Reïncarnatie wil zeggen dat we na de aardse dood, via de gebieden of sferen van gene zijde, werkelijk duizenden keren opnieuw op aarde zullen worden geboren. Zo is de evolutie van de mens bepaald. Het is eigenlijk een kringloop,  ‘de kringloop van onze ziel’.

Als we praten over vorige levens komt snel de vraag wie of wat er reïncarneert. Dat is dus NIET ons lichaam, want dat blijft beperkt tot één leven. Het is de ziel, die door vele reïncarnaties ons gevoel verruimt en verfijnt. Zo dus ook ons bewustzijn.

De mens heeft naast zijn aardse stoffelijke lichaam en aura dat eigenlijk uit verschillende lagen, schillen of delen bestaat, ook een lichaam nodig aan gene zijde. Dit wordt het geestelijk lichaam of fijnstoffelijk sferenlichaam genoemd. Dit lichaam heb je ook tijdens je aardse leven. Dat is ook de reden waarom sommige mensen ’s nachts kunnen uittreden of na een zwaar auto ongeluk een bijna-doodervaring hebben. Je beleeft dit met je andere lichaam. In dit geval je geestelijk lichaam. Vind je het geen grappig idee dat jij als persoon op dit moment in feite twee lichamen hebt. Je gewone bekende stoffelijke lichaam voor de aarde en het (eeuwige) geestelijke lichaam voor de aarde en gene zijde tegelijkertijd. De mens en dier leeft eeuwig. Er is geen dood alleen maar een grote overgang.

Het stoffelijke en het geestelijk lichaam:

Tijdens het aardse leven heb je eigenlijk 2 lichamen.

1. Het gewoon grofstoffelijk lichaam

2. Het geestelijk lichaam wat fijnstoffelijk is (= ziet er zelfde uit als je grofstoffelijk lichaam en heb je eigenlijk ook nog dezelfde zintuigen als in je grofstoffelijk lichaam, in niets ben je dan veranderd)

OPMERKING : 

We komen wel steeds terug als MENS (man of vrouw) en NOOIT als dier voor de duidelijkheid ! Wat sommige oosterse culturen en geloven beweren, dat klopt zeker NIET ! Een menselijk bewustzijn past gewoon of werkt niet in een dier, dat is gewoon ook een natuurwet zal ik maar zeggen.

We zijn eigenlijk meer ziel dan lichaam. Want onze ziel is eeuwig, ons lichaam is tijdelijk. Ons fysieke lichaam dient onze ziel alleen voor dit ene aardse leven. Ons gehele leven voedt onze ziel ons lichaam met levenskracht, totdat haar levenstaak voltooid is.

Onze diepste gevoelens die ons leven richting geven, zijn ergens opgebouwd. Dat "ergens" ligt voor dit leven. De bron van onze gevoelens zijn we dus zelf, dat is de som van al onze ervaringen in onze vorige levens.

Wat we in één leven beginnen, kunnen we in een volgend leven voortzetten. Maar als we iets doen wat een andere ziel in haar evolutie belemmert, zal onze ziel ons in een volgend leven stuwen om dit te herstellen. Dit is het "goedmaken" of "oorzaak en gevolg" en karma genoemd. De wetten van Karma en Oorzaak en Gevolg zorgen ervoor dat elke ziel zijn fouten kan goedmaken. 

Dankzij de ervaringen in het ene leven kunnen we in het volgende leven weer een stap verdergaan. We hoeven dan niet meer te herhalen wat we al geleerd hebben en we kunnen nieuwe uitdagingen aan om verder te groeien naar universele liefde. Wanneer we uiteindelijk als ziel onze zeer lang levenscyclus op aarde voltooid hebben, zetten we ons oneindige leven voort in het hiernamaals. Tot we de hoogste 7de sfeer bereiken en dan gaan we nog verder naar een hogere andere universum om terug een "hogere soort" van stoffelijk licht-lichaam te beleven  (naar de 4de kosmische levensgraad enz tot 7de kosmische levensgraad = AL de bron van het leven)

Ten behoeve van dit evolutieproces reïncarneert de menselijke ziel steeds weer in nieuwe lichamen en nieuwe levens in alle volkeren en situaties op de Aarde. In elk leven op aarde bezielen we een nieuw fysiek lichaam om ons levensplan voor dat leven te kunnen uitvoeren. Door de zeer veel levens heen zijn we alles al eens geweest. Blank of gekleurd alsook alle soorten nationaliteiten of geloven, boeddhist of moslims, jood of christen.

Onze ziel gebruikt al die "tijdelijke" aspecten om ons reïncarneerde gevoelsleven zo te verruimen. Dankzij al de ervaringen uit vele levens heeft ons gevoelsleven en persoonlijkheid zich gevormd tot wie we nu zijn.

Ziel kan je ook min of meer opvatten als ons volledig bewustzijn (incl onderbewustzijn) dat bestaat uit soort van "energie" wat niet is aan te duiden in plaats of afstand nog in ruimte of tijd. De kern is een soort van atoom (of godsvonk) die gekomen is vanuit het AL (de scheppende bron), wat ons dan de weg aan stuurt en in dat bewustzijn vinden daardoor dan verschillende "energie" processen plaats die het gevolg zijn van ons denken en handelen. Deze processen zijn dan verantwoordelijk voor onze verloop van evolutie.Bij elke nieuwe geboorte wordt de mens vanuit zijn onderbewustzijn (en ziel) geïnspireerd met informatie van ervaringen uit vorige levens ook samen via informatie die zich uitdrukt als een soort broncode via het DNA en de hersenen, vanuit deze "bron"code reageren we meestal onbewust op situatie en zo leren we en ontwikkelen we ons tot wie we nu zijn. 

In het DNA zit volgens mij meer de programmaties (= verzameling van programma's allemaal stukjes code  = gene is dan zo'n 1 bepaald programma) die nodig is voor het leven. Maar dus ZEKER GEEN dingen als haat of liefde of karakter enz dat zit in de ziel of het bewustzijn zelf ! Omdat het over gevoelens (liefde/haat) gaat maw het gevoelsleven als ziel dat men dan heeft (opgebouwd)! De diepte van je gevoelsleven bepaald dit en niet je lichaam (DNA/genen)

In het DNA (of de genen) zit geestelijke of lichamelijk afwijkingen geprogrammeerd of dus de erfelijke lichamelijk dingen. (zoals kleur ogen, haar enz)

Belangrijke opmerking erover over het erven wat de huidige wetenschap nog niet weet:

Men zegt inderdaad soms wel dat men het karakter heeft geërfd van de moeder of vader, maar dat is niet zo, dat is een misvatting! Dit heeft met aantrekking (of magnetisme) van zielen te maken. We worden ook meestal binnen dezelfde groep mensen geboren. Waardoor het inderdaad soms zo lijkt of men karaktereigenschappen erft! Maar er zijn toch zeker uitzonderingen te vinden, je hebt toch ook zeker gehoord van mensen die een buitenbeentje in de familie zijn. Hoe zou je dit dan met de genen (of DNA) als erfelijkheid kunnen verklaren ? Maar het is wel te verklaren als aantrekking van zielen of door bv karma.

De wetenschap heeft ook trouwens nog geen stukjes DNA code gevonden dat bepalend zou zijn voor het karakter van iemand, maar wel ziektes of afwijkingen die dan een knop on/off hebben, waardoor men kan zien of men de kans heeft dat m'n bv Alzheimer zou kunnen krijgen.. of kleur ogen, haar enz dat zit wel allemaal in de genen/DNA. 

