Waterweg en Singel

De tijd gaat langzamer aan de Waterweg dan op veel andere plaatsen in het dorp. Markante huizen en schuren domineren aan het begin van de oostkant van de weg al een eeuw of langer het beeld. Aan de overkant ervan staan zwarte schuurtjes te herinneren aan de tijd van landarbeiders en kleine boeren. De weg duikt weg waar de Oudelandsedijk overgaat in de Oostdijk. Van de huizenrijen die verderop aan het eind van de negentiende eeuw zijn gebouwd, staan er nog een paar, wat verder van de weg af. De andere zijn afgebroken en hebben plaatsgemaakt voor rijtjes nieuwe woningen. De vroegere woningen waren niet groot en van één rij stonden ze met de rug tegen elkaar, zodat ze geen achterdeur hadden en geen schuur. Het is het type woning waarvan er heel wat meer in het dorp stonden. De meeste haalden nauwelijks de tachtig of de honderd jaar.

In een van de huisjes van de Waterweg ben ik in 1964 geboren. Het was het rijtje waar het fietspad naar het Havenhoofd langs liep. Het huisje ernaast stond leeg en mocht door mijn ouders als schuur worden gebruikt. Ongeveer drie jaar later verhuisden we naar de Dirk Bosstraat. Lang nog stond het verlaten huisje er als laatste van de rij langs het fietspad naar het Havenhoofd. Het was toch vreemd, toen het uiteindelijk werd afgebroken. Een beeldverhaal van het voorbijgaan.

Van het bestaan destijds van de huisjes van de Singel wist ik tot voor kort niets. Bij al het doorbladeren van fotoboeken van het dorp was ik ze niet bewust tegengekomen. Pas in het Streekarchief Goeree-Overflakkee zag ik ze staan, op een foto van mei 1945, met voorbijlopende Duitse militairen. Na de watersnoodramp viel het doek voor de huisjes en nieuwe kwamen er niet voor terug.

De Oudelandsedijk gaat hier links over in de Oostdijk en rechts in de Waterweg.

In de verte, aan het eind van de Waterweg, zijn de huizen aan de Singel te zien.

Bron foto: Streekarchief Goeree-Overflakkee.

Boven de bebouwing uit steken masten van vissloepen. De huizen aan het eind van de Waterweg staan aan de Singel.

23-02-2018

23-02-2018

Bron foto: Streekarchief Goeree-Overflakkee.

Koninginnedag 1966

Mijn geboortehuis

In dit huis, de laatste van een rijtje langs het fietspad naar het Havenhoofd, ben ik geboren. Herinneren doe ik het van de keren dat ik erlangs fietste naar het Havenhoofd. Ik heb er ongeveer drie jaar gewoond en dus kan ik me niets herinneren van hoe het er voor me was. Foto's en verhalen helpen me er een beeld van te vormen. Verhalen over de ontsnapping uit de kinderwagen, waarbij ik buitenboord in het tuigje aan de kant van de vijver hing, over weglopen naar het water van de haven. In een babyboek werd mijn ontwikkeling bijgehouden van die eerste jaren; een bazige, niet nette, niet betrouwbare maar wel tevreden en energieke jongen was ik, als ik de aantekeningen van mijn ouders mag geloven. Met de mattenklopper is in de jaren erna het een en ander bijgestuurd.