5  Kleinhandels,  cafés,  bedrijven

5.1 Kleinhandel, winkels

Kruidenierswinkeltje en kleermaaksters                      

A)        Kleine kruidenierswinkeltjes soms niet meer dan een tafel gevuld.

1. in het stamhuis van de familie Bollen op de weg naar Rochendaal

2. In het stamhuis van de familie Benaets, de boerderij waar Simone Janssens gewoond heeft

3. Bij Catho Swartenbroeckx en Henri Vanswijgenhoven op de Naamse steenweg, ouders van Jean

        Vanswijgenhoven: zij verkochten er vroeger tabak en pruimtabak (cfr info van Marcel Vinck) .

4. Bij Cecile Biets (& Hayen Robert) tegenover de café Welkom

5. Het  winkeltje van Justine en Clementine Deckers op de steeg. "Bij Roses", vult Moniek (Breesch) aan

6. Bij Gaston Claes verkocht men aanvankelijk ook ijsjes.

7. Bij Alexander Vinck op de Naamse steenweg verkocht men waarschijnlijk ook snoep

8. Op de Naamsesteenweg waar nu Jean Ghijsens woont, was ook nog een winkel van Jeaninne Vandormael en             Jacques Princen

9.         Bij  "Seredine van Proe" Bevingencentrum, cfr foto hierboven

B)   Naaisters

1. Julia Ruymen, 

2. Alice Ottenborg,

3.         bij Maria en Alice Haijen.

4. Simonne Jansens

5. Madeleine Celis 

6. José Coene, de vrouw van Guido Peeters

7. Nicole Breesch, de vrouw van Romain Stiers

8. Madeleine Smets ?

9. "Vierke" op de Naamsesteenweg

10. De schoonmoeder van Gerda Tilkens, moeder van Urbain, op de Naamsesteenweg

11.        Naaiwinkel "Serlinkes" bij Maria (Louisa Nelissen & Hubert Bollen) en Félicie Meekers (& Armand Surinx)

12.        Naaiwinkel bij Maria en Alice Haijen

C)       Bakkerij

1.        Gaston Belet. Bij kermis en mogelijk ook bij andere gelegenheden, brachten dorpsgenoten bakmateriaal en ander

       goed bv appelmoes of zelfs tarwe naar de bakker die dan het gebak of taarten voor hen bakte.

5.2 Cafés

Voorlopige lijst van drankgelegenheden in het vroegere Bevingen

café Rochendaal / Welkom

• aan de kruising Bevingencentrum met de Naamsesteenweg

• Johnny en Denise, voordien uitgebaat door de ouders van Gerard Lysmont

café Rust Roest

• op de Steeg

• door Gaston Claes, nadien door Paul Benaets en Annie Claes

café Aan de kerk / De Preekstoel

• Bevingencentrum

• door Louis Bollen

café Bij Lambertus (kliermékerke)

• Naamsesteenweg tegenover huis van Fred Bertrand

• door Lambert (Ottenborgh) de kleermaker en Caroline Roosen

taverne Ten Wyngaert

• Naamsesteenweg tegenover de kringloopwinkel

• uitbater Neesen

café van Roosen

• drie trapjes omhoog, Naamsesteenweg

• uitbaters : Jean Roosen § Marie Gijsens, ouders van José en Lucienne Roosen, die gehuwd was met François Celis 'Soj'), grootouders van Christiane Roosen, die er ook nog een tijd heeft gewoond.

Bij Kobe, in de smidse

• Naamsesteenweg dicht bij de school

Café Borlo, bij Zwarte Marie

• Naamsesteenweg na de afrit naar Straeten, waar de tinwinkel is geweest

Bij Luc Mekers

• onder de toog

• in Straeten, wegje in tegenover kapelletje Heilige Maria

In het stamhuis van de familie Lamens

• onder de toog

• op de Naamsesteenweg

Dankzij foto's van Henri Vanelderen krijgen we terug een beeld van de taverne Ten Wijngaert

5.3 Bedrijven

5.3.1 Smets Usé

Met veel prachtige foto's van Henri Vanelderen

Artikel uit krant van 1862 !! 

 over de moeilijke toegang naar Bevingen, de vroegere schilderachtige dorp en de bezoedeling door het vilbeluik

Deze tekst uit de Bink werd aangereikt door Jean-Paul Broos en leesbaar gemaakt door  Etienne Vanoirbeek, zie verder.

Einde van Fedaar

Beschuldigende vinger in richting van vilbeluik

Het gas dat de zware ontploffing in het centrum van Sint-Truiden veroorzaakte, is van biochemische oorsprong. Burgemeester Jef Cleeren heeft het over methaangas, een restproduct van de rotting van organisch afval. En dan zitten we meteen bij de kem van het probleem: "Hoe kwam dat organisch afval in de Cicindriabeek terecht?" Menig Truienaar wijst met een beschuldigende vinger in de richting van het vilbeluik aan de Naamsesteenweg, dat afvalwater zou lozen in de beek. Al jaren heeft het stadscentrum in de zomermaanden af te rekenen met een doordringende geur van rottend dierlijk afval. Burgemeester Cleeren die kort na de klap ter plaatse kwam, is echter voorzichtiger. "Er zijn verscheidene scenario's mogelijk. Zeker is dat methaan en zuurstof een explosief mengsel vormden dat tot ontbranding kwam. Getuigen zagen een steekvlam. In de koker, waarin de Cicindriabeek loopt, heeft zich blijkbaar een ophoping van het gas voorgedaan. Het vilbeluik aanwijzen als de schuldige is vrij gemakkelijk. Er zijn ook andere bedrijven die organisch afval lozen in de beek. Na de ontploffing is de hele bedding van de Cicindriabeek gecontroleerd. Aan de Spaanse Brug werd een sterke alcohollucht waargenomen." Dat de ontploffing vooral het molenhuis van de abdijhoeve trof is niet zo verwonderlijk. Op die plaats is de Cicindriabeek over een korte afstand niet ingekokerd Daar kan de lucht -en dus ook zuurstof- bij het ontsnappende methaangas, wat het explosiegevaar verhoogt.

