Οι 153-ιχθύες

Με όρους νευρολογίας πρόκειται για  την απόσυρση της συνείδησης από το περιφερικό νευρικό σύστημα και το πνευμονογαστρικό νεύρο,  σε κάποιο από τα 7 κέντρα της σπονδυλικής μας στήλης. Τις 7 ηλεκτρείδες πύλες των Θηβών όπως τις αποκαλεί η μυθολογία του Οιδίποδα. Το υπναγωγικό φαινόμενο και οι μεταβολές της συνείδησης μελετήθηκαν κυρίως από τον σουρεαλισμό σύγχρονο του υπαρξισμού του Ζ.Π. Σαρτρ που ασχολήθηκε επισταμένα με την λειτουργία της φαντασίας. Η οποία ελέγχεται μαζί με την κατανόηση  της μάχης των αδελφών Ετεοκλή και Πολυνείκη  δηλ. της συνείδησης στον ύπνο και το ξυπνητό στις 7 πύλες=κέντρα του αιθερικού σώματος,  Τύμβου των Θηβών…    

Παρόμοια ο Αισχύλος περιγράφει  στην τραγωδία του Προμηθέα,  την δέσμευση του τριγωνικού πνευματικού σπινθήρα  στην πενταγωνική μορφή, δηλ. την παγίδα της χρυσής τομής (Αφροδίτης)  του δικαιοδοτικού νόμου του Σειρίου. Η δέσμευση γίνεται από τον Ερμή της ομιλίας και τα καρφιά των λέξεων από  τα γράμμτα του αλφαβήτου που «προμηθεύει ο Ήφαιστος».

 Ο Προμηθέας προφητεύει την απελευθερωσή του στην γέννηση του Επάφου από την Ιώ (ιώδη)  στην Αίγυπτο,  δηλ. στην κατανόηση πως  οι σκέψεις μας είναι ο ηλεκτρομαγνητισμός (Αιγίς)  που δίνει την σταθερότητα στην σάρκα μας, (η Αίγυπτος της δουλείας) και το τοπίο που αντικρύζουμε   

Στην σύγχρονη επιστημονική  μυθολογία ο   Αϊνστάιν ως σύγχρονος Προμηθέας δεσμώτης  επανέλαβε  ότι  δεν μπορεί να φανταστεί πως τρέχει περισσότερο από την ταχύτητα του φωτός,  καθώς συναντά  τον αδιαπέραστο ορίζοντα των γεγονότων. Δηλ. το αδιαπέραστο τείχος που δημιουργούν οι  καθημερινές σκέψεις των αναγκών  της σάρκας  στην πενταγωνική μορφή  του…

Όταν κάποια στιγμή κατάφερε να προσεγγίσει την  ταχύτητα του φωτός στην φαντασία του, άρχισε να περιγράφει το υπναγωγικό παραισθητικό φαινόμενο σχετίζοντάς το με την κατανόηση των νόμων της προοπτικής εξαιτίας ενός παρατηρητή.  Η οποία προοπτική καταπαύει καθώς ο παρατηρητής πολλαπλασιάζεται στην ομαδική ή ψυχική συνείδηση στο τριγωνικό πλέγμα (καβαλιστικό 20ερο) των παρατηρητών. Το οποίο με την σειρά του καταρρέει  οδηγώντας στην αντίληψη του τετρασδιάστατου πυθαγόρειου άχρονου πνευματικού Σφαίρου στην τρισδιάστατη επιφάνεια του οποίου  γεννιέται η ηλεκτρομανητική  μορφή (Αφροδίτη).   Οι μορφές όπως και ο ηλεκτρισμός συνιστούν  προσεγγίσεις της χρυσής τομής   

Οι πυθαγόρειοι αναζητώντας   την απελευθέρωση του Προμηθέα,  δηλ. την υπέρβαση της ταχύτητας του φωτός των μοιραίων άστρων 3Χ100Χ1000. Κατέληξαν στην λατρεία της κύστης του ιχθύος   με διατάσεις 153, 265. 

Ο Λόγος των οποίων 265/153 =1,73  δίνει τετραγωνική ρίζα του 3  της ταχύτητας του ηλιακού  φωτός. Δηλ.  του αστρολογικού Κρόνου που έχει καταπιεί τα παιδιά του (της ψυχολογία μας)…

Έτσι με οδηγό τον Απόλλωνα (απλό οφθαλμό) και τον Χείρωνα Κένταυρο, την Μονάδα των ενστίκτων αρετών, ανοίγουν τα 9 πέταλα του ψυχικού λωτού των 9 σημείων δηλ. του κύκλου των 9 σημείων του Όιλερ…

**Ένας αριθμός που είναι ταυτόχρονα πενταγωνικός (Pn): 2n(3n-1) και τριγωνικός (Tm): 2m(m+1),   όταν

2n(3n-1) = 2m (m + 1) => (6n-1)^2 - 3 (2m + 1)^2 = -2.

Αντικαθιστώντας με x = 6n-1 και y = 2m + 1 λαμβάνουμε την Διοφαντική τετραγωνική εξίσωση (Pell)

x^2-3y^2 = -2, που έχει λύσεις για τα ζεύγη των ακεραίων

(χ, γ) = (5,3), (19, 11), (71, 41), (265, 153) και αυτές δίνουν

(η, m) = (1, 1), (10/3, 5), (12, 20), (133/3, 76), (165, 285) (2296, 3976),

Παρατηρούμε λοιπόν ότι η κύστη ιχθύος των πυθαγορείων (265, 153) είναι η απόσυρση των αισθήσεων στον τρίτο οφθαλμό ή Έλλοπα ιχθύ της πρώτης ησιόδειας φυλής… και τον αρ. 40755

Ακολουθεί η λίστα των γνωστών τριγωνικών -πενταγωνικών αριθμών…

1, 210, 40755, 7906276, 1533776805, 297544793910, 57722156241751, 11197800766105800, 2172315626468283465, 421418033734080886426, 81752926228785223683195, 15859646270350599313653420

Η ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΚΗ ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑ

Μελετώντας το Ανατολικό μεταφυσικό κοσμικό δόγμα της δημιουργίας ή Τιτανομαχίας, μεταξύ της πύρινης φυγόκεντρου σβάστικας των Θεών και της αέρινης κεντρομόλου σωβάστικας των Τιτάνων. Που διασώθηκε στην θεωρία των Αναξίμανδρου-Αναξιμένη για την καταγωγή του κόσμου από την διπλή φορά της σπειροειδούς αιθερικής κίνησης που είναι η άπειρος=ήπειρος Γαία. Δηλαδή για την υλική ουσία που δημιουργείται από τον κεντρομόλο στροβιλισμό του αέρα και, στην συνέχεια σκορπίζεται στο διάστημα από τους εξωστρεφείς πύρινους θεούς, όπως τα «νεκρά» σώματα των ηττημένων Τιτάνων...

Η παλαιά διαθήκη παρουσιάζει την Τιτανομαχία ως μάχη που έγινε στον ουρανό ανάμεσα στους αγγέλους του πυρός, (ο Μιχαήλ), με τον πεσμένο πρίγκιπα του αέρα (Κρόνο=Satan).

Μια μικρογραφία της Τιτανομαχίας είναι η φυλάκιση του Τιτάνα Προμηθέα του φωτός ή Satan, sat=φως από τον Αργοφονιά Ερμή (σκέψη) στον Καύκασο της ύλης.

Ο Προμηθέας όντας το σύμβολο του δέσμιου πνευματικού μας σπινθήρα παρόχου της ικανότητας για ομιλία και σκέψη, μας βοηθά να εννοήσουμε το πολυδιάστατο τοπολογικό αιθερικό πλέγμα των δυνάμεων του Λόγου. Που σε πολλές εκδοχές συμβολίζεται με την πολύχρωμη αγελάδα του Κάδμού ή την αγελάδα Ιώ(-δη), (Βας στην ινδική μυθολογία), συνοδευόμενη από τον διαβόητο φύλακα Κύκλωπα Άργο. (μονόφθαλμο ή πολυόματο ?! της χερουβικής Αγελης ή Αγοράς)

Αυτόν τον πιο γνωστό από τους Κύκλωπες που κρατούν τις Τιτανίδες Μονάδες μας εξόριστες στην Άβυσσο (Τάρταρο) ανάμεσα στο Βουδδικό πεδίο των μορφικών δυνάμεων και τον άμορφο Νιρβανικό κόσμο. Ενώ στον κατώτερο επιθυμητικό κόσμο ο φύλακας είναι ο υφαντής του αιθερικού πλέγματος Κένταυρος Νέσσος (< νήθω) που στέκει ανάμεσα στο φυσικό και το αστρικό πεδίο…

Ο τόπος της Τιτανομαχίας είναι λοιπόν το πύρινο κοσμικό έδαφος ή τοπολογικό δίχτυ του μεταλλουργού Ηφαίστου-Λόγου ή λογοϊκού αιθέρα: το «γέγραπται» της θεοσοφίας (η περιοχή της Μεγάλης Άρκτου). Ο οποίος στην ζεύξη του με τις Πλειάδες (βλ. Μαία) γεννά τον Ερμή (σκέψη) δηλ. τον διαφοροποιημένο σεληνιακό αιθέρα της ομιλίας: το «λέγεται» της θεοσοφίας…

Όλες αυτές οι διαφοροποιήσεις είναι δηλωτικές της διαιρετότητας και του υποβιβασμού των κραδασμών του πυρός ή Λόγου. (Λόγος=κλάσμα, όταν τα γράμματα είναι Λογοϊκά κλάσματα που δημιουργούνται από την διαίρεση του κυκλικού πυρός)

Η Τιτανομαχία ή Δαιρετότητα όπως μας πληροφορούν οι μυθογράφοι-φιλόσοφοι είναι διαρκής στο υπόβαθρο της δημιουργίας. Αποτελεί λοιπόν θεμελιώδες ζήτημα για την αναγνώριση της πνευματικής μας υπόστασης, το να μπορέσουμε να την απεικονίσουμε στον παρόντα ιστορικό χρόνο της γλωσσικής Τιτανομαχίας, ώστε να βοηθήσουμε τον Απόλλωνα της συνείδησης να ισορροπήσει ανάμεσα σε Θεούς και σε Τιτάνες.

Χρειάζεται λοιπόν να βιώσουμε στο συκώτι μας (η έδρα του ήχου κατά Πλάτωνα), την ζωντανή τραγωδία του Προμηθέα δεσμώτη που πληρώνει βαρύ αντίτιμο στην σπλήνα (η έδρα του αιθερικού σώματος), για να παραμένει ο φυσικός κόσμος σταθερός. Και ζωντανή η ελπίδα της αυτοεκπαίδευσης δια της πολιτισμένης ομιλίας. Τον Προμηθέα δεσμώτη ενσαρκώνει η Ελληνική φυλη και την πορεία του δυτικού πολιτισμού καταγράφει η συνέχεια της ελληνικής γλώσσας. Που ακροβατεί ανάμεσα στην μνήμη των θείων ιερογλυφικών αρχετύπων του πυρός και την επιστημονική σοφιστεία που έχει καθιερώσει ως πραγματικότητα την υλική ψευδαίσθηση, παρόλου ότι εσχάτως διατείνεται περί του αντιθέτου.

Η Ελληνική γλώσσα είναι η πνευματική φλόγα που άρπαξε ο Προμηθέας από το Φοινικικό (Αιγυπτιακό) ιερατείο της Ατλαντίδας. Η φλόγα είναι οι εσωτερικές σημασίες των 22 ιερογλυφικών συλλαβών (μείξη συμφώνων και φωνηέντων). Στην συνέχεια απομόνωσε το πυρ των φωνηέντων από τους φωνητικούς φθόγγους, δημιουργώντας το αλφάβητο με τα 7 φωνήεντα-τόνους και τα σύμφωνα. Οικοδομώντας τις προϋποθέσεις για την ατομική συνείδηση και την αυτοπαρατήρηση

Αλλά ας δούμε λίγο πιο προσεκτικά τις φάσεις της γλωσσολογικής Τιτανομαχίας επάνω στο σώμα της ελληνικής γλώσσας και το πως συνδιαμορφώθηκε ο γραπτός λόγος, μαζί με τον ελληνικό πολιτισμό.

Η πρώτη σημαντική συνέπεια του γραπτού λόγου ως απεικόνισης του προφορικού είναι η εμφάνιση του προσωπικού εγώ σαν υποκειμένου της γραμματικής πρότασης που ενεργεί ή πάσχει μέσα στον χρόνο. Έτσι ο γραφέας αποκτά ατομική συνείδηση που διαχωρίζεται από την μαζική και άχρονη ονειρική φυλετική συνείδηση.

Σε δεύτερη φάση το γραπτό κείμενο αυτονομείται θέτοντας το ζήτημα της λογικής εξάρτησης των μερών του. Γεννώντας την ανάγκη για μια λογική θεωρία ή επιστήμη…

Οι σύγχρονοι δυτικοί γλωσσολόγοι-ιστορικοί ερευνητές της ελληνικής και της διαδόχου της λατινικής απέκτησαν τον τελευταίο αιώνα ικανή κατανόηση της επιστημολογίας-γλωσσολογίας. Για να αντιλήφθούν μετά από αιώνες, τον τρόπο που καθιερώθηκε η «ελληνική επιστημονική νοοτροπία», παράγοντας νέα ονόματα. Προκειμένου να οργανωθούν οι ονοματολογικές ανάγκες των νέων επιστημονικών αντικειμένων με βάση το γένος-είδος. Λχ οι λέξεις τηλέφωνο, , ψυχολογία, πνευμονολογία, δεν είναι ελληνικές... Είναι γεννήματα της δυτικής ελληνότροπης επιστήμης…

Αντιλήφθηκαν λοιπόν πως η τέχνη της επιστημονικής ονοματοθεσίας πρόκυψε από μια συνεπή πορεία ετυμολογίας των ριζικών συλλαβών της παγκόσμιας γλώσσας της Ατλαντίδας (βλ. σανσκριτική). Που ξεκίνησε με τους Σοφιστές, συνεχίστηκε στην σκέψη των Στωικών και των λατίνων Σχολαστικών φιλοσόφων, οι οποίοι επαναπροσδιόριζαν εννοιολογικά τις λέξεις απομακρυνόμενοι σταδιακά από την ιερατική καβαλιστική παρετυμολογία του πλατωνικού Κρατύλου…

Το θετικό λοιπόν με την ελληνική γλώσσα είναι πως γέννησε την ορολογία για την ανάπτυξη της αναλυτικής επιστημονικής σκέψης. Το αρνητικό είναι πως πολύ γρήγορα βάθυνε το χάσμα με την ιερατική συνθετική αφαιρετική σκέψη του ανώτερου νοητικού, δηλ. των 22 ιερογλυφικών γραμμάτων με αποτέλεσμα να χαθεί η επαφή με τα ανώτερα αστρολογικά αρχέτυπα των 22 θείων δυνάμεων και να ξεπέσει η δυτική θεολογία σε μια νεκρή δογματική...

Έτσι το μεγάλο ελληνικό-προμηθεϊκό κατόρθωμα είναι ταυτόχρονα νίκη και όνειδος συνδεδεμένο αναπόσπαστα με την επιστημονική Σοφιστεία.

Σύμφωνα με την θεοσοφική εξιστόρηση η δεύτερη υποφυλή των Αρείων, (οι Έλληνες), παρέλαβαν τα Φοινικικά: μια ιερατική γραφή που προέρχεται από την Ατλάντια παράδοση των αιγυπτιακών ιερογλυφικών, (οι γνωστές 22 κάρτες του ταρώ). Μια γραφή που χρησιμοποιήθηκε στην Ατλαντίδα αποκλειστικά από το ιερατείο. Με τον λαό να παραμένει νοητικά αδρανής με μόνη πηγή πληροφόρησης την προφορική παράδοση. Ανίκανος να ασκήσει κριτική και να αυτονομηθεί νοητικά από την φυλετική διήγηση, με μόνο ικανοποιημένο το αλαζονικό ιερατείο της Ατλαντίδας…

Η ομηρική ονοματοθεσία είναι φανερό πως έχει σεβαστεί την απόκρυφη ιερογλυφική γραφή στις λέξεις που παρήγαγε. Η απόκρυφη γεωμετρική παρετυμολογία των ονομάτων διδάχτηκε στην αυστηρή πλατωνική Ακαδημία. (βλ. Κρατύλος) κρατώντας όλους τους μεταφυσικούς συμβολισμούς του ανώτερου νοητικού μέσα στην ελεύθερη παρετυμολογία του δομισμού της λέξης. Έτσι όσο παρέμεναν ζωντανά τα μυστήρια της Ελευσίνας παρέμενε ενεργή και η ερμητική γέφυρα (γιόγκα), ανάμεσα στον γραπτό αιθέρα, (γέγραπται) του ανώτερου νοητικού και, του «λέγεται» ή προφορικού αιθέρα της ομιλίας .

