Claes Pierre & Breesch Colette & smolders fin
1. Stamhuis, foto's en situering op kaart
Pater Gentilus
DE CLAESHOEVE
Het is een feit dat Straeten van ouds een soort toevluchtsoord was van vreemde leurders en landlopers die, van mensenheugenis, in de oude winning Sacré (de huidige hoeve van Paul Claes) mochten logeren. Vooral Duitsers en Bohemers hadden er hun geregelde rendezvous. Franske Van lierde, 94 jaar toen hij in 1933 stief, die vanaf zijn 7 jaar als koeterke in de winning te Straeten -toen genoemd Sneyers- dat er daar iedere avond meerdere landlopers de nacht kwamen doorbrengen, Ze sliepen in de stallen en aten aan de tafel der knechten.
Twee typische feiten illustreren nog deze vervlogen tijd. Eens kwam een hele familie rondreizende Bohemers logeren, vrouwen met zwartbiezen gelaatskleur en lange haren die hun kinderen op de heup droegen en mannen die rokken of pagnes (schaamschort) droegen.
Een andermaal, 't was winter, de sneeuw lag klompen dik - de logeurs konden niet weg zodat ze in aantal waren - toen kwam er het heilig paterke* van Sint-Truiden ook om te logeren. De meeste dagen preekte hij voor deze rondreizende die gretig toeluisterden. Maar hun verwondering steeg ten top toen het heilig paterke een grote Lieve Vrouw onder zijn mantel uithaalde en hen vertelde dat die Lieve Vrouw te Lourdes kwam te verschijnen (1858). De pachteres voelde zo een eerbied voor hem, zo vertelde Franske, dat hij van de haar een goed warm bed van een strozak moest gereed maken op de zolder. Deze laatste geschiedenis stelt ons van in de jaren 1854 1860. Deze traditie heeft zich gehandhaafd tot na de Tweede Wereld Oorlog. Door het vliegplein en de moderne wegen is dit gebruik verdwenen.
Pater Gentilis
*Wilhelmus Van Oppen, pater Gentilis, minderbroeder, werd geboren te Alken op 8 september 1820 en overleed te Hasselt op 25 februari 1875.
Uit de notities van de Bevingse minderbroeder pater Celestinus Lamens
2. Foto's van het gezin
Pierre
Guillaume en Colette Breesch
Pierre Claes & Colette Breesch
Maria Claes, zus van Paul
Sylvain en Raymond Claes (neefjes) en Maria Claes
Op het boerenpaard in de oude molen : Georges, Marieke, Sylvain, Paul en Jaak Claes.
Josephine Smolders, de 2de vrouw van Pierre
3. Foto's van de familie, bezigheden
3.1. Ruimere familie en kennissenkring
bij de familie Vanlierden
bij plechtige communie Paul Claes
3.2. Pierre als soldaat
Claes Pierre als soldaat
3.3. Hogere generatie
Het stamgezin met Thérèse Collaers en Edmond Claes op middenste rij (persoon rechts is onbekend),
bovenste rij van links naar rechts Sylvain, François, Maria, Jeanne, Theophile en Jef,
beneden Pierre en Gaston.
ouderlijk gezin van Colette Breesch, stamgezin Breesch Joseph & Philomène Celis
3.4. Bezigheden
4. Stamboom
5. Overlijden
Bidprentje
EEN TRAGISCH ACCIDENT
BID VOOR DE ZIEL VAN ZALIGER
Mevrouw Colette BREESCH
echtgenote van
Mijnheer Pierre CLAES
geboren te Bevingen, de 28 Januari 1902 en er bij een pijnlijk ongeval overleden, de 18 November 1951, gesterkt door de genademiddelen onzer Moeder der stervenden.
Wij weten, God, dat uw ogenblik, het meest gepaste ogenblik is en gelaten onderwerpen wij ons aan uw goddelijke Wit: U doorgrond echter ook onze diepste wensen van ons menselijk hart en weet hoe zwaar de beproeving is die ons allen treft: nu is er zo een leemte in de huishoudelijke haard, nu zal ontbreken bij het Zondag bezoek de dapperste van het ouderlijk huis, nu is er zo een verslagenheid in de grote familie van onze parochie, omdat een toegewijde echtgenote, een tedere moeder, een gedegen kind, een dierbare zuster uit ons midden zo intens en onmeedogend werd weggerukt.
Haar leven was getekend met de vreugde en smart van elk moederleven, in stille eenvoud goed doende aan wie in nood was, in oprechte liefde de zorgdragend voor echtgenoot en kind en met haar gedachten verblijvend bij haar lieve kinderen bij God. Al onze moeders weten zo stil en eenvoudig te zijn, omdat het lijden hen beproefd en gelouterd en hen offerende sielen, biddende zielen maakt; de duur- bare overledene wist te bidden en trouw ter kerke te gaan. zij was de sterke moeder omdat z diep geloofde.
Dien Zondagmorgen was een Zondag, een Jubelzondag. de Biecht de H. Communie, de Aflaat van het Heilig Jaar.de schoonste voorbereiding om naar de eeuwigheid, naar God te gaan: hare laatste uren in de gezelligheid van de huiskring doorgebracht, zou se beginnen en eindigen in Vaders huis. in het eeuwige Vaderhuis. In Paradisum deducant te Angeli, naar de hemel, doen de engelen uitgeleide. Mijn dierbare echtgenoot. mijn insig genegen zoon waar is dit kruis, u waart mijn steun, mijn fierheid, ik leerde a moedig en betrouwvol te zijn, ik ben uw voorspreekster bij God, weest dapper. U mijn geliefde vaderen moeder in onzen schonen familiekring hebt gij mij opgeleid tot geloofsovertuiging, goedheid. uw mijne goede zusters. broeders en familieleden, er was zo'n onderlinge genegenheid en hulpvaardigheid in ons midden. laten wij d'een voor d'ander bidden, dat wij malkander in de Hemel zouden vervoegen.
6. Verhaal
Het was in het heilig jaar 1951
Colette Breesch (28-1-1902 - +18-11-1951) had 's morgens de diensten in de kerk meegemaakt om daarna de zondag door te brengen in het gezin. Bij valavond verliet ze aan de arm van Pierre Claes (+1981) haar echtgenoot, het huis (toen nog het oude huis aan de watermolen). Het was een mistige novemberdag. Ze gingen naar het ouderlijk huis van Colette tegenover de kerk. Op de Naamse steenweg gekomen ongeveer tussen Gerard Peeters (+1969) en Zwarte Marie (de tegenwoordige tuinwinkel) werd Colette door een auto in de rug aangereden. De chauffeur was een man van Waterschei en een van zijn kruislichten was kapot. Colette was op de slag dood, terwijl Pierre haar nog bij de arm had. Men bracht het nieuws in "De Welkom" (tegenwoordig café Rochendael) waar Henri aan het kaarten was. Deze haastte zich naar de plaats. Hortense Hayen (Zuster te Brecht) heeft het gelaat van Colette gewassen.
's Avonds om negen uur wist men in het ouderlijk huis nog niets van het accident. Toch had Jean Claes het al vernomen. Jef Breesch (+1962) was al slapen, Philomène Celis (+1956), Irène Breesch en Rosa Priemen (+1957) waren nog op. Marcel was afwezig. Toen kwam Meneer pastoor Onkelinx in gezelschap van Antoine Breesch binnen met het schrikwekkende nieuws.De eerste reactie was verbijstering, "Wat zal pa zeggen". Toen zei Philomène: "Gods wil geschiede".
Uit de parochie archieven