Czapliński h. Drogosław

REF.: Boniecki, Adam. Herbarz polski. Część I. Wiadommości-historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Tom III. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1900. -

"CZAPLIŃSCY h. DROGOSŁAW. Heraldycy nasi znają jedynie Czaplińskich powyższego herbu i wyprowadzają ich z Czaplina, leżącego w ziemi czerskiej (Bork.). Są jednak Czaplińscy pochodzący ze wsi Czaple i do nich należy Andrzej, syn Bartłomieja, o którym wyroki lubelskie z 1581 r. wspominają (Ks. 10 f. 193), a Czaplińscy czerscy, bodaj czy nie są herbu Szeliga, gdyż jeden z nich, mianowicie Jakób, pisał w 1451 r. Szeligą z Czaplina (Zs. Gr. Czers. 1 B f. 254). Z uwagi jednak, że Czaplińscy czerscy późno, bo dopiero w połowie XV wieku pojawiają się i w owym czasie właścicielem Czaplina był jedynie Jabób, po którym pozostało się dopiero potomstwo, można przypuszczać, że to obcy przybysz tutaj osiedlony, a przydomek Szeliga brany przez jednego z jego synów, nie oznaczał jego herbu, a był poprostu przezwiskiem.

Jakób, właściciel Czaplina, którego drugą żoną była Świętochna, z pierwszej nieznanej Zony pozostawił: Marka, Jakóba i Macieja, oraz córki: Annę, Małgorzatę, Magdalenę i Dorotę. W 1466 r. Gotard z Chynowa przyznaje im pewną sumę.

Jakób, syn Jakóba, pisał się Jakóbem Szeligą z Czaplina. Dostał on 1476 r. dla dóbr wsoich Czaplina, w ziemi czerskiej, wraz z innemi ziemianami różne wolności od ks. Konrada (KM.) i miał dwóch synów: Stanisława i Jakóba, żyjących w 1472 r. (Zs. Gr. Czers. 1 A. f. 157; 1 B. f. 254 i 2 f. 98). Stanisław miał synów: Mikołaja, który 1521 r. zabezpieczył posag żonie, Annie z Gąsek, córce Marcina; Marcina, który zabezpieczył w 1523 r. żonie, Annie Krakowińskiej, córce Feliksa i córkę Cemujtę, żonę Jana Kamieńskiego w 1534 r. (Ibid. 7 f. 41 i 422; 10 A. f. 295). Mikołaj pozostawił dwie córki: Małgorzatę, żonę Jakóba z Raciborów i Dorotę, żonę Wawrzyńca Parula, 1563 r. i synów trzech: Stanisława, Jana i Pawła. Ten ostatni już nie żył w 1567 r., a pozostała po nim wdowa, Anna z Kąckich i dzieci jej: Jan i Agnieszka, zawarli układ z synami Mikołaja, o spadek po nim pozostały (Ibid. 30. f. 648 i 649; 35 f. 740; 36 f. 44 i 20 f 307). Jan, syn Pawła, subdelegat grodzki czerski 1593 r., a komornik graniczny 1597 r., żonaty 1-o v. z Anną Borkowską, 2-o v. z Elżbietą Lewikowską 1615 r., z pierwszej żony miał synów: Jerzego i Pawła, orąz córki: Zofię za Adamem Podstolskim 1605 r., 2-o v. za Tomaszem Głoskowskim 1617 r. i Annę za Anzelmem Pikarskim 1615 r. Zofia 1621 r., a Anna 1634 r. zrzekły się spadku rodzicielskiego na rzecz braci (perp. Czers. 1 B. f. 232; 5 f. 40, 41, 73 i 369; 9 f. 27; 2 f. 505; 6 f. 217). Jerzy, żonaty z Heleną z Golińskich, sprzadał Czaplin Turowskiemu 1619 r. (Ibid. 6 f. 45).

