Daarna volgt de inleiding op het thema van deze dienst en bidden we het gebed om vergeving dat te vinden is op de eerste pagina van het liturgie-boekje dat iedere keer weer keurig verzorgd wordt door José de Vaan (ere wie ere toekomt).

In dat welkomstwoord begroet ik niet alleen de parochianen maar ook het koor dat deze dienst komt opluisteren....in dit geval het Rouw- en Trouwkoor o.l.v. Antoon Maessen – dirigent en Inno van Riemsdijk - organist. Terwijl ik dat deed vertelde ik , min of meer spontaan, dat we het Rouw- en Trouwkoor ook het ‘Vertrouwde Koor’ zouden kunnen noemen. Er werd gelachen...in de kerk en in het koor. Daarna gingen we serieus verder en werd het een ‘mooie’ dienst...getuige de complimenten die we na afloop kregen. ‘Niets meer te melden’...zou je zeggen.... maar toch wil ik even toelichten waarom ik het Rouw- en Trouwkoor gekscherend het Vertrouwde koor noemde. Ik liep er al langer over te mijmeren, iets wat ik graag doe.

De laatste tijd hoorde ik meer dan eens dat het begrip Rouw- en Trouwkoor ‘de lading eigenlijk niet meer dekt’. Gerouwd wordt er regelmatig, maar getrouwd wordt er maar zelden .. althans niet in de Paulus en St. Janskerk. Je zou dus beter van ‘het Rouwkoor’ kunnen spreken, maar dat klinkt zo beladen en triest... alsof het koor zich alleen maar met rouwen bezighoudt.... en dat is beslist niet zo ... want ze zingen ook met regelmaat in een Eucharistieviering en een Woord- en Communiedienst.