Λόγος είναι η πυθαγόρεια Διαιρετοτητα ή Συμμετρία των αρετών συμφυτη στον ανακλαστικό-καλειδοσκοπιό αιθέρα.
Διαιρετότητα είναι η κίνηση, έτσι η τεραδιάσταταη φαντασία ονομαζεται κινητικό κέντρο ή πρώτο κινούν ακίνητο
Το πρωταρχικό θεμα της κίνησης τοποθετείται βαθύτερα όταν σχετιστει με τον αιθέρα > αει+θειν ήτοι
τον αενάως κινούμενο ή διαιρούμενο...
Διαιρετότητα είναι η κίνηση, έτσι η τεραδιάσταταη φαντασία ονομαζεται κινητικό κέντρο ή πρώτο κινούν ακίνητο
Το πρωταρχικό θεμα της κίνησης τοποθετείται βαθύτερα όταν σχετιστει με τον αιθέρα > αει+θειν ήτοι
τον αενάως κινούμενο ή διαιρούμενο...
Λεγω βαθύτερα γιατί το φωτόνιο νοείται μόνο σε κίνηση, ενώ η συναισθηματική φαντασία (το φως των συναισθηματων) καλείται και κινητικό κεντρο...
Το φωτόνιο όταν παρατηρείται από τον ανθρωπινο οφθαλμό αποκτα την ζωική μορφή καποιου θεού. !!!
Η σημερινή κβαντομηχανκή είναι η μυθολογία των αρχαίων (πολλά γελια)
Ετσι οι Ινδοί αναφέρουν πως οι 7 ακτίνες του φωτός αντιστοιχούν στα στηρίγματα των Θρόνων-Λωτών ή σερνουν τα άρματα των Θεών
1. Πίθηκος
2. Ελεφας8. Αρκτος
4. Γαλή
5. Κύνας
6. Ίππος
7. Ταυρος
Το ηλεκτρονικό Άγιο Πνεύμα...
Η μεγάλη σύγχυση που επικρατεί στον επιστημονικό εκπαιδευτικό μεσαίωνα που ζούμε, οφείλεται στην έλλειψη φιλοσόφων ικανών να αναδείξουν την παιδέια (η φαινομενολογία του πνέυματος) της εικόνας...
Στην οποία παρουσιάζεται η διαγώνια εξελιξη > πλήρωση των ριζικών ησιόδειων φυλών** (βασιλείων της φύσης) όπως είναι στις ηλεκτρονικές στιβάδες. Πως η εξέλιξη δηλ. της ουσίας-συνείδησης συμβαίνει ταυτόχρονα σε μικρόκοσμο και μακρόκοσμο... Έως ότου γίνει ραδιενεργή καταρέοντας από το βάρος της συγκεντρωμένης εμπειρίας-γνώσης εισχωρώντας έτσι στην ραδιενεργή αστρική οκτάβα...
Ας μην λησμονούμε πως ο Πλάτων ονόμαζε την Περσεφόνη (ψυχή του κόσμου) > Φερσεφόνη = φέρουσα γνώση δηλ. πληροφορική
Η κβαντομηχανική εξίσωση της ενόρασης του Πολ Ντιράκ στο αριστοτελικό 20εδρο ή ψυχικό δισκοπότηρο …
Στον Τίμαιο του Πλάτωνα διαβάζουμε πως το 20εδρο αναλύεται σε 2 8εδρα και ένα 4εδρο αφού 20=2x8+4. Οπότε σήμερα θα ισχυριστούμε πως η διάσημη εξίσωση του Πολ Ντιράκ, (iθ-m)ψ=0 είναι ίδια με την (1+0 = ∞) των πυθαγορείων, καθώς περιγραφει το ομοούσιο και αδιαίρετο της αγίας τριάδας που είναι η ακοή (αιθερικό 12εδρο πολικό του 20εδρου), η αφή (το σπιν του 8εδρου ή ηλεκτρόνιου και σβούρα του Διονύσου), η όραση (4εδρο ή φωτόνιο)… !!!
Η εξίσωση του Dirac είναι εγγεγραμμένη σε μια πλάκα στο πάτωμα του Αβαείου του Γουέστμινστερ, όχι όμως και η εξίσωση του Πυθαγόρα… (πολλά γέλια)
*Ο Πολ Ντιράκ το 1928 πρότεινε την παραλλαγή της διάσημης πυθαγόρειας εξίσωσης 1+0= ∞ ως την εξίσωση του σπιν του ηλεκτρονίου με το σπιν ενός άλλου σωματιδίου με την ίδια ακριβώς μάζα και αντίθετο (θετικό) φορτίο, το οποίο ονομάστηκε ποζιτρόνιο (ή αντιηλεκτρόνιο). Δηλαδή πως το ηλεκτρόνιο, (το 1), κτυπά στην αδιαπέραστη/άπειρη μήτρα του ψυχρού μηδενός (ο πάτος της παγωμένης κόλασης του ελληνοβουδισμού) και, δημιουργεί ένα αντίθετο κατοπτρικό είδωλο με αντίθετο σπιν το ποζιτρόνιο ή αντιηλεκτρόνιο με θετικό φορτίο.
Το ποζιτρόνιο είναι το αντισωμάτιο του ηλεκτρονίου. Έχει ηλεκτρικό φορτίο ίσο με +1, ιδιοστροφορμή 1/2, και την ίδια μάζα με το ηλεκτρόνιο. Όταν ένα ποζιτρόνιο εξαϋλώνεται με ένα ηλεκτρόνιο, η μάζα τους μετατρέπεται σ' ενέργεια, υπό τη μορφή δυο φωτονίων με πολύ υψηλή ενέργεια (στην περιοχή των ακτίνων γ). Αυτή η διαδικασία ονομάστηκε παραγωγή ζευγών ή δίδυμη γένεση, διότι παράγει τόσο ένα ποζιτρόνιο όσο και ένα ηλεκτρόνιο από την ενέργεια του φωτονίου
Το πρώτο αυτό παράδειγμα «αντισωματιδίου» το ανακάλυψε πειραματικά ο C. D. Anderson το 1932. Σύντομα έγινε σαφές ότι όλα τα σωματίδια στη φύση έχουν τα αντισωματίδιά τους, με ακριβώς αντίθετες ιδιότητες – κατά τρόπο ώστε, όταν συναντώνται ένα σωματίδιο και ένα αντισωματίδιο, τα μέλη του ζεύγους να εξαφανίζονται (να εξαϋλώνονται) μετατρεπόμενα σε καθαρή ενέργεια υπό τη μορφή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.
Εδώ ο Αριστοτελης αντιακθιστώντας την όραση φωτόνιο-4εδρο με το 20εδρο περιγραφει την Υλοποίηση Ζεύγους (Pair Production)
Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει όταν ένα υψηλής ενέργειας φωτόνιο (με ενέργεια μεγαλύτερη από 1,022 MeV, το οποίο ισοδυναμεί με τη διπλή μάζα ηρεμίας του ηλεκτρονίου) αλληλεπιδρά με ένα ισχυρό πεδίο (όπως το πυρηνικό πεδίο ενός ατόμου) και δημιουργεί ένα ζεύγος ηλεκτρονίου-ποζιτρονίου.
Δηλαδή αυτά τα φαινόμενα συμβαίνουν όταν προσεγγιζεται ο πυρήνας της ύπαρξης μας (η πνευματική μας Μονάδα)
Η φυσική πλέον έχει γίνει μεταφυσική
Τον αγνό Πολ Ντιράκ (Πάρσιφαλ) αποδέχθηκαν όλα τα μέλη στην κβαντομηχανική τετράπεζα-σβαστικα του Αρθούρου (Μαξ Πλανκ) ειδικά ο υπερσεξουαλικός Λάνσελοτ-Αϊνστάιν….
Ζούμε τον μεσαίωνα των επιστημόνων-νοητικών ιπποτων, την βλακεία των οποίων έχει εξυμνήσει ο εμβρόντητος φαινομενολόγος Αϊνστάιν/Λάνσελοτ (ο Οδυσσέας) αντικρύζοντάς τους όπως ο Τηλεγονος/Μόρντρεντ κρεμασμένους στο καβαλιστικό δένδρο των κοσμικών ενεργειών της μεγάλης σεληνιακής ιέρειας Μαγισσας Κίρκης/Μοργκάνας…(Κλωθούς)
Ο πυθαγόρειος ταοϊσμός
Η δημιουργική φορά των 5 στοιχείων της «ταοϊστικής αλχημείας» τοποθετημένων στις κορυφές ενός πενταγώνου ώστε το ένα να παράγει το άλλο. Παρουσιάζουν τον κύκλο της ζωής στην φύση, δηλ. πως η φωτιά καίγοντας τα ξύλα παράγει τα άλατα της στάχτης που θρέφουν την γη. Η γη των αλάτων στις μεταξύ τους αντιδράσεις ελευθερώνουν τα μέταλλα που καθώς οξειδώνονται ελευθερώνουν υδρογόνο παράγοντας νερό**. Το νερό στην άργιλο των ποταμών γεννα βακτήρια, τον πυρήνα της κυτταρικής οργανικής ζωής των ξύλων που όταν καίγονται γίνονται άλατα και επιστρέφουν στην γη επανεκινώντας τον κύκλο της ζωής … (βλ. εικόνα)
Αντικαθιστώντας όμως τα 5 στοιχεία του ταοϊσμού με τα αντίστοιχα κανονικά στερεά των πυθαγορείων αποκαλύπτονται πάρα πολλά θέματα, πέρα από κάθε προσδοκία…
Αναφέρομαι στην απλή παρατήρηση πως το ένα στοιχείο παραγει το επόμενο στην σειρά ακολουθώντας τους νόμους της πολικής γεωμετρικής συμμετρίας τους που ο ταοϊσμός αναφέρει ως Γιν-Γιανγκ
Η φωτιά είναι η τριγωνική πυραμίδα η οποία δημιουργεί-κρύβεται στις διαγώνιες των πλευρών του κύβου της γης. Ενώ ο «μεταλλικός αέρας» που είναι το πυθαγόρειο 8εδρο (πολικό του κύβου) αναγνωρίζεται εύκολα στον ηλεκτρισμό, που κινείται με διαρκώς μεγαλύτερη ελευθερία όταν προσεγγίζει την 11η ομαδα του περιοδικού πιινακα των ευγενών μετάλλων ή φωσφόρων αστρολογικών πλανητών: χαλκού-Αφροδίτης, αργύρου-Σελήνης και χρυσού-Ήλιου.
**Η μεταβολή του ηλεκτρισμού ως 8εδρου (αέρα) σε 20εδρο (ύδωρ) = 2 8εδρα+4εδρο πρωτοπαρουσιάστηκε από τον Πλάτωνα στον Τίμαιο. Αλλα χρειάστηκαν δύο χιλιετίες μεχρι να γίνει κατανοητός ο μηχανισμός από τον Πολ Ντιράκ.
Ο Ντιρακ διατύπωσε στην περιφημη εξίσωσή του, αυτό που συμβαίνει όταν ένα υψηλής ενέργειας φωτόνιο (4εδρο) με ενέργεια μεγαλύτερη από 1,022 MeV, το οποίο ισοδυναμεί με τη διπλή μάζα ηρεμίας του ηλεκτρονίου (8εδρο), όταν αλληλεπιδρά με ένα ισχυρό πεδίο (όπως το πυρηνικό πεδίο ενός ατόμου), δημιουργείται ένα ζεύγος ηλεκτρονίου-ποζιτρονίου (διπλό 8εδρο) εκπέμποντας ένα ποζιτρόνιο (4εδρο).
Προκειται δηλαδή για φαινόμενα που συμβαίνουν ταυτόχρονα στον μακρόκοσμο που αντικρύζουμε και στον κβαντικό μικρόκοσμο καθώς προσεγγιζεται ο πυρήνας των ατόμων, που είναι και ο πυρήνας της ύπαρξης μας (ο πνευματικός μας σπινθήρας και Μονάδα της κοσμικής μνήμης μας )
Ο ενορατικός ή καλύτερα κβαντικός Αριστοτέλης έχει υποδείξει την εξίσωση του Πολ Ντιρακ αντικαθιστώντας το πλατωνικό 20εδρο της γεύσης (η ονειρική υδάτινη όραση) με το πλατωνικό 4εδρο της φυσικής όρασης, δηλ. το υπερφορτισμένο φωτόνιο της συνειδησης που περιγραφει την Υλοποίηση Ζεύγους (Pair Production) στην εξίσωση του Ντιράκ
Ο Αριστοτέλης δηλ. είπε στον Πλάτωνα, πως αυτά που βλέπουν οι μυημένοι στον τετραδιάστατο ύπνο τους αυτός τα βλέπει με ανοικτα τα ματια στο φυσικό πεδίο ως ανακλαση του κόσμου των γεωμετρικών ιδεών…
Η φυσική πλέον έχει γίνει μεταφυσική
Η επόμενη μεταβολή είναι του 20εδρου "ανόργανου ύδατος" στο πολικό του 12εδρο "οργανικό ξύλο ή αιθέρα". Το οποίο έχει επισημάνει ο Ιάμβλιχος στα αλχημικά του θεολογούμενα: «Δια του 20εδρου εγγραφεται το αιθερικό 12εδρο στον κύκλο του πνεύματος» Δηλ πως το σφαιρικό πνεύμα βρίσκεται κρυμμένο στο φυτικό βασίλειο: «Εγώ είμαι η άμπελος,,, Σήμερον κρεμαται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας»
Αφορά την γεννηση των βακτηρίων. Βακτηρία είναι όμως η ηλεκτρομαγνητική ραβδος του Ερμή-Διονύσου-Ασκληπιού, ενω ο Χριστός-οφις είναι σταυρωμενος επάνω της, αφού είναι η ίδια μας η σκέψη ... το ηλεκτρονιο-σκεπτόνιο ( το δαιμονικό σπίν-8εδρο) H κ. Μπλαβατσκυ διατυπώνει την άποψη των αλχημιστών πως τα έντομα-μικρόβια είναι έκφραση του ηλεκτρισμού. Που επαναδιατυπωθηκε στην βεβαιωμενη σπό την φωτοχήμεια απόψη πως τα φωτόνια σχετίζονται με την πληροφορική δομή του DNA
Σε επόμενο άρθρο θα προσεγγίσουμε τον πυθαγόρειο δημιουργικό κύκλο του συνεχή γεωμετρικού μεσου των 5 στοιχείων
H χαρούμενη γνώση: η αισθητηριακή γεωμετρία των πυθαγορείων είναι η κβαντομηχανική των σοφιστών… (πολύ ΓΕΛιο)**
Όσοι φίλοι αναγνώστες διάβασαν το παραπάνω άρθρο για την ομοιότητα της εξίσωσης του Dirak πως: «ένα υπερφορτισμένο πυρηνικό φωτόνιο ισούται με δύο ηλεκτρόνια συν ένα απλό φωτόνιο» με την πυθαγόρεια εξίσωση του: «20έδρου/γεύσης που ισούται με δύο 8εδρα/αφής συν ένα φωτόνιο/όρασης». Ελπίζω πως θα αρχίσουν να υποψιάζονται το γιατί ο πυθαγόρειος Αϊνστάιν ειρωνευόταν τους σοφιστές της κβαντομηχανικής, πως μελετούν στα εργαστήρια, επειδή δεν μπορούν να εννοήσουν αυτό που συμβαίνει διαρκώς μπροστά στα μάτια τους…
Ο Αϊνστάιν δεν είναι ο πρώτος που αντιλήφθηκε πως η ανθρώπινη πολιτεία είναι ένα εργαστήριο κβαντομηχανικής. Ο Πλάτων στα 8 βιβλία της πολιτείας παρουσιάζει τουλάχιστον τέσσερεις κβαντομηχανικούς μύθους:
Βιβλίο Β: Του «Αόρατου Γύγη», δηλ. την νοητική καθοδο στον πυρήνα της ύπαρξης/Άδη των ησιόδειων φυλών
Βιβλίο Γ: Του «Γενναίου ψεύδους» δηλ. τα διαφορετικά μέταλλα στην ψυχή των ανθρώπων (χρυσό, ασήμι, χαλκό... σιδήρου), που δικαιολογεί τη διαίρεση/πάλη των τάξεων/στοιχείων.
Βιβλίο Ζ: Την «Αλληγορία του Σπηλαίου» που επανέλαβε ο νεοπλατωνικός γνωστικισμός του Δάντη ως καθαρτήριο
Βιβλίο Η: Ο εσχατολογικός μύθος του Ηρός είναι μια παρουσίαση της χρωματικής δομής των φωτονίων στην οκτάβα των στιβάδων του ατόμου… (βλ. μεταλλικά και οργανικά χρώματα)
Το πιο ωραίο όμως το είπε ο Λιαντίνης ο σύγχρονος Σωκράτης μας, παρουσιάζοντας τον κβαντικό εθνικό ύμνο του διονυσιακού Διονυσίου Σολωμού βαθύ γνώστη της Δαντικής κολασμένης πολιτείας. Δυστυχώς έκτοτε ελάχιστοι νεοέλληνες πήραν χαμπάρι τι συνέβη στο Μεσολόγγι, ευτυχώς το εννόησαν οι ρομαντικοί φιλέλληνες ποιητές όπως ο Γκαίτε ως Φάουστ και ο Βύρων ως Ευφορίων το τεκνο της ωραίας Ελενης, όλοι προπομποί της εποχής του Υδροχόου ή διάσπασης του ατόμου !!!
Ο Οβίδιος πρόδρομος του Δάντη έχει συγκεντρώσει 250 αρχαιοελληνικούς πολιτειακούς κβαντικούς μύθους επικρίνοντας την κολασμένη ρωμαϊκή πολιτεία. Ο αυτοκράτορας Αύγουστος το εννόησε και έτσι αντί για τον στεφανο της δόξης των ολυμπιακών αγώνων έλαβε τον ακανθινο στεφανο της εξορίας του καθάρματος, όπως τόσοι άλλοι μυημένοι που αποκάλυψαν κρυφά τα πολιτειακά μυστήρια…
** Tην φύση του ΓΕΛιου την μαθαίνεις στον πνευματικό κόσμο... και αφορά την φύση της αλήθειας λέγει ο Πυθαγόρας...
"Γελ" ονομάζεται ο ψαλμός του κεντρικού χορού των πολυόματων αγγέλων (Κάβειρων-Βουδών). Είναι η ίδια η πνευματική πύρινη ενέργεια που δικαίως αποκαλείται χιούμορ > ο χυμός της στοιχειακής ουσίας (φλέγμα, αίμα, χολή...) ΧΡ είναι το πυρ-σβάστικα (ο ΧΡιστός, η αΡΧη του πυρός) και η ΧαΡά. Όσοι συναντούν τον γελαστό Βούδα της κενότητας χαίρονται τόσο πολύ που πεθαίνουν... χάνουν την μορφή τους...Γιαυτο λένε πως οι ζώντες πεθαίνουν στην παρουσία του Θεού... Έτσι το πολιτειακό εργαστήριο το ονόμασαν «Θεία Κωμωδία»
Η ψυχή έχει τρία μέρη: το θρεπτικό, το κινητικό: (αισθητικό + συναισθηματικό) και το νοητικό που κατοπτρίζει τα δύο προηγούμενα. Ενώ το αφελές και ελεήμων πνεύμα έχει μόνον ένα μέρος, το αγαπητικό της μνήμης... Γι αυτό δύσκολα θυμάται ή ενοράται κάποιος κάτι... εικ. Η Ελένη με τους μυητές Διόσκουρους είναι μια αλληγορία για την Συμμετρία ή Λόγο της χρυσής τομής (το άγιο πνεύμα - μητέρα ή γονότυπο) και την ψυχική τριγωνική ουσία που όταν σχηματίσει το ορθ. τρίγωνο της συνείδησης, {αδ, 2βγ, β2+γ2}*, λάμπει αποδίδει τον φαινότυπο και επανέρχεται στον γονότυπο της χρυσής τομής.
Η τετρακτύς της προσωπικότητας είναι το άθροισμα 4ων στοιχείων-όρων α,β,γ,δ, της χρυσής ακολουθίας (Fibonacci) με α+β=γ, β+γ=δ, στην οποία ο Κάρλ Γιουνγκ αναγνώρισε τα :
α = το θρεπτικόν του γήινου ενστίκτου ,
β = το συναισθηματικό ρέον ύδωρ της αντίληπτικής κίνησης,
γ = το πυρ των γνώσεων της αισθητικής νόησης, που γεννούν την συνείδηση ή διαίσθηση (δ).
δ = η διαίσθηση-αέρας της καρδίας ή κερδώας συνείδησης που προκύπτει από το εμπόριο του συσχετισμού των στοιχείων έως ότου επιτευχθούν οι 4εις όροι της χρυσής ακολουθίας
* Η τριάδα: (αδ, 2βγ, β2+γ2) περιγράφεται από τον Ινδουισμό ως ωρίμανση της ομιλίας στο αιθερικό πλέγμα-ζωδιακό της αύρας μας, δια των 3ων ερωτικών πνοών: : (απανα, ουντανα, σαμανα) που δημιουργεί την πλάνη του κόσμου μας. Πρόκειται για τα 3 στάδια της παιδοψυχολογίας: (πρωκτικό, στοματικό, γενετήσιο) ή την αιθερική τριάδα: (πεπτική, αναπαραγωγική, αισθητική) των Ροδοσταύρων ή την τριπλή οκτάβα: (τροφής, αναπνοής, εντυπώσεων) στο 9γραμμα του Σουφισμού. Παρόμοιες θέσεις εξέφρασε η νεοπλατωνική επιστήμη του Αριστοτέλη που επαναπροσδιορίστηκε από τον Καντ σχετίζοντας τις 4εις τριάδες των βασικών εννοιών-κατηγοριών που ξεδιπλώνονται σταδιακά στον 12εδρο νοητικό ανθό της ψυχής, έως ότου αποκαλυφθεί το όντως Ον στην κεντρική του τριάδα. Έτσι διασώθηκε το απόκρυφο πυθαγόρειο θεώρημα της ελληνοβουδιστικής θεοσοφίας για την προσέγγιση των 3ων σταυρών :(Επιθυμίας, Πρόνοιας, Ειμαρμένης) στον Γολγοθά-Ακρόπολη ή κρανίου τόπο. Πέριξ της Ακροπόλεως εγκαθίσταται η εκπαιδευτική πολιτειακή τριάδα: (η Αγορά- η Εκκλησία του Δήμου- το Θέατρο*). Δηλ. οι 3εις κύκλοι των αγγελικών ταγμάτων: (ο εξωτερικός - ο μέσος - ο εσωτερικός) της μυστικής θεολογίας του νεοπλατωνικού ψευδο-Διονύσιου του Αρεοπαγίτου...
* το θέατρο επικοινωνούσε τα δρώμενα στην Μυστηριακή Σχολή της Ελευσίνας
Oι 4εις διαδοχικοί όροι της χρυσής ακολουθίας (α,β,γ,δ) ή στοιχειακής προσωπικότητας και η πυθαγόρεια ψυχική τριάδα: (αδ, 2βγ, γγ+δδ) σημαίνουσα την καθετότητα της συνείδησης, αποτελούν η επτάδα της εκδήλωσης.
Η Ελένη... είναι ο οφθαλμός της Δίκης ή Νέμεσις, ός το παν ορά.
Η γοητεία της τεχνοτροπίας των χαρακτικών του Ντύρερ όπως και του σεληνιακού πολωμένου φωτός που λούζει τα έργα του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, δείχνει τους αφυπνισμένους στην 4η διάσταση του γραμμικού αστρικού φωτός της φαντασίας…
Το φως αυτό που εκχέεται σαν γραμμικό λέιζερ από ένα σεληνιακό σημείο-οφθαλμό υπεράνω της κεφαλής μας, προβάλει έξω την ψυχολογία μας δημιουργώντας σαν χαρακτικό το μορφικό θέατρο του κόσμου. Δικαιώνοντας την πυθαγορική προτροπή: «Γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τους θεούς»
Η τοπολογία της 4ης διάστασης έχοντας σαν κύρια ιδιότητα στην ανταλλαγή του μέσα με το έξω, την εκδήλωση των κινητικών αιτίων για όσα λαμβάνουν χώρα γύρω. Αναδεικνύει άμεσα την πολυδιάστατη φύση των αγγέλων του φωτός, ή καλύτερα της ανακλαστικής αιθερικής ουσίας Κυρίας των Αγγέλων. Αφού πρόκειται για την ιδιότητα των σπινθήρων του αστρικού φωτός να πάλλονται-διαιρούμενοι στην 4η διάσταση της συναισθηματικής συνείδησης του παρατηρητή.
Παρατηρητή που εννοεί αμέσως το έλεος του θεού που τον εγκλώβισε στις 3εις διαστάσεις, καθώς όντας ανίκανος να ελέγξει τον κινητικό φορέα των συναισθημάτων του αντικρύζει αντί για την ομορφιά την φρίκη της ανισσόροπης σκέψης του σε όσα προβάλει γύρω του
Όσοι λοιπόν καλλιεργούν το φως της ηθικής συναισθηματικής τους συνείδησης εννοώντας τις ιδιότητες των τριγωνικών σπινθήρων-αριθμών στα κανονικά στερεά-γωνίες της πλατωνικής πολιτειακής ψυχολογίας-αστρολογίας. Ευγνωμονούν βαθύτατα τον πολιτισμό για την ευκαιρία που τους δίνει εκπαιδεύοντας τους στην κάθε εδους μετρητική αριθμοθεωρία …
Κενταύρους λοιπόν ή νεφελώδη φάσματα τέκνα της Νεφέλης αποκαλεί ο Ησίοδος. Τα προγονικά φαντάσματα που προηγήθηκαν της ανθρωπότητας διαμορφώνοντας το αιθερικό ικρίωμα (ζωδιακό-αριθμητικό καλούπι της φυσικής μορφής).
Η μελέτη λοιπόν του φυσικού αιθέρα περιλαμβάνει τις 4εις κυκλικές περιόδους 13ων ψηφίων των υπολοίπων του αρ 53. . Δηλ. των 52 εβδομάδων του έτους 52*7=364 που συμβαίνει να είναι τα χαρτιά της τράπουλας** σε 4εις σεληνιακές στοιχειακές κατηγορίες των 13ων : καρό ή δραχμές=γη, κούπες=ύδωρ, σπαθιά=φωτιά και μπαστούνια=αέρας
Επειδή όμως ο αιθέρας είναι κατοπτρικός το 52 γίνεται 25 εισάγοντας την επόμενη τάξη του αρ 5 στα 5*5=25 σεληνιακά tattvas. Όταν το σύνολο 52+25=77 γίνεται αντιληπτό στον νοητικό κόσμο των ιδεών. Που όπως ισχυρίζεται ο δαιμόνιος Πλάτων προστατεύουν οι Άρχοντες-Φιλόσοφοι της Πολιτείας, γνώστες του γαμήλιου αριθμού 1/13=76923=777*99=(700+77)*99 διαφυλάσσοντας το Πολίτευμα των Μονάδων
Δηλ. «των 77 ενσαρκώσεων στον πνευματικό κόσμο δίπλα στον σοφό Πλούτωνα της κοίλης τερασδιάστατης Γαίας (βλ. Σαμπάλα ή καλύτερα Αίγυπτο της Ατλαντίδας)
**Τα 52 χαρτιά της τραπουλας είναι οι 52 από τις 64 πιθανότητες του I Τσινγκ. Όταν αφαιρείς τους 12 ζωδιακούς-μορφογεννητικούς θεούς
Ο Αισχύλος όπως και η σύγχρονη δραμτουργία του Βάγκνερ δείχνει τον λευκό Λύκο, τον Βενιαμίν των ιχθύων, την προδομένη Βαλκυρία Βρουχίλδη, τον επιθετικό σπινθηροβόλο ηλιακό τρίτο οφθαλμό 666 (Αντίχριστο), που ως Ερινύα-υπόφυση καταδιώκει τον Ορέστη (ορεινός < όρος: η σπονδυλική στήλη) έως ότου μετά την νοητική Δίκη στον Άρειο Παγο (κωνάριο ή θάλαμο του εγκεφάλου), μετατραπεί σε Ευμενίδα -επίφυση (Πρόνοια- 888 βλ. Ερμής-Χριστός).
Το θέμα της υπόφυσης ως Ερινύας πραγματεύεται το μάτι του θεού Ώρου ή 666 (αντίχριστου) ή Wajet* = το άθροισμα των αισθήσεων με την σκέψη (δημιουργική φαντασία)
Το θέμα της Επίφυσης-Ευμενίδας ως Χριστού (η καρδιά στο κεφάλι) πραγματεύεται ο αρ. 888
εικ. *To wajet ή "οφθαλμός του Ώρου" Oι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι και οι Ινδοί συνέδεσαν το ζήτημα της δημιουργίας του κόσμου με το αιθερικό πυρ του τρίτου οφθαλμού. Πίστευαν δηλ. πως οι πολλές φυσικές αισθήσεις οφείλονται στην πτώση της ενιαίας πνευματικής ενόρασης ή Λόγου. Έτσι ο κυκλικός οφθαλμός "Αγίν" ή μήτρα του Όμικρον διχοτομείται από το φαλλικό Ι εμφανώς, στα: Φ, qp, Τ, Θ, Ε, Χ, Κ, και, με επιμέρους τριγωνισμούς παράγεται το σύνολο των 24ων γραμμάτων ή διαιρετών του αρ. 360 των μοιρών του μητρικού κύκλου ...
ο Εμπεδοκλής και οι πυθαγόρειοι θεόσοφοι επισήμαναν επίσης την ιδέα της κατάρρευσης της κεντρικής συμμετρίας του ειρηνικού Σφαίρου ή κυκλικού θείου οφθαλμού (βλ. γράμμα Όμικρον ή Αγίν) π=3,14159 σε αξονική, εξαιτίας της εμφάνισης του τρομακτικού Δείνου/δίνης ή άξονα του Νείκους (όφεως του μίσους), με αποτέλεσμα να γεννηθούν οι αναλίσκουσες τριπλές φλόγες-τρίγωνα (εκ του τρώγω) των πενταγωνικών μορφών (τριπλών τριγώνων), γύρω από τον άξονα συμμετρίας του πενταγώνου που είναι η σπονδυλική στήλη. (βλ. το ένατο γράμμα Θήτα, η σελήνη και τα αιθερικά tattwas-στοιχεία).
Οι εμπαθείς οξυγώνιοι τριγωνικοί-σπινθήρες του πυρός είναι τα σπέρματα ή δόντια του Δράκου** (<δέρκω:βλέπω) που έσπειρε ο Αδάμας-Κάδμος (ο Λόγος) στο έδαφος της καλλιεργημένης νοήμονος προσωπικότητας και γεννήθηκαν οι Σπαρτοί. Οι οποίοι αλληλοδιαιρούμενοι απέδωσαν τα κανονικά πλατωικά τρίγωνα ή στοιχεία, που ήσαν οι πρώτοι κάτοικοι της Θήβας (Θ=9), ή 9γραμμα-9πέταλος λωτός της ηλιακής μήτρας*. Η αιθερική χερουβική ουσία Αλφα (το άλεφ=η χερουβική αγελάδα του Κάδμου που άλλαζε χρώματα) δημιουργεί τα τριγωνικά αθροίσματα των πλατωνικών στερεών ή αισθήσεων. Διαφυλάχτηκε στο ιερογλυφικό σύμβολο wajet του αιγυπτιακού ματιού... Ως άθροισμα των κλασματικών Λόγων: 1/2+1/4+1/8+1/16+1/32+1/64 = 63/64 ήτοι: όσφρηση+όραση+σκέψη+ακοή+γεύση+αφή = 63/64, αφήνοντας το κενό 1/64 της κόρης, που δημιουργεί το στόμιο της οφθαλμικής μήτρας.
Για την ακρίβεια λέγει ο Αριστοτέλης ο κόσμος είναι σύνθεση του φωτός του οφθαλμού της φαντασίας με τον ημερήσιο αιθέρα... Την ίδια αλήθεια επανέλαβε ο Καρτέσιος για το ζωικό πνεύμα που ανέρχεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου κωνάριο ή αιγυπτιακό wanjet... Φαίνεται πως το αιτιώδες γονιδίωμα κραδαίνεται στον τρίτο οφθαλμό ή αδένα του μετώπου από όπου και διοχετεύεται δια της ομιλίας μας στην περιοχή της σπλήνας από όπου και προβάλλεται ως ταινία στην αύρα που σχηματίζει το αδιαπέραστο όριο του φυσικού φωτεινού αιθέρα ή ηλιακού φωτός. Το αποτέλεσμα της μείξης είναι το διαβόητο πλατωνικό σπήλαιο ή matrix που βιώνουμε ως πραγματικότητα...
Εδώ χρειάζεται να ερευνηθεί η παράδοξη ισότητα των πυθαγορείων 1+0= 8 (άπειρο) = η ήπειρος Γαία ή Ον+Μη Ον= ύλη ή Πνεύμα +Ψυχή=Σώμα ή Δίας + Μή.Τις = Αθηνά
Τον ήλιο μας ο Αριστοτέλης ταυτίζει με την Ατλαντίδα Μερόπη (ο φακός ή φυσικός ήλιος 666, Δείνος του Εμπεδοκλή). Ο δομισμός των τριπλετών-φολίδων του οφιοειδούς DNA επιβεβαιώνει με τον πιο κραυγαλέο τρόπο την πυθαγόρεια άποψη πως η μορφή είναι κυριολεκτικά ένας αριθμός-γέννημα του οφιοειδούς δράκου... **Τα δόντια του δράκοντα ή γεννεσιουργού χάους (αιθέρα). Στην Λακωνική ονομάζονται νόμοι του Δράκοντα που δημιούργησε την πολιτεία των Σπαρτών (σπαρτιατών)
Η βασική γνώση της Γεωμετρίας και αποσυμβολισμού των λέξεων ήταν απαραίτητος όρος σε όσους επιχειρούσαν να φιλοσοφήσουν στην Σχολή Του. Όσοι μελετούν την ορολογία των πυθαγορείων-νεοπλατωνικών, αντιλαμβάνονται πως Θεούς, ονόμαζαν τους τέλειους αριθμούς, Κύκλωπες ή Γίγαντες τους ελλιπείς και Εκατόγχειρες τους υπερπλήρεις… Δηλ. την Συμμετρία (αρετή) ή Λόγο του αριθμού σε σχέση με το πλήθος των διαιρετών-εμφανίσεων του… Η διαιρετότητα των σπινθήρων ή οδόντων του Δράκου-Λόγου του πυθαγορισμού είναι η πύρινη δημιουργική ουσία ή Λόγος, με λέξεις τα ουσιαστικά ή αριθμούς-μορφές, που οδηγούν βαθμηδόν τον Νου στην αποθέωση της επιστημονικής θεολογίας ή Αριθμητικής (βλ. Χριστός=ο Αριθμημένος).
Η αριθμητική των πυθαγορείων όμως είναι απροσπέλαστη στον κοινό νου. Γιατί τα τριεγκέφαλα όντα όπως ο Άνθρωπος μπορούν να μετρήσουν μόνο μέχρι το 3, καθώς διαθέτει 3 μόνο ιδιότητες, ήτοι: αίσθηση, αντίληψη και ιδέα (παράσταση απόντος αντικειμένου ή μνήμη). Όταν οι πυθαγόρειοι ισχυριζόντουσαν πως εντός της δημιουργίας υπάρχουν 17 αριθμοί ή γεωμετρικές διαστάσεις. Θεία Όντα δηλ. που κατέχουν 17 ανακλάσεις ή ιδιότητες του αιθέρα και είναι οι κάτοικοι του Σειρίου !!!
Με αυτό το πνεύμα θα πρέπει να ερευνήσουμε την μυθολογία των ταύρων του Αιήτη ή των Σπαρτών τριγωνικών δοντιών του δράκου του θηβαϊκού κύκλου, που έσπειρε ο Κάδμος…
Τα δόντια του Δράκου (<δέρκω=βλέπω) είναι οι τριγωνικοί αριθμοί, δηλ. οι παλλόμενοι-ταλαντωμένοι τριγωνικοί σπινθήρες που κρύβονται πίσω από μια μεγάλη ποικιλία ονομάτων, όπως Τάνταλος ( ταλαντούμενος ανάμεσα στην πείνα-δίψα ή άρρεν-θήλυ) αναγραμματισμός του Τάλας (ταλαντούμενος ή ταλαίπωρος). Είναι ο μυθικός Άτλας και οι κόρες του οι Ατλαντίδες-Εσπερίδες φυλές που φυλάνε το χρυσόμαλλο δέρας (φιλοσοφική λίθο) ή τα μήλα (μόνιμα αιθερικά άτομα των πεδίων ή διαστάσεων). Λχ. το αιθεροφυσικό μόνιμο άτομο των 3ων διαστάσεων μας είναι ιδιαίτερα γνωστό ως «μήλο της έριδας» με το οποίο ξεκινά η αναζήτηση από τον Πάρι (το αιώνιο παρόν) τον φύλακα των ταύρων…
Τα 6+1 κλάσματα είναι οι 6+1 θεοσοφικές φυλές, ή ημέρες της δημιουργίας. Τις καλειδοσκοπικές Συμμετρίες του κλασματικού Λόγου (πυρός, δημιουργικής μονάδας) επικαλέστηκε και ο πυθαγόρειος ευαγγελιστής Ιωάννης: "Εν αρχή ην ο Λόγος-Συμμετρία, και ο Λόγος-Συμμετρία ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος-Συμμετρία". Οι Ινδοί με παρόμοιο τρόπο αθροίζουν όλες τις αισθήσεις στους αστρολογικούς πλανήτες-τροχούς της σπονδυλικής στήλης στον τρίτο οφθαλμό: την όσφρηση στον 4πέταλο λωτό της βάσης, την γεύση στον 6πέταλο των γ.ο., την όραση στον 10πέταλο του στομάχου, την αφή στον 12πέταλο της καρδιάς, την ακοή στον 16πέταλο του λαιμού. Το άθροισμά τους 4+6+10+12+16=48 λαμβάνεται στον άρρενα ερμητικό ηλιακό εγκεφαλικό λοβό και διπλασιάζετα στον σεληνιακό παρέχοντας ένα σύνολο 2Χ48=96 πετάλων, τα οποία στην συνέχεια 10πλασιάζονται στα 7+3 απόκρυφα ηλιακά συστήματα του "εγκεφαλικού θαλάμου" παρέχοντας τον λωτό των 960 πετάλων της επίφυσης.
Το μάτι της συνείδησης, του Ώρου ή Οιδίποδα, ανοίγει με την αποκατάσταση της δικαιοσύνης στην αθροιστικά αυξανόμενη κοπρώδη βαρύτητα των παθών που σωρεύονται στις 6 έδρες, φυλές ή αισθήσεις του κυβικού θρόνου-στάβλου (<σταθμού: ίσταμαι) 4Χ4Χ4=64 της Ίσιδας-Κυβέλης.
Το Νείκος ή φως της φαλλικής ειμαρμένης…
Ειλικρινά πεθαίνω στα γέλια όπως ο πατέρας Ουρανός στέλνοντας τα παιδιά του στα Τάρταρα, όταν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί το Νείκος του Εμπεδοκλέους, όταν επικρατεί στον Σφαίρο, καταρρέει η σφαιρική συμμετρία σε αξονική.
Ευτυχώς η ερωτική γνώση διασώθηκε χάρις στην παρατηρητικότητα του προσφάτως θανόντος ποιητή : «μὴν καταργεῖτε τὴν ὑπογεγραμμένη ἰδίως κάτω ἀπὸ τὸ ὠμέγα εἶναι κρῖμα νὰ ἐκλείψει ἡ πιὸ μικρὴ ἀσέλγεια του αλφαβήτου μας».
Βέβαια ο ποιητής δεν ήταν αρκετά ενορατικός για να αναγνωρίσει το διπλό όμικρον > ωμέγα έξω από την περιοχή της λεκάνης του στην διοφθαλμική του όραση και την υπογεγραμμένη στην φαλλική μύτη του…
Όταν καταρρέει λοιπόν η σφαιρική ισορροπία-συμμετρία, ο Σφαίρος μετατρέπεται σε ωοειδές και ξεκινά η εκρηκτική χρωματική εκπομπή του φωτός, προάγγελος της μορφής που σχηματίζεται γύρω από τον κυκλικό οφθαλμό. Αφού η συμμετρία μεταπίπτει από κεντρική (κυκλική) σε αξονική (ωοειδής). Οπότε το αρχαίο ερώτημα για το πιο έγινε πρώτο, «η κότα ή το αυγό, ο σπινθήρας ή το μάτι που τον βλέπει» ? Κρύβει το φυλετικό ερώτημα για το αν προηγήθηκε η φαλλική διάμετρος της μητρικής περιφέρειας.
Η απάντηση βρίσκεται στις ενδιάμεσες ερμαφρόδιτες κυκλοειδείς κινήσεις (Δίνες-Άρπυιες, Λαπίθες-Κενταύρους). Από όπου και η ανάγκη να αναγνωριστεί η βιολογική σημασία της γενεσιουργού τριγωνομετρικής παράστασης : κ(1+συνθ)^ν που παράγει τα σύνθετα καρδιοειδή των γεννητικών οργάνων στην επίσης καρδιοειδή λεκάνη. (Τον καρδιοειδή καυλό της φαλλικής βαλάνου-κλειτορίδας όπως και κάθε δικοτυλήδονου σπόρου. Δηλ το ερμαφρόδιτο φυτικό υπόβαθρο κάθε μορφής…)
Το γεγονός πως ο Πτολεμαίος θεμελίωσε την αστρονομία-αστρολογία του στους τοπολογικούς βρόγχους των κυκλοειδών φαινομενικών πλανητικών τροχιών, πρόκυψε λοιπόν από την βαθύτερη κατανόηση της κατάρρευσης του φιλοσοφικού πυθαγόρειου Σφαίρου. Αφού έτσι παράγεται φυσιολογικά ο Υιός και Λόγος του Θεού (η πληροφορία-ψυχή του δημιουργικού φωτός). Τα κυκλοειδή είναι οι Λόγοι: τα κυκλικά περιοδικά υπόλοιπα των διαιρέσεων, οι συμμετρικές φωτεινές Ιδέες που δυστυχώς ακόμα είναι απρόσιτες στον κοινό νου…
Η όλη κατάσταση είναι εξόχως διδακτική καθώς οι σοφιστές - επιστήμονες έχοντας ως μοναδικό οδηγό την νοητική αλαζονεία ή καλύτερα την μαθηματική κρόνια θεολογία τους. Παγιδεύονται διαρκώς στα αξιώματα που οι ίδιοι όρισαν. Λησμονώντας την γνωσιολογική απαγόρευση του θεωρήματος της μη πληρότητας του Γκέντελ, (Εν οίδα ότι ουδέν οίδα)
Παρόμοια δεν εννοούν την σημασία της πυθαγόρειας τετρακτύος και των 4ων βημάτων της ακολουθίας Fibonacci που δημιουργούν τις σωτήριες πυθ. τριάδες. Την επιστήμη των «4ων ινδικών καστών» ή των 4ων νοητικών τάξεων της Πολιτείας. Στην οποία οι επιστήμονες είναι η δεύτερη πολιτειακή τάξη των πλατωνικών νομοθετών ή φυλάκων… και όχι εκείνη των φωτισμένων φιλοσόφων.
Εδώ ευρίσκεται η βαθύτερη αιτία που οι πυθαγόρειοι απεχθανόντουσαν τους άρρητους αριθμούς (την άρρητη ειμαρμένη στην υποτείνουσα του τριγώνου) όπως οι Ινδοί την 4η κάστα των Ντάλιτ-Αθιγγάνων (ανέγγιχτων)
Στην δική μου ενορατική-ονειρική τετρασδιάστατη εμπειρία αντιλαμβάνομαι πως η γεωμετρία των πυθαγορείων προέρχεται ακριβώς από την ενόραση των φωτεινών σπινθήρων ή μικρών κύκλων που διατάσσονται ως τριγωνικοί αριθμοί (αθροίσματα σημείων) στην φλόγα του τρίτου οφθαλμού. Αλλά αναπτύσσουν αιθερικές συνδέσεις και στην 4η διάσταση μέσω τοπολογικών κόμβων… (ανάδρομων κινήσεων αυτοκριτικής)
Τέτοια σχεδιαγράμματα παρέδωσε ο αιδεσιμότατος Ληντμπήτερ στην απόκρυφη χημεία του (occult chemistry) προάγγελο της διάσπασης του ατόμου
*εικ. Το καβαλιστικό 9-γραμμα της μυστικής θεολογίας: ο λωτός-αιτιώδες σώμα ή τετρακτύς του δεκαδικού συστήματος αρίθμησης Η Ελένη και οι Διόσκουροι: Κάστωρ και Πολυδεύκης είναι οι 3εις αστρολογικοί σταυροί. Ο Κάστωρ η μεταβλητός σταυρός της μορφικής εμπειρίας είναι η κυκλοφορία του αίματος 1/7=142857, που υποδέχεται τις 3εις διατροφικές οκτάβες, έως ότου ωριμάσει η ωραία Ελένη-διάνοια στην αναπνευστική-αναπαραγωγική οκτάβα, ο σταθερός σταυρός, της αστρολογίας. Ακολουθούν οι αλχημικές μεταβολές του αίματος (οι φωτισμοί) εξαιτίας των ερωτικών-αναπνευστικών παύσεων, (μυητικών σοκ ή μετανοητικών αντιστροφών των προγονικών σπερμάτων) που μεταβάλουν την Πρανική αντίληψη (cogito: η ρυθμική στιγμιακή αυτοσυνείδηση) δηλ. την αντίληψη του αιώνιου Παρόντος ή Πρόνοιας της υφάντριας Μονάδας του πυρός των μακρινών αστερισμών (βασικός σταυρός: ο Πολυδεύκης της αγαπητικής-συνείδησης, η οκτάβα των οραμάτων-εντυπώσεων:1. Πεπτικός αιθέρας: η οκτάβα της τροφής ή μεταβλητός αστρολογικός σταυρός (Λάχεσις): Η μονάδα του χρόνου ή πυρός (πρανα) είναι αγελαία-ζωική, όσο ο άνθρωπος αναγνωρίζει μόνον την χονδροειδή υλική τροφή. Οι ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις
2. Αναπαραγωγικός αιθέρας: η οκτάβα της αναπνοής ή σταθερός αστρολογικός σταυρός (Άτροπος): Ο άνθρωπος γίνεται νοητικός επιβάλοντας σταδιακά τον ηθικό νόμο της συνείδησης και των εφέσεων του. Αυτό επιτυγχάνεται καθώς «ο ηνίοχος» κερδίζει την μάχη για τον έλεγχο της αναπνοής, από τις «άλογες» δημιουργικές δυνάμεις των σκέψεων που γεννούν οι τροφές που καταναλώνει.. (βλ. αυτοενθύμηση). Η τετρακτίδα των κουαρκ
3. Φωτεινός αιθέρας: η οκτάβα των εντυπώσεων ή βασικός αστρολογικός σταυρός (Κλωθώ): Η ομαδική ζωή μας επιτρέπει να αντιληφθούμε τον εαυτό μας ως ενορατικό οφθαλμό στο αιθερικό δίχτυ ή άμπελο της ομαδικής ύπαρξης του Χριστού (ένα πολυόματο χερουβείμ). Εισερχόμαστε έτσι στην μυστηριώδη τρίτη διατροφική οκτάβα των οραματικών εντυπώσεων ή φωτεινό αιθέρα των αισθήσεων… που οδηγεί στην εσωτερική Σχολή. (βλ. την μετάνοια του Ασώτου, όπου οι αναμνήσεις από προσπάθειες σε προηγούμενες ζωές για την επίτευξη του σχεδίου της ψυχής τον επαναφέρουν δοξαζόμενο στον οίκο του Πατρός). Με τον όρο «πτωχός τω πνεύματι» δηλώνεται η έξοδος από την κατοπτρική φυλακή της σκέψης και η έναρξη της «αυτοπαρατήρησης», δηλ. η λειτουργία του τρίτου οφθαλμού. Έτσι ξεκινούν τα «ταξίδια» στους στοιχειακούς κόσμους του φωτός των αισθήσεων ή αγγέλων… Οι αιθερικές χορδές
Η φαλλική λατρεία και το πυθαγόρειο θεώρημα…
Η λατρεία του φαλλού είναι πασίδηλο πως αφορά την λατρεία του λευκού φωτός (φαλόν =το λαμπρόν και φάλιον =το λευκόν). Μάλιστα στην Ινδία ο φαλλός ή Πρίαπος λατρεύεται στην προβοσκίδα του θεού Γκανέσα με κεφάλι ελέφαντα. Είναι ο θεός της σοφίας, των τεχνών, των γραμμάτων, κύριος του ξεκινήματος και της υπερπήδησης των εμποδίων.
Στην εκλεπτυσμένη νοητική ελληνική μυθολογία η μεταβολή του χονδροειδούς φαλλικού ερωτισμού σε νόηση παρουσιάζεται στην κλεπτομανία > φιληδονία > φιλομάθεια (είδομεν > θα δούμε, θα μάθουμε) του ερευνητικού θεού Ερμή με το κηρύκειο: ο αντικαταστάτης του ορμητικού Άρη στην κλίνη της Αφροδίτης (το αιτιώδες νοητικό σώμα της ψυχής)
Βέβαια η αρχαία σοφία δεν ξέπεσε ποτέ στον πουριτανισμό του εξορισμού του ζωικού πάθους από την ανθρώπινη μορφή. Καθώς γνωρίζει πως οι πρωταρχικές μορφές των θεών είναι ζωικές και αφορούν τους κραδασμούς των 7 χρωματικών ακτινών-αγγέλων του λευκού φωτός.
Ο Κένταυρος Γκανέσα με τον σπασμένο χαυλιόδοντα (ο δικός μας πληγωμένος Χείρων Κένταυρος), δηλώνει στην αναπνευστική προβοσκίδα του την σχέση της σεξουαλικότητας με την αναπνευστική παύση ή ένταση της προσοχής στο κεντρικό νευρικό μας σύστημα: (η ένωση αίματος και σπέρματος στο εγκεφαλονωτιαίο ζωτικό υγρό ?). Ενώ ο Ήφαιστος με το φαλλικό του σφυρί και ο Διόνυσος-Χριστός με τον φαλλικό του θύρσο παριστάνονται εποχούμενοι επί του όνου > νου
Το πνευματικό χιούμορ αναγνωρίζεται εύκολα στην φαλληφόρο Νουτ-Ίσιδα της εικόνας, με τον φαλλό να υποδεικνύει την λάμψη του λευκού αστρικού φωτός, το οποίο αναδημιουργείται στα σπλάχνα της στο σύμπλεγμα του Σεθ με τον Γκεμπ (χθόνιο Ηρακλή-Ερμή)
Η Γεωμετρία των πυθαγορείων είναι λοιπόν η λατρεία του νοητικού ερμητικού ερωτισμού, ό Βούδας -Γκανέσα. Οπότε οι αγεωμέτρητοι που εκδιώκονται ως βέβηλοι από την πλατωνική ακαδημία είναι όλοι εκείνοι που δεν εννοούν τον γεωμετρικό μέσο: το μαγικό τετράγωνο του φωτός της σεξουαλικότητας στην οραματική αγαπητική γνώση των καταστηματικών ηδονών (Θεών) του Επίκουρου (πολλά γέλια)…
Ο τελευταίος που υπέδειξε την ερωτική φύση του πυθαγόρειου θεωρήματος ή ορφικής σταύρωσης κατά την μεταβολή της σεξουαλικότητας σε φως είναι βεβαίως ο Αϊνστάιν, στον διάσημο τύπο της εξαϋλωσης του σπέρματος (1/m) σε τετράγωνο φωτός. C2=E*1/m
Καθώς όμως έχουμε την ατυχία να ζούμε σε εποχή ηλιθίων, το πιο απλό γεγονός στην φύση έχει γίνει ανεπίλυτος γρίφος στους σωματιδιακούς επιταχυντές των γραμματέων-επιστημόνων ή μέγα απόρρητο στον φαρισαϊσμό των θεολογούντων.
Ο φαλλός ως παράγωγο του φάος > φως συνδέεται με τις ακτίνες του φωτός και τους τριγωνικούς αριθμούς, που αθροιζόμενοι δημιουργούν τους πολυγωνικούς αστέρες…
Η πυθαγόρεια παράδοση της Ατλαντίδας-Αιγύπτου έχει διαφυλάξει την φαλλική λατρευτική επιστήμη που ονομάζουν γεωμετρία - γκεμάτρια στον «καυλωμένο = φυτρωμένο» Γκεμπ… το πνεύμα της γης > γεωμετρίας
Επειδή έχουμε την ατυχία να ζούμε σε πολιτισμό πουριτανών ηλιθίων, ανίκανο να δει την απλή πληροφορία πίσω από την πενταγωνική μορφή. Αδυνατούμε να εννοήσουμε στον διεγερμένο φαλλό την ακτινοβολία του κέντρου της μορφής, που επιχειρεί σαν μια εκτεινόμενη ακτίνα από το κέντρο του κύκλου να αγγίξει την περιφέρεια της κεφαλής, ώστε να καταστεί η όλη μορφή εξάγωνη: ερμαφρόδιτη με δύο κεφαλές στο γαμήλιο μυστήριο των Διδύμων …
Η φαλλική-γεωμετρική λατρεία του Γκεμπ ή Βούδα (Ταύρου: το τριγωνικό γράμμα άλφα) υφίσταται σε όλες τις αρχαίες θρησκείες. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους Βουσμάνους που συνηθίζουν να τοποθετούν τους φαλλούς τους μέσα σε κέρατα και ξύλα που φθάνουν μέχρι το κεφάλι τους, ώστε να μην λησμονούν πως είναι εν δυνάμει εξάκτινα ηλιακά όντα…
Επειδή ο γεωμετρικός αναλφαβητισμός είναι γεγονός, χρειάζεται να θυμίζουμε διαρκώς πως δύο διαδοχικοί τριγωνικοί αριθμοί (περιττός + άρτιος δηλ. άρρεν + θήλυ) αθροιζόμενοι ακτινοβολόύν σε σταυρό > τετράγωνο. Ενώ διαδοχικός τετράγωνος και τρίγωνος κάνουν πεντάγωνο ... πεντάγωνος + φαλλός (τριγωνος) κάνουν ηλιακό εξάγωνο κ.ο.κ. (βλ. εικόνα)
Η εποχή μας καθώς δέχεται την εισροή της 7ης φαλλικής ακτίνας του πατέρα Ουρανού (η ουρά) αναθεωρεί άρδην τα μαθηματικά της σε τοπολογικούς κομβους ή φαλλικούς βαλάνους (πολλά γέλια)
Οι ακτίνες της συνείδησης και οι αισθήσεις…
Εννοώντας σιγά-σιγά με την επιστημοσύνη του πολιτισμού μας πως σε τελική ανάλυση ζούμε σε ένα Χάος αριθμητικών πληροφοριών, όπου τα σύμπαντα δημιουργούν οι αιτιώδεις Λόγοι (οι επιθυμητικές συνειδήσεις των πρώτων αριθμών Νόμων-θεών), διαμορφώνοντας σε κυκλικά περιοδικά υπόλοιπα-χρόνους (συχνότητες) την αενάως διαιρουμένη πύρινη ουσία. Προσπαθούμε ταυτόχρονα να εμβαθύνουμε στον θείο συνειδησιακό μηχανισμό των αισθητηριακών διαιρέσεων που ταξινομώντας το Χάος νομοθετεί την πραγματικότητα που αντιλαμβάνεται.
Οι μύστες εμμένουν στην άποψη πως υπήρξαν 6 διαιρετικές πράξεις, δηλ. 6 δημιουργικές μέρες υποβιβασμού των διαστάσεων πριν εγκλωβιστούμε στο φως της τρισδιάτατης αισθητηριακής αντίληψης. Την τελευταία 6η ημέρα εμφανίστηκε η ανθρωπότητα και ο κόσμος-Νους που αντιλαμβανόμαστε.
Έτσι οι πυθαγόρειοι προτείνουν πως το αδιαπέραστο όριο του κόσμου που έχει διαμορφώσει η ανθρώπινη συνείδησή μας είναι ο 7ψήφιος κύκλος του 1.οοο.οοο «ετών» στο μάτι της γάτας Μπαστετ (βλ. εικόνα)
Με τον Πλάτωνα να αναλύει επακριβώς την ανθρώπινη Πολιτεία και το σύμπαν που αντιλαμβάνεται σαν μια περιοχη στο διάστημα με περίμετρο 1.000.000-1 = 999.999
999.999=13*76923=13*777*99=13*7*111*99=13*7*37*3*9*11
Την σημασία αυτών των αριθμών φωτίζουν οι διάσπαρτες διασωζόμενες επιβιώσεις στις θεοσοφικές παραδόσεις των λαών.
Ο αρ. 7 συμβολίζει τον ήλιο και την κυκλοφορία του αίματος στο 6ψήφιο υπόλοιπό του 1/7=142857 στο 9 γραμμα της ψυχής.
Ο αρ.13 των σεληνιακών αστρικών μηνών (28*13=364) έχει επίσης διπλό εξαψήφιο υπόλοιπο που αντιστοιχεί στην νευρική και την ορμονική λειτουργία της υπόφυσης.
Συγκεκριμένα υπάρχει η γαμήλια ορμονική λειτουργία 1/13=076923=777*99 την οποία παρουσιάζει ο Πλάτωνας ως τον γαμήλιο αριθμό της Πολιτείας και οι θεόσοφοι ως τις 777 ενσαρκώσεις-αιώνες δηλ. τις 777 μορφές που λαμβάνει η ψυχή.
Οι αρ. 37 και 111 μας είναι γνωστοί ως τα ζώδια του Ζυγού και του Τοξότη στον αιγυπτιακό ζωδιακό του 666 (η κύστη ιχθύος των πυθαγορείων)
Οι Άραβες ομιλούν για τα 99 ονόματα του Θεού, ενώ οι πυθαγόρειοι ονομάζουν τις Ψυχές-Δεκάδες, δηλ. Δίκες … και ΕνΔεκάδες (99=9*11) που επιχειρούν να εννοήσουν την τάξη των νόμων της Μονάδας που επέβαλε η ορμητική συνείδηση του Άρη.
Με τον σεληνιακό Ερμή να επαναφέρει το εξωστρεφές ορμονικό καθοδικό αρειανό τόξο στην αρχή του κύκλου αντέχοντας τον αφόρητο νευρικό πόνο που δημιουργεί η Αφροδίτη > Διατροφή η θεά της κοσμικής οικονομίας (η κοσμική Ανάγκη) .
Χάρις λοιπόν στην ερμητική νευρική λειτουργία της συνείδησης στο δεύτερο 6ψήφιο υπόλοιπο του 13 το 2/13=153.846. Το οποίο παρουσίασε ο πυθαγόρειος Αρχιμήδης στον προσδιορισμό της ταχύτητας του τετραγώνου της ταχύτητας του φωτός, δηλ. την τετραγωνική ρίζα του 3=265/153=1,73 ως λύση ενός πύρινου τριγωνικού αριθμού που είναι ταυτόχρονα και πεντάγωνος αριθμός (δηλ. Άνθρωπος)
Την απίθανη αυτή συνεισφορά του Αρχιμήδη και του Αριστοτέλη στην κατανόηση του φωτός του κόσμου που αντιλαμβανόμαστε ως ανάμειξη του εσωτερικού τριγωνικού πυρός της φαντασίας με την πενταγωνική απτή μορφή που προβάλει ο οφθαλμός, Δυστυχώς είμαστε ανίκανοι ακόμη να οσμιστούμε παρά τις όποιες φαινομενολογικές απόπειρες του υπαρξισμού στον αιώνα μας (πολλά γέλια)
Οι αριθμοί 3,11,37,7 και13 συνεισφέρουν μονοψήφιο, διψήφιο, τριψήφιο και εξαψήφιο δεκαδικό υπόλοιπο συμπληρώνοντας την ζωδιακή τετρακτίδα της εκδήλωσης 1+2+3+6=12
Τα διαισθητικά μαθηματικά των πυθαγορείων…
Ο Κρόνιος Αρχάγγελος του Αιγόκερω διδάσκει μαθηματικά και μουσική… Τα μαθηματικά τα διδάσκει ως είδος Γιόγκα, όπως ο Αρχάγγελος του Ερμή διδάσκει την τέχνη της λεξαριθμητικής ετυμολογίας ως «μαντρίκα* γιόγκα».
Γιόγκα σημαίνει Ζυγός ή Γάμος = ο Μάγος της θεότητας κατά χάριν…
*μάντραμ = μαγική επωδός. Ο μουσικός δημιουργικός ρυθμός του λεξάριθμου ή δημιουργικής έννοιας. Δεν είναι όλες οι λέξεις μαγικές, μόνον οι ρίζες τους.
Μας είναι γνωστές, η ρίζα ΧΡ του πυρός: (ΧώΡος, ΧΡόνος, ΧΡεία, ΧοΡός, ΧΡιστός κλπ), η ρίζα ΤΡΑΜ, "τεριρεμ" της γης: (ΜήΤΡα, ΤΡόΜος, ΜέΤΡο κλπ), η στερητική ρίζα Α, Α+μήν του αέρα, η ρίζα ΟΜ του αιθέρα (ΟΜιλία, ΟΜάδα) από την οποία προκύπτει η ρίζα ΑΟΥΜ του ύδατος που συμβιβάζονται στο ΩΜέγα… (το τελευταίο συμβαίνει μόνον στην ελληνική, δεν υπάρχει στην σανσκριτική…)
Το σύμβολο του Κρόνου είναι ο ανεστραμμένος Ερμής ή πεσμένος-άσωτος πρίγκιπας του «αέρα».