Jakób, syn Jakóba, ożeniony 148 r. z Katarzyną z Glinek, córką Pawła miał syna Jana, Zonatego 1-o v. z Katarzyną Chojecką, której posag zabezpieczył w 1524 r., 2-o v. z Anną Celejewską. Z pierwszej żony synowie: Feliks, Andrzej, Jakób i Baltazar, oraz córka Dorota, za Wawrzyńcem Brzumińskim 1563 r.; z drugiej żony syn Mikołaj i córka Zofia (Zs. Gr. Czers. 2 f. 329; 13 f. 92, 287 i 344; 30 f. 428 i 731; 37 f. 246). Stanisław, syn Feliksa, w 1572 r. (Zs. Gr. Czers. 41 f. 11). Andrzej, zabezpieczył posag żonie, Zofii Kruszewskiej, 1554 r.; z-niej syn Paweł 1571 r. i córka Anna, za Hieronimem Grzumińskim 1591 r. (Zs. Gr. Czers. 20 f. 89; 37 f. 93 i 39 f. 463; Perp. Czers. A. f. 137). Jakób, brat Andrzeja, dopełnił z min działu dóbr w 1556 r.; z Barbary Jastrzębskiej, córki Hieronima, pozostawił synów; Stanisława, Jana, Mateusza, oraz córki: Małgorzatę, Katarzynę, Annę i Jadwigę, którzy procesują się ze stryjem Andrzejem w 1565 r. (Zs. Gr. Czers. 5 f. 102; 31 f. 535; 20 f. 433 i 33 f. 4). Stanisława synów trzech: Krzysztof, Andrzej i Stefan w 1605 r.; z nich Andrzej żonaty 1613 dr. z Katarzyną Chłochołówną (Zap. Lub. 20 f. 359). Mateusz, ożeniony 1585 r. z Barbara Moczydłowską córką Stanisława, miał dzieci: Stanisława, Walentego, katarzynę, Zofię i Annę, którzy części swoje na Moszydłowie odstąpili Karmelitom warszawskim w 1618 r. Stanisław, żonaty z Anną Szumską 1616 r., nabył dobra Czersk 1624 r. Anna za Janem Chojeckim 1622 r., Zofia za Stanisławem Krzywańskim, Jadwiga za Stanisławem Mroczkiem (Zs. Gr. Czers. 53 f. 188; {er[. Czers. 3 f. 49; 6 f. 341: 11 f. 148; 5 f. 254 i 493; 7 f. 109).

Pisali się z województwem krakowskiem: Jan i Zacharyasz na elekcyę Jana Krzimierza, z ziemią przemyską: Jerzy i Marcyan na obiór króla Michała; z województwem lubelskiem Stanisław, na elekcyę Augusta II-go, a z powiatem orszańskim Józef, na obiór Stanisława Augusta.

Piotr, żyjący w 1523 r., miał syna Jana w 1567 r. Wawrzyniec procesuje Andrzeja 1563 r. (Zs. Gr. Czers. 7 f. 2d15; 30 f. 842 i 37 f. 116). W 1796 r. Andrzej, Maryanna, żona Antoniego Grasińskiego i Zuzanna, żona Wincentego Żylińskiego, zapisują się na kompromis. Lukwik, właściciel Bogusławek 1797 roku (DW. 111 f. 1368 i 112 f. 256).

Jerzy, otrzymał 1547 r. wieś nieosiadła Łodyżyńce, w powiecie latyczowskim (M. 73 f. 260).

W województwie kijowskiem spotykamy Jana, żonatego 1646 r. z Katarzyną Skarbkówną z Czarnego, z której synowie: Rafał, Kazimierz, Jan, Stanisław, Lukwik i Wacław, oraz córki: Maryanna, Zofia i Urszula, procesują Sanguszków 1650 r. o zabór gruntów (Kij. IV. D. f. 147 i VI E. f. 33). Rafał, burgrabia łucki 1648 r.

Kilian, syn Wojciecha, ur. 1722 r., ożeniony z Aleksandrą Wrońską w ziemi ciechanowskiej, zostawił syna Franciszka, który dostawszy w posagu za żoną, Maryanną z Sochockich, wieś Badurki w póockiem, zamieszał tamże. Syn jego Klemens, ur. 1808 r., z żony, Julianny Kotarskiej z Rokicia, zostawił dwóch synów. Z nich Tomasz, ur. 1841 r., były właśclciel Borzeńca w płockiem, z żony, Ireny z Gawareckich, córki Wincentego, ma synów: Wincentego, ur. 1878 r. i Pranciszka, ur. 1882 r. Leon, drugi syn Klemensa, ur. 1854 r., żonaty z Amelia Zarembianką.

Wacław i Apolinary, synowie Stanisława i Florentyny z Majewskich, wnukowie Wojciecha, prawnukowie Karola, dziedzica Zalesia 1783 r., udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Królestwie 1852 r. (A. b. Her.).

