ความหมายของวาตภัย

ความหมายของวาตภัย

1.1 ความหมายของวาตภัย วาตภัย หมายถึง ภัยที่เกิดขึ้นจากพายุ ลมแรง จนทำให้เกิดความเสียหายและเป็น อันตรายต่อชีวิต ทรัพย์สิน อาคารบ้านเรือนและสิ่งก่อสร้าง รวมถึงต้นไม้ พืชผักต่างๆ นอกจากนี้ ยังทำให้เกิดอุทกภัยตามมาอีกด้วย

1.2 ประเภทของวาตภัย สำหรับในประเทศไทยการเกิดวาตภัยหรือพายุลมแรง ส่วนใหญ่มีสาเหตุมาจาก ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ ความแรงลมตั้งแต่ 60 กิโลเมตรต่อชั่วโมงขึ้นไปที่ทำความเสียหายและ เป็นอันตรายต่อชีวิตและทรัพย์สิน วาตภัย แบ่งเป็น 3 ประเภท ได้แก่ พายุฝนฟ้าคะนอง พายุหมุนเขตร้อนและพายุทอร์นาโด

1.2.1 พายุฝนฟ้าคะนอง เป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่เกิดขึ้นเหนือพื้นผิวโลก ในแต่ละพื้นที่จะเป็นไปตามฤดูกาล บริเวณใกล้เส้นศูนย์สูตรมีสภาพอากาศในเขตร้อนจึงมีอากาศร้อนอบอ้าว ซึ่งเอื้อต่อการก่อตัวของพายุฝนฟ้าคะนองได้ตลอดปีพายุนี้จะเกิดขึ้นในช่วง ฤดูร้อน มักจะเกิดในเดือนมีนาคมถึงเดือนเมษายน พายุประเภทนี้เกิดขึ้นบ่อยในภาคเหนือและ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ส่วนภาคกลางและภาคตะวันออกจะเกิดน้อย สำหรับภาคใต้ก็อาจเกิดพายุ ประเภทนี้ได้แต่ไม่บ่อยนัก

1.2.2 พายุหมุนเขตร้อนหรือพายุไซโคลน เกิดในฤดูฝน ตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึง เดือนตุลาคม พายุนี้เกิดในมหาสมุทรแปซิฟิกด้านตะวันตกและด้านใต้หรือทะเลจีนใต้แล้วเคลื่อน เข้าสู่ฝั่งทวีป โดยจะมีผลกระทบต่อลมฟ้าอากาศของประเทศไทย คือ ทำให้เกิดคลื่นสูงใหญ่ใน ทะเลและน้ำขึ้นสูง พายุนี้มีชื่อเรียกตามขนาดความรุนแรงของลมใกล้บริเวณศูนย์กลางของพายุ ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับตาเป็นวงกลม เรียกว่า “ตาพายุ” ที่ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นลำดับ จากดีเปรสชั่น เป็นพายุโซนร้อน และพายุไต้ฝุ่นโดยใช้เกณฑ์การพิจารณาความรุนแรงของวาตภัย ดังนี้

การตั้งชื่อพายุที่มีความเร็วลมสูงสุดใกล้ศูนย์กลางของพายุมากกว่า 33 นอต หรือ 63 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (พายุโซนร้อน) นั้น แต่ก่อนถูกกำหนดโดยองค์การอุตุนิยมวิทยาโลก ซึ่งจัด รายชื่อที่ใช้เรียกพายุหมุนเขตร้อนที่ก่อตัวในมหาสมุทรแปซิฟิกไว้เป็นสากล กระทั่งปีพ.ศ. 2543 เริ่มมีระบบการตั้งชื่อพายุเป็นภาษาพื้นเมือง โดยคณะกรรมการพายุ ไต้ฝุ่นขององค์การอุตุนิยมวิทยาโลก ที่ประกอบด้วยประเทศและดินแดนต่าง ๆ รวม 14 แห่ง ได้แก่ กัมพูชา จีน เกาหลีเหนือ ฮ่องกง ญี่ปุ่น ลาว มาเก๊า มาเลเซีย ไมโครนีเซีย(รัฐอิสระอยู่บริเวณ มหาสมุทรแปซิฟิกเหนือหมู่เกาะอินโดนีเซีย) ฟิลิปปินส์ เกาหลีใต้ ไทย สหรัฐอเมริกา และ เวียดนาม ได้จัดระบบการเรียกชื่อพายุหมุนเขตร้อนใหม่ในเขตมหาสมุทรแปซิฟิกด้านตะวันตก ตอนบนและทะเลจีนใต้ โดยแต่ละประเทศส่งชื่อพายุเป็นภาษาพื้นเมืองประเทศละ 10 ชื่อ รวม ทั้งสิ้น 140 ชื่อ น ามาแบ่งเป็น 5 ชุดหลัก ชุดละ 28 ชื่อ เรียงชื่อพายุตามลำดับตามชื่อประเทศ ด้วยตัวอักษรภาษาอังกฤษ เริ่มจากกัมพูชา เรื่อยไปจนถึงเวียดนามซึ่งเป็นอันดับสุดท้าย โดยไทย เราอยู่อันดับที่ 12 เมื่อใช้หมด 1 กลุ่มก็จะขึ้นชื่อแรกในกลุ่มที่ 2 เรียงกันเรื่อยไป ๆ จนหมดชุดที่ 5 แล้วจึงกลับมาใช้ชื่อแรกของชุดที่ 1 อีกครั้ง หากพายุลูกใดมีความรุนแรงและสร้างความเสียหาย มากเป็นพิเศษก็ปลดชื่อพายุลูกนั้นไป แล้วตั้งชื่อใหม่แทนชื่อที่ถูกปลดออก