Η νόηση και η τοπολογία των αισθήσεων…
Στην εποχή μας η μυθολογία ταυτίζεται με την επιστήμη της τοπολογίας. Ένα είδος γενικευμένης γεωμετρίας,
«η μέτρηση της ησιόδειας Γαίας», που μελετά Χαοτικά σύνολα στα οποία μπορεί να οριστεί η έννοια της κλειστότητας, δηλ. της «μήτρας». Έτσι ώστε να διακρίνεται η συνέχεια-συνείδηση για οποιαδήποτε συνάρτηση ορίζεται σε αυτά ως μορφή-Έρως.
Η μορφή όντας ταυτόχρονα κλειστή μήτρα και είδος συνάρτησης (αισθητηριακής συνείδησης) προσδιορίστηκε στις φυλές του υπεργεωμέτρη Ησιόδου όπως και των Ορφικών στα 3 είδη:
των οφιοειδών Γιγάντων-Τιτάνων της 5ης διάστασης,
των σπειροειδών Κενταύρων της 4ης και
των 3διάστατων Όγκων-Ανθρώπων. Θυμίζοντας με παράδοξο τρόπο την βασική πυθαγόρεια τριάδα (3,4,5)
Η συνεχής αισθητηριακή συνάρτηση έχει άνω και κάτω όριο «μέγιστο-ελάχιστο» ενώ ισχύει η «αρχή της μεταφοράς» (η περιγραφή της με μονοκονδυλιά, χωρίς να σηκώνεται το μολύβι από το χαρτί και χωρίς να διασταυρώνονται οι γραμμές)
Η συνειδησιακή μήτρα είναι ο συνεχής γραμμικός χρόνος, που παρουσιάζεται στην ελληνική μυθολογία ως ο Κρόνος που τρώγει και ξερνάει με έμετο τα παιδιά του. Παρόμοια περιγραφή υπάρχει στην ινδική Μπαγκαβάτ Γκίτα όταν ο ηνίοχος θεός Κρίσνα αποκαλύπτεται ως (γεννήτωρ-συντηρητής-καταστροφέας) Κρόνος-χρόνος στον τοξότη Αρτζούνα. Δηλ. ένα στόμα (μήτρα) που κατατρώγει και γεννά εμετικά όλες τις δυνατές μορφές. Βοηθώντας τον να κατανοήσει πως όλα είναι προδιαγεγραμμένα στο πυθαγόρειο τρίγωνο των ορφικών διαστάσεων (3ων Μοιρών) και πως έχει επιλέξει αυτόν ως εργαλείο θανάτου: «ορθοτόμησης του λόγου της αληθείας»
Λόγος είναι η πυθαγόρεια Διαιρετοτητα ή Συμμετρία των αρετών συμφυτη στον ανακλαστικό-καλειδοσκοπιό αιθέρα.
Διαιρετότητα είναι η κίνηση, έτσι η τεραδιάσταταη φαντασία ονομαζεται κινητικό κέντρο ή πρώτο κινούν ακίνητο
Το πρωταρχικό θεμα της κίνησης τοποθετείται βαθύτερα όταν σχετιστει με τον αιθέρα > αει+θειν ήτοι
τον αενάως κινούμενο ή διαιρούμενο...
Λεγω βαθύτερα γιατί το φωτόνιο νοείται μόνο σε κίνηση, ενώ η συναισθηματική φαντασία (το φως των συναισθηματων) καλείται και κινητικό κεντρο...
Το φωτόνιο όταν παρατηρείται από τον ανθρωπινο οφθαλμό αποκτα την ζωική μορφή καποιου θεού. !!!
Η σημερινή κβαντομηχανκή είναι η μυθολογία των αρχαίων (πολλά γελια)
Ετσι οι Ινδοί αναφέρουν πως οι 7 ακτίνες του φωτός αντιστοιχούν στα στηρίγματα των Θρόνων-Λωτών ή σερνουν τα άρματα των Θεών
1. Πίθηκος
2. Ελεφας
3. Αρκτος
4. Γαλή
5. Κύνας
6. Ίππος
7. Ταυρος
Το ηλεκτρονικό Άγιο Πνεύμα...
Η μεγάλη σύγχυση που επικρατεί στον επιστημονικό εκπαιδευτικό μεσαίωνα που ζούμε, οφείλεται στην έλλειψη φιλοσόφων ικανών να αναδείξουν την παιδέια (η φαινομενολογία του πνέυματος) της εικόνας...
