~ Augustus 2017 ~
Voor het vierde jaar op rij, rijden we tijdens de week van OLV Hemelvaart (of Moederkesdag voor de Antwerpenaren) onze zomer rit. Dat de Limousin een prachtige regio is, herinnert iedereen zich levendig van de rit in 2014. Toen liep onze route grotendeels door het departement Haute Vienne. Dit jaar gaan we iets zuidelijker en verkennen we het departement Corrèze.
Alle roadbooks werden op voorhand omgezet in gpx tracks, zodat er onderweg vlot omleidingen kunnen worden verzonnen mocht het nodig zijn. Wanneer de gelegenheid zich voordoet, worden er ter plaatse ook leuke uitbreidingen en varianten op de route verzonnen.
In totaal rijden we ongeveer 450 km roadbook.
Beaumont, de startplaats van ons avontuur, ligt op een 800 km van Brussel. Daarom wordt er geopteerd om zowel de heen- als terugrit in twee keer te doen. We overnachten tussendoor in Rouvres-les-Bois op het domein van Koen en Marianne, de zus van Rudy.
Eindelijk! We zijn vertrokken ...
Dirk blijft er bij dat hij niet is vastgereden. Ahnee want de wielen hangen "los". Tja de wielen wel ja. :) Er waren anders wel twee winchen nodig om hem weer op weg te helpen ...
De eerste dag rijden we niet echt veel kilometers roadbook. Het is nog redelijk vroeg wanneer we een prachtige bivakplaats tegen komen aan een doorwading van de rivier Corrèze. Deze kans laten we niet liggen, er wordt unaniem beslist om onze tentjes hier op te zetten.
Er is dan ook nog tijd voor een verfrissing alvorens we aan de bbq beginnen.
Dirk heeft blijkbaar goed opgelet tijdens de cursus "bomen vellen". Hij demonstreert ons hoe je moet bepalen tot waar een boom zal vallen ... hilarisch!
's Avonds verschijnen er enorm veel sterren aan de hemel. Er worden vallende sterren gespot. Rik experimenteert met het fototoestel en probeert de sterrenhemel vast te leggen samen met het kampvuur. Dat blijkt niet zo eenvoudig te zijn.
De volgende dag passeren we een van de vele oude stuwmeertjes die de regio rijk is.
Beeldhouwwerken in het verlaten dorpje Clédat. De laatste inwoner vertrok er in 1963. Het was de mechanisatie van de landbouw in de jaren zestig die het dorpje de das omdeed. Het dorpje was onleefbaar geworden omwille van zijn moeilijk bereikbare ligging en zijn smalle rotsige wegen waar geen enkel gemotoriseerd landbouwvoertuig kon werken.
Naast ruïnes en de beelden zijn er ook een aantal prachtige oude eiken en de gerestaureerde kapel van Sainte Madeleine te zien.
Wij vinden die wegen best prima :)
Opnieuw een cultureel intermezzo. We passeren "le site Gallo Romain des Cars"
Regelmatig passeren we langs prachtige heidevelden.
Het is al redelijk laat wanneer we een goede kampplaats vinden in een groot beukenbos.
Even lijkt het fout te gaan. Op een verraderlijk pad dreigt Dirks Defender van de weg te schuiven en te kantelen. Met een lint aan de rolkooi wordt de wagen gezekerd. Als je dat lint dan rond een boom legt, kan één persoon een wagen tegenhouden ... Tijdens het winchen kan je dat lint dan ook beetje bij beetje laten vieren.
De andere wagens hebben veel minder topgewicht en passeren mits de nodige voorzichtigheid zonder problemen.
Ook nadien volgen er nog "pittige" stukken.
Iemand had Lieven vertelt dat de Limousin tot de Franse regio's behoort waar het meeste neerslag valt op jaarbasis ... dat zou wel eens kunnen kloppen gezien de vele waterbakken die we tegenkwamen in volle zomer.
Ideale plaats voor de middag picknick!
