλύσου και τις μεταβάσεις μεταξύ των διαφορετικών πλανητικών αλύσων στο ηλιακό μας σύστημα. Όποιος αντικρύζει κατά την μεταφορά της συνείδησης του από το αστρικό πεδίο στο αιθεροφυσικό την λειτουργία κάποιου τσάκρας, νομίζει ότι ευρίσκεται ενώπιον ενός περιστρεφομένου UFO…
Η πλανητική άλυσος ονομάζεται επί των ημερών μας κούφια Γη. Η έξοδος προς τις πολλαπλές διαστάσεις του διαπλανητικού χώρου γίνεται από την πλανητική καρδιακή πύλη "στο εσωτερικό" της Γης... Η είσοδος προς την «κούφια Γη» επιτυγχάνεται δια μέσου της πύλης του Άδη ή τετραγώνου του φωτός στον λαιμό 4Χ4=16 πέταλα. Κατά την τέλεση των Ελευσίνιων του φωτός μυστηρίων και την ενεργοποίηση του άξονα του θεοσοφικού Μόνιμου Ατόμου δηλ. της σπονδυλικής μας στήλης με τα διαβόητα τσάκρας-τροχούς... "ο Θεός Πλούτων εμφανίζεται έτσι ως ο φύλακας-κριτής της Πύλης"...
Κάθε τσάκρα-Πύλη κραδαίνεται ενεργοποιώντας την Γέφυρα του Ουράνιου Τόξου "βλ. την Bifröst της βόρειας μυθολογίας" προς τους αστρολογικούς πλανήτες-στοιχεία. Κάθε τσάκρα-τροχός είναι μια θύρα που ενεργοποιεί οχήματα-Ufo προς τις αντίστοιχες αιθερικές εξελίξεις των στοιχείων... Κάθε μετάβαση επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην γενετική μας δομή... Η πύλη-Ufo στην ελληνική μυθολογία ονομάζεται άλλοτε Δέπας ή λωτός της ψυχής, και άλλοτε 'Μηχανή του θεού". Η Αργώ και τα πλοία των Φαιάκων μάλλον ήταν Ufo... H ίδια η σελήνη μάλλον είναι Ufo... Ο λωτός-θρόνος του Βούδα είναι μια αιθερική μηχανή...
Φαίνεται πως η φυσική δημιουργία είναι ένας εκπαιδευτικός οραματισμός (ένα Matrix) για τις Μονάδες μας, που προετοιμάζονται για την μάχη που μαίνεται στον αστρικό κόσμο μεταξύ των διαφόρων Τιτανικών τάξεων... Η συνειδητή ταφή του σπόρου-μορφής στον νοητικό κόσμο, οδηγεί στην ανάσταση-ανθοφορία της Μονάδας μας στο πνευματικό Άσραμ-UFO...
Κλείνοντας αυτόν τον κύκλο των «ουφολογικών νύξεων» σκέπτομαι πως χρειάζεται να εμβαθύνουμε πολύ περισσότερο στην φύση των μετάλλων. Γιατί η μεταλλική φύση σχετίζεται με τον αέρα και την συνείδηση. Έτσι αναμένεται να βρεθούν πολλά νέα μεταλλικά στοιχεία καθώς ο πολιτισμός μας θα γεφυρώνει το χάσμα με τον αστρικό κόσμο των αιθερικών «μεταλλικών» μηχανών, έως ότου αποκαλυφθεί πως και η ίδια η φυσική μας μορφή είναι το ορατό μέρος μιας καλωδιωμένης αιθερικής μηχανής που χειρίζονται κάποιοι αδελφοί από τα «υπερβόρεια γεύματα» στα Άσραμ-UFO…
Η κεραία-πύργος ύψους 6 χλμ. στην σκοτεινή πλευρά της σελήνης εικάζεται πως διαμορφώνει την αντίληψή μας για την φυσική πραγματικότητα. Καθώς τα σεληνιακά tattwas φαίνεται πως έχουν αποδέκτη την οφιοειδή παρεγκεφαλίδα μας (την σύνθεση των κατώτερων κέντρων στο κρανίο). Πρόκειται δηλαδή στην κυριολεξία για κανονικό τηλεοπτικό σήμα που εμπλεκόμενο με τον μηχανισμό της ομιλίας μας (σκέψης) μας υποβάλει την φυλετική σκεπτομορφή για την εικόνα ενός δήθεν κόσμου εντός του οποίου κινούμαστε τάχα ελεύθεροι και ωραίοι…
Η ονειρική εικονολατρία και η εικονοκλασία-τοπολογία του αιθερικού δικτύου.
