Proloog

''Freedom is freedom from direct intervention in our life plans'' (Thomesma, 1984)

Een persoonlijke noot:

Zondag 6 februari 2011, een dag welke voorgoed mijn leven zou veranderen. Ik ging skiën tijdens de laatste 10 weken van mijn opleiding tot verpleegkundige. Op de tweede dag in het funpark ging het fout. 80 kilometer per uur, skischans, 8 meter in de lucht, 20 meter verder dubbelgevouwen landen. Vele botbreuken, een klaplong en drie weken coma als resultaat. En dan als kers op de taart een dwarslaesie op hoogte T12. Rolstoelgebonden en op dat moment 20 jaar.
Na mijn ongeval en revalidatie heb ik gestreden om mijn leven weer op te pakken. Het revalideren gebeurt pas echt buiten de revalidatiekliniek. In de eerste zes-zeven-acht jaar is het prettig als ieder je helpt bij ''dingen'' wat lastig gaat. Echter na deze tijd merkte ik inbreuk op mijn regie over eigen leven, autonomie, vrijheid, eigen waarde, levensprioriteiten bepalen en zo zelfstandig te komen tot zelfontplooiing. De ongevraagde hulp (inmenging van buitenaf) doet afbreuk aan mijn beleving van autonomie en volwaardig mens voelen, welke verantwoordelijkheid kan nemen over eigen handelen. Een onderwerp welke vele lotgenoten delen, het leren leven in de verbroken wereld, waarbij het een zoektocht is naar het herontwerp van eigen identiteit.