Westelijke Achterweg

Het is nogal een stuk als je de Westelijke Achterweg van begin tot eind afloopt. Je komt er van alles tegen. Bij de Nieuwstraat begint het met de herinnering aan wat er ooit stond. Althans, als je je daarvan bewust bent. Voor mij gold dat tot voor kort niet. Nooit kreeg ik foto's onder ogen van de smederij op de hoek van de Westelijke Achterweg en de Nieuwstraat. Tot ik via internet een foto ervan tegenkwam. Ik wist niet wat ik zag en dacht eerst dat het een vergissing moest zijn. Ik weet nu beter en kan de straat niet meer inlopen zonder het vroegere beeld op het netvlies. Van daar gaat het richting de Ring en komt er zicht op de toren van de Grote Kerk. De vroegere zwarte schuren die er nog lang stonden, zijn verdwenen. Het dorp is geen agrarisch dorp meer en wat er nog lang aan herinnerde, viel toch een keer ten prooi aan de tijd. Verderop, waar de achterweg de Verlengde Hoflaan passeert, staan er nog wel een paar. De grootste is niet de mooiste, sinds die de oude grote schuur, destijds eigendom van Joost Vroegindewei die er aardappelen verkocht, heeft vervangen. De mooiste zijn de schuren die wat verderop staan en waar je het leven aan afleest: schuren als een verstelde broek. En zoals je verstelde broeken niet meer ziet, zie je ook nauwelijks deze schuren nog. Sommelsdijk is er rijker mee gezegend, maar evengoed is het ook daar een kwestie van tijd. Oude schuren worden er omgebouwd tot woonhuizen en verliezen daarmee wat je nooit meer terug krijgt. Maar hier, aan de Westelijke Achterweg van Middelharnis, staan ze nog, met oude planken en dikke lagen gebobbelde teerverf. Daarna volgen oude bakstenen schuren in een mooie boog, als een tweede Ring rond de Grote Kerk, die op het eind van de weg in beeld komt.