Diolch i Bethan Taylor blwyddyn 9 am y gwaith ardderchog isod. Y testun oedd ' Write about a time when you have succumbed to something'.

I watched as the pencil I was holding drew one last line. My desk was covered in small bits of rubber, colouring pencils sprawled over the white surface, but I ignored it as I looked down at my work. After what felt like hours of sketching, erasing, frustration and excitement, it was finally done. Yet the sketch still seemed merely adequate- it needed more.

I knew painting was a bad idea. I was clumsy with the brushes, I found it so unbearably hard to do something as simple as paint inside the lines, and the colours were always so badly mixed that the end result was always, without fail, a confusing array of browns and greens. It made no sense to paint, it would only make the drawing worse. But trying new things, even if it's your fifth attempt, is always a good thing. Or at least, it's meant to be.

It didn't take long for me to find myself searching through my messy box of pencils, brushes, paints and paper to finally find the small, shiny navy tin I'd been looking for. Parts of the dark blue paint had been scratched off, and the lid of the tin was already partly open, so I wasn't surprised to see all the paint palettes upside down, or in the wrong order from the way I'd organised them months ago. The white has stains of red and blue, and the yellow had turned a sickly green from my terrible habit of not washing the brushes properly. I could tell this was going to ruin my drawing, which suddenly didn't seem that bad anymore as I compared it to the sludgy mess it would become. Yet the temptation to paint it, to ruin it, somehow remained.

I grabbed a thin brush from my pen pot, one with dishevelled bristles and a loose handle. It was a detailed drawing, I'd need a thin brush, but of course the only one I had was this misfit. It'll do, I lied to myself, knowing deep down that this was already a failure. It became even more obvious that this was destined to fail when I didn't even know where to start; the sky? No, the blue was too dark, and then I wouldn't be able to do the trees. The trees? No, I couldn't, it would be impossible to trace around the thousands of spindly leaves. The only thing left was the grass, but every detailed blade of green already outlined on the paper would be impossible to paint over with the tousled bristles of my paintbrush. But I couldn't just not paint it, and my brain returned to the same thought; it needed more.

Before I knew it, green paint was already on the paper. There was no going back now.

From the moment that bilious shade of lime green touched the paper, I already regretted what 'd done. But again, there was no going back now. I tried to remain calm and started with a new shade of darker, emerald green. It was a decent shade, considering the clear low quality of the palette that I had owned for as long as I could remember, yet the obvious patch of lighter, yellowish green underneath it didn't help it look any better. I could already feel my technique getting sloppier, as the thin whips of paint became long, thick strokes as I started to rush slightly, as the feeling of regret really started to kick in. It was paint, I could layer over it, yet the idea of ruining a drawing 'd worked so hard on started to almost panic me; that would be hours of work, deemed useless by my execrable, deficient painting skills. Nevertheless, I carried on filling the gaps of my drawing, there was no point giving up now if I was going to scrap the painting anyway. I decided to instead think of it as a chance to experiment, instead of the blunder it really was.

In a moment of panic I started painting the sky first, trying to avoid the places where I had sketched out some unadorned trees. The blue looked different to the paint in the palette, appearing slightly purple and transparent instead of the deep cobalt blue it appeared to be. I continued painting anyway, it wasn't like I had a better option. Soon the sky had been filled with a rough coat of blue, white gaps around the corners where I had narrowly avoided getting paint on the desk; and all that was left was white gaps, roughly in the shape of trees. I dipped my brush in the green pan, and quickly pulled the brush away as I saw strokes of blue now mixed with the green; I hadn't cleaned the brush. Again. It'ss much of a problem, I thought, seeing as I was never going to paint again after this. I just sighed, disappointed in myself for making such an obtuse mistake, and carried on painting. Now the sketch, which looking back was no longer just adequate, but fairly good, was nothing but a memory as my last stroke of green paint bled into the paper.

Over and over again, I kept thinking, you should've left it as a sketch. I was being quite hard on myself, it was just a painting, but I couldn't help but feel especially half-witted as I stared at the mess I'd created. The feeling of regret, for succumbing to the temptation to add to the drawing, was especially strong now. But there was nothing I could do.

However it later became evident to me that the problem was my reluctance to improve and practice painting- of course my paintings were going to turn out bad if I'd barely practiced and instead focused on sketching, which I'd already been learning and practicing for years. Looking back, succumbing to the temptation to 'ruin' my drawing actually inspired me to practice my painting more and try to improve, so the same thing doesn't happen again, and I can actually improve those drawings that 'need more'. Yes, the painting was a hideous mess, but at least I learnt something from the experience.

1.Pa gymeriad oeddech chi'n chwarae yn Pobol y Cwm a sut berson oedd e?