Kort gezegd dat is dus alles wat met het lichaam te maken heeft!

Je zou het kunnen vergelijken met een computer waarop bepaalde programma's staan en dit wordt bestuurd door het bewustzijn (de mens zelf, jij die achter de computer zit en het bewustzijn soms volgens bepaald levensplan programma's zo activeert, sommige kunnen dus ook gewoon geërfde lichamelijke fouten zijn, zie boeken Jozef Rulof over ontstaan van ziekte).

Men heeft al wel gezien men bv bepaalde kans heeft voor bepaalde talenten enz. Ik vermoed dit komt omdat de ziel ook alles in het DNA programma schrijft voor de geboorte en voor hun bepaalde levensboek/programma maar het is niet geërfd.

Dus nogmaals voor duidelijkheid het gevoelsleven (niveau van liefde en haat) zit in dat bewustzijn en komt zeker niet voor uit gene of DNA ! Dat erf je niet, dat is altijd wie je zelf bent geworden door al je levens heen !

We hebben in al onze levens met duizenden mensen te maken gehad. We hebben ook in vele volken van de Aarde geleefd en vele talen gesproken. Dat ligt opgeslagen in ons onderbewustzijn. Als we incarneren op Aarde komen we daarom ook altijd terecht bij mensen die we kennen uit vorige levens.

Vanuit de Sferen van Licht kan men ook vrijwillig incarneren om op Aarde nog een taak uit te voeren. Op deze wijze worden nuttige uitvindingen en nieuwe geneesmethoden naar de Aarde gebracht. Ook zijn er Zielen die vrijwillig incarneren om het goede op Aarde te versterken

Wanneer iemand zich al in de Eerste Lichtsfeer bevindt en nog iets goed te maken heeft, kan men, in combinatie met het uitvoeren van een taak, hiervoor naar de Aarde terug keren.

Ook als de ziel een bepaalde ervaring mist en niet verder kan in de sferen, is er de mogelijkheid om hiervoor op Aarde te incarneren. 

Dit opnieuw geboren worden gebeurd altijd via de Wereld van het Onbewuste 

= via een zeer diepe slaap om terug te kunnen reïncarneren.

Wat is de wereld van het onbewuste ?

Tijdens deze diepe slaap tussen twee levens in, zijn we ons niet meer bewust van het stoffelijke leven op aarde. Daarom heet het "De wereld van het onbewuste". Alle belevenissen zinken weg in ons dieper innerlijk, in onze ziel. De gevoelens die we beleefd hebben, worden deel van ons machtige onderbewustzijn.

Wanneer onze persoonlijkheid in de wereld van het onbewuste diep genoeg ingeslapen is, kunnen we als ziel een nieuwe bevruchte eicel op een harmonische wijze bezielen. Die cel is heel kwetsbaar in het begin van haar bestaan, ze kan nog niet veel te veel druk weerstaan. Daarom is het nodig dat de ziel op dat moment niet te veel kracht uitoefent. Ons volwassen bewustzijn van het vorige leven zou veel te sterk zijn om deze tere cel te bezielen, het zou te veel druk zetten op de stoffelijke cel, waardoor de cel niet tot een gezonde deling en groei zou komen. Om in harmonie te zijn met het begin van het nieuwe leven moeten al onze bewuste gevoelens ingeslapen zijn en tot een zacht stuwend gevoel komen om verder te gaan. De ziel zal dan zorgen voor het ontwikkelen van de bevruchte eicel tot baby en naarmate het nieuwe lichaam groeit, ontwaken ook de gevoelens die bij elke levensfase op aarde horen. 

Zo staat er ook in de boeken van Jozef Rulof te lezen, dat als iemand zoals bv Hitler nog zoveel haat en onrust in zich draagt het zeer lang duurt eer het mogelijk is deze persoon terug tot leven te komen Want die grote haat (en dus op het leven zelf) en grote onrust gaat steeds teveel druk uitoefenen op die cel, waardoor de cel niet tot een gezonde deling en groei kan komen. Die 'diepe' ziel (of godsvonk) gaat dan zeer veel tijd nodig hebben in de wereld van het onbewuste om de zo grote haat en onrust te laten wegzinken en tot echte zachte rust te kunnen komen, om aan een nieuw leven te beginnen (en dan nog)

Ik had ook ergens gelezen, niet uit de boeken van Jozef Rulof denk ik, als deze ziel deze grote moeilijkheid ervaart om terug tot leven te komen, door zoveel kwaad en onrust in hun kern (persoonlijkheid), deze mens dan als geestelijk of mentaal gehandicapt worden geboren. Zoals mensen met het syndroom van Down dus ook zielen kunnen zijn die veel kwaad in zich zouden hebben, maar door deze "ziekte-afwijking" kunnen ze niets kwaad doen en zijn het eigenlijk lieve mensen. 

Ik weet op dit laatste worden sommige mensen boos als je dit zegt dat mensen met het syndroom van Down, moordenaars of erg slechte mensen zouden zijn geweest. Want dat zijn inderdaad altijd eigenlijk wel lieve mensen, laat dat duidelijk zijn. Want je ziet zulke mensen door deze handicap ook nooit echt iets verkeerd doen.

Maar ik vind het juist zo geniaal, want het is juist door deze ziekte-beperking worden ze beschermd tegen zichzelf en opdat zo de ziel toch rust vind en terug leven kan aannemen en liefde leren voelen. Want anders is het voor zo'n ziel onmogelijk als persoon te leven of onnodig extra (teveel) aan karma op te doen en het zo helpt om het te dragen en toch ook vooruit kan komen. Doordat juist zulke ("gehandicapte") mensen ook in veel mindere mate aandacht besteed aan gebeurtenissen die een gemiddelde mens slapeloze nacht zou bezorgen, blijft men ook bespaart tegen gevolgen van zichzelf of nog extra veel fouten of kwaad en karma zou bij komen en helpt het zo toch te dragen.

Deze vraag wordt door vele mensen ook gesteld als men het over reïncarnatie heeft. Maar we zouden die vraag ook kunnen omdraaien door bv wie herinnert zich nog zijn eerste schooljaar of andere vroege dingen in zijn leven ? Je herinnert je eigen leven toch ook niet helemaal ? Nochtans hebt u deze momenten beleefd.

In je onderbewustzijn ligt wel alles volledig opgeslagen het is de grote schatkamer van uw verleden. Ook in het hiernamaals is er een plaats waar iedere mens ooit zijn vorige levens zal te zien krijgen nl. "de tempel van de ziel."

De moderne geneeskunde beweerd een verklaring gevonden te hebben voor het niet herinneren van vorige levens nl. OXYTOCINE, dit is een hormoon dat het aantal samentrekkingen tijdens de weeën van een zwangere vrouw bepaalt. Een grote hoeveelheid hiervan veroorzaakt geheugenverlies en aangezien dit ook door het kind stroomt kan dit tot uitwissen van vorige levens leiden, dit is natuurlijk een gissing, zoals vele wetenschappelijke uitleggingen.

Een bewezen therapie die meer en meer wordt toegepast (zelfs in de geneeskunde) voor het herinneren van onze vorige levens is de hypnosetherapie "REGRESSIE" genaamd.

