Het stervenproces

Er is geen dood, er is alleen maar evolutie.

De Goddelijke wetten van Vader- en Moederschap en Reïncarnatie en de wetten van Karma en Oorzaak en Gevolg voeren de mens terug naar de Bron. Daarvoor krijgt de mens steeds nieuwe levens.

Doodgaan is de geboorte van de geest in de sferen

Voor het bewustzijn is sterven een heugelijke gebeurtenis en een stukje afronding van een fase in het grote ontwikkelingsproces. Voor de mens is dit een persoonlijke beleving, die op vele verschillende manieren kan plaats vinden. Ieder overlijden kent zijn eigen verhaal. In de vele levens hebben we allen al de veel manieren van sterven meegemaakt.

Meestal afhankelijk van de situatie van het overlijden is dit een langzaam of abrupt losmakingsproces van geestelijk lichaam (ofwel het etherisch of ook wel energie lichaam genoemd). Moord of gedood worden in een oorlog is weer een ander soort overgang.

Alsook nog een soort overgang waarvoor de mens zelf kiest nl zelfmoord! Deze laatste is het allerslechtste en zwaarste sterven dat er is!

Nota: Zit u met zulke gedachten ga naar https://www.zelfmoord1813.be/ voor hulp of waar je gratis en anoniem je verhaal kan doen opdat ze je kunnen helpen raad geven voor je eigen situatie om een juiste uitweg te vinden.

Of lees ook verder op deze website wat er dan gebeurt echt waar NIET de oplossing is, want je leeft (echt waar!) immers verder aan gene zijde MAAR met zelfmoord is het wel op een ZEER verschrikkelijk manier (kort gezegd : je blijft aan je lichaam hangen tot dit verrot is wat je lang pijn van zal voelen en valt daarna heel erg eenzaam in het donkere voor de vele jaren je nog zou hebben geleefd)! Plus het hangt ook wel van de situatie en reden af maar de kans is redelijk groot je het in een volgend leven dan de situatie-reden als een boomerang terug komt, voor een bepaald levensles of karma of oorzaak en gevolg enz.

Dus aub niet doen en zoek dan NU in dit leven aardse hulp er staan heus wel mensen voor je klaar die je erdoor willen helpen !

Na het sterven worden we aangetrokken tot de sfeer waar innerlijk op afgestemd zijn (thuis horen). Hoe we denken en zijn bepaald ook hoe proces daarna verloopt, want in niets zijn we dan veranderd. Zie onderdeel sferen-hemel-Gene zijn op deze website.

OPM Als de kringloop van der Aarde nog niet voltooid heb, ga je naar de wereld van het onbewuste. Zie ook onderdeel Reïncarnatie en wedergeboorte op deze website

Sterven vindt in zeker zin ook op dezelfde wijze plaats als geboren worden. Zoals een kind geboren wordt, snijdt men de navelstreng door zodat het kind op zichzelf kan gaan leven. Zo is het ook met het stervensproces, het geestelijk lichaam is met een soort koord (fluidekoord) aan het fysische lichaam verbonden, breekt deze koord dan treedt de dood in en gaat het geestelijk lichaam los van het aardse een nieuwe wereld binnen.

Hier staat een prachtige beschrijving van in de bijbel nl. Pred. 12: 6-7. Ze luidt als volgt: "Voordat het zilveren koord losgemaakt en de gouden lamp verbroken wordt en het stof wederkeert tot de aarde, zoals het geweest is, en de geest wederkeert tot God die hem geschonken heeft".

Hier wordt een exacte beschrijving gegeven van het zilveren koord (fluidekoord) dat breekt voor de dood intreedt. In de volgende twee helderziende waarnemingen van het stervensproces wordt dit exact beschreven. Ik begin met Andrew Jackson Davies. Deze beschreef lang geleden in zijn boek " Great Hormania", de verschijnselen waarvan hij getuige was geweest bij de dood van een bekend persoon.

Hij vertelt hoe hij het geestelijk lichaam zich van het stoffelijk lichaam zag terugtrekken uit het hoofd van de stervende, zich afscheidend als een lichtende wolk die boven het bed dreef. Dit lichaam was verbonden met een lichtende koord (een soort psychische navelstreng). Deze wolk nam dan langzaam de vorm aan van de fase van de mens en bleef zweven over het stoffelijk lichaam, daaraan verbonden door het koord van licht, net zoals een ballon aan de grond vast zou zitten.

U ziet hoe gelijkend dit is met het bijbelverhaal en met de afbeeldingen hier boven bijgevoegd die eveneens helderziend waargenomen zijn door het medium Wim Gmelig Meyling.