Όσοι μελετούν την λειτουργία των σπινθηρισμών του μετωπιαίου αδένα, σε σχέση με την παραγωγή των ονειρικών εικόνων από τα διεγερμένα νευρικά πλέγματα κάτω από το κεφάλι. (σημ.: η εστίαση της προσοχής στον τρίτο οφθαλμό είναι εικονοκλαστική, απαγορεύει δηλ. την ονειρική μορφική εικονολατρία). Αντιλαμβάνονται γρήγορα πως ο μαθηματικός κλάδος της τοπολογίας-γεωμετρίας είναι ο πλέον κατάλληλος, για να αντιμετωπίσει τα θέματα μετασχηματισμού των κραδασμών του φωτός σε ονειρικά μορφικά δρώμενα… Η μαθητεία στην τοπολογία-γεωμετρία αποτελεί λοιπόν μονόδρομο για όποιον επιχειρεί τον αποσυμβολισμό των ονείρων ή γεγονότων του βίου του …
Υπενθυμίζοντας την απόκρυφη φράση του Ηρακλείτου για τον Απόλλωνα, άνακτα του μαντείου των Δελφών: πως ούτε λέγει ούτε κρύπτει, αλλά σημαίνει… Που επαναλήφθηκε στην περίφημη πλατωνική απαγόρευση για την είσοδο των αγεωμέτρητων στην ακαδημία του: «Αγεωμέτρητος μηδείς εισίτω μου την στέγην»
Επομένως στην νοητική ακαδημία* (< εκάς ο δήμος=αγέλη ή εικονολατρία), διδασκόταν όπως και στην γεωμετρική ισλαμική τέχνη των αραβουργημάτων, η ανεικονική Απολλώνια λατρεία-σήμανση της πυθαγόρειας Διάνοιας-Ελένης ή δάδας της σπονδυλικής στήλης. Που εκλαϊκεύτηκε στις 92 μετόπες + 2 αετώματα του Παρθενώνα… δηλ στα 96=2Χ48 πέταλα του τρίτου οφθαλμού.
*Ο Ακάδημος ήταν αυτός που γνώριζε (σήμανε) την θέση που φιλοξενήθηκε η Ελένη στην αττική κατά την απαγωγή της από τον Θησέα.
Η λατρεία της πενθούσας Δήμητρας-Ελένης (το σύστημα γης-σελήνης) ως αιθερικής Γαίας (τοπολογίας), αποκαλύφθηκε ξανά στις μέρες μας, από τον πρωτοπόρο Ελβετό φυσικο-μαθηματικό Γεωδαίτη Λεονάρδο Όιλερ
Ο Κύκλωψ Όιλερ συνεισέφερε τα μέγιστα στην μελέτη της λειτουργίας του τρίτου οφθαλμού, είτε με τον τριγωνομετρικό μετασχηματισμό των ορθογώνιων (Διόσκουρων) καρτεσιανών συντεταγμένων σε (Απολλώνια) πολική-κυκλική συντεταγμένη (Ελένη). Είτε με την χαρακτηριστική τιμή του αθροίσματος (χ = V − E + F=2) όπου V, E, και F είναι αντίστοιχα οι αριθμοί των κορυφών (γωνίες), ακμών και εδρών του δοσμένου πολυγώνου. Με την οποία ταξινομήθηκαν τα πλατωνικά στερεά.
Για να γενικευτεί η χρήση του τύπου από τον Πουανκαρέ στις άπειρες διαστάσεις του αιθερικού χώρου…
Ο ενορατικός οφθαλμός μετασχηματίζει λοιπόν μια πολυδιάστατη μορφή είτε τριδιάστατη είτε τετραδιάστατη (δηλ. κινούμενη ως γεγονός) στην αιθερική σφραγίδα ενός δαιμονίου, που στην τοπολογία είναι ένα γράφημα Κωσύ... Δηλ. μια προβολή των χαρακτηριστικών σημείων της κλειστής μορφής στο επίπεδο ενωμένης με γραμμές. βλέπε στην εικόνα τα αστρικά δαιμόνια σε γραφήματα Κωσύ και τις καρτεσιανές συντεταγμένες των Διόσκουρων
Google Sites
Report abuse