Grafkruisen/Grafzerken

Ten westen van de Maas vinden we zelden beroepsattributen op de grafkruisen terug. Ook extra versieringen zoals bloemmotieven, harten, kronen, paternosters en dergelijke zijn westelijk van de Maas niet of nauwelijks aanwezig. Doodshoofden vinden we over het ganse onderzocht gebied terug. Oostelijk van de Maas, onder andere in Voeren vinden we een reeks grafkruisen terug die onmiskenbaar uit éénzelfde atelier stammen. Deze console-pijlkruisen werden versierd met bloemmotieven, koorden, schapulieren en paternosters.

Aan de Belgische Maasoever treffen we slechts enkele grafkruisjes aan met sibbetekens of huismerken, deze tekens vinden we in Nederland veelvuldig terug op zowel Protestantse als Rooms Katholieke grafzerken zoals deze in de St.-Janskerk te Maastricht. Daarbij komen we aan de Maasoever regelmatig ankers tegen op de grafkruisen; een teken dat de overledene maasschipper was.

Rotem, sibbeteken. Maastricht, anker in Maastricht in Sint-Servaas en sibbeteken in de kerk van St.-Jan.

Aan de oostelijke kant van de Maas vonden we een eigenaardig gebruik dat we nergens anders in het onderzochte gebied aantreffen : voor een ongehuwde man beitelde men een kroon op de schacht van het kruis. De kroon, oorspronkelijk een teken van hoogwaardigheid, heeft in de loop der tijden zijn symboliek niet verloren. Een “jonkman” verdiende de kroon voor zijn kuis leven dat hem duidelijk onderscheidde van de anderen (komt ook regelmatig voor in de streek van Aubel.)

Voeren