Έτσι οι Κάβειροι θεωρούνταν μάγοι: 1. ο Ήφαιστος 2. Οι Διόσκουροι 3. Ο Ήφαιστος με την Καβειρώ-Κυβέλη και τον Καδμίλο-Ερμή. 4. Αξίερος, Αξιόκερσος, Αξιόκερσα, Καδμίλος. 8= 7+1 ο Ήφαιστος με τους 7 Κύκλωπες ή ο Δίας με τους 7 πλανήτες-θεούς του Ολύμπου ή και περισσότεροι που καθοδηγούσαν τον υπερβατικό κόσμο μέσα στην καθημερινή πραγματικότητα, όπως κάνει η Αστρική Γυνή η Κυβέλη-Καβειρώ… Είτε εδώ είτε αλλού το πρόβλημα είναι το ίδιο…Στα Καβείρια ή καλύτερα στα μαθηματικά μυστήρια ο αμύητος εξεταζόταν από τους ιερείς στην ικανότητα ερμηνείας ακατάληπτων λέξεων που του ψιθύριζαν στο αυτί. Οι ιερείς επαναλάμβαναν στο ασφαλές περιβάλλον του ιερού την δοκιμασία της Ίσιδας Κύβηλις-Κυβέλης (χασαπομάχαιρας). Δηλ. το ανακάτεμα των γραμμάτων-μερών του διαμελισμένου Όσιρι-Διονύσου ή Λόγου (λέξης). Η αμφιβολία και ο δισταγμός στις παρετυμολογικές ερμηνείες των αριθμολογικών κωδικοσειρών που είναι οι λέξεις-φράσεις, σημαίνει πως δεν έχει κερδηθεί η καβαλιστική αστρολογική κατανόηση: (αναναγωγή στο δωδεκαεδρικό φράκταλ) της κερδίας < καρδίας. Έτσι η επίλυση του ατομικού προβλήματος από την αναγωγή του στο πλανητικό αντίστοιχο όπου προσφέρεται η ευκαιρία διαχείρισης και ανακατανομής των ενεργειών που μεταφέρουν οι μακρινοί αστερισμοί δια μέσου της πανσελήνου είναι ανέφικτη. Η νέα γέννηση στον νοητικό κόσμο που συμβαίνει να είναι ο υλικός μας πλανήτης, αναβαλλόταν για ακόμα εννέα έτη έως την επόμενη τέλεση των Καβειρίων…

Στις μέρες μας το μυστήριο της ύλης ως νοητικής εκδήλωσης έχει αποκαλυφθεί. Η Ίσιδα έχει σηκώσει το πέπλο της, αλλά κανένας δεν ενδιαφέρεται να την κοιτάξει, καθώς όλοι γνωρίζουν ενστικτωδώς πως όντας ανέτοιμοι να αντικρύσουν την γυμνή αλήθεια θα πεθάνουν…

Η επιστήμη με κάθε επισημότητα επιβεβαιώνει τις τελευταίες δεκαετίες αυτό που όλοι υποψιαζόμαστε: πως ζούμε σε ένα υλικό όνειρο. Πως δεν υπάρχει ύλη, παρά μόνον ενεργειακά κβάντα, (πληροφορίες), που μεταφράζονται από τον εγκέφαλο στην τρέχουσα αισθητηριακή γλώσσα της φυλετικής μηχανικής φαντασίας. Έτσι η μύηση είναι απλά η απόφαση να γίνει κανείς προγραμματιστής και να πάρει στα χέρια του την γλώσσα της μηχανής: Από τα κλειδωμένα Windows του φυλετικού συστήματος στην ανοικτή γλώσσα προγραμματισμού Linux…

Βέβαια όσοι δεν έχουν τις στοιχειώδεις γνώσεις προγραμματισμού καλόν είναι να παραμείνουν στα Windows, πληρώνοντας την αναλογούσα φορολογία στο σχετικά ασφαλές κρατικοδίαιτο θρησκευτικό σύστημα διαχείρισης των αισθήσεων τους…

Γενικά όσοι τολμούν να διαλογίζονται στο καρδιακό κέντρο ξεκινούν να πειραματίζονται όπως οι χάκερ με τα windows. Αλλά υπάρχει πολύς δρόμος να διανυθεί έως την 3η μύηση όπου όλη η μηχανή γίνεται παρανάλωμα του υποατομικού πυρός της κβαντομηχανικής του Λόγου

Τα ψυχολογικά σοκ των εξομολόγων ιεροφαντών, προετοιμάζουν την καρδιακή φώτιση ή μεταμόρφωση επί του όρους της σπονδυλικής στήλης. Εκεί φανερώνεται λοιπόν μια νέα γραμματολογική και χρωματική κωδικοσειρά, που κατεβάζει ο Προμηθέας-Εωσφόρος Μωυσής στις 10 εντολές του προγραμματισμού της μηχανικής μας προσωπικότητας.

Στον αστρικό κόσμο των συναισθηματικών ενεργειακών πληροφοριών τα δεδομένα όλων των αισθήσεων μετατρέπονται στις παραληρηματικές ομιλίες της Κυβέλης-Κυβήβης ή βουητού των εντόμων (κβαντικών σπινθήρων) στην Κυψέλη των αυτιών μας.

Όταν κυριαρχεί ο φόβος εξαιτίας της άγνοιας στην ερμηνεία τους, η όποια συνείδηση εγκλωβίζεται στην μορφή που γεννά ο τρόμος=μήτρα. Αντίθετα όταν η συνείδηση αδιαφορεί ή καλύτερα γελά με την αστρική τρομολαγνεία, αποκτά κυριαρχία στο σύνολο του ακούσματος και αντιλαμβάνεται πως ο ανώτερος Κάβειρος εαυτός, (ο Πολυδεύκης) είναι η πηγή του φόβου. Γιατί του αρέσει να τρομοκρατεί παίζοντας-πιέζοντας τον Κάστορα της ζωικής συνείδησης, ώστε να τον οδηγήσει σε μια σωτήρια αποσυμπίεση. Ένα άλμα από τον φόβο-άγχος του στομάχου στην χαρά κατά την αποκάλυψη της λειτουργίας του καρδιακού κέντρου όπου όλα βρίσκουν την λύση τους…

Οι Κάβειροι «είχαν επιφορτιστεί με το καθήκον να κρατούν σε εφεδρεία τις άγνωστες δυνάμεις του ανθρώπινου πνεύματος». Λέγεται ότι ο Απόλλων και η Άρτεμις ζευγάρωσαν ξανά στον ιερό βωμό, στην Δήλο. Εκεί οι Κάβειροι γιόρταζαν το χειμερινό ηλιοστάσιο, την αναγέννηση του Ήλιου και μετέφεραν από τον βωμό της Δήλου στο σπίτι τους στην Σαμοθρακη την ιερή φλόγα, που είναι τόσο ηλιακή, όσο και σεληνιακή. (Σημ. Η Δήλος είναι στο μέσον της γραμμής Ρώμης και Παναγίου τάφου στην Ιερουσαλήμ)...

H Γεωμετρία των Όντων της Ησιόδειας θεογονίας… 

(έλλοπες-κύκλωπες-κένταυροι-πελασγοί έλληνες)

Έχοντας απαυδήσει όπως όλοι όσοι ασχολούνται με τα μυθολογικά όντα, τείνω να καταλήξω στα προφανή κυκλικά γεωμετρικά Αρχέτυπα που υποδηλώνουν oι χερουβικοί Κάβιροι…

1. Οι Έλλοπες ιχθύες (άφωνοι), είναι οι πνευματικές μας Μονάδες. Τελούν σε αναπνευστική παύση σύμφωνα με τον Αριστοτέλη. Μετέχουν στην ενιαία εντύπωση της δημιουργίας χωρίς ατομική συνείδηση καθώς τα πνεύματα-ροές εισέρχονται απευθείας στην κυκλοφορία του αίματος από τα βράγχια (είδος άδηλης αναπνοής) //σημ. Στην ίδια κατάσταση ευρίσκονται και τα έντομα (βλ. λατρεία του Βεελεζεβουλ = ηλιακού εντόμου -κάνθαρου-Κάβειρου). Στο αντίθετο άκρο στέκονται οι Κύνες (Σείριος), χωρίς άδηλο αναπνοή είναι οι άγρυπνοι φύλακες της κοσμικής συνείδησης...//Το σύμβολό τους είναι η κύστη του ιχθύος στην ΤοΜή-ΜήτΡα δύο κύκλων και ο αρ. 153** του Αρχιμήδη, δηλ. η κοινή ακτίνα τους. Διαμελίζονται σε 14 μητρικά μέρη (Μανού) όσες και οι μεταπτώσεις των κύβων των εξαψήφιων αριθμών (εξαήμερων) της δημιουργίας πριν καταλήξουν στον αρ. 153… Η επαφή μαζί τους επιτυγχάνεται στο Ατμικό-Ατομικό πεδίο που αντιστοιχεί στην χριστιανική Ανάληψη στην νοητική λίμνη (θάλασσα πυρός) Τιβεριάδα (< τριβή ?)2. Οι 7 Κύκλωπες είναι οι Ψυχές (3 κύριοι και 4 δευτερεύοντες υιοί του Βρόντη) της δεύτερης ριζικής φυλής, απλοί ομόκεντροι κύκλοι που σχηματίζει η μητρική ΤοΜή. Βρίσκουν άμεση ανταπόκριση στον ατελή κύκλο της αύρας ή ασπίδας που μας περιβάλει. Η λειτουργία της αύρας μας περιγράφεται ως νήσος της Αιαίας όπου βασιλεύει η μεγάλη θεά Κίρκη (Circle). Που αποκαλύπτει με την μαγεία των ελιξιρίων της το ζωικό αρχέτυπο (γονιδιακή σειρά ή θεοσοφική ακτίνα) που υποκρύπτεται στην ανθρώπινη μορφή. Οι Κύκλωπες είναι το εργαστήριο του Λόγου-Η/φαίστου (αυτού που φανερώνει το γράμμα Ήτα δηλ. τις δύο ημισέληνους ή πολικότητες= Διόσκουρους-πνεύματα: την ψιλή και την δασεία…)

3. Την εργασία εντός των 7 αδιαπέραστων κυκλώπειων δακτυλίων ή ενός θεοσοφικού Σχήματος που φυλακίζει την Μονάδα μας στα Τάρταρα της αναμονής έξω από τον γραμμικό χρόνο της εκδήλωσης. Αναλαμβάνουν οι Αιώνες-Ταξίαρχοι-Κένταυροι υφαντές των αιθερικών νημάτων (βλ. Νέσσος < νήθω). Αυτοί ποικίλουν σε τάξεις, από τους τέλειους Αρχαγγέλους-Ταξιάρχες (η πρώτη γενιά Κυκλώπων ή πρωταρχικών ατόμων στην οποία ανήκει και ο Χείρων) έως τους ατελείς φυλετικούς στοιχειακούς δαίμονες ή προγονικά φαντάσματα που κυβερνούν τις ζωές μας. Αυτοί μας καταλαμβάνουν στην παιδική ηλικία και έχουν τραυματική φύση (τραύμα=μήτρα). Πρόκειται για τις πρώτες γονιδιακές προβολές, ή ατελείς απόπειρες ελέγχου της κίνησης-ομιλίας στα μιμητικά υποπεδία της προσωπικότητας μας, που μας δυναστεύουν ως ενήλικες…

4. Πελασγοί ή Ατλαντες είναι τα διαμορφωμένα γεγονότα του βίου μας. Τα πρότυπα μοιραία γεγονότα διαφυλάσσουν οι Ατλαντίδες-Εσπερίδες, οι 7 κόρες του Άτλα-Τάλα του πρώτου αυχενικού σπονδύλου που κρατά το σφαιρικό κρανίο μας ως Ουρανό στους ώμους μας… Οι αρχαίοι αναγνώριζαν στους 7 αυχενικούς σπονδύλους τις Πλειάδες περιστερές του Αγίου πνεύματος, που έσερναν το Άρμα (Ψυχή) της ουράνιας Αφροδίτης… Ο Πλάτων περιγράφει αναλυτικά τον αυχένα των Πλειάδων στο όραμα του Ηρώς που έλαβε προφανώς χώρα στον κήπο των Εσπερίδων…

5. Το δράμα των Άρείων νεοελλήνων το ζούμε καθώς χρειάζεται να αποσυμβολίσουμε την μυθολογία των Αρκάδων-Πελασγών προελλήνων στο μέσον άλλης μιας οικονομικής επίθεσης των βάρβαρων ανθελληνικών παθών μας…

6. Η έκτη-έβδομη φυλή έρχεται αντιμέτωπη με τα δημιουργικά τρίκυκλα: (χερουβικά Vesak ή σβάστικες Βούδδες)

Για τους φίλους μελετητές του αληθινού φωτός (Χριστού-Ιχθύος) ή Λόγου των 153 ριζικών λέξεων (μάντραμ). δηλ. των 153 γραμμών στον αστέρα των 17 κορυφών (17 συμφώνων της ελληνικής γλώσσας), Υπάρχει πάντα ο άλυτος γρίφος του γαμήλιου αριθμού (θανάτου-θήλεος) του 1.οοο.οοο της πλατωνικής αλχημείας ή Πολιτείας…

Πρόκειται για τον γάμο του αρμονικού μέσου-Μεσσία Χριστού ή Εριχθόνιου όφι με την εκκλησία του Δήμου δηλ. με την πολιτεία-ψυχή μας…

Ο Αλχημιστής είναι η πνευματική μας Μονάδα, που επιχειρεί 999.999 φορές το μεγάλο έργο του γάμου του πνεύματος με την υλική μορφή και αποτυγχάνει...

Το 1.οοο.οοο είναι το 10 υψωμένο στην 6η ημέρα ή δύναμη-ακτίνα. Για όσους μπερδεύονται με την πολύπλοκη θεοσοφική ορολογία υπενθυμίζουμε:

1. 1= θεοί ή πνευματικές μονάδες (ηλιακά άστρα)

2. 10= ψυχές ή πλανήτες

3. 100= 10Χ10, (τα μαγικά πλανητικά τετράγωνα, οι ακτίνες-φώτα της ψυχής). Αιώνες, Ταξιάρχες Κένταυροι ή νοητικά Αρχέτυπα

4. 1000= 10Χ10Χ10, ο Κύβος- κεφαλή. Η οργάνωση της κίνησης των Αρχετύπων στην φυσική προσωπικότητα.

5. 10.000 = 10Χ1000 =100Χ100. Ο πρώτος θάνατος - μύηση στο έργο της ομαδικής συνείδησης (Σχολής) που επιβλέπει μια ψυχή-ακτίνα

6. 100.000 = 100Χ1000 =10Χ10.000. Ο δεύτερος θάνατος, η κρίση της ψυχής από τον Γεωμέτρη Ιχθύ-Χριστό ή Ήφαιστο-Λόγο-ΑΖΩΘ, αιθερικό δίχτυ με τα 153 ριζικά μάντραμ-ψάρια στην πύρινη νοητική λίμνη (βλ. εικόνα).

Ο αρ. 153 ώς άθροισμα των κύβων των ψηφίων του (1+125+27=153), έχει την εκπληκτική ιδιότητα να είναι το σταθερό σημείο άθροισης όλων των κυβικών αριθμών (κεφαλών) από τον 1 έως τον 1οο.οοο. Εντός ενός κύκλου 14ων μεταπτώσεων των αθροισμάτων των κύβων των ψηφίων των πυθαγόρειων αριθμητικών επαναφορών στην μονάδα… Η πυθαγόρεια επαναφορά στην μονάδα επέρχεται μετά από κάθε τριάδα. Δηλ. οι αριθμοι 4,7,10,13, 16... 99.997 αντιστοιχούν στην μονάδα και το άθροισμα των κύβων των ψηφίων τους εντός ενός ορίου 14ων μεταπτώσεων οδηγείται σαν ένας χορός στα πόδια του 153 = 1+5+3= 9 δηλ. του σεληνιακού Βράχμα-Δία.

