เรื่องที่ 3 การเขียนสะกดคำและประสมคำ

1. การเขียนสะกดคำ

การสะกดคำ หมายถึง การออกเสี่ยงจำแนกคำเพื่อให้ทราบส่วนประกอบของคำ

1.1 คำที่มีตัวสะกด เป็นคำที่ประสมด้วยพยัญชนะ สระ และพยัญชนะท้ายคำ แบ่งเป็น 8 มาตรา

1.1.1 มาตราแม่กง คือ พยางค์ที่มีต้ว ง สะกด เช่น จาง บาง

1.1.2 มาตราแม่กม คือ พยางค์ที่มีตัว ม สะกด เช่น ถม ดม

1.1.3 มาตราแม่เกย คือ พยางค์ที่มีตัว ย สะกด เช่น เลย ตาย

1.1.4 มาตราแม่เกอว คือ พยางค์ที่มีตัว ว สะกด เช่น สาว เลว แจว

1.1.5 มาตราแม่กน คือ พยางค์ที่มีตัว น สะกด เช่น กิน นอน หรือที่ตัวอื่นที่ทำหน้าที่และออกเสียงเหมือน น 

สะกด คือ ญ ณ ร ล ฬ เช่น จรูญ คูณ ขจร มูล และทมิฬ

1.1.6 มาตราแม่กก คือ พยางค์ที่มีตัว ก สะกด เช่น มาก จากหรือตัวอื่นที่ทำหน้ที่และออกเสียงเหมือนมี ก 

สะกดคือ ข ค ฆ เช่น สุข พรรค และเมฆ

1.1.7 มาตราแม่กด คือ พยางค์ที่มีตัว ด สะกด เช่น กด มด หรือตัวอื่นที่ทำหน้าที่และออกเสียงเหมือนมีตัว ด 

สะกด เช่น จ ช ซ ฏ ฏ ฐ ฑ ฒ ต ถ ท ธ ศ ษ และ ส เช่น ดุจราช ก๊าซ กฎ นาฏศิลป์ รัฐ ครุฑ วุฒิ มารุต รถ บาท พุทธ เพศ เศษ และรส

1.2 คำที่ไม่มีตัวสะกด เป็นคำที่ประสมด้วยพยัญชนะต้น สระ หรือคำที่มีตัวสะกดในแม่ ก กา เช่น จะ นำ ไป เป็นต้น

การอ่านออกเสียงสะกด เช่น

งาม อ่านว่า งอ - อา - มอ - งาม

บาน อ่านว่า บอ - อา - นอ - บาน

ร้าน อ่านว่า รอ - อา - นอ -ราน-โท - ร้าน

ลิ้น อ่านว่า ลอ -อิ -น-โท-ลิ้น