Croeso i Rifyn 21 newyddlen ddigidol Ysgol Gwynllyw. Cyfle i weld gwaith a gweld newyddion diweddaraf yr ysgol. Er gwaethaf y heriau parhaus sydd yn ein gwynebu oherwydd y pandemig, mae llawer i ddathlu ac i fod yn ddiolchgar amdani.

Wecome to Issue 21 of Ysgol Gwynllyw's digital newsletter. An opportunity to see learners' work and the latest news at Gwynllyw. In spite of the continuing challenges that we are faced with as a result of the global pandemic, there is much to celebrate and be grateful for.

Ar ddechrau'r flwyddyn academaidd roedden ni'n dymuno pob hwyl i ddysgwyr y flwyddyn 20/21. Yn dilyn dwy flynedd o ansicrwydd, aeth llawer o'n dysgwyr i brifysgolion i barhau gyda'r cam nesaf yn eu haddysg. Diolch yn fawr iawn i gynddisgyblion James Merchant a Catty Langford am rannu eu profiadau o'r brifysgol gyda ni.

At the start of the new academic year, we were wishing the very best of luck to the learners of 20/21. Following two years of uncertainty, a number of our learners moved on to universities to continue with the next step in their education. Thank you to past- pupils James Merchant and Catty Langford for sharing their university experiences with us.

Rwy'n caru Llundain; mae bob amser wedi bod yn lle rydw i wedi teimlo’n gyfforddus, ac yn lle wy wedi addoli ers fy ymweliad cyntaf amser maith yn ôl. Felly, roedd penderfynu mynychu'r brifysgol yma ychydig yn frawychus, ond yn sicr yn y dewis amlwg. Roeddwn i'n gwybod fy mod i eisiau astudio Saesneg o tua Flwyddyn 9, ac wedi dechrau paratoi'n weddol gynnar trwy ddewis pynciau perthnasol mewn TGAU ac yna eto at Lefel A. Dros y pandemig, fe wnes i adeiladu sylfaen well yn rhai o fy hoff awduron a llawer o rai newydd (er nad yw newydd o reidrwydd yn golygu ddim yn hen yn yr achos hwn), a dechreuais baratoi ar gyfer symud; crensian y niferoedd, ceisio perffeithio pob aseiniad ac astudio’n helaeth y cysylltiadau tiwb, amseroedd cerdded, a thirnodau ar fy ffordd i ac o Adeilad Virginia Woolf yng Ngholeg Y Brenin Llundain. (Fy hoff siwrnai gyfredol yw mynd o Barbican i Kings Cross ar Circle neu Hammersmith and City, yna ar y Piccadilly i Holborn).

Mae Prifysgol yn Llundain yn brofiad eithaf gwahanol i fynd i rywle arall; mae mwy o baratoi i fynd i unrhyw le oherwydd y nifer fawr o drafnidiaeth gyhoeddus a llwybrau i'w cymryd, yn sicr mae pryder am ddiogelwch, a mwy na hynny, mae’r ddinas ei hun yn rhy labyrinthîn - wy'n dal i fynd ar goll yn ceisio dod o hyd i'm siop leol ar brydiau! Mae yna hefyd ddigon o bethau positif, a yw'n gweld enwogion neu Theatreland, presenoldeb Pret a Manger bob hanner can troedfedd neu'r ffaith mae'r ddinas ei hun yw eich maes chwarae a'ch campws - yn sicr mae rhywbeth at ddant pawb o fewn y filltir sgwâr a thu hwnt.

Wy'n credu fy mod i wedi addasu'n eitha’ dda i fywyd Llundain, ac rydw i wedi mwynhau'r hyn wy wedi astudio hyd yn hyn. Mae'r Brifysgol ei hun wedi bod yn brofiad positif iawn i mi, ac wy'n falch fy mod i'n cael astudio yn fy hoff ddinas yn y byd. Mae'r llwyth gwaith yn newid pendant y credaf nad yw pawb yn barod amdano; Rydw i wedi mynd o astudio pedwar testun y flwyddyn yn fanwl i o leiaf deg mewn wythnos - yn nodweddiadol tri i bedwar traethawd damcaniaethol, stori fer Americanaidd, amrywiaeth o gerddi, a set arall o destunau yn seiliedig yn llwyr ar y syniad o Ysgrifennu Llundain - mae'n newid i'w groesawu, ond mae'n eithaf creulon yr wythnos gyntaf honno; yn enwedig pan fo hynny’n y ddarlleniad cynradd yn unig. Mae'n debyg mai'r ochr orau yw’r ffaith bod ‘sdim ond wyth awr o gyswllt gen i; un seminar yn seiliedig ar drafodaeth a darlith awr (ish) fesul modiwl - rydw i'n gwneud pedair ohoni mewn semester - felly mae digon o amser i edrych ar y deunyddiau o flaen amser; Dwi byth yn cael trafferth cadw ar ben y gwaith darllen. Fel y dywedodd un o fy uwch ddarlithwyr mewn gweithdy yr haf diwethaf - “Mae amser i ffwrdd yn amser darllen.”.

Un peth na allaf bwysleisio digon nawr - yr oeddwn i fy hun yn poeni amdano tan yn weddol ddiweddar - yw bod eich darlithwyr, arweinwyr seminarau, cynullwyr modiwlau, etcetera.. i gyd yn barod i ateb eich cwestiynau a'ch helpu chi i ddehongli a gwneud synnwyr o'r deunyddiau. Rwy'n gwybod bod hyn yn sicr yn bryder y gwnaeth nifer o fy ffrindiau a minnau ei rannu cyn i ni fynd, ond ar ôl bod ar y cwrs am bum wythnos mae wedi dod yn amlwg iawn nid yn unig bod ein tiwtoriaid yn adnoddau rhagorol i ni eu defnyddio, ond hefyd eu bod nhw yn hapus i helpu gyda pha bynnag bryderon sydd gan unrhyw un.