Een tweede waarneming is van Jozef Rulof (het grootste medium aller tijden zie verder op deze website) is over het sterven van zijn tante wat hij samen met een verpleegster meemaakt.

Alcar (de begeleidegeest van Jozef) zag om drie uur dat zijn tante om zeven uur zou overgaan en gaf dit door aan Jozef die dit op zijn beurt aan de verpleegster vertelde, zij zou dan kunnen zien of hij de waarheid sprak! Het was kwart voor zes en zijn tante leefde nog. Duidelijk zag hij rondom haar bed een grijs waas, dat steeds witter en witter werd. De stervende lag in een wolk gehuld en alle aanwezige geesten en familieleden keken in spanning toe.

Hieronder een stukje uit het verslag:

zijn tante was reeds enkele jaren ziek en hij kreeg van zijn meester Alcar (een engel des lichts) het bericht dat zij spoedig zou overgaan (sterven). Jozef ging naar de kamer waar tante te bed lag. Zij was in diepe rust verzonken. Hij magnetiseerde haar enige tijd wat haar blijkbaar goed deed. Zij glimlachte om hem te beduiden dat zij het goed vond. Daarna nam hij tegenover haar bed plaats, in afwachting van wat er gebeuren ging. De kamer was zacht-rood verlicht en hij voelde een invloed, die hem zei dat hier werkelijk iets ging gebeuren. Hij voelde dat zij hoge koorts had, maar na de behandeling was de temperatuur lager geworden. De aanwezige zuster wilde weten wat hij gedaan had, zij wist niets van deze verschijnselen af.

"Kom hier bij mij zitten zuster, dan zal ik u vertellen wat ik zie en u laten mee beleven hoe een mens naar het eeuwige leven overgaat".

Hij zag nu duidelijk twee personen achter het bed, en Alcar vertelde hem dat het haar moeder en vader waren die haar kwamen halen. Enige minuten daarna zag 'hij nog vier geesten verschijnen, waaronder ook haar broer en zus, één van hen was een geestelijke dokter die weet hoe stervende van hun stoffelijk lichaam verlost moeten worden. Voor hen die in sterke mate de materie liefhebben en deze niet kunnen loslaten, zal de doodstrijd zwaar zijn omdat zij God in hun aardse leven niet hebben willen vinden. Het werk van de geestelijke dokter is de schok welke de geest bij het verlaten van het lichaam krijgt te verzachten en hem steun te geven in het hiernamaals. Mensen die door een ongeluk omkomen kunnen lange tijd bewusteloos zijn door deze schok. Velen die sterven roepen hun familieleden aan die voor hen gestorven zijn. Men denkt dat zij ijlen maar dat doen zij geenszins, zij zien met hun geestelijke ogen inderdaad hun geliefden aan hun zijde staan en spreken er soms tegen. De geestelijke dokter bekeek de bovenkant van haar maag, dit is de plaats waar het stoffelijk lichaam wordt losgemaakt. Deze plaats wordt op de aarde de zonnevlecht genoemd. Jozef zat in spanning, het was kwart over zessen tante leefde nog. Duidelijk zag hij rondom haar bed een grijze waas dat witter en witter werd. De stervende lag in een soort wolk gehuld, de geest zal van dit waas gebruik maken de eerste dagen van haar nieuw leven in de sferen. Plotseling bewoog tante zich en kwam overeind "daar, daar", zei ze, toen kwam er slijm uit haar mond en ze stierf. Zij was heengegaan, het fluïdekoord was gebroken en dit exact om zeven uur zoals voorspeld!

De witte waas (op wolken gelijkend) ging langzaam omhoog en er begon zich een beeld in te vormen.

Het begon zich zijn tantes hoofd te vormen, haar handen bedekten haar ogen alsof zij haar ogen wou beschermen tegen het schitterende licht.

Zo trok het geestelijk lichaam langzaam omhoog, haar overleden moeder en zuster steunden haar en hielden haar in de armen. Dit alles straalde een grote liefde uit.

Andre (=Jozef Rulof) zat stil te wenen. Wat was het heerlijk dit als stofmens te mogen zien. Zij leek nu wel op een vrouw van 35 jaar en straalde verschillende kleuren uit die haar geheel omringden. De waas dat rond haar lichaam lag sloot zich volledig en tante was vrijgekomen van haar lichaam, nu kon haar nieuw leven aan gene zijde een aanvang nemen.

Zij zal naar de plaats worden gebracht waar zij innerlijk op is afgestemd en na een diepe slaap (dit verschilt van persoon tot persoon) zal zij haar familieleden zien. Alles werd donker en het mooie dat zich hier gedurende de nacht had afgespeeld, het overgaan van een ziel naar het hiernamaals was voorbij. Tot zover...

Het ganse verhaal kunt u lezen in het prachtige boek. "Een blik in het hiernamaals" (klik hier voor meer info) van Jozef Rulof. Wanneer u deze twee verhalen vergelijkt met de helderziende afbeeldingen hier bovenaan, ziet u dadelijk de gelijkenis van deze verschillende helderziende waarnemingen.

Laat ons nog enkele overgangen die in de boeken uitgebreid beschreven staan volgen. In feite wordt door iedereen de overgang beleefd volgens hun eigen geestelijk bewustzijn en is dit dus ook voor iedereen verschillend. Als een persoon bijvoorbeeld door een ongeluk sterft, wordt op dat moment, door de grote schok, de ziel meestal bruusk uit het lichaam gesmeten. Dit is dan een abrupt losmaking stervensproces.

Deze schok zorgt ervoor dat de geest bewusteloos in het hiernamaals aankomt. En aangezien tijd in het hiernamaals geen bestaansrecht heeft kan deze persoon volgens ons aardse denken lange tijd in een soort van slaap verkeren. Pas na zijn ontwaken en nadat hij zijn innerlijke afstemming (sfeer waar hij thuis hoort) heeft bereikt moet deze persoon eerst overtuigd worden dat hij op aarde is gestorven wat niet altijd gemakkelijk is, vooral als men niet in een leven na de dood gelooft. Meestal wordt men in contact gebracht met gekende familieleden die hen zijn voorgegaan en reeds aan gene zijde leven, of wordt men onder begeleiding (als men geestelijk sterk genoeg is) naar de aarde gebracht en met de waarheid geconfronteerd waarna voor deze persoon zijn nieuw leven aan gene zijde in zijn afstemming kan aanvangen.

Een andere soort overgang is er ééntje waarvoor de mens zelf kiest nl. zelfmoord. Dit is de meest onaangename overgang die meer kwaad dan goed brengt zowel voor de overledene als voor zijn nabestaanden. Want hoelang blijven de overgeblevenen niet met een immens verdriet rondlopen, welk dan ook nog meestal gepaard gaat met een schuldvraag waar zij geen antwoord meer op krijgen. Het is dan ook meestal een egoïstische daad die heel sterk vanuit de duistere sferen wordt aangemoedigd. Hoeveel zelfmoordenaars horen geen duistere stemmen voor ze hun wanhopige daad plegen! Leest daarvoor het verhaal van Lantos in het prachtige boek van Jozef Rulof : "De kringloop der ziel" en je zult begrijpen waarom en hoe dit kan gebeuren. Iedere mens die naar de aarde komt heeft zijn levensplan meegekregen. Het staat zelfs in de palm van uw hand te lezen zegt de bijbel. De grote lijnen liggen vast, de kleine vult men zelf in. Meestal onbewust, zal iedere mens worden geleid om deze levenslessen gedurende zijn leven af te maken. Ook zijn geboortedag en stervensdag zijn immers in het hiernamaals gekend. Bij zelfmoord verkort de mens (die een vrije wil heeft) dit proces en dit zorgt ervoor dat zijn geest niet van zijn lichaam kan loskomen omdat de Goddelijke levenswetten hem hier houden. Zijn plaats was op aarde! Deze persoon blijft dus gebonden aan de stof en maakt dus alles bewust mee. Pas als de stof vergaan is komt de geest echt los en gaat deze over naar de sfeer der ongelukkigen, een lege wereld, "de zelfmoordenaarssfeer" genaamd tot de tijd dat hij op aarde zou zijn gestorven. Daarna pas kan hij naar de sfeer van zijn afstemming en meestal is hij dan tot het besef gekomen dat hij oorzaak en gevolg heeft geschapen en moet dit goed maken. Zelfmoord lost dus helemaal niks op!