Treuliais dros ddeng mlynedd yn chwarae y rol o Darren Howarth yn y gyfres 'Pobol y Cwm'. Ymddangosodd Darren am y tro cyntaf yng Nhwmderi yn 1999 fel "Side Kick" diniwed i Mark Jones. Cymeriad "syml" ydoedd, ac roedd Mark yn ddylanwad drwg iawn arno. Roedd y ddau yn aml yn cael eu hunain mewn i bicil (er enghraifft - llosgi'r siop chips lawr yn ddamweiniol a gwerthu nwyddau anghyfreithlon). Darren fyddai wastad yn cymeryd y bai, er mwyn safio ei ffrind gorau, nes i Derek (y Mechanic lleol) ei gymeryd dan ei adain a rhoi cyfle iddo ddechrau prentisiaeth yn y garej, ac o ganlyniad, ei arwain ar hyd trywydd gwell.

Darganfyddodd yn fuan iawn mai ffrind gorau Derek oedd ei Dad colledig, ac wedi cychwyn ansicr i'w perthynas, daethant yn agos iawn.

Cafodd Darren sawl stori ddifyr yn ystod ei gyfnod yn y Cwm.

Priododd ddwy waith ac fe ddyweddiodd gyda mam ei blentyn cyntaf hefyd. Cafodd ei daflu allan o'r fyddin. Dechreuodd focsio yn anghyfreithlon er mwyn ennill arian i dalu am fodrwy i'w gariad cyntaf, cyn cael ei anafu a'i roi mewn coma. O ganlyniad i hyn, datblygodd Epilepsi, a wnaeth effeithio ar ei yrfa a'i fywoliaeth fel mechanic.

I fod yn onest.os fedrwch chi feddwl am stori, mae Darren siwr o fod wedi bod yn gysylltiedig a stori debyg iawn yn ystod ei fywyd yn y Cwm!!!

2. Beth mae'r cymeriad yn ei wneud ar hyn o bryd yn yr opera sebon?

Bellach mae Darren wedi ymfudo i Ganada ers 2009 gyda'i wraig a'i deulu diweddaraf/newydd. Mae e dal i ymweld a Chwmderi o bryd i'w gilydd. Fel arfer i achub ei deulu a'i ffrindiau o ryw argyfwng.

3. Pwy yw eich hoff gymeriad yn y rhaglen heddiw a pham?

Dwi wastad wedi bod yn hoff o'r cymeriad Mark Jones gan ei fod mor ddrygionus. Bellach mae Mark wedi aeddfedu rhywfaint, ond dwi dal yn ei weld fel cymeriad hoffus ac annwyl. Cymeriad sy'n haeddu ychydig bach o lwc!

Dwi hefyd yn hoff Iawn o'r cymeriad Garry. Er nad oedd Darren a Garry yn gweld llygad yn lygad, mae yna lawer o haenau i bersonoliaeth "dyn drwg" y Cwm, a dwi wrth fy modd a'r ffordd mae Garry a Dani yn cydweithio ac yn gwrthdaro gyda'i gilydd.

4. Ers pryd rydych chi'n canu gyda Only Men Allowed?

Rydw i wedi bod yn aelod o Only Men Aloud ers Hydref, 2010.

Bum yn ddigon ffodus i ennill cystadleuaeth canu "Y Rhuban Glas" yn Eisteddfod Genedlaethol Glyn Ebwy y flwyddyn honno. Bron yn union-syth ar ol camu oddi ar y llwyfan, derbyniais alwad ffon gan Tim Rhys Evans (sefydlwr a chyfarwyddwr Cerdd OMA) yn cynnig swydd i mi yn y grwp.

Roeddwn wedi cydweithio gyda Tim ar sioe gerdd blynyddoedd yn gynharach ac wedi mwynhau gweithio gydag ef, felly derbyniais y cynnig yn syth gan ei fod yn ymddangos fel sialens ddiddorol.

5. Pa lais ydych chi'n canu?

Dwi wastad wedi ffeindio y nodau isel yn fwy cyfforddus i ganu. Y mwyaf isel - gorau oll! Felly dwin canu Bas yn y grwp. Mae'r grwp wedi ei rannu yn 4 grwp lleisiol wahanol sef - Tenor 1 (y lleisiau uchaf), Tenor 2, Bariton ac yna y Baswyr ar y gwaelodion. Yn 2013 penderfynwyd i leihau y grwp o 16 i 8, er mwyn sicrhau safon cerddorol cytbwys ac hefyd i fedru teithio yn haws.

Mae perfformio fel rhan o wythawd yn hollol wahanol i'r dyddiau a fu. Bellach nid oes arweinydd yn sefyll o'n blaenau ac rydym, gan amlaf, yn canu mewn 8 rhan felly mae'n allweddol ein bod yn gwybod y gerddoriaeth yn drwyadl gan nad oes lle i guddio! Mae angen gwrando yn astud ar ein gilydd er mwyn sicrhau ein bod yn asio yn gerddorol ac o ran lefel a chryfder sain. O ganlyniad, rydym yn creu sain tynnach a mwy harmonig, yn fy nhyb i.

6. Enwch rai o'r llefydd mwyaf diddorol rydych chi wedi bod ynddynt yn canu.

Rydym wedi bod yn ffodus iawn i ganu ar rai o lwyfanau mwyaf adnabyddus Prydain a thu hwnt.