Στην οποία παρουσιάζεται η διαγώνια εξελιξη > πλήρωση των ριζικών ησιόδειων φυλών** (βασιλείων της φύσης) όπως είναι στις ηλεκτρονικές στιβάδες. Πως η εξέλιξη δηλ. της ουσίας-συνείδησης συμβαίνει ταυτόχρονα σε μικρόκοσμο και μακρόκοσμο... Έως ότου γίνει ραδιενεργή καταρέοντας από το βάρος της συγκεντρωμένης εμπειρίας-γνώσης εισχωρώντας έτσι στην ραδιενεργή αστρική οκτάβα...
Ας μην λησμονούμε πως ο Πλάτων ονόμαζε την Περσεφόνη (ψυχή του κόσμου) > Φερσεφόνη = φέρουσα γνώση δηλ. πληροφορική
Οι αισθήσεις ως είδη συμμετρίας-συνείδησης …
Οι πυθαγόρειοι ταύτιζαν την αρετή-συνείδηση με την γεωμετρική συμμετρία και αριθμητικά με τον αρμονικό Λόγο « Αιθέρα Δία» της ατέρμονης γεννητικής διαιρετότητας του πυρός (1/ν).
Έτσι είναι εύκολο να αναγνωρίσεις τα 7 κύρια είδη της μορφογεννητικής συμμετρίας στα 7 είδη της συνείδησης των ακτινών του απολλώνιου φωτός.
Δυστυχώς οι θεόσοφοι δεν έχουν καταφέρει ακόμη να κάνουν την σύνδεση… (πολλά γέλια). Δικαιολογημένα ως ένα βαθμό γιατί η συστηματική μαθηματική έρευνα επάνω στην συμμετρία ξεκίνησε αλλά δεν ολοκληρώθηκε τον 19ο-20ο αιώνα. Όταν είχαν ήδη παγιωθεί οι ινδουιστικές θεοσοφικές αντιλήψεις που μετέφερε ο διαφωτισμός της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας-εμπορίου της ανερχόμενης αστικής τάξης.
Το πρόβλημα έγκειται ακριβώς στα διαισθητικά μαθηματικά των ανατολικών λαών που δεν επιχείρησαν να τα συστηματοποιήσουν όπως έκαναν οι Έλληνες, θεωρώντας ότι αυτό είναι ανέφικτο. Το οποίο είναι αληθές, όπως απέδειξε ο θεωρητικός των μαθηματικών Κουρτ Γκέντελ και φίλος του Αϊνστάιν στα 2 θεωρήματα της «μη πληρότητας».
Πράγματι οι Ινδοί θεωρούν τα μαθηματικά ως ένα «ανοικτό τσουβάλι με κόλπα» που γεμίζει η έμπνευση που προέρχεται από τις θεϊκές δυνάμεις. Τα μαθηματικά είναι λοιπόν αποκλειστικό προνόμιο των μαθηματικών θεών-ιδεών και, αν υπάρχει κάποια θεότητα που τα διδάσκει στους Ανθρώπους αυτός είναι ο Γκανέσα ή ο βασιλιάς πίθηκος Χάνουμαν Το μεγάλο κεφάλι του ελέφαντα συμβολίζει τη σκέψη και τη σοφία, οι σπείρες στον κορμό του και η συμμετρία στα άκρα του θυμίζουν γεωμετρικά σχήματα και ισορροπία. Ενώ ο βασιλιάς των ενστίκτων αρετών πίθηκος Χάνουμαν κάθε πρωί καθώς ξυπνάμε αφήνει ένα πολύτιμο πετράδι (γεωμετρικό στερεό*) στο προσκέφαλό μας …
Στους Έλληνες είναι βέβαια ο Απόλλων με τις 9 Μούσες του.
*Οι συμμετρίες των γεωμετρικών στερεών είναι οι αισθήσεις των πυθαγορείων που εισάγουν οι ησιόδειες φυλές. Έτσι η φυλή των Γιγάντων αναγνωρίζεται στην «συμμετρία κλίμακας», οι Κένταυροι-Τζιν στην «ελικοειδή συμμετρία», οι Άνθρωποι στην «κατοπτρική-αξονική συμμετρία»…
Οι 7 ακτινικές-μαθηματικές συμμετρίες ως 7 είδη συνείδησης που συναντάμε στη φύση, και στις τέχνες είναι οι εξής:
1. Κατοπτρική συμμετρία (Mirror symmetry): Ένα αντικείμενο έχει κατοπτρική συμμετρία όταν μπορεί να διαιρεθεί σε δύο ίσα και αντίστροφα μέρη από μία γραμμή (άξονα συμμετρίας).