Ο Άσωτος της λαγνείας* επανέρχεται στον ουρανό αντιστρέφοντας την πορεία του επάνω στο δημιουργικό ή λογοϊκό νήμα της Κλωθούς, όπως ακριβώς έκανε ο Θησέας που φόνευσε τον Μινώταυρο, τέκνο της λαγνείας (Πασιφάης) για να βγει από τον νοητικό λαβύρινθο ακολουθώντας το νήμα της νοητικής Αριάδνης (της ψυχής του)…
*Η λαγνεία αντιστοιχεί στον δεύτερο κολασμένο κύκλο του Ερμή, στην θεία κωμωδία του Δάντη. Υπενθυμίζω πως Λόγος σημαίνει την δημιουργική Διαιρετότητα του Ηρακλείτου, που σήμερα νοούμε στα καλειδοσκοπικά υπόλοιπα των DNA ή ρυθμών των φωτεινών ακτινών…
Τα μαθηματικά λοιπόν βρίσκονται στην βάση του ερμητικού διαλογισμού. Όσοι πάλι αυταπατώνται πιστεύοντας πως υπάρχει κάποια οδός συναισθηματικής* αγάπης χωρίς μαθηματικά, από έναν Θεό που δηλώνει ρητά πως έχει καταμετρήσει και το τελευταίο μόριο-τρίχα στην δημιουργία. Θα πρέπει να εννοήσουν πως αγάπη δεν σημαίνει νοητική οκνηρία, αλλά ακριβώς το αντίθετο…
Αγάπη σημαίνει Συμμετρία=Αρετή=Αρτιότητα, οπότε: «μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω»στο βασίλειο... Ευκολότερα εισέρχεται τριχιά από τρύπα βελόνας παρά πλούσιος στην βασιλεία των ουρανών. Μόνον ο μαθηματικός εισέρχεται στο πύρινο βασίλειο των ουρανών, γιατί αυτός εξέπεσε από την φαρδιά ή γλυκεία πύλη του Δέλτα (οι Πλειάδες της λαγνείας) και επανέρχεται από την στενή πύλη του Έψιλον = η οπή της συνείδησης ή βελόνας του Υφαντή δημιουργού: ο Σείριος τρίτος οφθαλμός.
Κατεβαίνει σαν φίδι=τριχιά του Λόγου, (λόγος = η διαιρετότητα), το καβαλιστικό δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού, που έχει χαραγμένα επάνω του τα 17=7+7+3 σύμφωνα γράμματα της αλφαβήτου=ουσίας, για να επανέλθει σαν ένα από τα 7 φωνήεντα=ακτίνες…
*Τα συναισθήματα είναι αριθμοί=κινήσεις με σύνθετη δομή, που αποκαλύπτουν σταδιακά την απλή δομή των πρώτων αριθμών ως γεννητόρων της κίνησης: Φυλάκων των ναρκισσιστικών κατοπτρισμών της Μονάδας στον εαυτό της.
Οι πρώτοι αριθμοί παράγονται από τους repunit: 111111…….. (βλέπε το μικρό θεώρημα του Fermat)
Η σπουδή των αριθμών είναι το αντικείμενο της μελέτης της ύπαρξης στον πύρινο νοητικό κόσμο, όπου όλα διαλύονται στις πρώτες κινήσεις ή αριθμούς.
Η πύρινη κόλαση είναι το «κόσκινο του Ερατοσθένη», που αποκαλύπτει σταδιακά διαχωρίζοντας τα πύρινα πάθη σε κατηγορίες (πλήθος συμμετρικών ανακλάσεων), τις πρώτες κινήσεις-αριθμούς.
Τον μηχανισμό της κίνησης των αριθμών εξετάζει ο μαθηματικός κλάδος που ασχολείται με τα μαγικά τετράγωνα του φωτός. Αυτό συμβαίνει, επειδή οι κυκλικές περίοδοι των πρώτων αριθμών δημιουργούν μαγικά τετράγωνα, με σταθερό άθροισμα οριζοντίως και καθέτως ενίοτε και διαγωνίως (βλ. το μαγικό τετράγωνο του 19)
Η Απολλώνια τέχνη του μουσικού εκδορέα που ξεφλουδίζει σαν κρεμμύδι την Ύπαρξη αποκαλύπτοντας τις μουσικές αιτίες ή πρώτους αριθμούς των δημιουργικών πνευματικών μας Μονάδων, που υπηρετούν την 7ψήφια δημιουργία του 1.οοο.οοο. Είναι τα μαθημαγικά της νήσου Ωγυγίας που διδάσκει η Καλυψώ-Καβειρώ.
Δηλαδή οι πυθαγόρειες τριάδες της Ειμαρμένης, οι ελλιπείς Φύλακες Κύκλωπες: κυκλικοί αριθμοί των περιοδικών υπολοίπων των πρώτων αριθμών που ελέγχουν την δημιουργία, οι πυθμένες ή εννεάδες, οι ναρκισσιστικοί αριθμοί όπως ο 153 των οποίων οι δυνάμεις των ψηφίων δίνουν ως άθροσιμα τον ίδιο αριθμό , οι τέλειοι όπως ο 28 που είναι το άθροισμα των διαιρετών τους, οι φίλοι όπως οι 220 και 284 που προκύπτουν ο ένας από τους διαιρέτες του άλλου, οι πεσμένοι σύνθετοι υπεράφθονοι δαίμονες κατά την πολυμορφία: όπως οι Εκατόγχειρες και οι Κένταυροι των φυλετικών σκεπτομορφών κλπ
Μετά την ανακάλυψη της φωτοχημείας στην πληροφορική διασύνδεση φωτονίων και Dna-Rna, μια σωρεία μύθων όπως: της απολιθώνουσας Μέδουσας στην ασπίδα-αύρα της Αθηνάς με τον Εριχθόνιο όφι. Της τύφλωσης του κυκλικού οφθαλμού Πολύφημου στο νοητικό σπήλαιο με τα πρόβατα-σπινθήρες από τον Οδυσσέα. Τον πυθαγορισμό των Γνωστικών για τους 153 ιχθύες και τον οφθαλμό 666, τους Αιώνες-εκατοντάδες ή Κενταύρους λαμβάνουν την γεωμετρική τους εξήγηση στο ορθ. τρίγωνο
Η συμμετρία και το τελετουργικό ζύγισμα της ψυχής
Στο ζώδιο-εποχή του Υδροχόου ευνοείται η ανάπτυξη της επιστήμης, δηλ η μελέτη των ιδιοτήτων του ανακλαστικού αιθέρα. Οι τελευταίες μεγάλες ανακαλύψεις αφορούν την κοινή βάση ανταλλαγής πληροφοριών, μεταξύ φωτονίων και DNA, όπως και την υπερσυμμετρία των τριγωνικών αριθμών πίσω από τον δομισμό των κουαρκ.
Υπενθυμίζουμε πως τα υποσωματίδια του πυρήνα εκδηλώνονται ακολουθώντας την τετρακτύ, (ο τριγωνικός τέσσερα 1+2+3+4=10) των κουαρκ. Ενώ οι μελετητές προωθώντας την ιδέα των τριγωνισμών αυξάνοντας τον αριθμό των κουαρκ, αντιλαμβάνονται την δυνατότητα ύπαρξης πολλών ακόμα υποσωματιδίων, στην αόρατη ακόμα για τον νου μας γεωμετρία των πολλών διαστάσεων. Πρόκειται δηλ. για την επέκταση του υπερσυμμετρικού μοντέλου που επιτρέπει την θεωρητική κατανόηση της σκοτεινής ύλης.
Τα κουαρκ είναι οι λεπτότεροι αιθερικοί κραδασμοί-σπινθήρες της κοσμικής σκέψης, που οργανώνονται στο φωτοβόλο φαινόμενο του τρίτου οφθαλμού μας. Ο ινδουισμός τα ονομάζει σβάστικες και σεληνιακά tattwas. Ενώ οι Έλληνες τράπεζες (τετράποδες-σβάστικες ή άγιες τράπεζες) και τρίποδα γοργόνεια (<γοργός, αιθέρας).
Τρίποδες ονομάζονται οι θρόνοι-τσάκρας των ολύμπιων θεών (Βουδδών ή Καβείρων) που κατασκεύασε ο Ήφαιστος (ο Λόγος) για να τους μεταφέρουν από τις κατοικίες τους στην κορυφή του Ολύμπου της σπονδυλικής μας στήλης ενώπιον των συμποσίων του Διός. Συμπόσιο ή Δισκοπότηρο είναι ο μυστικός δείπνος στην κοιλότητα του κρανίου μας όσο και ο ίδιος ο κυκλικός οφθαλμός μας.
Επειδή λοιπόν η ψυχή – νοητική μορφή όπως και η αρετή (συμμετρία) επιδέχεται μόνον γεωμετρικής-μαθηματικής κατανόησης. Καλόν είναι να εμβαθύνουμε περισσότερο στην αιθερική συμπεριφορά του φωτός (ή υλοενέργειας) που ευρίσκεται κρυμμένη πίσω από την ηλεκτρομαγνητική μορφική εκδήλωση μας.
Ας ξεκινήσουμε με την στάση του λωτού ή οκλαδόν κάποιου που κάθεται κάτω με κάθετη την σπονδυλική στήλη και τα πόδια λυγισμένα προς τα μέσα, το ένα πάνω στο άλλο, με τα χέρια να ακουμπούν στα γόνατα. "Τριγωνική πυραμίδα" σχηματίζει επίσης κάποιος που κάθεται στις πτέρνες του και προσεύχεται γονατιστός.
Η σημαντικότητα της ευθυτενούς στάσης, νοείται ενώπιον του Ζυγού των δύο Νεφρών (< νους+φρην) των Διόσκουρων φυλάκων (σβάστικας-σωβάστικας) της ωραίας Πύλης (Ελένης) του αιθερικού Ναού μας. (βλ. εικόνα)
Οι φύλακες έχουν την ιδιότητα να κατατρώγουν με το υποατομικό πυρ της ρομφαίας-γλώσσας τους την μορφή, επιτρέποντας την είσοδο από την Πύλη μόνον στο ενεργειακό παλλόμενο φως της συνείδησής μας.
Το φως της συνείδησης είναι 7 ειδών όσες και οι μεταπηδήσεις των φωτονίων από την μια στιβάδα (θεοσοφικό υποπεδίο ή εκδηλωμένο ζώδιο) στην άλλη επάνω στην χρωματική οκτάβα των συχνοτήτων του ουράνιου τόξου.
Ο έλεγχος-ζύγισμα όπως και η είσοδος από την Πύλη του αιθερικού Ναού γίνεται οποτεδήποτε. Το μοναδικό κριτήριο είναι η απόλυτη ευθυγράμμιση της ηθικής στάσης, δηλ του νου μας με την σωματική δράση
Το ζύγισμα είναι ένας αναθεωρητικός αγώνας 4ων διαδοχικών βημάτων ελέγχου της πνευματικής μας πρόθεσης επί των πράξεων μας. Πρόκειται για την δημιουργία 4ων διαδοχικών βημάτων-όρων της πυθαγόρειας ακολουθίας Fibonacci, που σταθεροποιούν μια προσωπικότητα-σβάστικα 4ων νοητικών βημάτων ή αισθήσεων. Ήτοι: ακοής+αφής=όρασης, αφής +όρασης=γεύσης. Η γεύση είναι η πρώτη οραματική αναθεώρηση της δράσης μας. Τα 4 αυτά βήματα έστω α,β,γ,δ με α+β=γ και β+γ=δ γενούν μια πυθαγόρεια τριάδα (έναν ψυχικό τρίποδα ή γοργόνειο): {αδ,2βγ,ββ+γγ} (βλ. εικόνα) Το γινόμενο αδ δείχνει την ένωση της ακοής με την γεύση στο κέντρο του λαιμού (το αλχημικό άλας). Το γινόμενο 2βγ δείχνει τον διπλασιασμό της όρασης κατά την ένωση της αφής με την όραση στην έναρξη του ενορατικού καρδιακού διαλογισμού στο λεγόμενο διπλό αιθερικό (το αλχημικό θείο) . Τέλος το άθροισμα των δύο τετραγώνων ββ+γγ είναι η ένωση-αμάλγαμα του φωτός μας με το φως του «άλλου» σε ότι νοούμε Χριστό (πυρ-χρ) της ομαδικής συνείδησης (ο αλχημικός υδράργυρος)…
Στις παρακάτω εικόνες γίνεται μια απόπειρα συνδυασμού της Πυθαγόρειας με την Αιγυπτιακή και την Ανατολική παράδοση ώστε να αναδειχθεί η απόκρυφη ημιαιθερική λειτουργία του DNA. Υποδεικνύεται το πυθαγόρειο θεώρημα. (36+64=100) Υπάρχει το μάτι της Μέδουσας 666 ή τριγωνικός αρ 36 (η υπόφυση). Η πυθαγόρεια Άτροπος, που προβάλει ως άψυχα αντικείμενα του τοπίου, τις φυλετικές πληροφορίες του DNA μας. Οι ταχύτατες αιθερικές ροές προβολής είναι οι Λαπίθες- Κένταυροι (αιθήρ απανα (ερωτικός) και ουντανα (ομιλίας) στον ινδουισμό) που διαμορφώνουν τα γεγονότα του βίου μας. Η πυθαγόρεια Λάχεση. Ενώ υπεύθυνος για την οργάνωση των πληροφοριών είναι ο 8πέταλος θύμος αδένας δίπλα στην καρδιά 8Χ8=64 (βλ. και Ι Τσινγκ).... Η προβολή γίνεται δια μέσου του αιθερικού κέντρου στον σπλήνα (αιθηρ σαμανα) προς τον εξωτερικό αδιαπέραστο αιθερα βυανα (η ωοειδής οθόνη της αύρας μας) Ο κόσμος που βλέπουμε είναι η προβολή των σκέψεών μας στην οθόνη-σπήλαιο των Κενταύρων της αύρα μας, ένα matrix και όχι ένας αντικείμενος κόσμος. Οι σκέψεις είναι η οργάνωση των υποατομικών ροών-πληροφοριών (υποσωματιδίων-φωτονίων) στην δομή του dna. To οποίο προβάλλεται ακολουθώντας ποικίλους αλγόριθμους συμπίεσης δεδομένων αναλυμένο σε Αρχέτυπα γονίδια (κληρονομικά και διαμορφούμενα στην βρεφική ηλικία μαζί με την ομιλία)... Η Σολομωνική των 72 εμπαθών πνευμάτων, είναι μια αναφορά στα 72 πενθήμερα και τους 36 μορφογενητικούς Δεκανούς της αιγυπτιακής-ελληνικής αστρολογίας των 360 μοιρών ή αγγέλων... Τα μικτά αυτά Γένη ανάμεσα σε ζώα και ανθρώπους μας είναι ιδιαίτερα γνωστά ως Κένταυροι... Στο σκεπτικό του Ι-Τσινγκ λοιπόν που είναι το ίδιο με εκείνο των Ησιόδειων φυλών: τα 6γραμμα, αντιστοιχούν στην τρίτη γενιά που πρόκυψε από τον δυαδισμό (Ταλάντωση) των πνευματικών μας Μονάδων ή Ταντάλων. Πρώτα σε Κύκλωπες-Γίγαντες της δεύτερης ριζικής φυλής για να ακολουθήσει ο συνδυαστικός πολλαπλασιασμός τους σε Κενταύρους - Centuries της γραμμικής αντίληψης του χρόνου... Πρόκειται δηλαδή για το στάδιο που το γραμμικό ηλιακό φως (ο Βελζεβούλ) δημιούργησε τα σαφή περιγράμματα των μορφών στα έως τότε διάχυτα συναισθηματικά χρώματα που πρόβαλε η μαζική συνείδηση των Κυκλώπων φυλών στον χώρο (βλ. ιμπρεσιονισμός)...
Οι ταύροι αντιστοιχούν στους τρωγωεξελισόμενους τριγωνικούς αριθμούς των πυθαγορείων (βλ. φοινικικός ταύρος ή άλεφ=άλφα, σύμβολο τρίγραμμο του αιθερικού πυρός ή βούδα-βοδιού). Έχουν την τάση να κατασπαράσουν ο ένας τον άλλον όπως συνέβη στο Δέπας (=Δεκάς ) ψυχή του Ηρακλή, όταν τους μετέφερε ως βόδια-Γελάδια (< Γάλα=Λόγος ή Γαλαξίας της Ήρας, ή Γαλάτεια -Αφροδίτη) από την χώρα του Γηρυόνη (< γηρύω=βουίζω, το αιθερικό βουητό της Κυβήβης-Κυβέλης-Κυψέλης που είναι το κεφάλι μας, βλ. και Βεελζεβούλ ή Δίας_Βάαλ των ηλιακών εντόμων, κανθάρων ή ψυχών)
1. την ηλεκτρομαγνητική, ανάμεσα στα quarks και τα ηλεκτρόνια, που συνδέει τα άτομα μεταξύ τους, 2. εικ. την ισχυρή πυρηνική, που συγκρατεί τα quarks μέσα στον πυρήνα, 3. την ασθενή πυρηνική, που ευθύνεται για τις ραδιενεργές διασπάσεις, και 4. την γνωστή μας βαρύτητα. Η ισχυρή πυρηνική παρουσιάζεται στην βαρυονική δεκάδα (baryon decuplet) που παριστάνει γεωμετρικά τα μορφώματα των στοιχειωδών «σωματιδίων», σύμφωνα με τις κβαντικές τους ιδιότητες, οργανωμένη στην τριγωνική τετρακτύ 1+2+3+4=10.
Ο καβαλιστικός σταυρός-τετρακτύς της προσωπικότητας σχηματίζεται από το τριγωνικό άθροισμα (4+5+6+7=22). Η θεοσοφία τον παρουσιάζει στην τετράδα των πεδίων επί της οποίας λαμβάνει χώρα η σπειροειδής φυλετική εξέλιξη των 7 κύκλων του πολιτισμού (7 δημιουργικών ημερών-φάσεων). //Βλ. τους 7 πρώτους όρους της πυθαγόρειας ακολουθίας Fibonacci: 1,1,(2,3),5,8,13//.
Η μελέτη επιτυγχάνεται χάρις στην αναγνώριση της ενσάρκωσης ως κρυστάλλωσης ενός σημείου στο σπειροειδές γράφημα της εξέλιξης του φωτός, (κίνησης της ψυχής). Σε σχέση με τον σταυρό των Διόσκουρων: τον κάθετο άξονα της 2ης ακτίνας (συνείδησης, Πολυδεύκη) και τον οριζόντιο της 3ης δημιουργικής ακτίνας (Κάστορα).
Τα πρόσωπα στους μύθους αντιστοιχούν λοιπόν στις δομικές Δυνάμεις-Νόμους που υποκρύπτονται της υλικής εμφάνισης. λ.χ. Η χρυσή Αφροδίτη ή χρυσή τομή αναγνωρίζεται στον αριθμό 137 ως σύζευξης της λεπτής υφής στην σύνδεση των φωτονίων με το ηλεκτρομαγνητικό πλέγμα των ατόμων. Η γωνία των 137 μοιρών της χρυσής τομής. (223/137=Φ, 137+223=360) απαντάται και ως η ιδανική γωνία στην φυλοδιάταξη των φυτών για την πρόσληψη των φωτονίων. Πρόκειται για τον συζευκτικό Γάμο της αιθερικής σκέψης με το φως. Ο Γάμος των ελεύθερων ηλεκτρονίων ή σκεπτονίων με το φως των φωτονίων, παρουσιάζεται στις τραγωδίες του Αισχύλου ως γάμος της Ηλέκτρας με τον Πυλάδη = Πύλη + Αδης (Πύλη ή τετράγωνο του φωτός), δηλ. της βαρυτικής λειτουργίας του ηλιακού άστρου (ή τρωγωεξελισσόμενου εγώ) που ακτινοβολεί καταναλώνοντας τις ηλεκτρονικές του στοιβάδες υπό την επήρεια της βαρύτητας-δικαιοσύνης του αιθέρα. Παρόμοια είναι και η πεπτική λειτουργία του ήλιου-στομάχου μας που χωνεύει σύμφωνα με την συναισθηματική μας σκέψη. Στην εικόνα παρουσιάζεται ο μύθος του πλατωνικού σπηλαίου, ή οι Βρυκόλακες: Ορέστης και Πυλάδης του Εμμανουήλ Ροΐδη... ή το καφενείο των Φίνεγκανς του Τζέημς Τζόυς !!!
Ο τερματισμός της δραστηριότητας του αστρικού οφθαλμού, ήλιου 666 ή αναλίσκοντος πυρός στο υπόβαθρο της φυσικής όρασης, που εδρεύει στην περιχοχή του στομάχου μας ως ειμαρμένη του πυθαγορείου θεωρήματος. Είναι ο αναγκαίος όρος για την λήξη της πλάνης-matrix του κόσμου μας, που οφείλεται στην εξάρτησή μας από την πέψη των τροφών και τα συναισθηματικά πεπτίδια. Δηλ. τις πρωτεϊνικές ουσίες* που διαβιούν ως τρωγωεξελισσόμενα ένστικτα-γονίδια επαναλαμβάνοντας σε μακρομοριακό επίπεδο τον μοιραίο αλληλοσπαραγμό των τριγωνικών σπινθήρων ή ζωικών μορφών... // *Σημ.: η μορφή είναι φύλακας πυρός. (πυθαγόρειοι). Τα περισσότερα γονίδια κωδικοποιούν πρωτεΐνες...
εικ. οι 3 μοίρες Λάχεσις, Άτροπος και Κλωθώ είναι οι 3 σταυροί στον Γολγοθά. Θεμελιώνουν δια του πυθαγορείου θεωρήματος (3,4,5)=12 την τριγωνομετρική Επιστήμη του πυρός. Δηλαδή την ψυχολογική γεωμετρία-εγωμετρία ή αστρολογία των 3ων σταυρών-τετραγώνων στον τόπο του κρανίου (Ακρόπολη ή Γολγοθά)... Η Άτροπος αντιστοιχεί στο αναπότρεπτο μέλλον. (Πλάτων)
Η Λάχεσις στον ρόλο-ενσάρκωση που επέλεξε η ψυχή. (Μύθος του Ηρώς)
Η Κλωθώ αντιστοιχεί στην πνευματική ειμαρμένη των πράξεων του παρόντος Η λειτουργία τους γίνεται αντιληπτή στο ορθ. τρίγωνο των πυθαγορείων... Δηλαδή στον νοητικό κόσμο, καθ όσον χρόνο ο Ηρ όπως και ο Ιησούς είναι νεκρός, λέγει ο Πλάτων. Η Λάχεση (<λαγχάνω, λαχνός) κυριαρχεί μαζί με τον νόμο της τυχαιότητας στον άνθρωπο χωρίς λογική και ηθικό νόμο στην προσωπικότητά του... (ο μεταβλητός σταυρός στην αστρολογία έχει δύο φορές: γνέθει-ξεγνέθει όπως η Πηνελόπη). Η Διάνοια-Ελένη είναι Άτροπος: αναπότρεπτη-καταστροφική (έλανδρος-ελέπολις-ελεναύς) καθώς ερευνά και καταστρέφει ανελέητα τις αιτίες της ειμαρμένης του παρόντος βίου, με οδηγό τον Απόλλωνα. (ο σταθερός αστρολογικός σταυρός της νοητικής μαθητείας). Τέλος η πνευματική Κλωθώ, το αιθερικό νήμα-υπερχορδή της Ζωής που παράγεται στους μακρινούς αστερισμούς είναι απλησίαστη για τον ανθρώπινο Νου, ακόμα και για τους ίδιους τους θεούς (ο βασικός αστρολογικός σταυρός του πνεύματος). Η Παρθένος θεά Αθηνά διδάσκει την υφαντική του πνεύματος..
Κάστωρ και Ασκληπιός…
Μια ιδέα που ωριμάζει πολλά χρόνια στο κεφάλι μου, είναι πως ο θνητός Κάστωρ και ο Ασκληπιός είναι το ίδιο πρόσωπο στην σεραφική λατρεία των όφεων της σοφίας, στην πυθαγόρεια τριάδα: (Πολυδεύκης, Κάστωρ, Ελένη)
Η λατρεία των Σεραφείμ (>σερπετών), φιλάνθρωπων ουράνιων ερπετών, Nagas είναι παγκόσμια (βλ. ναγουαλισμός). Σχετίζεται με την κατανόηση της σβάστικας, του συμβόλου που φέρουν στην κεφαλή τους. Ακριβέστερα οι ιδεατοί αυτοί όφεις είναι οι ακτίνες: οι ορατές και αόρατες ακτινοβολίες της διεγερμένης στοιχειακής ουσίας, με την σβάστικα να δηλώνει τα απόκρυφα-υποατομικά πυρά της Γης.
Έτσι δεν δημιουργεί έκπληξη το γεγονός πως η εμφάνιση της στα σύμβολα ενός πολιτισμού συνδέεται με την διάσπαση του ατόμου. Όπως είδαμε να συμβαίνει λ.χ. στον παγκόσμιο πόλεμο με την σβάστικα να προβάλει μέσα από τα ναζιστικά εργαστήρια του βαρέος ύδατος…
Το ίδιο συνέβη στην διάρκεια των περσικών πολέμων, όταν οι Αθηναίοι εξαπέλυσαν τον ραδιενεργό δράκο (Κέκροπα) από τα ψυχικά εργαστήρια της Ελευσίνας, εναντίον του περσικού στόλου στην ναυμαχία της Σαλαμίνας. Για να καταλήξουν κτίζοντας τον Παρθενώνα της Αθηνάς -σβάστικας δυνάστες, όπως οι Γερμανοί. Αδυνατώντας να διαχειριστούν την αίγλη της σβάστικας.
«Εδώ ο Ασκληπιός σημαίνει την αίγλη, αγλαόπην του απολλώνιου οφθαλμού του πυρός»…
Εμείς για την ανάγκη του άρθρου παρετυμολογήσαμε το όνομα Ασκληπιός από το ασκελής = ο χωρίς σκέλη όφις. Όπως υπέδειξε πρώτος ο Πλάτωνας παρουσιάζοντας τον φιλάνθρωπο ερπετικό θεό και άρχοντα των όφεων nagas Ποσειδώνα > ποσί + δέω > ο με δεμένα πόδια…
Είναι διαπιστωμένο λοιπόν πως η διάσπαση του ψυχικού ατόμου (το ίδιο είναι) φέρνει επανάσταση στην ιατρική, με αποτέλεσμα την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού.
Οπότε ο Δίας βλέποντας να ερημώνει ο Άδης όπου ο σοφός Πλούτων διδάσκει τις ψυχές, για να γεμίζει η επιφάνεια της γης από εμπαθείς αργόσχολους. Αναγκάζεται να κεραυνοβολήσει τον Ασκληπιό…
Με αποτέλεσμα να οργιστεί ο Απόλλων και να φονεύσει τους Κύκλωπες-φύλακες των εσωτερικών πυρών ή Τιτάνων
Για τους υποψιασμένους νεοπυθαγόρειους αναγνώστες, ο θανατος του Ασκληπιού είναι αλλη μια εκδοχή του μηδενισμού της καθέτου της ανθρώπινης βούλησης, πράγμα που τερματιζει έναν δημιουργικό κύκλο ταυτίζοντας την Πρόνοια με την Ειμαρμένη
Στην εικόνα στον κόκκινο κύκλο, σημειώνονται οι 48 νόμοι του φυσικού πεδίου του νεοπλατωνικού Γκουρτζίεφ (Γεωργιάδη)
Η_Απολλώνια επιστήμη του εκμηδενισμού της τριαδικής φύσης του Εγώ, λαμβάνει χώρα δια της απλοποιήσεως των δύο θανάτων λέγει ο Πλούταρχος: Πρώτα στο βασίλειο της Δήμητρας (γη), όπου τα τρία μέρη γίνονται δύο, εννοώντας τον μεταβλητό σταυρό της αστρολογίας. Η Λάχεσις της υλικής ψυχής, δια των λαχνών ή ενσαρκώσεων ολοκληρώνει το έργο των 12 αστρολογικών οίκων της εμπειρίας καθιστώντας την προσωπικότητα νοητική-ψυχική. Έπειτα στο νοητικό βασίλειο (ο υποατομικός κόσμος) των νεκρών της Περσεφόνης (η σελήνη και οι μεγάλοι εξωτερικοί πλανήτες), τα δύο μέρη γίνονται ένα. Εδώ στον έτερο κύκλο του 8, ανάστροφο ως προς την δημιουργική φορά της Λαχέσεως, σταθερό αστρολογικό σταυρό της νοητικής μαθητείας ή Ατρόπου , συμβαίνει με ιδιαίτερα αργό ρυθμό, η ανάλυση των υφασμένων γεγονότων στο νήμα της αιθερικής ουσίας. Η Άτροπος γράφει ο Ξενοκράτης γίνεται αντιληπτή μόνο με τη σεληνιακή διάνοια (σΕλένη) και όχι με τις αισθήσεις. Ελευθερώνοντας τελικά τον υφαντή πνευματικό σπινθήρα (Προμηθέα δεσμώτη), μαζί με τις ενέργειες του βασικού ή παρορμητικού σταυρού των μακρινών αστερισμών που παρέχουν το νήμα της ζωής ... την Κλωθώ.
H λέξη ὡρα με δασεία σημαίνει την ορθή αντίληψη του χρόνου, δηλαδή την ερωτική ωριμότητα που βρίσκεται στην λέξη ωραίο...
Η ὠρα με ψιλή σημαίνει την φροντίδα...
Η ὦρα με περισπωμένη είναι ο οχυρωμένος πύργος «βλ. 16 ο πύργος της αριθμολογίας ταρώ» της εποπτείας του γυναικείου κανόνος... Αποδίδεται στην μαυροντυμένη γυναίκα, πενθούσα Δήμητρα, Αφροδίτη ή ωραία Ελένη, την ιδρύτρια των μυστηρίων και χορηγό του άρματος της ψυχής Δέπας ή δισκοπότηρο (Graal) 16 =1+6= 7 «το άρμα της αριθμολογίας ταρώ»
Ελένη: έλανδρος, ελεναύς, ελέπολις. (Kαταστρέφει άνδρες, πλοία, πόλεις)
Ελένη: το καλάθι των θυσιαστικών προσφορών (το αιθερικό ικρίωμα ως καλάθι...)
Ελένη: η λαμπάς εκ καλάμων που κρατούν οι Ερινύες (κάλαμος = η σπονδυλική στήλη και ο απλούς οφθαλμός ή λύχνος)... Το απόκρυφο ΠρομηθεΙκό πυρ
εικ. Οι Διόσκουροι αυξομειώνονται όπως οι κάθετες πλευρές του ορθ. τριγώνου κατά την κυκλική περιφορά της Σελένης, ορθοτομώντας τον λόγο της αληθείας. Οι Διόσκουροι είναι οι δύο σεληνιακοί δεσμοί, όφεις στο κηρύκειο της αιθερικής μας σπονδυλικής στήλης. Οι Διόσκουροι είναι τα δύο πνεύματα: η δασεία και η ψιλή, το ιερό και το βέβηλο που συμβολίζονται στο όγδοο γράμμα Ήτα... (βλ. ΙΗS, η λατρεία των οφιτών) . _____ ___
εικ. Το εργαστήριο του Καβείρου Ηφαίστου. Ο απόκρυφος μεταλλουργός, υδράργυρος, ηλιακός δημιουργικός οφθαλμός 666 ή κύστη ιχθύος ή βάρκα του Ώρου ή βάρκα με τους 7 αποστόλους-ακτίνες στην Τιβεριάδα λίμνη με το δίχτυ των 153 ιχθύων, είναι αναφορές στο αιθερικό δίχτυ του τιμωρημένου πνευματικού μας σπινθήρα Ηφαίστου...
Όταν η μυθολογία συναντά την πουριτανική επιστήμη (φόβο των ερωτικών) λαλεί ο αλέκτωρ** του χρόνου… (ο μοιραίος Αβραξάς-Κρόνος)
Η απόκρυψη της ερωτικής φύσης του πυθαγορείου θεωρήματος στον πολιτισμό, και την θρησκευτική κουλτούρα, δείχνει την διαχρονική ανικανότητα όπως παρατηρεί ο Πλάτων στην εισαγωγή του Συμποσίου. Να τιμηθεί όπως του αρμόζει ο ερωτικός θεός Διόνυσος που συνδέει ως μαγική-γαμική γέφυρα τον πνευματικό Πλούτο με την φυσική Ανάγκη. Εξαιτίας του συλλογικού φόβου να ερευνηθεί η γεωμετρία της παραγωγής του φωτός στο καρδιακό γεννητικό κέντρο των ονείρων.
Ο φόβος της έρευνας της ερωτικής συνείδησης σχετίζεται με την εξάπλωση της «μετρητικής επιστημονικής σοφιστείας» στις πόλεις, που εξοβέλισε βαθμηδόν την φαινομενολογική συναισθηματική νοημοσύνη των γυναικών μαζί με την αστρολογία…
Στις μέρες μας ο ορισμός της αστρολογίας ως μιας γεωμετρικής-ψυχολογικής μελέτης της 4ης ονειρικής διάστασης των επικύκλων του φωτός, ακούγεται εντελώς ασαφής και παράδοξος. Αφότου ο Πτολεμαίος αναφερόμενος στους επίκυκλους παρεννοήθηκε πλήρως. Όντας αδύνατον να παρουσιάσει σε κοινή θέα το γεωκεντρικό πολυδιάστατο νοητικό σύστημα των Κάβειρων μυστηρίων, των ιερέων της Βαβυλώνας και των Ινδών, (βλ. το όραμα του Ιεζεκιήλ με τις περιφορές κύκλων μέσα σε κύκλους*).
Εφόσον οι πλανητικοί επίκυκλοι ως λωτοί φωτός είναι προσιτοί μόνον στην ενόραση, που αναγνωρίζει στα άστρα του ουράνιου θόλου τους νοητικούς προγονικούς σπινθήρες… Αυτούς που καταστέρωσε ο αιθέρας Δίας !!!
Έκτοτε η μετρητική επιστήμη των μακαρίως κοιμωμένων είναι παγιδευμένη στην μελέτη της ταχύτητας, ανίκανη να αποδεχθεί, πως ο ίδιος ο ονειρευόμενος παρατηρητής είναι η απανταχού παρουσία της σταθερής τιμής της ταχύτητας-πληροφορίας του φωτός. (Ότι ο κόσμος δηλ. είναι νοητική προβολή). Προσδίδοντας με την ασυνειδησία του υπόσταση στην ύλη και την κίνηση των παρατηρούμενων μορφών.
Πλάνη που αποκαλύπτεται στην διάρκεια της υπναγωγικής αφύπνισης ενώπιον του περίτεχνου γεωμετρικού αιθερικού πλέγματος (το Λυκόφως των θεών) που γεννά τις κυματο-μορφές
Όσοι έχουν την μαρτυρία της διέγερσης του φωτός στον εγκέφαλό τους στην διάρκεια του υπναγωγικού φαινομένου, αντιλαμβάνονται εύκολα τόσο την ιερή μανία των ινδουιστών με τις γεωμετρικές «μαντάλες» και τους λωτούς-θρόνους του χερουβικού Βούδα*, όσο και το πτολεμαϊκό σύστημα των επικύκλων σαν απόπειρα καταγραφής αυτών των πολυδιάστατων λωτών…
*Οι μορφές εμφανίζονται ως στηρίγματα των επικυκλικών λωτών-θρόνων, στο διεγερμένο γεωμετρικό καβαλιστικό πλέγμα των αστρικών σπινθήρων.
Στους ελληνιστικούς χρόνους το καβαλιστικό πλέγμα των επικύκλων αναφέρεται ως πλατωνικό 20εδρο ή δίχτυ του Ηφαίστου, με το οποίο συνελήφθη το παράνομο ζεύγος της Αφροδίτης (ο αφρός της θάλασσας του πυρός) με τον θυσιασμένο Άρη (το μορφικό πυρ στις τρεις).
Έτσι το αποκαλυπτικό χιούμορ των πυθαγόρειων ευαγγελιστών, συνδέει τον Πέτρο, τον πρώτο απόστολο (η ηλιακή έξαρση στο ζώδιο του Κριού) με τον Αλέκτορα** (ο ηλεκτρισμός της όρασης στο ζώδιο της Παρθένου), που δεν ειδοποίησε το ζεύγος Άρη-Αφροδίτης. Με αποτέλεσμα ο ισχυρός ηλεκτρομαγνητικός Άρης να συλληφθεί και να βασανίζεται ανηλεώς ανακρινόμενος από την σοφιστική επιστημονική πίστη επί της σεληνιακής σταυρικής κλίνης και εργαστήριο του Ηφαίστου… (το πυθαγόρειο θεώρημα)
Το ομηρικό απόσπασμα ομιλεί για χλευασμούς παρόμοιους με εκείνους της σταύρωσης…
**«Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις απαρνήση με»
εικ. το τοροειδές-μήλο της αύρας μας: "το μέτρο-κύστη του ιχθύος" Με τον Έλλοπα-ιχθύ (Οάννη-Ιωάννη) της πνευματικής μας Μονάδας να προβάλει από το στόμα: Οι Έλλοπες (άφωνοι ιχθείς) είναι η πρώτη ριζική φυλή του Ησιόδου (οι Τιτανίδες πνευματικές Μονάδες μας)... Ακολουθούν οι Κύκλωπες-οφθαλμοί της δεύτερης φυλής κατά μήκος του μίσχου και, οι Κένταυροι της τρίτης φυλής, δηλ. οι περιφορές του νήματος της Ζωής ανάμεσα στον άξονα και την περιφέρεια του τοροειδούς...
Περί Ελλόπων Ιχθύων: Υπάρχουν πολλά που κρύβει η αρχαιολογική υπηρεσία και μην βιαστούμε να την κατηγορήσουμε. Ενθυμούμαι μια μικρή ανακοίνωση στο περιοδικό 3ο μάτι που ανέφερε πως ο αείμνηστος Τσαρούχης με τον σχεδιαστή Μπίλυ Μπο είχαν εισέλθει παράνομα μάλλον στον τύμβο της Θήβας (tube=θήβα, που δεν τον ανοίγουν με τίποτα...!!!) και βρήκαν ιχθυόμορφους Κάβειρους-Βούδδες.
εικ. Άντε λοιπόν να το ανακοινώσουν και άντε μετά να μαζέψουν τους μισότρελους παπάδες που θα καταλάβουν πως λατρεύουν το Χριστό- ψάρι-βούδδα. Δηλ. τους Έλλοπες Ιχθύες: την πρώτη εκδηλωμένη Ησιόδεια φυλή του νοητικού πεδίου των πλατωνικών ιδεών...Που υποδεικνύει ο Αριστοτέλης στο περί μη σκέψης-αναπνοής των ιχθύων... Ενω οι Γνωστικοί ευαγγελιστές, οι δημιουργοί του χριστιανισμού εχουν διαφυλάξει αυτήν την μυθολογική γνώση στα πρόσωπα των δύο ιχθύων : Αφροδίτης-Έρωτος δηλ. του Εωσφόρου Προμηθέα: Βαπτιστή Ιωάννη- Οάννη-Οάνες- Ίωνα-Unan-Έλληνα (βλ. βρετταννική εγκυκλοπαίδεια) και του θείου έρωτος-Χριστού. Ας μην λησμονούμε πως οι Ίωνες είναι αυτοί που διέδωσαν την γνώση, ως φύλακες του κατακλυσμού του Δαρδάνου (βλ. Δαρδανέλια-Τροία), ενώ η αποκάλυψη του Ιωάννη (Οάννη) τοποθετείται στις πόλεις της Ιωνίας....!!!
Η συνειδητή εργασία με την μνήμη κατά την διάρκεια των Ελευσίνιων μυστηρίων οδηγεί στην έλευση του νοητικού φωτός, που βρίσκεται δεσμευμένο στον ηλεκτρομαγνητισμό της φυλετικής σκεπτομορφής ή υλικής ουσίας. Το νήμα της ζωής ή υφαίνουσας φυλετικής ουσίας, αναφέρεται με τα μυθολογικά ονόματα των 3000 ποταμών υιών και Νυμφών του Ωκεανού. Το φυλετικό νήμα-ρεύμα της ζωής (dna, βλ. φωτοχημεία: φωτόνια και dna) επαναλαμβάνει την δομή φράκταλ των τροχιακών υφαντών του υποατομικού μικρόκοσμου που η αρχαιότητα ονόμαζε αιθερικό κόσμο των νεκρών (φαντασμάτων)... Το ερμητικό κηρύκειο είναι το αρχέτυπο σύμβολο της σπειροειδούς δομής των περιοδικών υπολοίπων όπως τα dna. Υποδεικνύει την μεταβολή της σπείρας της χρυσής τομής σε φως όταν επιτυγχάνεται η καθετότητα (συνείδηση) των πλευρών στο ορθ. τριγ. Οπότε επέρχεται η ανάφλεξη στον σταυρό του πάθους της υλικής μορφής και ο θείος νοητικός φωτισμός.
Η Ουράνια τάξις και Πρόνοια του θεού σχηματίζει την υποτείνουσα του ορθ. τριγώνου στην διάρκεια των ευθυγραμμίσεων των φώτων (ήλιου σελήνης) με την γη (πανσέληνος-νέα σελήνη). Τότε ανοίγει η πύλη του Άδη-λου κόσμου και το σώμα του "νεκρού" Όσιρη < Σείριου, αποκαλύπτεται... μαζί με την δράση των άλλων μακρινών αστερισμών που παρέχουν το νήμα της ζωοδότριας μοίρας Κλωθούς.
Η απόκρυφη εργασία της Αφροδίτης (Εωσφόρου-Προμηθέα) πολικού συντρόφου των ηφαιστειακών εγκάτων της Γης (Ηφαίστου) λαμβάνει χώρα στον νοητικό ή υποατομικό αιθερικό κόσμο ακολουθώντας τις δύο φάσεις του σεληνιακού κύκλου. Στην νέα σελήνη, πρώτη φάση της ερωτικής συνεργασίας της με τον Άρη των πυρών της φυλετικής επιθυμίας (η Λάχεσις-ενσάρκωσις) οργανώνει την φυσική μορφή. Για να ακολουθήσει στην πανσέληνο η μυσταγωγική φάση με την κάθοδο στον Άδη του νοητικού Ερμή-Χριστού* όπου γίνεται αντιληπτή η Άτροπος της δικαιοσύνης. Ο ανθρώπινος νους είναι ο διπλός αιθερικός σεληνιακός Ερμαφρόδιτος. (σημ. η φαινομενική τροχιά της Αφροδίτης σχηματίζει μια πεντάλφα σε 8 έτη. Οι Διόσκουροι φέρουν επί της κεφαλής των το σύμβολο του αστέρα)
Ο σεληνιακός Ερμαφρόδιτος είναι ο ολοκληρωμένος αιθερικός πλανητικός ιστός (χρυσός Βούδας) που υφαίνει η σελήνη με τις περιφορές της. Καθώς υποδέχεται στην διάρκεια των ηλιακών ευθυγραμμίσεων των πανσελήνων τις πνευματικές υποατομικές ενέργειες (τάττβας) από τους μακρινούς αστερισμούς.
*Η εβδομάς των παθών αρχίζει μετά την εαρινή πανσέληνο
Αυτή την πλανητική αιθερική ολοκλήρωση επιχειρεί να εκμεταλευτεί ο νοήμων άνθρωπος δια της αντιστοιχίας του φυσικού φορέα του προς τον πλανήτη. Προκειμένου να λάβει επίγνωση του απόκρυφου πυρός της χρυσής αναλογίας (Φ) ή νήματος (Λόγου του πυρός) των μακρινών αστερισμών, που αντιστοιχούν στα κέντρα της κεφαλής του: Υπόφυση (Σείριος), Επίφυση (Μεγάλη άρκτος), Λαιμός (Πλειάδες), Ορίων (Παρεγγεφαλίδα η συνθεση των τεσσαρων κατώτερων κέντρων στο κεφάλι, ο αρχέγονος εγκέφαλος του φιδιού)
Έχοντας επίγνωση των αντιστοιχειών ανάμεσα στους αστερισμούς, τις κορυφές των Ορέων και την ανθρώπινη νευροφυσιολογία: Όρος=η σπονδυλική στήλη, Ορέστης = ο Ορεινός.
Οι προγονοί μας κατέγραψαν τις σχέσεις και εγκατέστησαν ιερά τελώντας τα ανάλογα μυστήρια. Λατρευόταν λοιπόν στην περιοχή των Αμυκλών της Σπάρτης η μυσταγωγική όψη του Απόλλωνα.
Ο Υάκινθος υφίσταται τον μυητικό θάνατο καθώς το κάλλος της νοητικής μορφής του έχει προκαλέσει το ανταγωνιστικό ερωτικό ενδιαφέρον δύο θεϊκών δυνάμεων: του απλού οφθαλμού Απόλλωνα και του ανέμου Ζέφυρου που ρέει από τα Ηλύσια νοητικά πεδία της Εσπερίας... Απόλλωνα που ομολόγησε στην τραγωδία Ελένη του Ευριπίδη, ότι παρόμοια έδρασε, ως πραγματικός υπαίτιος του τρωικού πολέμου, προκειμένου να εξαγνίσει τα άθλια γένη των Αχαιών και των Τρώων…
Μια παρόμοια διατύπωση χρησιμοποιήθηκε από τον κύκλο των μυημένων για τον παγκόσμιο πόλεμο του εικοστού αιώνα, ως καθαρτήρια πράξη μεταξύ αντίπαλων σημιτικών φυλών από την εποχή της Ατλαντίδας...Οι Σημίτες είναι ιερείς του Αβραχάμ-Βράχμα... Είναι τμήμα της κάστας των Βραχμανων που θεωρούν τις άλλες κάστες υποδεέστερες. Όπως τότε οι Έλληνες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο εναντίον των διεστραμένων Ατλάντων, έτσι και στον Β παγκόσμιο έπαιξαν καθοριστικό ρόλο καθυστερώντας τον Χίτλερ...(βλ. ο Περσέας και το αμάρτημα της Κασσιόπης βασίλισσας των Φοινίκων-Σημιτών. Πρόκειται για το αμάρτημα που έλαβε έξαρση στην Ατλαντίδα από την επιθυμητική σύγχυση των ιδεών με τα αντικείμενα και έκτοτε μας ταλαιπωρεί αδιαλείπτως. Αποδόθηκε συμβολικά στο πρόσωπο της αλαζονικής Κασσιόπης όταν καυχήθηκε ότι είναι ομορφότερη από τις ιδέες: Ήρα και Νηρηίδες)
εικ. Η αλληγορία της Μέδουσας αναφέρεται στην λιβιδική μεταβολή σε νόηση, με απότέλεσμα η Μέδουσα να κοσμεί την ασπίδα της θεονόας... Η είσοδος της συνείδησης στον κατώτερο νοητικό κόσμο ('Αδη) βρίθει από παρόμοια βιβλικά οράματα για τον όφι της γνώσης του καλού και του κακού... Σχετικοί είναι οι μύθοι της Λερναίας Ύδρας με τον Ηρακλή να βουτά τα νοητικά του βέλη στο αίμα της για να τα χρησιμοποιήσει κατά των ορνίθων της Στυμφαλίας (νοητικών πλανών) και, Ο μύθος του χερουβικού Άργους φύλακα της ερωτικής ουσίας αγελάδας Ιούς, που φονεύθηκε από τον Αργοφονιά νοητικό Ερμή. (βλ. αγοαραφοβία, πολυόματη μαζική συνείδηση).Ο αποκεφαλισμός της Μέδουσας σημαίνει την νοητική μας ατομικοποίηση, δηλ. την κατανόηση της σύνθεσης των αισθήσεων στον τρίτο οφθαλμό (666), που προβάλει ή καταστρέφει τα οφιοειδή σπέρματα του υποσυνειδήτου, στην οθόνη της αύρας μας δημιουργώντας το matrix των απτών αντικειμένων του απτού κόσμου .
εικ. τα τρία βασιλικά άστρα στην ζώνη του Ωρίωνα και οι τρεις πυραμίδες
Η πυραμιδική κορυφή του Ταΰγετου, δημιουργεί ισχυρότατες ηλεκτρικές* κενώσεις προς τον νοητικό φορέα του στοχαστή, Υάκινθου. Έτσι ο Όμηρος τοποθέτησε εδώ την Ελένη την κινητήρια δύναμη (Νέμεση) του έπους, που παρέσυρε το έθνος των Ελλήνων. Η Ταϋγέτη είναι μια από τις 7 Πλειάδες στον αστερισμό του ταύρου που ορέγεται ο θηρευτής Ωρίων (η Μονάς-φαλλός). Ο αστερισμός του Ωρίωνα ωθεί την νοητική ανάπτυξη δια της ερωτικής επιθυμίας, η οποία ολοκληρώνεται με την φιλοσοφική κάθοδο στον Άδη της Ατρόπου δια της μνήμης του θανάτου που επιβάλει ο Απολλώνιος διώκτης του, ο σκορπιός.
Στα πόδια του Ωρίωνα ξεκινά ο ηλεκτρικός ποταμός των πεσμένων ψυχών, Ηριδανός.
Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί ότι τον ηλεκτρισμό παρέχει στον τόπο του κρανίου, Ακρόπολη των Αθηνών ο Ηριδανός, ο ποταμός των νεκρών (Ο Ιορδάνης των ευαγγελίων). Ο ηλεκτρισμός της ζωής έρχεται από την Μ. Άρκτο (επίφυση) δια μέσου (του λαιμού) των Πλειάδων, στις οποίες εστιάζει το ενδιαφέρον του ο θηρευτής Ωρίων (ο φαλλός) καταλήγοντας στον Ήλιο Ηλεκτρύωνα του συστήματος μας. Σύμφωνα με τον Αριατοτέλη ο ήλιος μας ανήκει στο ανοικτό σμήνος των πλειάδων (είναι η Μερόπη η χαμένη πλειάδα). Μικρογραφία αυτού του ηλεκτρικού κυκλώματος αποτελούν οι 5 ρυθμιστικοί αιθέρες της ανθρώπινης φυσιολογίας
Ο Ωρίων με τα 3 άστρα-μάγους (της αλχημικής γέννησης) δηλώνει το σημείο εισόδου του ηλεκτρισμού της ζωής από τον παρελθόντα Σφαίρο της σεληνιακής εξέλιξης, (η σεληνιακή σφαίρα-σεφιρώθ των γενν. οργάνων) όπου αναπτύχθηκε ο αιθέρας των αισθήσεων του ζωικού βασιλείου και στερεώθηκε με τα 7 άστρα-καρφιά της Μ.Άρκτου στον ουρανό του Σφαίρου της Γαίας.
Η ανάλυση του Ιαμβλίχου για το αλφάβητο των 27 γραμμάτων που προκύπτουν από τις 3εις διχοτομήσεις-Μοίρες του οφθαλμού κύκλου Ο σε Θ και Ε παράγοντας την λέξη ΘΕΟς περιγράφει το δόγμα της τριαδικής εκδήλωσης
Οι ερωτικές ωθήσεις της Μεγάλης Άρκτου.
Οι ερωτικές ωθήσεις της Μεγάλης Άρκτου.
Με τον Δία σε σύνοδο με τις Πλειάδες του Ταύρου και την σεληνιακή ονειρική συνείδηση στον Υδροχόο να διοχετεύει την ιώδη-λιβιδική προγονική ενέργεια του Ουρανού (αδιαπέραστου δακτυλίου του θόλου των άστρων της Θεάς Ήρας-Νουτ). Μας δίνεται η ευκαιρία να καταγράψουμε τις 7 ιδιότητες της ουσίας στην έλξη που ασκούν οι 7 νεαρές Πλειάδες προς τους 7 συζύγους τους, σοφούς βασιλιάδες των άστρων της Μ. Άρκτου…
Το ενδιαφέρον είναι πως πράκτορες της δημιουργικής κοσμικής ώθησης είναι η τριαδική θεότητα: Δίας, Ποσειδών και Άρης (Πλούτων) ως οι μυθολογικοί σύζυγοι των Πλειάδων
1. Η πρωτότοκη Μαία, είναι η ομορφότερη Πλειάδα και έγινε η μητέρα του θεού Ερμάνουβη (η μαγνητική σκέψη), από τον Δία.
2. Η Ηλέκτρα (η δημιουργός του ηλεκτρισμού της πλάνης-ύλης) ήταν μητέρα του Δαρδάνου γενάρχη των Τρώων, από τον θεό Δία και του Ιασίονος (συζύγου της Δήμητρας) από τον βασιλιά Κόρινθο.
3. Η Ταϋγέτη (Ταυ-ηγέτιδα του Ανκ) από τον Δία έγινε η μητέρα του πρώτου βασιλιά της Σπάρτης Λακεδαίμονα (φύλακα του πυθαγόρειου Λαβδώματος τη εξέλιξης, βλ. καβαλιστικό δένδρο ), μεταμορφώθηκε από την Άρτεμη στο καρδιακό ελάφι (οι νεφροί).
4. Η Στερόπη (αστραπή του φωτός) από τον θεό Άρη υπήρξε σύζυγος (ή μητέρα) του ήρωα Οινόμαου της Διονυσιακής-Σιβαϊκής λατρείας
5. Η Κελαινώ (σκοτεινή), είναι η μητέρα του ήρωα Λύκου (φωτεινού) και του Ευρύπυλου (πλούσιου), βασιλιά της Κυρήνης, από τον θεό των μυήσεων Ποσειδώνα.
6. Η Αλκυόνη (ισχυρή) ήταν μητέρα του Υριέα (αιθέρα, συμβολίζεται με το Ύριον της κυψέλης/Κυβέλης) και της Αιθούσης (ο τρισδιάτατος χώρος), επίσης, από τον θεό Ποσειδώνα.
7. Η Μερόπη (ο ηλιακός εγωικός φακός-οφθαλμός που πυκνώνει τις αιθερικές γραμμές στον Εμπεδοκλή-Αριστοτέλη) είναι η νεότερη των Πλειάδων που καταφερε να προσεγγίσει ο Ωρίων (ως Ηρακλής) είναι η σύζυγος του Σίσυφου (Μανού-σωτήρα της ανθρωπότητας)…
Επειδή η ρίζα της σεξουαλικότητας είναι η Χάρις και η Οργή της σβάστικας του πυρός, οι φίλοι της εσωτερικής αστρολογίας μπορούν να μελετήσουν τον θεοσοφικό πίνακα, δηλ. την Ταϋγέτη του καβαλιστικού Ταύ ή Ανκ (τον φωτισμένο νομοθέτη Λυκούργο ή τον δεκαδικό Μωυσή (πολλά γελια).
Όπου τα 7 άστρα της Μεγαλης Άρκτου έχουν αποδέκτες τα 7 πλανητικά κέντρα της σπονδυλικής στήλης, σε διαφορετική σειρά στον καθένα μας καθώς η θέση τους εξαρτάται από τους σεληνιακούς δεσμούς…
Η λαογραφική παράδοση της Μαντινείας διαφυλάσσει πολλές πληροφορίες για την κατάσταση του νοητικού Λυκόφωτος που προηγήθηκε του έναστρου ουρανού: "Στους αρχαϊκούς χρόνους ο ουρανός ήταν κολλημένος με τη Γη, γυάλινος αλλά μεριές μεριές μαλακός. Κάποιοι κυνηγοί (Ωρίων) σκότωσαν σε ένα κυνήγι μιαν αρκούδα και κάρφωσαν το αρκουδοτόμαρο στον ουρανό. 'Έτσι, σχηματίστηκε η Μεγάλη 'Άρκτος, και τα 7 καρφιά έγιναν τα άστρα της.”
εικ. Τα 7 άστρα της Μ. Άρκτου
δείχνουν την επταδική τάξη των αόρατων κόσμων
στον κάθετο άξονα της συνείδησης Ε του Τάρταρου
(ο αστρολογικός άξων Παρθένου-Ιχθύων)
της εσωτερικής πολυδιάστατης (κοίλης) Γαίας...
εικ. Το γεωκεντρικό σύστημα της Ησιόδειας θεογονίας αναπτύσσεται όπως ο Σφαίρος-τόρος του Εμπεδοκλέους με την δίνη του Νείκους ή δράκου της φαντασίας στον άξονα του. (βλ γιν-γιανγκ). Έτσι το κύμα της ζωής-φαντασίας ακολουθώντας την δίνη σχήματος οκτώ διαχωρίζει σε δύο μέρη τον αρχικό σφαίρο του Χάους της αιθερικής Γαίας γεννώντας τον γυάλινο Ουρανό του φωτεινού αιθέρα. Ο οποίος ακτινοβολεί συγκεντρώνοντας την ενέργεια του στον ηλιακό φακό στο κέντρο του οκτώ. Ο τρισήλιος Ωρίων λοιπόν μας πληροφορεί, ότι έχει προηγηθεί η εξέλιξη σε τρεις παρελθόντες σφαίρους-τόρους πριν ξεχυθεί η ζωή δια μέσου του ιδίου και της Μ.Άρκτου, ελκυόμενο από την θηλυκή ιδεοπλασία των Πλειάδων στον έτερο κύκλο του 8...Στον παρόντα Σφαίρο των Πλειάδων αναπτύσσεται ο νοητικός πεπτικός αιθέρας διερχόμενος ρυθμικά από τον ηλιακό φακό-στόμαχο του καρδιακού κέντρου σχηματίζοντας το οκτώ της μεγάλης και μικρής αιματικής κυκλοφορίας ή υδραγωγίας της μορφής... (βλ. εννεάγραμμα)
Μια σύγχρονη προσέγγιση στον "Σφαίρο" προσφέρει η θεώρηση της αύρας μας ως πολυδιάστατης οθόνης (matrix), στην οποία προβάλεται από τον αστρικό τρίτο οφθαλμό (666) η ταινία του φυλετικού DNA ...στον Γίγαντα Ανταίο του τοπίου. Στην μυθολογία ο μηχανισμός αυτός της προβολής του οράματος του κόσμου δια μέσου του ηλιακού φακού-οφθαλμού 666 φέρει το όνομα των Γιγάντων του τοπίου (η οθόνη) και των Εκατόγχειρων με τις 50 κεφαλές του φυλετικού ρεύματος της ζωής (DNA) θαμένες στην λίμνη της Λέρνης... "Λίμνη στο Ι Τσινγκ ονομάζεται το τρίγραμμα-επιροής της Αφροδίτης"
Η σοφή γλώσσα μας έχει διαφυλάξει την αιτιατική κλίση… Έτσι ο Πλάτωνας στον Τίμαιο μας προϊδεάζει για την λειτουργία του αέρα-οκταέδρου ως «ποιητικού αιτίου» ή αιτιώδους ψυχικού γεωμετρικού σημείου που εμφανίζεται στην γλώσσα μας με την μορφή των διαφόρων προσδιορισμών: επιθετικών-επιρρηματικών-προθέσεων. Τα υπόλοιπα στοιχεία ο πυθαγόρειος Πλάτωνας αποδίδει ως εξής: τα συγκεκριμένα ουσιαστικά ή μορφές στο πυρ, τα αφηρημένα ουσιαστικά ή αρετές στην γη και τα ρήματα ή καταστάσεις στο ύδωρ.
Η διαφορά της παθητικής σύνταξης της προσωπικότητας από την ενεργητική της πνευματικής βούλησης εντοπίζεται στην αοριστία και ασάφεια των προθέσεων. Το φαινόμενο της Λερναίας Ύδρας είναι λοιπόν η περιπλοκή της ομιλίας στην παθητική σύνταξη της φυλετικής προσωπικότητας …
Η περιπλοκή σταματά μόνον όταν το ανώτερο ηλιακό Εγώ αποφασίζει να φανερωθεί στο καρδιακό κέντρο, με την βοήθεια της ομαδικής ενέργειας του ιερέα-χειροτονητή που δεν είναι άλλος από τον Προμηθεϊκό Ελληνοαιγυπτιακό πολιτισμό της χρυσής τομής ή Αφροδίτης (666) που υποδεικνύεται από τους ευαγγελιστές στο πρόσωπο του Ιωάννη-Οάννη-Yunan-Έλληνα (βλ. Βρετανική εγκυκλοπαίδεια). Οπότε η ενεργητική πνευματική φωνή ακούγεται υποδεικνύοντας τον Υιό-Νου: «Οὗτος ὃν ὁ Πρόδρομος χειροθετεῖ, Υἱός μου ὑπάρχει ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα».
εικ. Ο Ιώβ: “Μπορείς να περιορίσεις
τη γλυκιά επιρροή των Πλειάδων ή
να χαλαρώσεις τα δεσμά του Ωρίωνα;"
Η φράση αυτή του Ιώβ υποδεικνύει την ρίζα του νοητικού ερμητικού πυρός στην επιθυμητική φύση της χρυσής τομής (χρυσής Αφροδίτης) παρόμοια με την ελληνική μυθολογία. Ο Ερμής (ο σεληνιακός νους της μιμητικής ή κατοπτρικής σκέψης) είναι υιός του αιθερικού περιορισμού στον αδιαπέραστο (άπειρο < α+πέρας) νόμο του Δία-Κρόνου και (του ηλεκτρισμού της ζωής) της πλειάδας Μαίας. Παρόμοια η Ερμιόνη κόρη της Ελένης είναι ετυμολογικό λογοπαίγνιο (Ερμαφρόδιτος+Νους) στην σχέση του (9) Σελήνης-Ελένης και της ηλιακής Αφροδίτης (7) των ιδεών με τον συνθετικό Ερμή (8) Υδράργυρο που συνέχει την αλχημική μεταλλική οκτάβα... ως σεληνιακός Ενδυμίων (<Ενδύων με στοιβάδες ηλεκτρονίων). Η Αφροδίτη κυβερνά θεούς και θνητούς με τον απόκρυφο πόθο. (ΠόΘος < ΠειΘώ)
Σε αυτό το σημείο έχει ξεσπάσει μεγάλη διαμάχη ανάμεσα στον Όμηρο και τους τραγικούς για το αν σύζυγος της Ερμιόνης είναι ο Νεοπτόλεμος του Αχιλλέως (γενν. όργανα - σελήνη) ή ο Ορέστης (ο Ορεινός της σπονδυλικής στήλης) του Αγαμέμνονα. Επαναφέροντας την διαμάχη της Ιλιάδας μεταξύ του Αχιλλέα και της προσωπικότητας- Αγαμέμνονα, επειδή κατά γενική ομολογία των φιλοσόφων έκτοτε μάλλον οπισθοδρομήσαμε παρά προοδεύσαμε... εξ αιτίας της πτώσης του πολιτισμού στην σιδηρά περίοδο (Κάλι γιούγκα) πριν 5000 έτη περίπου (βλ. αιθερικός κατακλυσμός της Ατλαντίδας). Ο Ευριπίδης λοιπόν αναγκάζεται να εισάγει και δεύτερο γάμο, του Πυλάδη= πύλη+άδης με την Ηλέκτρα αδελφή του Ορέστη, καθώς προτείνει την επανάληψη των δραματικών ζωδιακών άθλων για την φώτιση του φυσικού Νου. Η φώτιση επιτυγχάνεται δια της καθόδου στις κολάσεις της βαρύτητας. Εκεί η υλική μορφή συμπιέζεται αφόρητα και χάνει τις στοιβάδες-ενδύματα των ηλεκτρονίων αποδίδοντας φωτόνια (<φως+νους !!!)... Την ίδια λύση του δράματος επιχειρεί άλλωστε και ο Όμηρος στους ζωδιακούς άθλους της Οδύσσειας, προτρέποντας την αναζήτηση της τύχης της Ιοκάστης (<στολισμένης με ία , ηλεκτρόνια !) στον κάτω κόσμο... Δηλαδή την εξέλιξη των ηλεκτρικών φορτίων στον πυρήνα του ατόμου...