Σε άλλη μυθολογική προσέγγιση πρόκειται για τα 14 χαμένα μέρη του Όσιρι-Διόνυσου ή τα αμαλγάματα του αλχημικού Υδράργυρου...

Εκ των υστέρων συμπεραίνουμε πως η Ινδική-βουδιστική κοσμολογία για τους 14εις Μανού στην διάρκεια ενός Κάλπα (ημέρας του Βράχμα) αφορούν τις 14 μεταπτώσεις των νοητικών γεγονότων πριν οδηγηθούν στο δίχτυ της ανάληψης του Χριστού-Λόγου.

Η μελέτη του αρ. 153 ή θεοσοφικού Αδάμ-Κάδμου ή Μανού, πρότυπο της μορφικής εξέλιξης δεν έχει τελειωμό: Έτσι ο 153 συνδέεται με τους πλανητικούς Λόγους τους οποίους οφείλει να επισκεφτει ο μαθητής-Τοξότης 111 ήτοι: 999,888,666...:

Σελήνη 2/13=153.846 και 999=153+846

Ήλιος 666=153+513, cos513=cos(360+153)=cos153

Ερμής 888=513*(ρίζα3),

Αφροδίτη 153*(ρίζα2)=216. Ο κύβος του 6 = 216 = 2Χ108 (108 είναι η γωνία του κανονικού πενταγώνου).

Ο αρ. των 153 μοιρών σε δεύτερη περιφορά γίνεται 153+360 = 513 = 19*27. Έτσι εμφανίζεται ως αρμονική τιμή (μέτρο) του 19ετή Μετωνικού κύκλου, με τις 27 ημέρες του σεληνιακού αστρονομικού μήνα.

    Για το όριο του 10.000=10Χ1000 δηλ. της κίνησης των γεγονότων (1000) στο πεδίο του Βούδι-Ερμή ή των ενεργών δυνάμεων της ψυχής (10) υπεύθυνος είναι ο πρώτος αρ. 101 με την 4ψήφια περίοδο 0099. //99=9Χ11 είναι τα ονόματα του θεού στην Ισλαμική παράδοση //. Ο αρ. 10.000=100X100 είναι αρ. τετράγωνος επομένως είναι η αστρική πύλη του φωτός προς τον νοητικό κόσμο του 100. Φύλακας της είναι ο Γάιδαρος Σεθ με το κέρας της Αμάλθειας-αφθονίας στην ουρά του, δηλ. ο Υδροχόος της ομαδικής ενέργειας των 11 πιθήκων-ζωδίων που χορεύουν γύρω του… Όλα δείχνουν την εξωστρέφεια του πλανήτη Δία. Για το όριο του 1000 δηλ. τον 999, φύλακας είναι ο πρώτος αρ. 37 με την 3ψήφια περίοδο 027. Αντιστοιχεί στο ζώδιο του ειρηνοποιού Ζυγού και την σελήνη που κρύβει τον Ιεχωβά-Κρόνο επιστάτη του κατώτερου νοητικού της προσωπικότητας μας. Για το όριο του 100=10Χ10 ή ανωτ. Νοητικού φύλακας είναι ο πρώτος αρ. 11 με την διψήφια περίοδο 09. Ο αρ. 11 αντιστοιχεί στην Δύναμη ή Μεγάλη Πόρνη Βαβυλώνα της ομαδικής ενέργειας. Αποδίδεται στο βασιλικό πέμπτο ζώδιο του Λέοντα. Ο Λέων είναι το μεγάλο σύμβολο των φυλάκων της Πύλης. (Υποδεικνύει το (Ε) της μεγάλης μάχης με τον Ε-αυτό μας). Μάλλον κρύβει την παραδοσιακή έξαρση του πλανήτη Ποσειδώνα στον Λέοντα*. Ο ισχυρός Ποσειδώνας δημιουργεί σύγχυση στους ανόητους, (βλ. Μεντιουμισμός) ενώ εμπνέει την μέγιστη θυσία στην φυλή του Λέοντα-«Ιούδα» από την οποία προέρχεται ο Χριστός… *Σημ. Τα 3 ζώδια του ύδατος συνδέονται εσωτερικά με τα ζώδια του πυρός. Πολλοί αποδίδουν μάλιστα τον λέοντα στο στοιχείο του ύδατος. Αναλυτικότερα στον βουδισμό: Ιχθύες+Κριός= η αποθήκη των θείων Σχεδίων-Ζώων, Σκορπιός+Τοξότης= ο Άδης των φαντασμάτων της προσωπικότητας, Καρκίνος+Λέων= η κατοικία των Θεών ή αγνών πνευμάτων Για το όριο του 10 δηλ το 9 ή Ερμητικού-Βουδικού πεδίου φύλακας είναι η τριπλή πνευματική μας Μονάδα. ΩΜ το πετράδι στον Λωτό του 9. (βλ. Λατώ ή Λητώ όπου Ω=ο ΑπόλλΩν και Μ= η ΆρτεΜη-Μητέρα)

Περί των συνθετικών γραμμάτων ή ουσίας των θείων ονομάτων  

Ο Πλάτωνας θεωρούσε τον πυθαγόρειο Παρμενίδη πνευματικό του πατέρα και τον Σωκράτη Δάσκαλο των παιδικών του χρόνων. Καθώς Εκείνος είχε επιτύχει την «καταφατική-αποκαλυπτική» πνευματική οδό και είχε ορίσει την Πολιτεία του 100 χρόνια νωρίτερα. Ενώ ο Πλάτωνας απέτυχε στην προσπάθεια ίδρυσης μιας Πόλις-Σχολής, μένοντας εγκλωβισμένος στην μέση περιοχή της ανάγκης προσδιορισμού της Ψυχής δια μέσου της διαρκούς αμφισβήτησης των πάντων (βλ. αποφατική οδός).

Κάποιοι θεωρούν ότι στον ομώνυμο διάλογο του Παρμενίδη πελαγοδρομεί ανάμεσα στις δύο όψεις του νομίσματος (Είναι-Γόνότυπο και μη Είναι-Φαινότυπο) χωρίς να κατανοεί την πρωταρχική Ουσία του Όντος, δηλ. την χρυσή βουδική σχολή, Σαμπάλα-Όλυμπο της απόκρυφης Γαίας-Γνώσης και, πως θα ήταν καλύτερα να μην τον είχε γράψει.

Λησμονούν όμως ότι επάνω στον νοητικό αγώνα του Πλάτωνα και του μαθητή του Αριστοτέλη, δημιουργήθηκε η Επιστήμη και στηρίχθηκαν οι νεότερες παγκόσμιες θρησκείες (χριστιανισμός-ισλαμισμός) βοηθώντας το σύνολο της ανθρωπότητας και όχι μόνο την πνευματική ελίτ, που μπορεί να κατανοήσει το ποίημα-αποκάλυψη του Παρμενίδη…

Το ερώτημα για το τι υπήρξε πρώτο, η κότα-μορφή-γονότυπος ή το αιθερικό αυγό-φαινότυπος, αντιστοιχεί στο αν η Γλώσσα προηγήθηκε της Νόησης και τα Γράμματα των λέξεων-Εννοιών. Η απάντηση είναι ότι η άδολη φιλοσοφία είναι ο Ξενοδόχος και αυτοί είναι 2 γάιδαροι που τσακώνονται σε Ξένο αχυρώνα. Ο Θεός είναι ο απόλυτα Ξένος, ο άΛΛος, λέγει το Κοράνι, βλ. «Ξένιος Δίας»

Στον διάλογο με τον Ευθύφρωνα ο Πλάτωνας αποδεικνύει πως είναι αδύνατον να ορισθεί η ουσία του όντος, δια μέσου της ευσέβειας-οσιότητας… Οι ζωδιακοί θεοί όντας και αυτοί γεννήματα-ανακλάσεις της πρώτης κοσμικής ουσίας, αν και ευρίσκονται πλησιέστερα προς αυτή, την αγνοούν επίσης.

Η ουσία σχετίζεται με την ευρύτερη αντίληψη περί δικαίου, δηλ. της ειμαρμένης των κοσμικών γεγονότων που όρισαν την ανάγκη ύπαρξης των ζωδιακών θεών. Έτσι ούτε η αγάπη των θεών που οδηγεί την ανθρώπινη όραση-συνείδηση (βλ. ζωδιακός ωροσκόπος) είναι αντικειμενική…

Ο χριστιανικός μακαρισμός για τους καθαρούς την καρδία, ότι αυτοί τον «Θεόν» όψονται, αφήνει μια ελπίδα που καλλιέργησε προσεκτικά ο Αριστοτέλης στα «ηθικά», πως η «αγάπη-φιλία-συνεργασία» στην «ομαδική συνείδηση των νοητικών θεών», ανοίγει μια νέα πύλη στην έρευνα της άγνωστης πρώτης ουσίας…

Η νεοπλατωνική Γεωμετρία-Ψυχολογία το περιγράφει ως αναγωγή της ομαδικής συνείδησης ή δωδεκάδρου (12θέου) στον Σφαίρο του πνεύματος δηλ. τον απροσδιόριστο Έναν θεό, Π=3,14159…

Στον συναφή διάλογο του Φαίδρου, ο Πλάτωνας ονομάζει δοκησίσοφους όσους επιχειρούν την καβαλιστική τεχνική απομνημόνευσης των εννοιών. Δηλ. την αντιστοίχιση τους με τα γράμματα του αλφάβητου που έδωσε ο Θωθ-Ερμής. Τα γράμματα δηλαδή έχουν μεν σχέση με τις δημιουργικές ουσίες του Βουδικού-Ερμητικού πεδίου, αλλά θα πρέπει ο καθένας να την ανακαλύψει μόνος του με την ζωντανή εμπειρία του… Γι αυτό και η μύηση είναι ουσιαστικά η τέχνη της προσωπικής παρετυμολογίας των δυνάμεων του Λόγου.

Ο Πλάτωνας στο έργο του αποθεώνει τον Σωκρατικό αγνωστικισμό της συνείδησης: «Ένα γνωρίζω ότι τίποτα δεν γνωρίζω», δηλαδή την μυητική αποφατική-αρνητική φιλοσοφική οδό*. Όπου ο Ευσεβής-Όσιος αναζητητής της πρώτης Ουσίας ή όντως Όντος, ξεπερνά συνεχώς τις δεκαδικές** πυθαγόρειες ψυχικές τριάδες του Εαυτού του: {Φύλακας= η Προσωπικότητα->Νους ήτοι η Χιλιάς-> Εκατοντάς, Εγώ= η Ψυχή Δεκάς, Πύλη= η Μονάς ως σύνθεση ψυχής+προσωπικότητας} «ορθοτομώντας δηλ. τον Λόγο της Αληθείας», έως ότου ταυτιστεί με την αιτιώδη γενεσιουργό τριάδα. (3,4,5) ή (άτμα, βούδι, μάνας)

Στο σημείο αυτό, ολοκληρώνεται και καταστρέφεται ο Ναός-Νους. Ξεκινά η πνευματική ταύτιση της πυθαγόρειας πρόνοιας με την ειμαρμένη κα η καταφατική αποκαλυπτική Οδός του Παρμενίδη. για το πως η πνευματική προσωπικότητα [0,1,1,2] γεννά την πνευματική ψυχή [0,2,2]. Το μηδέν είναι η θυσιασμένη βούληση, ο κοσμικός Χριστός, το σοκ ή "μή ον" της φιλοσοφίας

Σημ. Αν α=μορφή, β=συναίσθημα, γ=νόηση, δ=διαίσθηση οι 4εις όροι-στοιχεία (γη, ύδωρ, πυρ, αήρ) της ακολουθίας Fibonacci ή της ολοκληρωμένης προσωπικότητας μας (τετράγωνο) τότε (αδ,2βγ, ββ+γγ) είναι ένα πολλαπλάσιο της πυθαγόρειας πνευματικής μας τριάδας (τρίγωνο)

*Η καταφατική φιλοσοφική οδός (η πνευματική ταύτιση) είναι εφικτή μόνον στο πεδίο του πνεύματος. Όσοι την επιχειρούν πρόωρα είναι είτε αρχαίοι μυημένοι, είτε ανόητοι δοκησίσοφοι, είτε νοητικοί κλέφτες (βλ. μεντιουμισμός ή κατώτερη τηλεπάθεια. Η εντολή «ου κλέψεις» αναφέρεται κυρίως στην νοητική κλοπή των ιδεών των άΛΛων, δηλ. των ενστίκτων ιδεών (θεών) στα ζώδια του θέρους (καρκίνος-λέων). Το μάθημα είναι ο αυτοπροσδιορισμός-αυτομύηση στην παραγωγή «αυτό-ιδεών».

** πχ. (3,4,5), (6,8,10), (9,12,15) κλπ

Τα επόμενα παραδείγματα της πλατωνικής παρετυμολογίας των θείων ονομάτων στον Κρατύλο δείχνουν πως ο Πλάτωνας θεωρεί τις λέξεις: ροή, φορά, κίνηση πρωταρχικές της ελληνικής γλώσσας, καθώς είναι συστατικές των θείων ονομάτων.

Ουρανός=Ορώ + άνω ή ουρ (πυρ) + άνω ή ροή + άνω. Κρόνος, Ρέα δείχνουν επίσης ροή=κίνηση. Κρόνος = Κ (κάτω) +ροή, δηλ. την πνευματική πτώση των δυνάμεων του κοσμικού αέΡα (της σκέψης ή έΡωτος), που γέννησε τον αιθερικό στροβιλισμό (σπιν) των υλικών σωματιδίων «του σπαργανωμένου-αιθερικού λίθου-Δία»…

Κόρος Κρόνου = Δίας Ζευς, (βλ. ΖώΔιον υποκοριστικό του Ζειν-Ζεύς). Η σχέση του Κρόνου με τον Δία είναι αυτή του «κόρου της επιθυμίας», δηλ. της συνείδησης ως επιβολής του αναπνευστικού ρυθμού στην χαοτική άναρχη επιθυμητική-αστρική φαντασία. Εδώ μας παραπέμπει στην ρίζα ΚΡ, { ΚούΡος=τέκνον, ΚέΡας, ΚΡέας, ΚΡίση } δηλ. την ενσάΡΚωση του πυρός-Λόγου στον παρόντα χρόνο. Η σχέση του αρ. 3 (Κρόνος) με τον αρ. 4 (Δία) είναι η σχέση του τριγώνου με το τετράγωνο. Τα δύο σχήματα συντίθενται στο πενταγωνικό δωδεκάεδρο (Χρυσή Τομή, ή πεντάλφα). Ο Δίας είναι η τετράγωνη πύλη (τετράγωνο φωτός) εισόδου και εξόδου από την ύλη. Όπως μας πληροφόρησε ο Κάφκα: η πύλη, ο φύλακας και η μορφή είναι η τριπλή εμφάνιση της ουσίας (το τρίγραμμο Άλεφ-βόδι) που εκπορεύεται από το δισκοπότηρο=οφθαλμική κοιλότητα (Αγάπη=άγαν+οπή ή οφθαλμό της ενόρασης)

Ο κορεσμός της επιθυμίας επιτυγχάνεται μόνο στο φως της δωδεκαεδρικής συνείδησης δηλ. της Πύλης των 144=12Χ12 ωροσκόπων. Διαφορετικά ο νους εγκλωβίζεται σύμφωνα με τον Αριστοτέλη μεταξύ της ΠεΝίας-ΠείΝας (ΠΝεύμα= η κοσμική ανάγκη μορφοποιημένη στο φυσικό πεδίο) και της συναισθηματικής απληστίας (έλλειψης των πάντων, αστρικής Κόλασης της άφρονος ύλης της προσωπικότητας) !!!

Εδώ ο πυθαγόρειος Αριστοτέλης μας δείχνει την τετράγωνη πύλη του φωτός της συνείδησης-αρετής που παρουσιάζεται όταν αποδίδεται η Κρίση δικαιοσύνη, δηλ. η ισότητα-συμμετρία μεταξύ των ουσιαστικών αναγκών και της ικανοποίησης τους, (τότε ταυτίζεται η πρόνοια με την ειμαρμένη).

Ο μαθηματικός όρος για αυτή την ισότητα ονομάζεται τετραγωνική «ρίζα».

