Spoleto - Patrico

22 mei 2013

Tiny heeft goed geslapen, gelukkig. Tijdens het afscheid van onze gastvrouw maken we kennis met haar zus, sr. Maria Teresa. Beide zussen lijken sprekend op elkaar. Helaas willen ze niet op de foto.

We lopen de route die we gisteren al een beetje verkend hebben, weer de trappen op die leiden naar de Dom.

Dat is met de rugzak toch behoorlijk zwaarder. Bij de Dom aangekomen gaan we nog even naar binnen, en zien dat er een kleine gebedsdienst wordt gehouden door een groepje Duitse pelgrims. We doen onze rugzak af en nemen op enige afstand ook plaats in een bank. De dienst duurt zo’n 20 minuten.

Na afloop vertrekken we meteen. We lopen naar de Ponte delle Torri, een grote boogbrug die in de 14^e eeuw werd gebouwd over de rivier de Tessino.

Het is een imposant en fascinerend bouwwerk, 230 meter lang en 80 meter hoog. Het is het grootste monument van Spoleto. De Ponte delle Torri was oorspronkelijk een Romeins aquaduct, gebouwd om water naar Spoleto te laten stromen. Op de fundamenten van het aquaduct werd in de 14e eeuw de brug gerealiseerd. Aan weerszijden van het bouwwerk liggen oude forten.

Het is helaas nevelig, het uitzicht is dus wat minder. Maar het blijft toch een spectaculaire belevenis om hier overheen te lopen!

Aan de overzijde begint een bospad dat zigzaggend omhoog loopt. Het is een pad met hoge stenen treden, en daarnaast is het mistig, vochtig en benauwd.

Geen ideale omstandigheden dus. Gelukkig ontmoeten we onderweg een dame die ons vertelt dat we op de goede weg zitten. We komen bij Monteluco waar een klooster van Franciscus ligt. Maar voordat we dit bezoeken zijn we toe aan een kop koffie. Bij een albergo tegenover het klooster, die eigenlijk nog dicht is, worden we toch voorzien. Zij het dat de bediening nog in een pyama loopt. Onderwijl arriveert ook de groep Duitse pelgrims. Ze lopen dus schijnbaar dezelfde route.

Na de koffie bezoeken wij het klooster, dat zo’n 360 meter hoger dan Spoleto ligt. Het is open, dus kunnen we de cellen bezichtigen die vroeger door Minderbroeders werden bewoond.

Maar er is geen geestelijke te bekennen, en we hadden toch graag een stempel voor ons paspoort. Dus kloppen we netjes op een houten deur waarachter we stemmen horen. Een vriendelijke jongeman opent en onze passen worden warempel netjes voorzien van een stempel. De jongeman geeft ook nog enige toelichting over het verleden van het klooster. Na het klooster gaat de tocht verder over een verharde weg. De mist is opgetrokken en we krijgen prachtige panorama’s voorgeschoteld. De weg blijft wel stijgen. Als we bijna bij onze agriturismo zijn krijgen we het letterlijk aan de stok met 3 honden die een kudde schapen bewaken. Het loopt met een sisser af, dank zij de stokken!

Zonder kleerscheuren arriveren we om 13:00 u bij de familie Bartoli die nog aan het lunchen is. Even later zien we ook de honden met de schapen over de weg lopen, ze hebben hun taak goed volbracht.

We worden vriendelijk ontvangen met koffie en gebak, waarna we onze kamer krijgen toegewezen. Later op de namiddag betrekt het weer, we krijgen windstoten, regen en onweer. Jammer, maar gelukkig zijn we droog aangekomen.

De pelgrimsstoet uit Duitsland is inmiddels ook gearriveerd. Ze komen uit Füssen in Zuid-Duitsland en hebben een jonge priester bij zich.

Als we om 18:00 u voor een kop koffie naar het hoofdgebouw gaan vragen ze ons of we willen deelnemen aan een gebedsdienst. Waarom niet denken we en zo gebeurt het dat we samen met hen de - geïmproviseerde - H.Mis vieren.

Het avondeten bij de familie Bartoli wordt gezamenlijk genuttigd aan een grote tafel.

De heer des huizes zit als een echte patron aan het hoofd van de tafel.

De Duitse priester houdt een kort gebed: "Lieber Gott, segne flott"! Wij krijgen een uitgebreide maaltijd, die door de dames van de familie Bartoli is bereid, voorgeschoteld: toast met beleg, pasta, vlees, spinazie, gebak en wijn; het kan niet op. Het wordt een gezellige avond, en een mooie ervaring rijker gaan we om 22:30 u naar bed.

Lees verder Patrico - Ferentillo