Η φιλοσοφική διαμάχη για τον προσδιορισμό της παράδοξης φύσης του αιθερικού Ερμαφρόδιτου, τέκνου του Ερμή με την χρυσή τομή (Αφροδίτη) περιγράφεται στην εικόνα του νοητικού ανθρώπου ως το δικέφαλο ον της αυτοπαρατήρησης. Καθώς ο Ερμαφρόδιτος αποκτά δύο κεφαλές, (όπως ο θεός Ιανός) όταν έρχεται σε επαφή στο άγονο αλχημικό έδαφος (έρως χωρίς απογόνους), με την νύμφη της πηγής, Σαλμακίδα. Η εικόνα της δικέφαλης μορφής αφορά την αναγνώριση των πολικών συμπληρωμάτων της δημιουργικής δίνης (σβάστικας), που αλτινοβολεί κατατρώγοντας τις ηλεκτρονικές στοιβάδες, όπως η φλόγα το κερί. Το σύμβολο Υ της αυτοπαρατήρησης-αυτοκριτικής των Πυθαγορείων: διπλός όφις, Διόσκουροι, δικέφαλος αετός, δύο ιχθείς. αντιστοιχεί στην χριστιανική ομφαλοσκόπηση-μετάνοια Στην αφόρητη αιθερική πίεση που δημιουργεί η ερωτική διακοπή της αναπνοής τα οφιοειδή σπέρματα ή ηλεκτρονικές στοιβάδες μεταβάλονται σε φως σύμφωνα με τον τύπο του αλχημιστή Αϊνστάιν: C2= E*1/m όπου C είναι το φως το οποίο αποδίδει η ενέργεια Ε του σπέρματος 1/m
Η διδασκαλία για τον Ερμαφρόδιτο ή τον διαχωρισμό των υδάτων της επιθυμητικής φαντασίας της προσωπικότητας από τα ύδατα της συνειδητής ψυχικής φαντασίας (άγιο πνεύμα), παρέχεται στην παλαιά διαθήκη, στο περιστατικό του πηγαδιού όπου ο Ιακώβ (ήλιος) ερωτεύθηκε την όμορφη Ραχήλ (ψυχή) αλλά αναγκάστηκε να παντρευτεί την Λεία (την άσχημη φυλετική προσωπικότητα) γεννώντας τον ζωδιακό των 12 τέκνων του: (10 από την Λεία και 2 από την Ραχήλ). Η διδασκαλία των δύο υδάτων επαναλαμβάνεται στην καινή διαθήκη, στον διάλογο του Ερμή-Χριστού με την Σαμαρείτιδα- Σαλμακίδα στο ίδιο πηγάδι ...του ηλιακού διαλογισμού.
εικ. Το ύδωρ της κοιλίας (άγιο πνεύμα) είναι η Sriyantra-svastica... Ο Πλάτων στον Τίμαιο περιγράφει επίσης την υδραγωγία της κοιλίας. Οι Διόσκουροι ως σεληνιακοί δεσμοί ή κάθετες πλευρές στον ορίζοντα της εν γένει κυκλικής σεληνιακής τροχιάς είναι η ουρά και η κεφαλή του δράκου της ζωής. Είναι η πολικότητα μεταξύ των υδάτων: Της οριζόντιας δημιουργικής φαντασίας της γήινης προσωπικότητας και του κάθετου ψυχικού οράματος. Είναι οι δύο όφεις στο κηρύκειο του Ερμή, φύλακες της ανθρώπινης διάνοιας (Ελένης) που αυτοαποκαλύπτεται μαζί με την δράση των θείων στοιχείων (σεληνιακών δονήσεων tattwas).
Η αυτογνωσία σχετίζεται με την θεογνωσία των θεών-στοιχείων στις κατοικίες τους, δηλαδή τα 7 κέντρα επί του όρους Ολύμπου της σπονδυλικής στήλης. Έτσι ο ερμητικός νους μας αναπτύσσεται δια της αλχημικής ένωσης του ορμονικού σεληνιακού κύκλου (ο αναπαραγωγικός αιθέρας) με την ηλιακή κυκλοφορία του αίματος (ο φωτεινός αιθέρας των αισθήσεων). Στον κεραυνοβολημένο από την Νέμεση τρωικό πύργο (16=1+6) των 7 ακτίνων... Στις επτάπυλες Θήβες της μάχης των δύο αδελφών όπου εμφανίζεται ο Βούδας φερόμενος επί 7 όφεων!
Οι Διόσκουροι και η Ελένη είναι οι γεννηθέντες εκ του Ορφικού Ωού της αιθερικής αύρας μας. Ο Βόρειος σεληνιακός δεσμός αντιπροσωπεύει την επίφυση και τον Πολυδεύκη, ενώ ο Νότιος την βάση των ενστίκτων και τον Κάστωρα, με την ωραία Ελένη να λάμπει ισορροπώντας την διαμάχη στο κάλλος των ιδεών του καρδιακού κέντρου.
Η στιγμή της πανσέληνου ορίζει την έναρξη του δίωρου κύκλου των πέντε αιθερικών κραδασμών ή αθάνατων στοιχείων (θεών) που ενοικούν στα 5 κέντρα-στοιχεία της σπονδυλικής στήλης. Ρυθμίζοντας την έναρξη των γεγονότων στην αύρα-οθόνη της προσωπικότητάς μας.
Υπάρχουν πολλοί μυθολογικοί προσδιορισμοί της απόκρυφης δημιουργικής δύναμης της χρυσής τομής, όπως αυτή της μοναδικής Άρπυιας κατά τον Όμηρο, κόρης της πλειάδας Ηλέκτρας, δίνης κατά τον Εμπεδοκλή, γνωστής ως Ποδάργης (γρηγοροπόδαρης) Ιριδας αγγελιαφόρου των θεών. Η Ποδάργη ζευγάρωσε με τον Ζέφυρο και έγινε έτσι μητέρα των αθάνατων αλόγων του Αχιλλέα και των Διοσκούρων. Τα ομιλούντα άλογα του Αχιλλέα ονομάζονταν Ξάνθος και Βαλίος, ενώ αυτά των Διοσκούρων Φλογίος και `Αρπαγος. Ήταν Τιτάνες που ζήτησαν από τον Δία να μεταμορφωθούν σε άλογα. Πρόκειται για τους δύο δράκους, τα δύο σύνθετα στοιχεία: της σεληνιακής νοημοσύνης (σύνθεση γης και ύδατος) και της ηλιακής ενόρασης (σύνθεσης πυρός και αέρα) που σέρνουν το άρμα της ψυχής.
Ο μ
ύθος των Διοσκούρων είναι λοιπόν η αλληγορία των ερωτικών πολικών δυνάμεων στην νευρική-ορμονική λειτουργία της σεληνιακής ομιλίας (Ελένης) που κυκλοφορεί ως ήχος στο αίμα, και λάμπει στην κάλαμο της σπονδυλικής στήλης με τους κόμβους (μαγικά τετράγωνα ή φώτα) των 7 φωνηέντων (πρόκειται για 7 είδη συνειδήσεων ή οφθαλμών που δημιουργούνται από την διαπλοκή των αιθερικών γραμμών. βλ. πολυόματα Χερουβείμ) Το ενεργό ζεύγος των πολικοτήτων (Γιν-Γιανγκ) μεταπίπτει ακτινοβολώντας σε μια σταθερή άρτια θηλυκή (Γιν) είτε σε μια περιτή αρσενική (Γιανγκ) κατάσταση.
Παρουσιάζεται στην μυθολογία με την φιλία των Διοσκούρων και όχι μόνον. Η φιλία του Λαπίθη Πειρίθου με τον Ατλάντιο Θησέα ή του Ορέστη με τον Πυλάδη (τους οποίους ο Ροϊδης παρουσίασε ως Βρυκόλακες, πολύ πριν το Χόλυγουντ ασχοληθεί με την ερωτική δίψα του αίματος). Αντιπροσωπεύουν δύο διαδοχικούς τριγωνικούς αριθμούς (θεοσοφικές ακτίνες) που αποδίδουν τετράγωνα-φώτα άρτιας ή περιτής τάξης...
εικ. 3+4+5=12 Τα 4 στοιχεία της προσωπικότητας (o Κάστωρ)
και τα 3 αλχημικά της ψυχής (ο Πολυδεύκης)
ταξινομούνται στην κλίμακα του
5ου συνθετικού αιθερικού στοιχείου (η Ελένη)
Υπάρχουν 3 πενταγωνικοί ήλιακοί αριθμοί: 5, 12, 22, κρυμμένοι στα κέντρα των τριών αστρολογικών σταυρών του ζωδιακού κύκλου, που κινούν οι 3 μοίρες: η Κλωθώ, η Άτροπος και η Λάχεσις. Ο πνευματικός ήλιος της Μ. Άρκτου, των 5 φιλοσοφικών στοιχείων ή 5 Βουδικών οικογενειών, εκπέμπει 7 δημιουργικές ακτίνες-όφεις προς τον δεύτερο πενταγωνικό αριθμό της μορφικής Ψυχής στις 7 Πλειάδες: 12=5+7. (3+4+5=12). Η επιστροφή επιτυγχάνεται με την κατασκευή του τρίτου πενταγωνικού αριθμού, Ναού της νοητικής μορφής 22=12+10. Που αναλαμβάνει ο ερμητικός μεταλλουργός Υδράργυρος "Χιράμ ή Χριστός" εντός των τριών ημερών της καθόδου του στον Άδη... Επιστατεί και πεθαίνει τελετουργικά δια του κανόνα-σταυρού και της λόγχης του διαβήτη προδομένος από την εικόνα της θηλυκής φυσικής ηλιακής μορφής του (ο Ιούδας = η λεοντή της μορφής, 12 ο κρεμασμένος του ταρώ) κατά την κατασκευή του αιθερικού "Ναού" των 10 σημείων της τετρακτύος.
Τις 7 ακτινικές ουσίες στα 12 ζώδια διαχέει ο ήλιος-οφθαλμός του Ώρου 666 = το άθροισμα των τετραγώνων ή φώτων των 7 πρώτων αριθμών-πλανητών (2,3,5,7,11,13,17)
εικ. Η "μούμια" υποδέχεται μόνο 5 από τις 7 ακτίνες που εκπέμπει ο πνευματικός ήλιος της Μ.Άρκτου, δια μέσου του ατελή ζωδιακού των Πλειάδων στον οποίο ανήκει το παρόν ηλιακό μας σύστημα. Ο απώτερος στόχος είναι να συνεισφέρει πίσω δια των δύο νεκρών σεληνιακών Διοσκούρων τις ακτίνες της ανθρώπινης ψυχής και της νοητικής προσωπικότητας για την ολοκλήρωση του έργου των 7 Πλειάδων ή 7 Ατλαντίδων φυλών.
Ο κύβος-κεφαλή έχει 7 ενεργές ακτίνες… (7 γραμμές άγονται από την κορυφή του κύβου προς τις υπόλοιπες). Ο Κύβος με στοιχεία 6έδρες +8κορυφές=14 Αριστοτελικά κατηγορήματα =2Χ7 πολικότητες του διαμελισμένου Διονύσου, ή 12 ζωδιακές ακμές.
Ο κύβος της βάσης του ενστίκτου εμφανίζεται στο πολικό του κανονικό στερεό που είναι το οκτάεδρο του αέρα στην καρδιά. //Το καρδιακό 8εδρο (ο Χριστός-Διόνυσος) έχει 6 κορυφές 8+6=14 και έχει 12 αποστόλους-ακμές αλλά μόνον 5 γραμμές άγονται προς τις υπόλοιπες κορυφές (οι 5 ακτίνες της νοητικής προσωπικότητας)//.
Στον αιγυπτιακό συμβολισμό των τριών αρχών, παρατηρούμε τον πνευματικό ήλιο, την σεληνιακή βάρκα της ψυχής των 1.000.000 ετών (βλ. repunit 6=111111, με διαιρέτες: τον ηλιακό 7 και τον σεληνιακό 13) να τροφοδοτούν το αιθερικό ικρίωμα* της πενταγωνικής μούμιας της φυσικής μορφής. Η μούμια είναι ή εικόνα του πνεύματος...
2/13=153846 είναι η σεληνιακή Άτροπος (σταθερός σταυρός), το γονιδίωμα-σπέρμα.
1/7=142857 η Λάχεσις (μεταβλητός σταυρός), το αίμα ο φυσικός ήλιος-μορφή-φορέας.
Η αντιστροφή της κυκλοφορίας των εντυπώσεων στην ροή του αίματος 142857-758241= = 615384, αρ. που αντιστοιχεί στον παρατηρητή (6) αιθερικό Ερμαφρόδιτο του 9γράμματος ή Πανσέληνου: (η ένωση σπέρματος και αίματος) που οδηγεί στον γαμήλιο αρ. της πλατωνικής πολιτείας-ψυχής, Λόγο 1/13=76923=9*11*777, την Κλωθώ (βασικός σταυρός), των μακρινών αστερισμών εξάγοντας το νήμα της ζωής από τον υποατομικό Άδη
* Το ικρίωμα δημιουργείται από το πλέγμα των 66 γραμμών που διέρχονται από τις 12 κορυφές του 20άεδρου, σχηματίζοντας τα 22 τρίγωνα ή ψυχολογικά πρότυπα των 22 καρτών του ταρώ.
Ο Διόνυσος-Χριστός είναι ο 13ος και ο μεγαλύτερος θεός στον υδροχοϊκό μυστικό δείπνο των 12... Ο σεληνιακός γρίφος του 13 που είναι γνωστός και ως γαμήλιος αριθμός της πλατωνικής πολιτείας, λέγεται ακόμη βάρκα του Ώρου των 1.000.000 ετών. Ο φυσικός κόσμος είναι η 6η ανάκλαση-ημέρα της Μονάδας. Στα μαθηματικά είναι ο repunit 6 = 111.111 Ο αρ. αυτός έχει δύο πρώτους διαιρέτες με εξαψήφια περίοδο υπολοίπου: τον ήλιο 7 που αντιστοιχεί στην κυκλοφορία του αίματος 1/7=142857 και την σελήνη 13 (το έτος έχει 13 σεληνιακούς μήνες των 28 ημερών) που ελέγχει το ορμονικό σύστημα: 1/13=076923=777Χ99. όπου 777=7+70+700 είναι οι 7 ενσαρκώσεις της Μονάδας στον κόσμο των Ιδεών στην διάρκεια 10 "μεγάλων ετών" των 26.000 ετών. (Η περιφορά του εαρινού σημείου στον ζωδιακό)... 70=7Χ10 είναι οι ενσαρκώσεις της ψυχής στον νοητικό κόσμο... και 700=7Χ100 είναι οι ενσαρκώσεις της φυσικής προσωπικότητας... Ο αρ. 99=9Χ11 αναφέρεται στην Περσεφόνη βασίλισσα του Άδη, δηλ. την απόκρυφη έξαρση της Σελήνης (9) στο 11 ζώδιο του Υδροχόου ή μυστικού δείπνου
Η Ελένη και οι Διόσκουροι είναι η αλληγορία του τριπλού εγώ της γνώσης-οράσεως
Εφόσον η γνώση είναι τo ζήτημα της ανάπτυξης της δημιουργικής «όρασης», δεν είναι δύσκολο να σχετίσουμε τους Διόσκουρους με τους δύο οφθαλμούς (ηλιακός-ενορατικός-μέλλον, σεληνιακός-διανοητικός-παρελθόν) και την Ελένη στον κρυφό μετωπιαίο τρίτο οφθαλμό (εωσφόρο του παρόντος)…
Ότι η Ελένη σημαίνει την νοητική εποπτεία-όραση, είναι διατυπωμένο υπέροχα από τον ποιητή Στησίχορο. Καθώς διαπιστώνει ότι τυφλώθηκε, επειδή την εξύβρισε ως υπαίτια τόσων δεινών… Αλλά η «όραση» του επανέρχεται όταν παλινωδεί το εγκώμιο της. Υπενθυμίζοντας την τύφλωση του Τειρεσία από την Άρτεμη-σελήνη και το δώρο της προφητείας. Λάθος το οποίο δεν έπραξε ο σοφός γέροντας βασιλιάς Πρίαμος, ο ενορατικός Ποδάρκης, ο οποίος γνώριζε την θανατηφόρο θεϊκή ομορφιά του πνευματικού ειδώλου της Ελένης…
Το πρόβλημα του ρόμβου στην τομή των δύο οφθαλμικών κύκλων ως κύστη ιχθύος, είναι το κεντρικό θέμα στο αινιγματικό βιβλίο Finnegans Wake του James Joys. Με τους δύο κύκλους ως δίδυμους αδελφούς (Διόσκουρους) και την μητέρα τους Άννα Λιβία Πλούραμπελ (Αφροδίτη-Ελένη) στην ρίζα της μύτης… να ξεκινά το κωμικό σκηνικό της ζωής τους με την ανατολή του ήλιου.
Στην προσέγγιση του Jacob Bohme η διοφθαλμική όραση διατηρεί ως προς την κυκλώπεια του τρίτου οφθαλμού. Την σχέση που υφίσταται ανάμεσα στην έλλειψη με τα δύο κέντρα ή εστίες (φύλα) και τον ερμαφρόδιτο κύκλο της σταθερής ακτίνας.
εικ. Η Κυθέρεια Αφροδίτη _______________________
Το ζήτημα της χρυσής τομής (νόμου των πλατωνικών στερεών ή αισθήσεων) διατυπώνεται στον μύθο της γέννησης της Αφροδίτης ή κόσμου των ιδεών κατά την αποκοπή των μορίων του Ουρανού από τον Κρόνο-Χρόνο, στην περιοχή των Κυθήρων. (το κεύθος = ο απόκρυφος ουράνιος έρως, εκ των εγκάτων της γης)
Η Χρυσή τομή είναι η ρίζα της δευτεροβάθμιας εξίσωσης
Χ–1/Χ = 1. Την οποία αναγνωρίσαμε στο συμβάν της αφαίρεσης του μορίου (1/Χ) του Ουρανού (Χ).
Ας σημειώσουμε λοιπόν προσεκτικά ότι ο μοναδικός αριθμός από τον οποίο η αφαίρεση του «αντιστρόφου» του δημιουργεί την μονάδα είναι ο «άρρητος», αποκαλούμενος και χρυσός αριθμός Φ
της χρυσής τομής:
(√5 ± 1)/2.
Οι Διόσκουροι απεικονίζονται με τον πεντάκτινο στο κεφάλι τους καθώς αντιπροσωπεύουν τις δύο ρίζες της εξίσωσης:
Η θετική (1+√5)/2 είναι η ρίζα της επιθυμίας
Η αρνητική (1-√5)/2 είναι η ρίζα της αγάπης-συνείδησης
Η θετική κατέρχεται. Η αρνητική επιστρέφει διαπλεκόμενη με την καθοδική τροχιά και δημιουργεί τα τοροειδή μόνιμα άτομα. (βλ καρδιοειδές)
Ο Ουρανός αντιπροσωπεύει τον κόσμο των δυνατοτήτων του άρρητου Σφαίρου της φιλότητας, όπου όλα συλλαμβάνονται και πραγματοποιούνται την ίδια στιγμή, καθώς δεν υφίσταται ο περιορισμός του γραμμικού χρόνου-Κρόνου ή Νείκους-μίσους. Με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η ύπαρξη συνείδησης
Ο τριαδικός μαθηματικός Θεός των Πυθαγορείων ονομάζεται Λόγος ή Συμμετρία και εκφράζει την άπειρη διαιρετότητα των ορθογωνίων τριγώνων του πυρός (κλασματικών σπινθήρων ή σωματιδίων της φυσικής). Ο λόγος-κλάσμα στο δεκαδικό σύστημα αρίθμησης έχει την μορφή της επαναλαμβανόμενης περιόδου ενός κυκλικού αριθμού το πλήθος των ψηφίων του οποίου προσδιορίζεται από έναν αρ. Repunit (επαναλαμβανόμενη μονάδα) και μια ομάδα πρώτων αριθμών... Ο κυκλικός αριθμός επιτρέπει με την ρυθμική επανάληψη των ψηφίων του την έκφραση των συχνοτήτων των στοιχείων ή των dna δομώντας έναν Ρητό κόσμο όπου ο Εαυτός (Χ) δύναται να αποκτήσει συνειδητή "ρητή γνώση"... Ο κυκλικός περιορισμός έχει το όνομα του Κρόνιου ή αδιαπέραστου (άπειρου) αιθερικού δακτυλίου που καταβροχθίζει τα τέκνα του, έως ότου η αιθερική διακύμανση λάβει στην κοιλία του την εκρηκτική τιμή του σπαργανωμένου λίθου-Διός. Οπότε με εμετικό τρόπο ξεκινά ο γραμμικός χρόνος του αιθεροφυσικού πεδίου.
Εδώ η μαθηματική μυθολογία προτείνει πως η οικονομία των νοητικών σπερμάτων (αντιστρόφων αρ.) ή ιδεών ελέγχεται από την Ουράνια χρυσή Αφροδίτη εφόσον αυτή ήταν το πρωταρχικό σπέρμα (χρυσή τομή) που εξήλθε το μόριο των δυνατοτήτων του Ουράνιου πνεύματος.
Η Έρις-ως (ακόλουθος του Άρη ή πυρός των υλικών αισθήσεων) θα εμπλέξει αργότερα και το ανθρώπινο είδος στην νοητική δημιουργία. Το περιστατικό με το μήλο-καρδιοειδές και την επιλογή της Αφροδίτης από τον Πάρη (συνείδηση του παρόντος), αντιστοιχεί σε εκείνο του... προπατορικού αμαρτήματος στον παραδείσιο κήπο του αιθερικού μας σώματος όπου επιλέξαμε το φίδι του Νείκους ή εξέλιξης της συνείδησης.
Μαθηματικοί νόμοι και οι Ιεραρχίες (Repunit) του 9.
Οι παρατηρήσεις ενισχύουν διαρκώς τον πυθαγόρειο ισχυρισμό ότι οι μορφές είναι εκδηλώσεις των ιδεών ή αντιστρόφων των πρώτων αριθμών (1/Χ), του δεκαδικού συστήματος αρίθμησης. Το όλο ζήτημα εστιάζεται στην κατανόηση της καλειδοσκοπικής συμπεριφοράς των πρώτων ή δημιουργικών αριθμών. Με τις φυσικές επιστήμες να εντοπίζουν τις φρακταλικές δομές των περιοδικών υπολοίπων τους στην μήτρα του αρ.9 (η σελήνη), στον μικρόκοσμο των dna και της κβαντομηχανικής…
O αγιότατος και ιερώτατος και Θεολογικότατος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης λέγει ότι: "Όλη η θεολογία, δηλαδή η θεία Γραφή, έχει προσδιορίσει τις ουράνιες ουσίες 9, και αυτές ο θείος ιεροτελεστής τις ξεχωρίζει σε τρεις τριαδικές διακοσμήσεις. Και λέγει ότι πρώτη είναι αυτή που βρίσκεται πάντοτε κοντά στον Θεό και ότι εχει ενωθεί στενά και άμεσα με αυτόν, κατά παράδοση αυτή που εχει τα εξαπτέρυγα Σεραφίμ και τα πολυόμματα Χερουβίμ καί τους αγιότατους Θρόνους, ενώ δεύτερη είναι αυτή με τις Κυριότητες και τις Δυνάμεις και τις Εξουσίες και τρίτη και τελευταία αυτή με τις Αρχές και τους Αρχαγγέλους και Αγγέλους"
εικ. το εννεάγραμμα του σουφισμού και η πολυγωνική γραμμή 1/7=142857
Η τρισυπόστατη Εκάτη -ΆΡΤεΜης (ΜηΤέΡα) είναι ο ηλιακός ή φύλακας άγγελος ή 9πέταλος λωτός της ψυχής στον ανώτερο νοητικό κόσμο (ο θύμος). Ο Γκαίτε τον ονομάζει ευσπλαχνική Μητέρα που σε σκοτεινά μέρη συλλέγει τα υπολείματα (σκουπίδια) των διατροφικών εντυπώσεων της εμπειρίας (που υποδέχεται η αιματική κυκλοφορία και καταλήγουν στην αιθερική σπλήνα) και τα συντηρεί υπομονετικά έως ότου δημιουργηθεί ο συνειδητός νους που θα τα επεξεργαστεί, στον λωτό της ψυχής ή 9γραμμα.
Ο Πλούτωνας (ο πλούτος της αρετής) είναι η θεϊκή όψη του εγκλωβισμένου πνευματικού μας σπινθήρα, που επιστατεί την ψυχή-Περσεφόνη. βλ. το ισόπλευρο τρίγωνο
Ο τρικέφαλος Κέρβερος είναι η τριπλή νευρική λειτουργία: φυτική-ζωική-ανθρώπινη.
Η Δήμητρα με τα τέκνα της αφορούν την εργασία στα Ελευσίνια μυστήρια επάνω στις 3εις σειρές των πετάλων του λωτού της ψυχής: α.Περσεφόνη από τον Δία... β. Αρίωνα & Δέσποινα από τον Ποσειδώνα ... γ. Πλούτο από τον Ιασίωνα
_ Ο Πλούτος αντιστοιχεί στα 3 πέταλα της γνώσης της καλλιεργημένης 3εις φορές προσωπικότητας
_ Η ΔέΣΠοιΝα αναγραμ. ΠοΣειΔωΝ αφορά την οδυνηρή οραματική κρίση των εργασιών της ψυχής. Ο μυθικός Αρίωνας ίππος είναι η αξία της γρήγορης λήθης επί παντός οδυνηρού συμβάντος, προκειμένου ο άνθρωπος να συνεχίζει να είναι δημιουργικός.
_ Η Περσεφόνη είναι η σεληνιακή ψυχική επιστάτης των επίγειων γεγονότων. (Η Εκάτη ονομαζόταν και περσηίς). Εκ του Πέρθω (πορθώ=καταστρέφω). Όσα συμβαίνουν στην Γη έχουν την αιτία τους στην σεληνιακή άλυσο (την προηγούμενη γη-σελήνη
Ο διαχρονικός Πλάτωνας έχει υποδείξει την δράση των περιοδικών υπολοίπων στον γαμήλιο επταψήφιο αριθμό του 1.000.000 "repunit" R6 (111111). στο όγδοο βιβλίο της Πολιτείας. Γνώση που διατήρησε ο Σουφισμός σχετίζοντας τους διαιρέτες του 7 και του 13, με τον ήλιο 7 1/7=142857 της αιματικής και την σελήνη 13 1/13=076923 της ορμονικής κυκλοφορίας.
Η μελέτη της εξαψήφιας κυκλικής περιόδου των πρώτων αριθμών 7 και 13 τους σχετίζει επίσης με το ηλιακό μαγικό τετράγωνο βάσης 6, που είναι γνωστό ως θηρίο 666, (ένας 6ψήφιος κυκλικός αριθμός δημιουργεί ένα μαγικό τετράγωνο βάσης 6)
Ο Κυκλώπειος τρίτος οφθαλμός ή κύστη του ιχθύος p(666) είναι το σύμβολο της ενστίκτου καταστροφικής ή δημιουργικής ικανότητας στο ζώδιο των ιχθύων (ο ήλιος, η 19η κάρτα του ταρώ). Στο σημείο αυτό καταστρέφεται ο ζωδιακός κύκλος και αρχίζει ο νέος. Συνδυάζει επίσης τον ηλιακό με τον 19ετή σεληνιακό κύκλο του Μέτωνος στην έννοια του οφθαλμού-δισκοπότηρου (λωτού, Λητώ ή Λατώ στη δωρική διάλεκτο είναι η κόρη των Τιτάνων Κοίου και Φοίβης, η μητέρα-λυκόφως) δηλ. το Δέπας των σπερματικών ουσιών (ηλιακών βοδιών). Πρόκειται για το λειτουργικό σύμβολο του οφθαλμικού λύχνου με τους σπινθήρες στον νοητικό οφθαλμό του Υπερβορείου Απόλλωνα.1 2 3
4 5 6
7 8 9
Ο αρ. 5 είναι το (Ε) στο μέσον των 9 ψηφίων-γραμμάτων που διαλύεται στα 4 στοιχεία και ανασυντίθεται στον καταστροφικό πνευματικό ήλιο των Ιχθύων...
Όμως η διδασκαλία του Ε είναι πολύ πέραν από αυτό που μπορώ να περιγράψω: Η σπειροειδής χρυσή τομή δηλώνει την σταθερότητα στην αλλαγή της καμπύλωσης του φωτός. Γεγονός που εξασφαλίζει την συνέχεια ή ομοούσιο της αγίας τριάδος (ορθοκαννονικών αξόνων του χώρου) ...στην αύξηση των διαστάσεων της υπεργεωμετρίας. Όταν αλλάζει η συναισθηματική όραση, μεταβάλεται η εστίαση στην διοφθαλμική όραση ή κύστη του ιχθύος… Έτσι κατανόησα τον νόμο των φιλάνθρωπων όφεων Nagas της Αφροδίτης ή χρυσής τομής. 1+Φ= Φ2, 1+ Φ2= Φ3… κοκ Κάθε φορά που έχω συνείδηση της Μοναδιαίας μου συνείδησης αυξάνεται η διάσταση της συχνότητας του Φ*, φωτός, αποκαλύπτοντας την επόμενη διάσταση της κάτοψης που είναι η επιδερμίδα... Η όραση είναι παράγωγο μετεξέλιξη της αφής ήτοι του πέπλου της Ίσιδας
* Το γράμμα Φ=500 είναι ένα από τα σύμβολα του πεντάκτινου της Χρυσής Αφροδίτης…
Η λέξη σπέρμα έχει αντικατασταθεί πλέον από την έννοια του DNA (το ανδρικό σπέρμα είναι ένα κύτταρο φορέας του).
Η σχέση του DNA με το φως μελετάται πλέον σε ειδικό κλάδο της φωτοχημείας.... όλα δείχνουν ότι το DNA αποτελεί την κωδικοποίηση δια των αμινοξέων κάποιων συχνοτήτων του φωτός, που ο νους μας αντιλαμβάνεται ως μορφή.
Η μορφή και το φως είναι έννοιες συνώνυμες στους ατομικούς φιλοσόφους (Δημόκριτο-Επίκουρο κλπ) Αυτοί έβλεπαν τα άτομα και τα μόρια ως μικροσκοπικές έμβιες μορφές... (άρρενες και θήλυες)!
Ο φυσικός κόσμος είναι ίδιος με τον νοητικό κόσμο των ιδεών ή ακατάστρεφτων ατόμων, αλλά πιό σύνθετος και χαώδης
Η μεταβολή λοιπόν του μορφικού έρωτα σε ψυχικό έρωτα του φωτός, λαμβάνει χώρα κατά την μεταβολή της σπερματικής ενέργειας λίμπιντο στο καρδιακό κέντρο και τον λαιμό του καβαλιστικού υποατομικού κόσμου. Δηλαδή κατά την ερωτική μεταβολή του διαλογισμού της αφής σε φως. Αφή και φως είναι συνώνυμα στην γλώσσα μας...
Η λέξη σπέρμα=σπ-έ(ρμ)α κάνει ευθεία αναφορά στον Ε(ρμ)ή-υδράργυρο της αλχημείας. βλ. επίσης δ(έρμα) και σπ(έρμα)
εικ. Ο Νεύτων υπέδειξε ως γενέτειρα του καρδιοειδούς μήλου το άθροισμα 2 κύκλων (360+360=720) που διαπερνούν τα κέντρα τους μείον την τομή τους, 720-54=666. Ο Wang (1996) έδειξε ότι: Φ=-2sin(666o)
Το 666 είναι λοιπόν η έκφραση της χρυσής αναλογίας Φ του κανονικού πεντάγωνου (αριθμός ανθρώπου)
εικ. ο Ηνίοχος και τα 10000 γεγονότα
του βίου στο αιθερικό μας περίβλημα...
Στο μάτι του Ώρου 666 ή κύστη του ιχθύ ή δισκοπότηρο της τομής δύο κύκλων 360+360-54=666, δημιουργείται το αιθερικό μας σώμα και η πλάνη των γεγονότων εντός του Πλατωνικού σπηλαίου των ειδώλων-Κενταύρων
Ο ηλιακός ζωδιακός 666 (ο τριγωνικός 36) είναι το άθροισμα των 36 δεκανών του έτους. Τα 12 ζώδια είναι οι διαιρέτες του αρ. 666: (1,2,3,6,9,18 37,74,11,222,333,666) εκ των οποίων οι 5 πρώτοι αθροίζονται στην Παρθένο των 5 Άρτων 1+2+6+9 = 18 ή σεληνιακών Πατέρων-Τιτάνων της μορφής και οι υπόλοιποι στους 2 Διόκουρους-ιχθύες του 12ου ζωδίου. (βλ. το θαύμα του πολ/μού των άρτων και των ιχθύων)
[Ο Ουρανός απέκτησε με την Γαία 18 απογόνους: 12 Τιτάνες + 3 Κύκλωπες + 3 Εκατόγχειρες (18 = 7+7+4 υποπεδία της προσωπικότητας)].
Ο αρ. 666 και οι διαιρέτες του είναι οι ηλιακές ουσίες-βόδια του γίγαντα Γηρυόνη της προσωπικότητας-τοπίου
Η κατανόηση της Ψυχής ως ομαδικής Ύπαρξης αλλά και ανεξάρτητης Μονάδας σχετίζεται με την έννοια των πρώτων αριθμών... Το ζώδιο των δύο ιχθύων υποδέχεται τον φυλετικό ποταμό Ηριδανό των νεκρών. Εδώ με τον θάνατο του Γίγαντα Γηρυόνη, επιλύεται το μυστήριο της προβολής του DNA στην οθόνη της αύρας μας. Ακολουθεί η μεταφορά των ζωδιακών σπερματικών ουσιών στο δισκοπότηρο-Δέπας των Πλειάδων από τον Ηρακλή της συνείδησης...
εικ. η πενταγωνική (108) ασυνείδητη και η εξαγωνική (111) συνειδητή συμμετρική δομή στο εικοσάεδρο-δέπας της ψυχής
Η σχέση του 111 με τον κύκλο των 108 ζωών που ελέγχει μια ψυχή (βλ. το βουδιστικό κομποσκοίνι με τους 108 κόμπους). Υφίσταται στο γεγονός ότι το 666=6*111 είναι ο αιθέρας της χρυσής τομής του πενταγωνικού δωδεκάεδρου, βασικό μέτρο του οποίου είναι η πενταγωνική γωνία των 108=2Χ54 μοιρών (1 μοίρα =1 ενσάρκωση της ψυχής). Στην τομή δύο κύκλων 360+360-54=666
Το βέλος* του τοξότη είναι ο νοητικός οραματισμός στο ηλιακό Άρμα-Δέπας εικοσάεδρο-δισκοπότηρο της ψυχής 111 ή 108 … Που αναλαμβάνει να οδηγήσει ανεπιτυχώς ο Φαέθων με αποτέλσμα να καταλήξει στον Ηριδανό των πεσμένων ψυχών. Η διαφορά 111-108=3 είναι η τριπλή χάντρα "Guru" που δηλώνει την νοητική ενσάρκωση (τον Διδάσκαλο) ή την γέννηση άνωθεν... Με τους όρους Μετενσάρκωση και Μετεμψύχωση επισημαίνεται η νοητική ενσάρκωση του πνεύματος (εξαγωνική συμμετρία) και η επίγεια εμψύχωση της ζωικής μορφής (πενταγωνικιή συμμετρία)
*Η μεταβολή της διάνοιας σε ενόραση δίνεται με τον συμβολισμό του βέλους της προσοχής του τοξότη. Στον μύθο του περιπλανώμενου Ηρακλή ή αλχημικού υδραργύρου, μας λέγουν ότι τα βέλη-ενοράσεις του τοξότη με τα οποία εξόντωσε τις επιθυμίες (στυμφαλίδες όρνιθες) προέρχονται από το δηλητήριο ή αίμα της λερναίας ύδρας.
_Το δηλητήριο περιβάλει ως μονωτικό τον κεραυνό της ζωής.
Η ουσία του τοξότη: 111= 37+74 είναι το άθροισμα των μαθημάτων στον ζυγό 37 και τον σκορπιό 74. Η ενόραση είναι η είσοδος της συνείδησης στον λαμπερό αιθέρα των αισθήσεων της κυκλοφορίας του αίματος, άθροισμα του πεπτικού (ο ζυγός)+αναπαραγωγικού αιθέρα (ο σκορπιός).
εικ.Οι Διόσκουροι: ο άγριος και ο ήμερος, είναι τα δύο είδη της ενόρασης: Ο Κάστωρ, η Μετάνοια (ο κανών) και ο Πολυδεύκης, η Πρόνοια (ο διαβήτης) α) Στο ζώδιο της ελευθερίας της επιλογής ή νοητικής έφεσις του Τοξότη , έχουμε την άσωτη σεληνιακή ουσία-προσοχή που επιστρέφει ως βέλος, «κατά το μυστήριο της μετάνοιας», συμπαρασύροντας την ανθρώπινη συνείδηση στην θέα των ουράνιων βασιλείων της φαντασίας. β) Η πνευματική ενόραση ή επίγνωση ταυτίζεται με την πνευματική πρόνοια που είναι η χρυσή ηλιακή Αφροδίτη-Εωσφόρος, ένστικτη στο Κρόνιο μητρικό ζώδιο του Αιγόκερω, νοητική στο ζώδιο των Διδύμων. Αυτή εμφανίζεται καθώς καταστρέφεται το ωοειδές κέλυφος της Άιθρας-αύρας από τις πολλαπλές κρούσεις-διατρήσεις των δηλητηριωδών βελων του τοξότη, κατακλύζοντας την συνείδηση... εικ. Η αλ-χημική προσέγγιση της ενόρασης.___________ Η ερμητική ενόραση επέρχεται με την διεύρυνση της γεύσης στον ουρανίσκο του πρόναου που είναι το στόμα μας. Ο αλχημικός Υδράργυρος (σπέρμα) εδώ ταυτίζεται με την έννοια της κλίμακας των Υδρογόνων εφόσον η ουσία του πρώτου υποπεδίου, συνιστά την κλείδα για όλη την οκτάβα.
Το σπέρμα της ορμονικής κυκλοφορίας 2/13=153846 ενώνεται με το αίμα 1/7=142857 κατά την πυθαγόρεια αναδρομή Υ των ημερήσιων εντυπώσεωνστην αιματική κυκλοφορία 142857-758241= 4*153846 ολοκληρώνοντας την πεπτική οκτάβα. Η πεπτική οκτάβα είναι ο μεταβλητός σταυρός της αστρολογίας ή αριθμητικός μέσος των πυθαγορείων.
Ο λαμπρός φωσφόρος (φαλλός) της αλχημείας είναι ο γεωμετρικός μέσος (αρ. τετράγωνος) που φωτίζει με την ρομφαία του φύλακα αγγέλου την "οσμή των επερχόμενων γεγονότων" στην πύλη του κυρίως Ναού ή αναπνευστικής οκτάβας που είναι ο σταθερός αστρολογικός σταυρός. Εδώ στην καρδία λαμβάνει χώρα η νοητική κάθαρση του αίματος με την βοήθεια των αλογόνων (<άλας+γεννώ ) αντιμετωπίζοντας την σκωρία (<σκωρ-σκατός) δηλ. τις κοπρώδεις μνήμες των πολλών ενσαρκώσεων στο φυλετικό ρεύμα της ζωής... Που έχουν σωρευτεί ως φυσαλίδες στο ικρίωμα της αιτιώδους νοητικής μορφής στο κέντρο της οποίας ευρίσκεται φυλακισμένος ο αρμονικός μέσος στην εύφλεκτη κατοικία του Άνθρακα (ο αλχημικός πατήρ)...
Για τον Πλάτωνα η έννοια της ανθυφαίρεσης (διαιρετικής συγκρισης των μεγεθών) είναι θεμελιώδης. Η κοσμοθεωρία του είναι ανθυφαιρετική και πιστεύει ότι καθετί στη φύση δημιουργείται και εξελίσσεται με ανθυφαιρετική διαδικασία. Η ζωή, ο θάνατος, η κοσμογονία, οι φιλοσοφικές ιδέες και έννοιες όλα διαρθρώνονται με βάση την ανθυφαίρεση.
Αν το αποτέλεσμα της ανθυφαίρεσης είναι ρητος αριθμός τότε επανέρχεται με την χρήση του κοινού νου στην ψυχή του κοσμου που είναι Λόγος. Αν είναι άρρητος αριθμός αναφέρεται στην χαοτική ύλη που θα επανέλθει στην ψυχή στην διάρκεια της φώτισης (τετραγώνου). Καθώς οι άρρητοι που υψώνονται στην κατάλληλη δύναμη γίνονται ρητοί δηλ. νοητοί...
Ο Αιγόκερως-Κρόνος είναι ο σκελετός (ικρίωμα του αδρανούς Αζώτου) που διαχειρίζεται την υλική εμπειρία και αντιμάχεται την επιτυχία του τοξότη ο οποίος φαντάζεται ότι ο στόχος του είναι τα μακρινά άστρα… Ο Σοφός δράκος-αιγόκερως του δείχνει, περιορίζοντας τον, τις άγνωστες διαστάσεις της ύλης-ψυχής που χρειάζονται να κρυσταλλωθούν και να αποφλοιωθούν στο σπειροειδές της αιθερικής του ένδυσης. Ο «Χιτώνας του υφαντή Νέσσου» υπήρξε το φονικό όργανο που βοήθησε τον Ηρακλή να αποβάλει τον κυβικό Ναό της μορφής του, οδηγώντας τον στην τελική αποθέωση...
Ο ΘΕΟς κύβος* με πλευρά 9 ____________________________________
Την ανάπτυξη της ουσίας του κόσμου ιεραρχημένης σε τρεις εννεάδες στοιχείων διαπραγματεύεται το αλφάβητο κατά την πυθαγόρεια παράδοση.
Ο Ιάμβλιχος στα θεολογούμενα της αριθμητικής, ακολουθώντας το πρότυπο της δημιουργίας εξαιτίας των κατατμήσεων-πτώσεων του κυκλικού οφθαλμού του Ώρου ή συνείδησης : (1/2, ¼, 1/8, 1/16, 1/32, 1/64) σχετίζει τo 5o γράμμα Ε με τις διχοτομήσεις του κύκλου του Ο όμικρον (η 16η ιεραρχία) ο Σείριος*, πρώτα σε Θ (9η ιεραρχία) η σελήνη (που κρύβει τον νοητικό κόσμο των ιδεατών στοιχείων tattwas) και κατόπιν σε φυσικό ήλιο Απόλλωνα Ε ή 5η ιεραρχία... νομοθέτη του κόσμου μας. Προσεγγίζεται έτσι το θέμα των 3 φώτων της τρισηλίου θεότητας του κόσμου μας (Ο,Θ,Ε) της λέξης (ΘΕΟς). Το ς είναι προφανώς το φίδι. Στον Κρατύλο του Πλάτωνα σχετικά με την ετυμολογία των λέξεων υπονοείται αντεστραμμένη η σειρά του Ιαμβλίχου για τις μέσες θέσεις ή συμμετρίες... Με το γράμμα Φ φως αξίας 500, ως 5ο γράμμα από το τέλος στο αλφάβητο των 27 γραμμάτων να συμβολίζει την κάθετη γέννηση του φωτός, σε αντίθεση με το οριζόντιο φως του Θ (9) του θνητού νοητικού κόσμου. Επίσης το Ρ (100) που είναι το μισό Φ βρίσκεται στην 9η θέση από το τέλος ενώ το άλλο μισό κόππα q Q έχει αξία 90. Οι λέξεις …(R)ua και (q)ueen υποδεικνύουν έτσι τον Φ ως ερμαφρόδιτο. Επειδή 100+90=190 δεν θα διστάσουμε να συσχετίσουμε τον 19 ετή κύκλο των σεληνιακών δεσμών ή Διοσκούρων με τις 190 = 19*10 γραμμές που συνδέουν τις 20 κορυφές του δωδεκάεδρου (γεωμετρικού ερμαφρόδιτου). Ενώ το Κ βρίσκεται στην 17η θέση από το τέλος. Οπότε , πράγματι οι λέξεις (Φ)ορά, (Ρ)οή και (Κ)ίνηση είναι οι έννοιες που γεννούν όλες τις άλλες !
Το ελληνικό με το λατινικό και το φοινικικό αλφάβητο έχουν κοινή καταγωγή... με το αρχαίο ινδικό σανσκριτικό στην Ατλαντίδα...
* Οι ιεραρχίες 14-17 αποδίδονται στον Σείριο αστερισμό του Κυνός με τον κυβικό θρόνο της Ίσιδας. (βλ. Ίσιδα, κυέω-κύω=κύων), επίσης Σείριος=Όσιρις (Πλούταρχος)
Ο ψυχογονικός κύβος του 6 = 216 = κύβος 3 + κύβος 4 + κύβος 5 λέγεται και ψυχή του κόσμου, συνεισφέρει τις αισθήσεις.
Στον κύβο περιέχονται όλα τα στερεά ή αισθήσεις (Πλάτων).
Οι αρ. (3,4,5)=12 αποτελούν την βασική πυθαγόρεια τριάδα ή τον ζωδιακό των Γνωστικών αρχόντων του κόσμου τούτου...
εικ. τα γράμματα στον Παρθενώνα
Η ηλιακή σειρά των γραμμάτων περιγράφει λοιπόν την πτώση της ουσίας, ενώ η αντεστραμμένη σεληνιακή την νοητική επανόρθωση... Ας θυμηθούμε την δήλωση του γνωστικού ευαγγελίου για τον κύβο (ΑΩ) που περικλείει όλα τα στοιχεία... ότι το μυστήριο του Α είναι το ίδιο με του Ω. (βλ. Κααβάς... Κηφάς-Πέτρος ο κυβικός λίθος του 9 επί του οποίου είναι κτισμένη η εκκλησία)
17 σύμφωνα. Ο αρ 17 είναι ο 7ος πρώτος όσα και τα φωνήεντα
εικ. Η Ακρόπολις είναι ένα ροδοσταυρικό Sriyantra (ιερό σταυροειδές αρχιτεκτονικό σχέδιο-λωτός βασισμένο στον αρ.8 των σημείων του ορίζοντα) που αποκαλύπτεται καθώς κατανοούνται τα περιστύλια δηλ. οι σειρές των τριγωνικών πετάλων-γραμμάτων (17, 10, 8, 5, 4, 1) που κρύβουν το φως της οφιοειδούς Σοφίας-σβάστικας (Αθηνάς-Λόγου. βλ. Nagas, η θεά Vasti, Vesta-Εστία). _ H Sriyantra είναι γνωστή επίσης ως άκτιστο φως και υπήρξε αντικείμενο μελέτης από τους ομφαλοσκόπους-Ησυχαστές
_ Γνωστικισμός ή Ναγουαλισμός ονομάζεται η λατρεία των όφεων nagas (ρίζα gn, γν) δηλ. ΓΝώση-ΓωΝία ή μοίρα-ειμαρμένη. Οι ουράνιοι (<ουρά, ουρ=πυρ) φιλάνθρωποι Όφεις nagas φέρουν στο μέτωπο το σύμβολο της σβάστικας. Η Αθηνά σβάστικα -Ίσις είναι η λατρεία της Κουνταλίνι-Έχιδνας ή δημιουργικής κοσμικής φαντασίας. 'Οταν Βασιλέας των όφεων nagas είναι ο Βίσνου-Ποσειδώνας. Στην δύση τα nagas τα ονομάζουν Σεραφείμ (serpent, ρίζα ερπ, ουράνια ερπετά της σοφίας). Ο Γνωστικός όφις Χριστός-Εριχθόνιος-Ασκληπιός, πρόκυψε από την επίσκεψη του Γαβριήλ-Ποσειδώνα (Αρχαγγέλου του ύδατος)... Πιθανόν αυτές οι πληροφορίες να επιτείνουν την νοητική σύγχυση, όμως η μελέτη τους με την πάροδο του χρόνου γεννά τις κατάλληλες συνδετικές σκέψεις, για την κατανόηση της παγκοσμιότητας της μυθολογίας που προσεγγίζει τις υπερχορδές-όφεις ή νήματα τις Κλωθούς των μακρινών αστερισμών... // βλ. θεωρία Μ των υπερχορδών στην ατομική φυσική//
Το θέμα των 3ων Ήλιων που διαπλέκονται δημιουργώντας τον τριαδικό κόσμο μας όπως τα γράμματα στην λέξη (ΘΕΟς), έχουν αναγνωριστεί στα 3 άστρα της ζώνης του Γίγαντα θηρευτή των ζωικών μορφικών ουσιών, Ωρίωνα. Αλλά και στην καλλιέπεια των τριών Θεοτήτων της ώρας: Ήρας, Αθηνάς, Αφροδίτης που εκφράζονται στα τρία πρόσωπα της Ελένης-Σελήνης
__Ο Ευριπίδης μας πληροφορεί σχετικά, ότι στο Ίλιον απήχθη το νοητικό είδωλο της Ελένης-σελήνης, ενώ η πνευματική ιδέα της Ελένης φυγαδεύτηκε από την Άρκτο-Ήρα στην Αίγυπτο με τον βασιλιά Νηρέα της υδάτινης Φαντασίας…
Ο μάταιος αγώνας των Αχαιών για το είδωλο της ωραίας Ελένης υποδεικνύεται στις 3 λέξεις που συγχέουμε: το ωραίον της Ελένης αφορά την ώριμη ή φυσικά γόνιμη προσωπικότητα όργανο της Νέμεσις ή ειμαρμένης. Το εύμορφο αφορά την τέλεια νοητική μορφή ή ψυχή που κατανοεί την διαφορά του τελειωμένου Γεωμετρικά κανονικού σχήματος από το ατελές γιαυτό και άσχημο ή κακόν των Κενταύρων. Τέλος το κάλλος αφορά την πνευματική δικαίωση όταν η μορφή γίνεται άδηλη επιστρέφοντας στην αίγλη του φωτός...
Η φιλοσοφική Διάνοια ή Ελένη όμως δεν ολοκληρώνει τον κύκλο της, στην Άρια φυλή όπως και η ανθρώπινη νοητική μορφή. Έτσι πολλοί από τους μεγάλους στοχαστές έχουν επιχειρήσει να συνεχίσουν τον μύθο της, ως σύζυγο του Αχιλλέα στον Άδη. Εδώ όμως η Ελένη θα πρέπει να ταυτιστεί με την Περσεφόνη και ο Αχιλλέας με τον Πειρίθου ή την Θησέα...
Η μυητική πορεία στον αόρατο νοητικό Άδη του πυρός ξεκινά με την πανσέληνο-Ελένη που ανοίγει την πύλη της εσωτερικής γης ή του νοητικού κόσμου των ιδεών προς την μυθική Ατλαντίδα, την Υπερβόρεια γη... και τους 7 δείκτες-καρφιά, αστέρες της μεγάλης άρκτου Καλλιστούς, ιέρειας της Αρτέμιδος.
Την εκδοχή αυτή του μυστηριώδη χορού των 7 πέπλων της ερωτευμένης Ιστάρ ή Σαλώμης-σελήνης ή Αφροδίτης που ελευθερώνει την νοητική ουσία στον αντίστοιχο βαβυλωνιακό μύθο του Ταμούζ. Συναντάμε και στην μυθολογία των ευαγγελίων ως αποκεφαλισμό του Ιωάννη-Ωάννη από την υλική φυλακή των εγκάτων...
H Ελένη σελήνη ή αιθέρας (ωοειδής) όπως και τα αδέλφια της είναι γεννημένοι όλοι από τα ωά του κοσμικού αιθέρα (κύκνου). Τα δύα αδέλφια είναι το φως της προσωπικότητας Κάστωρ (νότιος σεληνιακός δεσμός) και το φως της ψυχής Πολυδεύκης (βόρειος δεσμός).
Η Σελένη λαμβάνει δύο ακραίες θέσεις: της κάλλιστης πανσελήνου "ωραίας Ελένης" και της σκοτεινής σελήνης ως μαύρης-γυναίκας Δέσποινας του κάτω κόσμου [βλ. Πενθούσα Δήμητρα και Μανιάτισσες μοιρολογίστρες].
εικ. Στο καβαλιστικό εικοσάεδρο διακρίνονται οι 7 περιοχές-πεδία ή ζώδια της θεοσοφίας με τις εκδηλωμένες ιεραρχίες των αγγέλων κυβερνητών τους: 1.Λέων/ Θρόνοι- Ολύμπιοι Θεοί. 2.Παρθένος/ Αρχές-Τιτάνες ή Μονάδες στα Τάρταρα. 3.Ζυγός/ Κυριότητες ή δρώσες Μονάδες. 4.Σκορπιός/ Εξουσίες ή φιλοσοφικά στοιχεία (ιδέες). 5.Τοξότης/ Δυνάμεις εγκλωβισμένες στα νοητικά σπέρματα. 6. Αιγόκερως & Υδροχόος/ Αρχάγγελοι-Ελοχείμ, τα κανονικά στερεά, αιθερικά πρότυπα της ύλης. 7. Ιχθείς/ οι Άγγελοι πρότυπα των ατόμων, στοιχείων του περιοδικού πίνακα. Η κατάταξη των ουράνιων πνευματικών όντων από τον Διονύσιο τον Αρειπαγίτη, επαναλαμβάνει την Ησιόδεια θεογονία: Η νύχτα και το Έρεβος αναγνωρίζονται στο ζώδιο του καρκίνου των χερουβεικών μορφικών προτύπων της προηγούμενης Γης-Σελήνης. Εκ του οποίου εκπορεύεται αυτός ο θεοσοφικός δημιουργικός κύκλος της Γαίας με τις διαρκείς ανακατατάξεις των Τιτάνων (οι υποατομικές δυνάμεις) και των Κυκλώπων του πυρός (ήλιακά άστρα). Το κλειδί της μυθολογικής κατανόησης ευρίσκεται στο ζώδιο της Παρθένου, εκ του οποίου εξήλθαν τα ζώδια του ζυγο-σκορπιού. Δηλαδή διαχωρίστηκαν οι συνεργαζόμενες με την δημιουργία των Ολυμπίων (οι θρόνοι) πνευματικές Μονάδες (Ήφαιστος-Προμηθέας). Εξερχόμενες ως Κυριότητες στο ζώδιο του Ζυγού ενώ οι αδρανείς πνευματικές Αρχές παρέμειναν στην Παρθένο*... Όσες από αυτές εκδηλώθηκαν στην "μέση Γη" των ιδεών λαμβάνοντας μέρος στον δημιουργικό πόλεμο των φιλοσοφικών στοιχείων έλαβαν το όνομα των Εξουσιών στο ζώδιο του σκορπιού.
*Υπάρχουν ισχυρές αστρονομικές ενδείξεις ότι η μεγάλη έκρηξη της δημιουργίας συνέβη στον στάχυ της Παρθένου
εικ. Το καβαλιστικό ορφικό ωό της Λήδας: Οι Διόσκουροι (ο κανών και ο διαβήτης)
Η αστρολογική ερμηνεία των 8 Καβείρων του διπλού αιθερικού ωού που γέννησε η Λήδα (φιλοσοφικό Λάβδωμα ή Λωτός) με τον φύλακα του πνευμαυτικού κόσμου κύκνο-Δία, εμφανίζεται θαυμάσια στην καβαλιστική προσέγγιση της εικόνας. Η έρευνα για τις επιβιώσεις του ορφισμού αναδεικνύει πάντα ενδιαφέρουσες συγκρίσεις.
Ο δημιουργικός λευκός ΛΑΓΟΣ - ΛΟΓΟΣ είναι το 12ο ζώδιο στην ανατολική αστρολογία και αντιστοιχεί στους ιχθύες, το σημείο της αστρολογικής έξαρσης της Αφροδίτης, στην αρχή της άνοιξης. Οι 2 ιχθύες είναι οι μεταμορφωμένοι θεοί των Ορφικών : Αφροδίτη και Έρως, μετά την πτώση στα κατώτερα ύδατα κυνηγημένοι από τους Τιτάνες (η κβαντική διακύμανση). Ο σεληνιακός Λαγός μάλλον είναι η ομιλία (ο κατώτερος Νους ως 6η συνθετική αίσθηση), όταν ο πεσμένος Λόγος (Lucifer) είναι η Αφροδίτη-Ήφαιστος-Προμήθεας. Στην εσωτερική αστρολογία συνδέονται με τα ζώδια όπου εμφανίζεται η πνευματική μας Μονάδα (πρώτη ακτίνα): Ταύρος-Ζυγός-Αιγόκερως-Ιχθύες.
Τα ωά του Λαγού-Λόγου είναι οι καβαλιστικές φρακταλικές σφαίρες-φυσαλίδες (αιθερικά Ωά). Στην εικόνα ο ήλιος λάμπει στην σύγκρουση-σταύρωση (τσούγκρισμα) των δύο ωών. Από το πρώτο αιθεροφυσικό Ορφικό Ωό γεννήθηκαν οι Διόσκουροι: ο άριστος Κάστωρ (η τέλεια φυσική μορφή) και ο Πολυδεύκης (η άμορφη αγάπη) των ανωτέρων σωμάτων που σπεύδουν σε βοήθεια του Κάστορα. Την σχέση των δύο αδελφών όμως ελέγχει η Ελένη-Ειμαρμένη του πνευματικού κάλους και αποδίδει η Κλυταιμνήστρα η γεννημένη από το δεύτερο Ωόν (βλ. τον αναγραμματισμό: ΩΟΝ σε Ο ΩΝ = ουσία…). Όταν τα δύο ωά που συνδέονται με διαφορετικούς ομφάλιους λώρους-ακτίνες με το πλανητικό σπειροειδές χερουβικό Ον, (Την ακτίνα της προσωπικότητας και την ακτίνα της ψυχής). Αρχίζουν να εισέρχονται το ένα εντός του άλλου οότε ξεκινά η διαδικασία των μυήσεων, που ολοκληρώνεται όταν επιτευχθούν οι τιμές του 666 (βλ. χρυσή τομή) και του 153 ( βλ. ρίζα του 3)...
Όσοι μελετούν την αρχαιοελληνική αγία γραφή, δηλαδή τα έπη της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Συνειδητοποιούν σιγά-σιγά πως ό πόλεμος των τέκνων του Οιδίποδα ή Αχαιών και Τρώων για το είδωλο της Ελένης (Διάνοιας) δεν τέλειωσε αλλά συνεχίζεται αδιαλείπτως. Με την Ελένη (κοσμική Ψυχή) να βρίσκεται φυγαδευμένη από την Ήρα (Αύρα) στην Αίγυπτο με τον Νηρέα της φαντασίας …
Έκτοτε οι Τρώες μεταφέρθηκαν στην Ρώμη και το Ίλιον στην Κωνσταντινούπολη. Στην συνέχεια η Νέα Ρώμη μετοίκησε στο Λονδίνο και την Νέα Υόρκη ενώ ο Δίας μετακόμισε με τον Αλέξανδρο στην Ινδική…
Ο ηλεκτρομαγνητικός μύθος των Διοσκούρων:
Η εξέλιξη θεμελιώνεται στην μαθηματική Συμμετρία του Λόγου, Άγιο πνεύμα της χρυσής τομής. Αυτή είναι η γεννήτρια του φρακταλικού (υπερσυμμετρικού) μοντέλου των κανονικών στερεών που ακολουθούν τα άτομα* και τα υποατομικά σωματίδια δομώντας την υλική εμφάνιση…
Που η δυτική θεολογία ονομάζει Χερουβική δημιουργία, η ανατολική Βουδισμό, και η αρχαιοελληνική γραμματεία «ηλεκτρισμό των Πλειάδων».
*Εφόσον έχουν συγκεκριμένο ενεργειακό περιεχόμενο ο μόνος τρόπος να διαταχθούν ίδια άτομα στον χώρο δομώντας στερεά. Είναι αυτός των ίσων αποστάσεων στις κορυφές των κανονικών στερεών που υπόκεινται στον νόμο-λόγο της χρυσής τομής.
Στον Βουδισμό και στην αρχαιοελληνική γραμματεία που διασώθηκε στον αραβικό κόσμο. Ο Λόγος της χρυσής τομής (ο λόγος διαγώνιου, πλευράς) παρουσιάζεται με την παλάμη ή την πατούσα του κ.Βούδα ή το χέρι της Φατίμα (κόρης του προφήτη). //Η Mecca (<η Μέση) ευρίσκεται στην πλανητική χρυσή τομή//. Η θετική ρίζα-λόγος της δευτεροβάθμιας εξίσωσης Χ-1/Χ=1 είναι φυγόκεντρη και παρουσιάζεται στο πρόσωπο του Άρη-άριστου Κάστορα (2Χ3η ακτίνα) Ενώ η κεντρομόλος αρνητική είναι ο ψυχοπομπός Ερμής-Πολυδεύκης (2Χ2η ακτίνα).
Η μεγάλη δημιουργική μάχη ανάμεσα στο κάθετο ηλεκτρικό παλμό του άρρενος και τον οριζόντιο μαγνητικό παλμό του θήλεος μαίνεται ακατάπαυστα στον δίωρο κύκλο των 5 στοιχείων ή άρτων: (2 αρσενικά, 2 θηλυκά και ο ερμαφρόδιτος-ηλεκτρομαγνητικός αιθέρας) της σεληνιακής αλύσου, που εξακολουθεί να δονεί την γήινη άλυσο, έως ότου αποδώσει κατά την ωρίμανσή της στο απώτατο μέλλον τον επόμενο (6ο) κραδασμό-στοιχείο-ιχθύ στο σύστημα… Η αντιπαλότητα ισορροπεί στην διάρκεια του τάττβα/δόνησης του αιθέρα, οπότε ευθυγραμμίζεται για 24 λεπτά ο σεληνιακός αρσενικός πόλος με τον ηλιακό θηλυκό. (βλ. την σημασία του διαλογισμού στην ώρα του αιθέρα)...
Ο ηλεκτρομαγνητισμός των τάττβας που δομούν την ύλη αρχίζει να γίνεται αντιληπτός στην 3η μύηση οπότε η φυσική μορφή διαλύεται σαν χαλί στους αστρικούς κυματισμούς του αιθέρα.