2. Αξονική συμμετρία (Rotational symmetry): Ένα αντικείμενο έχει αξονική συμμετρία όταν περιστρέφεται γύρω από ένα σημείο (κέντρο συμμετρίας) κατά μια συγκεκριμένη γωνία και παραμένει ίδιο.
3. Μεταφορική συμμετρία (Translational symmetry): Εμφανίζεται όταν ένα μοτίβο μπορεί να επαναληφθεί σε μία ή περισσότερες κατευθύνσεις με τη μετακίνηση χωρίς αλλαγές.
4. Συμμετρία ολίσθησης (Glide reflection symmetry): Συνδυάζει μεταφορική συμμετρία με κατοπτρική συμμετρία. Περιλαμβάνει μία κατοπτρική αντανάκλαση που ακολουθείται από μία μεταφορά.
5. Ελικοειδής συμμετρία (Helical symmetry): Εμφανίζεται όταν η περιστροφή συνδυάζεται με μεταφορά κατά μήκος ενός άξονα.
Με την ελικοειδή συμμετρία συνδέεται η χρυσή τομή δηλ. η 5η θεοσοφική ακτίνα της Αφροδίτης
6. Αντιστροφή (Inversion symmetry): Το αντικείμενο παραμένει αμετάβλητο αν αντιστραφούν όλες οι συντεταγμένες του ως προς ένα σημείο (το κέντρο αντιστροφής).
7. Συμμετρία Κλίμακας (Scaling symmetry): Εμφανίζεται όταν η μορφή παραμένει η ίδια ανεξάρτητα από το μέγεθος.
Η ιστορία της εξέλιξης της έρευνας ξεκινά με
τον Πυθαγόρα και τον Ευκλείδη που ανέπτυξαν τις έννοιες της γεωμετρίας και της συμμετρίας, ιδίως στα πλαίσια της αισθητικής και της αναλογίας. Ενώ στην Ινδία και την Κίνα, η συμμετρία εκφραζόταν μέσω της τέχνης, της αρχιτεκτονικής και της φιλοσοφίας.
Από τον 17ο έως τον 19ο αιώνα: ο Johannes Kepler (1571-1630) μελέτησε τις συμμετρίες των κρυστάλλων και πρότεινε ότι τα σχήματα τους βασίζονται σε γεωμετρικούς νόμους. Ο Évariste Galois (1811-1832) ανέπτυξε τη θεωρία ομάδων, η οποία παρέχει τη μαθηματική βάση για τη συμμετρία. Η εργασία του θεωρείται θεμελιώδης για την κατανόηση των συμμετριών στις εξισώσεις και τα μαθηματικά αντικείμενα. Η μελέτη των κρυσταλλικών συμμετριών και οι εργασίες του Auguste Bravais (1848) οδήγησαν στη διατύπωση των 14 πλεγμάτων Bravais, τα οποία περιγράφουν τις συμμετρίες στα κρυσταλλικά στερεά.
Στον 20ό αιώνα η συμμετρία έπαιξε σημαντικό ρόλο στη φυσική, ειδικά στη θεωρία της σχετικότητας και την κβαντομηχανική. Ο Emmy Noether (1882-1935) απέδειξε το διάσημο ομωνυμο νόμο της διατηρησης, που συνδέει όλες τις συμμετρίες των φυσικών συστημάτων: ενέργειας, μάζας, ορμής, στροφορμής, ηλεκτρικού φορτίου, χρώματος και μαγνητικής ροής με τη διατήρηση των φυσικών ποσοτήτων.
Στη χημεία, η θεωρία ομάδων χρησιμοποιείται για την περιγραφή των συμμετριών των μορίων και των φασμάτων τους. Στον 21ο αιώνα η έρευνα συνεχίζεται σε τομείς όπως η συμμετρία στα μαθηματικά μοντέλα, η φράκταλ γεωμετρία, και οι συμμετρίες στις βιολογικές δομές (όπως οι πρωτεΐνες και το DNA). Στην τεχνητή νοημοσύνη και τα υπολογιστικά μοντέλα, η συμμετρία χρησιμοποιείται για την ανάλυση μοτίβων και δεδομένων.
