Claes Pierre  &  Breesch Colette                     &  smolders fin

1.  Stamhuis, foto's en situering op kaart

2.  Foto's van het gezin

Josephine Smolders, de 2de vrouw van Pierre

3.  Foto's van de familie, bezigheden

3.1.  Ruimere familie en kennissenkring

3.2.  Pierre als soldaat

3.3.   Hogere generatie

3.4.  Bezigheden

4. Stamboom

5.  Overlijden

Bidprentje

EEN TRAGISCH ACCIDENT

BID VOOR DE ZIEL VAN ZALIGER

Mevrouw Colette BREESCH

echtgenote van

Mijnheer Pierre CLAES

geboren te Bevingen, de 28 Januari 1902 en er bij een pijnlijk ongeval overleden, de 18 November 1951, gesterkt door de genademiddelen onzer Moeder der stervenden.

Wij weten, God, dat uw ogenblik, het meest gepaste ogenblik is en gelaten onderwerpen wij ons aan uw goddelijke Wit: U doorgrond echter ook onze diepste wensen van ons menselijk hart en weet hoe zwaar de beproeving is die ons allen treft: nu is er zo een leemte in de huishoudelijke haard, nu zal ontbreken bij het Zondag bezoek de dapperste van het ouderlijk huis, nu is er zo een verslagenheid in de grote familie van onze parochie, omdat een toegewijde echtgenote, een tedere moeder, een gedegen kind, een dierbare zuster uit ons midden zo intens en onmeedogend werd weggerukt.

Haar leven was getekend met de vreugde en smart van elk moederleven, in stille eenvoud goed doende aan wie in nood was, in oprechte liefde de zorgdragend voor echtgenoot en kind en met haar gedachten verblijvend bij haar lieve kinderen bij God. Al onze moeders weten zo stil en eenvoudig te zijn, omdat het lijden hen beproefd en gelouterd en hen offerende sielen, biddende zielen maakt; de duur- bare overledene wist te bidden en trouw ter kerke te gaan. zij was de sterke moeder omdat z diep geloofde.

Dien Zondagmorgen was een Zondag, een Jubelzondag. de Biecht de H. Communie, de Aflaat van het Heilig Jaar.de schoonste voorbereiding om naar de eeuwigheid, naar God te gaan: hare laatste uren in de gezelligheid van de huiskring doorgebracht, zou se beginnen en eindigen in Vaders huis. in het eeuwige Vaderhuis. In Paradisum deducant te Angeli, naar de hemel, doen de engelen uitgeleide. Mijn dierbare echtgenoot. mijn insig genegen zoon waar is dit kruis, u waart mijn steun, mijn fierheid, ik leerde a moedig en betrouwvol te zijn, ik ben uw voorspreekster bij God, weest dapper. U mijn geliefde vaderen moeder in onzen schonen familiekring hebt gij mij opgeleid tot geloofsovertuiging, goedheid. uw mijne goede zusters. broeders en familieleden, er was zo'n onderlinge genegenheid en hulpvaardigheid in ons midden. laten wij d'een voor d'ander bidden, dat wij malkander in de Hemel zouden vervoegen.

6.  Verhaal

Het was in het heilig jaar 1951

Colette Breesch (28-1-1902 - +18-11-1951) had 's morgens de diensten in de kerk meegemaakt om daarna de zondag door te brengen in het gezin. Bij valavond verliet ze aan de arm van Pierre Claes (+1981) haar echtgenoot, het huis (toen nog het oude huis aan de watermolen). Het was een mistige novemberdag. Ze gingen naar het ouderlijk huis van Colette tegenover de kerk. Op de Naamse steenweg gekomen ongeveer tussen Gerard Peeters (+1969) en Zwarte Marie (de tegenwoordige tuinwinkel) werd Colette door een auto in de rug aangereden. De chauffeur was een man van Waterschei en een van zijn kruislichten was kapot. Colette was op de slag dood, terwijl Pierre haar nog bij de arm had. Men bracht het nieuws in "De Welkom" (tegenwoordig café Rochendael) waar Henri aan het kaarten was. Deze haastte zich naar de plaats. Hortense Hayen (Zuster te Brecht) heeft het gelaat van Colette gewassen.

's Avonds om negen uur wist men in het ouderlijk huis nog niets van het accident. Toch had Jean Claes het al vernomen. Jef Breesch (+1962) was al slapen, Philomène Celis (+1956), Irène Breesch en Rosa Priemen (+1957) waren nog op. Marcel was afwezig. Toen kwam Meneer pastoor Onkelinx in gezelschap van Antoine Breesch binnen met het schrikwekkende nieuws.De eerste reactie was verbijstering, "Wat zal pa zeggen". Toen zei Philomène: "Gods wil geschiede".

Uit de parochie archieven