Οι ρίζες- σπόροι του φωτός βρίσκονται αποθηκευμένοι στον κόσμο των νοητικών αρχετύπων της παιδικής μας ηλικίας, (Άδης το κατώτερο νοητικό). Έκτοτε ανθίζουν όπως όλα τα φυτά αποδίδοντας σταθερά τους καρπούς τους στο ψυχολογικό έδαφος της προσωπικότητάς μας ως γεγονότα… (βλ. την παραβολή του καλού σπορέα).

Δύο αιώνες μετά τον Αριστοτέλη ο Αρχιμήδης συνέγραψε ολόκληρο βιβλίο αναλύοντας υπό τον τίτλο «το μέτρο του ιχθύος», το τι είναι ο Χριστός-Ιχθύς ο χρυσός σπόρος-φως της συνείδησης (ο αρ. 153 στην ρίζα του δημιουργικού αρ. 3). Όλοι οι άλλοι σπόροι-αριθμοί πρέπει να σφαγιαστούν-ορθοτομηθούν (διαιρεθούν) ανελέητα στην διάρκεια των 14ων Μανού ενός Κάλπα… (βλ. σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη)

Η αναπνοή και οι δονήσεις των γραμμάτων της ομιλίας.   

Όσοι από εμάς κατάφεραν κάποια στιγμή να διαλογιστούν-φιλοσοφήσουν, νίκησαν τον ένστικτο ζωικό φόβο της προσωπικότητας και ανέβηκαν στην «ΟΜάδα-ΠΛοίο» της ψυχής. (ΠΛούτων-ΠΛοίο-ΠόΛις… < ο ποΛύς γενική (βλ. Γένος*) του ποΛΛού). Άρχισαν λοιπόν να «ψυχανεμίζονται» την μεταβολή του καταστροφικού ΑπόΛωνα-φόβου με την παρεμβολή του φαλλικού Ι, σε Φο(ί)βο ΑπόΛΛωνα με 2 ΛΛ

Στο ΠΛοίο των ΠοΛΛών νοητικών ψυχολογικών συντρόφων κυβερνήτης είναι ο Οδυσσέας-Συνείδηση δεμένος στο κατάρτι της σπονδυλικής στήλης. Το πλοίο κινείται με τον Λιβιδικό* άνεμο της αναπνοής (εισπνέοντας ηλιακή πρανα, εκπνέοντας σεληνιακό απανα), όταν είναι δεμένος ο ασκός του Αιόλου…

*Ο όρος Λιβιδικός άνεμος (Libo=ο σεληνιακός Άδης) περιγράφει αυτό που οι μυημένοι αντιλαμβάνονται ως αναπνοή των γεννητικών οργάνων… (βλ. κουνταλίνι)

Ο δεμένος ασκός του Αιόλου είναι η ελεγχόμενη από την παιδική ψυχή, ομιλία-σκέψη. Δυστυχώς ο ασκός λύνεται μαζί με την εμφάνιση του κύκλου των εμμήνων ρήσεων στην εφηβική ηλικία οπόταν και επέρχεται το χάος στην σκέψη-ψυχολογία…

Τελικά ο Οδυσσέας μετά από πολλές ταλαιπωρίες θα απωλέσει το σύνολο των εμπαθών ψυχολογικών του συντρόφων. (Οι εξωτερικές ομάδες παύουν πριν την 3η μύηση και ο αναζητητής μένει μόνος. Παρόμοια όταν ο Χριστός μεταμορφώθηκε στο Όρος, οι σύντροφοι αποκοιμήθηκαν)…

Στην νοητική Ιθάκη-Άδη θα φονεύσει τις προηγούμενες εμπαθείς ενσαρκώσεις του, (τον Γηρυόνη των Μνηστήρων), που λυμαίνονται τις ουσίες-αγελάδες και ταλαιπωρούν την υφάντρια Ψυχή –Πηνελόπη. Έχοντας ως βοηθό το τόξο της σκέψης του και τον υιό του «Τηλέ-μαχο» (η ανώτερη τηλε-πάθεια). Η κατώτερη τηλεπάθεια αντιστοιχεί στον υιό του από την ένστικτη μάγισσα Κίρκη, «Τηλέ-γονο», ο οποίος τελικά και θα τον φονεύσει (Αυτόν δηλ. την Συνείδηση) όπως ο ενστικτώδης υφαντής Κένταυρος Νέσσος τον Ηρακλή με το αιθερικό δίχτυ της φυσικής μορφής…

Για να αντιληφθούμε τον τρόπο που η Συνείδηση ακτινοβολεί στον αιθερικό ιστό που ύφανε η φυλετική αράχνη της σκέψης, και πεθαίνει μαζί της, αφού έχει διασώσει ότι ήταν δυνατόν να διασωθεί. Θα χρειαστεί να εμβαθύνουμε στις δύο άγνωστες-υποβαθμισμένες νοητικά αισθήσεις: την γεύση και την όσφρηση, που ο μυημένος Αριστοτέλης κλείνοντάς μας το μάτι, τις περιγράφει ως είδη πυρός-όρασις... Πρόκειται για δύο ενορατικές αισθήσεις που αναπτύσσονται με τον διαλογισμό και τον έλεγχο της κίνησης-σκέψης στον ιστό.

Το αστρικό φως αναφέρεται στην αλχημεία ως ο παγκόσμιος διαλύτης, τροφοδοτεί και καταστρέφει την ύλη όπως ο ήλιος 666. Το αστρικό φως εξέρχεται από τον παντεπόπτη τρίτο οφθαλμό, αναμειγνύεται συντηρώντας τις εικόνες στην διάρκεια της ημέρας, αλλά τις διαλύει στον στόμα-στόμαχο ακολουθώντας τον διαιρετικό νόμο της γεύσης.

Η γεύση αντιστοιχεί στο ύδωρ-εικοσάεδρο της συναισθηματικής νοημοσύνης που διασπάται-διαιρείται σε 2 οκτάεδρα (αφή-αέρα) και 1 τετράεδρο (πυρ-όραση). Η διάσπαση αυτή αντιστοιχεί στην δεύτερη μύηση και σχετίζεται με την ικανότητα μας να ενγρηγορούμε στον ύπνο. Στην τρίτη μύηση, όταν και τα οκτάεδρα της αφής διασπώνται σε τετράεδρα-πυρά ομιλούμε για την πλήρη μεταμόρφωση της υλικής μορφής σε φως. Τότε ο μαθητής αποκτά την ικανότητα να τηλε-μεταφέρεται επάνω στην ράχη του αιθερικού δράκου-σκέψης των tattwas της κουνταλίνι. Η όσφρηση-κύβος κρύβει τις δύο αντίθετες τριγωνικές πυραμίδες ή άλογα του άρματος της ψυχής (βλ. Μερκαμπά).

Το μαζικό φυλετικό ασυνείδητο αντιστοιχεί στο «ασταθές δίκτυο του πενταγωνικού δωδεκάεδρου». Το οποίο σταθεροποιείται καθώς ο ατομικός Νους αντιλαμβανόμενος σταδιακά τα 12 ένστικτα ζωδιακά μέρη ή θεούς, επιβάλει την αρετή-ισομετρία-δικαιοσύνη στην άνιση εμπαθή κατανομή τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Αναγνωρίζει δηλαδή τους 12 νοητικούς ζωδιακούς θεούς των συνανθρώπων του, οικοδομώντας έτσι το σταθερό αιθερικό του εικοσάεδρο, (τον αποκαλούμενο αιθερικό Ναό-Νου). Ακολουθεί η μεταμόρφωση-ακτινοβολία των σπερμάτων του κατώτερου νοητικού «C2=E*1/m» της παρούσης ενσάρκωσης-προσωπικότητας, (3η μύηση). Για να επακολουθήσει η κρίση στο σύνολο των προσωπικοτήτων που ελέγχει η Ψυχή-Δεκάς στην 4η μύηση. Γίνεται εμφανές πως η Μονάδα στην διαδρομή από την 5η προς την 6η μύηση καθηλώνεται στο έργο της κρίσης και των υπολοίπων 9 Ψυχών που συνθέτει… Ένα γεγονός που περιλαμβάνει την δυνατότητα έως και 13ων επανεμφανίσεων στην επιφάνεια του πλανήτη, ο αρ. προφανώς σχετίζεται με το όριο των 14ων Μανού που ελέγχουν την εξέλιξη σε ένα Κάλπα…

Τα «22 ιερά γράμματα είναι οι συμμετρίες-ουσίες στις πλευρές του εικοσαέδρου- δωδεκαέδρου» στα οποία προστίθενται και άλλα σημεία-γράμματα καθώς πρόκειται για τις συμμετρίες στο σύνθετο εικοσάεδρο ή διπλό καβαλιστικό δένδρο, του πρώτου και του δεύτερου Αδάμ.

Όσοι λοιπόν έχουν την νοητική έφεση να πειραματισθούν με τις δυνάμεις των γραμμάτων, θα πρέπει να έχουν αρκετή συνείδηση ώστε να μην τους παίρνει ο ύπνος καθώς εστιάζουν την προσοχή τους στο τρίτο μάτι… (όσοι πάσχουν από αϋπνίες, θα πρέπει να εννοήσουν πως φοβούνται). Εκεί λοιπόν στο μέσον του καταιγισμού των σεληνιακών δονήσεων tattwas του ονειρικού τρίτου οφθαλμού, μπορούν να πειραματιστούν εκφωνώντας τα γράμματα, τις συλλαβές και τις λέξεις, σημειώνοντας τις ποικίλες αλληλεπιδράσεις του Λόγου-πυρός με την φυσική ύΛη… του πρώτου Λαβδώματος

Σταδιακά θα αντιμετωπίσουν-φονεύσουν τους Κενταύρους αρχέτυπα της παιδικής τους ηλικίας, καθώς θα τρέχουν να πιούν από το ανοικτό δοχείο με το κρασί του φιλόξενου ΦόΛου (ΦαΛού) της επιθυμίας, (γενν. όργανα, το φυσικό δισκοπότηρο). Θα διδαχτούν όπως όλοι οι ήρωες από τον ίδιο τον Κένταυρο Χείρωνα (το αιθεροφυσικό τρίτο μάτι) τους αιθέρες που οδηγούν την πεπτική και την γενετήσια ωρίμανση (απανα-Δία), στην εκφορά της ομιλίας (ουντανα-ήλιο). Και δια μέσου του ομφαλού (σαμανα-Ερμή) θα εννοήσουν τον τρόπο που δημιουργείται η προβολή-ψευδαίσθηση του φυσικού κόσμου στον (βυανα-Κρόνο) αδιαπέραστο αιθερικό δακτύλιο της αύρας….

*Μια άλλη ενδιαφέρουσα παρατήρηση προκύπτει από την διαπίστωση πως ο Άγιος διασώζει το Γένος του… Στην Ινδία-Ισλάμ μετά την επίτευξη της αγιότητας θεωρούν καθαγιασμένους όλους του εξ αίματος συγγενείς πρώτου βαθμού. Το αποτέλεσμα είναι να ξεκινούν οι έριδες μεταξύ των μαθητών και των συγγενών του Αγίου για την διαδοχή (Βλ. Σουνίτες-Σιίτες ή τις διαμάχες μεταξύ των επιγόνων στις σχολές ή τα μοναστήρια των ανατολικών Διδασκάλων). Παρόμοια στην Ακαδημία του Πλάτωνα διάδοχος ανακηρύχτηκε ένας συγγενής του και όχι ο Αριστοτέλης…

Η  Πληροφορική-ΦεΡΣεφόνη-όΣΦΡηση και το μυστήριο της ομιλίας-Γεύσης (ε μέρος)

     Ο Carlos Castaneda μας μύησε στον μαγικό «ναγουαλισμό» των οραμάτων. Όμως και στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστοί οι Φιλάνθρωποι όΦεις-nagas σβάστικες της ονειρικής σοΦίας: η Αθηνά-σβάστικα είναι επιστάτης του φυσικού οράματος της ψυχής-Πολιτείας, ο Πλούτων-«ο πλούτος της αρετής»- προετοιμάζει στον Άδη τις Φασματικές ουσίες που εξελίσσονται στον «ηλιακό μητρικό κύκλο του πρώτου θανάτου στο βασίλειο της Δήμητρας-Γης». Δηλ. τον κύκλο των 108 ενσαρκώσεων-αποσαρκώσεων που επιστατεί η «Περσεφόνη-Πληροφορική» από το παλάτι της στην Σελήνη, συνθέτοντας τα 3 πλανητικά βασίλεια στο 4ο των ανθρώπινων φασματικών προσωπικοτήτων και, τέλος ο βασιλέας των όφεων-nagas Ποσειδώνας ή Νηρέας (ο Βαρούνα των Ινδών) επιστατεί τον ευρύτερο πνευματικό κύκλο των Μονάδων μας που περιβάλει ως Ωκεανός την Γαία με 3000 ποταμούς-υιούς και 3000 κόρες Νηρηίδες–φυλές (Χ 108).

   Θα επιχειρήσουμε λοιπόν με την βοήθεια της φιλοσοφικής παρετυμολογίας των θείων ονομάτων  να εισχωρήσουμε στην περιοχή του ναγουαλισμού της οφιοειδούς οραματικής σοφίας...  

    Οι ουροβόροι-σβάστικες ή όφεις-nagas (τα γνωστά–άγνωστα Σεραφείμ, Χερουβείμ), δημιουργούν αδιαπέραστους δακτυλίους ή ηλιακές μήτρες εμπειρίας. Γεννούν και αναπτύσσουν τις ακτινικές πλανητικές συνειδήσεις, διαγράφοντας με τις ρυθμικές περιφορές τους αστέρες … Όταν συμπληρωθούν οι απαραίτητες Κενταυρικές περιφορές (αιώνες) μέσα στον αδιαπέραστο δακτύλιο δημιουργείται ένας τέλειος αστέρας Συνείδησης που ακτινοβολεί και αποσύρεται στον επόμενο κύκλο της κοσμικής εμπειρίας…

    Στο ζώδιο των ιχθύων η διδασκαλία περιλαμβάνει δύο μέρη. Το πρώτο μέρος αφορά τον φόνο του Γηρυόνη που τελειώνει με μία βολή από το τόξο του ανώτερου νοητικού, καθώς το μάθημα των τριών κατοπτρισμών (αίσθηση-αντίληψη-ιδεοποίηση) έχει ήδη συλληφθεί μαζί με τον τρικέφαλο Κέρβερο στον Αιγόκερω… Το δεύτερο και δυσκολότερο μέρος αφορά την μεταφορά των αγελάδων στο Δέπας-δισκοπότηρο της ψυχής με τις τρεις εννεάδες των πετάλων ή γραμμάτων… Με τον Ηρακλή να παρατηρεί ανήμπορος τις αγελάδες-ουσίες να τρώγουν η μια την άλλη, μερικές να διαφεύγουν προς την άγρια Θράκη για να επαναλάβουν τον ζωδιακό κύκλο ενώ όσες απομένουν μεταφέρονται τελικά στον επόμενο κύκλο της εξέλιξης…

   Όπως ήδη αναφέραμε η 5η και 6η πυθαγόρεια μύηση επαναλαμβάνουν δεκαπλασιάζοντας το επίτευγμα του προηγούμενου κύκλου έως ότου κατανοηθεί η λειτουργία του ηλιακού συστήματος των πλανητικών λωτών-δισκοπότηρων που είναι οι κύριοι Βούδες… (Η Μονάδα μας εποπτεύει-υπηρετεί το Πλανητικό έργο)

   Τον μύθο του Γηρυόνη (< γηρύω=βουίζω-σκούζω) αντιμετωπίζουμε κάθε βράδυ καθώς το αιθερικό σώμα αποσυνδέεται από το φυσικό πεδίο και συνδέεται με την αστρική βοή των σπινθήρων στον τρίτο οφθαλμό-δισκοπότηρο 666 της κύβης-κεφαλής.