Rond 1890 had een Fransman Kolonel, Albert de Rochas, de eerste stappen gezet naar een ontwikkeling van een wetenschappelijke methode voor het bepalen van onze vorige levens. Hij bootste de stijl na van de Oostenrijkse arts, Frans Anton Mesner, die de hypnose heeft uitgevonden. Hij ging alleen verder dan de geboorte en belandde zo bij zijn patiënten in vorige levens en zo ontstond een nieuwe dimensie in de hypnose. Deze therapie wordt nu toegepast, vooral om de mensen van hun fobieën af te helpen die ze reeds van bij hun geboorte meegebracht hebben.

Opmerking : Men kan niet alles laten doen onder hypnose. Men kan bv. iemand geen moord laten doen als deze eigenschappen niet IN u zitten. Daarnaast veel hangt ook af van de bekwaamheid van de hypnotiseur alsook hoe je zelf kan aan kan overgeven en voor openstellen. 

Verder is het toch ook zo dat we in ons huidige leven al genoeg te verwerken krijgen. Ik wil eigenlijk zeggen: ‘idealiseer het niet’. De meeste levens zijn helemaal niet zo eenvoudig. Kijk maar om je heen. Hoeveel mensen zijn er redelijk gelukkig?

Ik denk dat de meeste mensen heus wel tegen informatie van leuke levens kunnen. Maar het zijn juist de levens met ongelofelijk veel verdriet wat heel moeilijk is. Denk maar aan levens met moord en doodslag, oorlogen, onderdrukking, honger, pest (en diverse andere ziektes), aardbevingen, overstromingen, enzovoort. Je kunt je wel voorstellen dat de mens, naast het geluk dat hij heeft gehad, ook ontzettend veel ellende, pijn en verdriet te verwerken heeft gehad. Wie kan hier in alle facetten tegen? Niemand toch?

Eigenlijk zijn we allemaal geestelijk nog te jong en nog niet sterk genoeg om alles op te vangen en aan te kunnen. Met andere woorden: er is geen tussenweg. Als je wel iets kunt zien, dan kun je ook alles zien vanaf het begin van de eerste levens, of je ziet helemaal niets. Het is dus volgens mij het één of het ander. 

Of alsook wie de mensen waar je mee omgaat allemaal zijn geweest. Zeker als het niet leuke of onaangename contacten waren, het zou je gedrag naar mensen enorm beïnvloeden.

Omdat we er op dit moment (dit punt van onze eigen evolutie) gewoon nog niet tegen kunnen,  wat je dus kan bekijken als een soort van goddelijke of natuurlijke bescherming. Het is dus een soort "natuur"wet omdat de schepping/god weet het niet goed zou zijn, omdat we het niet kunnen dragen of verwerken. Het zou ons te veel belemmeren in onze ontwikkeling/evolutie.

Hier past het evolutieproces uitstekend in, want is evolutie niet het­zelfde als reïncarnatie, stel dat er geen evolutie was, er zou ook geen voortgaan zijn. Alleen een celletje dat levenservaring heeft opgedaan kan deze ervaring als zijn bezit beschouwen en gebruiken in een volgende stadia van ontwikkeling. Maar als het steeds nieuwe celletjes zijn die gevormd worden in het evolutieproces zou er geen voortgang zijn en dus ook geen evolutie.

Want hoe kunnen wij ooit in één leven worden als Christus, wanneer de mens soms een gans leven nodig heeft om één slechte eigenschap af te leggen. En hoe kon bv Mozart reeds als kind muziek kennen en als hij dit niet reeds innerlijk in zich droeg van bij de geboorte? Maar hoe kon hij reeds muziek kennen als hij nog nooit geleefd had?  Wonderkinderen putten uit hun vorig leven.

De kosmische wetten van Vader- en Moederschap en Reïncarnatie sturen de menselijke Ziel steeds verder door het Universum op weg naar het Goddelijk Al.

Er zijn in totaal zeven Kosmische Graden.

De Aarde en de Hemelse sferen vormen de derde Kosmische Graad. Daarna gaat de Ziel verder naar de vierde Kosmische Graad.

De Aarde is een belangrijke leerschool. De ziel ervaart hier voor het eerst bewust goed en kwaad. Om het gevoelsleven te kunnen ontwikkelen krijgt de ziel zeer vele levens en zal alle vormen van menselijk leven op Aarde mogen leren kennen.

Om spiritueel en stoffelijke te kunnen evolueren heeft de menselijke ziel steeds weer een nieuw lichaam, een nieuw leven, in steeds wisselende situaties nodig. Als deze stoffelijke evolutie op Aarde klaar is, begint de Ziel met het oplossen van het karma. Alle moorden die in vorige levens zijn begaan moeten eerst goed gemaakt worden alvorens Moeder Aarde de Ziel kan loslaten.

Pas dan laat Moeder aarde de ziel gaan en wordt deze aangetrokken door de sfeer die aansluit op het niveau van bewustzijn dat deze in al de aardse levens heeft bereikt. Hier gaat de Ziel verder met haar ontwikkeling.

Na de Aarde en de Hemelse Sferen gaat de menselijke ziel verder naar de vierde Kosmische Graad. Ons huidig Universum lost dan voor deze menselijke zielen langzaam op en verplaatst zich als kosmische energie naar een volgende hogere dimensie.

Er zijn zielen die al hun aardse levens hebben voltooid en toch nog geen liefde hebben ontwikkeld. Na hun laatste leven worden ze dan aangetrokken door die schemer- of donkere sfeer, die bij hun ontwikkelingsniveau past. Vroeg of laat verlangen ook deze zielen om alles weer goed te maken en dan kunnen ook zij weer reïncarneren op Aarde. Er bestaat geen eeuwige verdoemdheid. Alle zielen evolueren naar het Licht.

Het antwoord op deze vraag ligt diep verscholen in de planeet van de eerste komische levensgraad (dit is volgens de boeken van Jozef Rulof : de maan), waar ook dus het leven allemaal is begonnen als een eenvoudig piepklein cellichaampje.

In het hart van deze ijle planeet vloeien de nevelen uiteen onder invloed van de warmte van de zon en ze verdelen en verdichten zich in myriaden cellen. Dit verdichting-proces kan vergeleken worden met het condenseren van waterdruppels uit de ochtendnevel op een autoruit. 

De verdichting bracht dit dus tot stand, het openbaringsproces nam een aanvang toen deze planeet zich splitste. Alles wat wij hier waarnemen wijst op dit wonder, alleen hier kon dit geschieden. Hier werd dus de ziel geboren, doch we kennen alleen werking, want van bewustwording is hier geen sprake, dat alles moet nog worden geboren.’ 

Het ontstaan van het Heelal p 217 (Jozef Rulof)

Uit het hart van deze ijle moederplaneet wordt nu de ziel geboren, die biljoenen tijdperken later op de aarde haar menselijke gestalte zal bereiken. Hier splitst de ziel zich af van de eenheid (Alziel) waar zij tot op dit moment deel van uitmaakte. Vanaf dit moment is onze ziel een zelfstandigheid en kunnen wij aan onze levenstocht als individueel leven beginnen. 

Wij zijn ons op dit moment nog niet ‘bewust’ van onze geboorte, net zomin als wij op aarde onze geboorte bewust meemaken en herinneren. De ziel is hier nog onbewuste stuwing, maar zij bezit toch reeds dezelfde kracht en eigenschappen als de Alziel waaruit zij geboren is, maar dan nu als individueel leven. 

Alziel = is de bron waaruit we zijn gekomen. De Alziel heeft zich gesplitst en verdeelt in biljoenen en biljoenen delen. Echter hierdoor staat wel al het leven als het ware als één grote kosmische aura met elkaar in verbinding. De mens heeft een aura, maar dieren, planten, mineralen, wolken, de zon en de maan ook. Misschien is het beter om te zeggen dat het hele universum een aura heeft. Je zou kunnen zeggen dat alle atomen broertjes en zusjes zijn. Zo is het ook met de Alziel. De mens heeft een ziel. Maar alle zielen van mensen vormen als het ware samen één Alziel. Op deze manier is het mogelijk dat mensen met een bepaald karma naar elkaar toe worden getrokken. Onze ziel, ofwel mede door de Alziel, regelt dit. Wanneer je in een leven iemand tegen moet komen, dan zal dat ook gebeuren. Het maakt dus niet uit waar de persoon op dat moment is. Je wordt namelijk toch naar elkaar toegetrokken. Dit kan niet misgaan. Het is eigenlijk heel wonderlijk hoe dit in elkaar zit. Op deze manier kom jij je aanstaande vriend of vriendin, collega, sportvriend, enzovoort tegen. Karmische contacten kun je op diverse manieren hebben. Je hoeft je dus nooit druk te maken of je iemand wel tegen zal komen. De personen die op jouw levensprogramma staan, kun je niet ontlopen; dat is onmogelijk. Juist door deze verbondenheid met alle zielen, die dan nog steeds de Alziel is, kan dit zo geregeld worden.

Zie wetenschappelijk bewijs van Kwantumverstrengeling uit de kwantummechanica ! (ook docu op deze site)

Het allereerste leven (en de geboorte van de ziel die zich heeft afgesplitst van de Albron) is dus begonnen als een kleine simpele cel.

Als u dit met uw eigen, met uw menselijke ogen nu zou kunnen zien, dan hebt u een versterking nodig van miljoenvoudige kracht om die cel, dat eerste embryo, te kunnen waarnemen, zo onzichtbaar, zo ijl is dat eerste leven, en toch bezield door de Albron. 

Al de merkwaardige Goddelijke, menselijke, dierlijke, na- tuurlijke eigenschappen voor licht, leven, liefde, waarachtigheid, harmonie vinden wij in die cel terug en dat blijken dan later de Goddelijke fundamenten te zijn voor uw menselijke persoonlijkheid. Dat is het universele karakter. De Albron zal nu tot ontwaking worden gebracht en dat bent ú, dat hebt u 

(...) 

Lezingen deel 1 p. 58 

Op dat moment nam ons eerste leven een aanvang. We zijn geboren als eenheid van ziel en lichaam. Onze ziel als Albronnelijke stuwing, en ons lichaam als embryonale cel, samengesteld uit nevel stof, uit het nevelplasma dat zich in het hart van deze planeet gevormd had.

De ziel is nog volkomen onbewust, zij is zich nog niet bewust van haar bestaan, zij heeft nog geen bewuste persoonlijkheid ontwikkeld. Zij zal dezelfde weg volgen als de Alziel, omdat zij uit precies dezelfde energie en kracht is samengesteld.

Als deze ziel en cel eerste "volwassenheid" bereikt (wat relatief zeer "snel" is maar enkele ogenblikken), verbinden ze zich met een cel van gelijke kracht en groeistadium. (hun tweelingsziel) Hier beleven ze hun eerste kus, hun eerst ouderschap. (opm er is wel nog geen sprake van vader of moederschap) want uit deze "kus" (of dus het verbinden) splitsen ze zich zodat er nieuwe cel leven ontstaat, hun eerst kinderen.

Hiermee hebben de oudercellen hun eerste leven volbracht en de ziel laat het cellichaampje los  Hier is dus astrale wereld ontstaan, gecreëerd door de ziel.  Dit is de eerst dood, de allereerste splitsing tussen ziel en lichaam. Deze zielen trekken zich terug in hun AL-bronnelijke rust, een wereld van het onbewuste. Hier is dus ook de eerste astrale wereld ontstaan, welke dus is gecreëerd door de ziel. In deze astrale ruimte verwerkt de ziel de gebeurtenissen, waar alles terugzinkt in de het 'onderbewustzijn'. Op deze wijze zal de ziel dus met een "schone lei" kunnen beginnen aan haar volgende leventje en hun eerste reïncarnatie.

En zo gaat dit steeds verder en verder, leven na leven verruimen ze zich en dijen zo uit tot wat we het visstadium kunnen noemen.

In dat begin op de maan waren we eigenlijk ook in zekere zin 100% liefde, want kwaad of haat zou dit leven of cellenleventje vernietigen. Echter we waren toen helemaal nog onbewust en gaven ook zelf geen licht. Dus is het nu wel echt liefde als je niet bewust bent van jezelf ? En bedenk ook kwaad of verkeerd kon je ook gewoon niet doen. Je wist gewoon niet beter of hoe anders (verkeerd) zou kunnen doen. En dingen als karma enzo was er dan gewoon ook niet. Alles ging nog in harmonie, er kon gewoonweg nog niets "verkeerd" gaan.

We stonden dan als het ware ook een beetje op automatisch piloot. We werden bestuurd/geholpen door god (of Godsvonk?) "God hield dan ons handje nog mee vast"

Een klein kindje (of baby) zie je toch ook nooit geen kwaad doen ? Bv Hitler zal als klein baby toch ook liefde geweest zijn of niet in staat geweest zijn om toen al kwaad te doen ? Gewoon omdat je niet echt bewust bent of nog te klein zijt...

Om nu terug verder over de beginsituatie van de maan te beginnen, bedenk wel of merk op dat zijn allemaal dingen/fases dat nu hier op aarde allemaal in de baarmoeder van een vrouw plaats vind. Waar we toen dus vele tijdperken over deden om langzaam voor de opbouw van ons als cel-lichaampje en vele latere tijdperken verder pas ons lichaam te bezorgen tot wat we nu zijn. Want op de maan in die begin situatie vertrekken we zelf gewoon van alleen maar een kleine cellichaam, en ook zoals nu in de baarmoeder een foetus toch ook niets kwaad kan doen ?

We leefde toen ook alleen maar in het water, je kunt dit nu zelf ook nog terug vinden in de foetus, daar treden op de twinstige dag kiemontwikkeling aan de hals (zie foto bovenaan).

Daarbij komt dat het bloed van de mens dat voor 60% uit water bestaat volledig te vergelijken is met zeewater. Het bevat dezelfde zouten in dezelfde verhouding. Trouwens een foetus leeft 9 maand in het vruchtwater. enz... Enfin dit is maar ter zijde...

Maar we zijn uiteraard ook door god in liefde geboren, wat nu in normale omstandigheden ook is als wij liefdevolle mensen een kindje gaan "kopen". Een kindje is normaal gezien altijd uit liefde geboren. Zo dus ook in het begin door God op de maan.

Zoals ik al heb gezegd, in die begin situatie, wisten we nog helemaal niets en hadden ook geen andere ervaringen uit andere levens enzo. We moesten ons bezig houden met de zeer erg simpele dingen.

Dingen die als vanzelf sprekend klinken zoals voortbewegen, eten, slapen en paren... dat was alles we moesten leren op de maan (van God). Van keuzes maken of goed en kwaad was er nog totaal geen sprake.

Want verder wisten we niets, en hadden geen ervaring, we moesten alleen dit (voortbewegen, eten, slapen en paren) ons eigen maken. 

Er was dan gewoon nog geen keuze om echt verkeerd of kwade dingen te gaan doen ? Eigenlijk zou je ook kunnen zeggen er was geen haat maar ook niet echt liefde, hoewel we ook een vorm van liefde waren. Want alles ging voort uit liefde!

