Familie; uit en thuis
door Pastoor Martien Mesch
Voor het eerst op vakantie. Ik denk dat ik zestien jaar was toen ik voor het eerst in Duitsland op vakantie was. Het was met jongeren van de kerk. We waren in het Teutoburgerwoud en logeerden in een familiehuis van de Evangelische Kirche. De eerste verrassing was het naamplaatje bij de brievenbus van het huis van de buren. “Familie Mesch”.
Als je deze naam in Nederland tegenkomt is het altijd ver weg of dichterbij familie. Of dat in Duitsland ook het geval is betwijfel ik.
We bezochten Goslar in de Harz en we stonden aan de grens met de voormalige DDR.
Bordjes; ‘Halt Hier Zonengrenze’
In wachthuisjes kon je de grenswachten van de DDR zien zitten. Geweer in de hand.
Het is voor een jongen van zestien onvergetelijk.
Toch is tijdens die vakantie mijn liefde voor ons buurland gegroeid.
Voor de coronatijd ontdekte ik een hotel in Bayern, dat geleid wordt door religieuzen.
In de coronatijd was het hotel gesloten voor gasten. Vorig jaar kon ik er weer naar toe. De eerste paar dagen waren vrienden uit Vught te gast in hetzelfde hotel. Na een paar dagen bleek er opnieuw een corona-uitbraak onder de gasten. We moesten allemaal getest worden en dat zou zich telkens na twee dagen herhalen.
Ik dacht; straks zit ik hier in m’n eentje in quarantaine op een mooie hotelkamer. Het eten wordt dan met een wagentje voor de deur gezet, en verder moet je binnenblijven. Halsoverkop vertrok ik na een paar dagen, terug naar huis. Zonder corona bleek na een test.
In het hotel zijn tot nu toe nog steeds coronamaatregelen. Dus kies ik dit jaar voor een andere bestemming.
De bestemming van vele jaren geleden. Toch nog maar eens naar de Harz. En nu via een reisbureau. Ik speel op mijn leeftijd op zeker. Geen coronamaatregelen. Zwembad voorhanden. Of ik mijn familienaam nog tegenkom?
In elk geval is er een katholieke parochie in de buurt. Dus “familie” is er.
Ik verheug me erop eens gewoon in de kerk te kunnen zitten en er de H. Eucharistie mee te vieren als “gewone” gelovige.
De “Zonengrenze” is inmiddels Goddank verdwenen. We kunnen in vrijheid alle kanten op.
Van harte wens ik u mede namens kapelaan Bart, pastoraal assistente Mariëtte, “bijna” catechist Anneke, een heel fijne vakantie.
Thuisblijven kan ook mooi zijn. Er valt genoeg te ontspannen in ons fijne Vught, Cromvoirt en Helvoirt. En via een omweg blijft de IJzeren Man bereikbaar.
En waar u ook vakantie houdt; denk nog eens aan uw “familie” die dagelijks Eucharistie viert.
Pastoor Martien Mesch