Η τεχνητη νοημοσύνη είναι η πλατωνική πληροφορική «Φερσεφόνη», Δέσποινα Περσεφόνη, ο απόλυτος τρόμος που απαγορευόταν μέχρι και το όνομά της να προφέρεις. Ας όψεται η θεά Αθηνά που μας διασώζει από αυτή την δίκη της ατέρμονης φυσικής συμμετρίας: Στύγας ? που υποτάσσεται ο Τυφώνας Δίας…
Το "θεώρημα της μη πληρότητας" του Κουρτ Γκέντελ αποτυπώθηκε στον ανεκπλήρωτο έρωτα του Απόλλωνα για τον στέφανο της Δάφνης (η επίφυση)
Η κβαντομηχανική εξίσωση της ενόρασης του Πολ Ντιράκ στο αριστοτελικό 20εδρο ή ψυχικό δισκοπότηρο …
Στον Τίμαιο του Πλάτωνα διαβάζουμε πως το 20εδρο αναλύεται σε 2 8εδρα και ένα 4εδρο αφού 20=2x8+4. Οπότε σήμερα θα ισχυριστούμε πως η διάσημη εξίσωση του Πολ Ντιράκ, (iθ-m)ψ=0 είναι ίδια με την (1+0 = ∞) των πυθαγορείων, καθώς περιγραφει το ομοούσιο και αδιαίρετο της αγίας τριάδας που είναι η ακοή (αιθερικό 12εδρο πολικό του 20εδρου), η αφή (το σπιν του 8εδρου ή ηλεκτρόνιου και σβούρα του Διονύσου), η όραση (4εδρο ή φωτόνιο)… !!!
Η εξίσωση του Dirac είναι εγγεγραμμένη σε μια πλάκα στο πάτωμα του Αβαείου του Γουέστμινστερ, όχι όμως και η εξίσωση του Πυθαγόρα… (πολλά γέλια)
*Ο Πολ Ντιράκ το 1928 πρότεινε την παραλλαγή της διάσημης πυθαγόρειας εξίσωσης 1+0= ∞ ως την εξίσωση του σπιν του ηλεκτρονίου με το σπιν ενός άλλου σωματιδίου με την ίδια ακριβώς μάζα και αντίθετο (θετικό) φορτίο, το οποίο ονομάστηκε ποζιτρόνιο (ή αντιηλεκτρόνιο). Δηλαδή πως το ηλεκτρόνιο, (το 1), κτυπά στην αδιαπέραστη/άπειρη μήτρα του ψυχρού μηδενός (ο πάτος της παγωμένης κόλασης του ελληνοβουδισμού) και, δημιουργεί ένα αντίθετο κατοπτρικό είδωλο με αντίθετο σπιν το ποζιτρόνιο ή αντιηλεκτρόνιο με θετικό φορτίο.
Το ποζιτρόνιο είναι το αντισωμάτιο του ηλεκτρονίου. Έχει ηλεκτρικό φορτίο ίσο με +1, ιδιοστροφορμή 1/2, και την ίδια μάζα με το ηλεκτρόνιο. Όταν ένα ποζιτρόνιο εξαϋλώνεται με ένα ηλεκτρόνιο, η μάζα τους μετατρέπεται σ' ενέργεια, υπό τη μορφή δυο φωτονίων με πολύ υψηλή ενέργεια (στην περιοχή των ακτίνων γ). Αυτή η διαδικασία ονομάστηκε παραγωγή ζευγών ή δίδυμη γένεση, διότι παράγει τόσο ένα ποζιτρόνιο όσο και ένα ηλεκτρόνιο από την ενέργεια του φωτονίου
Το πρώτο αυτό παράδειγμα «αντισωματιδίου» το ανακάλυψε πειραματικά ο C. D. Anderson το 1932. Σύντομα έγινε σαφές ότι όλα τα σωματίδια στη φύση έχουν τα αντισωματίδιά τους, με ακριβώς αντίθετες ιδιότητες – κατά τρόπο ώστε, όταν συναντώνται ένα σωματίδιο και ένα αντισωματίδιο, τα μέλη του ζεύγους να εξαφανίζονται (να εξαϋλώνονται) μετατρεπόμενα σε καθαρή ενέργεια υπό τη μορφή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.
