เรื่องที่ 2 การอ่านร้อยแก้ว
การอ่านออกเสียง ร้อยแก้ว
บทร้อยแก้ว คือ ถ้อยคำที่เรียบเรียงขึ้นอย่างไพเราะ เป็นความเรียงที่ไม่บังคับคำสัมผัส แต่มี ความสละสลวย ไพเราะ
ด้วยเสียงและความหมาย คำประพันธ์ที่เป็น บทร้อยแก้ว เช่น เรียงความ สารคดี บทความ
หลักการอ่านออกเสียงบทร้อยแก้ว
1. พิจารณาประเภทของบทร้อยแก้ว
2. ตรวจสอบคำศัพท์ที่อ่านไม่ได้
3. ฝึกอ่านออกเสียงให้ถูกต้องตามอักขรวิธี
4. ใช้น้ำเสียงให้สอดคล้องกับเนื้อเรื่อง สบตาผู้ฟังเป็นระยะ ๆ
5. อ่านเว้นวรรคตอนให้เหมาะสม
6. ไม่อ่านคำตก ตัดคำหรือเติมคำ
7. อ่านในอัตราเร็วที่เหมาะสม
8. อ่านสำรวจเนื้อเรื่องคร่าว ๆ
โวหารที่ใช้ในงานเขียนร้อยแก้วซึ่งนักเรียนควรรู้จักมีดังนี้
1. บรรยายโวหาร คือ สำนวนที่อธิบายหรือเล่าเรื่องราวโดยละเอียดเพื่อให้ความรู้แจ่มแจ้งชัดเจนในเรื่องนั้น ๆ
2. พรรณนาโวหาร คือ สำนวนที่กล่าวเป็นเรื่องราวอย่างละเอียดเพื่อให้ผู้อ่านนึกเห็นเป็น ภาพ มักรำพันถึงความ
งามและความรู้สึก
3. สาธกโวหาร คือ สำนวนที่มีการยกตัวอย่างมาอ้างให้เห็นเพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจเรื่องราวได้ง่าย ขึ้น ตัวอย่างที่ยกมา
อาจเป็นนิทาน เรื่องราวหรือเหตุการณ์ก็ได้
4. เทศนาโวหาร คือ สำนวนที่สอดแทรกคำแนะนำสั่งสอน อย่างมีเหตุผลและมีตัวอย่างประกอบ