CZAPLIŃSCY. Rodzina Klemensa Czaplińskiego z Węgier otrzymała szlachectwo 1578 r. i herb Drzewicę z tą odmianą, że w szczycie hełmu w miejsce pięciu strusich, znajduje się księżyc z gwiazdami, jak na tarczy (M. 117 f. 62).

CZAPLIŃSKI Jan otrzymał szlachectwo 1634 r., o czem konstytucya z 1638 r. wspomina (V. L.). Herb jego Drogosław z tą odmiana, ze w szczycie hełmu nie pióra strusie, a ręka zbrojna z mieczem." - pg. 273-275.

REF.: Ostrowski, Juliusz Hr. Księga Herbowa Rodów Polskich. Cz.1 Zeszyt XV & Zeszyt VIII. Warszawa: Jósef Sikorski, 1903. -

"Czapliński I cz. Drogosław odm. - W polu czerwonem nad barkiem półpierścienia srebrnego strzała żeleźem w górę. Nad hełmem w koronie ręka zbrojna z mieczem. Nobilitowani w r. 1634: Jan Czapliński otrzymał potwierdzenie szlachectwa w r. 1638. Vol Leg. III. 973.; Ms. Księdza Rutki.; Czarn.. - pg. 48.

REF.: Uruski, Seweryn. Rodzina Herbarz Szlachty Polskiej. Tom II. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1905. -

CZAPLIŃSKI h. DROGOSŁAW. Wzięli nazwisko od wsi Czaplina w ziemi czerskiej, zkąd przesiedlili się na Litwę. Marcin, poborca wileński 1611 r. Jan i Paweł podpisali elekcyę 1632 r. Jerzy z wojew. mińskiem podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r. Po Tomaszu, podsędku upiekim 1749 r., dziedzicu dóbr Widnopole, syn Szymon, po którym syn Wojciech 1785 r. Józef z pow. orszańskim podpisał elecyę 1764 r.

Joachim, Kacper, Józef, Kazimierz, Jan i Dawid, synowie Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r. Michał, syn Tadeusza, sztabs-kapitan wojsk ros., z synami: Ignacym, Antonim, Władysławem i Edwardem w 1862 r.; Dominik, Kalikst i Ignacy z potomstwem, synowie Mateusza, wnukowie Wawrzyńca, w 1855 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do skiąg szlachty gub. kowieńskiej.

Z osiedlonych w Koronie. Jakób, dziedzic dóbr Czaplina 1480 r., miał synów, Jakóba i Stanisława, po którym syn Mikołai pozostawił synów: Stanisława, Jana i Pawła. Jan, syn Powła, komornik graniczny czerski 1600., z żony Anny Borkowskiej pozostawił synów, Jerzego i Pawła, oraz córki, Zofię 1v. Podstolską, 2v. żonę Tomasza Głoskowskiego i Annę za Anzelmem Pikarskim. Paweł 1632 r., Jan i Zacharyasz z wojew. krakowskiem 1648 r., a Stanisław z wojew. lubelskiem 1697 r. podpisali elekcye. Sebastyan podpisał konfederacyę sandomierską 1705 r. Stanisław, Jezuita, uczony i pracowity, napisał historyę Jezuitów polskich do 1600 r., umarł 1760 roku.

Po Janie, komorniku granicznym czerskim 1609 r., syn Jerzy, z żony Heleny Golińskiej, miał syna Jakóba, po którym syn Stanisław pozostawił suma Józefa, tego syn Jan zaślubił Małgorzatę Konopka i z niej miał syna Feliksa, urzędnika celnego, wylegitymowanego w Krołlestwie 1859 r.

Po Karolu, dziedzicu dóbr Zalesie i Wólka 1788 r., syn Wojciech miał syna Stanisława, po którym z żony Florentyny Majewskiej synowie, Wacław i Apolinary wylegitymowani w królestwie 1852 r. - p. 359.

REF.: Bagieńscy, Ewa i Włodzimierz. "Czaplinek, Krzymów." Historia Wokół Nas, miesięcznik Co i jak nr 26 (6/2000). GoraKalvaria.info. 12 April 2009. (link was found compromised - ed.)