Vanwaar de naam Fedaar ?

Roger Duchateau weet te vertellen dat de eerste uitbater (vóór Smets-Usé) een zekere Feodar was (met o tussenin, dit is terug te vinden in de bevolkingsregisters), vandaar de benaming die verbasterde tot Fedaar. Dank voor het opzoekingswerk.

Artikel uit het Belang van Limburg door Joos Meesters

LIMBURGER EN WERELDBURGER  een kleinzoon van Smets Usé

“Fantastisch om plat Truiens te spreken in Burundi”

Zijn naam is Russisch, opgroeien deed hij in Sint-Truiden en nu woont hij in het Afrikaanse Burundi. Stephan Doukhopelnikoff laat zich in geen hokje stoppen. “Mensen noemen me een goeroe.”

“Kijk, ik woon in the middle of nowhere”, zegt Stephan Doukhopelnikoff, wanneer we hem videobellen in Bujumbura. Hij is uit zijn zelfgebouwde woning in de heuvels gelopen om ons het zicht op de vallei te tonen. “Zoals je ziet, woon ik in een arme wijk. De waterleiding doet het niet en de mensen komen water halen aan de waterput voor onze deur.” In tegenstelling tot de meeste blanken in Burundi is Doukhopelnikoff niet gelinkt aan een hulporganisatie. Ooit haalde hij de kolommen van deze krant als voorzitter van de Truiense Open Vld en als een van de eerste advocaten die zich bezighielden met de juridische aspecten van het internet. Tot hij in 2014 een totaal andere wending aan zijn leven gaf. Vandaag vermeldt zijn visitekaartje onder meer coach en bemiddelaar en breekt hij een lans voor meer mindfulness en mededogen als weg naar een betere wereld. Maar eerst even dit.

Doukhopelnikoff, klinkt behoorlijk exotisch voor een Truienaar.

“Het is een Russische naam. Mijn grootvader was van militair-adellijke afkomst. Bij de revolutie in 1917 heeft hij moeten toekijken hoe het hoofd van zijn vader werd afgehakt. Nadien is hij gevlucht naar Europa waar hij mijn grootmoeder heeft leren kennen. Als ik spreek op vredesconferenties in Burundi over bemiddeling als oplossing voor conflicten, haal ik mijn grootvader vaak aan. Hij zei altijd: ‘Ga niet terug naar het verleden, je verantwoordelijkheid ligt in het heden.’”

Wat heeft je destijds doen beslissen om afscheid te nemen van de advocatuur?

“Ik ben 27 jaar advocaat aan de balie geweest, maar was het procederen kotsbeu. Ik zag meer en meer de fouten van het systeem. De rechtbank kan alleen bezig zijn met wie gelijk heeft, terwijl 80 procent van de conflicten te wijten is aan een communicatieprobleem. Daarom ben ik cursussen gaan volgen rond bemiddeling en gaandeweg overtuigd geraakt van het belang van professionele bemiddelaars. Daarnaast waren er ook elementen in mijn privéleven die meespeelden. Mijn moeder had alzheimer en ik vond het verschrikkelijk hoe ze zat weg te kwijnen in een woonzorgcentrum. Het was een moment waarop veel tegelijk tegenzat. Ik kreeg een burn-out en vond dat het moment gekomen was om een nieuwe wending te geven aan mijn leven.”

Die nieuwe wending bracht je naar Afrika?

Als spreker op de openingsconferentie van de balie van Bujumbura. RR

“Ik had enkele jaren eerder een internationale zaak gedaan in Swaziland en had er mijn toenmalige vrouw leren kennen. In 2014 heb ik mijn moeder meegenomen en zijn we verhuisd naar de thuis van mijn vrouw in Swaziland. Mijn moeder heeft er nog anderhalf jaar heel gelukkig geleefd.”

Je moeder met alzheimer meenemen naar Swaziland. Ik zie het weinig mensen doen?

“De wereld is een dorp voor mij. Ik heb ook in Spanje gewoond en nam het vliegtuig zoals anderen de bus namen. Met een open geest en een open hart pas je je heel snel aan. Voor mij is alles zoals het is. Ik respecteer iedereen en probeer altijd te helpen, maar het zal niet beïnvloeden hoe ik leef. De kwaliteit van mijn leven bepaal ik zelf.”

Hoe ben je dan in Burundi terechtgekomen?

“Mijn relatie in Swaziland is spaak gelopen en ik ben vertrokken naar Kaapstad. Daar heb ik mijn huidige vrouw leren kennen. Zij is Burundese. Ze had negen jaar in Zuid-Afrika gewerkt maar door de xenofobe toestanden daar werd haar visum ingetrokken. Daarna hebben we zes maanden in Rwanda gewoond om uiteindelijk hier in Burundi te belanden.”

5.3.2 Garage Celis

5.3.3 Vervoer Bessemans

5.3.4 Vervoer Lysmont

5.3.5 Schrijnwerkerij

5.3.6 Smidse