Roedd y symud drosodd yn eithaf straenus; es i ar y trên o Gasnewydd i Paddington, tra bod fy nhad a fy mrawd yn gyrru i mewn i Lundain gyda fy holl bethau. Roedd cael y cyfan i Barbican yn eithaf anodd, ac roedd y fan bron yn llawn cyn iddi gyrraedd yna. Roeddwn i wedi dewis fflat stiwdio bach mewn set o neuaddau preifat am resymau hygyrchedd, ac ar ôl dim ond ychydig o ddyddiau roedd o’n teimlo'n llawer llai clinigol wrth gael fy mlychau ar flychau o lyfrau a digon o lestri cegin i lenwi fy nau gwpwrdd bach ac un o fy silffoedd llyfrau ‘di rhoi ynddo. Mae'r adeilad fflatiau yn hawdd ei gyrraedd, ac mae ganddo ddigon o gysylltiadau gwych - ac mae'r olygfa'n anhygoel. Rwyf hefyd o fewn taith gerdded ugain munud i’r Globe, St. Paul’s a’r syfrdanol Llyfrgell Maughan, yn ogystal ag Ysbyty St. Bart’s, Fleet Street a llawer o leoliadau eiconig arall yn Llundain.

Wy'n meddwl am Lundain yn fwy cartrefol nawr nag y gwnes i o'r blaen. Mae'n debyg ei bod hi'n naturiol fy mod i wedi byw yma ers bron i ddau fis, ond rydw i'n dod yn eithaf hoff o'r niwloedd chwyrlïol a'r dyddiau llwyd yma. Siawns nad yw'r golygfeydd mor syfrdanol â'r rhai gartref, ac mae'r glaswellt yng Nghymru yn wyrddach yn sicr; ond mae hen dref Llundain yn tyfu arnaf. Ac er bod y naid o Lefel A i'r brifysgol yn eithaf syfrdanol, rwy'n hapus iawn gyda fy nghwrs a'm tiwtoriaid, ac yn fwy cyffredinol Llundain ei hun.

I love London; It’s always been a place that I’ve felt at home, and a place that I’ve adored since my first visit a long time ago. So, deciding to attend university here was a little daunting, but certainly a no-brainer. I knew that I wanted to study English from around Year 9, and had started to prepare fairly early on by opting for relevant subjects at GCSE and then again at A-Level. Over the pandemic I built up a better grounding in some of my favourite writers and many new ones (although new doesn’t necessarily mean not old in this case), and began to prepare for my move; crunching the numbers, attempting to perfect every assignment and studying extensively the tube links, walking times, and landmarks on my way to and from the Virginia Woolf Building at King’s College London. (My current favourite journey there is to go from Barbican to Kings Cross via Circle or Hammersmith and City, then via Piccadilly to Holborn).

University in London is quite a different experience to heading elsewhere; there’s more preparation to head anywhere because of the sheer volume of public transport and paths to take, there’s certainly a concern of safety, and more than that the city itself is just excessively labyrinthine - I still get lost trying to find my local shop on occasion! There are also plenty of positives, whether it’s celebrity sightings or Theatreland, the presence of a Pret a Manger every fifty feet or the fact that the city itself is your playground and campus - there’s certainly something for everyone within the square mile and far beyond.

I think I’ve adapted rather well to London life, and I’ve thoroughly enjoyed what I’ve studied so far. University itself has been a very positive experience for me, and I’m glad that I get to study in my favourite city in the world. The workload is a definite shift that I think everybody is unprepared for; I’ve gone from studying four texts a year in depth to at least ten in a week - typically three to four theoretical essays, an American short story, an assortment of poems, and a further set of texts based solely on the idea of Writing London - it’s a welcome change, but it’s rather jarring that first week; especially when that is just the primary reading. I suppose the upside is that I only have eight contact hours; one discussion based seminar and a one hour(ish) lecture per module - of which I do four in a semester - so there’s plenty of time to peruse the materials ahead of time; I’m never struggling to keep on top of the reading work. As one of my senior lecturers said in a workshop last summer - “Time off is time reading.”.

One thing I cannot stress enough now - which I myself was concerned about until fairly recently - is that your lecturers, seminar leaders, module convenors, etcetera are all prepared to answer your questions and help you interpret and make sense of the material. I know this is certainly a concern that a number of my friends and I shared before we went, but after being on the course for five weeks it’s become very apparent that not only are our tutors excellent resources for us to utilise, but also that they’re happy to help with whatever concerns that anyone may have.

The move over was quite stressful; I went by train from Newport to Paddington, while my dad and brother drove into London with all of my things. Getting it all to Barbican was pretty tough, and the van was almost full before it made it up here. I’d chosen a small studio apartment in a set of private halls for accessibility reasons, and after only a few days it felt a lot less clinical when decked out with boxes on boxes of books and enough kitchenware to fill my two small cupboards and one of my bookshelves. The apartment building is easily accessible, and has plenty of great links - and the view is incredible. I’m also within a twenty minute walk of The Globe, St. Paul’s and the stunning Maughan Library, as well as St. Bart’s Hospital, Fleet Street and many other iconic London locations.

I think of London as more homely now than I did before. I suppose it’s natural having lived here for nearly two months, but I’m getting rather fond of the swirling mists and greyscale days here. Sure the sights aren’t as breathtaking as those back home, and the grass in Wales is certainly greener; but old London town is growing on me. And while the jump from A-Levels to university was quite jarring, I'm very happy with my course and my tutors, and just more generally London itself.