"Czaplinek, Krzymów. Nazwa miejscowości Czaplinek (w języku łacińskim Czaplino Minor) nie uległa zmianom od XVI w. W 1576 r. ta szlachecka wieś położona nad rzeką Czarną podzielona była na 3 części. Należały one do: Elżbiety wdowy po Stanisławie Turowskim (2 łany), Marcina i Mikołaja Czaplińskich (1 łan) oraz do Piotra i Jana Pęcławskich (1/2 łana)..."

REF.: Bagieńscy, Ewa i Włodzimierz. "Czaplin." Historia Wokół Nas, miesięcznik Co i jak nr 28 (8/2000). GoraKalvaria.info. 12 April 2009. (link was found compromised - ed.). -

"Czaplin. Wieś Czaplino w XVI w., po włączeniu Mazowsza do Królestwa Polskiego, należała do województwa mazowieckiego, ziemi czerskiej i parafii Sobikowo. Znajdowała się przy drodze wiodącej z Tarczyna do Czerska. Z uwagi na położenie obu miast przy dalekosiężnych traktach odpowiednio Warszawa - Kraków i Warszawa - Lublin, to lokalne połączenie miało duże znaczenie gospodarcze.

Czaplino stanowiło własność szlachecką, gniazdo rodowe Czaplińskich herbu Drogosław. Herb ten przedstawia pół pierścienia białego ze strzałą w polu czerwonym. Legenda głosi, że nieznany bliżej Drogosław przerwał w czasie walki szeregi nieprzyjacielskie, aby rozerwać pierścień okrążenia. Herb Drogosław przeniesiony został do Polski ze Śląska w XIV w. za Kazimierza Wielkiego.

Najstarszy znany z imienia przedstawiciel tej rodziny to Jakub, który w połowie XV w. był jedynym właścicielem Czaplina. Z pierwszą żoną miał dzieci: Marka, Jakuba, Macieja, Annę, Małgorzatę, Magdalenę i Dorotę. Drugą jego żoną była Świętochna. Jakub syn Jakuba dla odróżnienia nosił przydomek Szeliga. Pozostawił dwóch synów: Stanisława i Jakuba.

Prawnuk Stanisława - Jan Czapliński z małżeństwa z Anną Borkowską miał dwóch synów Jerzego i Pawła oraz dwie córki Zofię i Annę. Zofia w 1621 r., a Anna w 1634 r. zrzekły się spadku rodzicielskiego na rzecz braci. Jerzy już w 1619 r. sprzedał swoją część Czaplina nieznanemu z imienia Turowskiemu. Nie wiadomo do kiedy Czaplińscy byli związani ze swoim gniazdem rodowym.W drugiej połowie XVII w. przedstawiciele tej rodziny zamieszkiwali w województwach krakowskim i kijowskim, a w XVIII w. lubelskim i na Mazowszu Płockim.

W 1789 r. Czaplin należał do Wojciecha Kalisza łowczego buskiego. Spadkobierca Wojciecha Franciszek Kalisz - sędzia ziemski czerski - sprzedał dobra Michałowi Ochanowiczowi.

Czaplin graniczył z Czaplinkiem, Sobikowem, Pęcławem, Lininem i Staniszewicami.

W 1825 r. komornik opisał zadłużone dobra. W ich centralnej części stał stary potrzebujący remontu dwór zwany folwarkiem. Miał 7 pokoi, garderobę, 3 sienie, strych i jedną izbę przeznaczoną na kuźnię. Zbudowany był z drzewa sosnowego i pokryty gontem. Posiadał dwie wystawy od frontu oraz dwa kominy.

Dawna kuźnia stała pusta i pozbawiona narzędzi kowalskich. Również w starej gorzelni ze słodownią nie było naczyń.

Pozostałe zabudowania gospodarcze składały się z: dwóch spichlerzy, w tym jednego z kamienną piwnicą, dwóch stajni z wozownią, owczarni, obory, dwóch stodół i chlewków. Była też studnia drewnem cembrowana z żurawiem i dwie inne, z których jedna w gorzelni zawalona ziemią.

W dwóch ogrodach warzywnych i owocowych rosło około 150 sztuk młodych drzew owocowych.

Wieś folwarczna liczyła jedenaście chałup drewnianych, krytych słomą, każda o jednym kominie, dwie stodółki i jedną obórkę. Ponadto jedna stodółka i obórka stały puste i pozbawione zadaszenia. Studnia nie posiadała żurawia.

