~ December 2012 ~

Zagen, zagen en nog eens zagen ...

Letterlijk uiteraard. Enorm veel bomen die bezweken waren door de sneeuw versperden onze weg. Ik had eerder gedacht dat het rijden in de sneeuw een probleem zou zijn, maar dat bleek helemaal niet zo te zijn, tenminste toch niet voor diegene die goede banden onder hun Defender hadden liggen ... nietwaar Maarten? De BFG's (vorige generatie muds) deden het prima! Waar wij "vlotjes" naar boven reden, moest Maarten winchen.

We hadden een mooi uitgekiemt, ambitieus programma, al zeg ik het zelf. Vier roadbooks plus zelfs nog een “reserve”. In totaal 272 km aaneensluitend greenlanen. We hebben er echter maar een klein deel van kunnen doen. Vroeg of laat lag er altijd wel een boom over de weg waar niet aan te beginnen was met een handzaag, 2 bijlen en winchen. Jan heeft mij echter op het hart gedrukt dat het succes van zo'n 3-daagse niet gemeten wordt aan de hand van het aantal gereden kilometers. Oef! Drukken blijk trouwens Jan's specialiteit te zijn. Hij zorgde voor een echt roadBOEK, kwaliteitspapier en netjes ingebonden, chique!

Ondanks de weinige kms was het zeer plezant. Ik was al veel langer overtuigd van de schoonheid van de streek rond Joinville, regio Champagne-Ardennes, departement Haute Marne 52. Onder een sneeuwtapijt ziet het er allemaal nog net iets mooier uit.

Voor Jan waren het helaas nog minder kilometers wegens defecte hoofdremcilinder.

Op een stuk waar we in het voorjaar van 2009 ook met veel moeite door geraakten hadden we nu uiteraard ook problemen. Diezelfde “bourbiers” waren nu bedekt met een ijslaag van een cm of 6.

Spannie reed vooraan en het duurde niet lang of hij zat stevig vast. Haha, het moment om te bewijzen dat de tirfor wel degelijk werkt!!!

Kort daarna hebben we afscheid genomen van Jan, Spannie en Jacqueline.

Samen met Maarten en Sijmen zijn wij nog wat verder gereden. Kort daarop liepen we weer vast. Op die zelfde plaats waar we blijkbaar in 2009 ook de mist in gingen, reden we nu ook verkeerd. Op de computer (mapsource en google earth) kan ik nu zien wat we toen en dus nu ook verkeerd gedaan hebben. @ Koen: weet je nog dat we toen achter een grote schuur een spoor door een veld volgden dat het bos inging. Dat we toen ook niet wisten wat er fout was maar dat we het niet erg vonden omdat dat een groot bos was met prachtige tracks? ... We hadden achter die schuur 90° naar links moeten draaien, // met de bosrand.

Enfin dus nu weer dat zompig bos in. Daar ben ik dan op mijn beurt stevig vastgereden. Zo stevig dat de winch van Maarten het begaf. Of heb je dan toch toevallig de batterijsleutel om gedraaid (ik hoop het!)? Ook het nut van een kinetisch koord werd hierbij weer bewezen!

Omdat het intussen al donker geworden was, verkozen we om zo snel als mogelijk uit dat zompig bos te geraken. Verder rijden waar ik was vastgereden was geen goede optie, ook al moesten we nog maar enkele honderden meters doen om op een grotere weg te komen. Rechtsomkeer was de beste optie ook al waren we daar met veel moeite geraakt. Daar zaten ook zware stukken in. Ik heb daar dikwijls in mezelf gedacht “nu is't gedaan met rijden”. Toch weer ferm verschoten van waar je met een 110 met je hele gezin aan boord overal door geraakt!

Na een lange tocht over de “gewone wegen” zijn we dan toch in de abdijruïne geraakt waar we een bbq gepland hadden. Normaal waren we daar helemaal via roadbooks naartoe gereden ... Jan, het vlees dat jij hiervoor voorzien had heeft ons gesmaakt! Merci!

De volgende dag hebben we het vervolg gereden van de RB Grand-Chaumont die langs de ruïne passeert. Dit keer zelfs helemaal tot het einde, met nu ook weer een uitgebreide pause in het fotogenieke gehucht Ecôt-la-Combe.

Sijmen heef ons nadien nog getrakteerd op een knap nummertje ”winchen”. Via de nodige snatch blokken heeft hij een dikke boom (die anderen al gezaagd hadden) die 2 defenders voor hem de weg versperde opzij gewinched, knap! Toen was het mijn beurt om onder de indruk te zijn!

Er kwam daar dikwijls improvisatie aan te pas om verder te geraken. Veel kms doe je dan niet maar dat is toch geweldig plezant ... één groot avontuur!

...

Het was fantastisch. Bedankt gasten!

~