Μικρές γεύσεις της λειτουργίας των ταττβικών δονήσεων στους 5 τροχούς της σπονδυλικής στήλης λαμβάνουμε τυχαία καθώς αφυπνιζόμαστε στα όνειρα. Όσο κυριαρχούμε στον ενστικτώδη φόβο και την ακατάπαυστη εσωτερική φλυαρία, τόσο σχηματοποιείται η αστρική μορφή και αυξάνει η ικανότητά μας να γρηγορούμε στα όνειρα. Σε αυτήν την κατάσταση μπορούμε να παρατηρούμε με άνεση τους αστρικούς αιθερικούς σπινθήρες οργανωμένους σε γεωμετρικές σφραγίδες (αστρολογικές πλανητικές πύλες) γύρω από τον 3ο οφθαλμό (666) να καταναλώνουν την φυσική μορφή μας …
Η διαπλοκή των δύο αιθερικών ηλεκτροστατικών* ροών ή όφεων δημιουργεί το αιθερικό (ηλεκτροστατικό) ικρίωμα της μορφής που μοιάζει με καλάθι: την "Ελένη", το καλάθι των αλχημικών καύσεων ή θυσιαστικών προσφορών που φωτοβολεί ως λαμπτήρας στο θανατηφόρο αγκάλιασμα των δύο αδελφών-πόλων: ρίζα2+ρίζα3=1,41+1,73=3,14.=πι Ήτοι ο αξεπέραστος κυκλικός δακτύλιος της Μονάδας που συνιστά την «αιγυπτιακή μούμια» της μορφής… *[ Η Ηλεκτροστατική είναι ο κλάδος της φυσικής που ασχολείται με τα φαινόμενα και τις ιδιότητες των στάσιμων ή βραδέως κινούμενων ηλεκτρικών φορτίων χωρίς επιτάχυνση. Το ηλεκτροστατικό πεδίο έξω από μια σφαίρα είναι σταθερό, ανεξάρτητα από την διάταξη των φορτίων εντός της σφαίρας. Ως εάν η ίδια ποσότητα φορτίου ήταν συγκεντρωμένη σε ένα σημείο που βρίσκεται στο κέντρο της σφαίρας. (τα γενν. όργανα). Επαναλαμβάνοντας τον προφήτη Ζαχαρία που όρισε το πυρ ως εκδηλωμένη Δόξα στο κέντρο και την περιφέρεια που περικλείει την μορφή… Στη αναλυτική φυσική διατύπωση και στη μαθηματική ανάλυση, ονομάζεται νόμος του Γκάους. Είναι η εφαρμογή του γενικευμένου θεωρήματος της απόκλισης στην ηλεκτροστατική, που δίνει την σχέση ισοδυναμίας μεταξύ μιας οποιαδήποτε ροής, όπως ενός υγρού, της ηλεκτρικής ή της βαρυτικής, που ρέει έξω από μια οποιαδήποτε κλειστή επιφάνεια και το αποτέλεσμα των εσωτερικών πηγών, όπως το ηλεκτρικό φορτίο ή η μάζα, που περιέχονται στον όγκο που περικλείει η επιφάνεια.
εικ. Όταν το θετικό φορτίο ευρίσκεται εκτός της μορφής, όπως είναι η ψυχή την μυητική στιγμή του θανάτου, τότε η μορφή (ως καλός αγωγός) παρουσιάζεται κενή φορτίου με τα φορτία να συγκεντρώνονται στα 5 άκρα της μορφής: Το θετικό φορτίο στο στέμμα της κεφαλής και το αρνητικό στα πέλματα...]Πίσω από το ερωτικό ζήτημα κρύβεται ένα πανάρχαιο γεωμετρικό πρόβλημα που λέγεται τετραγωνισμός του κύκλου με κανόνα (θήλυ) και διαβήτη (άρρεν). Ο πόθος σχετίζεται με την κατανόηση των κυκλοειδών σχημάτων που διακοσμούν τους γοφούς και τα αιδοία κατά την σταυροειδή τους συνουσία. Τα ίδια σχήματα ανακλώνται και στα πρόσωπα (οι οφθαλμοί είναι οι ωοθήκες-όρχεις, η μύτη ο φαλλός, το στόμα ο πρωκτός, τα μάγουλα κλπ)... Το πρόβλημα επιλύεται στον νοητικό κόσμο οπόταν και αντιλαμβανόμαστε τον τρόπο που ο κραδασμός του φωτός ως αποτέλεσμα των κυκλοειδών κινήσεων στο καρδιοειδές μόνιμο άτομο της θεοσοφίας (η κίνηση των κανονικών στερεών ή αιθερικών δονήσεων) δημιούργησε τα πενταγωνικά σώματα...
εικ. Το τριπλό αιθερικό πυρ. Διατρέχοντας τον κίνδυνο να γίνουμε γραφικοί με τις ιδιόρρυθμες απόψεις που μεταφέρουμε, θα επιχειρήσουμε να τις ανακεφαλαιώσουμε, γιατί κάθε φορά που επιχειρούμε να τις συνθέσουμε προκύπτουν νέες οπτικές στο θέμα της ψυχής… Επισημαίνουμε πως ο Πλάτων χρησιμοποιεί τις 3 μοίρες (Κλωθώ, Λάχεση, Άτροπο) για να προσδιορίσει τον αέναο σπειροειδή-κυκλικό ή επαναλαμβανόμενο χρόνο της Ειμαρμένης (κάρμα), και όχι τον απατηλό γραμμικό χρόνο της προσωπικότητας: (παρελθόν-παρόν-μέλλον). Καθώς η ευθεία-γραμμική εξέλιξη προϋποθέτει το ελευθέριο της πνευματικής βούλησης που δυστυχώς αποτελεί πλάνη ή αυταπάτη για την προσωπικότητα, που παραμένει υποχείριο του αστρικού ασυνειδήτου... Το μέλλον στην πλατωνική-πυθαγόρεια αντίληψη είναι δεδομένο και αναπότρεπτο-Άτροπο, καθώς η αγνοούσα ψυχή έχει επιλέξει την μοίρα της (Λάχεση), πριν έλθει στον φυσικό κόσμο (βλ. τον μύθο του Ηρώς). Έτσι η Άτροπος και η Λάχεση άντιστοιχούν στο ανοδικό και καθοδικό τόξο των κύκλων της Ειμαρμένης με την Κλωθώ του παρόντος να στρέφει τον τροχό και προς τις δύο κατευθύνσεις, στα επτά υποπεδία της σπειροειδούς υλικής οκτάβας. Θα ήταν ορθότερο λοιπόν να θεωρούμε το μέλλον ως παρελθόν και το παρελθόν ως μέλλον, ώστε να απαλλαγούμε από την ψευδή αντίληψη του γραμμικού ΧΡόνου της προσωπικότητας Σύμφωνα με την πάγια θεοσοφική θέση ο αιθερικός ΧΡόνος-κραδασμός της ύλης είναι Κυκλικός ή αδρανής. Ο κραδασμός της συνείδησης ξεκινά ως ακανόνιστος εμπαθής ή Σπειροειδής, για να καταλήξει μακροπρόθεσμα στην αντίληψη του Ποσειδώνιου οραματισμού ή Ευθύ ρυθμικού πνευματικού αιθερικού κραδασμού-Χρόνου…
Ο Αριστοτέλης με την σειρά του επιχειρεί να εξηγήσει αυτή την θέση των προσωκρατικών Διδασκάλων του, λέγοντας πως το ΧΡώμα ή Υλική ουσία οφείλεται στον ΧΡόνο της ταλάντωσης των αιθερικών σπινθήρων. Η ταλάντωση των τριγωνικών αιθερικών σπινθήρων γύρω από το καρδιακό σημείο της ισορροπίας τους μελετάται στην σχέση (= ο αέρας), που υφίσταται μεταξύ των δύο αιθερικών τριγώνων στο εξάκτινο πλέγμα του αέρα. εικ. Όπου:
γη=δύο τρίγωνα ενωμένα στην κοινή βάση τους (καρό),
ύδωρ=δύο τρίγωνα ενωμένα στην κοινή κορυφή τους (κούπες ή δισκοπότηρα),
πυρ=δύο ανοδικά τρίγωνα (σπαθιά) και
αέρας= η σταθεροποιητική κρίση της εξάλφα (μπαστούνι-σπονδυλική στήλη).
Η μελέτη ξεκινά με την εμπαθή αλλαγή της συνείδησης κατά την διάλυση του βαρυτικού ηλιακού εγώ στο υπναγωγικό φαινόμενο.
Όσοι μελετητές είναι ικανοί στο να εστιάζουν την προσοχή τους στον τρίτο οφθαλμό, αποφεύγουν το βύθισμα του εγώ (ύπνο) στις υπναγωγικές εικόνες (σκέψεις) και, ξεκινούν να παρατηρούν την εμφάνιση των «έγχρωμων σπινθήρων» ως αποτέλεσμα της προαναφερθείσης έναρξης της ταλάντωσης των αιθερικών σπινθήρων πέριξ του τρίτου σημειακού οφθαλμού.
Εδώ χρειάζεται να αποδώσουμε φόρο τιμής στην ισλαμική τέχνη, που έχει διαφυλάξει την μελέτη για την συμμετρική γεωμετρική ταλάντωση των αιθερικών σπινθήρων στα λεγόμενα αραβουργήματα…
Το φυσικό κατώτερο νοητικό «εγώ» είναι παθητικό ως προς τις εντυπώσεις που δέχεται και άρα αδρανές στην διάρκεια της συλλογικής ημερήσιας φυλετικής εγρήγορσης.
Χάρις στην υδάτινη συναισθηματική φύση του, (το ύδωρ είναι η πιο σταθερή χημική ένωση), καταφέρνει να εμφανίζεται σταθερό, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ενός αντικειμενικού εξωτερικού κόσμου αποδεχόμενο παθητικά την σεληνιακή ομιλία, δηλ. τον κοινωνικό ρυθμό-χρόνο ή καλύτερα εκπαίδευση της φυλετικής σκεπτομορφής…
Όσοι εννοούν τα γραφόμενα αντιλήφθηκαν πως τα 4 στοιχεία δηλ. τα 4 είδη σχέσεων μεταξύ των δύο τριγωνικών αιθερικών σπινθήρων ονομάζονται από την θεοσοφία:
Α) πυρ δια τριβής// όταν ισορροπούν και επομένως παραμένουν μεταξύ τους σχετικά αδρανή σχηματίζοντας τις αντίστοιχες 4εις υλικές καταστάσεις: στερεά-γη, υγρά-ύδωρ, αέρια-αήρ και, πυρ οι οξειδοναγωγές ή πεπτικές καύσεις
Β) ηλιακό πυρ// Ο Πλάτων ισχυρίζεται ακολουθώντας την πυθαγόρεια φιλοσοφία, πως οι τριγ. σπινθήρες διαπώνται επ άπειρον δίχα και καθέτως… Έτσι όταν ξεκινούν να συγκρούονται (ταλαντώνονται) αποσυντονίζεται η φυλετική ισορροπία μεταξύ ψυχής και προσωπικότητας αποκαλύπτοντας την σύνθετη εσωτερική υποατομική δομή των σπινθήρων.
Αρχικά διασπώνται τα πλατωνικά στερεά-αισθήσεις στην διάρκεια των δύο μικρών μυήσεων σε τετράεδρα-πυρός (βλ. όσφρηση, δηλ. την ρυθμική αναπνοή των tattwas ή σεληνιακών δονήσεων των γραμμάτων της ομιλίας).
Παρόμοια η Αστροφυσική λέγει πως όταν το ηλιακό άστρο, δηλ. το ηλιακό εγώ της αιθερικής ψυχολογικής βαρύτητας, εισέρχεται στην «κύρια ακολουθία» αστρικής εξέλιξης, μετατρέπεται βαθμηδόν σε ερυθρό γίγαντα, λευκό νάνο και μέλανα οπή… έχοντας καταφάγει στην διαδρομή όλα τα καύσιμα υποατομικά σωματίδια
Γ) ηλεκτρικό πυρ// όταν μετά την σύγκρουση οι διασπασμένοι αιθερικοί σπινθήρες ισορροπήσουν σε μια νέα κατάσταση, εμφανίζεται ο ΛύΚος, το ΛευΚό Απολλώνιο ρυθμικό πνευματικό φως του ζωδίου των Ιχθύων… Έως ότου στις μεγάλες συγκρουσιακές μυήσεις του κοσμικού αστρικού πεδίου, μεταξύ Ολύμπιων Θεών και Τιτάνων αποδειχθεί και αυτό τριπλό ή σύνθετο…
Υπάρχει και το γεωπολιτικό κλειδί στην κατανόηση του μύθου της. ___________
εικ (Στον χάρτη με τo ορθογώνιo τρίγωνo, διακρίνεται η πλανητική αιθερική δημιουργική γραμμή Παρθένου-Ιχθύων στον ζωδιακό της Δήλου. Η γραμμή διέρχεται από: Ρώμη-Δελφούς-Δήλο-Τύρο, διατρέχει την περιοχή που το Κοράνι περιγράφει ως περιοχή μεταξύ των 4ων ποταμών του παραδείσου (Νείλο, Τίγρη, Ευφράτη, Ινδό) για να καταλήξει στην Ινδική χερσόνησο…. Τα δύο άκρα της γραμμής όρισαν οι 2 υιοί του Ζεβεδαίου (βλ. Ζευς -Διόσκουροι)(ο απόστολος Ιάκωβος στο Σαντιάγο την Κομποστέλλα και ο <αθάνατος Πολυδεύκης, ο αγαπημένος> ευαγγελιστής Ιωάννης την πέραν του Ευφράτη...)Η αιθερική γραμμή παρουσιάζεται στον γνωστό μύθο των δύο αετών που διέτρεξαν τον πλανήτη πριν συναντηθούν στον ομφαλό των Δελφών.
//Στην Δήλο μέσα από το ηφαιστειακό υπέδαφος του Αιγαίου-Βουνού προβάλει η αστρική αιθερική γραμμή των ηλιακών ιερέων -ως πινάκιον φακής- που σταθεροποιούν τον νοητό ήλιο Απόλλωνα του πολιτισμού//
Η γραμμή Σπαρτης-Τροίας επεκτεινόμενη φθάνει στην Ταυρίδα (η γραμμή αυτή πρέπει να είναι ο μυθολογικός Ασωπός ποταμός)
Ο ήλιος της Απολλώνιας Δικαιοσύνης και η κρυμμένη ακτίνα της Ελληνικής Σχολής…
Η αιθερική γραμμή Παρθένου-Ιχθύων διεγέρθηκε από τον Αλέξανδρο για να εισέλθουμε στην αστρολογική εποχή των Ιχθύων…
Ενώ ο επόμενος άξονας του ωροσκοπίου της Δήλου, αυτός της αιθερικής γραμμής Λέοντα-Υδροχόου που έφερε με τον Χίτλερ την εποχή του Υδροχόου. Ξεκινά από την Μέκκα (την πλανητική χρυσή τομή), διέρχεται από την μεγάλη Πυραμίδα και την Δήλο (μέσον), διαπερνά τα Βαλκάνια, (την πυριτιδαποθήκη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου) για να καταλήξει στο Βερολίνο !!!
Προσωπικά δεν έχω καμμιά αμφιβολία πως η μεγάλη Ελληνική Σχολή που κρύβεται στο Αιγαίο Βουνό της νοητικής Δικαιοσύνης με κορυφή την Δήλο: (Μια πυραμίδα που στην κορυφή έχει τον Παρθενώνα) !!!
Είναι αναπόφευκτο να αφυπνιστεί τα επόμενα χρόνια προκειμένου να κατευθύνει όπως ο Ηρακλής την αντίθεση χριστιανισμού –μωαμεθανισμού (αέρα-αιθέρα). Των δύο ποταμών που ενωμένα την επερχόμενη εποχή του Υδροχόου θα καθαρίσουν την κόπρο του Αυγεία στον πλανητικό Άδη, που βρίσκεται κάτω από την εποπτεία της μεγάλης Πυραμίδας του Κριτή Σέραπι.
Η Αφρική (<ηλιακή φρικτή) αντιστοιχεί στο πλανητικό ηλιακό πλέγμα (κόλαση της κοιλίας), με την Δήλο στην θέση του ομφαλού…
Η πλανητική ιεραρχία-εκκλησία των τελειωμένων ψυχών προωθεί την προγραμματισμένη από καιρό επανελλήνιση της παιδέιας. Που θα οδηγήσει στην επαναλειτουργία της Σχολής των Καβείρων Φυλάκων. Για την ανάδειξη των φυτικών - ηλιακών μυστηρίων του εμπορίου της συνείδησης στην Δήλο, αναφορικά με την αναίμακτη συντήρηση του κόσμου.
Έτσι κύησε την Ελλάδα με τις προσευχές του ευρωπαϊκού διαφωτισμού του πυθαγόρειου Καρτέσιου, του Χέγκελ και του Καντ, του Γκαίτε, του Φεραίου, του Βύρωνα, που με τον Καποδίστρια γέννησαν το ελληνικό κράτος στις 3 Φεβρουαρίου του 1830 στο καθαρτήριο ζώδιο του Υδροχόου.
Η ελληνική φιλοσοφική παιδεία ωριμάζει αφανώς μαζί με το αιθερικό διαδίκτυο πλαταίνοντας την βάση της. Αφυπνίζοντας τις αρχαίες ψυχές που θα αναλάβουν τον γεωμετρικό διαφωτισμό επισημαίνοντας την νεοπλατωνική καταγωγή των θρησκειών-επιστημών...
Η πολιτιστική σταυροφορία του Αλεξάνδρου ήταν μια δράση επί της Ησιόδειας ασπίδας-αύρας του Ηρακλή-Αχιλλέα. Μια προδιαγραμμένη θυσιαστική εκμηδένιση του ελληνικού έθνους, (πλην των χερουβικών-καβείρων Λακεδαιμονίων) και, της λατρείας του Δία-Βάαλ. Γεγονός που ταύτισε την θεία Πρόνοια του ελληνικού πολιτισμού με την παγκόσμια Ειμαρμένη. Η πλανητική αιθερική υποτείνουσα ή πυθαγόρεια Ειμαρμένη (Παρθένου-Ιχθύων) ένωσε την Ελληνοαιγυπτιακή με την Ινδική Σχολή μεταφέροντας τον Δία στην Ινδία...
Ο Αλέξανδρος ιδρύοντας πόλεις-θρησκείες ενεργοποίησε τα κέντρα της αιθερικής γραμμής. Έσβησε την Τύρο του Ηρακλή-Δία και άναψε την Ιερουσαλήμ του ΙΑΩ-Κρόνου, όπως πρόβλεψε ο Ιεζεκιήλ... Η ενεργοποίηση επιβεβαιώνεται από τους χρονικογράφους της εκστρατείας για την παρουσία UFO (οχημάτων του νοητικού πεδίου) σε αρκετά από τα σημεία της.
Το ορθ. τρίγωνο: Σπερματική Σπάρτη-Αθήνα, Τροία ή Κων/πολη , Τύρος ή Ιερουσαλήμ της ιερής γαιωδεσίας των πόλεων του αρχαίου κόσμου προσέδωσε τα χαρακτηριστικά του ζωδιακού σκορπιού στην χριστιανική θρησκεία.
Κάτω από τον Ταΰγετο στην Άδηλη ρίζα της σπονδυλικής στήλης της Ελλάδας άκμασε η θαυμαστή και τρομερή Πολιτεία της Σπάρτης, προφανώς υπό την εποπτεία των ενδεδυμένων με ερυθρούς χιτώνες πολεμιστές αγγέλους του πλανήτη Άρη. Αναφέρομαι στο κύμα των ψυχών που λέγει η μυστική δοξασία ότι βοήθησαν με το θάρρος τους το πρώιμα στάδια της ανθρώπινη εξέλιξης. Λέγεται ότι πίσω από την αιθερική γραμμή της μεγάλης τριπλής πυραμίδας, με την κορυφή της Ταϋγέτης, (βλ. Ωρίων-Πλειάδες) βρίσκεται το ενδιαφέρον του Δία-Σεραπι, στο Λούξορ που … ενσαρκώθηκε ως Λεωνίδας. Οι σπουδαστές της εσωτερικής αστρολογίας αναγνωρίζουν στην Σπάρτη τον χερουβικό κάνθαρο – Καρκίνο. Τον Αιγυπτιακό φύλακα της ζωικής εξέλιξης από την προηγούμενη γη-σελήνη που υποδέχθηκε η Αφρική και κατέστη κοιτίδα του ανθρώπου. Στην Ιλιάδα αναφέρεται πως η εμφάνιση του Εκατόγχειρα Βριάρεω ως θαλασσινού όντος, //(το φυλετικό ρεύμα των 50 κεφαλών, αρνητική όψη του Ωκεανού ή θάλασσας του πυρός εξ ου και η ονομασία του Αιγαίων <Αιγίς)// έσωσε την φυγόκεντρη αιθερική φορά του Δία από συνωμοσία που εξύφαναν εναντίον του οι άλλοι θεοί (ο αδιαπέραστος δακτύλιος). Τότε αυτοί τρομοκρατημένοι από την φρικτή θέα έπεσαν στην Αίγυπτο (αιθερική Γαία) και έγιναν Ζώα… Δημιούργησαν δηλ. τον ζωδιακό της αύρας μας που λαμβάνει εκκίνηση στο σημείο των Αρχών της Παρθένου-Δήμητρας, φύλακα της ανθρώπινης εξέλιξης, στην δημοκρατία-αμφικτυονία των Αθηνών…
εικ. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η ιδιαίτερα ενεργή αιθερική γραμμή που συνδέει την πυραμιδοειδή κορυφή του Ταϋγέτου με το όρος Ίδη (Ψηλορείτη), επεκτεινόμενη συναντά την Μέκκα (την χρυσή τομή του πλανήτη) με τις πυραμίδες της Γκίζας να βρίσκονται στο μέσον της απόστασης !... Ενώ η ίδια γραμμή επετεινόμενη Β.Δ. διέρχεται από την ευρύτερη περιοχή του Λονδίνου. Ενώ το Μεσολόγγι σημείο θανάτου του Λόρδου Βύρωνα φαίνεται να βρίσκεται στο μέσον της απόστασης...
Οι νομισματικοί πόλεμοι του πυρός και το μυστήριο των Μαντείων ή Χρηματιστηρίων ____
"Πόλεμος πάντων πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους /της γνώσης/ εποίησε τους δε ελευθέρους /ανοήτους/ "… Ηράκλειτος
Όσοι επιχειρούν την σύγχρονη οικονομική ανάλυση στην εποχή του Αλεξάνδρου και των χριστιανικών ελληνιστικών χρόνων, δεν θα πρέπει να λησμονούν πως τότε η οικονομική και η θρησκευτική αντίληψη ήταν ταυτισμένες στις δύο όψεις του νομίσματος, (Τα του καίσαρος τω καίσαρι και τα του θεού τω θεώ ) Καθώς η οικονομική και η θρησκευτική πίστη είναι ένα και το αυτό.... Το βλέπουμε σήμερα στον επιτυχημένο προτεσταντικό καπιταλισμό των ΗΠΑ-Γερμανίας-Αγγλίας και την αποτυχία του μοντέλου στον καθολικό και ορθόδοξο κόσμο.... Οπότε αντί για στατιστικές οικονομικές αλχημείες και αφελείς γενικόλογες παρατήρησεις περι εμπορίου, είναι καλύτερα να σχολούμαστε με τις ψυχολογικές αλχημείες ή υποσυνείδητους νόμους που καθορίζουν τις διάφορες εθνικές ζωδιακές ψυχολογίες ή θρησκείες. Λχ οι Εβραίοι λατρεύουν το χρήμα ή πυρ (Χρ η ρίζα του πυρός.), οπότε κρύβονται πίσω από τον προτεσταντισμό των τραπεζών-ιερών τους.... Οι υπόλοιποι χριστιανοί λατρεύουν τον Αέρα-σκέψη του εμπορίου Ερμή και τις επιστήμες που συνεπάγεται.... Ενώ οι Άραβες-μωαμεθανοί λατρεύουν τον ασταθή και καταστροφικό αιθέρα των ερήμων... χτίζοντας παλατια στην άμμο...
Όσοι από εμάς έχουν τις στοιχειώδεις γνώσεις γεωμετρίας και μυθολογίας δεν δυσκολεύονται καθόλου στο να εννοήσουν τον υπαινιγμό του Ηράκλειτου. Ο σκοτεινός φιλόσοφος δείχνει τον διαρκή πόλεμο στον οποίο ευρίσκονται τα τρίγωνα του πυρός των νομισμάτων* στα δομικά πλατωνικά στερεά:
Το εικοσάεδρο της μορφής δομείται από 20 ισόπλευρα τρίγωνα, και σφαγιάζεται ανελέητα εξυπηρετώντας την λειτουργία της πρώτης διατροφικής οκτάβας του ηλιακού στομάχου-κοιλίας. Υπενθυμίζουμε ότι ο Πλάτων περιέγραψε την διάσπαση του εικοσαέδρου σε δύο οκτάεδρα και ένα τετράεδρο… Σε δεύτερη φάση-μύηση τα οκτάεδρα του αέρα-αίματος διασπώνται σε αντιτιθέμενα τετράεδρα πυρός, ξεκινώντας τα σταυρικά μυστήρια των διαγωνίων του ηλιακού κύβου στο μέσον του πυρός…
Η αστρολογία και η αριθμολογία στην ενόραση των πυθαγορείων όπως και σε όλους τους ανατολικούς λαούς είναι συνώνυμες της συνθετικής λειτουργίας του τρίτου οφθαλμού ή Νου υπεύθυνου για την γεωμετρική φαινομενολογία των αισθήσεων.
Ο μυθικός Πυθαγόρας φύλαξ των μυστηρίων του νοητικού φωτός μας λέγει ότι ο κύβος της γης αφορά την όσφρηση-αναπνοή μήτρα-μέτρο όλων των άλλων αισθήσεων, με το πολικό 8εδρο ή σβούρα του Διονύσου να γεννά το ηλεκτρονικό σπιν της αφής. Το πυρ της όρασης αποκαλεί Νάρκισσο εξαιτίας της απλότητας > άνευ πολικότητας τριγωνικής πυραμιδικής συμμετρίας. Ενώ στο 20εδρο αναγνώριζει την γεύση-φαντασία των εγκεφαλικών υγρών. Έτσι λέγουν οι πυθαγόρειοι πως η ενόραση-συνείδηση επέρχεται στην κατανόηση των ονείρων:(η διάσπαση του 20εδρου σε 8εδρα > η γέννηση του Επάφου στην Άιγυπτο του Νηρέα), δηλ. την αντίληψη της λειτουργίας των εγκεφαλικών ροών > υγρών κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης του κεντρικού νευρικού μας συστήματος, πριν καταλήξουν στο ουρογεννητικό σύστημα αποδίδοντας το 12εδρο του αιθέρα. Εφόσον τα γεν. όργανα ελέγχουν το σφαιρικό αιθερικό μας περίβλημα > τη ζωδιακή ασπίδα του Ηρακλή-Αχιλλέα.
Με τον Ιάμβλιχο να ανακεφαλαιώνει τις πυθαγόρειες φαινομενολογικές αντιλήψεις στην φράση: «Δια του 20έδρου εγγράφεται το 12εδρο στον Σφαίρο του πνεύματος». Έτσι οι Ινδιάνοι σαν γνήσιοι πυθαγόρειοι έχουν ζωδιακό 20 μηνών…(πολλά γέλια)
Την αλλόκοτη αυτή γεωμετρία που πρόκυψε με τον Κρόνο-Χρόνο να αποκόπτει τα γεν, όργανα του γελαστού πατέρα Ουρανού, για να τοποθετήσει τους μεν όρχεις ως οφθαλμούς τον δε φαλλό ως μύτη > κλειτορίδα άνωθεν της μήτρας του στόματος στην πενταγωνική ανθρώπινη μορφή μας, καλούμαστε να εννοήσουμε στην διάρκεια των 5 στοιχειακών βημάτων της κυκλικής μας αναπνοής.
Μάλιστα η αυστηρή μουσουλμανική «σαρία» τιμωρεί την λαγνεία-μοιχεία με αποκοπή του φαλλού ο οποίος τοποθετείται στον στόμα ως ενθύμηση του εγκληματικού κοσμογονικού γεγονότος…
Οι γεωμετρικές γνώσεις που χρειάζεται να έχουμε για τα τρία είδη των τριγώνων-πυρών είναι: Ισόπλευρα τρίγωνα για το εικοσάεδρο και το τετράεδρο (βλ. υλικό πυρ δια τριβής ή ουσιώδες πυρ) Ισόπλευρα και ισοκελή ορθογώνια για το οκτάεδρο Ισοκελή ορθογώνια για τον κύβο (βλ. νοητικό πυρ) Ισοσκελή αρμονικά με την γωνία 36 μοιρών του «θηρίου-αιθέρα 666» (βλ. πνευματικό πυρ)
Ο Τίμαιος μας επισημαίνει ότι ο μυελός των αρμονικών τριγώνων του αιθέρα ευρίσκεται προφυλαγμένος στην οστέινη δομή των ορθογωνίων και ισοσκελών τριγώνων της αιθερικής γης-κύβου/Κυβέλης ή οστέινης δομής της κύβης-κεφαλής… (το αίμα παρασκευάζεται επίσης εντός των οστών)
Η λειτουργία του καρδιακού κέντρου ή οκτάεδρου του αέρα κατανοείται κατά την παύση της αναπνοής-σκέψης. (παύοντας τον στροβιλισμό του οκταέδρου ή Διονυσικαής σβούρας) Τότε γίνεται αντιληπτή η κοινή τετράγωνη βάση των δύο τετράγωνων πυραμίδων που συνθέτουν το οκτάεδρο… Δηλαδή το τετράγωνο-φως του Ηριδανού ποταμού του φυλετικού ρεύματος των νεκρών… < πυρ του αίματος/αέρα
Ακολουθεί ο ισθμός-λαιμός γνωστός ως η «οδός του μαρτυρίου» κατά την οποία ο Χριστός/πυρ ανέρχεται στον Γολγοθά του κρανίου… Εδώ ο Χριστός νικά τον Αντίχριστο 666 αναλαμβάνοντας την νοητική μορφή πανομοιότυπη με την φυσική (Ιησούς=Ίσις). Όμως η τέλεια αιθερική μορφή του πενταγωνικού δωδεκάεδρου οδηγείται υποχρεωτικά στην ανάληψη του αρ. 153 (17η ιεραρχία του Σειρίου) καθώς δεν είναι δυνατόν να παραμείνει στον μορφικό κόσμο που ακόμα εξελίσσεται…
Η αδελφότητα των λευκών Βουδών του εικοσαέδρου ή ύδατος αντιπροσωπεύεται από την εσωτερική Ιρλανδική σχολή της Βρετανικής κοινοπολιτείας, ενώ η κίτρινη οικογένεια της ισοψυχίας των Βουδών της γης/κύβου από την Γαλλική μεταφυσική σχολή που υπακούει στην Μεγάλη Ελληνική σχολή (Ευρωπαϊκή) των πυραμίδων (πυρ και γη) της Αιγύπτου.
Εδώ όσοι εντρυφούν στο θέμα της ισορροπίας ανάμεσα στην λευκή αδελφότητα που φυλάσσει με τον Μανού (Μήνη) και τον Προμηθέα (ήπαρ) την φυλετική εξέλιξη και την Σαμπάλα/Καμπάλα των Ολυμπίων σφαιρών αντιλαμβάνονται την οδό της ελευθερίας δια μέσου των πενταγωνικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και ουράνιων Ανθρώπων
εικ. Τα συμβολικά νομίσματα των αρχαιοελληνικών πόλεων ταξινομούνται εύκολα ως προς το τριγωνικό σύστημα των ζωδιακών: Δελφών, Δήλου και Σάρδεων που ελέγχονται από το ιερό Μαντείο του Άμμωνα Δία στην όαση Σίβα (Σίουα) της Αιγύπτου.(<Ύπτια Άιγα/κριός)Ακόμα και το όνομα (Σίβα ?) είναι ενδεικτικό της απόκρυφης πύρινης ινδουιστικής-σιβαϊστικής λατρείας (Σίβα/Άρη).
Η γεωδαιτική ακρίβεια μεταξύ των τεσσάρων αυτών σημείων είναι εκπληκτική. Σημαίνεται σε ένα ισοσκελές αρμονικό τρίγωνο 36 μοιρών με κορυφή το Μαντείο του κριού κερασφόρου-Δία και βάση την γραμμή των Μαντείων των Δελφών και των Σάρδεων. Ενώ η Δήλος είναι η καρδιά του πλανήτη (εδώ γεννήθηκε ο Απόλλων) ευρίσκεται στο σημείο τομής των πλευρών δύο μικρότερων αρμονικών τριγώνων !!!
Ο μύθος της απαγωγής της Ευρώπης από τον Ταύρο/αιθέρα Δία μας βοηθά να προσεγγίσουμε το πυρ της μορφής ως πυθαγόρειο αριθμό... Η ερωτική μεταβολή της μορφής σε φως είναι το μυστήριο της φώτισης, όπου η μορφή όπως το κερί αναφλέγεται στο φως της φαντασίας του τρίτου οφθαλμού ή Ευρείας όρασης (Ευρώπης).
Γεωμετρικά: ο σταυρός (τετράγωνο) αναγραμ. του ταύρος κάνει νύξη στην φώτιση (Ελένη) που παράγεται κατά την ερωτική συνθεση δύο διαδοχικών τριγωνικών αρ. (Θεοσοφικών ακτίνων) περιτής και άρτιας τάξης, σε έξάλφα ή τετράγωνο. Αποκαλύπτοντας τον παράδοξο ρόλο της ευρωπαϊκής ηπείρου ως λαιμού-ισθμού (φυτιλιού) στο σώμα του πλανήτη… ______
εικ. Η Πανγαία ως έμβρυο !!!__________ Σύμφωνα με τον Δρ. Ανκώς (Παπύς) προήλθε από την σύμπηξη 5 διαφορετικών πλανητών-ηπείρων..._______Ο αναγραμματισμός της Παναγίας σε Πανγαία θίγει το ευρύτερο θέμα της Παν-Γαίας ως πλατυτρέρας των ουρανών... Δηλ. την Γαία των πολλών διαστάσεων που γέννησε τον Ουρανό... Η μελέτη των Ναών, δείχνει ότι το ύψος των κιόνων δείχνει ακριβώς την μεταβολή της απόστασης της Γης από τον Ουρανό με τον οποίο ήταν αρχικά σε επαφή ...
Έως τώρα έχουμε αντιληφθεί ότι η πλανητική ηπειρωτική ανθρωπογεωγραφία προσδιορίζει την Αφρική ως ηλιακή κοιλία.
Tην Νότια Αμερική που αποσπάστηκε από την ένωση με την αφρικανική ήπειρο ως κέντρο της βάσης. Οι Άνδεις/σπονδυλική στήλη, και Γη του πυρός ο κόκκυγας !!!.
Η βόρειος Αμερική των πανεπιστημίων αποσπάστηκε από την Ευρώπη του νοητικού Θώρακα.
Η δημιουργική Ευρώπη υποδέχεται στον λαιμό-ισθμό τις ενέργειες των κέντρων του μεγάλου σώματος της Ασίας -αιθερικού παραδείσου. Η Γερμανία λχ δημιουργήθηκε από τις βίαιες μετακινήσεις των Ασιατών στην περιοχή του λαιμού/Ευρώπης. Ενώ τα ελληνικά φύλα βοήθησαν στην μεγάλη διασπορά των Ατλάντων Αράβων και Εβραίων, «Φοινίκων» του Αιγυπτο-Μινωικού πολιτισμού με ήπιο τρόπο την εποχή της Ατλαντίδας στην Ευρασία… (βλ. οι εποικισμοί του Διονύσου)
Το αδιαμφισβήτητο κέντρο της κεφαλής βρίσκεται στα Ιμαλάια που ανυψώνονται καθώς η Ινδοηπειρωτική πλάκα που αποσπάστηκε από τον νότιο πόλο πιέζει την μεγάλη Ασιατική πλάκα (βλ. Θιβέτ-Θήβαι- Thube/Τύμβος μυστηρίων)
Η καρδιά του πλανήτη κτυπά στον Ωκεανό όντας ο δέκτης του ποτάμιου αρτηριακού και φλεβικού πλανητικού συστήματος των ποταμών… Το πιθανότερο είναι ότι η πλανητική κερδία-καρδιά του Ερμή ή εμπορίου αγκυροβολεί στα μεγάλα παγκόσμια χρηματιστηριακά κέντρα. Όπως η Νέα-Υόρκη, το Λονδίνο, η Σαγκάη κλπ. Όμως την πρωτοκαθεδρία στην παγκόσμια ναυτιλία διαθέτουν κρυφά ή φανερά οι μεγαλοεφοπλιστές των μικρών ηφαιστειογενών νησιών του Αιγαίου, που ανυψώνει η ολισθαίνουσα αφρικανική πλάκα συνεχίζοντας την μεγάλη καρδιακή (νοητική-εμπορική) σχολή που ίδρυσαν οι αρχαίοι Έλληνες ενώνοντας την κοιλία της Αφρικής με τον νοητικό Ευρωπαϊκό θώρακα στον ήλιο Απόλλωνα της Δήλου…
Κατά πως φαίνεται λοιπόν το δίδυμο Γερμανίας-Ιαπωνίας είναι αυτό που έχει αναλάβει την ευθύνη για την ανάπτυξη του ευρασιατικού χρηματιστηριακού Μαντείου, με το ευρωπαϊκό νόμισμα να γίνεται πρότυπο για την οργάνωση των Ασιατικών χωρών με ενιαίο νόμισμα. Παρόμοια οι ΗΠΑ και η Βρετανία με την παγκόσμια επικράτηση της αγγλικής γλώσσας φαίνεται ότι έχουν αναλάβει τον έλεγχο της πάλαι ποτέ βρετανικής κοινοπολιτείας… Ενώ το κομουνιστικό πολίτευμα της 7ης ακτίνας που γεννήθηκε πρόωρα στην Ρωσία εξαιτίας του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, αναμφίβολα θα αντικαταστήσει την αδιέξοδη Δημοκρατία στην επερχόμενη Υδροχοϊκή εποχή όπως έχει προβλέψει η Μυστική Δοξασία… και όχι μόνον αυτή. Βλ. σχετικά με το επερχόμενο σβήσιμο του λύχνου της Αγγλικής Δημοκρατίας και την ανατολή του «ξανθού γένους» της Υδροχοϊκής Ρωσίας… Αλλά και της Νέας Ζηλανδίας, Αυστραλίας, ΗΠΑ και όπου αλλού επιχειρείται η φυλετική σύνθεση…
Ο κ. Βούδας-σβάστικα είναι ο ζων πλανήτης του ανθρώπινου πολιτισμού. Ανταποκρινόμενος στην λειτουργική τάξη των τριών ζωδιακών: κοιλίας, θώρακος και κεφαλής, υποχρεωτικά θα δημιουργήσει τρία Μαντεία-Χρηματιστήρια-ζωδιακούς.
εικ. Ο τεράστιος λευκός Ερμής-Βούδας μέσα στον λωτό.
Τα ιριδίζοντα πέταλα δέχονται τις κοσμικές ενέργειες και ανεβοκατεβαίνουν όπως οι τιμές στο χρηματιστήριο...
Το φαινόμενο έχουν αρχίσει να το μελετούν οι οικονομολόγοι που στράφηκαν στην συστηματική μελέτη της αστρολογίας μετά την διαπίστωση ότι οι χρηματιστηριακές καμπύλες ακολουθούν τις αστρολογικές γωνίες των πλανητικών τριγώνων-πυρών...
Στο τέλος λέγει ο Ηράκλειτος: "όλα αναλύονται σε πυρ όπως τα αντικείμενα ανταλλάσσονται με χρυσό στα πλαίσια μιας συναλλαγής"...
Ο αντίχριστος είναι η αρνητική ενστικτώδης (χωρίς συνείδηση) σύνθεση της οικονομικής και της θρησκευτικής πίστης, ενώ ο Χριστός η με συνείδηση θετική...
εικ. η Ζωοφόρος - ζωδιακός_______________________________________________________
Ο Σαίξπηρ έγραψε ότι η Γη υπερέχει του Ουρανού σε μυστήρια… και έχει δίκιο αφού αυτή τον γέννησε σύμφωνα με τον Ησίοδο. Η γνωριμία με την Γαία των πολλών διαστάσεων και τις ουράνιες διαστρωματώσεις των άστρων. Αντιστοιχεί στα μέταλλα και τα ψυχικά έγκατα των προγονικών φυλών που ανάρτησε ο Δίας στο ουράνιο στερέωμα, αποθεώνοντας τα νοητικά κατωρθώματά τους.... Την μνήμη αυτών των γεγονότων διαφυλάσσουν οι μεγάλοι τιμωρημένοι Γενάρχες-Μανού στα Τάρταρα (Αιγόκερως+Υδροχόος) του μη γραμμικού χωρόχρονου… Αλλά και η αρχιτεκτονική των Ναών στο ύψος των κιόνων τους και την ζωοφόρο-ζωδιακό. εικ. *Ο κερασφόρος Αλέξανδρος (33 ετών) σταυρώθηκε διεξάγοντας νομισματικό πόλεμο εναντίον των Περσών και του Μαντείου (τραπεζικού ομίλου) των Σάρδεων προσεγγίζοντας την πέραν των Ιμαλάιων Σχολή κατ εντολήν του δημιουργικού Κριού- Άμμωνος Δία... συνοδευόμενος από UFO. Συνέδεσε την Ελλάδα (κέντρο καρδιάς του πλανήτη) με την Ινδία (κέντρο κεφαλής) με αποτέλεσμα να γεννηθεί ο Γνωστικισμός και ο Χριστιανισμός... *(βλ.τους 33 απόκρυφους βαθμούς-σπονδύλους της μύησης στο καβαλιστικό δένδρο των 32 σημείων)
Οι δίδυμοι Διόσκουροι ως κάθετες πλευρές ενός ιστορικού ορθογωνίου τριγώνου:
Η αλληγορία του πύργου 16 της Βαβέλ ή της γλωσσικής σύγχυσης δηλώνει την φυλογένεση εξαιτίας της αποτυχίας της νοητικής διαχείρισης των ερωτικών δυνάμεων του Λόγου, που θα επανέφερε την φυλή στην προτέρα πνευματική κατάσταση. Στην θετική του εκδήλωση 1+6=7 σημαίνει την συνέχιση της δημιουργίας μετά την πτώση του Λόγου σε σάρκα.
Ο εμβριθής γλωσσολόγος Ρ.Τόλκιν συγγραφέας του άρχοντα των δακτυλιδιών τοποθέτησε το όμμα του Ώρου (666) επάνω στον πύργο της συμφοράς του σκοτεινού αστρικού άρχοντα Σάουρον. Προσφέροντας άλλη μια εκδοχή του πλατωνικού μύθου «του δακτυλιδιού του Γύγη» χάρις στο οποίο εισέρχεται κάποιος από το σχίσμα στην γη (το άνοιγμα του ματιού) στον αόρατο νοητικό κάτω κόσμο της 8ης σφαίρας των φυλετικών φαντασμάτων.
Ο κεραυνοβολημένος πύργος της εποπτείας, είναι το σημείο όπου ο ανυψωμένος νοητικά Υάκινθος συναντά την θεία ειμαρμένη χάρις στο θανατηφόρο Απολλώνιο κτύπημα... Έτσι επιτυγχάνει την επαφή με το πνεύμα του που λαμβάνει χώρα στο βασίλειο των νεκρών. Εδώ στο βασίλειο της σελήνης με την βοήθεια της Περσεφόνης αρχίζει να εργάζεται με την αύξηση του πτώματος=το ονειρικό του σώμα, επιχειρώντας την ένωση της ορμονικής με την αιματική λειτουργία που παραμένουν διαχωρισμένες στην εγρήγορση όπως και τα φύλα. Στην διάρκεια του ύπνου επιχειρείται μεν φυσιολογικά η ένωση που αναζωογονεί την μορφή, αλλά ποτέ δεν ολοκληρώνεται καθώς λείπει ο παράγων του υδραργύρου= η ερμητική συνείδηση, που σταθεροποιεί σε αμαλγάματα τον φευγαλέο κόσμο των αισθητηριακών μεταλλικών εντυπώσεων της αιματικής κυκλοφορίας.
Το ηχητικό ρεύμα ακολουθώντας την πορεία του αίματος καταλήγει στο συκώτι λέγει ο Πλάτων στον Τίμαιο... '
εικ. Η αλληγορία του τιμωρημένου στον Καύκασο Προμηθέα και του αετού που τρώει το συκώτι του, είναι μια αναφορά στην σχέση του ήπατος-δράκου Προμηθέα με τον σπλήνα-αετό-αιθέρα Δία. Περιγράφει την τραγική υπάρχουσα διατροφική κατάσταση του συνεχούς σφαγιασμού των μορφών που κατοπτρίζεται στην ανταγωνιστική σχέση της ορμονικής με την αιματική λειτουργία. Είναι η περιγραφή της λειτουργίας του σπλήνα ως σημείου εισόδου των αιθερικών ενεργειών που μεταβιβάζονται δια του (νεκρού) αίματος και εκδηλώνονται στο πεπτικό πυρ της χολής του ηπατικού αδένα κέντρου της ορμονικής λειτουργίας. Το νοητικό Προμηθεϊκό πυρ παραμένει εγκλωβισμένο στο επίπεδο της ασυνείδητης πεπτικής λειτουργίας, έως ότου ελευθερωθεί από την συνείδηση. Καθιστώντας τον μυημένο ικανό, εφόσον κατανόησε το μυστήριο της φυτικής φωτοσύνθεσης, να τραφεί κατευθείαν από τις ενέργειες του πνεύματος της ζωής, απαλλάσοντας τον από την πείνα και την πλάνη του μορφικού κόσμου. (βλ. Ελευσίνια, Τριπτόλεμος και η διάδοση της καλλιέργειας του σίτου-φωτός )
Ο μύθος δηλώνει την βαθύτατη κατανόηση εκ μέρους των μυθογράφων των βιολογικών λειτουργιών που συνδέουν την φωτοσύνθεση με την πέψη των τροφών και την κοσμογονία...
Με την ολοκλήρωση λοιπόν της νοητικής ανάπτυξης που επέρχεται φυσιολογικά με την ένωση του ηλιακού αίματος με το σεληνιακό σπέρμα, που έχουν πλέον μεταλλαχθεί, αναγνωρίζεται η σχέση της σάρκας με την σκέψη-ομιλία. Ο Προμηθέας ελευθερώνεται από τον βράχο της τιμωρίας, μαζί με την δεινοπαθούσα φύση, που επιστρέφει στην χρυσή παραδείσια εποχή...
Ο Βορέας και ο Ζέφυρος________________________________________________
Η εισπνοή και η εκπνοή στον υλικό πολιτισμό μας ερμηνεύονται σύμφωνα με την σύγχρονη χημεία που θεμελίωσε η λογική των εξισωμένων ποσοτήτων του Λαβουαζιέ. Αυτός υποστήριξε το προφανές: ότι η αύξηση του βάρους των μετάλλων* κατά τη θέρμανσή τους, οφείλεται στην πρόσληψη οξυγόνου (οξείδωση), ενώ αντίστροφα ο σχηματισμός των μετάλλων από τα οξείδιά τους αντιστοιχεί σε απώλεια οξυγόνου (αναγωγή). Εξοβελίζοντας την ασαφή έννοια του φλογιστού δηλ. του πύρινου αιθέρα των αλχημιστών. Οι μεταφυσικές απόψεις των οποίων επικρατούσαν ακόμη επί του αναδυόμενου εξωστρεφούς υλιστικού πνεύματος της αναγέννησης.
Έτσι όπως η άγνοια της φύσης του αιθέρα/χρόνου μετέτρεψε την αστρολογία σε αστρονομία, έτσι και η άγνοια της φύσης του «ξύλου*» ή πύρινου αιθέρα των ιδεών (ίδα=ξύλο) μετέτρεψε την αλχημεία σε χημεία. Όμως με την αποπομπή του πέμπτου στοιχείου του αιθέρα επήλθε ο περιορισμός της επιστήμης στην αντίληψη του σταυρού των 4ων στοιχείων, χωρίς την ελπίδα της ανάστασης του πολιτισμού.
* Οι όροι Μέταλλο και Ξύλο στην ανατολική αστρολογία είναι οι έννοιες του αέρα και του αιθέρα αντίστοιχα
Ευτυχώς φαίνεται ότι αυτός ο βαρύς φερετζές της υλιστικής επιστήμης, έφθασε η ώρα του να αποχωρήσει. Καθώς μια ισχυρή λογική τον επέβαλε, αλλά μια ισχυρότερη λογική θα τον αποβάλει…
Ο αξεπέραστος δακτύλιος της υλικής σκεπτομορφής έχει υποστεί τόσες πολλές διατρήσεις από τους αληθινούς, συνειδητά ονειρευόμενους επιστήμονες. Που εναπόκειται στην θέληση και τον χρόνο της αυτομόρφωσης του καθενός μας να τον πετάξει. Γιατί η αντίληψη του χρόνου της μύησης είναι επιλογή του συνειδητού πολίτη (αυτού που αντιλαμβάνεται τους πόλους) και όχι του ανθρώπου καταναλωτή κρυμμένου στην κατεύθυνση της μαζικής νοοτροπίας της διατροφικής οκτάβας.
Η αποβολή της λεοντής της προσωπικότητας λαμβάνει χώρα στο σκότος του ονειρικού σπηλαίου των Κενταύρων, καθώς το φως της λογικής υλιστικής επιστήμης είναι η ίδια η λεοντή του ηλιακού φωτός… Χρειάζεται λοιπόν να αναζητηθεί το φως μιας άλλης λογικής φαινομενολογίας μέσα στο φως της υπάρχουσας εγκυμονούσας πεντάλφας ή επιστήμης. (βλ. το φως της πανσελήνου). Ο Φρόυντ την υπέδειξε ως πρωτόγονος-πρωτοπόρος ερευνητής της ψυχανάλυσης του υποσυνείδητου, ανακαλύπτοντας την άγνωστη ήπειρο των αλχημιστών, δηλαδή την λογική της δημιουργικής ψυχής του κόσμου των ονείρων στο οιδιπόδειο σύμπλεγμα της λίμπιντο (φαλλικό κόμβο του κάρμα). Είναι η στιγμή που ο Οιδίποδας αντιλαμβάνεται ότι τα δύο τέκνα του (Ετεοκλής και Πολυνείκης) κυβερνήτες της επτάπυλης Θήβας του αιθερικού σώματος, η εισπνοή και η εκπνοή του είναι τα αιμομικτικά τέκνα του με την ιώδη ενέργεια της μητέρας του Ιοκάστης (<η στολισμένη με ία) αναπνοής του (το αλχημικό πυρ ή Οξυγόνο) στον σταθερό αστρολογικό σταυρό της μαθητείας.
Η διαφορά δηλαδή του αλχημικού οξυγόνου (φλογιστού) από το φυσικό οξυγόνο είναι η διαφορά της συνείδησης μεταξύ του μεταβλητού και του σταθερού αστρολογικού σταυρού… Ο Όμηρος βάζει τον Οδυσσέα να αναζητήσει την τύχη της Ιοκάστης-Οξυγόνου στον νοητικό Άδη (σεληνιακό λίμπο/λίμπιντο των ψυχών)
Η διδασκαλία του νοητικού αγγέλου για το σπήλαιο των Κενταύρων της ερωτικής αναπνοής είναι απλή. Παγιδεύοντας την συνείδηση ανάμεσα στον ύπνο και το ξύπνιο, υποδεικνύει την λειτουργία της κοσμικής εισπνοής ή Ζέφυρου και της εκπνοής ως Βορέα. Η πρώτη ελευθερώνει ως θάνατος την ανθρώπινη συνείδηση από το μέτρο του πυρός ή χρόνου της λογικής της προσωπικότητας, σε αυτή του πολυδιάστατου ονείρου. Η δεύτερη δείχνει τον τρόπο που οι ήχοι-φώτα των ονείρων μεταμορφώνονται στην επιδερμίδα μας κατά την γείωση-υπηρεσίας της εκπνοής. Δεσμεύοντας τον κοσμικό ήχο Προμηθεά στον καύκασο-βράχο της υλικής δικαιοσύνης
εικ. ο Λόγος που έγινα σάρκα
"Εγώ είμαι το Α και το Ω" είναι μία φράση για την απόκρυφη γνώση του Λόγου: δείχνει ότι η συμβολική των γραμμάτων εξιστορεί την φυλογένεση ή γλωσσική πτώση στον πύργο της Βαβέλ (των βαρβαρικών διαλέκτων του ηλιακού δράκου Μπελ) στην πορεία από το Α προς το Ω, αλλά και την επάνοδο στο αρχικό υπερβόρειο φως του Λυκείου ήλιου Απόλλωνα κατά την αντίστροφη πορεία.
Το εγκλωβισμένο νοητικό πυρ του οφθαλμού 666 ελευθερώνεται από τον βράχο της μορφής οπότε ο άνθρωπος μπορεί να γίνει και πάλι ο Υπερβόρειος ομοτράπεζος των θεών, της αμβροσίας και του νέκταρος. Απαλλαγμένος από την πλάνη του φωτός του παρόντος ηλιακού συστήματος των εντέρων...
Ο Ομηρικός χυμικός μύθος
η Ιλιάς: Ο μεσαιωνικός κύκλος αφηγήσεων του Αρθούρου επαναλαμβάνει τον Ομηρικό.
Ο Όμηρος ταυτίζεται από ορισμένους μελετητές με τον Αίολο παιδί τού Ιππότου, βασιλιά πλωτού νησιού τής Αιολίας. Το νησί αυτό, στο οποίο βασίλευσε και ό Αίολος, είχε πολύ ψηλούς βράχους και γύρω-γύρω χάλκινο κάστρο. Εκεί είχε τον θρόνο του ό Αίολος και ζούσε με τούς έξη γιούς και τις έξη κόρες του, προσωποποίηση των 12 ανέμων. Ο Αίολος είχε ορισθεί από τούς θεούς ταμίας των ανέμων. Τούς ανέμους τούς είχε κλεισμένους σε μεγάλους ασκούς και τούς άνοιγε όταν ήθελε, αφήνοντας όση ποσότητα ήθελε.
εικ.
Η στρογγυλή τράπεζα του Αρθούρου-Αγαμέμνωνα ως ζωδιακός ______ Οι ήρωες και των δύο έργων υποδύονται την πολλαπλή μας προσωπικότητα στην εξιστόρηση του δράματος της ολοκλήρωσης της, η οποία επέρχεται με την είσοδο στο απόρθητο κάστρο της καρδιάς … Ίλιον… Κάμελοτ. Το Ίλιον αλώθηκε όπως και το Κάμελοτ (η έρημη χώρα). Η έρημος είναι η καθαρμένη καρδιά στην οποία όταν αποσυρόμαστε ονειρευόμενοι γίνεται δυνατή η επαφή με την μονάδα της θεότητας. (Την φωνή του βοώντος στην έρημο)
Η προσωπικότητα … Ο Αγαμέμνονας… ο Αρθούρος
Η ισχύς του γενετήσιου κέντρου … Ο Αχιλλέας… ο Λάνσελοτ
Ο υιός της Θέτιδος … ο ιππότης της λίμνης
Το τραύμα στην πτέρνα από το θεϊκό βέλος… το τραύμα από το εξκάλιμπερ
Ο Κληρονόμος των όπλων και συνεχιστής … Ο Οδυσσέας… ο Πάρσιφαλ
Ο εκπορθητής.... Ο Οδυσσέας… ο αγνός ιππότης Γκάλαχαντ
Ο θάνατος …Ο Έκτωρ… ο πράσινος ιππότης
Η Μονάδα …Η Αθηνά… ο Μέρλιν
Η διαμάχη του Αγαμέμνονα με τον Αχιλλέα για την Βρισηίδα όπως και η διαμάχη του Αρθούρου με τον Λάνσελοτ για την βασίλισσα Γκουίνεβιρ συμβολίζουν τον αγώνα της προσωπικότητας για την μετουσίωση των πανίσχυρων ενστικτωδών δημιουργικών ενεργειών σε νοητικό έργο. (λίμπιντο-πολιτισμός) ή (έρως μορφής - έρως ψυχής) ή (ορμή γνώσης-ορμή θανάτου) ή (φιλότης - νείκος)
Ο Οδυσσέας (συνείδηση) συμφιλιώνει τον Αγαμέμνονα -προσωπικότητα με τον Αχιλλέα - γεννητικά όργανα και γίνεται ο κληρονόμος των όπλων του Ηφαίστου και ο πρωταγωνιστής του δεύτερου μέρους του έπους.
Ο Πάρσιφαλ-Λάνσελοτ υπερασπίζεται την τιμή της βασίλισσας, χρίζεται ιππότης στην ανάλογη διαμάχη, κληρονομεί το εξκάλιπερ και γίνεται ο ήρωας των πνευματικών κατακτήσεων του κύκλου.
Η πανουργία (ατραπός του τοξότη) του Οδυσσέα και ο δούρειος ίππος που χρησιμοποίησε με την υπόδειξη της Αθηνάς για να εισέλθει στον πνευματικό κόσμο είχαν σαν ολέθρια συνέπεια την βεβήλωση της καρδιάς…
Παρόμοια ο Ούθερ χρησιμοποίησε την μαγεία του Μέρλιν για να συνευρεθεί με την Αγκρέην μεταμορφωμένος ως σύζυγος της, για να γεννηθεί ο Αρθούρος με ολέθριες συνέπειες για τον ίδιο…
(Ο R. Steiner διατυπώνει την θέση ότι το περιστατικό του δούρειου ίππου περιγράφει τον διαχωρισμό της ανθρώπινης φύσης από αυτήν των πνευματικά εμπαθών αλογανθρώπων-Κενταύρων ή δρακόντων. Απαραίτητος όρος για την δόμηση του νοητικού κατόπτρου και την είσοδο στο καρδιακό κέντρο).
Ο Οδυσσέας εφονεύθη από τον υιό του με την μάγισσα Κίρκη Τηλέγονο*
Ο Αρθούρος εφονεύθη από τον υιό του με την μάγισσα Μοργκάνα Μάντρεντ.
Η Ιλιάδα αναφέρεται σε ζητήματα οργάνωσης της προσωπικότητας έως την πρώτη επαφή με τα καταστρεπτικά πυρά του πνεύματος. Οπόταν ο ήρωαςέρχεται συνειδητά αντιμέτωπος με τον νόμο της ανταπόδοσης και τις προγονικές ανθρωπότητες των 12 δημιουργικών ιεραρχιών της μυθολογίας-αστρολογίας.
*Η σοφή αρχαιότητα είχε κατανοήσει την σπειροειδή φύση του αστρικού δράκου-φωτός ή Πρωτέα. Έτσι στην συνθετική «Τηλεγονία», ένα πανάρχαιο έπος –συνέχεια της Οδύσσειας– το οποίο σώζεται μόνο σε περίληψη και αποδίδεται στον Ευγάμμονα. Διασώζεται η πληροφορία πως ο Οδυσσέας και ο Πρωτέας είναι το ίδιο πρόσωπο... Εφόσον τα τέκνα τους με ονόματα: Τηλέμαχος-Τηλέγονος-Πολύγονος εμφανίζονται τα 3 πυρά-Λόγοι της τρισηλίου θεότητας
Η Συμμετρία του Λόγου και οι μυήσεις στο ζωδιακό-δωδεκάεδρο
Ο χριστιανικός νεοπλατωνισμός έχει αντικαταστήσει την έννοια της πυθαγόρειας Συμμετρίας-ΑΡεΤής (ΑΡΤιότητας) με αυτή του Λόγου:
«Εν αρχή ην η Συμμετρία, και η Συμμετρία ην προς τον Θεόν, και Θεός ην Συμμετρία». Πυθαγόρας
«Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος». Ιωάννης (βλ. Ίωνας-UNAN-Έλλην)
Η αλχημική εσωτερική αστρολογία παρουσιάζεται στην αποκάλυψη του Ιωάννη, (μια παραλλαγή του απόκρυφου βιβλίου του Ενώχ ή Θωθ), ακολουθώντας την θεοσοφική λογική των ζωδιακών οραμάτων, που υποβάλει ο Ποσειδών-Γαβριήλ-Βαρούνα τους Μαθητές Του… Λ.Χ. Τα οραματικά ταξίδια του Οδυσσέα στον ζωδιακό ή το ταξίδι του Μωάμεθ από την Mecca (Μέση) στην κύβη-κεφαλή της Ιερουσαλήμ, επάνω στην ιερή φοράδα-αγελάδα Ήρα-εράτη του πόθου. Κamadehnu
Ο Ηράκλειτος από την Έφεσο, ο φιλόσοφος του αλχημικού πυρός θεωρείτο «σκοτεινός» από τον Πλάτωνα και «φωτεινός» ο Παρμενίδης από την Ελέα του πυθαγορισμού, (αποικία της γειτονικής στην Έφεσο, Φώκαιας).
Ο απόστολος Ιωάννης, χρειάστηκε να αποσυρθεί στην Πάτμο και να συγγράψει την «αποκάλυψη», προκειμένου να πείσει (?) τους οπαδούς της Εφεσίας ΑΡΤέμιδος (ο αλχημικός άγγελος Μολώχ ή Αθάνωρ-Άρτεμις), πως ήταν άξιος συνεχιστής της «σκοτεινής» διδασκαλίας του αλχημιστή Ηρακλείτου, ο οποίος με τον φούρνο του (χάλκινο Ταύρο-Μολώχ ή Αθάνωρα ή βασικό κέντρο) τρομοκρατούσε τους μαθητές του, σφαγιάζοντας ανελέητα ως Ηρώδης τα «σπέρματα-βρέφη» του κατώτερου νοητικού.
η Οδύσσεια
Η Πηνελόπη είναι η υφάντρια, το σύμβολο του αριθμού 3 ή Κρόνου. Η θεϊκή Μητέρα που καρτερεί από την αρχή έως το τέλος στον αιτιατό κόσμο των ιδεών – Ιθάκη, την επιστροφή του «ασώτου», υπομένοντας τους μνηστήρες. Οι τελευταίοι δεν είναι άλλοι από τις παρελθούσες προσωπικότητες του Οδυσσέα που αναμένουν την κρίση τους στον Άδη της Ιθάκης.
Στο ζεύγος Πηνελόπης-Τηλεμάχου έχουμε την έκφραση του "υιού της χήρας" του αιγυπτιακού τεκτονισμού. Που αναζητούν όπως η Ίσις και ο Ώρος τον χαμένο Όσιρη-Οδυσσέα.
Ο Οδυσσέας μετά την απελευθέρωση της διάνοιας – Ελένης εισέρχεται πλέον στον νοητικό κόσμο αντιμέτωπος με την γεωγραφία του μύθου-χρόνου, τον ζωδιακό.
Η συμμετοχή του Οδυσσέα στον πόλεμο περιλάμβανε 12 πλοία με τους συντρόφους του από τους οποίους τελικά δεν επέζησε κανείς.
Η διαρκής απώλεια των συντρόφων σε ποσότητες πολλαπλασίων του 12 (72,6,6) αναφέρεται στην ανάγκη εξόντωσης των ψυχολογικών χαρακτηριστικών που υποκρύπτονται στους 12 μήνες του έτους έως ότου παραμείνει μόνον η μία συνείδηση. «Μία η χώρα ένας ο Βασιλιάς» είναι ο απαραίτητος όρος για την επιστροφή στον πνευματικό κόσμο των μονάδων και συντελείται στο ζώδιο του τοξότη...