W obrębie majątku znajdował się obszar noszący nazwę miejscową Młynek. Stała tam jedna chałupa z drzewa sosnowego w węgieł stawiana, krokwiona i łacona, lecz nie poszyta, stara, pusta i niedokończona.

Po śmierci Reginy Romanowej pozostał jej jedyny syn i spadkobierca nieletni Aleksander Roman, podoficer gwardii huzarów wojsk rosyjskich.

W 1826 r. dobra zostały sprzedane na licytacji publicznej. Nabywcą był Wincenty Kozłowski, który w 1830 r. stał się właścicielem także sąsiedniego majątku Linin.

W 1843 r. majątek Czaplin, za pieniądze z wygranej na loterii krajowej, kupił Felicjan Antoni Kozłowski, historyk, autor pomnikowej historii Mazowsza. Nie znamy stopnia pokrewieństwa Felicjana z Wincentym, gdyż był on synem Józefa, który otrzymał szlachectwo na sejmie w 1790 r. i nie znana jest szersza genealogia jego rodziny. Nowy właściciel urodził się w 1805 r. w Tupadłach w powiecie płockim, należących do jego rodziców Józefa i Marianny. Do 1824 r. pobierał nauki w Szkole Wojewódzkiej w Płocku. Edukację kontynuował na Wydziale Nauk i Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego, który ukończył w 1828 r. Pracował jako profesor Gimnazjum Warszawskiego. Z Ludwiką Agatą ze Stawnickich (zmarłą w 1853 r.) miał sześcioro dzieci. W Warszawie urodziły się: Korneliusz Antoni (1834), Marianna Bronisława (1835), Kajetan Marceli (1837), w Czaplinie zaś Stefania Eufrozyna (1843), Waleria Ludwika (1844) i Wacław Wiktoryn (1850).

Jego córki Felicja Aleksandra Scholastyka (urodzona w Warszawie w 1863 r.) i Teodora Maria (urodzona w Czaplinie w 1864 r.) pochodziły z drugiego małżeństwa z Marią z Leśniewskich.

Felicjan Antoni Kozłowski był nie tylko pedagogiem (w Gimnazjum wykładał łacinę, grekę oraz historię powszechną i polską), ale także pisarzem historycznym. Tłumaczył działa Platona. W 1858 r. opublikował Dzieje Mazowsza za panowania książąt. Jego najstarszy syn Korneliusz pod wpływem ojca zainteresował się przeszłością Mazowsza. Napisał rozprawę Czersk historycznie i statystycznie opisany, współwydaną z pracą Felicjana w 1858 r. Był historykiem, ludoznawcą i literatem. W latach 1867-1873 opublikował pracę Lud. Pieśni, podania, baśnie, zwyczaje i przesądy ludu z Mazowsza Czerskiego. Wraz z tańcami i melodyami. Zmarł w 1904 r. w Dąbrowie Górniczej, gdzie został pochowany.

Około 1860 r. na terenie dóbr Czaplin utworzone zostały kolonie Józefów zwana wymiennie Dębówką (dziś Dębówka), Karolina, Wincentów i Ludwinów.

W 1862 r. Felicjan podpisał sześcioletni kontrakt z Ickiem Blassem, handlarzem z Góry Kalwarii na wyrąb sosen w lasach czaplinowskich.

Obszar majątku uległ uszczupleniu w 1867 r. Na mocy ukazu carskiego z 1864 r. włościanie z Czaplina otrzymali ziemię na własność. Byli to: Tymoteusz Jaworski, Jan Pruszeński, Stanisław Strzyga, Piotr Pruszeński, Stanisław Denarewski, Marcin Pirzak, Karol Kutera, Szymon Żurawski, Marcin Wrotek, Józef Gajownik i Bartłomiej Sawicki. Uwłaszczenie przeprowadzono też w koloniach.

Wymienionym przysługiwało prawo wypasu 25 sztuk bydła na polach i w lesie dworskim oraz prawo pozyskiwania zbieraniny w lasach na opał. Oba serwituty: pastwiskowy i leśny w 1881 r. zostały zamienione na dodatkowy przydział ziemi.

W 1868 r. wydzielono z dóbr Czaplin osadę młynarską (wiatrak), którą kupił Andrzej Kałęcki.

Dobra Czaplin graniczyły od zachodu i częściowo od północy z dobrami Czaplinek, od północy także z kolonią Józefów lub Dębówka, od wschodu z osadą Czersk, od południa z kolonią Wincentów oraz z wydzielonym z majątku Linin Aleksandrowem.