Wanneer de ziel haar laatste leven op de eerste planeet (de maan) heeft voltooid gaat ze verder en beland dan uiteindelijk op de volgende kosmische levensgraad op Mars. Waar we gaan leren leven op het land. Het leven op het land geeft ons vele nieuwe ervaringen, zoals het zoeken naar eten dat niet meer voorbijdrijft zoals in het water. Dit zoeken naar eten brengt gevoelens voort, die we 'instinct' kunnen noemen. 

We leren dan eigenlijk ons eerste gevoelens, zoals het gevoel van honger, en wanneer we die honger niet kunnen stillen, voelen we ons zwak en angstig. Al deze lichamelijk gewaarwordingen brengen werking en beweging in ons gevoelsleven.

Ons gevoel houdt zo gelijke tred met het machtige lichaam dat we ontwikkelen op de moederplaneet van de tweede kosmische levensgraad Mars.

(een stukje van de tekst van de DVD wayti - het filmpje kosmische evolutie)

Op de derde en volgende kosmische levensgraad belanden we op de Aarde.

Hier verdijen we onze machtige gestalte tot het menselijke lichaam. Op aarde ontwikkelt ons gevoelsleven tot een stadium dat we het "dierlijk bewustzijn' kunnen noemen. Wanneer we dit stadium met geestelijke ogen zouden kunnen bekijken, dan zouden we zien hoe de ziel haar verkregen bewustzijn uitstraalt als aura. Na vele levens verdicht deze aura zich tot een astrale wereld. 

Doordat miljoenen zielen verspreid over de hele aarde deze aura uitstralen, creëert deze uitstraling een astrale sfeer, een geestelijke wereld, die we het land van haat, hartstocht en geweld kunnen noemen. Wanneer de eerste zielen hun laatste leven op aarde beëindigen, worden ze als geest vanzelf aangetrokken door de sfeer die ze ongeweten zelf hebben opgebouwd. Wanneer ze in die sfeer wakker worden beseffen ze niet dat ze op aarde gestorven zijn. Ze worden nog geleefd door hun dierlijk gevoelsleven.

.... enzovoort 

zie filmpje kosmische evolutie of 

https://rulof.nl/Evolutie-in-het-water.html en https://rulof.nl/Evolutie-op-het-land.html

Korter gezegd op aarde gaan we eigenlijk pas bewust worden van onszelf. En vertrekken ook vanuit het duister en dus ook eigenlijk het kwaad. En dat iedereen (niemand uitgezonderd) eerst nog verkeerd doet en kwaad doet gewoon omdat men nog niet weet wie hij is en ook liefde eigenlijk niet kent. 

Men gaat altijd eerst vanuit het kwaad naar liefde. Op aarde gaat men liefde moeten leren en ons eigen maken... We ontwikkelen dus ons gevoelsleven (of bewustzijn). Iedereen begint vanuit de duistere sferen en vanuit haat. 

OPM : Maar kwaad is geen eigenschap van God. We moeten als het ware nog God worden... we moeten de eigenschappen nog ontwikkelen. 

Van 0% liefde (of duisternis) gaan we naar 100% liefde (het licht) of van 0% God naar 100% ontwikkelde God...

We hebben alle eigenschappen van god in ons die moeten groeien/groter/sterker worden. Zoals ook de Albron heeft gedaan met het scheppen/opbouwen van de kosmos... eerst waren er trillingen, daarna nevelen die dan weer meer verdichten enz enz.. 

Je zou kunnen zeggen dat we vanaf het begin volledig 100% alleen maar liefde zijn omdat de bron (AL) dit is maar we waren helemaal onbewust. Direct bewust zijn is onmogelijk, dus daarom gaan we ook van onbewust naar steeds bewuster en bewuster... op ontdekking en schoolreis zeg maar dus eigenlijk door het kwaad te beleven komt daarna de liefde op, welke dan sterker en sterker wordt.

Want IEDEREEN, niemand uitgezonderd, heeft in het begin van zijn vele levens kwaad gedaan of naar het kwaad/duisternis gehandeld, het is juist door dit te gaan beleven we voelen en leren begrijpen en inzichten krijgen wie we zijn of moeten worden = god = 100% liefde. Misschien doet de ene er langer over dan de andere maar allemaal komen we toch op hetzelfde uit !

Dus degene die nog voor het kwade kiezen weten nog niet goed wie ze zelf zijn, maw die kennen de eigenschappen van zichzelf en dus van God nog niet.

We worden ook juist almoeder en alvader door beide lichamen (man/vrouw) te beleven. Dus ook door het kwaad worden we juist liefde. Vanuit duisternis komen we in het licht. Dus vanuit kwaad komt liefde voort. (ook juist mede door de wetten als karma en oorzaak en gevolg) Het gaat nooit in de andere richting dat weet je zo he.  Iemand vol liefde kan geen kwaad doen of licht wordt niet terug duisternis enz...

We leren alle eigenschappen van God ons eigen te maken, we leren langzaam wie we zijn en dat is puur liefde,licht, almoeder en alvader enz.

Uit de duisternis is ook liefde en het licht gekomen. Net zoals het licht was dit er trouwens ook niet ineens alles moest eerst worden opgebouwd. Zo is dit met kosmos en zo ook met de sferen gebeurd. Vanuit duisternis werden de lichtsferen opgebouwd. Het kwaad zal en kan alleen verdreven worden door liefde. Liefde en licht is eigenlijk hetgeen uiteindelijk altijd zal volgen na kwaad en duisternis. 

Op aarde pas worden we allemaal bewuster en met bewuster worden gaan we liefde moeten leren en begrijpen. God laat dan ons handje eigenlijk los, maar geeft ons wetten als karma en oorzaak en gevolg om het (liefde) te leren en te begrijpen en ons op juiste richting/spoor/weg te zetten) enz.. In het filmpje (kosmische evolutie) of de boeken van Jozef Rulof wordt deze evolutie duidelijk uitgelegd.

Dat we juist die richting van ontwikkeling naar steeds grotere liefde groeien, komt omdat dit in ons gevoel terecht komt. Doordat men bewuster wordt van zichzelf en uiteindelijk vragen gaat stellen en onderzoek instellen. Zo is het in de oertijd ook allemaal door begonnen. 

Echter en nu komt het prachtige werking van het gevoelsleven van liefde : Dit beschermen en dus helpen geeft hen een aangenaam prettig gevoel ! Dus mede door dit gevoel gaat men zich toeleggen op het helpen  = begin en ontstaan van de weg naar het groeien in steeds hoger liefde is gestart. Prachtig toch en hoe onfeilbaar deze evolutie is naar liefde.

Dus prachtig toch hoe God (oa ook via de astrale natuurwetten) alles voorziet zodat het toch zeker goed zal komen. Dus bedenk ook het dus zeker een reden heeft we onze vorige levens nu nog niet mogen weten, omdat een "natuur"wet dit zo voorziet weet je dat het anders dus niet goed zou zijn en het dus zeker een reden heeft.

Besluit :

Degene die nu nog op aarde voor het kwade kiezen zijn nog onwetend. Zoals Jezus aan het kruis ook zei: “Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat zij doen” is omdat zij nog moeten leren en begrijpen wat echte liefde is en dat moeten we hen dan met z’n allen tonen en leren wat dit is en hoe dit werkt. Want wie echte liefde bezit en kent zal geen kwaad meer kunnen doen.