   Καθημερινά ο τρι-σώματος φυλετικός Γηρυόνης ορμώντας αιφνιδιαστικά μαζί με τον ύπνο σκοτώνει τον Ηρακλή της Συνείδησης. Ενώ όταν η βίαιη θέληση του σπουδαστή επιχειρεί να κατανοήσει το υπναγωγικό φαινόμενο απλά σκοτώνει τον νοητικό βοσκό του κοπαδιού, Ευρυτίωνα, καθώς δεν μπορεί να διακρίνει την διαφορά μεταξύ της λεκτικής νοητικής λειτουργίας και του δικέφαλου σκύλου Όρθου της αίσθησης-συναίσθησης των ενστίκτων. Πόσο μάλλον να αντιμετωπίσει τον ένστικτο ζωικό φόβο της φυλετικής σκεπτομορφής - Γηρυόνη… (βλ. αγχώδεις αϋπνίες)

    Παρατηρούμε δηλαδή πως ο μύθος περιγράφει την τριπλή νοητική λειτουργία του τρι-εγκέφαλου ανθρώπου: η αρσενική αίσθηση του χώρου μαζί με την επακόλουθη κατοπτρική θηλυκή ναρκισσιστική συναίσθηση δημιουργούν τον δικέφαλο σκύλο Όρθο των κατώτερων αυτοματοποιημένων αντιδράσεων, ενώ η ιδεοποιητική λεκτική μνήμη των εντυπώσεων (η μηχανική ομιλία των σκέψεων), παρουσιάζεται στο πρόσωπο του βοσκού Ευρυτίωνα.

    Ο Ηρακλής χρειάζεται λοιπόν να σκοτώσει άμεσα τον σκύλο Όρθο των ενστίκτων αντιδράσεων της επινεφρίνης-αδρεναλίνης, πριν ενεργοποιήσει τον ζωικό Φόβο-Γηρυόνη. Αυτό επιτυγχάνεται καθώς τεντώνουμε το «τόξο της ψυχής ή τρίτο οφθαλμό» λαμβάνοντας είτε την στάση του νεκρού με το δεξί χέρι επάνω από το αριστερό στο στήθος, είτε την πλάγια θέση που δίδαξε ο Βούδας με το δεξί χέρι κάτω από το κεφάλι. Κατόπιν σεβόμενοι την λεκτική ανθρώπινη σκέψη-βοσκό που παρατηρεί τις ημερήσιες ηλιακές αγελάδες-εντυπώσεις. Αναμένουμε το τρικέφαλο φυλετικό αρχέτυπο του Γηρυόνη που θα ορμήσει αιφνιδιαστικά μαζί με την μετατόπιση προς το βασίλειο του αστρικού αιθέρα ύπνου. Ο Γηρυόνης είναι γιος του Χρυσάορα ή χρυσόσπαθου μιας ακτίνας φωτός, (μας ειδοποιούν δηλαδή πως η προσωπικότητά μας μπορεί να ανήκει σε οποιαδήποτε από τις 7 ακτίνες) και, της Νύμφης Καλλιρρόης-Καλλιγραφίας (?)… Η Καλλιρόη είναι συνοδός της Περσεφόνης ή Πληροφορικής ή Ψυχής και μητέρα της Έχιδνας-μήτρας όλων των μυθολογικών τεράτων. Με άλλα λόγια όποιος νικά τον ενστικτώδη φυλετικό φόβο Γηρυόνη λαμβάνει άφθονη διδασκαλία από τους ευγενικούς-φιλάνθρωπους ζωδιακούς θεούς…

    Η ινδουιστική παράδοση συνδέει την παραγωγή των φθόγγων της γλώσσας στην στοματική κοιλότητα με τις σωματικές αισθήσεις: οι ουρανικοί φθόγγοι διεγείρουν την όραση, οι οδοντικοί την άκρη της γλώσσας και την γεύση, οι λαρυγγικοί την ρίζα της γλώσσας και την ακοή, τα ένρινα την νοητική όσφρηση, τα χειλικά την αφή. Όμως όλες αυτές οι δονήσεις στην στοματική κοιλότητα συνεπικουρούν την γευστική διαιρετότητα των λέξεων μορφών… Πρόκειται για εντελώς παρθένο πεδίο νοητικής έρευνας, όπου ο καθένας είναι πλοίαρχος στο δικό του καράβι-οφθαλμό. Πιθανόν να χρειαστεί να δημιουργήσει την δική του φθογγογραφία που θα του υποδείξει η νύμφη Καλιρρόη (Καλλιγραφία ?), η μητέρα του Γηρυόνη…

    Ο μύθος μας ειδοποιεί πως η χονδροειδής βία της βούλησης είναι ανώφελη ενώπιον του υπναγωγικού φαινομένου. Μόνον η ανώτερη αγαπητική πύρινη χριστική νοημοσύνη μπορεί να διαβεί την Πύλη του Ύπνου-Θανάτου (Γηρυόνη) προς το βουδικό πεδίο των δυνάμεων του Λόγου, γιατί από εκεί κατήλθε.

   Η κατανόηση της λειτουργίας των στοιχειακών αισθήσεων είναι διαρκώς μεταβαλλόμενη καθώς ο ίδιος ο νους είναι μέρος της αισθητικής λειτουργίας. Ανάλογα δηλαδή με το ύψος της νοητικής εξέλιξης αλλάζει και η λειτουργία των αισθήσεων. Στο ανθρώπινο επίπεδο η ακοή, η αφή και η όραση συντηρούν την ψευδαίσθηση του φυσικού τοπίου χάρις στην σταθεροποιητική διαλεκτική δυναμική τους. [ακοή+αφή=όραση] που θεμελιώθηκε στην 3η ρίζα φυλή μαζί με το ανθρώπινο είδος…

    Ο συναισθηματικός-Ατλάντιος και ο νοητικός-Άρειος φορέας ευρίσκονται υπό ανάπτυξη όπως η γεύση και η όσφρηση. Η συναισθηματική γεύση σχετίζεται με την οραματική ικανότητα αναπόλησης των γεγονότων της ημέρας και την ολοκλήρωση της πεπτικής-συναισθηματικής λειτουργίας (βλ. συναισθηματικά πεπτίδια). Σχετίζεται λοιπόν με την οργάνωση της τρέχουσας μνήμης (πρόσφατο παρελθόν) στην παρούσα προσωπικότητα, με την οποία συναρτάται η πεπτική ικανότητα. Αντίθετα η όσφρηση αφορά την εργασία στον νοητικό κόσμο της μόνιμης φυλετικής μνήμης, (το απώτατο παρελθόν). Δηλαδή την κάθοδο στον Άδη των αρχετύπων ή σπερμάτων όπου ευρίσκονται οργανωμένες οι επιθυμίες, δηλ. οι ανακλάσεις-ταυτίσεις του εαυτού μας με το περιβάλλον των τριών βασιλείων: ορυκτό-φυτικό-ζωικό. Εδώ κυβερνά η ΔέΣΠοιΝα (αναγρ. ΠοΣειΔώΝ) Περσεφόνη, δηλ. η νοητική φερσεφόνη-όσφρηση που μπορεί να διακρίνει τις παλιές αιτίες (ανώτερο νοητικό) που θα ενεργοποιήσουν τα σπέρματα του κατώτερου νοητικού. Τα οποία στην συνέχεια θα ανθίσουν ως γεγονότα στο έδαφος της καθημερινής ψυχολογίας μας. (Η όσφρηση-φερσεφόνη είναι η νοητική ψυχή που οργανώνει τις πληροφορίες στον ψυχολογικό αστρολογικό χάρτη κατά την τρίτη ή νοητική μύηση)…

Σε πρώτη φάση προσέγγισης της όσφρησης μπορούμε να πούμε πως διακρίνουμε τις ανόργανες χημικές ενώσεις από τις σύνθετες ορμονικές εκπομπές και επομένως ανιχνεύουμε τις προθέσεις των άλλων όπως οι σκύλοι… Σε δεύτερη φάση καθώς εκλεπτύνεται το νευρικό μας σύστημα μαζί με την αναπνοή και τις ανώτερες λειτουργίες του εγκεφάλου στον διαλογισμό. Ο εγκέφαλος μετατρέπεται σε ένα κύκλοτρο (σωματιδιακό επιταχυντή) που μπορεί να ανιχνεύσει αιτιώδη υποατομικά σωματίδια από άλλες διαστάσεις…

Ανακεφαλαιώνοντας την θεοσοφική τοποθέτηση σημειώνουμε πως η γεύση και η όσφρηση ολοκληρώνονται στην 2η και την 3η μύηση για την παρούσα ενσάρκωση και ανακεφαλαιώνονται στην 4η μύηση για τον κύκλο των 108 ενσαρκώσεων.

    Συγκρίνοντας το όνομα του Ευριτίωνα ως βοσκού και ως Κενταύρου διαφωτίζεται η νοητική-οσφρητική λειτουργία: Ο Πειρίθους ο βασιλιάς των Λαπιθών της 3ης ρίζας φυλής αποπειράθηκε να παντρευτεί την Περσεφόνη-Όσφρηση στον Άδη αλλά απέτυχε. Ενώ στον γάμο του με την Ιπποδάμεια εισήλθε μεθυσμένος ο Κένταυρος Ευρυτίων, (ο δυσλεκτικός βοσκός του Γηρυόνη) και έκανε ασχήμιες, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει ο πόλεμος Λαπιθών-Κενταύρων (ανώτερου και κατώτερου νοητικού). Μας λέγουν δηλαδή πως η ενορατική όσφρηση είναι η Περσεφόνη που δεν ήταν δυνατόν να γειωθεί-υπανδρευτεί στην 3η ρίζα φυλή των Λαπιθών-Κενταύρων αν δεν μεσολαβήσει η 4η ρίζα φυλή του Ατλάντιου ενορατικού Θησέα της γεύσης-ενσυναίσθησης. Πράγματι ο Λεμούριος Πειρίθους είχε ως σύντροφο τον Θησέα όταν κατήλθε στον Άδη προκειμένου να απαγάγει την Φερσεφόνη. Αλλά παγιδεύτηκαν αμφότεροι στον θρόνο του Πλούτωνα (την φυσική ύλη των σκεπτονίων)… Έως ότου αργότερα ο Άρειος Ηρακλής κατάφερε να ελευθερώσει τον Θησέα μαζί με τον τρικέφαλο Κέρβερο (αίσθηση-αντίληψη-ιδέα). Ενώ ο πύρινος ΠειΡίθους έμεινε μαζί με την Φερσεφόνη εγκλωβισμένος στον υποατομικό Άδη… (Έτσι κι αλλιώς –με ή χωρίς συνείδηση- εκεί ήταν η διαμονή του)

Από την τρέχουσα λεκτική μνήμη στην ενσαρκωμένη μόνιμη φυλετική μνήμη  

Την πλατωνική αντίληψη για την Φερσεφόνη – Ψυχή ως την αθροιστική σοφία που αποκτάται δια του φερομένου ή πληροφορίας, εξετάζει η σύγχρονη «Θεωρία της πληροφορίας».

Η πληροφορική δηλ. η «υφάντρια Περσεφόνη» είναι τμήμα των εφαρμοσμένων μαθηματικών (βλ. γιόγκα της 3ης ακτίνας) και ασχολείται με την ποσοτικοποίηση της πληροφορίας, στα ψυχικά σωρεύματα (σκάντας) των αισθήσεων ή στοιχείων.

Η θεωρία της πληροφορίας αναπτύχθηκε για να βρει τα θεμελιώδη όρια της επεξεργασίας σήματος (πληροφορίας) σε εφαρμογές όπως η συμπίεση δεδομένων και η αξιόπιστη αποθήκευση και μεταφορά δεδομένων στην γλώσσα των συμβόλων…

Από τη θεμελίωση της έχει διευρυνθεί ώστε να βρει εφαρμογές σε τομείς, όπως λ.χ. στην επαγωγική στατιστική όπως είναι η αστρολογία, στην επεξεργασία της φυσικής γλώσσας, στην κρυπτογραφία της νευροβιολογίας στα αυτόνομα δίκτυα των μορφών εκτός των δικτύων της επικοινωνίας τους. Στην εξέλιξη και τη λειτουργία μοριακών κωδικών (dna) στην φυλετική οικολογία (οικογένεια ή προσωπικότητα), στη θερμική φυσική (βλ. νοητική ακτινοβολία εξ αιτίας της εμπειρίας-τριβής), στους κβαντικούς υπολογιστές (βλ. οι ζωδιακοί θεοί-άγγελοι των κβάντα), στην ανίχνευση λογοκλοπής (βλ. νοητική ατομικοποίηση) και σε άλλες μορφές ανάλυσης δεδομένων.

H βασική μέτρηση της πληροφορίας είναι η «εντροπία» πληροφοριών, η οποία συνήθως εκφράζεται με το μέσο αριθμό των bits (πολικών δυαδισμών) που χρειάζονται για να αποθηκευτεί ή να μεταβιβαστεί ένα σύμβολο σε ένα μήνυμα. Η εντροπία πληροφοριών ποσοτικοποιεί την αβεβαιότητα που εμπλέκεται στην πρόβλεψη της τιμής μίας τυχαίας μεταβλητής. Για παράδειγμα, ο προσδιορισμός του αποτελέσματος από μία δίκαιη «ρίψη νομίσματος»(–Κορώνα ή γράμματα -δύο ισοδύναμα πιθανά αποτελέσματα ) παρέχει λιγότερες πληροφορίες (μικρή εντροπία) από τον προσδιορισμό του αποτελέσματος από μία ρίψη ενός ζαριού (6 ισοδύναμα πιθανά αποτελέσματα).

Συγκρίνοντας την ορολογία της πληροφορικής με τις νεοπλατωνικές αντιλήψεις αναγνωρίζουμε πως η πυθαγόρεια μέτρηση για την εντροπία των πληροφοριών ακολουθεί τους νόμους-συμμετρίες των κανονικών στερεών στις πυθαγόρειες μυήσεις και τις δυνάμεις του 10. Δηλ. τις ποσοτικοποιήσεις των πληροφοριών στους πληθικούς αριθμούς που ελέγχονται από τους πρώτους. 1 (πνευματική αιθερική σπίθα), 10 (ψυχή-ύδωρ), 100 (νους-πυρ), 1000 (γεγονός-δράση, αήρ, βουδικό πεδίο), 10,000 (κίνηση στο ανώτερο νοητικό), 100.000 (κίνηση στο κατώτερο νοητικό) έως το 1.000.000 που είναι η βάρκα του Ώρου (η Πλατωνική Πολιτεία-γάμος της ουσίας-σελήνης με το πνεύμα-ήλιο).

Η ελάχιστη δυνατή πληροφορία (bit) είναι το αδιάστατο-άτμητο σημείο του πνευματικού σπινθήρα (άτμαν) για την μονοδιάστατη πνευματική ακτίνα-γραμμή, το μορφοποιητικό τρίγωνο-πυρ στο επίπεδο-έδρα της ψυχής και το τετράεδρο-πυρ στον αισθητικό χώρο της προσωπικότητας.

Τα επί μέρους σωρεύματα του πυρός (bit) στον χώρο της προσωπικότητας, διακρίνονται σε οκτάεδρα αέρα-αφής, εικοσάεδρα ύδατος-γεύσης, κύβους γης- όσφρησης και ολοκληρώνονται στην φασματική ανθρώπινη προσωπικότητα που γνωρίζει να ακούει-διακρίνει με την μύτη!!! σχηματίζοντας το τέλειο δωδεκάεδρο του αιθέρα-ήχου ΩΜ, στην καρδιακή κύβη-κεφαλή της Πολιτείας (κυβικής Ιερουσαλήμ-ιερής πόλις)

Η Πληροφορική μας είναι ιδιαίτερα γνωστή ως η επιστήμη των αυτοματοποιημένων υπολογιστικών συστημάτων. Μια θετική και εφαρμοσμένη επιστήμη η οποία ερευνά τα θεωρητικά θεμέλια και τη φύση των πληροφοριών, των αλγορίθμων και των υπολογισμών, καθώς και τις τεχνολογικές εφαρμογές τους από τη σκοπιά της σχεδίασης, της ανάπτυξης, της υλοποίησης, της διερεύνησης, της ανάλυσης και της προδιαγραφής τους. Ασχολείται με τη συστηματική μελέτη της σκοπιμότητας, της δομής, της έκφρασης και του μηχανισμού των μεθοδικών διεργασιών (ή αλγορίθμων) που αποτελούν τη βάση, την απόκτηση, την εκπροσώπηση, την επεξεργασία, την αποθήκευση, την επικοινωνία και την πρόσβαση στις πληροφορίες.

Ένας εναλλακτικός ορισμός της επιστήμης των υπολογιστών είναι η μελέτη της αυτοματοποίησης αλγοριθμικών διεργασιών που κλιμακώνονται. Πρόκειται για την κλιμάκωση της οικονομίας της πεπτικής οκτάβας των αυτομάτων-ενστίκτων έως ότου επιτευχθεί στην σύνθεσή τους με την αναπνευστική ηθική οκτάβα της συνείδησης η ένωση με την μόνιμη πνευματική οκτάβα της μνήμης…

Η διαμάχη του τίγρη με τον δράκο για το πράσινο σπαθί του πεπρωμένου  

Επειδή ο Διδάσκαλος του μηνός είναι πάρα πολύ αυστηρός και απαιτητικός προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στο μέγα έργο της «πληροφορικής θεωρίας» ή αποσυμβολισμού της γλώσσας μας. Θα επιταχύνουμε την εργασία ώστε να προλάβουμε τα λεγόμενα του ΛευΚού-ΛύΚου Βενιαμίν της πρώτης ακτίνας στην 5η πυθαγόρεια μύηση των 153 ιχθύων. Ο Λευκός ΛαΓός-ΛόΓος είναι το σύμβολο του ανατολικού ζωδιακού για τους ιχθύες…

Το ότι η καπιταλιστική οικονομία του Hollywood (<holly =ιερό με δύο ΛΛ, wood=ξύλο), δηλ. η αιθερική-άμπελος των ιδεών διαλέγει τον μήνα Φεβρουάριο των ιχθύων ανάμεσα στον τίγρη-υδροχόο και τον δράκο-κριό για να παρουσιάσει το «πράσινο σπαθί-ακτίνα του πεπρωμένου» δείχνει πάρα πολλά για την μεταβολή της παγκοσμιοποιημένης λαϊκής κουλτούρας σε θρησκευτική κουλτούρα ή συνείδηση …

Το βραβευμένο με 4 όσκαρ αριστούργημα του Ανγκ Λι «Τίγρης και Δράκος» απέκτησε δεύτερο μέρος με τίτλο «Τίγρης και Δράκος: Το Σπαθί του Πεπρωμένου» (προηγούμενος τίτλος: Ο Πράσινος Θρύλος) αφηγείται μια επική ιστορία χαμένης αγάπης, με το θρυλικό πράσινο σπαθί να προσφέρει την τελευταία ευκαιρία για λύτρωση σε έναν κόσμο όπου μαίνεται η επική μάχη του καλού και του κακού. Βασισμένη στο μυθιστόρημα «Iron Knight, Silver Vase» του Γουάνγκ Ντούλου (πέμπτο κατά σειρά βιβλίο της σειράς Crane-Iron) η νέα ταινία έχει παραγωγό τον βραβευμένο Χάρβεϊ Γουάινστιν («Ο Λόγος του Βασιλιά», «Ερωτευμένος Σέξπιρ») και σκηνοθέτη τον περίφημο χορογράφο πολεμικών τεχνών Γουό Πινγκ Γουέν ( Τριλογία του Matrix, «Kill Bill»).

Σε μια δευτερεύουσα σκηνή του έργου παρουσιάζεται όλη η φιλοσοφία του πράσινου σπαθιού-πεπρωμένου (δηλ. της πράσινης βουδικής οικογένειας του πεπρωμένου, ή της δράσης, κάρμα-αέρα):

_ Η δασκάλα της νοητικής ξιφασκίας μαθαίνει την μαθήτριά της πως να διαπερνά χωρίς να βλέπει ένα δακτυλίδι-εκκρεμές που αιωρείται κρυμμένο πίσω από την πλάτη της. Όταν την ρωτά πώς να κάνει την πρόβλεψη της θέσης του δακτυλιδιού, εκείνη της απαντά: «πρέπει να μάθεις να ακούς με την μύτη σου» !!!

Η λύση του γρίφου είναι ιδιαίτερα εύκολη στην παρετυμολογία, καθώς η όσφρηση=ουσία+φρόνηση και η ακοή=ακουσία (το ους-αυτί αισθάνεται την ουσία-ήχο χωρίς τον δυισμό της συνείδησης)

Όσοι διαθέτουν την σχετική απόκρυφη εγωμετρική παιδεία γνωρίζουν πως οι αισθήσεις ή πλατωνικά στερεά εμπεριέχουν το ένα το άλλο. Η ΜύΤη-ΜήΤρα είναι η κύστη του ιχθύος στην ΤοΜή (666) των δύο αισθητικών κύκλων: οφθαλμών-αυτιών (360+360-54=666), ενώ η γλώσσα και η έδρα θεωρούνται όργανα δράσης στον βουδισμό. Το ίδιο και στην ελληνική παρετυμολογία: έΔΡα=ΔΡάση. Και ΓΛώΣσα=ΛόΓοΣ=ΔιαίΡεΣη=ΔΡάΣη !!!

Αναλυτικότερα επειδή στο ηλιακό βουλητικό κέντρο της μορφής: ΠΡώΤος+ΚάΤω=ΠΡωΚΤός-εΔΡάζει η βούληση. Αυτή μεταφέρεται με τον επιθετικό λιβιδικό αιθέρα αΠαΝα-ΠΝοή Δία στα όργανα της ομιλίας στον λαιμό (κατά το επιθετικό πρωκτικό στάδιο της παιδικής ωρίμανσης της λίμπιντο). Μάλιστα στην αποκάλυψη του Ιωάννη ο άγγελος παρουσιάζεται έχοντας μια γλώσσα-ρομφαία.

Με την νοητική όσφρηση αφουγκραζόμαστε λοιπόν την οΡΜητική-οΡΜονική ωΡίΜανση της πρόθεσης του ιερού=άΛΛου=ΗοΛΛy. //To H=δασεία, το ου=y//. Στο ισλάμ ο άΛΛος (βλ. διπλό Λάβδωμα ή δεύτερος Αδάμ) είναι ο θεός….

Η ξιφομαχία του λευκού τίγρη-υδροχόου με τον πράσινο δράκο-κριό είναι παλιά όσο και ο κόσμος. Μάλιστα πολλοί θεωρούν ότι τα δύο ζώδια είναι ταυτόσημα. Ο υδροχόος είναι ο «κριός της ομάδας» στον επόμενο κύκλο. Καθώς η εξωτερική έξαρση του Ουρανού στον Υδροχόο έχει την ίδια φορά με την ιεραρχική έξαρση του Ουρανού στον Κριό…

Πρόκειται για τον αγώνα που δίνει ο σταυρωμένος Χριστός στον Άδη (βλ. σταυρός=ταύρος) για να σώσει τις ουσίες-ταύρους από την κόπρο των ανεπεξέργαστων πληροφοριών.

Όσες πληροφορίες-αγελάδες παραμένουν άγριες οδηγούνται στην άγρια Θράκη του βασιλιά Διομήδη (ο Κριός) για να επαναλάβουν τα ζωδιακά μαθήματα στους 144 ωροσκόπους της συνείδησης…

Με την λογική των κανονικών στερεών η ακοή=αιθέρας=δωδεκάεδρο δεν έχει σταθερότητα -αυτοσυνείδηση-όταν πέφτει στον Κριό. (Αδυνατεί να ακούσει το άΛΛο). Καθώς όμως λαμβάνουν χώρα οι ζωδιακές περιφορές συμπληρώνονται οι επισκέψεις στις 12 κορυφές του εικοσαέδρου της γεύσης και, αποκτιέται η τέχνη της ενορατικής αναπόλησης των ημερήσιων γεγονότων, δηλ. η ενορατική συναισθηματική νοημοσύνη.

*Το πενταγωνικό δωδεκάεδρο αποκτά δια της πολικής του έκφρασης, στο υδατώδες εικοσαέδρο την ηθική συνείδηση των θείων κατηγορημάτων του Λόγου και, εγγράφεται στην σφαίρα του πνεύματος λέγει ο Ιάμβλιχος στα νεοπλατωνικά θεολογούμενα.

Έτσι η Περσεφόνη, δηλ. η νοητική φερσεφόνη-όσφρηση των σεληνιακών δονήσεων (tattwas) μπορεί να διακρίνει τις παλιές αιτίες (ανώτερο νοητικό) που θα ενεργοποιήσουν τα σπέρματα-ρίζες του κατώτερου νοητικού. Τα οποία στην συνέχεια θα ανθίσουν ως γεγονότα στο έδαφος των αθροίσεων-αισθήσεων-συναισθήσεων.

Η όσφρηση-φερσεφόνη είναι η νοητική μονάδα (πανσέληνος) που οργανώνει τις πληροφορίες στον αστρολογικό χάρτη ή λωτό της ψυχής κατά την τρίτη μύηση… έτσι μπορεί να προβλέψει την θέση του δακτυλιδιού της μοίρας και να το διαπεράσει με την πράσινη νοητική ακτίνα (σπίθα=σπαθί)

• Ο S. DALI έγινε διάσημος καθως εκλαϊκευσε με την ζωγραφική-γλυπτική  του τις 4εις και πλέον διαστάσεις του χωρου...  Όταν τον ρώτησαν ως φανατικό καθολικό οι ιερείς, γιατί ζωγρφίζει λειωμένα ρολόγια. Απάντησε πως ο θεός είναι λειωμένο τυρί...!!! ¨οταν τον ξαναρώτησαν έκπληκτοι, που το έμαθε αυτό... Απάντησε επιτιμητικά: Καλά δεν διαβάζετε τον ιερό Αυγουστίνο ?... πραγματι η θεα των αιθερικών ινων ή υπερχορδών της φυσικης μοιαζει με τις ινες του λειωμενου τυριού... O Αυγουστίνος είναι ο μόνος χριστιανός που έχει απαντήσει ορθα στο ερώτημα για την φύση των 153 ιχθυων ως ο τριγωνικός 17 των πυθαγορείων... Οι πυθαγόρειοι πίστευαν πως οι αριθμοί είναι 17 στην δημιουργία, όσες και οι δυνατές διαστασεις του κοσμικού Νου στον Σείριο !!! ....Η ανακεφαλαιωτική ικανότητα του 153 ως το όριο των χιλιάδων ή πυθαγόρειων γεγονότων. Οφείλεται στην παράδοξη ιδιότητα του να ισούται με το άθροισμα των κύβων των ψηφίων του 153=1+125+27. (βλ. ο κύβος των γεγονότων)

εικ.   Οι Ιχθύες των πελμάτων είναι το τέλος του Ηριδανού-Ιορδάνη ηλεκτρικού φυλετικού ποταμού των νεκρών, που ανακυκλώνεται ή μεταφέρεται στο κεφάλι του επόμενου καβαλιστικού Αδάμ-Χριστού του κοσμικού αστρικού πεδίου…Η σχέση των τριών ζωδίων αποκαλύπτεται στην «μύηση της ιεροσύνης», όταν ο Πλανητικός Λόγος* εγκαθιστά στην Παρουσία του Πλούτωνα* των αρετών την πνευματική μας Μονάδα στον «θρόνο της πλανητικής υπηρεσίας της». *Πρόκειται για τους αξιοσέβαστους: Σ.Κ. και Δ.Μ. (βλ. ο Σαράστρο του Mozart)Όσοι σκοπεύουν να ερευνήσουν την μορφοποιητική ισχύ των 153ων ριζικών γραμμών του αστέρα των 17 συμφώνων στην παραγωγή των λέξεων, αναζητώντας τον διαμελισμένο Σείριο-Όσιρη ή τρίτο οφθαλμό του Λόγου. Θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους πως ο καθένας μας έχει διαμελίσει τον Όσιρη επιλύοντας το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα στην παιδική του ηλικία, ως αυτοδίδακτος (Σεθ) περί την πληροφορική, ανακατανέμοντας τα σύμφωνα (τα μέλη του Όσιρη) στην στοματική του κοιλότητα*. Το αποτέλεσμα αυτού του χαοτικού αφελούς προγραμματισμού είναι η ασυνειδησία του φυλετικού ηλιακού εγώ ή «666» της συναισθηματικής κίνησης-ομιλίας, που χρειάζεται να αντικατασταθεί από την αναστημένη Συνείδηση του Όσιρη-Σειρίου. Στον Ώρο 666+111=777.*Οι τροπές των γραμμάτων είναι μια σύνθετη αστρολογική μελέτη των προθέσεων του μετωπιαίου λοβού //βλ. Πανσέληνος- Βόρειος δεσμός και τρίτο μάτι// Οι φιλόλογοι έχουν προσδιορίσει τις τροπές των γραμμάτων στα φυλετικά εθνικά ζώδια διευκολύνοντας κατά πολύ αυτή την μελέτη. Λ.χ. Το π τρέπεται κατά την νοητική ερωτηματική πρόθεση σε κ, άλλως σε β,φ. Το γράμμα β μετατρέπεται σε γ. Το γ σε ν. Το δ προέρχεται ενίοτε από δασυνόμενο ε κα μεταπίπτει σε β. Το διπλό ζ=σ+δ γίνεται δδ. Το θ τρέπεται σε φ, σ, τ. Το γράμμα κ αντικαθιστά ενίοτε τα π,κ,χ. Το λ τρέπεται στα ρ,ν. Το 13ο σεληνιακό γράμμα μ (θήλυ, θάνατος) στα π,ν (πνοή). Το ν (14ο γράμμα, η τέχνη του ταρώ) τρέπεται συνειδητά χάριν ευφωνίας σε άλλα γράμματα καθιστώντας το νοητικό κλειδί … Το ξ είναι σύνθετο ψυχικό ιδεόγραμμα που αντικαθιστά τα σσ, γσ, κσ, χσ. Το γράμμα ρ=ροή ή εκατόν λόγω της ισχύος του, αλλάζει τις θέσεις των γραμμάτων συνήθως τρέπεται σε σ. Το συριστικό σ είναι το 18ο γράμμα (η σελήνη), είναι ο ουροβόρος όφιςςςς, Ίςις, ςς=σαμπί=27, το βουητό της ύληςςς, τρέπεται σε δ,ψ,τ,ξ. Το τ σε θ,σ. Το ελληνικό Φ=φως σχετίζεται με το Η τον ιερό δασυνόμενο φύλακα της Πύλης δηλ. την διαδοχή του ΠΗ=Φ, μεταπίπτει στα π,θ. Το χ σε θ. Το Ψ=φσ,πς.

Από όσα θίξαμε οι 17 μυήσεις αφορούν την κατανόηση των 17 φθογγοσήμων ή 17 μορφογεννητικών υποπεδίων =7+7+3, γι αυτό και είναι σχεδόν ακατανόητα… Πάντως οι απαραίτητες πληροφορίες υπάρχουν και ο δρόμος είναι ορθάνοικτος για κάθε νοητικά ενδιαφερόμενο…

**Συμπλήρωμα: Τα 7 φωνήεντα-ακτίνες ή πνεύματα ενώπιον του θρόνου σχετίζονται με την λειτουργία της συνείδησης. Τα δύο πνεύματα: η ψιλή και η δασεία είναι ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης. Σχετίζονται με την κατανόηση της χρήσης του όγδοου γράμματος Η. (βλ. ο ΙΗςους των οφιτών). Είναι φανερό πως η τονικότητα-μουσικότητα των λέξεων συνδέει τα φωνήεντα με τους τόνους και τα πνεύματα εκλεπτύνοντας την μαγική νοητική λειτουργία. Σήμερα έχουμε απωλέσει ένα μεγάλο μέρος της γνώσης που παρέμενε ζωντανή στην αρχαία γλώσσα μας. Δυστυχώς η γλώσσα ακολουθεί τον κοινότυπο νου. Αν θέλουμε να επανακτήσουμε τις σημασίες των τόνων και των φωνηέντων θα πρέπει να εργαστούμε με τις δονήσεις των 7 φωνηέντων στα τσάκρα της οκτάβας του Κρόνου-Ιεχωβά ή ΙΕΗΩΟΥΑ. Εφόσον οι τριγωνικοί σπινθήρες αγελάδες-ταύροι (άλεφ) στο Δέπας-9γραμμα ελέγχονται με την εκφώνηση των 7 φωνηέντων του ιερού ονόματος ΙΕΗΩΟΥΑ στην αιθερική νήσο του τρίτου οφθαλμού μαζί με τους θείους Κύκλωπες Επόπτες: Άργο-Βρόντη-Σέραπη.