Εδώ ο Αριστοτελης αντιακθιστώντας την όραση φωτόνιο-4εδρο με το 20εδρο περιγραφει την Υλοποίηση Ζεύγους (Pair Production)
Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει όταν ένα υψηλής ενέργειας φωτόνιο (με ενέργεια μεγαλύτερη από 1,022 MeV, το οποίο ισοδυναμεί με τη διπλή μάζα ηρεμίας του ηλεκτρονίου) αλληλεπιδρά με ένα ισχυρό πεδίο (όπως το πυρηνικό πεδίο ενός ατόμου) και δημιουργεί ένα ζεύγος ηλεκτρονίου-ποζιτρονίου.
Δηλαδή αυτά τα φαινόμενα συμβαίνουν όταν προσεγγιζεται ο πυρήνας της ύπαρξης μας (η πνευματική μας Μονάδα)
Η φυσική πλέον έχει γίνει μεταφυσική
Τον αγνό Πολ Ντιράκ (Πάρσιφαλ) αποδέχθηκαν όλα τα μέλη στην κβαντομηχανική τετράπεζα-σβαστικα του Αρθούρου (Μαξ Πλανκ) ειδικά ο υπερσεξουαλικός Λάνσελοτ-Αϊνστάιν….
Ζούμε τον μεσαίωνα των επιστημόνων-νοητικών ιπποτων, την βλακεία των οποίων έχει εξυμνήσει ο εμβρόντητος φαινομενολόγος Αϊνστάιν/Λάνσελοτ (ο Οδυσσέας) αντικρύζοντάς τους όπως ο Τηλεγονος/Μόρντρεντ κρεμασμένους στο καβαλιστικό δένδρο των κοσμικών ενεργειών της μεγάλης σεληνιακής ιέρειας Μαγισσας Κίρκης/Μοργκάνας…(Κλωθούς)
Ο πυθαγόρειος ταοϊσμός
Η δημιουργική φορά των 5 στοιχείων της «ταοϊστικής αλχημείας» τοποθετημένων στις κορυφές ενός πενταγώνου ώστε το ένα να παράγει το άλλο. Παρουσιάζουν τον κύκλο της ζωής στην φύση, δηλ. πως η φωτιά καίγοντας τα ξύλα παράγει τα άλατα της στάχτης που θρέφουν την γη. Η γη των αλάτων στις μεταξύ τους αντιδράσεις ελευθερώνουν τα μέταλλα που καθώς οξειδώνονται ελευθερώνουν υδρογόνο παράγοντας νερό**. Το νερό στην άργιλο των ποταμών γεννα βακτήρια, τον πυρήνα της κυτταρικής οργανικής ζωής των ξύλων που όταν καίγονται γίνονται άλατα και επιστρέφουν στην γη επανεκινώντας τον κύκλο της ζωής … (βλ. εικόνα)
Αντικαθιστώντας όμως τα 5 στοιχεία του ταοϊσμού με τα αντίστοιχα κανονικά στερεά των πυθαγορείων αποκαλύπτονται πάρα πολλά θέματα, πέρα από κάθε προσδοκία…
Αναφέρομαι στην απλή παρατήρηση πως το ένα στοιχείο παραγει το επόμενο στην σειρά ακολουθώντας τους νόμους της πολικής γεωμετρικής συμμετρίας τους που ο ταοϊσμός αναφέρει ως Γιν-Γιανγκ
Η φωτιά είναι η τριγωνική πυραμίδα η οποία δημιουργεί-κρύβεται στις διαγώνιες των πλευρών του κύβου της γης. Ενώ ο «μεταλλικός αέρας» που είναι το πυθαγόρειο 8εδρο (πολικό του κύβου) αναγνωρίζεται εύκολα στον ηλεκτρισμό, που κινείται με διαρκώς μεγαλύτερη ελευθερία όταν προσεγγίζει την 11η ομαδα του περιοδικού πιινακα των ευγενών μετάλλων ή φωσφόρων αστρολογικών πλανητών: χαλκού-Αφροδίτης, αργύρου-Σελήνης και χρυσού-Ήλιου.
**Η μεταβολή του ηλεκτρισμού ως 8εδρου (αέρα) σε 20εδρο (ύδωρ) = 2 8εδρα+4εδρο πρωτοπαρουσιάστηκε από τον Πλάτωνα στον Τίμαιο. Αλλα χρειάστηκαν δύο χιλιετίες μεχρι να γίνει κατανοητός ο μηχανισμός από τον Πολ Ντιράκ.
Ο Ντιρακ διατύπωσε στην περιφημη εξίσωσή του, αυτό που συμβαίνει όταν ένα υψηλής ενέργειας φωτόνιο (4εδρο) με ενέργεια μεγαλύτερη από 1,022 MeV, το οποίο ισοδυναμεί με τη διπλή μάζα ηρεμίας του ηλεκτρονίου (8εδρο), όταν αλληλεπιδρά με ένα ισχυρό πεδίο (όπως το πυρηνικό πεδίο ενός ατόμου), δημιουργείται ένα ζεύγος ηλεκτρονίου-ποζιτρονίου (διπλό 8εδρο) εκπέμποντας ένα ποζιτρόνιο (4εδρο).
Προκειται δηλαδή για φαινόμενα που συμβαίνουν ταυτόχρονα στον μακρόκοσμο που αντικρύζουμε και στον κβαντικό μικρόκοσμο καθώς προσεγγιζεται ο πυρήνας των ατόμων, που είναι και ο πυρήνας της ύπαρξης μας (ο πνευματικός μας σπινθήρας και Μονάδα της κοσμικής μνήμης μας )
Ο ενορατικός ή καλύτερα κβαντικός Αριστοτέλης έχει υποδείξει την εξίσωση του Πολ Ντιρακ αντικαθιστώντας το πλατωνικό 20εδρο της γεύσης (η ονειρική υδάτινη όραση) με το πλατωνικό 4εδρο της φυσικής όρασης, δηλ. το υπερφορτισμένο φωτόνιο της συνειδησης που περιγραφει την Υλοποίηση Ζεύγους (Pair Production) στην εξίσωση του Ντιράκ
Ο Αριστοτέλης δηλ. είπε στον Πλάτωνα, πως αυτά που βλέπουν οι μυημένοι στον τετραδιάστατο ύπνο τους αυτός τα βλέπει με ανοικτα τα ματια στο φυσικό πεδίο ως ανακλαση του κόσμου των γεωμετρικών ιδεών…
Η φυσική πλέον έχει γίνει μεταφυσική
Η επόμενη μεταβολή είναι του 20εδρου "ανόργανου ύδατος" στο πολικό του 12εδρο "οργανικό ξύλο ή αιθέρα". Το οποίο έχει επισημάνει ο Ιάμβλιχος στα αλχημικά του θεολογούμενα: «Δια του 20εδρου εγγραφεται το αιθερικό 12εδρο στον κύκλο του πνεύματος» Δηλ πως το σφαιρικό πνεύμα βρίσκεται κρυμμένο στο φυτικό βασίλειο: «Εγώ είμαι η άμπελος,,, Σήμερον κρεμαται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας»
Αφορά την γεννηση των βακτηρίων. Βακτηρία είναι όμως η ηλεκτρομαγνητική ραβδος του Ερμή-Διονύσου-Ασκληπιού, ενω ο Χριστός-οφις είναι σταυρωμενος επάνω της, αφού είναι η ίδια μας η σκέψη ... το ηλεκτρονιο-σκεπτόνιο ( το δαιμονικό σπίν-8εδρο) H κ. Μπλαβατσκυ διατυπώνει την άποψη των αλχημιστών πως τα έντομα-μικρόβια είναι έκφραση του ηλεκτρισμού. Που επαναδιατυπωθηκε στην βεβαιωμενη σπό την φωτοχήμεια απόψη πως τα φωτόνια σχετίζονται με την πληροφορική δομή του DNA
Σε επόμενο άρθρο θα προσεγγίσουμε τον πυθαγόρειο δημιουργικό κύκλο του συνεχή γεωμετρικού μεσου των 5 στοιχείων
H χαρούμενη γνώση: η αισθητηριακή γεωμετρία των πυθαγορείων είναι η κβαντομηχανική των σοφιστών… (πολύ ΓΕΛιο)**