Μια πιθανή κατάταξη των ταξιδιών του Οδυσσέα
Ο Σωκράτης μας υπέδειξε την γη ως δωδεκάεδρο: Μίλησε για μιά σφαίρα με 12 δέρματα (ζώδια). Έτσι ο Οδυσσέας ταξίδεψε στους 12 πλανητικούς οίκους, επισκεπτόμενος τις 7 εκδηλωμένες ζωδιακές ψυχολογίες (Λέων έως Ιχθύες) ήτοι 4 της προσωπικότητας συν 3 ψυχικές: Ίσις+Ώρος και τις 5 ανεκδήλωτες (Ιχθύες έως Λέων) του νεκρού-άδηλου Όσιρι ή Σείριου στο αστρικό πεδίο. Πριν καταλήξει στην Ιθάκη< Ηθική πέρασε από την χώρα των Υπερβορείων-Φαιάκων όπου ανακεφαλαίωσε τα ταξίδια του.
Ο κριός Η άλωση του Ιλίου και η βεβήλωση των ιερών.Ο ταύρος Οι Κίκονες (ο θάνατος των 72 συντρόφων-πενθημέρων επιθυμιών )
Οι δίδυμοι Οι λωτοφάγοι (η λήθη του ανώτερου εαυτού)
Ο καρκίνος Οι κύκλωπες (η κατώτερη ψυχική όραση) και η συνειδητοποίηση της αρνητικής νοητικής υπόστασης. (Ο κανένας του μηδενισμένου εγώ)
Ο λέων Η νήσος του Αιόλου (το δώρο της θέασης του σκοπού-Ιθάκης). Τα γεννητικά όργανα (ασκός του Αιόλου)
Η παρθένος Οι Λαιστρυγόνες (η μάχη με τα ένστικτα)
Ο ζυγός Η μάγισσα Κίρκη (η γοητεία της μορφής-χοίρου)
Ο σκορπιός Η σκύλα και η Χάρυβδη (δοκιμασία του νερού). Οι συμπληγάδες πέτρες (δοκιμασία της γης). Η κάθοδος στον Άδη (δοκιμασία του πυρός), επαφή με την μονάδα - Τειρεσία). Οι σειρήνες (δοκιμασία του αέρα).
Ο τοξότης Οι βόες του θεού Ήλιου (το τέλος των συντρόφων-ψυχολογικών πρόσθετων)
Ο αιγόκερως Ωγυγία το νησί της Καλυψώς (αναμονή της θεϊκής ετυμηγορίας)
Ο υδροχόος Το παλάτι του Αλκίνοου (ανακεφαλαίωση)
Οι ιχθείς Οι μνηστήρες της Πηνελόπης-Θεϊκής Μητέρας (η κρίση των παλαιών προσωπικοτήτων)
εικ. Η τοποθέτηση του αιθερικού Ναού στον χάρτη της ανατολικής Μεσογείου προσανατολισμένο στον ενεργό άξονα (σπονδυλική στήλη) Παρθένου-Ιχθύων που ενώνει τα σημαντικότερα κέντρα του ιστορικού πολιτισμού. Δείχνει την μνήμη από τον αιθερικό κατακλυσμό του Δαρδάνου. Τότε ο Πόντος χύθηκε από το Ίλιον (Δαρδανέλια) στο Αιγαίο βουνό (των Κυκλάδων) με την Δήλο να Δηλώνει στο μέσον τον ηλιακό φαλλό, ορίζοντας τον ήλιο της μετακατακλυσμιαίας εποχής. Το Παλλάδιο (η κορυφή του ορθ. τριγώνου) έπεσε μαζί με την Ηλέκτρα στην Τροία, οπότε σε πρώτη φάση η άλλη κάθετος περνούσε από τις Σάρδεις και τις πόλεις τις Ιωνίας...
Τα ταξείδια του Οδυσσέα-Συνείδησης είναι οι μεταβάσεις στις καβαλιστικές γραμμές που ενώνουν τα αιθερικά κέντρα-πύλες αυτού του μεγάλου Ναού.
Στην Σιουα της Αιγύπτου φαίνεται πως υπήρχε ένα σημαντικό κέντρο την εποχή του ενιαίου πολιτισμού της Ατλαντίδας. Γιατί εδώ ο Αλέξανδρος αναγνώρισε την σπλήνα (το σημείο που αγκυροβολεί το νήμα της ζωής). Από εδώ, την κενή θέση που είναι αφιερωμένη στον άγνωστο θεό, τον Όσιρι-Σείριο, ανοίγει ο τεκτονικός διαβήτης, ορίζοντας τους Δελφούς, τις Σάρδεις και την Δήλο...
Στις πλευρές του ορθ. τριγώνου διακρίνουμε την Μ.Ασία της λατρείας της Ίσιδας-Κυβέλης και την λατρεία του διαμελισμένου Διόνυσου-Όσιρι σε Ελλάδα, Αίγυπτο, συμπληρώνοντας το κόσμημα του ναού
Καθώς εισερχόμαστε στο ζώδιο του Υδροχόου-Άδη για να αντιμετωπίσουμε τους στάβλους της σωρευμένης φυλετικής κόπρου ή κάρμα των ενσαρκώσεων, καλόν είναι να αντιληφθούμε πως ο αρχαιοελληνικός δυτικός ροδοσταυρισμός αναγεννήθηκε χάρις στην επαφή των ιπποτών με τον μυστικισμό των Βυζαντινών και των Αράβων που τον διαφύλαξαν…
Κατά την μουσουλμανική παράδοση το ταξίδι του Μωάμεθ από την Μέκκα στην Ιερουσαλήμ και από εκεί στον 7ο ουρανό έγινε συνοδεία του Γαβριήλ επάνω στην γυναίκα άλογο με ουρά παγωνιού. Ενώ ο προφήτης δεν μετακινήθηκε από το κρεβάτι του βεβαιώνει η γυναίκα του Αϊσά που κοιμόταν μαζί του… Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τα σύμβολα του ινδουιστικού ή του ελληνικού πανθέου δεν δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν στην λευκή φοράδα-αγελάδα (η βους) με ουρά παγωνιού το λευκό φως ή θηλυκό Λόγο «Βας» του ινδουισμού, δηλ. την θεά Ήρα των πόθων.Kamadehnu Την ίδια αγελάδα που άλλαζε τα χρώματα της ουράς του παγωνιού, ακολούθησε ο Κάδμος μεταφέροντας την αλφάβητο στην «πόλη των επτάπυλων Θηβών»
Τον συμβολισμό των 7-πυλων Θηβών ή τσάκρα ως πόλεων ή 7 εκκλησιών* χρησιμοποιεί και η αποκάλυψη του Ιωάννη που εμφανίζεται κατά τον ιερό γάμο του οραματιστή-ταξιδευτή συνδέοντας το τρίτο μάτι (ή Μέκκα) με την Ιερουσαλήμ (ουράνια πόλη) Σαμπάλα και τους μακρινούς αστερισμούς της κορυφής του κ(ο)ρανίου…
Οι Άραβες μυστικιστές ροδόσταυροι φαίνεται πως κατενόησαν την πλατωνική νομοθεσία για την κοινοκτημοσύνη των γυναικών και των τέκνων τους εντός της Πολιτείας… Κάτι που ήταν πάντα γνωστό στην περιοχή της «μεγάλης πόρνης Βαβυλώνας». Κατά την κοινωνία του γάμου ο νους διαπραγματεύεται την σωρευμένη ειμαρμένη ή κόπρο των κληρονομημένων υποχρεώσεών του, που διαφυλάσσονται στο δισκοπότηρο-λωτό της ψυχής. Οι έλξεις ή πόθοι προς το άλλο φύλο υποδηλώνουν ακριβώς την ισχύ των καρμικών υποχρεώσεων που οδηγούνται σε εκδήλωση-ενσάρκωση.
Οι μύστες που δημιούργησαν την μουσουλμανική θρησκεία και τον μύθο του Μωάμεθ, συνθέτοντας την εμπειρία από τις άλλες ζώσες θρησκείες της θρησκευτικής ΕΔΕΜ της μέσης ανατολής, επανέλαβαν απλά ότι επιχείρησε ο γνωστικισμός 1000 χρόνια νωρίτερα με τον «δικέρατο Αλέξανδρο» που κατέληξε στον μύθο του Ιησού Χριστού, ή του Βούδα Φαραώ-Μωυσή-Μεσσία πριν από αυτόν…
Η πολυγαμία των Αράβων εξεταζόμενη λοιπόν από την ερ(η)μητική σκοπιά δείχνει το δράμα που βιώνει ο ΗΡΑκλής-Νους μέσα στο Δέπας-Δισκοπότηρο της μήτρας, μεταφέροντας τις αγελάδες- ηλιακές ουσίες από τον ένα κύκλο ενσαρκώσεων του Μόνιμου Ατόμου στον επόμενο…
Πρόκειται για τον ΗΡΑκλή-ΗΡΑκλειτο της ερωτικής αλχημείας εργαζόμενο με τις ουσίες-χρώματα του πυρός:
Συναισθηματικές ύδωρ-εικοσάεδρα (ανθρωπότητα).
Διαισθητικές αήρ-οκτάεδρα (χριστιανούς).
Αναλυμένες σε νοητικά πυρά-τετράεδρα ή χρήματα (εβραίους)
να γίνονται αντικείμενο αγοραπωλησιών από την Συνείδηση (αιθερικό δωδεκάεδρο) εντός της Πολιτείας- ζωδιακού των μουσουλμάνων…
Ο μουσουλμανικός κόσμος εκτείνεται κατά μήκος των ερήμων του πλανήτη από το Μαρόκο έως την έρημο Γκόμπι της Κίνας-Μογγολίας. Παρόλου του γεγονότος πως οι γυναίκες καταπιέζονται φανερά στα μουσουλμανικά κράτη εν τούτοις πρόκειται για την «πιεστική ορμονική θρησκεία των γυναικών». Ο Μωάμεθ δηλ. ο αιθέρας (ΩΜ ή ΑΜ) αναφέρει ότι οι κάτοικοι της πύρινης κόλασης ή ερήμου (νοητικής ελευθερίας) είναι κυρίως γυναίκες ! Καθώς πεθαίνουν για την ελευθερία (νοητική ανεξαρτησία) κάνοντας ότι θέλουν… Ενώ ο παράδεισος βρίσκεται κάτω από τα πόδια τους…
*Όσοι ενδιαφέρονται για την τοπογραφία του μεγάλου αιθερικού Ναού που βρίσκεται υπεράνω της ανατολικής μεσογείου. Ας σημειώσουν το ορθ. τρίγωνο με την ορθή γωνία στην περιοχή της Τροίας. Στις δύο κάθετες αντιστοιχούν τα δύο τμήματα της διαλογιστικής γέφυρας του ουράνιου τόξου. Η κάθετος της νοητικής ωρίμανσης (ωραίας Ελένης) ξεκινά από την κορυφή της πλειάδας Ταϋγέτης στην Λακωνική, διέρχεται από την Ακαδημία του Πλάτωνα στην Αθήνα για να φθάσει στην Τροία. Κατόπιν συνεχίζει η χριστιανική Διόσκουρος κάθετος διερχόμενη από τις 7 εκκλησίες της Μ. Ασίας για να καταλήξει στην Μέκκα (η πλανητική χρυσή τομή). Η έκπληξη συνεχίζεται καθώς η ευθεία αιθερική γραμμή που ενώνει την κορυφή του Ταϋγέτου με την Μέκκα διέρχεται από το Ιδαίο άνδρο που γεννήθηκε ο Δίας στην Κρήτη, την μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας (μέσον της απόστασης) για να καταλήξει στην Μέκκα…Σημ. Η πραγματική Ελένη έμεινε στην Αίγυπτο
Οι 10 κορυφές και οι 3 στήλες _______________________________
Όλυμπος
Η χώρα των Κυκλώπων
Ωγυγία (Καλυψώ) ο Γραμματέας του Ναού
Σχερία, η χώρα των Φαιάκων, ο Αλκίνοος, ο Β Επόπτης του Ναού
Ο Άδης
Ίλιον, Θρινακία η νήσος του ήλιου
Αιαία, η νήσος της Κίρκης
Λακωνική, ο Μενέλαος, ο Α Επόπτης του Ναού
Η Αιολία
Η Αυλίδα
Η χορδή στο τόξο του Οδυσσέα είναι η διάνοια - ωραία Ελένη... ως γοργόνειο της τιθασευμένης λίμπιντο. Ο Οδυσσέας ήταν ο μόνος από τις προσωπικότητες στο παλάτι της υφάντριας Πηνελόπης -μοίρας που μπόρεσε να διαπεράσει με το βέλος της προσοχής του τα ευθυγραμμισμένα τσεκούρια - κέντρα της σπονδυλικής στήλης. Αποδεικνύοντας ότι είχε ανακεφαλαιώσει επιτυχώς την γνώση του ζωδιακού κύκλου. Η γνώση ακολουθώντας μια σπειροειδή τροχιά «εξάγεται» από τον άρρητο κύκλο του ενστίκτου προκειμένου να γίνει ρητή, και η ρητή επαναεσωτερικεύεται σε άρρητη, όταν επιλύνεται η αντιμαχία αναφορικά με την μετατροπή της γνώσης.
Στην γεωμετρική άποψη αυτός που μπορεί να τεντώσει την χορδή στο κυκλικό τόξο είναι ο εκλεκτός που έχει υπολογίσει τον αρ. (π=√2+√3=3,14) ως σύνθεση των δύο όφεων της ενόρασης √2, √3, στην ψυχολογία του…
εικ. Το τόξο του διδασκάλου είναι το ζώδιο του τοξότη που κατευθύνει το βέλος της προσοχής σε οποιαδήποτε από τις αόρατες πνευματικές σφαίρες. Η χορδή που μόνον αυτός και ο Τηλέμαχος μπορούσαν να τεντώσουν είναι η χορδή της συνείδησης ή γέφυρας του ουράνιου τόξου, ανάμεσα στις νοητικές - ορμονικές ηπατικές λειτουργίες και τις αιθερικές λειτουργίες του αίματος στον σπλήνα.
Τα δύο Ομηρικά έπη περιγράφουν την ερμητική εργασία που χρειάζεται να γίνει, προκειμένου ο αιθεροφυσικός νους της 7ης σφαίρας να προσεγγίσει την νοητική 8η σφαίρα (βλ. εικόνα) Τεντώνοντας την αιθερική χορδή του τόξου που ενώνει το ήπαρ (Ερμή) της επικοινωνίας, με τον σπλήνα (Αφροδίτη) που ελέγχει το αιθερικό σώμα -εικοσάεδρο, ώστε να δράσει ο θείος Ερμαφρόδιτος. (Το βέλος της προσοχής)
Η πεπτική γεωμετρία της κύβης-Κυβέλης των αισθήσεων
Ευχαριστώντας τον Αρχάγγελο του μηνός για τις ονειρικές υποδείξεις του, επάνω στο σημείο όπου η ανθρώπινη βούληση δια μέσου της αναπνοής και της σκέψης έχει την δυνατότητα να παρεμβαίνει στους αιθερικούς κραδασμούς. Θα επιχειρήσουμε εμβαθύνουμε περισσότερο στην διδασκαλία της απόκρυφης λειτουργίας των δημιουργικών ρυθμών που είναι οι αισθήσεις μας
Η γνώση που έχει συγκεντρώσει με πολύ κόπο η τεχνολογική επιστήμη συγκεντρώνεται στην ακόλουθη παράγραφο:
Η κλίμακα των ηλεκτρομαγνητικών συχνοτήτων έχει ορισμένα παράθυρα για τις φυσικές αισθήσεις (βλ. εικόνα). Συγκεκριμένα τοποθετεί το ορατό φάσμα (όραση) ανάμεσα στο υπεριώδες και το υπέρυθρο. Όπως ακριβώς ο Αριστοτέλης ακολουθώντας την αρχαία πυθαγόρεια –αιγυπτιακή διδασκαλία* τοποθετεί την γεύση** ως είδος όρασης-πυρός στο μέσον της ακοής και της αφής.
* Βλ. wajet-ενόραση : 1/2+1/4+1/8+ (1/16+1/32+1/64) = όσφρηση+όραση+σκέψη+ (ακοή+γεύση+αφή)
Πράγματι η ακοή εκτός από τους χονδροειδείς κρούσεις των υλικών μορίων που μεταφέρει ο αέρας στο τύμπανο του αυτιού, έχει την δυνατότητα καταγραφής και των ατομικών-υποατομικών κραδασμών που μεταφέρονται δια του αίματος και των υγρών του εγκεφάλου. (βλ. εγκεφαλικό βουητό της Κυβήβης-Κυβέλης). Εσχάτως αποκαλύφθηκε η δυνατότητα των νανοσωλήνων των νευρώνων να ανταποκρίνονται στις ατομικές δονήσεις...
Ο Πλάτωνας αναφέρει στον Τίμαιο πως την ηχητική αρχή ελέγχει το ήπαρ έδρα του επιθυμητικού εφόσον σε αυτό καταλήγει το αίμα…
Από την άλλη πλευρά του φάσματος η υπέρυθρη ακτινοβολία με μεγάλο μήκος κύματος γίνεται αντιληπτή ως θερμότητα-αφή με τελικό αποδέκτη όπως όλοι οι κραδασμοί στην αύρα μας την «σπλήνα»…
**Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως η μεσότητα της όρασης σχετίζεται με τη σχέση σπλήνας-ήπατος. Δηλ. με την τιμωρία του Προμηθέα (της πύρινης γνώσης), καθώς ο αιθέρας Δίας εφορμά από την σπλήνα και κατατρώγει το ήπαρ του Προμηθέα…
Όσοι μελετούν τις πυθαγόρειες εννεάδες στο 9γραμμα του σουφισμού ή τον 9πέταλο λωτό της ψυχής. Μπορούν να παρατηρήσουν πως η πρώτη τριάδα των πετάλων της γνώσης ονομάζεται πεπτική. Κι αυτό γιατί η νοητική μας διακριτική ικανότητα (γνώση) εξελίσσεται μαζί με την γεύση… Στην κατανόηση της σχέσης ήπατος και σπλήνας.
Την πεπτική αιθερική χορδή που ενώνει το ήπαρ με την σπλήνα ονομάζουν χορδή του τόξου της σκέψης του Διδασκάλου ή ωραία Ελένη !!!, που άρπαξαν αυτοί που τρώγουν < οι Τρώες...
Η διακριτική ικανότητα στην όραση και την σκέψη μας εξαρτάται λοιπόν σε τελική ανάλυση από την πεπτική μας ικανότητα. Δηλ. την μεταβολή της αίμης σε χολερυθρίνη κάτω από την δράση του ενζύμου χολοπράσινη της σπλήνας προϊόν του καταβολισμού της αίμης. Στη συνέχεια η χολερυθρίνη οξειδώνεται και μετατρέπεται ξανά σε χολοπράσινη…. Αναλυτικότερα η χολοπρασίνη είναι προϊόν του καταβολισμού της αίμης και αποτελεί μία πράσινη τετραπυρολική χολοχρωστική. Η χολοπρασίνη ρεδουκτάση αφαιρεί το διπλό δεσμό μεταξύ του δεύτερου και του τρίτου πυρρολικού δακτυλίου. Στη συνέχεια η χολερυθρίνη οξειδώνεται και μετατρέπεται ξανά σε χολοπράσινη.
Σε πρακτικό επίπεδο θα πρέπει να διακρίνουμε την σχέση των δύο ψυχολογικών τύπων: τον πύρινο-χολερικό της κίτρινης χολής***, (η χολερυθρίνη εκκρίνεται στην χολή και στα ούρα στα οποία τους προσδίδει το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα τους) και, τον γήινο-μελαγχολικό (μαύρη χολή των νεκρών αιμοσφαιρίων) στην κυκλικά επαναλαμβανόμενη αλχημική πύρωση και απόσταξη…
Γεωμετρικά η σχέση περιγράφεται στον γήινο κύβο και τις δύο τριγωνικές πυραμίδες (κόκκινο και πράσινο δράκο) που με αντίθετες φορές ισορροπούν στις διαγώνιες του κύβου (δηλ. τις θεοσοφικές ακτίνες 5,6,7 της ενστίκτου προσωπικότητας)…
*** βλ. κίτρινη (Σ)χολή !!!
Το Ελοχίμ με τις μεγάλες εξουσίες... που εκδικάζει την μοίρα, (ο Τηλέμαχος = Αυτός πους μάχεται από μακριά) είναι η νοητική ενσάρκωση, εφόσον χειρίζεται το τόξο. Γεννήθηκε στην διάρκεια των ταξιδιών της εσωτερικής αναζήτησης και αναζητά επαφή με τον φυσικό φορέα (Οδυσσέα) στην Λακωνική (ήπαρ των νοητικών-ορμονικών λειτουργιών). Στην Αιαία (σπλήνα) ο Οδυσσέας γέννησε τον Τηλέγονο με την στοιχειακή μάγισσα Κίρκη (circle=ο μοιραίος κύκλος). Ο Τηλέμαχος είναι η τριπλή χάντρα (guru) στο βουδιστικό κομποσχοίνι των 108 ενσαρκώσεων που μετατρέπει την μορφική πενταγωνική συμμετρία του 108 σε εξαγωνική-ψυχική 111...
εικ. τα 3 κιονόκρανα του Ναού
Τα 32=22+10 σημεία ενδιαφέροντος ή τεκτονικοί βαθμοί δηλώνουν τα συμβάντα κατά την οικοδόμηση του αρχαιοελληνικού τεκτονικού Ναού ή Νου στην Ομηρική διήγηση των ηρωικών επιτεύξεων στις 24εις ραψωδίες -γράμματα των 10 τοποθεσιών της τετρακτύος...
Η Αφροδίτη που έλαβε το καρδιοειδές μήλο εποπτεύει την μεσαία στήλη του κάλλους (κορινθιακού ρυθμού ηλιακή) στον τεκτονικό Ναό, ανάμεσα στην δωρική στήλη της ισχύος (Ήρα 20-εδρο), και την ιωνική της σοφίας (Αθηνά σελήνη)... Οι τρεις στήλες συμβολίζουν τα 3 είδη των κινήσεων: την κυκλική, την ευθεία και την μεικτή σπειροειδή.
Σημειώσεις:
Eπειδή το δένδρο της ζωής είναι ένα fractal επάνω στον νόμο της χρυσής τομής όπως αυτή εκδηλώνεται στο 20εδρο, του αιθερικού σώματος. Η Ομηρική διήγηση διατρέχει τις ατραπούς πολλές φορές με διαφορετικούς κωδικούς αναγνώρισης. Λ.χ. η ατραπός των εραστών [17,6] δηλαδή το ζώδιο των διδύμων. Αναγνωρίζεται στον έρωτα του Αχιλλέα για την Βρισηίδα, όπως και στον κύκλο του Αρθούρου (του Λάνσελοτ για την Γκουίνεβιρ). Επίσης όμως περιλαμβάνεται στην Οδύσσεια ως οι Λωτοφάγοι, επειδή εκεί οι ήρωες ξεχνούν τον στόχο τους
*[Η Γκουίνεβιρ όσο και η Βρισηίδα αποσύρθηκαν ως ιέρειες στο μοναστήρι (Ωγυγία) που επισκέφτηκε και ο Οδυσσέας για να τις συναντήσει στο πρόσωπο της υφάντριας Καλυψούς = της κρυμμένης ].
Επίσης έχει σημασία η φορά με την οποία διατρέχονται οι ατραποί. Από επάνω προς τα κάτω έχουν θετική επίδραση, ενώ αντίστροφα ο Οδυσσέας ανερχόμενος συναντά τον όλεθρο στην πνευματική περιοχή της αβύσσου των ενστίκτων, με τους γίγαντες Κίκονες τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες. Η περιοχή της καρδιάς αναγνωρίστηκε ως το Ίλιον της Τροίας, αλλά στην Οδύσσεια αναγνωρίστηκε επίσης ως νήσος του ήλιου, όπου εκδηλώνεται η καταστροφική ηλιακή όψη του Απόλλωνα στο ζώδιο του τοξότη. Με τους συντρόφους - πάθη να σφάζουν τα βόδια - αρετές εξοργίζοντας την θεότητα. Ούτε ο Αχιλλέας σεβάστηκε τον Απόλλωνα, ούτε οι Αχαιοί τα ιερά της Τροίας, λαμβάνοντας όλοι την αναμενόμενη τιμωρία...
Στην ατραπό του ζυγού [22,8] αναγνωρίστηκε το πρόσωπο του Πάτροκλου. Επειδή ο ζυγός είναι ένα ζώδιο, στο οποίο εκτιμάται η αντιπαλότητα και η ισορροπία της, πριν την μάχη που θα ξεσπάσει στον σκορπιό με τον Έκτορα. Οδηγώντας τον Αχιλλέα στην μάχη. (Έρωτα ανίκητε στην μάχη...)
Ο Ήφαιστος και ο Μενέλαος σύζυγοι της Αφροδίτης-Ελένης δημοσιοποιούν την δραματική θέση της διάνοιας-Ελένης, εξαναγκάζοντας την καθαρτήρια δράση. Αναγνωρίστηκαν στα ζώδια των πυλών: υδροχόου και ζυγού όπου συνδέεται το ατομικό με το κοσμικό αιθερικό σώμα. Εκεί όπου δρουν οι πνευματικές ενέργειες των Κυκλώπων τέκνων του Ουρανού (Άργης, Βρόντης, Αστερόπης) συνεργατών του Ήφαιστου-Προμηθέα
Επίσης έχει μεγάλη σημασία η αναγνώριση της τριαδικής Θεότητας (τριών κιόνων του ναού) στην πολλαπλότητα των 12 Θεών του Ολύμπου. Ο Άρης, ο Ερμής και ο Πλούτων είναι μεταμορφώσεις της ίδιας πνευματικής αρχής, της θέλησης. Γεγονός που επισημαίνεται στους τρεις συζύγους και τα τρία τέκνα της θεάς Δήμητρας (Αρίων, Πλούτος και Περσεφόνη). Ο Άρης είναι η κατώτερη έκφραση του Ποσειδώνα. Ο Ερμής φέρει τα νοητικά όπλα, ενώ μεταμορφώνεται στον κριτή των ψυχών Πλούτωνα όπως και ο Ερμής-Χριστός. Που λατρευόταν (ο Χριστός !) μαζί με την Αθηνά στην Ακρόπολη ως Εριχθόνιος όφις (συνείδηση του πολίτη) που αργότερα κυβέρνησε την πόλη των Αθηνών ( ως Μεσσίας... ). Άλλη μια έκφραση της Αφροδίτης με τον ερωτιδέα, τους αρχαιότερους των θεών. Που εντός της δημιουργίας εμφανίζονται στα πρόσωπα των θηλυκών θεοτήτων και των πολλαπλών προσώπων του Ερμή... ή συνείδησης του μη όντος της δημιουργίας.
Ο χορός στην νοητική σκακιέρα των μαγικών τετραγώνων του φωτός
Οι αθλητές διηγούνται τις περίεργες εμπειρίες της διέγερσης του ονειρικού σπινθηρισμού κατά την κίνηση. Εξ άλλου οποιοσδήποτε μπορεί να βαδίσει ή να τρέξει με κλειστά τα μάτια για να κάνει τις δικές του παρατηρήσεις.
Το θέμα της έκφρασης της επιτάχυνσης ως τετραγώνου της ταχύτητας έγινε από τον Νεύτωνα f=mγ προσδιορίζοντας την δύναμη που ασκείται προκειμένου να μεταβληθεί η ταχύτητα του σώματος μας εντός της δράσης της προσωπικότητας. Ο Αϊνστάιν Ε=mc2 επιχείρησε την έξοδο του νου στις μεγάλες ταχύτητες ...της ακινησίας. Εκεί όπου οι δυνάμεις της προσωπικότητας διαλύονται στις συναισθηματικές στοιχειακές δυνάμεις του ονείρου…
(βλ. τα όνειρα του Αϊνστάιν)
Η ανάγνωση από τον Οπενχάιμερ του ινδικού έπους Μαχαμπαράτα και της μάχης του Κουρουξέτρα ανάμεσα στον ηλεκτρομαγνητισμό της προσωπικότητας και τον υποατομικό της ψυχής , ως μάχης με πυρηνικά όπλα, τον ενένπνευσε επιταχύνοντας την εργασία του. Έτσι επανάφερε πρώτος την ολέθρια αρχαία τεχνολογία στο προσκήνιο της σύγχρονης ιστορίας.
[Βασίλισσα-αιθέρας, αξιωματικός-αέρας, Βασιλιάς-πυρ, άλογο-νερό, πύργος-γη]
εικ. Όποιος επιθυμεί να αναμετρηθεί με την μοίρα του στο ονειρικό ζατρίκιον όπως η Αλίκη. Θα χρειαστεί να μελετήσει τις 4 εβδομάδες του σεληνιακού μήνα των ονείρων που ορίζει η λατρεία της πανσελήνου - ωραίας Ελένης. Εκκινώντας τους κύκλους των 2 ωρών αψιμαχιών των 5 (24λεπτων) θεϊκών στοιχείων (tattwas). Η πυθαγόρεια αντίθεση τετραγώνου και ορθογώνιου δείχνει την σκακιέρα των σεληνιακών παλιρροιών με τις αψιμαχίες των 5 στοιχείων-πιονιών, στα δύο στρατόπεδα των Διοσκούρων όφεων. Ομιλούμε για τον τρωικό πόλεμο... των 8Χ8 γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στην ασπίδα του αιθερικού μας περιβλήματος. Επειδή το Ομηρικό έπος είναι μια αλληγορία για τα πάθη-στοιχεία ή θεούς της νοητικής υπόστασης του κόσμου μας, με βάση το Πυθαγόρειο θεώρημα (παρελθόν = παρόν + μέλλον) και την χρυσή τομή ως λίμπιντο - ωραία Ελένη (σελήνη)
εικ. 5 είναι οι βουδικές οικογένειες-χρώματα του υδραργύρου-Ερμή των φιλοσοφικών στοιχείων
Οι 5 Βούδες των χρωμάτων ενοικούν στο όρος της σπονδυλικής στήλης και συμβολίζουν τα στοιχεία-αισθήσεις
Ιδέα-αιθήρ= ακοή
Πνεύμα-αήρ= αφή
Λόγος-πυρ= όραση
Ψυχή-ύδωρ= γεύση
Σώμα-γη= όσφρηση
Ο ηλιακός φαλλός των ανέμων…
Ο Καρλ Γιούνγκ αναφέρει το ακόλουθο αινιγματικό περιστατικό: Ένας ψυχασθενής έβλεπε ότι ο Ήλιος έχει φαλλό και πίστευε πως μπορούσε μετακινώντας τον φαλλό να ελέγχει τον άνεμο… Αν και στην αρχή το θεώρησε αρρωστημένη φαντασίωση αναθεώρησε την άποψη περί ασθενείας, όταν ανακάλυψε έναν μύθο του Μιθραϊσμού που περιέγραφε ακριβώς την ίδια «αυταπάτη», σχετικά με τον φαλλό του Ήλιου και τον έλεγχο του ανέμου…
Ο Μιθραϊσμός ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους ελληνιστικούς χρόνους. Περί την 25η Δεκεμβρίου όλοι οι λαοί της ανατολικής μεσογείου εορτάζουν την γέννηση του θυσιασμένου θεού: Όσιρι – Διονύσου –Μίθρα- Χριστού: «τον νοητικό Έρωτα», υιό της κοσμικής ανάγκης ή Θεάς Mατ (η πλατυτέρα των ουρανών) και του Σεμπ (το πνεύμα της γης), που μόλις ανήλθε στο θρόνο ως Σωτήρας απάλλαξε τους υπηκόους του από την δυστυχία αφού τους δίδαξε την καλλιέργεια του εδάφους του κατώτερου νοητικού με τους σπόρους-νόμους του φωτός, δηλ. την λατρεία του Θεού.
Όσοι έχουν επίγνωση των αιθερικών ανέμων-τάττβας της μεταφυσικής, αναγνωρίζουν πίσω από την οργιαστική λατρεία και την Διονυσιακή μέθη, την έκσταση του διαλογισμού-προσευχής.
Η ενστικτώδης βούληση εδράζει στον φαλλό-κόμβο των ενστίκτων του ηλιακού θηρίου 666, που όμως ελέγχεται στην καρδιά από τον ήλιο της λογικής διαίσθησης του αέρα με σύμβολο την μαγική ράβδο. Πράγματι μόνον η πράσινη βουδική οικογένεια του αέρα έχει την ικανότητα-πανουργία να επιβάλει την τάξη στην δημιουργία (βλ. Ερμής) επαναφέροντας τις κινήσεις των αιθερικών στοιχείων στο καρδιακό κέντρο της εκπόρευσής τους:
1. Κεντρομόλα φορά έχει το στοιχείο του αέρα
2. Φυγόκεντρη φορά έχει το στοιχείο του πυρός
3. Κυματοειδώς (πάνω-κάτω) μαίνεται το στοιχείο του νερού
4. Σπειροειδώς κινείται το στοιχείο της γης
Η είσοδος του ναού φυλάσσεται λοιπόν από δύο φύλακες όφεις (τους Διόσκουρους ή σεληνιακούς δεσμούς) που διαχωρίζουν την ουσία-ψυχή από την προσωπικότητα του εισερχομένου. Η ουσία-αγελάδα των τρωικών γεγονότων του βίου για την οποία μάχονται οι Διόσκουροι, όταν κερδίζεται, συνθέτει τους σεληνιακούς μηνίσκους των γεγονότων στον ώριμο κύκλο της νοητικής μας μονάδας που είναι η πανσέληνος-Ελένη-Ίσιδα.
Η πύλη του ζυγού των φυλάκων στην πρώτη φάση του έργου (Ιλιάδα) βρίσκεται στην δυτική πλευρά του Ναού στην κατεύθυνση κριού-ζυγού (ανατολής-δύσης), υποδηλώνοντας τους νεφρούς - φύλακες παραστάτες της διάνοιας του υποψήφιου : "ότι ἐγώ εἰμι ὁ ἐρευνῶν νεφρούς καὶ καρδίας, καὶ δώσω ὑμῖν ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα ὑμῶν" (Α΄Επόπτης)
Το αντίστοιχο περιστατικό στα Ομηρικά έπη είναι εκείνο του (Κένταυρου) Δούρειου ίππου... Όπου ο νους απαλλάσσεται από τα Κενταυρικά αρχέτυπα της παιδικής ηλικίας, που αλλοιώνουν την αντίληψη των γεγονότων. Δίδοντας τα 3 συμβολικά κτυπήματα στην θύρα του νοητικού ναού, προκειμένου να εισέλθει εις το Ίλιον της καρδίας όπου αναγνωρίζονται οι 12 προγονικές ιεραρχίες-φυλές του ζωδιακού.
Στην δεύτερη φάση (Οδύσσεια), ο Ναός στρέφεται στην κατεύθυνση βορρά-Νότου στο υπερβόρειο λευκό φως ή λυκόφως των θεών. Ο ζυγός της δικαιοσύνης, τοποθετείται τώρα πλησίον του Β΄Επόπτη της καρδίας, που ελέγχει τις εργασίες εντός του Ναού. Έτσι στην είσοδο, της εμπειρίας εκ των σχέσεων, τοποθετείται πλέον ο Υδροχόος με το μυστικό ύδωρ της ζωής. Ο πανούργος Οδυσσέας ή Ερμής των νοητικών όπλων, κληρονόμος των λιβιδικών όπλων του Αχιλλέα (Άρη), έχει αναγνωρίσει στην συνείδηση του τον δημιουργικό παράγοντα της βούλησης των γενν. οργάνων (βλ. fillioque). Ακολουθεί ο σταδιακός θάνατος των σύνθετων ψυχικών στοιχείων ή συντρόφων του. Δηλαδή των ένστικτων δομών που αντιστοιχούν στις προγονικές φυλές της ανθρωπότητας ήτοι των πεπτοκότων: Τιτάνων, Γιγάντων, Κυκλώπων και λοιπών τεράτων... έως ότου ο Βασιλεύς να διεκδικήσει την ακεραιότητα της ψυχολογικής του Χώρας (Ιθάκης).
Οι Διόσκουροι η Νέμεσις και ο αρ. 16
(του ωραίου πύργου) της εποπτείας
Η ωραία Ελένη υπακούοντας στον θεό Απόλλωνα έδωσε το είδωλό της στον Πάρη (το παρόν της συνείδησης) ενώ η ίδια φυγαδεύτηκε από την Ήρα στην πνευματική Αίγυπτο. Η όλη ιστορία επιδιώκει να κάνει αντιληπτή στον ανθρώπινο νου την φύση της Νέμεσις του Απολλώνιου φωτός που εκδηλώνεται με τον θάνατο των Διοσκούρων* αδελφών της Ελένης. Όταν οι κάθετες πλευρές του νοητικού ορθογωνίου πυθαγόρειου τριγώνου (Πρόνοια και Βούληση) ταυτίζονται δια του μηδενισμού της ανθρώπινης βούλησης (εγώ) με την υποτείνουσα (Ειμαρμένη) … Ελένη ή Νέμεση! Οπότε αποκαλύπτονται οι προγονικές τιτανίδες φυλές του ζωδιακού στο έπος της Οδύσσειας. *Στην Ιλιάδα η πολικότητα των Διοσκούρων αντιπροσωπεύεται και από τους Αχαιούς (άριους) - Τρώες (άτλαντες) ήρωες που εξολοθρεύτηκαν
Η τριαδική φύση και ο θάνατος του ηλιακού λέοντα του εγώ
Ο Οδυσσεύς (δύσμοιρος ή άσωτος) δίνοντας δια του Δούρειου Ίππου-Κενταύρου τα 3 κτυπήματα στην θύρα του Ναού του Ιλίου δηλώνει ότι έχει επίγνωση των 3ων βασικών ελαττωμάτων-ζώων:
φίδι, χοίρος, πετεινός που σύμφωνα με την βουδιστική κοσμογονία δημιουργούν τους 6 κόσμους του κύκλου της κοιλάδας του πόνου*: τρεις κατευθύνσεις, έξη πόλοι που γίνονται 12 ζώδια με τον περεταίρω διαχωρισμό τους σε κατοπτρικά φύλα... Στην πυθαγόρεια προσέγγιση τα 6 βασίλεια προκύπτουν από τις 6 δυνάμεις του δέκα (1,10,100,1000,10.000,100.000,1.000.000) ήτοι: Ηλιακό, Πλανητικό, Ψυχών, Ανθρώπων, Ζωικό, Φυτικό, Ορυκτό
εικ. οι ερμές. Τα ευρήματα από την Φαλλική λατρεία του χθόνιου Ερμή και του Δήλιου Απόλλωνα δείχνουν μια απόκρυφη επιστήμη για τους κόμβους των αιθερικών γραμμών στην ύπαιθρο… Διαβάζουμε λοιπόν πως τοποθετούσαν τις «ερμές», δηλ. στήλες με τετράγωνη διατομή που έφεραν μονή ή διπλή ανθρώπινη κεφαλή ως οδοδείκτες με όρθιο φαλλό στο αντίστοιχο σημείο, για να δείχνουν την κατεύθυνση οριοθετώντας τις οικίες, τα χωράφια ή ολοκληρες πόλεις-κράτη. Στις οποίες μάλιστα προσφέρονταν θυσίες συνήθως σύκα (όρχεις)... //Οι λαογράφοι αναφέρουν πως οι θαλασσοπόροι του ειρηνικού ωκεανού προσανατολίζονται ακολουθώντας τις δονήσεις που αιθάνονται στους όρχεις τους// Ο Όμηρος έχει αφιερώσει ολόκληρο επισόδειο για την επίσκεψη του Οδυσσέα στην νήσο του Αιόλου με τους 12 ανέμους (6 ισχυρούς ανέμους-υιούς και 6 ήπιες αύρες-θυγατέρες). Όπου έκλεισε τους ανέμους των άλλων κατευθύνσεων στον περίφημο ασκό*, αφήνοντας έξω μόνον τον ούριο Ζέφυρο που οδηγούσε στην Ιθάκη. *ο κλεισμένος ασκός σημαίνει τον νοητικό έλεγχο επί του λιβιδικού ανέμου (βλ. Απανα). Ο έλεγχος επιτυγχάνεται με τον σμαργδένιο μαγικό κύκλο που χαράσσει ο Διαβήτης της βούλησης προφυλάσσοντας τον οραματικό διαλογισμό. Δυστυχώς όμως οι ψυχολογικοί σύντροφοι (τα πάθη) ανοίγουν τον ασκό-κύκλο και ο ταλαίπωρος Οδυσσέας υποχρεώνεται να επισκεφτεί όλες τις αρνητικές όψεις (βλ. Δαντικές κολάσεις) των καβαλιστικών σφαιρών (ομηρικών νήσων) ώστε να αποδώσει πίσω κατανοώντας ταυτόχρονα την φύση αυτών των ψυχολογιών… Το γεγονός πως η ανθρώπινη βούληση ελέγχει τον επιθετικό αιθέρα (απανα-Δία) στην περιοχή της έδρας επαναμβάνοντας το πρωκτικό στάδιο της φροϋδικής ψυχολογίας για την προεργασία της ομιλίας. Παρουσιάζεται με ιδιαίτερη ωμότητα στις πομπές του Διονύσου, όπου οι πιστοί λατρευτές έπρεπε να χυδαιολογούν βαναυσότατα ή να λέγουν ασυναρτησίες επαναλαμβάνοντας το μάθημα για την μεταβολή του «πεπτικού αιθέρα, απανα» σε «λιβιδική ομιλία, ουντανα» κατά την βίαιη παιδική ηλικία των βωμολοχιών …
Ο στόχος βέβαια είναι η είσοδος της συνέιδησης στον κοπρώδη ηλιακό ΑΔΗ-ΔΙΑ των κέντρων της λεκάνης… Έτσι προκειμένου η συνείδηση να εννοήσει την νοητική πέψη οφείλει να αντιστρέψει την πεπτική λειτουργία. (βλ. αντιστροφή του ζωδιακού ή ηλιακού συστήματος των πλανητών-εντέρων στην έναρξη της νοητικής μαθητείας).
Εδώ όμως εμφανίζεται ένα μεγάλο πρόβλημα. Ούτε οι Αχαιοί γνώριζαν κατά που πέφτει η Τροία, ούτε ο Διόνυσος κατά που πέφτει η πύλη του Άδη. Έτσι στον μύθο του Βάκχου-Διονύσου επειδή μόνον οι γυναίκες γνωρίζουν την πύλη προς τον Άδη των ενστίκτων (βλ. έμμηνος ρύση), ο Διόνυσος υποχρεώνεται να βιασθεί από έναν κλάδο συκής !!! ή να διαμελιστεί από τις Μαινάδες-ιέρειες του Βάκχου. Ενώ οι Αχαιοί χρειάστηκε να θυσιάσουν την Ιφιγένεια (την αφελή-οκνηρή τους παρθενικότητα) ώστε να πνεύσει ο λιβιδικός άνεμος…
Στην ανατολή πολλοί χάθα γιόγκι αποδεικνύουν τον έλεγχο επί των κινήσεων των σπλάχνων τους, εισάγοντας έναν ευμεγέθη σπόρο από την έδρα και ασκώντας τις κατάλληλες παλινδρομικές συσπάσεις στους μύες της κοιλίας τον εκβάλουν από το στόμα…
Βέβαια όλοι αυτοί οι Διονυσιασμοί -Βακχιασμοί έχουν τύχει από την αρχαιότητα των πιο ακραίων περιγραφικών υπερβολών. Ο Αριστοτέλης μάλιστα στο σχετικό του πόνημα περί ποιητικής αναφέρει πως η γέννηση της κωμωδίας συνέβη στις φαλλοφορίες με τα σκωπτικά άσματα. Ας μείνουν μακριά λοιπόν οι αδαείς και οι βέβηλοι που αδυνατούν να προσεγγίσουν την παιδική ηλικία, που κρύβει την βασιλεία των ουράνιων φαλλικών ιχθύων ή Βουδών…
Οι Εκατόγχειρες, οι εκατό Γίγαντες, οι Κένταυροι (Εκατόνταρχοι) δηλώνουν την νοητική φύση (εκατό) της σύρραξης που γίνεται αντιληπτή στην νοητική σκακιέρα. Δηλαδή η (μορφή 36 ή 666) + (8Χ8=64 τα γεγονότα στην αύρα μας) = 100 (ο νοητικός κόσμος) όπου τα πιόνια (οι θνητοί) όταν καταφέρνουν να διαβούν το νοητικό πεδίο της μάχης (8Χ8) μεταμορφώνονται μυούμενοι στις προνομιούχες μορφές των θεϊκών στοιχείων βοηθώντας στην αποκατάσταση της κοσμικής ηρεμίας.
Από τους μεταγενέστερους μυθογράφους, ως Κύκλωπες θεωρήθηκαν και οι Γίγαντες. Μολονότι είχαν θεϊκή καταγωγή ήταν θνητοί ή τουλάχιστον για να σκοτωθούν έπρεπε να χτυπηθούν ταυτόχρονα από ένα θεό και ένα θνητό… Τους Κύκλωπες φύλακες του Τάρταρου τους σκότωσε ο Απόλλων για να εκδικηθεί τον Δία για τον θάνατο του γιού του Ασκληπιού. Με τον θάνατο των Κυκλώπων η επαφή των θνητών με τις Μονάδες (Τιτάνες) είναι πλέον εφικτή.
εικ* ο ΑΒΡΑΞΑΣ ή ΙΑΩ = 365 ημέρες, είναι το αντίστοιχο σύμβολο της ελληνιστικής γνωστικής μυθολογίας για τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις της υλικής δημιουργίας. Ο Τιτάνας Ήλιος Ηλεκτρύων απεικονίζεται ως ένας πετεινός με πόδια τα δύο φίδια ρεύματα της ενορατικής φαντασίας (κοινό χαρακτηριστικό των Τιτάνων)... Η σχέση των εποχών του έτους με τους 6 κόσμους του βουδισμού και τα 6 γένη της Ησιόδειας θεογονίας ή τις 6 Αιγυπτιακές δυναστείες είναι εμφανής:
εικ. Τα γένη του Ησιόδου και η αστρολογία. Το Τιτανικό γένος των Κυκλώπων (φθινόπωρο), έχει τον αντίποδα του στον κόσμο των μορφογεννητικών συναισθηματικών ζωικών προτύπων (Ατλάντων) της φυσικής δημιουργίας. (τέλος χειμώνα). Ο κόσμος του αλαζονικού πέμπτου συνθετικού γένους των Ελλήνων (τέλος άνοιξης), συμπληρώνεται από τον αντίποδα του Άδη, κατοικία των πεινασμένων φασμάτων ή Κενταύρων (φυλετικών Αρχετύπων), που αναμένουν να μετενσαρκωθούν.
Στο θέρος εκφράζεται το πρώτο γένος των Ολύμπιων θεών. Στον αντίποδα τους υφίστανται τα Τάρταρα των τιμωρημένων εποπτών Γεναρχών: Τάνταλου, Ιξίωνα, Σισύφου.
Επειδή η γεωμετρία < εγωμετρία είναι η μελέτη του ηλιακού εγώ μας δηλ. η μελέτη των ενεργειών του ουράνιου θόλου όπως εστιάζεται μέσα από τον ημερήσιο ηλιακό νοητικό φακό (το βαρυτικό κέντρο ή εγώ του Εμπεδοκλή) και του νυκτερινού ή ασυνείδητου σκοτεινού αιθέρα (σεληνιακό ) Καλόν είναι όσοι ασχολούνται με την αστρολογία δηλ. την μελέτη του αιθερικού δωδεκάεδρου που περιστρέφεται γύρω από τους δύο πόλους του άξονά του (ήλιο-σελήνη), να εννοήσουν το αρχαιοελληνικό γεωμετρικό κλειδί στην ρίζα της αστρολογίας... Γιατί διαφορετικά κινδυνεύουν να εννοήσουν ατελώς μόνον την μιμητική 4πλή τους προσωπικότητά και να απωλέσουν την συνθετική 3πλή ψυχή τους..................
Οι 4εις τριπλότητες των στοιχείων 3Χ4=12 είναι η ανάλυση των 5 κανονικών στερεών ή στοιχείων-αισθήσεων : (γη=κύβος ή όσφρηση, αέρας=οκτάεδρο ή αφή, ύδωρ=20εδρο ή γεύση-ενόραση, πυρ=4εδρο ή όραση ) τα οποία ξεκινούν και καταλήγουν στον αιθέρα (δωδεκαεδρο) ή ήχο-ακοή την πρώτη κοσμική αίσθηση των δονήσεων του Τάλα-Άτλα-Τάνταλου (Ταλαντουμένου ως υπερχορδή Εαυτού μας), ως προς τους 3εις άξονες του χωρόχρονου ή αστρολογικούς σταυρούς.........................................
Οι 22 κάρτες του ταρό είναι τα 22 τρίγωνα που σχηματίζουν οι 22Χ3=66 γραμμές που συνδέουν τις 12 κορυφές του 20έδρου ή τα 12 κέντρα των εδρών του 12έδρου...........................................
Ενώ οι 3εις αξονες ή πυθαγόρειες μοίρες: Κλωθώ-Άτροπος-Λάχεση είναι οι πλευρές του πυθαγόρειου ορθ.τριγώνου 3+4+5=12....... Όλα αυτά περιέχονται στο σύμβολο του ΑΒΡΑΞΑΣ=365 ή χρόνου ΚΡΟΝΟΥ ή ΙΑΩ (ΙΕΧΩΒΑ των ιουδαίων) των δημιουργικών παθών μας ....
εικών. Το ίδιο σύμβολο στο κέντρο του κύκλου χρησιμοποιεί και ο ινδουισμός (πετεινός=λαγνεία, φίδι=μίσος, χοίρος=δέλφαξ=μητρα=ασπίς=αύρα=άγνοια ή φόβος) για να δηλώσει τον κύκλο των παθών του Σαμσάρα ή χρόνου... Δεν πρέπει να λησμονούμε πως ζούμε στον κόσμο που δημιούργησε το ανοσιούργημα του Κρόνου ή Χρόνου δηλ. η γέννηση της Αφροδίτης (χρυσής τομής) που είναι ο αμείλικτος νόμος της Στυγός ή κοσμικής οικονομικής δικαιοσύνης ...
πετεινός, λαγνεία-πείνα: Τοξότης
φίδι, κακία-μίσος: Αιγόκερως, Υδροχόος
χοίρος, αφέλεια-άγνοια: Ιχθείς
Η ζωδιακή μάνταλα του βουδισμού αναγνωρίζει το φίδι-δίνη του μίσους, (το Νείκος του Εμπεδοκλή) και το ασύμμετρο εγώ, ως την κινητήρια δύναμη της δημιουργίας που δρα δια του πόνου στους κολασμένους κόσμους. (αιγόκερως & υδροχόος). Στην πολικά αντίθετη θέση υποβόσκει η κρυφή υπερηφάνεια ως οκνηρία και αγνότητα του μακάριου συμμετρικού βασιλείου των Θεών ή άφθαρτων στοιχείων (καρκίνος & λέων).
Ο χοίρος συμβολίζει την μορφογεννητική αρχή του φόβου ή δίνης της θεϊκής σοφίας. Είναι η άγνοια-αφέλεια του πνευματικού σπινθήρα που εγκλωβίζεται σε φυλετικές ζωικές μορφές (ιχθείς & κριός). Στον αντίποδα, (παρθένος & ζυγός) στο "πνευματικό βασίλειο των ασύμμετρων άρρητων αριθμών ή Τιτάνων" η υπερβολή της γνώσης εμφανίζεται ως φθόνος προς το "βασίλειο του Λόγου των ρητών αριθμών, Θεών ή συμμετρικών στοιχείων". Ο πόλεμος Τους στον Ουρανό δημιουργεί το μικτό σύνολο των πραγματικών αριθμών (βλ. κανονικά στερεά ή αισθήσεις) της υλικής εκδήλωσης.
εικ. Ο ΑΒΡΑΞΑΣ (ως Κρόνος-Χρόνος) ΙΑΩ=ΙΕΧΩΒΑ απειικονίζεται, με φίδια-ρίζες στα πόδια όπως όλοι οι Τιτάνες, με τον νοητικό θώρακα, με το μαστίγιο της θέλησης και την ασπίδα αιθερικό περίβλημα. Ο πετεινός της ακατάπαυστης λαγνείας με την δίνη των όφεων στα πόδια του, δημιουργεί την πείνα (πόνο και ύπνο) στον κόσμο των φαντασμάτων ή Άδη των προσωπικοτήτων (σκορπιός & τοξότης). Αντίποδα του νοητικού κόσμου των ανθρώπων (ταύρος & δίδυμοι), που ταλαιπωρείται από νοητική αστάθεια ή αλαζονεία εξαιτίας της λαγνείας της προσωπικότητας του, που μεταφέρει άρρητα χαοτικά Τιτανικά στοιχεία από τα Τάρταρα. Παρέχει όμως την ευκαιρία για την έξοδο από τον κύκλο των ενσαρκώσεων της κοιλάδας του χρόνου, καθώς οι αντίθετες δυνάμεις του ζωδιακού αλληλοεξουδετερώνονται ευκαιριακά στον Σφαίρο* της Ερμαφρόδιτης ανθρώπινης υπόστασης, όταν αυτή εκφράζει την Φιλότητα (του Εμπεδοκλή)... Ο χοίρος, ο αλέλτωρ και ο όφις συμβολίζουν τα τρία δημιουργικά πάθη ή δυνάμεις: άγνοια-απροσδιοριστία/μορφή, λαγνεία/έλξη και οργή/θέληση στην αρχαιοελληνική και την βουδιστική μυθολογία. Ο Τιτάνας ΙΑΩ-Κρόνος ή χρόνος εμφανίζεται ως ο λάγνος οφιούχος αλέκτωρ-ηλεκτρύων Αβράξας (=365) που κρατά την αιθερική ασπίδα* ή μήτρα της μορφής (δέλφαξ= χοίρος ή μήτρα)
*βλ τα σχετικά με την ασπίδα της Αθηνάς ως καταφύγιο του Εριχθόνιου και την ασπίδα του Αχιλλέα ως σχέση του ιερού κέντρου με το αιθερικό σώμα (ασπίδα).
Το βάρος και η κοσμική ύβρις_______________________________________________
εικ. Ως κοσμική ύ(βρ)ις αναφέρεται στην μυθολογία η δημιουργία εξ αιτιας της αποκοπής των γεν. οργάνων του Ουρανού από την κοσμική αρχή του αέρα, Κρόνου ή γραμμικού Χρόνου
Αναλύοντας την λέξη βάρος σύμφωνα με τα «σύμφωνα» β και ρ που την συνιστούν. Αντιμετωπίζουμε το σύμβολο Β (δύο τρίγωνα): ή «σκηνή» του φοινικικού αλφαβήτου. Οι σημίτες αναφέρουν ως «σκηνή του μαρτυρίου» τα άγια των αγίων, της ένωσης των πολικών αντιθέτων χερουβείμ επάνω από την κιβωτό της διαθήκης που φυλάσσονται οι δέκα εντολές ή ζώδια.
Οι χριστιανοί κρυπτοπυθαγόρειοι λατρεύουν το θεώρημα των τριών τετραγώνων-σταυρών ή φαλλικών κόμβων του κάρμα, ως Χρ-ιστό στον σταυρό (Χ) των ενωμένων φύλων (η ένωση των αντιθέτων τριγώνων έιναι ο ήλιος-εξάκτινος: Baal, Bel, Belus) της δημιουργικής (ρ)οής. Στον Μιθραϊσμό-Μωαμεθανισμό και τον Βουδισμό λατρεύεται ο σταυρός = ταύρος (Βούδες ή βόδια είναι οι 50 ηλιακές αγελάδες (οι 7 αστρολογικοί πλανήτες-κέντρα ή χρώματα) ήτοι τα 7Χ7=49 υποπεδία της δημιουργίας, μαζί με τον Απόλλωνα 50
Το σύμβολο του δημιουργικού σεληνιακού ταύρου (χερουβείμ=λευκός ταύρος), που χρησιμοποιούν οι: Δίας-Ποσειδών-Άδης/Μινώταυρος, σχηματίζεται από την διαπλοκή δύο όφεων (των σεληνιακών δεσμών ή δράκων) στο κηρυκείο του Ερμή όπως και στην σβάστικα.
εικ. Το βάρος (η ροπή* στον Αριστοτέλη, που παράγει την δίνη) οφείλεται στην έλξη που ασκούν οι δίνες των περιοδικών υπολοίπων 1/χ των πρώτων αριθμών και της κβαντομηχανικής ... *η ροπή (ρ,π) είναι η καθοδική ά(ρπ)υια-α(ρπ)άγη ή δίνη του Βορέα που κατευθύνεται προς τον οφθαλμό της δίκης [(βρ)άχο του Σαρπηδόνα] του κάτω κόσμου, τον κ. Σέραπι των Πτολεμαίων (βλ. Σεραφείμ οι άγγελοι του Σείριου στο ζώδιο των Διδύμων-Ερμή, σεράφ = ο ουράνιος όφις). Αντίθετος του Βορέα είναι ο πνευματικός άρπαγας Ζέφυρος
Τα κοσμικά αυτά υπόλοιπα 1/χ παράγονται ως πεπτικές απεκρίσεις των λεπτοφυών πεδίων της υποατομικής ύπαρξης. (βλ.η δημιουργική διαιρετότητα στον Ηράκλειτο). Έχουν διπλή φύση: Ηλιακή και Σεληνιακή. Εμφανίζονται ως κοπρώδης υλική ουσία καθώς εκτοξεύεται από τον "ηλιακό πρωκτό" ως ηλιακός άνεμος.
Η δομή της υλικής ουσίας ακολουθεί τα πρότυπα των περιόδων των πρώτων αριθμών (1/χ). Που εμείς αντιλαμβανόμαστε στους οραματισμούς μας στα διαφόρων ειδών νοητικά σπέρματα - σκώληκες ή δίνες. Τα σπερματικά αυτά υπόλοιπα ή κινήσεις διαχειρίζεται το σεληνιακό νοητικό κάτοπτρο, δισκοπότηρο ή μήτρα (βλ. την θεοσοφική άθροιση ως ιδιότητα του αρ. 9, της σελήνης).Όπου καθιζάνουν βραδέως στους 9 θεοσοφικούς κύκλους των κολάσεων του πυρός ή χρόνου. Άποκαλύπτοντας την διαλεκτική σχέση με τα 9 παραδείσια πέταλα-αριθμούς της ψυχής μας. Ψυχής που είναι έκφραση του δεκαδικού συτήματος των αριθμών-ιδεών. (βλ. η κόλαση του Δάντη)
Το φυλετικό μάτι του Ώρου 666 άθροισμα των 6 φυλών που παρέρχονται σε έναν δημιουργικό κοσμικό κύκλο: 1/2+1/4+1/8+1/16+1/32+1/64 συγκεντρώνει τα σπέρματα 1/χ ως μήτρα, και διαχειρίζεται την εξέλιξη τους. Πρόκειται δηλαδή για την υλική υπόσταση ως κοσμική συσώρευση των προγονικών αμαρτημάτων-αστοχιών... Που αναμένουν την κρίση τους στον βράχο-δικαστήριο (Άριο Πάγο) του Άδη του πυρός ως οφιοειδή υπόλοιπα ή σπερματικοί σκώληκες ή …νουκλεόνια!!!. Το όλο υλικό όραμα της ψυχικής αυτής φαντασίας περιορίζεται ανάμεσα στους δύο σεληνιακούς δεσμούς (πνεύματα της αλφαβήτου ή Διόκουρους) ή στήλους του καβαλιστικού δένδρου (J&B) ή περιοδικού πίνακα των 108 εκδηλωμένων στοιχείων …ενσαρκώσεων του ατόμου !!! του βουδισμού.
εικ. H κύστη ιχθύος 666=2Χ360-54 και ο αιθερικός ιστός της αστρολογίας
Όπως φαίνεται και στην εικονογράφηση του Χριστού (πυρ του ιστού) ως νοητικού κάλλους (Ωραίας Ελένης) εντός της κύστης του ιχθύος, όπου στέκει ως Ηνίοχος στην τομή του πνευματικού κύκλου-άρματος του πατέρα και των άλογων-ουσιών του κύκλου της μητέρας. Δηλώνει ότι o οφθαλμός ή κύστη ιχθύος σχετίζεται με το λευκό άκτιστο φως της πνευματικής μεταμόρφωσης...
Παρόμοια εικονογραφείται λοιπόν στο μέσον των δύο προφητών: του μάγου Μωυσή της 7ης σφαίρας της Αφροδίτης και του άρματος του Ηλία της 8ης σφαίρας του Ερμή (βλ. τις 3 στήλες του δένδρου της ζωής).Εδώ επαναλαμβάνεται ο μύθος των Διοσκούρων και της ωραίας Ελένης που ο Αϊνστάιν επαναδιατύπωσε στην εποχή μας ως Ε=mc^2. To άκτιστο λευκό α-πολλώνιο (δηλ. χωρίς πόλους) φως (C) που εκπέμπεται, ισούται με την ενέργεια (Ε) της Αγάπης του Πολυδεύκη που ελευθερώνεται κατά την μεταβολή της τέλειας σπερματικής ύλης (1/m) του Κάστορα...
Στην διάρκεια των Ελευσινίων μυστηρίων ολόκληρο το Θριάσειο πεδίο έλαμπε από τις μεταβολές στα σώματα των μυημένων. Λέγεται μάλιστα από τον Ηρόδοτο, πως επειδή η ναυμαχία της Σαλαμίνας συνέπεσε με την τέλεση των μυστηρίων, η καταστροφική ενέργεια του Απολλώνιου φωτός κατέφαγε πολλά από τα πλοία των Περσών, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της ...!!!
εικ. Στην τομή των δύο κυκλικών ωών της Λήδας εμφανίζεται η καθετότητα της τομής με τον κοινό άξονα των κύκλων όπου στέκει ο καρδιακός οφθαλμός: ο Απόλλων, ο θεός της μαντικής τέχνης. Οργισμένος για τον θάνατο του υιού του Ασκληπιού ή Χριστού που κεραυνοβολήθηκε από τον φυσικό αιθέρα Δία, φόνευσε-έκλεισε τους Κύκλωπες οφθαλμούς που παράγουν τους ηλεκτρομαγνητικούς κεραυνούς, ελευθερώνοντας τις Τιτανίδες Μονάδες μας από τα υποατομικά Τάρταρα...
Η 2η φυλή των Κυκλώπων-οφθαλμών, είναι ένας προσδιορισμός στους αιθεροφυτικούς οφθαλμικούς λωτούς ή δισκοπότηρα ή καρδιές στους κόμβους του καβαλιστικού πλέγματος των Μελιών Νυμφών της Ζωής: 33,44,55,66,77,88,99. Από τους οφθαλμούς-καρδιές ή φαλλούς εκπορεύεται η οκτάβα της ουσίας στα 7 πεδία της δημιουργίας. Οι ενεργητικές δημιουργικές ή καταστροφικές Ενοράσεις, οφείλονται στην ευθερωμένη ενέργεια των Κυκλώπων οφθαλμών. Η μυθολογία αναφέρει πως οι Κύκλωπες ελευθερώθηκαν 3 φορές σημαίνοντας την μετάβαση: από την εποχή του Ουρανού στην εποχή του Κρόνου, από την εποχή του Κρόνου στην εποχή του Δία και θανατώθηκαν από τον Απόλλωνα σφραγίζοντας αμετάκλητα το καθοδικό εξελικτικό τόξο.
Το φως του φυσικού ήλιου, δράκου 666 (έκφραση της χρυσής τομής αλλά και του μαγικού ηλιακού τετραγώνου πλευράς 6) ευθύνεται για την κτίση του εμπαθούς υλικού κόσμου μας. Το 888, σχετίζεται με τον Ερμή-Χριστό και το 777 με την Αφροδίτη. Οι τριάδες ως εκατοντάδες 333,444 ... αναφέρονται στους Πυθαγόρειους πλανητικούς Λόγους ή δισκοπότηρα που υποδέχονται την ενέργεια του ήλιου 666 και της πανσελήνου 999=9*111=27*37. βλ. επίσης τους 12 διαιρέτες ή οίκους του ήλιου 666 {1,2,3,6,9,18,37,74,111,222,333,666})
εικ. 153 (ο απόκρυφος αρ. της συνθετικής Μονάδας...) Όταν δύο τεμνόμενοι κύκλοι έχουν κοινή ακτίνα την διάκεντρο, δημιουργούν μια Κύστη Ιχθύος. Λαμβάνοντας ως μονάδα μέτρησης την διάκεντρο τότε ο άξονας των σημείων τομής τους, προσεγγίζει την τετραγωνική ρίζα του 3 = 1,732… Ο πυθαγόρειος Αρχιμήδης προσέγγισε τον άρρητο λόγο (ρίζα3 = 1,732...) των δύο αξόνων στην τιμή 265/153, όπου 153 είναι η κοινή ακτίνα των δύο κύκλων
Ο Ήφαιστος κρύβεται πίσω από την Σελήνη υφαίνοντας το ισόπλευρο πλέγμα στο αιθερικό δίχτυ... Το αιθερικό δίχτυ του Ηφαίστου εμφανίζεται στο ευαγγέλιο του Ιωάννη ως το δίχτυ με τους 153 ιχθείς στην νοητική λίμνη Τιβεριάδα με τους 7 μαθητές-ακτίνες στην σεληνιακή βάρκα της ψυχής (βλ. 2/13=153846 ο ορμονικός κύκλος στον Σουφισμό, (153 είναι ο τριγωνικός αρ. 17, το άστρο του ταρώ, το ζώδιο του σεληνιακού Άδη ή υδροχόου).
Οι πυθαγόρειοι αναφέρουν τον 153 ως «σημείο του ιχθύος». Ο Αρχιμήδης τον αναφέρει ως «μέτρο του ιχθύος». Ενώ οι Αιγύπτιοι αναφέρουν το ζώδιο των ιχθύων ως οφθαλμό του Ώρου 666. Υπενθυμίζουμε ότι 666 είναι οι δύο τεμνόμενοι κύκλοι 360+360 μείον τον αρ. της γωνίας 54 μοιρών της τομής τους (κύστη ιχθύος) 720-54=666. Ο φυσικός ήλιος 666, η 19η κάρτα του ταρώ αποδίδεται στο ζώδιο των ιχθύων. Αναφέρουν επίσης οι Αιγύπτιοι την κύστη ιχθύος ως βάρκα του 1.000.000 ετών του Ώρου, που ταυτίζεται με τον γαμήλιο αριθμό, 1.000.000, της Πλατωνικής πολιτείας, με τους δύο δημιουργικούς διαιρέτες του, τον ήλιο 7 και την σελήνη 13. Ο 153 εμφανίζεται στην περίοδο του 2/13=153.846
Ο αρ. 846=666+180 εχει 12 διαιρετες: 1, 2, 3, 6, 9, 18, 47, 94, 141, 282, 423, 846
Ο αρ. 666=720 - 54 εχει 12 διαιρετες: 1, 2, 3, 6, 9, 18, 37, 74, 111, 222, 333, 666
(cos 666 = cos 846)
Η διαφορα (10, 20, 30 60, 90, 180) της δεύτερης εξαδας των διαιρετων (47-37=10, 94-74=20, 141-111=30, 282-222=60, 423-333=90. 846-666=180) παραπέμπει στο 10Χ{1,2,3,6,9,18} της πρώτης εξάδας διαιρετών
Ο πολ/μός Χ10 αφορά την εκδήλωση των δεκάδων-ψυχών. Οπότε ο 846, συμπληρωματικός του 153 ως προς την σελήνη 999=846+153 θα πρέπει να σχετίζεται με τις ηλιακές πανσελήνους, δια μέσου των οποίων ερχόμαστε σε επαφή με τις ιεραρχίες πέραν του αρ. 18 των σεληνιακών πατέρων της Παρθένου = (12 Τιτάνες + 3 Κύκλωπες + 3 Εκατόγχειρες)... στο εργαστήριο του Ηφαίστου
Στην διάρκεια των ευθυγραμμίσεων του ήλιου και της σελήνης (της αιματικής 1/7 και της ορμονικής 1/13 κυκλοφορίας), διέρχεται η σαΐτα του αργαλειού δίνοντας την επιλογή του αιθερικού νήματος για την ύφανση του ατελή ανθρώπινου και πλανητικού αιθερικού ιστού
Το 153 λοιπόν, (ο τριγωνικός 17, το άστρο του ταρώ ή ζώδιο του υδροχόου ενώνει τους δύο ποταμούς: της ηλιακής αιματικής κυκλοφορίας 1/7, με την ορμονική σεληνιακή 2/13, επιφέροντας τον νοητικό διπλασιασμό του 1/13=76923=99*777 στον ερμαφρόδιτο 2/13=153.846 ) είναι ο αριθμός της ανακεφαλαίωσης των γεγονότων ενός κύκλου 108 ενσαρκώσεων...
Η ανακεφαλαιωτική ικανότητα του 153 ως το όριο των χιλιάδων ή πυθαγόρειων γεγονότων. Οφείλεται στην παράδοξη ιδιότητα του να ισούται με το άθροισμα των κύβων των ψηφίων του 153=1+125+27. (βλ. ο κύβος των γεγονότων)
Στον αστέρα των 17 κορυφών (βλ. η 17η ιεραρχία του Σειρίου) οι 153=136+17 λέξεις/ρίζες ή ψάρια είναι αυτές που σταθεροποιούν τις έννοιες, αντικείμενα του φυσικού κόσμου στο αιθερικό ικρίωμα-δίχτυ της αύρας μας. Είναι οι Σημχαμφόρες (<σχήμα+φερω) της ελληνικής γλώσσας. Τοποθετώντας τα 17 σύμφωνα-ουσίες στις κορυφές του αστέρα λαμβάνουμε 136 συνδυασμούς ανά δύο* ή 136=100+36 αιθερικές γραμμές. Υπενθυμίζουμε ότι 100=10Χ10 είναι το φως στο τσάκρα του ηλιακού πλέγματος από όπου προβάλλουν οι Κένταυροι στην αύρα μας ως αντικείμενα… (βλ. Σαμανά-Βυανά). Ενώ 6Χ6=36 είναι το φως του ιερού κέντρου που μεταφέρει τα 64=8Χ8 γονιδιώματα από τον λαιμό στο ηλιακό πλέγμα κατά την γενετήσια προεργασία της ομιλίας (βλ. Απανά-Ουντανά). Σε αυτές θα πρέπει να προσθέσουμε τις 17 λέξεις με ένα σύμφωνο (δηλαδή την κατανόηση των 17 γραμμάτων-κόμβων ή υποπεδίων 7+7+3 του συγκεκριμένου νου), έτσι οι πρωταρχικές λέξεις της ελληνικής γίνονται 153… *Μελετώντας τις λέξεις στον διαλογισμό ανακαλύπτει κανείς πως οι συνδυασμοί των συμφώνων ανά 2 ομοιάζουν με συγχορδίες. Οι λέξεις με 3 ή περισσότερα σύμφωνα-ουσίες θα πρέπει να θεωρηθούν σύνθετες. Γιατί οι σύνθετοι συνδυασμοί είναι ψυχικά κακόηχοι…
Έπεσαν τα άστρα του ουρανού και τα έφαγαν οι χοίροι. _______________________
Η αναζήτηση του πρωταρχικού πυρός της δημιουργίας, είναι το αντικείμενο της πυρηνικής φυσικής και της θεολογίας. Όμως οι ονοματοθέτες της ιερής γλώσσας που συμβαίνει να διαφυλάσσουμε, έχουν προ πολλού υποδείξει την οδό και το αποτέλεσμα αυτής της αναζήτησης…
Η ρίζα του πυρός είναι ο συνδυασμός των γραμμάτων Χρ στον ερμητισμό-βουδισμό. Ο Αριστοτέλης υπέδειξε το χρώμα (ύλη) ως παράγωγο του χρόνου. Όμως ο ονοματοθέτης τον υπερβαίνει σε σοφία τοποθετώντας τον συνδυασμό χ,ρ στην λέξη χώρος.
Ακολουθώντας λοιπόν τις σοφές υποδείξεις της γλώσσας, ανακαλύπτουμε έναν θησαυρό εννοιών που σχετίζονται με την αναζήτηση της φύσης του πυρός (χρ). Την ίδια τακτική ακολουθήσαμε με επιτυχία ανακαλύπτοντας τις μεταμορφώσεις του πνεύματος ή πνοής του (α)έρα στις λέξεις: Παν, πόνος, πείνα, πενία, ύπνος… αντιλαμβανόμενοι την θλιβερή φύση του στερητικού Α ρίζας του αέρα (της οικογένειας των πράσινων βουδών-βοδιών της δράσης που επιβάλουν τον νόμο). Το γράμμα Α-άλφα ή άλεφ είναι το ζώδιο του ταύρου με τα πολυόμματα χερουβείμ=λευκοί ταύροι (η λευκή βουδική οικογένεια του ύδατος) (ο θυσιασμένος Μίθρας, είναι ο ταύρος επάνω στον σταυρό < το αστρολογικό σύμβολο του Ερμή/Βούδα ή υδραργύρου)
Στον βουδισμό-ερμητισμό υποδεικνύεται η μορφή του χοίρου ως φυλακή του πυρός χρ της μορφικής δημιουργίας. Ο χοίρος-δέλφαξ είναι η δελφύς, μήτρα-μέτρο του πυρός στην υλική κατασκευή. Η Κίρκη-κύκλος< (Circle) είναι η μεγάλη σεληνιακή ιέρεια (η έβδομη σφαίρα της Αφροδίτης) που τρομο-κρατεί (υστερία<υστέρα =μήτρα) αποκαλύπτοντας τις ψυχικές μορφές-συντρόφους του Οδυσσέα. Ζώα στα οποία κυριαρχεί ο νοητικός χοίρος<μήτρα -Η γριά δεν είχε διάβολο και αγόρασε γουρούνι… βλέπε τον κίνδυνο εγκλωβισμού στην όγδοη σφαίρα (αστρικό κέλυφος=κλιφόθ).
Η γλώσσα υποδεικνύει τον χοίρο-δέλφακα ως ισοδύναμο της κύστης-μήτρας του ιχθύος (δελφίνι) (153) μήτρα της δημιουργίας ρίζα3. Ο λόγος 265/153 των αξόνων της κύστης ιχθύος προσεγγίζει την ρίζα του 3=1,73... την αποκαλουμένη και υφάντρια του ισόπλευρου πλέγματος ή εικοσαέδρου (το αιθερικό δίχτυ).
Στον βουδισμό-γνωστικισμό: Ο αλέκτωρ-αλεκτρύων ή ηλεκτρισμός και ο όφις των σπειροειδών σπερμάτων (που έρπουν στην μήτρα της νοητικής γαίας) ανευρίσκονται στο σύμβολο του ΙΑΩ ή Ιεχωβά, Κρόνου Αβράξας < το κυκλικό έτος των 365 ημερών….
Ο αντίστοιχος βουδιστικός εκμηδενισμός των τριών γραμμάτων-δυνάμεων του Ε Γ Ω, (5,3,800=4*200) υπεύθυνων για την πλάνη της ζωδιακής εκδήλωσης επέρχεται καθώς διαλύονται οι 3 δυνάμεις-ζώα που το δημιουργούν στο κέντρο του ζωδιακού κύκλου της ζωής:
√3, ο χοίρος (δέλφαξ=μήτρα) της μορφικής σκέψης είναι ο δημιουργικός τρόμος που τερματίζεται από την μηδενίζουσα αρχή της ενόρασης
√2, είναι το φως-φίδι της ενόρασης, και αυτό επανέρχεται στον πόθο/Αφροδίτη
√5, ο πόθος, ο Ηλιακός πετεινός (αλεκτρύων, ηλεκτρύων, ηλεκτρισμός) από τον οποίο ξεκίνησε η δημιουργία των ηλεκτρονίων...
εικ. Τα τρία αυτά ζώα σχηματίζουν ένα ορθογώνιο τρίγωνο στον κινέζικο ζωδιακό, με υποτείνουσα την αντίθεση χοίρου-φιδιού. Ο Χοίρος αντιστοιχεί στο υδάτινο στοιχείο του σκορπιού, εξουσιαστή των μορφών. Το φίδι της ενόρασης, στο πυρ της γης, μάτι του ταύρου (Ήφαιστος) και ο πετεινός στο μητρικό ζώδιο της παρθένου του φωτός. (η Κατοικία των Τιτάνων. βλ. το Μοναδιαίο πεδίο της θεοσοφίας)...
Η πλούσια μυθολογική παράδοση, δηλαδή οι ιδέες που κατέγραψαν οι μυημένοι στους διαλογισμούς τους, περιλαμβάνει πολλές παρόμοιες διαφωτιστικές τριάδες: Οι Διόσκουροι (πρόνοια και θέληση/επιθυμία) ως κάθετες πλευρές με την Ελένη ως ειμαρμένη-υποτείνουσα. Το ανταγωνιστικό ζεύγος Αχιλλέα και Αγαμέμνονα που αποκάλυψε την τρίτη πλευρά της ειμαρμένης στο πρόσωπο του Οδυσσέα στο δεύτερο μέρος του έπους είναι μερικά μόνο από τα πιο χαρακτηριστικά που παρουσιάζει ο Όμηρος. Ακόμη αναγνωρίζεται εύκολα το ζεύγος Ετεοκλή-Πολυνείκη με την Αντιγόνη-ψυχή στον αλχημικό μύθο του Οιδίποδα ή του Περσέα με την Μέδουσα και την Ανδρομέδα. Η μελέτη των ονομάτων (Περσέας-Περσεφόνη-Μέδουσα-Ανδρομεδα εκ του μέδω, πέρθω=καταστρέφω, άρχω) δείχνει ότι οι δύο κάθετες του ψυχολογικού τριγώνου αναφέρονται στους δύο θανάτους που υπόκειται η ψυχή προκειμένου να απαλλαγεί από τα περιβλήματα των 4ων στοιχείων (γης και ύδατος) αρχικά στο βασίλειο της Δήμητρας, (πυρός και αέρος) κατόπιν στο σεληνιακό βασίλειο της Περσεφόνης. Επιπλέον η έννοια του αποκεφαλισμού συνδέεται με την απόσυρση των δημιουργικών δυνάμεων των γενν. οργάνων, στο σπερματικό σημείο του μετωπιαίου οφθαλμού. Η επιστροφή των δημιουργικών ενεργειών στην κεφαλή, από όπου και φύεται ο κορμός του αντιστραμμένου δένδρου της μορφής, βιώνεται από την ανθρώπινη προσωπικότητα ως αποκεφαλισμός και έτσι περιγράφεται: ο αποκεφαλισμός της Μέδουσας, ο αποκεφαλισμός του Ιωάννη από την Σαλώμη, ο μύθος της Λερναίας Ύδρας... Παρόμοια η Ελένη μεταβάλλεται σε καταστροφικό γοργόνειο: είναι έλανδρος, ελεναύς και ελέπολις. (καταστρέφει άνδρες, πλοία και πόλεις)
εικ. Ελένη* όμως ονομάζεται η λαμπάς εκ καλάμων που κρατούν οι τρεις Ερινύες: Αληκτώ, Μέγαιρα και Τησιφόνη. Τα τυλιγμένα με φίδια κεφάλια των Ερινύων θυμίζουν τη Μέδουσα, εξιστορώντας την γέννηση του καταστροφικού οφθαλμού 666 εξ αιτίας της δράσης του Κρόνου-Χρόνου. Την έξαρση δηλαδή της ηλιακής Χρυσής τομής ή Αφροδίτης στο κατασστροφικό ζώδιο της κύστης των ιχθύων... Το καλάμι με τους κόμπους είναι ένα σύμβολο της σπονδυλικής στήλης, στην κορυφή της οποίας στέκει ο οφθαλμικός λύχνος... Οι Ερινύες. οι Εκατόγχειρες και οι Γίγαντες γεννήθηκαν από το αίμα (λαμπρό αιθέρα) του πληγωμένου Ουρανού, φέροντας στην υπόσταση τους την σφραγίδα του ανοσιουργήματος του Κρόνου. Έτσι στο ουράνιο στερέωμα, φορέα της φυλετικής μνήμης ως απόρροια της Κρόνιας βίας είναι αναρτημένο ένα βίαιο θηρευτικό σκηνικό, που νομοθέτησε ο αιθέρας Δίας, προκειμένου να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη. Η Ελένη ως κάλαμος του πυρός υπενθυμίζει το προμηθεϊκό πυρ που εκλάπη εντός της κοιλότητος της καλάμου (σπονδυλικής στήλης)
Η μεταστροφή του καταστροφικού οφθαλμού 666 σε αγαθό περιγράφεται από τον Ευμολπίδη ιερέα Αισχύλο στο δράμα των "Ευμενίδων". Η θεά Αθηνά εμπλέκεται στην εξέλιξη του μύθου ως υπεύθυνη για την μεταμόρφωση της πανέμορφης Μέδουσας σε τέρας, επειδή βιάστηκε στον Ναό της από τον Ποσειδώνα (την μορφογεννητική πνευματική δύναμη του φόβου των υδάτων που προωθεί την ειμαρμένη ή δικαιοσύνη της δημιουργίας) και αργότερα με την προσαρμογή της κεφαλής της στην ασπίδα της. Στην πραγματικότητα μας λέγουν ότι η Αθηνά η γεννημένη εκ της κεφαλής του Διός …είναι η εξέλιξη της Μέδουσας. Βοηθώντας τον μητροκτόνο Ορέστη (ο ορεινός) να αποδείξει την αθωότητα του στον Άριο Πάγο (το δικαστήριο του κάτω κόσμου) καθώς έδρασε ως όργανο απόδοσης της δικαιοσύνης για τον φόνο του πατέρα του Αγαμέμνονα (άγαν+μένω=ο επίμονος), από την Κλυταιμνήστρα (κλέος+μνήμη). Έκτοτε οι Ερινύες μετατράπηκαν σε Ευμενίδες, αποκαλύπτοντας την φύση του τρίτου οφθαλμού ως οργάνου απόδοσης της Δικαιοσύνης και τον αντικειμενικό κόσμο ως το θέατρο της απόδοσης της, έως την επικράτηση των δυνάμεων της Φιλότητος.
Η αστρολογική-γεωμετρική αλληγορία του οφθαλμού 666, αναδεικνύει την 666η μοίρα του ζωδιακού. Ήτοι την 54η της δεύτερης περιστροφής 666=2Χ360-54=54=30+24, στο εαρινό ζώδιο της ανάστασης του τρίτου οφθαλμού ή Ταύρου βλ. και Ευρώπη = Ευρεία όραση του ταύρου (Α= το ιδεόγραμμα του ταύρου ) ... όπου κρύβεται η πύλη της εξόδου από το θέατρο του μοιραίου ζωδιακού. Εδώ υπάρχει ο Λαμπαδίας (aldebaran) των Υάδων ακόλουθος των πλειάδων στο σημείο που τέμνεται η ευθεία των 3ων άστρων της ζώνης του Ορίωνα με τους α,δ της μεγάλης άρκτου. Ενα αστέρι το οποίο έχει εξαντλήσει τα πυρηνικά του καύσιμα σε υδρογόνο και έχει αφήσει την Κύρια Ακολουθία. Έχει μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα και οι πυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό του βασίζονται πλέον στη σύντηξη του ηλίου σε άνθρακα (ο πατηρ της αλχημείας)
Ο Κρόνος (Saturn-Satan. Σατανάς είναι ο αναγραμματισμός του Αναστάς) είναι το σύμβολο των Ελοχίμ των πεσμένων δημιουργικών δυνάμεων του αέρα, που επιστρέφουν μαζί με τις μεταλλάξεις του Ερμή-υδράργυρου από Άρη-σίδηρο σε Πλούτωνα-πλούτο (χρυσό). Η Μετάνοια του ασώτου ή πεσμένου αγγέλου, είναι η αλχημική τέχνη. Το αστρολογικό σύμβολο του Κρόνου είναι το αντεστραμμένο σύμβολο του Ερμή.
Το αλφάβητο των ηλιακών βοδιών ή πολύχρωμων βουδών (άλφα, άλεφ = βόδι) της αιθερικής ουσίας.
*εικ. ο γελοιογράφος διακωμωδώντας αποκαλύπτει την βουδική-υδραργυρική φύση στο ανέκδοτο του βοδιού και του παπαγάλου: Παπαγάλος : __Κάτι μου συμβαίνει αλλάζω... Bόδι: __Ξέρω-ξέρω κι εγώ παπαγάλος ήμουν πρώτα... Όταν ο Δίας (αιθέρας) ως λευκός ταύρος απήγαγε την Ευρώπη (ευρεία όραση), ο Αδάμ-Κάδμος (το αιθερικό πρότυπο ή αλφάβητο) έψαξε για την αδερφή του, αλλά το ηλιακό Μαντείο των Δελφών του έδωσε διαταγή να σταματήσει το ψάξιμο και να ακολουθήσει μια αγελάδα που άλλαζε χρώματα* κι όπου εκείνη σταματούσε, εκείνος έπρεπε να ιδρύει μια πόλη-θρησκεία. Έτσι ιδρύθηκε από τον Αδάμ-Κάδμο (Μανού=το φυλετικό πρότυπο) η πόλη των Θηβών (το αιθερικό σώμα με τις 7 πύλες). Ο Κάδμος σκότωσε ένα δράκοντα που φυλούσε μια πηγή (γεν. όργανα) γειτονικά της Θήβας. O Κάδμος έσπειρε τα μισά δόντια του δράκου στο οργωμένο χωράφι της καλλιεργημένης νοητικά προσωπικότητας του και από τη γη φύτρωσαν άγριοι πολεμιστές που ονομάστηκαν Σπαρτοί. Με ένα έξυπνο σχέδιο του Κάδμου αυτοί αλληλοεξοντώθηκαν και επέζησαν μόνο πέντε (οι αμιγείς, αθάνατες ρίζες των στοιχείων), που αποτέλεσαν τους πρώτους πολίτες της Θήβας. κερδίζοντας ως σύζυγο την Αρμονία.
Από την εξοικείωση μας με τους αλχημικούς μύθους, αντιλαμβανόμαστε ότι η αναζήτηση της Ευρώπης ή της Ελένης, δηλ. του φωτός της ενόρασης. Περιλαμβάνει την μάχη (Τρωικό πόλεμο) με τα δόντια του δράκου της μηχανικής φαντασίας, δηλαδή των διεγερμένων οξυγώνιων σπινθήρων των παθών του ηλιακού πλέγματος, τα οποία αλληλοεξοντώνονται καθώς εκδηλώνονται σε πολικά ζεύγη ( σπατάλης-φιλαργυρίας, πορνείας -παρθενίας κλπ) αποδίδοντας τις ρίζες των 5 στοιχείων που ευρίσκονται σε συμμετρική Αρμονία… Την οποία Αρμονία ενσωματώνει ο Αδάμ-Κάδμος, ο τέλειος στην μορφή πρώτος άνθρωπος ή Αδάμας (κανονικό εικοσάεδρο)
εικ. Τo μηδέν ο τρελλός του ταρώ, η 22η κάρτα είναι ένα σύμβολο του δημιουργικού Λόγου με τα 22 σύμφωνα του φοινικικού-ατλαντικού αλφαβήτου, που χαρτογραφούν το αιθερικό εικοσάεδρο των 22*3=66 γραμμών
Η καβαλιστική άποψη έχει εκλαϊκευτεί ικανοποιητικά στην εργασία του κ. Σημαιοφόρου Θεολόγου «ο Έλλην Λόγος» http://www.ramafa.gr/
Η κλίμαξ των φιλοσοφικών στοιχείων: πυρ-αήρ-ύδωρ-γη αλλάζει στην φυσική εκδήλωση. Καθώς δεν υφίσταται η συνειδητή ικανόπτητα για τον έλεγχο του δημιουργικού πυρός ή λόγου. Το πυρ εγκλωβισμένο στην αιτιοκρατία του γραμμικού χρόνου, έπεται του κοσμικού αέρα-Κρόνου. Έτσι το πυρ αποκτά φύση ανάλογη των υδάτινων συναισθημάτων και ελέγχεται από την φυλετική ομιλία που ακολουθεί τους κύκλους της ασυνείδητης μηχανικής φαντασίας ...
Όπως ο τρελλός του ταρώ επαναλαμβάνει πάλι τον κύκλο που τελείωσε.
Παρόμοια διαπιστώσαμε ότι ο ευαγγελιστής Ιωάννης αντικαθιστώντας την πυθαγόρεια έννοια της συμμετρίας του κοσμικού πυρός ή Λόγου Φ, με την λέξη Θεός (δηλαδή με τις κυκλικές διχοτομήσεις του κύκλου Ο σε Θ και Ε) μετέτρεψε την σπειροειδή ψυχική εξέλιξη του Λόγου που εκφράζει ο Φ σε υλική κυκλική που εκφράζει ο π.
Το ακάθαρτο πλέον ηλιακό πυρ της υλικής λήθης (αλήθεια=α+λήθη) ισοδυναμεί με την περιπλάνηση (άλη) του ασώτου πνεύματος της ζωής (άλη+θεία) στην πτώση του από την αιθερική παραδείσια κατάσταση της επίγνωσης της ουσίας (ακτίστου φωτός) στο είδωλο της σωματικής φυσιολογίας. Όπου η ομιλία μας εκφράζοντας τον δημιουργικιό φόβο των υδάτων κτίζει την οκτάβα των εμπαθών κόσμων (κολάσεις): Ομλούμε με το περίσευμα της καρδίας... Στον κολασμένο τρωγωεξελισσόμενο κόσμο μας η ομιλία εμπλέκεται με τον κύκλο του μεταβολισμού (θανάτου των μορφών) και τις ωθήσεις του πρωκτικού στάδιου της παιδικής ψυχολογίας (βλ. την πνοή απανα ή περίσευμα της χρισταιανικής θεολογίας)
Η ορθή σειρά επανέρχεται μόλις ο Οιδίπους κατανοήσει ότι είναι ο μοναδικός υπεύθυνος της πραγματικότητας που βιώνει, καθώς ο ίδιος την δημιούργησε με το πεπτικό πύρ της ομιλίας-μητρός του... Παγιδεύτηκε όπως η Σοφία των γνωστικών στον κόσμο που δημιούργησε η γνώση που απέκτησε. Ο Πλάτωνας απαγόρευε στην πολιτεία του την ενασχόληση με τους νόμους, δηλαδή την νομοθεσία των μη ιερέων επιστημόνων, για τον ίδιο λόγο που η ορθόδοξη θεολογία έθεσε το αξίωμα της μη εκπόρευσης του αγίου πνεύματος εκ του Υιού... Γεγονός που εξηγεί την μανία των θεολόγων να έχουν την εποπτεία των επιστημών...
εικ. Οι Μελίες Νύμφες στην μυστηριώδη ηλιακή σφαίρα στο μουσείο της Ακρόπολις. Οι Μελίες Νύμφες ή δένδρα των φιλοσοφικών στοιχείων, είναι η αρχαιοελληνική εκδοχή του Καβαλιστικού δένδρου. Η ετυμολόγηση των λέξεων ιδέα <Ίδα=φυτό, και καβαλά<καυλός=βλαστός υπενθυμίζει την αρχαιότητα της φυτικής ή αιθερικής εκδήλωσης που προηγήθηκε της φυσικής. (Τα ιερά φυτά προηγήθηκαν των άστρων στο βιβλίο της Γέννεσης. Αναδεικνύοντας έτσι το ζήτημα των ναρκωτικών που υποκρύπτονται της θρησκευτικής λατρείας: οίνος, μανδραγόρας, πέγιολτ, σόμα κλπ)
Ο Φορωνέας-Προμηθέας αναφέρει ότι ένα κλαδί από το δένδρο των Μελίων Nυμφών<Ιδεών έγινε ο κεραυνός του Διός... Στην σανσκριτική η Sabala< Cabala σημαίνει την ισχύ... του αιθέρα.
Στον καβαλισμό της παλαιάς διαθήκης αναφέρονται τρία δένδρα-ξύλα ή αιθερικές οκτάβες: Το ξύλο του παραδείσου (αιθέρας), το ξύλο της γνώσης του καλού και του κακού (το νοητικό ξύλο) και το ξύλο της ζωής (πνευμα).
Οι 5 κύκλοι συμβολίζουν τα στοιχεία:
Ιδέα-αιθήρ
Λόγος-πυρ
Πνεύμα-αήρ
Ψυχή-ύδωρ
Σώμα-γη
Ο πρώτος Αδάμ Κάδμος, (σώμα) έφερε το αλφάβητο, σταθεροποίησε δηλαδή χάρις στην σκέψη την δομή της πενταγωνικής φυλετικής μορφής (Αδάμας-εικοσάεδρο) και την όραση του κόσμου των μορφών.
Ο δεύτερος Αδάμ, η ψυχή των ιδεών είναι ο Διόνυσος - άμπελος-Χριστός (Α και Ω) ως επίγνωση αυτής της λεξαριθμητικής αλφαβήτου, γι αυτό και το όνομα Χριστός στους γνωστικούς σήμαινε ο "αριθμημένος".
εικ. Ο Χριστός ως άμπελος των ιδεών. Ο μέγας ονειρευτής και ενορατικός Καρτέσιος που επανέφερε την Αριστοτέλεια διατύπωση για την φύση της της ύλης ως σκέψης-κραδασμού των ατόμων. Ήταν ο πρώτος που μίλησε για την μεταφορά του ζωικού πνεύματος μέσα από την κυκλοφορία του αίματος στο κωνάριο του εγκεφάλου... Πέρασαν αρκετοί αιώνες έως ότου η βιολογία να ανακαλύψει τον κύκλο της φωτοσύνθεσης στα φυτά, ενώ αρχίζει να υποψιάζεται έναν αντίστοιχο κύκλο στην λειτουργία της επινεφρίνης και των ερωτικών ορμονών που συγκεντρώνονται στην υπόφυση και την επίφυση που ευθύνονται για την ζωική κίνηση και τον ύπνο... Οδηγώντας όλους εμάς που προβληματιζόμαστε όπως οι αρχαίοι ατομικοί φιλόσοφοι και οι σύγχρονοι φυσικοί για την φύση των ελευσινίων του φωτός μυστηρίων, στην σκέψη πως στην επόμενη 4η διάσταση θα μοιάζουμε με ακίνητα φυτά που φανταζόμενα πως κινούνται διατρέφονται από φαινόμενα συμβολής του φωτός που ονομάζουν αντικείμενα του κόσμου...!!! Την δενδροειδή φύση του φωτός την περιγράφει η μυθολογία των Ηλιάδων λευκών με τα ηλεκτρικά δάκρυα ή των Μελιών νυμφών με τους ηλεκτρικούς κλάδους - κεραυνούς του Διός
Είναι η ανάπτυξη της χρυσής ακολουθίας 1+Φ=Φ2 , 1+ Φ2= Φ3… στην πενταγωνική δομή του εικοσαέδρου ή μόνιμου ατόμου (Σφαίρου)
Την περιγράφει ακόμη η αιθερική άμπέλος των ιδεών που λατρεύεται στο συνθετικό πυρ-πρόσωπο του Διόνυσου-Χριστού ή του επί ξύλου (αιθέρα) κρεμάμενου Ορφέα-Χριστού. Υποδεικνύοντας την διπλή υπόσταση (Ον και μη Ον) του αιθεροφυσικού πεδίου, στην διπλή ζωή της Περσεφόνης.
Αυτή την δημιουργία που υπάρχει και δεν υπάρχει ταυτόχρονα όπως τα σωματίδια -κύματα της κβαντομηχανικής. Η χριστιανική θεολογία επιχειρεί να προσδιορίσει στην διπλή φύση του Ιησού Χριστού: ο Ιησούς τέκνον της οφιοειδούς Ίς-ις (Ίσις-Έχιδνας) είναι η προβολή/φάσμα της δενδροειδούς ηλεκτρικής-αιθερικής υπόστασης του Χρ-ιστού… ΙΗS είναι ο όφις του ηλεκτρισμού των νευροδιαβιβαστών που ρυθμίζει την έκκληση των ορμονών στις 7 εκκλησίες-αδένες του σώματος.
Το όνομα λοιπόν Ιησούς Χριστός δηλώνει την σύνθεση των δύο φύσεων του θεανθρώπου στα δύο από τα τέσσερα εικοσάεδρα-οράσεις των φιλοσοφικών στοιχείων (γης και ύδατος).
Η κβαντομηχανική επαναλαμβάνει τον Παρμενίδειο γρίφο της απροσδιοριστίας : «είτε υπάρχουμε είτε δεν υπάρχουμε Αριστοτέλη», που ο Σωκράτης επαναδιατύπωσε στον γρίφο του «καθόλου»: Καθ όλον γνωρίζω (Ένα γνωρίζω), ότι τίποτα (καθόλου) δεν γνωρίζω. Δηλαδή γνωρίζουμε ότι το Ον ευρίσκεται εκδηλωμένο μέσα στην δημιουργία αλλά δεν γνωρίζουμε το κατηγόρημα της εκδήλωσής του…
εικ. το άρμα των τριπλοτήτων (τετραπλό εικοσάεδρο) της κοσμικής ψυχής (Μελίες Νύμφες)
Η πληθώρα τόσων κοσμογονικών συμβόλων, καθιστά την συγκριτική ενοποίηση των μεταφυσικών πεποιθήσεων ιδιαίτερα δύσκολη εργασία στον κοινό νου. Ενώ ο παγκόσμιος πολιτισμός είναι ικανός πλέον να αντικαταστίσει τις πολλές συμβολικές φυλετικές θρησκείες με την μία Επιστήμη. Εφόσον το καθιερωμένο μεταφυσικό μοντέλο του καβαλιστικού δένδρου, η τετρακτύς των τριγωνικών αριθμών και των κανονικών στερεών, οι Μελίες νύμφες, ταυτίζεται πλέον επίσημα με το καθιερωμένο υπερσυμμετρικό μοντέλο της φυσικής των τριάδων των στοιχειωδών σωματιδίων.
ο αιθέρας ονομάζεται πλέον κβαντική διακύμανση, που όταν λαμβάνει την μέγιστη τιμή της, γεννά τον κόσμο με εκρηκτικό τρόπο. Η δημιουργική Παλλάδα-Τριτογένεια και το κβαντικό καβαλιστικό δένδρο…
Μετά από το μεγάλο επίτευγμα του τεχνολογικού πολιτισμού μας να καταγράψει την μεταβολή της κυματικής συμπεριφοράς της ενέργειας σε ποσοτική, δημιουργώντας την επιστήμη της κβαντομηχανικής αιτιοκρατίας εξαιτίας των μετρήσεων ενός παρατηρητή… Αντιληφθήκαμε πως η φιλόσοφος αρχαιότητα γνώριζε ήδη το φαινόμενο για αυτό αποκαλούσε την Σοφία (Θεονόα=Αθηνά) Παλλάδα και Τριτογένεια.
Η θεά λοιπόν της αιτιοκρατικής φρόνησης, σκότωσε κατά «λάθος» (<λήθη-λανθάνω-λαχνός ?) την φίλη της Παλλάδα (τυχαιότητα) και, πρόσθεσε το όνομα της στο δικό της για να την τιμήσει…
Η λέξη Παλλάς σημαίνει τον πόλο ή κλήρο που είναι το μέτρο της συνείδησης που επιβάλει την αιτιοκρατία…
Έτσι πρωταρχικό μέλημα της σοφίας είναι να μην λησμονεί την σημασία του μέτρου, μοίρας ή κλήρου που είναι η στιγμιακή αυτοσυνείδηση <βλ. cogito> στην φράση «παν μέτρον άριστον»…
Δηλαδή πως η ίδια η σοφία είναι δημιούργημα του μέτρου που επιβάλει η φυλετική ψυχή (η Μελία Νύμφη) γεννώντας την θέα του τρισδιάστατου κόσμου… κατά την κατάτμηση-κλήρωση-διαίρεση του ενιαίου κυκλικού οφθαλμού (Αγίν) στα συμβολογράμματα ή λογοϊκές ιεραρχίες του δημιουργικού πυρός…
Σε άλλη εκδοχή ονομάστηκε έτσι η θεά, επειδή είχε σκοτώσει και γδάρει το γίγαντα Πάλλαντα τον οποίο στην συνέχεια φόρεσε ως λεοντή…
Έτσι η Παλλάδα φαίνεται ως κόρη του Τρίτωνα (<τρία) επειδή το μορφοποιητικό πυρ της φαντασίας των υδάτων είναι τριγωνικό…
Μετά εξεσφενδόνισε το ξόανο της το παλλάδιο, για να το λατρεύουν οι θνητοί. Τα ξόανα αυτά συνδέονται με τους αιθερικούς κατακλυσμούς… Καθώς εκεί επιβλήθηκε για πρώτη φορά το μέτρο που σταθεροποίησε την θέα του μετακατακλυσμιαίου κόσμου… Ένα τέτοιο μέρος ήταν και η Τροία (<τρία) καθώς εκεί ξεχείλισε ο Εύξεινος πόντος μετά τον κατακλυσμό του Δαρδάνου (<Δαρδανέλια)…
Στον κοινωνικό μακρόκοσμο η Παλλάδα είναι η Πολιτική ιδιότητα του εκλέγειν και εκλέγεσθε δια κλήρου. Εφόσον η πολιτική είναι αυτή που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από την αγέλη…
Τριτογένεια ονομάζεται η Αθηνά κατά τον ατομικό φιλόσοφο Δημόκριτο επειδή αυτή εκφράζει την φρόνηση. Από την φρόνηση προκύπτουν τα εξής τρία πράγματα:
Το να λογίζεται κανείς ορθά,
το να λέει τα ορθά,
και το να πράττει τα δέοντα!
Η ανακάλυψη του σωματιδίου-πεδίου του Χιγκς είναι σημαντικό βήμα για την επιβεβαίωση της θεωρίας της υπερσυμμετρίας. Τα υπερσυμμετρικά σωματίδια είναι αόρατα (μη αισθητά ή μη άμεσα ανιχνεύσιμα) και ίσως αντιπροσωπεύουν το 90% της σκοτεινής ύλης ενός σύμπαντος-πεδίου πληροφοριών .
Δεν νομίζω ότι θα διακινδυνεύαμε πολλά πλέον αν αναγνωρίζαμε πίσω από το Καθιερωμένο Μοντέλο φυσικής και μεταφυσικής την δομική συμμετρία των πλατωνικών στερεών εξαιτίας της δράσης της χρυσής ακολουθίας. Εφόσον οι αριθμοί των σωματιδίων-πεδίων 6,6,8,3 είναι αριθμοί της κυβικής συμμετρίας, δηλαδή του ζωδιακού ή εκδηλωμένης ουσίας της ηλιακής αγελάδας (σώματος του κ. Βούδα-αιθέρα). Το κοινό αυτό μοντέλο το έχουν άλλωστε προτείνει οι ίδιοι οι επιστήμονες που έκαναν τις ανακαλύψεις... Προτείνοντας είτε την οκταπλή οδό του κ. Βούδα (το οκτάεδρο του αέρα-απείρου (8) των Αναξίμανδρου-Αναξιμένη) ως πρότυπο για την κατάταξη των σωματιδίων, είτε τα quark δηλαδή τα κεράσματα των 4ων ευαγγελιστών-πλατωνικών στοιχείων στο καφενείο των Φίνεγκανς του Τζαίημς Τζόυς...
Το οκτάεδρο είναι η περίφημη σβούρα του Διονύσου... Ο Δίνος (δίνη) του Εμπεδοκλή που δημιουργεί τον κόσμο -Σφαίρο !
Οι μαγνητοτροπικοί Κένταυροι και η τοροειδής αύρα μας…
Σαν συνέπεια των ορισμών που έχουμε δώσει, για να εννοήσουμε την Κενταυρική φύση… Ο υφαντής-κεντητής της αύρας ονομάζεται Κέντ+αυρος, και επειδή υπάρχει κάποια περίπτωση να μην το καταλάβουμε ο μυθοπλάστης χρησιμοποιεί τον πλεονασμό του ονόματος: Νέσσος (< νήθω=υφαίνω)…Όμως και το όνομα Ηρακλής (< Ήρα+κλέος = αύρα + κλέος) δηλώνει επίσης την δόξα του αιθερικού Ναού ή την ύφανση του αιθερικού ενδύματος (αύρας) προκειμένου να γίνει συνδαιτημόνας των θεών σε 10+2 άθλους ζώδια. Έτσι ο Ηρακλής φορά τον χιτώνα του Νέσσου για να πεθάνει μέσα σε φριχτούς πόνους όπως και ο σταυρωμένος ήλιος: Ορφέας-Χριστός, μόλις συμπλήρωσε τον κύκλο της ετήσιας διδασκαλίας του (το κτίσιμο του Ναού) με τους 12 ζωδιακούς μαθητές του…
Για να μην μακρηγορούμε η ιδέα που υποστηρίζουμε είναι πως οι Κένταυροι είναι ο εναλλακτικός όρος για τον μαγνητισμό, όταν Λαπίθες < Λαίλαπες σημαίνουν τον ηλεκτρισμό των καταιγίδων και ο Ηρακλής που ξεκινά από ακατέργαστος Διόνυσος για να γίνει Απόλλων είναι το ηλιακό φως (ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός). Στο τέλος λάμπει δοξασμένος στο μέσον της διαπάλης Κενταύρων και Λαπιθών στο αέτωμα του ναού του αιθέρα Δία στην Ολυμπία, μετά τους άθλους του στα ζωδιακά αγωνίσματα που ο ίδιος εγκατέστησε εκεί !!!
εικ. Στην εικόνα ο Ηρακλής μέσα στην τέλεια οργανωμένη ζωδιακή του αύρα με το φαλλικό ρόπαλο του άξονα της σπονδυλικής του στήλης (Βόρειου και Νότιου σεληνιακού δεσμού)… //Όπως ο Οντίν που κατάπιε την λόγχη του !//
Ο παγκόσμιος «Μυθικισμός» του πυρός μας προτείνει να εννοήσουμε την σπονδυλική μας στήλη σαν ένα γραμμικό επιταχυντή, στον οποίο λαμβάνουν χώρο συνεχείς διασπάσεις φορτισμένων σωματίων αναζητώντας το φως μέσα στο φως, όπως τα πρωτόνια ή τα βάρια ιόντα. Η σπονδυλική μας στήλη αντιστοιχεί στον μαγνητικό άξονα του Σφαίρου ή Μόνιμου Ατόμου που είναι η αύρα μας ως επιταχυντής. Έτσι η όλη εικόνα της εργασίας παραπέμπει σε έναν σύνθετο σπειροειδή επιταχυντή που συνδυάζει το κύκλοτρο (κυκλικό επιταχυντή) με τον γραμμικό της σπονδυλικής στήλης στο μαγνητικό πεδίο του Κένταυρου Χείρωνα !!!.
Ο Στόχος είναι να λάβει ο Νους δια μέσου της απτής μορφής μια σαφή αντίληψη των 7 διαστρωματώσεων της αύρας μας που είναι οι 7 ριζικές φυλές. Τις φυλές αυτές θα πρέπει να αντιστοιχήσουμε με την εμπειρία των αισθήσεων στις 7 καταστάσεις που υποπίπτει η αιθερική υλοενέργεια…: (ηλεκτρόνια ή φυσικό πεδίο, νουκλεόνια (ήλιος 666) ή αστρικό πεδίο, κβάντα ή νοητικό πεδίο, σκοτεινή ύλη ή βουδικό πεδίο ?,…?,…?,…?)
Όσοι έχουν εξοικειωθεί με το θεοσοφικό σύστημα για το ρυθμικό ανεβοκατέβασμα της πλανητικής τετραπλής προσωπικότητας (των 4ων στοιχείων: αέρας=βουδικό πεδίο, πυρ=νοητικό πεδίο, ύδωρ=αστρικό, γη=φυσικό) στην επταπλή υλοενέργεια ή αιθέρα (σύνολο 7Χ7=49 αιθέρες). Δεν θα δυσκολευτούν να εννοήσουν τον παρόντα σταθμό της φυλετικής εμπειρίας στις 7 ηλεκτρονικές στοιβάδες (δηλ. τους 7 φυσικούς αιθέρες) που αντιλαμβανόμαστε δια των αισθήσεων…: (αφή=η εξωτερική στιβάδα, ακοή=ο πυρήνας, όραση=οι ενδιάμεσες στιβάδες. Η όραση διακρίνεται σε δύο μέρη: α) σε γεύση=η συνθετική όραση του παρελθόντος και, β) όσφρηση=η συνθετική όραση του μέλλοντος. Η μορφή μας στην 5η ρίζα φυλή λαμβάνει την εμπειρία έως και της 5ης ηλεκτρονικής στιβάδας…)
H Μητέρα-Θεά: Αφροδίτη-Διατροφή… Ο αναγραμματισμός της λέξης «διατροφή σε Αφροδίτη» μόνο τυχαίος δεν είναι. Εφόσον σύμφωνα με τον Πλάτωνα ο Έρως είναι η κοσμική έλλειψη-ανάγκη: διατροφική κατά κύριο λόγο στις ποικίλες εκφράσεις της. Την εκπλήρωσή της ορίζει ο Ζυγός της θείας δικαιοσύνης-οικονομίας, δηλ. η Αφροδίτη-Μάατ, η γεννημένη από τις αιθερικές φυσαλίδες της ουσίας στον κατακλυσμό-πτώση του γραμμικού χρόνου ή Κρόνου. Αυτή επιβάλλει απόκρυφους πόθους στους ολύμπιους θεούς που συμπαρασύρουν-ελέγχουν όλη την φυσική δημιουργία… Στην εποχή μας ξεκινήσαμε να υποψιαζόμαστε την αλληγορία της αφρογεννημένης θεάς μετά την διατύπωση του Αϊνστάιν πως θα μπορούσε να εξηγήσει όλους τους φυσικούς νόμους χρησιμοποιώντας ως μοντέλο την τρισδιάστατη επιφάνεια (ηλεκτρομαγνητική φυσαλίδα) μιας τετραδιάστατης σφαίρας. Προσδιορίζοντας την σταθερά της λεπτής υφής, δηλ. τον αρ. σύζευξης των υποσωματιδίων στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, στον αρ. της χρυσής γωνίας του κύκλου 360/137,5=2,618=1+Φ, (δηλ. τον Κέρβερο-Αιγόκερω στα 10/12 του ζωδιακού π=3,14). Η Αφροδίτη-Εωσφόρος ευρισκόμενος στο εσωτερικό της γήινης τροχιάς εμφανίζεται ως μόνιμος συνοδός του ηλιακού άστρου. Έτσι με το να προηγείται της ανατολής και της δύσης του θεωρήθηκε δείκτης-μέτρο των παροχών του σε φως. Η Αφροδίτη ως μητέρα - μήτρα αποτελεί την χρυσή τομή, «πηγή των μέτρων» της υλικής δημιουργίας, καθορίζοντας την οικονομία για την εκπλήρωση των αναγκών των τέκνων της. Η απόστασή της από τον ήλιο, (μετρούμενη με μονάδα την απόσταση γης-ήλιου) ορίζει το 1/Φ= 0,618 της χρυσής τομής, τομέτρο των πλανητικών αποστάσεων από τον ήλιο. Ότι η Αφροδίτη είναι η χρυσή τομή, φαίνεται στον υποκρυπτόμενο μαθηματικό μύθο της γέννησής της. Καθώς η αποκοπή των γ.ο. του Ουρανού από τον Κρόνο αποτυπώνεται στην μυθολογική εξίσωση: Χ-1/Χ=1, (εξίσωση δευτέρου βαθμού με ρίζες Φ και 1/Φ=φ), με την οποία αποκτά υπόσταση η πνευματική μας Μονάδα…
εικ. Η κοσμική θρεπτική διεργασία του τροφοδότη ήλιου που λούζει με τις ακτινοβολίες του τους πλανήτες, (βλ. ηλιακή πράνα), επαναλαμβάνεται σε μικρογραφία στην πεπτική διεργασία όπου ο ηλιακός στόμαχος αφού διαλύσει την τροφή που δέχεται από το στόμιο της κεφαλής, (βλ. την αντιστοιχία της κεφαλής με τους μακρινούς αστερισμούς), παροχετεύει το περιεχόμενό του για περεταίρω επεξεργασία στο σπειροειδές της τροχιάς των πλανητών-εντέρων. Στο λεπτό έντερο λαμβάνει χώρα κατά κύριο λόγο η απομύζηση του εντερικού χυλού που προφανώς αντιστοιχεί στις διεργασίες του νοητικού ανθρώπινου ψυχισμού που εποπτεύουν οι πλησιέστεροι στον ήλιο πλανήτες: (Ερμής-Αφροδίτη-Άρης). Για να ακολουθήσει η αποβολή της στην δίκη-επεξεργασία των μεγάλων εξωτερικών πλανητών του παχέος εντέρου: (Δίας-Κρόνος) που οδηγούν στην βουλητική έξοδο του πρωκτού – Πλούτωνα. Η Αφροδίτη (η θεά της αρμονίας ή χρυσής τομής Φ=1,618) έχει απόκρυφη έξαρση στο δέκατο ζώδιο του Αιγόκερω, ως κυρία του οικονομικού δικαστηρίου, καθώς στα 10/12 του ζωδιακού κύκλου π=3,14…Χ10/12=2,618=1+Φ, προετοιμάζεται η ρυθμική κρίση της ψυχής, (γνωστή ως δεύτερος θάνατος), στον ρυθμικό κατακλυσμό των 26000 ετών του Υδροχόου, (των δακρύων της Αλκυόνης). Ο Νόννος στα Διονυσιακά του, ραψωδίες Α' έως ΣΤ', περιγράφει τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, ως φλογισμένο έρωτα του ποταμού Αλφειού, (ένα από τα 3000 ρεύματα-τέκνα του Ωκεανού της ζωής), για την νύμφη Αρετούσα (μία από τις 3000 ηλεκτρικές Νύμφες, θυγατέρες του Ωκεανού), που κυνηγημένη από την πλημμυρίδα έφθασε στην Σικελία. Στην συζήτηση παρεμβάλλεται ο Νείλος και το ζεύγος Πύραμου-Θίσβης, (το Σαιξπηρικό ζεύγος: Ρωμαίου-Ιουλιέτας), προάγγελος του επερχόμενου κατακλυσμού των δακρύων του κεντρικού ήλιου, της πλειάδας Αλκυόνης, που ανήκει και το δικό μας ηλιακό σύστημα …
"Και χύνοντας ορμητικά νερό από τα εφτά στόματά του, ο περιπλανώμενος Νείλος συναντούσε τον ερωτοχτυπημένο Αλφειό, από τους οποίους ο ένας ήθελε να έρπει μέσα σε αυλάκια εύφορης γης, ευχαριστώντας με δροσερά φιλιά τη διψασμένη νύμφη, ο άλλος, όμως, έχοντας αλλάξει την προηγούμενη συνηθισμένη πορεία του, κυλούσε πικραμένος. Βλέποντας ότι ρέει μαζί του ο ποθητός Πύραμος φώναζε με δυνατή φωνή: "Νείλε, τι να κάνω τώρα, που καλύφθηκε η Αρεθούσα; Πύραμε γιατί τρέχεις βιαστικά; Σε ποιόν εγκατέλειψες τη γνωστή Θίσβη; Καλότυχος ο Ευφράτης, γιατί δεν έτυχε να ερωτευτεί. Ζήλεια έχω αναμιγμένη με φόβο. Γιατί ο υγρός Κρονίδης ίσως να κοιμήθηκε με την ποθητή Αρεθούσα, Φοβάμαι, μήπως με το χύσιμο των νερών παντρεύτηκε και τη δική σου Θίσβη. Ω Πύραμε, παρηγοριά του Αλφειού, εμάς τους δύο δεν αναστάτωσε η βροχή του Δία, όσο το βέλος της αφρογεννημένης θεάς. Ακολούθησε εμένα, τον εραστή, θα αναζητήσω τα ίχνη της Αρεθούσας από τις Συρακούσες, ενώ εσύ, Πύραμε, να ψάξεις τη Θίσβη. Αλλά θα πεις ότι η γη τινάζεται, ότι ο ουρανός σκοτεινιάζει, ότι η θάλασσα φουρτουνιάζει, ότι και ο ίδιος ο άνεμος, που δεν ξέρει να κολυμπήσει, ταλαντεύεται από τα αφρισμένα κύματα της βροχής. Δε λογαριάζω τη μανιασμένη θύελλα. Αχ, μεγάλο θαύμα! Η βροχή του Δία έλουσε όλη την καμένη γη και τη φλόγα της θάλασσας και τους ποταμούς όλους,δεν έσβησε μόνο τη φωτιά της Αφροδίτης, που καίει τον Αλφειό. Αλλά, αν με κλονίζει η δυνατή βροχή, αν υποφέρω από τη φωτιά, υπάρχει ένα μικρό φάρμακο για το δικό μου πόνο ότι, δηλαδή και ο ίδιος ο ευγενής Άδωνις περιπλανιέται δυσαρεστώντας την Αφροδίτη."
Η αφρογεννημένη αναγνωρίζεται πλέον στην πληθωριστική θεωρία του Big Bang που γεννά την κύρια ακολουθία αστρικής εξέλιξης: από τις υπερχορδές-νήματα της “Κλωθούς” έως την υποατομική “Άτροπο” των μεγάλων άστρων και τους υλικούς πλανήτες της ηλεκτρομαγνητικής “Λάχεσης”.
Σήμερα η “θεολογία-επιστήμη” πιστεύει πως η κατάληξη όλης αυτής της εξέλιξης είναι οι “μαύρες τρύπες”, που ανακυκλώνουν την ύλη σε νέες αιθερικές φυσαλίδες-σύμπαντα, δηλ. στον αφρό που γέννησε την Αφροδίτη...
Ο χώρος και η πείνα-πέψη της βαρύτητας…
Το 1715 η πριγκίπισσα της Ουαλίας Καρολίνα μεσολάβησε σε έναν διάλογο μεταξύ του Λάιμπνιτς και του Κλαρκ για την φύση του χώρου και την πρόνοια του Θεού…
Η αλληλογραφία Leibniz-Clarke ήταν μια επιστημονική, θεολογική και φιλοσοφική συζήτηση που διεξήχθη σε μια ανταλλαγή επιστολών μεταξύ του Γερμανού στοχαστή Leibniz και του Samuel Clarke, ενός Άγγλου υποστηρικτή του Ισαάκ Νεύτωνα κατά τα έτη 1715 και 1716. Η ανταλλαγή ξεκίνησε λόγω μιας επιστολής του Leibniz προς την Caroline του Ansbach, όπου παρατήρησε ότι η Νευτώνεια φυσική ήταν επιζήμια για τη φυσική θεολογία.
Ανυπομονώντας να υπερασπιστεί τη Νευτώνεια άποψη, ο Κλαρκ απάντησε και η αλληλογραφία συνεχίστηκε μέχρι το θάνατο του Λάιμπνιτς το 1716. Αν και μια ποικιλία θεμάτων θίγεται στις επιστολές, το κύριο ενδιαφέρον εντοπίζεται στην διαμάχη μεταξύ της απόλυτης θεωρίας του χώρου που προτιμούν οι Newton και Clarke και της σχεσιακής προσέγγισης του Leibniz. Δηλ. πως δεν υπάρχει χώρος αν δεν υπάρχουν αντικείμενα ώστε να μετρηθούν οι αποστάσεις μεταξύ τους. Στην διάρκεια της συζήτησης εντοπίστηκε η αιτία της σύγκρουσης στο ελευθέριο της βούλησης και το πολιτειακό ζήτημα της έκφρασής της στην Βασιλέια και για το αν ο Θεός πρέπει να δημιουργήσει τον καλύτερο από όλους τους δυνατούς κόσμους
Η κύρια διαμάχη μεταξύ Leibniz και Newton σχετικά με τον απειροστικό λογισμό (ολοκλήρωση και παραγώγιση αντίστοιχα) που πρότειναν ταυτόχρονα, ήταν ακόμα νωπή στο μυαλό του κοινού και θεωρήθηκε ως αυτονόητο ότι ήταν ο ίδιος ο Newton που στάθηκε πίσω από τις απαντήσεις του Clarke.
Σε αυτόν τον διάλογο που προφανώς δεν έληξε ποτέ, ενεπλάκη ο Καντ λιγες δεκαετίες αργότερα στα μέσα του 18ου αιώνα προσθέτοντας πως ο χώρος αφορά την ανθρώπινη συνείδηση-αντίληψη. Ενώ τον 20ο αιώνα, εμφανίζεται o Αϊνστάιν μάλλον ως υπερασπιστής του Λάιμπνιτς εφόσον κατέρριψε την νευτώνεια φυσική. Υποδεικνύοντας την κυματική φύση της βαρύτητας, δηλ. τον αιθέρα > της ανθρώπινης επιθυμίας ως διαμορφώτριας βούλησης ευρισκόμενης πίσω από την εμφάνιση χώρου-χρόνου και κίνησης των αντικειμένων
Εμείς τώρα ως αριστοφανικοί μελετητές της εκτός χρόνου μαύρης οπής του γέλωτος … δηλ. ( των 9μερων) του ηλιακού πρωκτού της βούλησης-πέψης (Δία) που διαμορφώνει την ομιλία > κίνηση στο οιδιπόδειο νηπιακό στάδιο της αυτονόμησης του αιθερικού πλέγματος της ομιλίας από το φυλετικό-μητρικό. Το οποίο εννοούσε πολύ καλά ο καρκίνος το ζώδιο Λάιμπνιτς. Ερχόμαστε να προσθέσουμε πως ο Χόκινγκ (Αιγόκερως όπως και ο Νέυτων) πάσχοντας από σαδομαζοχιτική πρωκτική καθήλωση αποκάλυψε την πρωκτική δημιουργία της μελανής οπής... Και των πόρδων των κβάζαρς,,, Αφού ομιλούμε με το περίσσευμα της καρδίας μας όπως αποπατούμε το περίσσευμα της πέψης του ηλιακού συστήματος των εντέρων μας ως βαρυτική πράνα των κοπράνων …
Δηλ. αποπατούμε, ότι δεν εννοούμε στην Λογοϊκή διαιρετική πράξη της βαρυτικής επιθμητικής σκέψης-πέψης
Για όσους δεν κατάλαβαν και προφανώς δεν πρόκειται ποτε να καταλάβουν την φαινομενολογία της4ης διάστασης ... οπότε υπόκεινται στο ταμπού του ηλιακού πρωκτού-Δία (βλ.εικόνα)
Παραθέτω το διαφωτιστικό απόσπασμα της μετάφρασης του Γ. Σουρή για τις Νεφέλες του μυητικού πρωκτού-Αριστοφάνη
_Σωκράτης: Ως σεις θεαί σεμνόταται, Νεφέλαι τ’ ουρανού, ηκούσατε την δέησιν ικέτου ταπεινού. Ήκουσες τώρα την φωνήν και την βροντήν συγχρόνως που μούγγρισμα θεόσεπτον αφήκε βροντοφώνως;
_Στρεψιάδης: Κι εγώ, Νεφέλες, σας τιμώ, και θέλω να βροντήσω, και στις δικές σας τις βροντές με πόρδους ν’ απαντήσω, αλλά πολύ τις σκιάζομαι και τις φοβούμαι τόσο, που τώρα τούτη τη στιγμή κι αν επιτρέπετε και μη μπροστά σας θα κενώσω.
_Σωκράτης: Μην περιπαίξεις αναιδώς, μη σκώψεις, αλλά σίγα, μην είσαι σαν τους ποιητάς, που χρίονται με τρύγα. Ευφήμει… πλήθος προς εδώ θεών ωραιοτάτων κινείται μετ’ ασμάτων.
_Στρεψιάδης. Και πώς; Τον Δία, δάσκαλε, Θεόν δεν τον νομίζεις; ... να βροντά καθ' όλα του τα μέρη;… για τούτ' ο πόρδος της βροντής ποσώς δεν διαφέρει.
_Σωκράτης: Κοίταξ’ εκεί στον Πάρνηθα πώς ήσυχα πηγαίνουν.
_Στρεψιάδης: Δείξε μου πού ’ναι;
_Σωκράτης: Νάτες να! Πολλαί πολλαί προβαίνουν μέσ’ από δάση και κρημνούς, κι εκ των πλαγίων άλλαι.
_Στρεψιάδης: Πώς δεν μπορώ να τις ιδώ;
_Σωκράτης: "Τα δυνατά σου βάλε κι εκεί παρά την είσοδον προσήλωσε το μάτι".
