~ December 2022 ~

Zoals de traditie het wil, gaan we elk jaar tussen Kerstmis en nieuwjaar nog enkele dagen raaên in Frankrijk.

Dit jaar geen gîte als vaste uitvalsbasis. We zijn vertrokken in de omgeving van Toul. Onze eerste overnachting was in Saint Michiel. Onze route begon al direct met 13 km onverhard door het bos. Onderweg passeren we ook het Fort van Jouy-sous-les-Côtes. We proberen ook nog een blik te werpen in de Carrière d’Euville, maar dat lukt niet zo goed. Je kan wel over het pad rijden dat er aan de achterkant langs loopt langs boven maar op de meest plaatsen is alles goed afgesloten met een draad. In 2009 konden we nog langs de hoofingang naar binnen en hebben we zelfs geslapen in die steengroeve. Verder veel weidse uitzichten richting vallei van de Moesel.

De volgende dag gaat onze trip richting Verdun. We rijden eerst langs het Lac de Madinne, een kunstmatig meer met een oppervlakte van 1100 Ha, eind jaren ‘60 aangelegd als drinkwaterreservoir voor de stad Metz. Vanaf het meer zien we de “Butte de Montsec” liggen met op de top het Amerikaans monument. Nadien vervolgen we onze route langs de “côtes” dorpen. Wat me daar vooral opviel waren de vele boomgaarden, volgens google zouden dat wel eens pruimenbomen kunnen zijn, de Mirabelles de Lorraine waar de streek bekend om staat.

We maken een kleine omweg langs het Fort de Géniecourt. Daar waar we in 2014 nog zo naar binnen wandelden, was de ingang nu dicht gemetst en de opening die er door anderen al terug was gemaakt, zwaar gebarricadeerd. Enkel het gedeelte wat op het plan van het fort staat als “Ravelin de gorge” en de ruimte waar in 1917 de stroomgroep werd bijgeplaatst, zijn “vrij” toegankelijk. ’t Is te zeggen eigenlijk is heel het gebied “Zone militaire -defense d’entrer”.

We hadden echter het geluk dat er toevallig 2 kerels aankwamen die het fort kenden als hun broekzak. Ze leidden ons dan ook naar een geheime ingang. Eens binnen kregen we wat meer uitleg over het fort. We zagen onder andere de slaapzalen van de soldaten, tot 150 man in 1 kamer!, de bakkerij, de poederkamer (het fort dateert nog net van de periode dat kanonnen nog met buskruit moesten worden geladen) met een ingenieus verluchting- en verlichtingssysteem met openingen naar buiten en spiegels om het zonlicht naar binnen te leiden. Licht maken met vuur, zoals dat in die tijd gebruikelijk was, was uiteraard uit den boze in die poederkamer.

De laatste dag ging de track verder richting Orval. Weinig spectaculair offroad, buiten een lastige helling en een modderpoel. Wel weer mooie vergezichten. Tegen het eind van de dag buigen we onze route af richting Montmédy, waar we al een aantal keren zijn gepasseerd maar nog nooit de citadel zelf hadden bezocht. Dus wij naar de citadel, binnengereden en volledig rond gewandeld langs de verdedigingsgracht. Best de moeite! Onze 3-daagse werd afgesloten met een dinertje in waarschijnlijk het knapste restaurant van Virton.

Link naar de prentjes: