هفدهم مهرماه (هشتم اکتبر)

روز جهانی کودک

کودکان سرمایه های بسیار گرانبهای آینده هستند، شوربختانه در بسیاری از کشورهای جهان به این گلهای نورسیده آنگونه که باید بها داده نمی شود، از این رو همه ساله شمار فراوانی از کودکان در پی بیماری های گوناگون و کمبود توانش درمان جان خود را از دست می دهند.

در سال 1946، پس از پایان جنگ جهانی دوم، در نشست همگانی سازمان ملل از سوی بسیاری از فرزانگان جهان گفتمان پشتیبانی از کودکانی که پدر یا مادر خود را از دست داده اند، کودکانی که پدر و مادرانشان دچار گرفتاری های مالی هستند و توان پرورش کودکان خود را به شایستگی ندارند، کودکانی که در سرزمینهای تهی شده از هر گونه توانمندی از سوی دولتهای بهره کش از آموزش و پرورش و خوراک و نوشاک و پوشاکِ شایسته بی بهره مانده اند پیش کشیده شد و پایان این گفتگوها به شالوده ریزی سازمانی بنام یونیسف انجامید. نام یونیسف UNICEF از سرواژگان: United Nations International Children's Emergency Fund ساخته شده است.

این سازمان دست یاری به سوی همه ی مردم جهان دراز می کند و از همه ی پدران و مادران و آزادگان جهان می خواهد که به پشتیبانی از این دسته از کودکان بر خیزند و با هرگونه دانش و توانش که دارند این گلهای خوش رنگ و بوی گلستان فردا را پاس بدارند.

پیمان نامه ی سازمان یونیسف، یک پیمان نامه ی جهانی و نشان دهنده ی هوده های کودکان در همه ی زمینه های زندگی است. دولت هایی که این پیمان را پذیرفته و دستینه کرده اند، ناگزیر از اجرای فرمان آن هستند. این پیمان نامه در روز بیستم نوامبر سال 1989 از سوی نمایندگان سازمان ملل متحد پذیرفته و از روز دوم سپتامبر سال 1990 بگونه ی یک باید همگانی به کار گرفته شد.

تا کنون 193 کشور ( همه ی هموندان سازمان ملل بجز آمریکا و سومالی) این پیمان را پذیرفته و 140 کشور آن را به کار گرفته اند. جمهوری اسلامی نیز در سال 1372 به دستینه کنندگان این پیمان پیوست ولی از همان آغاز راه گریزی برای خود برجای گذاشت، راه گریز این بود که: در هرکجا که خواسته های این پیمان با آموزه های اسلام ناسازگار باشد، جمهوری اسلامی ایران از بکارگیری آن داری خواهد نمود. برای نمونه پیمان نامه ی هوده های کودک، پروانه ی زناشویی با یک دختر بچه ی نُه ساله را نمی دهد، ولی حکومت اسلامی برابر آموزهای اسلام، دختر بچه ی نه ساله را آماده ی زناشویی و تن آمیزی می داند و به خانه ی شوی می فرستد همانگونه که پیامبر اسلام دختر بچه ی زیر نُه سال را به بستر کشید! پیمان نامه ی جهانی هوده های کودک پروانه نمی دهد که دختر بچه ی نه ساله را به دادگاه بکشند و مانند بزرگسالان او را پاد افره و کیفر دهند، ولی حکومت اسلامی برابر آموزه های اسلام دختر بچه ی نُه ساله را ( بالغ ) می شمارد و اگر لغزشی از او دیده شد همانند یک بزرگسال او را سنگسار می کند یا بر دار می کشد. در مورد پسر بچه ها نیز پیمان نامه ی جهانی هوده های کودک پروانه ی کیفرهای سخت به کودکان زیر 18 سال را نمی دهد ولی حکومت اسلامی برابر آموزه های اسلام اگر کودکی در سن زیر چهارده سالگی دچار لغزشی گردید او را تا رسیدن به سن 18 سالگی در بند نگهمیدارد و دُرُست در روزی که هجده ساله شد بر دار می کشد یا تیرباران می کند. سازمان ملل متحد نمی بایست به حکومت ننگین اسلامی پروانه ی اینهمه بیداد می داد.