kerkhofgroep Sint Nicolaaskerk te Helvoirt:
“Wij doen dit werk om wat terug te geven”
Als we hier op het kerkhof zijn bij onze dierbaren
bij hen die voor altijd de stilte bewaren,
dan horen we de wind met de bladeren spelen
en heel zachtjes onze oren strelen.
Dan lijkt het wel alsof de bomen fluisteren
en ons uitnodigen naar hen te luisteren.
Voor veel mensen heeft het kerkhof een bijzondere betekenis. Bij ieder bezoekje keren ze terug naar hun dierbaren. “Deze plek geeft me een goed gevoel”, verklaart een man op leeftijd die juist een bloemetje op een graf heeft gelegd. “Ik zoek mijn overleden vrouw hier op en ben in gedachten bij haar. We praten vaak wat met elkaar. Eigenlijk praat ik vooral en ik kan zo weer alles met haar delen. Dat doet me goed. De rust van het kerkhof helpt me daarbij. Het kerkhof hier ziet er altijd netjes uit. Dat vind ik heel bijzonder”.
Wekelijks
Leden van de kerkhofgroep van de Sint Nicolaaskerk in Helvoirt houden wekelijks dit kerkhof op orde. Zeker in deze tijd van het jaar is er volop werk. De bomen staan er kleurig bij, maar laten deze dagen rap hun bladeren vallen. “Onze werkgroep telt op dit moment twaalf mensen”, laat Nico van de Sande, weten. Nico is het aanspreekpunt van de werkgroep. “De meeste leden van onze groep hebben hun werkzame leven er al opzitten. De jaren gaan zo hier en daar meetellen en dan lukt het zware werk niet meer zo gemakkelijk. Maar loslaten is ook niet aan de orde, want het is ook een uitje en geeft wat structuur aan je week. Onder het werk en aan de koffietafel wordt over allerlei zaken gepraat en er is ook veel lol. We houden rekening met situaties thuis en houden contact met elkaar. Ook dat vinden wij onze verantwoordelijkheid ”.
Nico van de Sande
Het werk omvat het onderhoud van het kerkhof en de pastorietuin. Voor en achter. Het hele gebied rond de grafmonumenten wordt onkruidvrij gehouden. Verder moeten ook de hagen op tijd gesnoeid worden en na het snoeien wordt gezamenlijk het afval opgeruimd. Er ligt ook nog een lap grond waarop kerstbomen gekweekt worden. Deze bomen worden tegen kerstmis verkocht en de opbrengst gaat naar het restauratiefonds voor de toren. Op het terrein is ook een bloementuin aangelegd. Die heeft Piet van Pasten onder zijn hoede. Hierdoor kan de kerk door het jaar fraai in de bloemen staan.
Uitbreiding
Nico van de Sande: “Deze vrijwilligers hoeven niet constant aangestuurd te worden. Zij hebben meestal een eigen plekje en weten zelf goed wat gebeuren moet. Heeft iemand wat meer tijd nodig dan wordt er geholpen en dat gebeurt ook bij ziekte . Wij voelen ons gezamenlijk verantwoordelijk voor dit kerkhof. Toch moeten we ook naar de toekomst kijken en daarom willen wij graag een beetje uitbreiding. De komst van wat jongeren maakt het voor de ouderen gemakkelijker de werkzaamheden iets te verminderen maar toch gewoon bij de groep te kunnen blijven horen”.
Nu de herfst is aangebroken wordt het kerkhof wat vaker bezocht. Het is de tijd om de kleuren van de plantjes aan te passen. Dan wordt tevens het graf weer extra aangekleed. En dat gebeurt ook in de lenteperiode. Met Allerzielen krijgen de overledenen in Helvoirt royaal aandacht in de extra eucharistieviering. Daarna vertrekt een lichttocht naar de graven op de begraafplaats.
“Wij doen dit werk om wat terug te geven aan de mensen die hier begraven zijn’, benadrukt Nico. “ Deze laatste rustplaats moet er goed uitzien. Daar kunnen wij voor zorgen en dat doen we graag en met zorg.!”
Nico van de Sande heeft zelf wat met de natuur. Hij heeft een eigen boomkwekerij in het dorp. Via zijn zwemclub is Nico bij de kerkhofgroep gekomen. Na het zwemmen zitten de zwemliefhebbers meestal nog een poosje bij elkaar. Nico: “Dan drinken we een glaasje en op zo’n avond werd verteld dat de kerkhofgroep zijn aanspreekpunt had verloren. Daarna werd geopperd dat het misschien wel iel iets voor mij zou kunnen zijn. Daar heb ik kort over nagedacht en dat is al weer bijna vijf jaar geleden”. Van de Sande is daarnaast ook nog postcommandant bij de plaatselijk brandweer van Helvoirt.
Bron: Kerkbode, aflevering nr. 75, december 2017 t/m februari 2018, 15e jaargang, nr. 5