~ Februari 2017 ~
Vorig jaar gingen we een eerste keer rijden in de regio Argonne, een zeer bosrijke streek in het noord oosten van Frankrijk. De track die ik daarvoor had gemaakt, is nog steeds niet volledig verkend, ondanks de hulp die we kregen van "de Bockenrijders", een bevriend team.
We vorderden toen ontzettend traag. Het leek wel een processie van Echternach, zo zwaar kan het parcours daar zijn! Dit keer was het niet anders.
Voor de eerste nacht hadden we hetzelfde hotel gereserveerd als vorige jaar, Hotel La Lorraine in Attigny. We starten opnieuw in Elan. Aanvankelijk verloopt alles vrij vlot. Vooral omdat we nu niet meer hoeven te zoeken naar alternatieve routes. De stukken met verbodsborden en barelen worden nu netjes omzeild met behulp van de geregistreerde tracks van vorig jaar.
Vanaf Le Chesne begint er een stuk dat we zelf nog niet hebben verkend. Het plan was toen om de opgenomen track van de Bockenrijders dan maar te volgen. Na 2.5 km gereden te hebben over de D42 merkt Lieven een zijweggetje op. Volgens de topokaart sluit dat weggetje niet aan op een volgende weg, er is een kleine onderbreking. We besluiten om toch eens te gaan kijken of er effectief geen aansluiting is ...
Na 350 meter beslissen we terug te draaien wegens te zwaar. De winchen en treklinten worden een eerste keer zwaar op de proef gesteld. Bijna drie en een half uur later vertrekken we daar terug op de D42 richting Hotel in Attigny.
We sluiten deze prachtige eerste dag af in ons favoriete restaurant La Ferme de Méry
De volgende dag rijden we eerst naar het zuidelijkste punt van onze track, net boven Sainte Menehould. Vandaar uit rijden we richting noorden. 's Avonds worden we verwacht in hotel du Saumon in Buzancy.
De coördinaten van deze leuke schuilplaats worden opgeslagen. Ze kunnen later nog wel eens van pas komen.
Opnieuw moeten er regelmatig omleidingen worden verzonnen. Op een bepaald moment beslissen we om weer rechtsomkeer te maken. Enkel Guy kiest voor de moeilijkste weg. Copiloot Koen heeft dat geweten!
De weg loopt licht omhoog. Je zou dus denken dat die "kwacht" een beetje verder ophoudt ... niet dus! De volgende 650 meter moet er gewincht worden!
Intussen rijden wij even blokje rond en komen Guy en Koen tegemoet via een leuke holle weg.
Na dit intermezzo zetten we onze weg verder. We moeten weer even zoeken naar een alternatieve route. Die vinden we ook en begint met een pittig helling.
Een eindje verderop, het begint intussen te schemeren, komen we dwars op een kort maar steil V-dal terecht. Omdat er twijfels zijn of we daar zonder winchen uit geraken, beslissen we een laatste keer voor vandaag om terug te draaien en over de grote baan naar het hotel te rijden.
Derde en laatste dag van onze krokusrit. Bij het verlaten van het dorpje Buzancy nemen we de kortste route naar de track om daar te starten met een onverkend stuk. Opnieuw een beetje zoeken, opnieuw vinden we leuke weggetjes!
Op een bepaald moment zegt Rik me "Hier zijn we vorig jaar ook geweest". "Nu je het zegt, dat klopt, dan komt straks dat zwaar stuk waar we vorig jaar zo lang over hebben gedaan."
In de aanloop naar "dat zwaar stuk" beslist Guy om de moeilijkste weg te nemen en opnieuw een winchmarathon te doen.
Na de soep beginnen we met volle moed aan die 2 km lange modderbaan.
Het spoor wordt alsmaar dieper. Bijna halfweg krijgt Guy die daar op kop rijdt het moeilijk. Het is intussen al na 15h ... Met nog een kilometer te doen en de herinneringen van vorig jaar in het achterhoofd, besluiten we een laatste keer om terug te draaien. Het is stilaan tijd om de terugweg naar huis aan te vatten, niemand ziet het zitten om hier nu nog enkele uren verder te ploeteren.
Het is goed geweest, wat zeg ik, het was geweldig!
Nog steeds zitten er onverkende stukken in de track die ik vorig jaar op m'n pc uittekende. Een goede reden om nog eens terug te gaan!
Waren er bij :
Bert, Carl, Robin & Wout
Dirk & Carole
Lieven & Niels
Guy & Koen
Chris & Rik
~