In de boeken van Jozef Rulof komen we te weten dat dieren eigenlijk zijn ontstaan uit de mens en de mens in zijn pad volgt. Want na het afsterven van het eerste ("menselijk") cellichaampje = de menselijk ziel verlaat dit cellichaampje, blijkt er dus nog AL-levensenergie over te zijn want daaruit komt uit die rotting ervan een andere cel. Deze lijkt op menselijke cel maar deze is kleiner (en minder "bewust" en minder krachtig) en ook als deze cel uiteindelijk uitgeleefd is sterft komt er ook een ziel uit!

Dit zijn de zielen van de dieren. De dieren zijn dus uit de mens voor gekomen en volgen ook dezelfde kosmische levenswegen. Dus ook het dierlijk leven begon als een cel dat is ontstaan uit het overgebleven leven of energie van de menselijke cel.

Doordat het dier uit ons ontstaan is, is het samengesteld uit dezelfde levenskrachten, gehoorzaamt het aan dezelfde levenswetten, en weerspiegelt het ons zowel stoffelijk als innerlijk in veel aspecten. Ook het dier is ontstaan uit de Albronnelijke verdichtingen, als eenheid van ziel en lichaam. Na haar eerste leven als cel, begon de dierlijke ziel haar reïncarnatie-cyclus ons op de voet volgend. 

Maar voor de dierenwereld zijn er géén andere wetten geschapen, doch het dier heeft ze van óns ontvangen! Stammen wij mensen van de apen af? Neen, de aap stamt van de mens af, is hetgeen de ‘Universiteit van Christus’ wéér en telkens wéér fundamenteel vastlegt! (...) 

Maar het is hierdoor dat de aap menselijk 

voelen en denken bezit, doch, zoals wij door de schepping hebben te aanvaarden, het schaduwbeeld is van de mens! (...)

De aap kreeg door ónze menselijke schil zijn organisch leven te beleven. Iets anders is er niet, Darwin! 

De Kosmologie van Jozef Rulof deel 4 p. 218-219

De mens leeft in het begin telkens een andere lichaam en groeit langzaam naar een hogere stoffelijke graad. Maar door de zelf gemaakt mix veroorzaakt door mensen zijn er dus letterlijk duizenden graden gekomen. Dat ook verzwakking van het menselijk lichaam en dus eerste ziekte heeft veroorzaakt.

Bij de mens is dat lichamelijk verschil in stoffelijke graden voor aardse ogen niet zo duidelijk te zien en het effect hiervan moeilijk te beredeneren. Bij het dier is het stoffelijk verschil groter. De eigenlijke werking blijft dezelfde. Want ook het dier heeft een gevoelsleven en een ziel, en ook het dier reïncarneert. 

Waarom alleen vogels ? Omdat de mens zich daar kan voort bewegen (en vliegen) via gedachten-krachten gebruiken de dieren daarvoor hun vleugels. Echter daar zullen de dieren volledig in harmonie met en voor ons leven! De dieren zijn dan ook niet meer bang voor de mens omdat we dan allen op een hoger liefde gevoelsleven zijn gekomen, zoals ook de dieren (als huisdieren), die we ook via ons gevoel en gedachten tot ons kunnen roepen.

In de lichtsferen daaronder (4de lichtsfeer) heb ik denk ik begrepen dieren daar hun eigen afgescheiden sferen van de mens hebben, maar wel de mogelijkheid om elkaar (mens en dier) te bezoeken. Zo zal je dus je huisdieren (hond, kat enz) nog wel kunnen terug zien en het dier zal je ook herkennen.

U kunt voor elke graad – moet u goed luisteren – voor elke bestaan- de diersoort... U kunt ook een paard aan gene zijde zien, een hond ook. Hebt u dat niet gelezen, van meester Alcar? Dus u kunt die dieren, de hoogste soort, in de sferen zien. Maar ze lossen toch uiteindelijk op en zullen tot de hoogste soort terugkeren. Dus die ruimte houdt die hoogste soort als enkeling gevangen, vast. En aan gene zijde ziet u uit alle bestaande diersoorten en menselijke graden één wezen. Dat is kosmologie. 

Kijk, de verklaring die wij u geven in ‘Een Blik in het Hiernamaals’ – want daar staat dat in – gaat en voert u naar de kosmologie. En wat daar in dat boek staat, is geen kosmologie, dat zijn menselijke, geestelijke problemen ten opzichte van gene zijde ontleed. 

Maar een paard is het allerhoogste dier in de natuur, en dat heeft, indien het wil leven... U voelt wel, dat dier moet zich losmaken. Die groepsgeest maakt zich vroeg of laat, over duizenden jaren los, en gaat hoger voor een nieuw organisme, een hogere levensbron. Maar is tijdelijk te zien. Dus dat is tijdelijk. 

Begrepen?

(Mevrouw in de zaal): ‘Ja.’

Ziet u? Daar kunt u weer de rechtvaardigheid zien van de natuur. 

Dat dier krijgt een tijd, dat dier krijgt evolutie, is zichtbaar, is in de sferen te zien; uw mussen zijn te zien, uw vogelen zijn te zien. Alleen geen katten. Kat is daar niet op te trekken. Een hond wel. Want alles wat gemeenheid bezit, een tijger, een leeuw, dat blijft op aarde en is niet tot geestelijke ontwaking, bewustzijnssferen op te bouwen, op te trekken. 

Maar een paard is ten opzichte van elke menselijke gedachte, hoe dan ook, dienend. Een paard is het hoogste dierlijke wezen in de natuur, want het doet meer dan uw koe; ook al eet gij uw koe, en uw melk, en alles op. Maar het paard dient nog, trekt nog, doet dat, doet dit. 

Zei Christus niet dat de mens moet wedergeboren worden om het koninkrijk Gods te kunnen binnengaan, sla er maar:

 Joh. 3: 1-7 op na.

Gesprek met Nicodémus 

En er was een mens uit de Farizeen, wiens naam was Nicodemus, een overste der Joden; Deze kwam des nachts tot Jezus, en zeide tot Hem: Rabbi, wij weten, dat Gij zijt een Leraar van God gekomen; want niemand kan deze tekenen doen, die Gij doet, zo God met hem niet is. Jezus antwoordde en zeide tot hem: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Tenzij dat iemand wederom geboren worde, hij kan het Koninkrijk Gods niet zien. Nicodemus zeide tot Hem: Hoe kan een mens geboren worden, nu oud zijnde? Kan hij ook andermaal in zijner moeders buik ingaan, en geboren worden? Jezus antwoordde: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Zo iemand niet geboren wordt uit water en Geest, hij kan in het Koninkrijk Gods niet ingaan. Hetgeen uit het vlees geboren is, dat is vlees; en hetgeen uit den Geest geboren is, dat is geest. Verwonder u niet, dat Ik u gezegd heb: Gijlieden moet wederom geboren worden.

In de Bijbel zijn verschillende teksten die wij in de leer van de reïncarnatie kunnen toepassen. 

Enkele voorbeelden:

Zo lezen wij in Joh. 9:1-2:

En voorbijgaande zag hij een man die sinds zijn geboorte blind was. Zijn discipelen vroegen hem en zeiden "Rabbi wie heeft gezondigd, hij of zijn ouders dat hij blind geboren is?" 

Hoe kan deze blinde reeds gezondigd hebben als hij nog nooit geleefd heeft?

Christus beweerde ook dat Johannes de profeet Elia was in Math.:11.2-5, en Hij bevestigde dit nog eens in hfst. 17:10-13 met de woorden "Ik zeg u dat Elia reeds gekomen is en ze hebben hem niet erkend". Toen begrepen de discipelen dat hij over Johannes de doper sprak... Galaten 6.7 zegt " wat een mens zaait zal hij ook oogsten" is dit niet de wet van oorzaak en gevolg? 

Al deze bijbelteksten zijn alleen maar te verklaren als ze worden geïnterpreteerd in het kader van meerdere levens. De oude Druïden hadden de overtuiging dat als een geldlening in dit leven niet kon worden terugbetaald, de schuld in een volgend leven kon worden ingelost. Boeddha sprak ooit over zijn 550 vorige levens in een tijdspanne van 2500 jaar, bij de boeddhisten is reïncarnatie een FEIT.

De wijsgeren Plato en Socrates zegden: Kennis: die men zich gemakkelijk eigen maakt, is de kennis die het onsterfelijke zelf reeds in een vorig leven bezat en die daardoor gemakkelijk naar boven komt. Ook Ghandhi, Ramacrisna, Blavatsky, Rudolf Steiner, leerden allen de reïncarnatie als een bestaand feit aan de mensheid. Ook de eerste katholieken geloofden in reïncarnatie. De kerkvader ORIGINES werd de prins van de christelijke leer in de derde eeuw genoemd. Hij was volledig trouw aan het gezag van de schrift maar neigde tegelijkertijd naar de platonische filosofie die al meer dan 400 jaar de heersende stroming in zijn geboorteland Alexandrië was. In de Principiis, zijn belangrijkste werk schreef hij: Elke ziel komt in deze wereld sterker geworden door de overwinningen of verzwakt door de nederlagen, in zijn vorig leven. Of haar plaats in deze wereld eervol zal zijn of zij in schande zal moeten leven wordt bepaald door haar vorige verdiensten of tekortkomingen. Hij was ook de mening toegedaan dat de schrift moest worden geïnterpreteerd in de meest RUIME zin, wat hem evenwel door de kerken niet in dank werd afgenomen.

De kiem voor het veroordelen van de reïncarnatie-gedachte werd toen gelegd toen Constantijn de Grote christen werd. Hij verhief het Christendom tot staatsgodsdienst en maakte het de officiële godsdienst van het keizerrijk. Maar de kerkelijke rots moest exact volgens de politieke plannen van de kerk worden gemodelleerd en voor de eerste maal in haar geschiedenis begon de kerk leden aan te trekken die slechts in naam christen waren en alleen uit politieke overwegingen diensten bijwoonden. Zo werd in 325 een concilie bijeengeroepen waarin opgeschreven werd wat kon worden getolereerd en wat als ketters moest worden beschouwd. In 380 in het edict van Thessaloniki stond: dat allen die niet katholiek zijn als ketters moesten worden beschouwd, wie het daar niet mee eens was, werd afgezet. Zo viel in 385 het eerste slachtoffer van een lange rij in reïncarnaties gelovende martelaars, 150 jaar later werd de reïncarnatieleer verboden in het ganse keizerrijk. Want reincarnisten hadden de neiging vrijdenkers te zijn, ze hadden geen biecht nodig aangezien ze geloofden dat ze zelf moesten zwoegen voor hun verlossing, zij waren dus niet onderdanig aan de kerk... De kerk had de zweep van het laatste oordeel nodig om de gelovigen onder de duim te kunnen houden, dus werd het geloof in reïncarnatie des duivels. Nu nog steeds zijn er kerken die met alles wat niet in het kraam past korte metten maken door het als werk van de duivel te bestempelen...

Het speelt zich af in 2008. Sinds dat hij 2 jaar was en kon spreken vertelde hij reeds over z'n 'andere' familie ergens anders, dit van vóór zijn geboorte. De details dat hij verteld komen met een precisie overeen op een paar details na. Pas na 3 jaar besliste z'n moeder, tegen de raad van iedereen in, om echt naar de plek te gaan waar hij beweert ervoor geleefd te hebben. Het huis werd gevonden. Het gezicht van Cameron, het jongetje, werd lijkbleek toen hij zag en besefte dat het niet meer was zoals vroeger. Ook was z'n geliefde moeder en zusters en broers daar ook niet meer. Enkel een liefdevolle herinnering dat hem triestig maakt. Na het bezoek aan een langst levende familielid werd ook meteen een paar beweringen van Cameron bevestigd, Na dit alles heeft hij eindelijk de rust en vrede in zichzelf gevonden en kunnen aanvaarden dat zijn herinneringen uit het verleden behoren. Tijdens de reis werden de moeder en het jongetje vergezeld van een psychiater die, zoals verwacht, sceptisch blijft na alle bewezen beweringen van het jongetje. Voor de psychiatrie zullen deze fenomenen altijd een probleem blijven, We hadden ook niets anders verwacht, het onbekende schrikt hun af. Ze hebben er geen controle over. 

Reïncarnatie wordt al lange tijd aan de marges van de wetenschap geplaats, ondanks een aantal wetenschappers die de mainstreamgemeenschap aansporen het beter te onderzoeken – en met goede reden. Tientallen jaren geleden zei Amerikaans astronoom en astrobioloog Carl Sagan dat er “drie beweringen zijn in het (parapsychologische) veld die, naar mijn mening, een serieus onderzoek waard zijn”. Eén daarvan is “dat jonge kinderen soms details vertellen van een vorig leven, die na onderzoek blijken te kloppen en die ze niet anders hadden kunnen weten dan via reïncarnatie”.

Dit onderwerp valt binnen het groeiende veld van de immateriële wetenschappen. Aan het einde van de negentiende eeuw ontdekten natuurkundigen iets dat niet kon worden verklaard met de klassieke natuurkunde. Hierdoor kwam men tot de kwantumfysica, dat ondertussen heeft bewezen dat de materiële funderingen van onze wereld niet echt de funderingen zijn die we dachten. Kwantummechanica introduceerde plotseling een conceptuele structuur van de geest, want alle uitkomsten uit die mechanica suggereren dat de fysieke wereld niet langer onze primaire of enige basis voor de realiteit is.

“Ondanks het ongeëvenaarde empirische succes van de kwantumtheorie, wordt alleen de suggestie al dat het letterlijk waar kan zijn als beschrijving van de natuur beantwoord met cynisme, onbegrip en zelfs woede.” – T. Folger, “Quantum Shmantum”; Discover 22:37-43, 2001

Het citaat hieronder komt van Dr. Gary Schwartz, professor in de psychologie, geneeskunde, neurologie, psychiatrie en chirurgie aan de University of Arizona. Hij en nog een aantal wetenschappers leggen deze concepten uit in hun Manifest voor een postmaterialistische wetenschap:

“De ideologie van wetenschappelijk materialisme werd in de 20e eeuw dominant in de academische wereld. Zo dominant, dat de meerderheid van de wetenschappers begonnen te geloven dat het was gebaseerd op bewezen empirische resultaten, en dat het de enige rationele kijk op de wereld kon zijn. Wetenschappelijke methodes die zijn gebaseerd op de materialistische filosofie zijn zeer succesvol geweest in niet alleen ons begrip van de natuur te verbeteren, maar ook in ons meer controle en vrijheid te geven door technologische ontwikkelingen. Toch heeft de haast absolute dominantie van het materialisme in de academische wereld de wetenschap significant beperkt en belemmert het de ontwikkeling van het wetenschappelijke onderzoek naar de geest en spiritualiteit. Het geloof in deze ideologie als het enige verklarende model voor de werkelijkheid heeft ertoe geleid dat wetenschappers de subjectieve dimensie van de menselijke ervaring negeren. Hierdoor hebben we een zeer vervormd en verarmd begrip van onszelf en onze plek in de natuur.”

Als het specifiek gaat om reïncarnatie, dan heeft dat direct verband met het onderzoek naar het bewustzijn – iets dat Max Planck zag als fundamenteel met betrekking tot kwantummechanica. Sterker nog, Eugene Wigner, een andere Nobelprijswinnaar en wetenschapper/wiskundige, vertelde ooit dat “het niet mogelijk is de wetten van de kwantummechanica te formuleren zonder te verwijzen naar het bewustzijn”.

Het wetenschappelijk onderzoek naar reïncarnatie

Jim Tucker, psychiater aan de University of Virginia, is waarschijnlijk ’s werelds meest toonaangevende onderzoeker over dit onderwerp. In 2008 publiceerde hij in het tijdschrift Explore een onderzoek van zaken die allemaal reïncarnatie suggereerden.

Een typisch geval van reïncarnatie dat Tucker ons geeft, gaat over personen die een ervaring uit een vorig leven delen. Het interessante hierbij is dat 100% van de proefpersonen met zulke herinneringen kinderen zijn. De gemiddelde leeftijd waarop ze hun vorig leven beginnen te herinneren is 35 maanden en hun beschrijvingen van gebeurtenissen en ervaringen van die vorige levens zijn vaak zeer uitgebreid en opvallend gedetailleerd. Tucker wijst uit dat deze kinderen een zeer sterke emotionele betrokkenheid vertonen als ze over deze ervaringen beginnen: sommigen beginnen daadwerkelijk te huilen en smeken hun ouders om te gaan naar wat volgens hun hun vorige familie was.

Tucker vermeldt het volgende: “de personen stoppen doorgaans hun beweringen over hun vorige leven rond de 6 á 7 jaar en de meesten lijken de vermeende herinneringen te vergeten. Op deze leeftijd beginnen kinderen serieus met school en doen ze in hun huidige leven meer ervaring op. Het is ook de leeftijd waarop ze de herinneringen van hun vroege jeugd beginnen te verliezen.”

Deze zaak

Dit artikel richt zich verder op een ander geval. Die begint bij een dokter genaamd Eli Lasch, een prominente natuurkundige in Israël die werkzaam was als senior consultant bij de coördinatie van gezondheidsdiensten in de Gazastrook. Hij overleed in 2009, maar daarvoor deed hij onderzoek naar een vermeend geval van reïncarnatie waarbij een driejarige jongen beweerde dat hij zijn vorige leven kon herinneren. Hij wist nog dat hij in dat leven een grote klap van een bijl op zijn hoofd kreeg, en dat hij een lange, rode moedervlek op zijn hoofd had.

De levende jongen, wiens naam in het onderzoek geheim wordt gehouden, had ook een moedervlek op precies dezelfde plek. Dat is interessant, want meerdere onderzoeken, zoals die van Tucker in Explore, uitwijzen hoe gedeelde moedervlekken vaker voorkomen bij kinderen die hun vorige levens herinneren.

De vader van de jongen, samen met nog een aantal familieleden uit het dorp, besloten de omringende gemeenschappen rond te gaan om te kijken of ze zijn identiteit uit zijn vorige leven konden vaststellen. Dr. Lasch werd uitgenodigd mee te komen. Op deze reis bezochten ze meerdere dorpen tot de jongen zich de juiste herinnerde. Hier herinnerde hij zich zijn voor- en achternaam, en ook de voor- en achternaam van zijn moordenaar.

Het volgende citaat komt van het Institute for the Integration of Science, Intuition and Spirit:

“Een lid van de gemeenschap die het verhaal van de jongen hoorde, zei dat hij de man had gekend waarvan de jongen beweerde het in een vorig leven te zijn geweest. Deze man was 4 jaar daarvoor verdwenen en nooit meer teruggevonden. Men nam aan dat deze persoon een ongeluk had gehad, aangezien het niet vreemd was dat individuen werden vermoord of gevangengenomen in het grensgebied tussen Israël en Syrië op verdenking van spionage.

 De groep liep door het door en op een gegeven moment wees de jongen het huis uit zijn vorig leven aan. Nieuwsgierige omstanders kwamen kijken en plotseling liep de jongen op een man af en noemde hem bij zijn naam. De man erkende dat de jongen inderdaad zijn naam wist, waarop de jongen zei:

“Ik was ooit je buurman. We hadden ruzie en toen vermoordde je me met een bijl.”

 Dr. Lasch zag toen dat het gezicht van deze man plots doodsbleek werd. De driejarige jongen ging verder:

“Ik weet zelfs waar hij mijn lichaam heeft begraven.”

 De jongen ging de groep voor, met de beschuldigde man, naar wat velden in de buurt. De jongen stopte voor een stapel stenen en zei:

“Hier begroef hij me, onder deze stenen. De bijl ligt daar.”

Bij een uitgraving van de plek onder de stenen ontdekte men een skelet van een volwassen man in de kledij van een boer. Op de schedel zagen ze een rechte spleet die overeenkomt met een bijlverwonding. In 1998 vertelde Dr. Lasch dit verhaal aan Trutz Hardo, die onderzoek doet naar regressie naar vorige levens in Duitsland. Mr. Hardo nam het vervolgens op in zijn boek Children Who Have Lived Before, dat in 2005 werd gepubliceerd.

Is dit echt gebeurd?

Zoals met andere reïncarnatiegevallen die door de mainstream media worden onderzocht, vereist deze zaak meer bewijs. Het is vooral van horen zeggen, aangezien er geen formeel onderzoek is gepubliceerd.

De San Francisco Globe wees een paar jaar terug het volgende uit:

Het verhaal is intrigerend, maar het is lastig te stellen of het waar is. Hoewel er in dit geval veel details bewaard zijn gebleven, is het vreemd dat alle namen ofwel niet zijn opgeschreven of ondertussen vergeten zijn. De enige bekende getuige van het incident was Dr. Eli Lasch, die in 2009 overleed. De informatie die hier is gegeven is dan ook alles wat men weet over deze zaak. Het is een behoorlijk vreemd verhaal en het is zeker niet uniek, aangezien men weet van andere kinderen die hun vorige levens konden herinneren. Wat denk jij? Zou het waar kunnen zijn of heeft de beste dokter dit allemaal verzonnen?

Wat gebeurt er nadat we doodgaan? Waar gaat ‘bewustzijn’ heen?

De hoeveelheid onderzoek dat is verschenen in het veld van de parapsychologie (ESP, telepathie, kijken op afstand), kwantumfysica, reïncarnatie, bijna-doodervaringen, lichaamsuittredingen, bewustzijn en de immateriële wetenschap in het algemeen is gewoonweg overweldigend. Als je meer wilt leren over deze onderwerpen, dan kun je verder lezen op deze website, omdat we nog meer artikelen hierover hebben. Je kunt ook bijvoorbeeld het Institute of Noetic Sciences bezoeken en daar je onderzoek beginnen.

Persoonlijk denk ik dat we meerdere paden bewandelen na onze ‘dood’. Sommigen zullen reïncarneren op deze of een andere planeet, en sommigen zullen naar een compleet ander niveau van bestaan vertrekken. Er bestaat meer dan voldoende bewijs voor beide standpunten, van eeuwenoude beschavingen en religie tot onderzoek naar bewustzijn (zoals reïncarnatie en bijna-doodervaringen) en nog meer. Alles wijst erop dat deze menselijke ervaring, en ons fysieke lichaam, niet het einde of begin van onze reis vertegenwoordigd.