Όσοι έχουν αναπτύξει την αγαπητική φύση της συνείδησης ή 2ης ακτίνας, αντιλαμβάνονται πως στην διάρκεια του γάμου των φύλων η παρεγκεφαλίδα τους παράγει το λευκό υποατομικό φως που διαλύει την μορφή… Η κατάσταση αυτή αντιστοιχεί με τον γάμο του Λαπίθη Πειρίθου με την Περσεφόνη* στους υποατομικούς κραδασμούς των σεληνιακών τάττβας. Έτσι για τους Λαπίθες της τρίτης ριζικής φυλής δεν υπάρχει επιστροφή στον φυσικό κόσμο των ηλεκτρονικών στιβάδων… *Ο Ατλάντιος Θησέας αντιλαμβανόμενος πως ο Λεμούριος Πυρίθους του νοητικού πεδίου έκλεψε τις αγελάδες-ουσίες του βασιλείου του (ο τριγωνικός αρ. 36=6Χ6 του αστρικού πεδίου), εξεστράτευσε στην Θεσσαλία (<Θάλασσα του πυρός) των Λαπίθων. Όπου αντί για έναν εχθρό ανακάλυψε ένα φίλο. Στην συνέχεια τον ακολούθησε στον κάτω κόσμο προκειμένου να παντρευτεί την Περσεφόνη (ή Τιτάνια στο όνειρο θερινής νυκτός του Σαίξπηρ, όπου εκεί μεταμορφώθηκε στον νοητικό γάιδαρο Σεθ)…
Η κόρη του Θησέα με την παιδίσκη Ελένη του νοητικού πεδίου είναι η πολύτιμη Ιφιγένεια, που παρέδωσε στην αδελφή της Κλυταιμνήστρα… (βλ. Ιφιγένεια εν Ταύροις δηλ. το βουδικό πεδίο)...
Ο δρόμος προς τα έξω περνάει από την πόρτα. Κομφούκιος Η εμπειρία του διαλογισμού επιβεβαιώνει την άποψη του Εμπεδοκλή, ότι ο Ήλιος είναι ένας φακός που διαχειρίζεται τον περιβάλοντα ουράνιο αιθέρα. Ο Ήλιος στον διαλογισμό συμπεριφέρεται ως η τριπλή καρδιακή θύρα στην οποία διασταυρώνονται οι ροές της συνείδησης από την επίφυση Μεγάλη Άρκτο, τον Σείριο-οφθαλμό και, τις ηλεκτρικές πλειάδες σχηματίζοντας τον νου... (Ο ήλιος μας αναφέρεται από τον Αριστοτέλη ως η πλειάδα Μερόπη=οφθαλμός της ημέρας)
Στην μυθολογία οι αστερισμοί εμφανίζονται και λειτουργούν όπως και τα όργανα της μορφής μας. Έτσι η ηλεκτρική νευρική λειτουργία που ρυθμίζει την αδενική λειτουργία αντιστοιχεί στην κυρίαρχη ερωτική λειτουργία στον άξονα λαιμού-πλειάδων και άδη ή γενν. οργάνων. Δηλαδή στον άξονα ταύρου και σκορπιού, όπου δραστηριοποιείται ο γίγας Ωρίων που υιοθετήθηκε από τον Υριέα , Υπερίωνα (<Λύκο Απόλλωνα) υιό της Αίθουσας (< αιθήρ) κόρης της πλειάδας Αλκυόνης με τον Ποσειδώνα, που αναφέρεται και ως ένας από τους Σπαρτούς (των δοντιών του Δράκου) του Αδάμ Κάδμου (καβαλιστικού Δράκου) των Θηβών (<Τύμβου ή Τάφου). Ο κυνηγός Ωρίων (Μπετελκγέζ) εξακολουθεί να κυνηγά και μετά τον θάνατό του στον Άδη του Τοξότη. Η περιοχή του Ουρανού: Σκορπιός και Τοξότης αποτελεί τον Άδη, την κατοικία των πεινασμένων φαντασμάτων-προσωπικοτήτων του βουδισμού, και βρίσκεται απέναντι από τις Ατλαντίδες/πλειάδες του Ταύρου που γέννησαν την νοητική αισθητηριακή λειτουργία του πλανήτη που ονομάζουμε ανθρωπότητα. (βλ. Ερμής, ο υιός της Μαίας). Υπενθυμίζουμε ότι ο ΙΑΩ-ΑΒΡΑΞΑΣ είναι ο ηλιακός ηλεκτρικός πετεινός της λαγνείας (αλεκτρύων-ηλεκτρύων). Ο Ήλιος αποτελεί την πύλη των ηλεκτρικών εισροών από τις πλειάδες. (Υπενθυμίζουμε ότι οι αισθήσεις μας είναι οι αντιλήψεις που γεννούν οι στοιβάδες των ηλεκτρονίων: εξωτερική στοιβάδα-αφή, μέσες στοιβάδες-όραση, νετρόνια-πρωτόνια-ήχος)
Το θέμα του ηλεκτρισμού κατανοείται λοιπόν ως πόθος στην πολικότητα του άξονα των πλειάδων (Ταύρος, Δίδυμοι)+(Σκορπιός Τοξότης) και αφορά την πολικότητα των αισθήσεων (ηλεκτρόνια στις στοιβάδες) με το φυλετικό ρεύμα της αναμονής στον Άδη, δηλαδή τα ηλεκτρόνια που παραμένουν φυλακισμένα άδηλα στα πρωτόνια του Άδη ή άδηλου θηλυκού πυρήνα-κέντρου ... (τα τρία μέρη του κύκλου: η περιφέρεια, εξωτ στοιβάδα της αφής είναι ο πατήρ, το κέντρο εκδηλώνει τον ήχο της μητέρας Κυβέλης, ενώ το εμβαδόν του κύκλου ανάμεσα στην περιφέρεια και το κέντρο είναι ο υιός δηλ. οι 7 στοιβάδες της ενόρασης)
Η αρκτική περιοχή του ουρανού (ο πολικός αστέρας της μικρής άρκτου και τα 7 άστρα της μεγάλης άρκτου Καλυψώς με τον Κύνα-Σείριο) είναι η πύλη που οδηγεί στην καθαυτό ύπαρξη και το (πρανικό) νήμα της ζωής της μοίρας Κλωθούς. Προφανώς η μοίρα Άτροπος είναι ο αναπότρεπτος νόμος του Σειρίου και η μοίρα Λάχεσις η περιοχή του Άδη που ενοικούν οι αρχετυπικοί ρόλοι-λαχνοί που αναλαμβάνουμε όταν ενσαρκωνόμαστε στην περιοχή των ηλεκτρονικών στοιβάδων ή αισθήσεων. Αυτά που ισχυρίζεται η μυθολογία-εσωτερική αστρολογία για τις Νύμφες- ιδέες μορφές που γέννησαν τις προγονικές φυλές της αθρωπότητας και αναρτήθηκαν στον ουράνιο θόλο, δηλαδή τις Μονάδες και τις Ψυχές, τα επαναλαμβάνει πλέον η αστροφυσική προσδιορίζοντας τις θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις:
Α) Του ηλεκτρομαγνητισμού των φωτονίων (μητέρα και υιός: ο ηλεκτρισμός των αισθήσεων και ο μαγνητισμός του ελέγχου των ηλεκτρονίων)
Β) Η Ασθενής Πυρηνική γίνεται μέσω της ανταλλαγής των W και Z μποζονίων. Το πιο οικείο αποτέλεσμα της ασθενούς αλληλεπίδρασης είναι η διάσπαση βήτα (των νετρονίων στον ατομικό πυρήνα) και η σχετιζόμενη με αυτήν ραδιενέργεια. Η δύναμις αυτή προσεγγίζεται κατά την ολοκλήρωση της προσωπικότητας καθώς συντίθεται με την ψυχή οπότε η προσωπικότητα εμφανίζεται ραδιενεργός...
εικ. Τα κανονικά στερεά ή φιλοσοφικά στοιχεία παιχνίδια του Διονύσου:
Ο Διόνυσος-Χριστός (η άμπελος των ιδεών) είναι ένα παιδί που παίζει στους κύβους τον αιθερικό χιτώνα Του... «Αιών παις εστί παίζων, πεσσεύων." Παιδός η βασιληίη.» Ηράκλειτος (6ος αιώνας. π.Χ.) Οι στρατιώτες-στοιχεία έπαιξαν τον χιτώνα στους κύβους (βλ. κύβους του 153)
Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου (αιθέρα) ὁ ἐν ὕδασι (η ενόρασις) τὴν γῆν κρεμάσας. Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν (τα 7 καρφιά της μεγάλης άρκτου) περιτίθεται ὁ τῶν ἀγγέλων βασιλεύς. Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται (ο μανδύας της ηλεκτρονικής πλάνης των αισθήσεων) ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανον ἐν νεφέλαις.
εικ. Τα quark και η τετρακτύς του Πυθαγόρα....
Γ) Ο Πατήρ της μεταφυσικής τριάδας αντιστοιχεί στην ισχυρή πυρηνική αλληλεπίδραση των κουαρκς*-γκλουονίων που συμπεριφέρονται όπως η τετρακτίς του πυθαγόρα –(βλ. τις 10 σφαίρες και τις 22 ατραπούς του καβαλιστικού δένδρου - Σαμπάλα)
* Υπενθυμίζουμε το έργο του Τζ. Τζόυς «Το καφενείο των Φίνεγκανς» που πρότεινε τον όρο Κουάρκς δηλαδή τα κεράσματα-σχέσεις μεταξύ των ευαγγελιστών ή 4ων φιλοσοφικών στοιχείων Ο δεύτερος ΑΔΑΜ είναι ο ΧΡιστός των Κβάντα... Ο Τζαίημς-Τζόυς τον παρουσιάζει να κερνάει Κουαρκ!!! (σφηνάκια) τους ΜαΜαΛούΓια (Μάρκο-Ματθαίο-Λουκά-Γιάννη) στο υποατομικό-νοητικό καφενείο των Φίνεγκανς, δηλ. την τετρακτύ των πυθαγορείων...
Δ) Η αποκάλυψη του σωματιδίου-νόμου της βαρύτητας θα συνδυαστεί μάλλον με την αποκάλυψη της ύλης ως μιας νοητικής κατάστασης (μαγνητισμός < μάγος+νους) όπου η βαρύτητα αποδίδει την δικαιοσύνη του αιθέρα –κβαντικής διακύμανσης.
Η μυθολογία περιγράφει τον νόμο της βαρύτητας ως Βορέα που οδηγεί στον Βράχο του δικαστή Σαρπηδώνα-Σέραπι. Επίσης περιγράφεται ως βράχος που κρέμεται απειλητικά πάνω από τον Φλεγύα τον τιμωρημένο Λαπίθη < Λαίλαψ - στρόβιλος. Ο Φλεγύας υιός του Άρη ή καθοδικού ρεύματος τιμωρήθηκε στην αναμονή του Άδη υπό την διαρκή απειλή του βράχου ή βαρύτητας δηλαδή του υλικού φυσικού πεδίου των 48 νόμων. Στους 24 νόμους του ανώτερου αστρικού ή ονειρικού πεδίου δεν υπάρχει βαρύτητα... αλλά ελαφρύτητα που έλκει προς τα επάνω (ο Ζέφυρος των Ηλυσίων πεδίων)
Η θρησκεία (< Θράσος-Θάρσος) ταυτίζεται με την συνείδηση ή Ακαδημαϊκή Επιστήμη.
«θράσος μεν γαρ έστι άλογος ορμή, θάρσος δε έλλογος ορμή», κατά τον Αριστοτέλη.
Ο Πλάτωνας υπέδειξε την σχέση της ενορατικής επιστήμης με την θρησκεία ονομάζοντας την σχολή του Ακαδημία σεβόμενος τον μυθικό Ακάδημο που γνώριζε το σημείο που ο Θησέας φύλαξε την ωραία Ελένη (διάνοια) στην Αττική γη, στους πρόποδες της Πάρνηθας. Η ετυμολογία του ονόματος «Πάρνηθα» συνδέεται με την ρίζα πάρνα- που είναι προελληνική (σχετίζεται με τις λέξεις ενέργεια και αιθέρας < παρόν και πράνα). Από την ίδια ρίζα προέρχονται τα ονόματα δύο άλλων βουνών της Ελλάδας, του Πάρνωνα και του Παρνασσού των μουσών.
Στον μεσαίωνα οι θεολόγοι αναρωτιόντουσαν πόσοι άγγελοι χωράνε στο κεφάλι μιας καρφίτσας… Σήμερα οι πυρηνικοί φυσικοί θεολογούν για τις «τάξεις των φωτονίων» στα πλαίσια της ακαδημαϊκής επιστήμης. Οι συμμετρικές μαθηματικές δομές των ηλεκτρικών κλάδων των Μελίων Νυμφών που χρησιμοποιεί ο αιθέρας Δίας ως κεραυνούς. Ερευνώνται πλέον στην θεωρία χορδών ή αιθερικών γραμμών ισχύος επάνω στις οποίες εμφανίζεται η ύλη… Υπενθυμίζουμε ότι στο βιβλίο της Γένεσης τα αιθερικά φυτά, οι Μελίες Νύμφες ή κεραυνοί του Διός, προηγήθηκαν της δημιουργίας των άστρων του ουρανού που παράγουν τα άτομα της ύλης κατά μία ημέρα….
Η ορολογία των επιστημόνων μας, είναι ίδια με την αντίστοιχη ορολογία της παγκόσμιας μυθολογίας-θεολογίας για την συμμετρία των υποσωματιδίων ή 5 κανονικών στερεών, παιχνιδιών του Βούδα-Διονύσου, που γεννά η χρυσή τομή (fohat - άγιο πνεύμα). Στην μυστική δοξασία τα άτομα της ύλης αναφέρονται ως οι χονδροειδείς φορείς των 7 εκδηλωμένων δημιουργικών ζωδιακών (αγγελικών) ιεραρχιών. Οι υπόλοιπες 5 ανεκδήλωτες ιεραρχίες είναι οι αόρατες πυρηνικές δυνάμεις.
Ο περιοδικός πίνακας των στοιχείων όπως προτάθηκε από τον οραματιστή Μεντελέγιεφ και τους συνεχιστές της εργασίας του για τις 7 οριζόντιες περιόδους-στοιβάδες του πίνακα (7 ακτίνες ή δημιουργικά άστρα της αλχημείας) και τις 18 κάθετες ομάδες (σεληνιακούς κυρίους της 3ης ακτίνας-περιόδου) είναι εντελώς αποκρυφιστικός…
Η ηλεκτροαρνητικότητα (έρως) των φυσικών στοιχείων που δημιουργεί τα μόρια ως σταθερές σχέσεις μεταξύ των ατόμων. Δείχνει την σπειροειδή κίνηση της μείωσης της έντασης του ηλεκτρικού φορτίου από επάνω προς τα κάτω και από αριστερά προς τα δεξιά σε κάθε περίοδο ή θεοσοφικό πεδίο… Είναι ο Ιησούς ή Εριχθόνιος όφις, ο αλχημικός όφις της Αθηνάς-Ίσιδας (< ις-ις) τυλιγμένος στην ασπίδα (αύρα) της θεάς, στο αιθερικό ή Ορφικό Ωό της δημιουργίας (βλ. μόνιμο άτομο). Είναι ο χάλκινος σταυρωμένος όφις των οφιτών γνωστικών στον καβαλιστικό σταυρό ή περ. πίνακα των στοιχείων. (Ο χαλκός εκκινά την συμπλήρωση της 4ης νοητικής ηλεκτρονικής στιβάδας)Η ορολογία κουάρκ των πυρηνικών δυνάμεων είναι πρόταση του θεοσοφιστή Τζ. Τζόυς για το εσωτερικό πυρ (Χρι) ή Χριστού Λόγου που συνδέει τα φιλοσοφικά στοιχεία. (όλα τα κανονικά στερεά αναλύονται σε τριγωνικές πυραμίδες- πυρός) Η ενορατική εμπειρία εκ των διαλογισμών ξεκινά την 3η οκτάβα του αιθέρα των εντυπώσεων ολοκληρώνοντας την ψυχολογική κατανόηση για τις αισθήσεις μας, ως τις 7 φυλές-στιβάδες των ηλεκτρονίων του φυσικού πεδίου. Συγκεκριμένα ο φυσικός μας φορέας αποτελείται από άτομα των 4ων περιόδων-φυλών που παρήλθαν επί του καβαλιστικού πίνακα-αιθερικού Ωού των στοιχείων. Ενώ οι τρεις στιβάδες που υπολείπονται δημιουργούνται στην ομαδική ζωή της εκκλησίας στον επιταχυντή λωτό της ψυχής. Ο χριστικός Νούς μας ξεκκινά να συμπληρώνει την 5η και 6η ηλεκτρονική στιβάδα ή φυλή, που η αλχημεία περιγράφει ως τελική μεταστοιχείωση σε άργυρο και χρυσό. Συμμετέχοντας στα γεύματα (μυστικούς δείπνους) των Υπερβορείων ως συνοδός των μετακινήσεων του ομφαλού-Απόλλωνα δηλαδή τις μετακινήσεις του σημείου συναρμογής του νήματος της ζωής στο αυρικό-ωοειδές. Έτσι επιτυγχάνεται η σταδιακή αντικατάσταση του εμπαθή σιδήρου του αίματος με ευγενέστερα μέταλλα. Ο άργυρος αντιπροσωπεύει την 5η ηλεκτρονική στιβάδα, την λευκή αδελφότητα των λευκών βουδών του ύδατος -βλ. Ιεραρχία των ψυχών- και ο χρυσός την 6η στιβάδα της κίτρινης οικογένειας των βουδών ή εσωτερικών διαστάσεων της κοίλης Γης -βλ. Σαμπάλα-Καμπάλα των Μελίων Νυμφών ή ατραπών του δένδρου της Ζωής) Η τετραπλή προσωπικότητα η τριπλή ψυχή και ο εγκλωβισμένος πνευματικός ηλεκτρονικός σπινθήρας
Το θέμα που επιχειρούμε να αναπτύξουμε εκμεταλλευόμενοι την γνώση που έχει σωρεύσει η κβαντική φυσική, σχετίζεται με την νοητική ικανότητα της ανθρωπότητας να έρχεται πλέον σε επαφή απευθείας με τις βουδικές οικογένειες των στοιχείων.
Αυτή η δυνατότητα που πριν από έναν αιώνα έμοιαζε με αλαζονική έφεση εκ μέρους του Ληντμπήτερ και της Μπέζαντ, όταν απεικόνιζαν στους οραματισμούς τους τα σπίν των υποσωματιδίων, στην εργασία τους για την απόκρυφη χημεία. Σήμερα αποτελεί κεκτημένο της μέσης εκπαίδευσης του πολιτισμού μας, που όμως αδυνατεί ακόμη να γίνει βίωμα του ατομικού καθημερινού νου μας. Ή μήπως έχει γίνει και δεν το έχουμε ακόμη αντιληφθεί…
Αυτός ο αλλόκοτος ισχυρισμός ότι έχει ήδη συμβεί αλλά δεν το έχουμε καταλάβει. Οφείλεται στην παραβίαση που έκανε ο πολιτισμός μας στην σειρά της συμπλήρωσης των 3ων αιθερικών οκτάβων στον λωτό της ψυχής.
Η κλοπή του πυρός των θεών εκδηλώνεται στην εποχή μας ως ψηφιακή τεχνολογία των κβαντικών ιδιοτήτων του ηλεκτρισμού. Δηλαδή στο λογικά ανερμήνευτο "κβαντικό τούνελ" χάρις στο οποίο τα ηλεκτρόνια αλλάζουν ενεργειακό επίπεδο. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που αντιστοιχεί στην απελευθέρωση των Κυκλώπειων Μονάδων μας από τον ηλιακό άγγελο Απόλλωνα που οργισμένος μετά τον θάνατο του θεραπευτή Ιησού ή Ασκληπιού από τον Δία, προέβη σε αυτήν την πράξη αλλάζοντας την αιθερική τάξη του κόσμου μας… Κάτι ανάλογο με εκείνο της κλοπής του αιθερικού πυρός από τον Προμηθέα...
εικ. Ο Δημόκριτος... Προάγγελος της εισόδου στην εποχή του Υδροχόου (αιθεροφυσικού πεδίου) υπήρξε η ανακάλυψη του πλανήτη Ουρανού (1781), κυβερνήτη του ομώνυμου ζωδίου, αστρολογικού δείκτη για την κατάσταση του "ηλεκτρονικού αιθέρα" στον υλικοτεχνικό μας πολιτισμό. Ο ηλεκτρικός πολιτισμός, μας οδηγεί μέσα από την ασφάλεια της καταναλωτικής εξοικείωσης με τα προϊόντα του. Στην βαθμιαία συνειδητοποίηση της φύσης του εγκλωβισμού των Προμηθεϊκών πνευματικών μας Μονάδων ή σπινθήρων, στα ηλεκτρονικά περιβλήματα του πυρός δια τριβής ή «ύλης».
Όσοι εννοούν τα στάδια της εξέλιξης του υλικού πολιτισμού σε ηλεκτρονικό, ως αποφλοιώσεις του συμμετρικού Λόγου-Πυρός της χρυσής τομής. Αντιλαμβάνονται επίσης την σχέση της πενταγωνικής φυσικής τους μορφής ως πύρινου σπέρματος-σπινθήρα (βλ. χ+1/χ=1) του πεντάγωνου αστέρα της Μονάδας τους (που μεταβάλλεται από ουσία μορφική -5- σε άμορφη -3-)…
εικ. η Δόξα των Ατομικών Φιλοσόφων ...
Η μελέτη μας επάνω στον περιοδικό πίνακα έχει φθάσει σε ένα κομβικό σημείο. Καθώς είναι τόσο κραυγαλέα αναγνωρίσιμες οι θεοσοφικές πεποιθήσεις για την σπειροειδή αύξηση της εμπειρίας που αθροίζεται σε κάθε πλανητικό γύρο, όπως ακριβώς το άτομο συμπληρώνει τις στιβάδες των ηλεκτρονίων στις υποστιβάδες s,p,d,f… δηλ. το νοητικό, αστρικό, αιθερικό, φυσικό υποδεδίο, Που είναι να απορεί κανείς πως δεν το έχουν παρατηρήσει… Προφανώς έφθασε ο καιρός να κοινοποιηθεί και αυτό.
Ο δρόμος του Ταώ και η ...φυσική
Η θεμελιώδης (ταοϊστική) διατύπωση πως το κενό είναι η μορφή και η μορφή είναι το κενό (αιθέρας ή κβαντική διακύμανση) … Επαληθεύεται πανηγυρικά στα εργαστήρια της πυρηνικής φυσικής, δείχνοντας την διαιρετότητα = "Λόγο" ή Συμμετρία της πύρινης ατομικής Ουσίας, που συμπεριφέρεται άλλοτε ως μορφή=ποσότητα και άλλοτε ως κύμα εξαρτώμενη από το μέτρο (Λόγο) της διαιρετότητας =Συνείδηση ενός παρατηρητή
Η πλάνη της ύπαρξης της σαρκωμένης μορφής οφείλεται στην τιμωρία του Σισύφου ή πεσμένου πνευματικά, ηλεκτρονικού σπινθήρα, που δεν μπορεί να υπερβεί το εμπόδιο μιας ενεργειακής στάθμης… Αποτέλεσμα είναι η «τριβή» των εξωτερικών ηλεκτρονικών στιβάδων που δημιουργεί την "ψευδαίσθηση" της αφής της ηλεκτρονικής μας προσωπικότητας.
Στην διάρκεια της μύησης στον υποατομικό κόσμο της τετρακτύος των κουάρκ, αποκαλύπτεται η σφραγίδα-νόμος (η ερμητική νοητική μορφή), ο αποκαλούμενος δεύτερος Αδάμ-ας (Χριστός). Αυτός αποδίδει πίσω στο φυλετικό σύστημα (βλ. φυλετική Νύμφη) το ηλεκτρονικό δάνειο που είναι το φάντασμα των ηλεκτρονικών μας αισθήσεων (η προσωπικότητα). Τότε ο φορέας-μορφή του πνεύματος γίνεται διαπερατός χάνοντας το βάρος-ηλεκρονικό σπιν της εξυπνάδας-βλακείας του.
Η απόκρυφη Απολλώνια Επιστήμη ως θεολογία-μυθολογία περιγράφει στην εκδορά του Σάτυρου (< καβαλιστικού σταυρού ή περιοδικού πίνακα των φυσικών στοιχείων) Μαρσύα την ακτινοβολία -απώλεια των ηλεκτρονίων της φυσικής μορφής, στο άκουσμα της θανατηφόρας μουσικής των Σειρήνων (ο υποατομικός νόμος του Σειρίου)... Η ηλεκτροαρνητικότητα των ηλεκτρονικών μας αισθήσεων, (ο Κάστωρ - η ακτίνα της νοητικής προσωπικότητας), εξουδετετερώνεται από το Δίδυμο θετικό φορτίο του πυρήνα (ο Πολυδεύκης - η ακτίνα της ψυχής). Ενεργοποιώντας τον φωτοβόλο καταστροφικό οφθαλμό της εποπτείας-Ελένης (666) που αποδίδει την δικαιοσύνη επαναφέροντας την κοσμική ισορροπία του κενού... Η Ωραία Ελένη καταστρέφει τις μορφές επειδή αυτές είναι εκδηλώσεις της ποσότητας ή αιθερικής διακύμανσης (κοσμικής διαταραχής, κάρμα). Έτσι η Ελένη είναι ο όφις της κοσμικής θεραπείας τυλιγμένος στο «όρος-ράβδο» της σπονδυλικής μας στήλης, ανάμεσα στους 2 όφεις, κίονες ή προφήτες. (Βλ. τις ζωογονικές πυθαγόρειες τριάδες… ). Με την νοητική μορφή (Ωραία Ελένη*-πανσέληνο) να ακτινοβολεί στο μέσον των κιόνων του Ερμή (Ηλία) και της Αφροδίτης (Μωυσή).
Οι Υδροχόοι** Έλληνες και η τέταρτη ψυχική διάσταση των τιμωρημένων Γεναρχών (Τάνταλος-Ιξίων-Σίσυφος) στο σεληνιακό λίμπο (κυκλικό χρόνο)…
Τα Καβείρια μυστήρια συνδέονται με τις αναμνήσεις από τις λεγόμενες προηγούμενες ζωές, οι οποίες λαμβάνουν χώρα στην πύλη εισόδου των ψυχών στο σεληνιακό ζώδιο του κάβουρα καρκίνου. Βέβαια όποιος έχει την ονειρώδη εμπειρία της 4ης σουρεαλιστικής συνθετικής διάστασης του φυλετικού ασυνείδητου, δεν ικανοποιείται με την επικρατούσα ορολογία περί επανενσαρκώσεων (κυλιομένων λίθων του Σισύφου) . Καθώς η μεγάλη ποικιλία των αναμνήσεων περιλαμβάνει αλλόκοτα βιώματα πέραν από το ανθρώπινο, το ζωικό, το ανόργανο ορυκτό (υγρό και στερεό), και από άλλες καθαρά ενεργειακές αεριώδεις καταστάσεις της καρτεσιανής φαινομενολογίας (ύπαρξης-σκέψης) του πεδίου των ιδεών ή Δυνάμεων του Λόγου… (ο φλεγόμενος τροχός του Ιξίωνα πατέρα των Κενταύρων)
Επίσης το πλήθος των παρατηρητών > εγωικών σπινθήρων που μπορεί να περιλάβει η πνευματική φλόγα της κοσμικής ανάμνησης εκτείνεται από 2-3εις έως 1013εις… Οπότε το σοφότερο είναι να πούμε ότι δεν μπορούμε να περιγράψουμε με βάση την φυσική εμπειρία της ενσάρκωσης τον Κάβειρο πολυόματο θεό της βασιλείας των ουρανών.
Ο Αριστοτέλης χρησιμοποιεί εναλλακτικά το παράδειγμα των βατράχων που ανέρχονται στην επιφάνεια της λίμνης ο καθένας στον δικό του χρόνο. Για να περιγράψει την άνοδο των μνημών σαν προβολές στην νοητική επιφάνεια του παρόντος. Ενώ ο Αϊνστάιν μας δίνει να καταλάβουμε πως αυτή η νοητική επιφάνεια είναι το όριο της ταχύτητας του φωτός, καθώς τότε αυτός βίωσε το μαρτύριο του Ταντάλου στον πολλαπλασιασμό της πεπτικής του συνείδησής στους άλλους … (πολλά γέλια)
Ο Καρτέσιος επανάφερε στο προσκήνιο το πυθαγόρειο Λάβδωμα των καθέτων πλευρών για να περιγράψει με την βοήθεια των τριγωνομετρικών αριθμών το εκστατικό όραμα του Χερουβικού πλέγματος (Άργους των οφθαλμών-αριθμών) που κρατά δέσμια την Ιώ > Ιοκάστη, ιοπλόκαμη και ελικοβλέφαρη αιθερική ερωτική ουσία. Θυμίζοντας μας τον Κάβειρο Ορφέα (Φορέα της συνείδησης) σταυρωμένο στους κάθετους άξονες των ημιτόνων-συνημιτόνων (Πολυδεύκη και Κάστορα), δηλ. τον Ερμή-Χριστό των Γνωστικών. Αυτόν που ανάγει τα πάντα σε εμπόριο χρημάτων, δηλ αριθμών. Για τον οποίο ο Ηράκλειτος είπε πως στον πύρινο νοητικό νεκρικό κόσμο όλες οι μορφές, φυσικές και νοητές, ανάγονται σε εμπόριο σπινθήρων-χρημάτων, δηλ. στην ανταποδοτική δικαιοδοτική χρηματιστηριακή κρίση της χρησιμότητάς τους…
Έτσι μόνον οι μαθηματικοί πυθαγόρειοι λάτρεις του Απόλλωνα προστάτη της Γεωμετρίας, διατηρούν σώας τας φρένας μετά από την επίσκεψή τους στην 4η νεκρική ονειρική διάσταση. Καθώς αντιμετωπίζουν την κάθοδο στον Άδη σαν ένα ζήτημα προσέγγισης της γεωμετρικής συμμετρίας των καλειδοσκοπικών πρώτων αριθμών.
Συμβαίνει δηλ. ακριβώς αυτό που λέγει η ετυμολογία της μνήμης > μονάδας. Πως στο όνειρο κυριαρχεί η μοναδιαία κεντρική αίσθηση της αιματικής κυκλοφορίας, ενώ στο ξύπνημα η συνείδηση του Λόγου (1/x) πετά από αίσθηση σε αίσθηση όπως η μέλισσα από πέταλο σε πέταλο στο εννεάγραμμα των αριθμών, ακολουθώντας τον αριθμητικό χορό της περιόδου του σπερματικού υπολοίπου του πρώτου αριθμού: λχ 1/7=142857
Έτσι είναι ορθότερο να υποθέσουμε πως δεν βιώνουμε άλλες ζωές αλλά τις άλλες αισθήσεις-εντυπώσεις στον 9πέταλο λωτό της ψυχής μας, καθώς αυτές ανάγονται πίσω στην κυκλοφορία της ιοπλόκαμης Μαίας του Αίματος …
**Στον Υδροχόο της αιματικής κυκλοφορίας επέρχεται η κάθαρση-κατανόηση των μνημών που φέρει η κυοφορούσα την συνείδηση ψυχή
Το μυστικό μέτρο του πυρός είναι η γνώση=γωνία ή νόμος της Συνείδησης (angle=angel): Η φράση «Εγώ είμαι το Α και Ω, η Άμπελος»
δείχνει την Διονυσιακή κλίμακα, την αιθερική Άμπελο των Ιδεών (μυστική αλφάβητο ή Χριστό). Τον δημιουργικό Λόγο που κατήλθε την αιθερική οδό του φυτικού βασιλείου (Ξύλο=Ίδα<Ιδέα) (εικοσάεδρο- ο δεύτερος Αδάμ της Yetzirah) για να σώσει την μετανοημένη ανθρωπότητα μαζί με την πάσχουσα φύση... Ο πνευματικός σπινθήρας κατέρχεται στην δημιουργία διατηρώντας τις γραμματοσφραγίδες του φωτός στον κορμό του φυτικού αιθέρα (κοσμικό ύδωρ-Yetzirah), έτσι προηγείται και έπεται της γέννησης του φυσικού-κόσμου μας γη-Assiah.
Η γνώση αυτή του φυτικού βασιλείου αποδεικνύεται ολέθρια για τους άρπαγες του Ταό (ναρκομανείς) και σωτήρια για τους εχέφρονες μυημένους στα Ελευσίνια μυστήρια του άρτου του φωτός. Παρόμοια χάθηκε ο λάγνος-άρπαγας της αγάπης «προσκυνητής στο όρος της Αφροδίτης» Τάνχόϊζερ και ανάνηψε μόνον όταν «άνθισε η ράβδος του Πάπα» (οι λωτοί της σπονδυλικής στήλης)… από τις παρακλήσεις της ψυχής του.
Το ζώδιο της «Παρθένου» περιγράφει τον πόθο της μαυροφορεμένης θεάς Δήμητρας για την όραση (οφθαλμική Κόρη, Περσεφόνη-Ελένη). Η σφοδρή κοσμική επιθυμία (λαγνεία) για την εμπειρία της απτής μορφής, οφείλεται στην πνευματική άγνοια-αγωνία ή αφέλεια της άδηλης πνευματικής μορφής, που αυτοπαγιδεύεται προβάλλοντας την αιθερική ουσία της στο ποθητό τρισδιάστατο είδωλο που ασυνείδητα δημιουργεί δια των 4ων στοιχείων- ψυχολογικών αισθήσεων. Ο Βάγκνερ παραθέτει στον μύθο της Βρουχίλδης-Ιππολύτης το μυστήριο της παρθενικής ζώνης (κρίγια γιόγκα, παρθενογένεσης δια της φαντασίας) και την προδοσία του "σωσία" της φυσικής μορφής ταμία του θησαυρού (Ζίγκφρηντ-Ιούδα ή ηλιακό δράκο της καταραμένης πεντάφυλης συκιάς της φώτισης).
*Η κράσις ή έλλειψις είναι το φαινόμενο κατά το οποίο δύο συνεκφωνούμενα φωνήεντα γράφονται ολόκληρα αλλά προφέρεται το ένα. Έτσι πολλές λέξεις που ξεκινούσαν με την δίφθογγο ου, όπως: ούρος, ούριο, ούρασις κατέληξαν ως όρος και όριο και όρασις ουρανός=ούρα<όρα +άνω … Και για όσους εννοούν όρα<ώρα, ωραίος… και η ωραία-Ελένη καταδικάστηκε ως προδότης έως ότου σώθηκε χάρις στην παρέμβαση του Απόλλωνα στου οποίου την εντολή υπάκουσε…
Το θέμα γίνεται ακόμα πιο αποκαλυπτικό όταν η ωραία Ελένη γίνεται «ουραία» Ελένη ή Κουνταλίνη ή ουροβόρος – ωροβόρος όφις του χρόνου !!! όταν απάγεται από τον Πάρι (του αιωνίου παρόντος)
Με τις επαναλήψεις της ειμαρμένης ο αυτοπαρατηρούμενος αντιλαμβάνεται τελικά την ορθή χρήση της κατοπτρικής αιθερικής ασπίδας της Σοφίας-Αθηνάς και όπως ο Περσέας αποκεφαλίζει την Μέδουσα, που είναι τελικά η ίδια η ασπίδα... Ο Πλάτων υποστηρίζει ότι η λέξη θεός παράγεται από το ρήμα θέειν = τρέχειν. Είναι δηλαδή συνώνυμο του αιθέρα (αεί+θειν)
Ο αλχημικός Αθάνωρας του γάμου και των μεταστοιχειώσεων είναι το ηλιακό δισκοπότηρο της καρδίας. Εδώ ο Αλχημιστής - ο ινδουιστικός atman (ο άτμητος, η φιλοσοφική Μονάς, ο Brahma) κάτοικος της 5ης διάστασης του χώρου αντιλαμβάνεται τον εγκλωβισμό του στο πυρ δια τριβής των ηλεκτρονικών αισθητηριακών στιβάδων.
εικ. Ο φούρνος του Ηρακλείτου. Ο Μολώχ που καταναλώνει τα παιδιά-σπέρματα είναι η κοσμική χερουβική Μήτρα. "Ο αλχημικός Αθάνωρας της συνείδησης"...
Ο Ταύρος-Μολώχ (γράμμα Άλεφ) είναι η αρχή και το τέλος της δημιουργίας. Είναι η πενταπλή εκδήλωση του τριαδικού Λόγου ή Συμμετρία του βασιλιά Μολώχ (ρίζα MLK. milk=Γάλα, ο Λευκός Λόγος, Γαλαξίας) του πυρός.
Πρόκειται για την πυθαγόρεια πεντάλφα ή την πενταπλή διδασκαλία του κ. Βούδα για την εμφάνιση του πυρός-Λόγου :
Rūpa (μορφή-πυρ)
Vedanā (συναισθηματική κίνηση-ύδωρ)
Sannā (αντιλήψεις-αιθερικές ανακλάσεις)
Sankhāra (ιδέες-γη που δημιουργούνται από τα vedanā και sannā)
Vinnāna (συνείδηση της πολικότητας υποκειμένου και αντικειμένου - αέρας).
Σύμφωνα με την διατύπωση των Kaluza - Klein από το 1920, μιά απείρως ταχεία κίνηση από τό εξωτερικό ενός σμήνους γαλαξιών στο εσωτερικό ενός στοιχειώδους σωματιδίου, θα μπορούσε να γίνη αν υπήρχε μία 5η Διάσταση... Αυτή η διάσταση βιώνεται στην παρουσία του κ.Βούδα… του μεγαλύτερου και ταυτόχρονα μικρότερου όντος της δημιουργίας (βούδας=βόδι ή πολυόμματο χερουβείμ)
εικ. Η λευκή αγελάδα εντελέχεια, (Ευρώπη-Ελοπία: ευρεία όραση), ενορατική-γνώση) στην 5η διάσταση είναι η χερουβική ουσία η Kamadhenu, η Ήρα-Ιώ του πόθου που εγκυμονεί όλα τα Είδη
εικ. Ο Ναός της κεφαλής με το στόμα πρόναο, τους δύο Διόσκουρους ρώθωνες φύλακες, και το ιερό της χερουβικής μητέρας των βοοειδών Kamadhenu, η Ήρα-Ιώ του πόθου. Η συνείδηση διέρχεται από την ωραία πύλη (υπόφυση-Σηκός) ιππεύει την Ιώ των θείων πόθων και οδηγείται στον πνευματικό Ωκεανό (επίφυση-οπισθόναος) του γάλακτος (το λευκό άκτιστο φως του Γαλαξία): Η Ιώ με το σώμα της αγελάδας, την πολυόματη ουρά του παγωνιού, και τα φτερά τουέρωτα-ψιττακού. Η Λευκή αγελάδα ή θηλυκος Λόγος ονομάζεται Βας στα ινδουιστικά κείμενα*βλ Λόγος (<λ+γ, γάλα, λαγνεία του λευκού πυρός ή άκτιστου φωτός, ΙΑΩ είναι το νιαούρισμα -μάντραμ- της ηλιακής γαλής)
O τίτλος λογοπαίγνιο (Ταώ, με ωμέγα) δηλ. ο δρόμος (Ταό) του παγωνιού, σύμβολο του πυρός της όρασης, δικηολογείται αν αναλογιστούμε τον μύθο του πολυόματου Κύκλωπα Άργους, που φόνευσε την Έχιδνα της φαντασίας. Για να ορισθεί φύλακας της ερωμένης του Διός, αγελάδας-ουσίας Ιούς (ιώδους, ιοπλόκαμης), της κατατρεγμένης από τον οίστρο-μύγα βλ. Δίας των μυγών (οίστρων ή υποατομικών σπινθήρων)... Για να φονευθεί τελικά ο Άργος από τον Ερμή του ηλεκτρισμού των πλειάδων και να μεταμορφωθεί τιμητικά στο πολυόματο παγώνι από την «ζηλιάρα» Ήρα. Πρόκειται για μια σειρά «Οβιδιακών» μεταμορφώσεων της χερουβικής-πολυόματης Ύπαρξης-ουσίας: που από φυλετική Έχιδνα-Δράκος γίνεται αγελάδα-τροφοδότης της συνείδησης και Ταώς σύμβολο της πνευματικής όρασης.
Το φυλετικό νήμα-χορδή της ζωής, πόλις-θρησκεία του Άργους, (< η λευκή αδρανής πνευματική ουσία), γέννησε τους ήρωες καταστροφείς: Περσέα και Ηρακλή… Ενώ ο αντίστοιχος μύθος για την σχέση μορφής-ουσίας στην Αττική γη έγινε η αναζήτηση της Κόρης-Περσεφόνης. Στην Θήβα (θιβέτ < tube=Τύμβος) έγινε η αναζήτηση της Ευρώπης (ευρείας όρασης του 3ου οφθαλμού) και στην Λακωνική γη η αναζήτηση της ωραίας Ελένης…
Η σταθερά της λεπτής υφής 137 223/137=Φ, Φ η χρυσή τομή και 223+137=360 οι μοίρες του κύκλου.
εικ. Η σταθερά λεπτής υφής είναι μια θεμελιώδης αδιάστατη φυσική σταθερά που χαρακτηρίζει την αντοχή της σύζευξης ενός σωματίδιου με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο (ο φυσικός κόσμος ως νοητικό όραμα, οφειλόμενο στα ηλεκτρόνια ή σκεπτόνια) Η χρυσή τομή (Φ) εκφράζεται στον αρ. (137) της λεπτής υφής. Δηλ. την γωνία συναρμογής των κουαρκ στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. 360/137=2,618…= ΦΧΦ. Παρόμοια το σημείο συναρμογής της αύρας μας βρίσκεται στην χρυσή τομή του ύψους μας (ο ομφαλός). Στο σημείο αυτό συνδέεται το αιθερικό αυγό με τις αιθερικές χορδές του περιβάλλοντος…
εικ. Συμβολικά, ο αριθμός 137 αναδύεται όπως η μυθολογική χρυσή Αφροδίτη-Εωσφόρος (χρυσή τομή Φ) στην επιφάνεια-όριο ανάμεσα στην φυσική-νοητική διάσταση και το κενό (θάλασσα του πυρός) της πνευματικής διάστασης.
960/7=137. Όταν 960=10*96 είναι τα πέταλα του λεγόμενου λωτού των 1000 πετάλων. Στα 960 προστίθενται άλλα 12 με αντίθετη φορά. 96=48+(4+6+10+12+16) είναι ο διπέταλος τρίτος οφθαλμός των Διοσκούρων που γεννά σύμφωνα με τον Αριστοτέλη το εωσφορικό φως του κόσμου μας...
Ο Λόγος 96Ο/7=137 θυμίζει τα 7 πνεύματα ενώπιον του θρόνου του θεού...
Ερευνώντας τις αριθμητικές σχέσεις στην σειρά των πετάλων των λωτών κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης (4, η βάσις), (6, τα γεν. οργανα), (10, το ηλιακό πλέγμα), (16, ο λαιμός) προσδιορίσαμε την ακολουθία Fibonacci 4+6=10, 10+6=16. Δηλαδή την μεταφορά της ενέργειας εκ του μεταβολισμού της τροφής χάρις στον λιβιδικό αιθέρα «Απανα», από τα κατώτερα κέντρα πρώτα στο ηλιακό πλέγμα (10 πέταλα) και μετά χάρις στον δημιουργικό έλεγχο της φαντασίας στην περιοχή του λαιμού (16 πέταλα).
Όμως η άνοδος αυτή αποτελεί ένα κεκτημένο του πολιτισμού της ανθρώπινησς φυλής. Καθώς σηματοδοτεί την έναρξη της λειτουργίας του αιθέρα της ομιλίας «Ουντανα» στην παιδική ηλικία… Στην συνέχεια μας λέγουν ότι η δημιουργική ομιλία κατευθύνει την ενεργειακή ροή και πάλιν πίσω στην περιοχή του ομφαλού (ηλιακός αιθέρας Σαμανά, Σαμας=ήλιος). Γεγονός που σταθεροποιεί τα αντικείμενα* στην προοπτική του χώρου ενισχύοντας την εγκατεστημένη φυλετική πλάνη για την ύπαρξη του αντικειμενικού εξωτερικού κόσμου. εικ. Δηλαδή η ενέργεια που ανέρχεται με την επιθυμία-έφεση και κατέρχεται με την ομιλία, σχηματοποιεί τους δύο κύκλους του 8 με κέντρο τον ομφαλό ή ηλιακό Απολλώνειο σημείο. Ο λαιμός όμως αντιστοιχεί στον Άδη, οπότε η ομιλία μας είναι το όργανο της έκφρασης του κόσμου των προγονικών φαντασμάτων… *Οι αντικείμενες μορφές σύμφωνα με τους πυθαγόρειους είναι χρωματικές εκφράσεις του πυρός=Χρ (Χρόνος, Χρώμα) που δημιουργεί η ίδια μας η φυλετική ομιλία-συνείδηση. Τα ουσιαστικά ονόματα είναι δηλαδή τα λεξαριθμητικά μάντραμ που ο Πυθαγόρας ονομάζει αριθμούς ή μορφές…
εικ. Η ινδουιστική εικονογράφηση του λωτού των 16 πετάλων περιλαμβάνει δύο τόξα των 7 πετάλων. Με το πέταλο της Αμβροσίας να ξεκινά την οκτάβα του τόξου με τις 7 μουσικές νότες και την συλλαβή ΟΜ να ηγείται των 7 βασικών μάντραμ… Όσοι είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν στην πρακτική του διαλογισμού τους τα ανωτέρω έχουν βαπτιστεί στον ποταμό Ιορδάνη ή ηλεκτρικό ιριδίζοντα Ηριδανό ποταμό της Ακρόπολις των νεκρών ψυχών, στα πόδια του κυνηγού Ωρίωνα* της παρεγγεφαλίδας.
* Η ζώνη των 3ων Βασιλέων-Μάγων του Ωρίωνα δείχνει τον____________ Σείριο…εικ. Από τα πόδια του αστερισμού του Ωρίωνα (μυθολογικού Ηρακλή, με ρόπαλο και λεοντή) στα νότια του αστερισμού του Ταύρου και των Διδύμων ξεκινά ο αστερισμός Ηριδανός ή ψυχοφάγος ΚέρΒεΡος=ΚάΒειΡος και καταλήγει βαθιά στον Άδη του νότιου ημισφαιρίου: Ο Ηριδανός θεωρείται ο επιμηκέστερος των αστερισμών με 126 αστέρες, εκτείνεται νότια του Κριού και Ταύρου για να καταλήξει στις 14 μοίρες των Ιχθύων στον λαμπρότερο νάνο αστέρα του, (α Ηριδανού), τον Αχερνάρ. Ο οποίος στα αραβικά σημαίνει «το Τέλος του Ποταμού», ενώ οι Κινέζοι αστρονόμοι ονόμαζαν τον Αχερνάρ «Shuǐwěiyī», δηλαδή «Πρώτο του Στριφτού Ρυακιού».
εικ. ο Κρίσνα σε στάση Άλεφ (το Στέμμα της κεφαλής με τά χέρια - Διόσκουρους συνιστούν το δημιουργικό τρίγωνο)
Ο Ηριδανός της κεφαλής-Ακρόπολις, είναι το στριφτό τούνελ στον διαλογισμό, που ξεκινά από το τρίτο μάτι κυκλικό κήπο των 5 χρωμάτων-στοιχείων και καταλήγει περιβάλοντας την αύρα του "ουράνιου Ανθρώπου" στα πόδια του πνευματικού μας Κυρίου… που συντρίβει το κεφάλι του ιριδίζοντα αιθέρα-δράκου Ηριδανού ή αιθέρα των αισθήσεων...
εικ. Ο Φομαλώ «το στόμα του νότιου ψαριού» θεωρείται γενήτορας του γνωστού ζωδιακού αστερισμού των Ιχθύων και βρίσκεται νότια του Αιγόκερω και του Υδροχόου στην περιοχή τ' ουρανού που κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «τα ύδατα» και απεικονίζεται να πίνει ολόκληρο το ρεύμα του ύδατος, το οποίο χύνεται από την υδρία του Υδροχόου…
Η ηλιακή ανατολή του Φομαλώ των Ιχθύων εορταζόταν στον ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα. Οι «Φομαλώ, Αχερνάρ και Κάνωπος» είναι οι «τρεις πυρσοί» στο Καθαρτήριο του Δάντη, που συμβόλιζαν την Πίστη, την Ελπίδα και τη Φιλανθρωπία. Τον 19ο αιώνα ο Γερμανοπολωνός αστρονόμος Boguslawski θεώρησε ότι ο Φομαλώ ίσως είναι ο «Κεντρικός Ήλιος του Σύμπαντος» !
Η ευρύτερη ομάδα αστερισμών πέριξ του Σειρίου αστερισμού του Κυνός (<εκ του κύω), αυτού που εγκυμονεί την συνείδηση στην λευκή ουσία (του Ηλεκτρισμού των 7 πλειάδων συζύγων των 7 της Άρκτου) πολώνεται στο ζώδιο των Διδύμων της "ερμητικής σκέψης" σε ξηρό ηλεκτρισμό της βούλησης και υγρό μαγνητισμό της ψυχής. Η συνείδηση γεννιέται από την επιθυμία του κυνηγού Ωρίωνα για μορφική εμπειρία στις 7 ηλεκτρικές στοιβάδες (Πλειάδες) ακολουθώντας τον στροβιλώδη ηλεκτρικό ποταμό Ηριδανό των νεκρών που ξεκινά από τον τόπο του κρανίου (Ακρόπολη) και κυκλώνοντας την αύρα του ουράνιου νοητικού ανθρώπου καταλήγει στον Αχενάρ του ζωδίου των Ιχθύων- πελμάτων …O Χριστός είναι βέβαια ο ΙΧΘΥΣ.
Η Αλεπού και ο Κόραξ (Ερμής και Απόλλων)
εικ. Ακόμα περισσότερες νύξεις για την Ευρυδίκη-Ελένη ευρίσκονται κρυμμένες στο έργο των μεγάλων διδασκάλων του ελευθεροτεκτονισμού: στο «όνειρο θερινής νυκτός» του Σαίξπηρ (βλ. Όμπερον=Πλούτων, Τιτάνια=Περσεφόνη) και στον «Μαγεμένο αυλό» του Mozart (Σαράστρο=Πλούτων και Βασίλισσα της νύχτας=Δήμητρα). Οι οποίοι προσαρμόζουν την Αριστοτελική Εντελέχεια των Ελευσινίων μυστηρίων στην σύγχρονη δυτική κουλτούρα. Οι πολίτες στην διάρκεια της εκπαίδευσής τους στους κλάδους του τεχνολογικού πολιτισμού εκθέτουν σταδιακά τον λωτό της ψυχής τους στο υποατομικό λευκό φως. Πρώτα ανοίγουν τα πέταλα της επιστήμης ή γνώσης. Κατόπιν ανοίγουν τα πέταλα της συνείδησης καθώς αντιλαμβάνονται στο χρήμα την αμοιβαία πίστη που οφείλουν στο κράτος του δικαίου της ομαδικής υπόστασης. Έτσι αποδέχονται την οργάνωση της συλλογικής μηχανής που είναι ο οφθαλμός 666 και τον θυσιάζουν στην τριπλή φλόγα της ψυχής-θρησκείας: ύλη και φως είναι έννοιες ταυτόσημες. Ο άριστος ή Κάστωρ είναι ο ΠΛούτων του ΠοΛιτισμού που απάγει την Κόρη-Ψυχή στον επόμενο εξελικτικό κύκλο ΠΛαταίνοντας την επικράτεια της Βασίλισσας της νύχτας (Δήμητρας ή Γαίας) Η σύγκριση της Ελένης με την Περσεφόνη φωτίζει με απόκοσμο φως την Τροία μετατρέποντάς την στον Άδη-Κάστρο του σοφού Πλούτωνα ή Σαράστρο του Mozart...
Το πρόσωπο του Πάρι (το παρόν) επισημαίνει την ανάγκη της αναπνευστικής παύσης δια της οποίας επιτυγχάνεται η αρπαγή της διάνοιας Φερσεφόνης - Ελένης προς την κούφια-Γαία των πολλών διαστάσεων του Άδη-λου κόσμου.
Ο Πλάτωνας παρετυμολογεί το όνομα της Ψυχής-Περσεφόνης σε Φερσεφόνη όμιλώντας για την σοφία που αποκτά η ψυχή δια του φερομένου, δηλ. την ταυτίζει με την επιστήμη της πληροφορικής !!!
Αυτή η συγκέντρωση πληροφοριών στην σελήνη-σΕλένη σχετίζεται και με το όνομα της πλατωνικής Ακαδημίας, // προς τιμήν του Ακάδημου που υπέδειξε το σημείο που ο Θησέας φύλαξε την Ελένη όταν την απήγαγε στην Αττική γη...
Η πανσέληνος-Ελένη αντιστοιχεί στην νοητική ανθρώπινη μονάδα της θεοσοφίας και την πυθαγόρεια ειμαρμένη...
Ο κατακλυσμός του υδροχόου, οι μεταναστευτικές ροές ισλαμιστών, το matrix και η κεραία στο φεγγάρι…
Η κ. Μπλαβάτσκυ προειδοποιούσε τον 19ο αιώνα για την θανατηφόρα 7η ακτίνα των πολέμων που θα ενέσκηπταν στην Ευρώπη, θέτοντας ταυτόχρονα ένα όριο μικρότερο των 2 αιώνων πριν τον επερχόμενο συστημικό κατακλυσμό του Υδροχόου ή «των δακρύων της Αλκυόνης»…
Στην θεοσοφία το μεγάλο έτος των 26000 ετών της κυκλικής μετάπτωσης του άξονα της Γης, συνδέεται με την τακτική αλλαγή του αιθερικού κραδασμού της υλικής ουσίας, που λαμβάνει χώρα με την μορφή «αιθερικών καθαρτήριων κατακλυσμών» στο ζώδιο του Υδροχόου, κατά τον λεγόμενο δεύτερο θάνατο ή αλλαγή της Ψυχής ή αλλαγή της περιόδου στον περιοδικό πίνακα των επταπλοτήτων των στοιχείων.
Οι κατακλυσμοί υπολογίζονται με την περιοδική ευθυγράμμιση του Γήινου άξονα με την ακτίνα από τον κεντρικό ήλιο της Αλκυόνης των Πλειάδων, γύρω από τον οποίο λέγεται πως περιφέρεται το ηλιακό μας σύστημα. Ο Αριστοτέλης μάλιστα ενισχύει την αντίληψη πως το ηλιακό μας σύστημα είναι μέλος του ανοικτού σμήνους των πλειάδων, όταν ταυτίζει τον ήλιο μας με την χαμένη πλειάδα Μερόπη (< ημέρα +οπτός =οφθαλμός της ημέρας). Πριν 200 χρόνια, ο Sir Edmund Halley ανακάλυψε μια ανωμαλία στο χώρο γύρω από τα αστέρια των Πλειάδων. Εκατό χρόνια αργότερα, ο Fr. W. Bessel επιβεβαίωσε τα ευρήματα του Halley. Το 1961 ο P. O. Hesse όρισε και μέτρησε αυτή την ανωμαλία. Πρόκειται για την ενέργεια ενός δακτυλίου με το απίστευτο μέγεθος των 760.000 δισεκατομμυρίων μιλίων πλάτος. Από τον δακτύλιο αυτό, που ονομάζεται "Photon Belt", διέρχεται το ηλιακό μας σύστημα (η Μερόπη) στην διάρκεια του μεγάλου έτους των 25-26 χιλιάδων ετών. Παρόμοια η αποκάλυψη του Ιωάννη που έχει την δομή ενός ζωδιακού, συνδέει την ευθυγράμμιση αυτή με το σβήσιμο του ήλιου και της σελήνης. «Ο τέταρτος άγγελος σάλπισε (δηλ. η 4η αγγελική ιεραρχία του αιθεροφυσικού πεδίου, στο χαμηλότερο σημείο του τόξου) και σκοτείνιασε ο ήλιος κατά ένα τρίτο και η σελήνη και τα άστρα και η ημέρα σκοτείνιασε κατά ένα τρίτο και το ίδιο και η νύχτα. (Εννοεί την κατάργηση του μεταβλητού σταυρού της εξωστρεφούς εμπειρίας)».
Το σβήσιμο σύμφωνα με τους Γνωστικούς, διαρκεί (πιθανόν λίγες ημέρες) ανάλογα με την ακρίβεια της ευθυγράμμισης και επομένως με τον συντονισμό με τους πανίσχυρους κραδασμούς της Αλκυόνης.
Όσοι έχουν παρακολουθήσει το σκεπτικό του Ισλαμισμού για τους 5 προφήτες ή στοιχεία, αντιλαμβάνονται την ταύτιση των Ιουδαίων με το «πυρ δηλ. τα χρήματα». Των Χριστιανών με τον «αέρα της θλιβερής λογικής του πολιτισμού» και των Μωαμεθανών με τον «καταστροφικό για τις μορφές του πολιτισμού αιθέρα».
Το ολόγραμμα ή matrix θα καταρρεύσει στον επερχόμενο αιθερικό υδροχοϊκό κατακλυσμό. Γνωρίζεις πως να αποσύρεις την προσοχή σου από τις αισθήσεις της προσωπικότητας ώστε να επιβιώσεις για λίγο έξω από αυτό ? - Ζούμε σε ένα ολόγραμμα που μπορεί να μην είναι το Matrix της ομώνυμης ταινίας αλλά σίγουρα είναι κάτι που έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Είναι και δεν είναι αληθινό, συντηρείται τρεφόμενο με την προσοχή μας, ακριβέστερα με την σεξουαλικότητά μας…
Το εντυπωσιακό στην όλη συγκυρία είναι πως επαληθεύονται οι γραφές που θέλουν την αλήθεια να αποκαλύπτεται λίγο πριν την κατακλυσμική αλλαγή.
Η αλήθεια λοιπόν αφορά την φύση και την λειτουργία της Σελήνης ως 9γραμμα ή Δέπας λωτός της ψυχής.
Με αυτή την μυθολογική υπερπραγματικότητα μας εξοικειώνουν οι χολιγουντιανές ταινίες όπως το: They Live (Ζουν αναμεσά μας), το Matrix, το Prometheus κλπ.
Η ολογραφική πραγματικότητα στην ωοειδή οθόνη της αύρας μας μπορεί να περιγραφεί σαν κινηματογραφική προβολή στο διαβόητο νοητικό πλατωνικό σπήλαιο ή σαν διαδικτυακό παιχνίδι... Η δεύτερη επιλογή πλεονεκτεί καθώς περιλαμβάνει και τους άλλους στην ομαδική διασύνδεση των ωοειδών οθονών μας στην περιοχή του ομφαλού. Η διασύνδεση γίνεται με τις 2 από τις 6Χ7=42 υπάρχουσες φυλετικές αιθερικές γραμμές ή υποπεδία της θεοσοφίας... (Οι 2 γραμμές είναι οι Διόσκουροι: οι ακτίνες 2 και 3, της ψυχής -ο Πολυδεύκης- και της προσωπικότητας -ο Κάστωρ).
Όμως η αποκάλυψη των μερών του αιθερικού υπολογιστή συμβαίνει ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση των επιμέρους επιπέδων του παιχνιδιού. Με το κέλυφος της ωοειδούς οθόνης να σπάζει σταδιακά στα όνειρα-οράματα καθώς ο παίκτης-ένοικος του ωού, ολοκληρώνει την συναισθηματική και νοητική συγκρότηση του λεπτοφυούς σώματος. Έτσι μπορεί να ταξιδέψει ακίνδυνα πλέον στην επόμενη διάσταση του χώρου που βρίσκεται κρυμμένη μέσα στην αναπνοή του**...
εικ. Ο μόνος τρόπος διαφυγής από το matrix, είναι να ακολουθήσει την αιθερική γραμμή (το νήμα της Αριάδνης) που βρίσκεται αγκυροβολημένο στο τρίτο μάτι 666 (τον Κένταυρο-Μινώταυρο). Από εδώ θα παρατηρήσει την αρχιτεκτονική του κήπου των 5 χρωμάτων ή ρυθμικών σεληνιακών αιθερικών δονήσεων, "tattwas" (βλ. αισθήσεις και πλατωνικά στερεά), που ανοίγουν τις πύλες-τροχούς προς τις αιθερικές διατάσεις του ηλιακού μας συστήματος. Ανάμεσα στα αλλεπάλληλα σοκ που επιφέρει η αντίληψη της κρυμμένης ζωής στις περισσότερες διαστάσεις του ηλιακού συστήματος και των πολλών κατοικημένων πλανητικών αλύσων, των UFO και της απίστευτης νοητικής βιοτεχνολογίας του...
Λοιπόν φαίνεται πως είναι αλήθεια!!! πως πραγματικά υπάρχει μια κεραία στην Σελήνη, σαν αυτή που έκλεισε ο ήρωας στην ταινία του Carpenter (They live), που μεταδίδει την ρυθμική εκπομπή των tattwas... Διαβάζω πως κάποιοι πολυεκατομυριούχοι χρηματοδοτούν ερευνητικά προγράμματα για να βγάλουν την ανθρωπότητα από το υποσεληνιακό matrix των παθών μας. Κάτι που είναι προγραμματισμένο να συμβεί στην υδροχοϊκή εποχή στην οποία εισερχόμαστε...
Σημ. Αν σταματήσει ο Άδη-λος γραμμικός ρυθμός των σεληνιακών δονήσεων (tattwas), οι Εκατόγχειρες του φυλετικού ρεύματος θα βγουν από τα αιθερικά Τάρταρα του χρόνου και εμείς θα φανερωθούμε ως μέρη της συλλογικής φυλετικής ύπαρξης: ως πολυκέφαλες-σκέψεις Ύδρες...