Η αντίληψη της οικονομικής ειμαρμένης ή όρασης στους ιχθύες… 

Το ζώδιο των ιχθύων είναι πολικό του ζωδίου της παρθένου και αντιστοιχεί στο φυσικό μορφικό πεδίο. Εδώ λοιπόν το συλλογικό πνεύμα του Μοναδιαίου πεδίου ή ζωδίου της Παρθένου εξατομικεύεται παρουσιαζόμενο σαν σύνολο διαφορετικών μορφών, που στην τελική τους ουσία όμως είναι ίδιες. Καθώς μοιράζονται γονίδια από την ίδια πλανητική αποθήκη κλασματικών υπολοίπων (DNA), ακολουθώντας την λογική των μορφοκλασματικών συνόλων (fractal). 

Στα Μαθηματικά, τη Φυσική αλλά και σε πολλές επιστήμες ονομάζεται φράκταλ ένα γεωμετρικό σχήμα που επαναλαμβάνεται αυτούσιο, σε άπειρο βαθμό μεγέθυνσης. Πρόκειται για την ανάλυση όλων των σχημάτων σε τρίγωνα, των οργανικών μορφών σε κύτταρα, και των ανόργανων σε μόρια και άτομα (κανονικά στερεά υποατομικών σωματιδίων). Έτσι όλα υπόκεινται στον νόμο της φρακταλικής υπερσυμμετρίας της χρυσής τομής και το τριπλό τρίγωνο ή πεντάγωνο (τριπλή φλόγα) 

Αυτή είναι η Ποσειδώνια διδασκαλία για την συμπεριφορά των σπινθήρων του φωτός μέσα στο αιθεροφυσικό τρίτο μάτι ή τετράπεζα-σβάστικα του 666 (δηλ. της χρυσής τομής ή θείας οικονομίας της Αφροδίτης). Που η ελληνική μυθολογία παρουσιάζει με τον ροπαλοφόρο Ηρακλή της συνείδησης μέσα στο Δέπας-δισκοπότηρο-μάτι να μεταφέρει τους ηλιακούς ταύρους-αγελάδες του τριγωνικού πυρός (Άλφα-Άλεφ) στον επόμενο εξελικτικό κύκλο. 

Παρόμοια η ινδουιστική και η ισλαμική μυθολογία παρουσιάζουν την κοιλιά της ιερής αγελάδας-φοράδας Kamadehnu, γεμάτη με πολύχρωμα ψάρια. Πρόκειται για τους Έλλοπες-ιχθύες της πρώτης ριζικής φυλής. 

Ας εξετάσουμε τώρα την διδασκαλία των φιλάνθρωπων όφεων nagas, για τον τρόπο που εμφανίστηκε η όραση των ιχθύων εξαιτίας της πτώσης των ΠΝευμάτων (ΠΝοή = αήρ) και τον εγκλωβισμό τους στην περιοχή της ΠείΝας-ΠεΝίας-ύΠΝου της ειμαρμένης ή εγωικής όρασης. 

Η ειμαΡΜένη εκ του ΜείΡομαι=παίρνω το ΜεΡίδιο που μου ανήκει, αναφέρεται στην πράξη της διαίρεσης του κύκλου-ΜήτΡας σε ΜοίΡες, δηλ. τις Ψυχές-Ψάρια* και την πΤώση τους στην ΜοΡφική ύπαρξη. 

*Το Ψάρι ή κύστη ιχθύος 666 είναι ο μηνίσκος-αιγυπτιακό μάτι “wajet” της τομής δύο ίσων κύκλων 360+360-54… 

Την διδασκαλία αυτή λαμβάνουμε κάθε φορά που χρησιμοποιούμαι την ηλεκτρονική μας κάρτα (666*) είτε εισερχόμαστε στην τε-τράπεζα (=τέσσερα πόδια=σβάστικα) και κάνουμε μια δοσοληψία από το δισκοπότηρο της φυλετικής πρόνοιας που έχει συγκεντρωθεί εκεί… 

Τα χρήματα είναι οι σπινθήρες μέσα στο τρίτο μάτι και αποδεσμεύονται με τα επιθυμητικά ΒέΛη της ασυνείδητης ΒούΛησης σε αγοραπωλησίες… 

*χωρίς το χάραγμα-σφράγισμα του θηρίου 666 κανείς δεν θα μπορεί να αγοράσει και να πωλήσει καταδικασμένος σε κοινωνικό θάνατο… (Αποκάλυψη Ιωάννη) 

Όσοι είναι κακοδαίμονες μπορούν να φρίττουν από θρησκευτική «τρόμο-λαγνεία» 666 στο ζώδιο του ζωικού ΤΡόΜου-ΜήΤΡας των ιχθύων. Όμως το μάθημα των ιχθύων αφορά την μορφή ως «οίκο του πατρός»* δηλαδή τον οίκο των κλασματικών σπινθήρων του πυρός σε όλον τον ζωδιακό κύκλο. (βλ. τους 12 διαιρέτες-ζώδια του 666). Έτσι το 666 είναι η κιβωτός-βάρκα-οφθαλμός των σπερμάτων του «οίκου της πατρικής μορφής» που διασώζονται από τον ένα αιθερικό κατακλυσμό στο τέλος του κύκλου προς τον επόμενο. Έτσι οι ινδουιστικοί Μανού είναι άνθρωποι-ψάρια όπως ο βαβυλωνιακός Ωάννης 

Ο φωτεινότατος-σκοτεινός αλχημιστής Ηράκλειτος προειδοποιούσε τους τρομοκρατημένους μαθητές του στην Έφεσο, πως στο τέλος όλα τα αντικείμενα-μορφές ανάγονται σε πυρ όπως σε μια αγοραπωλησία όλα μετατρέπονται στο ΧΡήμα-πυρ* της συναλλαγής. 

*ΧΡι είναι το μάντραμ της βουδικής οικογένειας του πυρός-Λόγου. Οι μορφές είναι πυρά που εξ αιτίας του ύΠΝου-ΠΝοής βλέπουμε ως μορφές. 

Το εγώ είναι ύπνος λέγει ο OSHO-Ωκεανός… 

Ολοκληρώνουμε την αναφορά μας υποδεικνύοντας πως η πυθαγόρεια τριάδα: Ειμαρμένη=Πρόνοια+Βούληση (έφεση η επιθυμία), σχετίζεται με την τριάδα Όραση=Ακοή+Αφή. 

Όταν αποσύρεται η αφή στο καρδιακό κέντρο, το οκτάεδρο της αφής διασπάται σε δύο τετράεδρα πυρός ή όρασης οπότε η όραση ταυτίζεται με την ακοή. 

Το αυτί=ους=ουσία γίνεται ΜάΤι-ΜύΤη (όσφρηση= η όραση του μέλλοντος) και η συνείδηση γίνεται μέρος της μουσικής των σφαιρών ή Μονάδων…

Τα Είδη, τα Γένη και τα Κατηγορήματα του Λόγου ή ΠυΡός

 Η μυητική εξέλιξη ακολουθεί την απλή μαθηματική δομή της διαλεκτικής: 1-2-3 ή θέση-αντίθεση-σύνθεση.

 1.         Η Διαλεκτική των αντιθέτων ξεκίνησε ιστορικά με την ελεατική σχολή (Ζεν) και ειδικά με τον απειροστικό λογισμό του Ζήνωνα που αναδείκνυε τις λογικές αντιφάσεις, (πολικότητα της συνείδησης), καταργώντας τον κόσμο των αισθητών. Η σχολή αυτή απορρίπτει την σύνθεση καθώς στοχεύει την Ενάδα του πνεύματος, το Ον. Στον διαλογισμό, οι ασκήσεις με τον απειροστικό λογισμό του Ζήνωνα: βλ. ο Αχιλλέας και η χελώνα: φέρνουν αντιμέτωπη την νοητική προσωπικότητα (Αχιλλέα) με τον ψυχικό φύλακα της μορφής, (η Χελώνα είναι το όριο της αιθερικής ασπίδας-μορφής). Εδώ ο ερωτικός Αχιλλέας, ακουμπώντας το όριο (χελώνα) επιστρέφει βίαια στο κέντρο της Ύπαρξής του όπου ακτινοβολεί η (καρδιακή) Πύλη της εξόδου από την αίθουσα-πρόναο της προσωπικότητας και, εισέρχεται στον κυρίως Ναό του γλαυκού πνευματικού φωτισμού…

 2.         Στην συνέχεια αναπτύχθηκε ο διαλεκτικός συλλογισμός (διαλογισμός) στον Πλάτωνα εντός του κυρίως ή νοητικού ναού, με την ανοδική-αφαιρετική κατεύθυνση προς την Ωραία Πύλη ή ιερό του Κρανίου, ως η άνω σύνθεση της πολικότητας… Οι πλατωνικοί συλλογισμοί αντιστοιχούν στις εργασίες που εποπτεύει ο Β Επόπτης και, επαναλαμβάνουν την σπειροειδή εξελικτική γραμμή των συνθέσεων-ενοράσεων έως ότου προσδιοριστούν τα πρωταρχικά «5 Είδη του Όντος», τα τσάκρα ή τρίποδες των ολύμπιων θεών στην σπονδυλική στήλη. Τα Είδη είναι: η ουσία-αιθήρ-ακοή-μαύρο, το ταυτόν-πυρ-όραση-κόκκινο, το έτερον-ύδωρ-γεύση-λευκό, η κίνηση-αήρ-αφή-πράσινο και η στάση-γη-όσφρηση-κίτρινο. Έτσι όρισε ο Πλάτων τις 5 Βουδικές οικογένειες-χρώματα ή κραδασμούς των στοιχείων και τα μέρη του Λόγου: Ουσία= η αλφάβητος, Πυρ=τα μορφικά ουσιαστικά, Ύδωρ=τα ρήματα, Γη= τα άμορφα ουσιατικά ή αρετές, Αήρ= οι προσδιορισμοί: επιθετικοί, αντωνυμίες, επιρρήματα, μετοχές κλπ.

 3.         Στον Αριστοτέλη η διαλεκτική αναπτύχθηκε σε αντίστροφη φορά της πλατωνικής, ώστε να προσδιοριστεί συνειδητά η κάτω σύνθεση, (η υλική μορφή). Καθώς η συνείδηση χρειάζεται να εμπεδώσει μαζί με την αναλυτική λογική και τα μαθηματικά, την καθοδική ή διαιρετική πορεία από τα νοητά Είδη στα φυσικά Γένη… (βλ. Α Επόπτης-Υδροχόος). Στην δίνη των 10 κατηγορημάτων (ζωδιακών κινήσεων) του γίγνεσθαι προσδιορίζοντας τις φυσικές Επιστήμες.

 4.         Το Γερμανικό δίδυμο Κάντ-Χέγκελ, 2000 έτη αργότερα επανέλαβε την αρχαιοελληνική διδυμία Πλάτωνα-Αριστοτέλη. Ο πρώτος αποκάλυψε και πάλι το αστρολογικό-καβαλιστικό υπόβαθρο των ιδεών-κατηγοριών, ενώ ο δεύτερος συστηματοποίησε υπομονετικά την διαλεκτική-εξέλιξη των ιδεών-ειδών γύρω από την ιστορική εμφάνιση των εννοιολογικών αντιθέσεων-συνθέσεων, συγκρίνοντας δηλαδή ιδέες και γεγονότα. Έτσι παρέμεινε ανθρωποκεντρικός, ελπίζοντας στην ανατροπή του μοιραίου με την γνωστή αναθεωρητική γερμανική προτεσταντική νοοτροπία. Η κατάληξη ήταν να προετοιμάσει απλά τον διαλεκτικό υλισμό του Μαρξ… Δηλ. όπως και ο Αριστοτέλης έγινε βορρά στον υλισμό…

Δυστυχώς η ενορατική διαλεκτική των Πλάτωνα-Αριστοτέλη δηλ. ο κυματισμός (άνω-κάτω) της φιλάνθρωπης λευκής βουδικής οικογένειας του ύδατος ή εκδήλωσης-απόσυρσης των πρωταρχικών Ειδών ή Στοιχείων ουδέποτε έγινε κατανοητός, όπως δεν έγινε και η Επιστήμη του διαλογισμού.

Επιστήμων με την αρχαιοελληνική σημασία είναι μόνον ο Άγιος, ο αποδεδειγμένα Φίλος του θεού. Μόνον αυτός έχει αποδείξει λογικά τον πλήρη διαλεκτικό βηματισμό των μυήσεων προς την φύση της Μιας ουσίας του Όντος. Όσο κι αν ακούγεται αντιφατικό με την σημερινή χρήση των όρων για την πίστη και την επιστήμη, η πίστη-αγάπη-σοφία είναι το ενορατικό εργαλείο του Επιστήμονα. Βλ. ενδεικτικά την περίπτωση του Καρτέσιου ή του Αϊνστάιν

  Μάλιστα η έλλειψη τέτοιων ενάρετων επιστημόνων θα μας οδηγήσει κατευθείαν στα ανοικτά σαγόνια της πολυπλοκότητας των υποατομικών σπινθήρων της νοητικής κόλασης, που ορίζει η νομοθετούσα φυλετική ασυνειδησία…  Βλ. το ύποπτο σωματίδιο του Χίγκς που δίνει υπόσταση σε μια δημιουργία που δεν υπάρχει!!!

Συνέχεια…

 Έχουμε την τύχη να χρησιμοποιούμε μια αρχαία γλώσσα,  που διατηρεί ακόμη ζωντανή την συνειδητή γνώση  του «ονοματοθέτη» Αδάμ(α)-Κάδμου (το εικοσάεδρο ή Ύδωρ της ζωής, το Νέκταρ),  πως ο κόσμος δεν είναι αντικειμενικός αλλά δημιούργημα της παρατήρησής του.

Υπενθυμίζουμε πως ο βιβλικός Αδάμ (Μανού) έδωσε τα ονόματα των μορφών, ενώ ακολουθώντας την Βας (αγελάδα ή Λόγο, άγιο πνεύμα) που άλλαζε τα χρώματα των Βουδικών-Χερουβικών οικογενειών όρισε την πόλη των Θηβών (το αιθερικό δίχτυ, τον Άπειρο δακτύλιο)  

 Σήμερα με τα παραδείγματα που μας προσφέρει η κβαντομηχανική  για την την αρχή της υπέρθεσης (συνύπαρξης των αντιθέτων στον ίδιο υποατομικό χώρο !) και της διεμπλοκής καταστάσεων (κατάργησης του χωρόχρονου !), εντυπωσιαζόμαστε με την δυνατότητα της γλώσσας μας να προσομοιώνει αυτά τα φαινόμενα με την χρήση του στερητικού Α (η ρίζα του Άπειρου-Αέρα των Αναξίμανδρου-Αναξιμένη, «η νοητική Μονάδα») και των ετυμολογικών ριζών: (των 153 ιχθύων του ευαγγελίου, πιασμένων στο αιθερικό δίχτυ της νοητικής λίμνης – υπόστασης, το Ύδωρ του θαλή)

Το ζήτημα της κβαντικής λειτουργίας του εγκεφάλου μας προσδιορίζεται στους μικροσωληνίσκους (νανοσωλήνες*) των νευρώνων του,  στους οποίους μπορεί να λάβουν υπόσταση οι κυματισμοί πολλών διαστάσεων, των υπερχορδών… (το αιθερικό νήμα-χορδή της ζωής, η Κλωθώ των μακρινών αστερισμών του Κρανίου… προσωμοιώνεται στα υγρά του κρανίου, το νέκταρ)

 *Η ονοματοθετική ισχύς φαίνεται χαρακτηριστικά  στο όνομα του κ. Νανόπουλου που είναι από τους εισηγητές της θεωρίας για την κβαντική λειτουργία των νανοσωλήνων του εγκεφάλου μας…

  Όλοι οι φιλόσοφοι καταγίνονται να ορίσουν τα πρώτα Γένη-Είδη-Κατηγορίες του όντος (το χερουβικό όραμα των Βουδών-Αγελάδων του Λόγου). Σήμερα αντιλαμβανόμαστε πως η πιθανολογική κατάρρευση του αόρατου υποατομικού κόσμου  σε ορατά αντικείμενα οφείλεται στην ονοματοθετική-μορφοποιό  λειτουργία της σκέψης μας που παίζει ζάρια, κοιτάζοντας το γίγνεσθαι των ζωδιακών κατηγορημάτων…   

 Ο κύκλος (εμβαδόν), η περιφέρεια και, η ακτίνα-διάμετρος (κέντρο) είναι τα: ουσία, μορφή-προσωπικότητα και εγώ. Που στην συγκεκριμένη μελέτη αντιστοιχούν στα κατηγορήματα, τα γένη και τα νοητικά είδη-ακτίνες (ειδητικοί λόγοι στον Πλάτωνα).  Η διαλεκτική τριάδα είναι αδιαχώριστη, εφόσον η γνώση του ενός εκ των τριών μερών του κύκλου οδηγεί στην γνώση των άλλων δύο.