Όσοι φίλοι αναγνώστες διάβασαν το παραπάνω άρθρο για την ομοιότητα της εξίσωσης του Dirak πως: «ένα υπερφορτισμένο πυρηνικό φωτόνιο ισούται με δύο ηλεκτρόνια συν ένα απλό φωτόνιο» με την πυθαγόρεια εξίσωση του: «20έδρου/γεύσης που ισούται με δύο 8εδρα/αφής συν ένα φωτόνιο/όρασης». Ελπίζω πως θα αρχίσουν να υποψιάζονται το γιατί ο πυθαγόρειος Αϊνστάιν ειρωνευόταν τους σοφιστές της κβαντομηχανικής, πως μελετούν στα εργαστήρια, επειδή δεν μπορούν να εννοήσουν αυτό που συμβαίνει διαρκώς μπροστά στα μάτια τους…
Ο Αϊνστάιν δεν είναι ο πρώτος που αντιλήφθηκε πως η ανθρώπινη πολιτεία είναι ένα εργαστήριο κβαντομηχανικής. Ο Πλάτων στα 8 βιβλία της πολιτείας παρουσιάζει τουλάχιστον τέσσερεις κβαντομηχανικούς μύθους:
Βιβλίο Β: Του «Αόρατου Γύγη», δηλ. την νοητική καθοδο στον πυρήνα της ύπαρξης/Άδη των ησιόδειων φυλών
Βιβλίο Γ: Του «Γενναίου ψεύδους» δηλ. τα διαφορετικά μέταλλα στην ψυχή των ανθρώπων (χρυσό, ασήμι, χαλκό... σιδήρου), που δικαιολογεί τη διαίρεση/πάλη των τάξεων/στοιχείων.
Βιβλίο Ζ: Την «Αλληγορία του Σπηλαίου» που επανέλαβε ο νεοπλατωνικός γνωστικισμός του Δάντη ως καθαρτήριο
Βιβλίο Η: Ο εσχατολογικός μύθος του Ηρός είναι μια παρουσίαση της χρωματικής δομής των φωτονίων στην οκτάβα των στιβάδων του ατόμου… (βλ. μεταλλικά και οργανικά χρώματα)
Το πιο ωραίο όμως το είπε ο Λιαντίνης ο σύγχρονος Σωκράτης μας, παρουσιάζοντας τον κβαντικό εθνικό ύμνο του διονυσιακού Διονυσίου Σολωμού βαθύ γνώστη της Δαντικής κολασμένης πολιτείας. Δυστυχώς έκτοτε ελάχιστοι νεοέλληνες πήραν χαμπάρι τι συνέβη στο Μεσολόγγι, ευτυχώς το εννόησαν οι ρομαντικοί φιλέλληνες ποιητές όπως ο Γκαίτε ως Φάουστ και ο Βύρων ως Ευφορίων το τεκνο της ωραίας Ελενης, όλοι προπομποί της εποχής του Υδροχόου ή διάσπασης του ατόμου !!!
Ο Οβίδιος πρόδρομος του Δάντη έχει συγκεντρώσει 250 αρχαιοελληνικούς πολιτειακούς κβαντικούς μύθους επικρίνοντας την κολασμένη ρωμαϊκή πολιτεία. Ο αυτοκράτορας Αύγουστος το εννόησε και έτσι αντί για τον στεφανο της δόξης των ολυμπιακών αγώνων έλαβε τον ακανθινο στεφανο της εξορίας του καθάρματος, όπως τόσοι άλλοι μυημένοι που αποκάλυψαν κρυφά τα πολιτειακά μυστήρια…
** Tην φύση του ΓΕΛιου την μαθαίνεις στον πνευματικό κόσμο... και αφορά την φύση της αλήθειας λέγει ο Πυθαγόρας...
"Γελ" ονομάζεται ο ψαλμός του κεντρικού χορού των πολυόματων αγγέλων (Κάβειρων-Βουδών). Είναι η ίδια η πνευματική πύρινη ενέργεια που δικαίως αποκαλείται χιούμορ > ο χυμός της στοιχειακής ουσίας (φλέγμα, αίμα, χολή...) ΧΡ είναι το πυρ-σβάστικα (ο ΧΡιστός, η αΡΧη του πυρός) και η ΧαΡά. Όσοι συναντούν τον γελαστό Βούδα της κενότητας χαίρονται τόσο πολύ που πεθαίνουν... χάνουν την μορφή τους...Γιαυτο λένε πως οι ζώντες πεθαίνουν στην παρουσία του Θεού... Έτσι το πολιτειακό εργαστήριο το ονόμασαν «Θεία Κωμωδία»