Felicjan Antoni Kozłowski zmarł w Czaplinie w 1870 r. Po jego śmierci i odbytych po niej formalnościach postępowania spadkowego dobra przeszły na jego dzieci. Majątek został wystawiony na sprzedaż publiczną. Nabywcą Czaplina i Linina stał się w 1872 r. Gustaw Adolf Rothert, dyrektor Banku Handlowego w Rydze.

W 1875 r. Towarzystwo Kredytowe Ziemskie w Warszawie wystawiło dobra na licytację publiczną. Jednocześnie wyraziło zgodę na wieczyste wydzierżawienie włościanom wsi Ludwinowa wycinka leśnego zwanego Krowica.

Zadłużone dobra miały być ponownie licytowane w 1880 r. Wówczas ich właścicielem był Władysław Michniewicz, po nim Feliks Ostaszewski. Wystawiono je na sprzedaż publiczną w 1883 r. Jednak do licytacji nie doszło, a nowym nabywcą został Feliks Długoborski z Warszawy.

Majątek składał się wówczas z folwarku Czaplin i następujących wsi: Czaplin (13 osad), Wincentów (16 ), Karolina (8), Ludwinów (2), Józefów lub Dębówka (12) i osady młynarskiej Wiatrak. Przez terytorium dóbr płynęła rzeczka Czarna. Folwark liczył 13 budowli murowanych i 11 drewnianych m.in. gorzelnię i browar oraz staw zarybiony, pokłady margli, gliny garncarskiej i torfu.

W 1894 r. miała odbyć się licytacja dóbr należących do Tadeusza Romockiego. Powtórzono ją w następnym roku. Wówczas jako właścicielka występuje w aktach Natalia Romocka, zapewne od niedawna wdowa. Majątek był nadal zadłużony w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim.

Około 1910 r. część gruntów dóbr Czaplin sprzedana została włościanom i otrzymała nazwę Buczynów. Grunty uprawne nowej wsi graniczyły od północy z kolonią Dębówka i lasami dóbr czaplinowskich, od południa i wschodu ze wsią Aleksandrów, od zachodu z gruntami dóbr Czaplin. Przez ich środek przechodziła droga z Czaplina do Góry Kalwarii. Łąki należące do mieszkańców Buczynowa położone były na południe od drogi Czaplin-Aleksandrów. Graniczyły od południa ze wsiami Wincentów i Linin, a od zachodu z terenem browaru w Czaplinie.

W 1921 r. podczas pierwszego Powszechnego Spisu Ludności Polski folwark Czaplin liczył 2 domy zamieszkane przez 81 osób, a wieś Czaplin 11 domów i 74 mieszkańców. We wsi Buczynów było 13 domów, 84 katolików i 25 ewangelików, w Dębówce 13 domów i 115 katolików. Karolina liczyła 11 budynków mieszkalnych i 65 katolików, Ludwinów 13 domów, 69 katolików i 4 ewangelików i Wincentów 25 domów, 90 katolików i 71 ewangelików.

Wymienione miejscowości należały do gminy Czaplin do 1867 r., a w latach 1867-1954 do gminy Czersk.

W 1955 r. Wincentów stał się siedzibą Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej. Do tej gromady należały m.in.: Buczynów, Czaplin, Dębówka, Karolina i Ludwinów. Z dniem 1 stycznia 1960 r. zniesiono gromadę Wincentów, a jej obszar włączono do gromady Sobików. Tylko Buczynów i Karolina znalazły się w gromadzie Czersk. Po likwidacji gromad w Polsce, od 1 stycznia 1973 r. opisane wsie znalazły się w granicach gminy Góra Kalwaria.

Już w 1967 r. Ludwinowa nie było na mapie powiatu piaseczyńskiego.

Wieś Karolina należy do parafii Przemienienia Pańskiego w Czersku, a pozostałe miejscowości do parafii Świętego Stanisława Biskupa w Sobikowie, w dekanacie czerskim.

Ewa i Włodzimierz Bagieńscy. Ewa Bagieńska jest magistrem historii. Pracuje w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego. Włodzimierz Bagieński jest doktorem historii. W latach 1984-2003 pracował jako kierownik Archiwum m. st. Warszawy Oddział w Górze Kalwarii."