Ο όρος «είδος» απαντάται στον Όμηρο ως κάτι που βλέπουμε (Όρασις) και επομένως γνωρίζουμε (Ειδέναι)… Η όραση-ΓΝώση προϋποθέτει την μονάδα μέτρησης που είναι ο άγγελος-ΓωΝία (angel-angle) δηλ. το φωτόνιο-ηλεκτρόνιο, που είναι η στοιχειώδης γωνία (angle) της μέτρησης-πληροφορίας… Στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων η μονάδα μέτρησης είναι το Υδρογόνο με το ένα ηλεκτρόνιο… Ενώ στον φυσικό κόσμο είναι ο Ήλιος-οφθαλμός που κατατρώγει τα ηλεκτρόνιά του…  Δηλαδή η όραση-φως είναι η κυκλική περιοχή των γνώσεων-γωνιών που αντιλαμβανόμαστε και το άγνωστο είναι αόρατο (μαύρο-αιθερικό, βλ. μαύρη ύλη)

 Επειδή λοιπόν χρειάζεται να προσπέσει ένα φωτόνιο σε μια επιφάνεια για να μεταδοθεί η μέτρηση-πληροφορία για την φύση του αντικειμένου στον εγκέφαλλο μας…  Συνεπάγεται πως το είδος (η ΓωΝία) του προσπίπτοντος φωτός-ΓΝώσεως θα  καθορίζει και την θέα του αντικειμένου (διαφορετικά θα το διαπεράσει και δεν θα φαίνεται).  Έτσι «η όραση  προϋποθέτει την προϋπάρχουσα φυλετική γνώση (φωτόνιο=σκεπτόνιο) αυτού που βλέπουμε γιατί διαφορετικά δεν θα ήταν ορατό»… Επομένως το κάθε φωτόνιο είναι ένας μικρόκοσμος των 5 διαστάσεων.   Αποτελεί τον ενεργό παράγοντα (αιθεροφυτικό πρότυπο, είδα<ίδα=ξύλο<ιδέα) που μεταβάλει την υλική δυνατότητα σε πραγματικότητα… (η άμπελος-Χριστός λέγει: Εγώ είμαι το φως του κόσμου, το μάτι του Ώρου…) 

 Με τον όρο είδος προσδιορίζεται από τον Σωκράτη ένα γενικό κατηγόρημα (καθόλου), μια ηθική έννοια (γίγνεσθαι). Οι θεοί είναι φίλοι των ειδών, αριθμών στους πυθαγορείους.   Είναι οι σπερματικοί λόγοι των στωικών που επιζούν μετά την εκπύρωση-διάλυση του κόσμου. Η ψυχή είναι τόπος ειδών (το λιβάδι του Ηρός), τα θεία νοητικα σχέδια…

H αλχημική μουμιοποίηση, η μετεμψύχωση και τα 4 κανωπικά αγγεία της γενετικής …

Έννοιες όπως μετεμψύχωση και μετενσάρκωση μπορούν να επαναπροσδιοριστούν στην εποχή μας χάρις στην σύγκριση του γονιδιώματος, ως αθροίσματος των αζωτούχων βάσεων: (αδενίνη, θυμίνη, κυτοσίνη, ή γουανίνη) με τους υιούς του Ώρου ή ΑΖΩΘ (αζώτου). Αυτοί που ονομάζονται και κανωπικά αγγεία…**Στην εικόνα που παραθέτουμε, εμφανίζεται η ομοιότητα στον δομισμό των χιαστί περιελίξεων μεταξύ του χρωμοσώματος Χ και της κλασσικής Χιαστί απεικόνισης του μόνιμου ατόμου ή ερμητικού κηρυκείου της θεοσοφίας...Το μόνιμο άτομο ή καβαλιστική πνευματική μονάδα έχει την πενταγωνική δομή της μαγικής πεντάλφα: του ομηρικού μήλου-αμνού (αναγραμ μονάς), με τις 10 τριπλές σειρές κύκλων των 108 ενσαρκώσεων της ψυχής … ( το 108 είναι γωνία πενταγώνου)Επειδή η μύηση είναι η βίωση της μεταθανάτιας εμπειρίας της ψυχής που διαλύεται-κρίνεται στα 14 συστατικά μέρη της, δηλ. τους 14εις μορφικούς κόσμους= 7+7 υποπεδία (θεούς) της αστρικής+φυσικής δημιουργίας. Η νεκρική-ταριχευτική, (ο τάριχος = ο νεκρός), λατρεία του Όσιρη είναι μια συνθετική διδασκαλία ανάλογη με την χριστιανική σταύρωση και την λατρεία του Βούδα=Ερμή ως Κηρύκειου η σβάστικας. Όταν όλες οι γνωστές θρησκείες μοιράζονται την γεωμετρική δομή του κύβου ως τάφου-κααβά με 14 μέρη που είναι οι 6 έδρες +8 κορυφές του κυβικού θρόνου-άρματος της Ίσιδας – Κυβέλης ή θηλυκού Λόγου…Τα 14 μέρη του διαμελισμένου Όσιρη οι Ινδουιστές τα αναφέρουν ως Μανού ή Γενάρχες (πρότυπους Ανθρώπους ή καβαλιστικούς Αδάμ-αντες). Την μαθηματική περιγραφή τους επιχείρησε ο πυθαγόρειος Αρχιμήδης διασώζοντας τις πανάρχαιες παραδόσεις της Ατλαντίδας για τις δημιουργικές ιδιότητες της ρίζας του 3 επί του ναρκισσιστικού αρ 153* (της κύστης ιχθύος-φαλλού), δηλ. του τριγωνικού αρ 17=14+3 που είναι οι 14 ιεραρχίες έως την αγία τριάδα του Σείριου ή Όσιρη). Δεν πρόκειται δηλ. μόνο για μια αναφορά σε 14 μέρη ή όργανα στο σώμα του Οσίριδος αλλά για 14εις επαναλήψεις πυθαγόρειων γεγονότων (χιλιάδων) έως το όριο του 1.οοο.οοο = 10 στην 6η δύναμη ή ημέρα, με διαιρέτες τον ήλιο=7 και την σελήνη=13, που είναι ο γάμος των Διόσκουρων φώτων στην πλατωνική Πολιτεία δηλ. η ψυχή-βάρκα του Ώρου…

Στον μύθο του Οσίριδος η Ίσιδα ερευνά ασταμάτητα έως ότου αποκαλυφθεί ο φαλλός του Όσιρη, δηλ. η γενεσιουργός αιτία. Στον μύθο λένε ότι τον φαλλό έφαγε ένα ψάρι του Νείλου (ποταμός=το ενεργό φυλετικό ρεύμα), κι έτσι αναγκάστηκε να τον αναδημιουργήσει-αναστήσει με μαγικό τρόπο… Με τον ίδιο τρόπο στο "ταξείδι στην Δύση" η Γκουαν Γιν επαναφέρει μέσα στο αιθερικό καλάθι, (Ελένη), το πεσμένο ψάρι στον ουρανό...

Ο Έλλοψ ιχθύς-φαλλός είναι ο πεσμένος πνευματικός μας σπινθήρας, η πρώτη ριζική φυλή στην θεογονία του Ησιόδου. Έτσι όλη αυτή η απόκρυφη διδασκαλία συγκεντρώνεται στις εκπληκτικές ιδιότητες της χρυσής τομής ή αποκοπέντος φαλλού του Ουρανού-Όσιρη από τον Κρόνο-Σεθ, δηλ στην σχέση της χρυσής τομής ή ρίζας του 5, με την ρίζα του 3 και τον ναρκισσιστικό* αρ. 153…

Αναφέρουν οι πυθαγόρειοι ερευνητές όπως ο Νικόμαχος ή ο Αρχιμήδης πως οι αρ. που είναι πολλαπλάσια του 3 αν τα ψηφία τους υψωθούν στον κύβο και αθροιστούν αποδίδουν μετά από έναν κύκλο το πολύ 14ων επαναλήψεων (βλ. 14 Μανού) τον ναρκισσιστικό αρ. 153 !!!

*Ναρκισσιστικός ονομάζεται ο αρ. 153=1^{3}+5^{3}+3^{3}=1!+2!+3!+4!+5! όταν 2/13=153.846 και 846=666+180, δηλ ο Έρως Χριστός ή θείος Ερμαφρόδιτος, ως αντιδιαμετρικός του ηλιακού Αντιχριστου 666...

Οι διασωθείσες πληροφορίες από τις διαδικασίες της ταρίχευσης με μαύρη πίσσα (= μούμια στα αραβικά) στην Αίγυπτο δείχνουν την γεωμαντική τέχνη (Φενγκ Σούι) των 4ων στοιχείων ή σημείων του ορίζοντα… Δείχνουν την αλληλεξάρτηση μεταξύ του πνεύματος (ο αλχημικός άνθραξ ή πίσσα) και των μερών του σώματος.

Ο Αίσωπος διηγείται πως κάτι κυνηγοί έπιασαν το λιοντάρι (το φως) σε ένα δίχτυ (το αιθερικό δίχτυ), αλλά το ελευθέρωσε ο ποντικός : μυς (< μύω), ο διδάσκαλος-μυητής. Έτσι απλά ο Αίσωπος παρουσιάζει και λύνει τα προβλήματα με την θεωρία της σχετικότητας, κατά πως λένε σήμερα το αιθερικό δίχτυ των 4ων διαστάσεων και, την ταχύτητα του φωτός (το λιοντάρι)…Παρόμοια στην μυθολογία των Αρκάδων αναφέρεται πως «κάτι κυνηγοί», δηλ. ο κύνας Σείριος, σκότωσαν μια Αρκούδα και κάρφωσαν το τομάρι της στον ουρανό που ήταν γυάλινος μαλακός και ενωμένος με την γη… Τα 7 καρφιά που χρησιμοποίησαν έγιναν τα 7 άστρα-ακτίνες της μεγάλης Άρκτου (< Αρχής). Τα άλλα άστρα τα τοποθέτησε ο αιθέρας Δίας. Αυτά είναι οι φυλές που παρήλθαν. Κάθε φυλή δημιουργεί μια νέα ΣΤΡώση άΣΤΡων αυξάνοντας την απόσταση από την Γαία. Τότε η Αρκτική Γαία ήταν ενωμένη με τον Ουρανό σε έναν κύλινδρο λέγει ο Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος που όρισε τον άπειρο αιθέρα ως ουσία χωρίς όρια, δηλ χωρίς μορφή και ιδιότητες...Εξήγησε ο σοφός πως η δημιουργία του κόσμου ξεκίνησε όταν από το άπειρο, (ο χωρίς φορά αιθέρας) ξεχώρισε μια φλόγα (η εξωστρεφής φορά του αιθερικού κύματος) και ο νεφελώδης αέρας (η εσωστρεφής φορά του κύματος ) που την περίβαλε…

Στον πυρήνα του νεφελώματος συμπυκνώθηκε η Γη (η άπειρος=ήπειρος γη).

Το στοιχείο της γης (κύβος) έχοντας σπειροειδή διπλή φορά μέσα-έξω, συνθέτει τον αέρα (8εδρο) με το πυρ (4εδρο).

Κατόπιν η πύρινη σφαίρα εξερράγη και διαλύθηκε σε κύκλους τυλιγμένους από νεφελώδη αέρα. Οι κύκλοι απλώθηκαν και σχημάτισαν τα άστρα που είναι συμπυκνώσεις από τις περιδινήσεις των αερίων και του πυρός.

Η γη είναι κυλινδρική με πλάτος "τριπλάσιο !!!" από το μήκος και οι άνθρωποι κατοικούν στην επάνω επιφάνειά της. Δε στηρίζεται πουθενά και βρίσκεται στο κέντρο του σύμπαντος, απέχοντας ίσα από όλα τα σημεία του (Ψευδοπλούταρχος, Στρωματείς 2).

Η σοφή αρχαιότητα είχε προσεγγίσει λοιπόν την θεωρία των υπερχορδών: γραμμικών κραδασμών της πολυδιάστατης αιθερικής γαιώδους και ωσάν τυρό-γαλακτώδους ουσίας κατονομάζοντας την υφάντρια Μοίρα Κλωθώ ή Πηνελόπη. Η οποία ξεγελά τους νόες-μνηστήρες γνέθοντας και ξεγνέθοντας, χωρίς να καταλαβαίνουν την απάτη.

Την ίδια γόνιμη σύγχυση δημιουργεί η υφάντρια γλώσσα μας με τους αντιφατικούς ορισμούς του άπειρου αιθέρα…

Ο αιθήρ=αεί+θειν (τρέχειν) νοείται μόνο σε κίνηση. Όμως άπειρη κίνηση σημαίνει ακινησία, εφόσον κάτι σε άπειρη κίνηση φθάνει στον προορισμό του πριν ξεκινήσει…

Επομένως για να υπάρξει ορατός κόσμος, δηλ. κίνηση και χρόνος πρέπει να περιοριστεί η ταχύτητα της διάδοσης της φωτεινής ουσίας. Έτσι εκδηλώθηκε ο περιοριστικός Τιτάνας Κρόνος=Χρόνος, ο αρ. 3: (το μισό του 8 που συμβολίζει το άπειρο ?!) που είναι το άγιο δημιουργικό πνεύμα ή όριο του 3Χ1οοΧ1οοο της ταχύτητας του φωτός.  Το άλλο μέρος είναι το ε (5) της συνείδησης ώστε 3ε = 3+5=8 !!!

Ο Τιτάνας Κρόνος είναι ο αντιφατικός "πιραντελλικός" ορισμός του απείρου: «Έτσι είναι αν έτσι εσείς νομίζετε». Είναι ο Φύλακας που ελέγχει την ψυχική ωριμότητα. Δηλώνει το όριο : α+πέρας=αδιαπέραστο, αλλά και την ελευθερία (α+πέρας=χωρίς όριο) του πειθαρχημένου νου που βάζει και αναιρεί κατά βούληση το οριο ανοιγοκλείνοντας την ακτίνα του Διαβήτη. Ο μυημένος γνωρίζει πως η Πύλη, ο Φύλακας της Πύλης και ο Εισερχόμενος είναι το ίδιο πρόσωπο…

Αυτές οι παράδοξες νοητικές αντιφάσεις είναι γνωστές στα μαθηματικά από την εποχή του Ζήνωνα του Ελεάτη, μαθητή του Παρμενίδη και τις περιέγραψε ο Πλάτωνας στον ομώνυμο διάλογο.

Οι σύγχρονοι μαθηματικοί έχουν βεβαιώσει και αποδεχθεί αυτές τις αντιφάσεις όπως είναι λχ η αντιστοιχία ένα προς ένα, των σημείων ενός πεπερασμένου ευθ. τμήματος, με τα σημεία μιας άπειρης σε μήκος ευθείας !!!.

Επίσης οι ρίζες των αριθμών απαιτούν άπειρα δεκαδικά ψηφία για την προσέγγιση της τιμής τους… Επομένως άπειρο και περιορισμένο είναι προσδιορισμοί που αφορούν την διαιρετότητα και το μέτρο. Αποκτούν νόημα μόνο στον περιορισμένο νου μας που μετρώντας=διαιρώντας=αναλύοντας αυτοπαγιδεύεται στο μέτρο που είναι η ίδια η συνείδηση της εγωμετρίας-γεωμετρίας του

Ο Όμηρος σαν φιλόσοφος μαθηματικός έχει παρουσιάσει το πρόβλημα της εξόδου από το σπήλαιο του εγωισμόυ μας ή ηλιακού συστήματος του φύλακα Κύκλωπα, διαπερνώντας την Πύλη που είναι ο ηλιακός τρίτος οφθαλμός. Όταν του είπε πως είναι ο κανένας (όχι εγώ), τον μέθυσε: (ακύρωσε τον νου) και μετά χρησιμοποίησε τους αιθερικούς μοναδιαίους σπινθήρες (αμνός=μονάς) για να εξέλθει αναζητώντας την επόμενη ζωδιακή πύλη