Gedood worden in een oorlog is weer een ander soort overgang. Wij volgen even het relaas van een soldaat, "Theo" genaamd, vlak voor hij overgaat en daarna. (Lees hiervoor het boek: "Door de Grebbelinie naar het eeuwige leven". van Jozef Rulof)

Theo vertelt: "Naast mij valt een vriend, een kogel doorboorde zijn voorhoofd, ik zie hem vallen, op zijn gezicht ligt een vreemde verwonderlijke uitdrukking. Mijn keel zit dicht en mijn hart klopt als razend. Hier ligt een been, een romp, een hoofd. Overal liggen doden en dat hebben mensen gedaan, mensen. ... Ik kan niet meer bidden, niet meer denken, ik struikel plots over iets, voor mij ligt mijn commandant. Dit was eens een mens die kon denken met een vrouw, familie en kinderen. Hij is het slachtoffer geworden van het edele soldatendom dat hij tijdens zijn leven zo lief had. Ik loop verder, mijn hoofd bonst, mijn ogen brandden. Verscheidene soldaten zijn krankzinnig geworden, in woede stormen zij op de vijand af, ze komen niet ver, een salvo rukt hen aan stukken. Er breekt iets in mij, verontwaardiging voor zoveel wreedheid vlamt in mij op. God weet dat ik niet wil doden noch haten, maar ik verdraag het niet langer. Ik leg mijn geweer aan en wil afdrukken, maar plots hoor ik de stem van mijn overleden vader die mij toeroept: "Dat niet mijn jongen, dat niet Theo" "Vader" schreeuw ik, waar ben jij? Maar ik krijg geen antwoord, ik hoor slechts het gefluit van een aankomende granaat, een plotselinge schok en mijn lichaam wordt uiteen gereten. Nog altijd roep ik "vader, vader, maar dan vallen mijn ogen dicht.." Theo had het geluk dat hij niemand gedood had en toen hij terug zijn ogen opende keek hij in twee liefdevolle ogen die licht uitstraalden. Zielsverheugd riep hij "Vader toch, oh vader" en het geluk trilde door in zijn stem. Zijn vader verwelkomde hem in het eeuwige leven, toen zonk hij terug weg in een diepe slaap. Toen hij terug wakker werd voelde hij zich heel vredig, hij bevond zich in een zeer mooie omgeving. Overal stonden prachtige bomen en bloemen in allerhande kleuren, het water was zilverachtig en er vlogen vele vogels. Plots zag hij mensen lopen, heel rustig schreden ze voort. Sommige hadden prachtige gewaden aan die licht uitstraalden. Theo was de eerste sfeer in het leven na de dood binnengetreden! Een grote dankbaarheid overspoelde hem. Voor de aarde was hij dood, zijn lichaam was zelfs uiteengespat, maar ondanks dat leefde hij, bewoog hij zich, praatte hij en kon hij denken. Nooit besefte hij beter dan op die moment dat God al deze werelden en wetten had geschapen. Zei Christus niet "In het huis mijns vader zijn vele woningen en ik ga er heen om jullie een plaats te bereiden." Hoe waar zijn deze woorden! Theo�s vader begeleidde zijn verdere overgang!

"Toen mijn einde naderde zag ik schimmen, het waren mensen zoals u en ik, ik wilde het aan mijn familieleden vertellen maar kon niet, mijn keel zat dicht en ik had geen macht meer over mijn stoflichaam. Ik lag daar doodstil maar mijn geest werkte en leed ontzettend. Het maakte mij razend want ik wilde niet sterven, ik was nog zo jong. Ik was mij bewust van alles tot de laatste seconde. Kort voor mijn einde kon ik mij opeens oprichten. Ik wilde hen zeggen dat ik ging sterven en stootte enige geluiden uit maar ze begrepen mij niet. Had ik mijn ogen gesloten en mij rustig neergelegd, ik zou in stilte in geestelijke rust gestorven zijn, maar ik wilde niet, ik haatte de dood. Opeens voelde ik mij wegzinken en dacht dat ik in een afgrond viel waar geen einde scheen aan te komen. Mijn gehele aardse leven ging aan mij voorbij. Toen voelde ik een schok mijn geesteslichaam ging uit mijn aardse lichaam en ik was vrij.

Bewusteloos werd ik van de aarde weggebracht om pas na drie weken, aardse tijd, te ontwaken in de sferen. Toen ik wakker werd dacht ik nog op de aarde te leven maar zag niemand. Toen kwam ik tot het besef dat ik in een vreemde omgeving was? Ik keek naar mijzelf en schrok, ik droeg mijn aardse kleren en lag met schoenen aan in een bed. De muren waren kaal. Ze leken zich in een grijsachtige waas te bevinden, een soort damp, waar was ik, dit was mijn kamer niet, was ik in een ziekenhuis? Ik wou mijn kleren uit doen maar die zaten vast aan mijn lichaam alsof ik er in vergroeid was. Om mij was een schemerachtig licht. Ik stapte uit bed en wou licht maken maar er was lamp noch schakelaar. Ik dacht krankzinnig te worden, ik kreeg pijn in de keel werd koortsig en voelde een grote angst opkomen. Ik dacht er niet aan dat ik gestorven was, ik leefde immers. Maar waar is mijn vrouw? Luidkeels riep ik op haar maar ik hoorde niet het minste geluid. De muren weerkaatsten alles. Toen ik ze betastte voelde ik dat dit geen stenen muren waren. Ik zocht naar de ingang maar vond er geen. Zat ik opgesloten in een gekkenhuis? Ik leefde in de geest maar dacht nog hetzelfde als op de aarde. Alles was veranderd behalve ikzelf! Opeens dacht ik meer licht te zien, er ging een deur open die ik daarvoor niet gezien had en een krachtig jong wezen met een mannelijk schoon gelaat trad binnen. Hij keek mij aan en glimlachend zei hij "Broeder der aarde, kijk mij niet zo verschrikt aan, is het zo vreemd een mens te zien?" Alle vragen die ik had vuurde ik af op deze persoon. Tot hij mij antwoordde dat ik op aarde gestorven was en in de eeuwigheid leefde. Ik dacht dat deze man krankzinnig was en ik kreeg medelijden met hem en opeens schaterde ik het uit, hoe droevig alles ook was. Ik vroeg hem wat voor nonsens hij nu vertelde. Maar mijn bezoeker antwoordde niet, maar zijn ogen zagen mij liefdevol aan. Hij zei dat hij niet gek was en vroeg mij om te aanvaarden wat hij zei en dat hij gekomen was om mij te helpen."

Die man kon al zijn gedachten lezen en wist alles van hem. De man legde Gerhard uit dat zijn gedachten nog teveel op zijn aardse leven ingesteld stonden en daar moest hij zich van leren losmaken. Toen vroeg hij "hebt u nooit op aarde van een eeuwig voortleven horen spreken?" Gerhard dacht dat hij door de grond zakte, want hij kende Jozef Rulof op de aarde en had hem daar danig uitgelachen. Zijn hart klopte in zijn keel toen hij daar aan dacht. De man vertelde: "Ons leven, is een leven in gedachten, zoals u de dingen denkt trekt u ze aan en in die toestand gaat u over. Ik ga in uw leven over en weet alles van uw leven af. Hoe reiner de mens denkt des te schoner is zijn omgeving aan deze zijde. De sfeer waar u bent is de eerste bestaanssfeer aan gene zijde. Voor iedereen is het ontwaken verschillend. De ene brengen wij zo spoedig mogelijk naar de aarde terug en een ander kan men deze bewijzen niet eens geven. U hebt drie weken geslapen, anderen slapen maanden voor zij kunnen ontwaken." Alles moest Gerhard zich leren eigen maken, op eigen krachten kon hij zelfs niet lopen. Honger, dorst en vele andere aardse gevoelens moest hij allen leren afleggen. Hij besefte dat voor mensen die van een geestelijk leven niet afweten het binnentreden aan gene zijde het moeilijkste is van allemaal. Het leven op aarde dient om ons geestelijk te ontwikkelen en ons naar God te doen terugkeren. Ons geestelijk lichaam is ons eeuwige lichaam en dit draagt ons stofkleed en niet omgedraaid zoals nog velen op aarde geloven.

Zo heeft ook in het hiernamaals ieder een taak te vervullen die zij vol liefde volbrengen. Deze geestelijke dokters, zoals zij wel eens genoemd worden, maken passen over het lichaam om het loskomen van de geest te vergemakkelijken. Deze hulp verschilt van mens tot mens afhankelijk van de geestelijke ingesteldheid van de persoon die overgaat. Deze dokters weten veel meer dan hun aardse collega's en weten exact wanneer iemand overgaat. Het is hun werk om de schok welke de geest bij het verlaten van het lichaam krijgt te verzachten en de nieuw geborene steun te geven bij de overgang.

Het overgaan/sterven is de geboorte in de sferen. Bij vele sterfbedden roept de stervende zijn familieleden aan die voor hem overgingen. Men denkt dan dat ze ijlen, maar dat doen zij helemaal niet, zij zien wel degelijk met hun geestesogen hun familieleden staan. Het moment van de overgang begint de stervende in een geestelijke toestand te komen en ziet hij meer dan wij met onze aardse ogen kunnen waarnemen. Ter hoogte van de zonnevlecht is het geesteslichaam verbonden met het lichaam door een onzichtbaar fluïdekoord. (Vergelijkbaar met de navelstreng bij de geboorte. In de bijbel noemt men dit een geestelijk koord) en als dit breekt treedt de dood in!

Zo zal iedereen op zijn eigen manier overgaan en het eeuwige leven binnentreden. Lees de vele boeken van Jozef, overwin uw angst voor de dood en wees voorbereid op het leven hierna.