~ Augustus 2013 ~

Oorspronkelijk zouden we pas volgend jaar in de paasvakantie terug naar de Morvan gaan, maar uiteindelijk konden we niet zo lang wachten en hebben we daar onze traditionele zomerrit gedaan.

De vele meren die je onderweg tegenkomt hebben de doorslag gegeven. Het doet echt wel deugd om in zo'n meer te springen tegen het einde van een dagrit !

We waren onderweg met 4 defenders:

Lieven en zoon Niels (groene 90)

Thomas en Marissa (blauwe 110 dcpu)

Guy en Joël (gele 90)

Bert, Christiaan en zoon Rik (groene 110 dcpu)

Dit keer zouden we de route in de tegenovergestelde richting rijden en de extra lus in het midden (route du Lac des Settons) meepakken.

Uiteindelijk hebben we relatief weinig kilometers gereden. Die 5 roadbooks hebben we nu nog steeds niet allemaal volledig uitgereden. De reden daarvoor lag vooral bij de vele dichtbegroeide paadjes die we tegen kwamen. Het is duidelijk dat hier vrij weinig wordt gereden. Moto's en quads kwamen we wel eens tegen, nooit andere 4x4's buiten de Mahindra van een lokale bewoner. Wandelaars kruisten ook wel eens onze wegen (of wij de hunne), soms verwonderde blikken, altijd vriendelijke mensen!

De Morvan blijft ons bekoren. Spectaculair is het landschap daar niet, maar wel heel mooi, een beetje te vergelijken met “onze” Ardennen. Af en toe een pittige helling of afdaling, op tijd een diep spoor met modder en/of water (en dat na enkele weken warm weer, dat beloofd voor de winter!), tussendoor een technische passage …

Het landschap is een afwisseling van bossen en velden. Die velden zijn bijna altijd omzoomd door (weinig gesnoeide) hagen. Soms rij je kilometers door het bos en kruis je sporadisch een asfalt baantje …

Dat allemaal samen met een zeer aangenaam gezelschap, alle dagen plein soleil, elke avond onderuit zakken aan een kampvuur met een frisse pint en een lekker stuk vlees … meer moet dat niet zijn!

~