De jongetjes gooien met keien :)
Chateau de Sédières, het eindpunt van een van de rooadbooks.
Le viaduct de Lantourne, ooit reden er stoomtreinen over.
Het moet lang geleden zijn dat hier nog iemand reed. Op een bepaald moment is de weg niet meer zichtbaar. Er groeien varens die een flink stuk boven de motorkap uitkomen maar we konden gewoon verder blijven "tram"rijden in de diepe sporen. Wanneer de weg doodloopt op een slordig gekapt bos moeten we alsnog terugdraaien.
We zien voor het eerst de Dordogne
Die avond regent het een beetje en besluiten we de partytent op te zetten. Guy kijkt werkloos toe hoe lieven het vlees dan maar in de pan bakt :)
De dagen nadien hebben we eigenlijk geen last meer van de regen en wordt het weer steeds beter. Die partytent lijkt een soort beschermheilige te zijn. Zolang we die bij hebben, regent het amper :)
"Bweik wat is dat voor een beest", denk ik de volgende ochtend wanneer ik uit m'n tentje kom gekropen. Bij nader toezicht blijkt dit een paddenstoel te zijn, meer bepaald een inktviszwam leert Mr Google ons. De volgende uren komen we er nog veel meer tegen van die soort.
Verraderlijke haarspeldbocht met aan de binnenkant een diepe geul. De twee langste en tevens niet-gesperde Defenders (110) geraken op eigen kracht niet meer terug achteruit om de bocht te kunnen maken. Met behulp van een winch en een snatchblok is dat zo gefixt!
Opnieuw komen we langs de Dordogne nabij het "Belvédère du Roc Grand"
De volgende dag begint veelbelovend!
Dit hoort er ook bij.
We komen terug in de buurt van Egletons. Pittige afdaling over een fel gerodeerd pad.
Een nieuwe reeks waterbakken.
Het zwempartijtje in de Triouzoune nabij Neuvic deed deugd!
Rudy slaagt er in om een mooie en geschikte bivakplaats te vinden voor onze laatste nacht in de Corrèze! ;)
De laatste BBQ moest en zou er een worden met steaks afkomstig van de befaamde Limousin runderen!
Aangezien we weer in twee keer naar huis rijden, kunnen we 's anderendaags nog enkele uurtjes roadbook rijden ...
Keuvelen op de 40 meter hoge Barrage des Chaumettes.
Mocht er nog iemand twijfelen aan de schoonheid van deze streek dan moet je deze geleende drone beelden maar eens bekijken!
We proberen nog eens een extra lus te maken. Het pad wordt steeds smaller. Aan de ene kant struiken, aan de andere kant een oude stenen muur zoals je er daar wel meer aantreft. Iedereen was intussen gevolgd, dus "no way back" ... gevolg een reeks diepe krassen en een blutske. Wanneer het pad echt te smal wordt, vinden we gelukkig een uitweg over een aantal weilanden waar duidelijk nog was doorgereden. Dat spoor leidde naar het nabijgelegen gehucht. Toen ik al weer op het asfalt stond en de anderen opwachtte, zag ik de eigenaar de weide inrijden ... aiai als daar maar gene zever van komt! We kwamen er van af met een reeks uitgebreide verontschuldigingen ... oef!
Een laatste klim over een onverhard pad naar le point de vue "la Pyramide". We vroegen ons hier af hoeveel meter we boven de Dordogne staan. Heb het even nagekeken op de topokaart, 316 meter.
Laatste bezienswaardigheid, les Orgues de Bort-les-Orgues. Meteen ook het eindpunt van onze route!
De Corrèze is een prachtige streek, ideaal om te greenlanen, zeker als het iétsje meer mag zijn!
Het was een schitterende week! Wij hebben ons weer prima vermaakt. Alles zat mee!
Misschien is dit wel de mooiste rit die wij tot hiertoe reden!
Waren er bij:
Lieven
Guy & Ria
Dirk & Diane
Rudi & Christel
Christiaan & Rik
~