Είμαστε προηγμένες μηχανές φωτομηχανικής βιοτεχνολογίας που δημιουργήθηκαν προκειμένου να διασωθεί η σεληνιακή εξέλιξη των ζωικών μορφών (βλ. αποτυχία του σεληνιακού Λόγου), στην οποία προστέθηκαν «ψυχικές ουσίες, σκάντας- αισθήσεις ή εγωικά σωρεύματα» καθυστερημένων και από άλλα σημεία της εξέλιξης των Πλειάδων Ατλαντίδων ή 7 ηλιακών συστημάτων…
**Ο συναισθηματικός-Ατλάντιος και ο νοητικός-Άρειος φορέας ευρίσκονται υπό ανάπτυξη όπως η γεύση και η όσφρηση. Η συναισθηματική γεύση σχετίζεται με την οραματική ικανότητα αναπόλησης των γεγονότων της ημέρας και την ολοκλήρωση της πεπτικής-συναισθηματικής λειτουργίας (βλ. συναισθηματικά πεπτίδια). Σχετίζεται λοιπόν με την οργάνωση της τρέχουσας μνήμης (πρόσφατο παρελθόν) στην παρούσα προσωπικότητα, με την οποία συναρτάται η πεπτική ικανότητα. Αντίθετα η όσφρηση αφορά την εργασία στον νοητικό κόσμο της μόνιμης φυλετικής μνήμης, (το απώτατο παρελθόν). Δηλαδή την κάθοδο στον σεληνιακό Άδη των αρχετύπων ή σπερμάτων όπου ευρίσκονται οργανωμένες οι επιθυμίες, δηλ. οι ανακλάσεις-ταυτίσεις του εαυτού μας με το περιβάλλον των τριών βασιλείων: ορυκτό-φυτικό-ζωικό. Εδώ κυβερνά η ΔέΣΠοιΝα (αναγρ. ΠοΣειΔώΝ) η πλατωνική Περσεφόνη-Φερσεφόνη ή Πληροφορική, (η φερομένη γνώση) δηλ. η νοητική φερσεφόνη-όσφρηση των σεληνιακών δονήσεων (tattwas) που μπορεί να διακρίνει τις παλιές αιτίες (ανώτερο νοητικό) που ενεργοποιούν τα σπέρματα του κατώτερου νοητικού... Αυτά αφού ενεργοποιηθούν στην συνέχεια ανθίζουν ως ζώα-γεγονότα στο έδαφος της καθημερινής ψυχολογίας μας... Η όσφρηση-Φερσεφόνη είναι η νοητική μονάδα (πανσέληνος) που οργανώνει τις πληροφορίες στον αστρολογικό χάρτη ή λωτό της ψυχής και γίνεται προσιτή κατά τους μεταμορφωτικούς φωτισμούς της τρίτης μύησης…
Η απαγωγή της Περσεφόνης έχει αναλυθεί δεόντως από όλους τους σημαντικούς φιλοσόφους (τελευταίοι ήταν οι Γνωστικοί τροβαδούροι: ο Δάντης, ο Σαίξπηρ, ο Μότσαρτ και ο Βάγκνερ). Το γεγονός πως εξακολουθεί να παραμένει μυστήριο, σχετίζεται με την ενσάρκωση του Λόγου στον καθένα μας. Δηλαδή για τον τρόπο που ο μύθος της δέσμιας ψυχής στην ύλη της επιθυμίας, θα επιλυθεί ιστορικά στον καθένα μας.
Θα αναφέρω την κλασσική επισήμανση πως η αρπαγή της Περσεφόνης είναι παραλλαγή του Ορφισμού για την κάθοδο της Ευρυδίκης στον Άδηλο νοητικό κόσμο των προγονικών φυλετικών δαιμονικών σπερμάτων (Κενταύρων-Σατύρων-Κυκλώπων-Γιγάντων κλπ). Είναι ίδια με την αρπαγή της ωραίας Ελένης στο Ίλιον από τον ΠάΡι (το φιλοσοφικό ΠαΡόν που φόνευσε τον Αχιλλέα-Λάνσελοτ των γενν. οργάνων). Οι λαογράφοι επισημαίνουν πως οι μαυροφορεμένες Μανιάτισες μοιρολογίστρες σχετίζονται με την θρηνούσα Δήμητρα-Ελένη ή την Αφροδίτη-Παναγία για τον χαμό του Αδώνιδος-Χριστού (στον Άδη). Το θέμα διερευνά η εσωτερική αστρολογία στο τριπλό σύμβολο του υδραργύρου-Ερμή ή Συνείδησης που προωθεί τις αλχημικές μεταβολές
...
εικ. Ο Ερμής είναι άθροισμα της σελήνης C, του ήλιου Ο και του σταυρού +. Όταν ο Ερμής-υδράργυρος κατέρχεται στον Άδη γίνεται Πλούτων: ο κύκλος επάνω από την σελήνη και τον σταυρό (ΟC+). Όταν ο Ερμής ανέρχεται στον Ουρανό γίνεται Ποσειδών: η σελήνη επάνω από τον σταυρό και τον κύκλο (C+O). Τον Ουρανό τον γέννησε η Γαία (+) έτσι στο σύμβολό του ο σταυρός είναι επάνω από την σελήνη και τον κύκλο (+CΟ). Την τριάδα (Ο+C) μπορούμε να την αποδώσουμε στον Ήφαιστο (Προμηθέα) του οποίου η φαντασία, C, είναι φυλακισμένη κάτω από τον υλικό σταυρό. Η λογική των αστρολογικών συμβόλων είναι ίδια με εκείνη της παραγωγής των τριγράμμων του I-Tσινγκ. Στην αρχή είναι δύο: ο ήλιος- πνεύμα και η σελήνη-ψυχή που ενώνονται στον σταυρό (+) της ύλης. Αυτή είναι η γεννιά των Τιτάνων. Ακολουθεί η γενιά των Ολυμπίων με τα διπλά σύμβολα: (+C) ο Κρόνος-Δίας (C+), η Αφροδίτη-Άρης (Ο+)-(+Ο) είναι ο Σίβα του πυρός, και τα χερουβικά ζώδια (CO)-(OC) Ταύρος-Κριός που μας είναι ιδιαίτερα γνωστά ως θεοσοφική Cαμπάλα-Ιεραρχία… H νοητική ανθρωπότητα συμβολίζεται με τις Ερμητικές τριπλότητες
Η υφάντρια Πηνελόπη, (η Λάχεση), είναι ένα από τα 3 μέρη των λειτουργιών της Περσεφόνης-ψυχής, που ταλαιπωρείται από τους μνηστήρες, (τις προηγούμενες ενσαρκώσεις), αλλά τους φέρνει βόλτα γνέθοντας ξεγνέθοντας το χαλί των 108 ενσαρκώσεων. Ο Πλάτων λέγει πως η Λάχεση (ο μεταβλητός σταυρός) στρέφεται προς δύο κατευθύνσεις...
Στην εκδοχή του Δάντη η ψυχή-Βεατρίκη ταυτίζεται με το ανώτερο νοητικό, την Κλωθώ, των μακρινών αστερισμών. Καθώς το ανώτερο ψυχικό μέρος παρακολουθεί χωρίς να έχει καμιά σχέση με τα τεκταινόμενα στους κόσμους των παθών... (όπως λχ τα νετρίνα της κβαντομηχανικής)... Η Βεατρίκη λοιπόν αφού συγχωρέσει τον Δάντη για τους επίγειους έρωτές του τον οδηγεί προς τα ουράνια αιθερικά-υποατομικά βασίλεια. Ο Δάντης ακολουθεί το πνεύμα των αρχαιοελληνικών μύθων. Αντιλαμβάνεται πως ο Θησέας δεν είναι άξιος σύζυγος της Αριάδνης (< Άριας+αγνής) γιατί είναι ατλάντιος και νοητικά ανώριμος. (Όταν κατήλθε στον Άδη μαζί με τον Πειρίθου παγιδεύτηκε στον θρόνο του Πλούτωνα, δηλ. δεν πέρασε την νοητική δοκιμασία της λεύκανσης της ουσίας, οπότε άφησε τα μαύρα πανιά του αλχημικού έργου στο πλοίο της ψυχής με αποτέλεσμα να χάσει την επαφή με την πατρική του πνευματική Μονάδα (αιθερική μνήμη), τον ηλεκτρικό Αιγέα <αιγίς, ο θείος σπινθήρας). Έτσι εγκατέλειψε την Αριάδνη στην Νάξο=Αξία (η καρδιά των Κυκλάδων) να περιμένει τον νοητικό Διόνυσο-Χριστό*. Η Αριάδνη-Βεατρίκη είναι ο μίτος του νήματος της ζωής (η Κλωθώ) που οδηγεί έξω από τον νοητικό λαβύρινθο του ηλιακού μας συστήματος…
*Ο Βιργίλιος στην Αινειάδα θα επαναλάβει το τραγικό ορφικό σκηνικό της απώλειας της Ευρυδίκης ή αλχημικού άλατος της επίγειας σοφίας, (Βλ. το βιβλικό αντίστοιχο με την γυναίκα του Λωτ) εγκαταλείποντας την Διδώ στην Καρχηδόνα. Έτσι οι ερωτικοί πόλεμοι, της αναζήτησης της λευκής λίθου (άλατος της σοφίας) και της ευρείας όρασης (Ευρώπης-Ευρυδίκης) θα συνεχιστούν με την εκστρατεία του Αννίβα κατά της Ρώμης (βλ. και τις σημερινές ροές των μεταναστών…)
Ο αλχημικός μύθος της Μήδειας και ο φόνος των τέκνων της Η Εκάτη ως Κίρκη ή ως Μήδεια συμβολίζουν την μεγάλη σεληνιακή ιέρεια (ο αρ. 2 του ταρώ) που συνδέει το χρυσό στέμμα ή χρυσόμαλλο δέρας στην κορυφή του καβαλιτικού δένδρου, (που το φυλάει ο Δράκος=Λόγος της σπονδυλικής στήλης), με το καρδιακό κέντρο ή Ιάσωνα… (βλέπε και τα άλλα πρόσωπα που αντιστοιχούν στους αστρολογικούς πλανήτες-σφαίρες). Τα παιδιά της ο Φέρητας και ο Μέρμερος είναι παραλλαγή των Διόσκουρων όφεων: το ηλιακό και το σεληνιακό ρεύμα που υποχρεωτικά αποσύρονται, στο τέλος της ερμητικής αλχημικής εργασίας...
The Force Iam, Iam with the force
εικ. Την κόλαση-κάστρο του Δάντη και του Κάφκα, δηλ. το κάστρο της Τροίας από το οποίο δεν βγήκε ποτέ ο Οδυσσέας !!! παρουσιάζει με Αριστοφανική-αποκαλυπτική διάθεση ο Μοτσαρτ............. Η απαχθείσα Παμίνα ή πριγκίπισσα Λέια (Περσεφόνη) στο κάστρο του Σαράστρο (Πλούτωνα), θυγατέρα της οργισμένης βασίλισσας της νύχτας (Δήμητρας) στον «Μαγεμένο αυλό », ταλαιπωρείται από τους πόθους του επιστάτη του κάστρου Μονόστατου (ο Κέρβερος !!! που κατέληξε αριστοφανικός βάτραχος Zaba στο star wars ). Τελικά μυείται μαζί με τον Ταμίνο (ανθρώπινη νοημοσύνη ή Skywaker) και αναλαμβάνουν την διοίκηση της νοητικής σχολής που είναι ο αστρικός Άδης ... Πρόκειται για την πληρέστερη και πλέον αποκαλυπτική εκδοχή των Ελευσινίων μυστηρίων, για αυτό και τιμάται δεόντως από τους Ελευθεροτέκτονες. Το βαθύτερο υπονοούμενο του έργου αφορά το πρόσωπο του Πλούτωνα-Σαράστρο (κυρίου των αρετών), δηλ. του Σανατ-Σατάν Κουμάρα ως Καβείρου… Δυστυχώς η κακοδαιμονία της σύγχρονης ιουδαϊκής μυθολογίας των jedi του πολέμου των άστρων για τον έλεγχο του σεληνιακού κάστρου του θανάτου υπερβάλει τον ακατανόητο για την ανθρώπινη νοημοσύνη Πλούτωνα-Σαράστρο ως αυτοκράτορα των ...Σηθ !!!
Η επερχόμενη νέα θρησκεία...
Το Hollywood δικαιώνοντας το όνομά του ως ιερό ξύλο ή αιθέρας έχει αναλάβει σε σωρεία ταινιών που παράγει, να μεταβάλει τον πολιτισμό σε Παρνασσό-τετρακτύ της δεκαδικής καβαλιστικής κουλτούρας. Εφαρμόζοντας τον αυστηρό ορισμό της αριστοτέλειας ποιητικής για την άρτια δομή των έργων ανάμεσα στις στήλες της αυστηρότητας ή φόβου και του ελέους, εκπαιδεύει ακατάπαυστα με σωρεία ταινιών όπως το "ο άρχοντας των δακτυλιδιών"-αριθμών το απίστευτο matrix κ.λ.π ... εικ. Τοποθέτησα ορισμένους ενδεικτικούς χαρακτήρες στις 9 αστρολογικές σφαίρες. (τα 9 δακτυλίδια που κεβερνά το 10ο )
Εξαιτίας της πολυπλοκότητας του έργου, το κεντρικό 5ο καρδιακό σημείο καταλαμβάνουν διαφορετικοί χαρακτήρες, ανάλογα με την εξέλιξη σε τόπο και χρόνο, αλλάζοντας την κατάταξη στις κατώτερες σφαίρες της προσωπικότητας (10,9,8,7,6,5)
Στην μυθολογία του δαχτυλιδιού του Βάγκνερ η προδομένη Βαλκυρία Βρουχίλδη είναι ή Ιππολύτη και το δαχτυλίδι η ζώνη με την οποία έλγχει τα ένστικτα... (Οι βαλκυρίες επάνω σε λευκούς λύκους-φώτα, συνέλεγαν τις ψυχές των νεκρών στα πεδία των μαχών)... Στην μυθολογία του άρχοντα των δακτυλιδιών παρουσιάζονται ως δαίμονες Ορκ καβάλα σε λύκους !!!
Ο εγωμετρικός καβαλιστικός αποσυμβολισμός των μύθων, προετοιμάζει την νέα υδροχοϊκή θρησκεία της επιστημονικής φαντασίας "sci fi" σε ένα παγκοσμιοποιημένο πολιτισμικό περιβάλλον, ανάλογο με εκείνο του Λουκιανού των ελληνιστικών χρόνων...
Το ελληνιστικό πνεύμα συνέχισε ο Σαίξπηρ στο όνειρο θερινής νυκτός: Εδώ ο σοφός-πανούργος Όμπερον είναι ο Πλούτων. Αντιμάχεται την Τιτάνια-Περσεφόνη για την κυριότητα του μαγικού παιδιού από την Ινδία (την ανθρώπινη συνείδηση). Έτσι με την βοήθεια των ξωτικών την αποκοιμίζει και την οδηγεί σε συνεύρεση με τον Νικ Μπότομ (Κένταυρο Υφαντή, Νέσσο !!!), μεταμορφωμένο σε Όνο-Σεθ, διασώζοντας την φύση και το ζωικό βασίλειο που ζει στις ανθρώπινες καρδιές...
εικ. Άξια συνεχιστής της αγγλοσαξωνικής προτεσταντικής-καβαλιστικής τάσης για δημιουργική λεηλασία των αρχαίων βόρειων παραδόσεων της Aτλαντίδας και του Αρθούρου ή Αγαμέμνονα, μετά τον Βάγκνερ και τον Τόλκιν, αναδεικνύεται η κ. Ρόουλινγκ με τον Χάρρυ Πόττερ, ακολουθώντας τον δρόμο που άνοιξε ενστικτωδώς (?) ο καβαλιστικός φροϋδισμός του ανεκδιήγητου Τζαίημς Μποντ του Ιαν Φλέμιγκ...
εικ. Απ ότι φαίνεται η Γαλλική καβαλιστική σχολή του Lucky Look (διπλού Λαμβδώματος) και του Ερμή Αsterix είναι κατά πολύ ωριμότερη...
εικ. Η πλατωνική φιλοσοφία ανέδειξε την Περσεφόνη-Φερσεφόνη ως φερόμενη γνώση ή πληροφορική, που αποθεώθηκε στην τριλογία του matrix. Η ταινία της οποίας το σενάριο σύμφωνα με τους σενεριογράφους Άντι και Λάνα Γουακόφσκι είναι προϊον ονειροκλοπής... Προχωρά την ορφική μυθολογία της Ευρυδίκης ως ευρείας δίκης ανάμεσα στους αυτοματισμούς ή μιμήσεις των μερών της προσωπικότητας και την ψυχική συνείδηση που αγωνίζεται να επιβιώσει σε αυτό το σύστημα της πολλαπλότητας που καταστρέφει ανελέητα όταν φθάνει σε οριακές καταστάσεις ο αόρατος Δαίδαλος, μέγας Αρχιτέκτων ή Πλούτων-Σεθ (η πνευματική Μονάδα μας) αλλάζοντας τις ψυχές... (Μια Μονάδα ελέγχει δέκα πυθαγόρειες Ψυχές)
Η ταινία matrix είναι μια επισκόπηση της λειτουργίας του συνθετικού 3ου οφθαλμού ως νοητικής Μέδουσας-Μήδειας* ή αιγυπτιακού wadjet -666. Με το ζεύγος Νίο-Τρίνιτυ, δηλ. το ομηρικό ζεύγος Ελένης-Μενέλαου, να αντιμετωπίζει στην αιθερική Αίγυπτο το πνεύμα του Πρωτέα ή Αρχιτέκτονα της κοσμικής φαντασίας...
Το θέμα της νέας χολυγουντιανής παραγωγής Assassin's Creed είναι η μελέτη του γονιδιώματος ή ζωικού πνεύματος που λέγει ο Καρτέσιος καθώς προβάλει από το κωνάριο (3ο μάτι) σε οράματα και όνειρα… Πρόκειται για την επινεφρίνη-αδρεναλίνη : κατεχολαμίνη που προέρχεται από τα αμινοξέα φαινυλαλανίνη και τυροσίνη.
εικ. Τι ήταν η Δάδα-Ελένη, είδωλο ή άνθρωπος-πεντάλφα ?... στο Ίλιον - Άδη της Τροίας (<τρώγω) των τρωγοεξελισσόμενων πύρινων μορφικών σπινθήρων... (βλ. πυρ δια τριβής)Το ερώτημα για την φύση της θεάς κουνταλίνι ή 7κάντηλου λυχνίας ή ουραίας-ωραίας Δάδας εξακολουθεί να ταλαιπωρεί την μιμητική δραματουργία από την αρχαιότητα ως σήμερα. (Βλ. Ελένη του Ευριπίδη).
Όσοι πιστεύουν πως ο Αχιλλέας* (Άρης) θα έπρεπε να είναι ο άξιος σύντροφος της πεντάλφα- Ελένης κάνουν τραγικό λάθος.
(βλ. Άρης-Αφροδίτη --> Ερμής-Αφροδίτη)... Έτσι ο σοφός Γκαίτε παντρεύει την Ελένη με τον Φάουστ (Ερμή) στον Μυστρά του Πλήθωνα, (Γεώργιου Γεμιστού), όπου γεννούν τον Ευφορίωνα (Ερμαφρόδιτο) στον οποίο όλοι αναγνώρισαν τον Λόρδο Μπάυρον και, την γέννηση του νεοελληνικού υδροχοϊκού έθνους-κράτους...
Ο μύθος είναι ανοικτός καθώς δεν έχει βρεθεί ακόμη η λύση στην ανθρώπινη διάσταση. Δηλ. δεν έχει εμφανιστεί ακόμη η σύγχρονη Ελληνική συνθετική φιλοσοφική Σχολή (Η μαγική πεντάλφα του πνεύματος, το Κράτος του πνευματικού δικαίου-επιστήμης) που εναγωνίως αναζήτησαν οι Αγγλοσάξωνες μαζί με τις πνευματικές τους ρίζες... είτε λεηλατώντας τις αρχαιότητες, είτε βοηθώντας στην ίδρυση του νεοελληνικού κράτους...
*Η Μήδεια (ως θεά Κάλι) αναδείχθηκε τελικά από τους σχολιαστές της ομηρικής μυθολογίας η ιδανική σύντροφος του Αχιλλέα-Σίβα ή έρωτα (πολέμου). Μαζί μετην Ελένη και τον Πάριν του παρόντος χρόνου δημιουργούν μια φιλοσοφική τετρακτύ επάνω στην πολικότητα: Daseign και daseign του Χάιντεγκερ. Δηλ την κάθετη στήλη του εδώ και τώρα με τον άπειρο οριζόντιο χρόνο (ύλη) του επέκεινα...
εικ. Έτσι...Το Διονυσιακό matrix της αμπέλου των ευαγγελίων παραμένει μακράν και σε μεγάλη απόσταση η ωριμότερη μυθιστορία-ταινία... Η σύγχρονη σωτηριολογία του "Matrix" προέρχεται και αυτή από το "ονείρεμα" της αιθερικής αμπέλου με τα τσαμπιά των ανθρώπινων ψυχών στην χερουβική αιθερική μήτρα ή πολυόματο Άργος ή καρτεσιανό μαθηματικο πλέγμα
εικ. Το αιθερικό πλέγμα αναγενιέται συνεχώς ... (Leonardo-Vinci) : Ο Χριστός-συνείδηση (ηλιακός εωσφόρος) ευλογεί τον Ιωάννη των νοητικών αυτοματισμών (σελήνη), "στο ηλιοσεληνάτο του Βυζαντίου"... Όπως η Καρδιά ευλογεί τον Θύμο αδένα που ευρίσκεται δίπλα της...
Ο Ιωάννης πρέπει να είναι η αλληγορία του Κάστορα (< άριστου), όταν ο Χριστός είναι ο Πολυδεύκης (< πολύ γλυκός, η αγάπη). Που δυστυχώς πρέπει να πεθάνει όπως η ανθρώπινη βούληση για να ξεκινήσει το έργο της ταύτισης της θείας Πρόνοιας με την Ειμαρμένη, στο πυθαγόρειο ορθ. τρίγωνο
Η σχέση Χριστού-Ιωάννη είναι Γένους προς Είδος και κρύβεται στην αστρολογική πολικότητα Κεφαλής-Ουράς του δράκου των σεληνιακών δεσμών...
//Ο άξονας των σεληνιακών δεσμών αντιστοιχεί στο ερμητικό Κηρύκειο ή δημιουργικό Νείκος του Εμπεδοκλή.//
Ο Νόμος που διέπει την εξέλιξη των Ειδών είναι ο νόμος των μετεμψυχώσεων ή μεταμορφώσεων του ενσαρκωμένου πνεύματος Η Ενσάρκωση-Μετενσάρκωση δεν έχει σχέση με τον άνθρωπο, αλλά με την πτώση των Μονάδων ως Γενών του πνεύματος στον ανώτερο νοητικό κόσμο... Όπου εγκαθίστανται ως ωροσκόπια-9γράμματα ή αιτιώδη σώματα* !!!
Την σχέση αυτή παρουσιάζει ο πίνακας του Leonardo, με τον Χριστό (κύστη του ιχθύος*) ή ηλιακή Αφροδίτη (το αιτιώδες ψυχικό σώμα) να ευλογεί την νοητική μορφή ως Ιωάννη (Σελήνη)... Όπως ακριβώς δείχνει και το βυζαντινό σύμβολο που κατέληξε σημαία του μωαμεθανικού κράτους της Τουρκίας...
Πρόκειται για μια σημαντική διευκρίνηση στην ορολογία που έχει δημιουργήσει πληθώρα παρανοήσεων... Μετεμψύχωση θεωρείται η αλλαγή από Είδος σε Είδος των ψυχών=μορφών στον εξελικτικό ανταγωνισμό των ειδών=μορφών (βλ. Δαρβινισμός)... Στον αστρικό ή σεληνιακό κόσμο των κελυφών//
(Κάτι σαν αλλαγή γονιδίων στην κοινή πλανητική βάση γονιδιώματος που μοιράζεται η έμβια ζωή...
λχ ο άνθρωπος έχει 35% ίδιο DNA με τον ασφόδελο, ενώ έχει το μισό σε μήκος DNA από έναν κόκκο ριζιού...).
Η αναζήτηση των απλών Ιδεών ή πρωταρχικών Γενών είναι το κέντρο τόσο της Πλατωνικής όσο και της Αριστοτελικής φιλοσοφίας, που συνεχίστηκε στον Καντ έως και τις μέρες μας αδιαλείπτως...
Τα πρωταρχικά Γένη είναι οι πρώτοι-απλοί αριθμοί (οι Μονάδες ή πρώτες φυλές-θεοί του Leibniz δηλ.οι Έλλοπες ιχθύες*),
Οι σύνθετοι αρ. είναι τα μεικτά Είδη (βλ. Εκατόγχειρες ή υπερπλήρεις, Κύκλωπες ή ελλιπείς... Κένταυροι-Πελασγοί-Άνθρωποι στον Ησίοδο)...
*Το τι είναι η αστρολογία και πως επέρχεται η ψυχική της συνείδηση, περιγράφεται αναλυτικά στον άθλο του Ηρακλή για τα μήλα των Εσπερίδων: (μόνιμα άτομα της θεοσοφίας ή Σφαίρες-Σεφιρώθ του καβαλιστικού δένδρου).
Η αστρολογία λοιπόν σύμφωνα με τον μύθο είναι ο ίδιος ο Άτλας, (το αιθερικό-νοητικό μας σώμα) που κρατά τον ουρανό. Ο αστρολογικός Άτλας μας είναι το αιτιώδες σώμα μας (ο 9πέταλος λωτός ή καβαλιστικό 9γραμμα τριών σταυρών... 3+4+5=12 στον Γολγοθά του κρανίου) και γίνεται προσιτός μετά την απελευθέρωση του Γενάρχη Προμηθέα (ο ενσαρκωμένος-πεσμένος στην ύλη πνευματικός μας σπινθήρας, τζιβά στον ινδουισμό) από τον Ηρακλή της συνείδησης. Ο Προμηθέας συνόδευσε στη συνέχεια τον Ηρακλή στον κήπο των Εσπερίδων-Ψυχών…
Η ιστορία του βαπτιστή Οάνη-Ιωάννη και των περιστερών του Λόγου, είναι τόσο αλλόκοτη γιατί κρύβει την σχέση του πλανήτη της Αφροδίτης-Προμηθέα (αγαθής περιστεράς) με την εξέλιξη του ανθρώπου στην Γη δια μέσου της Σελήνης... Έτσι όλα τα πρόσωπα είναι κωδικοί για τους μελετητές της εσωτερικής αστρολογίας....
Οι Γνωστικοί λένε πως ο Ιωάννης σχετίζεται με την Αφροδίτη εφόσον προαναγγέλλει τον νοητικό ήλιο (Χριστό) ως αυγερινός και δύει πρώτος ως αποσπερίτης, προλέγοντας το έργο του στον Άδηλο κόσμο....
Ο Ιωάννης, ο υιός της Άννας (Νάνα η Σελήνη) είναι ο Βαβυλώνιος Ταμούζ, ο αγαπημένος της Ιστάρ=Αφροδίτης παγιδευμένος στην κόλαση της νοητικής ύλης... Η Ιστάρ-Σαλώμη επιχειρεί χορεύοντας όπως ο Σίβα (το άγιο πνεύμα) να τον ελευθερώσει αποβάλοντας τα 7 αιθερικά κελύφη της μορφής, εμφανίζοντας το πνεύμα γυμνό στην νοητική φυλακή της ύλης. Αυτός είναι ο Επιμηθέας-Προμηθέας ή Λόγος που δημιούργησε την γυναίκα και τον πνευματικό πειρασμό του αιδοίου ή κύστης του Ιχθύος. (Τα 7 σώματα της θεοσοφίας). Κατόπιν ζητά το κρανίο-νοητικό σπέρμα του Ιωάννη όπως η ινδική Κάλι, τοποθετημένο στο δισκοπότηρο ή αιτιώδες σώμα, για να ξεκινήσει το έργο του ο Χριστός...
Ο μυστηριώδης Ιωάννης των μιμητισμών ή ανακλάσεων της νοητικά ώριμης προσωπικότητας επανεμφανίζεται στον μυστικό δείπνο του δισκοπότηρου ως ο αγαπημένος μαθητής, στον οποίο ο Χριστός φορτώνει αμέσως μετά την προδοσία-προφητεία της φυσικής μορφής, (του λέοντα=Ιούδα) την πλανητική ουσία (Πανγαία-Παναγία) και αποχωρεί στον τρισήλιο ηλιακό σταυρό...
εικ. Κατόπιν ο Ιωάννης μετεμεψυχώνεται-επανεμφανίζεται και πάλιν ως ο Ιωάννης της αποκάλυψης να αναλύει τον ζωδιακό των Σάρδεων με τους 7 πλανήτες- εκκλησίες της αποκάλυψης ... Διηγούμενος τα επταπλά πάθη της Ουσίας (Πανγαίας)
Ο ζωδιακός ομφαλός* των Σάρδεων της Ιωνίας είναι όμως γνωστός ως η μεγάλη Σχολή της Ιωνίας, την παιδεία της οποίας διέδωσαν οι εξόριστοι από τις Σάρδεις το (700 πχ) στην ανατολή, //βλ την επαρχία Unan στην Κίνα και το βουδιστικό κίνημα που ακολούθησε//. Ενώ οι ίδιοι (Φωκαείς) διέδωσαν το λατινικό αλφάβητο στην δύση και συνέβαλαν στην ανάπτυξη της Ελεατικής σχολής...
Συγκλονιζόμαστε λοιπόν ανακαλύπτοντας πως οι Έλλοπες Ιχθύες: (άνθρωποι ψάρια της πρώτης άδηλης Ησιόδειας ρίζας φυλής) συμβολίζονται με τον Οάνη-Unan-Ιωάννη δηλ. τον Ίωνα-Έλληνα, την κύστη του Ιχθύος. Τον Ιωνά με το κήτος. !!! Με την Α. Μπέιλη να ομολογεί: πως από την Σχολή της Ελλάδας θα έλθει η σωτηρία, που κρύβει την λατρεία του πεσμένου Προμηθέα-Ηφαίστου ή Λόγου //(δηλ. του πεσμένου πολιτισμού της Αφροδίτης-Εωσφόρου στην Γη)//. Μια σχολή που αφυπνίζεται σιγά-σιγά μαζί με τον Λόγο της πύρινης υπερΣυμμετρίας των Πυθαγορείων και του Ηράκλειτου στην πυρηνική φυσική...
Η υπερσυμμετρία του Λόγου θα οδηγήσει αναπόφευκτα την νοήμονα ανθρωπότητα στην πύλη της φυλετικής μνήμης που υπάρχει αποθηκευμένη στην παγκόσμια σχολή: <την Ατλαντίδα των πυραμίδων της Αιγύπτου> που είναι ίδια με εκείνη των Χερουβικών Βουδών.
Αυτά για την Πανγαία-Παναγία και την ΆΝΝΑ-ΝΆΝΑ (χαλδαϊκή σελήνη) μητέρα του Ιωάννη στον πίνακα του Leonardo Vinci
Σημ. Το σύστημα Γης-Σελήνης σχηματίζει με την Αφροδίτη έναν πεντάκτινο κάθε 8 έτη, όταν η σελήνη επανέρχεται κάθε 19 έτη. Έτσι χρειάζονται 8Χ19=152 έτη για να επανέλθει σε σύνοδο το όλο σύστημα (βλ. ηλιοσεληνάτο=σύνοδος Αφροδίτης Σελήνης), όσοι είναι οι Ιχθύες στο δίχτυ της νοητικής λίμνης Τιβεριάδας... Που δεν είναι άλλη από την Μεσόγειο (Μέση ΓΗ) εφόσον στις χώρες της συναντάται αυτό το σύμβολο...
*Ομφαλούς έστηναν όπου ιδρύονταν Αμφικτιονίες δηλαδή μεγάλοι ζωδιακοί δεκαπόλεων-δωδεκαπόλεων... Προ ημερών σκεπτόμουνα τους ομφαλοσκόπους του αγίου όρους και την αμφικτιονία των ορθοδόξων εκκλησιών που έχει στηθεί εκεί πέρα...
Ορθοτομούντα τον Λόγο της Αληθείας
Η λέξη Επιστήμη προέρχεται από το επίσταμαι ή Ίσταμαι καθέτως, προσδιορίζοντας την συνείδηση που παρατηρεί "παθητικά" εντός εισαγωγικών την δημιουργική εξέλιξη...
Ο Ιάμβλιχος στα θεολογούμενα της αριθμητικής, μας έχει επιστήσει την προσοχή στα γράμματα Ο, Θ, Ε καθώς προέρχονται από τις διχοτομήσεις του ηλιακού κυκλικού οφθαλμού όμικρον (Αγίν, ο Σείριος) οριζοντίως (Θ=9, η σελήνη) και καθέτως (Ε=5, η συνείδηση, Εωσφόρος) ενώ το κάθε γράμμα ευρίσκεται στο αριθμητικό μέσον του προηγουμένου. Το ίδιο ακριβώς σκεπτικό προβάλει ο σύγχρονος νεοπλατωνισμός της κ. Μπλαβάτσκυ και της Ντ. Φόρτσιουν παρουσιάζοντας την δημιουργία από τον κυκλικό αδιαπέραστο δακτύλιο και τις γωνίες ή μοίρες ή Λόγους (βλ, angel=angle) που συνιστούν τα κανονικά στερεά ή στοιχεία. Όπως και το ευαγγέλιο του πυθαγόρειου Ιωάννη επισημαίνει στους μαθηματικά νοούντες τις 3εις υποστάσεις στα 3 γράμματα Θ, Ε, Ο σχετίζοντας την λέξη Θεός με τον Λόγο ή Πυρ διαδεχόμενος τον Ηράκλειτο της Εφέσου και την αξονική Συμμετρία (Νείκος) του πυθαγόρειου Εμπεδοκλή...
εικ. O γεωμετρικός τεμαχισμός του κύκλου των 360 μοιρών-ημερών σε τριγωνικές μοίρες συβολογράμματα -Όργανα αρχίζει να αποκαλύπτεται πλέον στην σχέση ιριδολογίας - στοματολογίας όπως φαίνεται στην εικόνα που παραθτίθεται . Εδώ η απεικόνιση των οργάνων του σώματος ακολουθεί την πορεία της κοσμογένεσης από τον Κύκλο (Κεφαλή) στην διπλή κυκλική ίριδα (δεξιά-αριστερή πλευρά του σώματος) που γίνεται τετραπλή στα τεταρτημόρια της οδοντοστοιχίας μας… Πρόκειται για την σειρά της κοσμικής πτώσης του Εωσφόρου-Σείριου στην ύλη. Από το Ο στο Θ στο Ταυ. Την διαδικασία φυλάσσει το ιεροχλυφικό Ανκχ (το αστρολογικό σύμβολο της Αφροδίτης-Εωσφόρου).
εικ. Στο κοσμογονικό κλειδί της Μυστικής Δοξασίας παρεμβάλεται το γράμμα Ταυ (η ύλη) ως ενδιάμεσο του Θ και του Ε. Ουσιαστικά δηλαδή μας λέγουν πως η ύλη (Τ) είναι δημιούργημα της συνείδησης (Ε), η οποία σε καμμιά περίπτωση δεν είναι παθητική αλλά υποσυνείδητα ενεργή και δημιουργός της υλικής πλάνης. Όπως δηλ. ο Οιδίποδας που τεκνοποίησε εν αγνοία του τις υλικές αισθήσεις (πλατωνικά στοιχεία) με την Ιώδη αιθερική μητρική ουσία, την Ιοκάστη
_Επανέρχομαι τώρα στην λέξη Θεσμός από το Τίθημι (η μητέρα) και το Επιστήμη από το Ίστημι (ο υιός της συνείδησης), για να επισημάνω πως οι δύο λέξεις διαφέρουν όσο δεν αναγνωρίζεται η σημασία της πατρικής Βούλησης (Β=δύο τρίγωνα ή φύλα σε σύνθεση, βλ. Β= η σκηνή του ερωτικού μαρτυρίου και η κιβωτός της διαθήκης) ............................................................................................................................................ Η φράση «Ορθοτομούντα τον Λόγο της αληθείας» που χρησιμοποιείται στην επιστολή προς Τιμ.Β έχει πλήρη επίγνωση αυτής της πυθαγόρειας διδασκαλίας... Η καθαρότητα της ελληνικής διανοήσεως οφείλεται ακριβώς στην συνθετική της ικανότητα, γιαυτό δημιούργησε και την επιστήμη. Οδήγησε δηλ. τον τυφλό θαυμασμό της αγελαίας θρησκευτικής πίστης στην επιστημονική πολιτειακή θεωρία (μύηση)... Επομένως δεν αντιμάχεται καμμιά θρησκευτική πίστη, αντιθέτως αντλεί συνεχώς από τις ενστικτώδεις θρησκευτικές διαισθήσεις νέα δεδομένα και προχωρεί κτίζοντας την σπειροειδή νοητική γέφυρα (<γραφή) προς τον άδηλο κόσμο... Προχώρησε δηλ. από το Λέγεται στο Γέγραπται __________________________________________________________________________
Ο μύθος του καταραμένου Οιδίποδα (Υδράργυρου των αλχημιστών) που τεκνοποίησε εν αγνοία του με την μητέρα του Ιοκάστη (το Άλας), αφού σκότωσε (άναψε) πρώτα τον πατέρα του Λάιο (το Θείον-πυρ) επαναλαμβάνεται στην εκδοχή του Απολλόδωρου και του Ησίοδου για τον φόνο του Οδυσσέα από τον υιό του με την μάγισσα Κίρκη Τηλέγονο… Ο οποίος στην συνέχεια νυμφεύεται την Πηνελόπη, ο δε Τηλέμαχος μεταφέρει κατ εντολήν της Αθηνάς το πτώμα του Οδυσσέα στην νήσο Αιαία της Κίρκης όπου και την νυμφεύεται γεννώντας τον Ιταλό…
Το όνομα Τηλέγονος λοιπόν είναι το κλειδί για να ταυτίσουμε τον Οδυσσέα με τον Πρωτέα του αστρικού φωτός που ανακυκλώνει σπειροειδώς την φύση του προκειμένου να εννοήσει τους κατοπτρισμούς του αιθέρα της δημιουργικής αστρικής φαντασίας του… (βλ. τα ταξίδια του Οδυσσέα στον ζωδιακό…)
Ο γεωμετρικός καβαλιστικός μύθος του Πρωτέα ή πλατωνικού εικοσαέδρου (ύδατος της όρασης) επιλύεται χάρις στην επιμονή του Μενέλαου, που έχοντας ελευθερώσει την Ελένη (το νοητικό φως της καρδίας-Ιλίου όπου την μετέφερε ο Πάρης, δηλ. η συνείδηση του Παρόντος ), καταφέρνει να ελέγξει τις μεταμορφώσεις του υδάτινου πρωτεϊκού στοιχείου στην Αίγυπτο (ηλεκτρική Αιγίς). Ο Πλάτων στον Τίμαιο αναφέρει την μετατροπή του 20έδρου του αστρικού φωτός σε 2 8εδρα αέρα (ενόρασης) πριν καταλήξουν και αυτά σε 4εδρα πυρός-Λόγου …
_________________________________________________________________________________
εικ. Η μυστική πεντΑλφα των θεών.................... Τέλος θα επισημάνω το πρώτο γράμμα Α (αλφα<φαλό) που αντιστοιχεί στην επίγνωση της δημιουργικής ικανότητας της καρδιακής Μονάδας του (Αέρα)*. Στον ελληνοβουδισμό το γράμμα Α είναι το μάντραμ του Αέρα (Ερμή ή Βούδα) της συνείδησης**. Συναφές προς το μάντραμ της Γης: ΤΡαΜ=ΜήΤΡα της άθροισης-σώρευσης των ομοίων (Έρμα=Ερμής) όπως στην λέξη Α+δελφοί = ομομήτριοι. ...................................................................... * Οι Ερμές έδειχναν με όρθιο φαλλό τις αιθερικές γραμμές-'ορια των περιοχών στο ύπαιθρο...
**Πρόκειται για το cogito=στιγμιακή αντίληψη της φιλοσοφίας, που στον άνθρωπο είναι το 1/30 του δευτερολέπτου ενώ για τον ήλιο είναι μια ανθρώπινη ζωή 72 ετών... Τα 72 'ετη ειναι μια μοίρα του μεγάλου έτους των 26.οοο ετών
Η Αφροδίτη έχει συνοδική περίοδο 20 πανσελήνων…. Στην διάρκεια 8 ετών το σύστημα Γης-Σελήνης εμφανίζει έναν συνοδικό πεντάκτινο με την Αφροδίτη και έναν εντυπωσιακό αριθμό 60 πανσελήνων που την συνδέει με αρμονικό λόγο με το Σεληνιακό-Δίινο ημερολόγιο των 5Χ12=60 ετών !!! Δεν είναι τυχαίο λοιπόν πως η πανσέληνος ονομάζεται κλίνη της Αφροδίτης με τον Άρη και τον Ερμή…
εικ. οι Αρχαίοι Μινωίτες, Πελασγοί, μάλλον δημιουργησαν το Στόουνχεντζ τιμώντας την κοιλάδα των αγρογλυφικών Στο κέντρο του διακρίνεται ο 19ετής μετωνικός κύκλος με τους 19 λίθους...ή 19 Δεκάδες αιθερικών γραμμών του δωδεκάεδρου... Ενώ οι 2Χ5=10, +1 λίθοι κάνουν την απαραίτητη καβαλιστική αναφορά στις 10 σφαίρες-σεφιρώθ του δεκαδικού συστήματος + την απόκρυφη κεντρική (Άδηλη) του Πλούτωνα που οδηγεί στην έξοδο προς το αναπτυγμένο δένδρο των πολλών διαστάσεων... Οπότε το όλο συγκρότημα των 30 + 30 λίθων στις 2 ομόκεντρες περιφέρειες είναι μια απλή αναφορά στις 30 ακμές του δωδεκαέδρου και του εγγεγραμμένου σε αυτό πολικού εικοσαέδρου... Τέλος αξίζει να σημειωθεί πως η είσοδος της συνείδησης στο καρδιακό κέντρο συνοδεύεται από οράματα ιπταμένων Ναών (UFO) που στο δάπεδό τους σχηματίζουν ωροσκόπια ανάλογα με το αρχέτυπο μήνυμα που χρειάζεται να μεταδοθεί... βλ. και αγρογλυφικά...
Τελικά καταφέραμε να αναδείξουμε το κεντρικό ερώτημα: Γιατί να υπάρχουν τόσες πολλές μετρήσεις της σεληνιακής τροχιάς και τόσοι πολλοί διαφορετικοί σεληνιακοί μήνες ?... Η απάντηση βρίσκεται στην ύφανση του αιθερικού ιστού που υφαίνει η Σελήνη-Πηνελόπη... περιμένοντας την επιστροφή του ηλιακού συζύγου Οδυσσέα μετα από 20 έτη.... Εδώ οι βιαστικοί θα αντιπαραθέσουν πως ο Μετωνικός κύκλος είναι 19 ετη και όχι 20... Κι εγώ θα απαντήσω πως πνίγονται σε μια κουταλιά νερό.... Δυστυχώς δεν υπάρχει έλεος για τους αγεωμέτρητους (γεωμετρία είναι η αγάπη-ενόραση). Το πενταγωνικό δωδεκάεδρο ή αιθέρας έχει 20 κορυφές και 19Χ10 γραμμές, δηλ. κάθε Δεκάς ή πυθαγόρεια ψυχή επιβλέπει έναν Μετωνικό κύκλο 19 ετών.
Όμως η σελήνη-Εκάτη η Βασίλισσα της νύχτας και του άδηλου σκοτεινού Αιθέρα, έχει συνοδικούς μήνες (γάμους) με όλους τους πλανήτες. Έτσι ο συνοδικός σεληνιακός μήνας των 29,5 ημερών ευρίσκεται σε αρμονική ή καλύτερα ορμονική ταλάντωση με την Κρόνια περιφορά των 29,6 ετών... που γεννά το αίμα. Με την αστρικη περίοδο να σχετίζεται με την αιματική κυκλοφορία και η συνοδική με την ορμονική: Ο Άρης έχει συνοδική περίοδο 26 μηνών=2Χ13 γεγονός που οδηγεί σε ορμονική ταλάντωση με την σεληνιακή αστρική περίοδο των 13ων μηνών 28Χ13=364. Όσες ακριβώς και οι Πανσέληνοι του Κρόνιου συνοδικού έτους 10740/29,5=364
Το πρόβλημα της ακτογραμμής ή «Ένα τσουβάλι κόλπα»…
Οι Ινδοί ορίζουν την θεολογική-επιστήμη των μαθηματικών ως «ένα τσουβάλι κόλπα» του ταχυδακτυλουργού Ερμή-Βούδδα της συνείδησης. Αντίθετα με τους Έλληνες που τα οργάνωσαν, αναζητώντας τα ελάχιστα δυνατά αξιώματα (ως πρωταρχικά Γένη) διευκολύνοντας έτσι την διδασκαλία τους…
Εκ των υστέρων βέβαια αντιλαμβανόμαστε πως οι Ινδοί φιλόσοφοι διάλεξαν πολύ προσεκτικά αυτόν τον ορισμό, καθώς το τσουβάλι συμβολίζει τον αιθερικό ασκό ή αδιαπέραστο δακτύλιο (Άπειρο : Α+πέρας ήτοι το χωρίς πέρας ή αδιαπέραστο), που παρόλα αυτά είναι γεμάτο τρύπες (Α+πέρας = το πολλαπλά περατό-πορώδες, όταν το Α είναι αθροιστικό )… Δηλ. την εκδήλωση του Χάους...
Επί των ημερών μας ο μεγάλος μαθηματικός Κουρτ Γκέντελ που συντρόφευε τον Αϊνστάιν στους κοσμικούς οραματισμούς του στο Πρίνστον. Συμπέρανε πως η τελειότητα των αποδείξεων βασισμένων στα ελάχίστα δυνατά αξιώμάτα θεμελιώνεται ακριβώς στην χαοτική δομή του… (συστημικού αιθέρα). Οπότε ας μην παραπονούμαστε ότι δεν καταλαβαίνουμε την αιθερική φύση, (την περιοχή πέραν των 3ων διατάσεων), εφόσον και εμείς διαπιστώσαμε πως το 8εδρο: (η κεντρομόλος κατανόηση, συνείδηση-αέρας, το άπειρο του Αναξίμανδρου-Αναξιμένη) απουσιάζει από τις διαγώνιες του 12έδρου ή αιθέρα…
Το τσουβάλι σε μια άλλη προσέγγιση είναι η νοητική ωραία Ελένη (το καλάθι-δάδα των θυσιαστικών προσφορών), μέσα στο οποίο μεγαλώνει η λάμψη του Βασιλίσκου (Εριχθόνιου όφι της επιστημονικής-πολιτειακής συνείδησης). Πρόκειται δηλ. για την διαρκή θυσία των εμπειριών μας που οργανώνονται ως επιστημονικές θεωρίες μέσα στο διάτρητο νοητικό τσουβάλι-καλάθι μας...
Οι νευροφυσιολόγοι αναγνωρίζουν στο πορώδες νοητικό τσουβάλι των νευρώνων μας το πρόβλημα της απροσδιοριστίας της άπειρης ακτογραμμής. Καθώς η ακτογραμμή ορίζεται μόνο σε σχέση με την Μονάδα της μέτρησης της.
Τοποθετώντας λχ έναν ακανόνιστο βράχο στο νερό, μετράμε την βρεγμένη γραμμή στην περιφέρεια και λέμε πως είναι ένα μέτρο. Όμως όσο μικραίνουμε την μονάδα μέτρησης αναδύονται περισσότερες λεπτομέρειες στην βρεγμένη άκρη, αυξάνοντας διαρκώς το μέγεθος της περιφέρειας. Αν κάποιος υποθέσει πως φθάνοντας στο επίπεδο των ατόμων θα λάβει ένα συγκεκριμένο μέγεθος, ανακαλύπτει έντρομος πως τα υποσωματίδια τα ορίζει η αλληλεπίδραση του νου του με το παρατηρούμενο. Έτσι καταλήγει στο συμπέρασμα πως η μέτρηση-κατανόηση του ευρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την κλίμακα των αναγνωρισμένων από την συλλογική Πολιτεία των ψυχών, πύρινων μονάδων ή υποσωματιδίων (κβάντων)…
εικ. Αυτό ακριβώς μας λέγει και ο μύθος του Διόνυσου-Ζαγρέα, πως όταν παίζεις με την σβούρα-οκτάεδρο (της συνείδησης) που ειρίσκεται εις το μέσον της πυραμίδας των παθών του πυρός, σε διαμελίζουν οι Τιτανικές δυνάμεις του τριγωνικού πυρός σε 14 μέρη*. Οι τιτανικές δυνάμεις είναι οι απείρως διαιρούμενοι τριγωνικοί-υποατομικοί σπινθήρες της υπερσυμμετρίας των κανονικών στερεών)… Τα 14 μέρη ή κοσμικές ουσίες συνθέτουν τον Όσιρι (< σκύλο Σείριο, ή κοσμικό Νου).*14 είναι το άθροισμα πλευρών και κορυφών στο 8εδρο (8έδρες+6 κορυφές) και τον κύβο (6 έδρες + 8 κορυφές) ή διαφορετικά 12 ζωδιακές ακμές +2 ήτοι 6+1 πολικότητες.
Χρειάζεται λοιπόν να φανερωθεί η κρυμμένη τελολογική 7η πολικότητα για την έξοδο από το θυσιαστικό τσουβάλι-καλάθι, ωραία Ελένη του ζωδιακού. Η πολικότητα αυτή είναι η Πύλη της τρίτης μύησης-φώτισης, στον επόμενο τετρασδιάστατο ζωδιακό της κύβης-κεφαλής μας που σχηματίζει ο Ωρίωνας με τον Σείρο και τις 7 Πλειάδες: (ο ήλιος μας είναι η χαμένη πλειάδα Μερόπη).
Είναι η πολικότητα Παρεγκεφαλίδας (Ωρίωνα) και τρίτου οφθαλμού (Σειρίου) που συμβιβάζεται από τον Άδη (λαιμό) των 7 Πλειάδων-Ατλαντίδων ή Εσπερίδων… Η έξοδος είναι λοιπόν το πολικό οκτάεδρο: (ο θλιβερός αέρας της συνείδησης), οι κορυφές του οποίου ορίζονται στο μέσον των 6 πλευρών ή παθών του πυρός... Πρόκειται για την κατανόηση των 6 αστρολογικών πλανητών στους 3εις άξονες: Ποσειδώνα-Δία-Πλούτωνα που συμβολίζονται με το τριπλό ζώο Βασιλίσκο ή Αβράξας-Κρόνο τον πετεινόμορφο ουροβόρο όφι του Χρόνου...
Ο Οφθαλμός του Ώρου: 666, ο Σείριος Γ, και η αριθμητική των πυθαγορείων…
Το 1850 η κυρία Μπλαβάτσκυ δήλωνε πως το μαθηματικό κλειδί της μεταφυσικής έχει χαθεί… Αυτή η δήλωση βέβαια υπήρξε ατυχής, γιατί φανερώνει επιφανειακή γνώση των θεολογουμένων της αριθμητικής στην πυθαγόρεια νεοπλατωνική γραμματεία.
Για να μην είμαστε όμως άδικοι μαζί της, θα πρέπει να αντιληφθούμε πως στο πρόσωπό της κορυφώθηκε η εργασία των μελετητών του ινδουισμού που έλαβε έξαρση εξαιτίας της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας, ειδικά της προτεσταντικής Αγγλίας στην άπω ανατολή…
Στον ιστορικό αντίποδα βεβαίως εμφανίστηκε η Γαλλική σχολή που εστιάστηκε περισσότερο στην δυτική παράδοση, όπως δείχνει η επιστημονική εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο. Στα γεγονότα που ακολούθησαν το 1789 φανερώθηκε ο προσανατολισμός της Γαλλικής διανόησης προς την αρχαιοελληνική γραμματεία καθώς υιοθετήθηκε το πρότυπο της Δημοκρατίας…
Όσοι διαλογίζονται-ερευνώντας στους οραματισμούς τους το συνθετικό πλανητικό πνεύμα. Εννοούν στην ανατολική-Αγγλική και την δυτική-Γαλλική νοοτροπία του Ελευθεροτεκτονισμού τα δίδυμα ρεύματα που καταλήγουν στα δύο ημισφαίρια-οφθαλμούς του εγκεφάλου μας.
Από αυτά το σεληνιακό-ελληνικό ρεύμα έχει μεγαλύτερη έφεση στην μαθηματική λογική και οργάνωση της επιστήμης (βλ. αποκρυφισμός)… Ενώ το ινδουιστικό ηλιακό ρεύμα αδιαφορεί για την φυσική εκδήλωση και περισσότερο θεολογεί-ηθικολογεί (βλ. μυστικισμός)...
Στο ενδιάμεσο των Διόσκουρων αιθερικών νοητικών πλανητικών ρευμάτων εμφανίστηκε ο Μωαμεθανισμός επιχειρώντας ανεπιτυχώς την πλανητική σύνθεση στην Μέca ή Μέση, όπου ευρίσκεται η πλανητική χρυσή τομή του αρμονικού Μέσου !!!
Φαίνεται πως υπάρχει κάποιου είδους ιστορική αναλογία γύρω από την Διδυμία Τύρου-Ιερουσαλήμ καθώς οι Εβραίοι μοιάζουν να είναι φορείς της αλαζονικής ιερατικής-Βραχμανικής κάστας του Ατλάντιου Ινδουισμού (βλ. Αβραχάμ=Βράχμα), ενώ οι Έλληνες μοιάζουν στην δεύτερη κάστα των νοητικών Φυλάκων ή Επιτημόνων… Έτσι η βιβλική διαπάλη των πόλεων-κρατών : φοινικικής-δωρικής Τύρου και Ιερουσαλήμ συνεχίζεται στην σύγχρονη πολιτισμική διαμάχη Παρισιού-Λονδίνου…
Ας εκθέσουμε τώρα την προκατακλυσμιαία αλληγορία για τα 14 μέρη του διαμελισμένου Όσιρι-Σείριου ή Διόνυσου.
Οι αιμοβόροι διαμελιστές (βλ. Άρης-Ενυώ) είναι η εκδήλωση των τριγωνικών αριθμών ή υποατομικών πυρών, δηλ. των Τιτάνων…
Ο τρίτος οφθαλμός Σείριος= ΌΣιΡις=ΊΣις+ΏΡος ή τρικέφαλος Κέρβερος***-Ανούβης συνοψίζεται στην πύρινη φρίκη του θηρίου 666. Υπενθυμίζοντας πως οι 3 κυκνόμορφες Γραίες-Μοίρες: Ενυώ-Πεφρηδώ-Δεινώ αποδίδουν την «Αρχή της σοφίας στον φόβο του θεού»
Ο τριγωνικός 36 = 1+2+3+…+36 = 666 είναι άθροισμα των τετραγώνων (φώτων) των 7 πρώτων αριθμών. Ήτοι: {2,3,5,7,11,13,17} = 4+9+25+49+121+169+289 = 666
Όμως επειδή κάθε τετράγωνος αριθμός είναι άθροισμα δύο διαδοχικών τριγωνικών αρ., το άθροισμα των 7 τετραγώνων αρ. μετατρέπεται σε άθροισμα 14ων τριγωνικών αρ., παρουσιάζοντας τα 14 μέρη του διαμελισμένου Όσιρι-Διονύσου. Ήτοι τα 7 αθροίσματα των ζευγών των διαδοχικών τριγωνικών αρ. (1,2)=1+3=4 + (2,3)*=3+6=9 + (4,5)=10+15=25 + (6,7)=21+28=49 + (10,11)=55+66=121 + (12,13)=78+91=169 + (16,17)=136+153=289 δημιουργούν την ηλιακή φρίκη του 666 στον αναλίσκοντα στόμαχο** των Τρώων. Με το Ίλιον της Τροίας να να αντιστοιχεί στον Σείριο Γ ή πλανήτη Έψιλον...
***Στο τριπλό σύστημα του Σειρίου, (βλ. την τριπλή γέννηση από το διπλό αυγό της Λήδας (των Διόσκουρων άστρων: Σείριου Α και Σείριου Β και του Σείριου Γ , Ελένης). Η φυλή των Ντόγκονς όπως και οι Λάκωνες λατρεύουν την Ελένη (Δελφικό Ε) ή Σείριο Γ της Απολώνιας καταστροφικής αυτοσυνείδησης που οδηγεί στην μυητική αυτοτύφλωση όπως του Οιδίποδα, (ή του Παύλου στην Ταρσώ στην χριστιανική εκδοχή !)…
*Πίσω από την διπλή συμμετοχή του τριγωνικού αρ.2=3 ή φαλλού με τους δύο όρχεις-ωοθήκες κρύβεται η αναζήτηση του χαμένου φαλλού του Όσιρι…
**Το Στομάχιον του Αρχιμήδη είναι ένα ηλιακό τετράγωνο 6Χ6=36 που στην τριγωνική μεταβολή των 36 σημείων του γίνεται (666). Έτσι ο Αρχιμήδης το παρουσιάζει χωρισμένο σε 14 τρίγωνα-πυρά ή Δόντια Ο τριγωνικός αιθερικός σπινθήρας είναι επ άπειρον διαιρετός λέγει ο Πλάτωνας. Αυτή είναι η φύση του Απείρου ή Αιθέρα ή Λόγου να διασπάται δίχα και καθετως δηλ. να είναι κατοπτρικός-συμμετρικός. Ο Δημόκριτος προσδιόρισε τον ινδουιστικό Άτμαν-Άτμητο ή Ατομο που είναι η τριπλή Μονάδα του δημιουργικού θεϊκού πνεύματος όταν εκδηλώνει έναν κόσμο. Αυτός είναι μια παραδοξότητα όπως και το Ένα+Μηδέν=Άπειρο των Παρμενίδη - Πυθαγόρα εφόσον κινείται και μένει ακίνητος, έχει και δεν έχει μέρη...
Αυτή η παραδοξότητα δημιουργείται εξ αιτίας της ανθρώπινης συνείδησης που επιχειρεί την μέτρηση σε έναν Χαοτικό κόσμο άφθαρτο-αιώνιο που δεν επιδέχεται μετρήσεων-διαιρέσεων, καθώς μέτρο=μήτρα δηλ. δημιουργία. Σήμερα ανακαλύπτουμε και πάλι τις παραδοξολογίες της Συνείδησης ενός παρατηρητή ως "αρχή της απροσδιοριστείας" στην κβαντομηχανική...
Ο σύγχρονος Υπαρξισμός τον 19ο αιώνα ανακάλυψε και πάλι την αόριστη δυάδα των πυθαγορείων ή αρχή των Διόσκουρων στην μηδενίζουσα αρχή της Συνείδησης (τον Οδυσσέα=Κανένα) δηλ.τον Εωσφόρο Ιησού Χριστό (την θετική και αρνητική ρίζα της χρυσής τομής ή Δικαιοσύνης ή Επιστήμης), Οι ανατολίτες ονομάζουν τον πύρινο αιθέρα ΤΑΟ ή Σίβα δηλ. (Απόλλωνα).
Για να αντιληφθείς λοιπόν την οικονομία του σταυρού ή πυρός (ΧΡ=χιαστί ροής) ή οικονομικής τράπεζας=τετράποδης=σβάστικας=Βούδα πρέπει να γίνεις ο ίδιος μια παραδοξότητα ή Βούδας... Απόλλων=Απλός χωρίς πόλους και νοητικές μετρήσεις-κατοπτρισμούς: (κρίνων και κρινόμενος). Το Νόμισμα λοιπόν εκ του Νόμου=Μονάς δηλώνει την λειτουργία μιας Ακέραιας κυκλικής Πολιτείας=Ψυχής κατά Πλάτωνα ...
Φως εκ φωτός: 666, 616, 216 το μυστήριο της τρισηλίου θεότητας και ο 153*** της σελήνης-κύβης (Περσεφόνης-Φερσεφόνης > φερουσας το φως)
Η υφαντική των μαγικών τετραγώνων του φωτός στην κυβική Γαία και το Δικαστικό-Δεκαδικό σύστημα της αρίθμησης φαίνεται πως απασχόλησε ιδιαίτερα τους πυθαγορείους.
Οι δυνάμεις του Δέκα είναι οι Ησιόδειες φυλές στην τετρακτύ: (Θεοί=μονάδες, Κύκλωπες=δεκάδες, Κένταυροι=εκατονταδες, Ανθρωποι=χιλιάδες) οι οποίες ολοκληρώνουν την εργασία τους την 6η μέρα-δύναμη του Δέκα, δηλ. στον Κενταυρικό κύβο του Εκατόν: 100x100x100=1.000.000 (ο αριθμός της πλατωνικής πολιτείας, η νέα Ιεροσόλυμα > κυβική πόλη στην αποκάλυψη του πυθαγόρειου Ιωάννη )
Το Ιεροσόλυμα, ήταν ελληνική πόλη. Ο Εβραίος Ιώσηπος αποκαλεί την πόλη με το πραγματικό της όνομα, “Σόλυμα”. Ενώ ο Ηρόδοτος μας λέει ότι οι Σόλυμοι ήσαν απόγονοι των Κρητών. Στα σουμεριακά γιερού = θεμέλιο του θεού Σαλίμ… > ο εξόριστος ερπετικός Σαρπηδών ή Σάραπις αδελφός του Μίνωα
Τα σερπετά ή σεραφικοί όφεις είναι οι αρμονικές-ορμονικές ? των πρώτων αριθμών (Κυκλώπων τρίτων οφθαλμών-Δικαστών: Ερινυών-Ευμενίδων) δηλ. των κυκλικών οφθαλμών ώς ουροβόρων όφεων που είναι οι αρμονικοί αριθμοί ή περιοδικά δεκαδικά υπόλοιπα …
Το Σεραφείμ όταν δάκνει την ουρα του γίνεται Χερούβ > Κάβειρος > Λευκός Ταύρος > σταυρός δηλ. τετράγωνο . Πράγματι οι κυκλικές δεκαδικές περίοδοι δημιουργούν ημιμαγικά και μαγικά τετράγωνα…
Αυτή η πυθαγόρεια-ησιόδεια διδασκαλία παραδίδεται στην διάρκεια των μυήσεων στο φως εφόσον τα τσάκρα=τροχοί είναι πύλες φωτός (πλανητικά μαγικά τετράγωνα)
Η υπεροχή μας απέναντι στους υπολογιστές είναι πως σε μας το hardware είναι software. Οπότε ανά πάσα στιγμή ο στοχαστής μπορεί να βρει στο DNA του (ένα περιοδικό δεκαδικό υπόλοιπο) την μαγική σφραγίδα της πνευματικής κυκλώπειας Μονάδας του … πολλά γέλια
Ο Ιπποκράτης ο Χίος μας υπέδειξε την σχέση που συνδέει το άθροισμα μιας ερπετικής τριγωνικής σειράς κύβων με ένα μαγικό τετράγωνο λ.χ. 1^3 + 2^3 + 3^3 + 4^3 = 1+8+27+64 = 100 = 10^2
*** οι αριθμοί αυτοί ως πολλαπλάσια του 3 ανάγονται στον 153 ή ψυχογονικό κύβο 216 όταν τα ψηφία τους υψωθούν στον κύβο και αθροιστούν εως 14εις φορές (οι 14εις Μανού-Μίνωες).
Ας προσέξει ο αναγνώστης πως ο αστρικός κατοπτρισμός του 216 έιναι 612=4x153 δηλ η μαγική σφραγίδα -γέλως της ιώδους 7ης ακτίνας του σεληνιακού Βούδδα-Απόλλωνα με το αργυρό σεληνιακό τόξο
Έτσι η Περσεφόνη > σελήνη-μήνη-μονάς κυβερνά τον ουράνιο θόλο > κυβερνηση - κύβη είναι η Γαία Δήμητρα Κυβέλη
Στην εικονα το μαγικό τεραγωνο του Κρόνου -3, χελώνα Luoshu
