Sint-Huibrechts-Hern is een deelgemeente van Hoeselt, gelegen tussen Bilzen en Tongeren (Limburg, België). Op de zuidelijke muur van de romaanse toren van de Sint-Hubertuskerk is op hoogte van 1.60m een labyrint voorgesteld met 10 spiralen over een diameter van een vijftigtal cm. Het beslaat een vijftal muurblokken waarvan er enkele bij een eerdere restauratie werd vervangen en waarvan er één inmiddels werd voorzien van graffiti. Het labyrint is dan ook aangetast in zijn bovenste kwadrant rechts en onderaan.
Het aanbrengen op een kerkwand roept duidelijk verwijzingen op naar de vergelijkbare attitude met elders beschreven inserties, metseltekens, schachbrettsteine... wat de overtuiging dat het om een apotropaeïsch toegepast motief gaat, versterkt.
Het feit dat het is aangebracht over meerdere stenen, op een (werk-)hoogte van 1.60m geeft het een behoorlijke kans dat het niet origineel aanwezig was maar op een later tijdstip werd aangebracht, of minstens na de bouw van dat wanddeel.
Het gaat om een labyrint van het klassieke type (zoals ze recenter worden benoemd). Het werd in ronde en vierkante vorm terug gevonden in Europa, Noord-Afrika, India, Indonesië, het zuid-westen van Amerika, zelfs in Zuid-Amerika. Het type werd eerder ook het Kretenzische of zeven-spiralen labyrint genoemd. Dit ging echter verder op een verwijzing naar het mythologische labyrint van koning Minos op Kreta met Theseus die de opgesloten Minotaurus doodt en Daidalos en Ikaros die met wassen vleugels eruit ontsnappen. Het labyrint-type blijkt echter heel wat ouder te zijn.
Jeff Saward toont op zijn site de eenvoudige techniek om een zeven spiralig labyrint vorm te geven (zie figuur).
Het labyrint in Toscane, Lucca, San Martino kerk is op een vergelijkbare wijze geplaatst en vertoont hierdoor enige gelijkenis.
De toren en de gotische kerk van Sint-Huibrechts-Hern (Hoeselt) werden gebouwd onmiddellijk na 1256, toen Hern zich als quasi zelfstandige parochie had losgemaakt van de moederkerk van Hoeselt. In 1905 werd het schip van het 13de-eeuwse kerkje vervangen door een moderne zaalkerk. Bij die gelegenheid ontdekte men in het oude koor fresco’s, die de oudste bekende plastische voorstelling inhouden van de Hubertuslegende. Deze fresco’s dateren uit de tweede helft van de 13de eeuw en kwamen tot stand onder het mecenaat van Jan van Elderen, toenmalig heer van Hern, die later monnik werd en prior van de Abdij van Saint-Hubert. De kerk (zonder de zijbeuken) is sinds 1938 beschermd.