Rydym wedi perfformio yn Neuadd Albert gyda Bryn Terfel a Sting. Diddanu torf rygbi a phel droed Cymru yn stadiwm Principality, Stadiwm Dinas Caerdydd a Liberty. Wedi agor yr Ashes yng ngerddi Sofia. Wedi ymddangos ar noson y Royal Palladium gyda phobl o'r byd enwog megis Robbie Williams. Perfformio ar Strictly Come Dancing Christmas Special - (yn canu wrth gwrs, nid dawsio!!!)

Rydym hefyd wedi teithio America sawl tro. Perfformio ym Mharis dair gwaith ac wedi cydweithio ar brosiect arbennig a rhaglen deledu gyda phlant ysgol tra yn Mumbai, India.

Ond yr uchafbwynt fwyaf oll i mi, oedd canu yn seremoni agoriadol Gemau Olympaidd Llundain 2012 tra roedd y fflam yn cael ei gynnau, gan wybod bod dros 900 miliwn o bobol yn gwylio led led y byd. Profiad bythgofiadwy a swreal iawn. Roeddem ninnau yn canu ar un ochr y stadiwm enfawr tra roedd un o'm arwyr cerddorol mwyaf (Paul McCartney) yn perfformio ar y llwyfan gyferbyn wrth i'r awyr lenwi gyda miloedd o dân gwyllt! Profiad a hanner ma'n rhaid cyfaddef!!!

7. Sut ydych chi'n dysgu'r geiriau a'r symudiadau?

Dwi wrth fy modd yn dawnsio o amgylch y ty gyda'r gerddoriaeth yn blastio pan nad oes neb yno, ond dwi bell o fod yn ddawnsiwr naturiol!

Yn y dyddiau cynnar roeddem yn creu dawns neu Choreography i bron pob can roeddem yn ei pherfformio, felly roedd clywed nad oedd hyn am barhau yn fendith i ddweud y lleiaf!

Rydym yn dal i berfformio dwy neu dair can ag iddynt symudiadau. Ond rydym bellach yn defnyddio Microffonau "hand held" nawr, sydd yn llawer mwy soffistigedig na'r hen "head sets" gwreiddiol. Mae hyn yn cyfyngu ar ein rhyddid i ddawnsio ond yn sicrhau yr ansawdd lleisiol yr anelwn ato.

Dwi wastad wedi bod yn eithaf araf yn dysgu'r symudiadau, ond wedi i mi eu dysgu yn iawn rwyf yn joio rhoi 100% i'r perfformiad.

Yr unig ffordd o ddysgu geiriau a symudiadu yw i fynd drostynt drosodd a throsodd nes eu bod yn dod yn gwbl naturiol heb i chi feddwl.

8. Pwy yw'r cymeriad mwyaf drygionus yn Only Men Allowed? Pam?

Fel y disgwylir gyda chriw o fois, daw llawer iawn o dynnu coes a phob aelod yn cael ei dro o flaen y "firing squad". Mae wastad llwyth o chwerthin i'w glywed pan ddown at ein gilydd a phawb yn trafod digwyddiadau trwstan y "gig" diwethaf gan dynnu sylw at y camgymeriadau dwl a wnaethpwyd. Digon o hwyl i helpu i'r oriau basio. Ond os byddai rhaid dewis un clown yn y grwp, eafallai taw Wyn byddai hwnnw.

9. Oes yna stori neu ddigwyddiad doniol wedi bod yn ymwneud ag OMA?

Mae yna lawer o ddigwyddiadau digri wedi digwydd dros y blynyddoedd - fel y disgwylir gyda chriw o ddynion mewn oed yn ceisio diddanu eu gilydd, ond dim byd digon parchus 'w ddatgelu yn anffodus.

Er hyn, dw'n cofio sawl unigolyn yn syrthio ar lwyfan. Fy nhrwyn yn gwaedu yn ddibaid yn ystod can. Y piano yn cwmpo ar lwyfan hanner ffordd drwy perfformiad a phawb yn ceisio ei godi ac yn methu ac felly yn gorfod gorwedd ar lawr nesa ir cyfeilydd a chwblhau'r gan. Y pwer yn cael ei ddiffodd yn ddamweiniol ac yn gorfodi i ni ganu yn acapela. Dwi hefyd yn cofio sgwrsio gyda hen ffrind i fy nhad tu cefn ir llwyfan a methu fy nghiw i fynd mlan gyda gweddill y bois. Roeddent bron a chwblha'r gan agoriadol cyn i mi sylweddoli ac ail ymuno a hwy a chael bloedd mawr sarcastig ganddynt 'r gynulleidfa am hyn.

10. Sut rydych chi'n cadw'n brysur yn y 'lockdown' yma?

Dwi wrthi yn ceisio cyfansoddi alawon a threfniannau amrywiol newydd i ni berfformio ar gyfer sioeau pan ddown allan o'r cyfnod cythryblus yma, yn ogystal a chwblhau ambell i brosiect DIY rwyf wedi bod eisiau eu gwenud ers amser maith. Y peth sydd yn cadw fi'n fwyaf prysur yw diddanu a chwarae gyda fy mhlant sydd yn 7 a 3 oed- Dwi erioed wedi bod mor flinedig!!!